ความคิดเห็นที่ 1 ต้องถามก่อนว่าจะมองมุมไหนล่ะครับ ? การกระทำของท่าน ย่อมมีทั้งผลดีและไม่ดีในตัวอยู่แล้วครับ ถ้ามองในมุมแบบหนัง ๓๐๐ ก็ไม่ได้ผิดอะไร ถือว่าทำหน้าที่เต็มที่ ตามที่นักรบจะทำแล้ว ถ้ามองในมุมนักวางแผน ท่านก็ไม่ได้ทำอะไรถึงกับผิดพลาด ถ้าจะพลาด ก็พลาดเพราะว่า ท่านประเมินความเสี่ยงเรื่องของออกญารัตนาธิเบศร์น้อยเกินไป ในความเห็นส่วนตัวของผม ต่อให้ท่านไม่อาสาลงมารบที่หาดหว้าขาว ท่านก็น่าจะทำประโยชน์ได้มากกว่านี้ เพราะกำลัง ๔๐๐ คน ถ้าแต่งเป็นกองโจรดี ๆ ก็สามารถตัดการส่งเสบียงพม่าได้สบาย ๆ เพราะบริเวณแขวงวิเศษไชยชาญบ้านของท่าน คือแหล่งข้าวชั้นดี ที่พม่าต้องมาเก็บเกี่ยว เหมือนกับที่ชาวบ้านระจันทน์ ได้ต่อสู้ไว้ได้หลายหน ถ้าท่านสามารถรวบรวมกองโจรได้ ก็คงทำให้พม่าคงหัวเสียไม่น้อยครับ แต่ถึงอย่างไร วีรกรรมครั้งนี้ของท่านก็ต้องสรรเสริญเอาไว้ครับ ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ตาม จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:20:40

ความคิดเห็นที่ 2 เพลงเพราะมากๆ จากคุณ : ถั่งโถมโหมแรงใจ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:24:58

ความคิดเห็นที่ 3 กล้าหาญครับ แต่ ขาดนักวางแผนดีๆ ก่อสงครามกองโจร จะถ่วงเวลาเดินทัพของพม่าได้ดีกว่าครับ จากคุณ : Ice-man เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:50:23

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบรายการนี้ เพราะยังมีวีรชนคนกล้าที่เสียสละเลือดเนื้ออีกมากมายนัก ชีวิตกู...จบ แต่ประเทศชาติ...จะไม่จบ  (พูดแบบนี้หรือเปล่าจำไม่ค่อยได้) ขอเชิดชูวีรชนผู้กล้าทุกท่านครับ จากคุณ : ชอบเหมือนกัน (ฟ้าสีหมอก) เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:51:05

ความคิดเห็นที่ 5 มองในมุมหนังนี่แหละครับ เพราะกองกำลังของแกก็เข้มแข็งพอสมควร และไม่น่าพาคนไปตายด้วยเรื่องเล็กแค่นี้ อย่างที่คุณ ค.ห. 1 บอกละครับว่าควรคิดให้มาก       สรรเสริญนั้นควรอยู่แล้วครับเพราะท่านตายในหน้าที่ และบ้านเมืองก็มีแต่เล่นพรรคเล่นพวก ในเมืองกรุงเองพระเจ้าเอกทัศน์ยังไม่แต่งทหารออกมารับศึกเต็มตัว มีการหนีทัพเยอะมากเพราะขาดความสามัคคี       ถ้าถามผมว่าหนังดีใหม ผมว่าดีกว่าหนังตำนานสมเด็จพระนเรศารด้วยซ้ำตามแบบคนชอบดูหนังปาร์มอะนะ      แต่ท่านไม่น่าทำแบบนี้เลยหรือเชื่อใจว่ากองหนุนจะมาช่วยทันแล้วโดนทิ้ง ถ้ามองให้ไกลแล้วทำอย่างพระยาตากคงได้ชื่อมากกว่า 2 บรรทัด ประมานนี้นะครับผมว่าหนังอยากให้คนไทยดูความเสียสละจะได้สามัคคีแต่หนังก็บอกอยู่แล้วคนหวังผลประโยชน์มันก็เอาหน้าแล้วว่าคนอื่นทั้งนั้นละครับ จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:51:52

