ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับการอยู่เป็นทหารที่ฝรั่งเศสนี้ ถ้าผมเลือกทางนี้ ผมก็จะไม่เป็นทหารอย่างนี้ไปตลอดแน่นอน (คงไม่เกษียณด้วยการเป็น “จ่าแก่ๆ “ แน่ครับ ฮ่า) อาจเป็นไปได้ว่าผมอาจเลือก specialize ในสายซ่อมบำรุงระบบอาวุธ สื่อสาร อะไรพวกนี้ ถ้าเช่นนี้ผมก็อาจจะได้มีชีวิตชีวาและใช้สมรรถภาพตัวเองให้เต็มที่ด้วยการศึกษายุทโธปกรณ์ของฝรั่งเศสไปพลางๆ เท่าที่จะทำได้ในฐานะ enlisted men ซึ่งถ้าหมดสัญญาทหารเมื่อไหร่ ผมก็คงเรียนต่อด้วยทุนตัวเองในสาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีต่อ แล้วจะทำงานในต่างประเทศในสาขาพวกนี้ไปก่อนสักพักจนกว่าจะใช้หนี้ทุนหมด ส่วนจะกลับไทยมั้ยหลังจากนั้นก็เป็นเรื่องของอนาคต แต่ในตอนนั้นผมก็คงเป็นอิสระและสามารถกำหนดชะตาและทางเลือกของตัวเองได้อย่างเต็มที่แล้วครับ แต่แน่นอนว่ากว่าจะไปถึงจุดนั้นได้ ก็จำเป็นจะต้อง “อดทน”  กับหลายๆ อย่างครับ เพราะอย่างที่บอกชีวิตทหารที่นี่มันก็ไม่ได้น่าอภิรมย์นัก แต่จากความเห็นของหลายท่าน ทำให้ผมระลึกได้ว่า  การได้มาอยู่ที่นี่ ก็ถือเป็นโอกาสที่ดีของชีวิตที่ไม่น่าจะทิ้งไปง่ายๆ การจะอิดออดกับความลำบากกายหรือลำบากใจ (จากความไร้แก่นสาร) แล้วคิดหนีไม่สู้ชีวิต ก็ดูจะเป็นการขี้แพ้ไปหน่อย โดยเฉพาะเมื่อได้อ่านชีวิตของคนไทยในต่างแดนโดยเฉพาะโรบินฮู้ดหลายคนที่ลำบากกว่าผมมากนัก (ในแง่การทำงานหนักและความไม่มั่นคงของชีวิต)   สำหรับตัวเลือกนี้ จุดที่ลำบากที่สุดผมคิดว่าคงเป็นในอีกสองสามปีข้างหน้า ปัญหาหลักคือ เรื่องการชดใช้ทุน ลำพังเงินเดือนขั้นต่ำ (ต่ำเพราะไม่มีภารกิจต่างประเทศเลยตลอดปีเต็ม) ประมาณ 50000 บาทต่อเดือนนั้น สำหรับยอดหนี้ 2.5 ล้าน เงินดังกล่าวก็คงพอแค่เลี้ยงดอก 15%  ไปพลางๆ ก่อน ที่ประมาณ 35000 บาทต่อเดือน  (ส่วนที่เหลือ ใช้ซื้อพวก equipment ที่จำเป็นก็คงหมดแล้ว เพราะเครื่องทหารราคาแพงครับ โดยเฉพาะสำหรับหน้าหนาว บรึ๋ย) ถ้าในอนาคตได้ไปทำภารกิจ ก็ค่อยเอาส่วนพิเศษที่ได้มาโปะต้นบ้าง เก็บไว้เป็นค่าเรียนต่อในอนาคตและจ่ายภาษี (ย้อนหลังเพื่อขอสัญชาติ) บ้าง จนกว่าจะหมดสัญญาทหารและได้งานที่มั่นคงและเงินดีกว่านั้น ถึงตอนนั้นก็อาจจะได้เริ่มเคลียร์หนี้จริงๆ จังๆ อา... หนทางยาวไกล  จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 05:04:18

ความคิดเห็นที่ 2 เล่านอกเรื่อง  ตอนผมฝึกพื้นฐานอยู่ที่กองพันฝึกเป็นเวลาสี่เดือนนั้น ผมมีเพื่อนคนนอร์เวย์ที่สนิทมากๆ อยู่คนหนึ่ง เป็นอดีต ผบ. หมวดทหารม้าของกองทัพนอเวย์ แต่มาสมัครทหารต่างด้าวของฝรั่งเศสเพราะก่อวีรกรรมอะไรบางอย่างไว้จนโดนไล่ออกมา ทีนี้วันหนึ่งคุยกัน พอนายคนนี้รู้ว่าผมอาจต้องกลับไทยเพราะปัญหาเรื่องหนี้กับทางรัฐบาล ด้วยความที่เป็นเพื่อนรักกันมาก เขาก็เสนอว่าจะให้ยืมเงินที่ของเขาที่ซุกหนีภาษีอยู่ในธนาคารสวิสให้โดยไม่คิดดอก ผมก็ได้แต่ฮ่าๆ บอกไปว่าเออเดี๋ยวถึงเวลาไออาจต้องไปสวิสกับยูจริงๆ ว่ะ( แต่จริงๆ ไม่คิดจะรบกวนมันหรอก) –อันนี้เล่าให้ฟังขำๆ ว่าที่กองพลต่างด้าวนี้ มีคนจาก all walk of life มารวมกันจริงๆ  ตอนนี้เพื่อนผมคนนี้ได้เลือกไปประจำหน่วยพลร่ม บนเกาะ corse แทบจะไม่ได้ข่าวมาหลายเดือนแล้ว เพราะที่นั่นบ้าพลังและระเบียบเข้มอย่างกับ alcatraz ไม่มีได้มานั่งเล่นเน็ตทุกวีคเอนท์เหมือนผมหรอก จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 05:09:55

ความคิดเห็นที่ 3 สำหรับการกลับไทยไปเรียนต่อและเป็นนักวิจัยนั้น นอกจากในกรณีบังคับ คือ ไม่สามารถประนีประนอมหนี้ทุนได้ในระดับที่พอผ่อนได้ด้วยเงินเดือนทหาร ซึ่งจะทำให้ผมต้องกลับไทยอย่างไม่มีทางเลือก (มิฉะนั้นที่บ้านโดนฟ้องล้มละลาย) นั้น การจะกลับไทยไป ผมไม่คิดว่าผมจะสามารถอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ ในขณะเกิดเรื่อง GT200 ได้แล้ว สำหรับแรงกดดันจากภายนอกนั้น อาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ บางทีอาจมีการเปลี่ยนผุ้บริหารหรือผู้ใหญ่อาจจะลืมหรือไม่ใส่ใจในเคสของผมไปแล้วก็ได้อย่างที่บางท่านว่า แต่สิ่งที่ผมกลัวมากกว่า คือ แรงกดดันจากภายในตัวผมเอง  เพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ผมไม่คิดว่าตัวผมจะควบคุมอารมณ์ สีหน้า หรือปฏิกิริยาที่จะแสดงออกต่อ “กลุ่มคนที่ผมได้เสื่อมศรัทธา” ไปแล้วได้ ถ้าผมเอาตัวเองไปอยู่ในสภาพแวดล้อมเก่าๆ คงจะต้องเกิด unproductive akward situation ต่อหลายๆ ฝ่ายอย่างแน่นอน ดังนั้น สำหรับแนวทางที่เป็นไปได้ การเปลี่ยนที่เรียนและ/หรือสถานที่ทำงานในอนาคตอาจช่วยแก้ปัญหาเบื้องต้นได้บ้าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องลองเสนอเรื่องกับต้นสังกัดของทุนผมก่อน  ซึ่งก็ต้องรอดูและเจรจากันต่อไป ก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จผลสักแค่ไหน เรื่องความเสื่อมศรัทธากับวงการวิทยาศาสตร์ไทยในเชิงทั่วไปนั้น ก็คงเป็นอย่างที่หลายๆ ท่านว่ามา ว่าถ้าเราไม่พอใจในระบบ ก็ต้องพยายามเปลี่ยนมัน รอช่วงหมดน้ำเก่าเปลี่ยนน้ำใหม่ ถึงตอนนั้นโอกาสก็มีให้ทำอะไรได้บ้าง แต่ก็อย่างว่า จากประสบการณ์ที่เจอมา การจะสู้กับระบบใหญ่ๆ พวกนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายและสนุกนั้น ที่สำคัญในเชิงประโยชน์ส่วนตัวมีแต่เสียกับเสีย โดยเฉพาะการเสียสุขภาพจิต แต่ถ้าผมคิดจะกลับไป ก็ต้องลองสักตั้ง อย่างน้อยในกรณีเลวร้ายที่สุด ผมก็คงกลายเป็นข้าราชการเช้าชามเย็นชาม รับจ็อบนอกเป็นที่ปรึกษาบริษัทไปทำนองนั้น แต่อย่างน้อยในชีวิตผมก็พอมีอะไรให้เล่าให้ลูกหลานฟังได้บ้าง ว่าแม้ตอนนี้พ่อจะเป็นผู้ใหญ่ที่ตายแล้ว แต่พ่อก็เคย “เป็น” เคย “มีชีวิตที่มีประโยชน์ต่อสังคม” มาก่อน นี่ละมั้งคงเป็นผลดีอย่างหนึ่งของการทำจีที 200 คือมีข้ออ้างให้ตัวเองรู้สึกดี ฮ่าๆๆ จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 05:10:59

