ความคิดเห็นที่ 1 อธิบายได้ครับ เช่น ครอบครัวหนึ่ง พ่อ และ แม่มี ยีนของความสูง ทำให้ สูงเล่นบาสเก่ง ลูกออกมา ก็จะสูง ส่วนเก่งไม่เก่งก็อยู่ที่การฝึกฝนครับเค้าไม่ฝึกก็ไม่เก่งครับ แต่ถ้าฝึก ก็มีโอกาสเก่งได้มากกว่าคนปกติทั่วไป มันอธิบายได้แค่ทางลักษณะ ทางกายภาพที่เหมาะสมต่อพรสวรรค์ชนิดนั้นๆ ไปอะครับ อย่างพรสววรค์ด้านดนตรี มันก็ประกอบด้วยหลายๆ ส่วน เช่น การรับรู้ถึงความถี่เสียง จำนวน cell ประสาทในหู สภาพกล้ามเนื้อ พวกนี้ สามารถ ถ่ายทอดทางยีน ผ่านพ่อแม่ได้ มันก็จะทำไห้ ลูก มี สภาพร่างกาย ที่ พร้อมที่จะ ทำกิจกรรมนั้นๆ ได้ดี เช่นเดียวกับพ่อ แม่ ทั้งนี้ ก็ ขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่นๆ ด้วย เช่น ความสนใจ การฝึกซ้อม ก็อีกส่วนหนึ่ง คำว่าพรสวรรค์สำหรับผม คือบุคคลใดๆ ที่ สามารถทำสิ่งต่างๆใดๆ ก็ตามได้ ง่าย และ รวดเร็วกว่า บุคคลอื่นๆ ซึ่งต้องใช้ความพยายามมากกว่าในการจะทำสิ่งเดียวกันครับ จากคุณ : Itchy เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 20:55:21 A:58.8.161.135 X: TicketID:303916

ความคิดเห็นที่ 2 พรสวรรค์สำหรับผมคือ พ่อแม่ ไม่ได้ให้เกิดมาพร้อมโรคภัยไข้เจ็บ พ่อแม่ ให้อวัยวะครบ หรือไม่ก็ยังไม่เป็นอุปสรรค์ดำรงชีพ พ่อแม่ มีตังให้เรียนตั้งแต่พื้นฐาน ยันระดับสูงไปเรื่อยๆได้ พ่อแม่ เข้าใจว่าการเรียนสำคัญกับลูก ผมจึงสรุปว่า มันเป็นรวมกัน ทั้งพันธุกรรม และสิ่งแวดล้อม จากคุณ : IRQ5 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 22:12:21

ความคิดเห็นที่ 3 พรสวรรค์ คือ ลักษณะพันธุกรรมที่ "เหมาะสม" กับสภาพแวดล้อมแบบใดแบบหนึ่ง เช่น พรสวรรค์ในการเล่นฟุตบอล อาจเกิดจากลักษณะพันธุกรรมที่กล้ามเนื้อแข็งแรง ยืดหยุ่น ความสามารถที่จะออกแรงต่อเนื่องได้นาน ประสาทสัมผัสและการตอบสนองที่ว่องไว สมองที่วิเคราะห์เส้นทางได้ฉับไว ฯลฯ คุณสมบัติเหล่านี้เหมาะสมกับการเล่นฟุตบอลในสนาม พรสวรรค์ทางดนตรี อาจเป็นเพราะ ลักษณะพันธุกรรมที่ทำให้ประสาทหูไวกว่าคนทั่วๆ ไป แยกแยะเสียงได้ละเอียดกว่า กล้ามเนื้อที่คามคุมนิ้วมือที่ยืดหยุ่น สมองที่คิดวิเคราะห์ แยกแยะเสียงได้ดี ฯลฯ คนที่มีลักษณะเหล่านี้เมื่ออยู่ในวงการดนตรีจึงทำได้ดี แต่หากสลับตำแหน่งกัน คนที่มีลักษณะที่เหมาะกบการเล่นดนตรีไปอยู่ในสนามบอล ย่อมไม่มีโอกาสที่จะเห็น "พรสวรรค์" ปรากฏขึ้น ดังนั้น พรสวรรค์ จะมีมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับ ความสอดคล้องระหว่างพันธุกรรมกับสิ่งแวดล้อม พรสวรรค์จึงเป็นเพียงคำเรียกของมนุษย์ที่ใช้เรียก ลักษณะพันธุกรรมที่แตกต่างจากประชากรส่วนใหญ่ ซึ่งสอดคล้องและเหมาะสมกับสภาพแวดล้อมที่อาศัยอยู่มากกว่า ทำให้มีโอกาสอยู่รอดมากกว่า แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 00:28:03 จากคุณ : Entitas เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 00:25:49

ความคิดเห็นที่ 4 "นายอยากรู้ใช่มั๊ยว่าชั้นทำเรื่องพวกนี้ได้ยังไง  ชั้นก็ทำแบบที่เห็นนี่แหละแอนตั้น ชั้นไม่เคยคิดเผื่อแรงไว้สำหรับการว่ายขากลับเลย" ป.ล. พรสวรรค์หรือจะสู้มานะคน (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 02:16:59

