ความคิดเห็นที่ 1 ดาวเคราะห์ที่ค้นพบจากแผ่นกระดาษ เริ่มต้นเรื่องก็จั่วหัวข้อที่ฟังแล้วดูเหมือนนิยายวิทยาศาสตร์หรือไสยศาสตรัยังไงก็ไม่รู้ แต่ความจริงแล้วก็คือ เนปจูนเป็นดาวเคราะห์ดวงแรกที่ถูกค้นพบโดยการคำนวณของนักดาราศาสตร์ ก่อนที่จะมีการค้นพบตัวจริงจากกล้องโทรทรรศน์อีกที เรื่องราวอันเป็นที่มาของการค้นหาดาวเนปจูนเกิดขึ้นภายหลังจากการค้นพบดาวยูเรนัสโดย วิลเลี่ยม เฮอร์เชล ได้ไม่นาน หลังจากเฮอร์เชลพบดาวยูเรนัสแล้ว นักดาราศาสตร์ก็ได้ศึกษาบันทึกทางดาราศาสตร์ย้อนหลังหลายฉบับ ซึ่งเชื่อว่าได้เคยมีผู้พบเห็นสิ่งที่น่าจะเป็นดาวยูเรนัสมาก่อนนี้แล้ว เพียงแต่คนเหล่านั้นไม่ได้สนใจติดตามเฝ้าดูมันอย่างจริงจัง จึงชวดโอกาสการได้รับเกียรติเป็นผู้ค้นพบดาวเคราะห์ดวงใหม่ไปเสีย บันทึกเหล่านี้มีประโยชน์มากในการใช้เป็นข้อมูลประกอบการวิเคราะห์เพื่อทำนายตำแหน่งของดาวยูเรนัส อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นเพียงไม่นานนัก นักดาราศาสตร์ก็ต้องแปลกประหลาดใจไปตามๆ กัน เมื่อพบว่าดาวยูเรนัสกลับทำตัวเป็น “เด็กดื้อ” ไม่ยอมโคจรไปตามตำแหน่งที่นักดาราศาสตร์คำนวณไว้แต่อย่างใด ซึ่งแม้ว่านักดาราศาสตร์จะได้คำนวณใหม่อีกหลายรอบโดยปรับแต่งตัวเลขให้ละเอียดเพียงใดแล้วก็ตาม แต่สุดท้ายผลการคำนวณก็ยังผิดเพี้ยนจากการสังเกตการณ์จริงอยู่มากเช่นเดิม นักดาราศาสตร์ในยุคนั้นได้พยายามหาเหตุผลในการอธิบายปรากฎการณ์ดังกล่าวนี้อยู่หลายทฤษฎี ไม่ว่าจะเป็นทฤษฎีการพุ่งชนของดาวหาง ทำให้วงโคจรของดาวยูเรนัสในช่วงก่อนหน้านี้เพี้ยนไป หรือแม้กระทั่งความเชื่อที่ว่ากฎการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์อาจจะใช้ไม่ได้กับดาวยูเรนัส เนื่องจากมันอยู่ไกลเกินไป อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าทฤษฎีเหล่านั้นก็ค่อยๆ เลือนหายไป  และเหลือเพียงทฤษฎีเดียวที่ได้รับการยอมรับว่าน่าจะเป็นไปได้มากที่สุดก็คือ จะต้องมีดาวเคราะห์ขนาดใหญ่อีกดวงหนึ่งซึ่งอยู่ไกลออกไปจากดาวยูเรนัส และดาวเคราะห์ดวงนี้เองที่ส่งแรงดึงดูดมากระทำต่อดาวยูเรนัส ทำให้ตำแหน่งของดาวยูเรนัสคลาดเคลื่อนไปจากที่นักดาราศาสตร์ได้คำนวณเอาไว้ อย่างไรก็ตาม แม้ทฤษฎีดาวเคราะห์ดวงใหม่จะได้รับการยอมรับในหมู่นักดาราศาสตร์ในยุคนั้นก็ตาม  แต่ปัญหาก็คือ เราจะค้นหาดาวเคราะห์ดวงนั้นได้อย่างไร เพราะการจะมองหาดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลมากขึ้นซึ่งจะต้องส่งแสงริบหรี่ (ดาวเนปจูนมีความสว่างปรากฎระดับ 8 ขณะที่ดาวยูเรนัสมีความสว่างปรากฎระดับ 6) และเคลื่อนที่ได้ช้ากว่าดาวยูเรนัสด้วยการส่องกล้องแบบสุ่มกวาดไปตลอดแนวจักรราศีนั้น ก็คงไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในมหาสมุทรดีๆ นี่เอง ถ้าหากว่าจะสามารถคำนวณเพื่อหาตำแหน่งโดยประมาณของมันได้ก่อนก็จะช่วยทุ่นแรงได้พอสมควรเลยทีเดียว แต่ก็นั่นแหละ การจะคำนวณหาตำแหน่งดาวเคราะห์ดวงใหม่ที่ว่าก็เป็นงาน “หิน”ไม่แพ้กัน แม้ว่าความรู้เกี่ยวกับกฎของแรงโน้มถ่วงจะเป็นที่เข้าใจดีกันแล้วในยุคนั้นก็ตาม  แต่สิ่งที่ยากก็คือ เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับดาวเคราะห์ลึกลับดวงนี้ ไม่ว่าจะเป็นมวล ระยะห่างจากดวงอาทิตย์ รวมถึงตำแหน่งของมัน