ความคิดเห็นที่ 4 สรุปในตอนนี้ก็คือ ผมก็คงกลับไปสู้เส้นทางอาชีพนักวิจัยน่ะแหละ หรืออย่างน้อยก็เป็นเทคนิคเชี่ยนที่พอทำประโยชน์ให้วงการได้ ประเด็นก็แค่จะกลับไปเดินทางนี้ที่ไทยหรือจะอดทนกัดฟันอยู่ฝรั่งเศสเพื่อสร้างโอกาสให้ตัวเองต่อไปเท่านั้นเอง ซึ่งการรู้คำตอบนี้ได้ ก็ต้องรู้เงื่อนไขของทั้งสองเส้นทางให้แน่ชัดก่อน  สำหรับอนาคตในฝรั่งเศสนี่ก็ค่อนข้างชัดเจนแล้วว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ก็เหลือแต่รอดูว่าเงื่อนไขของชีวิตที่ไทยจะเป็นอย่างไร หลังจากได้ภาพที่ชัดเจนแล้วก็คงจะตอบคำถามนี้ได้ ซึ่งถึงเวลานั้นผมก็จะมาบอกทุกท่านครับ (ถ้ายังมีคนสนใจในชีวิตน้ำเน่าของผมอยู่น่ะนะ แหมยังกะเรียลลิตี้ทีวี =_=)   อ้อ เรื่องเหตุผลที่ทำไมผู้ใหญ่ไม่กล้าให้ความร่วมมือนั้น ผมเข้าใจครับ ไม่ใช่ไม่เข้าใจ ไม่มีใครอยากหาเหาใส่หัวแกว่งเท้าหาเสี้ยนกันหรอก โดยเฉพาะเรื่องที่ดูเหมือนไกลตัวสำหรับนักวิชาการในเมืองหลวงแบบนี้ (ยกเว้นอ. เจษ แกเปรี้ยว- ฮ่าๆ กัด อ.ได้เรื่อยๆ คือ อ. แกเป็นคนมีไฟและสำนึกสังคมสูงจริงๆ ครับ) แต่ในความเข้าใจนั้น  ไม่ได้แปลว่าผมจะต้องชอบหรือผมจะชิงชังไม่ได้นี่ครับ โดยเฉพาะเมื่อการขอความร่วมมือที่ผมเสนอให้หลายคนในตอนแรกนั้น เป็นการขอความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญในทางลับให้ ปปช. หรือกรรมาธิการ (ผมพยายามเดินเรื่องตามระบบมาก่อนแล้วครับ แจ้งให้ทราบสำหรับหลายท่านที่ไม่เคยติดตามเรื่องและยังสงสัย)  ไม่ใช่ให้ไปออกทีวีเผชิญหน้าทหารแต่อย่างไร แต่ก็อย่างที่บอก ผมเข้าใจเหตุผลดี ผมไม่เคยคิดว่าตัวผมดี ผู้ใหญ่เลวแต่อย่างไร แค่เสียใจว่าทำไมตอนนั้นไม่มีผู้ใหญ่ที่กล้าเสียสละตัวเข้าเสี่ยงเพื่อชาติบ้าง ยิ่งเหตุผลเบื้องต้นที่ผมทำ ก็เพราะผมมีความรู้เรื่องเทคโนโลยีทางการทหารบ้าง ผมมีเพื่อนเป็นทหารชั้น ปฏิบัติการในภาคใต้หลายคน และแม่ผมเป็นครูอยู่ใน 3 จชต. (ตอนทำเรื่องผมเลยอึดอัดมากเวลามีคนด่าว่า ทำเอามันส์โดยไม่คิดถึงทหารไม่คิดถึงคนในพื้นที่ อยากจะตะโกนออกทีวีแทบขาดใจว่ากูนี่แหละ ทหารเก่าและเป็นคนในพื้นที่ แต่ทำไม่ได้เพราะเรากลัวจะส่งผลลบในตอนนั้น) เลยทำให้ผมผูกพันธ์ กับเรื่องนี้มากจนทิ้งไม่ได้ เท่านั้นเองครับ คนที่เราควรยกย่องจริงๆ คือ อาจารย์เจษครับ เพราะท่านแทบจะไม่ได้มีเอี่ยวอะไรด้วยเลยจริงๆ ในตอนแรก(นอกจากเคยเป็น รด. ปี5 กับความเกลียด pseudoscience เข้าไส้)  อา... เรื่องนี้เล่าได้อีกยาว เดี๋ยวรอให้อาจารย์เจษแกออกพ็อกเก็ตบุคมาให้อ่านละกัน คงได้อ่านกันตอน...แกเกษียณมั้ง ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้ยังทุบหม้อข้าวตัวเองไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 05:24:32 จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 05:12:47

ความคิดเห็นที่ 5 ผมอยากจะเป็นเหมือนพี่จริงๆอย่างน้อยก็ได้เคยทำอะไรที่เป็นประโยชน์กับสังคมจริงๆ ตามมาให้กำลังใจสักวันมันต้องเป็นวันของคนดีครับถ้าหากไม่มีคนกล้าอย่างพวกพี่ๆประเทศนี้คงไม่เหลืออะไรให้ผมชื่นชม จากคุณ : WATCHAROB_KJ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 05:40:08

ความคิดเห็นที่ 6 ทำตามสิ่งตนเองอยากทำ ถนัดที่สุด และสุขใจที่สุด มันน่าจะดีที่สุดแล้วอะเน้อ ฝากไว้นิด หลังจากนี้ ก่อนจะตัดสินใจอะไรต่อไปยังไง อย่าลืมทำความเข้าใจกับข้อตกลงต่าง ๆให้ึถี่ถ้วน ให้ดีที่สุดก่อนตัดสินใจเน้อ ป.ล. สำหรับในอนาคตคุณนะ ยกตัวอย่างนิด คนรู้จักผมตอนทำงานใช้ทุนแล้วนะ (องค์กรณ์ในประเทศ) ก็เคยมีปัญหาพอควรครับตอนจะเลิกสัญญากับองค์กร [ มีปัญหาเกี่ยวกับการคิดมูลค่าซ้ำซ้อนเรื่องทุนวิจัยจากตปท. (ไม่ใช่เงินจากทุนเรียน) ที่ได้มาระหว่างทำงานใช้ทุน ] เสียเวลาขึ้นศาลไปโดยใช่เหตุเลยครับ  (แต่สรุปไม่ต้องเสียเงินเพิ่มเน้อ) จากคุณ : Ethan_Ko เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 05:42:40

ความคิดเห็นที่ 7 สู้ๆครับ ผมจะรอคุณมาเปลี่ยนถ่ายระบบเก่า หวังใจว่าหากมีโอกาสที่เราพร้อมด้วยกันทั้งคู่ ในอนาคตข้างหน้า เราอาจจะนั่งคุยกันถึงเรื่องในพันทิปแล้วได้เสวนากันเหมือนในกระทู้นี้ก็เป็นได้ ใครจะรู้ครับ จากคุณ : anthonoy เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 05:55:36

ความคิดเห็นที่ 8 ขอเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : เด็กทุ่งครุ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 07:33:29

ความคิดเห็นที่ 9 ขอให้ความเห็นเรื่องทำงานนะครับ ผมเองก็อยู่ในสิ่งแวดล้อม ที่ผู้ใหญ่เฮงซวยเหมือนกัน แต่ผมเลือกจะไม่มองมัน และทำในขอบเขตที่ตนเองทำได้อย่างเต็มที่ อย่าหวังผลใหญ่ หวังผลเล็ก ๆ ที่พอจะหล่อเลี้ยงกำลังใจเราได้ เชื่อเถอะว่าถ้าคุณรักเมืองไทย ยังมีที่ว่างให้คุณอยู่ได้อย่างมีความสุขแน่นอน เพียงแต่จะต้องหา + ปรับใจให้ยอมรับบ้างเท่านั้น จากคุณ : ผู้เฒ่าสายลม เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 07:40:00

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบเหมือนเดิม.... ถ้ายังไม่แพ้ ก็ยังไม่ต้องลงจากเวทีครับ จากคุณ : สันป่าตอง เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 08:07:17

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นหนูต้องขอประทานอภัยที่ทำให้หงุดหงิดหัวใจ แต่อย่างไรก็ดี เรื่องนี้มันเป็น 2 เรื่อง ที่ไม่ค่อยจะเกี่ยวกันเท่าไหร่ แต่คุณพยายามจะผูกให้มันเกี่ยวกัน นั่นคือเรื่องเปิดโปง GT200 กับเรื่องการไม่เรียนต่อตามสัญญาทุน เรื่อง GT200 นั้น มองในแง่หนึ่งมันเป็นเป็นสิ่งดีที่คุณได้กระทำลงไป แต่นั่นคุณก็ต้องยอมรับผลที่อาจตามมาด้วย เหมือนการจะกระโจนลงไปช่วยคนจมน้ำ คุณต้องประเมินสรรพกำลังของตนก่อนว่า ไหวมั๊ย ถ้าคิดว่าไหว ก็ควรลงไปช่วยชีวิตหนึ่งชีวิตที่กำลังรอคอยความหวัง ถือเป็นบุญกุศลอย่างแรง หรือถ้าคิดว่าไหว แต่จริงๆไม่ไหว ผลก็คือ ตายทั้งคู่ อันนี้มันก็ต้องยอมรับในผลที่มันออกมา ถามว่าใจจืดใจดำไหม หากจะยืนดู ไม่กระโดดลงไปช่วย .. มันก็แล้วแต่จะมอง ถ้าลงไปแล้วตายสองคน มันจะมีประโยชน์อะไรกัน ยกตัวอย่างกรณีเหตุฉุกเฉินบนเครื่องบิน ข้อปฏิบัติคือ ให้ผู้ใหญ่สวมหน้ากากออกซิเจนให้ตนเองก่อน แล้วค่อยสวมหน้ากากให้เด็ก/ผู้อื่น แบบนี้ถือว่าใจดำมั๊ยเจ้าคะ? เหตุผลมันก็มีอยู่ คือถ้าคุณยังช่วยตัวเองไม่ได้ ก็ไม่ต้องคิดจะไปช่วยคนอื่นหรอก เพราะจะทำให้ตายทั้งสองคน อีกทั้ง ทีมกู้ภัย/หน่วยพยาบาล แทนที่จะได้ไปช่วยเด็กคนเดียว กลับต้องเสียทรัพยากรมาช่วยคุณด้วย เป็นการเพิ่มภาระงานให้เขา โลกเรามันกว้างใหญ่ไพศาลนัก ปัญหามันมีมากมาย มีทุกที่ แม้แต่ประเทศฝรั่งเศสหรือประเทศไหนๆก็ตามที ปัญหาบางอย่างก็แก้ไขได้ง่ายๆ ปัญหาบางอย่างก็หนักหนาเกินกำลัง ปัญหาบางอย่างเราก็ควรทำได้เท่าที่พอมีแรงทำได้ ส่วนปัญหานอกเหนือจากนั้น ก็ต้องปล่อยให้คนที่มีหน้าที่รับผิดชอบเขาทำหน้าที่ของเขาไป ส่วนเรื่องการเรียนต่อตามสัญญาทุน หนูยังคิดว่า คุณควรกลับมาสู่ความตั้งใจเดิมของคุณ นั่นคือการเรียนต่อให้จบตามที่ได้ตั้งใจไว้แต่แรก มันก็แค่นั้นเอง ไม่ต้องไปคิดเรื่องหาเงินชดใช้ให้เป็นภาระชีวิต แค่ทำหน้าที่นักเรียนทุนให้เต็มความสามารถ ใช้พลังกำลังกายกำลังใจในการฝ่าฟันอุปสรรค เพื่อไปให้ถึงจุดหมายที่ตั้งใจไว้แต่แรก คือการเรียนให้จบ และได้ทำงานตามอาชีพที่ตั้งใจไว้ อุปสรรคระหว่างทางที่ต้องพบเจอ มันก็แค่สีสันของชีวิต เป็นแค่บททดสอบจิตใจและความมุ่งมั่นแค่นั้นเอง ความภาคภูมิใจของนักวิ่งมาราธอน มีประการเดียว คือ ไปให้ถึงเส้นชัย แม้จะบาดเจ็บหรือเหนื่อยสาหัสเพียงใด ก็ต้องเข้าเส้นชัยให้ได้ ถึงจะต้องเดินหรือคลานเข้าเส้นชัยก็ตาม ก็ยังดีกว่าถอดใจเลิกวิ่งกลางคัน การเอาต่อสู้เรื่อง GT200 หรือการเอาชนะระบบอบความชั่วร้ายทั้งปวง แม้เป็นเรื่องน่ายกย่อง แต่การเอาชนะที่ยิ่งใหญ่กว่า คือ การเอาชนะใจตนเองนี่แหละค่ะ แต่อย่างไรก็แล้วแต่ ชีวิตเป็นของคุณ คุณสามารถเลือกทางเดินที่ต้องการได้ หนูขอให้คุณโชคดีตามแนวทางของคุณ ส่วนปัญหาและอุปสรรค ก็ต้องค่อยๆแก้ไขกันไป ตามกระบวนการที่มี ซึ่งมันมีทางออกเสมอ ประตูแห่งความหวังไม่เคยปิดตาย สวัสดีและลาก่อนค่ะ จากคุณ : แ ต ง ก ว า * เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 08:20:48

