ความคิดเห็นที่ 1 ความจำ เป็น พื้นฐานของตัวตน ความจำเสื่อม    ตัวตนสลาย แต่การเสื่อมของความจำ    ไม่ได้หมดจดหมดสิ้น จะเสื่อมเป็นจุด  เป็นเรื่องๆ   ซะส่วนใหญ๋ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 19:54:11

ความคิดเห็นที่ 2 แก่นของศาสนาพุทธ คือคำตอบทั้งมวล คารวะท่าน เดการ์ต บูชา พระศากยมุนี แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 54 20:05:47 จากคุณ : labor_pu เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 19:59:35

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นตัวตนที่แท้จริงของคำว่ามนุษย์อยู่ ไม่ได้อยู่ที่ร่างกาย หรือ ความทรงจำ.... แต่อยู่ที่ ศีลธรรม และจิตใต้สำนึกที่ดี ต่างหาก จากคุณ : แสงแรกแห่งรัตติกาล เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:02:24

ความคิดเห็นที่ 4 อยู่ที่จิต ซึ่งแต่ละคนจะมีจริตแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับ กุศล และ อกุศล ของแต่ละคน จากคุณ : ป๊อปปูล่า เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:43:02

ความคิดเห็นที่ 5 เหมือนฮาร์ดแวร์ กับซอฟท์แวร์นั่นแหละค่ะ ซอฟท์แวร์สามารถเอาไปลงเครื่องอื่นได้ ถ้าฮาร์ดแวร์เหมือนกันเป๊ะ จากคุณ : แ ต ง ก ว า * เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 20:54:01

ความคิดเห็นที่ 6 ตาม คห.4 ครับ จิต ครับ ความทรงจำ ตายไปก็หายหมด จากคุณ : chadowing เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 21:36:56

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้า ความตาย ความจำเสื่อม หรือสมองใช้การไม่ได้ ทำให้ตัวตนของเราหายไป ตัวตนก็คือ มายาคติ ที่คนเราสร้างขึ้นเท่านั้น ยิ่งเห็นได้ชัดจากการให้คำนิยาม ตัวตนของคน ที่แตกต่างกันไป จากคุณ : มอสคุงอะครับ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 21:46:07

ความคิดเห็นที่ 8 ร่างกายของผมก้าวขาพ้นประตู  ความจำก็เรื่อมเสื่อมจำคนที่บ้านไม่ได้แล้วล่ะครับ จากคุณ : แว่นใสใจดี เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 23:02:16

ความคิดเห็นที่ 9 ผมมองว่าตัวตนของเราอยู่ที่คนอื่น  ถ้าไม่มีใครรู้จักเลยสักคน เขามีตัวตนอยู่หรือเปล่า? ในขณะที่คนที่ตายไปแล้ว  ความทรงจำของตัวเองก็ไม่มีแล้ว แต่คนอื่นๆจำได้ ก็เป็นการพิสูจน์ การมีตัวตนของเขาเหมือนกัน จากคุณ : สมบัติดี เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 23:08:13

ความคิดเห็นที่ 10 ข้อข้ามประเด็นเรื่องจิตและหลักศาสนาไปนะครับ ว่ากันด้วยหลักปรัชญาและวิทยาศาสตร์ จาก คห.9 ทำให้ผมนึกออกเลยว่าเคยได้ยินใครไม่รู้กล่าวว่า "ในโลกใบนี้มีตัวเราอยู่ 3 คน คนแรกคือคนที่เราคิดว่าเราเป็น คนที่สองคือคนที่คนอื่นอยากให้เราเป็น และคนสุดท้ายคือตัวเราที่เป็นตัวเราจริงๆ" นั่นคือคนแรกเป็นคนที่เราอยากเป็น หรือนึกฝันว่าเราเป็นแบบนั้น ส่วนคนที่สองก็คือตัวเราที่ถูกกำหนดโดยสังคมและคนรอบข้าง ส่วนคนสุดท้ายก็คือตัวเราจริงๆที่บางทีเราก็อาจไม่รู้ตัวว่าเราเป็นแบบนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ก็สามารถตอบคำถามตอนต้นกระทู้ได้หมด ความคิดของเราคือตัวตนแบบแรก ภาระหน้าที่ทางสังคมคือตัวตนแบบที่สอง และความทรงจำกับประสบการณ์คือตัวตนที่สามที่เป็นตัวเรา จากคุณ : omega. เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 23:40:30