ต้องอาศัยการคาดคะเนเอาเองทั้งหมด และสิ่งที่พึ่งระลึกก็คือ ยุคนั้นยังไม่มีคอมพิวเตอร์ นักดาราศาสตร์จะต้องคำนวณด้วยสมองของตัวเองล้วนๆ ถ้าต้องการเปลี่ยนค่าสมมติก็ต้องคำนวณใหม่ทุกครั้ง ยิ่งแสดงให้เห็นว่านักดาราศาสตร์จะต้องมีความอุตสาหะมากมายเพียงใด อย่างไรก็ตาม ในที่สุดก็มีนักดาราศาสตร์สองคนที่อาสาเข้ามาทำงานสุดโหดนี้จนได้ ก็คือ จอห์น คุช อดัมส์ ชาวอังกฤษ และ อูแบง เลอเวริเยร์ ชาวฝรั่งเศส ทั้งสองคนต่างคนต่างทำงาน โดยไม่มีใครรู้เรื่องของอีกฝ่ายแต่อย่างใด ซึ่งผลการแข่งขันครั้งนี้ก็สรุปว่า อดัมส์เป็นฝ่ายชนะคะแนน แต่เลอเวริเยร์ชนะน็อค เพราะจากการศึกษาของนักดาราศาสตร์ในภายหลังแล้วต่างเห็นตรงกันว่า ผลการคำนวณของอดัมส์ละเอียดดีกว่า แต่โชคร้ายว่าอดัมส์ได้มอบผลการคำนวณให้กับแอรี่ นักดาราศาสตร์หลวงของอังกฤษ ซึ่งได้ส่งต่อให้ชาลลิส  ผู้อำนวยการหอดูดาวเคมบริดจ์ ซึ่งไม่เคยสนใจในทฤษฎีเกี่ยวกับดาวเคราะห์ดวงใหม่นี้ ดังนั้นเมื่อได้ผลการคำนวณมาแล้วเจ้าตัวจึงทำงานแบบขอไปที ทั้งๆ ที่จากการศึกษาในภายหลังเชื่อว่าชาลลิสเองได้เห็นสิ่งที่น่าจะเป็นดาวเนปจูนแล้วด้วยซ้ำ แต่เพราะความไม่ได้ใส่ใจตรวจสอบข้อมูลแต่อย่างใด ทำให้พลาดโอกาสการเป็นผู้ค้นพบดาวเนปจูนเป็นคนแรกไปอย่างน่าเสียดาย ส่วนเลอเวริเยร์นั้นโชคดีกว่าอดัมส์ เมื่องานของเขาถูกส่งไปถึงมือของแกลเล ผู้อำนวยการหอดูดาวเบอร์ลิน ซึ่งมีความสนใจในทฤษฎีนี้อยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อได้รับผลการคำนวณมาแล้ว เจ้าตัวจึงมุ่งมั่นค้นหาดาวเคราะห์ดวงใหม่ดังกล่าวจากข้อมูลที่ได้มา ซึ่งระบุว่าดาวเคราะห์ดวงนี้น่าจะอยู่ในกลุ่มดาวคนแบกหม้อน้ำ (Aquarius) จนในที่สุดแกลเลก็ได้ประกาศอย่างเป็นทางการว่า ได้ค้นพบดาวเคราะห์ดวงใหม่แล้ว เมื่อวันที่ 23 กันยายน ค.ศ. 1846 อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเป็นฝ่ายแพ้น็อคในการแข่งขันครั้งนี้ก็ตาม  แต่หลังจากได้มีการศึกษาผลงานของอดัมส์ในภายหลังแล้ว ในวงการดาราศาสตร์ก็ได้ให้เกียรติอดัมส์เป็นหนึ่งในผู้ร่วมค้นพบดาวเคราะห์ดวงใหม่นี้ด้วยร่วมกับเลอเวริเยร์และแกลเล (ส่วนแอรี่กับชาลลิสนั่นหรือ อย่าหวังเลย) หลังจากการค้นพบดาวเคราะห์ดวงใหม่แล้วก็จะต้องมีการตั้งชื่อให้กับมัน ในตอนแรก เลอเวริเยร์ซึ่งถือว่า ดาวเคราะห์ดวงนี้ถูกค้นพบจากการคำนวณของตน จึงเสนอให้ตั้งชื่อดาวเคราะห์ดวงนี้ว่า “ดาวเลอเวริเยร์” แต่นักดาราศาสตร์ส่วนมากก็ปฏิเสธการนำชื่อคนมาตั้งเป็นชื่อดาวเคราะห์ เหมือนกับที่เคยปฏิเสธที่วิลเลี่ยม เฮอร์เชลเคยตั้งชื่อดาวเคราะห์ดวงใหม่ที่เขาค้นพบว่า “ดาวจอร์จิอุม ซีดัส” เพื่อเฉลิมพระเกียรติของพระเจ้าจอร์จที่สามแห่งอังกฤษ ผู้ให้การอุปถัมภ์การทำงานของเขา (ก็ดีไปครับ ไม่งั้นเกิดใช้ชื่อว่า “ดาวพระเจ้าจอร์จ” จริง คนไทยสมัยนี้อาจจะคิดว่า ดาวนี้ถูกตั้งชื่อโดย “ซาร่า” ก็ได้ อิ อิ) ในที่สุด นักดาราศาสตร์ซึ่งมองเห็นว่า ดาวดวงนี้มีสีฟ้าเข้มคล้ายน้ำทะเล จึงได้เลือกชื่อ “เนปจูน” อันเป็นชื่อเทพเจ้าแห่งท้องทะเลตามตำนานโรมันมาเป็นชื่อของดาวเคราะห์ดวงนี้ และได้รับการยอมรับมาจนถึงปัจจุบันนี้ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 17:21:29 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 17:03:32

