ความคิดเห็นที่ 1 เมล็ดพันธุ์ที่ดี น้ำที่เพียงพอ การป้องกันและการกำจัดแมลง บางครั้ง เราจะกินแต่พืชอย่างเดียว คุณก็จะไม่มีแรงทำงานหนักๆนะครับ ผมเคยกินเจ ครึ่งเดือนผมเหมือนคนไม่มีแรง เหมือนคนเมาเหล้าเลยประมาณนั้นครับ จากคุณ : Andy lim เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 10:47:22

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่คิดจะเผื่อ ป่วยไข้ เลยเหรอครับ ถ้าเผื่อป่วยไข้ คุณต้องแบ่งที่บางส่วนปลูกยาสมุนไพรด้วย จากคุณ : jaminonez เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:03:17

ความคิดเห็นที่ 3 ได้สิครับ 1 ไร่ ทำคนเดียวก็แทบจะไม่ไหวแล้ว ผมกินมังสวิรัตมา ขึ้นปีที่ 5 แล้ว แข็งแรงดียังปั่นจักรยานทางไกลร้อยกิโลได้ในวันเดียว ทฤษฎีที่จะบริหารจัดการที่ดิน 1 ไร่ ให้ใช้ชีวิตได้มีอยู่แล้วครับ หน่วยงานที่เกียวข้อง มีข้อมูลให้ และมีแปลงตัวอย่างให้ดูด้วย แนะนำวารสาร เกษตรกรรมธรรมชาติครับ ลองหามาอ่านดู จากคุณ : คนมาบแค เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:08:38

ความคิดเห็นที่ 4 เจ็บป่วย ค่าไฟฟ้า ค่าเดินทาง มีลูกมีหลานจะเลี้่ยง จะส่งเรียนยังไง? แต่ถ้าคิดจะปิดกั้นตัวเอง อยู่ในระบบปิด ไม่ติดต่อกับคนอื่น เจ็บป่วยก็รักษาไปตามมีตามเกิด สมุนไพรช่วยได้ก็ดีไป โรคที่ต้องใช้ยาสมัยใหม่หรือเครื่องมือแพทย์ก็ปล่อยให้ตายๆไปซะ อันนี้พอทำไร่นาสวนผสม ปลูกผัก ผลไม้ หลากหลายชนิด ที่ออกผลช่วงต่างๆกัน เลี้ยงปลา เลี้ยงไก่(ด้วยอะไรดีหว่า? อาหารสัตว์ ซื้อไม่ได้อีก เอามูลของเราเองแล้วกัน? ) อันนี้พอเป็นไปได้ครับ แต่คงไม่สบายแน่นอน เพราะต้องออกแรงเองหมด ถ้าจะทุ่นแรงก็ต้องใช้เครื่องจักร+เทคโนโลยี ซึ่งก็จะมีค่าใช้จ่ายแฝง และจะหาเงินจากไหนมาจ่าย ค่าดูแลรักษา ค่าไฟฟ้า ถ้าไม่ทำแบบเต็มๆเพื่อส่งขายเอาเงินมาจ่ายค่าใช้จ่ายพวกนี้? จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:11:21

ความคิดเห็นที่ 5 ู^ ^ มีภาระแยะขนาดนั้น ก็ไม่แนะนำให้ทำนะครับ ทำงานอย่างอื่นก็ดำรงชีวิตได้เหมือนกันครับ จากคุณ : คนมาบแค เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:24:39

ความคิดเห็นที่ 6 #5 แล้วแบบไหนล่ะครับ ถึงทำได้? ถึงจะไม่ใช้เงินไปซื้อของฟุ่มเฟือยหรืออุปกรณ์อำนวยความสะดวกเลย แต่ค่าใช้จ่ายที่จำเป็น เช่นการเดินทาง การติดต่อสื่อสาร การรักษาพยาบาล หรือการเรียนรู้เพิ่มเติม(ค่าหนังสือ ค่ีาเนท) จะหาจากไหน? หรือว่าถ้ามีเงินเก็บอีกส่วนหนึ่งมากพออยู่แล้ว(น่าจะหลักล้าน) ก็นอกประเด็นไป เพราะการทำไร่นาสวนผสมที่ว่า มันก็พอเลี้ยงได้แค่"ไปวันๆ" ไม่ได้เผื่ออนาคตหรือความจำเป็นฉุกเฉินอื่นๆ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:36:19

ความคิดเห็นที่ 7 เราว่ายาก ขนาดเราปลูกพืชผักสวนครัวกินเองเฉพาะผักกินใบอย่างหอม ผักกาด ผักชี คะน้า แค่นี้ยังต้องใช้เวลากับมันเกือบทั้งวัน ไหนจะช่วงไหนฝนฟ้าอากาศไม่เป็นใจมันก็ไม่เติบโต และถ้าถึงหน้าแมลง หน้าโรคระบาดนี่ก็ทำใจได้เลย บางทีอุตส่าห์รอเกือบเดือนกว่าต้นอ่อนจะงอก แต่ต้นอ่อนขึ้นได้แค่อาทิตย์เดียวก็ไปหมดเพราะโรคหรือแมลง คราวนี้จะทำยังไงล่ะ ต้องลงทุนซื้อเมล็ดพันธุ์มาใหม่ และต้องรอต่อไปอีกเกือบเดือนเพื่อให้ต้นอ่อนขึ้นและรออีกครึ่งเดือนกว่าจะเก็บเกี่ยวมากินได้จริงๆ ถ้าการใช้ชีวิตแบบบ้านๆอยู่ได้สุขสบายดีล่ะก็ เราคิดว่าการปฏิวัติอุตสาหกรรมคงไม่บูมและไม่สามารถเป็นกระแสหลักของสังคมโลกได้อย่างทุกวันนี้ จากคุณ : ความจริงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:40:08 A:114.181.194.161 X: TicketID:299625

ความคิดเห็นที่ 8 เท่าที่ทราบยังไม่มีระบบไหนที่จะใช้พื้นที่เพียงเท่านั้นผลิตอาหารเลี้ยงคนหนึ่งคนได้โดยไม่ต้องพึ่งพาอาหารจากภายนอกนะครับ จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:54:49

ความคิดเห็นที่ 9 คือ ok มีเทคโนโลยีเข้าไปในนั้นด้วยก็ได้ครับ เช่นพลังงานแสงอาทิตย์ มีเครื่องจักรบ้าง แต่เป็นแบบง่ายๆ พอซ่อมแซมได้เพราะอยู่ห่างไกล แล้วให้ใช้เงินแค่เดือนละ 5000 บาทพอ มี internet free ของประชาชนให้ใช้ น้ำไฟ มีแต่อยู่ในงบไม่เกิน 2000 บาท จากคุณ : best เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:55:10 A:58.64.111.197 X: TicketID:295959

ความคิดเห็นที่ 10 #9 ถ้ามั่นใจว่าจะมีเงิน 5พันต่อเดือนตลอดไป (จากเงินเก็บ/บำนาญ?) ก็เอาเงิน 5 พันนั้นไปดำเนินชีวิตแบบเรียบง่ายสิครับ ไม่ต้องไปลำบาก หรือเอาเงินไปเสี่ยงด้วย ปลูกผักสวนครัวเลี้ยงไก่ไว้กินไข่เล็กๆน้อยๆมันสนุกและทำได้จริงครับ คนที่เกษียณแล้วหลายคนก็ทำอยู่แล้ว แต่ถ้าคาดหวังว่าจะเอามากินทุกวันแบบครบวงจรโดยไม่ใช้เงินไปซื้อเลย ก็เหนื่อยแน่ล่ะ แต่สุดท้าย ก็คือต้องเอาเงินจากข้างนอกไปเติมให้ระบบอยู่ดี (5พันที่คุณว่า) แล้วจะเรียกว่า ระบบปิดที่อยู่ได้ด้วยตัวเองได้อย่างไร? จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 11:59:56

ความคิดเห็นที่ 11 กรณีเจ็บป่วย ให้ไปใช้สวัสดิการรัฐบาล แล้วถ้าอยากจะเลี้ยงสัตว์อะไรที่โตง่ายๆ กินง่าย กรรมวิธีปรุงอาหารไม่ยากมาก กินได้ไม่มีวันเบื่อ ซัก 1 ชนิดเป็นหลังที่เหลือขายไปแลกอย่างอื่นมากิน แล้วยังได้ ส่วนเงินมีให้แค่ 5000 บาทต่อเดือนพอ ให้เป็นระยะเวลา 10 ปีพอด้วย จากคุณ : best เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 12:00:12 A:58.64.111.197 X: TicketID:295959

ความคิดเห็นที่ 12 ที่คุณทำเองได้ คือ อาหาร แต่ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม การรักษาโรค คุณจะไม่ใช้เงินไหวหรือครับ จากคุณ : ผลึกความคิด เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 12:05:56

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบ 10 ที่ต้ังคำถามอาจสุดโต่งเกินไปอ่ะครับ อาจจะต้องใส่เงินเข้าไปในระบบบ้างเพื่อให้อะไรมันง่ายขึ้นบ้างแต่จะพยายามใช้น้อยที่สุด ตอนนี้ลองคิดว่าอั้นที่ 5000 บาท น่้าจะทำอะไรได้เยอะแล้ว แต่ยังไงก็ต้องสร้างระบบขึ้นมา support เป็นระบบหลัก คือพื้นที่-ทาง สมมุติว่ามาได้แล้วว่ามันอุดมสมบูรณ์ ครบ ปุ๋ยมี การจราจรมีหมด ละกัน มีหมด น้ำครบไฟครบ แต่จะลองคิดสร้างวงจรขึ้นมาอ่ะครับ จากคุณ : best เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 12:10:56 A:58.64.111.197 X: TicketID:295959

ความคิดเห็นที่ 14 ตอบแบบนี้ดีกว่าครับ   ระบบแบบที่เจ้าของกระทู้ต้องการ คิดว่าเป็นแบบ เก็บกิน ไม่อยากลงทุนลงแรงมาก คล้ายฝากเงินก้อน กินดอกเบี้ย ก็ทำได้นะครับ แต่ทำไม่ได้กับภาวะโดดเดี่ยวแบบที่บอก อาจต้องพึ่งพาป่าไม้ หรือระบบนิเวศน์ขนาดใหญ่หน่อย (หาของป่า แบบไม่ทำลายล้าง)   สำหรับความคิดของผม คิดว่าทำได้ครับ อาศัยความรู้ที่ผมมีตอนนี้ คิดว่าไม่ยากเกินไป อาจไม่ใช่ภาวะโดดเดี่ยวแบบที่เจ้าของกระูทู้ต้องการ แต่ก็เน้นพึ่งตนเองเป็นหลัก พึ่งสิ่งเกือกูลให้น้อยลง สิ่งจำเป็นสำหรับคนๆหนึ่ง อาจไม่จำเป็นกับคนทุกคนเสมอไป ในทำนองเดียวกัน ความสุขแบบที่คนๆหนึ่งแสวงหา ก็อาจไม่เหมือนกันที่คนอื่นๆ แสวงหาเช่นกันครับ จากคุณ : คนมาบแค เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 12:13:27

ความคิดเห็นที่ 15 คิดถึงตอนแก่เฒ่าด้วยครับ ใครจะดูแล หรือคิดไว้ว่าแก่แล้วไม่ไหวก็ชิงฆ่าตัวตายก่อน แล้วจะไม่คุยกับใครเลยเหรอครับ ปล.ถ้ามีที่สัก 10 ไร่ เงินเก็บสัก 1 ล้าน ไม่มีภาระเรื่องลูก หลาน พ่อ แม่ พี่น้อง หาเมียสักคน (เอาคนที่อยู่แบบพอเพียงได้นะ) ก็คงจะดีไม่น้อยครับ จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 12:39:35 A:202.149.127.130 X: TicketID:283347

ความคิดเห็นที่ 16 ต้องแยกออกเป็นสองกรณีนะครับ สำหรับคำถามนี้ ระหว่าง "ลงทุนครั้งเดียว" กับ "การไม่ใช้เงิน" การลงทุนครั้งเดียว เป็นไปได้เสมอครับ อย่างความเห็น 14 บอกก็ได้ ฝากธนาคารกินดอก ไม่ต่างอะไรกับการลงทุนครั้งเดียวในการเกษตรหรอกครับ การไม่ใช้เงิน ทำไม่ได้ครับ โดยเฉพาะการมองเงินในระดับทฤษฎี คือการ "แลกเปลี่ยนสินค้า" เพราะยังไง เราก็ต้องยังต้องการปัจจัยจากภายนอก (เช่นตอนป่วยไข้อย่างความเห็นสองบอก) จากคุณ : outsider_from_within เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 12:42:09

ความคิดเห็นที่ 17 วิธีคิดของคุณสี่จุด ยังติดอยู่ในกรอบเดิมๆ แบบคนเมือง ที่คิดว่าการใช้ชีวิตทำเกษตรยังชีพเป็นเรื่องลำบาก คุณภาพชีวิตต่ำ และมีความไม่สะดวกต่างๆ เพราะเอาไปเทียบกับชีวิตแบบในเมือง ทำงานในเมืองอาจจะคิดว่าสะดวกสบายกว่า เดินทางไปไหนสะดวก มีอาหารให้ซื้อกินอยู่ทั่วไป ติดต่อสื่อสารได้สะดวก มีเนทมีข้อมูลให้อ่าน ถ้ายังไปทำงานทุกวันก็จะไม่อดตายมีกินแน่นอน แต่เกษตรยังชีพ ไม่จำเป็นต้องเดินทางไปทำงาน (ดังนั้นถึงจะไม่มีถนนหนทางก็ไม่เป็นไร) เพราะอาหารมีอยู่รอบตัวเดินไป เก็บมาก็ทำอาหารกินได้แล้ว และใช้เวลาดูแลน้อยมาก วันละหนึ่งถึงสองชั่วโมงเท่านั้น ทำนาปลูกข้าวกินเอง ยังจะง่ายกว่านั่งคิดผลิตภัณฑ์วางแผนการตลาดสร้างแบรนด์ เพื่อที่จะได้เงินเอาไปซื้อข้าวอีกที เนทหรือการสื่อสารแทบไม่มีความจำเป็น มีอาหารที่อยู่อาศัย ก็ไม่รู้จะต้องการเนทไปทำไมอีก เกษตรยังชีพ ไม่ต้องการการสร้างผลผลิตเยอะแยะมากมาย ไม่ต้องหาเงินเยอะ ไม่ต้องใช้เงินเยอะ และไม่ต้องเอาชีวิตไป แขวนไว้กับราคาน้ำมัน ราคาทอง หรือนักการเมืองฉ้อฉลปั่นราคาสินค้าแพง ลองดูวิกฤติน้ำมันปาล์มที่เพิ่งเกิดขึ้น นั่นเป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่า ถึงจะหาเงินได้เยอะ แต่ตอนมันไม่มีขาย ถึงมีเงินก็ ซื้อไม่ได้ และต่อไปมันก็จะเกิดกับสินค้าอื่นๆ อีก เรื่องเจ็บป่วยไม่สบาย คนที่อยู่กับธรรมชาติ จะสุขภาพดีกว่า เจ็บป่วยน้อยกว่า คนในเมืองก็เลย "ต้อง" หาหมอได้สะดวกๆ ไงล่ะครับ คุณจะเลือกชีวิตแบบที่สามารถไปหาหมอได้สะดวก หรือชีวิตที่ไม่จำเป็นต้องหาหมอล่ะครับ แล้วเวลาแก่เฒ่า? คนแก่ที่อยู่ในเมืองก็ต้องพึ่งพาลูกหลานดูแลเหมือนกันนี่ครับ แถมหมดสภาพเร็วกว่าด้วย อายุ 60 เค้าก็ ไม่ให้ทำงานแล้ว เทียบกับออกไปอยู่กับธรรมชาติ อายุ 70-80 ยังฟันดินฉับๆ ได้อยู่เลย อยากให้ลองเปิดหูเปิดตาดูวิถีชีวิตแบบอื่นๆ บ้าง แล้วจะเห็นว่าสิ่งที่เราคิดว่าจำเป็น จริงๆ แล้วไม่ได้จำเป็นอย่างที่คิด ไหนๆ ตอนนี้ก็มีเนทใช้ ก็ลองหาข้อมูลของคนที่ชื่อ โจน จันได ดู หรือถ้าคิดว่าเรามันโตมาในเมืองจะไปอยู่อย่างนั้นได้ยังไง ก็ลองหาคำว่าเจ้าชายผักดู หรือลองติดตามรายการฉันจะเป็นชาวนาของคุณอุ้มดูก็ได้ จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 13:51:19 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 18 ดูทีวีที่ตัด-คัดเอาเฉพาะคนที่"รอด"มานำเสนอ เพราะผู้วางผังรายการเค้ารู้ไง เพราะว่ามันมีพวกที่มีแนวคิดโรแมนติกเพ้อฝันอยู่อย่างนี้เยอะ รายการมันเลยขายได้ ไปดูตามโรงพยาบาลในพื้นที่รอบนอกห่างไกลบ้าง คนมาเข้าคิวรักษา นั่งรถเข้ามากันตั้งแต่ตี 4...ใคร??? เกษตรกรผู้แข็งแรงจากการสูดธรรมชาติอากาศบริสุทธิ์ของคุณทั้งนั้น อายุเฉลี่ยของคนเมื่อ 100 ปีก่อน อยู่ที่ 50-55 ปี แต่ก็เลือกยกเฉพาะคนที่อายุยืนเป็นกรณีพิเศษมานำเสนอว่า การอยู่ท่ามกลางธรรมชาติอันแสนบริสุทธิ์ทำให้อายุยืนยาว ระวังนะคุณ "ปลาแสนกวน" วันไหนไปดูหนังยอดมนุษย์เข้า อย่าเผลอเอาผ้าปูที่นอนมาทำผ้าคลุมตัวแล้วกระโดดลงมาจากหลังคาบ้านเอาล่ะ...lol จากคุณ : T.F.S เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 15:30:43 A:68.123.207.222 X: TicketID:313304

