ความคิดเห็นที่ 1 6. Vasili Alexandrovich Arkhipov(30 มกราคม 1926-1999)                    คุณรู้หรือไม่ว่าหากโลกปราศจากบุคคลนี้ สงครามโลกครั้งที่ 3 ในช่วงสงครามเย็นระหว่างสหรัฐและโซเวียตได้เกิดขึ้นแน่  เรื่องของเรื่องมาอยู่ว่าในวันที่ 27 ตุลาคม 1962 ซึ่งช่วงวิกฤตขีปนาวุธคิวบาซึ่งเป็นช่วงอ่อนไหวมากๆ  ที่จะเสี่ยงเกิดสงครามโลกอยู่นั้น  เรือดำน้ำขีปนาวุธลาดชั้น Foxtrot B-59 ของโซเวียตที่ปฏิบัติการอยู่ที่คิวบากำลังฝึกซ้อมการทำงานอยู่นั้น เรือได้ถูกล้อมโดยเรือของกองทัพสหรัฐฯ และถูกโจมตีโดยระเบิดน้ำลึกอย่างหนักหน่วง จนกระทั้งกัปตันเรือของโซเวียตลงความเห็นว่าควรยิงตอร์ปิโตติดหัวเรือนิวเคลียร์ไปที่สหรัฐ ฯ เพื่อตอบโต้ ซึ่งหากทำแบบนี้เท่ากับว่าสงครามโซเวียตและสหรัฐนั้นเกิดขึ้นแน่นอน                แต่กระนั้นตามกฎจะยิงตอร์ปิโตนั้นจำเป็นต้องอาศัยการโหวดเจ้าหน้าที่สามคนที่ประจำเรือ ซึ่งในกลุ่มนั้นมีเพียงพระเอกของเราคือวาซิลิ อเล็กซานเดอร์  อาร์คิปอพ เท่านั้นที่คัดค้านการยิงและเกลี้ยกล่อมให้กัปตันนำเรือดำน้ำขึ้นเหนือผิวน้ำเพื่อรอคำสั่งจากมอสโคว์ ซึ่งเขาก็ทำได้สำเร็จ ส่งผลทำให้สงครามนิวเคลียร์ไม่เกิด โลกพ้นหายนะได้อีกครั้ง แต่อนิจจาเรื่องราวของ วาซิลิ อเล็กซานเดอร์  อาร์คิปอพ ที่ช่วยโลกไว้นั้นไม่เป็นที่เปิดเผยแต่สาธารณะชนเท่าใดนัก รู้แต่ว่าเขาเกิดในครอบครัวชาวนาใกล้กรุงมอสโก ได้รับการศึกษาโรงเรียนทหารเรือและมีส่วนร่วมในสงครามโซเวียตกับญี่ปุ่นในต่างประเทศในปี 1945ต่อมาในปี 1961 ได้รับแต่งตั้งเป็นรองบังคับการในเรือดำน้ำขีปนาวุธนำวิถี K-19 และได้อุบัติเหตุและเขาก็ได้รับรังสีจากเหตุการณ์ดังกล่าว(เหตุการณ์ดังกล่าวถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์K-19) และหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นก็ได้เลื่อนเป็นพลเรือตรีและได้ตำแหน่งมากมาย ก่อนที่จะพ้นตำแหน่งในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 และได้รับขนามนามว่า “วาซิลิ อาร์คิปอพผู้ช่วยเหลือโลก” และเรื่องราวของเขาได้รับแรงบันดาลใจในภาพยนตร์เรื่อง Crimson Tide (1995) จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:13:46

ความคิดเห็นที่ 2 5. James Harrison, GoldenArm เจมส์ แฮร์ริสันได้รับฉายาว่า “GoldenArm” หรือแขนทองคำ เป็นนักบริจาคเลือด ชาวออสเตรเลีย เขาได้รับบันทึกสถิตโลกว่าเป็นบุคคลบริจาคโลกที่ช่วยทารกกว่าสองล้านของจากโรครีซัส (Rhesus disease = โรคที่เกิดจากกลุ่มเลือด Rh ไม่เข้ากัน) เจมส์ แฮร์ริสันเกิดในปี 1935 หรือ 1936 ตอนเขาเขาอายุ 14 เคยได้รับการผ่าตัดรวงอกครั้งใหญ่ ใช้เลือดคนอื่นไปถึง 13 ลิตร ในช่วงการพักรักษานานกว่าสามเดือน และได้ตระหนักว่าเขารอดชีวิตมาได้เพราะเลือดคนอื่นบริจาค และเขาก็ได้ปฏิญาณว่าทั้งชีวิตของเขาจะอุทิศในการบริจาคเลือด และแล้วนับจากนั้นเป็นต้นมาเมื่อเขาอายุ 18 ปีก็บริจาคเลือดมาโดยตลอด จนถึงปัจจุบันเขาบริจาคกว่าพันครั้งจนได้รับบันทึกเป็นสถิตโลก และหลังจากนั้นก็มีการค้นพบว่าเลือดของเขามีแอนติบอดีหายากที่จะช่วยป้องกันไม่ให้ทารกที่ได้รับเลือดของเขาเสียชีวิตจากโรครีซัสซึ่งเป็นชนิดร้ายแรงของโรคโลหิตจาง ซึ่งทางทีมแพทย์ได้นำเลือดดังกล่าวไปรักษาผู้หญิงตั้งครรภ์นับแสนๆ คน แถมยังมีการใช้รักษาทารกอีกต่างหาก รวมแล้วก็ช่วยชีวิตทารกไปแล้ว 2.2 ล้านคนในช่วงการบริจาคติดต่อกัน 56 ปี โดยนอกจากบริจาคเลือดแล้วเขายังเป็นอาสาสมัครคนสำคัญที่มีส่วนร่วมในการพัฒนาวัคซีน (Anti-D vaccine) เพื่อป้องกันโรคนี้ด้วย และปัจจุบันเขาก็ยังบริจาคเลือดเป็นประจำโดยเขากล่าวว่า “ผมไม่เคยคิดจะหยุดบริจาคเลือด ไม่เคย แม้แต่ในความคิด” และด้วยเกียรติประวัตินี้เองทำให้เขาได้เครื่องราชอิสริยาภรณ์ของออสเตรเลีย และเคยถูกเสนอชื่อเขาชิง บุคคลแห่งปีของออสเตรเลียแม้เขาไม่ได้ชนะก็ตาม จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:14:51

ความคิดเห็นที่ 3 4.Viktor เกิด1928-ปัจจุบัน)       นอกจากสงครามก่อการร้ายที่โลกสมัยใหม่ต้องเผชิญแล้ว สงครามระหว่างมนุษย์และเชื้อโรคก็ถือว่าเป็นสงครามที่เกิดขึ้นมาช้านานและไม่มีวันจบ โลกต้องเผชิญเชื้อโรคระบาดมากมาย ไม่ว่าจะเป็นกาฬโรค เอดส์ โรคพิษสุนัขบ้า  และในช่วงเวลาเหล่านี้ย่อมเกิดวีรบุรุษขึ้น อย่างหลุยส์ ปาสเตอร์ แต่ใครจะรู้บ้างว่ายังมีบุคคลสองคนที่ครั้งหนึ่งได้ช่วยโลกไว้จากเชื้อโรคสุดอันตรายเอาไว้ คนแรกคือวิคเตอร์เป็นนักไวรัสวิทยา เขาพยายามรณรงค์ให้ทั่วโลกกำจัดโรคฝีดาษ โดยเขาเกิดในหมู่บ้านเล็กๆ ในยูเครน จบการศึกษาจากโรงเรียนแพทย์ในปี 1936 จ่อมาก็ทำงานเป็นแพทย์ทหารบกและเริ่มสนใจวิชาระบาดวิทยาและศึกษาเรื่อยมาจนได้รับตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีผู้ช่วยสาธารณสุขของสหภาพโซเวียตในปี 1958 และเริ่มริเริ่มดำเนินการให้ทั่วโลกให้ความสำคัญในการกำจัดไข้ทรพิษซึ่งเป็นโรคเก่าแก่ที่สุดในประวัติมนุษย์ชาติ ที่อันตรายและน่ากลัวที่สุด โดยเสนองานวิจัยทางวิทยาสตร์ด้วยการฉีดวัคซีนเพื่อสร้างภูมิคุ้มกัน ซึ่งความจริงแล้ววัคซีนดังกล่าวสร้างเสร็จมานานตั้งแต่ ปี 1796 แล้ว เอ็ดวาร์ด เจนเนอร์ เป็นคนสร้างวัคซีน หากแต่วัคซีนดังกล่าวยังไม่ได้เผยแพร่ ทำให้ไข้ทรพิษระบาดไปทั่วโลก ซึ่งวิคเตอร์ได้เห็นปัญหาดังกล่าวเขาเลยเสนอต่อสมัชชาอนามัยโลก ที่ต่อมาก็ถูกยอมรับโยหัวหน้าแพทย์อเมริกันโดนัลด์ เฮนเดอสัน ซึ่งมีความคิดที่จะทำสงครามกับไข้ทรพิษมานานแล้ว โดยแผนการดังกล่าวได้ถูกนำไปใช้จนเกิดประโยชน์สูงสุด โดยผลงานเด่นคือในปี 1966 การรณรงค์กำจัดโรคฝีดาษที่ระบาดในบราซิล, แอฟริกา และเอเชียใต้ และปี 1972 ช่วยกันปราบปรามไข้ทรพิษในยุโรป จนไข้ทรพิษแทบหายสาบสูญจากโลก ประเทศปากีสถาน อินเดีย และเนปาลที่ครั้งหนึ่งเคยเกิดโรคนี้ระบาดอย่างร้ายแรง ปัจจุบัน ได้ประกาศว่าประเทศทั้งสามเป็นดินแดนปลอดฝีดาษ 100% และเมื่อวันที่ 17 เมษายน 1978 โลกได้รับรายงานว่ามีคนป่วยด้วยโรคฝีดาษเป็นคนสุดท้ายในโซมาเลีย และก็ได้รับการรักษาจนหาย นับถึงวันนี้ไม่มีใครป่วยเป็นโรคฝีดาษอีกเลย จนเราอาจกล่าวได้ว่า โลกไม่ถูกฝีดาษรบกวนในระยะเวลา 25 ปีที่ผ่านมา จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:15:49