ความคิดเห็นที่ 2 ลักษณะทั่วไปของดาวเนปจูน เมื่อมีได้มีการค้นพบดาวเนปจูนแล้ว สิ่งสำคัญที่นักดาราศาสตร์สนใจต้องการทราบทันทีก็คือ มวลและระยะห่างของมัน เพื่อพิสูจน์ว่าดาวเคราะห์ดวงนี้คือดาวเคราะห์ลึกลับที่นักดาราศาสตร์กำลังตามหาอยู่จริง จากการวัดการเคลื่อนที่ของมัน ทำให้นักดาราศาสตร์สามารถหาระยะห่างของดาวเนปจูนกับดวงอาทิตย์ได้ประมาณ 4500 ล้านกิโลเมตร หรือประมาณ 30 หน่วยดาราศาสตร์ (1 หน่วยดาราศาสตร์คือระยะทางเฉลี่ยระหว่างโลกกับดวงอาทิตย์ มีค่าประมาณ 150 ล้านกิโลเมตร) ด้วยระยะห่างขนาดนี้ ทำให้มันต้องใช้เวลานานถึง 164.8 ปี จึงจะโคจรรอบดวงอาทิตย์ครบ 1 รอบ ซึ่งเมื่อนับจากการค้นพบในปี ค.ศ. 1846 แล้ว ก็เท่ากับว่ามันเพิ่งจะโคจรได้ครบ 1 รอบ ในปี ค.ศ. 2011 นี่เอง และจากขนาดปรากฎ 2.3 ฟิลิปดา ก็ทำให้สามารถวัดรัศมีของดาวเนปจูนออกมาได้เท่ากับ 24700 กิโลเมตร ประมาณ 3.8 เท่าของโลก ส่วนมวลของมันก็ไม่ต้องรอนาน เพราะอีก 17 วันต่อมา ก็มีผู้ค้นพบดวงจันทร์บริวารดวงแรกของเนปจูน ซึ่งได้ชื่อว่า “ไทรตัน” (triton เป็นเทพบุตรซึ่งเป็นบริวารของเทพเนปจูนอีกที มิได้หมายถึงรุ่นของรถกระบะยี่ห้อหนึ่งเน้อ หึ หึ) เมื่อวัดระยะห่างและคาบการโคจรรอบดาวเนปจูนของไทรตันแล้วก็ทำให้สามารถคำนวณมวลของดาวเนปจูนออกมาได้ที่ 1.02x1026 กิโลกรัม หรือประมาณ 17 เท่าของโลก) ซึ่งใกล้เคียงกับที่อดัมส์และเลอเวริเยร์ประมาณไว้ว่า ดาวเคราะห์ดวงนี้น่าจะมีขนาดและมวลใกล้เคียงกับดาวยูเรนัส และจากการที่ดาวทั้งสองต่างมีลักษณะกายภาพคล้ายกัน คือเป็นดาวเคราะห์ที่มีพื้นผิวเป็นก๊าซแข็งที่มีองค์ประกอบเป็นแอมโมเนียมและมีเทนที่เย็นจัดจนกลายเป็นของแข็ง (ทำให้มีสีออกฟ้า) รวมถึงมีคาบการหมุนรอบตัวเองใกล้เคียงกัน คือ 16-17 ชั่วโมง ทำให้ดูประหนึ่งเป็นคู่ฝาแฝดกัน โดยแฝดน้องคือดาวเนปจูนนั้นแม้จะตัวเล็กกว่า (รัศมีเล็กกว่า) แต่ก็หนักกว่า (มีมวลมากกว่า) ดาวยูเรนัสซึ่งแสดงว่าดาวเนปจูนน่าจะมีโครงสร้างเป็นแกนของแข็งที่มีขนาดใหญ่กว่าดาวยูเรนัส แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 17:42:55 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 17:08:04

