PANTIP.COM : X10113077 Inception มนุษย์ได้จริงหรือ? [วิทยาศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 21

Inception : เมื่อสิ่งที่เห็น เป็นมากกว่าฝัน (ก็คงสปอยล์แหละนะ)

กุ๊กไก่ : ร้องไห้ทำไม ยัยกิ๊กก๊อก

กิ๊กก๊อก : ป๊าตีชั้นน่ะสิ แค่ชั้นกลับบ้านช้านิดเดียวเอง (เศร้าโศก แสนสลด)

กุ๊กไก่ : อ๋อ ที่เมื่อวานแกไปเดินห้างกะพวกชั้นอะนะ
อะไรกัน นี่แก ม.สามแล้วนะ ยังจะตีอีกเหรอ (บิ๊วๆ)

กิ๊กก๊อก : ก็ใช่น่ะสิ ทีพี่ชายชั้นกลับดึกยังไม่เห็นว่าเลย
(น้อยใจ เริ่มเปรียบเทียบ )

กุ๊กไก่ : จริงอะ พี่ที่หล่อๆของแกอะเหรอ (มีอารมณ์ร่วม โอ้วว เพื่อนที่ดี)

กิ๊กก๊อก : นั่นแหละ พักนี้กลับบ้านดึกตลอด บอกเพิ่งเข้ามหาลัย
กิจกรรมเยอะ บางทีไม่กลับก็มี
(หาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง เค้ามหาลัย เมิง ม. สาม คิดมั่งม้ายย)

กุ๊กไก่ : 555 กิจกรรมกะเพื่อนไม่ก็กะสาวอะดี้ กิจกรรมบ้าไร ไม่กลับบ้าน (ตอกย้ำ ซ้ำเติม กระหน่ำเข้าปาย แบบเนียนๆ)

กิ๊กก๊อก : ฮือๆๆ ชั้นก็ว่างั้นแหละ (โอวว มีแต่เพื่อนที่เข้าจายย กรูร้ากเมิง)

กุ๊กไก่ : เออ อืม แต่บ้านแกบ้านคนจีนนี่หว่า (อืม เอ เอ๋ โอ๋วว ??)

กิ๊กก๊อก : ฮือๆๆ คนจีนแล้วทำไม (กระตุ้นต่อมอยากรู้กรูอีกแร้ว ฮึ่ย)

กุ๊กไก่ : เออ ก็ (เมิงคิดเองสิ กรูไม่อยากพูด กรูไม่อยากให้เมิงเสียจายย)

กิ๊กก๊อก : พูดมาสิ แกจะบอกว่า บ้านคนจีนไม่รักลูกสาวใช่มะ ฮือๆๆ
(เก็ทได้ คิดเองเป็น เห็นมะๆ)

กุ๊กไก่ : แกก็เห็นอยู่แล้ว ไอ้หยงมันก็โดนม้ามันตีบ่อยๆ
คนโตแล้วนะเว้ย ไม่ใช่วัวใช่ควาย
เค้ารักแกเค้าจะตีทำไม ทีพี่ชายแกยังไม่เห็นจะตีเลย
ทำไรก็ไม่เคยว่าไม่ใช่หรอวะ
(กรูเห็นใจเมิง กรูเสียจายด้วย กรูอยากชี้ทางสว่างห้ายย)

กิ๊กก๊อก : ชั้นก็คิดอยู่เหมือนกัน ไม่ยุติธรรมเลย
ชั้นเกิดเป็นผู้หญิงแล้วไง มันผิดตรงไหน
(เห็นทางสว่างชัดแจ่มแจ๋วเลยเพื่อนร้ากก)

กุ๊กไก่ : ถูกกก ผู้หญิงก็ทำอะไรๆได้เหมือนผู้ชายนะเว้ย
ผู้ชายกลับบ้านดึกได้ ผู้หญิงก็ทำได้ จริงไหมวะ (ฮ่าๆๆ เคี๊ยกๆๆๆ)

กิ๊กก๊อก : ใช่ ผู้ชายไม่กลับบ้านได้ ผู้หญิงก็ไม่กลับได้เหมือนกัน
(ฮือๆๆ ทำไมเมิงเข้าใจกรูงี้เนี่ย กรูต้องประกาศให้โลกรู้ ว่ากรูอยู่ด้ายย)

กุ๊กไก่ : เออ ต้องงี้ดิวะ เด๋วชั้นโทรบอกไอ้แมนเอง
คืนนี้เอ็งมีที่นอนแน่ ไม่ต้องห่วง
พ่อแกจะได้รู้ซะที ว่าแกน่ะโตแล้ว ดูแลตัวเองได้
(โชว์วูแมนเลยเพื่อน เพื่อนหญิงพลังหญิง 555)