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าทำงานรับจ้าง ได้เงินตามค่าจ้างขั้นต่ำ ใน กทม. ก็ได้แค่วันละ 215 บาท หรือจังหวัดผม ได้แค่วันละ 167 บาท ทำงานเดือนละ 30 วัน ได้เงิน 167*30 = 5010 บาท แต่คุณเล่นสมมุติว่าได้เงินเดือนละ 5000 บาท เปล่าๆ เลย แล้วยังจะว่าอยู่ด่้วยการเกษตรอย่างเดียวได้หรือครับ ผมว่า 5000 บาทนี่มากพอที่จะมีชีวิตอยู่ได้แน่ๆ แต่คงไม่สบายนัก แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 54 16:07:25 จากคุณ : ผลึกความคิด เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 15:49:41

ความคิดเห็นที่ 20 #17 ผมเติบโตจากบ้านนอกครับ แม้จะมาเรียน และทำงานในเมืองหลวงก็ตาม ผมเห็น เกษตรกรแท้ๆ ที่ทำงานหนักตั้งแต่เกิดยันตาย ถูกจำกัดการใช้ชีวิตด้วยวาทกรรมสวยหรู จากคนเมืองหลวงเสมอๆ ฟังที่คุณพูดแล้ว คุณเข้าใจผิดไปเยอะเลย ผมจะเล่าให้ฟังแล้วกัน  จะเล่าให้ฟัง ถึงสิ่งที่ผมเห็นตั้งแต่เด็กยันปัจจุบัน ที่อาจแตกต่างจากรายการทีวีที่คุณได้ดู :P เกษตรกรแท้ๆทำงานตั้งแต่เด็กยันตายครับ ตอนเด็กๆหลายคนหน้านา ก็ต้องโดดเรียนไปช่วยพ่อแม่ทำนากัน บางคนขาดเรียนมากจนต้องซ้ำชั้น หรือวันธรรมดาก็ต้องรีบกลับบ้านไปช่วยทำงานบ้าน ไม่มีเวลาไปเรียนพิเศษหรือไปเล่นอะไรเท่าไรหรอก(มีแต่ลูกข้าราชการ หรือลูกคนค้าขาย ถึงจะมีโอกาส"ว่าง" หลังเลิกเรียน) หรืออย่างดีก็ไปรับจ้างเล็กๆน้อยๆ ได้เงินค่าขนมมาบ้าง หรือจนแก่ๆ 60-70 ไม่ทำงานหนักก็จริง แต่ก็ต้องมารับจ้างงานเล็กๆน้อยๆ เช่นรับจ้างดายหญ้า ทำงานตากแดด ในขณะที่คนเมืองเกษียณมาใช้เงินบำนาญ ทำแต่งานอดิเรกกันแล้ว รพ.ชุมชนที่ผมเห็น ก็มีชาวบ้านมาต่อคิวตั้งแต่ตี 5 เพื่อนผมเป็นชาวเขายิ่งลำบากใหญ่ ต้องนั่งรถ 4x4 ลงจากดอยตั้งแต่ตีสามตีสี่ มาถึงในเมืองก็ 7-8 โมง(เดินทางสามชั่วโมง ทั้งๆที่ระยะทางแค่ไม่กี่สิบกิโลเมตรครับ) แถมหมอประจำรพ.ชุมชนก็มีแค่สามคน จะมีคนนึงเป็นผ.อ.ที่จะไม่มีเวลาเหลือมาตรวจคนไข้เลย เหลือสองคนผลัดกันเข้าเวร แล้วคนมาต่อคิววันละเป็นร้อยคน คุณคิดว่าเขาต้องรอคิวกันนานแค่ไหน? หรือใครว่าคนชนบทไม่เจ็บป่วย? สงสัยจะไม่เคยมารพ.ชุมชนด้วยตัวเอง หลายๆโรคก็ทนๆเจ็บ จนทนไม่ไหวถึงค่อยมารพ.กัน ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นจนหนักแล้วนั่นแหละ ถึงได้ยอมมา( เดี๋ยวนี้ค่อยดีขึ้นหน่อยมีบัตรทอง 30บาท คนป่วยกล้ามาหาหมอเร็วขึ้น แต่จำนวนหมอก็เท่าเดิมอยู่ดี) หรือถ้าจะมองว่าใครแข็งแรงกว่าจริงๆ ดูอายุขัยเฉลี่ยได้เลยครับ ตอนนี้ผมไม่มีอ้างอิง แต่จำได้ว่า อายุขัยเฉลี่ยคนในเมืองสูงกว่า คนชนบทเยอะเลย เพราะความพร้อมในการเข้าถึงบริการสาธารณสุขนี่แหละ การเดินทางไม่ลำบาก? คุณเคยนั่งเกวียนไหมครับ? เกวียนที่ใช้วัวเทียมเกวียนเลยนี่แหละ  ผมเคยไปลองนั่งมาแล้ว แค่ไม่กี่นาทีก็เจ็บก้นหมดแล้ว แถมช้าสุดๆ ดีกว่าเดินนิดเดียว แต่ชาวบ้านเขาก็ต้องใช้มันเดินทาง เพื่อขนสินค้า หรือเอาของมาขายในตลาด (เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว เพราะเปลี่ยนไปใช้รถอีแต๋นบ้าง รถกระบะบ้าง) หรือแม้แต่ชาวเขา ก็ต้องพึ่งพารถ 4x4 เพื่อเดินทางลงจากบนดอย เข้ามาในเมือง(จะค้าขาย หรือมารพ.ก็แล้วแต่) ไม่ใช่หนังจีนนะครับ จะได้เดินด้วยเท้าเปล่าไปทำธุระได้ทุกวัน ค่าใช้จ่ายถึงจะเอาถูกสุดแบบเกวียน ก็ต้องเสียค่าทำล้อ ค่าวัว(ไม่ได้มาฟรีๆนะ) สุดท้ายประสิทธิภาพมันก็สู้รถอีแต๋นไม่ได้เลย ส่วนเกษตรกรที่ประสบความสำเร็จจริงๆก็มีครับ แต่ด้วยเงื่อนไขที่เขามีมากกว่าคนอื่น เช่น มีที่ดินมรดกมาอยู่แล้วหลายสิบไร่ (เกษตรกรไทยส่วนใหญ่เป็นแค่ผู้เช่าที่ทำนานะครับ) หรือได้เงินก้อนจากธุรกิจอื่น มาลงทุนระบบเต็มรูปแบบ(ใช้เทคโนโลยีเต็มๆ) ซึ่งไม่ใช่เกษตรกรโดยส่วนใหญ่ของประเทศแน่นอน ซึ่งคนส่วนที่เหลือนี่แหละ ที่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก จะเอาทุนจากไหน? ก็เอาที่นามรดกไม่กี่ไร่ไปจำนองบ้าง ขายบ้าง สุดท้ายก็อยู่ในวังวนหนี้ไม่รู้จบนี่แหละครับ ทุกวันนี้ลองหันไปมองเพื่อนๆเก่าของผมดู หลายคนลูกชาวนา แต่เขาก็พยายามดิ้นรน เรียนหนังสือสูงๆ(พ่อแม่หลายคนยอมขายนา ส่งมาเรียนมหาลัยในเมือง) จนหางานในเมืองทำได้ ไม่ใช่เพราะเขาหลงแสงสี แต่เพราะเขาเข้าใจดีว่า อาชีพเกษตรแท้ๆมันลำบากเพียงใด ชนิดคนที่ดูแต่จากรายการทีวีคงไม่มีวันเข้าใจครับ กลับมาประเด็นหลักจขกท. ถ้าเอาตาม #14 ว่ามาก็เป็นไปได้ครับ หรือแนวคิดที่ผมว่าไปถ้ามีเงินบำนาญ หรือเงินเก็บก้อนใหญ่ๆ(หลายๆแสนนะ) ไว้ใช้ตอนลำบากหรือจำเป็น แต่มันก็จะคล้ายกับการ ปลูกพืชผักสวนครัว เลี้ยงไก่เล็กๆน้อยๆ ตามที่ชาวบ้านตามชนบทเขาทำอยู่แล้วนี่แหละ ถ้าจะทำเต็มระบบ ก็ต้องใช้เงินก้อนใหญ่ลงทุนพอสมควร แล้วต้องใช้เงินข้างนอกเติมเข้าระบบเรื่อยๆอยู่ดี ซึ่งยังไงมันก็ไม่ใช่ระบบปิดหรือโดดเดี่ยว ที่จะทำงานได้ตลอดไปโดยไม่พึ่งพาเงินจากภายนอกเลยครับ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 15:54:49

ความคิดเห็นที่ 21 มาช่วยต่อครับ เอาแบบหลักๆเลยนะครับ 1.ต้องปลูกข้าวพอกินทั้งปีใช้ พื้นที่เท่าไหร่ 2.พริก หอม กระเทียม พื้นที่เท่าไหร่(3 อย่างนี้ค่อนข้างจะจำเป็นต้องมี) 3.ผักสวนครัวอื่น ผักกาด คะน้า แตงกวา ผักชี อื่นๆ พื้นที่เท่าไหร่ 4.ขิง ข่า ตะไคร้ มะนาว มะกูด มะละกอ (ถ้าจะเอาโปรตีน ก็ถั่วลิสงด้วย) 5.กินปลานิลก็แล้วกันเลี้ยงง่ายดี วันล่ะ 1 ตัว พื้นที่ขุดบ่อเลี้ยง 500 ตัว(เผื่อตาย) 6.ดงไผ่ พื้นที่เท่าไหร่(สร้างที่พัก + จักสานของใช้ + กับดักสัตว์) 7.ดงหญ้าคา พื้นที่เท่าไหร่ 8.ต้นยูคา พื้นที่เท่าไหร่ (เอาไว้ทำฟืน+ถ่าน) 9.เครื่องครัว (ถ้าจะปั้นเอง)มีพื้นที่เผาด้วย 10.น้ำตาล(เผื่ออยากกินหวาน)ก็ทำเองครับจาก อ้อย หรือ ตาล (เลือกเอาว่าจะปลูกไร) 11.เลี้ยงเป็ดด้วยเลย สัก 5 ตัว(ไหนๆก็มีบ่อแล้ว) อันนี้เลี้ยงไว้กินไข่นะ 12.อันนี้สำคัญ เกลือ ยังไงก็ต้องแลกเปลี่ยนจากภายนอก (ซื้อมาตุนไว้เลย 50 ปี) 13.น้ำมัน ก็ปลูกมะพร้าว 14.แหล่งน้ำ (สำคัญที่สุด) เอาจากไหน ฟ้าฝน บ่อบาดาล ห้วย คลอง แนะนำบ่อบาดาล ลงทุนเจาะและติดหัวโยก จะได้ไม่ต้องใช้ไฟฟ้า และอีกอย่าง น้ำบาดาลเอาขึ้นมาแกว่งสารส้ม ทิ้งไว้พักนึงก็ดื่มได้ไม่ยุ่งยาก อุปกรณ์ 1.มีด ขวาน (หินลับ) 2.จอบ 3.เสียม 4.ตะบันไฟ ไม้ขีด ไฟแชค (สะดวกอันไหนเอาอันนั้นซื้อมาตุนไว้) 5.เครื่องมือช่าง ที่ไม่ใช่ไฟ สว่าน กบ สิ่ว ค้อน เลื่อย รวมๆผมให้พื้นที่ 5 ไร่ ถ้า 1 ไร่คงไม่พอ เรื่องบัตรประชาชน ขาดก็ไม่ไปต่อ (ไหนๆก็ตัดโลกภายนอกแล้ว) ไฟฟ้าเลิกใช้ เรื่องเครื่องนุ่งห่มอีก ปลุกหม่อน เลี้ยงไหม ปลูกงิ้ว ปล.ถ้าไม่สบาย แบบเล็กๆน้อย รักษาเองได้ แต่อย่าเป็น เบาหวาน กับมะเร็งแค่นั้นพอ จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 16:35:06 A:202.149.127.130 X: TicketID:283347

ความคิดเห็นที่ 22 ^ อันนี้อยู่คนเดียวนะครับ ถ้ามีครอบครัวมีลูกหมดสิทธิ์ทันที แต่จะทำได้ก็ต่อเมื่อไม่ให้ลูกๆเรืยนหนังสือครับ และพื้นที่ต้องเยอะขึ้นอีก (ไม่ให้เรียนหนังสือจะผิดกฏหมายป่าวนะ) จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 16:41:35 A:202.149.127.130 X: TicketID:283347

ความคิดเห็นที่ 23 มีอีกกระทู้ ที่น่าจะเอามาเทียบเคีัยงได้ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X10462256/X10462256.html ถ้าปลูกข้าวกินเอง สำหรับ 1 คน ต้องใช้เนื้อที่ในการปลูกขนาดเท่าไหร่ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 16:45:28

ความคิดเห็นที่ 24 ผมก็โตมาในอาชีพนี้นะครับ ตั้งแต่เด็กก็ทำงานหนักมาตลอด ถึงทุกวันนี้ที่บ้านผมจะเลิกทำเกษตรไปแล้ว เพราะส่งผมและพี่น้องเรียนจบ มีงานมีการทำกันหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้เงินแยะ ก็เลยหยุดทำ อย่าแปลกใจครับ เป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าทำเกษตรแบบปราณีต พึ่งพาตนเอง (แบบบ้านผม) ยังไม่เคยเป็นหนี้้ล้นพ้นตัว แถมส่งเสียลูกเรียน 3 คน ได้อีก ที่จริงผมอยากจะบอกว่า คนที่ทำเกษตรจริงๆ คือทำเพื่อกินก่อน เหลือถึงขาย พอได้สตางค์จากการขายมา จึงค่อยๆ ปรับปรุงการผลิต หรือ ทำเพิ่มขึ้น ไปเป็นลำดับ มองหาลู่ทางพัฒนาตัวเอง ไปอบรม หรือปรึกษาหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่น ถ้าเลี้ยงหมู หลายๆคนอาจไม่รู้ว่า ยาของปศุสัตว์ราคาถูกกว่ายา ที่พวกเซลล์วิ่งขายมาก ไม่ฟุ้งเฟ้อ มองโลกแต่ทางได้ จะเอาถ่ายเดียว บอกตรงๆ ผมยังไม่เห็นใครจนเลยครับ ที่ๆบ้านผมทำก็แค่ 5 ไร่ ไม่ได้มายอะไร จุดสำคัญคือ ต้องมองทุนตัวเองให้ออก อย่ามองแต่กำไรที่คนอื่นได้ เห็นเค้าได้ก็แห่ทำตามๆกันไป จ้องแต่จะเอาตามให้ได้อย่างเค้าครับ ขอโทษที่พูดเรื่องพวกนี้แทรกในกระทู้ แค่อยากแบ่งปั่นประสบการณ์ของตัวเองเท่านั้น มันเป็นเรื่องยากที่จะเปลี่ยนความคิดคนทำเกษตรในยุคนี้ ที่คิดแต่ว่าต้องมีที่แปลงใหญ่ มีรถแทรกเตอร์ ต้องขุดคลอง หาแต่เครื่องทุนแรง ยา ปุ๋ย อย่างนี้แค่เริ่มก็ผิดทางแล้วครับ ผมเองวางแผนว่าจะ เกษียณตัวเองเร็วหน่อย ตอนนี้ใจอยากแต่จะกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม ผมไม่กลัวอดตาย เจ็บตาย หรอกครับ ปู่ ย่า ผม อ่านเขียนไม่ออก เค้ายังทำกินมากันได้ ผมเองถูกส่งเสียให้เรียนมามากขนาดนี้ อดตายก็สมควรแล้วครับ อยู่ไปก็อายไส้เดือนเปล่าๆ จากคุณ : คนมาบแค เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 17:00:20