ความคิดเห็นที่ 3 การสำรวจดาวเนปจูนโดยยานอวกาศ สหรัฐอเมริกาได้มีการวางแผนจะส่งยานอวกาศไปสำรวจดาวเนปจูน 2 ลำ ได้แก่ วอยเอเจอร์ 1 และ 2 ซึ่งส่งขึ้นไปในปี ค.ศ. 1977 อย่างไรก็ตามจากความผิดพลาดบางประการ ทำให้วอยเอเจอร์ 1 ไม่สามารถเดินทางไปสำรวจดาวเนปจูน (รวมถึงดาวยูเรนัส) อย่างที่ตั้งใจไว้ จึงเหลือแต่วอยเอเจอร์ 2 เพียงลำเดียวเท่านั้น ที่ใช้เวลารอนแรมนานถึง 12 ปี กว่าจะเดินทางไปถึงดาวเนปจูนในปี ค.ศ. 1989 ได้ถ่ายภาพและส่งข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับนักดาราศาสตร์หลายประการ ซึ่งรายละเอียดลึกมากๆ คงไม่ขอกล่าวในที่นี่ เอาเฉพาะตัวอย่างที่สำคัญๆ ได้แก่ การค้นพบดวงจันทร์บริวารของดาวเนปจูนเพิ่มขึ้น จากที่เคยพบก่อนหน้านั้นเพียง 2 ดวงคือไทรตัน และ เนรีด (Nereid เป็นชื่อนางพรายน้ำซึ่งเป็นบริวารของเทพเนปจูนเช่นกัน) จนในปัจจุบันนี้ดาวเนปจูนมีบริวารที่ได้รับการยืนยันแล้ว 13 ดวง นอกนั้นแล้ว วอยเอเจอร์ 2 ยังค้นพบว่าดาวเนปจูนก็มีวงแหวนด้วยเช่นเดียวกับดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ดวงอื่น อย่างไรก็ตาม วงแหวนของดาวเนปจูนนั้นคล้ายกับวงแหวนของดาวพฤหัสที่ค้นพบโดยยานวอยเอเจอร์เช่นกัน นั่นก็คือเป็นวงแหวนที่บางมากๆ จนแทบไม่มีทางมองเห็นได้จากบนโลก ไม่เหมือนกับวงแหวนของดาวเสาร์หรือดาวยูเรนัส อีกสิ่งหนึ่งที่วอยเอเจอร์ 2 ค้นพบเกี่ยวกับดาวเนปจูนก็คือ ดาวเนปจูนมีมวลมากกว่าที่คำนวณไว้แต่แรกอยู่ประมาณร้อยละ 0.5 ตัวเลขนี้อาจจะดูน้อยนิดมากแต่ก็มีความสำคัญอย่างยิ่ง เพราะเป็นการตอบโจทย์เกี่ยวกับความคลาดเคลื่อนที่เหลืออยู่ในวงโคจรของดาวยูเรนัสได้พอดี โดยก่อนหน้านี้ หลังจากได้นำผลของแรงโน้มถ่วงของดาวเนปจูนมาคิดแล้ว ก็พบว่ายังเหลือความคลาดเคลื่อนในวงโคจรของดาวยูเรนัสอยู่ประมาณ 1/60 ซึ่งตัวเลขดังกล่าวแม้จะน้อย แต่ก็ทำให้เพอร์ซิวาล โลเวลล์ นำมาคิดต่อจนนำไปสู่การค้นพบดาวพลูโตโดยทอมบอห์ในปี ค.ศ. 1930 แต่เมื่อมีการศึกษาดาวพลูโตมากขึ้นจนทำให้เชื่อว่าดาวพลูโตไม่น่าจะเป็นคำตอบของความคลาดเคลื่อนดังกล่าวได้จริง การค้นพบดาวพลูโตของทอมบอห์เป็นเพียงความฟลุ๊คเท่านั้น ก็เลยทำให้นักดาราศาสตร์บางส่วนเชื่อว่า ยังต้องมีดาวเคราะห์ X อีกดวงหนึ่งเป็นคำตอบของความคลาดเคลื่อนดังกล่าว แต่หลังจากการค้นพบของวอยเอเจอร์ 2 ครั้งนี้ จึงทำให้ทฤษฎีดาวเคราะห์ X ดังกล่าวตกจากความสนใจของนักดาราศาสตร์ส่วนใหญ่ไปในที่สุด แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 17:51:34 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 17:24:25 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 17:10:18 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 17:09:45

