ความคิดเห็นที่ 1 50. นิ้วมือของเรามีกล้ามเนื้อกี่มัด คำตอบที่น่าประหลาดใจก็คือ นิ้วของเราไม่มีกล้ามเนื้อเลย กล้ามเนื้อที่ควบคุมนิ้วมือของเราอยู่ที่แขนของเราทั้งหมด นิ้วมือของเราเคลื่อนไหวเหมือนหุ่นเชิดที่ขยับตัวโดยการดึงเชือก แต่เชือกในที่นี้ก็คือเส้นเอ็นที่ควบคุมโดยกล้ามเนื้อปลายแขน ถ้าลองเคาะนิ้วดู จะเห็นผิวหนังตรงปลายแขนกระเพื่อม หรือวางมือลงบนโต๊ะราวกับว่ากำลังทำมือเลียนแบบแมงมุมที่เหยียดขาออก จากนั้นให้พับนิ้วกลางไว้ใต้มือ แล้วลองยกนิ้วที่เหลือไร่เรียงกันไปตามลำดับ จะพบว่าเราไม่สามารถยกนิ้วนางได้ เพราะว่าเส้นเอ็นในนิ้วแต่ละนิ้วของเรานั้นเป็นอิสระต่อกัน ยกเว้นก็แต่เส้นเอ็นที่ควบคุมนิ้วกลางและนิ้วนาง ซึ่งทั้งสองนิ้วใช้ร่วมกันอยู่ จริงอยู่ที่นิ้วเรามีรีแทร็กเตอร์ขนาดจิ๋วอยู่นับพัน (ซึ่งทำให้เราขนลุกหรือทำให้หลอดเลือดหดตัวลง) แต่มันไม่ใช่กล้ามเนื้อ มันจึงไม่ได้ทำให้นิ้วของเราเคลื่อนไหว เรื่องเล่ากันซ้ำๆจนดูเหมือนเป็นความจริงก็คือ ลิ้นคือกล้ามเนื้อที่แข็งแรงที่สุดในร่างกายมนุษย์ ซึ่งเป็นความเชื่อที่ผิดมหันต์ อย่างแรก ลิ้นไม่ใช่กล้ามเนื้อเดี่ยว แต่ประกอบด้วยกล้ามเนื้อ 16 มัดที่แยกออกจากกัน อย่างที่สอง เมื่อนำกล้ามเนื้อทั้งหมดมารวมกัน ก็ยังไม่ใช่กล้ามเนื้อที่แข็งแรงที่สุดอยู่ดี ไม่ว่าเราจะให้คำจำกัดความของความแข็งแรงว่าอะไรก็ตาม สำหรับกล้ามเนื้อที่แข็งแรงที่สุด ถ้าไม่ใช่กล้ามเนื้อที่ใหญ่ที่สุด อันได้แก่ กลูเตียสแม็กซีมัส (gluteus maximus) ซึ่งเป็นกล้ามเนื้อส่วนใหญ่ในสะโพก หรือควอดริเซ็บส์ (quadriceps) ที่อยู่หน้าต้นขา ก็ต้องเป็นกล้ามเนื้อที่ออกแรงกดไปที่วัตถุมากที่สุด ซึ่งก็คือกล้ามเนื้อขากรรไกรของเรานั่นเอง อย่างไรก็ตาม บางทีกล้ามเนื้อ ที่แข็งแรงที่สุดเมื่อเทียบต่อน้ำหนัก น่าจะเป็นกล้ามเนื้อมดลูก มันมีน้ำหนักแค่ประมาณ 900 กรัม แต่ระหว่างคลอดลูก อาจมีแรงกดลงมากถึง 400 นิวตัน ซึ่งเท่ากับ 100 เท่าของแรงโน้มถ่วงโลก และเทียบเท่าแรงดีดของคันธนูขนาดใหญ่สมัยใหม่ที่ง้างออกเต็มที่ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:30:11

ความคิดเห็นที่ 2 51. ไส้ติ่งมีไว้ทำอะไร ไม่ใช่ไม่มีประโยชน์ ไส้ติ่งไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่เราถูกชักจูงให้เชื่อมาก่อน ที่ผ่านมาเราคิดกันว่า ไส้ติ่งเป็นเศษชิ้นส่วนที่เหลือมาจากยุคแรกๆที่มนุษย์ยังกินหญ้าอยู่ ในไพรเมตชนิดอื่นๆอย่างกอริลล่าและอุรังอุตัง อวัยวะที่เทียบเท่าไส้ติ่งนี้รู้จักกันในชื่อ cesum หรือ caesum มันมีขนาดใหญ่กว่าไส้ติ่งของคนเรามาก และทำหน้าที่ย่อยเซลลูโลสจากหญ้าและใบไม้ที่พวกมันกินเข้าไป แต่ไส้ติ่งของมนุษย์มีประโยชน์อื่นๆมากกว่าที่คิด กล่าวคือ เนื้อเยื่อลิมฟอยด์ (ซึ่งทำหน้าที่ปกป้องร่างกายจากแบคทีเรียและสิ่งแปลกปลอมอื่นๆที่รุกรานเข้ามา) เริ่มก่อตัวในไส้ติ่งหลังจากที่เราเกิดมาได้ไม่นาน แล้วเจริญเติบโตเต็มที่ในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น นอกจากนี้ ยังมีหลักฐานที่บ่งชี้ว่า ไส้ติ่งได้ “ฝึกสอน” ระบบภูมิคุมกันของเรา ด้วยการผลิตแอนติเจนที่เป็นอันตรายออกมาในปริมาณน้อย ซึ่งกระตุ้นให้เกิดการผลิตแอนติบอดีที่ทำหน้าที่ปกป้องคุ้มครองร่างกายของเรา การศึกษาวิจัยเมื่อไม่นานมานี้ยังพบอีกด้วยว่า ไส้ติ่งตือศูนย์กลางการเก็บรักษาแบคทีเรียที่มีประโยชน์ เมื่อพิจารณาจากตัวเลขการแพร่ระบาดของโรคท้องร่วงในประเทศกำลังพัฒนา (ราว 1.4 พันล้านรายต่อปี) นักวิจัยส่วนหนึ่งจึงคิดว่ารูปร่างและขนาดของไส้ติ่งทำให้มันเป็นแหล่งกักเก็บในอุดมคติสำหรับเพิ่มจำนวนแบคทีเรียที่มีประโยชน์ในลำไส้อีกครั้ง หลังจากที่โรคท้องร่วงได้กวาดแบคทีเรียไปจนเกลี้ยงลำไส้ ไส้ติ่งยังทำหน้าที่เป็นอะไหล่สำรองในการผ่าตัดเสริมสร้างส่วนที่ขาดหายไปอีกด้วย  อย่างเช่น ในกรณีที่คนไข้จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดฟื้นฟูกระเพาะปัสสาวะ โดยสามารถนำไส้ติ่งมาใช้แทนกล้ามเนื้อหูรูดหรือท่อไต (อวัยวะที่เชื่อมต่อกระเพาะปัสสาวะกับไต) ด้วยเหตุผลทั้งหมดนี้ การตัดไส้ติ่งออกระหว่างการผ่าตัดช่องท้องจึงไม่ใช่วิธีปฏิบัติที่เป็นมาตรฐานอีกต่อไป ในทางกายวิภาคศาสตร์ คำว่า “appendix” หรือไส้ติ่งนั้น อาจหมายถึงส่วนใดก็ได้ที่อยู่ปลายสุดของอวัยวะ ส่วนชื่อที่ถูกต้องอย่างเป็นทางการของ “ไส้ติ่ง” คือ vermiform appendix (vermiform แปลว่า “เหมือนหนอน”) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:35:50

ความคิดเห็นที่ 3 52. เราจะบินผ่านแถบดาวเคราะห์น้อยได้อย่างไรโดยไม่ให้ชน อันที่จริงแล้วมีความเป็นไปได้น้อยมากๆที่เราจะบินไปชนกับอะไรเข้าในแถบดาวเคราะห์น้อย ไม่ว่าเราจะเคยเห็นแถบดาวเคราะห์น้อยมีหน้าตาเป็นอย่างไรในภาพยนตร์ผจญภัยท่องอวกาศ โดยทั่วไปแล้ว แถบดาวเคราะห์น้อยคือบริเวณที่ค่อนข้างเวิ้งว้าง ถึงแม้จะดูหน่าแน่นกว่าบริเวณอื่นๆของอวกาศ แต่ก็ยังถือว่าเวิ้งว้างอยู่ดี ปกติแล้ว ช่องว่างระหว่างดาวเคราะห์น้อยขนาดใหญ่ที่พอจะสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับยานอวกาศได้มีขนาดประมาณ 2 ล้านกิโลเมตร และถ้าเราโชคดีได้บินไปเจอกับดาวเคราะห์น้อยทีอยู่เดี่ยวๆ เราก็อาจจะอยากจะตั้งชื่อให้มันก็ได้ ทุกวันนี้สหพันธ์ดาราศาสตร์สากลมีคณะกรรมการตั้งชื่อ 15 คน เพื่อควบคุมการเรียกชื่อดาวเคราะห์น้อยที่เพิ่มขึ้นอยู่ตลอด แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่จริงจังกันสักเท่าไหร่ ดังจะเห็นได้จากชื่อที่เพิ่งได้รับการอนุมัติในเมื่อไม่นานมานี้ (18932) Robinhood, (2829) Bobhope, (7328) Seanconnery, (453) Tea, (3904) Honda, (17627) Humptydumpty, (9941) Iguanodon, (9949) Brontosaurus, (9007) James Bond, (39415) Janeausten, (3742) Sunshine, (17458) Dick, (1629) Pecker และ (821) Fanny การตั้งชื่อเพี้ยนๆให้ดาวเคราะห์ไม่ใช่เรื่องใหม่เลย อย่างดาวพลูโตก็ถูกตั้งชื่อในปี 1930 โดย เวเนเทีย เบอร์นี่ย์ เด็กนักเรียนหญิงวัย 11 ขวบที่เมืองออกซ์ฟอร์ด ซึ่งคุณปู่ของเธอได้นำชื่อที่เธอเสนอขึ้นมาเล่นๆระหว่างมื้อเช้าไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง และเพื่อนสนิทของเขา เฮอร์เบิร์ต ฮอลล์ เทอร์เนอร์ ก็เผอิญเป็นศาสตราจารย์ด้านดาราศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดพอดี จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:37:40

ความคิดเห็นที่ 4 โฉมหน้าของผู้ตั้งชื่อดาวพลูโต Venetia Burney วัย 11 ขวบ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:40:19

ความคิดเห็นที่ 5 Venetia Burney Phair วัย 89 (เสียชีวิตปี 2009 ในวัย 90 ปี) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:42:02

ความคิดเห็นที่ 6 53. จักรวาลมีสีอะไร ก. สีดำแต้มจุดเงิน ข. สีเงินเต้มจุดดำ ค. สีฟ้าอ่อน ง. สีเบจอ่อน สีอย่างเป็นทางการของจักรวาลคือสีเบจอ่อนๆจนเกือบขาว หรือสี “คอสมิค ลาเต้” (Cosmic Latte) ในปี 2002 หลังจากที่ได้วิเคราะห์แสงจากกาแล็กซี 200,000 กาแล็กซี ซึ่งรวบรวมได้จากการสำรวจปรากฏการณ์การเคลื่อนไปทางแดงของกาแล็กซี (Galaxy Redshift Survey) โดยประเทศออสเตรเลียแล้ว นักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกันกลุ่มหนึ่งจากมหาวิทยาลัยจอนส์ฮอปกินส์ก็สรุปว่า จักรวาลมีสีฟ้าอมเขียวอ่อนที่เรียกว่า “คอสมิค เทอร์ควอยซ์” (Cosmic Turquoise) ไม่ใช่สีดำแต้มจุดเงินอย่างที่เห็น แต่เพียงไม่กี่สัปดาห์หลังแถลงต่อสมาคมดาราศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา พวกเขาต้องยอมรับว่าเกิดความผิดพลาดในการคำนวณ อันที่จริงแล้ว จักรวาลค่อนข้างมีสีเบจอมน้ำตาลอ่อนๆมากกว่าในสายตามนุษย์ ตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 แล้ว ผู้มีปัญญาปราดเปรื่องที่สุดและช่างสงสัยใคร่รู้ที่สุดจำนวนหนึ่งได้ตั้งข้อสงสัยว่า ทำไมท้องฟ้ายามค่ำคืนจึงมีสีดำ ถ้าหากจักรวาลนี้กว้างไกลไร้ที่สิ้นสุดและเต็มไปด้วยดวงดาวมากมายนับไม่ถ้วนที่กระจายตัวอยู่ ก็ควรจะต้องมีดวงดาวทุกหนทุกแห่งเมื่อเรามองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน และท้องฟ้าก็ควรสว่างพอๆกับกลางวันด้วย แนวคิดนี้เป็นที่รู้จักกันในชื่อ ปฏิทรรศน์ของโอลเบอร์ส (Olbers’ Paradox) หลังจากที่นักดาราศาสตร์ชาวเยอรมัน ไฮน์ริช โอลเบอร์ส ได้หยิบยกปัญหานี้ขึ้นมาอภิปรายในปี 1826 (ซึ่งไม่ใช่ครั้งแรก) ยังไม่มีใครสามารถหาคำตอบที่ดีจริงๆสำหรับปัญหานี้ได้เลย บางทีดวงดาวอาจมีจำนวนที่แน่นอน หรือไม่ก็ แสงจากดาวที่อยู่ไกลสุดอาจยังมาไม่ถึงเราก็ได้ ในปี 2003 ภาพอวกาศห้วงลึกมากของกล้องโทรทัศน์อวกาศฮับเบิล (Ultra Deep Field Camera of the Hubble Space Telescope) ได้หันไปหาบริเวณที่ดูเวิ้งว้างว่างเปล่าของท้องฟ้ายามค่ำคืน และตัวฟิล์มต้องรับแสงอยู่นานถึงหนึ่งล้านวินาที (11 วัน) ภาพที่ได้แสดงให้เห็นว่า มีกาแล็กซี่ที่ยังไม่เป็นที่รู้จักอยู่เป็นหมื่นๆกาแล็กซี แต่ละกาแล็กซีประกอบไปด้วยดวงดาวหลายร้อยล้านดวง และขยายตัวไปสู่จักรวาลที่มืดสลัว และข้างล่างนี่คือสี cosmic latte สีที่แท้จริงของจักรวาล แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 00:45:02 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:44:17

ความคิดเห็นที่ 7 ส่วนนี่สี cosmic turquoise สีที่เคยถูกเข้าใจผิดว่าจักรวาลมีสีนี้ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:46:55

