ความคิดเห็นที่ 1 Slide 1/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:27:07

ความคิดเห็นที่ 2 Slide 2/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:27:29

ความคิดเห็นที่ 3 Slide 3/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:27:48

ความคิดเห็นที่ 4 Slide 4/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:28:05

ความคิดเห็นที่ 5 Slide 5/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:28:22

ความคิดเห็นที่ 6 Slide 6/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:28:35

ความคิดเห็นที่ 7 Slide 7/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:28:53

ความคิดเห็นที่ 8 Slide 8/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:29:15

ความคิดเห็นที่ 9 Slide 9/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:29:32

ความคิดเห็นที่ 10 Slide 10/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:29:52

ความคิดเห็นที่ 11 Slide 11/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:30:13

ความคิดเห็นที่ 12 Slide 12/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:30:30

ความคิดเห็นที่ 13 Slide 13/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:30:43

ความคิดเห็นที่ 14 Slide 14/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:30:57

ความคิดเห็นที่ 15 Slide 15/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:31:37

ความคิดเห็นที่ 16 Slide 16/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:32:08

ความคิดเห็นที่ 17 Slide 17/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:32:34

ความคิดเห็นที่ 18 Slide 18/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:32:57

ความคิดเห็นที่ 19 Slide 19/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:33:15

ความคิดเห็นที่ 20 Slide 20/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:33:43

ความคิดเห็นที่ 21 Slide 21/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:33:59

ความคิดเห็นที่ 22 Slide 22/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:34:30

ความคิดเห็นที่ 23 Slide 23/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:34:55

ความคิดเห็นที่ 24 Slide 24/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:35:27

ความคิดเห็นที่ 25 Slide 25/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:36:11

ความคิดเห็นที่ 26 Slide 26/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:36:49

ความคิดเห็นที่ 27 Slide 27/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:37:16

ความคิดเห็นที่ 28 Slide 28/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:37:33

ความคิดเห็นที่ 29 Slide 29/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:38:32

ความคิดเห็นที่ 30 Slide 30/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:39:14

ความคิดเห็นที่ 31 Slide 31/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:39:45

ความคิดเห็นที่ 32 Slide 32/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:40:23

ความคิดเห็นที่ 33 Slide 33/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:40:49

ความคิดเห็นที่ 34 เอ่อ มัธยม มหาลัย มีเปลือย ท่อนบนมั้ย... จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:41:11

ความคิดเห็นที่ 35 Slide 34/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:41:46

ความคิดเห็นที่ 36 Slide 35/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:42:05

ความคิดเห็นที่ 37 Slide 36/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:42:34

ความคิดเห็นที่ 38 Slide 37/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:44:08

ความคิดเห็นที่ 39 Slide 38/38 จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:44:30

ความคิดเห็นที่ 40 โดยส่วนตัว เราค่อนข้างชอบ ระบบในการเลี้ยงดู และอบรมแบบนี้ เพราะมันถือเป็นการให้เกียรติเด้กที่สามารถทำอะไรด้วยตนเองได้ และยังเป็นการส่งเสริมและปูพื้นฐานนิสัยให้เด็กมีความรับผิดชอบ และความอดทน ถึงแม้บางคนจะบอกวว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศบ้าเซ็กส์ เพียงเพราะหนังเอวีของเขาดังมากก แต่เราก็ต้องยอมรับว่า นั่นเป็นเพียงด้านหนึ่งของประทศเขาเท่านั้น เราคิดว่าวัฒนธรรมหลายๆอย่างของเขาน่าสนใจ โดยเฉพาะ วัฒนธรรมที่เกี่ยวกับ ชา เราชอบมาก ^^ จากคุณ : pitchayapatsorn เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:51:01

ความคิดเห็นที่ 41 ...ส่วนเยาวชนไทยก็รับสิ่งดีๆ จากสังคมเหมือนกัน จากคุณ : tomorrow night เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 01:00:24

ความคิดเห็นที่ 42 อยากให้การศึกษาไทยเป็นแบบญี่ปุ่นบ้างจัง ลำบากตั้งแต่เด็กจะได้กลายเป็นผู้ใหญ่ที่มีศักยภาพสูง จากคุณ : หมื่นทัพ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 01:54:49

ความคิดเห็นที่ 43 สุดยอด จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 01:56:02

ความคิดเห็นที่ 44 บางทีญี่ปุ่นก็เกินไป บางอัน ยังไงมาปรับใช้กับเรายังไงก็ไม่ได้ จากคุณ : PanJ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 06:05:09

ความคิดเห็นที่ 45 ญี่ปุ่น เป็นประเทศที่มีการจัดการด้านการศึกษา สังคม และวินัยดีที่สุดในโลกนะครับ มาเปรียบเทียบกับ จีน หรือไทย ซึ่งประชาชนส่วนใหญ่ยังยากจน ไม่มีการศึกษา   ก็กะไรอยู่ แต่ญี่ปุ่น จากวินัย และการจัดการที่เข้มงวด ก็ทำให้คนมีสภาวะตึงเครียดสูงเช่นกัน จากคุณ : พิซซ่าหน้าปลาเค็ม เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 07:05:46

ความคิดเห็นที่ 46 อืม ... มิน่าล่ะ ... ลูกผมถึงคิดไม่เหมือนเด็กวัยรุ่นไทยที่อายุคราวเดียวกัน ผมไม่เคยรู้วิธีเลี้ยงแบบญี่ปุ่น แต่ผมคิดขึ้นมาเอง ซึ่งก็ "บังเอิญ" ไปคล้าย ๆ กับญี่ปุ่น มีพรรคไหนสนใจให้ผมไปเป็นรมต. กระทรวงศึกษาฯ มั๊ยครับ? จากคุณ : เศียรนาคา ... เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:14:13 A:125.24.27.61 X: TicketID:255126

ความคิดเห็นที่ 47 #44 ใช่ครับ ถ้างั้นต้องสร้างระบบการศึกษาในแบบของเราเองที่เหมาะกับรูปแบบสังคมไทย เราเทียบกับญี่ปุ่นให้รู้ว่าเรายังด้อยด้านไหน ก้าวต่อไปคือพัฒนาในแนวของเราครับ แต่ถ้าบอกแค่ว่าสังคมต่างแล้วจบตรงนั้นจะไม่เกิดการพัฒนา หวังว่าคุณจะไม่ถอดใจด้วยเหตุผลแค่ว่าบริบททางสังคมต่างกันนะครับ ^__^ จากคุณ : sleeper_j เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:26:56

ความคิดเห็นที่ 48 ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมระบบการศึกษาของญี่ปุ่นจึงแข็งแกร่งนึก ประเทศไทยรออะไรอยู่ครับ จากคุณ : spnova เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:47:01

ความคิดเห็นที่ 49 คห. 30 เมืองไทยขนาดรถพยาบาลเปิดไซเรนอยู่ คนไทยยังไม่หลบทางให้เลยครับ พวกนี้ถ้าพ่อแม่เค้าไม่ได้นอนเดี้ยงอยู่ในรถพยาบาลคงไม่มีวันรู้สึกหรอก ประเทศไทยดีทุกอย่าง เสียอย่างเดียวคือมีคนไทยอยู่ ไม่ต้องโทษนักการเมืองหรือโทษผู้ใหญ่เห็นแก่ตัวหรอก เด็กไทยถูกเลี้ยงดูยังไง โตขึ้นมาก็ได้อย่างนั้นแหละ เป็นอย่างที่เห็น ถ้าผมเป็นนายกฯผมจะับังคับให้แม่ที่ตั้งครรภ์ทุกคนเข้าคอร์สอบรมการเป็นแม่ที่ดี 6 เดือน ไม่ให้พวกพ่อแม่โง่ๆมีลูกโง่ๆออกมาเกลื่อนเมือง จากคุณ : k3v1n เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:47:55

ความคิดเห็นที่ 50 คุณภาพคน = คุณภาพสังคม  จากคุณ : Pixar เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:09:51

ความคิดเห็นที่ 51 ในดีมีเสีย ในเสียมีดี วัฒนธรรรมเราเองก็มีส่วนดี การที่ลูกได้รับความอบอุ่นจากพ่อแม่เต็มที่น่าจะทำให้เด็กมี EQ ดีกว่า เราคงไม่ค่อยได้เห็นเด็กไทยโยนของให้ผู้ใหญ่ ในขณะที่  คนที่เคยทำงานกับญี่ปุ่นจะรู้ว่าคนญี่ปุ่นแทบจะไม่รู้จักคำว่า "สัมมาคารวะ" อยากให้ลูกเป็นคนดี หรืออยากให้ลูกเป็นคนเก่ง ล่ะ จากคุณ : นิสัยถาวร เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:11:48

ความคิดเห็นที่ 52 เราลองทำ List ข้อดีของคนไทย ข้อเสียของคนไทย ขึ้นมา แล้วมาวิเคราะห์กันดีไหมครับ ข้อเสียนี่ มาจากไหนบ้าง เอาตั้งแต่เด็กๆเลย เพราะนิสัยมันบ่มเพาะพัฒนาตอนเด็ก จากคุณ : Culture เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:13:51

