PANTIP.COM : X10466217 ##### ผลงานของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพย ฯ ล่าสุด ##### [วิทยาศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 43

มองในแง่ ดีมานด์/ซัพไพล์ : ทำไมถึงไม่ควรถอดนกปรอดหัวโขนออกจากบัญชีรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครอง?

http://www.oknation.net/blog/andamanwatch/2011/04/20/entry-1

ผมไม่แน่ใจนักว่าความพยายามของรัฐมนตรีสุวิทย์ คุณกิตติ เจ้ากระทรวงทรัพย์ยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในการผลักดันแก้ไขกฎหมายเพื่อถอดนกปรอดหัวโขนออกจากบัญชีรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครอง ซึ่งออกตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535 มีอะไรอยู่เบื้องหลังหรือไม่ ไม่ว่าเจตนาและเป้าหมายในการหาเสียงเนื่องจากใกล้ยุบสภา หรือผลประโยชน์มูลค่ามหาศาลที่ซุกซ่อนอยู่ในเงามืดของแวดวงนักค้ากำไรจากชีวิตนกปรอดหัวโขน อะไรคือเบื้องหลังแรงผลักดันที่ทำให้นายสุวิทย์ลุกขึ้นมาทำเรื่องนี้...ทั้งที่มีปัญหาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอื่นๆ มากมายที่รอให้เจ้ากระทรวงอย่างนายสุวิทย์ไปทำ

ใน Blog นี้ผมขอเขียนแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมว่า ทำไมถึงไม่ควรถอดนกปรอดหัวโขนออกจากบัญชีรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครอง? โดยมองแง่ของกลไกการตลาด สำหรับเหตุในด้านอื่นๆ ทั้งในแง่ของการอนุรักษ์ คิดว่าเราพูดถึงกันมามากพอสมควร

จริงๆ แล้วตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า 2535 ได้กำหนดมาตรการคุ้มครองสัตว์ป่าโดยจำแนกออกเป็น 2 ประเภทคือสัตว์ป่าสงวน (ซึ่งมีจำนวน 15 ชนิด) และสัตว์ป่าคุ้มครองประกอบด้วยสัตว์ป่าจำพวกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม 201 ชนิด นก 952 ชนิด สัตว์เลื้อยคลาน 91 ชนิด สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก 12 ชนิด แมลง 20 ชนิด ปลา 14 ชนิด และสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังอื่น โดยหลักการก็คือสัตว์ป่าเหล่านี้ในทางกฎหมาย “ห้ามล่า พยายามล่า ห้ามเพาะเลี้ยงห้ามค้า ห้ามนำเข้าหรือส่งออก เว้นแต่ได้รับอนุญาต” (ดูอ้างอิง 1) ปัจจุบันมีสัตว์ป่าคุ้มครองใน “กลุ่มนก” ที่ได้มีการประกาศอนุญาตให้เพาะเลี้ยงได้ทั้งสิ้น 42 ชนิด (ดูด้างอิง 2)

ดังนั้นโดยข้อเท็จจริงของกฎหมายแล้วหากใครต้องการจะเพาะเลี้ยงนกปรอดหัวโขนก็สามารถทำได้...โดยไปขออนุญาตจากกรมอุทยานฯ เสียให้ถูกต้อง...ก็เท่านั้น แต่ถ้าให้ถึงขั้นถอดออกจากบัญชีรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครอง...ผมว่ามันจะมากไป..เพราะการ “ถอดนกปรอดหัวโขนออกจากบัญชีรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครอง” มันไม่ได้หมายถึงแค่ “สามารถเพาะเลี้ยง” ตามที่ผู้นิยมเลี้ยงนกเรียกร้องเท่านั้น แต่หมายถึง “การล่า การค้า การนำเข้า การส่งออกนกปรอดหัวโขนได้อย่างเสรี” โดยไม่ผิดกฎหมาย เอาง่ายๆ แล้วกัน ขนาดแค่ “อีกา” ยังเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง แล้วเราจะยังไปถอดนกปรอดหัวโขนที่หายากแสนยาก และใกล้สูญพันธุ์ในธรรมชาติออกจากการคุ้มครองอีกหรือ?

ถ้าว่ากันอย่างตรงไปตรงมาเรารู้กันอยู่เต็มอกว่า “นกปรอดที่จับยัดใส่กรง” เหล่านั้น ส่วนใหญ่ไม่น่าจะต่ำกว่า 90% ล้วนเป็นนกจากธรรมชาติแทบทั้งสิ้น ผมเชื่อว่าบรรดาผู้นิยมเลี้ยงนกปรอดหัวโขน ที่บางคนถึงขั้นการันตีตัวเองว่า “รักนกมากกว่ารักเมีย” ถ้าหากรักนกปรอดหัวโขนจริงๆ คงเข้าในเรื่องนี้ได้ไม่ยาก

มีเหตุผลนานาประการที่ฝ่ายสนับสนุนให้ถอดนกกรงหัวจุกออกจากบัญชีรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครองยกขึ้นมาเป็นเหตุผลข้ออ้าง โดยที่สำคัญและถูกยกขึ้นมาอ้างบ่อยๆ ก็คือ ปัจจุบันสามารถเพาะนกกรงหัวจุกได้แล้ว (เลี้ยงได้ก็น่าจะส่งเสริมให้เลี้ยงขายกันไปเลย) เวลาประชุมกันเหตุผลนี้มักได้รับการการันตีจากนักวิจัยแม้กระทั่งจากสำนักอนุรักษ์สัตว์ป่า กรมอุทยานแห่งชาติฯ เสียเอง
โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าเพาะเลี้ยงได้ครับ....