ความคิดเห็นที่ 4 3. Henrietta Lacks(18 สิงหาคม 1920 – 4 ตุลาคม 1951) เรื่องราวของเธอที่ได้กลายเป็นผู้ช่วยเหลือโลกโดยไม่รู้ตัวนั้น เริ่มต้นขึ้นในปี 1951 เมื่อ เฮนเรียตต้า หญิงชาวอเมริกันแอฟริกันอายุ 30 ปี ซึ่งมีฐานะยากจน อาศัยอยู่ใน บัลติมอร์ สหรัฐอเมริกาได้เข้ารับการรักษาในมะเร็งปากมดลูก ที่ รพ.จอห์น ฮอปกินส์ ในแผนก ผู้ป่วย(ผิวดำ)อนาถาหากแต่ก็สายไปเสียแล้วเพราะโรคมะเร็งของเธอได้ลุกลามอย่างรวดเร็วและรุนแรง เธอเสียชีวิตในเวลา 8เดือนต่อมา แต่.....เรื่องราวของเฮนเรียตต้ายังไม่จบ เพราะเธอได้รับขนามนามว่า “อมตะ” เนื่องจากหลังจากที่เธอตายแพทย์ได้สังเกตว่าชิ้นส่วนเนื้อเยื่อเซลล์มะเร็งที่หลงเหลือระหว่างการผ่าตัดของเธอยังคงมีชีวิตอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ มันยังคงดำเนินกิจกรรมภายในเซลล์อย่างปกติ เจริญเติบโตและแบ่งตัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด—จวบจนเวลาปัจจุบัน เซลล์ของเธอถูกตั้งชื่อว่า “HeLa Cell” ซึ่งมาจากชื่อย่อของเธอ ต่อมาถูกเรียกว่า “เซลล์อมตะเซลล์แรกของโลก”โดยมีการคำนวณอย่างคร่าวๆว่า เซลล์ของเธอที่เพาะขึ้นใหม่ ได้มีจำนวนมากกว่าจำนวนของเซลล์ในร่างกายของเธอเองเสียอีก และอาจจะเอามาแผ่คลุมโลกได้ทั้งใบอีกด้วย ในสมัยนั้นยังไม่มีกฎหมายการยินยอมอย่างเป็นทางการจากผู้ป่วยที่เอาอวัยวะหลังเสียชีวิตไปทดลองหรือเพื่อก้าวหน้าในวงการแพทย์(หรืออาจมีแต่ไม่เข้มงวด) เซลล์ของเธอนั้นได้ถูกนำวิจัยเพื่อความก้าวกระโดดทางการแพทย์ โดยเซลล์ดังกล่าวเพราะในสถาวะแวดล้อมที่เหมาะสมและมีอาหารหล่อเลี้ยงเพียงพอเพื่อศึกษากระบวนการทางชีวิวิทยาของเซลล์มะเร็ง นำไปสู่การรักษามะเร็งในอนาคตข้างหน้า นอกจากนี้เซลล์ดังกล่าวถูกแบ่งไปให้นักวิจับทั่วโลก จนสามารถนำมาใช้ประโยชน์มากมาย เป็นต้นว่า รู้กลไกการเกิดเซลล์มะเร็ง กลไกติดเชื้อเอดส์ ผลของรังสีและสารพิษของเซลล์ นอกจากนี้ยังมีประโยชน์อย่างมหาศาลต่อการพัฒนาองค์ความรู้ทางชีวะวิทยา และวิทยาศาสตร์การแพทย์ เซลล์ของเธอยังมีส่วนในการพัฒนาวัคซีนโปลิโอ ซึ่งทำให้ช่วยคนทั่วโลกได้มหาศาล แต่อนิจจา(อีกแหละ) เฮนเรียตต้าไม่ได้เครดิตแม้แต่น้อยว่าเป็นเจ้าของเซลล์ ประเด็นดังกล่าวถูกนำมาพิจารณาครั้งหนึ่งในศาลแห่งรัฐแคลิฟอร์เนียและได้รับการตัดสินว่า “ชิ้นส่วนเนื้อเยื่อของบุคคลใดๆที่ถูกทิ้ง ไม่ถือเป็นสมบัติของผู้นั้นอีกต่อไป และสามารถถูกนำมาใช้ในเชิงการค้าได้”  และในขณะที่เซลล์ของเธอได้สร้างคุณประโยชน์ต่อโลก และสร้างรายได้มหาศาลให้กับบริษัทยา แต่เชื่อหรือไม่ว่าลูกหลายของเจ้าของเซลล์นั้นต้องมีชีวิตแร้งแค้น และยากลำบาก ไม่ได้รับการศึกษา และสวัสดิการด้านสุขภาพที่ดีพอ และครอบครัวของเธอต้องทุกข์ใจแต่ละครั้งที่เซลล์ของเธอไม่ได้เครดิตมานานนับสามสิบปี ปัจจุบันลูกหลานของเธอได้เขียนคำจารึกในหลุมฝังศพของเธอไว้ว่า “เฮนเรียตต้า18 สิงหาคม 1920 – 4 ตุลาคม 1951 เซลล์ที่เป็นอมตะของเธอยังคงอยู่...และช่วยมนุษย์ตลอดไป ด้วยรักนิรันดร์และความยินดีจากครอบครัวของคุณ” แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 54 20:31:24 จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:17:03

ความคิดเห็นที่ 5 2. Henry Dunant(8 พฤษภาคม 1828- 30 ตุลาคม 1910)   เขาเป็นนักธุรกิจและนักกิจกรรมทางสังคมชาวสวิส และถ้าไม่มีเขาหน่วยงานกาชาดจะไม่เกิดขึ้นบนโลกเป็นแน่แท้ นายอังรี ดูนังต์ถือกำเนิดในครอบครัวที่มั่นคั่งมีอิทธิพลในเมืองเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ หากแต่พ่อแม่ของเขานั้นสอนเขาอยู่เสมอถึงคุณค่าในงานรับใช้ช่วยเหลือสังคม  ในขณะอายุ 18 เขาก็อุทิศให้กับงานสังคมสังเคราะห์ เมื่ออายุ 21 เขาถูกบังคับออกจากมหาลัยเพราะทำเกรดไม่ดี ต่อมาเขาก็ไปฝึกงานกับบริษัททางการเงินและประสบผลสำเร็จในอาชีพ ต่อมาเขาในปี 1856 เขาก็เดินทางเพื่อไปดูงานในแอฟริกาเหนือ พอดีในเวลานั้น เขาได้ผ่านไปที่สมรภูมิซอลเฟริ โน ประเทศอิตาลี เขาเห็นทหารบาดเจ็บล้มตายจำนวนมากโดยไม่มีผู้รักษาพยาบาล ภาพอันสยดสยองนี้ทำให้ดูนังต์อดได้ลงมือช่วยเหลือผู้บาดเจ็บด้วยตนเอง แล้วขอร้องประชาชนหญิงในท้องถิ่นนั้นมาช่วยด้วย จากประสบการณฺนี้เอง ดูนังต์ได้เขียนหนังสือขึ้นเล่มหนึ่งเมื่อ 3 ปีต่อมา ให้ชื่อว่า "Un Souvenir de Solferino" (A Memory of Solferino) แปลว่า "ความทรงจำเรื่องที่ซอลเฟริโน" และกล่าวตอนหนึ่งเป็นเชิงรำพึงว่า "จะเป็นไปไม่ได้หรือที่จะตั้งองค์การอาสาสมัคร ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยเหลือทหารบาดเจ็บในยามสงคราม" ในที่สุดได้มีผู้เสนอความคิดของดูนังต์จัดตั้งเป็น คณะกรรมการระหว่างประเทศเพื่อบรรเทาทุกข์ทหารบาดเจ็บ ”  (International Committee for the Relief of Wounded Combatants) เมื่อวันที่ 17กุมภาพันธ์ 1863  ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น  "สภากาชาดสากล”  (International Commitee of the Red Cross) และเจริญเป็นปึกแผ่นเรื่อยมาจนถึงปัจจุบันนี้ ดูนังต์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ ซึ่งให้เป็นครั้งแรกในปี 1901( ร่วมกับ เอฟ. ปาสสี ชาวฝรั่งเศสผู้เริ่มขบวนการสันติ ดูนังต์ถึงแก่กรรม ในขณะมีอายุ 82 ปี เมื่อเปิดพินัยกรรมปรากฎว่า ดูนังต์ไม่ได้ใช้จ่ายเงินรางวัลต่างๆ ที่ได้รับเพื่อประโยชน์ส่วนตัวเลย คงเก็บเงินทั้งหมดไว้และได้แบ่งส่วนยกให้สถาบันสาธารณสงเคราะห์ของสวิสเซอร์แลนต์และนอร์เวย์หลายแห่ง ในเวลาต่อมา แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 54 08:18:37 จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:18:02

ความคิดเห็นที่ 6 1. Norman Borlaug(25 มีนาคม ค.ศ. 1914 - 12 กันยายน ค.ศ. 2009) นอร์แมน เออร์เนสต์ บอร์ล็อก นักวิชาการการเกษตรชาวอเมริกัน ผู้ก่อตั้งมูลนิธิเวิลด์ฟู้ดไพรส์ ผู้ได้รับการยกย่องให้เป็น "บิดาแห่งการปฏิวัติสีเขียว" และ “ผู้ช่วยชีวิตผู้คนมากกว่าใครในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ” โดยเขาได้เปลี่ยนโฉมการเกษตรที่สมัยก่อนปลูกพออยู่พอกินนำไปสู่การเพาะปลูกที่ได้ผลผลิตสูง รวมทั้งการสร้างนวัตกรรมเพิ่มผลผลิตอาหารสองเท่า ช่วยให้หลายประเทศหลีกเลี่ยงกลียุคที่เกิดจากความอดอยาก ในช่วงทศวรรษ 1960                นอร์แมนเกิดเมื่อ 25 มีนาคม ค.ศ. 1914 ในฟาร์มแห่งหนึ่งในไอโอวา เรียหนังสือถึงเกรด 8 ที่บ้าน และเรียนวนศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยมินเนโซตา และได้เรียนต่อในปริญญาเอกสาขาโรคพืช ต่อมาเขาก็ทำงานกับมูลนิธิร็อกกี้เฟลเลอร์(มูลนิธิที่มุ่งเน้นเรื่อง พื้นฐานการอยู่รอด เช่น อาหาร น้ำและที่อยู่อาศัย) โดยเขาเริ่มงานในเม็กซิโกหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งตอนนั้นประเทศเม็กซิโก ซึ่งถูกลำดับว่าเป็นประเทศที่มีการพัฒนาน้อยซ้ำยังต้องนำเข้าอาหารอย่างมากมายจากสหรัฐอเมริกา   ด้วยเหตุนี้ นอร์แมน หนึ่งในคณะผู้วิจัยได้พัฒนาในฐานะที่เป็นผู้นำการคิดค้น และนำเสนอเทคโนโลยีการเพิ่มผลผลิตอาหารจากการเกษตร พัฒนาพันธุ์ข้าวสาลีหลากหลายสายพันธุ์ ที่มีความต้านทานโรค และทำให้ผลผลิตมากกว่าสายพันธุ์เดิม จนได้พันธุ์ข้าวสาลีพันธุ์ต้นเตี้ยที่ให้ผลผลิตส่งผลทำให้ช่วง 15 ปีให้หลัง ผลผลิตของข้าวสาลีในเม็กซิโก เพิ่มขึ้นถึง 3 เท่า นอกจากนี้นอร์แมนยังพัฒนาพันธุ์ข้าวและข้าวโพดที่ผ่านการปรับปรุงพันธุ์ในเอเชียตะวันออกกลาง อเมริกใต้และแอฟริกา โดยมี อินเดีย และปากีสถาน ที่ได้ประโยชน์จากพันธุ์ใหม่มากที่สุด จากผลผลิตที่เพิ่มขึ้นเป็นสี่เท่า ซึ่งความสำเร็จของเขาทำให้แก้ปัญหาการประมาณการว่าผู้เชี่ยวชาญระบุว่าโลกจะอยู่สภาวะอดอยากเนื่องจากประชากรโลกสูงขึ้นได้ประมาณการนอร์แมน ว่าสามารถช่วยเหลือประชากรโลกจากความอดอยากได้มากกว่าพันล้านคน และช่วยชีวิตคนได้มากกว่า 245 ล้านคน ด้วยผลงานของเขาทำให้เขาได้พลเรือนเกียรติศักดิ์จากประเทศอินเดีย ทำให้เม็กซิโกส่งออกข้าวสาลีมากยิ่งขึ้น นั่นเองที่ทำให้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพในปี ค.ศ. 1970  ซึ่งเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์การเกษตรคนเดียวของโลกที่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ นอร์แมน เออร์เนสต์ บอร์ล็อก เสียชีวิตที่บ้านพักในเมืองดัลลัส รัฐเท็กซัสเมื่อวันที่ 12 ก.ย. 2009ด้วยภาวะแทรกซ้อนจากโรคมะเร็ง ขณะอายุ 95 ปี เครดิต: CAMMY แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 54 08:21:38 จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:19:25