ความคิดเห็นที่ 53 ...       กระทู้นี้เป็นสิ่งที่ดีครับ   แต่ปี่นี้เป็น 平成23 (2011) ครับ แต่เรื่องราวทั้งหมดน่าจะอยู่ประมาณ 昭和40 (1965) นะครับ ยกเว้นภาพ ราชกุมารกับราชธิดาน่าจะไม่เกิน 10 ปีที่แล้ว และโรงเรียนก่อนวัยประถมของญี่ปุ่นมี 2 ประเภทครับ คือ 幼稚園 โรงเรียนเอกชน กับ 保育園 โรงเรียนรัฐบาล ซึ่ง 保育園 นั้นจะเข้าได้ คุณแม่ต้องมีเหตุผลเพียงพอครับ เช่น ต้องไปทำงานและจะต้องมีใบรองการ ทำงานด้วยครับไม่อย่างนั้นส่งลูกไปเรียนไม่ได้    ส่วนเรื่องกระเป๋านั้น อะไรก็ได้ครับที่ไม่ใช่ถุงกร๊อปแกร๊ป    สำหรับเรื่องเทศน์ของพระนั้น อื่มม์....น่าจะมีสักประมาณเมื่อ 40 ปีที่แล้ว นะครับ สมัยนี้ไม่มีแล้วครับ ไม่มีการสอนเรื่องศาสนาและศีลธรรมในโรงเรียน ครับ เพราะเป็นความเชื่อส่วนตัว และ มีรัฐธรรมนูญรองรับครับ ห้ามชี้นำ หรือ บังคับให้เชื่อในศาสนาใดศาสนาหนึ่งครับ    กางเกงขาสั้นกับฤดูหนาว ก็ไม่มีแล้วครับ    ข้าวกลางวัน โรงเรียนจัดให้ครับ คุณแม่ไม่ต้องทำ เด็กไม่ต้องพกเงินไปเรียน อาหารจะมีการควบคุมเรื่อง สารอาหารที่จำเป็นต่อร่างกาย     แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น อาจจะมีโรงเรียนที่ยังหลงเหลือแบบนี้ก็ได้นะครับ                                                                                                                 ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:16:03

ความคิดเห็นที่ 54 เรามองว่า ญี่ปุ่น ไม่ได้เป็นประเทศร่ำรวยมาตั้งแต่แรกนะคะ ข้ออ้างที่ว่า เรายากจนกว่าฟังไม่ค่อยขึ้น ประเทศเราปัญหาใหญ่อยู่ที่การบริหารของรัฐบาล คิดจะทำอะไรจริงจังออกกฎเข้มๆ แรกๆก็อาจจะเหมือนบังคับแต่นานๆไปก็จะกลายเป็นความเคยชินเป็นวัฒนธรรม ก่อนมาถึงวันนี้ เขาก็เคยยากจนอดยาก ผู้คนแร้นแค้น เผลอๆยิ่งกว่าเรา เพราะสภาพอากาศที่รุนแรง ภัยพิบัติที่มากกว่าเรา ดั้งเดิม ญี่ปุ่นเป็นชนชาติที่มี วัฒนธรรม มีระเบียบแบบแผนแทบทุกเรื่องสูงมากๆ เขารักการศึกษาเรียนรู้ การจดบันทึก* เหล่านี้เป็นพื้นฐานที่ถูกปลูกฝังกันมา รัฐบาลและผู้คนเขาก็มีความรักในชาติบ้านเมืองอนุรักษ์นิยมสูง พอแพ้สงครามก็ยิ่งรักมากขึ้น จะไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกดหัว ต้องการเอาชนะ มีความสามัคคี ทุกอย่างวางแผน สร้างความแข็งแกร่ง มีกุศโลบาย เพื่อให้คนของเขาเข้มแข็ง และมีจิตสำนึก ระเบียบวินัย อันเป็นนิสัยหลักที่สำคัญอย่างหนึ่งในพัฒนาชาติ ทุกอย่างที่เราชื่นชมเป็นผลสะท้อนถึงพยายามที่จะให้บ้านเมืองก้าวหน้าและมีคุณภาพ ที่เขาทำกันมานาน แม้จะสุดโต่งไปหลายๆเรื่อง แต่เมื่อมองภาพรวมก็พบเรื่องที่ดีๆมากกว่า *** คิดเสมอค่ะ ถ้าชาติของเรา ต้องเจออะไรแบบญี่ปุ่น อยู่ในภูมิประเทศที่ต้องลำบากและต่อสู้ ประชากรร้อยกว่าล้านแย่งกันขนาดไหน ขี้เกียจก็หนาวตาย อดตาย   เราอาจจะก้าวหน้ากว่านี้ก็ได้ เสียดาย  เคยอยู่ในจุดที่เสมอกับเขามาเเล้วแท้ๆ เกาหลีใต้ก็ใช้เวลาไม่กี่ปีกระโดดห่างไปไกล ครั้นเราจะทำจริงๆ มันทำได้และใช้เวลาไม่นานเพราะพื้นฐานต่างๆเราก็มีมาก อยู่ที่ผู้มีอำนาจบริหารซึ่งเป็นหัวหอกสำคัญเท่านั้นล่ะ จากคุณ : พี่น้องที่เคารพ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:22:58

ความคิดเห็นที่ 55 ผมว่าระบบการศึกษาของญี่ปุ่นที่เรียบง่าย คือกุศโลบายชั้นยอดที่ใช้ฝึกคนของเค้าให้มีวินัยและความอดทนตั้งแต่เด็กๆ (มิน่ายืนรอกินราเม็งกันได้เป็นชั่วโมง) ผมเคยดู J-Series เรือง 3 nen B Kinpachi Sensei แล้วทึ่งในระบบการศึกษาของญี่ปุ่นมากๆ ซีรีส์เรื่องนี้เป็นเรื่องของชั้นเรียนมัธยมต้นของญี่ปุ่น (ม.3 ของเรา) ละครสะท้อนภาพของระบบการศึกษาของญี่ปุ่นได้อย่างชัดเจน คุณครูเปิดโอกาสให้เด็กๆที่กำลังอยู่ในวัยคิดวัยเรียนรู้และอยากลอง ได้แสดงออกซึ่งความคิดของตนอย่างเต็มที่ และเด็กเองก็กล้าที่จะแสดงออกอย่างเต็มที่เหมือนกัน คนดูจะได้เห็นการกระทบความคิดระหว่างครูและนักเรียนในชั้นเรียนตลอดทั้งเรื่อง (ย้ำนะครับว่าเป็นชั้นเรียนมัธยมต้น) ย้อนกลับมาดูชั้นเรียนของเด็กไทย พอครูถามว่า ใครไม่เข้าใจบ้าง ไม่มีใครยกมือ พอถามใหม่ว่า ใครเข้าใจบ้าง ก็ไม่มีใครยกมืออีก = ='' จากคุณ : Leopaul เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:36:22