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าตัดสินใจได้แล้ว ขอให้เข้มแข็ง ก้าวสู่เป้าหมายที่ตั้งใจไว้ให้ได้นะคะ เอาใจช่วย โชคดีค่ะ "ชีวิตมีทางออกเสมอ ตราบใดที่โลกใบนี้ยังมีทิศตะวันออก" จากคุณ : FeeL HaPPY เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 08:53:36

ความคิดเห็นที่ 13 สู้ๆๆค่ะ พอเราให้คำแนะนำคุณไป เราเองก้เจอปัญหาเดียวกัน เพราะอยากกลับบ้านกลับไทย ที่ไหนได้ มีคนให้ทุนต่อเอก เราหล่ะ อ๋าย... คิดหนัก.. ทุกคนมีปัญหาเหมือนกันค่ะ แต่อย่าไปคิดไรมาก ตัดสินใจในวันนี้ไม่ใช่คำตอบที่ดีที่สุดนะคะ ตัดสินใจไปแล้วก็ยิมรับมัน ปล.อย่าคิดมากไปเลยค่ะ จากคุณ : nuanapa เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 09:06:05

ความคิดเห็นที่ 14 แถวนั้นหิมะตก ซื้อเฮลบลูบอยไปราดชิมดูหน่อยแล้วกัน ^^ แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 09:48:01 จากคุณ : เดอะฟักทองอินเตอร์ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 09:47:43

ความคิดเห็นที่ 15 สู้ๆครับ จะทำอะไรใช้ทฤษฏี TFAR ครับ สำเร็จ รวยๆๆๆๆๆ จากคุณ : HK USP เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 09:50:11 A:124.120.242.73 X: TicketID:205338

ความคิดเห็นที่ 16 ยังไงก็เลือกให้เร็วก็แล้วกันครับ ว่าเอาไงแน่ รอช้าไป ไม่เกิดผลดีแน่ๆ แต่ยังไงครอบครัวคุณก็อยู่เมืองไทย  ตอนนี้คุณยังเลือกไม่ได้ กลับมา ก็น่าจะดีกว่า เพราะว่า เจ็บป่วยมา จะได้ช่วยเหลือครอบครัวได้ด้วย จากคุณ : Professor เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 10:36:31

ความคิดเห็นที่ 17 อยากให้ข้าราชการสายเลือดใหม่มีคนดี ตั้งใจทำงาน ทุ่มเท เห็นแก่ประโยชน์ของชาติบ้านเมืองเป็นใหญ่ เยอะ ๆ จังครับ อยากเห็นอนาคตของประเทศไทยที่สดใสเรืองรอง สักที แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 19:48:58 จากคุณ : ลาบเลือดน้ำตกซกเล็ก เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 10:41:33

ความคิดเห็นที่ 18 . . ทางข้างหน้าลางเลือนเหมือนว่างเปล่า แดดจะเผาผิวผ่องเธอหมองไหม้ ที่ตรงโน้นมีหุบเหวมีเปลวไฟ ถ้าอ่อนแอจะก้าวไปอย่างไรกัน อนาคตนั้น...ช่างคดเคี้ยว มันลดเลี้ยวเลี้ยวไปใช่สุขสันต์ ยากลำบากใช่เพียงแค่ชั่ววัน แต่จะต้องฝ่าฟันจนวันตาย บนหนทางแม้มีสิ่งใดขวาง ไม่อาจกางกั้นสู่ ความฝันได้ หนทางนี้ขอสัญญาอย่างมั่นใจ ด้วยพลังยิ่งใหญ่มั่นในศรัทธา เพียงฝ่าฟันข้ามความทุกข์ยาก จะลำบากลองสู้ดูเถิดหนา จะร่วมแรงร่วมกันด้วยศรัทธา ทางข้างหน้าสู่ชัยที่หมายปอง ที่มา..จากบทกวีของคุณจอมยุทธเมรัย ค่ะ... เป็นกำลังใจให้ในทุกหนทางที่เลือกนะคะ... จากคุณ : p (primjang) เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 10:44:12

ความคิดเห็นที่ 19 ให้กำลังใจคุณ ไม่ว่าคุณตัดสินใจแบบไหน !!!! จากคุณ : กีตาร์สีชมพู (กีตาร์สีชมพู) เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 13:30:45

ความคิดเห็นที่ 20 มอบเพลงให้ค่ะ ขอให้มีความสุขบนเส้นทางที่เลือกนะคะ ...หลายคน เชื่อในเรื่องโชคชะตา บางคนเชื่อมั่นในตัวเอง ชีวิต เรากำหนดของเราเอง จะแพ้ชนะไม่เกรงจะสักเท่าไร ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ... จากคุณ : หมูเหมียว เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 13:32:51

ความคิดเห็นที่ 21 ผมเห็นหนทางเจริญของประเืทศอย่างเดียวคือ คนเก่งๆช่วยกันหาเงินจากต่างแดนมาให้ได้มากๆที่สุด แล้วมาแจกญาติพี่น้อง แจกคนรู้จัก แจกคนไทยคนอื่นๆครับ แต่ผมก็ทำไม่ได้นะครับ เลยอยากแนะนำให้คนอย่างคุณทำ ผมว่าง่ายกว่าการมาทำงานข้าราชการหรือการเมืองเพื่อเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประเทศครับ แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 14:37:46 จากคุณ : ชีวิตคือชีวิต เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 14:37:26

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ว่าพี่จะตัดสินใจยังไงก็ตาม ขอให้ผลแห่งความดีที่พี่ทำมา ส่งผลให้อนาคตของพี่ประสบความสำเร็จตามที่พี่ตั้งใจนะค่ะ จากคุณ : lovenatural เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 14:42:20

ความคิดเห็นที่ 23 ตรรกะคุณแตงกวามันแปลกจริงๆนะคะ -*- ว่าจะไม่บ่นและ คุณเทียบเรื่องช่วยใส่เครื่องหายใจให้เด็กได้ไง  อันนั้นมันไม่แปลกเพราะถ้าผู้ใหญ่ใส่ให้เด็กก่อน แล้วตัวเองไม่ได้อากาศมากพอใส่ให้ตัวเองไม่ทัน เด็กมันก็ช่วยคุณไม่ได้ แต่ถ้าคุณใส่ให้ตัวเองก่อนแล้วคุณก็ยังมีแรงไปใส่ต่อให้เด็กไง ส่วนเรื่อง GT 200 มันเป็นเร่องส่วนรวมไม่ใช่คน2คน   ถ้าจะเทียบน่าจะเทียบกับเหตุเครื่องบินตกมากว่า  ที่มีเครื่องบินทหารเสียการควบคุมล่วงลงมาใส่ผู้ชมที่ดูการแสดงอยู่   แต่นักบินก็ไม่ยอมดีดตัวเองออกจากเครื่องพยายามควบคุมเครื่องให้ไปตกที่อื่น   สุดท้ายก็ไม่มีประชาชนบาดเจ็บเลย มีแต่นักบินที่เสียชีวิต   ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่และความผิดของเค้า เค้าไม่ทำก็ได้   แต่ผลลัพท์จากที่เค้าทำก็คือ คนอีกจำนวนมากที่ไม่ต้องเสียชีวิต     และนี่คือคำว่าเสียสละ เป็นคำที่คุณแตงกวาอาจจะไม่รู้จัก เพราะคุณรู้จักแต่เพียงคนเราสมควรทำตามหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด  แต่ไม่จำเป็นต้องทำนอกเหนือจากนั้นก็ได้   ซึ่งก็ใช่มันไม่ผิด ต่อให้นักบินคนนั้นดีดตัวเองออกมา แล้วเครื่องบินตกไปทับคนอีกจำนวนมากตาย เค้าก็ไม่ได้ทำผิด  เพราะมันไม่ใช่เรื่องของกฎหมาย   แต่มันเป็นเรื่องของจิตสำนึก   จิตสำนึกที่ยอมเสียสละ เพื่อให้ส่วนรวมได้ประโยชน์ที่มากกว่าเพียงแค่ประโยชน์ของตนเอง   มันเทียบไม่ได้หรอกว่าชีวิตใครมีคุณค่าควรที่จะปกป้องมากกว่า  แต่ถ้าเทียบจำนวนแล้วอย่างน้อยนักบินคนนั้นก็ทำให้คนอีกมากมายรอดชีวิต แทนที่จะเป็นเค้ารอดชีวิตเพียงคนเดียว    เรื่อง GT200 นี่ก็เหมือนกัน ทหารและประชาชนได้รับประโยชน์อย่างเห็นได้ชัด ถ้าเครื่องนี้ยังอยู่ต่อ ก็ไม่รู้ว่าจะมีคนหลงเชื่อเครื่องนี้แล้วต้องตายเพราะระเบิดไปอีกมากเท่าไหร่   แต่ก็ต้องเสียสละอนาคตและความยากลำบากของคนอีกสองคน เหมือนกับที่เสียสละนักบินคนนั้น ซึ่งในเรื่องนี้เราเองก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก และเราเองก็คิดว่าคุณแตงกวาก็คงช่วยอะไรไม่ได้เช่นกัน   เพราะฉะนั้นอย่างน้อยให้กำลังใจก็ยังดี ให้เกรียติแก่คนที่เค้าเสียสละบ้าง    ไม่ใช่ดีแต่ขวางโลกด้วยตรรกะแปลกๆของตัวเอง    และสักวันเมื่อมีโอกาสก็ลองเสียสละเพื่อส่วนรวมบ้าง มันจะทำให้คุณเข้าใจแล้วก็คิดได้มากขึ้น แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 15:05:20 แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 14:58:15 แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 14:53:38 จากคุณ : MeeMuay เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 14:49:37

