PANTIP.COM : X10658915 ปฏิบัติการ Market Garden ใน WWII ... ล้มเหลว เพราะ A Bridge Too Far [เทคโนโลยีการทหาร]

ความคิดเห็นที่ 6

โดยความผิดพลาดครั้งใหญ่ของฝ่ายสัมพันธมิตรใน "Operation Market Garden" นั้นมีหลายสาเหตุครับ ซึ่งผมจะขอยกตัวอย่างมาอธิบายในกระทู้นี้อย่างคร่าวๆในบางเรื่อง

(การละเลยต่อการข่าวกรองของฝ่ายอังกฤษ)

อย่างที่คุณจขกท.บอกครับว่าพวกพลพรรคใต้ดิน "ฮอลันดา" เองอุตส่าห์ส่งข่าวมาบอกสัมพันธมิตรแล้วว่า ได้ตรวจพบการเคลื่อนไหวของกองพลแพนเซอร์ (ย้ำ!ทหารทั้งกองพล) ในบริเวณเมือง "อาร์นเฮม" ซึ่งเป็นเป้าหมายสำคัญที่สัมพันธมิตรต้องเข้ายึด อีกทั้งเครื่องบินสอดแนมของกองทัพอากาศอังกฤษยังสามารถถ่ายรูปยานเกราะบางส่วนในเขตอาร์นเฮมได้ด้วย แต่ด้วยนายพลจากฝั่งอังกฤษรวมทั้ง "มอนโกมอรี่" เองอยากจะรีบยุติสงครามให้ได้ก่อนวันคริสตมาต์ในปี1944 และยังต้องการให้ฝ่ายอังกฤษได้หน้าด้วยการยึดสถานที่สำคัญให้ได้ก่อนพวกมะริกันจึงละเลยต่อการข่าวชิ้นนี้ไปเสีย

(ความล่าช้าในการบุก)

แม้ตอนแรกเหล่าพลพรรคพลร่มจะสามารถยึดสะพานหลายต่อหลายแห่งได้อย่างรวดเร็ว แต่ด้วยความผิดพลาดของพลร่มอเมริกันจึงทำให้ "สะพาน82" โดนทหารเยอรมันระเบิดทำลายไปก่อน จึงทำให้การบุกของทหารราบและยานเกราะต้องล่าช้าออกไปอีกจึงทำให้พลร่มที่ขาดแคลนทั้งเสบียงและกระสุนต้องสู้อย่างโดดเดี่ยวกับกองทัพเยอรมันที่เพียบพร้อมไปด้วยยานเกราะและอาวุธหนักชนิดต่างๆเป็นเวลานาน

(ความผิดพลาดในการส่งยุทธปัจจัยสนับสนุน)

เมื่อเหล่าพลร่มเริ่มทำการเข้ายึดสะพานและเมืองต่างๆนั้นมีการร้องขอยุทธปัจจัยสนับสนุนทางอากาศ แต่ทว่าด้วยกระแสลมที่ไม่เป็นใจจึงทำให้การส่งยุทธปัจจัยทำได้อย่างไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร โดยเฉพาะที่จุดสำคัญคือเมือง "อาร์นเฮม" ซึ่งยุทธปัจจัยที่ทิ้งไปให้พลร่มอังกฤษจาก "กองพลส่งทางอากาศที่1" ซึ่งมีสมญานามว่า "ปีศาจแดง"(Red Devil) นั้นกลับถูกกระแสลมพัดพาไปลงยังฝ่ายเยอรมันแทน

(ความล่าช้าในการรุกคืบของกองพลที่30)

ตามแผนเดิมนั้นเหล่าพลร่มจะต้องได้รับการสนับสนุนจากกองพลที่30ซึ่งถือเป็นหัวหอกในการบุก แต่ทว่าด้วยกองพลนี้ประกอบไปด้วยยานเกราะหนัก-เบาชนิดต่างๆเป็นจำนวนมาก ประจวบกับสภาพภูมิประเทศที่ไม่เป็นใจซ้ำร้ายยังมาโดนลอบโ๗มตีก่อกวนตลอดเว้นทางโดยฝ่ายเยอรมันจึงทำให้กองพลที่30ไม่สามารถช่วยเหลือพลร่มที่1ของอังกฤษที่โดนกองทัพเยอรมันล้อมกรอบอยู่ที่อาร์เฮมได้ทัน

(การประมาทกองทัพเยอรมันจนเกินไป)

ตอนนั้นเสนาธิการของฝ่ายอังกฤษซึ่งเป็นโต้โผในการวางแผนครั้งนี้ต่างประเมินความแข็งแกร่งของกองทัพเยอรมันผิดไปมาก เพราะจริงอยู่ที่ในห้วงเวลาดังกล่าวกองทัพเยอรมันกำลังขาดแคลนยุทธปัจจัยอีกทั้งทหารก็เหนื่อยล้าจากการศึกสงครามอันตรากตรำติดต่อกันหลายปี แต่ทว่าสิ่งหนึ่งที่ทหารเยอรมันยังเหนือกว่าสัมพันธมิตรคือความสามารถเฉพาะตัวของทหารในกองทัพ