ความคิดเห็นที่ 56 เอาล่ะ เหรียญมีสองด้าน ผมจำได้ว่ายุค 14 ตุลา 16 ขบวนการนิสิตนักศึกษาเคยออกมาต่อต้านสินค้าจากญี่ปุ่น  (Japanization) นโยบายการส่งเสริมการลงทุน เพื่อพัฒนาอุตสาหกรรมของรัฐบาลไทยนั้นทำให้เงินลงทุนจากบริษัทญี่ปุ่นเพิ่ม ขึ้นอย่างรวดเร็ว เช่น โตโยต้า โซนี่ อายิโนโมโตะ จนเป็นที่เกรงกันว่าสังคมไทยจะโดนครอบงำทางด้านเศรษฐกิจจากญี่ปุ่น        กระแสสินค้าอุปโภคบริโภคของญี่ปุ่นที่เข้ามามีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตของคนไทย ทำให้เกิดการเคลื่อนไหวทางสังคมในช่วงทศวรรษที่1970 เพื่อต่อต้านสินค้าญี่ปุ่นซึ่งนำโดยศูนย์นิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทย เช่น จัดสัปดาห์ไม่ซื้อสินค้าญี่ปุ่น, จัดพิธีเผาหุ่นพวกที่ร่วมมือกับนายทุนญี่ปุ่น ทั้งมีการเดินขบวนประท้วงต่อต้านการเดินทางมาเยือนภูมิภาคเอเชียของนายทานา กะ นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นในสมัยนั้น ทีนี้ ในปัจจุบัน ลองมาอ่านบทความเรื่อง “แจแปนิฟิเคชั่น-Japanification” เป็นอย่างญี่ปุ่น? กันดู ในแวดวงวิชาการด้านเศรษฐศาสตร์มีคำศัพท์ใหม่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้งตามพลังพลวัตทางเศรษฐกิจที่ไม่เคยหยุด นิ่งทั่วโลก ในยามที่ประเทศครึ่งหนึ่งของโลกเกิดปัญหาเศรษฐกิจระดับวิกฤต ศัพท์คำหนึ่งถูกหยิบยกขึ้นมาพิจารณาครั้งแล้วครั้งเล่า พยายามศึกษาทำความเข้าใจ ไม่ใช่ด้วยความคาดหวัง ไม่ใช่ด้วยอารมณ์คึกคัก ทะเยอทะยาน แต่เปี่ยมด้วยความหวั่นกลัว หวาดผวาว่าสภาวะดังกล่าวจะเกิดขึ้นกับสังคมของตนเอง “แจแปนิฟิเคชั่น-Japanification” เป็นอย่างญี่ปุ่น? ฟังดูเรียบง่าย ไม่มีพิษภัย ทำไมต้องหลีกหนี ทำไมต้องไม่เป็นอย่างที่ญี่ปุ่นกำลังเป็นอยู่ในเวลานี้? ญี่ปุ่น คือตัวอย่างของประเทศหนึ่งซึ่งเกิดการพลิกผันของชะตากรรมเชิงเศรษฐกิจอย่าง รุนแรงและยาวนานชนิดที่น้อยประเทศนักจะพบพานในประวัติศาสตร์โลกร่วมสมัย ครั้งหนึ่ง ญี่ปุ่น คือตัวอย่างของ “ความสำเร็จแห่งเอเชีย” ผู้คนจากดินแดนแห่งอาทิตย์ยามอุทัยแห่งนี้มีวิถีและรูปแบบของการใช้ชีวิต เป็นที่อิจฉา ริษยาของผู้คนทั่วโลก ทศวรรษ 1980 คือทศวรรษที่ญี่ปุ่นกลายเป็นชาติแรกจากเอเชียที่มีศักยภาพเกินพอต่อการ ท้าทายการครอบงำทั้งโลกที่อยู่ในกำมือของชาติตะวันตกมายาวนาน แม้ กระทั่ง ในปี 1991 นักเศรษฐศาสตร์หลายคนยังพากันคาดการณ์ว่า ภายในทศวรรษแรกของศตวรรษใหม่ นั่นคือในปี 2010 ญี่ปุ่นจะผงาดขึ้นเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจของโลกแทนที่สหรัฐอเมริกา นักธุรกิจญี่ปุ่นยืดอกอย่างทะนงรับรู้นิยามที่ผู้คนในแวดวงเดียวกันจากทั่ว โลกพาดพิงถึงว่า ยะโส โอหัง คำว่า “สัตว์เศรษฐกิจ” ไม่เพียงปรากฏอย่างดกดื่นแฝงนัยประชดประเทียดเท่านั้น ยังซุกงำความยกย่อง ชมเชย และประหลาดใจไว้ในตัวอีกด้วย ใน ความเป็นจริง ญี่ปุ่นในปีนี้ ไม่เพียงมีขนาดเศรษฐกิจใกล้เคียงอย่างยิ่งกับเมื่อ 10 หรือ 20 ปีก่อนเท่านั้น สัตว์เศรษฐกิจตัวนี้ยังสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไปโดยสมบูรณ์แบบอีกด้วย ผลิตภัณฑ์ มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี) ของญี่ปุ่นในปี 2010 มีมูลค่า ณ อัตราแลกเปลี่ยนปัจจุบันอยู่ที่ 5.7 ล้านล้านดอลลาร์ ในขณะที่จีดีพีของสหรัฐอเมริกา เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวในช่วงเวลาเดียวกันเป็น 14.7 ล้านล้านดอลลาร์ เดือน สิงหาคมปีนี้ ญี่ปุ่นไม่เพียงหยุดนิ่งอยู่กับที่ ยังถูก จีน แซงหน้าขึ้นเป็นประเทศที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่ที่สุดในโลกเป็นอันดับ 2 แทน สังคม ญี่ปุ่นเต็มไปด้วยปัญหา การเมืองในช่วง 2 ทศวรรษที่ผ่านมาตกอยู่ในสภาวะ “อัมพาต” ในห้วงเวลาดังกล่าวนี้ ญี่ปุ่นมีนายกรัฐมนตรีรวมทั้งสิ้น 14 คน ไม่มีผู้ใดสามารถแม้เพียงแค่ “จุดประกาย” ให้ความหวังและแรงบันดาลใจกับสังคมญี่ปุ่นได้ บริษัท ธุรกิจในญี่ปุ่น เรื่อยไปจนถึงปัจเจกบุคคล สูญเสียคิดเป็นมูลค่านับล้านล้านดอลลาร์ในตลาดหุ้น ที่ตอนนี้มีมูลค่ารวมเหลือเพียงแค่ 1 ใน 4 ของที่เคยมีเมื่อปี 1989 ราคา อสังหาริมทรัพย์ ซึ่งเคยเบ่งบานสุดขีด ชนิดที่มีการตีมูลค่าพระราชวังอิมพีเรียลไว้สูงถึงขนาดซื้อรัฐแคลิฟอร์เนีย ได้ทั้งรัฐ หลงเหลือเพียง 25 เปอร์เซ็นต์ของระดับราคาที่เคยทะยานขึ้นไปสูงสุดเมื่อปี 1974 และในความเป็นจริง ราคาอสังหาริมทรัพย์ไม่เคยขยับขึ้นอีกเลย นับตั้งแต่ปี 1983 เป็นต้นมา รัฐบาล ญี่ปุ่นทำได้เพียงแค่การกระตุ้น กระตุ้นและกระตุ้นเศรษฐกิจ หว่านและอัดฉีดเงินเข้าไปในระบบครั้งแล้วครั้งเล่า อัตราดอกเบี้ยอ้างอิงแทบเป็น 0 เปอร์เซ็นต์มานานปีดีดัก ผลลัพธ์ที่ได้คือ ญี่ปุ่น กลายเป็นประเทศที่มีหนี้ภาครัฐสูงที่สุดในโลก สูงถึง 200 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี! ด้านสังคม ประชากรญี่ปุ่นหดตัวลงอย่างรวดเร็ว ญี่ปุ่นกลายเป็นประเทศที่มีประชากรสูงอายุมากที่สุดในโลก ระดับ “คนยากจน” เพิ่มขึ้นตามอัตราว่างงาน เช่นเดียวกับอัตราการฆ่าตัวตาย โดยเฉลี่ย แล้วมีผู้กระทำอัตวินิบาตกรรมในญี่ปุ่นมากกว่า 30,000 คนต่อปี มากถึงขนาดตามเส้นทางรถไฟในกรุงโตเกียว จำเป็นต้องติดไฟสีน้ำเงินนวลตาเอาไว้เรียงรายตลอดแนวราง โดยหวังว่ามันจะช่วยปลอบประโลม หรือเปลี่ยนการตัดสินใจใครก็ตามที่มาที่นี่เพื่อปลิดชีวิตตัวเอง เครดิต http://www.oknation.net/blog/khunpatt/2011/01/20/entry-1 http://en.wikipedia.org/wiki/Japanification http://www.dek-d.com/board/view.php?id=812907 http://en.wikipedia.org/wiki/Japanization จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:02:36