ความคิดเห็นที่ 4 ดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลจากดวงอาทิตย์ที่สุดของระบบสุริยะ นับตั้งแต่ค้นพบเมื่อปี ค.ศ. 1846 ดาวเนปจูนก็ได้รับตำแหน่งดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลจากดวงอาทิตย์ของระบบสุริยะแทนที่ของดาวยูเรนัส  แต่ดาวเนปจูนก็ดำรงตำแหน่งนี้อยู่ได้เพียง 84 ปี ก็ต้องเสียตำแหน่งให้กับดาวพลูโตไป แต่จากวงโคจรที่แปลกประหลาดของดาวพลูโตที่มีความรีสูงมาก ทำให้ในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1979 ถึง 1999 ดาวพลูโตได้เข้ามาใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่าดาวเนปจูน ทำให้ดาวเนปจูนกลายเป็นดาวเคราะห์วงนอกสุดชั่วคราวไป อย่างไรก็ตาม จากวงโคจรที่แปลกประหลาดของดาวพลูโตนี่เอง ทำให้นักดาราศาสตร์บางส่วนเกิดความสงสัยในสถานะที่แท้จริงของมันอยู่ไม่น้อย ประกอบกับในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 ต่อต้นศตวรรษที่ 21 ได้มีการพบวัตถุเป็นจำนวนตามบริเวณที่เรียกว่า “แถบไคเปอร์” ซึ่งอยู่เลยจากดาวเนปจูนออกไป เช่น อีรีส (Eris) เซดนา (Sedna) หรือแม้กระทั่งชารอน (Charon) ดวงจันทร์บริวารของดาวพลูโตเอง วัตถุเหล่านี้มีลักษณะบางอย่างคล้ายคลึงกับดาวพลูโตมาก จนทำให้เกิดคำถามว่า หากจัดพลูโตเป็น “ดาวเคราะห์” แล้ว ก็ควรจะต้องบรรจุบรรดาวัตถุในแถบไคเปอร์เหล่านี้เข้าเป็นสมาชิก “ดาวเคราะห์” ด้วยกันทั้งหมด และคงจะทำให้จำนวน “ดาวเคราะห์” เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย จนในที่สุดก็นำไปสู่การประชุมของสหพันธ์ดาราศาสตร์สากล (IAU) ในปี ค.ศ. 2006 ซึ่งมีการถกเถียงกันในที่ประชุมมากมาย ก่อนจะได้บทสรุปด้วยการให้คำนิยามใหม่ของ “ดาวเคราะห์” ซึ่งส่งผลทำให้พลูโต ต้องถูกปลดจากการเป็น “ดาวเคราะห์หลัก” ไปอยู่ในกลุ่มของ “ดาวเคราะห์แคระ” ที่ตั้งขึ้นใหม่ตามนิยามดังกล่าว (ก็ไม่รู้ว่าจะทำให้เทพพลูโตท่านกริ้วแค่ไหน ที่บังอาจมาลดชั้นท่านจากดาวเคราะห์หลักลงเหลือเป็นดาวเคราะห์แคระ) ทำให้ดาวเนปจูนได้กลับมาเป็น “ดาวเคราะห์” ที่อยู่ไกลจากดวงอาทิตย์มากที่สุดอีกครั้ง ส่วนที่ว่าจะมี “ดาวเคราะห์” ดวงใหม่ที่อยู่ไกลกว่าดาวเนปจูนหรือไม่นั้น ก็คงต้องคำนึงถึงว่าเทคโนโลยีในปัจจุบันได้ก้าวหน้าจนถึงขนาดค้นพบ “ดาวเคราะห์แคระ” จำนวนมากที่อยู่ห่างออกไปกว่าดาวเนปจูนได้แล้ว จึงเป็นไปได้ยากที่จะมีวัตถุที่ใหญ่พอจะจัดเป็น “ดาวเคราะห์” ตามนิยามของ IAU สามารถหลบซ่อนจากการค้นพบของนักดาราศาสตร์ได้อีก เพราะแม้ต่อให้มันอาจจะประกอบด้วยพื้นผิวที่สะท้อนแสงได้น้อยมากจนทำให้มีความสว่างต่ำก็ตาม แต่มวลของมันก็จะต้องส่งผลกระทบต่อวัตถุที่อยู่ข้างเคียงจนน่าจะถูกตรวจพบได้ตั้งนานแล้วอยู่นั่นเอง เว้นเสียแต่มันจะอยู่ไกลและโดดเดี่ยวมากจนไม่มีวัตถุขนาดใหญ่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงเลยเท่านั้น อย่างไรก็ตาม การจะด่วนสรุปว่า ดาวเนปจูนจะเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลจากดวงอาทิตย์มากที่สุดตลอดไปอย่างแน่นอน ก็คงจะเป็นการเร็วเกินไป เพราะจากประวัติศาสตร์ทางดาราศาสตร์ก็แสดงให้เห็นอยู่เสมอว่า ไม่มีอะไรที่ “เป็นไปไม่ได้” อย่างแน่นอน บางทีในอนาคตอาจจะมีการค้นพบใหม่ๆ ที่สร้างความประหลาดใจให้กับนักดาราศาสตร์และมนุษยชาติอีกครั้งเหมือนครั้งที่วิลเลี่ยม เฮอร์เชล ทำลายความเชื่อของคนยุคก่อนที่ว่าดาวเคราะห์มี 5 ดวง (ไม่รวมโลก) เมื่อส่องกล้องไปพบดาวยูเรนัสอีกครั้งก็ได้ ใครจะไปรู้ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 17:14:20 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 17:13:34