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าอยากรู้ว่า จกขท. รู้สึกยังไง และถ้าเป็นตัวเองจะทำได้ไหม ให้จินตนาการว่า คุณมีแฟน แล้วแฟนคุณนอกใจ ไปมีผู้หญิงอื่น และไม่ยอมเลิกด้วย คุณมีทางเลือก 3 ทาง 1 วีนแตกสุดชีวิต 2 ทำใจยอมรับให้แฟนคุณจับปลาสองมือได้ 3 ถอยออกมาทันที เป็นทางเลือกที่ฉลาดที่สุด เอ้า ถามใจตัวเองว่า จะเลือกทำข้อ 3 ในทันทีไหม? ก็เหมือนกับที่ จขกท. ทนนิ่งเฉยให้สิ่งที่ผิดดำเนินต่อไปไม่ได้นั่นแหละ ทั้งๆที่รู้ว่า ถึงตัวเองสู้ไปก็ไม่ได้ผลตอบแทนอะไร แต่ก็อดที่จะนิ่งเฉยไม่ได้ ขอคารวะ จขกท. อ.เจษ และท่านอื่นๆ ที่กล้าวิ่งชน กับอำนาจ บางสถานะการณ์ จะต้องการคนแบบนี้ เพื่อเป็นการสะกิดให้สังคมได้รับรู้ แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 16:33:43 จากคุณ : (-_-") เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 16:30:06

ความคิดเห็นที่ 25 คนเราถ้าเลือกที่จะทำหรือไม่ทำอะไร มันก็มีสามารถคิดเหตุผลมาสนับสนุนตัวเองได้ทั้งนั้นแหละ -rationalization- ดังนั้นสุดท้ายแล้วมันก็อยู่ที่ในหัวของแต่ละคน คนที่เสียสละตัวเองเพื่อผู้อื่น เขาอาจแค่เป็นคนที่ต้องสะดุ้งตื่นไปทั้งชีวิตเมื่อยามฝันถึงคนที่ตายทั้งๆ ที่เขาอาจสามารถช่วยได้ ส่วนคนอีกประเภทก็สามารถอยู่กับมันได้โดยการให้เหตุผลกับตัวเองว่า ฉันไม่สามารถทำอะไรได้หรอก หรือมันไม่ใช่หน้าที่ของฉัน ถ้าจะสรุปให้สวยหรูก็คือ คนที่เสียสละมีจิตสำนึกส่วนรวม แต่ถ้าจะสรุปแบบประชดโลก คือ คนที่เสียสละเป็นคนโชคร้ายที่ดันซวยเกิดมามีความทนทานต่ำ เท่านั้นเองครับ จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 16:44:27

ความคิดเห็นที่ 26 ตอบ คห. ที่ 24 ครับ ถ้าผมมีแฟน แล้วแฟนผมไปมีผู้หญิงอื่น ผมจะไปซื้อกามาสุตรามาอ่านทันทีครับ มันต้องมีอะไรสักอย่างผิดพลาดอย่างร้ายแรงในเชิงเทคนิคสิ จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 16:47:03

ความคิดเห็นที่ 27 ผมว่าเค้ากำลังบอกว่าคุณ PastelSalad เป็นเกย์มากกว่านะ .......... แฟนคุณที่ไปหาแฟนใหม่ป็นผู้หญิง คือผู้ชาย จากคุณ : SunSeruS เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 17:01:41

ความคิดเห็นที่ 28 ^ ^ เฮ้ย เค้าจะสื่อว่า แฟนเค้าเป็นทอมกลับใจ ตะหาก คงไม่ได้หมายความว่าแฟนเค้าเป็นไอ้เสือ(ไบ) หรอกมั้ง จากคุณ : Black-White&Gray เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 17:31:15

ความคิดเห็นที่ 29 .........."ผมไม่คิดว่าผมจะสามารถอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ ในขณะเกิดเรื่อง GT200 ได้แล้ว สำหรับแรงกดดันจากภายนอกนั้น อาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ บางทีอาจมีการเปลี่ยนผุ้บริหารหรือผู้ใหญ่อาจจะลืมหรือไม่ใส่ใจในเคสของผมไปแล้วก็ได้อย่างที่บางท่านว่า แต่สิ่งที่ผมกลัวมากกว่า คือ แรงกดดันจากภายในตัวผมเอง  เพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ผมไม่คิดว่าตัวผมจะควบคุมอารมณ์ สีหน้า หรือปฏิกิริยาที่จะแสดงออกต่อ “กลุ่มคนที่ผมได้เสื่อมศรัทธา” ไปแล้วได้ ถ้าผมเอาตัวเองไปอยู่ในสภาพแวดล้อมเก่าๆ คงจะต้องเกิด unproductive akward situation ต่อหลายๆ ฝ่ายอย่างแน่นอน "...... วันเวลาก็ผ่านไปแล้ว   คุณ PastelSalad ยังจำคำพูดตัวเองในวันเก่าๆเหล่านั้นได้ครบถ้วนทุกประการเลยหรือเปล่าคะ    คุณว่าคนกลุ่มนั้นยังจำได้ทั้งหมดหรือเปล่าคะ     คนกลุ่มนั้นคงไม่ได้เจอไม้ซีกไปงัดไม้ซุงเพียงเรื่องเดียวหรอกค่ะ   ใต้พรมพวกเขาน่าจะยังมีอะไรซุกซ่อนอยู่อีกเยอะ คุณทำเต็มที่แล้ว   มันได้แค่นั้นก็ปล่อยวางมันไปจากใจของคุณบ้างเถอะค่ะ    ในชีวิตคุณยังต้องเจออีกหลายเรื่องหากอุดมการณ์ยังแน่วแน่    คุณจะท้อแล้วหนีมันไปทุกครั้ง  หรือว่าจะปล่อยวาง  แล้วเดินหน้าชนกับปัญหาใหม่ๆดีหล่ะคะ   จากคุณ : ศศิวิมล เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 18:02:52

ความคิดเห็นที่ 30 ยินดีด้วยที่ความคิดตกผลึก ตัดสินใจได้แล้วนะครับ คนมีความสามารถ อยู่ที่ไหนก็ทำประโยชน์ได้ อยู่ทางโน้นก็ดูแลสุขภาพด้วยล่ะครับ ขอให้โชคดีนะครับ จากคุณ : sleeper_j เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 18:27:38

ความคิดเห็นที่ 31 ทีแรกไม่กล้าอ่านความเห็นของคุณ แ ต ง ก ว า *  เพราะกลัวว่าจะแรง...   เดี๋ยวจะเผลอใจไปตอบเธอแทนที่จะตอบ จขกท แต่หลังจากได้ย้อนขึ้นไปอ่านแล้วก็ไม่ได้แรงอย่างที่กลัว    แต่กลับถูกใจในหลายประโยคที่เธอให้ข้อคิดเตือนใจ จากคุณ : ศศิวิมล เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 18:36:18

ความคิดเห็นที่ 32 เราว่ารอบนี้แตงกวาพูดถูกนะ ทางพระพุทธศาสนายังให้ยึดทางสายกลางและประเมินบัวสี่เหล่าเลย พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้สอนหมดทุกคนด้วย .... นั่นแหละ ... เราก็ควรประเมินตัวเราในการที่จะทำอะไรและยอมรับในผลที่จะกระทำเนอะ แล้วก็ ทางลัดที่จะทำให้คนเชื่อฟังเราแบบไม่รู้จะง่ายรึเปล่า 1.รวยสุดๆ 2.ดังสุดๆ 3.เป็นผู้มีอิทธิพล จากคุณ : n-OO//bit-a เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 18:57:54