ความคิดเห็นที่ 57 ต่อ สังคม ญี่ปุ่นชราลงอย่างรวดเร็ว เป็นสังคมที่ “ชราภาพ” มากที่สุดในโลก ในข้อเท็จจริงเรื่องนี้มีอีกข้อเท็จจริงซุกงำอยู่อย่างชวนตกตะลึง “โซเง็น คาโตะ” มีชื่ออยู่ในบันทึกของเทศบาลนครโตเกียวว่าเป็นชายที่มีอายุยืนที่สุดในเขต เมืองหลวงของประเทศแห่งนี้ นับถึงตอนนี้ เขา “ควร” อายุ 111 ปี เจ้าหน้าที่พบเขาอยู่ในสภาพแห้งกรัง มวลเนื้อของร่างกายสูญสลายเหลืองเพียงหนังหดแนบแนวกระดูก อยู่บนเตียงนอน มองปราดแรกชวนให้เข้าใจว่าเป็นมัมมี่ บุตรีวัย 81 บอกกับเจ้าหน้าที่ว่า โซเง็น ทะเลาะกับหลานๆ แล้วก็สะบัดหน้าเดินเข้าห้องนอน ไม่ยอมออกมาอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น นั่น ไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าหากว่า เหตุการณ์ตามคำบอกเล่าไม่ได้เกิดขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อน! ลูกๆ หลานๆ ทำอะไรอยู่ในช่วงเวลานานนักหนานั้น? คำ ตอบคือ ครอบครัวคาโตะ เก็บงำเรื่องทั้งหมดไว้ เพียงเพื่อให้ได้รับบำนาญและเงินช่วยเหลือพิเศษสำหรับผู้สูงอายุเกิน 100 ปีของทางการได้ต่อไป นั่นยังไม่ชวนให้ช็อคเท่ากับอีกกรณี ของสุภาพสตรีชาวญี่ปุ่นอีกราย เธอ “ควร” มีอายุ 104 ปี ในปีนี้ ถ้าหากเจ้าหน้าที่ไม่ตรวจสอบพบเพียงแค่ “กะโหลก” ของเธอ เก็บไว้เป็นอย่างดีในเป้สะพายหลัง ที่บุตรชายอายุ 64 ปี เป็นเจ้าของ คำ ให้การของผู้ลูกสูงวัยก็คือ เมื่อมารดาเสียชีวิต เขาชำระศพอย่างดี จากนั้นชำแหละอย่างระมัดระวังเป็นชิ้นๆ สตัฟฟ์เก็บไว้ในเป้ใบนี้ เหตุผลง่ายๆ สั้นๆ ที่เขาให้กับเจ้าหน้าที่ก็คือ “ผมไม่มีเงินค่าจัดการศพ”! เหตุการณ์ น่าแตกตื่นทำให้รัฐบาลไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องสั่งตรวจสอบ ส่งเจ้าหน้าที่ไป “พบหน้า” ผู้สูงอายุที่อายุยืนกว่า 100 ปีทุกคนทั่วประเทศ ยิ่งค้น ยิ่งพบ ยิ่งหายิ่งชวนแตกตื่นตกใจ รวมทั้งหมดทั่วประเทศ รัฐบาลญี่ปุ่นพบว่า มีผู้ที่สูงวัยเกิน 100 ปี มากกว่า 234,000 คนที่อยู่ในทะเบียนผู้สูงวัยพิเศษที่ควรได้รับเงินสนับสนุนพิเศษจากรัฐ ไม่มีตัวตนอยู่จริง หากไม่พบเป็นศพ ก็พบว่าหายตัวไปและควรถูกระบุว่า เสียชีวิตแล้ว เมื่อเนิ่นนานมาแล้ว ความ เป็นจริงของเหตุการณ์น่าตระหนก แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือ เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเช่นนั้น เกิดอะไรขึ้นกับสังคมญี่ปุ่น? เหตุผลประการแรกที่ทำให้คนตายกลายเป็น “แหล่งรายได้” ของคนเป็น ก็คือ “ไม่รู้” พวก เขาอยู่ห่างกันไกลเกินไปเพราะความจำเป็นในการทำมาหาเลี้ยงชีพ จนจำเป็นต้องทิ้งผู้เฒ่าผู้แก่ไว้เพียงลำพังในอีกเมืองหนึ่ง อีกอำเภอหนึ่ง เหตุผลประการถัดมาก็คือ “หายไป” มีบ้างที่ไร้ร่องรอยให้เสาะหา มีบ้างที่ลูกๆ หลานๆ ไม่ต้องการเสาะหา แต่เหตุผลประการสำคัญที่ทำให้พวกเขาทั้งหมดไม่รายงานการหายตัวไป หรือการเสียชีวิตของผู้เฒ่าในครอบครัวก็คือ “เงิน” เงิน เพียงไม่กี่พันบาท ที่มีความหมายอย่างยิ่งต่อคนเป็นมากกว่าจะคำนึงถึงประเพณีและวัฒนธรรมความ เหนียวแน่นในครอบครัวและการเคารพผู้อาวุโสอีกต่อไปแล้ว “ความยากจน” ที่ว่านี้เป็นเพียง “อาการ” หนึ่งที่สะท้อนถึง 2 ทศวรรษแห่งความว่างเปล่าทางเศรษฐกิจและสังคมของญี่ปุ่น อากิระ เนโมโตะ เจ้าหน้าที่ประจำแผนกดูแลผู้สูงวัยของเขตอาดาชิ ในกรุงโตเกียว สะท้อนอีกอาการหนึ่งออกมา “ไม่มีใครสนใจเพื่อนบ้านกันอีกต่อไป” เขาบอก ไม่แม้แต่บ้านที่รั้วติดกันหรืออพาร์ตเมนต์ที่ช่องประตูห่างกันเพียงไม่กี่เมตร ยิ่ง นับวัน คนญี่ปุ่นยิ่งหดตัวเองแคบลง แคบลงเรื่อยๆ เหลือเพียงรัศมีโดยรอบตัวเองไม่กี่ตารางเมตร เริ่มจากผู้สูงอายุ แล้วลุกลามต่อไปยังลูกๆ หลานๆ ทั้งหมดพยายามอยู่ได้ด้วยตัวเอง ใช้จ่ายให้น้อยที่สุด เพื่อดำรงตนให้อยู่ได้นานที่สุด ทำอย่างไร เงินบำเหน็จบำนาญของตัวเอง หรือของผู้เป็นพ่อ-แม่ ที่ได้รับในแต่ละเดือนจึงจะสามารถยังชีพต่อไปได้ “ทุกคนคิดถึงแต่เงิน เงินที่ไม่มากมายเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว” เนโมโตะ บอกอย่างนั้น มัน เริ่มต้นอย่างช้าๆ แต่มั่นคงและแน่วแน่อย่างยิ่ง เริ่มจากซัพพลายเออร์ในอาดาชิ หดหายไปเรื่อยๆ ถ้าไม่ล้มละลายก็โยกย้ายไปยังจีนพร้อมๆ กับบริษัทขนาดใหญ่ของญี่ปุ่น ถัดมาร้านรวงในย่านนั้นก็เริ่มปิดตัวลง สุดท้ายแหล่งพบปะของชุมชนคนย่านเดียวกันที่มีอยู่แห่งเดียวก็ร้างราตามไป ด้วย หลัง จากนั้น อุตสาหกรรมของญี่ปุ่นอุตสาหกรรมแล้วอุตสาหกรรมเล่า ยกธงขาวยอมแพ้ให้กับคู่แข่งกระหายชัยชนะและส่วนแบ่งการตลาดจากเกาหลีและจีน ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีอนาคต คือสิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวของผู้คนในญี่ปุ่น ความเชื่อมั่น ทะยานอยาก หดหายไปตามกาลเวลาที่ผ่านไป เมื่อ มาตรฐานการครองชีพลดน้อยถอยลง ประเทศชาติที่เคยมั่งคั่งและยังมั่งคั่งอยู่ในบางแง่มุมในเวลานี้ ก็เริ่มเสื่อมทรุด ค่านิยมใหม่เริ่มชัดเจนมากขึ้นตามลำดับโดยเฉพาะในหมู่คนหนุ่มสาว “ความมัธยัสถ์” กลายเป็นเรื่องที่ต้องทำ “ความเสี่ยง” อย่างองอาจและกล้าหาญ คือสิ่งที่ควรหลีกเลี่ยง คน รุ่นใหม่ เจเนอเรชั่นใหม่ ในวัยยี่สิบ คิดเห็นเช่นนี้ เพราะในชีวิตของพวกเขาไม่เคยพานพบอหังการของญี่ปุ่น ไม่เคยลิ้มลองความรุ่งโรจน์ของอาทิตย์ยามอุทัย พวกเขารับรู้และมีประสบการณ์อยู่แต่กับภาวะชะงักงันทางเศรษฐกิจ และภาวะเงินฝืด หาได้ยากเย็นอย่างยิ่ง ไม่แปลกที่พวกเขาปฏิเสธที่จะซื้อรถยนต์หรือโทรทัศน์ ไม่แปลกที่มีน้อยมากที่ตัดสินใจไปศึกษาต่อในต่างแดนชนิดไปตายดาบหน้า ชาติที่เคยเปี่ยมด้วยพลวัต ท้าทายทุกอุปสรรค กลายเป็นสังคมที่คับแคบ วัฒนธรรมที่คับแคบอย่างน่าสะพรึงกลัว ภาวะ เงินเฟ้อ มีอันตรายอยู่ในตัวเอง แต่ภาวะเงินฝืด ก็เปี่ยมอันตรายอย่างยิ่งเช่นเดียวกัน เพราะมันทำให้ปัจเจกและบริษัทธุรกิจไม่อยากจับจ่าย เพราะราคาของทุกอย่างถูกลงจนสิ่งที่เพิ่มค่าขึ้นเรื่อยๆ มีเพียงอย่างเดียวคือ “เงินสด” การถือเงินสดๆ ไว้ในมือคือการลดความเสี่ยงทุกอย่างลงจนหมด ถ้า ภาวะดังกล่าวเกิดขึ้น ชั่วครู่ชั่วยาม ผลสะเทือนจะไม่ลึกซึ้งอย่างในญี่ปุ่น ที่ซึ่งภาวะเงินฝืดจำหลักจนกลายเป็นจิตใต้สำนึก โลกที่ชาวญี่ปุ่นเห็นเป็นโลกในแง่ร้ายที่หดหู่ น่าหวาดหวั่น ไร้ความหวังจนกลัวที่จะเสี่ยง เกาะกินสัญชาตญาณดั้งเดิมให้ลังเลที่จะควักกระเป๋า หรือ ลงทุน แต่ยิ่งกลัว ยิ่งผลักดันให้อุปสงค์ในประเทศลดลงมากยิ่งขึ้น และราคาของทุกอย่างยิ่งหดหายไปมากยิ่งขึ้นไปอีก ฮิซากาซุ มัตสึดะ ประธานสถาบันวิจัยการตลาดบริโภคแห่งญี่ปุ่น (เจซีเอ็มอาร์ไอ) เรียกเจเนอเรชั่นใหม่ในวัย 20 เศษเหล่านี้ว่า “คนยุครังเกียจบริโภค” เขา ประเมินเอาไว้ว่า เมื่อคนยุคนี้อายุถึง 60 ปี นิสัยมัธยัสถ์ร่วมสมัยของพวกเขาจะส่งผลให้เศรษฐกิจญี่ปุ่นต้องสูญเสียมูลค่า การบริโภคไปราว 420,000 ล้านดอลลาร์ “ในโลกนี้ไม่มีเจเนอเรชั่นที่ไหนเหมือนที่นี่อีกแล้ว” มัตสึดะบอก คนพวกนี้คิดว่าการควักกระเป๋าจ่ายคือความโง่เขลาเบาปัญญาไปแล้ว ใน ทรรศนะของนักเศรษฐศาสตร์ ญี่ปุ่นคือตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่า “ทุนนิยม” กลืนกินตัวเองได้อย่างไร และผู้นำทางการเมืองของญี่ปุ่นล้มเหลวคนแล้วคนเล่าได้อย่างไร “แจ แปนิฟิเคชั่น” คือการตกลึกลงไปใน “กับดักภาวะเงินฝืด” ที่ เกิดขึ้นเมื่อ อุปสงค์ล่มสลายจากการที่ผู้บริโภคปฏิเสธที่จะใช้จ่าย ส่งผลต่อไปยังบริษัทธุรกิจที่ขยาดกับการลงทุน และบรรดาธนาคารทั้งหลายนั่งอยู่บนกองเงินออมก้อนมหึมา มัน กลายเป็นวัฏจักรของความเลวร้าย ที่อยู่ได้ด้วยตัวเองและกลืนกินตัวเองไปเรื่อยๆ ยิ่งไม่มีการจับจ่าย ยิ่งกดดันให้ราคาข้าวของลดลงมากขึ้น งานหายไปมากขึ้น เงินในกระเป๋าผู้บริโภคยิ่งลดลงและยิ่งมัธยัสถ์มากยิ่งชึ้น ซึ่งยิ่งทำให้ธุรกิจยิ่งตัดทอนรายจ่ายมากยิ่งขึ้น ชะลอแผนขยายตัวออกไปอีกเรื่อยๆ และดูเหมือนยังไม่มีที่สิ้นสุด ผู้นำญี่ปุ่นผิดพลาดตั้งแต่ปฏิเสธความหนักหนาสาหัสของปัญหาที่ประเทศเผชิญในตอน แรก และยิ่งผิดซ้ำซากด้วยการใช้เวลาเนิ่นนานอัดฉีด เม็ดเงินเพื่อการสร้างงานผ่านโครงการใหญ่โตของรัฐ ที่ทำได้ก็เพียงแค่ เลื่อนระยะเวลาของการ “ปรับโครงสร้าง” เศรษฐกิจโดยรวมของประเทศ ที่เจ็บปวดกว่า ยากเย็นกว่า ออกไปเพียงชั่วครั้งชั่วคราว จนอาจบางที อาทิตย์อุทัย อาจไม่หลงเหลือให้คาดหวังอีกต่อไปในญี่ปุ่น จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:05:28

ความคิดเห็นที่ 58 O_o? จากคุณ : filmee39 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:05:43

ความคิดเห็นที่ 59 ...เรื่องแบบนี้ เวลาเปรียบเทียบกัน เรื่องพัฒนา คน ...หลายๆคน มักจะโทษระบบการศึกษา, โทษรัฐบาล หรือแม้แต่โทษไปถึงวัฒนธรรม, สังคม, สื่อ, เกม, ละคร, สิ่งแวดล้อม ฯลฯ ...แต่ไม่เคย โทษตัวเอง ???? ...ผมยังยืนยันความคิดเดิม ว่า ครอบครัว คือพื้นฐานที่สำคัญที่สุดในการสร้างเด็กขึ้นมาให้มีคุณภาพ ...พ่อแม่ มีเวลาให้ลูกตัวเองมากแค่ไหน ? ...ที่สำคัญ คือ พ่อแม่ มั่นใจแค่ไหนครับ ...ว่า "เลี้ยงลูกเป็น" ...โดยที่ไม่ใช่ออกมาแบบ "พ่อแม่รังแกฉัน" จากคุณ : sungod เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:33:30

ความคิดเห็นที่ 60 คิดเหมือน คห 59 ครับ จากคุณ : realp** เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:54:11