กิ๊กก๊อก : เฮ้ย แต่แมร่งเล่นยาไม่ใช่รึไอ้แมนน่ะ
(อย่าๆ กรูคิดเป็นนะเว้ยเฮ้ยย)

กุ๊กไก่ : โอ๊ย แก เล่นยงเล่นยาไร แค่กัญชา ไม่ติดหรอก ขำๆ
เค้าเล่นกันทั้งกลุ่ม ไม่เห็นเป็นไรเลย
หน้าตาแกยังดูเหมือนคนติดยามากกว่าอีก อมทุกข์ได้ทั้งปี
(ท้าทายเข้าไป ตอกย้ำเข้าปาย ดึงอารมณ์ร่วมกลับมาหม่ายย
เมิงลืมแล้วรึ พ่อเมิงไม่ร้ากนะเว้ยเฮ้ยย )

กิ๊กก๊อก : ก็พ่อไม่รักชั้น หาเรื่องตีได้ทั้งปีนี่หว่า
(เออ จริงของเมิง กรูความจำสั้น ฮึ่ย ขอใบใจมากเพื่อนที่คอยตกย้ำ)

กุ๊กไก่ : ตกลงแกจะไปมั้ยเนี่ย (ตบได้แจ๋ว ชีเน่ไม่ต้อง เนียน..กริ๊บ!!)

กิ๊กก๊อก : ไปดิ เรื่องไรจะกลับบ้าน กลับก็กลัวดิวะ
(กรูเก๋า กรูเซียน กรูเทพ เมิงเห็นมะ 555)

กุ๊กไก่ : เออ ต้องให้ได้อย่างงี้ดี๊ ถึงจะเจ๋งจิง นึกว่าจะป๊อดซะแร้วว 555555

(5555 mission complete!!)

อนิจจา กิ๊กก๊อกผู้กิ๊กก๊อกสมชื่อ ถูกเพื่อนจูงจมูกได้อย่างง่ายดาย
เพียงเพราะความโกรธพ่อ
เพียงเพราะความน้อยใจ
เพียงเพราะปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล

มนุษย์เราคิดใคร่ครวญด้วยเหตุผล ก่ อ น ลงมือทำ
หรือพยายาม "หา" เ ห ตุ ผ ล มารองรับในสิ่งที่เรากระทำ
..ตามแต่ อ า ร ม ณ์ / ค ว า ม รู้ สึ ก ขณะนั้น จะพาไป..กันแน่

ใช่หรือไม่ ที่บ่อยครั้ง เราตัดสินใจทำสิ่งใดลงไป
ด้วย อารมณ์ มากกว่า เหตุผล??

นางสาวเอ
ขอกินเค้กสักชิ้นละกัน ไม่ได้กินนานละ ไม่เป็นไรหรอก
(แล้วก็กินเบิ้ลไปสองชิ้น ตามด้วยเป๊ปซี่แก้วโต
ซื้อกลับไปฝากคนที่บ้านอีกสามชิ้น
เอาไปเอามาไม่มีคนกิน เรื่องไรจะปล่อยให้เสียของ
ชิ้นนึงแพงนะยะ ว่าแล้วก็ อ้ามมม กินเองซะเลย 555)

ด.ช. บี
เอาไว้ก่อนน่า อ่านหนังสือสอบน่ะ ยังมีเวลาอีกตั้งสามวัน ฝนตกงี้
ง่วงจะตาย ขอนอนก่อนละกัน
(วันก่อนเมิงบอก อากาศร้อน ไม่มีอารมณ์อ่าน เง้อออ)

นางซี
เชอะ ไม่โทรมาใช่มั้ย โทรหากิ๊กแทนก็ได้ หมั่นไส้นัก ไม่เห็นจะแคร์
(ประชดซะเลย สวยเลือกได้ซะอย่าง อิอิ )

ในความเป็นจริงแล้ว อารมณ์มีส่วนสำคัญในทุกๆก้าวย่างของชีวิตมนุษย์
อารมณ์มีผลต่อการเรียนรู้ ความคิด ความจำ
และต่อ พฤติกรรม ของคนเราได้อย่างมหาศาล

เราพยายามท่องจำบทเรียนอันแสน"น่าเบื่อ"
(ที่สอนโดยคุณครูอายุห้าสิบใส่แว่นหนาเตอะ ตีหน้ายักษ์ได้ทุกรอยย่น)
...เป็นร้อยรอบ..กลับจำไม่ได้

เ รานั่งฟังพระเทศน์ มือก็พนม ตาก็หลับ
อยู่ในวัดที่รายล้อมด้วยกลิ่นธูปและควันเทียน
ขลังมาก เงียบมาก...มาก..จน หลับ สัปหงก เงกกก
และ..แทบไม่ได้อะไรกลับมาเลย หลังฟังจบ

