เรื่องราวเป็นไงมาไงก็อย่าไปรู้เลยครับ ปวดหัวเอาว่าเกิดขึ้นที่อิหร่าน เมื่อราวๆปลายพ.ค.ปีนี้เองครับ ได้มาตั้งแต่กลางๆมิ.ย.เพิ่งว่างเอามาลงนี่แหละ ช้าไปครึ่งปีหน่อยๆเท่านั้นเอง แฮ่ๆ ...
มี 2 ประเด็นในกระทู้นี้ที่อึ่งน้อยอยากจะทำความเข้าใจกันคือ
1. เราไม่ได้ทำงานที่รพ. หรือ โรงเรียน การศึกษาพวกเราก็ใช่ว่าสูงส่ง 100 พ่อ 1000 แม่ ภาษาที่พวกเราใช้มันไม่ละเอียดเอาซะมากๆ แบบว่าหยาบขั้นเทพ (บุ้งตะไบไม้ยังอาย) ออกแนวพูดคำสบถคำ ก็อย่าถือสานะครับ สาวๆก็อุดหูซะ ดูแต่รูป
2. เราไม่ได้เอาเรื่องวิบัติและความสูญเสียมาล้อเล่นกัน ที่เกิดก็เกิดไปแล้ว ผิดพลาดอะไรก็แก้ไข เป็นบทเรียนกันไป และเราก็ก้าวกันต่อไป แต่ระหว่างทางที่ก้าวต่อไปนั้น live must go on อารมณ์ขัน และ การมองโลกที่ดี นั้น เกือบจะเป็นคุณสมบัติข้อต้นๆของคนทำงานสนามอย่างพวกเรา (นอกจากทักษะเฉพาะงานที่ต้องการ) เพราะอะไรหรือครับ เพราะงานที่เราทำนั้น มีปัจจัยนอกเหนือการควบคุมมาก แม้ว่าจะป้องกันกันอย่างไรก็ตาม อะไรก็เกิดขึ้นได้ ดังนั้น ถ้าพวกเราไม่มีความสามารถที่จะขัน(ไม่ใช่ขันเอ๊กอี้เอ๊กเอ๊กแบบไก่นะครับ หมายถึงอารมณ์ขัน) หรือ หัวเราะกับความสูญเสีย(ได้บ้าง) อาจจะเกิดภาวะล้มละลายทางสติได้ (พูดง่ายๆ สติแตก นั่นแหละครับ) แล้วมันจะพาลให้เกิดความผิดพลาดและสูญเสียขึ้นมาจริงๆ แบบ human error นั่นแหละครับ
3. ถ้ามุกแป๊ก หรือไม่สะใจพระเดชพระคุณ ก็ขออภัย งั้นรบกวนเพื่อนๆตัดต่อ ยำใหญ่ ละเลง เอาให้แซ่บไปเลย เต็มที่ครับผม
... อึ่งน้อย(นอนหนาวอยู่ปากบ่อก๊าซ) ณ.อ่าวไทย
ปล. ไม่รู้ว่าขึ้นไปเป็นกระทู้แนะนำได้ไง กะว่า 1-2 วันคงร่วงลงไปท้ายๆ ไม่คู่ควรเลยเนอะ โดนยำเละ แต่ไม่เป็นไรครับ ... ชีวิตมันก็อย่างนี้ โดนซะบ้าง จะได้เข็ด (ฮ่าๆ) ... แต่ไม่เข็ดหรอกครับ จะปรับปรุงให้ดีขึ้นต่างหาก ... ด้วยรักและศรัทธาครับ
- เหมือนจะมีเพื่อนๆอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆกับหลุมนี้ เอาว่า อึ่งน้อยขอติดไว้ก่อน จะมาอธิบายแบบละเอียดพร้อมภาพประกอบแบบเข้าใจง่ายๆ หลังปีใหม่นะครับ ขอเวลาทำการบ้านก่อน ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นกั๊บป้ม (ทั้งดอกไม้ และ ก้อนหิน ฮ่า)
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 53 15:50:00
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 53 15:07:43
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 53 11:41:51
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 53 10:14:24