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าจะตอบแบบวิทยาศาสตร์ ก็ต้องบอกว่าไม่ได้อยู่ที่ร่างกายแน่นอนครับ ร่างกาย(เซลล์)จะมีการเปลี่ยนแปลงไปอยู่ตลอดเวลา(ยกเว้นแค่บางอวัยวะ) เซลล์เก่าตายไป เซลล์ใหม่เกิดแทน มีคำกล่าวว่า เมื่อเวลาผ่านไปราว7-8ปี(ไม่แม่นเวลาเป๊ะแต่ก็ไม่น่าจะต่างจากนี้มากนัก) ร่างกายที่เห็นก็จะไม่ใช่ร่างกายเดียวกันกับเมื่อ 7-8ปีก่อนแล้ว จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 01:06:44

ความคิดเห็นที่ 12 ตัวตาย   แต่ชื่อยัง(อยู่)    ให้เป็นที่ระลึกถึง ตัวตนตรงนี้    ก็เป็นมายา   ที่คนอื่นยึด  คิด ไม่ต่างจากตัวตน    ที่เราคิดว่า เราเป็น  ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ นั่นเพราะ    ในการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์ เราจำเป็นต้องสร้างบทบาทขึ้น  เพื่อจัดความสัมพันธ์ทางสังคม คนแต่ละคน   กลายเป็นกลไกตัวหนึ่งของระบบ ความทรงจำ จึงสำคัญมาก แต่ก็ควรเป็นความทรงจำที่มีการสร้างการตกผลึก มิใช่ความทรงจำขยะ   ที่ไร้ระเบียบ   หรือ ไม่มีความหมาย ชีวิตจึงจะเป็นสุข    หรือ   ประสบความสำเร็จ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 08:56:52

ความคิดเห็นที่ 13 อยู่ที่ร่างกายซิ ไม่งั้นจะเอาอะไรมาวัดกัน ความเชื่อหรอ? ไม่ถูกต้องแน่นอน เป็นหมาเป็นแมวเป็นยีราฟก็แบ่งที่ร่างกายไม่ใช่รึ ? สัตว์ทุกอย่างก็แบ่งตามลักษณะท่างร่างกาย ทั้งภายนอกภายใน มนุตย์ก็เป็นหนึ่งในคลาสนั้น แค่นั้นเอง จากคุณ : KeyboardWarrior เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 09:38:45

ความคิดเห็นที่ 14 "ความเป็นตัวตนของมนุษย์มันคือความทรงจำและประสบการณ์ของเราใช่รึเปล่า" เหมือนกับประโยคหนึ่งที่ว่า "I think, therefore I am" René Descartes,"Cogito ergo sum ( I think, therefore I am)" ใครสงสัยว่าเขามีตัวตน(อัตตา)หรือเปล่า พิสูจน์ได้ว่าเขามีตัวตน เพราะอย่างน้อยมี"ฉัน"คนที่คิด René Descartes, which became a fundamental element of Western philosophy. The simple meaning of the phrase is that if someone wonders whether or not he exists, that is, in and of itself, proof that he does exist (because, at the very least, there is an "I" who does the thinking). http://en.wikipedia.org/wiki/Cogito_ergo_sum ถ้าเช่นนั้นคอมฯ Deep Blue ที่ชนะหมากรุก Garry Kasparov ก็มีตัวตนสิ http://en.wikipedia.org/wiki/Deep_Blue_%28chess_computer%29 ถ้า RAM HDD มีความทรงจำ ก็มีตัวตน(อัตตา)น่ะสิ ไม่เห็นด้วยว่า ตัวตนคือความคิดความทรงจำ จากคุณ : ชื่อนี้ได้มั้ยฮะ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 12:37:47

ความคิดเห็นที่ 15 หนังสือแนวอภิปรัชญา ของ ปริญญา ตันสกุล น่าจะตอบโจทย์นี้ได้ จากคุณ : fdX3S เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 13:10:11