ความคิดเห็นที่ 25 ตอบจขกท. งดปลูกข้าว ปลูกยากยุ่งยาก ปลูกผลไม้ปนๆกันไป กล้วย มะม่วง น้อยหน่า ฯลฯ ตามสภาพดิน กะให้มีผลไม้ออกเฉลี่ยๆทั้งปี ปล่อยไก่ - เป็ด(ถ้ามีบ่อน้ำ/แม่น้ำผ่าน)   ถ้าดินดี มันจะหาไรกินได้เอง เน้นกินไข่เป็นหลัก ปลูกพริก ตำลึง ฯลฯ พวกผักที่ขึ้นง่ายๆ ...ที่คิดออกมีเท่านี้- - ปล. เคยอ่านเรื่องของอิสราเอลที่ปลูกผัก(สลัด)บนทราย เลี้ยงปลา(สเตอร์เจี้ยน เพื่อเอาไข่คาเวียร์)กลางทะเลทราย ฯลฯ จนรวย มีเงินสดเข้ามาอย่างอื้อ แต่เขาลงทุนแบบใช้เทคขั้นสูง ลงทุนเยอะ ทุกอย่างวิจัยมาอย่างละเอียดยิบเลย จากคุณ : tanakeme เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 18:03:10

ความคิดเห็นที่ 26 ถ้าลงแรงเองทุกอย่าง คงไปไม่รอดครับ หรือถ้าจะมีชีวิตอยู่ คงไม่พ้น 50 ปีดอก งานทุกอย่างที่ใช้แรงนั้น มันบั่นทอนกำลังกายลงไปด้วยในขณะเดียวกัน สองอาทิตย์ก่อน ผมขายโกดังไม้ไปหลังหนึ่ง แล้วมีคนงานมารื้อออกไป คนงานคนที่แก่ที่สุด อายุ ห้าสิบกว่าปี ทุกคนเรียกเขาว่า 'ป๋า' เนื้อหนังเหี่ยวย่น ผมขาวไปครึ่งหัวแล้ว และคนงานคนอื่นเรียกผมว่า "พี่"   ทั้งๆที่ข้อเท็จจริงคือ คนที่ถูกเรียกว่า "ป๋า" นั้น อายุน้อยกว่าผม ตายละวา แล้วผม อายุเท่าใดกันนี่ --------------------------------------------- ถ้าจะอยู่รอดได้ คงต้อง อยู่กันเป็นสังคม เป็นหมู่บ้านหลายๆ หมู่บ้านรวมกัน สัก 10 หมู่บ้าน และมีความหลากหลายรวมอยู่ในนั้น เช่นหมู่บ้านแรก ถนัดทางสมุนไพร หมู่บ้านที่สอง ถนัดทางตีมีด ทำเครื่องมือเหล็ก หมู่บ้านที่สาม ถนัดทางเลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ หมู่บ้านที่สี่ ถนัดทางเครื่องไม้เครื่องเรือน ฯลฯ ส่วนพื้นฐานทั่วๆไป ที่จะมีร่วมๆกันคือ มีการทำนา ทำไร่ แบบพอบ้าง ไม่พอบ้างไปตามประสา คำว่า "พอเพียง" นั้นเหมือนคำขลัง ใครนำไปใช้หรือกล่าวอ้างได้ถือว่าเป็นยอดคน ทั้งๆ ที่ข้อเท็จจริงแล้ว แทบทำไม่ได้ หากไม่อาศัยปัจจัยภายนอก เอาหละกลับมาที่ กลุ่มหมู่บ้านอันหลากหลาย ถ้ามีจริง และครอบคลุมปัจจัยพื้นฐานกันครบ อย่างนี้พออยู่รอดครับ   หากเป็นอย่างนั้น  ก้อต้องมีข้อแม้ด้วยว่า ต้องไม่เป็นโรคหรือมีอาการอะไรที่รักษายากนะครับ เช่นมะเร็ง หัวใจ ความดัน เบาหวาน ฯลฯ ถ้าเป็นแบบที่ผมว่ามา คงอยู่ได้ แต่ต้องทำใจนะครับ ว่ามันอยู่แบบ มีชีวิตเพื่อไม่ให้วันนี้ต้องตาย นะครับ ความแก่ชรา ย่อมเข้ามาเยือนทุกคนไป ไม่นานชีวิตต้องจบลง น่าเสียดาย สภาพแบบที่ว่า น่าจะจบลงเร็วกว่า แบบอื่น จากคุณ : น้าพร เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 18:55:22

ความคิดเห็นที่ 27 เอาแค่อยู่รอดใช่ใหม    มีที่คนละไร่   ถ้าผัวเมียสองคน ก็ 2 ไร่ ตอนแรกสุดมันต้องมีแรงส่งจากภายนอกก่อนเอาของจำเป็นมาจากภายนอก    ต่อไปก็ทำตัวเหมือนคนป่าก่อน กินทุกอย่างที่กินได้ ที่มันมีในพิ้นที่ตัวเอง เลิกคิดถึงการกินแป้งโดยการกินข้าวเลย  มันเปลืองใช้ที่ปลูกเยอะ ผมแนะนำกินเผือกกินมัน โดยเฉพาะมันสำปะหลัง ปลูกง่าย ผลผลิตต่อไร่สูงกว่าข้าวลิบลับ พวกเผือกพวกบอนกระดาษนี่ก็ให้แป้ง ปลูกต้นตะขบซึ่งมีผลรสหวานให้กินตลอดปี แถวเป็นอาหารนก ค้างคาว  ซึ่งเราอาจใชพวกนี้เป็นแหล่งโปรตีน  กบเขียดและแมลง  จับมาตากแห้งไว้กินตอนหลัง   เมื่อกินจนรอดแล้วก็เริ่มตั้งตัวเตรียมรุก ปลูกตันไม่ที่กินได้ทุกชนิด ถ้าไม่มีเมล็ด ก็รอหน้าฝนให้มันงอกเอง แล้วเราก้เลือกว่าจะเอาอันใหนไว้ จะบำรุงอันใหน การดูแลก็ดูแค่ให้น้ำบ้าง พรวนดินบ้าง ของพื้นเมืองมันทนอยู่แล้ว พืชส่วนใหญ่จะมีส่วนที่กินได้กินได้ แต่เราต้องมีความรู้มาเองบ้าง การใช้ไฟก็ก่อกับกิ่งไม้เล็กๆเอาไม่ต้องท่อนใหญ่แบบในหนัง เปลือง เอ้อเหนิ่อย  เอาเป็นว่า มีความเป็นไปได้ที่จะดำรงชีพด้วยการทำเกษตรในพื้นที่ 1 ไร่ ให้หาทางออกเอง มันมีหลายทาง ไม่มีสูตรสำเร็จ เจ็บป่วยพึ่ง 30 บาท จากคุณ : precham เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 20:20:34

ความคิดเห็นที่ 28 มืดบอดกันแท้ๆ เอาความเคยชินในชีวิตคนเมือง ไปตัดสินการใช้ชีวิตแบบพอเพียง ใช้เงินเป็นตัววัด เอาชีวิตคนเมืองเป็นมาตรฐาน ท่านเจ้าของกระทู้ที่เคารพ สถานที่สอนหรือฝึกอบรมให้ท่านทำกินได้โดยพึ่งตนเอง มีหลายที่แล้ว คนเมืองที่ไม่โง่งั่งปัญญาอ่อน ก็ไปทำกันมากมายแล้ว ท่านอย่าไปพะวงเรื่องมาตรฐานมืดบอดของคนเมืองในระบบทุนนิยมสามานย์เลย ข้าพเจ้าจะบอกว่า มีคนทำได้แล้วทำได้จริง มีสังคมสำหรับคนเช่นนั้นอยู่ สังคมที่ท่านจะต้องเข้าไปศึกษาเรียนรู้ แล้วจะพบสัจธรรมความจริง ทำได้หรือไม่ได้ ท่านต้องทดลอง ขี้ขลาดตาขาว โง่เง่าอยู่ในกะลาทุนนิยม ทำไม่ได้ แน่นอน จากคุณ : ข้าพเจ้า เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 20:50:08 A:192.168.200.189 X:101.108.8.89 TicketID:295916

ความคิดเห็นที่ 29 การ พูดลอยๆ ว่ามืดบอดนั้น เป็นการสะท้อนทัศนะการมองโลกของคนพูดได้ชัดดี ผมนั้น ครั้งที่เป็นเด็ก ที่บ้านไม่มีไฟฟ้า ต้องจุดตะเกียงน้ำมัน สมัยนั้น ไม่มี TV มีแต่วิทยุถ่านไฟฉาย หลายสิบก้อน แสงไฟจากตะเกียงเจ้าพายุ เป็นแสงที่สว่างที่สุดที่เคยเห็น เงินไม่สำคัญ แต่การมีกิน มีอาหารครบ 5 หมู่ มีเสื้อผ้า ใส่ แล้วมีสบู่มาฟอก ให้สะอาดนั้น เป็นเรื่องใหญ่มาก และบ้านเพียงครอบครัวเดียว จะทำให้ครบนั้นคงจะเป็นไปได้ยากมาก ครบทั้งปัจจัย 4  และครบทั้งอาหาร 5 หมู่   จำได้ว่า ปีหนึ่งได้มีโอกาสสวมเสื้อผ้าใหม่คนละ 2 ชุดเท่านั้น ต้องนั่งรถไปซื้อในเมืองอีกต่างหาก มีหมู่บ้านหนึ่ง ห่างจากบ้านผม สองสามกิโล โดยต้องเดินข้ามทุ่งไป ไปขอให้เขาตีมีด เพราะในหมู่บ้านผม ไม่มีช่างตีมีด แล้วอย่างนี้ จะทำการเกษตรได้อย่างไร เราเองตีมีดไม่เป็น จอบเสียมก็ทำไม่ได้ ขวานหรือเครื่องมือทางการเกษตรอื่นๆล่ะทำไง ถ้าโดนแมลง หรือโรคระบาดเข้ามาในไร่ ในสวน จะทำไง ให้จุดธูปบนบานหรือ พอพูดอย่างนี้ ก็จะมาแย้งอีกว่า ต้องปลูกพืชให้สมดุลดิ มันจะไม่ได้เกิดโรค โอ้ยย คุณครับ คำพูดแบบนั้นสวยหรูครับ แต่ทำไงล่ะ ลองว่ามา แล้วไม่ต้องมาย้อนว่า ให้ลองหาดูเอาเอง ที่ มีอยู่นั้น เขาก็ไม่ได้อยู่เอง โดดๆ ครับ เขาล้วนแต่พึ่งพิงผู้อื่นบ้าง ไม่มากก้อน้อย เรื่องอยู่ คนเดียวโดดๆ แล้วเอาตัวรอดได้ เห็นอยู่ครั้งเดียว ก็ในหนังสือ เรื่อง  Robinson Crusoe หลังจากนั้น ก็ไม่เคยเห็นอีกเลย ------------------------------------------------------------------------ ถ้าจะใช้สมอง สติปัญญาตรองดู มากกว่าจะเอาความปักใจเชื่อว่ากรูถูกคนอื่นล้วนโง่เขลา หรือมืดบอด ผมเชื่อว่า คงเห็นความจริงได้ไม่ยาก จากคุณ : น้าพร เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 22:03:51

