ตารางชีวิตวันๆ หนึ่งจองนักบินอวกาศ

“คุณรู้หรือไม่ว่า...ในหนึ่งวันนักบินอวกาศ
ทำอะไรกันบ้าง รับประทานอาหาร ดื่มนํ้า
ล้างจาน ซักผ้า กันอย่างไร”

องค์การนาซ่าได้รวบรวมเรื่องราวการใช้ชีวิต
และการปฏิบัติภารกิจของเหล่านักบินอวกาศ
ที่ประจำอยู่ในสถานีอวกาศ ซึ่งใช้ชีวิตอยู่โดย
ปราศจากแรง โน้มถ่วง (Gravity) และสามารถ
เห็นพระอาทิตย์ขึ้นทุก ๆ 90 นาทีอีกด้วย ดังนั้น การดำเนินชีวิตของเหล่านักบินอวกาศย่อมยาก
ลำบากกว่าบนโลกยิ่งนักนักบินอวกาศต้องต่อสู้
กับโรคที่อาจเกิดกับร่างกาย หรือแม้กระทั่ง
โรคทางจิตใจ เช่น โรคคิดถึงบ้าน (Homesickness)โรคกลัวที่ปิดทึบ (Claustrophobia) หรือความแปรปรวนทาง อารมณ์
เป็นต้น ดังนั้น ทุกคนต้องผ่านการ ฝึกฝนและเตรียมตัวตั้งรับกับสิ่งกระทบต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ



นักบินอวกาศไม่ต้องกังวลเรื่องเชื้อโรคต่างๆ เหมือนกับการใช้ชีวิตอยู่บนโลก เนื่องจากเชื้อโรคต่างๆ
ไม่สามารถเจริญเติบโตได้ในอวกาศ ซึ่งอาจจะมีการปนเปื้อน ของเชื้อภายในสถานีอวกาศได้แต่ไม่
สามารถทำให้เจ็บป่่วยได้ เพราะของเหลวใน ร่างกายจะไหลย้อนขึ้นมาที่ศีรษะในสภาวะไร้แรงโน้มถ่วง
ทำให้ศีรษะเย็นและไม่รู้สึก ว่าป่่วยเป็นไข้

 


นอกจากนี้ นักบินอวกาศจำเป็นต้องออกกำลังกายโดยการใช้ลู่วิ่งหรือเครื่องปั่นจักรยาน อย่างน้อย 2
ชั่วโมงต่อวัน เพื่อ หลีกเลี่ยงการเสื่อมของกระดูกและกล้ามเนื้อในสภาวะไร้แรงโน้มถ่วง ถ้าหากไม่
ออกกำลังกายจะทำให้นักบินอวกาศไม่สามารถยืนหรือ เดินได้เมื่อเดินทางกลับมายังพื้นโลกหลัง
เสร็จสิ้นภารกิจ โดยปกติ นักบินอวกาศจะใช้เวลาประมาณ 16 ชั่วโมงในการปฏิบัติภารกิจ ต่อหนึ่งวัน
และใช้เวลาประมาณ 8 ชั่วโมงในการพักผ่อน ทราบหรือไม่ว่า นักบินอวกาศสามารถฝันและนอนกรน
ได้เสมือนตอนใช้ ชีวิตอยู่บนโลก ซึ่งนักบินอวกาศแต่ละคนจะต้องใส่หน้ากากและที่อุดหูขณะนอนหลับ
เนื่องจากอาจถูกเสียงจากสถานีหรือสมาชิก คนอื่นๆ และแสงรบกวน ทำให้ไม่สามารถนอนหลับ
ได้อย่างสนิท และทำให้เกิดการสะสมของความเครียดในที่สุด


นักบินอวกาศอาบนํ้าอย่างไร? นักบินอวกาศจะได้รับฟองนํ้าเปียกหรือผ้าเปียกสำหรับใช้ในการอาบนํ้า
จำนวนสองผืนของ ทุกวัน โดยผืนหนึ่งใช้สำหรับการขัดถู อีกผืนไว้สำหรับเช็ดทำความสะอาด ส่วน
ยาสระผมหรือแชมพูนั้น เป็นแบบที่ไม่ต้องล้างออก และยาสีฟันเป็นแบบกลืนได้หรือสามารถบ้วนทิ้ง
ได้โดยมีระบบดูดทิ้ง (Suction) เหมือนกับในคลินิกของหมอฟัน และสิ่งที่สำคัญที่สุด สำหรับการใช้
ชีวิตอยู่ในอวกาศคือ อากาศ ซึ่งถ้าหากขาดก๊าซออกซิเจนจะทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย เป็นลม หมดสติ
และตายได้ในที่สุด ระบบสนับสนุนการดำรงชีพและการควบคุมสภาวะแวดล้อม หรือ ECLSS
(Environmental Control and Life Support System) มีหน้าที่ในการสร้างก๊าซออกซิเจนผ่านกระแส
ไฟฟ้า โดยใช้พลังงานไฟฟ้าจากแสงอาทิตย์แยกโมเลกุลของนํ้าออกเป็นก๊าซไฮโดรเจน และออกซิเจน
คล้ายกับกระบวนการสังเคราะห์แสง (Photosynthesis) บนโลก และจะปล่อยก๊าซไฮโดรเจนออกสู่อวกาศ
นอกจากนี้ ECLSS ยังทำหน้าที่ในการกำจัดก๊าซแอมโมเนีย อะซีโตน และคาร์บอนไดออกไซด์ ซึ่งเป็น
ของเสียที่เกิดจากนักบินอวกาศหรือเกิด จากการทดลองอีกด้วย ในปัจจุบัน นักวิทยาศาสตร์จาก
องค์การนาซ่ากำลังพัฒนาระบบการปลูกพืชเพื่อผลิตก๊าซออกซิเจนแทนที่ การใช้ระบบพลังงานไฟฟ้า
ดังกล่าว ในส่วนของระบบการบำบัดนํ้าเสีย ผู้เชี่ยวชาญชาวรัสเซียได้คิดค้นเครื่องบำบัดนํ้าเสีย
ซึ่งสามารถผลิตนํ้าเพื่อการอุปโภคและบริโภคได้จากความชื้นภายในอากาศและกลั่นออกมาเป็นนํ้า
เพื่อใช้เป็นนํ้าดื่มและใช้สำหรับอาบนํ้าได้