ความคิดเห็นที่ 7 O_o? จากคุณ : filmee39 เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 08:43:24

ความคิดเห็นที่ 8 ^__^ จากคุณ : เซ็งอูฐ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 09:02:37

ความคิดเห็นที่ 9 ยอดเยี่ยม จากคุณ : นายข่วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 09:37:18

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาโหวตครับ จากคุณ : โชคอาภัพ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 09:52:18

ความคิดเห็นที่ 11 อนุโมทนาบุญ กับเหล่าฮีโร่ และชีโร่ ตัวจริงทั้งหลายด้วยค่ะ สาธุ จากคุณ : with my pleasure เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 09:57:28

ความคิดเห็นที่ 12 แม่ชีปัดระเบิดไปไหนครับผม จากคุณ : tSlevin เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 10:18:52

ความคิดเห็นที่ 13 ขออนุโมทนาครับ จากคุณ : สวศ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 10:26:26

ความคิดเห็นที่ 14 อังรี ดูนัง เอ๊ะ ชื่อนี้เป็นแยกๆนึง ต้นถนน สริยวงค์ แถวสีลมใช่ไหมครับ จากคุณ : นายโอ้นโต้น เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 10:34:07

ความคิดเห็นที่ 15 อังรี ดูนัง ร้องโอ้ เขาดังอยู่แล้วนี่ จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 11:02:12 A:58.137.175.82 X: TicketID:208572

ความคิดเห็นที่ 16 อังรี ดูนังต์ (Henri Dunant) ชื่อเต็ม ฌอง อังรี ดูนังต์ (Jean Henri Dunant) (8 พฤษภาคม ค.ศ. 1828 — 30 ตุลาคม ค.ศ. 1910) เป็นนักธุรกิจ และนักช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ เขาเป็นผู้ให้กำเนิดสภากาชาดสากล และได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ ในปี ค.ศ. 1901 ร่วมกับ เฟรเดอริก พาสซี (en:Frédéric Passy) นายอังรี ดูนังต์ เป็นผู้เคร่งศาสนา โดยมีความเชื่อตามแนวทางของคาลวิน (en:Calvinism) และตั้งมั่นในหลักการ "จงรักเพื่อนบ้านของท่าน" ("Love thy neighbor") เขาได้เดินทางไปทั่วยุโรปเพื่อบรรยายถึงความชั่วร้ายเรื่องความเป็นทาส (en:slavery) ในปี ค.ศ. 1859 ระหว่างอยู่ที่ประเทศอิตาลี เขาได้ไปที่สนามรบของสงครามแห่งโซลเฟริโน (en:Battle of Solferino) และได้เห็นทหารที่ได้รับบาดเจ็บนับพันคน ถูกปล่อยทิ้งรอความตายในสนามรบตามยถากรรม โดยไม่ได้รับแม้แต่การรักษาพยาบาลเบื้องต้น ที่อาจรักษาชีวิตของคนเหล่านี้ได้ หลังจากที่เขากลับถึงกรุงเจนีวา เขาได้เขียนบทความเกี่ยวกับประสบการณ์ครั้งนี้ของเขา ในชื่อ Un Souvenir de Solferino (ความทรงจำจากประเทศอิตาลี) ซึ่งได้ตีพิมพ์ในวันที่ 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1862 ในบทความเขาได้พยายามผลักดันให้มีการจัดตั้ง เครือข่ายนานาชาติของอาสาสมัครเพื่อบรรเทาทุกข์ขึ้น หนังสือของเขาได้รับความสนใจจาก สภาบริหารประเทศสวิตเซอร์แลนด์ (en:Switzerland's Federal Council) และส่งผลให้ประเทศสวิตเซอร์แลนด์สนับสนุนให้มีการประชุมสัมมนานานาชาติขึ้นในปี ค.ศ. 1863 เพื่ออภิปรายถึงแนวความคิดของดูนังต์ที่เขาได้เขียนไว้ในบทความ เก้าบทความ (Nine Articles) มีประเทศเข้าร่วมการประชุมสัมนาในวันที่ 22 สิงหาคม ค.ศ. 1864 ทั้งหมด 16 ประเทศ และในจำนวนนั้น 12 ประเทศได้ให้การสนับสนุนในเนื้อหา ซึ่งต่อมาได้กลายมาเป็น คณะกรรมการกาชาดประหว่างประเทศ (International Committee of the Red Cross - ICRC) และสนธิสัญญากรุงเจนีวาฉบับแรก (en:First Geneva Convention) อังรี ดูนังต์ ในวัยชราช่วงหลายปีหลังจากนั้น ดูนังต์ได้เขียนบทความเกี่ยวกับการปลดอาวุธ และการตั้งศาลระหว่างประเทศ เพื่อแก้ปัญหาข้อขัดแย้งระหว่างประเทศ เขาได้ละเลยการงานส่วนตัวจนต้องตกเป็นหนี้สิน ประสบกับความยากจน และได้หายหน้าหายตาไป นอกจากนี้ อังรี ดูนังต์ ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มฟรีเมสันรี (en:freemasonry) ในขณะที่มีการให้รางวัลโนเบลเป็นครั้งแรกนั้น ก็มีข้อโต้แย้งว่า เขาควรจะได้รับรางวัลนี้หรือไม่ เนื่องจากในขณะนั้นองค์กรกาชาดได้ถูกจัดตั้งเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว และบทบาทของ อังรี ดูนังต์ ก็ได้ถูกลืมเลือนไปเช่นกัน ได้มีข้อเสนอให้เขาได้รับรางวัลโนเบลในสาขาแพทยศาสตร์ เนื่องมาจากบทบาทขององค์กรกาชาดในขณะนั้น ผลการประนีประนอมในท้ายที่สุดได้มีการตัดสินให้เป็นรางวัลร่วมในสาขาสันติภาพ โดยได้รับร่วมกับ เฟรเดอริก พาสซี ซึ่งเป็นนักต่อสู้เพื่อสันติภาพที่มีชื่อเสียงของฝรั่งเศส และถึงแม้ว่าอังรี ดูนังต์ จะมีชีวิตที่ยากจนในขณะนั้น แต่เขาก็บริจาคเงินรางวัลที่ได้รับทั้งหมดเพื่อการกุศล เขาได้เสียชีวิตลงในปี ค.ศ. 1910 จากเด็กดี ------ อ่านถึงตอนท้ายเเล้วขนลุกเลย เค้าเป็นคนดีจริงๆ จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 11:07:01

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ ^ เค้าถูกลืมในช่วงก่อนบั้นปลายชีวิตค่ะ ต้องมีชีวิตลำบากยากจนทั้งๆที่ เคยร่ำรวยเป็นเศรษฐีด้วย เเต่ในที่สุดก็ได้รางวัลโนเบล แต่ก็ยังบริจาคไปทั้งหมด -----------  อังรี ดูนังต์ หนุ่มชาวสวิสได้เดินทางป่านมาใกล้ ๆ กับเมือง คาสติกลิโอนี เพื่อจะเข้าเฝ้าฯ นโปเลียนที่ 3 จักรพรรติแห่งฝรั่งเศสและเขาได้เห็นสงครามที่นองเลือกผู้คนจำนวนนับพันต้องบาดเจ็บล้มตาย โดยไม่มีใครจนใจ พวกเขาบาดเจ็บล้มตายเหมือนใบไม้ร่วง ซึ่งน่าจะม่หนทางที่จะพอช่วยเหลือคนพวกนี้ได้บ้าง ----------- ได้ไปเฝ้ากษัตริย์ด้วย จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 11:12:13

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวดีๆ ของคนดีๆ โลกที่น่าอยู่... สังคมที่ดี...   ไม่มีขาย อยากได้...   ต้องช่วยกันสร้าง โดยเริ่มจาก...   ตัวเราเอง...   เดี๋ยวนี้... จากคุณ : Phoenixนิลมังกร เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 11:58:32

ความคิดเห็นที่ 19 #1 Crimson Tide สนุกมากๆครับ น่าเสียดายที่ดูหนังแล้วก็ไม่ทราบเกี่ยวกับคนๆนี้เลย จากคุณ : Zeichnung เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 12:04:01

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณมากมายเลยครับ สำหรับ เหล่าฮีโร่ของโลก ถึงแม้ว่า ชื่อของคุณจะไม่เป็นที่รู้จัก แต่อย่างน้อย ความดีของคุณก็ช่วยเหลือคนมากมายนะครับผม จากคุณ : หนวดแบบแมวแมว เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 12:24:42

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านจบแล้วรู้สึกโลกใบนี้ยังสวยงามอย่างที่มันควรจะเป็น ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันให้อ่านกันนะคะ ^^ จากคุณ : JaeLuv เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 12:33:04

ความคิดเห็นที่ 22 5 ใน 6 คนนี้ สร้างวีรกรรมโดยมีพื้นฐานจากความรักเพื่อนมนุษย์ อีก 1 คน เป็นผู้ป่วยพิเศษ ที่เหมือนว่าสวรรค์ประทานมาให้วงการแพทย์ พอได้อ่านอะไรแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เชื่อว่าพระเจ้ามีจริง (ใครไม่เชื่อก็อย่าว่ากันเลยนะ เราพูดไปตามความรู้สึก) อ่านเรื่อง Norman Borlaug แล้วก็ทำให้คิดถึงปราชญ์ทางการเกษตรอีกคน คือ มาซาโนบุ ฟูกูโอกะ สองคนนี้มากันคนละแนวทาง แต่ก็มีคุณณูปการทั้งคู่ อันนี้คือกระทู้ไว้อาลัยคุณปู่มาซาโนบุ ฟูกูโอกะ ในคลังกระทู้เก่าเมื่อ 3 ปีก่อนค่ะ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2008/08/K6911191/K6911191.html จากคุณ : tarantella เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 12:55:22

ความคิดเห็นที่ 23 ลืมรูป มาซาโนบุ ฟูกูโอกะ (1913-2008) ปราชญ์ชาวนาจากเกาะชิโกกุ ผู้เขียนเรื่อง "ปฏิวัติยุคสมัยด้วยฟางเส้นเดียว" ("The One-Straw Revolution) จากคุณ : tarantella เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 13:03:13

ความคิดเห็นที่ 24 เขาเรียกเฮโรอีนไม่ใช่หรือครับ งงเลย ชีโร่ จากคุณ : กินแสงโสมไปกลมนึง เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 13:09:56 A:223.207.99.170 X: TicketID:228785

ความคิดเห็นที่ 25 อันดับ 2 อังรีดูนัง นี่ไม่น่าติดอันดับ ช่วยโลกโดยเราไม่รู้ตัวนะ เพราะผมว่าคนรู้เยอะ จะบอกว่าตอนเค้าอยู่เค้าไม่ดังก็ไม่เกี่ยว เพราะจัดอันดับที่พวกเราไม่รุ้ ไม่ใช่เจ้าตัวไม่รู้นี่ จากคุณ : 3N เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 13:33:28

ความคิดเห็นที่ 26 คห4 เซลล์มะเร็งมันนำมาใช้เป็นแนวทางผลิตอาวุธนิวเคลียร์ยังไงอ่ะครับ จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 14:14:04

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าคนเราคิดถึงคนอื่นบ้างโลกคงน่าอยู่กว่านี้เยอะ จากคุณ : HunterCotarot เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 15:02:41