ความคิดเห็นที่ 30 #18 และ #20 นี่สงสัยต้องเลคเชอร์ให้ฟังยาวหน่อยซะแล้ว ใครบอกกันครับว่าผมเอามาจากทีวี? ที่แนะนำให้ไปดูวิถีชีวิตของคนเหล่านั้น เพราะนั่นพอที่จะหาให้คุณดูได้ง่ายที่สุดแล้ว ต่างหากล่ะครับ พวกตอบมักง่ายแบบคุณ ถ้าลองให้เข้าไปสัมผัสจริงๆ ก็คงอ้างโน่นอ้างนี่ไม่สะดวกนานาประการ แล้วมา นั่งหลังคีย์บอร์ดคิดเองเออเองว่าโอ๊ยเคยเห็นมาแล้ว ไม่ดีหรอก อยู่ไม่ได้หร๊อก นี่ก็พยายามยกตัวอย่างที่แตกต่างกันแล้ว โจน จันไดเป็นลูกชาวนา เกิดและอยู่กับดินกับทราย เข้าไปทำงานในเมือง ดิ้นรน ไปจนคิดได้ว่าทำไมต้องเสียเวลามาทำงานวันละ 8 ชั่วโมง แล้วเอาเงินมาซื้อข้าว ทำไมไม่เอาเวลาไปปลูกกินเองเสียเลย จะไปทำให้มันยุ่งยากทำไม เจ้าชายผักเป็นเด็กวัยรุ่นกรุงเทพ เกิดและโตที่กรุงเทพ ใช้ชีวิตแบบคนกรุงเทพ ไม่ได้มีที่ดินหรือมีสวนอยู่ต่างจังหวัด และก็ ไม่เคยคิดที่จะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด แต่หัดปลูกผักกินเองในบ้านจนทุกวันนี้สามารถถ่ายทอดแนวทางการพึ่งตนเองให้กับ คนจำนวนมากได้ คุณอุ้มก็ผู้หญิงกรุงเทพ บอบบาง เป็นดารา ฐานะก็ดีอยู่แล้ว ความรู้เรื่องทำนาทำไร่เป็นศูนย์ แต่ทำไมถึงดิ้นรนอยากปลูก ข้าวกินเอง ที่อยากให้ดูอยากจะให้ดูวิธีคิดของเขา ว่าเขาคิดกันอย่างไร มันมีมิติที่ต่างกันไป มันไม่ใช่แค่มายาคติเพ้อฝันเล่นๆ แบบ คนกรุงอย่างที่คิดหรอกนะครับ จะพยายามค้านไปซะทุกเรื่องไปถึงไหน มันไม่ได้ดูเท่ทุกครั้งไปหรอกนะครับ จะอยู่แบบพึ่งตนเอง ไม่ได้หมายความว่าต้องหลีกลี้หนีห่างความเจริญ ต้องทำตัวให้ลำบากยากเข็ญซักหน่อย นี่ต่างหากที่ เป็นมายาคติของพวกคุณ! เกษตรกรทั่วไป กับเกษตรยังชีพมันไม่เหมือนกันครับ (หัดไปรู้มาก่อนตอบเสียบ้าง) ถ้าเกษตรกรทุกคนในประเทศนี้เป็น เกษตรยังชีพ ป่านนี้ก็ไม่มีชาวนามาประท้วงหน้ารัฐสภากันแล้วคู๊ณ เกษตรกรเมืองไทยมีเป็นสิบล้านคน แต่เกษตรยังชีพ มีอยู่หมื่นกว่าคนเท่านั้นเอง เทียบกันได้ที่ไหน หัดเปิดหูเปิดตาดูซะบ้าง แล้วจะเชื่อหรือไม่เห็นด้วยยังไงก็แล้วแต่จะเลือก (หาเงินเก็บไว้เยอะๆ ด้วย) ไม่ใช่ยังไม่ทันรู้อะไรเลย เห็นมานิดๆ หน่อยๆ ก็มาปาวๆ แล้ว อ้อ.. สังเกตดีๆ ผมใช้คำว่าเกษตรยังชีพ พึ่งพาตนเอง ไม่ได้ใช้คำว่าเกษตรพอเพียงนะครับ กรุณาดูให้ดีด้วย อย่าสับสน อย่าไปจำมาผิดๆ ถูกๆ แล้วมาเถียงอีกล่ะ จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 22:24:50 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 31 เพื่อจะได้ไม่หลงประเด็นกันไปใหญ่ เพราะต่างคนต่างก็สุดโต่ง การพึ่งตนเองนั้นมีหลายระดับครับ ตั้งแต่ระดับครอบครัว ระดับชุมชน ไปจนถึงระดับประเทศ การพึ่งตนเองในระดับ ครอบครัวนั้น มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วล่ะครับ และก็ไม่เคยมีใครคิดที่จะทำอย่างนั้นด้วย ที่เขาออกไปอยู่กันเขาก็รวมกลุ่มกัน เป็นชุมชน ซึ่งมันก็คือชีวิตที่สมัยปู่ย่าตายายอยู่กันมาตั้งนานแล้ว ไม่ใช่ของใหม่อะไรเลยด้วยซ้ำ แต่ที่มันเกิดเปลี่ยนแปลง คุณภาพชีวิตตกต่ำ อยู่กันไม่ได้ คนหนีเข้าเมือง ก็เพราะการรุกรานจากกลุ่มทุนจากในเมือง (หรือ จะเรียกเท่ๆ ว่าทุนสามานย์ก็ได้ เรียกๆ ไปเหอะ) ไม่ใช่เพราะวิถีชีวิตแบบนั้นมันไม่ดีไม่เหมาะ แล้วโยงเอามาสรุปมั่วๆ แบบนี้ จึงเป็นแนวคิดที่จะอยู่โดยที่ไม่ต้องพึ่งพาปัจจัยจากภายนอก หรือพึ่งพาให้น้อยที่สุด การพึ่งพาในที่นี้ไม่ได้หมายถึงการ ซื้อของจากภายนอกเข้ามาใช้ แต่หมายถึงเพื่อไม่ให้มันมามีอิทธิพลชี้เป็นชี้ตายกับชีวิตเรา ถ้ามันยังมีให้เราเราก็ใช้ไป แต่ถ้ามันไม่มีเมื่อไรเราก็ไม่เดือดร้อน (ไม่ใช่ต้องไปอยู่แบบลำบากลำบนห้ามมีความเจริญอะไรเลย วู้ววว) เอาไว้ถึงเวลาที่มีแต่เงินเต็มบ้าน แต่ไม่มีข้าวสาร(ให้ซื้อ)กรอกหม้อ แล้วค่อยมาถามหาการพึ่งพาตนเอง เกษตรยังชีพ หรือเกษตรพอเพียงก็แล้วกันนะครับ ตอนนี้ก็จีบปากจีบคอบอกอยู่ไม่ได้ไม่ด๊ายย... ไปพลางก่อนก็ได้ไม่ว่าอะไรหรอก จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 22:43:07 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 32 ลองเล่าประสบการณ์ที่ผมไปพบเจอร์มาละกันครับ พ่อของแฟนผมทำงานเกี่ยวกับการส่งเสริมการเกษตรและผมไปช่วยงานบ่อย อันดับแรกคุณต้องมีที่ดินพอประมาณ 2 ไร่ขึ้นไป หากท้องถิ่นมีชลประทานเข้าถึง ปลุกพืชท้องถิ่นกลางแจ้ง กางมุ้ง ไร้ดิน หรือปลูกแบบคอนโดก็ว่ากันไป 1. ปลูกขายในท้องถิ่นเน้นปลูกง่าย เน้นความหลาก มีผลผลิตใหม่ออกขายตลอดปี ได้เงินทีละน้อย แต่ได้ตลอดได้เรื่อย เป็นการกระจายความเสี่ยง 2. ปลูกเพื่อส่งขายเน้นผลผลิตมีคุณภาพ พืชไร้ดิน กางมุ้ง เช่น พริกหวาน ผักสลัด ขายส่งออกหรือพวกผักปรอดสารพิษนั่นแหละ ได้เงินก้อนได้เยอะด้วย แต่ความเสี่ยงพอสมควร หากท้องถิ่นคุณไม่มีชลประทาน คุณต้องมีเนื้อที่ 5 ไร่ขึ้นไป ขุดหนองเก็บน้ำกว้างประมาณ 2 ไร่ลึก 4-7 เมตร ที่ต้องขุดหนองน้ำใหญ่เพราะต้องสำรองน้ำไว้ใช้ทั้งปี ระบบน้ำบาลดาลเสริมอีกกันพลาด แต่คุณก็จะได้ประโยชน์จากหนองน้ำ โดยการเลี้ยงปลาในกระชัง (ปลาในกระชังง่ายต่อการควบคุม) ควบคุมอาหารให้พอเหมาะแก่จำนวนปลา แยกปลาที่ป่วยออกง่าย เวลาขายจับได้ง่าย สมมุติปลาสามารถขายได้ภายใน 4 เดือน  เลี้ยง 4 กระชัง ขายทีละกระชังได้ตลอด การวางแผนล่วงหน้าคาดการว่าช่วงไหนความต้องการสูงเพิ่มกระชังปลา แต่ต้องระวังความเสี่ยงทุ่มสุดตัวพังมาเยอะ พื้นที่เหลือก็ปลุกพืชแบบไหนก็ว่ากันไป ตามข้อ 1-2 ที่บอกไปด้านบน เกษตรแบบอยู่รอดต้องมีการแลกเปลี่ยน ผลผลิต - เงิน คนเดียวยากมากที่จะทำครบวงจรได้ หากที่ดินเยอะทำหลายอย่างต้องมีคนงานครับ อันดับแรกคุณต้องมีที่ดินทำเลที่ตั้งไม่ห่างไกลเกินไป มีเงินลงทุนเยอะพอสมควร ศึกษาหาความรู้ (ในประเทศไทยมีเยอะมากทุกจังหวัด) ศูนย์เศรษกิจพอเพียง สถาบันวิจัยในแต่ละภาค หมู่บ้านตัวอย่าง และที่ขาดไม่ได้การวางระบบต่างๆ  การบริหารจัดการ  แหล่งซื้อวัตถุดิบ แหล่งขายผลผลิต จากคุณ : MaxLamphun เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 23:04:32

ความคิดเห็นที่ 33 หากมีที่ดิน 10-15 ไร่  ระบบชลประทานในท้องถิ่นมีประสิทธิภาพ ในจังหวัดลำพูนสามารถทำสวนลำไย แบบที่เจ้าของสวนถือเงินล้านทุกปี ร่องน้ำในสวนปล่อยปลาเลี้ยงชิวๆ จับขายได้เงินหลักแสนปีละ 2 ครั้ง หักค่าไฟฟ้า ค่าปุ๋ย ค่าจ้างคนงาน ค่าเก็บผลผลิต รายได้เจ้าของสวนเหลือปีละเป็นล้าน เจ้าของสวนบริหารจัดการ - มีคนงานทำทุกอย่าง ทำไร่ทำสวน เดี๊ยวนี้ถ้ามีการบริหารจัดการที่ดี เป็นอาชีพที่ไม่จนครับ จากคุณ : MaxLamphun เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 23:21:02

ความคิดเห็นที่ 34 ผมชอบคำถามของกระทู้นี้ เพราะคิดอยู่เหมือนกัน ผมว่าอยู่ได้ แต่ตอนนี้ผมยังไม่มีความรู้นะ ไอเดียผม ก็คือ บ้านก็บ้านดิน ธรรมดาๆ ทำที่เก็บน้ำสำหรับทำเกษตร ใช้เกษตรแม่นยำสูง ควบคุมน้ำไปยังพืชแต่ละต้นอย่างมีประสิทธิภาพ ส่วนอาหารก็ต้องปลูกพวกผลไม้กับผัก ที่มันให้ผลตลอดปี ได้ยินมาว่า มะเขือเทศออกผลเพียงพอจะอยู่ได้ทั้งปี แต่ไม่รู้ใช้เนื้อที่เท่าไหร่ หาแมลงมาทอดกิน เลี้ยงไก่ เป็ด สำหรับกินไข่ ขี้ไก่ ก็ลงน้ำให้ปลามันกินไป ^^ จริงๆแล้วรายละเอียดมันเยอะนะ มันเป็นเรื่องของเกษตรปราณีต มันจะมีต้นไม้หลายชนิดนะ ต้นนี้ไล่แมลง ต้นโน้นทำนู่น ทำนี่ อะไรพวกนี้ แล้วดินมันจะไม่เสื่อม ถ้าไปปรึกษาหน่วยงานที่เกี่ยวข้องน่าจะช่วยได้ (กติกาไม่ได้ห้ามให้ไปหาเงินเพิ่มใช่มะ ^^) อาหารเหลือก็เอาไปขายในตลาด อันไหนแปรรูปได้ ก็แปรรูป เก็บเงินไว้พัฒนาสวน ส่วนพลังงานก็ใช้ ก๊าซชีวภาพ สำหรับหุงต้ม แต่ ... ผมไม่แน่ใจว่า 1 ไร่ จะพอป่าวอะจิ - - จากคุณ : ผู้ไม่รู้เลย เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 23:34:03

ความคิดเห็นที่ 35 แถมอีกอย่าง ระบบปิดเลยกลัวว่าจะเป็นไปได้ยากนะครับ เพราะผมก็ไม่เคยเห็นระบบปิด 100% ยังไงก็ต้องมีการแลกเปลี่ยน มีการพึ่งพากันมั้ง คนเดียวคงไม่สามารถทำได้ทุกอย่าง ต้องมีการพึ่งพาในระดับหมู่บ้าน ระดับตำบล ระดับจังหวัด ระดับประเทศ การแลกเปลี่ยนผลผลิต   ผลผลิต - เงิน - ปัจจัยในการดำรงชีวิต โดยที่เราก็ยังใช้ เงิน เป็นตัวกลางในการแลกเปลี่ยน *-* จากคุณ : MaxLamphun เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 23:40:51

ความคิดเห็นที่ 36 #24 อยากให้ช่วยแนะนำ การทำเกษตรของบ้านคุณครับ เพราะฟังดูถือว่าประสบความสำเร็จและอาจเป็นตัวอย่างได้ ใช้ที่ดินแค่ 5ไร่เอง แต่สงสัยคือทำไมถึงหยุดทำล่ะครับ ในเมื่อคุณบอกเองว่า ทำแบบปราณีตก็อยู่ได้ไม่ลำบาก หรือว่าพอมีรายได้จากทางอื่นสบายกว่าก็เลยเลิกทำ? ตรงนี้มันลักลั่นย้อนแย้งในคำตอบนะครับ ที่คุณบอกว่ารอจะเกษียณค่อยกลับไปทำ เพราะภาระน้อยลง มีเงินเก็บพอสมควร ถึงเหมาะสมที่จะกลับไปการเกษตรได้หรือเปล่า? #28 ช่วยเคาะกะลาโง่ๆของผมหน่อยสิครับ ว่าประสบการณ์ตรงที่ผมเล่ามา มันผิดเพี้ยนไปจากที่ึคุณเคยรับรู้มาตรงไหนบ้าง  เงื่อนไขและทุึนของผู้ที่ประสบความสำเร็จนั้น เป็นเงื่อนไขที่เกษตรกรส่วนใหญ่ในประเทศมีหรือไม่? #30 ตัวอย่างที่คุณยกมา ล้วนแล้วแต่เอา"ทุน" จากในเมืองไปลงทุนการเกษตรที่ตจว.นี่ครับ? ไม่เห็นมีคนไหน เริ่มจากศูนย์ที่ตจว. แล้วทำจนประสบความสำเร็จอยู่ได้สบายๆเลย?(แบบชาวนาที่ต้องเริ่มจากการเช่าที่นาน่ะ) ยังขำที่คุณเล่าเป็นตุเป็นตะใน#17 ยกตัวอย่างจากรายการทีวี โดยไม่พูดถึงข้อเท็จจริงของชนบท ที่ผมเล่าให้ฟังเลยสักนิด ถ้าผมพูดผิดไปก็แย้งมาเสียหน่อยนะ ทำเกษตรเพื่อยังชีพ เอาแค่อยู่รอดได้น่ะได้อยู่แล้ว ผมก็บอกไปแล้วว่าทำแบบเอาชีวิตรอดไปวันๆน่ะได้ ชาวนาตจว.เขาก็อยู่รอดกันมานานหลายร้อยปี แต่อยู่รอดแบบลำบาก บั่นทอนชีวิตตัวเอง อายุขัยเฉลี่ยต่ำ คุณภาพชีวิตต่ำ แบบนี้หรือที่เราอยากเป็นกัน และกล้าเป็นจริงๆหรือเปล่า? แถมยังไม่ตอบข้อแย้ง ที่ผมแย้ง#17 ใน#20 ไปบ้างเลยนะ แกล้งลืมหรือเปล่า? #33 โหทำสวนแค่สิบกว่าไร่ รายได้ปีละล้าน อีกกระทู้นึงบ้านเขาทำนา 40 ไร่ มีสระน้ำเลี้ยงปลาสองไร่ หารออกมาแล้วรายได้ยังเหลือไม่ถึงเดือนละสองหมื่นเลย ( http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X10462256/X10462256.html ) แต่ก็เชื่อว่า ถ้าเลือกผลไม้ที่ราคาดีในบางช่วงก็เป็นไปได้(แต่ก็เสี่ยงน่าดูจากการเลือกตลาด commodity) แต่การลงทุนทางเทคโนโลยีก็น่าจะเต็มๆเช่นกัน(เงินลงทุนเริ่มต้นน่าจะหลักล้าน) ไม่ใช่การทำเกษตรแบบดั้งเดิมแน่นอน จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 00:06:36

ความคิดเห็นที่ 38 โดนลบคคห.ซะงั้น สงสัยติดคำทุนนิยมสาmann ที่ผมลอกคำมาจาก#28 ขี้เกียจพิมพ์ใหม่ยาวๆละ เอาเป็นว่า #31 ทุนนิยมรุกไล่ ทำให้คุณภาพชีวิตคนชนบทต่ำลง? คุณภาพชีวิตจะต่ำลงได้ไงล่ะครับ ก็ทำนามาเหมือนเดิมมาหลายสิบปีนี่นา มันก็เท่าๆเดิมนั่นแหละ กลับกัน ผมว่าทุนนิยม แสดงให้เห็นถึงโอกาส ที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตมากขึ้นเสียอีกตะหากครับ ลองยกตัวอย่าง โรงงานอิเล็คทรอนิกส์แถวบางปะอิน รายได้ operator รายวัน อยู่ที่ 12000บาท ต่อเดือน(รวมโอที) ถ้าไม่รวมโอที ก็ราวๆ9พันกว่าบาท และยังมีสวัสดิการ รักษาพยาบาล ประกันชีวิตหมู่ อาหารราคาถูก การเดินทางฯลฯ เขาเห็นว่าทุนนิยมภาคอุตสาหกรรม มีโอกาสที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตได้ดีกว่าเดิมโดยใช้แรงงานน้อยลงด้วยซ้ำ (ดีกว่าที่ผมบอกไปใน #20) เขาเลยหนีงานลำบาก รายได้ต่ำจากภาคเกษตรกรรมไปไงครับ หรือจะมองภาพโดยรวม สัดส่วนแรงงานภาคการเกตรประเทศไทย มีราวๆ 31% แต่ทำรายได้ GDP เพียง 11%เท่านั้น ในขณะที่แรงงานภาคอุตสาหกรรม มีแค่ครึ่งเดียว(ราวๆ 15%) กลับทำรายได้ GDP มากกว่า 45%! ยังไม่นับถึงรายได้เฉลี่ยของเกษตรกร (เฉลี่ยทุกคนจริงๆไม่ใช่นับเฉพาะที่ทำแล้วรวย) อยู่ที่ 1,230 บาทต่อคนต่อเดือน (คำกล่าวของนายแพทย์จรัล ตฤณวุฒิพงษ์ อดีตผู้ช่วยรัฐมนตรีประจำกระทรวงเกษตรและสหกรณ์, ปี 2549) คุณว่ารายได้พันกว่าบาท มันเพียงพอที่จะทำให้จัดหาปัจจัยสี่ได้อย่างเพียงพอจริงๆหรือครับ? นั่นหมายความว่าแรงงานภาคการเกษตรของประเทศเรา ใช้ปริมาณคนมาก แต่ประสิทธิภาพต่ำ ทำงานหนัก แต่รายได้น้อยกว่าภาคอุตสาหกรรมมาก ทางแก้แบบประเทศที่เจริญแล้ว ก็ต้องโยกย้ายแรงงานส่วนใหญ่ให้ไปทำงานภาคอุตสาหกรรมแทนซะ แล้วแรงงานภาคการเกษตรทีเ่หลือ ก็ต้องพัฒนาการเกษตรโดยใช้เทคโนโลยีเป็นหลัก(เกษตรกร รวยๆที่หลายคนยกตัวอย่าง เขาก็ใช้เทคโนโลยีเต็มๆทั้งนั้น ไม่ใช่ใช้กระบือไถนาแบบดั้งเดิม) มันถึงจะยกระดับคุณภาพชีวิตโดยรวมของคนในประเทศได้ครับ ไม่ได้บอกว่าภาคการเกษตรไม่จำเป็น มันจำเป็นเพราะเป็นภาคการผลิตอาหาร แต่ก็จำเป็นที่จะต้องปรับเปลี่ยน และเรียนรู้การใช้เทคโนโลยีเพื่อที่จะพัฒนาประสิทธิภาพการทำงานครับ จะมาคิดตื้นๆว่า ทำแบบดั้งเดิม แบบเรียบง่าย ให้พอยังชีพไปวันๆก็พอ? คุณอาจบอกว่า รุ่นปู่รุ่นย่าคุณยังอยู่มาได้ ต้องถามกลับว่า แล้วคุณจะจำทนอยู่อย่างย้อนยุคหลายสิบปีที่แล้วได้จริงๆหรือ ทนกับการขาดแคลนปัจจัยสี่ หรือคุณภาพชีวิตแย่ๆได้จริงหรือ? ในเมื่อมันมีโอกาสให้เห็นแล้วว่า มีการทำงานที่ทำรายได้มากกว่า โดยใช้แรงงานน้อยกว่า และส่งผลให้คุณภาพชีวิตโดยรวมดีขึ้นมากกว่า? จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 00:45:23