อารมณ์มีผลต่อมนุษย์เราถึงเพียงนี้ ไม่ว่าจะโดยรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม
และอารมณ์นี่เอง ที่เป็นบ่อเกิดของปัญหามากมายที่ตามมาไม่รู้จบ
หากตอนต่อของสามพระหน่อข้างต้นกลายเป็นว่า

นส เอ
เผลอกินเค้กครั้งละสองชิ้น อาทิตย์ละสองวัน
ไม่รวม น้ำอัดลมและขนมหวานอื่นๆ ที่เผลอบอกตัวเองว่าไม่ได้กินบ่อย
กลายเป็นยายอ้วนตุ้ยนุ้ย แฟนทิ้ง เกิดปมด้วย ต้องกินยาลด จน..ตาย!!

ดช บี
เลื่อนวันอ่านหนังสือบ่อยๆ จนสุดท้าย ก็ไปอ่านเอาวันสุดท้าย
เกรดออกมาไม่สวย ทะเลาะกะป๊ากะม้า
จนน้อยใจหนีออกจากบ้าน ดันไปเจอเพื่อนประเภทกุ๊กไก่ไก่กุ๊กเข้าอีก..จบ!

นาง ซี
สามีจับได้ โมโห ลืมตัวคว้าปืนมายิงทั้งกิ๊กทั้งเมีย...ดับ!!

อิทธิพลของ อารมณ์ มีมากถึงเพียงนั้น !!

นักปล้นล่าจารกรรมจิตใต้สำนึก จึงพยายามจะเข้าไปปลูกความคิด ความรู้สึก แบบใหม่
ลงไปในระดับจิตใต้สำนึก ของ ฟิสเชอร์ ลูกชายเจ้าของธุรกิจใหญ่ยักษ์บึ้ม
โดยใช้ ค ว า ม ฝั น เป็นสื่อ
เพราะเมื่อเราหลับและฝัน คือช่วงที่คนเราลดการป้องกันตัวลง

แต่จะตรงเข้าไปปล้นเฉยๆ ได้โดนดีดเด้งกระเด็นทึ้ง ออกมาจากฝันแน่
เพราะคนเรามีระบบป้องกันตัวเองอัตโนมัติ

-แม่บอก อย่าใส่สายเดี่ยว
*เชอะ เพื่อนหนูก็ใส่ ไม่เห็นเป็นไร

-พ่อบอกอย่ากลับบ้านดึก
*ทำไมจะกลับดึกไม่ได้ พี่ชายยังทำได้เลย

-หมอบอก ระวังหลังเยอะๆ ล้มบ่อย กระดูกสันหลังเคลื่อนแล้ว
ใส่ผ้ารัดรอบเอวไว้ละกัน ช่วยประคองมันหน่อย ไม่งั้นต้องผ่านะ
*บ้าเหรอ ไม่ใช้งาน มันก็ยิ่งเดี้ยงดิ
ว่าแล้วก็ถอดผ้าพันรอบเอวออก
แล้วไปจัดบ้านยกกระถางโชว์ซะเลย
เดี้ยงหนักกว่าเดิม แต่ก็ มิได้นำพา >>> อันนี้แม่ข้าพเจ้าเอง เอิ๊กกกส์ T-T

ถ้าบอกอย่านึกถึงช้าง คุณจะนึกถึงอะไร
ก็ช้างดิวะ ฮ่วยยยย -*-

ยิ่งถูกเทรนมา ให้มีระดับความขี้สงสัยแบบขั้นเทพ มี"สติ" มี"เหตุผล"
คิดไตร่ตรองจนเป็นนิสัยด้วยแล้ว
ก็เปรียบได้กับกองกำลังติดอาวุธเราดีๆนี่เอง
ใครแหลมหน้าเข้ามา แม่ได้ยิงเปรี้ยงๆๆๆ อย่าคิดว่าจะมาหลอกกันง่ายๆ
55555

พระเอกจึงต้องมีวิธีที่ เนียน กว่านั้น โดยใช้ความฝันถึงสามสี่ระดับ
(จะมีห้าหรือไม่ อันนี้มีคนเดาเยอะแล้ว ดิชั้นขอบายนะคร้าา )
และ ปลูก ความคิดใหม่ ลงไป
โดยทำให้เจ้าตัว "คิดว่า" เป็นความคิดของ ตั ว เ อ ง
และความคิดนั้น ต้องเป็น บ ว ก

...เจ้าตัวจึงจะยอมรับ...