ความคิดเห็นที่ 6 ตายถึงจะเป็นวีรชนได้ จากคุณ : eawpk เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:00:27

ความคิดเห็นที่ 7 ในห้องสมุดเคยมีคนตั้งกระทู้นี้ไว้ ช่วงที่เรื่องกำลังเข้าฉาย ในตัวพระราชพงศาวดารเองจะมีส่วนที่แตกต่างกับในสารคดีอยู่บ้าง คือในพระราชพงศาวดาร จะระบุว่าพระยารัตนาธิเบศ มอบหมายให้ขุนรองฯ(พร้อมพลอาสา 400) กับทหารอื่นอีก 500 ไปตั้งค่ายคอยรับพม่าที่ตำบลหว้าขาว ซึ่งตรงนี้ ในพงศาวดารก็มีข้อแตกต่างกันอยู่เล็กน้อย คือบางฉบับจะบันทึกไว้ว่า ขุนรองฯกับกองอาสา 400 ไปตั้งค่ายรอรับพม่าอยู่ก่อน เมื่อเกิดการประทะกับพม่าที่ยกมาถึง พระยารัตนาธิเบศ จึงส่งทหารไปสมทบอีก 500 ทีหลัง http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10800000/K10800000.html จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:10:07

ความคิดเห็นที่ 8 กรรมแล้วไง ขุนรองปลัดไม่มีจริง(ที่เป็นชาวบ้าน) เป็นถึงท้าวพระยาเชียว จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:13:54

ความคิดเห็นที่ 9 นี่ห้องหว้ากอ ใช่มั้ยครับ จากคุณ : werty_max เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:20:53

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ย่อยเทคทหารครับ คุยเรื่องกลยุทธอยู่ ไม่ทราบติดต่อเรื่องอะไรครับ จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:22:13

ความคิดเห็นที่ 11 ส่วนที่ต่างกันคือ หากยึดตามพงศาวดาร การที่ขุนรองฯ ต้องไปตั้งทัพอยู่ที่หว้าขาว จะเป็นในลักษณะถูกมอบหมายหน้าที่ให้ เหมือนทหารกองหนึ่ง แต่ในสารคดี จะเป็นการอาสานำไพร่พลไปเอง ด้วยใจที่รักชาติ ส่วนที่เหมือนกันคือ พระยารัตนาธิเบศดูจะไม่ให้การสนับสนุนกองทหารที่ตั้งค่ายอยู่ที่หว้าขาวมากเท่าที่ควร ส่วนที่ต่างกันคือ ในพงศาวดารบันทึกว่าเมื่อพม่าตีทัพที่หว้าขาวแตก ทหารบางส่วนที่รอดมาได้ กลับมารายงานพระยารัตนาธิเบศว่าทัพที่หว้าขาวถูกพม่าตีแตกแล้ว พระยารัตนาธิเบศเกิดความกลัวก็สั่งให้เลิกทัพหนีไป โดยไม่เข้าต่อสู้ต้านทานกับทัพพม่าต่อ ส่วนในสารคดี พระยารัตนาธิเบศ จะยืนมองขุนรองฯถูกสังหารอย่างดูดาย ซึ่งจุดนี้ ในสารคดี อาจต้องการสื่อให้เห็นว่า ในยามที่บ้านเมืองกำลังมีภัยถูกรุกราน (หรือมีข้อพิพาท เกิดการสู้รบ) ในขณะที่คนอย่างขุนรองฯ กำลังเข้าสู้รบกับศัตรู (ผู้มารุกรานต้องการแย่งดินแดน)ด้วยเลือดรักชาติ แต่ก็ยังมีคนที่ดูดายไม่ยอมช่วยเหลือ (คือไม่เห็นด้วยและไม่ยอมรวมเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยการเข้าสู้รบกับศัตรูผู้ต้องการดินแดน) ซึ่งคนเหล่านี้เป็นคนที่น่าละอายเช่นเดียวกับ พระยารัตนาธิเบศ จากจุดนี้เองจึงทำให้สารคดีได้รับคำชมอย่างมาก ว่าตรงกับสถานการณ์ในปัจจุบันเสียเหลือเกิน จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:22:51