ความคิดเห็นที่ 39 เกษตรกร Romantic กับเกษตรกร Realistic คุยกัน แน่นอนผมเป็นพวก Realist เพราะพวก Romantic มักจะเน้นที่การเลือกนำเสนอแต่ไม่ชอบที่จะดูค่าเฉลี่ย ชอบเอา Exceptional Case มาเป็นตัวอย่างแต่ไม่ดูว่าส่วนใหญ่เป็นยังไง แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 54 02:12:42 จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 02:12:26

ความคิดเห็นที่ 40 อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค และ สิ่งบันเทิงเล็กๆน้อยๆ ตามประสามนุษย์ ลองนึกดูว่า เราจะทำอย่างไรให้สนองความต้องการพื้นฐานข้างบนนี้ได้อย่าง "เพียงพอ" เสียก่อนครับ บ่อยครั้ง ความฝันกับความจริงไม่ได้อยู่บนเส้นทางเดียวกัน จากคุณ : NATSKI13 เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 10:15:27

ความคิดเห็นที่ 41 คือที่ผมเบื่ออย่างหนึ่งก็คือ เวลาคุยอะไรที่เป็น mass มันมักจะมีคนชอบเอา individual มาแย้งเป็นตุเป็นตะ แล้วถือเป็นคำตอบ หลักกันดื้อๆ เช่นบอกว่า คนขยันมักไม่จน มันก็มาล่ะ โอ๊ยคนข้างบ้านผมเห็นขยันจะตายทำไมยังจนอยู่ล่ะ (เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ เลยนะ) ดังนั้นจะบอกว่าคนขยันแล้วจะไม่จนมันไม่จริงหรอก (สรุปดื้อๆ) แมวส่วนใหญ่จับหนูกิน โอ๊ยแมวบ้านผมมันเห็นหนูแล้ววิ่งหนี ดังนั้นที่บอกว่าแมวส่วนใหญ่จับหนูน่ะไม่จริงหรอก คือแบบนี้มันน่าเบื่อครับ ผมไม่มีเวลาจะมาเทคแคร์ทุกเคสที่คุณสักแต่จะยกมามั่วๆ หรอกนะครับ ถ้าเป็นคนอื่นนี่ยังพอทำเนา แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคุณสี่จุดที่ใช้วิธีนี้ในการโต้แย้งแบบนี้ คุณยังหลงไปติดอยู่กับคำว่า รายได้ รวย ความสะดวก คุณไปเอามาตรฐานของคนเมืองว่าต้องมีรายได้เท่านี้ถึงจะอยู่ได้มาวัด แล้วไปเทียบกับชีวิตนอกเมืองบอกว่ารายได้ไม่ถึงเกณฑ์ แสดงว่าอยู่ไม่ได้ จบ งั้นหรือครับ ทำไมต้องหาเรื่องให้มันสุดโต่งกันด้วย ไม่ได้บอกว่าจะต้องไปอยู่ให้มันทุรกันดารแบบชาวบ้านที่คุณเคยเห็นสักหน่อย และมันก็มีคนที่ทำแล้วได้ผล อยู่ได้จริงๆ ใครจะค่อนขอดว่าโรแมนติกก็ว่าไป ทั้งๆ ที่จริงๆแล้วเกษตรยังชีพนี่แหละโคตรจะ Realistic เลย แต่ความคิดที่ว่าทิ้งวิถีแบบดั้งเดิมเข้าไปหาอาหารราคาถูกในเมืองต่างหากที่ Romantic (อาหารในเมืองราคาถูก แต่อาหาร นอกเมือง ฟรี ฮ่ะๆๆ) เรื่องทุนนิยมรุกราน นี่ความจริงต้องคุยกันยาว แต่ดูจากมุมมองของคุณแล้ว ชักเหนื่อยๆ ว่าจะคุยดีมั้ย (ไม่ใช่อะไร กลัวโดนเอาเคส individual มาแย้งอีก รำคาญ) เอาเป็นว่าใครอยากทิ้งไร่ทิ้งนาเข้ามาหาอาหารราคาถูกในเมืองก็เอาเถอะครับ ขายๆ ที่ให้คนเมืองออกไปทำไร่ทำนา "เอาข้าว" กันเถอะ ส่วนใครที่กลัวลำบาก กลัวรายได้น้อย กลัวเดินทางไม่สะดวก ก็ทำงาน "เอาเงิน" ในเมืองกันต่อไป คุณเห็นว่าการอยู่ในนอกเมือง ปลูกข้าวปลูกหญ้ากินเอง คือภาวะความเป็นอยู่ที่ลำบาก แต่ผมเห็นว่าการอยู่ในเมือง จะไปไหนที ต้องนั่งรถไป ต้องเจอฝุ่นเจอควันเจอคน นี่ต่างหากล่ะที่ "ลำบาก" จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 10:20:46 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 42 เพิ่มเติมว่า เมื่อสี่ห้าปีก่อน ผมก็จริงจังกับเรื่องแบบนี้มาก นั่งคิดคำนวณสะระตะ ว่าจะเอาที่ 10ไร่ ไปทำนั่นยังไงให้อยู่ได้ จะได้ไม่ต้องทำงานในเมืองที่แสนวุ่นวายนี่เสียที แต่เชื่อไหม พอศึกษามากๆ ลงมือลองทำดูเองจริงๆ ทำเองแบบว่า ขุดดินเอง ปลูกต้นไม้เอง เดินท่อประปาเอง เดินสายไฟเอง เอาไม้มาทำรั้วเอง ลองพยายามตีห้อง กั้นห้องในบ้านตัวเอง เพื่อสมมติว่า ถ้าจะอยู่แบบไม่ใช้เงินมาก ไม่ต้องพึ่งใคร ไม่จ้างใคร มันจะอยู่ได้ไหม ผลที่คำนวณได้ตอนนี้คือ ผมเอาเงินทุนที่จะไปทำเกษตรที่ว่า เอาไปลงทุนในสิ่งอื่นดีกว่า แล้วเอาอีกส่วนเก็บไว้ แก่ตัวลง ก็ไปหาบ้านตาม ตจว.อยู่ แล้วเก็บกินในสิ่งที่ลงทุนไว้ตอนนี้ จะมีทางเป็นไปได้มากกว่ามานั่งฝันเพ้อๆแบบเมื่อก่อน ก็ขนาดตอนนี้ยังมีแรง ทำเกษตรยังเหนื่อยและใช้ทุนขนาดนี้ ถ้าแก่ตัวลง จะทำเองยังไงไหว ความจริงกับความฝัน ต้องแยกกันให้ออกครับ จากคุณ : NATSKI13 เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 10:24:48

ความคิดเห็นที่ 43 #40 ก็ต้องมาดูว่าสิ่งบันเทิงเล็กๆ น้อยๆ ที่ว่านั้นคืออะไร ถ้ามันคือทีวีฟูล hd ขนาด 50 นิ้ว พร้อมชุดเครื่องเสียงไฮ-ไฟ หรือโรงหนัง สามมิติในศูนย์การค้า วิถีชีวิตแบบพึ่งพาตนเองมันก็ไม่เหมาะอยู่แล้วล่ะครับ และสิ่งนี้แหละที่ทำให้คนไม่กล้าจะออกไปข้างนอก เพราะกลัวจะต้องตัดขาดจากสิ่งบันเทิง กลัวไม่สะดวก กลัวไม่ได้เที่ยว กลัวไม่ ได้เล่นเนท และไม่ใช่มีแต่คุณที่กลัว หลายๆ คนที่ก่อนจะออกไปเค้าก็กลัว แต่พอ "ชิน" แล้วเค้าก็อยู่ได้และไม่ต้องการมันอีก เหมือนกับที่คนเมืองต้องอยู่กับรถติด อากาศร้อนๆ มลพิษ ใช้ชีวิตเร่งรีบจน "ชิน" นั่นแหละครับ อยู่ที่ไหนๆ ก็ต้องอยู่ให้ชินเหมือนกัน จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 10:35:30 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 44 คำพูดบางคำมันก็เหมือนการเอารั้วมากั้น กลัวคนออกนอกรั้ว แล้วไปเจอทางเลือกที่ดีกว่า จากคุณ : กัดจัง เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 11:14:34

ความคิดเห็นที่ 45 คห.36  ...4จุด    เรื่องการทำนา ไม่กล้าพูดถึง ความรู้ผมน้อย พอดีผมมีโอกาสได้พบเจอร์การทำสวนเชิงธุกิจในจังหวัดลำพูน เลยมาล่าให้ฟังกันครับ การทำสวนลำไยในลำพูน 10-15 ไร่   ขายลำไยอบแห้ง จีน ยุโรป ผลผลิตจกสวนไม่ใช่ลำไยสด แต่เป็นลำไยอบแห้ง (อบจากในสวนรอส่งออก) รายได้เฉลี่ยเจ้าของสวนอยู่ที่ล้านนิดๆ แต่บางปี 3 ล้านก็มีครับ อ.บ้านธิ  อ.ลี้   สมารถหาข้อมูลตัวนี้ได้จากเกษตรลำพูนได้ครับมีการเก็บข้อมูลกันทุกปี (ผมไปช่วยเก็บข้อมูล 5ปีแล้วครับ) หากมีที่ดินอยู่แล้ว เงินลงทุนหลักล้าน(ทำจริงหาแหล่งเงินทุนไม่ยากครับ) องค์ความรู้สำคัญมาก แต่สิ่งที่สำคัญคือการใช้เทคโนโลยี กาทำเกษตรแบบดั้งเดิมอาจจะใช้ได้ในสมัยรุ่นตายาย แต่ทุกวันนี้โลกเปลี่ยนไป ผู้จะอยู่รอดคือคนที่ปรับตัวเข้ากับมันได้ครับ แต่ทุกอย่างมันไม่ง่ายแบบที่คนเมืองคิดแน่นอน ปัจจุบันเกษตรกรรมต้องพึ่งเทคโนโลยี และเทคโนโลยีเราไม่ได้เอามันมาฟรี เงินการลงทุนหนี้สิน การการวางแผนบริหารจัดการ คนที่จะมาทำตรงนี้จะหยุดนิ่งไม่ได้ เทดโนโลยีทางการเกษตรใหม่ๆ เข้ามาเสมอต้องปิดใจยอมรับ หากต้องการเป็นผู้อยู่รอด ปล. เริ่มออกไกลจาหัวกระทู้เรื่อยๆ  เพราะปัจจุบันทำแบบที่ จขกท.  ความเป็นไปได้ยากที่จะไม่พึ่งไครเลย  *-* จากคุณ : MaxLamphun เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 12:56:45

ความคิดเห็นที่ 46 #41 ผมก็เบื่อที่จะคุยกับคุณแล้วเช่นกัน เพราะคุณก็พูดคลุมเครือเหมารวม ยกตัวอย่างแต่เคสที่ออกทีวี ซึ่งมันเป็นเสียยิ่งกว่า individual เสียอีก เพราะเป็น special case เลยก็ว่าได้ ยกตัวอย่างดาราไปทำสวนงี้ เฮ้อ ถ้าบอกว่าสิ่งที่ผมเห็น เป็นแค่individual case (ตัวอย่างที่ผมยกมา คือตัวอำเภอที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆในจังหวัดที่เป็นชุมทางของภาคเหนือเลยนะครับ :P) แล้ว ตัวเลขGDP สัดส่วนแรงงาน ค่าเฉลี่ยรายได้ ที่ผมยกมาล่ะครับ ภาพรวมแท้ๆของประเทศเลย คุณยังไม่รับฟังอีกหรือ? ใครกันแน่ที่มั่ว? ถ้ายังยืนยันจะใช้ความรู้สึกอย่างเดียว ไม่มีตัวเลขหรือดัชนีชี้วัดมาตัดสิน ก็เลิกพูดกันล่ะครับ เจอหลายคนแล้ว พูดถึงเรื่อง"พอเพียง" แล้วไปต่อกันไม่เป็นกันสักคน เพราะสุดท้ายก็ใช้"ความรู้สึก" ไม่ใช่ข้อเท็จจริง ยังแปลกใจอยู่เลย ที่คุณบอกว่า"(อาหารในเมืองราคาถูก แต่อาหาร นอกเมือง ฟรี ฮ่ะๆๆ)" มันบ่งบอกเลยว่า คุณอ่านจากนิยายขายฝันชนชั้นกลางชัดๆ เพราะ อาหารนอกเมืองฟรี ในสมัยนี้่แม้แต่ชาวเขาเพื่อนผมยังหาของป่ากินได้ไม่ง่ายเลย (ปลูกเอง เลี้ยงเอง ไม่เรียกว่าฟรีนะครับ) น่ากลัวว่าคุณเคยได้ลงพื้ืนที่ชนบทจริงๆบ้างไหม? #45 พูดถึงเงินทุนหลักล้าน ถ้าไม่มีที่ดินหลายสิบไร่ไปจำนอง ก็คงยากจริงๆที่จะกู้เงินจาก bank นะครับ ยิ่งถ้ามือเปล่ายิ่งยากสุดๆ ซึ่งตรงนี้อยากให้ภาครัฐสนับสนุนโดยตรงมากกว่า เช่นการจัดทำระบบเช่าเครื่องจักรการเกษตร แบบในประเทศอเมริกาหรือญี่ปุ่น ที่สหกรณ์ระดับอำเภอจะเป็นเจ้าของเครื่องจักรราคาแพงทั้งหลาย แล้วให้เกษตรกรมาเช่าใช้ และยังมีการแนะนำช่องทางจัดจำหน่ายและการทำ branding เบ็ดเสร็จ ซึ่งจะทำให้ลดต้นทุนไปได้เยอะ ไม่เสียเงินไปกับพ่อค้าคนกลางเจ้าของโรงสีอย่างเดียวด้วย ทำเองขายเอง แปรรูปเอง OTOP แท้ๆกำไรมากกว่า ผมสนับสนุนเทคโนโลยีการเกษตรเต็มขั้น แบบประเทศที่เจริญแล้ว ที่เกษตรกรเขาทำรายได้พออยู่ำพอกินอย่างแท้จริง มีคุณภาพชีวิตขั้นต่ำไม่ต่างจากชนชั้นกลางในเมืองหลวงครับ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 13:38:06