ความคิดเห็นที่ 8 54. ดาวอังคารมีสีอะไร สีน้ำตาลอ่อน สีส้ม หรืออาจเป็นสีกากีแต้มด้วยสีชมพูอ่อน ลักษณะเด่นอย่างหนึ่งของดาวอังคารที่เราคุ้นเคยกันมากที่สุดคือ เป็นดวงดาวสีแดงบนท้องฟ้ายามค่ำคืน อย่างไรก็ตาม สีแดงดังกล่าวเกิดจากชั้นฝุ่นในชั้นบรรยากาศของดาวอังคาร ส่วนพื้นผิวของดาวนั้นเป็นคนละเรื่องกันเลย แถมท้องฟ้าบนดาวอังคารก็มีสีฟ้าเช่นเดียวกับโลกอีกต่างหาก ภาพแรกๆของดาวอังคารถูกส่งกลับมาจากยานไวกิ้ง 1 เจ็ดปีหลังจากการเหยียบดวงจันทร์อันโด่งดังของ นีล อาร์มสตรอง ภาพเหล่านั้นแสดงให้เห็นถึงพื้นดินอันเวิ้งว้างสีแดงที่มีหินสีเข้มกระจัดกระจายอยู่ ซึ่งก็ตรงตามที่เราคิดกัน แต่นี่ก็ทำให้บรรดานักทฤษฎีสมคบคิด (พวกที่ชอบเอาเรื่องราวมาประติดประต่อกัน) เกิดความกังขา พวกเขาอ้างว่า องค์การนาซาจงใจตกแต่งรูปภาพให้ดูคุ้นเคยมากกว่า กล้องที่ติดไปกับยานสำรวจพื้นผิวสองลำของยานไวกิ้งที่ไปถึงดาวอังคารในปี 1976 นั้น ไม่ใช่กล้องถ่ายภาพสี รูปดิจิตอลที่ถ่ายมาได้นั้นเป็นภาพขาวดำ แล้วค่อยผ่านตัวกรองสามสีอีกที การปรับตัวกรองเพื่อให้ได้ภาพสีที่ “แท้จริง” นั้นต้องอาศัยลูกเล่นอย่างมาก และเป็นงานศิลปะพอๆกับงานวิทยาศาสตร์ เนื่องจากไม่เคยมีใครไปดาวอังคารมาก่อน เราจึงไม่รู้ว่าสีที่แท้จริงของมันคืออะไร ในปี 2004 ในหนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์กไทม์ ระบุว่าภาพสีในยุดแรกจากดาวอังคารนั้นถูกใส่สีชมพูมากเกินไปหน่อย การปรับแต่งภาพในเวลาต่อมาแสดงให้เห็นว่า พื้นผิวของดาวอังคารค่อนข้างออกไปทางสีน้ำตาลอ่อนมากกว่า ยานสปิริตของนาซาได้ออกสำรวจพื้นผิวดาวอังคารในช่วงสองปีที่ผ่านมา ภาพล่าสุดที่เผยแพร่ออกมาแสดงให้เห็นภูมิประเทศสีน้ำตาลอมเขียวหรือสีเหมือนโคลน และก้อนหินสีฟ้าอมเทา พร้อมด้วยพื้นทรายสีแดงแบบปลาแซลมอนแต่งแต้มอยู่ประปราย รูปข้างล่างคือ ภาพถ่ายจากยานไวกิ้ง 1 ด้านซ้ายคือสีที่นาซาเผยแพร่ ด้านขวาคือสีที่แท้จริงโดยใช้โฟโต้ช็อปออโต้เลเวลส์ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:49:21

ความคิดเห็นที่ 9 บางทีเราอาจไม่มีวันรู้ว่าสีที่แท้จริงของดาวอังคารคือสีอะไร จนกว่าจะมีใครสักคนไปถึงที่นั่นจริงๆ ในปี 1887 นักดาราศาสตร์ชาวอิตาเลียน จิโอวานนี เซียพาเรลลี ได้รายงานพบเส้นตรงยาวเหยียดบนดาวอังคารที่เขาเรียกว่า canali หรือช่องแคบ คำนี้เองที่ถูกแปลผิดเป็นคำว่า canal หรือคลอง ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของข่าวลือเกี่ยวกับอารยธรรมที่สาบสูญไปบนดาวอังคาร (ที่ไหนมีน้ำ ที่นั่นมีชีวิต) เชื่อกันว่า น้ำบนดาวอังคารอยู่ในรูปของไอน้ำและอยู่ในรูปของน้ำแข็งตรงบริเวณขั้ว แต่อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่มีการพัฒนากล้องโทรทรรศน์ให้มีคุณภาพสูงขึ้น ก็ไม่เคยพบหลักฐานที่ยืนยันว่ามี canal ของเซียพาเรลลีอยู่บนนั้น ทำให้คิดกันว่า คำว่า canali นั้นไม่น่าจะแปลว่า canal แต่น่าจะแปลว่า channel ที่แปลว่า “ช่อง” หรือ “ร่อง” มากกว่า ไคโน (หรืออัลกอฮิเราะห์ในภาษาอาหรับ) หมายถึง ดาวอังคาร รูปข้างล่างคือ Canali ที่ว่านั่น ดูคล้ายแม่น้ำลำคลอง แต่ไม่ใช่ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:53:35

ความคิดเห็นที่ 10 55. น้ำมีสีอะไร คำตอบของคนส่วนใหญ่คือ น้ำไม่มีสี มันโปร่งใสหรือมองผ่านได้ ส่วนน้ำทะเลสีฟ้าเพราะสีที่สะท้อนจากท้องฟ้า นั่นเป็นคำตอบที่ผิด จริงๆแล้วน้ำมีสีฟ้า และเป็นสีฟ้าที่เจือจางมากจนเหลือเชื่อ แต่มันก็เป็นสีฟ้าจริงๆ เราสามารถเห็นเช่นนั้นได้ในธรรมชาติ โดยมองเข้าไปในหลุมหิมะที่ลึกมากๆ หรือมองทะลุน้ำตกที่แข็งตัว และถ้าเราเติมน้ำลงไปในสระน้ำสีขาวขนาดใหญ่ที่ลึกมากๆ แล้วลองมองผ่านผิวน้ำลงไปตรงๆ เราจะเห็นว่าน้ำมีสีฟ้า สีฟ้าจางๆนี้ไม่ได้อธิบายว่า เมื่อเรามองไปที่น้ำแทนที่จะมองผ่านน้ำลงไป ทำไมบางครั้งน้ำจึงเป็นสีฟ้าเข้มอย่างเด่นชัด จึงเห็นได้ชัดเจนว่า สีที่สะท้อนจากท้องฟ้าก็มีส่วนสำคัญในเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน ดังนั้น น้ำทะเลจึงไม่ได้มีสีฟ้าเข้มเป็นพิเศษในวันที่เมฆมาก แต่แสงที่เรามองเห็นไม่ได้มาจากการสะท้อนผิวน้ำทั้งหมด เพราะแสงก็สะท้อนมาจากใต้ผิวน้ำด้วยเช่นกัน ยิ่งน้ำขุ่นมากเท่าไหร่ สีก็จะยิ่งสะท้อนมากขึ้นเท่านั้น โดยทั่วไปแล้ว น้ำที่มีขนาดใหญ่มากๆอย่างทะเลและทะเลสาบ จะมีพืชขนาดเล็กและสาหร่ายอยู่อย่างหนาแน่น ส่วนแม่น้ำและหนองน้ำจะมีดินและของแข็งอื่นๆในรูปของสารแขวนลอยอยู่อย่างหนาแน่น อนุภาคเหล่านี้สะท้อนและหักเหแสงขณะที่แสงพุ่งกลับขึ้นสู่ผิวน้ำ ทำให้เรามองเห็นสีได้หลากหลายมาก และด้วยเหตุนี้เอง จึงอธิบายได้ว่า ทำไมบางครั้งเราถึงมองเห็นทะเลเมดิเตอร์เรเนียนีสีเขียวสดใสภายใต้ท้องฟ้าใสกระจ่าง รูปข้างล่างคือ น้ำในสระน้ำในร่ม จะเห็นว่าน้ำในสระขาวจะมีสีฟ้า ในขณะที่น้ำเดียวกันในถังสีขาวจะมีสีอ่อนกว่า จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 00:55:42

ความคิดเห็นที่ 11 56. มาร์โค โปโล เกิดที่ไหน ไม่ใช่ที่อิตาลี แต่เป็นที่โครเอเชียต่างหาก มาร์โค โปโล (ชื่อภาษาอังกฤษคือ มาร์ค ชิคเก้น) มีชื่อตอนเกิดว่า มาร์โค พิลิช ที่เมืองคอร์ชูล่า ภูมิภาคดัลเมเชีย ซึ่งเคยตกเป็นเมืองขึ้นของเวนิสเมื่อปี 1254 บางทีเราอาจไม่มีวันได้รู้แน่ชัดว่า มาร์โค โปโล ในวัยสิบเจ็ดได้เดินทางไปยังตะวันออกไกลกับลุงผู้เป็นพ่อค้าจริงหรือไม่ หรือว่าเค้าเพียงแค่จดบันทึกเรื่องราวจากพ่อค้าที่ใช้เส้นทางสายไหม ซึ่งแวะมาค้าขายที่ทะเลดำ แต่ที่แน่ๆคือ เนื้อหาส่วนใหญ่ในหนังสืออันโด่งดังเกี่ยวกับการเดินทางของเขาเป็นผลงานของนักเขียนแนวผจญภัยที่ชื่อ รัสติเชลโล่ ดา ปิซ่า ซึ่งอาศัยอยู่ในห้องขังขนาดเท่ารูหนูห้องเดียวกับมาร์โค โปโล หลังจากที่เขาถูกชาวเจนัวจับไปในปี 1296 โปโลเป็นคนเล่าเรื่อง ขณะที่รัสติเชลโล่ถ่ายทอดเป็นภาษาฝรั่งเศส ซึ่งเป็นภาษาที่โปโลพูดไม่ได้ ผลงานชิ้นดังกล่าวปรากฏขึ้นในปี 1306 โดยมุ่งสร้างความบันเทิงเป็นหลัก ซึ่งเป็นหนังสือขายดีที่สุดในยุคนั้นก่อนที่จะมีการพิมพ์เกิดขึ้นเสียอีก แต่ในแง่ความถูกต้องทางประวัติศาสตร์แล้ว มันมีความน่าเชื่อถือน้อยมาก นอกจากนี้ ยังเชื่อกันว่า มาร์โค โปโล เป็นผู้นำพาสต้าและไอศกรีมจากจีนเข้ามายังอิตาลีอีกด้วย อันที่จริงแล้ว พาสต้าเป็นที่รู้จักกันในประเทศแถบอาหรับในช่วงศตวรรษที่ 9 และมีการพูดถึงมักกะโรนีแห้งในเมืองเจนัวในปี 1279 ซึ่งเป็นเวลา 25 ปีก่อนที่โปโลจะอ้างว่าเดินทางกลับมาเสียอีก ตามความเห็นของ อลัน เดวิดสัน นักประวัติศาสตร์ด้านอาหาร ความเชื่อผิดๆเรื่องพาสต้าดังกล่าวเกิดขึ้นเมือ่ปี 1929 นี่เอง เนื่องจากมีการพูดถึงไว้ในวารสารการค้าพาสต้าของสหรัฐอเมริกา ส่วนไอศกรีมอาจคิดค้นขึ้นโดยชาวจีนก็จริง แต่ดูเหมือนว่าโปโลจะไม่ได้เป็นผู้นำมาเผยแพร่ในประเทศตะวันตก เพราะไม่มีการพูดถึงไอศกรีมอีกเลยจนกระทั้งถึงกลางศตวรรษที่ 17 รูปข้างล่างคือ แผนที่ประเทศโครเอเชีย และที่ตั้งเกาะคอร์ชูล่า (จุดสีแดงที่ลูกศรชี้อยู่) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:01:13

ความคิดเห็นที่ 12 57. ผลงานใดของชาวโครเอเชียที่อยู่มายาวนานที่สุดในโลกธุรกิจ เนกไท ฮราแวต (Hravat) เป็นภาษาโครเอเชียหมายถึง “ชาวโครแอต” (Croat) และเป็นต้นกำเนิดของคำว่า คราแวต (cravat แปลว่าเนกไท) ดังนั้น ประเทศโครเอเชียหมายถึง “ดินแดนแห่งเนกไท” ในศตวรรษที่ 17 พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 แห่งฝรั่งเศสได้เลี้ยงดูกองทหารรับจ้างชาวโครเอเชียเอาไว้ในการทำสงครามสามสิบปี (Thirty Years War) เครื่องแบบของทหารเหล่านั้นมีส่วนหนึ่งเป็นผ้าผูกคอผืนกว้างสีสันสดใส รูปแบบการแต่งกายที่มีสีสันโดดเด่นสะดุดตาแต่ใช้การได้ดีนี้ได้รับความนิยมอย่างสูงในปารีส ซึ่งเป็นเมืองที่ชุดทหารได้รับการยกย่องอย่างมาก สมัยพระเจ้าหลุยที่ 14 ผ้าผูกคอได้ถูกแทนที่ด้วย สไตน์เคิร์ก (steinkirk) ซึ่งผูกเป็นปมหลวมๆรอบคอแบบลวกๆเพราะมีเวลาที่จำกัด แต่ก็ยังไม่ได้รับความนิยมในวงกว้าง จนกระทั่งช่วงปลายศตวรรษที่ 18 บรรดาชายหนุ่มเจ้าสำอางได้รื้อฟื้นผ้าพันคอพลิ้วไหวขึ้นมาอีกครั้ง และได้เปลี่ยนมาเรียกว่า “ไท” ในที่สุด ความนิยมไม่มีหยุดตลอดศตวรรษที่ 20 ทำให้เนกไทกลายเป็นเครื่องแต่งกายที่ผู้ชายหลายคนจำเป็นต้องใส่ ยกเว้นก็แต่ในธุรกิจที่ไม่เป็นทางการแบบสุดๆ บริษัทที่ปรึกษาด้านภาพลักษณ์ในสหรัฐอเมริกาที่ชื่อ บรีเมอร์ คอมมิวนิเคชั่น ได้แบ่ง “การแต่งกายแบบลำลองในที่ทำงาน” ที่แพร่หลายในขณะนี้ออกเป็นสามระดับ ได้แก่ ระดับพื้นฐาน ระดับมาตรฐาน และระดับผู้บริหาร มีเพียงระดับพื้นฐานเท่านั้นที่ไม่จำเป็นต้องผูกเนกไท บริษัทนี้ยังเสนอแนะว่า การไม่ผูกเนกไทเหมาะสำหรับ “ตอนที่คุณยังมีลูกค้าน้อยมากๆ หรือทำกิจกรรมที่ไม่เป็นทางการเสียเป็นส่วนใหญ่” รูปข้างล่างคือ รูปทหารชาวโครเอเชียในเครื่องแบบที่ผูกคราแวตไว้ที่คอ เมื่อศตวรรษที่ 17 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:05:59

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาชมเป็นความรู้นะครับ จากคุณ : shine_o เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:06:32