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณครับ ความรู้แน่น จริงๆ จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 17:16:38

ความคิดเห็นที่ 6 ปิดท้ายนี้ ก็คงจะนำเพลงมาให้พอฟังกันเพลินๆ เป็นเพลงในชุด The Planet ของ Holst ซึ่งได้แต่งเพลงเกี่ยวกับเทพเจ้าอันเป็นที่มาของชื่อดาวเคราะห์ดวงต่างๆ ที่พบกันในเวลานั้น ซึ่งก็รวมถึงดาวเนปจูนด้วย ซึ่งเป็นท่อนสุดท้ายของชุด ชื่อ Neptune : the mysteric (เนปจูน : ผู้ลึกลับ) บรรยากาศเพลงอาจจะรู้สึกวังเวงและชวนง่วงนอนนิดหน่อย คงไม่ว่ากันนะครับ http://www.youtube.com/watch?v=yaNuYvj-jcc ปล. โพสคลิปไม่ได้ง่ะ ถ้าใครเอาคลิปมาโพสให้ก็ขอขอบคุณล่วงหน้า มา ณ ที่นี่ด้วย แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 17:41:58 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 17:19:29

ความคิดเห็นที่ 7 จัดให้ ตรงไฟล์ประกอบ เลือกเป็น โพสคลิปวิดีโอ แล้ววาง link ครับ จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 17:30:45

ความคิดเห็นที่ 8 นี่สิ ครบรอบการค้นพบทั้งทีมันต้องนำเสนอเรื่องมีสาระแบบนี้ ไม่ใช่คำทำนาย จากคุณ : Entitas เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 18:07:37

ความคิดเห็นที่ 9 รออีกทีดาวเคราะห์แคระพลูโตครบรอบวงโคจรครับ คศ. 1930+248 ปี โอย สงสัยอยู่ไม่ทัน 55+ จากคุณ : ECOS (thelegendofm) เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 18:24:02

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : kaws เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 19:28:14

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Kaoru_LH เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 20:09:32

ความคิดเห็นที่ 12 เอาอะไรมากำหนด? ว่าครบหนึ่งรอบของดาวเนปจูนคือตรงไหน จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 20:15:38

ความคิดเห็นที่ 13 ^ หมายถึง ครบหนึ่งรอบ นับจากวันค้นพบครับ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 20:18:20

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณมากครับ ได้ความรู้เยอะเลย ดีกว่าไปทำนายบ้าๆบอบอ จากคุณ : Whalephant เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 20:50:01

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : ^__^ (เซ็งอูฐ) เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 21:07:13

ความคิดเห็นที่ 16 นึกถึงหนังเรื่อง Event Horizon จากคุณ : off180 เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 21:20:14

ความคิดเห็นที่ 17 "อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเป็นฝ่ายแพ้น็อคในการแข่งขันครั้งนี้ก็ตาม  แต่หลังจากได้มีการศึกษาผลงานของอดัมส์ในภายหลังแล้ว ในวงการดาราศาสตร์ก็ได้ให้เกียรติอดัมส์เป็นหนึ่งในผู้ร่วมค้นพบดาวเคราะห์ดวงใหม่นี้ด้วยร่วมกับเลอเวริเยร์และแกลเล (ส่วนแอรี่กับชาลลิสนั่นหรือ อย่าหวังเลย)" อยากจะรู้จริงว่า อิตา แอรี่กับชาลลิส พอรู้ว่าตัวเองพลาดที่จะมีชื่อในประวัติศาสตร์โลก อย่างน่าเคกกระโหลกตัวเอง จะพูดว่าอะไรมัง เหอ จากคุณ : Achaki Oddy เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 21:51:42

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะสำหรับ สาระความรุ้ จากคุณ : กุ๊กไก่ไม่ขันมาหาฉันจะกระต๊าก เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:04:23 A:223.207.174.248 X: TicketID:191399

ความคิดเห็นที่ 19 ดาวเคราะห์แคระ ฟังแล้วเหมือนมันเล็กกว่าดาวเคราะห์น้อยอีกนะ ภาษาไทย น่าจะปรับ จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:28:23

ความคิดเห็นที่ 20 ^ เขาก็แปลมาจากภาษาอังกฤษตรงๆ ครับ Dwarf planet แต่จริงๆ ดาวเคราะห์น้อยที่อยู่ในแถบดาวเคราะห์น้อยบางดวงก็ถูกจัดอยู่ในดาวเคราะห์แคระด้วย อย่างเช่น ซีรีส แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 22:33:56 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:33:40