ความคิดเห็นที่ 47 36 (จาก 24 ครับ)    คิดซะว่าแลกเปลี่ยนความรู้ประสบการณ์กันนะครับ - อ่านช้าๆครับ มีคำตอบใน 24 แล้วครับ และที่ไม่ได้ทำ คือไม่ได้ทำเพื่อขายเอาเงิน   แต่ทำกิน ยังทำอยู่ครับ ผมยังแซวแม่อยู่เลยว่า แม่ก็มี farm ville เหมือนคนทำงาน   ออฟฟิตเลย ชั่วแต่ของแม่ผมเก็บกินได้จริงๆครับ และลงทุน ไม่ถึงร้อยบาท   บนที่ดินขนาด 2 x 10 m^2 แต่ได้กินผักปลอดสารมาค่อนปีแล้วครับ - ผมไม่ได้รอเกษียณครับ แต่จะเกษียณตัวเองให้เร็วขึ้นครับ แน่นอนไม่ใช่เพราะ   เก็บสตางค์ได้มากพอจะไปทำสวนเพื่อหย่อนใจ คลายเหงา แต่เพราะ   การเรียนสูงๆของผมมันติดใช้ทุนอยู่ครับ ความรับผิดชอบนอกจากตัวเอง ก็ต้องมีต่อ   หน่วยงานหรือเพื่อนร่วมและสังคมเช่นกันครับ - ที่ 5 ไร่ ทำอย่างไรให้ประสบความสำเร็จ อย่าสงสัยครับ เคยได้ยินที่ 5 ไร่ ปลดหนี้  เงินล้านหรือเปล่าครับ ? มีวิธีการอยู่ครับ ไม่สะดวกที่จะพูด เพราะไม่อยากถูกโยงไป  เรื่องอื่น ซึ่งสุมเสี่ยงให้คนที่ไม่ชอบ ไม่ศรัทธา เข้ามาย่ำยีได้ครับ แต่คิดว่าระดับ   ความสามารถของคนที่ เล่นพันทิพได้ น่าจะหาอ่านได้ไม่ยากครับ - เรื่องอายุขัยนี้อย่าเอามาเป็นสาระเลยครับ ชีวิตตอนนี้ทำงานหนัก พักผ่อนน้อย   อยากกินอาหารดีๆ ปลอดสารพิษ ก็ต้องจ่ายแพง ซึ่งก็คือต้องหาเงินให้มากๆ ก็วน   กันอยู่ใน loop แบบนี้ ต่อจากนั้นเพราะพักผ่อนน้อย ก็คิดว่าร่างกายอ่อนเพลีย ต้อง   หาอาหารเสริม วิตามิน ฯลฯ มากิน ก็กลับไปเข้า loop ทำงานหนักยิ่งๆ ขึ้นต่อไปครับ   แล้ว 5 อ. (อาหาร อากาศ อารมณ์ ออกกำลังกาย อุจจาระ) ซึ่งเป็นเคล็ดลับอายุยืน?   ผมสารภาพเลย หมดปัญญา ขณะประกอบอาชีพปัจจุบันนี้ ผมไม่สามารถทำได้เลยครับ   ทวดผม อายุเกินร้อยทุกคนครับ (ก็จะมีคนมาบอกว่าคนแต่ก่อนไม่รู้หนังสือ นับปีกัน   คลาดเคลื่อน/ ตามสบายของใจแต่ละคนที่จะคิดครับ ไม่ว่ากัน) อย่างน้อยๆ ตอนนี้   ยายผม ก็ 85 แล้ว ยังปลูกผัก ซ่อมอวน และเดินงานเกษตร ม.เกษตรฯ   ครบ 1 รอบใหญ่ได้สบายๆ ครับ ไม่ได้เกี่ยวกับเชื้อพันธุ์ แต่เกี่ยวกับอาหารการกิน   และรูปแบบการใช้ชีวิตครับ -  ท้ายที่สุดจากที่ตอบและโต้กัน(ด้วยเหตุผล) มา มันทำให้ได้คิดว่า แล้วจริงๆ เราเกิด   มาทำไม เพื่ออะไร? เพื่อพยายามให้มีลมหายใจนานที่สุด?, เพื่อให้มีความสะดวก   สบายในชีวิตที่สุด? (บางคนเรียกความเจริญ), เพื่อสร้างและทิ้งสิ่งต่างๆไว้ให้ลูกหลาน   มากที่สุด?               ผมเองคงไม่กล้าสรุปหรอกครับ แต่โดยส่วนตัว ผมคิดว่าผมและคนบางคน เกิดมาเพื่อเบียดเบียนผู้อื่นให้น้อยที่สุด ดำรงชีพตัวเองแต่พอดีและท้ายที่สุดการได้คลุก คลีกับธรรมชาติ ย่อมทำให้เราเข้าใจเรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย อันเป็นภาวะธรรมชาติได้ดี ที่สุดครับ จากคุณ : คนมาบแค เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 14:05:54

ความคิดเห็นที่ 48 #47 ถามต่อนะครับ ที่บอกว่ามีผักปลอดสารกิน หมายถึงว่า ปลูกผัดทดแทนการซื้อได้ 100% หรือว่าทดแทนบางส่วน? เพราะถ้าทดแทนบางส่วนบางมื้อผมว่า คนที่มีบ้านส่วนตัว มีพื้ืนที่หน่อย ก็ปลูกผักผลไม้สวนครัวไว้กินเองบางส่วนกันอยู่แล้ว(เช่น พริก กระเพรา โหระพา ชะอม มะม่วง มะพร้่าว มะละกอ ฯลฯ) ตรงนี้เห็นด้วยและสนับสนุน แต่ถ้าบอกว่า พอกินเองทั้งปี โดยไม่ต้องซื้อผักอื่นๆจากข้างนอกเลย อันนี้น่าสนใจ และอยากทราบแนวทางการปลูกครับ ว่าปลูกผักผลไม้อะไรสลับกันบ้าง -เรื่องเกษียณ ที่ถามเพราะ เห็นบอกว่าอาชีพเกษตรกรทำดีๆก็อยู่ได้สบาย(หมายถึงเกษตรกรเรียบง่ายดั้งเดิืม ไม่ใช่ลงทุนเทคโนโลยีสูงๆ) ก็เลยแปลกใจว่า แล้วจะเสียเวลาไปเรียนสูงๆสายอา่ชีพอื่นให้ติดสัญญาชดใช้ทุนทำไมล่ะครับ? ทำไม่เรียนสายการเกษตรที่จะได้มาปรับปรุงประสิทธิภาพงานของตัวเองโดยตรงมากกว่า? เพราะสงสัยว่า คุณก็อาจจะมีภาระอย่างอื่น ที่ต้องปลดเปลื้องด้วยรายได้จากงานสายอื่ืนๆที่ได้มากกว่าก่อนอยู่ดี แล้วจึงสามารถมาใช้ชีวิตเกษตรกรเรียบง่ายตามที่อยากทำได้ภายหลัง? -อายุขัยเฉลี่ย มันเป็นตัวเลขเฉลี่ยจริงๆ ที่บ่งบอกถึงแนวโน้มสุขภาพของคนโดยรวมน่ะสิครับ ผมยังหากราฟเปรียบเทียบชนบท กับในเมืองไม่เจอ(เคยแค่ผ่านตา) แต่เอาแค่สถิติของประเทศไทยก็พบว่ามากขึ้นเรืือยๆมากกว่าสมัยก่อน นั่นแปลว่าโดยเฉลี่ยแล้วคนไทยทั้งประเทศ อายุยืนขึ้นเรื่อยๆจริงๆ ตามการพัฒนาของประเทศ ไม่ต้องมาเถียงกันว่าปู่ฉันอายุยืนกว่าหรือเปล่า เพราะค่าเฉลี่ยคือสิ่งที่บ่งบอกข้อเท็จจริงของคนส่วนใหญ่ครับ ท้ายที่สุดเราโต้แย้งกัน ก็เพื่อจะแลกเปลี่ยนแนวความคิดและมุมมอง ซึ่งบางอย่างอาจมาจากประสบการณ์ บางอย่างอาจมาจากงานวิจัยที่มีตัวเลขชี้วัดจริงๆ บางอย่างก็มาจากความเชื่อ ก็คงขึ้นกับการตัดสินใจของแต่ละคน ในการเลือกใช้ชีวิตของตัวเอง เพราะทุกอย่าง มันก็มีทั้งคนที่ประสบความสำเร็จและล้มเหลวทั้งนั้น แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญก็คือ ต้องให้โอกาสในการรับรู้ข้อมูลให้ทุกคนจริงๆ ไม่ใช่จำกัดตัวเลือกการดำเนินชีวิต ด้วยวาทกรรมสวยหรู ที่ไม่ได้มีพื้นฐานจากข้อเท็จจริงครับ ป.ล. ลอง search หาอ่านตาม keyword ที่คุณให้มา ขอเวลาไปอ่านก่อนนะครับ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 15:38:20

ความคิดเห็นที่ 49 #46 เป็นคุณเองมากกว่าที่เหมารวม เพราะผมไม่ได้พูดถึงเกษตรกรที่ -ลำบาก -ห่างไกล(มันต้องอยู่ตรงไหนเหรอถึงจะเรียกว่าไม่ห่างไกล ต้องมีรถไฟฟ้าผ่านหรือไงถึงจะไม่เรียกว่าห่างไกล ห้างพารากอนต่างหากที่เสือกมาอยู่ซะไกล พวกคนชั้นกลางก็งี้แหละอะไรอยู่ ห่างจากบ้านมันบอกไกลหมด) -ไม่เจริญ(ต้องแค่ไหนถึงจะเรียกว่าเจริญ มีไอแพดใช้ มี 3G ใช้เหรอ) -คุณภาพชีวิตตกต่ำ -สุขภาพ ไม่ดี -รายได้น้อย มาตั้งแต่แรก ผมพูดถึงคนที่ทำเกษตรเพื่อเอาไว้กิน เป็นคนละกลุ่มกับพวกที่ทำเกษตรเชิงเดี่ยว ทำเป็นอาชีพ ทำเป็นธุรกิจ ทำเอาเงิน ปลูกข้าว โพดเป็นร้อยๆ ไร่ (น้ำท่วมทีตายห่านหมด) แต่คุณเองที่สับสน พอพูดถึงเกษตรกรก็นึกว่าทั้งโลกมีอยู่แบบเดียว จับมาผสมโยงกันมั่วไปหมด เอะอะก็ได้เงินน้อยๆ บอกปาก จะฉีกแล้วว่า ทำเอากิน ไม่ได้ทำเอาเงิน เอาแต่มุมของตัวเองไปตัดสินอยู่ได้ มานั่งถามว่าทำแล้วจะได้เงินเท่าไร เริ่มคิดแบบนี้ก็ ผิดแล้วล่ะครับ เพราะมันจะกลับเข้าไปวงจรเดิม นึกแล้วว่าเรื่องของกินฟรีนี่ต้องมีเถียง เพราะคงหน้าม้านไปนิดนึงที่โดนย้อนเรื่องของกินราคาถูกในเมือง โอเคงั้นไม่เถียงก็ได้ ของกินต่อให้ปลูกเองก็ไม่ฟรีครับ (คิดข้างๆ คูๆ ยังไงก็ต้องมีเสียเงินบ้างล่ะน่า ไม่เสียเงินก็เสียเวลาล่ะวะเอ้า) ส่วนของกินในเมือง ราคาถูกมากกกกครับ ไส้กรอกซีพีอันละ 20 บาทเอง ถูกจะตาย อ่ะ ยอม (เอ๊ะ... อย่าบอกนะว่าที่คุณคิดว่าไม่ฟรีนั่นคือเพราะต้องเสียเงินซื้อเมล็ดมาปลูก!!!) ที่เขาห่วงกันจริงๆ เขาไม่ได้ห่วงเรื่องราคาถูกหรือแพงหรอกครับ แต่เขาห่วงว่ามันจะไม่มีให้กินต่างหาก ฝรั่งมันเริ่มขี้หูขี้ตาแหก แตกตื่นกันแล้ว เพราะบ้านมันปลูกกินเองอย่างบ้านเราไม่ได้ อ่านข่าวซะมั่ง วิกฤติอาหารโลกเคยได้ยินมั่งมั้ย อย่าบอกล่ะว่านี่เป็น นิยายขายฝันคนชั้นกลางอีก เป็นพานิคโง่ๆ แบบโลกแตกปี 2012 จริงๆแล้วทุกอย่างปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงจริ๊งงงง แล้วก็บอกแล้วนะว่าไม่ได้พูดเรื่องพอเพียง (ไปอ่านท้าย #30 ซะ) อย่าเอามาปนมั่ว เรื่องเดิมเอามาแปะฉลากใหม่ใส่ดราม่าเข้าไป อันนั้นแหละนิยายขายฝันของจริง แยกแยะให้ออกก่อนเถอะครับ จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 16:17:57 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 50 คุณสี่จุดระวังเซิร์จไปเซิร์จมา จะไปเจอเอารายการทีวีขายฝันคนชั้นกลางเข้าให้นะครับ 555 (อดไม่ได้ขอแซวนิดนึงเถอะ) จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 16:34:17 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 51 คนเดียว ต้อง อาศัยเครื่องมือแหละ รถไถเล็กสักคัน แต่ก็ ต้องขายเพื่อเอามาซื้อน้ำมันแหละ ออกแรงเองล้วนๆ ไม่น่ารอด จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 17:03:54

ความคิดเห็นที่ 52 48  เฉพาะผักแปลงนี้ได้ 100% กินมา 7 เดือนแล้วครับ ตอนนี้โรยไปหมดตามอายุแล้ว  ผักที่ปลูกมีทั้งกินใบสด อายุสั้น กินหัว และเป็นไม้ล้มลุกที่เก็บกินได้เรื่อยๆครับ  ลังเลว่าจะทำต่อมั๊ย เพราะผักเก็บกินตามสวนที่มีประจำมันก็แยะจนกินไม่ทันอยู่แล้ว  ต้องฟันทิ้งบ้าง ส่วนผักสวนครัวเครื่องปรุง มีอยู่แล้ว  คนต่างจังหวัดมีทุกบ้านครับ ไม่เคยซื้อ (มากรุงเทพยังงง ว่าของพวกนี้ขายได้ด้วย?) - ผมกินมังสวิรัตน่ะครับ ทำมาได้ ปีที่ 6 แล้ว เรื่องผักเป็นเรื่องที่ผมต้องระวังมาก  เพราะเสี่ยงที่จะได้สารพิษแยะกว่าคนอื่น อ้อมาทำงานผมทำปิ่นโตมากินเองด้วยครับ - เรื่องเรียนมันก็เรียนตามๆกันมาครับ คนอายุเท่าผมมันยุคไทยจะเป็น นิกส์ ตามวัยที่คิด  ได้ไม่กว้าง และตามเพื่อนๆไป ตอนนี้ถ้าย้อนเวลาได้ ผมอยากเรียนช่าง ปวช ปวส มาก  กว่าครับ สมัยจบ ม.ปลาย พ่อผมเคยถามว่าจะเรียนต่อมั๊ย ตอนนั้นถ้าผมไม่เรียน  แล้วทำเกษตรต่อจากพ่อป่านนี้คงไม่ต้องปวดหัวแบบนี้แล้วครับ - ตอนนี้ผมไม่มีภาระอื่นนอกจากงานในหน้าที่ครับ ไ่ม่ได้ส่งบ้าน ส่งรถ ส่งลูก ครับ  (อายที่จะบอกว่าบางเดือนเงินไม่พอใช้ต้องขอแม่ 555) - ใช่ครับตัวเลขเป็นสิ่งจับต้องได้ครับ แล้วเอาตัวเลขมาจากไหนครับ? ไม่พ้นสอบถาม   จากคนแก่ไม่รู้หนังสือเหมือนกันนี้ครับ เราเช็คได้แต่วันตาย แล้ววันเกิดล่ะ?   ในชั้นการวิเคราะห์ข้อมูล ถือว่ามีความไม่น่าเชื่อถือพอๆกันครับ (เรื่องนี้ไม่อยากให้   เป็นประเด็นนะครับ ผมคงขอแชร์ได้แค่นี้ เพราะไม่มีประโยชน์กับหัวข้อเท่่าไหร่ครับ   ส่วนงานตีพิมพ์ ไม่ขอออกความเห็นครับ ผมเองก็อยู่ในแวดวงนี้เหมือนกัน) - เห็นด้วยกับประเด็นสุดท้ายครับ         ปล.แถมท้ายนิด เกษตรกรส่วนใหญ่ไม่ชอบพึ่งหน่วยงานของรัฐ ชอบพึ่งเซลล์ ขายปุ๋ยขายยา ลองหยุดใช้สติคิดซักนิดครับ ประเทศเจริญแล้ววิจัยและขายของพวกนี้ ให้เรา แล้วเวลาผลผลิตเราจะส่งไปขายมัน มันกลับตรวจการปนเืปื้อนจากสารเคมี? ส่วนไบโอแก๊สที่นักวิจัย อ.มหาวิทยาลัยตื่นตูม กันช่วง 4-5 ปีนี้ พ่อผมทำใช้มาตั้งแต่ปี 2528 แล้วครับ ได้ทั้งพลังงานและปุ๋ย โดยไปเอาแบบมาจาก รพช. เอามาสร้างเอง (เลิกใช้ไปแล้วเพราะไม่มี feed จากของเสียทางการเกษตรมากพอ แต่ตัวแทงค์หมัก ก่อด้วยปูนยังอยู่ เก็บไว้ดู อ้อ มีเด็ก ป.โท บางมดเคยมาขอดู ทำ thesis ด้วยครับ) แค่เรายอมรับว่าเราไม่รู้ (มีสติรู้ตัวเอง รู้ทุนตัวเอง) และดิ้นรนที่จะรู้ สังคมเกษตรเราจะ เติบโต (อย่างช้าๆ) และมั่นคงกว่านี้ครับ จากคุณ : คนมาบแค เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 18:42:29