ความคิดเห็นที่ 14 58. เครื่องประหารกิโยตินถูกประดิษฐ์ขึ้นที่ไหน เมืองฮาลิแฟกซ์ เขตยอร์คไชร์ สหราชอาณาจักร เครื่องกิโยตินยุคแรก หรือที่มีชื่อเรียกว่า ฮาลิแฟกซ์ จิบบิท (Halifax gibbet) หรือแปลเป็นไทยว่าตะแลงแกงฮาลิแฟกซ์ ประกอบด้วยแท่งไม้ตั้งตรงสูงประมาณ 4.5 เมตรสองแท่ง ตรงกลางแขวนขวานเหล็กซึ่งอยู่สูงขึ้นไปบนคานตะกั่ว โดยมีเชือกและรอกเป็นตัวควบคุม บันทึกอย่างเป็นทางการระบุว่า ระหว่างปี 1286 – 1650 มีคนอย่างน้อย 53 คนถูกประหารด้วยเครื่องนี้ เมืองฮาลิแฟกซ์ยุคกลางมีฐานะมั่งคั่งขึ้นมาจากการค้าผ้า ผ้าราคาแพงจำนวนมากจะถูกผึ่งไว้ให้แห้งนอกโรงงานทอผ้า แต่พวกหัวขโมยคือปัญหาใหญ่ ดังนั้น บรรดาพ่อค้าของเมืองนี้จึงต้องการมาตรการป้องกันที่มีประสิทธิภาพ ฮาลิแฟกซ์ จิบบิท และเครื่องประหารที่คล้ายๆกันในเวลาต่อมาของชาวสก็อตที่ชื่อ เมเด็น หรือ สก็อตติช เมเด็น (Scottish Maiden) อาจเป็นแรงบันดาลใจให้ชาวฝรั่งเศสมาหยิบยืมแนวคิดนี้มาใช้ แล้วตั้งชื่อของพวกเขาเองขึ้นมา รูปข้างล่างคือ เครื่องประหารฮาลิแฟกส์ จิบบิท ของอังกฤษ จะเห็นว่าเป็นใบขวาน ไม่ใช่มีดเฉียงๆแบบกิโยติน จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:09:40

ความคิดเห็นที่ 15 นายแพทย์โฌเซฟ-อิกแนซ กียอแตง (Joselp-Ignace Guillotin) เป็นหมอผู้สุภาพ มีเมตตา และเกลียดการประหารชีวิตต่อหน้าสาธารณชน ในปี 1789 เขาได้เสนอแผนปฏิรูประบบการลงโทษของฝรั่งเศสต่อสมัชชาแห่งชาติ โดยมุ่งหวังให้การลงโทษมีมนุษยธรรมมากขึ้น เขาเสนอให้ใช้เครื่องประหารชีวิตที่ได้มาตรฐาน ไม่แบ่งแยกคนจน (ที่ถูกแขวนคออย่างลวกๆ) ออกจากคนรวย (ที่ถูกตัดศีรษะอย่างค่อนข้างสะอาดหมดจด) ถึงแม้ข้อเสนอส่วนใหญ่จะถูกปฏิเสธทันที แต่แนวคิดเครื่องประหารชีวิตที่มีประสิทธิภาพยังคงติดแน่นทนนาน โดยนายแพทย์อองตวน หลุยส์ (Antoine Louis) เลขาธิการแห่งสมาคมศัลยแพทย์ เป็นผู้หยิบยกคำแนะนำของกิโยแตงขึ้นมาปัดฝุ่น ดังนั้น คนแรกที่สร้างเครื่องประหารชีวิตใบมีดเฉียงขึ้นมาจริงๆในปี 1792 คือนายแพทย์หลุยส์คนนี้นี่เอง ไม่ใช่กียอแตง โดยเครื่องกิโยติน ตอนแรกได้ใช้ชื่อว่า หลุยซอง (Louison) หรือ หลุยเซท (Louisette) ตามชื่อของผู้สร้าง (ที่ทำเป็นใบมีดเฉียงก็เพื่อให้ตัดคอได้รวดเร็วขึ้น ไม่ทรมารนักโทษ) แต่ไปๆมาๆชื่อของกียอแตงกลับกลายมาเป็นชื่อเครื่องประหารนี้ โดยเพี้ยนไปเป็นคำว่า “กียอติน” (แล้วก็เพี้ยนเป็น “กิโยติน” ในภาษาไทย) และแม้ว่าครอบครัวของเขาจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อจะไม่ให้ใช้ชื่อนี้ แต่คนก็ยังเรียกแบบนั้นไม่ยอมเปลี่ยน ทำให้พวกเขาต้องเปลี่ยนนามสกุลกันในภายหลัง เรื่องที่ตรงข้ามกับความเชื่อของคนทั่วไปก็คือ กียอแตงไม่ได้ถูกประหารด้วยเครื่องที่มีชื่อเดียวกับเขา แต่เสียชีวิตในปี 1814 เพราะฝีฝักบัว (อาการอักเสบของรูขุมขนและต่อมไขมัน) บนหัวไหล่เกิดการติดเชื้อ เครื่องกิโยตินกลายเป็นเครื่องประหารแบบ “ประชาธิปไตย” เครื่องแรก และถูกดัดแปลงไปใช้ทั่วประเทศฝรั่งเศส ในช่วงสิบปีแรกที่ใช้เครี่องนี้ นักประวัติศาสตร์คาดว่าน่าจะมีคนถูกประหารไป 15,000 คน มีเพียงปรรคนาซีเยอรมันเท่านั้นที่ใช้เจ้าเครื่องนี้ประหารผู้คนมากกว่า โดยใช้ตัดหัวอาชญากรไปประมาณ 40,000 คน ระหว่างปี 1938 – 1945 ชาวฝรั่งเศสคนสุดท้ายที่ถูกประหารด้วยเครื่องกิโยตินคือผู้อพยพชาวตูนิเซียที่ชื่อ ฮามิด้า ดจังโนบิ ในข้อหาฆ่าข่มขืนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในปี 1977 โทษประหารในฝรั่งเศสสิ้นสุดลงในปี 1981 ถ้าศีรษะที่ถูกตัดยังมีสติพออยู่ได้ การทดสอบว่ามันจะมีสติอยู่นานเท่าไหร่นั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย ค่าประมาณที่ดีที่สุดอยู่ระหว่าง 5 – 13 วินาที คำว่า guillotine ถ้าเป็นภาษาอังกฤษจะอ่านว่า “กิละตีน” ถ้าเป็นภาษาฝรั่งเศสจะอ่านว่า “กียอติน” รูปข้างล่างคือ นายแพทย์ ฌอเซฟ-อิกแนซ กียอแตง จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:13:38

ความคิดเห็นที่ 16 59. อะไรสังหารลูกเรือไปมากที่สุดในการต่อสู้ทางทะเลในศตวรรษที่ 18 ก็เศษไม้อันร้ายกาจนะสิ ลูกปืนใหญ่ที่ยิงมาจากเรือรบได้ระเบิดจริงๆหรอก (ไม่ว่าพวกฮอลลีวูดจะคิดอะไรอยู่ก็ตาม) พวกมันก็แค่ฉีกทะลุแผ่นไม้เข้าไปในเรือ ทำให้เศษไม้ขนาดใหญ่ปลิวว่อนไปด้วยความเร็วสูงทั่วดาดฟ้าเรือ และฉีกร่างใครก็ตามที่อยู่ในวิถี เรือรบอังกฤษในช่วงศตวรรษที่ 18 มักจะผุพังและไม่เหมาะในการนำออกทะเล นายทหารจำนวนมากไม่รู้วิธีเดินเรือ บัญชาการรบ หรือควบคุมกำลังพล แถมโรคไส้เลื่อนที่เกิดจากการที่พวกทหารต้องคอยยกผ้าใบเปียกชื้นขนาดหลายพันตารางเมตร ยังเกิดขึ้นบ่อยครั้งจนกองทัพต้องแจกเข็มขัดกันไส้เลื่อน และไม่มีการขึ้นเงินเดือนเลยเป็นร้อยปี ในวิถีการยิงระยะใกล้ ลูกปืนใหญ่หนักประมาณ 14 กิโลกรัมสามารถเจาะทะลุไม้ได้ไกล 60 เซนติเมตร วิธีหลบเศษไม้ที่ดีที่สุด (นอกเหนือไปจากการสร้างเรือรบเหล็ก) คือสร้างเรือด้วยไม้จากต้นไลฟ์โอ๊ค (live oak หรือชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Quercus virginiana) ที่พบทางตะวันออกเฉียงใต้ของอเมริกา ซึ่งทนทานและไม่แตกกระจายง่าย ต้นไลฟ์โอ๊คเป็นต้นไม้ประจำรัฐจอร์เจีย และเนื่องจากความที่เป็นต้นไม้ที่แข็งที่สุด จึงนำมาเป็นสัญลักษณ์ของความแข็งแกร่งและการต่อต้านของรัฐทางตอนใต้อีกด้วย รูปข้างล่างคือ ต้นไลฟ์โอ๊คที่เมืองคอลลินส์ รัฐจอร์เจีย (โปรดสังเกตขนาดของมันโดยเปรียบเทียบกับบ้าน) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:16:45

ความคิดเห็นที่ 17 60. อะไรอยู่ในอะตอม ส่วนใหญ่แล้วก็ไม่มีอะไรหรอก พื้นที่ส่วนใหญ่ในอะตอมคือความว่างเปล่า เพื่อให้เห็นภาพชัดขึ้น ลองจินตนาการว่าอะตอมมีขนาดเท่ากับสนามฟุตบอลระดับนานาชาติ พวกอิเล็กตรอนก็จะอยู่ตรงด้านบนสุดของอัฒจันทร์ แต่ละหัวมีขนาดเล็กกว่าหัวเข็มหมุด ส่วนนิวเคลียสของอะตอมจะอยู่ตรงกลางสนามและมีขนาดเล็กประมาณเมล็ดถั่ว เป็นเวลาหลายร้อยปีที่มนุษย์เราเชื่อกันว่าอะตอมเป็นเรื่องทางทฤษฎีล้วนๆ โดยเชื่อว่าน่าจะเป็นหน่วยที่เล็กสุดของสสาร ดังนั้นคำว่า “อะตอม” จึงหมายถึง “แบ่งไม่ได้” ในภาษากรีก ต่อมาในปี 1897 อิเล็กตรอนถูกค้นพบ ตามมาด้วยนิวเคลียสในปี 1911 แล้วอะตอมก็ถูกแบ่ง จากนั้นก็มีการค้นพบนิวตรอนในปี 1932 แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรื่องจะจบเพียงเท่านี้ เพราะโปรตรอนที่มีประจุบวกและนิวตรอนที่ไม่มีประจุในนิวเคลียสนั้นประกอบด้วยอนุภาคที่มีขนาดเล็กกว่า ซึ่งมีชื่อเรียกว่า “ควาร์ก” หรืออนุภาคมูลฐาน เมื่อเข้าสู่ทศวารรษที่ 1950 มีการค้นพบอนุภาคใหม่ๆที่เล็กกว่าอะตอมจำนวนมาก (มากกว่าร้อย) และดูเหมือนไม่มีใครรู้ว่าจะสิ้นสุดลงตรงไหน เอนรีโก แฟร์มี นักฟิสิกส์เชื้อสายอิตาเลียน ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี 1938 จากผลงานเครื่องปฏิกรณ์ปรมาณู เคยกล่าวไว้ว่า “ถ้าผมจำชื่ออนุภาคเหล่านี้ได้ทั้งหมด ผมคงเป็นนักพฤกษศาสตร์ไปแล้ว” เช่นเดียวกับอะตอม จักรวาลเองก็เวิ้งว้างว่างเปล่าเช่นกัน โดยเฉลี่ยแล้ว ในอวกาศมีอะตอมเพียงสองสามตัวต่อหนึ่งลูกบาศก์เมตร บางครั้งแรงดึงดูดก็ดึงพวกมันให้มารวมตัวกันเป็นดวงดาว ดาวเคราะห์ และกลุ่มดาว ซึ่งดูน่าทึ่งไม่แพ้กัน รูปข้างล่างคือ โครงสร้างอะตอม มีขนาดกำกับไว้เรียบร้อย (วงกลมสีฟ้าตรงกลางคือนิวเคลียส) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:19:19

ความคิดเห็นที่ 18 61. ยุคน้ำแข็งยุคสุดท้ายสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ เรายังอยู่ในยุคน้ำแข็งกันอยู่เลย นักภูมิศาสตร์ให้คำจำกัดความของยุคน้ำแข็งว่า เป็นยุคหนึ่งในประวัติศาสตร์โลกที่น้ำแข็งปกคลุม สภาพอากาศในปัจจุบันคือช่วงอบอุ่นในระหว่างยุคน้ำแข็ง (interglacial period) ซึ่งไม่ได้หมายถึงช่วงเวลาที่ “อยู่ระหว่างยุคน้ำแข็งสองยุค” แต่หมายถึงช่วงเวลาในยุคน้ำแข็งที่น้ำแข็งละลายเพราะอุณหภูมิสูงขึ้น ซึ่งเพิ่งเริ่มต้นเมื่อราวหนึ่งหมื่นกว่าปีก่อน คำจำกัดความของคำว่ายุคน้ำแข็งคือ ยุคที่อุณหภูมิของพื้นผิวโลกและบรรยากาศลดลงเป็นเวลานาน จนก่อให้เกิดและขยายตัวของแผ่นน้ำแข็ง (ice sheet) และธารน้ำแข็ง (glacier) บริเวณซีกโลกเหนือและใต้ ซึ่งในยุคน้ำแข็งอันยาวนานนี้ จะมีช่วงที่สลับกันระหว่างช่วงหนาวเย็น (glacial periods) กับช่วงอบอุ่น (interglacial periods) และเนื่องจากปัจจุบันยังมีแผ่นน้ำแข็งและธารน้ำแข็งแผ่ปกคลุมอยู่ที่บริเวณขั้วโลกอยู่นี่เอง จึงถือว่าปัจจุบันยังอยู่ในยุคน้ำแข็งอยู่ (แม้ว่าประเทศไทยจะร้อนตับแตก แต่ที่กรีนแลนด์กับแอนตาร์กติกยังมีแผ่นน้ำแข็งดังกล่าวปกคลุมอยู่มากว่าสองล้านปี ดังนั้นตอนนี้ยังถือว่าเป็นยุคน้ำแข็งอยู่) อย่างไรก็ตาม เมื่อก่อน คำว่า “ยุคน้ำแข็ง” มักจะถูกนำไปหมายถึงช่วงหนาวเย็น (glacial period) ที่ผ่านมา คือเมื่อราว 20,000 ปีที่แล้ว ซึ่งในตอนนั้น แผ่นน้ำแข็งได้แผ่ขยายตัวปกคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีปอเมริกาเหนือและทวีปยูเรเซีย (เอเซียกับยุโรป) ใครๆก็พากันคาดเดาว่าช่วงอบอุ่นนี้จะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ และแนวคิดที่แพร่หลายในปัจจุบันคือ ช่วงอบอุนระหว่างยุคน้ำแข็งจะกินเวลาตั้งแต่ 12,000 ปีไปจนถึง 50,000 ปี (ไม่ได้เผื่อผลกระทบต่างๆที่เกิดจากฝีมือมนุษย์เลย) ยังมีใครเข้าใจว่าทำไมตัวเลขดังกล่าวถึงผันผวนเป็นหมื่นๆปี ปัจจัยต่างๆที่พอจะเป็นไปได้คือ ตำแหน่งของทวีป องค์ประกอบของชั้นบรรยากาศ การเปลี่ยนแปลงของวงโคจรโลกรอบดวงอาทิตย์ และแม้กระทั่งวงโคจรของดวงอาทิตย์เองรอบกาแล็กซี รูปข้างล่างคือ รูปจำลองช่วงที่หนาวเย็นที่สุดในยุคไพลสโตซีน จะเห็นว่าน้ำแข็งจะแผ่ปกคลุมบริเวณขั้วโลกเท่านั้น จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:26:11