ความคิดเห็นที่ 12 ผมว่าต้องเข้าใจมุมมองด้วย ว่าเป็นเป็นคนเล็ก ๆ ไม่มีข่าวกรองอะไร จะไปรบแบบกองโจร ไม่ง่าย จะไปเทียบกับพระยาตากก็ไม่ถูก เพราะนี่ขุน นั่นพระยา จากคุณ : ผู้เฒ่าสายลม เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:25:37

ความคิดเห็นที่ 13 "เอาในมุมหนังนะครับ" 1. ไม่รู้จักประเมินสถานการณ์  ถึงจะรู้ว่า การบริหารภายในเหลวแหลก แต่มองไม่ขาดว่า ดั่งที่ว่า ไม่รุ้เขาไม่รู้เรา รบกี่ครั้งก็แพ้ครับ 2. ไม่หาพันธมิตรที่ชัดเจน อาศัยแต่คนในพื้นที่ตนเองอย่างเดียว  อย่างสามก๊ก  เล่าปี่ยังต้องไปร่วมกับ ซุนกวนเลยครับ 3. ไม่ใช่ชัยภูมิให้เป็นประโยชน์  การซุ่มโจมตีนั้น ถ้าจะทำก็ต้องทำให้สำเร็จ เพราะ ถ้าไม่สำเร็จ ฝั่งตรงข้ามจะระวังตัวมากขึ้นและยากต่อการซุ่มครั้งต่อไป     นอกจากนี้ ทำไม ไม่เลือกยุทธวิธีใช้ไฟเผาป่า เพราะเป็นป่ารกชัก การเผาย่อมลดกำลังคนไปได้ พร้อมทั้ง ถ่วงเวลาได้ดีกว่า 4. เป้าหมายคือการถ่วงเวลา ไม่ใช่รบชนะ   เป้าหมายแรกจึงไม่ใช่ตัวแม่ทัพหรือผู้นำศึก หรือการไปลดจำนวนทหาร  แต่ผมเห็นว่าคือ กองเสบียง นี่เป็นจุดอ่อนของฝ่ายรุกอยู่แล้วครับ จึงควรเล่นที่หน่วยสเบียงก่อน สรุป - ไม่มีมีข้อมูล - ไม่มีวิสัยทัศน์ - ขาดการวางแผน - ไม่รู้จักหาปราชญ์ผู้รู้ แค่ข้อแรกก็อาจจะทำให้แพ้ได้แล้วครับ  แต่สภาพการณ์ตอนนั้น  การเลือกที่จะหนี ผมว่าไม่ใช่ทางที่ไม่รักชาติ  หาแต่หนีไปเพื่อรวบรวมกำลัง ที่มั่นใจว่าจะชนะได้ ผมเชื่อว่าเป็นทางที่ถูกต้องกว่าครับ จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:34:38