ความคิดเห็นที่ 5 "Gattaca" adenine (abbreviated A) cytosine (C), guanine (G) and thymine (T) ป.ล. แค่ชื่อเรื่องก็โคตรแนวแล้วครับ  เล่นเอาตัวย่อของหน่วยดีเอ็นเอมาตั้งเลย -_-" (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 02:22:26

ความคิดเห็นที่ 6 น่าเกี่ยวกับ heterosis หรือ hybrid vigor ที่ลูกนำข้อดีเด่นจากฝ่ายพ่อและแม่มาเสริมกัน ประมาณนั้นมั้งครับ จากคุณ : T7Promoter เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 09:30:02

ความคิดเห็นที่ 7 พันธุกรรมน่าจะมีส่วนมากสำหรับพรสวรรค์ คืออาจจะได้รับพันธุกรรมที่ดีจากพ่อและแม่ แม้ว่าพ่อและแม่อาจไม่มีพรสวรรค์ในเรื่องนั้นเลยก็ได้ พูดถึงเรื่องนี้ ขออนุญาตแชร์แนวคิดของผมเกี่ยวกับเรื่องพรสวรรค์และความสำเร็จบ้าง อาจจะยาวหน่อย ผมมีพรสวรรค์ด้านดนตรีครับ พ่อแม่ญาติพี่น้องไม่มีใครเล่นดนตรีเลย แต่ผมเล่นเป็นหลายอย่าง เครื่องดนตรีอะไรก็ตาม นั่งดูเขาเล่นแป๊บเดียว ผมก็เล่นตามได้แล้ว แต่เนื่องจากทางบ้านไม่สนับสนุนการเล่นดนตรี พรสวรรค์ที่เคยมีตอนเด็ก เดี๋ยวนี้ก็ยังมีเท่าเดิมแหละครับ ไม่ได้เพิ่มขึ้น ดังนั้น พรสวรรค์มีผลน้อยมากต่อความสำเร็จ ถ้าขาดแรงบันดาลใจและการฝึกฝน ในทางตรงกันข้าม ถึงไม่มีพรสวรรค์ แต่ถ้ามีแรงบันดาลใจและการฝึกฝน ก็สามารถประสบความสำเร็จได้ ตัวอย่างคือ เมื่อปีกว่า ๆ หลานชาย (ม.2) บ่นท้อใจว่าไม่มีพรสวรรค์ทางศิลปะ เขาคงไม่มีวันวาดรูปได้ดี ได้สวย ที่จริงคำพูดนั้นมาจากครูศิลปะของเขานั่นแหละ ครูศิลปะบอกเขาว่า คนจะวาดรูปได้ดีต้องมีพรสวรรค์ เพราะศิลปะสอนไม่ได้ ที่แย่กว่านั้น คือแม่ของเด็ก พี่สาวเราดันเชื่อซะด้วยสิครับ ฟังแล้วยอมรับไม่ได้ครับ บอกพี่สาวว่า อะไรๆ ก็เรียนได้ทำได้ทั้งนั้น แกก็ไ่ม่เชื่อ ผมก็เลยพิสูจน์ให้เห็นกับตาเลย โชคดีที่ผมเองก็วาดรูปไม่เป็น เรียกว่าเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนมาก เพราะทั้งบ้านก็รู้ว่าผมวาดรูปไม่เป็น แต่ผมเชื่อว่า ถ้ามีคนสอนถูกต้อง และเราได้ฝึกฝนเพียงพอ เราก็สามารถทำได้เท่ากับหรือดีกว่าคนที่มีพรสวรรค์แต่ไม่ได้ฝึกฝนนั่นแหละ เนื่องจากไม่มีเวลาไปเรียน ก็เลยซื้อหนังสือมาหัดวาด ทั้งๆ ที่เราอายุก็หลักสี่แล้ว แต่ผ่านไปแค่สองเดือน เขาก็เห็นผมวาดรูปได้เป็นเรื่องเป็นราว เพราะครูวิทย์ของเขาสั่งให้เด็กทำหนังสือการ์ตูนสื่อการเรียนรู้ ผมก็เลยวาดให้หลาน เพราะเขาวาดรูปไ่ม่เป็น ปรากฏว่าครูชอบมาก และชมเชย และพี่สาวก็ยอมรับว่าการ์ตูนที่ผมวาดมันใช้ได้ เขาก็เลยให้ลูกไปเรียนศิลปะในวันหยุด โดยเลือกครูด้วยเงื่อนไขเดียวคือ ครูต้องเข้าใจว่าศิลปะนั้นสอนได้ เรียนได้ หลานเรียนแค่ปีเดียว ตอนนี้เขาวาดรูป/ทำงานศิลปะได้ดีที่สุดในระดับชั้นของเขาแล้ว จากคุณ : LNL เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 12:46:16 A:223.205.236.15 X: TicketID:300933