ความคิดเห็นที่ 19 ดีจัง ยังคิดถึงกระทู้เก่าไม่หาย แต่ว่าชื่อหนังสือภาษาอังกฤษก็ไม่มีชื่อไอน์สไตน์เล้ย อยากรู้จังใครคิดชื่อภาษาไทย พาลจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่... จากคุณ : อุ่นหนาวสาวคลั่ง (tkung13) เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:29:25

ความคิดเห็นที่ 20 นักธรณีวิทยาได้คำนวณได้ว่าในช่วงสองพันกว่าล้านปีมานี้ได้มีเกิดมหายุคน้ำแข็งมาแล้ว 5 ครั้ง (โลกมีอายุราว 4,600 ล้านปี) และยุคน้ำแข็งแต่ละยุคมีชื่อและอยู่ในระยะเวลาต่างๆ โดยเรียงจากใหม่ไปเก่าดังนี้ 1. ยุคน้ำแข็งควอเทอนารี หรือ ไพรสโตซีน (Quaternary or Pleistocene) อยู่ในช่วง 2.58 ล้านปีก่อน - ปัจจุบัน 2. ยุคน้ำแข็งคารู (Karoo) อยู่ในช่วง 360 - 260 ล้านปีก่อน 3. ยุคน้ำแข็งแอนเดียน-ซาฮาราน (Andean-Saharan) อยู่ในช่วง 450 - 420 ล้านปีก่อน 4. ยุคน้ำแข็งไครโอจีเนียน หรือ สเตอเชียน-วารันเจียน (Cryogenian or Sturtian-Varangian) อยู่ในช่วง 800 - 635 ล้านปีก่อน 5. ยุคน้ำแข็งฮิวโรเนียน (Huronian) อยู่ในช่วง 2,400 - 2,100 ล้านปีก่อน ข้างล่างคือแผนภูมิช่วงระยะเวลาที่เกิดยุคน้ำแข็งในแต่ละบรมยุค (ปัจจุบันคือบรมยุคฟาเนโรโซอิค) แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 01:36:08 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:34:43

ความคิดเห็นที่ 21 ระยะเวลาเกิดยุคน้ำแข็งที่ผ่านมาในบรมยุคฟาเนโรโซอิค หรือตั้งแต่ 542 ล้านปีก่อน จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:36:51

ความคิดเห็นที่ 22 การสลับกันระหว่างช่วงหนาวเย็นและช่วงอบอุ่นในระหว่างยุคไพลสโตซีนตอนปลาย จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:39:56

ความคิดเห็นที่ 23 ในยุคน้ำแข็งน้อย (Little Ice Age) ที่เริ่มต้นขึ้นในปี 1500 และคงอยู่ยาวนานเป็นเวลาสามร้อยปีนั้น อุณหภูมิเฉลี่ยในยุโรปเหนือลดลงต่ำหนึ่งองศาเซลเซียส ซึ่งบังเอิญไปตรงกับช่วงที่แทบไม่พบจุดมืดบนดวงอาทิตย์ (sunspot) เลย อย่างไรก็ตาม ยังคงมีการถกเถียงกันว่า ปรากฏการณ์ทั้งสองมีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่ ในยุคดังกล่าว แผ่นน้ำแข็งขั้วโลกเหนือได้แผ่ขยายลงไปทางทิศใต้ โดยมีการบันทึกไว้ว่า ชาวเอสกิโมเคยพายเรือคายัคไปสก็อตแลนด์ถึงหกครั้ง และชาวสก็อตที่อาศัยในหมู่เกาะออร์คนียังเคยต่อสู้กับหมีขั้วโลกที่หลงมาอีกด้วย งานวิจัยเมื่อเร็วๆนี้ของมหาวิทยาลัยอูเทรคต์ในเนเธอแลนด์ ได้เชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างยุคน้ำแข็งน้อยกับการระบาดครั้งใหญ่ของกาฬโรคในศตวรรษที่ 14 กาฬโรคครั้งนั้นทำให้ประชากรทั่วยุโรปลดลงฮวบฮาบ นั่นหมายความว่า ต้นไม้หลายต้นได้ค่อยๆขึ้นปกคลุมพื้นที่เพาะปลูกที่ถูกทิ้งร้าง ซึ่งทำให้เกิดการดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จากชั้นบรรยากาศได้มาก ส่งผลให้อุณหภูมิเฉลี่ยลดต่ำลงในแบบที่สวนทางกับปรากฏการณ์เรือนกระจก พอมาดูกราฟความแปรปรวนของอุณหภูมิในช่วง 2,000 ปีที่ผ่านมา จะเห็นว่าอุณหภูมิลดลงมากในช่วงศตวรรษที่ 15 - 19 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:42:00

ความคิดเห็นที่ 24 รูปวาดแม่น้ำเทมส์กลายเป็นน้ำแข็งในปี ค.ศ. 1677 ทำให้รู้ว่าได้เกิดยุคน้ำแข็งน้อยขึ้นจริงที่ยุโรปในตอนนั้น จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:43:12

ความคิดเห็นที่ 25 62. สิ่งประดิษฐ์ชิ้นแรกของมนุษย์ที่ทำความเร็วได้เหนือเสียงคืออะไร แส้ แส้ถูกผลิตขึ้นมาในประเทศจีนเมื่อ 7,000 ปีที่แล้ว แต่ก็ต้องรอจนกว่าจะมีการประดิษฐ์กล้องถ่ายภาพด้วยความเร็วสูงในปี 1927 ถึงจะรู้กันว่าเสียงดัง “เปรี๊ยะ” ที่เกิดจากการสะบัดแส้เป็นเสียงที่เกิดจากการทำความเร็วเหนือเสียง หรือที่เรียกกันว่า sonic boom ไม่ใช่แค่เสียงเส้นหนังไปกระทบด้ามจับ เมื่อสะบัดแส้ แส้จะม้วนตัวเป็นเส้นโค้ง และเนื่องจากปลายแส้มีขนาดเรียวลง ความเร็วของปลายแส้จึงมากกว่าตอนเริ่มสะบัดถึง 10 เท่า เสียงดัง “เปรี๊ยะ” ที่เกิดขึ้นเมื่อปลายแส้ทำความเร็วทะลุกำแพงกั้นเสียงได้ที่ 1,194 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ในปี 1947 เครื่องบินลำแรกที่ทำความเร็วเหนือเสียงได้คือ เบลล์ X1 โดยมี ชัค เยเกอร์ เป็นนักบิน และในปี 1948 เครื่องบินลำนี้ทำความเร็วได้ 1,540 กิโลเมตรต่อชั่วโมงที่ระดับความสูง 21.9 กิโลเมตร ส่วนเครื่องบินที่มนุษย์ควบคุมซึ่งทำคว่ามเร็วได้สูงสุดคือ เครื่องบิน X-15A ซึ่งบินด้วยความเร็ว 6.7 มัค (7,274 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) ในปี 1967 และทำลายสถิติความสูงที่ระดับ 107.8 กิโลเมตรในปี 1963 การเดินทางด้วยความเร็วสูงสุดที่มนุษย์เคยทำได้คือ ตอนที่ยานอะพอลโล 10 เดินทางกลับสู่โลกในปี 1969 ซึ่งมีการบันทึกความเร็วได้ที่ 39,897 กิโลเมตรต่อชั่วโมง รูปล่าง เครื่องบิน X-15 ขององค์การนาซ่า จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:45:21

ความคิดเห็นที่ 26 63. สุนัขผสมพันธุ์กันอย่างไร โดยการหันก้นเข้าหากัน ไม่ใช่ท่าขึ้นคร่อม เมื่อเราเห็นสุนัขตัวหนึ่งขึ้นคร่อมและโยกตัว จริงๆแล้วมันกำลังแสดงท่าทางวางอำนาจต่างหาก โดยแทบจะไม่มีการปล่อยน้ำเชื้อออกมาเลย เพราะอย่างนี้นี่เอง บางครั้งสุนัขของเพื่อนบ้านจึงขึ้นคร่อมขาของเด็กๆ หลักๆแล้วนี่ไม่ใช่เพื่อจุดประสงค์ในการผสมพันธุ์หรอก แต่เพื่อแสดงอำนาจในฝูงของมันต่างหาก โดยเลือกเป้าหายที่เล็กที่สุดก่อน ในความเป็นจริงแล้ว สุนัขผสมพันธุ์โดยการสอดเข้าไปด้านหลังก่อน จากนั้นจึงค่อยกลับตัวเพื่อให้หันก้นชนกันในทีสุด เมื่ออยู่ในท่านี้แล้ว ส่วนปลายของอวัยวะเพศผู้ก็จะมีเลือดคั่งทำให้ถอนออกมาไม่ได้ ท่านี้เรียกกันว่า “ติดเก้ง” ซึ่งถูกออกแบบมาเพื่อให้น้ำเชื้อรั่วไหลน้อยทีสุด พวกมันต้องติดกันอยู่ในท่านั้นสักพักจนกว่าน้ำเชื้อจะหลั่งออกมา แล้วอวัยวะเพศผู้ก็จะหดตัวลง จากนั้นสุนัขทั้งสองก็จะแยกจากกัน บางครั้งสุนัขที่เพิ่งผสมพันธุ์เป็นครั้งแรกก็ทำได้ไม่สู้ดีนัก ในกรณีเช่นนี้ ท่าทางการขึ้นคร่อมและเสียงขู่ครางประกอบทำให้ดูเหมือนพวกมันกำลังกัดกันมากกว่าจะแสดงความรัก จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:47:24

ความคิดเห็นที่ 27 64. ประเทศใดมีอัตราการฆ่าตัวตายสูงที่สุด ลิธัวเนีย ในปี 2000 ประเทศนี้มีอัตราการฆ่าตัวตายสูงถึง 42 รายต่อประชากร 100,000 คน หรือมากกว่า 2,200 คนต่อประชากรทั้งประเทศ ซึ่งนับว่ามากกว่าจำนวนคนที่เสียชีวิตบนท้องถนนเสียอีก และมากกว่าตัวเลขเมื่อสิบปีก่อนถึงสองเท่า เมื่อพิจารณาในระดับนานาชาติแล้ว ประเทศที่มีอัตราการฆ่าตัวตายอันดับต้นๆส่วนใหญ่เป็นประเทศแถบทะเลบอลติก หรือไม่ก็เป็นประเทศที่เคยเป็นสมาชิกของอดีตสหภาพโซเวียต นอกจากนี้ บางทีอาจเป็นเพราะลิธัวเนียเป็นประเทศที่มีนักประสาทวิทยาหนาแน่นที่สุดในโลกก็ได้ ในประเทศต่างๆทั่วโลกรวมถึงในแถบทะเลบอลติก ผู้ชาย (ทั้งหนุ่มและแก่) ที่อาศัยอยู่ในชนบทมีแนวโน้มฆ่าตัวตายมากที่สุด ซึ่งก็ฟังดูมีเหตุผลดี เพราะใครก็ตามที่ใช้เวลาอยู่กับการเพาะปลูกอันยากลำบากล้วนเคยสัมผัสกับแอลกอฮอล์ ความโดดเดี่ยว หนี้สิน สภาพภูมิอากาศอันเลวร้าย การที่ไม่สามารถขอความช่วยเหลือได้ (หรือนักจิตวิทยาเรียกว่าอาการ “ชายผู้หมดอาลัยตายอยาก”) ประกอบกับมีอาวุธปืนและสารเคมีร้ายแรงอยู่ใกล้มือ ทั้งหมดนี้จึงเป็นส่วนผสมที่เหมาะแก่การฆ่าตัวตายเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็มีประเทศจีนและทางตอนใต้ของอินเดียที่เป็นข้อยกเว้น เนื่องจากหญิงสาวแถบชนบทมีความเสี่ยงสูงที่สุด โดยอัตราฆ่าตัวตายอยู่ที่ 30 และ 148 รายต่อประชากร 100,000 คนตามลำดับ สำหรับประเทศจีน ได้สันนิษฐานกันว่า น่าจะเป็นเจ้าสาวอายุน้อยๆที่มักจะถูกสามีที่เพิ่งแต่งงานกันหมาดๆทอดทิ้งให้อยู่ตามลำพังเพื่อไปหางานทำตามหัวเมืองใหญ่ ส่วนในอินเดีย พิธีสตีหรือการเผาตัวตายตามสามีคือสาเหตุหนึ่งในสามของการฆ่าตัวตายในเด็กสาววัยรุ่น พอมาดูที่ตั้งประเทศที่มีอัตราการฆ่าตัวตายมากที่สุดในโลกสิบอันดับในรูปล่าง จะเห็นว่าส่วนใหญ่กระจุกอยู่ในแถบทะเลบอลติก แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 01:49:56 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:49:27

ความคิดเห็นที่ 28 65. ปลาโลมากินน้ำทางไหน พวกมันไม่ได้กินน้ำเลย ปลาโลมาใช้ชีวิตเหมือนกับสัตว์ในทะเลทรายที่ปราศจากน้ำจืด พวกมันได้รับของเหลวจากอาหารที่กินเข้าไป (ส่วนใหญ่เป็นปลาและปลาหมึก) และจากการเผาผลาญไขมันในร่างกาย ซึ่งปลดปล่อยน้ำออกมา ปลาโลมามีฟันได้มากถึง 260 ซึ่ มากกว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นๆ แต่กระนั้น พวกมันกลับกินอาหารด้วยการกลืนปลาทั้งตัว ฟันของมันมีไว้ใช้งับเหยื่ออย่างเดียวเท่านั้น ขณะที่ปลาโลมาหลับ สมองครึ่งหนึ่งของมันจะหยุดทำงานพร้อมกับหลับตาฝั่งตรงข้ามกับสมองที่หยุดทำงานไปด้วย แต่สมองอีกครึ่งหนึ่งยังคงตื่นตัวอยู่ ส่วนตาอีกข้างก็คอยระแวดระวังผู้ล่าทั้งหลายและสิ่งกีดขวางต่างๆ รวมทั้งไม่ลืมที่จะขึ้นไปหายใจบนผิวน้ำอีกด้วย ในอีกสองชั่วโมงต่อมาก็จะสลับข้างกัน จริงๆแล้ว วาฬออร์ก้าหรือวาฬเพชฌฆาตเป็นสมาชิกตัวใหญ่ที่สุดของปลาโลมาในวงศ์ Delphinidae ปัจจุบันนี้เลยถูกจัดว่าเป็นปลาโลมามากกว่า (เช่นเดียวกับวาฬเบลูก้า) วาฬเพชฌฆาตมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Orcinus orca แปลว่า “นักฆ่าจากอาณาจักรแห่งความตาย” นอกจากนี้ ชื่อของมันยังเกิดจากการกลับคำต้นแบบในภาษาสเปน นั่นคือ asesinaballenas ซึ่งมีความหมายว่า “เพชฌฆาตปลาวาฬ” พวกมันมีชื่อเช่นนั้นเพราะบางครั้งฝูงปลาวาฬเพชฌฆาตก็ล่าและฆ่าปลาวาฬที่มีขนาดใหญ่กว่ามาก แม้จะเป็นนักล่าตัวยง คือล่าทุกอย่าง รวมทั้งวาฬด้วย แต่มันกลับไม่เป็นเพชฌฆาตกับมนุษย์ (แต่ก็ไม่แน่ถ้ามันหิวจนตาลายเห็นมนุษย์เป็นแมวน้ำ) วาฬชนิดนี้ถือเป็นสัตว์ที่มีการแพร่พันธุ์กระจายอยู่ทั่วโลกเป็นอันดับสองรองจากมนุษย์ พบได้ในทะเลทั่วโลกตั้งแต่เขตหนาวจนถึงร้อนตามรูปข้างล่างโลด (พื้นที่สีน้ำเงินคือที่อาศัยของออร์ก้า เกือบจะเรียกได้ว่าไปทะเลทั่วโลกเลยทีเดียวเชียว) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 01:58:19