แถมด้วยการที่สัมพันธมิตรและรัสเซียบีบพื้นที่ในการปกครองของเยอรมันให้น้อยลง ก็เท่ากับว่ากองทัพเยอรมันจะไม่กระจัดกระจายไปทั่วยุโรปเหมือนตอนยุทธการดี-เดย์อีกต่อไป พวกเยอรมันจึงเอากองกำลังยานเกราะซึ่งขึ้นชื่อลือชาของตนเองที่แม้จะอ่อนด้อนประสิทธิภาพลงกว่าช่วงต้นสงครามเพราะขาดแลนกำลังพลและยุทธปัจจัย แต่กองกำลังเหล่านี้ก็ยังแข็งแกร่งพอที่จะขยี้ฝ่ายสัมพันธมิตรซะยับเยินในการศึกครั้งนี้ได้

(ความโชคร้ายของพลร่มปีศาจแดง)

ที่ผมกล่าวเยี่ยงนี้เพราะว่าเมือง "อาร์นเฮม" ซึ่งเป็นจุดหมายสำคัญของยุทธภูมินี้ในช่วงเวลาดังกล่าวล้วนเต็มไปด้วยกองทหารเยอรมันที่โดนโยกย้ายมาพักผ่อนและสับเปลี่ยนกำลังที่นี่พอดี ซึ่งกองพลของเยอรมันดังกล่าวนั้นคือ "กองพลยานเกราะ เอส.เอส. ที่ 9"(โฮเฮนสเตาเฟน) ซึ่งเป็นกองพลระดับหัวกะทิและอุดมไปด้วยกองทหารที่มีประสบการณ์ ยานเกราะหนักเบา และอาวุธสนับสนุนการรบชนิดต่างๆรวมถึง "รถถังไทเกอร์" ที่ฝ่ายสัมพันธมิตรหวาดกลัวด้วย

ซึ่งความจริงเรื่องการมาถึงของ "กองพลโฮเฮนสเตาเฟน" นั้นโดนพวกใต้ดินฮอลันดาแจ้งต่อฝ่ายสัมพันธมิตรล่วงหน้าแล้ว แต่อย่างที่ผมบอกไปในหัวข้อการข่าวกรองคืออังกฤษละเลยข่าวนี้เพราะคิดว่าเป็นแค่กองกำลังยานเกราะแตกทัพเล็กๆ จึงทำให้พลร่มอังกฤษซึ่งขาดแคลนทั้งเสบีง อาวุธหนัก และกระสุน ต้องมาเผชิญหน้ากับกองกลยานเกราะเต็มรูปแบบ ผลคือกองพลส่งทางอากาศที่1หรือ "Red Devil" อันลือชื่อของอังกฤษเกือบจะถึงขั้นโดนละลายทั้งกองพลอยู่รอมร่อ

โดยหลังการรบอย่างดุเดือดอยู่หลายวันแม้ทหารพลร่มอังกฤษจะเก่งกาจและยอมสู้อย่างถวยหัวแต่ด้วยเหนื่อยล้าจากการรบบวกกับขาดกำลังสนับสนุนจึงทำให้ "ทหารจากกองพลที่1" ของอังกฤษซึ่งส่งไปอาร์นเฮม 10,000 กว่านายสามารถหนีตายข้ามแม่น้ำกลับมาอย่างหัวซุกหัวซุนได้ประมาณ 2,000 กว่าคนเท่าั้นั้น ส่วนที่เหลือประมาณ 8,000 คนถ้าไม่ตายก็โดนทหารเยอรมันจับเป็นเชลยทั้งหมด ซึ่ง "กองพันพลร่มที่2" ของอเมริกันเองก็เจอกับการรบอันหนักหน่วงกับ "กองพลแพนเซอร์ที่107" ในบริเวณเส้นทางที่จะมุ่งไปยัง "อาร์นเฮม" เช่นกัน จนพวกทหารพลร่มมะริกันต่างพากันขนานนามเส้นทางสายนี้ว่า็ "Hell Highway" หรือ "ทางหลวงสายมรณะ" นั่นเองครับ

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม

เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 13:48:28

ความคิดเห็นที่ 16

^
^
^

ทั้งนี้เพราะกองทัพเยอรมันนาซีในห้วงเวลานั้นขึ้นชื่อลือชาในเรื่องของการใช้ยานเกราะเข้าตีโอบและตัดล้อมข้าศึกครับฝ่ายสัมพันธมิตรจึงต้องใช้การรบแบบนั้น โดยรูปแบบการรบเช่นนี้เราจะเรียกว่าการรบแบบสายฟ้าแลบครับ