ความคิดเห็นที่ 14 แต่ที่ดูหนังเรื่องนี้มาประเด็นหลักของผมเท่าที่ดูมารู้สึก"ปลง"มากกว่า ปลงตรงที่ ว่า ประเทศไทยเรานี้นับแต่กรุงศ​รีอยุทธยาเป็นราชธานี มันก็ฆ่าแกงเพื่อแย่งชิง อำนาจของชนชั้นปกครองกั​นมาแบบนี้นานแล้วหรือ ปัจจุบันมันไม่ได้แตกต่างกัน เลยหรือ มันเป็นเกมส์เเห่งอำนาจ ใครๆก็จะบอกว่าตัวเองดีกว่าอีกคน เห็นอำนาจ วาสนา บารมี มากกว่าประเทศชาติ หากไม่ได้อำนาจมาโดยชอบธรรมก็หักเอามัน ลงเสียให้ได้มา แล้วสุดท้ายก็หักกันฆ่าแกงกันได้​แม้แต่พี่น้องท้องเดียวกันก็ไม่​เว้น โดยใช้คำที่ดูดีแทนการกระทำว่าทำเพื่อประเทศชาติ  ปัญหาของบ้านเมืองมันเกิด จากคนมีอำนาจกับคนที่ต้องการแย่งชิงอำนาจเสียมากกว่า  แล้วสุดท้ายเคราะห์ กรรมมันเลยไปตกที่ประชาชนเบื้​องล่างที่ต้องพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้​วย ถึงเวลาที่ ต้องแก้ปัญหามันก็ไพร่พลตาดำๆอดมื้อกินมื้อต้องจับดาบทิ้งลูกเมียมาตายอย่างไร้ ค่าไม่ได้รับการบันทึกแม้แต่ชื่อ จากคุณ : Big Worm. เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:41:04

ความคิดเห็นที่ 15 พูดถึง พระยารัตนาธิเบศ ผู้ตาขาว ผมไม่ทราบว่าระเบียบทัพในครั้งกระโน้นเป็นอย่างไร แต่ตัวอย่างในสงครามที่ยังอาศัยการยกพลจำนวนมากเข้าโจมตี อย่างสงครามโลกครั้งที่ 2 การยกพลจะมีกำหนดจุดรวมพลที่แน่นอน และหากทัพถูกข้าศึกตีแตก ผู้นำกองร้อย กองพล นั้นๆ ย่อมต้องตัดสินใจสั่งการที่ชัดเจน ว่าจะให้ทหารที่แตกทัพถอยไปที่จุดตั้งรับ หรือจุดรวมพลที่ไหน ยังไง ถ้าไม่เช่นนั้นคงเกิดความระส่ำระสาย และจะยิ่งเสียหายมากกว่าเดิม ซึ่งจุดรวมพล ในกรณีที่ทัพถูกตีแตก อาจมีการกำหนดเอาไว้ในยุทธวิธีตั้งแต่แรก หรืออาจปล่อยให้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้คุมกองทัพนั้นๆ ในกรณีของพระยารัตนาธิเบศ เป้าหมายทางยุทธวิธีคือยกทัพหนุนไปเสริมกำลังให้กับทัพหน้า แต่เมื่อทัพหน้าแตกเสียแล้ว ก็เท่ากับว่าเป้าหมายของยุทธวิธีนั้นไม่มีทางสำเร็จแล้ว ดังนั้นการดำเนินยุทธวิธีต่อไปของทัพหนุนคืออย่างไร ซึ่งตรงนี้ก็พูดยาก เพราะในพงศาวดารก็ไม่ได้บันทึกเรื่องละเอียดขนาดนั้นไว้ หรือบางทีก็อาจไม่ได้มีการวางแผนการที่รัดกุมชัดเจนหรือเผื่อรองรับในกรณีที่ทัพหน้าแตกไว้เลย ดังนั้นพระยารัตนาธิเบศอาจเป็นได้ทั้งคนขี้ขลาดตาขาว ที่ไม่กล้าขัดวินัยทัพ โดยการเข้าช่วยเหลือขุนรอง(ในสารคดี) หรือไม่กล้ารั้งทัพรอประทะกับพม่า (ในพงศาวดาร) หรือเป็นได้ทั้งผู้ที่รักษาวินัยทัพอย่างเคร่งครัด ผู้ดำเนินตามยุทธวิธีที่ได้รับมอบหมายมาอย่างรอบคอบ แต่ทั้งในพงศาวดารและสารคดีเองก็ระบุถึงลักษณะการกระทำของพระยารัตาธิเบศไว้โดยค่อนไปในทางขี้ขลาด จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:52:24