ความคิดเห็นที่ 21 Neptune from "The Planets Suite" HOLST จากคุณ : sb*star เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:42:45

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณค่ะป๋า ปล. หนูเพิ่งรู้ว่าป๋าก็มีสาระเหมือนกันนะเนี่ย...ฮา จากคุณ : samita เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 23:37:58

ความคิดเห็นที่ 23 เห็นกระทู้นี้แล้วคิดถึงน้องวิน จากคุณ : รบมิพัก รักมิยั้ง เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 23:40:34

ความคิดเห็นที่ 24 #20 Planet Dwarf planet Asteroid ผมไม่รู้ว่านักดาราศาสตร์ไทย ปรับชื่อภาษาไทยหรือยัง แต่ผมเห็นว่าน่าจะปรับ ดาวเคราะห์ (Planet) ดาวเคราะห์แคระ (Dwart planet) สะเก็ดดาว หรือดาวจิ๋ว หรือเศษดาว หรือละอองดาว  (Asteroid) (ไม่แน่ใจเหมือนกัน) เพราะถ้าเรียก Asteroid ว่าดาวเคราะห์น้อย นอกจากมันจะดูใหญ่กว่าดาวเคราะห์แคระแล้ว เหมือนว่าความหมายในภาษาอังกฤษก็จะไม่ตรงด้วย เพราะมันไม่ใช่ planet จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 23:45:12

ความคิดเห็นที่ 25 #16 ผมดูหนังเรื่องนี้แล้วหลอนมาก ขอบคุณจขกท.ครับ ที่ช่วยกระตุ้นความอยากรู้เกี่ยวกับดาราศาสตร์ให้ผมอีกครั้ง จากคุณ : tclound เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 00:30:48

ความคิดเห็นที่ 26 ว๊า~~~ เจ๋งไปเลย ขอบคุณสำหรับความรู้ นะคะ จากคุณ : khafre เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 01:13:33

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณสำหรับความรู็ดีๆๆค่ะ จากคุณ : nuanapa เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 07:24:39

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆครับ จากคุณ : rithirong เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 08:07:15

ความคิดเห็นที่ 29 # 12 อะไรกำหนดว่าครบหนึ่งรอบของดาวเนปจูน # 13 หมายถึง ครบหนึ่งรอบ นับจากวันค้นพบครับ Discovery date September 23, 1846 Orbital period 60,190 days  164.79 years http://en.wikipedia.org/wiki/Neptune 1846 + 164 = 2010       .79*12 = 9.48 เดือน นับจากวันค้นพบ 23 กย. 1846 มา 60 190 วันหรือ 164.79 ปี นับจาก 23 กย. 2010 มา 9 เดือนครึ่ง(9.48) คงตกราวเดือนกค.นี้ จากคุณ : ชื่อนี้ได้มั้ยฮะ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 08:10:14

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะ อ่านแล้วเพลินมาก จากคุณ : ป่านฉะนี้เธออยู่ดีไฉน เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 10:10:20

ความคิดเห็นที่ 31 สนุกมากครับ อ่านเพลินเลย จากคุณ : แมลงภู่บนหูกระต่าย เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 16:00:16

ความคิดเห็นที่ 32 สงสัยว่าดาวเคราะห์ก๊าซพวกนี้พื้นผิวจริงๆ เป็นยังไงเหรอคะ จากคุณ : Razit_GenZo เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 18:00:43

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านแล้วสงสารดาวพลูโต อยู่ดีๆก็โดนโหวตออกจากบ้านซะงั้น จากคุณ : ณ มน เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 19:51:08

ความคิดเห็นที่ 34 ค้นไปค้นมา  ไปเจอกระทู้เก่าๆน่าสนใจดี  ^^" http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2007/10/X5953227/X5953227.html จากคุณ : Baritoreca เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 20:02:16

ความคิดเห็นที่ 35 คห 32 ลองอ่านจาก wiki แล้วเข้าใจว่า เปลือกนอกสุดจริงๆ เป็นมหาสมุทรของน้ำ-แอมโมเนีย แล้วถัดลงไปเป็นแมนเทิลที่ประกอบด้วยน้ำ-แอมโมเนีย-มีเทน ที่เย็นจัดจนเป็นน้ำแข็งอีกที ไม่เหมือนแมนเทิลของโลกที่จะเป็นหินที่มีแมกนีเซียมและเหล็กเป็นองค์ประกอบ ดูจากรูปใน คห 29 จะเห็นว่าชั้นที่เป็นบรรยากาศหนามาก แล้วพอพ้นชั้นบรรยากาศก็เป็นแมนเทิลเลย ไม่เห็นส่วนที่เป็นเปลือกเหมือนโลก ก็เลยคิดว่า ชั้นบรรยากาศและเปลือกดาวรวมถึงแมนเทิลของดาวเนปจูนน่าจะมีลักษณะกลืนๆ ต่อเนื่องกันไปจากก๊าซในชั้นบนๆ ลงไปถึงของแข็งที่จมอยู่ด้านล่าง ไม่ได้มีลักษณะเป็นเปลือกดาวที่เป็นของแข็งแยกกับชั้นบรรยากาศอย่างชัดเจนเหมือนกับโลกหรือดาวเคราะห์ที่เป็นองค์ประกอบเป็นหิน ผิดถูกอย่างไรก็ขอให้ผู้เชี่ยวชาญมาอธิบายแก้ไขเพิ่มเติมได้นะครับ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 20:43:56