ความคิดเห็นที่ 61 จากบทความ#56 ลองกลับไปมอง GNP ดูครับ GDP มันเฉพาะในประเทศ ญี่ปุ่นมีพื้นที่น้อยจึงไม่มีทรัพยากรมากนักที่จะทำให้เกิดเป็นมูลค่าการตลาด เค้าเองก็ทราบข้อจำกัดนี้เลยขยายการลงทุนไปที่ต่างประเทศ เพราะฉะนั้น GNP จะสะท้อนอำนาจทางเศรษฐกิจของญี่ปุ่นได้ดีกว่า GDP ครับ จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 15:13:51

ความคิดเห็นที่ 62 เราอาศัยอยู่ในญี่ปุ่น แต่เราไม่ชอบระบบการศึกษาของญี่ปุ่นหลายๆ อย่าง เรื่องการกลั่นแกล้งกันจนฆ่าตัวตาย มีให้เห็นตลอดเวลา จากคุณ : แพนด้าหน้าใส เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 16:04:59

ความคิดเห็นที่ 63 คนไทยต้องปรับแก้พื้นฐานของนิสัยส่วนหนึ่งครับ นอกนั้นเรามีดีทุกอย่าง สมัยอยุธยา ยุคพระนารายณ์ ฝรั่งยังเขียนไว้เลยครับว่านิสัยคนไทย "โลภมาก ปรารถนาของของผู้อื่น เห็นแก่ตัว ขี้นินทา และ ขี้อิจฉาริษยา ไม่อยากให่คนอื่นได้ดีกว่าตน และทำทุกอย่างขัดแข้งขัดขา" 300 ปีเป็นยังไง คนไทยปัจจุบันก็ยังเป็นอย่างนั้น เราต้องปลูกฝั่งจิตสำนึกให่มตั้งแต่ฐานรากจนถึงระดับผู้นำครับ จากคุณ : Paokun เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 16:17:08

ความคิดเห็นที่ 64 "โลภมาก ปรารถนาของของผู้อื่น เห็นแก่ตัว ขี้นินทา และ ขี้อิจฉาริษยา ไม่อยากให่คนอื่นได้ดีกว่าตน และทำทุกอย่างขัดแข้งขัดขา" น่าสนใจครับ ขออ้างอิงหน่อยครับ จากคุณ : galadinner เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 18:13:55

ความคิดเห็นที่ 65 (^^") จากคุณ : 0vvaynar0 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 18:43:54

ความคิดเห็นที่ 66 ชอบประเทศญี่ปุ่น ประเทศพัฒนาแล้ว มีอะไรเหมือนๆ กันหลายอย่าง ไม่ว่าเอเชียหรือฝรั่ง นั่นคือ ระเบียบวินัย จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:12:24

ความคิดเห็นที่ 67 ผมก็หลงไหลในวัฒนธรรมญี่ปุ่นเหมือนกัน แม้ว่าจะผ่านการต่อต้านสินค้าญี่ปุ่นสมัยเด็ก ๆ มาเหมือนกัน แต่ก็ยังชอบวัฒนธรรมญี่ปุ่นเสมอ จากคุณ : amonkawee เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:30:12

ความคิดเห็นที่ 68 อันข้างบนเป็นภาพค่อนข้างเก่าแล้วครับ สมัยนี้ เด็กประถมญี่ปุ่นจะมีปัญหา เรื่อง อิจิเมะ มีการรังแกกัน จนเด็กประถม ฆ่าตัวตายเยอะแยะครับ จากคุณ : STL เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:41:07

ความคิดเห็นที่ 69 ค.ห 30 ถ้าจะเป็นคนขับรถรับส่งนักเรียนของเขา ต้องมีชั่วโมงบินเท่าไรหรอครับ แม้แต่ขบวนรถประธานาธิบดียังต้องหยุด เงินเดือนเขาได้ประมาณเท่าไรหรอครับ ป.ล ผมว่าขับรถโรงเรียนหรูพอๆกับเป้นกับตันเลยก็ว่าได้ จากรูป ชนขนาดนั้น รถโรงเรียนแทบจะไม่เป็นอะไรเลย แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 19:48:20 แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 19:44:47 แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 19:44:30 จากคุณ : teeaym (teeaym) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:43:53

ความคิดเห็นที่ 70 จากรูปผมดูว่า ชนขนาดนั้น รถโรงเรียนแทบจะไม่เป้นอะไรเลย จากคุณ : teeaym เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:45:20

ความคิดเห็นที่ 71 ขออภัยครับ เว็ปมันค้าง แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 19:47:36 จากคุณ : teeaym เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:45:43

ความคิดเห็นที่ 72 ขออภัยครับ เว็ปมันค้าง แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 19:47:25 จากคุณ : teeaym เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:46:00

ความคิดเห็นที่ 73 ยืนยันเหมือนคห. 59 ค่ะ ว่าสถาบันครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุด แต่เมืองไทย สังคมประมาณว่า หาเงินเอาไว้ก่อน กลัวลำบากตอนแก่ ซึ่งก็มีเหตุผล เอาเวลาไปทำงานเสียหมด แล้วเวลาที่จะมาใส่ใจลูกเต้า...อยู่ที่ไหน? เข้าใจว่าแต่ละครอบครัวมีความจำเป็นที่แตกต่างกันไป แต่ความจำเป็นบางอย่าง ก็ทำให้ละเลยสิ่งที่สำคัญกว่าไปได้เนอะ ส่วนคห. 49 เราว่าก่อนแก้ไขเรื่องแม่โง่ๆ น่าจะแก้ไขเรื่องความรู้ทางเพศศึกษาในระบบการศึกษาของไทยก่อนดีไหมคะ บางคนยังไม่รู้เลยว่ายาคุมกำเนิดแบบเม็ดมันไม่ได้ช่วยคุมกำเนิดย้อนหลัง... มากินหลังจากมีพสพ. มันจะช่วยอะไรได้...เฮ้อ จากคุณ : elin เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 20:07:27

ความคิดเห็นที่ 74 เรื่องกลั่นแกล้งกันจนฆ่าตัวตาย อันนี้เป็นปัญหาใหญ่ของเขาจริงๆ แรงกดดันในสังคมสูงด้วย แต่จะว่าไปไทยก็มีนะครับ แต่ไทยกลั่นแกล้งจน"ฆ่ากัน"ตายกันก็ไม่น้อย พวกเ็ด็กยกพวกตีกัน ยิงปืนใส่กันจนตาย นับๆเด็กที่ตายในวัยนักเรียนแล้ว ก็คงปริมาณไม่ต่างจากเด็กญี่ปุ่นฆ่าตัวตายกันสักเท่าไรหรอก แตกต่างกันที่ว่า ของเขาตัดสินใจเองแต่ของเราตายโดยไม่รู้ตัว ส่วนเรื่องสัมมาคารวะ อันนี้คงเป็นเรื่องของความแตกต่างทางวัฒนธรรมด้วย ถ้าจะเอาจริงๆ ญี่ปุ่นมีแบบแผนทางด้านมารยาทสูงมากๆเลย ถ้าเคยเจอเขาโค้งขอบคุณหรือขอโทษ เขาก็จะโค้งจนเราต้องรีบบอกให้หยุด ส่วนเรื่องอาวุโส อันนี้เขานับถือที่สายบังคับบัญชามากกว่า แต่เขาก็แฟร์ที่จะให้เกียรติทางด้านความเท่าเทียม มากกว่าของเราที่ยิ่งแก่ยิ่งถือตัว ต้องให้เด็กกว่าเคารพนอบน้อม โดยไม่สนใจหน้าที่การงาน เข้าห้องประชุมกับคนหลากหลายเชื้อชาตินี่จะเห็นได้ชัดเลยครับ จะว่าไปเราต้องคิดนั่นแหละ ว่าเราจะเลี้ยงลูกให้เป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ เข้มแข็งและให้เกียรติคนอื่นๆ หรือว่าจะสอนแบบให้เป็นผู้ตาม เชื่อฟังคำสั่งของ"ผู้ใหญ่"เสมอดีหว่า ลูกหลานเราไม่ใช่ ไพร่ทาสนะครับ โตขึ้นไปเขาก็มีความเป็นคนไม่ต่างจากคนอื่นๆนั่นแหละ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 20:17:32

ความคิดเห็นที่ 75 เห็นคห.9-10แล้วย้อนไปดูที่โรงเรียนไทย  ผป.แบกกระเป๋าให้ ป้อนข้าวให้ ทั้งๆที่อยู่ป.4-ป.5แล้ว-*- จากคุณ : น้องตีปสุดหล่อข้ามทางช้างเผือก เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 21:06:26

ความคิดเห็นที่ 76 ญี่ปุ่นดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ แล้วทำไม อัตราการฆ่าตัวตายของคนญี่ปุ่นจึงสูงเป็นอันดับ 5 ของโลกล่ะครับ http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_suicide_rate จากคุณ : น้องส้มเช้ง เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 21:20:58

ความคิดเห็นที่ 77 ไม่แปลกใจที่บ้านเค้า เป็นระเบียบวินัย มากมาย จากคุณ : vn, man เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 21:27:34

ความคิดเห็นที่ 78 อยากได้ไฟล์ slide ครับ จากคุณ : kidarmy เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 22:04:19

ความคิดเห็นที่ 79 เป็นเรื่องที่ดีนะคะ ถึงบ้านเรายังไม่มีแบบนี้แต่เราก็เอามาปรับใช้ได้นิ เรามีหลายสาววัย 5 ขวบ  แม่หลานเป็นครูสอนเด็กเตรียมอนุบาล เข้าใจเลยคะว่าที่ไทยเราเนี้ยแน้นมากกกเรื่องให้เด็กอ่านเขียนทั้งๆที่อายุ 3 ขวบ 4ขวบเอง เด็กวัยนี้การเล่นคือการเรียนรู้ที่ดีที่สุด เราเองก็เคยทำพลาด ตอนสอนหลานประมาณ 3ขวบ 4 ขวบ(บังขับ...แถมบางที่ใช้ไม้เรียวอีก)ให้แกเขียน อ่านหนังสือ ก-ฮ คิดแต่ว่าอยากให้เด็กเก่ง แล้วเด็กขนาดนั้นสมาธิที่ใหนจะมีละ เด็กก็อยากเล่นตามประสาของเด็ก แต่พอปลอยตามสบายไม่บังขับ  ผลลับกลัมดีกว่า เด็กพอเขาสนใจ เขาก็สนใจเอง เขาจะอ่านออกจำได้หมดแล้วมาให้เราชี้ตัวอักษรให้เขาทาย พอถูกเราก็ชมเขา เขาก็มีกำลังใจบ้ายอไปใหญ่ นับเลขหลักสิบก็ได้ รู้จักตัวเลขหมด แต่ยังผสมเลขไม่เป็น ตอนนี้ควักเนื้อน้าคะ ต้องซื้อ กระดาษ สี สีไม้ สีน้ำ  เฮ้ยยย ใช้เปลืองมาก ขีดๆ เขียนๆ ทาๆ ตัดปะ สารพัด บ้านรกมากเลยตอนนี้ 555 แต่ก้ดีคะ ตอนนี้กำลังหัดให้รู้จักเก็บของ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 22:27:38 แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 22:22:39 จากคุณ : Manta Ray กระเบนราหู เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 22:07:13