โดย "ยุทธวิธีการรบแบบสายฟ้าแลบ" หรือ "Blitzkerg" นั้นเป็นรูปแบบการรบที่น่ากลัวและได้ผลเป็นอย่างมากเมื่อต้องปะทะกับข้าศึกที่ทำการศึกในแบบแผนปรกติ ซึ่งหลักของสงครามดังกล่าวนั้นยังถูกนำมาใช้จนถึงปัจจุบัน โดย "เยอรมนี" นับเป็นประเทศแรกๆที่นำเอายุทธวิธีการรบดังกล่าวมาใช้แลประสบผลสำเร็จอย่างงดงาม และรูปแบบของยุทธวิธีสายฟ้าแลบที่เยอรมันใช้ในสมัยสงครามโลกครั้งที่2นั้นจะมีคร่าวๆดังนี้ครับ

- กองทัพซึ่งเข้าตีจะทำการสนธิกำลังขึ้นจากทหารราบ ยานเกราะ แลอากาศยาน (เครื่องบินชนิดต่างๆ)

- เครื่องบินจะทำการทิ้งระเบิดแลเข้าโจมตีเป้าหมายสำคัญๆก่อน เพื่อบั่นทอนขวัญแลกำลังใจของข้าศึก

- ทหารราบซึ่งบรรทุกด้วยยานยนต์อาทิรถสายพานหุ้มเกราะ รถบรรทุก มอเตอร์ไซค์ จะบุกฝ่าแนวของข้าศึกอย่างรวดเร็วด้วยการสนับสนุนของรถถังซึ่งนับเป็นหัวหอก

- กองทหารซึ่งประกอบด้วยรถถัง ยานเกราะ แลทหารราบ จะเข้าโจมตีข้าศึกด้วยความรวดเร็ว แล้วจัดการโอบล้อมเพื่อแบ่งข้าศึกให้แตกออกเป็นกลุ่มก้อน ซึ่งปฏิบัติการทั้งหมดนี้จะต้องมีกำลังทางอากาศสนับสนุนด้วย

- กำลังยานเกราะแลทหารราบซึ่งรุกเข้าตีจะสามารถติดต่อสื่อสารผ่านกันทางวิทยุสื่อสารได้ ทำให้กำลังพลสามารถประสานการโจมตีแลแจ้งข่าวต่างๆให้แก่กันได้อย่างแม่นยำรวดเร็ว

- เมื่อกำลังทหารได้ปิดล้อมแลตัดแบ่งข้าศึกเป็นกลุ่มก้อนแล้วก็จะทำให้สายการบังคับบัญชาของข้าศึกเสียกระบวน เพราะกองทัพส่วนหนึ่งไม่สามารถส่งกำลังไปช่วยเหลือทัพอีกส่วนได้เนื่องจากโดนล้อมอยู่ จากนั้นทหารเยอรมันจะเริ่มบีบวงล้อมให้แน่นขึ้นเพื่อกดดันข้าศึกในแต่ละวงที่ล้อมเอาไว้ ก่อนจะใช้อำนาจการยิงทั้งหมดที่มีเข้าทำลายข้าศึกในวงจนราบเรียบเป็นการปิดฉากปฏิบัติการโดยสมบูรณ์

ซึ่งการจะกระทำตามแผนได้อย่างมีประสิทธิภาพนั้นจำเป็นต้องอาศัยความรวดเร็วในการเคลื่อนที่ของกองกำลังที่เข้าตี อีกทั้งกำลังพลยังต้องได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีรวมถึงกองกำลังยานเกราะประเภทต่างๆต้องเคลื่อนที่สอดประสานกันอย่างเป็นระบบ ไม่ใช่วิ่งซี้ซั้วไปทางโน้นคันทางนี้คัน ยุทธปัจจัยสนับสนุนกองทัพเช่นกระสุน เชื่อเพลิง เสบียงอาหารต้องพร้อมสรรพ แลที่ขาดไม่ได้คือกำลังทางอากาศที่คอยกดดันข้าศึกจากบนฟากฟ้า

โดยสิ่งสำคัญที่สุดอีกอย่างสำหรับยุทธวิธีการรบแบบนี้ก็คือ "การสื่อสาร" ครับ ซึ่งเยอรมนีนั้นนับเป็นประเทศแรกๆที่มีการนำวิทยุสื่อสารมาติดตั้งไว้ในยานเกราะหนักทุกคัน ทำให้ผ.บ.ของยานเกราะแลรถถังสามารถสื่อสารแลประสานงานกับผ.บ.ในหน่วยอื่นๆได้ และเมื่อทุกหน่วยสามารถสื่อสารติดต่อถึงกันก็สามารถประสานการโจมตีเข้าด้วยกันอย่างเป็นระบบกระทั่งนำไปสู่ชัยชนะในที่สุดครับ

ป.ล. แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าตอนช่วงท้ายๆของสงคราม "เยอรมนี" ได้ขาดแคลนยุทธภัณฑ์ชนิดต่างๆอย่างขนานหนัก จนต้องเปลี่ยนสถานะจากฝ่ายรุกมาเป็นรับทำให้ไม่สามารถปฏิบัติการรบอย่างสายฟ้าแลบได้อย่างเต็มที่เหมือนช่วงต้นของสงครามครับ

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม

เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 14:29:22