แต่ประเด็นสำคัญกว่านั้นก็คือว่า "การเพาะเลี้ยงได้ ไม่ได้หมายความว่าสัตว์ป่าชนิดนั้นจะมีความเหมาะสมให้เพาะเลี้ยงและค้าขายกันในเชิงพาณิชย์” หากเราเห็นความสำคัญว่าการเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าเหล่านั้นจะต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสัตว์ป่าชนิดนั้นในธรรมชาติ มันยังมีอีกหลายปัจจัย หลายเงื่อนไขที่เราต้องเอามาพิจารณาประกอบร่วมกัน หมายความว่าอย่างไร?

ก. ต้นทุนในการเพาะเลี้ยงเป็นอย่างไร : ปัจจุบันเรามีข้อมูลที่ชัดเจนหรือยังว่าต้นทุนในการเพาะเลี้ยงนกปรอดหัวโขนอยู่ที่เท่าไร ตัวละกี่บาท เพราะประเด็นของมันก็คือว่า ตราบใดที่ต้นทุนในการเพาะเลี้ยงสูงกว่าการไปจับจากธรรมชาติ แล้วเราไปส่งเสริมให้เลี้ยงให้ซื้อขายกันอย่างเสรี แน่นอนว่าย่อมเป็นการกระตุ้นให้เกิดการไปล่าไปจับจากธรรมชาติเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน คิดง่ายๆ สมมุติว่าถ้าต้นทุนในการเพาะเลี้ยงนกปรอดหัวโขนอยู่ที่ 3,000 บาท/ตัว แต่การจ้างชาวบ้านไปจับหา หรือสั่งมาจากประเทศพม่า ลาว ต้นทุนแค่ตัวละ 500 บาท เพื่อนำมาขายในราคาตัวละ 2,000 บาท คนก็ย่อมไปจับมากธรรมชาติ...คงไม่มีใครเลี้ยงตัวละ 3,000 บาทแล้วเอาไปขายในราคา 2,000 บาท ให้ขาดทุนเล่นๆ ใช่ไหมครับ

ข. ไม่มีทางที่การเพาะเลี้ยงนกปรอดหัวโขนที่ผูกติดกลไกการตลาด/นักค้ากำไรจะเอื้อต่อการอนุรักษ์ : ปัญหาที่พบอยู่ในปัจจุบันในบรรดาแวดวง “ผู้เพาะเลี้ยง/ค้าสัตว์ป่า” ก็คือเมื่อพวกเขาค้นพบเทคนิคการเพาะเลี้ยงนกปรอดหัวโขนแล้ว ไม่มีนักค้ากำไรคนไหนหรอกครับที่จะมาเปิดเผยเทคนิคการเลี้ยงให้กับประชาชนคนทั่วไปได้เลี้ยงกันอย่างแพร่หลายและง่ายดายราวปลอกกล้วยกิน คิดง่ายๆ ถ้าคุณเป็นพ่อค้าหากินกับการค้านกปรอดหัวโขน รู้เทคนิคการเลี้ยงนกปรอดหัวโขนโดยใช้ต้นทุนเพียง 300 บาท/ตัว ในขณะที่ขายได้ 2,000 บาท/ตัว ฟันกำไรเนาะๆ 1,700 บาท/ตัว คุณจะโพนทะนาป่าวประกาศเทคนิคให้คนทั่วไปเพาะเลี้ยงกันอย่างดาย ประมาณว่า ใครๆ ก็เลี้ยงได้หรือ คุณจะยอมให้นกปรอดหัวโขนออกมาบินว่อนในธรรมชาติราวกับนกกระจอกหรือ? คุณจะยอมให้นกปรอดหัวโขนจากราคา 2,000 บาท ตกลงเหลือแค่ 200 บาท หรือ?

ไม่มีทาง! เพราะนั่นหมายถึง การสูญเสียโอกาสในการฟันกำไรที่อยู่ตรงหน้า

เชื่อเถอะครับพวกเขาไม่มีวันที่จะปล่อยให้ประชาชนคนทั่วไปเพาะนกปรอดหัวโขนกันอย่างแพร่หลายจนล้นตลาด แต่พวกเขาจะผูกขาดในแง่องค์ความรู้ในการเพาะเลี้ยงเพื่อควบคุมกลไกตลาด เพื่อจะได้ฟันกำไรบนชีวิตของนกปรอดหัวโขนในแวดวงกันเพียงลำพัง ชาวบ้านที่เห่อนิยมเลี้ยงกันก็เป็นเพียงแค่เบี้ยที่นักค้าสัตว์ป่าพวกนี้จ้องหากำไรจากพวกเขา ไอ้ที่อ้างกันว่าการเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าจะช่วยสร้างรายได้ให้กับประชาชน เลี้ยงแล้วจะช่วยเพิ่มประชากรลดความเสี่ยงของนกปรอดหัวโขนในธรรมชาติ ....บร้า บร้าๆ

ขี้ฮกทั้งเพ...พี่น้องเห้อ!

อ้างอิง

1.) ดูรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครอง http://www.dnp.go.th/wildlifednp/เอกสาร/gov2.pdf

2.) ดูรายชื่อสัตว์ป่าคุ้มครองที่อนุญาตให้เพาะเลี้ยง http://www.dnp.go.th/wildlifednp/เอกสาร/กฎหมาย/กำหนดชนิดของสัตว์.pdf

จากคุณ : หมอหมา

เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 11:08:29