ความคิดเห็นที่ 16 ผมว่า ตอบไม่ยาก ถ้าคนทำผิดสลับร่าง กับคนอีกคน แล้วจะให้เอาร่างเข้าคุก หรือเอาจิตเข้าคุก พุทธว่า ถ้าจะมีตัวตน ก็คือ สายกรรม นอกนั้น ล้วนแต่เสื่อมสลายได้ ในเร็วไว จากคุณ : aLITTLEspaceAround7day เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 13:45:54

ความคิดเห็นที่ 17 ตัวตนของมนุษย์อยู่ที่ร่างกายหรือ # 11 ตอบแบบวิทยาศาสตร์ ไม่ได้อยู่ที่ร่างกายแน่นอน ร่างกาย(เซลล์)จะมีการเปลี่ยนแปลงไปอยู่ตลอดเวลา(ยกเว้นบางอวัยวะ) เซลล์เก่าตายเซลล์ใหม่แทน ผ่านไป7-8ปี ร่างกายที่เห็นก็ไม่ใช่ร่างกายเดียวกันแล้ว พิจารณาตัวตนของเราคือผิวหนัง ผม ขน ฟัน เล็บ สมอง ลำไส้ ... คงไม่ใช่แต่ละส่วน ถ้าเช่นนั้นตัวตนคือร่างกายทั้งตัว แต่เซลตายเซลใหม่แทน จะนับเป็นตัวตน(อัตตา)ไม่ได้ เพราะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ร่างกายจึงไม่ยืนยันตัวตน จากคุณ : ชื่อนี้ได้มั้ยฮะ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 13:57:29

ความคิดเห็นที่ 18 ผูกติดกันน๊ะ ร่างกายกับความทรงจำ เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่งมาเป็นตัวตนของมนุษย์ไม่ได้ น่าจะไม่ได้ ความทรงจำ ในที่นี้คงหมายถึงจิตขันธ์ เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ ซึ่งมักเอาไปตีความกันลึกลับ จริง ๆ แล้วไม่ใช่เรื่องลึกลับ เช่น วิญญาณหมายถึงตื่นอยู่รู้ตัว ตัวตนของมนุษย์ หรือสิ่งมีชีวิตอื่นก็ตาม ล้วนก่อเกิดจากสี่ธาตุรวมกันเป็นรูป รูปก่อเกิดจิต และจิตปรุงแต่งรูป ที่ตอบกันว่าขึ้นอยู่กับประสบการณ์ ในหลาย คห. น่าจะเชื่อถือได้ จากคุณ : swathcu@yahoo.com เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 15:58:02 A:115.67.174.209 X: TicketID:281681