ความคิดเห็นที่ 29 ^^ จากคุณ : nasaseria เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:03:36

ความคิดเห็นที่ 30 จะขึ้นกระทู้แนะนำบ่? จากคุณ : สวย ส่ายสุดๆ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:04:51

ความคิดเห็นที่ 31 66. ซานตาคลอสมาจากไหน ตุรกี ซานตาคลอสตัวจริง (หรือนักบุญนิโคลัส) เกิดเมื่อศตวรรษที่ 3 และอาศัยอยู่ในสถานที่ร้อนอบอ้าวซึ่งก็คือเมืองเดมเร่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของตุรกีในปัจจุบัน ไม่ใช่และไม่เคยไปอยู่ที่ขั้วโลกเหนือหรือที่แลปแลนด์ในฟินแลนด์อย่างที่คนทั่วไปเข้าใจกัน และเรื่องราวมหัศจรรย์ทั้งหลายของเขาก็เกิดขึ้นที่นี่ ปาฏิหารย์ทั้งหลายที่โด่งดังที่สุดของเขามักจะมีเด็กๆเข้ามาเกี่ยวข้อง มีอยู่เรื่องหนึ่ง เขาชุบชีวิตเด็กสามคนขึ้นมาหลังจากที่ถูกเจ้าของโรงเหล้าสับเป็นชิ้นๆแล้วนำไปดองไว้ในถังน้ำเกลือ ด้วยความที่เป็นคนใจดีกับเด็กๆ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาเหมาะจะเป็นนักบุญประจำวันคริสต์มาส แต่กระนั้น นักบุญนิโคลัสยังเป็นบุญอุปถัมภ์ของผู้พิพากษา เจ้าของโรงรับจำนำ หัวขโมย พ่อค้า คนทำขนมปัง นักเดินทางในทะเล รวมไปถึงพวกฆาตกรด้วย มีรูปปั้นของนักบุญนิโคลัสหลายแห่งที่เมืองเดมเร่ และมักจะมีเด็กอยู่ข้างๆ รูปปั้นนี้อยู่ข้างหน้าโบสถ์ของเขา ใกล้ๆกับไมร่า จะเห็นว่าถือถุงกระสอบด้วย จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:06:00

ความคิดเห็นที่ 32 รูปวาดของนักบุญนิโคลัสก็มีอยู่มากมายหลายเวอร์ชั่น แต่ไม่ว่าจะมาในเวอร์ชั่นไหน ก็มักจะสวมผ้าคลุมที่มีลายไม้กางเขนอันโตๆบนขอบเสื้อทั้งสองด้านเยี่ยงนี้ แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 02:09:06 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:08:32

ความคิดเห็นที่ 33 #16 รายการmythbustersทดสอบเรื่องนี้ไปแล้วครับ พบว่าเศษไม้ไม่สามารถทำอันตรายถึงตายได้ จากคุณ : CozyMKIV เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:09:00

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ ขอบคุณครับ สงสัยเศษที่ทำอันตรายถึงตายได้คงเป็นก่อนยุคที่ใช้ไม้จากต้นไลฟ์โอ้คมั้งครับ การจุดประสงค์ที่แท้จริงในการยิงปืนใหญ่คือเพื่อจะจมเรือมั้งครับ ไม่รู้นะ มั่วเอา จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:11:39

ความคิดเห็นที่ 35 ต่อ นี่คือโบสถ์ของนักบุญนิโคลัส บริเวณไมร่า จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:12:54

ความคิดเห็นที่ 36 อันนี้ด้านในโบสถ์ จะเห็นว่ามีรูปนักบุญนิโคลัสในเวอร์ชั่นตอนหนุ่มๆ แต่ก็ยังใส่เสื้อคลุมกางเขนโตๆเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวเช่นกัน จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:14:53

ความคิดเห็นที่ 37 ในพื้นที่อื่นๆของยุโรป นักบุญนิโคลัสผู้มีเมตตาถูกนำไปปะปนกับสัญลักษณ์ในตำนานความเชื่อที่เก่าแก่และดำมืด ในเยอรมนีตะวันออก เขาเป็นที่รู้จักในชื่อแพะหัวกระเซิง มนุษย์ขี้เถ้า หรือสารถี เขายังมีสหายที่ชื่อแครมปัส เป็นปีศาจแพะน่าเกลียดน่ากลัวคอยจับเด็กไม่ดีใส่ลงถัง (คือถังเกลือที่เจ้าของโรงเหล้าสับเด็กเป็นชิ้นๆแล้วใส่ลงไป) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:15:58

ความคิดเห็นที่ 38 อันนี้คนแต่งตัวเป็นแครมปัส ดูเหมือนปีศาจในเรื่อง Jeeper Creeper เหมือนกันนะ แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 02:54:19 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:17:32

ความคิดเห็นที่ 39 ซานตาคลอสฉบับร่าเริงแจ่มใสนั้น เริ่มได้รับความนิยมมาจากโฆษณาของโคคาโคล่าในช่วงทศวรรษที่ 1930 ด้วยฝีมือวาดของ แฮดดอน ซันด์บลอม รวมไปถึงภาพวาดของ โธมัส แนสต์ ในช่วงทศวรรษที่ 1860 อย่างไรก็ตาม ภาพของทั้งซันด์บลอมและแนสต์นั้นมีต้นกำเนิดมาจากบทกลอนในปี 1823 ของ เคลเมนท์ คลาร์ก มัวร์ ที่ชื่อ “A Visit from Saint Nicholas” (หรือที่รู้จักกันมากกว่าในชื่อ “Twas the Night Before Christmas”) รูปนี้คือลุงซานผลงานของซันด์บลอม ในโฆษณาโค้ก จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:19:14

ความคิดเห็นที่ 40 มัวร์ดูเหมือนไม่น่าจะเป็นนักเขียนได้ เขามีอาชีพเป็นอาจารย์สอนภาษาฮิบรูและภาษาตะวันออกในตอนกลางวัน แต่บทกลอนดังกล่าวก็ทำให้ตำนานซานตาคลอสมีพลังมากขึ้นอย่างมหาศาล แทนที่พรรณาถึงนักบุญนิโคลัสในมุมที่มืดหม่นแบบในตำนานดั้งเดิม กลอนบทนี้กลับพรรณาถึงชายรูปร่างพุงพลุ้ย แววตาเป็นประกาย เคราสีขาว และสวมชุดสีแดงประดับขนสัตว์ รวมทั้งเหล่ากวางเรนเดียร์ที่มีชื่อน่ารักๆ เลื่อนหิมะขนาดใหญ่ที่จอดลงบนยอดหลังคา และถุงที่เต็มไปด้วยของเล่น มันกลายเป็นหนึ่งในบทกลอนสำหรับเด็กที่ได้รับความนิยมสูงสุดตลอดกาล รูปนี้คือ เคลเมนต์ คลาร์ก มัวร์ คนแรกที่เปลี่ยนลุคของซานตาคลอสมาเป็นลุงใจดีพุงพลุ้ยในชุดสีแดงที่เราคุ้นเตย จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:20:25

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่รู้ว่าขั้วโลกเหนือถูกนำมาใส่ในตำนานตั้งแต่ตอนไหน แต่เมื่อถึงปี 1927 มันก็อยู่มานานพอจนชาวฟินแลนด์อ้างว่าซานตาคลอสอาศัยอยู่ในแลปแลนด์ ประเทศฟินแลนด์ เนื่องจากไม่มีกวางเรนเดียร์ตัวไหนอาศัยที่ขั้วโลกเหนือได้ เพราะว่าไม่มีตะไคร่ให้กินนั่นเอง ที่ทำการไปรษณีย์อย่างเป็นทางการของซานตาคลอสอยู่ในเมืองโรวาเนียมิ ใจกลางแลปแลนด์ ในแต่ละปีเขาได้รับจดหมายถึง 600,000 ฉบับ ในปี 1969 สำนักวาติกันได้ลดระดับวันนักบุญนิโคลัส (วันที่ 6 ธันวาคม) จากที่ให้เป็นพิธีกรรมทางศาสนาไปสู่พิธีกรรมที่ปฏิบัติกันตามสมัครใจ ราวกับเป็นการแก้เผ็ดที่เขาประสบความสำเร็จอย่างล้นหลามในทางโลก ในปี 1087 กะลาสีชาวอิตาลีได้ขโมยกระดูกของนักบุญนิโคลัสที่มียางไม้หอมไหลซึมออกาอย่างน่าอัศจรรย์ไป ทุกวันนี้ประเทศตุรกียังคงเรียกร้องให้นำกลับมาคืน รูปนี้คือ แลปแลนด์ที่มีกวางเรนเดียร์กับรถเลื่อนหิมะเป็นจุดเด่น จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:23:53

ความคิดเห็นที่ 42 ที่ทำการไปรษณีย์อย่างเป็นทางการของซานตาคลอส ที่โรวาเนียมิ แลปแลนด์ ฟินแลนด์ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:25:05

ความคิดเห็นที่ 43 อย่างไรก็ตาม นักวิจัยชาวอังกฤษได้นำกะโหลกศีรษะของนักบุญนิโคลัสมาวิเคราะห์โดยใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ ทำให้เราพอทราบคร่าวๆว่า ซานตาคลอสผู้นี้น่าจะมีหน้าตาแบบนี้ตอนมีชีวิตอยู่ แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 04:13:51 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:25:49

ความคิดเห็นที่ 44 67. รองเท้าของซินเดอเรลล่าทำมาจากอะไร ขนกระรอก ชาร์ลส์ แปร์โรลต์ ผู้เขียนเรื่องซินเดอเรลล่าฉบับที่เราคุ้นเคยกันดีในศตรวรรษที่ 17 ได้ยินคำว่า vair (ขนกระรอก) ผิดไปจากเรื่องเล่าในยุคกลาง เขาได้หยิบยืมคำนี้มาใช้แล้วปรับปรุงให้ทันสมัยขึ้น โดยใช้คำที่มีเสียงคล้ายๆกันแทน นั่นคือคำว่า varre (แก้ว) ซินเดอเรลล่าเป็นเรื่องราวที่มีมานมนานแล้ว และปรากฏอยู่ในวัฒนธรรมของประเทศต่างๆทั่วโลก ซินเดอเรลล่าตามแบบฉบับจีนนั้นมีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 9 โดยมีกว่า 340 แบบฉบับที่แพร่หลายก่อนหน้าของแปร์โรลต์ และก็ไม่มีแบบฉบับไหนในยุคแรกๆที่กล่าวถึงรองเท้าแก้วเลย ในฉบับดั้งเดิมของจีนที่ชื่อ “Yeh-Hsien” รองเท้าซินเดอเรลล่าทำด้วยด้ายทองคำและมีส้นรองเท้าเป็นทองแท่ง ส่วนในแบบฉบับของสก็อต “Rashie Coat” รองเท้าทำมาจากต้นกก ขณะที่เรื่องเล่าของฝรั่งเศสยุคกลางที่แปร์โรลต์นำมาดัดแปลงนั้น ได้พรรณาถึงรองเท้าของซินเดอเรลล่าว่าเป็น pantoufles de vair ซึ่งเป็นรองเท้าขนกระรอก ข้อมูลจากแหล่งหนึ่งระบุว่า ความจริงแล้ว ข้อผิดพลาดระหว่าง vair กับ verre นั้นมีมาตั้งแต่ยุคของแปร์โรลต์เสียอีก เขาก็แค่ทำผิดซ้ำเท่านั้นเอง คนอื่นๆเลยคิดว่ารองเท้าแก้วเป็นความคิดของแปร์โรลต์ พจนานุกรมภาษาอังกฤษฉบับออกซ์ฟอร์ดระบุว่า มีการใช้คำว่า vair ในภาษาอังกฤษเช่นเดียวกับภาษาฝรั่งเศสมาอย่างน้อยตั้งแต่ปี 1300 โดยมาจากคำว่า varius ในภาษาละตินที่แปลว่า “หลากสี” และหายถึงขนของกระรอกทุกสายพันธุ์ซึ่ง “นำมาใช้ขลิบขอบหรือเดินเส้นบนเสื้อผ้า” แม้ว่าเว็ปไซต์ Snopes.com จะแย้งว่าแปร์ไรลต์ไม่น่าจะได้ยินคำว่า vair ผิดเป็นคำว่า verre เพราะคำว่า vair “ไม่มีใช้ในยุคของเขาแล้ว” แต่ก็ยังฟังดูน่ากังขาอยู่ดี เพราะยังมีการใช้คำคำนี้ในภาษาอังกฤษอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งอย่างน้อยในปี 1864 แปร์โรลต์เป็นนักเขียนชาวปารีสในแวดวงสังคมชั้นสูง และได้เป็นถึงผู้อำนวยการของราชบัณฑิตยสภาของฝรั่งเศส เดิมทีเรื่อง Tales of Mother Goose (1697) หรือซินเดอเรลล่าในฉบับของเขานั้น แต่งขึ้นความบันเทิงในราชสำนัก เรื่องนี้ตีพิมพ์โดยใช้ชื่อลูกชายวัย 17 ปีของเขา และได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว นับว่าเป็นจุดเริ่มต้นของวรรณกรรมชิ้นใหม่ ซึ่งก็คือเทพนิยายนั่นเอง นอกจากซินเดอเรลล่าแล้ว เขายังเป็นคนแต่งเรื่อง “เจ้าหญิงนิทรา” และ “หนูน้อยหมวกแดง” อีกด้วย รูป ชาร์ลส์ แปร์โรลต์ (Charles Perrault) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:28:55

ความคิดเห็นที่ 45 อันนี้ Yeh-Hsien ซินเดอเรลล่าต้นฉบับจากประเทศจีน ประพันธ์ในราวปี ค.ศ. 850 เก่าแก่กว่าซินเดอเรลล่าของฝรั่งเศสถึง 800 ปี โดยมีเนื้อหาโดยรวมเหมือนกัน มีแม่เลี้ยงใจร้ายกับพี่สาวขี้อิจฉา มีรองเท้า (เวอร์ชั่นนี้ รองเท้าทอง) มีเจ้าชาย บลาๆๆ แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 04:16:39 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:31:47