ความคิดเห็นที่ 28 ถนนอังรีดูนังต์ (อังกฤษ: Thanon Henri Dunant) เป็นถนนในท้องที่แขวงปทุมวัน เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร เริ่มต้นจากถนนพระรามที่ 1 (สามแยกเฉลิมเผ่า) ถึงถนนพระรามที่ 4 (สี่แยกอังรีดูนังต์) เดิมเรียกถนนสายนี้ว่า "ถนนสนามม้า" เนื่องจากผ่านสนามม้าปทุมวัน (ปัจจุบันคือราชกรีฑาสโมสร) ตัดผ่านสถานที่สำคัญ คือ สถานเสาวภา สภากาชาดไทย โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปทุมวัน สยามสแควร์ และ โรงพยาบาลตำรวจ ในวันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2508 ซึ่งตรงกับวันกาชาดสากลได้เปลี่ยนชื่อถนนสนามม้าเป็นถนนอังรีดูนังต์ หลังจากที่สภากาชาดสากลได้เสนอให้ประเทศสมาชิกจัดทำอนุสรณ์เนื่องในโอกาสครบรอบ 100 ปีกาชาดสากลและระลึกถึงนายอังรี ดูนังต์ (อองรี ดูนอง) ชาวสวิส ผู้ริเริ่มกิจการกาชาดสากล --------------------------------------------------------------------- ที่มาของชื่อถนน ก็คุณลุงคนนี้แหละครับ จากคุณ : หมอเถื่อน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 15:04:46

ความคิดเห็นที่ 29 ความคิดเห็นที่ 26     คห4 เซลล์มะเร็งมันนำมาใช้เป็นแนวทางผลิตอาวุธนิวเคลียร์ยังไงอ่ะครับ จากคุณ : nisas -------------------------- สงสัยแบบเดียวกันเลย ค้นดูเจอแต่พวกการสกัดนิวเคลียสเซลล์ ถ้าไม่แปลผิดก็ผมยังค้นไม่ดีพอ เดี๋ยวลองค้นต่อ เจออะไรเพิ่มจะมา edit จากคุณ : นายข่วย เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 15:07:56

ความคิดเห็นที่ 30 คห. 25 ผมไม่รู้ครับ ผมเชื่อว่าอีกหลายๆคนก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจว่าจะท้วงทำไม หรือมีคนอื่นในใจที่ไม่ติดอันดับ ก็บอกออกมาสิคับ จากคุณ : zerzarbra เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 15:10:04

ความคิดเห็นที่ 31 ในประวัติที่เราคิด เราอ่าน  อาจจะบอกว่า ปั้นปลายชีวิตท่าน ยากจน .. แต่ ผมว่า ในใจท่าน .. ท่านคง ร่ำรวย มากมาย  และมีความสุขในฐานะนั้น   จนพอที่จะแบ่งปันรางวัลที่ได้รับ กับเพื่อนมนุษย์ .... ..  ไม่มีคำกล่าวใดที่ผมคิดออกในขณะนี้ที่จะ บอกถึงความรู้สึกยิ่งใหญ่ของท่าน ... จากคุณ : ทุ่มเท เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 15:22:50

ความคิดเห็นที่ 32 อนุโมทนาสาธุครับ _/\_ จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 15:50:15

ความคิดเห็นที่ 33 อ้อ ห้ามทักท้วง โอเค เหมือนเคยอ่านเจอในห้องนี้แหละแต่นานพอควร โดยเฉพาะ คห4 จำได้แม่นเลย แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 54 17:00:38 จากคุณ : สระนาฬิเกร์ เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 16:09:47

ความคิดเห็นที่ 34 เสียดาย กิ๊ฟหมด จากคุณ : artsmart เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 18:32:29

ความคิดเห็นที่ 35 HeLa cell: ชีวิตอมตะของ Henrietta Lacks http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2009/12/X8653235/X8653235.html จากคุณ : วานรชูแมว เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 18:34:51

ความคิดเห็นที่ 36 ก่อนตั้งกระทู้เราลองไป  search คลังกระทู้เก่าๆดูเเล้วไม่เจอเหมือนกัน เราเลยเอามาตั้งค่ะ  อาจเป็นไปได้ว่ากระทู้นั้นโดนลบไปเเล้ว หรือมันไม่เคยมีอยู่   อันนี้เราก็ไม่เเน่ใจค่ะ  ว่ามันเคยตั้งเเล้วรึยัง ---- เรื่องเซลซ์มะเร็งของHenrietta  ห้องนี้เคยเอามาเเปะค่ะ เเต่เเยกเป็นเรื่องโรค  หรือการเเพทย์ โดยเฉพาะ จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 18:35:00

ความคิดเห็นที่ 37 ช่วงที่เราเข้าผ่าตัด เราก็ได้รับเลือดบริจาคเยอะเหมือนกัน หลายรอบเลยล่ะ  เพราะเราผ่าตัดเยอะ พอจบเเล้วไปทำงานที่เเรกในโรงพยาบาล ก็ตั้งใจว่าจะทำตัวให้เป็นประโยชน์ จะไปบริจาคเลือดทุกสามเดือน บริจาค ครั้งเเรก เรากลัวเข็มมาก เเต่สมัยนั้นเค้ามีสเปร์ยาชาฉีดให้ ครั้งเเรกผ่านไปก็ไม่มีอะไร พอสามเดือนต่อมาก็ไปบริจาคอีก ไม่นานหลังจากนั้นก็มีหนังสือเเจ้งมาว่า ไม่ต้องไปบริจาคเเล้ว เรามีไวรัสตับอักเสบบี ก็งงมาก  เราคิดว่าเลือดเราสะอาดปลอดโรค ไม่เคยไปนอนกับใคร ไม่เคยใช้สารเสพติด ไม่กินเหล้า เจาะหูก็เจาะคลินิกหมอตอนเด็กๆ ไม่น่าจะมีความเสี่ยงใดๆทั้งสิ้น เเล้วไวรัสตับอักเสบบีนี่มันมาจากไหนอะ เราก็จำไม่ได้ว่าพ่อเราบริจาคเลือดให้เราด้วยรึเปล่า เเต่ว่าตอนหลังก็ตรวจพบว่าพ่อเราก็เป็นไวรัสตับอักเสบบี เเล้วตอนหลังก็กลายเป็นมะเร็งตับ (พ่อเราไม่ใช่คนดื่มเหล้านะคะ  เเต่เค้าชอบกินถั่วกับเม็ดทานตะวัน) --- ตอนที่อยู่โรงพยาบาล ตอนนั้นก็โคม่าเเล้ว ต้องใช้เกล็ดเลือดเยอะ   ก็ระดมญาติมาบริจาคหมดเเล้ว จะไปขอความช่วยเหลือจากคนงานในโรงงานเรา ขอบริจาคเลือดเเต่เเม่เลี้ยงเรากังวลเพราะหลายๆคนมีความเสี่ยง บางคนติดสารเสพติด -_-"  จะเลือกเป็นคนๆก็ดูจะเป็นการเลือกปฎิบัติ เเม่เลี้ยงเรารู้ว่าโรงเรียนที่น้องเรียน (เป็นโรงเรียนคริสตฺ์) เค้ามีการระดมเจ้าหน้าที่เเละผู้ปกครอง บริจาคเลือดกันเป็นประจำ เลยไปขอความช่วยเหลือ (เค้าไม่ทราบว่าพ่อเด็กนักเรียนป่วย) เค้าก็ยกเลือดในคลังที่เค้าไปบริจาคกันในนามโรงเรียนให้พ่อเราหมดเลย เเล้วบอกว่าถ้าไม่พอ จะระดมคนมาบริจาคให้อีก ซึ้งใจมากค่ะ  พ่อเรากลายเป็นคนไข้ ที่มีเลือดในความครอบครองเยอะที่สุดในโรงเรียนเเพทย์นี้ตั้งเเต่มีโรงพยาบาลมาเลย (เเต่พ่อเราก็ไม่ต้องใช้ทั้งหมดหรอก  ก็เเบ่งให้คนอื่นใช้ด้วย) จำไม่ได้ว่ากี่ยูนิตเเต่เป็นหลักร้อยหลักพันค่ะ เเต่ปรากฎว่าเครื่องเเยกเกล็ดเลือดเจ๊ง  งงเลยโรงพยาบาลระดับนี้เนี่ยนะ เราไปถามๆดูว่า เอาเลือดไปเเลกเกร็ดเลือดโรงพยาบาลอื่นได้ไม๊ หรือว่าไปซื้อเกร็ดเลือดมาก่อน หมอเค้าบอกว่าต้องรอดูอาการพ่อเราอีกที ก็กลายเป็นว่ามีเลือดเยอะเเยะเเต่ทำอะไรไม่ได้อีก ---- ในที่สุดเลือดนั้นก็ได้ใช้ไปนิดเดียว เเล้วก็บริจาคให้คนไข้อื่นๆต่อไปค่ะ เพราะสองสามวันต่อมาพ่อเราก็เสีย แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 54 19:49:22 จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 19:17:50

ความคิดเห็นที่ 38 ขอคารวะ... จากคุณ : ... (นาย X-MAN) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 20:17:34

ความคิดเห็นที่ 39 ขอชื่นชมกับคนดีๆเหล่านี้จากเบื้องลึกของจิตใจครับ คนดีๆ ไม่จำเป็นต้องโฆษณาออกสื่อทุกๆวัน และเรียกร้องทวงบุญคนจากใครครับ ขอสดุฎีคุณความดีของทุกๆท่านครับ จากคุณ : Peet Reloaded เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 21:14:58

ความคิดเห็นที่ 40 บุคคลเหล่านี้นี่เอง ที่ทำให้มนุษย์ล้นโลก _/\_ โทดค้าบบบบบ ผมย้อเย่น กระทู้นี้ทำกีบผมหมดตรูดเลย จากคุณ : basicguy เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 21:45:31

ความคิดเห็นที่ 41 พิเศษมากครับ ถาพถ่ายของทุกท่านดูมีความสุขเหลือเกิน จากคุณ : TagMyZky เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 21:56:34

ความคิดเห็นที่ 42 สุดยอดค่ะ ชอบคุณตาบริจาคเลือดที่สุดเลย อ่านแล้วน้ำตาซึม จากคุณ : SICKHEART เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 22:07:28

ความคิดเห็นที่ 43 ยอดเยี่ยมครับ ขอบคุณทุกๆท่านด้วยใจจริง ขอบคุณ จขกท. ด้วยครับ จากคุณ : Obram เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 22:39:54

ความคิดเห็นที่ 44 พวกเค้าเสียสละมากเลยค่ะ T T ขอขอบพระคุณยิ่ง จากคุณ : CutieTrinity เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 22:51:42

ความคิดเห็นที่ 45 อ่าน บางเรื่อง ของบางท่าน ถึงกับน้ำตาซึมค่ะ เราจะทำได้สักเศษเสี้ยวของเขาหรือไม่หนอ จากคุณ : LumineuX เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 00:21:27

ความคิดเห็นที่ 46 เออ เห็นกระทู้ใน คห 35 แล้วก็นึกถึงคุณขลิบฯ (Cryptomnesia) ไม่รู้ช่วงนี้แกหายไปไหนเนอะ จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 11:07:35

ความคิดเห็นที่ 47 3. Henrietta Lacks(18 สิงหาคม 1920 – 4 ตุลาคม 1951) AKA tomie จากคุณ : NightWolf เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 11:57:59