ความคิดเห็นที่ 19 สิ่งที่ทำให้มนุษย์แต่ละคนมีบุคลิก ไม่เหมือนกัน เพราะเจตสิก ของจิต มีมาก น้อย แตกต่างกัน เลยเป็นผลทำให้แต่ละคนมีนิสัยแตกต่างกัน เช่น บางคนขี้โมโห บางคนหัวอ่อน บางคนขี้อาย ฯลฯ ส่วนความความทรงจำ ขึ้นอยู่กับ สัญญาของจิต แต่ละคนระลึกได้มาก ระลึกได้น้อย ก็อยู่ที่การฝึกฝนของจิต ความเป็นตัวตนเป็นสิ่งที่จิตคิดไปเอง ไปผูกยึดติดกับรูป คือ กาย ถ้าตอบแบบคนโง่ ก็คือ ความเป็นตัวตนของเราคือ ขันธ์ทั้ง 5 ที่จิตยังแยกกันไม่ออก ประกอบไปด้วย รูป และ นาม (มองไม่เห็น) รูป คือ กาย หรือ ธาตุทั้ง ๔ ที่มารวมตัวกัน อย่างมีกำลังเท่ากัน นาม คือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เวทนา คือ ความทุกข์อย่างหนึ่ง ความสุขอย่างหนึ่ง ไม่สุขไม่ทุกข์อย่างหนึ่ง สัญญา คือ ความจำได้ สังขาร คือ ความคิด ที่ปรุงแต่งไปนุ่น ไปนี่ วิญญาณ คือ ความรู้สึกได้ ตัวรับรู้ จิตมันโง่มาหลายภพหลายชาติ ว่ากายนี้เป็นตัวมัน มันหลงว่าเป็นตัวมัน นี่แหละทำให้รู้สึกว่าตัวเรา ของเรา ถ้าตอบแบบคนมีปัญญา ก็คือ ไม่ใช่เรา และ ไม่มีอะไรเป็นของเรา มีแต่ รูป กับ นามเท่านั้น เพียงแต่ จิต มันแยก รูป กับ นามไม่ออกเท่านั้นเอง ถ้าอยากให้รู้ต้องค่อย ๆ ฝึกมัน ให้มันรู้ ถ้ากายนี้เป็นของเรา เราก็ต้องบังคับมันได้ ควบคุมมันได้ ว่าไม่ให้แก่สิ อย่าเป็นโรคสิ อย่าตายสิ เวลามีความสุข ก็ไม่ได้มีความสุขตลอด มันก็มีความทุกข์ด้วย เวลาคิด บางทีก็ไม่ได้คิดตลอดเวลา ความจำ บางครั้งก็ลืม บางครั้งก็จำได้ ความรู้สึก มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นตลอดเวลา มันมาแป๊บ ๆ แล้วก็หายไป แล้วก็เกิดขึ้นมาใหม่ พระพุทธเจ้าท่านถึงบอกว่า ร่างกายนี้ ไม่ใช่ของเรา และเป็นสิ่งไม่เที่ยง แต่คนไม่รู้ธรรมมะ ไม่มีปัญญา ก็ยังหลงว่าเป็นตัวเรา ของเรา มันเป็นเพียงแค่ขันธ์ ๕ ส่วนคนตะวันตก ก็ยังมะงุมมะงาหราอยู่กับวัตถุจับต้องได้ กับสิ่งที่วัดค่าได้ และแสดงผลได้ มันก็ไปดูแค่เศษของผลกระทบ ที่มันวัดได้ ก็พวกระบบประสาท และสมองนั้นแหละ บอกไว้ให้รู้ ดีกว่าไม่มีใครบอกนะจ๊ะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 16:28:45 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 16:17:41 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 54 16:13:56 จากคุณ : ป๊อปปูล่า เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 16:11:44

ความคิดเห็นที่ 20 คุณคิดว่าความเป็นตัวตนของมนุษย์อยู่ที่ร่างกายหรือความทรงจำ? 1. สมมุติว่ามีเครื่องก๊อบปี้มนุษย์เหมือนเครื่องถ่ายเอกสาร เอาคุณ จขกท ไปยืนบนเครื่อง แล้ว หน้าเครื่อง มีอีกคนที่เหมือน จขกท ทั้งร่างกายและความจำ อย่างนี้แล้ว ร่างบนเครื่อง ก็ยังเป็น คนๆเดิม ร่างหน้าเครื่องก็ยังเป้นคนๆใหม่ อยู่ดี 2. สมมุติว่ามีน้ำยารักษาวิเศษ จับ จขกท ผ่าครึ่งด้วยความเร็ว 1/1000 วินาที ทั้งสองซีก ผ่าปุ๊บจุ่มน้ำยาปั๊บ แต่ละซีกงอก ออกมาเป็นคนใหม่ เหมือนเซลแบ่งตัว ทั้งร่างกายและจิดใจ เป็นเหมือนเดิม คราวนี้ ใคร คือ จขกท คนเดิมล่ะ ใครจะบอกได้ ตัวตนของเรา ก็เหมือนหุ่นยนต์ เหมือนรถยนต์ เหมือนเครื่องดูดฝุ่น อะไรเหล่านั้นนั่นแหละ เราเป็นคนใหม่ที่รับมรดก มาจากคนเก่าตลอดเวลา อย่าสำคัญผิดในตัวตนมากกนัก เพราะทุกอย่างที่เราเป็น เราก็จะไม่ได้เป็นตลอดไป ทุกอย่างที่เราได้รับ เราก็ไม่ได้ทำมันเสมอไป(มันเป็นแค่มรดกจากอดีตของเรา) จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 16:39:21

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบ คห. 19 ที่สุดเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การอธิบายขันธ์ห้า ตามทีเป็นจริง รวมทั้งพุทธพจน์ที่อ้างถึง จากคุณ : swathcu@yahoo.com เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 16:07:22 A:1.47.222.96 X: TicketID:281681

ความคิดเห็นที่ 22 เค้าเขินนะ คห. 21 จากคุณ : ป๊อปปูล่า เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 20:54:55