แทนที่จะบอกว่า...อย่ารับช่วงกิจการของพ่อต่อ ทำลายมันซะ
ก็บอกว่า...พ่อจะภูมิใจมาก ถ้าลูกเดินตามทางของตัวเอง
สร้างอาณาจักรของตัวเอง

แทนที่จะบอกว่า...เมิงหนีออกจากบ้านเลย เมิงมาเล่นยากะกรูเลย
กรูเล่น เมิงไม่เล่นได้ไง มาลงนรกกะกรูมา
ก็บอกว่า...เออ ต้องงี้ดิวะ เด๋วชั้นโทรบอกไอ้แมนเอง
คืนนี้เอ็งมีที่นอนแน่ ไม่ต้องห่วง
พ่อแกจะได้รู้ซะที ว่าแกน่ะโตแล้ว ดูแลตัวเองได้

น่าสนุกใช่ไหมล่ะ??? :D

มาลองคิดดูเล่นๆ...

หากป๊า ตรงเข้ามาโอบกอด ด้วยสีหน้าดีใจ
เมื่อกิ๊กก๊อกเดินเข้าบ้าน ช้า ไปกว่าปกติซักนิด
และบอกว่า ..โอ๊วว อีหนูเอ๊ยย ป๊าาดีจายย ลื้อปลอดภายยย
ป๊าเปงห่วงลื้อแทบตายย ทีหลังจากลับดึก ลื้อโทรบอกป๊าน้าา
มาๆๆ กิงข้าวกิงปลาก่อง หิวม้ายยลูกกเอ๊ยยย

หากเปลี่ยนเป็นคุณครูใจดี ยิ้มแย้มเเจ่มใส
นำภาพการ์ตูนมีสีสันสดสวยมาเป็นสื่อการสอน
สร้างรอยยิ้มและบรรยากาศดีๆในการเรียน

หากเปลี่ยนเป็นฟังพระเทศน์ผ่านทางทีวี
คละเคล้าด้วยเสียงหัวเราะสนุกสนานของคนในครอบครัว
แหมม ท่านช่างสรรหามุกมาให้ได้ขำอยู่ตลอด ฟังไป ดูไป
พูดคุยกันไป กินข้าวไป

ผลที่ได้ จะแตกต่างจากเดิม ขนาดไหน???????
กิ๊กก๊อกจะหลงกลกุ๊กไก่ ง่ายๆ อย่างนั้นไหม
นร ในห้อง จะมีแรงจูงใจในการเรียนดีขึ้นไหม
เราจะหลับ ตอนฟังพระเทศน์อีกไหม

ทริคง่ายๆที่ได้จากเรื่อง Inception มากมายมหาศาลขนาดนี้
วันนี้ คุณลอง INCEPTION กับคนใกล้ตัว แล้วหรือยัง ?????

******************************************

ปล หลงรักเรื่องนี้จับจิต ดูไปก็ตัวสั่นเทิ้มด้วยความอินไป
ยังไม่รวมประเด็นให้อภัยตัวเองที่หยิบมาพูดเมื่อไหร่ ก็ดั๊น อินได้ทุกครั้ง
เพราะถ้าไม่ให้อภัยตัวเอง ก็ยากที่จะ move on

เห็นมีแต่คนพูดประเด็นเรื่องความฝันหลายซับหลายซ้อน อลังการงานสร้าง
ไม่เห็นมีใครพูดเรื่อง EQ และ การ manipulate มัน
ที่ ไม่ ต้อง รอ ให้กลุ่มเป้าหมาย ฝัน ก็ทำกันได้ง่ายแสนง่าย

เลยเอาซะหน่อย

ของดเว้นเรื่องพระเอกที่เถียงกันนักหนา
ว่าตอนจบหลุดออกจากฝันได้หรือเปล่า

...เพราะในความเป็นจริงแล้ว...
มนุษย์เราก็เลือกเชื่อในสิ่งที่ตัวเอง คิด อยากจะเชื่อ
และ "หาเหตุผล" มาประกอบสิ่งที่ตัวเอง "เชื่อ" กันจนดูสวยหรู..อยู่ดี

หรือไม่จริง??? อิอิอิ

ปล 2 ว่าแต่ เราจะรู้ได้ไง ว่าสิ่งที่ตัวเองคิดและเชื่อนั้น
มันมาจากความคิดของเราเองจริงๆ
มิได้ถูกอีตาโนแลน ปลูกความคิดลงไปในหัวเรียบร้อยแล้ว
55555 เอิ๊กกกกกกกส์

ก็นี่มันเรื่องฝันๆ อย่างเดียวซะเมื่อไหร่ล่ะคร้าาาา!!!
;D

*************************************

http://www.healing-arts.org/n-r-limbic.htm

http://2gethelp.blogs.com/

http://www.articlesbase.com/self-improvement-articles/how-to-master-the-emotional-patterns-that-control-your-life-814896.html

ที่มา http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=cinta1811&month=07-2010&date=20&group=6&gblog=9

จากคุณ : cinta

เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 01:21:00