ความคิดเห็นที่ 48 ขอฝากเพิ่มเติมนะ  เรามั่นใจว่าคนคนนี้  ได้ช่วยเหลือโลกมากจริงๆ ผู้กำเนิดระบบพยาบาลให้มีมาตรฐาน ฟลอเร้นซ์ ไนติงเกล มิสฟลอเรนซ์ ไนติงเกล เกิดวันที่ 12 พฤษภาคม  ค.ศ.1820  ในตระกูลคหบดี  ที่เมือง  ฟลอเรนซ์  ประเทศอิตาลี  ได้รับการอบรมเลี้ยงดูตามแบบชาวอังกฤษ มีการศึกษาดี  สามารถเรียนรู้และพูดได้หลายภาษา  มิสฟลอเรนซ์ เป็นผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารี  ชอบช่วยเหลือผู้อื่น  และสนใจศึกษาหาความรู้ที่จะเป็นพยาบาลในขณะอายุ 20 ปี  แต่ในขณะนั้นสตรีที่เรียนวิชาพยาบาลหรือเป็นพยาบาลส่วนใหญ่จะเป็นผู้ที่มีการศึกษาน้อย  และมาจากครอบครัวที่ยากจน  ทำให้มีกิริยามารยาทไม่ดีไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม   บิดามารดาของมิสฟลอเรนซ์จึงไม่อนุญาตให้ศึกษาเล่าเรียน  วิชาชีพพยาบาลและพยายามหันเหความสนใจของมิสฟลอเรนซ์ไปสู่งานสังคมและให้ท่องเที่ยวไปยังเมืองต่างๆในยุโรป  การที่ได้มีโอกาสได้ท่องเที่ยวเมืองต่างๆนี้เองทำให้มิสฟลอเรนซ์ได้มีโอกาสเยี่ยมชมโรงพยาบาลต่างๆในหลายประเทศ  เช่น  ฝรั่งเศส  เยอรมัน  เบลเยี่ยม  อิตาลี และอีกหลายแห่ง  ทำให้ได้เห็นการจัดการโรงพยาบาล  การจัดการพยาบาลตามแบบนิกายโปรแตสแตนท์  ที่ผู้ปฏิบัติการพยาบาลไม่ต้องบวชชีตามแบบซีเดคอนแนส  ทำให้สามารถให้การพยาบาลผู้ป่วยได้กว้างขวางขึ้น  มิสฟลอเรนซ์ได้ตัดสินใจเข้าเรียนพยาบาลอีกครั้ง เมื่ออายุได้  14 ปี แต่ก็ยังไม่ได้รับการยินยอมจากครอบครัว  ต่อมาปี ค.ศ.1850  อายุครบ 30 ปี  จึงได้รับอนุญาตให้เข้าเรียนวิชาชีพพยาบาล และได้ศึกษาเล่าเรียนเป็นเวลา 4 เดือน                           ค.ศ.1853  มิสฟลอเรนซ์ได้รับตำแหน่งเป็นผู้ดูแลสถานที่เจ็บป่วยของสุภาพสตรีในประเทศอังกฤษ  ซึ่งได้รับการยกย่องมาก  ค.ศ.1856 โรงพยาบาล King’s College  ขอให้เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนพยาบาลแต่ยังไม่ได้ประจำทำงานก็เกิดสงครามไครเมีย  เป็นสงครามระหว่างรัสเซียกับอังกฤษ  ฝรั่งเศสและตุรกี   กองทัพของอังกฤษมีบุรุษพยาบาลเป็นผู้ดูแลทหารที่บาดเจ็บ  แต่บุรุษพยาบาลเหล่านั้นไม่ได้รับการฝึกหัดสำหรับดูแลทหารบาดเจ็บจากสงคราม  การทำงานจึงไม่มีประสิทธิภาพ  แต่กองทัพรัสเซียและตุรกี จะมีแม่ชีทางศาสนาติดตามไปในกองทัพ  เพื่อให้การดูแลทหารที่บาดเจ็บ  ประเทศอังกฤษจึงได้ร้องขอให้ประชาชนเข้าช่วยเหลือ  มิสฟลอเรนซ์จึงตัดสินใจเข้าช่วยเหลือ  มิสฟลอเรนซ์พร้อมสตรีอาสาสมัครที่จะช่วยพยาบาลทหารอีก จำนวน 38 คน  จึงเข้าประจำทำงานดูแลทหารบาดเจ็บที่โรงพยาบาลแบแรท ในเมืองสคูตารี่  โรงพยาบาลมีผู้บาดเจ็บมากถึง  3,000-4,000  คน  อยู่รวมกันอย่างแออัด  อากาศถ่ายเทไม่ดี  ห้องน้ำห้องส้วมสกปรก  น้ำหายาก  ที่บอนปูพื้น  ผ้าปูที่นอนหนแข็งและไม่มีผงซักฟอก  เสื้อผ้าทหารบาดเจ็บไม่มีเปลี่ยนต้องใส่เสื้อเปื้อนเลือดและเหงื่อ  อาหารไม่เหมาะสม รับประทานอาหารด้วยมือ  น้ำดื่มไม่เพียงพอ  มีหนูและสัตว์เลื้อยคลานต่างๆ  เกิดโรคระบาดขึ้น  เช่น  อหิวาตกโรค  บิด  ไทฟอยด์  ผู้บาดเจ็บมีอัตราการตายสูงถึง  42%  ในเวลากลางคืน  ต้องนอนในความมืด  ไม่มีใครดูแล  ไม่มีแสงสว่าง                                 มิสฟลอเรนซ์ได้ปฏิรูปงานโรงพยาบาลเกือบทุกด้าน  ใช้เวลา 6 เดือน  สามารถลดอัตราการตายลงเหลือ  2%  และศัลแพทย์ก็พอใจการปฏิบัติของมิสฟลอเรนซ์มาก  ค.ศ.1855  มิสฟลอเรนซ์และแม่ชีคาทอลิกอีก  3  คน  เดินทางไปสถานพยาบาลในเมืองมาลาคาวา ในแหลมไครเมียร์  ได้ปรับปรุงการพยาบาลให้ดีขึ้น  และกลับมายังโรงพยาบาลในเมืองสคูตารี่  เพื่อช่วยเหลือทหารบาดเจ็บต่อจนถึง  ค.ศ.1856  สงครามไครเมียร์ก็สงบลง  โรงพยาบาลต่างๆก็ปิดตัวลง  พยาบาลทั้งหมดกลับประเทศอังกฤษ มิสฟลอเรนซ์กลับถึงอังกฤษเป็นคนสุดท้ายในเดือนกรกฎาคม ค.ศ.1856                                   จากความรู้ความสามารถและความเสียสละโดยไม่คำนึงถึงความเหนื่อยยาก นับเป็นการปฏิบัติต่อเพอนมนุษย์อย่างยิ่งใหญ่  ลองเฟลโล(Longfellow)  ได้ประพันธ์โคลง “ซานตา ฟิโลมินา”  สรรเสริญความดีงามและความเสียสละของมิสฟลอเรนซ์ว่าเป็น “สุภาพสตรีแห่งดวงประทีป” (The  Lady  of the  Lamp)  ต่อมาชาวอังกฤษได้รวบรวมเงินตั้งเป็นทุนไนติงเกล  เพื่อเทิดพระเกียรติและยกระดับฐานะความเป็นอยู่ของพยาบาลด้วยทุนดังกล่าว  ใช้จ่ายเพื่อพัฒนาการศึกษาและปรับปรุงการพยาบาลให้ก้าวหน้ายิ่งขึ้น                                 ค.ศ.1860 มิสฟลอเรนซ์ได้เลือกโรงพยาบาลเซนต์โทมัส(St.Thomus)  ที่กลุงลอนดอน  ประเทศอังกฤษ  เป็นโรงเรียนพยาบาลไนติงเกล  ไม่เกี่ยวข้องกับศาสนา  ใช้เงินทุนจากมูลนิธิไนติงเกลในการบริหารกิจการของโรงเรียนและมีมิสซีวอร์ดโรพเปอร์ (Mss.Wardroper)   เป็นผู้บริหารงานการสอนพยาบาลโรงเรียนพยาบาลไนติงเกล  ใช้เวลาศึกษานาน 3 ปี  จัดการเรียนทั้งภาคทฤษฎีและปฎิบัติ  การคัดเลือกผู้เข้าศึกษาก็จะต้องเป็นบุคคลที่มีกิริยามารยาทเรียบร้อย  มีความรู้  และต้องปฎิบัติตามกฎระเบียบของโรงเรียน  โรงเรียนพยาบาลไนติงเกลได้ผลิตพยาบาลแล้วไปก่อตั้งโรงเรียนพยาบาลในหลายๆประเทศ  ตามแบของมิสฟลอเรนซ์ไนติงเกล  โดยเน้นหลักการศึกษาไว้หลายประการ  เช่น  ต้องเป็นอาชีพเกี่ยวแก่ศาสนาหรือมนุษยธรรม ต้องก้าวหน้าอยู่เสมอ  เพราะวิชาชีพพยาบาลเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์  ต้องมีการฝึกหัด  ต้องมีระเบียบวินัย ที่อยู่อาศัยสะอาด  ฝ่ายการบริหารและบริการต้องกำหนดวัตถุประสงค์ให้ชัดเจน  ต้องประสานกันเพื่อประสิทธิภาพของงาน                                    ทางด้านงานหนังสือ  หลังสงครามมิสฟลอเรนซ์ได้เขียนหนังสือ “Note on Hospitals”  พิมพ์ออกเผยแพร่  กล่าวถึงโรงพยาบาลที่สวยแต่ยังบกพร่องในการจัดแผนผังเกี่ยวกับสุขาภิบาลและของเครื่องใช้ที่เหมาะสมในการรักษาพยาบาล  ต่อมาได้เขียนหนังสือ “Notes on  Nursing”   หนังสือเล่มนี้ได้ใช้เป็นมาตรฐานในการอบรมถึงปัจจุบัน  และมีข้อความที่เป็นอมตะต่องานปฎิบัติการพยาบาล เช่น  “การมองดูผู้ป่วยไม่เรียกว่าได้ใช้ความสังเกต  การเห็นสิ่งใดต้องใช้การฝึกฝน  การเห็นนี้จะช่วยให้พยาบาลทำในสิ่งที่ถูกต้องแก่ผู้ป่วย  ความเป็นความตายของผู้ป่วยขึ้นอยู่กับการสังเกตที่ถูกต้องของพยาบาล”                                มิสฟลอเรนซ์ ไนติงเกล  ใช้ชีวิตในการช่วยกิจการของการพยาบาลอย่างต่อเนื่องและยาวนาน นับตั้งแต่ ค.ศ.1860  จนกระทั่งถึงแก่กรรมเมื่ออายุได้  90 ปี  ในเดือนธันวาคม ค.ศ.1910 จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:33:16

ความคิดเห็นที่ 49 อังรีดูนังต์ นึกว่าผู้หญิง หลงเข้าใจผิดตั้งนาน จากคุณ : หมาเห่าดาวเทียม เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:29:27

ความคิดเห็นที่ 50 เพิ่งรู้ว่า ชื่อ ถ.อังรีดูนังต์ มาจากท่านผู้นี้นั่นเอง จากคุณ : ดอนนี่ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:54:46

ความคิดเห็นที่ 51 Crimson.Tide.1995.1080p.Bluray.x264-FSiHD.Modified.EngDTS.ThaiAC3.DaNnY เพื่อให้เข้ากะกระทู้ ต้องดูดมาดูครับ ^^ จากคุณ : arboriaz เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 17:11:04

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่ลงลิงค์ต้นฉบับเหรอ จากคุณ : พองพอง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 18:09:45

ความคิดเห็นที่ 53 #47 เราแอบคิดถึง Tomie เหมือนกันเลย ขอโทษคุณ Henrietta Lacks ด้วยนะคะ ที่เผลอคิดอะไรเพ้อเจ้อ >/l\< ขอบคุณ จขกท ที่นำเรื่องดีๆ มาเผยแพร่ค่ะ แต่ละท่านมีบุญคุณต่อคนเป็นจำนวนมากจริงๆ จากคุณ : an-expert-lover เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 18:56:11

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านเรื่องของคนดีๆแล้วมีความสุข ขอบคุณนะทีั่เอามาแชร์กัน จากคุณ : Peach Gummy เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 20:55:08