เราสามารถแบ่งโครงสร้างภายในของสถานีอวกาศออกเป็น 3 ชั้น คือ Flight Deck (ชั้นควบคุมการบิน)
Middeck (ชั้นอเนกประสงค์) และ Life Support and Housekeeping Deck (ชั้นอุปกรณ์เครื่องมือต่างๆ)
โดยชั้น Middeck กว้างประมาณ 2.7-3.7 เมตร และยาวประมาณ 4 เมตร เป็นชั้นที่ลูกเรือหรือนักบิน
อวกาศส่วนใหญ่ใช้ในการรับประทานอาหาร นอนหลับ อาบนํ้า และพักผ่อน ในพื้นที่ดังกล่าวประกอบ
ด้วยห้องนํ้า อ่างล้างหน้า เตาอบ ตู้เก็บของ เตียงนอนแบบพับได้ โต๊ะ ตู้เย็น เป็นต้น

ห้องนํ้าในสถานีอวกาศประกอบด้วยโถสำหรับขับถ่ายซึ่ง จะมีท่อสำหรับปัสสาวะแยกแต่ละบุคคล
ท่อดังกล่าวจะมีอุปกรณ์ รองรับที่ออกแบบให้เหมาะสมกับอวัยวะเพศของแต่ละบุคคล ในการขับถ่าย
ลูกเรือจะต้องอยู่ในตำแหน่งขับถ่ายโดยใช้อุปกรณ์ สำหรับยึดขาและสายรัดก่อนเริ่มการขับถ่ายเสมอ
ห้องนํ้าในสถานี อวกาศมีการทำงานคล้ายกับเครื่องดูดฝุ่่น ซึ่งจะมีพัดลมดูดสำหรับ ดูดอากาศ
และของเสียไปเก็บไว้ในถังเก็บนํ้าและของเสีย

สำหรับภาชนะบรรจุอาหารของลูกเรือเป็นภาชนะแบบ ใช้แล้วทิ้ง ส่วนเครื่องใช้ภายในครัว
ต่างๆ สามารถใช้ผ้าเปียกที่ผ่าน การฆ่าเชื้อเช็ดทำความสะอาดได้ ทำให้ไม่จำเป็นต้องใช้เครื่อง
ล้างจานหรืออ่างล้างจาน นอกจากนี้ ยังมีอุปกรณ์สำหรับอุ่นและทำ ความชื้นในอาหารและ
เครื่องดื่มอีกด้วย

นักบินอวกาศนอนอย่างไรเมื่ออยู่ในสภาวะไร้นํ้าหนัก?

นักบินอวกาศจะต้องรัดตัวเองด้วยแถบรัดก่อนจึงจะสามารถนอนหลับได้ เพื่อป้องกันการลอยไป
กระแทกกับสิ่งต่างๆ ซึ่งภายในสถานีอวกาศจะมี ถุงนอนที่สามารถยึดติดกับผนังหรือเก้าอี้ได้ ทำให้
ลูกเรือสามารถนอนที่ไหน ก็ได้ภายในสถานี นอกจากถุงนอนแล้ว ยังมีที่นอนสำหรับหนึ่งคนแยกอยู่
ภายในสถานีอีกด้วย

