เป็นระบบที่ดีที่สุดในอุดมคติครับ แต่ยากที่จะเกิดขึ้นได้อย่างสมบูรณ์แบบและประสบความสำเร็จอย่างยั่งยืนในโลก อย่างน้อยก็ในโลกที่มนุษย์ยังเป็นปุถุชน มีกิเลสตัณหา มีรัก โลภ โกรธ หลง เหลืออยู่
ถ้าคอมมิวนิสต์จะประสบความสำเร็จอย่างยั่งยืน คงต้องกลับไปสู่กฤตยุค (ยุคแรกใน 4 มหายุค เป็นยุคที่มนุษย์มีคุณธรรมสูงสุด) หรือไม่ก็เป็นยุคพระศรีอาริย์ อะไรแบบนั้นเลย
ส่วนว่าทำไมถึงบอกอย่างนั้น ก็ตามที่ คห 5 และ 12 บอกนั่นแหละครับ
คอมมิวนิสต์ในโซเวียต ในยุโรปตะวันออก เมื่อเริ่มต้นในช่วง 10-20 ปีแรกนั้นไปได้สวยมาก มีการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่ดีขึ้นชัดเจน เนื่องจากผู้คนยังมีความหวังต่อระบอบใหม่ว่าจะทำให้ตัวเองมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นกว่าระบอบเดิม (สมัยโน้นหรือแม้แต่สมัยนี้ ยุโรปตะวันออกเป็นดินแดนที่ล้าหลังและยากจนมากของยุโรป เทียบไม่ได้กับสังคมอุตสาหกรรมในยุโรปตะวันตกเลย) จึงยังมีกำลังใจดีอยู่ แต่พอผ่านไประยะหนึ่งพอชักเริ่มเห็นว่าระบอบใหม่นี้ก็ไม่ได้ดีกว่าระบอบเดิมเท่าไหร่ ปัญหาก็เริ่มเพิ่มขึ้น ผลผลิตเริ่มถดถอยทั้งปริมาณและคุณภาพ ทำให้ขายไม่ออก รายได้ก็ไม่เข้า แถมยังไปเจอวิกฤตน้ำมันซ้ำเติมอีก เศรษฐกิจในยุโรปตะวันออกยุค 80 จึงเรียกว่าย่ำแย่ไปตามๆ กัน
และขณะเดียวกัน พอถึงยุคปลายทศวรรษ 1980 คนรุ่นใหม่ซึ่งเกิดไม่ทันรับรู้ความกดขี่ยุคก่อนคอมมิวนิสต์ก็เริ่มมีบทบาทมากขึ้น และเนื่องจากคนเหล่านี้ไม่เคยผ่านความลำบากในยุคก่อนคอมมิวนิสต์ (ยุโรปตะวันออกเริ่มเป็นคอมมิวนิสต์หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ไม่นาน) เห็นแต่ความลำบากของตัวเองในยุคคอมมิวนิสต์เมื่อเทียบกับโลกภายนอก ก็เลยหันมาตั้งคำถามกับระบอบคอมมิวนิสต์มากขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มรวมตัวกันประท้วงจนบางทีก็กลายเป็นจลาจล สุดท้ายอำนาจของพรรคคอมมิวนิสต์ล่มสลายไปในที่สุด
อย่างจีน ถ้าไม่ชิงปรับระบบเศรษฐกิจด้วยการรับการลงทุนจากต่างชาติ ยังคงยึดระบบของประธานเหมาต่อไป ก็ไม่แน่ว่าบางทีอำนาจของพรรคคอมมิวนิสต์อาจจะล่มสลายไปพร้อมๆ กับชาติคอมมิวนิสต์ในยุโรปตะวันออกไปแล้วก็ได้
แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 54 04:16:46
แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 54 04:11:01
แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 54 04:10:27
แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 54 04:08:57