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณครับ จากคุณ : kloyman เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 22:46:58

ความคิดเห็นที่ 56 "นับจากนั้นเป็นต้นมาเมื่อเขาอายุ 18 ปีก็บริจาคเลือดมาโดยตลอด จนถึงปัจจุบันเขาบริจาคกว่าพันครั้ง" พันครั้งเลยหรอครับ  เค้าบริจาคทุก 15 วันหรอครับ ?? จากคุณ : GounZ เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 12:14:57

ความคิดเห็นที่ 57 เอ้อเนอะ ปกติแล้ว สภากาชาดจะรับบริจาค 3 เดือนต่อครั้งต่อคน -> ปีนึงก็ 4 ครั้ง คิดเล่นๆ 60 ปี ก็ 240 ครั้งเองเนอะ หรือคิดในอีกแง่นึง ... เค้าไม่ได้บริจาคครั้งเดียวเต็มถุง 450 cc. รึเปล่าเลยให้บ่อยๆได้ ?? ..... เราก็ไม่รู้ ~~~~ จากคุณ : ยอมแล้วครับ เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 14:04:24

ความคิดเห็นที่ 58 ลองเอาชื่อไป  search ในภาษาอังกฤษดูสิคะ จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 14:34:11

ความคิดเห็นที่ 59 จิน หมอทะลุมิติละ ช่วยนำการแพทย์สมัยใหม่ไปยุคเอโดะ มีการให้น้ำเกลือแล้วด้วย ผ่าตัดก็ได้ จากคุณ : ฟาง เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 14:40:09 A:203.148.187.139 X: TicketID:289572