การติดต่อสื่อสารของนักบินอวกาศ นักบินอวกาศสามารถโทรศัพท์ติดต่อกับ
ครอบครัวที่อยู่บนโลกได้จากสถานีอวกาศผ่านการใช้ Softphone ซึ่งเป็นโปรแกรมที่ใช้โทรออกจาก
คอมพิวเตอร์โดยใช้ระบบอินเตอร์เน็ต โปรโตคอล (Internet Protocol: IP) เพื่อต่อสัญญาณ
หลังจากนั้น ลูกเรือก็ จะสามารถใช้คอมพิวเตอร์ในการกดหมายเลขโทรออกไปที่ใดก็ได้ในโลก ทั้งนี้
ระบบดังกล่าวได้ถูกดัดแปลงให้เหมาะสมต่อกับสถานีอวกาศเพื่อลด ปัญหาสัญญาณขัดข้อง นอกจาก
Softphone แล้ว ลูกเรือสามารถใช้ Orbital Communications Adapter ที่สามารถรับส่งข้อมูลเสียง
และวีดีโอได้ด้วยความรวดเร็ว เพื่อติดต่อและรับส่งข้อมูลกับโลกได้อีกทางหนึ่ง

การทำงานของนักบินอวกาศโดยปกติ

การทำงานของนักบินอวกาศในสถานีอวกาศนั้น จะปฏิบัติงานโดยเฉลี่ย 16 ชั่วโมงต่อวัน
เป็นระยะเวลาตั้งแต่ หนึ่งอาทิตย์ถึงเก้าเดือน ซึ่งภารกิจหลักของลูกเรือ
คือ การศึกษาค้นคว้าวิจัยในด้านต่างๆ เช่น Bioastronautics เป็นการศึกษาวิจัย ด้านชีววิศวกรรมที่
เกี่ยวข้องกับชีววิทยา พฤติกรรม หรือเภสัชกรรม ในอวกาศ เป็นต้น นอกจากการศึกษาวิจัยแล้ว
นักบินอวกาศ ยังมีหน้าที่ซ่อมแซมและบำรุงรักษาสถานีอวกาศ รวมไปถึง การปล่อย การจับและการซ่อม
บำรุงดาวเทียมอีกด้วย ในการซ่อมบำรุง สถานี ลูกเรือจะทำการตรวจสอบระบบของสถานี ทำความ
สะอาดอุปกรณ์กรองอากาศ และปรับปรุงข้อมูลคอมพิวเตอร์ให้ทันสมัย อย่างสมํ่าเสมอ และยังต้อง
เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ฉุกเฉินที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอด 24 ชั่วโมง เช่น การซ่อมบำรุงยานเร่งด่วน
เมื่อมี การแจ้งเตือนการรั่วไหลของความกดอากาศภายในสถานี และการเดินสำรวจอวกาศภายนอก
สถานี เป็นต้น ในการเดินสำรวจอวกาศ นักบินอวกาศจะต้องใส่ชุดรักษาแรงดันอากาศ (Spacesuit)
และต้องอยู่เหนือโลกไม่ตํ่ากว่า 200 ไมล์ (322 กิโลเมตร) ก่อนจะใส่ Spacesuit นั้น
นักบินอวกาศจะเข้าไปในห้องควบคุมความดันอากาศและเริ่มต้นกระบวนการลดความดันอากาศเพื่อ
ป้องกันการเกิดโรคลดความกด (Decompression Sickness หรือ Bends) ซึ่งเกิดจากการสะสมของ
ฟองก๊าซไนโตรเจนใน กระแสเลือดหรือในเนื้อเยื่อ ขั้นตอนของการลดความดันใช้ระยะเวลาประมาณ
2 ชั่วโมง 20 นาที เริ่มจากการออกกำลังกายประมาณ 10 นาที พร้อมกับการเริ่มต้นสูดก๊าซออกซิเจน
บริสุทธิ์ไปด้วย หลังจากการสูดก๊าซออกซิเจนประมาณ 50 นาทีแล้ว จึงลดความดัน อากาศภายใน
ห้องควบคุมให้มีความดันประมาณ 10.2 psi (ปอนด์ต่อตารางนิ้ว) และสูดก๊าซออกซิเจนต่ออีก 30 นาที
พร้อมกับใส่ Spacesuit เมื่อใส่ชุดรักษาแรงดันอากาศเรียบร้อยแล้ว นักบินอวกาศจะต้องสูด
ก๊าซออกซิเจนต่ออีกประมาณ 60 นาที จึงจะเริ่มเดิน สำรวจอวกาศได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากเสร็จสิ้น
ภารกิจเดินสำรวจอวกาศแล้ว ลูกเรือจะต้องปรับความดันอากาศอีกครั้งเพื่อเข้าสู่ สถานีต่อไป ทั้งนี้
ดังแผนภาพแสดงภารกิจในชีวิตประจำวันของนักบินอวกาศ

จะเห็นได้ว่า การทำงานของนักบินอวกาศนั้น ยากลำบากกว่าที่คิด ผู้ที่ได้รับคัดเลือกเป็นนักบิน
อวกาศต้องผ่านการฝึกฝน อย่างหนักหน่วงก่อนเริ่มปฏิบัติภารกิจ เหล่านักบินต้องมีความเสียสละ
และมุ่งมั่นในการศึกษาวิจัย เพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ของ มนุษย์ในอนาคตต่อไป

ที่มาและภาพประกอบ: NASA Facts, www.nasa.gov

แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 20:03:31

จากคุณ	: gaminuniverse
เขียนเมื่อ	: 11 พ.ค. 54 20:02:30