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ Pastel มาไม่ตอบได้อย่างไร ตามความเห็นผม   ขอให้คุณคิดว่าคุณคือชาวโลกครับ  จะอยู่ที่ไหน เป็นประโยชน์ต่อคนกลุ่มไหน ไม่สำคัญ   ขอให้ได้ทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ในอนาคตพอแล้ว จะเป็นนักวิจัยในไทย หรือฝรั่งเศส  หรือที่ไหน ผลงานคุณมันจะต้องมีคุณค่าต่อคนอื่นๆ ทั้งนั้นแหละ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนไทยโดยตรงเท่านั้น   การกลับสู่วงการวิจัยดีมากครับ สนับสนุน   แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นในไทยก็ได้ รัฐบาลไทย จ่ายเงินกับเรื่องไร้สาระยิ่งกว่าทุนที่เคยจ่ายให้คุณเรียนมากมายนัก เอาแค่ค่ารถ Benz ประจำตำแหน่งผู้บริหารหน่วยงานต่างๆ ก็ละลายไปปีนึงไม่รู้กี่ร้อยล้านแล้ว หรือเงินที่ประหยัดได้จากการซื้อเครื่องมือหลอกลวง  มูลค่าก็เกินกว่าทุนคุณเยอะแยะแล้ว หลายๆ ท่านก็คำนวณให้ดูคร่าวๆ ในกระทู้ก่อนแล้ว คุณได้ใช้ทุนเกินคุ้มไปแล้วในทางพฤตินัยสำหรับผม ดังนั้นอย่าไปแคร์มาก ถ้ามีเงิน มีโอกาส ก็หาเงินส่งใช้ทุน ยังไม่มี ก็ไม่ต้องรีบ ถ้าจะเอาประสบการณ์ในกองทัพมาเขียนหนังสือขาย  ขายดีแน่ๆ เขียนให้น่าติดตาม ออกเป็นชุด ๆ หลายๆ เล่ม อาจจะได้เงินพอใช้หนี้เลย เพราะชีวิตคุณมันน่าสนใจมาก แค่เล่าเรื่องเพื่อนมา ผมก็อยากรู้แล้ว  คนแบบไหนบ้าง มาอยู่ในกองทัพต่างด้าวนี้ ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะอยู่ต่อจนครบสัญญาทหาร เพราะคุณน่าจะได้รับสัญชาติฝรั่งเศสด้วย  และคุณไม่จำเป็นต้องสละสัญชาติไทย ก็เป็นบุคคล 2 สัญชาติไป ซึ่งจะเป็นข้อได้เปรียบและได้โอกาสในชีวิต มากกว่าแค่เป็นสัญชาติไทย แต่อย่าเอาตัวเองไปอยู่ในจุดเสี่ยงหรือโหดมากนักโดยไม่จำเป็น   การมีสัญญาติฝรั่งเศส คุณสามารถเดินทางไปใน EU ได้อิสระ  สามารถเรียนต่อได้ในหลายประเทศฟรีหรือถูกมาก โดยไม่ต้องยุ่งยากเรื่อง VISA หาที่เรียนต่อในยุโรป เพื่อเป็นนักวิจัย พอแก่ๆ แล้วค่อยกลับเมืองไทย ก็ไม่สาย อยู่ไหนทำประโยชน์ได้หมด ขอเอาใจช่วยในทุกทางที่คึณเลือกเดินครับ ปล  ขอปากเสียนิดนึง ความเห็นส่วนตัวผมเท่านั้น  บางความเห็นดูเท่ห์มาก แต่ตรรกะกับตัวอย่างมันก็ยังไม่สมเหตุสมผลและไม่เข้ากับกรณีของคุณอยู่เหมือนเดิม แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 19:16:17 จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 19:07:57

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็ตาม ^^ จากคุณ : antares[em] เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 19:11:53

ความคิดเห็นที่ 35 จะบอกท่านเจ้าของกระทู้ว่า ระบบราชการไทยดีหรือไม่ดีมันตอบยากครับ แต่ในกรณีของท่านเจ้าของกระทู้ก็น่าเห็นใจอยู่ หากจะกลับมาอยู่เมืองไทยก็ขอหใทเต็มที่ ทุกวันนี้ผมผ่านการทำงานในระบบราชการมาสิบกว่าปี ทำให้ผมคิดว่าทุกคนมีคน 3 คนในตนเอง ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาและสภานการณ์ คือ 1. คนที่อะไรๆก็ได้ในสิ่งนั้นๆ ใครจะสั่งให้ทำอะไรหรือไม่ทำอะไรก็ได้ เอาตามเสียงส่วนใหญ่ ไม่อยากคิดให้เปลืองหัว ไม่อยากเอาตัวขวางให้เปลืองตัว ผมพบคนแบบนี้เยอะมาก และบางครั้งผมก็เป็นแบบนี้ 2. คนที่ค้านหรือไม่เห็นด้วยหรือไม่อยากทำในสิ่งนั้นๆ เพราะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่หัวหน้าสั่งให้ทำ หรือสิ่งที่ระบบบังคับให้ทำไปโดยปริยาย ในที่สุดจะคิดอคติต่อระบบ ผมพบคนแบบนี้เยอะมากเช่นกัน และบ่อยครั้งผมก็เป็นคนประเภทนี้ 3. คนที่คิดจะทำหรือคนที่อยากให้คนอื่นทำในสิ่งนั้นๆ เพราะเห็นว่ามีประโยชน์ จนบางครั้งลืมนึกไปว่าสิ่งที่เราคิดจะทำอาจไม่ใช่สิ่งที่คนส่วนใหญ่อยากทำ สมัยก่อนผมไม่เคยเป็น แต่พอมารับหน้าที่บริหารแม้จะระดับเล็กๆแต่ก็พอเห็นความเปลี่ยนแปลงในตนเอง ว่าบ่อยครั้งเรากลายเป็นคนประเภทนี้   เมื่อเจ้าของกระทู้ทำงานผ่านไปอีก 10 ปี ผมเชื่อว่าในตัวตนของเจ้าของกระทู้จะมีคน 3 คนอยู่ข้างในเหมือนผม และเมื่อนั้นผมคิดว่าคุณจะเข้าใจระบบราชการไทยดีขึ้น และเข้าใจในสิ่งที่ผู้หลักผู้ใหญ่เคยเมินเฉยต่อคุณ แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 53 19:58:59 จากคุณ : ยอดชายนายผยอง เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 19:40:56

ความคิดเห็นที่ 36 ผมมีหลายสิ่งที่อยากจะพิมเกี่ยวกับสังคมไทย แต่ผมดีใจด้วยที่เจ้าของกระทู้เลือกได้แล้วไม่ว่าจะทางไหน โดยส่วนตัวถ้าเป็นผมจะคงยังอยู่นอกแล้วทำอะไรที่สนุกเปิดโลกกับชีวิตไปสร้างชื่อเสียงว่าอย่างน้อยกระเหรียงไทยคนนี้ละ สามารถทำอะไรที่เป็นประโยชน์ได้ จนวันนึง ผมมีพวกพ้อง ผมมีเงิน ผมมีหน้ามีตา แล้วผมถึงจะกลับมาไทยอย่างสง่าผ่าเผย ถึงตอนนั้นผมอาจจะทำประโยชน์ในวงกว้างได้บ้าง ปล. ไม่โดนใจใคร ขออภัย จากคุณ : อนุภาคกลูออน เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 19:57:23

ความคิดเห็นที่ 37 เห็นบางคนให้ความเห็นเหมือนจะบอก จขกท. ว่าทำไปแล้วลำบากก็ต้องทำใจยอมรับ ยอมเสี่ยงเอง การมาบ่นมาว่าระบบไม่ช่วยอะไร ผมอยากให้ลองคิดอีกมุมนึงครับ การบ่น การว่าระบบที่มันไม่ได้เรื่อง ผมคิดว่าไม่ผิดตรงไหน เป็นเรื่องที่สมควรทำด้วย ถ้า จขกท. ไม่ออกมาบ่น คนทั่ว ๆ ไป เช่น ผม หรือคนที่อยู่นอกวงการจะรู้เรื่องหรือไม่ คำตอบคือ ไม่รู้   คนที่เห็นแก่ตัว ยังไงมันก็คือเห็นแก่ตัว จะเอาหลักธรรม หลักการ หรือเหตุผลอะไรมาอธิบายให้เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเห็นแก่ตัว มันก็เข้าใจกันได้ และผมก็เชื่อว่า จขกท. ก็เข้าใจ แต่แล้วยังไงครับ ถ้าเขามีเหตุผลมันจะหมายความว่าเขาไม่เห็นแก่ตัวหรือครับ มันไม่ใช่ การยกตัวอย่างเรื่องเด็กจมน้ำมันคนละเรื่องครับ เด็กจมน้ำ เราว่ายน้ำไม่เป็นหรือไม่เก่ง มันเห็นได้ชัด ๆ ว่าเสี่ยงแน่ ๆ ถ้าเข้าไปช่วย แต่การไปทำเรื่อง GT200 ในตอนแรก จขกท. คงไม่คิดหรอกว่าจะมีคนที่ไม่สนับสนุนหรือกระทั่งขัดขวางมากขนาดนี้ แม้ในกลุ่มคนที่ถูกสังคมคาดหมายว่าเป็นผู้รู้จริงในเรื่องนี้ก็ยังไม่ให้ความร่วมมือ อีกอย่างถ้าเด็กคนนั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรา เด็กจะจมน้ำตาย มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา (ในกรณีที่เราไม่นึกถึงหลักคุณธรรม) แต่กรณีของ GT200 นี่มันคนละเรื่อง GT200 ใช้ไม่ได้ผลแต่ก็เอาภาษีของทุก ๆ คนไปซื้อ ๆ กัน นี่มันเสียโดยส่วนรวมนะครับ โลกนี้มีคนเห็นแก่ตัวมากแล้ว การหาเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเห็นแก่ตัวเป็นเรื่องดี แต่ไม่ควรจะเป็นว่า เข้าใจแล้วก็คิดว่า เออ ที่เขาทำก็ไม่ผิดนี่นาเพราะมีเหตุผล ถ้าคิดกันอย่างนี้ก็แย่ คนที่เสียสละจะกลายเป็นคนประหลาด เพราะไม่มีใครเชิดชูเหตุผลของผู้เสียสละว่าสิ่งที่เขาทำมันมีเหตุผลอย่างเต็มเปี่ยมสมควรจะเอาเป็นเยี่ยงอย่าง จากคุณ : หลงลืม เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 20:51:17

ความคิดเห็นที่ 38 เพิ่งมาอ่าน ยาวมาก ๆ แต่ซึ้งสุด ๆเลยค่ะ ประเทศไทยเรา ยังขาดคนแบบคุณอีกเยอะค่ะ คนกล้า คนจริง ซึ่งเราเอง ยังกล้าไม่เท่าคุณเลยค่ะ อ่านแล้วมี กำลังใจทำเรื่องดี ๆ อีกเยอะเลยค่ะ นับถือค่ะ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : หน่วยย่อย889 เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 21:17:36

ความคิดเห็นที่ 39 ยานเกราะ แบบ VAB นั่งสบายก้นรึเปล่าครับ แล้วได้มีโอกาสไปลูบๆคลำๆ รถถังแบบ Leclerc กับ ยานเกราะแบบ VBCI บ้างรึเปล่าครับ จากคุณ : AKB-SKE เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 21:20:36

ความคิดเห็นที่ 40 ตอนนี้ฝรั่งเศสคงหนาวมาก รักษาสุขภาพดีๆ นะ และขอให้เชื่อเสมอว่า "คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้" นะเออ จากคุณ : SKTL10 เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 21:24:20