ความคิดเห็นที่ 46 68. มนุษย์ยุคหินอาศัยอยู่ที่ไหน เก็บความคิดเดิมๆเข้ากรุไปเลย “มนุษย์ถ้ำ” ไม่ใช่คำนิยามที่เหมาะสมของมนุษย์ยุดหินหรือมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์อีกต่อไป มันเป็นคำที่บรรดานักประวัติศาสตร์หรือนักโบราณคดียุคใหม่ไม่ใช้กัน มนุษย์ยุคหินเก่าหรือนักล่าและเก็บของป่าที่มีชีวิตเร่ร่อนและพักอาศัยในถ้ำบ้างประปราย มีการค้นพบถ้ำเหล่านั้น 227 แห่งในยุโรป เช่น ถ้ำอัลตามีราในสเปน ถ้ำลาสโกซ์ในฝรั่งเศส และถ้ำเครสเวลล์ เคร็กส์ ในอังกฤษ มนุษย์ยุคหินเก่าได้ทิ้งภาพเขียนและหลักฐานเกี่ยวกับการจุดไฟ การทำอาหาร การประกอบพิธีกรรม และการฝังศพเอาไว้ในถ้ำ แต่ถ้ำเหล่านี้ไม่ได้เป็นที่อยู่อาศัยถาวร ศิลปะภายในถ้ำที่เก่าแก่ที่สุดในยุโรปนั้นีอายุย้อนไปถึง 40,000 ปี แม้ว่าการระบุอายุที่แท้จริงจะทำได้ยากอย่างที่รู้ๆกันอยู่ และสีที่ใช้ก็ไม่มีสารอินทรีย์เป็นองค์ประกอบ ดังนั้น จึงไม่สามารถประเมินอายุจากคาร์บอนได้ คำอธิบายที่ฟังขึ้นที่สุดเกี่ยวกับบทบาทของศิลปะในถ้ำนั้น ถูกนำไปเชื่อมโยงเข้ากับศิลปะในถ้ำยุคหลังๆของพวกนักล่าและเก็บของป่าทางตอนใต้ของแอฟริกาและออสเตรเลีย ซึ่งภาพเขียนในถ้ำทั้งสองแห่งเป็นผลงานของหมอผีผู้เดินออกไปในความมืดและมักจะเข้าไปในถ้ำห่างไกล เพื่อติดต่อกับโลกแห่งวิญญาณ แต่อีกทฤษฎีหนึ่งระบุว่า มันเป็นเพียงภาพขีดเขียนของพวกวัยรุ่นยุคก่อนประวัติศาสตร์เท่านั้นเอง ส่วนทางตอนเหนือของประเทศจีน ผู้คนประมาณ 40 ล้านคนในปัจจุบันอาศัยถ้ำเป็นบ้านที่เรียกว่าเหยาตง (Yaodong) ในขณะที่ประชากรมนุษย์โลกเมื่อ 8,000 ก่อนคริสตกาลน่าจะมีแค่ 5 ล้านคน แต่ตอนนี้จำนวนมนุษย์ถ้ำกลับมีมากกว่าจำนวนมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ถึง 8 เท่า สถานที่อื่นๆที่มีมนุษย์ถ้ำอาศัยอยู่ ได้แก่ คัปปาโดเซียในตุรกี แอนดาลูเซียทางตอนใต้ของสเปน รัฐนิวเม็กซิโกในสหรัฐ และที่หมู่เกาะคานารี บางทีนี่จะอาจจะเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของความนิยมในการอาศัยอยู่ในถ้ำ งานวิจัยจากมหาวิทยาลัยบาธแสดงให้เห็นว่า บ้านใต้ดินหนึ่งหลังใช้พลังงานน้อยกว่าบ้านธรรมดาถึง 25 เปอร์เซ็นต์ รูปนี้คือ เหยาตง หรือ บ้านถ้ำในประเทศจีน จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:33:56

ความคิดเห็นที่ 47 แม้ว่าเหยาตงจะไม่หรูหรา แต่ก็มีไฟฟ้าใช้นะ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:34:49

ความคิดเห็นที่ 48 69. สัตว์จำพวกใดมีอวัยวะสืบพันธุ์ยาวที่สุดเมื่อเทียบกับขนาดตัว เพรียง (barnacle) เจ้าสัตว์แสนสงบเสงี่ยมที่ไม่ค่อยแสดงตนให้ใครเห็นเหล่านี้มีอวัยวะสืบพันธุ์ยาวที่สุดที่บรรดาสิ่งมีชีวิตเมื่อเทียบกับขนาดตัว นั่นคือ ยาวกว่าตัวพวกมันถึง 7 – 8 เท่า (ถ้าเทียบกับคน อวัยวะเพศก็คงยาวราวๆ 13.5 เมตร) เนื่องจากเพรียงเป็นสัตว์ที่ติดอยู่กับที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ การที่ตัวผู้จะผสมพันธุ์กับตัวเมียได้ ตัวผู้จำเป็นต้องยืด แล้วก็ยืดอวัยวะเพศของตัวเองออกไปตามกระแสน้ำ และกระแสน้ำก็มีผลต่อความยาวของอวัยวะเพศของมันด้วย คือถ้ากระแสน้ำเบา มันจะสามารถยืดอวัยวะเพศไปได้ยาวกว่าเมื่อกระแสน้ำแรง เพรียงส่วนใหญ่ในบรรดา 1,220 สายพันธุ์จะมีสองเพศในตัวเดียว เมื่อเพรียงตัวหนึ่งนึกอยากจะเป็น “แม่” ขึ้นมา มันก็จะวางไข่ในเปลือกของมันเอง ขณะเดียวกันก็หลั่งสารฟีโรโมนอันมีเสน่ห์เย้ายวนออกมาด้วย เพรียงตัวที่อยู่ใกล้ๆจะตอบสนองโดยการสวมบท “เพศผู้” และยื่นอวัยวะสืบพันธุ์ขนาดมหึมาของมันเข้าไปในช่องของ “ตัวเมีย” แล้วปล่อยน้ำเชื้อเข้าไปผสมกับไข่ พวกเพรียงยืนด้วยหัวและกินด้วยเท้า พวกมันใช้กาวที่เหนียวมากๆยึดตัวเองเข้ากับก้อนหินหรือลำเรือโดยเอาหัวลง ในความเป็นจริงแล้ว รูที่เราเห็นด้านบนของเพรียงคือด้านล่างของพวกมันต่างหาก โดยขาที่ยาวและเบาหวิวของมันจะจับพืชและสัตว์เล็กๆที่ลอยผ่านไป สัตว์ชนิดอื่นๆที่มีอวัยวะสืบพันธุ์ค่อนข้างยาว ได้แก่ อาร์มาดิลโลเก้าแถบ อวัยวะสืบพันธุ์ของมันยืดยาวได้ถึง 2 ใน 3 ของความยาวลำตัว และแม้อวัยวะสืบพันธุ์ของปลาวาฬสีน้ำเงินจะมีขนาดค่อนข้างปานกลางเมื่อเทียบกับตัวมันเอง แต่ก็ยังถือว่าเป็นอวัยวะภายนอกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก กล่าวคือมีความยาวโดยเฉลี่ย 1.8 ถึง 3 เมตร และวัดโดยรอบได้ 45 เซนติเมตร นี่คือ เพรียงกับอวัยวะสืบพันธุ์ของมัน (ยาวมั้ยล่ะ) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:36:48

ความคิดเห็นที่ 49 อันนี้ตอนสืบพันธุ์ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:37:22

ความคิดเห็นที่ 50 70. เราสามารถพับครึ่งกระดาษได้กี่ทบ ใครๆก็รู้กันเชื่อว่าพับได้แค่ 7 ทบ เพราะพวกเราส่วนใหญ่เคยลองพับกันมาแล้ว แต่ในเดือนธันวาคม ปี 2001 บริทนีย์ แกลลิแวน เด็กนักเรียนหญิงชาวอเมริกันวัย 15 ปี ได้พิสูจน์ว่าสิ่งที่ทุกคนเชื่อนั้นผิด และนี่ก็คือสองสมการที่เธอใช้พิสูจน์ (เขียนสูตรคณิตศาสตร์ไม่เป็นง่ะ แปะให้ดูเลยละกัน) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:47:59

ความคิดเห็นที่ 51 อันนี้สูตรที่สอง จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:48:54

ความคิดเห็นที่ 52 W คือความกว้างของกระดาษ ส่วน L คือความยาว t คือความหนา และ n คือจำนวนทบที่พับได้ สมการแรกอธิบายถึงวิธีพับครึ่งกระดาษแบบทบไปทบมาด้านใดก็ได้ สมการที่สองอธิบายถึงการพับครึ่งกระดาษไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งเท่านั้น และจำนวนทบที่พับได้นั้นขึ้นอยู่กับทั้งความกว้าง ความยาว และความหนาของกระดาษ ดังนั้น เราจึงต้องใช้กระดาษแผ่นที่ใหญ่มากๆหรือไม่ก็บางสุดๆ บริทนีย์ทดสอบสมการแรกของเธอ โดยพับครึ่งแผ่นทองสี่เหลี่ยมจตุรัสที่บางสุดๆ (พับแบบทบไปทบมา) ได้ 12 ทบ จากนั้นก็หันมาหยิบกระดาษชำระที่ติดกันเป็นแผ่นเดียวยาว 1,200 เมตร แล้วก็พับไปตามยาว เธอค่อยๆพับได้ 9 ทบ 10 ทบ 11 ทบ แล้วก็ 12 ทบในทีสุด แต่วิธีดังกล่าวใช้ไม่ได้กับกระดาษ A4 ทั่วไป เราไม่สามารถพับมันได้เกิน 5 ทบ เพราะหลังจากนั้นกระดาษจะความหนามากกว่าความยาว อย่างไรก็ตาม กระดาษทิชชู่ยาว 3 เมตรนำมาพับ 7 ทบได้สบายๆ หรือ 8 ทบก็ยังพอเป็นไปได้ (แต่จะเริ่มพับด้วยมือเปล่าไม่ได้แล้ว) รายการ Mythbusters ได้พิสูจน์โดยการพับกระดาษที่มีขนาดพอๆกับสนามฟุตบอลแผ่นหนึ่งได้ 11 ทบ ด้วยวิธีพับแบบทบไปมา แต่พอพับไปได้ 8 ทบ พวกเขาก็ต้องเอาเครื่องมือทางอุตสาหกรรมอย่างรถลาดยางมะตอยและรถยกไฟฟ้าเข้ามาช่วย เนื่องจากความหนาของกระดาษจะเพิ่มขึ้นเท่าตัวในแต่ละครั้งที่พับ สมมติว่าเราสามารถพับกระดาษแผ่นมหึมาที่มีความหนามาตรฐานได้อย่างไม่มีข้อจำกัด หลังจากพับไปได้แค่ 51 ทบ กระดาษที่เราพับจะมีความสูงมากกว่า 160 ล้านกิโลเมตร เรียกได้ว่าสูงทะลุชั้นบรรยากาศไปจนถึงดวงอาทิตย์เลยทีเดียว นี่คือโฉมหน้าอันชาญฉลาดของ Britney Gallivan จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:50:34

ความคิดเห็นที่ 53 71. วันอะไรคือวันที่เคราะห์ร้ายที่สุด ลืมวันศุกร์ที่ 13 ไปได้เลย จริงแล้วคือวันจันทร์ที่ 27 ต่างหาก จากการวิเคราะห์การเรียกร้องค่าสินไหมหนึ่งล้านครั้งโดยสมาคมยานยนต์แห่งอังกฤษ พบว่าอุบัติเหตุต่างๆมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในวันจันทร์ที่ 27 มากกว่าวันอื่นๆ บรรดานักวิจัยเชื่อว่าอาจจะเป็นผลจากความเหน็ดเหนื่อยของการตะลุยเที่ยวหลังสุดสัปดาห์รวมๆกับความเหนื่อยล้าในช่วงสิ้นเดือน บางคนก็วิเคราะห์กันว่าน่าจะเป็นเพราะคนส่วนใหญ่ได้รับเงินเดือนในวันศุกร์สุดท้ายของเดือน ดังนั้น พวกเขาจึงมีแนวโน้มที่จะดื่มหนักตลอดสุดสัปดาห์หลังจากที่ได้รับเงินเดือน โรคกลัววันศุกร์ที่ 13 (ซึ่งไม่มีมูลความจริงอะไรเลย) เรียกว่า paraskavedekatriaphobia ซึ่งเกิดขึ้นจากความเชื่องมงายในสองเรื่องที่แตกต่างกัน นั่นคือ เลข 13 คือเลขแห่งโชคร้าย และวันศุกร์ก็เช่นเดียวกัน กล่าวกันว่าวันศุกร์มีกิตติศัพท์ว่าเป็นวันโชคร้ายเพราะเป็นวันที่พระเยซูถูกตรึงบนไม้กางเขน แม้แต่ชาวพุทธและชาวฮินดูเองก็ถือว่าวันศุกร์เป็นวันแห่งโชคร้ายเหมือนกัน แต่ในทางตรงกันข้าม ชาวไวกิ้งยุคโบราณกลับถือว่าวันศุกร์เป็นวันที่โชคดีที่สุดในสัปดาห์ และในหลายพื้นที่ทางตอนใต้ของยุโรปผู้คนกลับหวาดกลัววันอังคารที่ 13 มีทฤษฎีหนึ่งอธิบายปรากฏการณ์ดังกล่าวว่า ความกลัววันอังคารเกิดจากการล่มสลายของกรุงคอนสแตนติโนเปิล (วันอังคารที่ 29 พฤษภาคม 1453) แม้ความกลัววันศุกร์ที่ 13 จะปรากฏอยู่ในวัฒนธรรมของโรมัน ไวกิ้ง และบาบิโลน แต่ก็ไม่ได้เผยโฉมขึ้นมาให้เห็นในยุโรปสมัยใหม่จวบจนกระทั่งปลายศตวรรษที่ 17 ซึ่งถือว่าการเชิญแขก 13 คนมาทานอาหารมื้อเย็นจะนำมาซึ่งความโชคร้าย อันเป็นผลมาจากอาหารค่ำมื้อสุดท้าย (ยูดาส นักบวชทรยศหรือคนสุดท้ายที่นั่งลง) ส่วนที่ปารีส ในช่วงศตวรรษที่ 19 จะมีคนนั่งอยู่ที่บ้านตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงสามทุ่ม แต่งกายเต็มยศ พร้อมที่จะเข้ามาร่วมโต๊ะในงานเลี้ยงที่มีแขก 13 คน ในทางกลับกัน เลข 13 กลับเป็นเลขมงคลในศาสนาซิกข์ ในหลายภาษาทางตอนเหนือของอินเดีย คำว่า tera แปลได้ทั้ง 13 และ “ของคุณ” เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อพระศาสดา คุรุ นานัก เดว ยิ ผู้ก่อตั้งศาสนาซิกข์ ได้ทำงานเป็นผู้ดูแลยุ้งฉางของรัฐ ท่านจะนับจำนวนสินค้าจนถึงเลข 12 จากนั้นจึงหยุด แล้วถวายแด่พระเจ้าแล้วมอบให้ลูกค้าไปฟรีๆ เมื่อถูกกล่าวหาว่าประพฤติมิชอบ และได้มีการตรวจสอบบันทึกของท่านโดยละเอียด กลับปรากฏว่าตัวเลขทั้งหมดถูกต้อง นอกจากนี้ ยังเห็นได้ชัดว่าเลข 13 ความสำคัญอย่างยิ่งต่อบรรดารัฐบุรุษผู้ก่อตั้งประเทศสหรัฐอเมริกา นั่นคือมีอดีตอาณานิคมของอังกฤษที่ประกาศอิสระภาพพร้อมกัน 13 แห่งจนกลายเป็นจุดกำเนิดของประเทศสหรัฐอเมริกา ธงชาติสหรัฐอเมริกาธงแรกมีดาว 13 ดวงและแถบริ้ว 13 แถบ ทุกครั้งที่มีรัฐเพื่มเข้ามา จะมีการเพิ่มดาวเข้าไปในกลุ่มดาวที่เรียกว่า เดอะ ยูเนี่ยน แต่ก็ยังคงมีแถบริ้วอยู่ 13 แถบเหมือนเดิม จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:53:40