ความคิดเห็นที่ 80 สดุดตรง คห. 21 สอนยิ้มหยี่ๆ 555 มิน่าละ เวลาดูซีรี่ย์ญี่ปุ่น มักเห็นนักแสดงเขาชอบยิ้มแบเปิดเผยมากกกกก เห็นฟันหมด 32 ซี้  ฟันหลอ ฟันคุด ฟันผุกี่ซี้  ไม่ห่วงสวยห่วงหล่อเลย ตีนกาก็ไม่สน ยังแปลกใจว่าทำมัยเขาชอบยิ้มอย่างนั้นจัง   (แต่ดูจิงใจดี) จากคุณ : Manta Ray กระเบนราหู เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 22:17:23

ความคิดเห็นที่ 81 เด็กญี่ปุ่น แกล้งกัน - ฆ่าตัวตาย เด็กไทย แกล้งกัน - ฆ่าคนอื่น น่าสนใจแฮะ... จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 22:50:06

ความคิดเห็นที่ 82 555 ประเทศไทยดีที่สุดครับ แล้วรู้มั๊ยว่าอัตราอาชญากรรมในประเทศสูงขนาดไหน แล้วอัตราอุบัติเหตุสูงขนาดไหน การพูดเรื่องอัตราการฆ่าตัวตายในญี่ปุ่นโดยไม่คำนึงถึงวิถีคิดของคนญี่ปุ่นนี่ เหมือนอ้างว่าเด็กไทยโง่เพราะขาดไอโอดีนเลย 55 จากคุณ : underX เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 23:45:44

ความคิดเห็นที่ 83 โอ ช่างแตกต่าง ประเทศเราจะให้เหมือนเขาเลยคงจะยังไม่ได้หรอกครับ สิ่งที่พวกเราทำได้ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ก็คือ เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเด็กๆ ครับ  ^^ จากคุณ : Boyerz เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 00:48:49

ความคิดเห็นที่ 84 ได้ไปอยู่ณี่ปุ่นมาหกเจ็ดเดือนยอมรับเลยครับหลายๆๆอย่างในslideเป็นเรื่องที่เห็นได้ทุกๆๆวัน จากคุณ : ktavee02 เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 01:41:06

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณหลาย ๆ คห ที่เข้ามาเสนอแนะนะครับ โดยส่วนตัวไม่ค่อยรู้เรื่องญี่ปุ่นมากนัก แต่จะได้รับจากรายการโทรทัศน์ หรือ การ์ตูนเสียมากกว่า ที่ผมชอบเช่น รายการทีวีแชมเปี้ยน ... ชอบตรงที่เขาบอกว่า เป็นช่างด้านั้นด้านนี้มาเป็นเวลา 10-20 ปี ไม่แน่ใจว่าตรงจุดนีกระมังที่ไปคล้ายของฝรั่งว่า เวลาศึกษาด้านใดด้านหนึ่งเขาจะลึกไปเลย ในไทยเองเรามีนวัตกรรมมากมาย แต่เราไม่ค่อยลึก หรือสั่งสมกันมาไม่นาน มีบางอย่างที่ตกทอดมารุ่นต่อรุ่น การ์ตูนเฉพาะด้าน เช่น การ์ตูนทำซูชิ การ์ตูนกีฬา ... สิ่งที่สะท้อนออกมาคือ เขามุ่งมั่นที่จะเป็น expert มาก ไม่จำเป็นต้องเป็นที่สุดของโลก แต่เป็นที่สุดของตนเอง ข้อคิดบางอย่างจากการ์ตูน จากเรื่องเจ้าหนูซูชิ ตอนที่พ่อครัวใหญ่สอนให้ลูกศิษย์ที่ไม่เข้าว่า "ในการทำซูชิทุกอันต้องใช้แต่ของดี และ ทำอย่างตั้งใจ ... เราอาจจะบอกว่าเราตั้งใจทำซูชิมา 400 อัน ทำลวก ๆ สักอัน มันก็แค่ 1 ใน 400 ... แต่สำหรับคนกิน มันคือซูชิ เพียง 1 ของเขา" อีกเรื่องคือ GTO ที่โนิสั่งสอนอาจารย์ใหญ่ว่า "จะมาอ้างว่าเป็นครูดูแลเด็ก 400 กว่าคน แล้วจะบอกว่าแค่เด็กหลงทางไปสักคนไม่ต้องสนใจก็ได้ แค่เด็ก 1/400 ... แต่สำหรับเด็ก เราคืออาจารย์คนเดียวของเขานะ" และอีกหลาย ๆ เรื่อง โดยส่วนตัวก็เชื่อว่า ไม่ใช่คนญี่ปุ่นทุกคนจะเป็นคนที่น่ายกย่อง ไม่ใช่ทุกวิถีของขเาที่น่าเอาอย่าง ... ประเด็นคือ จะใหม่จะเก่า เราก็ควรรับเอาแนวคิดดี ๆ มาประยุกต์ใช้ และก็เชื่อการฝึกเด็กให้มีวินัย มีความรับผิดชอบ มีความอดทน มีน้ำใจ ... เป็นรากฐานองการพัฒนาวิทยาการ หรือ นวัตกรรมแล้วไทยเรา ทุกวันนี้เราไม่ค่อยเห็นนวักรรมของไทยเพราะ อดทนไม่พอ ใส่ใจไม่พอที่จะทำ และไม่กล้าพอที่จะทำ (ทำออกมาแล้วอาจไม่ดีก็ได้ ... ดูอย่างรายการเกมซ่าสิ ไม่ใช่ออกมาแล้วต้องโดน อาจจะแป็กก็ได้ แต่บางคนเขาก็จะมาอีก) เอดิสันยังทำพลาดต้งกี่พันครั้งกว่าจะสำเร็จ ... คงมีสักวัน จากคุณ : x-schneider เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 02:12:21

ความคิดเห็นที่ 86 จากที่ผมอยู่ญี่ปุ่นมาหลายปี บางอันก็ไม่จริงครับ เป็นข้อมูลเก่าแล้วครับ และบางอย่างที่เขียนก็ผิดไปจากความเป็นจริงด้วยครับ อย่าง もも(momo) ก็เป็นลูกพีชครับ ไม่ใช้ท้อ ส่วนคันจิของโมโมก็ใช้ตัวนี้ 桃 毛 (ke) ถ้าของญี่ปุ่นจะแปลว่าขน ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเด็กเลย เรื่องกระเป๋า...จะใช้กระเป๋าอะไรก็ได้ครับ แต่บางโรงเรียนแล้วเค้าจะมีกระเป๋าให้ เรื่องที่ถอดเสื้อผ้าในฤดูหนาวนั้นไม่มีแน่นอนครับ รูปที่เอามาให้ดูเพิ่งเป็นช่วงฤดูใบไม้ร่วงเอง ส่วนที่เด็กอนุบาลเปลือยวิ่งมาราธอน...ไม่น่าจะมีนะครับ ไม่เคยได้ยินเลยครับ แล้วก็รูปที่เอามาให้ดูก็ไม่เกี่ยวข้องกับที่บรรยายด้วยครับ ส่วนเรื่องเข้าวัดฟังเทศน์ ไม่มีครับ อีกอย่างคนญี่ปุ่นไม่นับถือศาสนาครับ แต่ใช้หลักของชินโตและพุทธในการดำเนินชีวิตให้เข้ากับธรรมชาติครับ การไปวัดหรือศาลเจ้าของคนญี่ปุ่นก็เหมือนกับการไหว้เจ้า ขอพรครับ กึ่งๆแนวไปเที่ยวด้วยซ้ำครับ เรื่องเครื่องแบบ...ถ้าเป็นโรงเรียนของรัฐ อยากใส่อะไรก็ใส่มาได้ครับ เพราะมันไม่มี แต่โรงเรียนเอกชนถึงจะมีเครื่องแบบ แล้วก็สำหรับเด็กอนุบาล...มันไม่ได้มีเครื่องแบบอะไรให้เปลี่ยนเยอะขนาดนั้นด้วยครับ ที่เหลือก็ตามคุณสองนิ้วชี้พูดครับ -------------------------------- #76 ญี่ปุ่นอัตราฆ่าตัวตายสูง แต่บ้านเราอัตราฆ่ากันตายสูง คุณชอบอะไรมากกว่ากันครับ ? ที่นี่ภาวะกดดันค่อนข้างสูงมากครับ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่อัตราฆ่าตัวตายจะสูงตาม จากคุณ : เฉาก๊วยกะบ๊วยเค็ม - -" เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 07:16:26

ความคิดเห็นที่ 87 76 ญี่ปุ่น ฆ่าตัวตาย ไทย ฆ่าคนอื่นตาย ประเทศเค้าก็มีอัตราการฆ่าคนอื่นตายน้อยกว่าเราเหมือนกัน เลือกเอานะ จากคุณ : T เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 07:33:42 A:119.42.68.68 X: TicketID:262204

ความคิดเห็นที่ 88 ความคิดเห็นที่ 76 ญี่ปุ่นดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ แล้วทำไม อัตราการฆ่าตัวตายของคนญี่ปุ่นจึงสูงเป็นอันดับ 5 ของโลกล่ะครับ http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_suicide_rate คนญี่ปุ่นเขามีความรับผิดชอบสูงด้วย เขาถึงได้มีการทำฮาราคีรี จากคุณ : TrojanTHM เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 08:05:14