ความคิดเห็นที่ 60 นพ.สงวน นิตยารัมภ์พงศ์ เป็นผู้ได้รับการกล่าวขานในฐานะที่มีบทบาทสำคัญที่สุดผู้หนึ่งใน การปฏิรูประบบบริการสาธารณสุขไทย สู่ระบบประกันสุขภาพถ้วนหน้าที่เกิดขึ้นตั้งแต่ พ.ศ.2544 จนเป็นที่ร่ำลือทั้งในและต่างประเทศ น่าเสียดายที่ นพ.สงวนต้องจบชีวิตลงด้วยมะเร็งปอดในวัย 56 ปี เมื่อ 18 มกราคม พ.ศ.2551 ประวัติส่วนตัว ชื่อ-นามสกุล นายแพทย์สงวน นิตยารัมภ์พงศ์ วันเดือนปีเกิด 18 มีนาคม 2495 ตำแหน่ง เลขาธิการสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (คนแรก ปัจจุบันเสียชีวิต) เครื่องราชอิสริยาภรณ์ มหาวชิรมงกุฎ (มวม.) ประวัติการศึกษา พ.ศ. 2514 - 2520 แพทยศาสตรบัณฑิต คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี พ.ศ. 2526 - 2527 Master of Public Health สถาบัน Tropical Medicine, Antwerp ประเทศเบลเยี่ยม พ.ศ. ๒๕๒๘ ประกาศนียบัตร เรื่อง เศรษฐศาสตร์สาธารณสุข สถาบัน London School of Hygiene and Tropical Medicine ประเทศสหราชอาณาจักร พ.ศ. 2532 หลักสูตรนักบริหารระดับสูง คณะกรรมการข้าราชการพลเรือน (ก.พ.) พ.ศ. 2543 หลักสูตรนักบริหารระดับสูง ็การเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตย" สถาบันพระปกเกล้า รางวัลและเกียรติยศดีเด่น -แพทย์ดีเด่นในชนบท คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล พ.ศ.๒๕๒๘ -Fellow of Royal College of Physician (F.R.C.P) ราชวิทยาลัยแพทย์แห่งกรุง Edinburgh ประเทศสหราชอาณาจักรพ.ศ.๒๕๓๙ -องค์ปาฐกในปาฐกถามูลนิธิโกมลคีมทอง ประจำปี ๒๕๓๐ -รางวัล "ทุนสมเด็จพระวันรัต" สำหรับแพทย์ผู้ทำประโยชน์ให้สังคม จากแพทยสมาคมแห่งประเทศไทย ประจำปี ๒๕๔๔ แม้จะได้รับการกล่าวขานยกย่องคุณงามความดีไว้ในหลายวาระโอกาส ในหลายมิติ ในฐานะนายแพทย์นักปฏิรูป นักคิด นักพัฒนา ฯลฯ แต่ในที่นี้ จะขอกล่าวถึง นพ.สงวน ในฐานะนักประชาธิปไตยผู้ยึดมั่นและต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยสร้างเสริมสุขภาพประชาชนไทย ผู้นำความคิดนักศึกษาเพื่อประชาธิปไตย ยุคก่อน 14 ตุลาคม 2516 นพ.สงวน ได้แสดงความคิด อุดมคติเชิงรับใช้ ประชาชน รับใช้สังคมมากกว่า 30 ปี โดยเข้าร่วมกิจกรรมแนวดังกล่าวตั้งแต่ครั้งยังเป็นนักศึกษาแพทย์ เมื่อปี พ.ศ.2516 สมัยเรียนเป็นนักศึกษาปีที่ 3 ก่อนเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 ได้ เป็นบรรณาธิการหนังสือพิมพ์นักศึกษา "มหิดลสาร" ซึ่งเป็นหนังสือที่สื่อความคิด ที่รวบรวมบทเขียน บทวิเคราะห์ วิจารณ์ แสดงความคิดเห็นของนักศึกษา อาจารย์ นักวิชาการสังคมของมหาวิทยาลัยมหิดล ถือเป็นการจุดประกายความคิดประชาธิปไตย วิจารณ์สังคม เสนอแนวอุดมคติต่างๆ ในหมู่นักศึกษาและอาจารย์อย่างต่อเนื่อง ภายใต้บรรยากาศการปกครองของรัฐบาลเผด็จการทหารในขณะนั้น ที่หนังสือแนวดังกล่าวมีเผยแพร่อยู่เพียงไม่กี่ฉบับ จวบจนเกิดเหตุการณ์การลุกฮือขึ้นของนักศึกษา ปัญญาชน และประชาชน โค่นล้มรัฐบาลเผด็จการทหารในสมัยนั้นจนสำเร็จในวันที่ 14 ตุลาคม 2516 หลังเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 บรรยากาศ ประชาธิปไตยเริ่มเบ่งบาน การเคลื่อนไหวต่อสู้เพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมในสังคมก็เกิดขึ้นในเกือบทุก วงการของสังคมไทย ไม่ว่าจะเป็นการชุมนุมนัดหยุดงาน การเรียกร้องสวัสดิการให้ดีขึ้น การชุมนุมของนักเรียนนักศึกษาเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม ขอปรับแก้กฎหมายต่างๆ นพ.สงวนก็ได้รับความไว้วางใจจากนักศึกษา ชนะการเลือกตั้งเป็นผู้นำนักศึกษาในฐานะ "นายกสโมสรนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์" ตามวิถีทางประชาธิปไตย ผู้นำการเคลื่อนไหวประชาธิปไตย ยุค 6 ตุลาคม 2519 ด้วยความสามารถฐานะผู้นำที่ดีในบรรยากาศของการพัฒนาประชาธิปไตย ในปีการศึกษา 2519 นพ.สงวน ในฐานะนักศึกษาคณะแพทยศาสตร์ รามาธิบดี ก็ได้รับความไว้วางใจจากนักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัยอีกครั้ง ด้วยการชนะเลือกตั้งเป็นนายกองค์การบริหารนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล คือ เป็นผู้นำการบริหารกิจกรรมนักศึกษาตามวิถีและกระแสการพัฒนาประชาธิปไตย และแน่นอนที่สุด การต่อสู้ดังกล่าว ของกระบวนการนักศึกษา ปัญญาชน ได้ผนึกอย่างแน่นแฟ้นกับการเคลื่อนไหวของกรรมกร ชาวนา ดังนั้น การต่อสู้จึงดำเนินไปอย่างดุเดือดเข้มข้น ผู้นำการเคลื่อนไหวจะถูกข่มขู่ คุกคาม ทำร้ายร่างกาย จับกุมคุมขัง ตลอดจนลอบสังหาร มีกว่า 50-60 ราย ในจำนวนนั้น สำหรับทางด้านนักศึกษา ได้แก่ นายแสง รุ่งนิรันดรกุล จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง นายอมเรศ ไชยสะอาด และนายปรีดา จินดานนท์ จากมหาวิทยาลัยมหิดล ต้องเสียชีวิตลงในเวลาไล่เลี่ยกัน แต่ นพ.สงวนก็ดำรงความเป็นผู้นำนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดลอยู่ในแนวหน้าของกระบวน การเคลื่อนไหวประชาธิปไตย ในฐานะนายกองค์การบริหารนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล (สมม.) และกรรมการศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทย จนเกิดการล้อมปราบการเคลื่อนไหวเพื่อประชาธิปไตยของนักเรียน นักศึกษา ประชาชน อย่างโหดเหี้ยมในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ จนต้องมีผู้เสียชีวิตนับร้อย บาดเจ็บล้มตายอีกจำนวนมาก และจับกุมคุมขังอีก 3,000 คน จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อเช้าตรู่วันที่ 6 ตุลาคม 2519 นพ.สงวนเป็นหนึ่งในผู้นำที่ถูกหมายประกาศจับจากคณะรัฐประหารในเดือนตุลาคม 2519 ในข้อหาทำลายความมั่นคงของชาติ แต่ก็รอดพ้นจากการจับกุมโดยอาจารย์แพทย์ชั้นผู้ใหญ่ได้ให้การรับรองว่าไม่เป็นไปตามข้อกล่าวหา รอดพ้นข้อกล่าวหา แพทย์ชนบทผู้ทำลายความมั่นคง ด้วยความมุ่งมั่นที่จะรับใช้ประชาชนอย่างแรงกล้า หลังจบการศึกษาสำเร็จเป็นแพทย์ในปีการศึกษา 2519 นพ.สงวน ก็รับราชการเป็นแพทย์ชนบทอยู่ในโรงพยาบาลจังหวัดศรีสะเกษและโรงพยาบาลราษี ไศลจังหวัดเดียวกัน โดยปฏิบัติตามตัวอย่างแพทย์ชนบทรุ่นพี่ๆ แต่ความปรารถนาดีก็ถูกแปรเป็นเจตนาร้ายในสายตาผู้มีอำนาจที่ไม่เคยเข้าใจคำ ว่า "รับใช้ประชาชน" จึงเป็นอีกครั้งที่ นพ.สงวนถูกกล่าวหาเพ่งเล็งและติดตามความเคลื่อนไหวอย่างใกล้ชิด ในข้อหาผู้บ่อนทำลายความมั่นคงอีกครั้ง (ความมั่นคงของผู้มีอำนาจรัฐในสมัยนั้น) แต่ด้วยคุณงามความดีอันเป็นที่ประจักษ์ในสายตาประชาชน แพทย์รุ่นพี่ อาจารย์ ข้าราชการผู้ใหญ่ที่รู้จักและทำงานด้วย นพ.สงวนก็รอดพ้นจากขวากหนามข้อกล่าวหาของผู้มีอำนาจได้อีกครั้ง ประสบการณ์ ดังกล่าวครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เคยเป็นอุปสรรคต่อความมุ่งมั่นยึดมั่นในหลักประชาธิปไตย ยึดมั่นในอุดมการณ์ของการรับใช้ประชาชนผู้ยากไร้ ในทางตรงกันข้าม ยิ่งเป็นการหล่อหลอมกระตุ้นให้ นพ.สงวน ยิ่งทำงานหนักยิ่งขึ้น เป็นแบบอย่างให้กับแพทย์ผู้ร่วมงาน แพทย์รุ่นน้อง เพื่อนผู้ร่วมงานอื่นๆ ในการดำเนินตามอุดมการณ์การรับใช้ประชาชน ร่วมพัฒนาการสาธารณสุขมูลฐาน ในยุคที่ผู้ใหญ่ในวงการสาธารณสุขไทยมุ่งมั่นดำเนินการตามอุดมการณ์และเจตนารมณ์ "สุขภาพดีถ้วนหน้า ก่อน 2543" หรือ "Health for all by the year 2000" ของ WHO (องค์การ อนามัยโลก) นพ.สงวนก็เป็นหนึ่งในกลุ่มแพทย์ชนบท ที่มีบทบาทสำคัญในการริเริ่ม คิดค้น แปรอุดมการณ์ไปสู่การปฏิบัติตามแนวทางสาธารณสุขมูลฐาน ที่ให้ความสำคัญของประชาชนในการดูแลสุขภาพตนเอง และเลือกผู้นำที่เป็นตัวแทนของตนในการแก้ไขปัญหาสุขภาพ ร่วมกับบริการของรัฐ โดย นพ.สงวนอยู่ในฐานะผู้อำนวยการโรงพยาบาลราศีไศล จังหวัดศรีสะเกษ และต่อมาย้ายมาเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา และที่สำคัญในเวลาต่อมา นพ.สงวนได้รับการคัดเลือกเข้ามาเป็นผู้บริหารในสำนักงานการสาธารณสุขมูลฐาน ที่จัดตั้งขึ้นใหม่ เพื่อผลักดันนโยบายในระดับประเทศต่อไป ผู้อำนวยการกองแผนงานสาธารณสุข ในฐานะผู้นำคลังสมอง จากความสำเร็จอย่างโดดเด่นจากสำนักงานสาธารณสุขมูลฐาน นพ.สงวนได้รับความไว้วางใจ ยกระดับเป็นผู้อำนวยการกองแผนงานสาธารณสุขที่ต้องถือว่าอายุน้อยที่สุด ในขณะนั้น และด้วยความมุ่งมั่น ความสามารถ ความเป็นนักอุดมการณ์ประชาธิปไตย ที่ใจกว้าง เปิดใจรับความรู้ความเห็นใหม่ๆ นพ.สงวนประสบความสำเร็จสูงยิ่งในการดึงดูดแพทย์นักกิจกรรมรุ่นหนุ่มสาวที่มี ศักยภาพมาร่วมงานอย่างหลากหลาย และด้วยความเป็นนักประนีประนอม อ่อนน้อมถ่อมตน มนุษย์สัมพันธ์ดี นพ.สงวนยังประสบความสำเร็จ ในการประสานความร่วมมือจากเพื่อนรุ่นเดียวกัน แพทย์รุ่นพี่ที่มีความสามารถ และที่สำคัญ นพ.สงวนยังเป็นที่ไว้วางใจของผู้บริหารระดับสูงของกระทรวงสาธารณสุข ไม่ว่าจะเป็นรัฐมนตรี ปลัดกระทรวง ได้เป็นอย่างดี จึงเป็นจุดเชื่อมประสานผลักดันพัฒนางาน ได้เป็นผลสำเร็จเสมอ ตลอดจนสามารถพัฒนาแนวคิดเชิงนโยบายใหม่ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเงินการคลังสาธารณสุข เศรษฐศาสตร์สาธารณสุข การวิจัยให้ได้มาซึ่งข้อมูลความรู้ที่จะนำไปสู่การตัดสินใจด้านนโยบายระบบ ประกันสุขภาพในเวลาต่อมา นอกจากนั้นแล้ว ได้มีการจัดทำแผนบุคลากรทางการแพทย์ การผลิตแพทย์และบุคลากรสาธารณสุขอื่นๆ ไว้ล่วงหน้าเป็นแผนสิบปี ริเริ่มการส่งเสริมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมทางสุขภาพ เช่น การรณรงค์ไม่สูบบุหรี่ ส่งเสริมการแพทย์แผนไทย โดยอาศัยความรู้ความเข้าใจในศาสตร์อื่นๆ ด้วย เช่น มานุษยวิทยา สังคมวิทยา ร่วมในการแก้ปัญหาสุขภาพอีกด้วย นอกจากนี้ ด้วยความเชื่อมั่นในประชาธิปไตยของประชาชน นพ.สงวนยังได้ริเริ่มผลักดันให้มีการสนับสนุน การปฏิบัติงานขององค์กรเอกชนสาธารณประโยชน์ (NGO) ที่ทำงานใกล้ชิดกับประชาชนในบทบาทที่แยกจากรัฐ ด้วยงบประมาณแผ่นดิน 49.2 ล้านบาท สำเร็จในปีงบประมาณ 2535 ในรัฐบาลของนายกรัฐมนตรีอานันท์ ปันยารชุน ทำให้ NGO กว่า 30 องค์กรได้รับงบประมาณจากรัฐบาลไปดำเนินกิจกรรมด้วยความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ใหม่ๆ เป็นครั้งแรก ความห้าวหาญในฐานะ หัวหน้าคณะแพทย์สนามในเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ 2535 ด้วยจิตใจยึดมั่นในประชาธิปไตย ในการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย พฤษภาคม 2535 นพ.สงวน นิตยารัมภ์พงศ์ ผู้อำนวยการกองแผนสาธารณสุขในขณะนั้น ได้อาสาเป็นหัวหน้าคณะแพทย์อาสาสมัครจากกระทรวงสาธารณสุข เป็นหน่วยปฐมพยาบาลภาคสนาม ให้แก่ผู้บาดเจ็บจากการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยที่โรงแรมรัตนโกสินทร์ในวัน ที่ 17-18 พฤษภาคม อย่างห้าวหาญ ได้ช่วยชีวิตและปฐมพยาบาลผู้บาดเจ็บได้จำนวนหนึ่ง ท่ามกลางการปะทะ และปราบปรามอย่างรุนแรง นอกจากนี้ ยังอาสาเข้าร่วมปฏิบัติงานร่วมกับคณะกรรมการองค์กรกลางในการร่วมสังเกตการณ์ เลือกตั้ง ตั้งแต่เมื่อครั้งเริ่มก่อตั้งที่สำนักงานบ้านมนังคศิลา และยังเคยคิดที่จะสมัครเป็นกรรมการการเลือกตั้งตามรัฐธรรมนูญ 2540 คณะที่ 2 ต่อจากคณะกรรมการการเลือกตั้งที่มี นายสวัสดิ์ โชติพาณิชย์ เป็นประธาน ซึ่งหมดวาระลง แต่ในที่สุด นพ.สงวน ก็สามารถเลิกล้มความตั้งใจกลับมาสานต่ออุดมการณ์รับใช้ประชาชน ผลักดันการปฏิรูปทางด้านสาธารณสุขต่อไป ผลักดันความฝัน "ระบบประกันสุขภาพถ้วนหน้า" ให้เป็นความจริง แนวคิดเรื่องประกันสุขภาพได้รับการกล่าวขานถึงในหมู่นักคิดนักวิชาการสาธารณสุข ตั้งแต่ต้นทศวรรษ 2530 โดยศึกษาแบบอย่างของประเทศแคนาดา สหรัฐอเมริกา อังกฤษ และจีน แม้ความหวังที่จะได้รับการยอมรับที่เลือนลาง แต่ นพ.สงวน และคณะยังมุ่งมั่นพัฒนาความคิดเชิงนโยบาย เสนอให้กับพรรคการเมืองหลายพรรคในหลายๆ โอกาส แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ จนในที่สุดเมื่อปี 2543 พรรคไทยรักไทยได้รับมาศึกษาถึงความเป็นไปได้และใช้เป็นนโยบายหลักในการหาเสียง แม้จะดูถูกหมิ่น สบประมาท และเหยียดหยามจากพรรคอื่นในตอนแรก แต่ในที่สุด ในปี 2544 รัฐบาล ภายใต้การนำของ พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรี ก็ประสบความสำเร็จในการนำไปสู่การปฏิบัติ ความสำเร็จดังกล่าวต้องถือเป็นผลของการผลักดันอย่างต่อเนื่องของ นพ.สงวน จากความคิดอุดมการณ์ข้อมูลวิชาการที่เป็นวิทยาศาสตร์ประกอบการตัดสินใจเชิง นโยบายของนายกรัฐมนตรี พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร และเพื่อเป็นหลักประกันในการนำไปสู่ภาคปฏิบัติให้สำเร็จ ฟันฝ่าอุปสรรคนานัปการ ทางรัฐบาลได้คัดเลือกให้ นพ.สงวนเป็นผู้รับผิดชอบขั้นปฏิบัติงานต่อไป ซึ่งต้องถือว่าเป็นก้าวสำคัญต่อการปฏิรูปสาธารณสุขไทยอีกก้าวหนึ่ง ความมุ่งมั่นในประชาธิปไตยและการรับใช้ประชาชน คือปัจจัยสำคัญของความสำเร็จ ความสำเร็จในการปฏิรูปสาธารณสุขด้วยการประกันสุขภาพถ้วนหน้าของ นพ.สงวน เกิดขึ้นจากพัฒนาการของแนวคิดที่ยึดมั่นในระบบประชาธิปไตย อุดมการณ์แห่งการรับใช้ประชาชน เคารพในประชาชน จิตใจ และคุณธรรมที่ต้องการรับใช้ประชาชนอันสูงส่ง ความเป็นผู้มีจิตใจกว้างขวาง รับฟังความคิดเห็น จากเพื่อน ผู้ร่วมงาน ผู้บังคับบัญชาด้วยความอ่อนน้อม ยึดมั่นในความถูกต้อง ใช้ข้อมูลหลักวิชาการอย่างเป็นวิทยา ศาสตร์ กล้าในสิ่งที่ควรกล้า ตัดสินใจในโอกาสที่เหมาะสม นพ.สงวน นิตยารัมภ์พงศ์ จึงเป็นบุคคลที่น่าจะได้รับการจดจำยกย่องถึงความสำเร็จ และถือเป็นแบบอย่างของนักปฏิรูป นักพัฒนา นักวิชาการ นักประสานงาน ที่ยึดหลักของประชาธิปไตย ความเสมอภาคของประชาชนควรแก่การศึกษาของคนรุ่นหลังสืบต่อไป หมายเหตุ : เขียนไว้ในโอกาสรำลึกครบรอบ 100 วัน ของการถึงแก่กรรมของ นพ.สงวน นิตยารัมภ์พงศ์ ที่มา: มติชนรายวัน  วันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2551 ปีที่ 31 ฉบับที่ 11002 หน้า 7 ข้อความประทับใจ คุณหมอสงวนเขียนหนังสือ "บนเส้นทางสู่หลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า" ของสำนักพิมพ์มติชน ความตอนหนึ่งเล่าเรื่องที่ท่านรับแม่ลูกคู่หนึ่งขึ้นรถพยาบาลไปส่งที่โรง พยาบาล ท่านเขียนว่า "เมื่อรถแล่นไปถึงโรงพยาบาลผมก็พบกับสิ่งที่คาดไม่ถึง คือแทนที่จะได้เห็นเธออุ้มลูกมาให้หมอตรวจ เธอกลับอุ้มลูกเดินออกจากโรงพยาบาลโดยไม่ยอมเข้ามารับบริการ ผมจึงเดินตามไปถามว่ามาถึงโรงพยาบาลแล้วทำไมไม่พาลูกไปให้หมอตรวจ เธออ้ำอึ้งไม่ตอบอยู่พักใหญ่ สุดท้ายคนขับรถของผมซึ่งเป็นคนท้องถิ่นได้สอบถามแทน จึงได้ความว่าเธอมีเงินพกติดตัวมาเพียง 30 บาท ตั้งใจจะนำเด็กไปฉีดยากับหมอเสนารักษ์ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลเท่าใดนัก ซึ่งโดยปกติเขาจะคิดค่ารักษาเพียง 20 บาท อีก 10 บาทที่เหลือนั้นจะเก็บไว้เป็นค่าโดยสารกลับบ้าน" คุณหมอสงวนและทีมทำงานที่ยากยิ่ง ท่านพูดเสมอว่าการจะทำงานยากๆ ให้สำเร็จนั้นต้อง "กัดไม่ปล่อยอย่างอุเบกขา" ท่านได้พิสูจน์ด้วยชีวิตตนเองว่าท่านมีอุเบกขามากเพียงใดกับการจัดการอุปสรรคของหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า จากคุณ : ผู้เฒ่าสายลม เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 19:46:50