ความคิดเห็นที่ 41 ข้อมูลในกระทู้นี้ดูเหมือนจะมากกว่ากระทู้เริ่มต้น ถ้าคุณคิดว่าการเป็นทหารแล้วสามารถย้ายงานไปในส่วนที่ชอบได้ และสามารถขอ PR ได้แน่ๆ ผมคงแนะนำให้อยู่ต่อนะครับ เพราะต่อไปคนนอก EU จะได้งานในยุโรปยากมาก แต่ถ้าอยู่ไปวันๆ รอปลดก็น่ากลับไทย (ถ้าเลือกที่จะอยู่ผมก็เชื่อว่าเรื่องหนี้ประนีประนอมได้) แฟกเตอร์อื่นๆ ก็คงเป็นเรื่องครอบครัว อย่างมีพี่น้องที่สามารถดูแลพ่อแม่ได้มั้ย ส่วนเรื่องอะไรไม่ได้อย่างใจ ก็ปลงเถอะครับ เพราะที่นี้ประเทศไทย ไม่ว่าจะตัดสินใจยังไง ไปทางไหน ขอเอาใจช่วยครับ จากคุณ : C2minus เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:07:13

ความคิดเห็นที่ 42 เอาใจช่วยครับ เคารพในการตัดสินใจของ จขกท ครับ จากคุณ : praphrut608 เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:20:02

ความคิดเห็นที่ 43 ระหว่างตัดสินใจ หาที่พึ่งทางใจไปก่อนทุกๆวันหยุดก็แล้วกันเนอะ ทีละก้าวๆ จากคุณ : abstract เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:29:16 A:124.120.23.146 X: TicketID:071021

ความคิดเห็นที่ 44 คนที่มีพลังในตัวและใจกล้าบ้าบิ่นแบบ จขกท นี่ผมยังทึ่งเลย ยิ่งแสดงออกเพื่อความถูกต้องแลผลประโยชน์ส่วนรวมก็ยิ่งน่ายกย่อง แต่อย่างว่าในบรรดาคนที่คิดจะเป็นนักปฏิวัติก็มักจะต้องยอมรับจุดจบตัวเองให้ได้ ถ้าไม่กลายเป็นวีรบุรษผู้เปลี่ยนโลก  ก็กลายเป็นเหยื่อผู้มีอำนาจและถูกโลกลืม   แต่ส่วนใหญ่ความจริงมักทำให้เจ็บปวดเสมอ แต่ยังไงผมก็เห็นด้วยครับที่ จขกท เลือกเส้นทางที่จะทำให้ชีวิตตนเองเป็นอิสระ เพราะหากยังอยู่ในระบบเน่าๆ  ถ้าไม่ยอมปิดตาข้างหนึ่งเสียบ้างในจังหวะและโอกาส   ซักวันก็คงต้องชนกับผู้มีอำนาจอยู่ดี   อาจจะต้องทนบาดเจ็บมากหรือน้อยกว่านี้ก็ได้ แต่ผมก็เชื่อว่าแบบคุณ จขกท มาได้ขนาดนี้แล้ว  ก็คงไปได้อีกไกลกว่านี้แน่นอน ก็ลองคิดดูว่าเรียนสูงขนาดนี้  ได้ไปทำงานต่างประเทศ  แถมเป็นอาชีพแบบทหารอีก มีสังคมที่กว้างขวาง  แล้วก็ยังมีเพื่อนที่ยอมจ่ายหนี้เป็นล้านแทนให้ จะมีซักกี่คนที่สามารถ  และอดทนได้ขนาดนี้ จากคุณ : Exampli gratia เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:45:20

ความคิดเห็นที่ 45 คิด วิเคราะห์ แยกแยะ (ฮา) ดูว่าทางสายไหนดีสำหรับตัวคุณเอง แล้วก็สู้ต่อไป จะเลือกทางไหนผมก็เอาใจช่วยนะ จากคุณ : Iron-Spider เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 01:14:32

ความคิดเห็นที่ 46 เป็นกำลังใจให้อีกคนครับ สู้ั ๆ จากคุณ : preedaake เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 03:01:49

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณทุกท่านครับ ช่วงนี้หยุดคริสมาสต์ มีวันหยุดยาว วันนี้ผมไป Cité des Sciences et de l'industrie มา (Louvre ยังไม่ได้ไปเลย รีบแถกไปที่นี่ก่อน) ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ทางวิทยาศาสตร์ที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป  น้ำตาแทบไหลเลยครับ คิดถึงอารมณ์เก่าๆ ตอนอยู่ไทย ตอนทำงานทำค่ายวิทยาศาสตร์กับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มาก (นี่คือข้อดีอย่างหนึ่งของทุนวิทย์ครับ คือมีเครือข่ายนักวิทย์รุ่นใหม่ที่กว้างขวางแนบแน่น) โดยเฉพาะตอนดูสารคดีปฏิบัติการซ่อมบำรุง Hubble ครั้งสุดท้าย (ดูใน IMAX โดม) เห็นศูนย์วิจัย เห็นเทคโนโลยีต่างๆ แล้ว มันเกิดฮึกเหิม แต่พอกลับไปคิดถึงว่ากลับค่ายไปแล้วกูต้องไปถูพิ้นขัดส้วมเช้าเที่ยงเย็นอีก ก็ห่อเหี่ยวหมดพลัง ฮ่าๆๆ กรรมเวร แต่พอได้ไปดูเซคชั่นของบริษัทและหน่วยงานวิจัยในฝรั่งเศสและยุโรป โอว... มันน่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ กับระดับของโปรเจ็คและความทุ่มเทของเขา ก็ทำให้คิดไปอีกว่า ถ้าในอนาคตจะได้ทำงานในระดับนี้บ้าง ห้าปีของการขัดส้วม อาจจะคุ้มค่าก็ได้ สรุปก็ไม้หลักปักขี้เลนเหมือนเดิม ฮ่าๆๆ แต่การจัดนิทรรศการวิทยาศาสตร์ของที่นี่ดีจริงๆ ครับ ชาวหว้ากอคนไหนมาแถวๆ นี้ก็อย่าลืมมาเหยียบนะครับ มีลูกมีหลานก็พามาชมด้วย มันเสริมสร้าง scientific inspiration จริงๆ ครับ จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 03:03:56

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีค่ะ คุณ PastelSalad เราและสามีอยู่ทางตอนใต้ของฝรั่งเศสเช่นกัน อยู่เมืองนีซค่ะ สามีเป็นนักเรียนทุนและมาทำงานที่นี่ แต่รับทุนของมหาลัยทางนี้ ถ้ามีโอกาสผ่านมาเมืองนีซ ติดต่อกันได้นะคะ คนไทยอย่างพวกเราสองคนยินดีต้อนรับค่ะ ยิ่งถ้าคิดถึงรสอาหารไทย ๆ  ยินดีให้ฝากท้องในกรณีเบื่ออาหารฝรั่ง กองทัพเดินด้วยท้องเสมอค่ะ บ้านนี้หม่ำอาหารไทยกันตลอดจนลืมไปแล้วว่าอยู่ฝรั่งเศส จากคุณ : MollyJinx เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 05:51:24

ความคิดเห็นที่ 49 Merry Christmas ค่ะ เห็นด้วยกับหลายๆ ท่าน และไม่ใช่ไม่เห็นด้วยกับท่านไหนค่ะ การปล่อยวางไม่ใช่การไม่ทำอะไรเลย ที่จริงแล้วมันคือ การพยายามทำอย่างดีที่สุด แล้วไม่ยึดติดกับผลของความตั้งใจน้้นต่างหาก จับจ้องที่เป้าหมาย ไม่ใช่ที่อุปสรรคค่ะ จากคุณ : หัวหอมกะซาวครีม เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 06:28:49

ความคิดเห็นที่ 50 ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิและคุณความดีทั้งหลายที่ได้ทำมา.. จงดลบันดาลให้ จขกท เลือกเส้นทางเดินได้เหมาะสมก็แล้วกันนะคะ.. จากคุณ : Living Extreme เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 08:08:24

ความคิดเห็นที่ 51 ขอให้คุณมีความสุขกับทางที่เลือกนะคะ ...ขอบคุณสำหรับความกล้าหาญของคุณ Happy new year ค่ะ จากคุณ : เต่าพันปี เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 10:43:33

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็จะเป็นกำลังใจให้ ทำให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้นะคะ ผิดหวังบ้าง ก็เป็นเรื่องธรรมดา  คาดหวังกับผู้คนมากไปเราก็ผิดหวังมาก ^^ สวัสดีปีใหม่ค่ะ จากคุณ : LittleSister เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 14:20:35

ความคิดเห็นที่ 53 ชีวิตคนเรามีแต่เดินหน้าไม่มึถอยหลัง สู้ๆครับ จากคุณ : Tears เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 14:48:35

ความคิดเห็นที่ 54 เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^ เราก็เป็นนักเรียนทุนสายวิทยาศาสตร์เหมือนกัน พอจะเข้าใจความรู้สึกนะคะ อยากให้คุณมีศรัทธาในตัวเองและคนอื่นๆค่ะ บางทีตอนนี้เราอาจจะเป็นจิ๊กซอตัวเล็กๆ แต่เชื่อว่าต่อไป ถ้าเราพัฒนาตัวเองไปได้เรื่อยๆ เราก็จะสามารถทำสิ่งที่ดี และ เป็นประโยชน์ต่อผู้คนได้อีกเยอะ ถ้าคุณเป็น "ปลาเป็น" ที่คิดจะว่ายทวนกระแสน้ำ ก็ต้องระรึกไว้เสมอว่า คุณจะต้องว่ายสวนกับ "ปลาตาย" ทั้งฝูงที่ว่ายตามกระแสน้ำ อยากขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ ประเทศยังต้องการคนมาช่วยพัฒนาอีกเยอะค่ะ :) จากคุณ : cotyledon067 เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 15:13:15

ความคิดเห็นที่ 55 ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 15:37:44

ความคิดเห็นที่ 56 ไม่ว่า จขกท.จำต้องเลือกหรือเลือกทางไหน ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ก็จะเป็นกำลังใจให้เสมอ โชคดีค่ะ.. จากคุณ : จ้อย..ยย เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 16:08:07

ความคิดเห็นที่ 57 สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : kissaqua เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 17:28:15