ความคิดเห็นที่ 36 เยี่ยมครับ ให้กีบ สมเป็นวิทยาศาสตร์หน่อย เบื่อพวก 10 อันดับมากช่วงนี้ จากคุณ : โคอีสีอิฐ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 00:47:37

ความคิดเห็นที่ 37 สีเหมือนโลกเราเลยแหะ จากคุณ : vn, man เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 16:06:05

ความคิดเห็นที่ 38 ดีแล้วที่เราไม่ได้อยู่เนปจูน ไม่งั้นคงต้องตายก่อนได้โบนัสแน่ๆ จากคุณ : แอคโชนบริเค เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 16:29:55

ความคิดเห็นที่ 39 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 19:35:15

ความคิดเห็นที่ 40 ทำไมดาวเคราะห์วงในเป็นหิน วงนอกเป็นแก๊สครับ จากคุณ : Adios2nd เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 00:08:54

ความคิดเห็นที่ 41 ยาว เลยยังไม่ได้อ่าน แต่อยากถามว่า รู้ได้ยังไงว่ามันครบรอบตรงไหนอ่ะครับ นับตรงไหนเป็นจุดเริ่มต้น ถ้ามีคำตอบแล้วในเนื้อหาก็ขออภัยครับ จากคุณ : Acater เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 54 18:56:07

ความคิดเห็นที่ 42 เสียงเพรียกเรียกหาจากดาวเกตุ จากคุณ : Mazzor เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 54 19:21:18

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ พอดีมีข้อสงสัยเกี่ยวกับระบบสุริยะนิดนึงครับ อาจไม่ค่อยเกี่ยวกับดาวเนปจูน สงสัยว่าดาวเคราะห์ทั้งหมด อยู่ในระนาบเดียวกัน หรือใกล้เคียงกันใช่มั้ยครับ แล้วถ้าในระนาบเดียวกัน เป็นไปได้มั้ยที่จะพบ ดาวเคราะห์ที่หนุนรอบดวงอาทิตย์ในระนาบอื่น เช่น แนวแกน X Y อ่ะครับ จากคุณ : หลับเลยป้าย เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 54 20:58:19

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณ จกท สำหรับความรู้ จากคุณ : บ้านอยู่ริมเล เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 11:40:00

ความคิดเห็นที่ 45 แล้วดาว นาเม็ก ละ จากคุณ : ชิชา หล่อ เก่ง เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 17:03:03

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ลูกสาวเเม่ (ผีเสื้ออายุสั้นแต่มันสวย) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 18:15:00

ความคิดเห็นที่ 47 คห 43 เป็นไปได้ยากมากครับ เพราะตามการสันนิษฐานของนักดาราศาสตร์ เชื่อว่าระบบสุริยะเกิดจากการรวมตัวของกลุ่มฝุ่นและก๊าซที่หมุนวนเป็นรูปจานแบนๆ มวลสารส่วนใหญ่ตรงกลางรวมกันเป็นดวงอาทิตย์ ส่วนที่เหลือก็กลายเป็นดาวเคราะห์และเทหวัตถุอื่นๆ ทำให้ดาวเคราะห์ทั้งหมดโคจรรอบดวงอาทิตย์ในแนวระนาบเดียวกัน ถ้าจะเกิดการโคจรรอบดวงอาทิตย์ในแนวอื่นๆ ได้ คงต้องเกิดจากการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงมาก เช่นมีดาวฤกษ์ดวงอื่นๆ ผ่านมาในรัศมีใกล้เคียงกับระบบสุริยะ แต่ก็ยังไม่มีหลักฐานใดๆ ที่ยืนยันว่าเคยมีเหตุการณ์อย่างนั้น จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 18:28:10

ความคิดเห็นที่ 48 วิดีโอแสดงภาพดาวเนปจูนจากยานอวกาศ Voyager 2 ซึ่งเป็นยานอวกาศลำแรกและลำเดียวที่บุกประชิดตัวดาวเนปจูนเมื่อปี 1989 http://youtube.com/watch?v=DCrsBoasg3w เผยแพร่โดย mk จาก ReadWriteWeb http://jusci.net/node/1946 จากคุณ : Prof.Sirius เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 17:05:07