ความคิดเห็นที่ 61 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 23:33:57

ความคิดเห็นที่ 62 อีกละไอฟิวชั่น ผมรักคุณครับฟิวชั่น จากคุณ : bovornwich888@hotmail.com เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 20:23:50 A:58.9.9.2 X: TicketID:307117

ความคิดเห็นที่ 63 http://writer.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=486572 ขอโทษทุกคนนะครับ ทุกคนที่เข้ามาถูกใจคนนี้โปรดเข้าเว็บนี้ด้วยครับ เหมือนจขกท.จะเอาง่ายเลยแค่ก๊อปบทความเขาเอาง่ายเหมือนกันนะครับ ได้ไลค์ไปเพียบ ไม่ได้จะด่าขอแค่ไปดูเว็บหลักของเขาด้วย ปล.ไม่เอาดราม่า ขอบคุณ จากคุณ : ต่อจาก คห.บน เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 20:26:01 A:58.9.9.2 X: TicketID:307117

ความคิดเห็นที่ 64 ^ ^ ^ ไปอ่านที่  reply  6  สิ  มีเครดิตไว้อยู่เเล้ว จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 21:42:03

ความคิดเห็นที่ 65 จริงๆเราอ่านเจอมากจาก  teenee   http://fwmail.teenee.com/etc/38370.html เเต่เค้าก็ให้เครดิตว่า   V V V เราเลยให้เครดิตตามเค้า จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 21:43:30

ความคิดเห็นที่ 66 เราไม่เห็นในเวปเด็กดี เพราะไม่ได้เข้าเวปนั้น เมื่อเข้าไปดูในเวปเด็กดีที่คุณว่า คนเขียนเค้าก็ชื่อ  CAMMY   เเละ เค้าก็บอกเองว่าสามารถ เอาบทความไปลงได้ เเต่ให้ ให้เครดิตเค้าหน่อย ---- ที่เราอ่านจาก  teenee  เค้าก็ให้เครดิตว่า  CAMMY เราก็ยังงงเลยว่า  CAMMY คืออะไร ชื่อเวปไทย หรือฝรั่ง หรือชื่อคนหรืออะไร  เราก็ไม่เข้าใจ เเต่เราก็ให้เครดิตตามเค้าไป จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 21:49:39

ความคิดเห็นที่ 67 กระทู้นี้ เริ่มมากรณีเดียวกับ จ่ายอด ตอนแรก แล้วนะนี่ แต่ อมยิ้มดัง ๆ เป็นผู้ลงมีดเอง แม้กระทั่้ง ภาพที่เจ้าตัวถ่ายเองก็ตาม  ..... ..... จากคุณ : Ultra-Period (Moonlight-Eclipse) เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 23:42:13

ความคิดเห็นที่ 68 คุณปู่ เจมส์ แฮร์ริสัน  บริจาคไป 984 ครั้งค่ะ ----- When Australian man James Harrison was just 14 years old, he received a life-saving blood transfusion during an invasive chest surgery. Grateful for this gift, Harrison pledged to pay it forward by becoming a blood donor when he was old enough. True to his word, after turning 18, he became a regular donor. Now, at 74 years old, he has donated blood an astounding 984 times. This alone would be an extraordinary feat, but Harrison's unique blood type makes his gift so special he's been called the man with the golden arm. Harrison has a rare antibody in his blood that can save babies with Rhesus disease, a deadly form of anemia. Because of his unique blood type, Harrison was also asked to undergo testing to help doctors find a way to prevent the disease. Over his 56 years of donating blood and helping to find cures, it is estimated that Harrison's contributions have saved over 2 million babies. Even after the recent passing of his wife of 56 years, Harrison remains dedicated to his cause ----------------------------------------------------------------------------------------- It was sad but life marches on and we have to continue doing what we do. She's up there looking down, so I carry on." ----------------------------------------------------------------------------------------- He looks forward to making his 1,000th donation later this year. http://www.huffingtonpost.com/2010/03/24/james-harrison-australian_n_512112.html จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 02:33:28

ความคิดเห็นที่ 69 คุณปู่บริจาคมาเกือบพันครั้ง เเล้วก็ช่วยชีวิตเด็กไว้ประมาณ 2 ล้านคน ในช่วงชีวิตของคุณปู่จริงๆด้วยค่ะ รวมทั้งช่วยลูกสาวของคุณปู่เองให้หลานชายที่เกิดมาปลอดภัย เเล้วช่วยเพื่อนหญิงที่รู้จักกันมา 23 ปี โดยไม่คิดว่าจะต้องได้รับความช่วยเหลือ จากเลือดของคุณปู่ ------------ เมื่อก่อนเด็กที่เป็นโรคนี้ จะตายปีละเป็นพันๆคน จากโรค Rhesus disease ส่วนคนอื่นๆก็จะทุกข์ทรมานจากการที่สมองเสียหายอย่างถาวร เเต่ได้เลือดของคุณปู่ไปช่วยชีวิตเด็กพวกนี้ไว้ จากที่ตายปีละเป็นพันๆคน ก็รอดชีวิต   เมื่อนับรวมตลอดชีวิตคุณปู่รวมกันเเล้วเลยเป็น 2.2 ล้านคน (คุณปู่อายุ 74 ปีค่ะ) ---- เท่าที่อ่านดูคุณปู่ไม่ได้บริจาคนานทุกสามเดือนนะคะ เเต่บริจาคถี่กว่านั้น  คือ ไม่กี่สัปดาห์ เเล้วคุณปู่ก็ได้รับการทำประกัน 1 ล้านดอลล่าห์ ออสเตรเลีย (ตรงนี้ไม่รู้ใครจ่าย รัฐบาลหรือคุณปู่เอง น่าจะเป็นรัฐบาลจ่ายให้ เพราะทำตั้งเเต่คุณปู่อายุ18) 'Man with the golden arm' saves 2million babies in half a century of donating rare type of blood ---------------------- An Australian man who has been donating his extremely rare kind of blood for 56 years has saved the lives of more than two million babies. James Harrison, 74, has an antibody in his plasma that stops babies dying from Rhesus disease, a form of severe anaemia. He has enabled countless mothers to give birth to healthy babies, including his own daughter, Tracey, who had a healthy son thanks to her father's blood. Mr Harrison has been giving blood every few weeks since he was 18 years old and has now racked up a total of 984 donations. When he started donating, his blood was deemed so special his life was insured for one million Australian dollars. He was also nicknamed the 'man with the golden arm' or the 'man in two million'. His blood has since led to the development of a vaccine called Anti-D. He said: 'I've never thought about stopping. Never.' He made a pledge to be a donor aged 14 after undergoing major chest surgery in which he needed 13 litres of blood. 'I was in hospital for three months,' he said. 'The blood I received saved my life so I made a pledge to give blood when I was 18.' Just after he started donating he was found to have the rare and life-saving antibody in his blood. At the time, thousands of babies in Australia were dying each year of Rhesus disease. Other newborns suffered permanent brain damage because of the condition. The disease creates an incompatibility between the mother's blood and her unborn baby's blood. It stems from one having Rh-positive blood and the other Rh-negative. After his blood type was discovered, Mr Harrison volunteered to undergo a series of tests to help develop the Anti-D vaccine. 'They insured me for a million dollars so I knew my wife Barbara would be taken care of,' he said. 'I wasn't scared. I was glad to help. I had to sign every form going and basically sign my life away.' Mr Harrison is Rh-negative and was given injections of Rh-positive blood. It was found his plasma could treat the condition and since then it has been given to hundreds of thousands of women. It has also been given to babies after they are born to stop them developing the disease. It is estimated he has helped save 2.2 million babies so far. One of the mothers he has helped is Joy Barnes, who works at the Red Cross Blood Bank in Sydney. Grateful: Mr Harrison's friend Joy Barnes is one of many mothers who have been able to give birth to healthy babies thanks to his donations She has known Mr Harrison for 23 years but has only just told him she is one of the countless mothers he has helped. Ms Barnes, who miscarried at four and five months before having treatment, said: 'Without him I would never have been able to have a healthy baby.' Speaking to Mr Harrison on an Australian TV show, she said: 'I don't know how to thank you enough.' His own daughter, Tracey, also had to have the Anti-D injection after the birth of her first son. She said she was 'proud' of her dad for continuing to give blood, even after the death of her mother after 56 years of marriage. Mr Harrison said: 'I was back in hospital giving blood a week after Barbara passed away. 'It was sad but life marches on and we have to continue doing what we do. She's up there looking down, so I carry on.' Mr Harrison is expected to reach the 1,000 donation milestone in September this year. ---------- http://www.dailymail.co.uk/news/worldnews/article-1259627/Man-golden-arm-James-Harrison-saves-2million-babies-half-century-donating-rare-blood.html จากคุณ : RoseTiara เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 02:58:16

ความคิดเห็นที่ 70 ปกติผมไม่ค่อยแสดงความคิดเห็นในกระทู้อื่นๆสักเท่าไหร่..แต่ขอชี้แจงเพิ่มเติมข้อมูลนิดตามที่ ค.ห.67 คุณUltra-Period (Moonlight-Eclipse)ซึ่งติดตามอ่านกระทู้ผมเสมอ (ขอขอบคุณไว้ณที่นี้ด้วย)... อ้างถึง เพราะบางคนอาจไม่เคยอ่านกระทู้ผมหรือเพิ่งติดตาม    กระทู้ผมทุกกระทู้ ผมจะแปลมาจากเวปภาษาอังกฤษเป็นส่วนมาก และหาข้อมูลเพิ่มเติมจากหลายๆเวปนะครับ   และนำมาประมวลใหม่ด้วยตัวเองเสมอ รูปภาพก็หาเพิ่มเติม...ที่ผมเคยเจอปัญหาก็แค่ลงอ้างอิงช้าไปหน่อย..เนื่องจากกระทู้ผมไม่เคยเสร็จในการโพสต์ครั้งเดียว .ขออภัยเจ้าของกระทู้ ที่ใช้พื้นที่ตรงนี้ชี้แจงเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับกระทู้นี้เลย...ยังไงก็ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้และ สมาชิกห้องหว้ากอทุกท่านนะครับ..... อะไรที่เป็นปัญหาแก้ไขได้ครับ...(ไม่เอาดราม่าเช่นกัน .ชี้แจงจบก็คือจบครับ) แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 03:35:45 จากคุณ : jayaus เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 03:29:52

ความคิดเห็นที่ 71 ถ้าเรือดำน้ำโซเวียตยิงตอปิโดนิวเคลียร์แล้วโซเวียตถล่มกับอเมริกา ตอนนี้ไทยเราอาจเป็นมหาอำนาจก็ได้นะครับ :) :) :) จากคุณ : GLYCERIN ถ่ายไม่ออก เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 54 12:24:48 A:115.87.232.41 X: TicketID:065895