***
ไม่รู้นักเรียนประถมสมัยนี้ยังต้องใช้ "คอแร้ง" เวลาเรียนรึเปล่า แต่ยุคผมต้องไปซื้อ "คอแร้ง" แบบเป็นหัวต่อมาต่อกับด้ามพลาสติกเพื่อใช้เขียน และตอนนั้นยังไม่ค่อยมีคอแร้งที่สามารถเก็บน้ำหมึกได้ในตัวด้ามมาวางขายในราคาถูกๆเท่าไหร่ นักเรียนจำนวนมากจึงต้องพกคอแร้งแบบเสียบหัว1ด้ามพร้อมน้ำหมึกสีน้ำเงินเข้มปิ๊ดยี่ห้อม้า (Horse) 1กระปุกมานั่งคัดลายมือและทำงานเวลาเรียน
อีกทั้งยังต้องมีปากกาหมึกซึมด้วย1ด้ามสำหรับวิชาภาษาอังกฤษและอื่นๆที่อาจารย์บังคับให้เขียนด้วยหมึกซึมเท่านั้น วันไหนใครซวยหน่อยก็อาจจะเผลอเอามือปัดไปโดนกระปุกน้ำหมึกหกเลอะราดใส่ตัวจนเสื้อนักเรียนกลายเป็นสีน้ำเงิน ก็จะกลายเป็นที่น่าหัวเราะและสนุกขบขันของเพื่อนๆในห้องไป จนต่อมาหลายคนจึงต้องนำเสื้อยืดสีชาวพกใส่กระเป๋ามาด้วยสำหรับวันที่ต้องใช้คอแร้งในการเรียนเผื่อน้ำหมึกหกจะได้มีเสื้อสะอาดเปลี่ยน
แถมคอแร้งรุ่นไม่มีที่ใส่น้ำหมึกในด้ามยังเก็บหมึกได้น้อยมาก ทำให้พอเขียนๆไปไม่กี่ประโยคก็ต้องคอยจุ่มหมึกใหม่อยู่เรื่อยๆ แต่ยังดีที่ตอนนั้นปากกาหมึกซึมแบบเก็บหมึกได้ในตัวเป็นที่นิยมแล้วจึงมีราคาถูก ทว่าปากกาแบบใหม่ที่หลายๆคนกลับชอบใช้ในตอนนั้นคือ "ปากาหมึกซึมแบบหลอด" ที่ไม่ต้องมานั่นบีบน้ำหมึกไปเก็บในด้ามให้วุ่นวาย พอหมดปุ๊ปก็งัดเอาหลอดสำรองมาเสียบแทนหลอดเก่าได้เลยไม่มีหกเลอะเทอะ (แต่ตอนนั้นผมไม่เคยมีโอกาสได้ใช้รุ่นนี้หรอกนะ ยังคงนิยมการดูดๆบีบๆอยู่เรื่อยมาตามกำลังทรัพย์ ^_^)
(May the Spoil be with you) ขอสปยอล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน
จากคุณ |
:
เจไดหนุ่ม
|
เขียนเมื่อ |
:
25 เม.ย. 54 15:48:00
|
|
|
|