ความคิดเห็นที่ 58 สักวันนึง ... ขอให้กลับมาอย่างยิ่งใหญ่นะครับ จากคุณ : คุณคือฮีโร่ (SignPost) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 21:24:41

ความคิดเห็นที่ 59 อย่าเพิ่งทิ้งฝันที่จะทำประโยชน์เพื่อคนอื่นนะคะ ..ฝันเอาไว้ แล้วไปให้ถึงค่ะ ระหว่างนี้ก็ขัดส้วมฝันถึงอนาคตไปพลางๆก่อนนะคะ (แซวเล่นนะคะ) เท่าที่อ่านดูโปรไฟล์ของเจ้าของกระทู้ คาดว่าจะแก่กว่าแมงฯไม่กี่ปี แต่ขออนุญาต แนะนำอะไรสักเล็กน้อยนะคะ อยากให้เจ้าของกระทู้ใจเย็นลงกว่านี้ ศึกษานิสัยสันดานมนุษย์ให้มากกว่านี้ การที่คุณจะก้าวไปถึงช่วงเวลาที่จะปรับเปลี่ยนอะไรได้นั้น คุณต้องรู้จักการใช้คน การต่อรอง โน้มน้าวจิตใจผู้คน ไม่ว่าจะเพื่อหาแนวร่วม หรือ การจัดการศัตรู ล้วนแล้วแต่เป็นศาสตร์ที่ละเอียดและไม่ควรมองข้าม เพราะลำพังแค่  "สำนึกที่ดี"  มันไม่ช่วยให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆได้ มีคนบอกว่า "อย่าเอาไม้ซีก ไปงัดไม้ซุง"  ทางแก้ ไม่ใช่การเลิกล้มความตั้งใจ แต่ควรจะเป็นการหาวิธี เปลี่ยนไม้ซีกอันนั้นให้เป็นไม้ซุง เพื่อจะไปงัดมันได้อย่างสมน้ำสมเนื้อต่างหาก.. แต่การจะเปลี่ยนไม้ซีก เป็นไม้ซุง ไม่ใช่สิ่งที่จะทำได้ในวัน 2 วัน แต่ไม่ซีกต้องเรียนรู้วิธีสร้างพลังให้ตนเอง รู้วิธีงัดว่างัดแบบใดที่จะไม่ทำให้เราต้องหักตามคู่ต่อสู้ไปด้วย หรือไม่อย่างนั้นก็เปลี่ยนไม้ซุงให้มันเป็นไม้ซีกซะ ซุงอย่างเราถึงจะสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ การฝันถึง "การต่อสู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง"  ไม่ใช่แค่ฝันแล้วรอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น ระหว่างรอเวลา เราก็ต้องฝึกตนเองในทุกๆด้านให้พร้อมที่รับมือกับการกระทำดังกล่าว การเปลี่ยนแปลงแน่ละ มีคนที่ไม่เห็นด้วยอยู่แน่ๆ คุณต้องคิดวิธีจัดการกับคนเหล่านั้นด้วย เอาประสบการณ์เรื่อง GT200 นี่แหละค่ะ มาเป็นบทเรียน.. คุณว่า คุณเสียใจ ที่ผู้หลักผู้ใหญ่ต่างเมินเฉย ไม่กล้าเสียสละเพื่อชาติ คุณทราบไหมคะว่าทำไม เพราะเค้าไม่ได้เตรียมใจมาเพื่อการเปลี่ยนแปลงไงคะ จุดประสงค์ในชีวิตของคุณกับของพวกเขาเหล่านั้นต่างกันเกินไป เขายังมีครอบครัวให้ดูแล ชีวิตของเขาดำเนินไปเรื่อยๆเพื่อสร้างงานวิจัยเพื่อการพัฒนา ไม่ใช่การไปคัดง้างกับเหล่าผู้มีอำนาจทั้งหลายหรือเปลี่ยนแปลงระบบ แม้ใจจริงพวกเขาจะเห็นด้วยและอยากช่วยคุณ แต่เขาก็ย่อมจะเดาได้ถึง feedback ที่จะย้อมกลับมาทำลายเขาและครอบครัว (ซึ่งคุณเองก็น่าจะทราบดีแก่ใจ) ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง คุณพร้อมจะแบกรับความทุกข์ของพวกเขาเหล่านั้นไว้ไหม???  คุณเองเป็นไม้ซีกอยู่เห็นๆ จะไปขอเค้ามาเป็นแนวร่วม ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่าผลจะเป็นอย่างไร คุณยังเด็กเหลือเกิน (ในสายตาพวกเขา) ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา ครอบครัวเขาล่ะ คุณช่วยเหลือเขาได้ไหม??? คุณมีพลังความคิดล้นเหลือ แต่ถ้าคุณยังไม่แกร่งพอที่จะรับผิดชอบผู้ร่วมอุดมการณ์ของคุณ ใครจะกล้ามาเป็นแนวร่วมเดินไปกับคุณ???? คุณอยากจะเอาไม้ไปฟาดไอ้พวกเส็งเคร็งทั้งหลาย แล้วเปลี่ยนระบบ คุณต้องฟาดมันให้ถึงตายค่ะ ถึงจะเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ เพราะฉะนั้นคุณถึงต้องมีพลังและผู้ร่วมอุดมการณ์(ที่มีพลัง)เช่นกัน ไม่อย่างนั้นแล้วคุณก็ทำได้แค่ตะโกนปาวๆให้มันแสบๆคันๆเล่นเท่านั้น แมงฯเองก็ฝันที่จะเปลี่ยนแปลงไอ้ระบบเส็งเคร็งพวกนี้เหมือนกัน แต่ก็ยังเป็นแค่ฝัน ทำได้แค่พยายามเรียนรู้และพัฒนาตัวเองให้มากกว่าเดิม จะว่าไปเท่าที่อ่านดูก็ยังคิดว่าตอนนี้เจ้าของกระทู้ยังวนเวียนกับเรื่องเดิมๆความคิดเดิมๆ ตกลงแล้ว.. ท้ายที่สุด คุณเจ้าของกระทู้  "อยาก"  ทำอะไรกันแน่คะ?? ตั้งเป้าหมายก่อนดีไหมคะ.. เช่น ถ้าอยากจะกลับมาเปลี่ยนแปลงระบบจริงๆ ก็เริ่มวางแผนชีวิตให้มันเข้าที่เข้าทางขึ้น หรือหมดแรงแล้ว อยู่ไปวันๆก็พอ????? คือถ้าอยากจะกลับมาเปลี่ยนแปลงจริงๆ ทำประโยชน์เพื่อคนอื่นจริงๆ ต้องปรับกระบวนทัพใหม่หมด.. คุณแน่ใจแล้วหรือยังว่าจะทำ?? จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 21:27:54

ความคิดเห็นที่ 60 ให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 22:16:24

ความคิดเห็นที่ 61 ขอให้มีความสุขและประสบความสำเร็จกับทางที่เลือกค่ะ ไม่ว่ามันจะเป็นทางไหน และหากคุณจะต้องต่อสู้กับความไม่ถูกต้อง ขอให้รู้ว่า "คุณไม่ได้ทำมันอยู่คนเดียว" จากคุณ : fm@co เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 22:17:20

ความคิดเห็นที่ 62 ขอให้กำลังใจ สู้ๆครับ ไม่ว่าจะทางเลือกไหนก็ขอให้มีความสุขกับมัน อยากให้รู้ว่าทุกคนพร้อมเป็นกำลังใจและสนับสนุนครับ Merry Christmas & Happy New Year ครับ ^^ จากคุณ : วัวน้อยในไร่หญ้า เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 01:06:06

ความคิดเห็นที่ 63 ไม่ลองหรือจะรู้ จากคุณ : nasaseria เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 01:15:14

ความคิดเห็นที่ 64                          จากคุณ : ใหญ่_พระนครเหนือ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 02:12:57

ความคิดเห็นที่ 65 การเห็นแก่ตัวถ้ามันอยู่ในลิมิตที่สังคมรับได้ มันมีเหตุผลสนับสนุนของมันอยู่แล้วถ้าคนจะคิดขึ้นมา ส่วนการเสียสละนั้นตรงกันข้าม เป็นการกระทำโดยไม่มีเหตุผลสนับสนุนอะไรเลย เป็นการสนองความต้องการของตัวเอง ดังนั้น การอ้างเหตุผลว่าทำไมคุณถึงไม่ควรเสียสละ จึงเป็นเรื่องตลกอย่างยิ่ง ถ้าสมมติว่ามีคนๆ นึงทำอะไรเพื่อผม ผมจะชื่นชมและยกย่องเค้าครับ เพื่อให้เค้าได้มีโอกาสทำประโยชน์กับผมอีก และผมเชื่อว่าสังคมเองก็ควรยกย่องคนที่ทำประโยชน์ให้แก่สังคม เพื่อกระตุ้นให้มีคนทำประโยชน์ให้แก่สังคมมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงผมจะเห็นแก่ตัวมากๆ แต่ผมเข้าใจว่าทำไมเราถึงควรชื่นชมคนที่ทำประโยชน์ให้สังคม ทำไมผมถึงควรจะช่วยคนพวกนี้ในระดับเท่าที่ผมพอทำได้ ทำไมผมถึงควรตีค่าคนพวกนี้ให้อยู่สูงกว่าตัวผมเอง ถ้ามีใครมาบอกว่า คุณไม่ควรทำประโยชน์ให้สังคมหรอก คุณใช้ชีวิตไม่ฉลาดเลย ต้องคิดถึงตัวเองเป็นหลักสิ ดูอย่างฉันสิใ้ช้ชีวิตฉลาดคิดถึงตัวเองไว้ก่อนแล้วค่อยไปช่วยคนอื่น อะไรปล่อยผ่านได้ก็ปล่อยผ่านไป ใช้ชีิวิตตามแนวคิดของฉันนี่แหละถูกต้องแล้ว คุณควรจะเปลี่ยนแนวทางแล้วมาเป็นแบบฉันนะ จนสุดท้ายในสังคมก็ไม่มีใครคิดจะทำประโยชน์ให้เค้า เพราะทุกคนต่างเข้าใจแนวคิดของเค้าหมดแ้ล้วว่าการทำประโยชน์ให้คนอื่นมันไร้ค่าและไม่ใช่หน้าที่ อยากทำก็ทำไปแต่ไม่มีใครชื่นชมหรอก ผมว่านอกจากจะเป็นคนเห็นแก่ตัวพอๆ กับผมแล้ว ผมว่ายังเห็นแก่ตัวอย่างไม่ฉลาดเอาเสียเลยครับ จากคุณ : Mariel เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 03:30:49