ความคิดเห็นที่ 53 #49 เหอๆ สุดท้ายก็ยังพูดแต่เรื่องในเมือง สรุปว่าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับชนบท มากกว่ารายการทีวีที่คุณพล่ามมาบ้่าง? ถามตรงๆ ว่าคุณเคยไปอยู่อ.รอบนอกบ้างไหมครับ(อ.ที่ไม่ใช่อำเำภอเมือง) ไม่เอาจากทีวีนะ :P แถมแกล้งมองไม่เห็น ตัวเลขจริงในภาพรวม ที่ผมพูดซะงั้น นี่แหละน้า ไม่ยอมรับว่าตัวเองใช้จินตนาการล้วนๆ เลยบอกว่าตัวเลขสำรวจจริงมั่วซะงั้น?!?!?! เกษตรกรรมไม่ได้มีแบบเดียวจริงครับ แต่ตัวเลขออกมาคือผลลัพธ์ของเกษตรกรส่วนใหญ่จริงๆ ไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จไม่กี่คน อาหารฟรีตจว.แท้ๆ หมายถึงการเข้าไปเก็บของป่า ล่าสัตว์ครับ ซึ่งสมัยนี้มันแทบไม่มีแล้ว ส่วนใหญ่ที่ยังหากัน ก็เอามาขายพ่อค้ามาขายต่อจตุจักรนั่นแหละ อย่างมากก็เก็บเห็ดไว้กินกันเล็กๆน้อยๆ ไม่ได้เก็บของป่ากินทดแทนได้ทุกมื้อเหมือนสมัยก่อน แต่ถ้านับไอ้เรื่องปลูกผักสวนครัวแล้วกินเอง อยู่เมืองหลวงก็ทำได้ครับ ถ้าคุณมีบ้านเดี่ยวพร้อมที่ดิน เพื่อนผมที่มีบ้านเดี่ยวในกทม. ส่วนใหญ่หลังบ้านก็ปลูกผัก ผลไม้เล็กๆน้อยๆไว้กันทั้งนั้น(พริกกับกระเพรานี่ขาดไม่ได้) หรือคุณจะบอกว่า ไม่ฟรีเท่า ปลูกในบ้านที่ตจว.? ยกเว้นอยู่คอนโด อันนี้ลำบากจริง อ้อ อยู่เมืองหลวง ถ้าทำอาหารกินเอง เลือกซื้อวัตถุดิบจากตลาดสดเอง ประหยัดกว่าทำกินเองที่ตจว.เสียอีก เพราะวัตถุดิบหลายอย่างถูกกว่า(ตลาดใหญ่ๆ เนื้อสัตว์กทม.ถูกกว่าตจว.นะครับ) ตลาดมีให้เลือกสินค้าหลากหลายกว่า แต่ถ้าไปเทียบซื้อร้านอาหารกิน ก็คงเป็นคนละเรื่องเ้ดียวกัน ว่าแต่ คุณเป็นเกษตรกรหรือเปล่าเนี่ย อย่าบอกว่าเชียร์ให้คนไปทำเกษตรกรรมเพื่อยังชีพอยู่ปาวๆ แต่ตัวเองนั่งเล่นเนทจากกลางเมืองหลวง เท้าไม่เคยแตะดินตจว.นะ (ฮา) จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 20:29:55

ความคิดเห็นที่ 54 #52 - ถ้ามีบ้านเดีี่ยวในกทม. ก็ปลูกผักปลูกผลไม้ได้เช่นกันครับ แต่ที่แพงกว่าคงปลูกไม่ได้เยอะเท่าตาม scale ที่คุณว่ามา เพื่อนผมที่มีบ้านเดี่ยวในกทม. ก็ปลูกผักสวนครัวกันแทบทุกคน แต่ที่ก็คงไม่เยอะพอจนปลูกไว้แจกคนอื่นได้ แบ่งได้แต่เพื่อนบ้านเล็กๆน้อยนั่นแหละ - ตัวเลขก็มาจากการสำมโนประชากรไงครับ จริงอยู่ว่าตัวเลขในอดีตอาจไม่เี่ที่ยงตรง เพราะการนับผิดไปบ้าง แต่ตัวเลขแนวโน้มในรอบ40ปีมานี้ ไม่น่าจะพลาดไปมาก และแนวโน้มก็เป็นแบบเดียวกัน คืออายุขัยเฉลี่ยของคนไทย มากขึ้นเรื่อยๆครับ เพิ่งจะมาชะลอตัวก็ไม่กี่ปีมานี้เอง   ลองอ่านบทความตาม link นี้ดูก็ได้ http://www.ipsr.mahidol.ac.th/IPSR/AnnualConference/ConferenceII/Article/Article01.htm ยังไม่นับถึงอัตราการรอดชีวิตของเด็กทารกแรกเกิด ที่ชนบทตามในเมืองห่างมากจริงๆครับ   - รัฐต้องทำการเชิงรุกให้ได้ ด้วยการทุ่มงานวิจัย ไม่ใช่เอาเงินไปลงทุนกับการสร้างพิพิธภัณฑ์หรืออนุรักษ์กระบือซะงั้น เคยอ่านบทความการเกษตรของอเมริกา ที่ทุ่มงบให้กับการเกษตรปีนึงๆ มากกว่างบประมาณประเทศไทยก็ว่าได้(scale ประเทศเขาใหญ่กว่า) หรือญี่ปุ่น ที่รัฐทุ่มเงินเพื่อพัฒนาเทคโนโลยีการเกษตร เพื่อที่จะรักษาแหล่งผลิตอาหารของเขาไว้ โดยที่ได้ประสิทธิภาพสูงสุด และเกษตรกรมีคุณภาพชีวิตที่ดีไม่ต่างจากการทำงาน ในภาคอุตสาหกรรมอื่นๆ ก็พบว่า แนวคิดนี้แตกต่างจากเมืองไทยมาก ซึ่งเมืองไทย กลายเป็นว่า เอกชนนำหน่วยงานรัฐ เอกชนพัฒนาวิจัยการเกษตรมากจริงๆ แต่องค์ความรู้เหล่านี้แทบไม่หลุดไปถึงชาวบ้าน อย่างมากก็ไปแค่ขายสินค้า ซึี่่งกลายเป็นการผูกขาดและจำกัดการต่อยอดทางความรู้ ไปๆมาๆ จะกลายเป็นว่าชาวบ้านกลายเป็นลูกจ้างของเอกชน ที่ทำสัญญาำทำเกษตรแล้วส่งขายให้เขาเจ้าเดียวซะงั้น ในแง่นึงก็ดูเหมือนจะดี เพราะมีเอกชนรับประกันราคาและความผิดพลาด แต่อีกแง่ก็เหมือนโดนผูกขาดจนน่ากลัว ส่วนหน่วยงานรัฐตอนนี้กลับน่ากลัวกว่า คือกลายเป็นสนับสนุนการทำเกษตรแบบเรียบง่ายมากขึ้นซะงั้น อย่างที่คุณเองก็บอกว่าไม่มีภาระ ถามว่าถ้ามีภาระ มีลูกต้องส่งเสีย มีพ่อแม่ต้องเลี้ยงดู จะทำเกษตรแบบเรียบง่ายดั้งเดิมไหวจริงๆหรือ? ป.ล. อ่านใน link แล้ว พบว่าต้องใช้การลงทุนหลักล้านอยู่เหมือนกัน ถึงจะทำครบวงจรได้ขนาดนั้น -_-" ไม่รู้ว่าอันเดียวกับที่คุณพูดถึงหรือเปล่านะ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 20:50:18

ความคิดเห็นที่ 55 ตกลงไปหาอ่านมานี่ได้อะไรบ้างครับ แล้วแยกออกแล้วยังระหว่างเกษตรยังชีพกับการทำเกษตรทั่วไป เกษตรกรไทยมีความเป็นอยู่ที่ไม่ดี สุขภาพไม่ดี คุณภาพชีวิตตกต่ำ เป็นหนี้ ไม่เถียงหรอกครับ แต่ไม่ได้บอกว่าเกษตรยังชีพคือ การไปอยู่ชนชท และมีชีวิตที่แร้นแค้น แล้วต้องไปกู้ ธกส. ซื้อปุ๋ยซื้อยามาใช้ซะหน่อยนี่ครับ ถ้าคุณได้หัดอ่านหัดดูข้อมูลรอบด้านเสียบ้าง จะรู้ว่าวิถีการพึ่งตนเองเราจะหลีกเลี่ยงการดำเนินชีวิตแบบเกษตรกรทั่วไปที่คุณเห็น คุณมาปาวๆ ว่าเค้าจนเค้าลำบาก อันนั้นน่ะใครๆ ก็รู้ครับ แต่คุณรู้บ้างหรือเปล่าว่าแล้วทำไมคุณภาพชีวิตเค้าถึงไม่ดี? ทำไมเค้าถึง จน? รู้อยู่แค่นั้นใช่มั้ยล่ะ? และมันไม่ใช่เรื่องเพ้อฝันโรแมนติก เอาปักๆๆ ลงไปแล้วเดินเก็บกินหรอกนะครับ ยิ่งทำเกษตรอินทรีย์ มันยุ่งยากกว่ากันเยอะ เกษตรกรเค้าถึงต้องซื้อยาซื้อปุ๋ยมาใส่เพราะขี้เกียจเสียเวลา นี่แหละเค้ากำลังพูดเรื่องนี้กันอยู่ ไม่ต้องเอาอีกเรื่องที่เค้ารู้อยู่แล้วมาเสริมหรอกครับ ไปหาความรู้ให้ทันเขาก่อนดีกว่าค่อยมาคุย เถอะครับ คุณรู้จักแค่ปลูกผักสวนครัว แล้วก็ข้ามไปการทำเกษตรเต็มรูปแบบเลย ตรงกลางระหว่างนั้นไม่รู้ว่ามีคนใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วย คุณก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆ ที่ผมเคยเจอมา พอบอกว่าจะทำเกษตร ก็นึกถึงเทคโนโลยี นึกถึงรถไถ เครื่องสูบน้ำ เงินช่วยเหลือจากรัฐ ต้องมีนั่นนี่ ตั้งท่าโน่นนี่ คิดแทนเกษตรกรเค้าไปหมด เคยถามเกษตรกรบ้างหรือเปล่าว่าปัญหาจริงๆ ของเค้าคืออะไร แล้วเค้าต้อง การให้ช่วยอะไร และผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องเล่าชีวิตของผมให้คุณฟังทำไม ดูเหมือนจะเป็นฟางเส้นสุดท้ายหลังจากที่ประเด็นอื่นๆ เถียงไม่ขึ้น จับประเด็นผิดเรื่อง เลยต้องมาจับผิดที่ตัวบุคคลแทน จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 13:26:55 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 56 ถามผมว่าผมเป็นเกษตรกรหรือเปล่า ถ้าผมตอบว่าใช่คุณจะว่ายังไงล่ะครับ (อ้าวจบกันเลยแล้วจะเอาอะไรมาเถียงอีกล่ะนี่) เรื่องปลูกกินเองน่ะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ผมพยายามที่จะพาชีวิตไปให้ถึงจุดที่ไม่ต้องพึ่งพาปัจจัยภายนอก ย้ำว่าไม่ได้หมายความว่า ไม่ต้องซื้อข้าวของจากในเมืองมาใช้ แต่หมายถึงไม่ปล่อยให้ปัจจัยภายนอกมาชี้เป็นชี้ตายให้กับความเป็นอยู่ของเรา คนส่วนมาก จะเข้าใจกันแบบผิวเผินว่าพึ่งตนเองงั้นก็ไม่ต้องใช้ไฟฟ้า ไม่ต้องใช้คอมสิ ...ไม่ใช่เว้ย อยากมีร่างกายแข็งแรงตอนอายุ 80 ไม่ต้องเข้าโรงพยาบาลฟอกเลือดฟอกไต ไม่ต้องกินยาเป็นกำๆ พอจะตายก็ตายเลยไม่ต้อง เจ็บออดๆ แอดๆ เป็นปีๆ จะเรียกว่าเป็นความฝันลมๆ แล้งๆ ฝันละเมอเพ้อพกโรแมนติกของคนชั้นกลางก็ได้ แต่ถามว่าอยากจะมีชีวิตตอนแก่แบบนั้นมัน ผิดตรงไหน? แล้วจะต้องฝันจะมีชีวิตแบบไหนถึงจะดีกว่า? ถ้าบอกว่าอายุ 80 ต้องฟันดินฟันหญ้าหาของกินเองมันลำบาก อ้าวแล้ว ถ้าอายุ 80 แก่อยู่ใจกลางเมืองเดินไปไหนเองไม่ได้ ไม่มีใครซื้ออะไรให้กินก็อดเหมือนกันนี่ครับ ยังไงขอเดินเองได้จะดีกว่า (อย่ามาเถียงแบบ... แต่ยายคุณอายุ 80 อยู่ในเมืองมาตลอดก็ยังเห็นแข็งแรงดีนี่ ดังนั้นคนแก่ในเมืองไม่อ่อนแอหรอก -นะครับ มันจะดูจนแต้มกับเหตุผลจนน่าสมเพชมากไปหน่อย) ผมอยากให้คุณเถียงผม แย้งผม และไม่เห็นด้วยกับผมให้มากๆ ครับ ยิ่งมีอคติว่ามันเป็นแค่นิยายของคนชั้นกลางมากเท่าไรยิ่งดี ต่อไปเวลามีใครมาบอกอะไรที่คล้ายๆ กันนี้กับคุณ คุณจะได้ไม่เชื่อไงครับ แล้วใช้ชีวิตวนเวียนพึ่งพาราคาทองกับราคาน้ำมันต่อไป วันไหนไข่ขึ้นราคาก็ลดไข่ลง วันไหนข้าวสารแพงก็ลดข้าวลง ปีไหนมะนาวแพงก็ใช้มะม่วงแทน กินไก่อัดข้าวโพด กินผักอาบยา อยากสุขภาพดีก็เข้าฟิตเนส ไม่สบายก็นั่งรถไฟฟ้าไปหาหมอ ก็คงเป็นชีวิตที่ง่ายๆ สะดวกสบายดีนะครับ เพราะการทำเกษตรคือความลำบาก คือความจน คือความกันดาร รัฐบาลต้องช่วย ถ้ารัฐไม่ช่วยจบเลยทำอะไรไม่ได้ปลูกหญ้าสักต้นก็ไม่ได้แล้ว (นี่แหละความฝันแสนโรแมนติกของคนชั้นกลางของจริงล่ะ) ปล. ไม่ต้องรีบตีกันว่าเนื้อสัตว์แถวบ้านคุณถูกกว่าบ้านผมหรอกครับ ไม่ต้องรีบปิดช่องขนาดนั้น ผมไม่เถียงเรื่องนั้นแล้วล่ะครับ จะให้ผักถูกกว่า ไข่ถูกกว่า อาหารทุกอย่างถูกกว่าก็ได้ครับ (ได้นิดๆ หน่อยๆ ก็ยังดีนะคนเรา ไม่อยากขัดใจครับ) จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 13:27:19 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 57 คุณโจมตีสิ่งที่ผมเล่าว่าเป็นเรื่อง"เฉพาะตัว" แต่พอผมยกตัวเลขจริงที่เป็น"ภาพรวม"ที่เกิดจากการเก็บ"สถิติ"และ"งานวิจัย"ให้ดูบ้าง ก็แกล้งไม่พูดถึง พูดแต่เรื่อง"ความเชื่อ"ของคุณแทนซะงั้น ที่ผมถามคุณว่าเป็นเกษตรกรจริงๆหรือเปล่า ผมคงไม่สามารถให้คุณพิสูจน์อะไรได้หรอกครับ แค่สงสัย เพราะเวลาคุณยกตัวอย่าง คุณยกตัวอย่างจากในทีวีบ้าง ดาราบ้าง สถานที่ในเมือง ของฟุ่มเฟือยในเมืองหลวงบ้าง มีคุณคนแรกในกระทู้ก็ว่าได้ ที่พยายามโยงกับเรื่องพวกนั้น ทั้งๆที่ประเด็นหลักไม่เกี่ยวกันเลย แถมยังหาว่าเรื่องเล่าผม เป็นเรื่อง"เฉพาะตัว" ลอยๆ โดยไม่แย้งในประเด็นเลย ว่าเรื่องเล่า"เฉพาะตัว"ของผม ผิดจาก"ข้อเท็จจริงในภาพรวม" อย่างไร อย่างเรื่องสุขภาพ คุณก็ใช้"ความเชื่อ" ว่าคนตจว.สุขภาพดีกว่า เลยไม่จำเป็นต้องไปหาหมอบ่อยๆเหมือนคนในเมือง ซึ่งมันขัดกับ"ข้อเท็จจริง"อย่างสิ้นเชิง เพราะคนตจว.ไม่ค่อยไปหาหมอน่ะ ไม่ใช่เพราะสุขภาพดี แต่เพราะบริการสาธารณสุขจากรัฐเข้าถึงยากตะหาก ดูตัวเลขอัตราส่วนจำนวนหมอต่อประชากรระหว่างเมืองใหญ่ กับชนบทก็ห่างกันลิบ ในเมืองอัตรา 1 ห้าร้อย(เมืองหลวง)ถึงสองพัน(เมืองใหญ่) ตจว. หนึ่งคนต่อประชากรสองหมื่นนะครับ แล้วเมื่อก่อน ไปหาหมอก็มีค่าใช้จ่าย ด้วยรายได้แบบคนชนบท มันก็ลำบากมากกว่า คนในเมืองไปหาหมออยู่แล้ว สมัยนี้ดีตรงมีสามสิบบาทรักษาทุกโรค แต่ก็ยังติดขัดในเรื่องของการเดินทางมาอยู่ดี จึงเป็นเหตุให้คนป่วยในชนบทจำนวนมาก ไม่ยอมไปหาหมอ จนกว่าจะอาการหนัก แบบนี้หรือครับที่คุณเรียกว่า คนชนบทสุขภาพดีกว่าคนเมือง เพราะไปหาหมอน้อยครั้งกว่า? หรือถ้าจะมองตัวเลขเฉลี่ย คุณไปหาสถิติจากสำนักไหนก็ได้ แนวโน้มใกล้เคียงกันหมด ทั้งอายุขัยเฉลี่ย อัตรารอดของทารกแรกเกิด ตจว.ที่ระบบสาธารณสุขแย่ ตัวเลขพวกนี้มันก็แย่ตามไปด้วยครับ แล้วคุณจะสรุปเองเออเองได้ไง ว่าคนชนบทสุขภาพดีกว่าคนในเมือง? หรือจะเรื่องทุนนิยม คุณก็พล่ามมั่วไปหมด หาว่าทุนนิยมเลวร้าย ทำให้ชนบทคุณภาพชีวิตต่ำลง ผมก็ถามไงมันจะต่ำลงได้ไง? ในเมื่อทุนนิยม สร้างโอกาสที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดีมากขึ้นด้วยซ้ำ เพราะใช้แรงงานน้อยลงแต่ประสิทธิภาพและรายได้ดีขึ้น ถ้าคุณไม่สนใจก็อยู่แบบดั้งเดิมไปสิ ทนลำบากแบบหลายสิบปีที่แล้วกันต่อไป จะมาโทษทุนนิยมได้อย่างไร? ส่วนเรื่องรบ.ต้องช่วยเหลือ ผมยกตัวอย่างจากประเทศที่เจริญแล้วครับ(ยกตัวอย่างจริง จากญี่ปุ่น และเมกา) ไม่ได้บอกว่าให้ชาวนางอมืองอเท้ารอความช่วยเหลือ แต่รัฐต้องพัฒนาองค์ความรู้เพื่อชาวนาตะหาก คนละอย่างกันนะครับ การประกันราคาขาย หรือจ่ายเงินชดเชย แบบที่รัฐไทยทำอยู่ทุกวันนี้ เป็นการกระทำที่เสียเปล่าและไม่พัฒนาประสิทธิภาพการผลิตใดๆ ผมเลยบอกว่ารัฐต้องพัฒนาเชิงรุกครับ ไม่งั้นจะมีรัฐไว้ทำซากอะไร คุณไม่เห็นด้วยหรือ? จริงๆผมไม่เถียงครับว่า การดำเนินชีวิตเรียบง่าย กินอาหารเพื่อสุขภาพ มันมีส่วนทำให้สุขภาพทั้งกายและใจดีขึ้นจริง แต่ไม่ใช่เหมารวมว่าแค่เปลี่ยนใช้ชีวิตในชนบท จะทำได้อย่างนั้นง่ายๆ เพราะอย่างที่ผมเคยพูดไปแล้วหลายครั้ง อยากอยู่ชนบทสบายๆ ต้องมีเงินเก็บก้อนใหญ่ หรือไม่ก็เป็น landlord ปล่อยที่ดินเช่าก็อยู่สบายๆ แต่มีเงินขนาดนี้ จะอยู่ที่ไหนก็สบายได้ทั้งนั้นแหละครับ แต่กว่าจะมีเงินขนาดนั้นได้ ต้องทำไงล่ะ? ถ้าไม่มีเงินอย่างที่ผมบอกมา คุณก็ต้องทนลำบากเหมือนเกษตรกรส่วนใหญ่ในประเทศไงครับ (ไอ้ที่คุณบอกว่าไม่จำเป็นต้องลำบากตาม แต่ถามว่า ทำไงให้ไม่ลำบากแบบนั้นโดยไม่มีเงินล่ะ?) หรือถ้าคิดจะทำตัวเป็นเกษตรกรเต็มขั้นจริงๆ ก็ต้องลงทุนเต็มระบบ แบบตัวอย่างที่หลายๆคนยกมา ลองไล่เรียงดู เงินลงทุนขั้นต่ำก็หลักล้านบาทแล้ว ถามว่าคนธรรมดาที่ไหนจะไปหาเงินก้อนใหญ่มาลงทุนได้ขนาดนั้น? เกษตรกรจริงๆก็ต้องไปกู้ธกส.สิครับ คุณบอกไม่ต้องกู้ ให้เอาจากไหนดีล่ะ แนะนำหน่อย ผมก็สนใจอยากหาเงินทุนล้านบาทมาบ้างเหมือนกัน :P ซึ่งมันก็จะเป็นคำตอบของคำถามจขกท.เช่นกัน ว่าทำอย่างไรให้เกิดระบบกสิกรรม ที่อยู่ได้ด้วยตัวเอง พึ่งพาเงินจากข้างนอกน้อยที่สุด โดยใช้เงินลงทุนไม่มาก คือมันเป็นไปได้ยากครับ เพราะถ้าทำแค่เพื่อให้มีอาหารประทังชีวิตไปวันๆน่ะได้ ชาวบ้านตามชนบท หรือคนแก่หลังเกษียณเขาก็ใช้ชีวิตอยู่มาได้เหมือนกัน แต่มันไม่เพียงพอที่จะเป็นหลักประกันปัจจัยสี่(ยังไม่ต้องพูดถึงความฟุ่มเฟือยเลย) หรือเผื่อลูกหลานอนาคตได้สักเท่าไร และถ้าไม่มีการลงทุนเทคโนโลยี(เงินลงทุนสูง) ก็ต้องใช้แรงล้วนๆ นั่นคือมันไม่ใช่ระบบที่ออกแรงไม่มากเลยสักนิดตามคำนิยามที่จขกท.อยากได้ ผมพูดผิดตรงไหนก็ขอให้แย้งเป็นประเด็นๆไปครับ ถ้าตัวเลขตรงไหนผมผิดก็ขอให้แย้งตัวเลขมา จะได้ไปหาอ้างอิงมาโต้กัน แต่ไม่ใช่ตู่เอาเองว่า คนแก่ในเมือง อ่อนแอกว่า ลำบากกว่า คนแก่ในชนบทแน่ๆ ทั้งๆที่สถิติจริงมันคนละเรื่องเลยทีเดียว :P จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:01:59