ความคิดเห็นที่ 89 อ่านมา หลายๆอย่างก็จริงครับ หลายๆอย่างก็ไม่จริง #26 นั้น ไม่จริงอย่างมากครับ คนญี่ปุ่นเอง ไม่มีศาสนาหลักครับ หลายๆคนก็ไม่นับถือศาสนาอะไรเป็นหลัก แต่ว่าculture ของเขาเอง จะเป็น กึ่งๆ หละว่างชินโตกับพุทธครับ วัดในญี่ปุ่น ก็เป็น วัดศาสนาพุทธ หรือ ศาลชินโต เรื่องชินโตกับญี่ปุ่น เป็นมากกว่าศาสนาครับ เป็นเหมือน culture ไปแล้ว #76 นอกจากความเครียดแล้ว ญี่ปุ่นยังมีเรื่องของ culture เข้ามาเกี่ยวข้องครับ การฮาราคิรินั้นเกี่ยวข้องกับลัทธิบูชิโด ที่มาจากความเชื่อของซามูไรครับ เพราะชะนั้น การฆ่าตัวตายจาก culture เก่าๆแล้ว ไม่ใช่เรื่องแย่ครับ ถ้าต้องรับผิดชอบโดยการฆ่าตัวตาย อาจจะมีเกียตกว่าอยู่เฉยๆครับ ความเชื่อนี้ไม่เห็นชัดแล้ว แต่ผมเชื่อว่าเรื่องนี้ก็ฝังอยู่ในความคิดอยู่ครับ จากคุณ : มิ๊กกี้ เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 08:16:24

ความคิดเห็นที่ 90 ...คห ที่ 88... ...อยากให้นักการเมืองไทยและผู้มีอำนาจในประเทศ...เอาประเพณีแบบนี้มาบังคับใช้กับอาชีพทหาร ตำรวจ นักการเมืองจัง...ทำผิดพลาดหรือเป็นผลเสียต่อส่วนรวม...ฮาราคีรีออกทีวีกันไปเลย... แก้ไขเพิ่มเติมข้อความ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 08:49:42 จากคุณ : gunpen2010 เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 08:48:51

ความคิดเห็นที่ 91 ที่ทำงานผมก็ได้รับ forward mail อันนี้แหละ ผมก็อ่านดูเพราะเห็นเป็น file pps คงไม่ใช่ forward mail ธรรมดา แต่อ่านจบแล้วก็ลบทิ้ง ไม่ส่งต่อ เพราะดูเหมือน forward mail ทั่วไป ที่เป็นการชักจูงความคิด โดยยกตัวอย่างผิดๆถูกๆ โดยไม่มีที่มาที่ไป แปลกใจที่เรื่องใน forward mail กลายเป็นกระทู้แนะนำของห้องวิทยาศาสตร์ จากคุณ : ฟองมัน เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 09:08:36 A:125.25.21.219 X: TicketID:302804

ความคิดเห็นที่ 92 อ้อ พูดถึงเรื่องฆ่ากันตาย ประเทศไทยมีสถิติฆาตรกรรมมากกว่าญี่ปุ่นนะครับ ทั้งๆที่ประชากรญี่ปุ่นมีมากกว่าเราเกือบสองเท่าแท้ๆ ก็เลือกเอา สังคมที่กดดัน จนต้องฆ่าตัวตาย(อาจจะเพราะโดนกลั่นแกล้งหรือความรับผิดชอบ) กับสังคมไม่ค่อยกดดัน แต่เดินอยู่บนท้ิองถนนดีๆ อาจตายฟรีโดยไม่ทันรู้ตัว และไม่มีใครรับผิดชอบ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 09:31:53

ความคิดเห็นที่ 93 เพื่อนคนไทยที่ไปแต่งงานกับชาวญี่ปุ่นเคยส่งมาให้ดู เพราะเพื่อน ๆ ใน fb สงสัยกันมากกว่ารูปลูกชายของเธอที่เรียนอยู่อนุบาล ทำไมถึงไม่ใส่เสื้อ ประเทศนี้สุดยอดจริง ๆ พ่ายแพ้สงคราม กลับไปเริ่มนับใหม่ที่ศูนย์ แต่ใช้เวลาไม่กี่ปีสร้างตัวจนเป็นมหาอำนาจของโลกได้ หันมามองประเทศตัวเองแล้วปลง ใครกันหนอที่มันคอยขัดขวางประเทศไทยไม่ให้เจริญก้าวหน้า จนเราจะกลายเป็นผู้ตามประเทศเพื่อนบ้านไปแล้วเนี่ย? จากคุณ : macenjoy เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 09:42:56

ความคิดเห็นที่ 94 ไอดอลคนสวย "อุเอฮาร่า มิยู" ฆ่าตัวตายหลังผิดหวังในรัก 12 พ.ค. พบศพนางแบบวัย 24 ปี อุเอฮาร่า มิยู แขวนคอกับ ลูกบิดประตูด้วยเข็มขัด ในอพาร์ตเมนต์ที่ เมคุโระ กรุงโตเกียว อุเอฮาร่า มิยู เข้าวงการบันเทิง-งานเรซควีนปี 2006 ถ่ายแบบภาพเซ็กซี่ ลูกคนสุดท้อง  มีพี่น้อง 10 คน  วัยเด็กชีวิตขัดสนยากจน ตอนเด็กไปโรงเรียนไม่มีชุดชั้นในเหมือนกับเพื่อน เพราะไม่มีเงิน วัยเด็กเคยกินหญ้า-กินเล่น หญ้าในโตเกียวรสชาติสู้หญ้าที่บ้านเกิดไม่ได้ ออกจากโรงเรียนอายุ 15 ปี  ทำงานมาหลายอย่าง เป็นโฮสเตสที่บาร์อายุ 18 ปี งานในวงการบันเทิงมากมาย ปรากฏตัวในหนังฟอร์มใหญ่อย่าง Yatterman       http://www.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9540000058280 จากคุณ : ชื่อนี้ได้มั้ยฮะ เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 10:56:45

ความคิดเห็นที่ 95 ที่ว่าไทยฆ่ากันตายเยอะกว่าญี่ปุ่นผมว่าไม่จริงครับ ปัญหา "แก๊งค์ยากูซ่า" เป็นปัญหาใหญ่ของญี่ปุ่นนะครับ แะลเป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลมากยิ่งกว่ากลุ่มเจ้าพ่ออะไรในบ้านเราซะอีก เพราะมีทั้งเงินและอำนาจ ลองเข้าไปอ่านดู http://www.japankiku.com/tour/yakuza.htm จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:47:11

ความคิดเห็นที่ 96 ลังเลแล้วลังเลอีกว่าจะเข้ามาถกด้วยดีรึเปล่า (กลัวโดนหาว่าคลั่งชาติ -*-) ผมในวัยรุ่นชื่นชอบอเมริกากับญี่ปุ่นมากเพราะชอบดูหนังฝรั่ง+มังหงะ ตอนเข้ามหาลัยเลยเลือกเรียนมนุษยศาสตร์เอกญี่ปุ่น พอได้เรียนรู้ความเป็นไปของญี่ปุ่นในปัจจุบันก็เริ่มเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อญี่ปุ่นที่เคยเห็นในทีวี-หนังสือไปโดยสิ้นเชิง ลองมาดูด้านมืดของญี่ปุ่นกันบ้างนะครับ เพื่อความเเป็นกลาง - เด็กญี่ปุ่นมักจะรู้สึกแปลกแยกจากครอบครัว และจะเป็นมาก ๆ ในช่วงเข้ามัธยม หลายรายที่ฆ่าตัวตาย เพราะแค่ทะเลาะกับเพื่อน หรือถูกกลั่นแกล้ว (อิจิเมะ) เลยรู้สึกว่าอยู่คนเดียวบนโลก (แล้วครอบครัวล่ะ?) ส่งผลให้เด็กญี่ปุ่นหลายคนนั้นสุดโต่งไปในทางใดก็ทางหนึ่ง ถ้าไม่บ้าเรียนจนเครียดเพราะครอบครัวคาดหวังไว้ ก็จะเหลวไหลชอบเที่ยวเตร่ไปวัน ๆ เพื่อคลายเหงา แหล่งที่นิยมไปแฮ็งเอาท์กันก็คือชิบุยะ (เหมือนสยามของบ้านเรา) บางครั้งก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่คอยไถตังค์พวกมนุษย์เงินเดือนที่หลงเดินผ่านมา - พ่อผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวจะรู้สึกเป็นหน้าที่ของตนที่ต้องแบกรับทั้งครอบครัว (รวมถึงค่าผ่อนบ้านมหาศาล++) เอาไว้ จึงทำให้มีความกดดันสูง ภายนอกแลดูสุภาพแต่ภายในเก็บกดอย่างมาก ผู้หญิงไทยที่ไปได้สามีเป็นผึ้งงานญี่ปุ่นจะทราบตรงจุดนี้ได้ดี เราจึงได้เห็นข่าวผึ้งงานผู้สิ้นหวังจากหลายสาเหตุโดดให้รถไฟชนตายกันได้ทั่วไป !? - แม่ที่ควรจะเป็นเสาหลักต้นที่สองมักจะสับสนในการปฏิบัติตัวต่อลูก โดยเฉพาะลูกชาย ผลก็คือจะพูดคุยกับลูกด้วยประโยคสุภาพ และปฏิบัติกับลูกชายเสมือนตนเป็นคนใช้ (และลูกก็มักจะบ้าจี้ทำอย่างกับพ่อแม่ไม่ใช่คน...) ด้วยความเหงาและขาดที่พึ่งทางใจเนื่องจากสามีไม่เคยอยู่บ้าน บางครั้งจึงเผลอใจให้กับคุณร้านขายผัก, ร้านขายเนื้อ, ร้านซักแห้ง ฯลฯ (ที่รับส่งตามบ้าน) - คนชรามักจะถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพังในบ้านเก่าแก่ของตน คนญี่ปุ่นเมื่อแต่งงานแล้วก็จะไปเช่าหรือซื้อคอนโดฯ อยู่กันสองผัวเมีย และด้วยภาระหน้าที่อันหนักอึ้งจึงไม่เคยมีเวลาไปเยี่ยมพ่อแม่ เราจึงสามารถมองเห็นคนชราแขวนคอตายบนขื่อหน้าบ้านตัวเอง (อยากให้มีคนเหลียวแลบ้าง หลังจากตายแล้วก็ยังดี)    ผมยอมรับว่าคนไทยหลายคนเลว โดยเฉพาะพวกขโมยปลา, ขโมยน้ำมัน, ขโมยชาติ หรือพวกที่ไม่คิดจะทำอะไรให้ประเทศชาติดีขึ้นเลยก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่ แต่ยังไงผมก็เลิกบูชาญี่ปุ่นกับอเมริกาแล้วครับ จากคุณ : รบชนะ เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:53:26