ความคิดเห็นที่ 66 อ่านมาตั้งแต่กระทู้โน่น มาให้กำลังใจต่อครับ เมื่อตัดสินใจแล้ว ก็ลุยเลยครับ จะเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : Freedom and Justice เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 09:21:08

ความคิดเห็นที่ 67 ไม่ได้ทราบเรื่องราวอะไรมากนัก แวะมาให้กำลังใจค่ะ ตัวเราเองก็กำลังตัดสินใจหันหลังให้กับอาชีพๆ นึง แล้วมุ่งมั่นศึกษาอีกสายอาชีพหนึ่งอย่างจริงจัง  ใช้เงินในการเรียนมากพอสมควร  แต่ถือซะว่าการศึกษาคือการลงทุน  และนำความรู้มาพัฒนาบ้านเกิดให้เจริญกว่านี้ทั้งทางวัตถุและจิตใจ โดยส่วนตัวชอบอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับการฝึกของทหาร และชอบอ่านที่มีการอธิบายการฝึกแบบต่างๆ รวมถึงกลยุทธ์ต่างๆ เป็นอะไรที่น่าสนใจมากค่ะ อย่างไรเสีย คุณ จขกท. คงจะผ่านการคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว เดินหน้าต่อไปน่ะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Strackhouse เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 13:58:44

ความคิดเห็นที่ 68 กิ๊ฟฟฟฟ หมด   อยากบอกว่า เห็นด้วยกับ คุณMeeMuay จากคุณ : VIPUSER เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 20:33:17

ความคิดเห็นที่ 69 ผมว่าอายุของคุณก็คงจะพอ ๆ กับผมอ่านะครับ แต่สิ่งที่คุณทำยิ่งใหญ่กว่าผมเยอะ นับถือครับ นายเจ๋งหว่ะ เข้ามาให้กำลังใจครับ ส่วนผมก็คงตั้งหน้าตั้งหน้าคลุกคลีกับวงการกินเหล็ก กินปูนต่อไป (แต่ผมไม่กิน) คงทำได้เพียงหนักแน่นในความคิดของตัวเอง รู้สิ่งไหนควรทำไม่ควรทำ สิ่งดีดี ก็เอามาเป็นตัวอย่าง สิ่งไหนไม่ดีก็ไม่ทำตาม อย่างน้อยก็มีส่วนสร้างสรรค์วงการ ไม่ใช่บ่อนทำลาย แค่นี้ผมก็ภูมิใจแล้วครับ จากคุณ : Tomato_Rezz เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 21:32:57

ความคิดเห็นที่ 70 เพลง ของตั๊กแตน เพลงนี้ฟังกี่ที ก็ยังกินใจ จากคุณ : ทองเค เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 22:54:30

ความคิดเห็นที่ 71 ก่อนอื่น ต้องเอาเป้าหมายชีวิตเป็นหลักครับ  ปัญหาช่างมันก่อน เป้าหมายชีวิตคืออะไร เป็นนักวิจัย หรือ เป็นทหาร ถ้าเป็นนักวิจัย จำเป็นต้องเป็น ทางทหารไม้ จำเป็นต้องเป็นนักวิจัยในเมืองไทยไม้ อันนี้ต้องตอบให้ชัด   เมื่อตอบชัดแล้ว มองว่า เป็นนักวิจัยเดินทางไหน ม ในประเทศ ม ต่างประเทศ กลับมาทำงานทุน ไม่กลับ อันไหนดีกว่า น่าจะคิดแบบนี้ อนุญาตให้ผมมั่วนะครับ จขกท เป็นคนเก่งมาก เป็นคนที่มีพื้นฐานดี อยู่ที่ไหนก็เจริญ แต่ต้องในฐานะนักวิจัย ไม่ใช่ทหาร เพราะนี่คือสิ่งที่จขกทตอนเด็กๆอยากเป็น การที่ได้ทำ จีทีสองร้อย วันนี้ทำให้เป็นหนี้ เป็นปัญหา แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อจบเอก คนรุ่นใหม่มาแทนรุ่นเก่า หรืออาจจะเป็นคู่แข่งของทางการเมืองของคนปัจจุบันมาแทน จขกท ได้รับการสรรเสริญโดยไม่ต้องทำไร ก็เป็นไปได้ การทำงานในไทย แต่ผลงานตีพิมพ์อยู่ทั่วโลก นานไปจะมีเพื่อนทั่วโลก ผมอ่านงานเปเปอร์ทุกวันผมเห็น ชื่อคนๆละประเทศในงานตีพิมพ์เสมอ แม้จะแป๊กในไทย ก็ไม่แปีกทั้งโลก ที่ไปย่อมมีแก่คนมีชื่อเสียง ยิ่งมีการชนะการแข่งขัน หรือตีพิมพ์ในสิ่งที่โดนไซต์เตชั่นมากๆ ยิ่งไม่อับจนหนทาง การกลับมาทำทุน ก็ทำให้พ่อแม่ไม่ต้องรับหนี้ ผมแนะนำว่า กลับมาทำทุน แล้วเรียนให้จบ ใช้ทำงานหนี้ทุนให้หมด ระหว่างใช้หนี้รีบตีพิมพ์ผลงานที่โดนไซต์บ่อยๆออกมา ถ้าคุณทำได้ เดี๋ยวก็มีมหาวิทยาลัย หรือ บริษัท ฝรั่งมาจ้างตัวไป จากคุณ : sz_proxy เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 07:20:11

ความคิดเห็นที่ 72 จากคุณ : mint_la เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 19:17:35

ความคิดเห็นที่ 73 เห็นใจค่ะ จากคุณ : เสื้อเชิ้ต เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 20:03:02

ความคิดเห็นที่ 74 สุดท้าย ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้ละ อะไรจะเกิด ก็ปล่อยมันเกิดไปคะ อย่าไปคิดล่วงหน้ามาก เพราะ เหตุปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ มันมีหลายอย่าง ปลงให้ได้ แล้วก็ปล่อยวางสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ ทำตัวเราให้มีความสุขดีกว่าคะ ทางนี้ก็กำลังพยายามทำอยู่ เพราะเหตุ เอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง เหมือนกัน "คนที่ใหญ่กว่าย่อมมีอำนาจในการสร้างความจริงมากกว่า"  << คือสิ่งที่ได้มา จากคุณ : Antbadtz เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 53 03:13:14

ความคิดเห็นที่ 75 ทั้งๆที่รู้ ว่ามันผิดใช้การไม่ได้ กินกันทั่วบ้านทั่วเมือง ทั่งๆที่รู้ว่าพวกเขาเหล่านั้นกิน แต่เราเสียงเล็กๆจะทำอะไรได้ เพราะตัวใหญ่ๆมันกินกันซะหมด สุดท้ายก็ต้อง นั้งบ่นไปวันๆเท่านั้น งามใส้ ประเทศไทย สุดท้ายถ้าคุณอยู่จุดนั้นกลายไปคนใหญ่คนโต จะกินเหมือนพวกเขาไหม ลองคิดดู ความต้องการของมนุษย์ ไม่จบไม่สิ้นจริงๆ                                 คนดีไม่มีที่อยู่ แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 53 13:20:55 แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 53 13:17:01 จากคุณ : Fin@LikeAnime เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 53 13:16:32

ความคิดเห็นที่ 76 Happy new year ครับ ^ ^/ จากคุณ : Qooma เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 53 18:27:57

ความคิดเห็นที่ 77 ไม่ต้องห่วงเรื่องใช้ทุน รอจนฟ้องศาลท่านจะลดให้เอง จากประมาณ 6 แสน เหลือ 30000 บาท มีมาแล้ว ว่างๆลองหาตามฎีกาข้อกฎหมายแรงงานดู อยู่ ตปทดีกว่า ไม่เสียอารมณ์ เพราะ อยู่ตปท เหมือนกันเก่งแล้วค่อยกลับมา มีคุณค่ามากกว่า อยู่สัก 20 ปีไปเลย จากคุณ : ฝน (fonaland) เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 53 19:49:49

ความคิดเห็นที่ 78 เจ้าของกระทู้เรียนอยู่ระดับไหนหรอตอนที่ออกมา จากคุณ : icebee เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:06:24

ความคิดเห็นที่ 79 กลับมา ทำตามทางจนเสร็จ และstand by รอผู้มีบุญญาธิการครับ คนรุ่นใหม่มีวิสัยทัศน์ มองเห็นปัญหา มีฐานอื่นๆที่่ดีและเตรียมเติบโตเพื่อเปลี่ยนประเทศมีครับ คุณจะเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับเขาครับ จากคุณ : kleb (kleb) เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:12:29

ความคิดเห็นที่ 80 ส่งกำลังใจครับ จากคุณ : granun เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:41:51

ความคิดเห็นที่ 81 แวะมาดู สู้ๆครับ ปล. บางทีการตัดสินใจที่ไม่สามารถหาข้อสรุปได้ง่าย เชื่อสัญชาติญานในแว้บแรกก็เป็นอีกวิธีที่เขานิยมใช้กันและมักจะถูกต้อง หรือ รอให้ใจหายวุ่นแล้วค่อยทบทวน ก็ไม่สาย บางทีชีวิตก็ต้องมีอุปสรรค การที่เราไม่สามารถหาทางแก้ปัญหาได้ ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ดีหรือผิดพลาดอะไร แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 17:35:07 จากคุณ : Detonator_Pao_ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 17:11:01

ความคิดเห็นที่ 82 ปลื้มใจจัง ถึงจะรู้ว่าหนทางข้างหน้าอาจจะขรุขระ แต่คุณ PastelSalad ก็เลือกที่จะไม่ท้อ และกลับมาสู้ต่อที่แผ่นดินเกิด ดีใจแทนประเทศไทยและคนไทยครับ ที่ได้บุคลากรดี ๆ กลับคืนมาอีกคน อย่ายอมแพ้นะครับ คุณงามความดีที่ได้ทำ ใครก็มาขโมยไปไม่ได้ อย่าใส่ใจกับคำพูดตัดรอนของคนไม่กี่คน "ทองแท้" แม้จะถูกโคลนสาดใส่ ยังไงก็ยังคงเป็นทองครับ จากคุณ : รบชนะ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 22:23:49