ความคิดเห็นที่ 54 พอปี 1795 ก็เพิ่มอีก 2 รัฐ รวมเป็น 15 ดวง แล้วก็เพิ่มจำนวนดาวตามจำนวนรัฐที่เพิ่มเข้ามาดังธงชาติปัจจุบัน จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:55:16

ความคิดเห็นที่ 55 ส่วนในธนบัตรหนึ่งดอลล่าร์นั้น มีพีระมิดยอดตัด 13 ชั้น มีตัวอักษรภาษาละติน 13 ตัวอยู่เหนือปิรามิด มีตัวอักษร 13 ตัวอยู่ในคติพจน์ e pluribus unum มีดวงดาว 13 ดวงอยู่เหนือนกอินทรีย์ มีใบไม้ 13 ใบอยู่บนกิ่งมะกอก มีลูกศรที่นกอินทรีย์ถืออยู่ 13 ดอก และมีซี่ลูกกรงอยู่ 13 แท่งบนเกราะ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 02:56:09

ความคิดเห็นที่ 56 72. ประเทศญี่ปุ่นอยู่ใกล้กับประเทศใดมากที่สุด รัสเซีย อย่างที่รู้กัน ญี่ปุ่นเป็นประเทศเกาะ ได้ทำการติดต่อค้าขายรับวัฒนธรรมต่างๆมาจากจีนและเกาหลีเป็นมาเวลาช้านาน ทำให้อะไรหลายๆอย่างของญี่ปุ่นจึงดูคล้ายกับสองประเทศดังกล่าว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าญี่ปุ่นอยู่ใกล้กับทั้งสองประเทศนั้นที่สุด พอมาดูแผนที่ปัจจุบันแล้ว แหลมโนซัปปุที่อยู่ตะวันออกสุดของเกาะฮอกไกโดอยู่ห่างจากเกาะฮาโบไม ซึ่งเป็นเกาะหนึ่งในหมู่เกาะคูริลของรัสเซียเพียง 3.7 กิโลเมตรเท่านั้น (วัดถึงสันดอนของเกาะไคงาระซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเกาะฮาโบไม) ความจริงแล้วชื่อเกาะฮาโบไมนั้นเป็นภาษาญี่ปุ่นที่เพี้ยนมาจากคำภาษาไอนุที่มีความหมายแปลกๆว่า “ที่ๆมีเกาะอยู่ตอนที่แพน้ำแข็งลอยหายไป” แน่นอนที่ว่าเกาะนี้และเกาะอื่นๆในหมู่เกาะคูริลเคยเป็นของญี่ปุ่นมาก่อน แต่ก็ถูกรัสเซียยึดไปหลังแพ้สงครามโลกครั้งที่สอง (แต่ก่อนหมู่เกาะคูริลมีชื่อเดิมเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า “จิชิมะเร็ตโต” แปลว่า แนวเกาะพันเกาะ) อันที่จริงแล้ว เดิมที หมู่เกาะคูริลทั้งหมด (พื้นที่ๆเป็นสีแดงในแผนที่) รวมถึงเกาะซาฮาลิน (ชื่อเดิมในภาษาญี่ปุ่นคือคาราฟุโตะ) ที่อยู่ด้านเหนือของเกาะฮอกไกโด และตัวเกาะฮอกไกโดเอง ต่างก็เป็นดินแดนอิสระ และมีชนพื้นเมืองอาศัยอยู่ที่ดินแดนเหล่านั้นอยู่มาเป็นเวลาช้านาน ได้แก่ ชนเผ่าไอนุ ชนเผ่าโอโรก แต่ความต้องการขยายดินแดนของญี่ปุ่นและรัสเซีย ทำให้ดินแดนเหล่านี้ถูกทั้งสองประเทศบุกรุกสำรวจพื้นที่เพื่อต้องการเข้าไปครอบครอง โดยญี่ปุ่นได้เกาะฮอกไกโดไปอย่างถาวร และตามหลักฐานพบว่าญี่ปุ่นยังได้เข้าไปสำรวจครอบครองหมู่เกาะคูริลและเกาะซาฮาลินก่อน โดยได้เข้าไปตั้งเมืองโอโตมาริซึ่งเป็นเมืองการค้าขึ้นที่ปลายล่างสุดของซาฮาลินตั้งแต่ปี 1679 แล้วรัสเซียพยายามเข้ามาครอบครองทีหลัง โดยเข้าไปทำลายเมืองดังกล่าวและตั้งฐานทัพของตัวเองขึ้น (ปัจจุบันคือเมืองกอร์ซากอฟ) จากนั้นทั้งหมู่เกาะคูริลและซาฮาลินต่างก็ถูกญี่ปุ่นและรัสเซียต่างแย่งกันเข้าไปปกครอง (แน่นอน ทั้งสองประเทศไม่ได้ไปถามชนพื้นเมืองก่อนหรอกว่าอยากให้เข้าไปปกครองให้รึเปล่า) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:01:42

ความคิดเห็นที่ 57 แต่ตั้งแต่ปี 1855 เป็นต้นมา ทั้งสองประเทศก็ได้เริ่มเจรจาร่วมกันร่างสนธิสัญญาสันติภาพขึ้น เพื่อเป็นการกำหนดแบ่งดินแดนกันเข้าไปครอบครองอย่างชัดเจน จากนั้นมา สนธิสัญญาแบ่งดินแดนก็ถูกทำขึ้นหลายครั้ง ทำให้ดินแดนเหล่านั้นต่างก็ถูกญี่ปุ่นและรัสเซียผลัดกันเข้าไปครองถึง 4 ครั้ง ตามสนธิสัญญาดังนี้ ครั้งแรกในปี 1855 ได้ทำสนธิสัญญาชิโมดะขึ้นที่เมืองชิโมดะที่อยู่ด้านตะวันตกเฉียงใต้ของเอโดะ (เอโดะคือโตเกียวในปัจจุบัน) ระบุไว้ว่า ให้รัสเซียได้หมู่เกาะคูริลตอนเหนือไป (ตั้งแต่เกาะอูรุปขึ้นไป) และให้ญี่ปุ่นได้หมู่เกาะคูริลตอนใต้ไป (ตั้งแต่เกาะอิตูรุปลงมา) ส่วนซาฮาลินให้ทั้งสองประเทศได้มีอำนาจปกครองร่วมกันโดยไม่แบ่งเขตแดนกันอย่างชัดเจน และให้รัสเซียตกลงทำลายฐานทัพที่เมืองโอโตมาริด้วย (แต่ทั้งสองประเทศต่างก็ยังอยากได้ซาฮาลินเป็นของตัวเองทั้งหมดอยู่ดี) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:09:41

ความคิดเห็นที่ 58 ครั้งที่สองในปี 1875 เนื่องจากญี่ปุ่นยังล้าหลัง ไม่สามารถต้านทานกำลังทหารของรัสเซียได้ รัสเซียได้กดดันให้ญี่ปุ่นทำสนธิสัญญาเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ซึ่งระบุไว้ว่า ญี่ปุ่นต้องยอมยกซาฮาลินซึ่งเป็นพื้นที่ๆอุดมสบูรณ์ทั้งหมดให้แก่รัสเซีย เพื่อแลกกับหมู่เกาะคูริลตอนเหนือที่หนาวเย็นแห้งแล้งไป จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:16:58

ความคิดเห็นที่ 59 ชอบอ่ะ เดี๋ยวไปหาซื้อมาบ้าง จากคุณ : AVPT BOMB เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:21:12

ความคิดเห็นที่ 60 ครั้งที่สามในปี 1905 ได้เกิดสนธิสัญญาพอร์ทสเม้าธ์ขึ้นหลังจากที่รัสเซียพ่ายแพ้ต่อญี่ปุ่นที่แข็งแกร่งขึ้นโดยสิ้นเชิงทั้งทางบกและทางทะเลในสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น (Russo-Japanese War) ที่เกิดขึ้นเมื่อปี 1904 ~ 1905 ทำให้เกาะซาฮาลินถูกแบ่งครึ่งเป็น 2 ส่วนที่เส้นรุ้งหรือละติจูดที่ 50 องศาเหนือ โดยให้รัสเซียได้ปกครองส่วนครึ่งบน และให้ญี่ปุ่นปกครองส่วนครึ่งล่าง (นั่นหมายความว่าญี่ปุ่นก็เคยมีอาณาเขตติดกับรัสเซียบนเกาะซาฮาลินในช่วงต้นศตวรรษที่ 20) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:21:25

ความคิดเห็นที่ 61 ครั้งที่สี่ ปี 1945 ช่วงจบสงครามโลกครั้งที่สอง กองทัพรัสเซียได้เดินทางลงใต้บุกทำลายเข้ายึดดินแดนของญี่ปุ่นบนเกาะซาฮาลินและบนหมู่เกาะคูริล และยังมีแผนจะเข้ายึดฮอกไกโดอีกด้วย (แต่ทำไม่ได้เพราะอเมริกาไม่ยอมเพราะเกรงอำนาจคอมมิวนิสต์ที่รัสเซียจะยัดเยียดให้ญี่ปุ่น) อเมริกาได้ร่างสนธิสัญญาซานฟรานซิสโกขึ้นในปี 1951 แต่รัสเซียได้ปฏิเสธที่จะลงชื่อตกลงในสนธิสัญญานั้น เพราะไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนว่าซาฮาลินตอนใต้และเกาะต่างๆในหมู่เกาะคูริลเป็นของรัสเซีย ทำให้ดินแดนที่ขั้นระหว่างญี่ปุ่นกับรัสเซียยังคงคลุมเคลือและพิพาทกันอยู่จวบจนปัจจุบัน โดยรัสเซียได้ยึดเป็นของตัวเองทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นซาฮาลินทั้งเกาะ และหมู่เกาะคูริลทั้งหมด รวมถึงเกาะ 4 เกาะทางตอนใต้ของหมู่เกาะคูริลที่เป็นของญี่ปุ่นมาโดยตลอดด้วย (ญี่ปุ่นเรียกดินแดน 4 เกาะนี้ว่าเขตแดนทางเหนือ หรือ Northern Territories) ญี่ปุ่นได้เรียกร้องขอทั้งสี่คืนจากรัสเซียมาโดยตลอด แต่ดูเหมือนรัสเซียก็ไม่ได้สนใจข้อเรียกร้องดังกล่าว จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:31:30

ความคิดเห็นที่ 62 นี่คือเขตแดนทางเหนือของญี่ปุ่นที่พิพาทกับรัสเซียอยู่ (ซึ่งจริงๆแล้ว มันควรจะเป็นของญี่ปุ่น) จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:37:10

ความคิดเห็นที่ 63 รบกวนขอลิงค์ภาคแรกหน่อยครับ ผมหาไม่เจอ   ขอบคุณครับ จากคุณ : iamakanit เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:41:20

ความคิดเห็นที่ 64 ประภาคารบนเกาะไคงาระ มองจากแหลมโนซัปปุ แหลมที่อยู่ตะวันออกสุดของเกาะฮอกไกโด พูดง่ายๆ จากเกาะญี่ปุ่น สามารถมองเห็นดินแดนของรัสเซีย (ที่ยึดไปจากญี่ปุ่น) ได้ ต่อให้ญี่ปุ่นได้ดินแดน Northern Territories คือมาจากรัสเซีย รัสเซียก็ยังเป็นประเทศที่อยู่ใกล้ญี่ปุ่นที่สุดอยู่ดี เพราะช่องแคบฟรายส์ (Vries Strait) ที่ขั้นระหว่างเกาะเอโตโรฟุ (อิตุรุป) กับเกาะอุรุปของรัสเซียมีระยะห่างเพียง 42 กิโลเท่านั้น (เกาหลีอยู่ห่างจากญี่ปุ่นราว 60 กิโล จีนอยู่ห่างจากญี่ปุ่นราว 350 กิโล) แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 54 15:41:40 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:42:53

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณสำหรับข้อมูลที่นำเสนอครับ บางเรื่องมันก็ไม่ได้เข้าใจผิดหรอกครับ แต่เป็นเพราะเราไม่รู้หรือไม่สนใจเสียมากกว่า จากคุณ : T7Promoter เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:47:44

ความคิดเห็นที่ 66 73. ญี่ปุ่นอยู่ห่างจากอเมริกากี่กิโลเมตร ก. 8821 กิโลเมตร ข. 6242 กิโลเมตร ค. แค่ 160 กิโลเมตรเอง เดาถูกแล้วล่ะที่ตอบข้อ ค (รู้นี่ว่าตัวเลือกมันหลอก) ดินแดนของญี่ปุ่นที่อยู่ใกล้กับอเมริกามากที่สุดคือเกาะโอกิโนะโทริ ซึ่งอยู่ใกล้กับเกาะปาฮารอส เกาะที่ตั้งอยู่เหนือสุดในหมู่เกาะมาเรียน่าเหนือ ซึ่งเป็นอาณานิคมหนึ่งของอเมริกาเพียงแค่ 160 กิโลเมตรเท่านั้น หรือแค่ประมาณกรุงเทพ-พัทยาเท่านั้นเอง ส่วนตัวเลือกอีกสองข้อเป็นระยะทางจากเกาะใหญ่ของญี่ปุ่นถึงรัฐแคลิฟอร์เนียและรัฐฮาวายตามลำดับ เกาะโอกิโนะโทริมีเนื้อที่ราว 7.8 ตารางกิโลเมตร ตั้งอยู่ที่ละติจูด 20 องศา 25 ลิปดา เหนือ ลองจิจูด 136 องศา 05 ลิปดา ตะวันออก ถือว่าเป็นดินแดนที่อยู่ใต้สุดของประเทศญี่ปุ่น แต่ความจริงน่าจะเรียกเจ้าเกาะนี้ว่าสันดอนหินปะการังมากกว่า เพราะตอนน้ำลดที่สุด ยอดมันจะผุดขึ้นมาเหนือน้ำแค่ 15 เซนติเมตรเท่านั้น แต่เนื่องจากมีคนทำงานอยู่ที่นั่นและเป็นเขตเศรษฐกิจสำคัญ องค์การสหประชาชาติจึงกำหนดให้มันเป็นเกาะ) ที่นั่นได้มีการสร้างสถานีรายงานสภาพอากาศและยังเป็นที่จอดเฮลิคอปเตอร์อีกด้วย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเกาะโอกิโนะโทริจะถูกกำหนดให้เป็นส่วนหนึ่งของกรุงโตเกียว แต่ก็ตั้งอยู่ห่างจากกรุงโตเกียวบนเกาะฮอนชูถึง 1,740 กิโลเมตรเลยทีเดียว จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:48:54