ความคิดเห็นที่ 97 - เด็กญี่ปุ่นมักจะรู้สึกแปลกแยกจากครอบครัว และจะเป็นมาก ๆ ในช่วงเข้ามัธยม หลายรายที่ฆ่าตัวตาย เพราะแค่ทะเลาะกับเพื่อน หรือถูกกลั่นแกล้ว (อิจิเมะ) เลยรู้สึกว่าอยู่คนเดียวบนโลก (แล้วครอบครัวล่ะ?) ส่งผลให้เด็กญี่ปุ่นหลายคนนั้นสุดโต่งไปในทางใดก็ทางหนึ่ง ถ้าไม่บ้าเรียนจนเครียดเพราะครอบครัวคาดหวังไว้ ก็จะเหลวไหลชอบเที่ยวเตร่ไปวัน ๆ เพื่อคลายเหงา แหล่งที่นิยมไปแฮ็งเอาท์กันก็คือชิบุยะ (เหมือนสยามของบ้านเรา) บางครั้งก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่คอยไถตังค์พวกมนุษย์เงินเดือนที่หลงเดินผ่านมา บ้านเราเด็กช่างกลมีเหตุผลกว่ามากมาย ผ่าน - พ่อผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวจะรู้สึกเป็นหน้าที่ของตนที่ต้องแบกรับทั้งครอบครัว (รวมถึงค่าผ่อนบ้านมหาศาล++) เอาไว้ จึงทำให้มีความกดดันสูง ภายนอกแลดูสุภาพแต่ภายในเก็บกดอย่างมาก ผู้หญิงไทยที่ไปได้สามีเป็นผึ้งงานญี่ปุ่นจะทราบตรงจุดนี้ได้ดี เราจึงได้เห็นข่าวผึ้งงานผู้สิ้นหวังจากหลายสาเหตุโดดให้รถไฟชนตายกันได้ทั่วไป !? บ้านเรามีเฉพาะหัวหน้าครอบครัวที่ติดเหล้า ติดยาบ้า เท่านั้น ถึงจะฆ่าตัวตาย ผ่าน - แม่ที่ควรจะเป็นเสาหลักต้นที่สองมักจะสับสนในการปฏิบัติตัวต่อลูก โดยเฉพาะลูกชาย ผลก็คือจะพูดคุยกับลูกด้วยประโยคสุภาพ และปฏิบัติกับลูกชายเสมือนตนเป็นคนใช้ (และลูกก็มักจะบ้าจี้ทำอย่างกับพ่อแม่ไม่ใช่คน...) ด้วยความเหงาและขาดที่พึ่งทางใจเนื่องจากสามีไม่เคยอยู่บ้าน บางครั้งจึงเผลอใจให้กับคุณร้านขายผัก, ร้านขายเนื้อ, ร้านซักแห้ง ฯลฯ (ที่รับส่งตามบ้าน) บ้านเรามีแต่ เรยา เท่านั้น ที่เหลือไม่มีเลย ผ่าน - คนชรามักจะถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพังในบ้านเก่าแก่ของตน คนญี่ปุ่นเมื่อแต่งงานแล้วก็จะไปเช่าหรือซื้อคอนโดฯ อยู่กันสองผัวเมีย และด้วยภาระหน้าที่อันหนักอึ้งจึงไม่เคยมีเวลาไปเยี่ยมพ่อแม่ เราจึงสามารถมองเห็นคนชราแขวนคอตายบนขื่อหน้าบ้านตัวเอง (อยากให้มีคนเหลียวแลบ้าง หลังจากตายแล้วก็ยังดี) บ้านเราไม่มีคนชราถูกทิ้งเลย ผ่าน ทุกข้อที่เขามี บ้านเราดีกว่าหมด ผ่าน ผ่าน ผ่าน ผ่าน ประเทศพัฒนาแล้วกับด้อยพัฒนา ต่างกันตรงนี้แหละ ทำไมต้องเหมือนใคร แง๊บๆ ไม่ได้ว่าคุณรบชนะ นะครับ แต่ชี้ให้เห็นว่า ที่ว่าสภาพสังคมของญี่ปุ่นไม่ดีนี่ บ้านเราเลวกว่ามากครับ ถ้าเปิดตามองดูสังคมไทยจริงๆ จากคุณ : BFattitude เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 12:09:58

ความคิดเห็นที่ 98 ยิ่งดูแล้วยิ่งรักญี่ปุ่นมากขึ้นมากๆเลยครับ เป็นประเทศที่สุดยอดในเกือบทุกเรื่องเลยครับ จากคุณ : Rookie เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 12:39:30 A:124.120.198.23 X: TicketID:185239

ความคิดเห็นที่ 99 ไม่เป็นไรครับสำหรับประเทศไทย พอแจกไอแพดแล้วเดี๋ยวเยาวชนของชาติจะมีคุณภาพขึ้นเอง จากคุณ : กินแสงโสมไปกลมนึง เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 13:17:57 A:49.48.73.38 X: TicketID:228785

ความคิดเห็นที่ 100 #95 กระทู้เก่าที่เคยคุยกันเรื่องสถิติฆาตรกรรมในประเทศต่างๆ http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home2/searchdata/Forums/http/www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X3109086/X3109086.html ส่วน link ตรงไปยัง reference การสำรวจของ UN ที่ผมเคยอ่าน ยังไม่ว่างค้นให้อีกนะ เคยตอบไปในกระทู้เก่าๆแล้วหาอีกยังไม่เจอ จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 13:27:43

ความคิดเห็นที่ 101 ไม่มีประเทศไหนดีกว่าประเทศไหน มีแต่คนเท่านั้นที่จะตัดสินว่าเขาทนได้กับข้อดีข้อเสียของแต่ละประเทศได้หรือเปล่า ส่วนตัวผมทนกับอะไรๆ หลายอย่างในประเทศไทยไม่ได้ ทั้งความไม่ปลอดภัยในชีวิต เรื่องการคมนาคม กับการไม่รักษาเวลา ส่วนเรื่องที่ทนไม่ได้กับญี่ปุ่นคือ มันแคบ มันอึดอัีด ไปที่ไหนมีแต่ คนๆๆๆ ก็แค่นั้น ปล ถึงจะอยู่ มธ แต่ตอนที่รุ่นพี่มหาลัยยุคนั้น ออกมาประท้วงต่อต้านสินค้าญี่ปุ่น ผมว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างคิดตื้นๆ สั้นๆ มาก ไม่คิดบ้างว่าประเทศที่แพ้สงครามแต่อาศัยความพยายามเลยเจริญเติบโตส่งของออกมาขายได้ แทนที่จะพยายามทำให้เทียบเท่าเขา ไม่ให้ตัวเองด้อยกว่าเขา ก็ออกมาประท้วง.. จากคุณ : Govinda Gopala เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 13:28:20

ความคิดเห็นที่ 102 เห็นด้วยกับ คห 59 และ 97 อย่าไปเสียเวลาเรียกร้องให้รัฐบาล สังคม ฯลฯ แก้ปัญหาเลย มันต้องแก้ที่ตัวเอง เริ่มจากแต่ละครอบครัวนั่นแหล่ะ คนไทยติดนิสัยให้รัฐบาลอุ้มมากเกินไปแล้ว งอมืองอเท้า รอให้อัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยแก้ปัญหาของตัวเองให้ โดยตัวเองไม่ต้องทำอะไร นั่งๆ นอนๆ อยู่เฉยๆ เอาแต่ว่าคนอื่น แต่ไม่เคยมองตัวเองเลย ถ้ายังงอมืองอเท้าอยู่อย่างนี้ อีกกี่ร้อยกี่พันปี ก็ไปไม่ถึงไหน จมปลักอยู่อย่างนี้แหล่ะ จากคุณ : โฮลิก เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 15:24:17

ความคิดเห็นที่ 103 ผมมองญี่ปุ่นว่าเป็นประเทศที่น่าสงสาร ในการเมืองระหว่างประเทศเป็นลูกน้องเมกา ช่วงที่ญี่ปุ่นรุ่งเรือง 20-30 ปีก่้อน คนญี่ปุ่นชอบดูถูกคนเมกันว่าขี้เกียจและโลภ แต่ช่วงนั้นไม่มีใครมองว่าญี่ปุ่นเป็นมหาอำนาจทางการเมือง เพราะเมกาครอบงำ เดินตามนโยบายของเมกา มีฐานทัพเมกาในประเทศ โดยออกเงินให้เมกา แง่เศรษฐกิจหลังนิเกอิเคยพุ่งกระฉูดไปเกือบ 4 หมื่นเมื่อปี 1989 ก็แย่มาเรื่อย เศรษฐกิจตกต่ำ แก้โดยสร้างสาธารณูปโภคต่างๆ แต่ไม่ดีขึ้น หนี้สินเพิ่มพูน หนี้สิน 200 % ของ GDP ไม่สามารถแข่งขันกับเกาหลีใต้-จีนได้เลย นวัตกรรมของญี่ปุ่นเน้นไปทางบันเทิง การ์ตูน เครื่องเล่นเกม ของเล่น ... แต่ของใช้งานจริงจัง หุ่นยนต์ตรวจโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ ยังเอาจากเมกา จากคุณ : ชื่อนี้ได้มั้ยฮะ เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 15:32:37