ความคิดเห็นที่ 58 ถูกแล้วครับพิสูจน์ไม่ได้ ก็เลยกำลังจะบอกว่า แล้วจะถามทำไม? ไงล่ะครับ เหมือนกับพวกที่คุยเรื่องกฏหมายลิขสิทธิ์ พอคุยไปคุยมาหมดท่าก็ถามว่า แล้วเครื่องคุณใช้วินโดว์สแท้รึเปล่า พอบอกเออใช้อยู่ แล้วไงต่อ... เปรี้ยงหงายท้องไปเลยเพราะไม่รู้จะเอาอะไรมาพูดอีก แล้วยกตัวอย่างในทีวีมันผิดตรงไหนหรือครับ ก็บอกแล้วว่ามันเป็นตัวอย่างที่หาดูได้ง่ายที่สุด เข้าใจง่ายที่สุด และรวบรัดได้ใจ ความที่สุด แล้วคุณจะให้มูลนิธิต่างๆ เค้าต้องเผยแพร่ความรู้ทางสื่อไหนดีล่ะครับถึงจะไม่เป็นรายการทีวีขายฝัน? และบอกแล้วว่า เรื่องเกษตรกรกลุ่มใหญ่ที่ว่ามานั้น มันก็ถูก แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่จะเอามาคัดง้างความเป็นไปได้ของการใช้ชีวิต แบบพึ่งตนเอง เพราะมันเป็นคนละเรื่องกัน เป็นเกษตรกรคนละกลุ่มกัน ยกเว้นแต่คุณจะหาเหตุผลมาอธิบายได้ว่า การใช้ชีวิตพึ่งตนเองในแบบรายการทีวีขายฝันนั้น เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เพราะอะไร ไม่ใช่มาค่อนขอดลอยๆ ว่าเป็นแค่นิยายขายฝัน ไม่ใช่มานั่งยกตัวเลขของอีกเรื่องหนึ่งมาเป็นเหตุผลเป็นตุเป็นตะ อย่างนี้เค้าเรียก ว่าตีขลุมครับ แถมยังเป็นการเอาเรื่องหนึ่งมาตีขลุมอีกเรื่องหนึ่งซะด้วย และคุณก็ยังคงวนเวียนอยู่กับเรื่องเงิน เรื่องทุน คุณไปเอามาจากไหนว่าต้องมีเงินลงทุนเป็นหลักล้าน ผมก็บอกแล้วว่าระหว่างปลูก ผักสวนครัวในบ้านกับเกษตรเต็มรูปแบบมันมีอะไรที่อยู่ตรงกลางอยู่ ไม่ได้หมายความว่าไม่ต้องใช้เงิน เงินมันก็ต้องใช้ แต่ไม่ใช่ ต้องหาเงินก้อนมาก้อนหนึ่ง เพื่อเอามา "ลงทุน" คิดแบบนี้ก็แสดงว่าผิดตั้งแต่เริ่มแล้ว รอเข้าคิวไปรวมกลุ่มกับเกษตรกรจนๆ ที่คุณว่าได้เลย คุณยังไม่เข้าใจเรื่องเกษตรยังชีพจริงๆ ด้วย คุณไปเข้าใจเรื่องนี้ให้ดีก่อนดีกว่า จะได้ไม่หลงเอาเรื่องที่ไม่เกี่ยวมาอีก และที่คุณพูดมาคุณไม่ได้พูดผิดหรอกครับ แต่คุณผิดตั้งแต่ยกเรื่องเกษตรกรกลุ่มใหญ่มาปนกับเกษตรยังชีพตั้งแต่แรกเลย เข้าใจแล้วยังครับ จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 17:33:58 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 59 "หรือจะเรื่องทุนนิยม คุณก็พล่ามมั่วไปหมด หาว่าทุนนิยมเลวร้าย ทำให้ชนบทคุณภาพชีวิตต่ำลง ผมก็ถามไงมันจะต่ำลงได้ไง? ในเมื่อทุนนิยม สร้างโอกาสที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดีมากขึ้นด้วยซ้ำ เพราะใช้แรงงานน้อยลงแต่ประสิทธิภาพและรายได้ดีขึ้น ถ้าคุณไม่สนใจก็อยู่แบบดั้งเดิมไปสิ ทนลำบากแบบหลายสิบปีที่แล้วกันต่อไป จะมาโทษทุนนิยมได้อย่างไร?" - งั้นคงต้องไปดูเกษตรกรที่เลี้ยงไก่ส่งซีพี ต้องไปดูชาวไร่ปลูกมันส่งเป๊บซี่โค ดูมวยตู้วันอาทิตย์ นั่นแหละกลุ่มทุนช่วยสร้างโอกาส พัฒนาคุณภาพชีวิตทั้งนั้นเลย ใช้แรงงานก็น้อย รายได้ก็ดีนะครับ... "ส่วนเรื่องรบ.ต้องช่วยเหลือ ผมยกตัวอย่างจากประเทศที่เจริญแล้วครับ(ยกตัวอย่างจริง จากญี่ปุ่น และเมกา) ไม่ได้บอกว่าให้ ชาวนางอมืองอเท้ารอความช่วยเหลือ แต่รัฐต้องพัฒนาองค์ความรู้เพื่อชาวนาตะหาก คนละอย่างกันนะครับ การประกันราคาขาย หรือจ่ายเงินชดเชย แบบที่รัฐไทยทำอยู่ทุกวันนี้ เป็นการกระทำที่เสียเปล่าและไม่พัฒนาประสิทธิภาพการผลิตใดๆ ผมเลยบอกว่ารัฐ ต้องพัฒนาเชิงรุกครับ ไม่งั้นจะมีรัฐไว้ทำซากอะไร คุณไม่เห็นด้วยหรือ? " - ภูมิความรู้ของเราบางส่วนก็มาจากโครงการของรัฐอยู่แล้วล่ะครับ แต่ส่วนมากมาจากมูลนิธิต่างๆ และจากชาวบ้านเสียมากกว่า ถ้าจะพึ่งพาตนเอง ก็ต้องไม่ปล่อยให้ความช่วยเหลือจากรัฐมาเป็นตัวแปรว่าเราจะอยู่หรือตาย เกิดวันไหนได้รัฐบาลห่วยๆ (ความจริงก็ห่วยตลอด) ที่ไม่สนใจการพัฒนา (อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้) คุณจะทำยังไงล่ะครับ รอให้รัฐบาลมีเมตตาทำให้ก่อนหรือไง หรือจะเอาแต่ว่าบ่นว่ารัฐ "ต้อง" ทำยังงั้นยังงี้เหมือนที่กำลังบ่นอยู่เนี่ย เลยบอกว่า ถึงมีหรือไม่มีเราก็ไม่สน และถ้าคุณยังจะพล่ามเอาหล่อเรื่องรัฐต้องพัฒนาความรู้เพื่อช่วยเกษตรกรอีก ผมก็จะบอกว่า เออ ก็พัฒนาไปซิ ไม่ได้เถียงซักหน่อยว่าห้ามพัฒนา เพราะมันก็ไม่เกี่ยวกับเรานี่ครับ เพราะเราแค่ปลูกผักปลูกหญ้ากินเอง มันไม่ใช่ เรื่องใหญ่โตใช้เงินแสนเงินล้านหรือถึงกับต้องให้รัฐช่วยหรอกครับ อย่าเว่อ จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 17:34:14 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 60 อ้อ... แล้วตกลงมีแผนจะย้ายบ้านไปอยู่ใกล้ตลาดใหญ่ๆ บ้างหรือเปล่าครับ จะได้ซื้อเนื้อสัตว์ราคาถูกๆ ตลอดไป (อดไม่ได้ขออีกดอกเหอะ) จากคุณ : ปลาแสนกวน เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 17:42:42 A:223.206.208.129 X: TicketID:312088

ความคิดเห็นที่ 61 ผมเห็นด้วยกับคุณปลากวนครับ แม้ว่ามันค่อนข้างจะอุดมคติไปหน่อยแต่ก็มีคนทำได้ครับ ผมเคยอ่านเจอเรื่องราวเมื่อสิบกว่าในหนังสือสุดสัปดาห์ของตาลุงคนหนึ่ง ที่เคยบอกว่า มีที่ดินห้าสิบกว่าไร่ไม่พอกิน ปัจจุบันอยู่แค่สิบไร่ก็อยู่ได้สบายเพียงแค่ปรับเปลี่ยนวิธีคิดและปฏิบัติแค่นั้น แต่ก็นะ ถ้าเข้าสู่ระบบนี้กันมากๆ ตัวเลขที่แสดงค่าผลผลิตคงลดคงแน่ๆ จากคุณ : test เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 06:28:53 A:173.48.183.197 X: TicketID:083514