ความคิดเห็นที่ 67 นี่คือสภาพเกาะโอกิโนะโทริ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:51:09

ความคิดเห็นที่ 68 สถานีวิจัยบนเกาะ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:52:24

ความคิดเห็นที่ 69 ป้ายเขตแดนใต้สุดประเทศญี่ปุ่น จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:53:36

ความคิดเห็นที่ 70 ส่วนเกาะปาฮารอส (Farallon de Pajaros) มีชื่อเดิมเป็นภาษาสเปนว่า “อูรากัส” ตั้งอยู่ที่ละติจูด 20 องศา 32 ลิปดา 42 ฟิลิปดา เหนือ ลองจิจูด 144 องศา 53 ลิปดา 37 ฟิลิปดา ตะวันออก เป็นเกาะที่เป็นส่วนยอดของภูเขาไฟทรงกรวยที่อยู่ใต้น้ำ และที่บริเวณนั้นก็มีภูเขาไฟใต้น้ำกระจุกติดกันอยู่มากมาย เกาะปาฮารอสเป็นเกาะเล็กๆที่มีเนื้อที่แค่ 2 ตารางกิโลเมตรเท่านั้น ส่วนยอดโผล่ขึ้นจากน้ำราว 319 เมตร จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 03:56:45

ความคิดเห็นที่ 71 ส่วนหมู่เกาะนอร์เธิร์นมารีอาน่า (Northern Mariana Islands) เป็นอาณานิคมหนึ่งของอเมริกา เป็นรัฐปกครองตนเอง แต่ก็มีประธานาธิบดีคือนาย บารัค โอบาม่า มีภาษาอังกฤษเป็นหนึ่งในภาษาราชการ และใช้เงินสกุลดอลล่าร์สหรัฐเช่นเดียวกับอเมริกา มีไซปันเป็นเมืองหลวง เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวทั้วโลก หมายเหตุ : ผู้รู้ช่วยบอกทีว่า ตกลงไอ Northern Mariana Isalnds นี่มันคือประเทศอเมริกาใช่หรือเปล่า เพราะข้อนี้แปลมาจากภาษาญี่ปุ่น เขาบอกว่าญี่ปุ่นห่างจากอเมริกา 160 กิโล ผมเลยหาข้อมูลต่อได้ตามนี้มาครับ แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 54 15:43:05 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 04:03:01

ความคิดเห็นที่ 72 สุดท้ายแย้ว 74. เขตใดอยู่ใจกลางกรุงเทพมากที่สุด ไม่ใช่พญาไท ไม่ใช่ราชเทวี ไม่ใช่ปทุมวัน แล้วก็ไม่ใช่พระนครด้วย (สำหรับพวกหัวโบราณ) แต่เป็น วังทองหลาง จริงอยู่ที่เรานับอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิเป็นใจกลางเมืองกรุงเทพอย่างเป็นทางการ แต่พอมาดูแผนที่แล้ว เขตราชเทวีซึ่งเป็นที่ตั้งของอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิกลับไม่ได้อยู่ตรงกลางกรุงเทพเลย ไม่เชื่อดูเอาเอง แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 11:26:04 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 04:09:08

ความคิดเห็นที่ 73 เมื่อเข้าสู่ทศวารรษที่ 1950 มีการค้นพบอนุภาคใหม่ๆที่เล็กกว่าอะตอมจำนวนมาก (มากกว่าร้อย) และดูเหมือนไม่มีใครรู้ว่าจะสิ้นสุดลงตรงไหน เอนรีโก แฟร์มี นักฟิสิกส์เชื้อสายอิตาเลียน ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี 1938 จากผลงานเครื่องปฏิกรณ์ปรมาณู เคยกล่าวไว้ว่า “ถ้าผมจำชื่ออนุภาคเหล่านี้ได้ทั้งหมด ผมคงเป็นนักพฤกษศาสตร์ไปแล้ว” เข้ามาอึ้งข้อนี้... เยอะขนาดนั้นจริงดิ ผมนึงว่ามีอยู่แค่ควาร์กกับเมซอนหน่อยนึงเองนะเนี่ย ----- จากการวิเคราะห์การเรียกร้องค่าสินไหมหนึ่งล้านครั้ง โดยสมาคมยานยนต์แห่งอังกฤษ พบว่าอุบัติเหตุต่างๆมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในวันจันทร์ที่ 27 มากกว่าวันอื่นๆ บรรดานักวิจัยเชื่อว่าอาจจะเป็นผลจากความเหน็ดเหนื่อยของการตะลุยเที่ยวหลัง สุดสัปดาห์รวมๆกับความเหนื่อยล้าในช่วงสิ้นเดือน บางคนก็วิเคราะห์กันว่าน่าจะเป็นเพราะคนส่วนใหญ่ได้รับเงินเดือนในวันศุกร์ สุดท้ายของเดือน ดังนั้น พวกเขาจึงมีแนวโน้มที่จะดื่มหนักตลอดสุดสัปดาห์หลังจากที่ได้รับเงินเดือน น้องซีวิคชนรถตู้ ก็เกิดอุบัติเหตุวันนี้นะเนี่ย... แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 06:26:00 จากคุณ : เด็กวัดสะพานใหม่ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 05:57:40

ความคิดเห็นที่ 74 ข้อ 50 คลุมเคลือนะงับ นิ้วของเราไม่มีกล้ามเนื้อจริง แต่กล้ามเนื้อที่ใช้ในการควมคุมนิ้ว ไม่ได้อยู่ที่แขนทั้งหมด มีอยู่ที่มือด้วย กล้ามเนื้อที่ทำให้งอนิ้ว(กำมือ)หรือกางนิ้ว ต้องการแรงเยอะๆเลยไปรวมกันอยู่ที่แขน แต่จะมีกล้ามเนื้อเล็กๆอีก 2 ชุดสำหรับนิ้ว เพื่อให้เราสามารถกางนิ้วแต่ละนิ้วให้แยกจากกันได้ โดยกล้ามเนื้อชุดนี้จะอยู่ที่มือ ลองสังเกตดูว่า เราสามารถชี้นิ้วตรงๆแล้วหมุนควงได้ทุกนิ้ว ที่คล่องแคล่วและมีแรงเยอะสุดคือนิ้วหัวแม่มือ ซึ่งมีกล้ามเนื้อชุดที่อยู่บนอุ้งมือเยอะสุด ส่วนนิ้วอื่นๆจะอยู่ระหว่างกระดูกอุ้งมือ สรุป ที่อยากบอกคือ นิ้วเราไม่มีกล้ามเนื้อจริงๆ แต่กล้ามเนื้อที่ใช้ในการควบคุมนิ้ว ไม่ได้อยู่ที่แขนทั้งหมด แต่มีอยู่ที่มือด้วย จากคุณ : (-_-") เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 05:58:14

ความคิดเห็นที่ 75 ตามอ่านมา เหนื่อยมากเลย ขอบคุณมากคับ จากคุณ : หัวเหม่งคุง เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 06:01:33

ความคิดเห็นที่ 76 ลงชื่ออ่านจบ จากคุณ : ptcomma เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 07:43:49

ความคิดเห็นที่ 77 #71 เป็นอาณานิคมของอเมริกาครับแต่ไม่ได้เป็นประเทศอเมริกา เป็นประเทศของตัวเองมีธงเป็นของตัวเองด้วยโดยมีผู้นำเป็นผู้ว่าการ (Governor) แต่มีประมุขเป็นประธานาธิปดีของอเมริกา จากคุณ : คามิยามะมาเยือน!!! เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 07:52:59

ความคิดเห็นที่ 78 ^__^ จากคุณ : เซ็งอูฐ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 08:49:11

ความคิดเห็นที่ 79 ต้องซือ้หนังสือซักเล่มมาอ่านดูหน่อยเเลว้ ~ จากคุณ : NON@AT1 เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 09:28:56

ความคิดเห็นที่ 80 74. เขตใดอยู่ใจกลางกรุงเทพมากที่สุด ไม่ใช่พญาไท ไม่ใช่ราชเทวี ไม่ใช่ปทุมวัน แล้วก็ไม่ใช่พระนครด้วย (สำหรับพวกหัวโบราณ) แต่เป็น วังทองหลาง จริงอยู่ที่เรานับอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิเป็นใจกลางเมืองกรุงเทพอย่างเป็นทางการ แต่พอมาดูแผนที่แล้ว เขตพญาไทซึ่งเป็นที่ตั้งของอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิกลับไม่ได้อยู่ตรงกลางกรุงเทพเลย ไม่เชื่อดูเอาเอง ------------------------------------------------------------------------------- ผิดแล้วจ้า อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ "เคย" ตั้งอยู่ในเขตพญาไทจริง แต่ปัจจุบันหลังจากมีการแบ่งเขตใหม่ พื้นที่โดยรอบอนุสาวรีย์ชัยฯ ย้ายมาขึ้นกับเขตราชเทวีแทน ถ้าใครไปเดินแถวอนุสาวรีย์ชัยฯ ก็คงจะเคยเห็น พอจะเดินไปทางถนนพหลโยธินเพื่อขึ้นรถตู้ใต้ทางด่วน จะต้องข้ามคลองสามเสน ซึ่งตรงนั้นแหละคือแนวแบ่งระหว่างเขตราชเทวีกับเขตพญาไท มีป้ายของ กทม. ทำบอกไว้ด้วย และที่ต้องเพิ่มในข้อนี้ก็คือ ถนนพญาไท ไม่มีส่วนใดผ่านเข้าไปอยู่ในพื้นที่ของเขตพญาไทเลย เช่นเดียวกับถนนลาดพร้าว ก็ไม่มีส่วนใด (นอกจากซอยย่อย) ที่ผ่านเขตลาดพร้าว วัดบึงทองหลาง ก็ไม่ได้อยู่ในเขตวังทองหลาง (อยู่เขตบางกะปิ) วัดยานนาวา เดี๋ยวนี้ก็ถูกแบ่งมาอยู่ในเขตสาทร ไม่ได้อยู่ในเขตยานนาวาเหมือนเดิม จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 11:10:23

ความคิดเห็นที่ 81 ^ ^ คห 73 เออใช่ ลืมนึกไปเลยว่าแพรวาก็ก่อเหตุในวันจันทร์ที่ 27 เหมือนกัน โหย สงสัยจะจริงง่ะ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 11:24:25

ความคิดเห็นที่ 82 ^ ^ คห 74 ขอบคุณมากครับ ผมยังนึกว่าอนุสาวรีย์อยูในพญาไทอยู่เลย ผมตามไปแก้แล้วครับ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 53 11:27:35 จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 11:27:23

ความคิดเห็นที่ 83 ควรเปลี่ยนชื่อหนังสือนะครับ ความรู้พวกนี้ไม่ได้เกี่ยวกับ ไอสไตน์เลยครับ แต่สำนักพิมพ์ พยายามโยง คำว่า ไอสไตน์คือวิทยาศาสตร์ แบบนี้เด็กๆจะเข้าใจผิดได้ครับ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 12:07:50

ความคิดเห็นที่ 84 ลงชื่ออ่านจบค่ะ สนุกดี จากคุณ : ynwtf เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 13:18:07

ความคิดเห็นที่ 85 #72 ผมว่านับที่ความเจริญกว่าครับ หนองจอก คลองสามวา มีนบุรี ที่มาดึงให้ วังทองหลางเป็นกใจกลางกรุงเทพนี่มันบ้านนอกมากเลยนะ - - อ่านไป ๆ มา ๆ ก็หนีไม่พ้นเล่นคำเหมือนเดิม  - - จากคุณ : เดอะฟักทองอินเตอร์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 14:08:38

ความคิดเห็นที่ 86 ^ ^ คห 63 ภาคแรกมันโดนดันหายไปแล้วอ่ะ ไม่ได้เก็บไว้ด้วย ใครเก็บไว้ช่วยเอาลิงค์มาแปะทีครับ จากคุณ : ก็อดแฮนด์ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 15:11:42

ความคิดเห็นที่ 87 ได้ความรู้จนอิ่มเลย จากคุณ : ฉลาดนิดหน่อย เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 17:22:40

ความคิดเห็นที่ 88 ...              ต้องขอบคุณท่าน จขกท นะครับ ที่แบ่งปั่นความรู้ดีๆให้ได้อ่านกัน จริง หรือไม่จริง ท่าน จขกท. ก็คงไม่สามารถตรวจสอบได้ทั้งหมดหรอกครับ ใครที่มี ข้อมูลที่ดีกว่าก็ต้องมาแบ่งปันกันครับ ไม่อย่างนั้นกลายเป็นว่า คนที่ทำกระทู้ให้ อ่านกันต้องรับผิดชอบทั้งหมดแล้วอย่างนี้ต่อไปใครเขาจะกล้าทำมาให้อ่านกันละ ครับ       การนำข้อมูลที่ดีกว่ามาเสนอนั้น ผมคิดว่าเป็นการแชร์ความรู้กันครับผู้อ่าน และผู้ตั้งกระทู้ก็ได้ศึกษาร่วมกัน                         "เทียนยิ่งต่อยิ่งสว่าง"                                                                                                                                                                        ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 53 22:28:50

ความคิดเห็นที่ 89 ขอบคุณ จขกท.มากจ้าาาา แต่เห็นด้วยนะคะว่าข้อมูลบางข้อคลาดเคลื่อน ก็ขอให้คนที่รู้ช่วยกันแก้ไขด้วยนะคะ ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : หม้อแกงเมืองเพชร เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 54 00:25:54

ความคิดเห็นที่ 90 อ่านแล้วค่า เหนื่อยเลย จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 54 01:24:45

ความคิดเห็นที่ 91 ขอบคุณค่ะ ได้ความรู้เพิ่มเยอะเลย จากคุณ : กระต่ายซากุระ เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 54 01:55:22

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณสำหรับความรู้ดีดีครับผม จากคุณ : DarkJomega เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 54 03:24:47

ความคิดเห็นที่ 93 เรื่องสีของน้ำใน#10 ที่ว่าดูน้ำในหลุมหิมะที่ลึกมากๆเพราะความมืดรึเปล่าครับทำให้ดูเป็นสีฟ้า กับน้ำตกที่แข็งตัวก็ไม่เคยเห็นนะครับที่เป็นสีฟ้า ละก็น้ำในสระว่ายน้ำมันมีคลอรีนด้วยอ่า ไม่รู้ว่าตัวคลอรีนมันมีสีฟ้าด้วยรึเปล่าครับ จากคุณ : S15*MANIA เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 54 11:07:43

ความคิดเห็นที่ 94 ที่มือมีกล้ามเนื้อครับ จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 54 13:11:34