ความคิดเห็นที่ 16 คห. ๑๔ ประวัติศาสตร์ทุกชนชาติในโลกนี้ ล้วนแต่มาจากการแย่งชิง ยศและอำนาจด้วยกันทั้งนั้นแหละครับ จะเว้นสยามประเทศไว้ก็ไม่ถูก ดังที่มีคนเคยกล่าวไว้ว่า "ประวัติศาสตร์ของทุกชนชาติ ก็คือโศกนาฎกรรมดีๆนี่เอง" และจะยังเป็นเช่นนี้ต่อไปตราบที่ยังคงมีสิ่งมีชิวิตที่เรียกว่ามนุษย์อยู่ จากคุณ : จริงไหม (ฟ้าสีหมอก) เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:54:05

ความคิดเห็นที่ 17 ความคิดเห็นที่ 14 หลังจากรับชมแล้วรู้สึกเหมือนกันคือ ถึงชนชั้นวรรณะสูง จะแก่งแย่งชิงดี หรือทำเรื่องเสื่อมเสียกันซักแค่ไหน ขอเพียงไพร่ๆ มีสำนึกรักในบ้านเกิดเรือนตาย พร้อมจะเอาชีวิตเข้าแลกเมื่อภัยมา เท่านี้ประเทศชาติก็จะยังคงดำรงสืบไปได้ (มองในมุมกลับคือ อย่าไปสนใจหรืออย่าคิดสนใจ ว่าชนชั้นวรรณะสูงเขาจะประพฤติตัวยังไง หรือทำอะไร แค่ชนชั้นล่างมีเลือดรักชาติเอาไว้ เท่านั้นก็พอ) จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:58:15

ความคิดเห็นที่ 18 จากตัวหนังนะครับข้อบกพร่องใหญ่หลวงคือ EGOมันค้ำคอปลุกระดมลูกศิษย์ มารบจะให้ถอยง่ายๆได้ไง บางครั้งเรื่องศักดิ์ศรีถึงคราวจำเป็นมองให้กว้างให้ไกล ก็ต้องสลัดทิ้งได้เพื่อการณ์ใหญ่ภายหน้า วีรบุรุษหลายคนตกม้าตายต้องมาสังเวย ชีวิตเพราะยังติดห่วงที่ผู้มีอำนาจสร้างไว้ผูกมัดเพื่อง่ายต่อการใช้งาน ลองคิดดูถ้าสมัยเสียกรุงศรีครั้งที่1 สมเด็จพระมหาธรรมราชาได้รับแต่งตั้งจาก บุเรงนองให้ปกครองอโยยาในฐานะประเทศราชถึงขนาดรับญาติกับบุเรงนอง ในฐานะญาติผู้ใหญ่ หากยังยึดติดศักดิ์ศรียอมตายดีกว่าเป็นข้าหงสา สู้ตายซะ ตอนนั้น เราจะยังได้ดูหนังตำนานสมเด็จพระนเรศวรภาค1ยันภาค4,5,6,7...... ที่กำลังจะสร้างหรือไม่ จากคุณ : กองกำลังธัญพืช เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 20:14:41 A:125.25.238.205 X: TicketID:315997

ความคิดเห็นที่ 19 1. ผมมองว่าการเสียสละของรองปลัดชูและทหารอีก 400-900 คนนั้น กระทำเพื่อถ่วงเวลาให้ทัพของพระยารัตนาธิเบศน์ถอยไปถึงเพชรบุรีครับ เนื่องจากกองทัพพม่าข้ามด่านสิงขรมาแล้ว มีรายงานว่าไพร่พลเกินกว่า 8 หมื่นคน (แต่จริงๆมีราวๆ 7-8 พันคนเป็นทัพหน้า ส่วนทัพหลวงของอลองพญากำลังข้ามภูเขามา) ส่วนกองทัพหน้าของพระยารัตนาธิเบศน์มีแค่ 5-6 พันคน และอยู่ห่างจากแนวทัพใหญ่ที่เมืองราชบุรีราวๆ 2-3 วันในการเดินทัพ ถ้าทัพทั้งหมดของพระยารัตนาธิเบศน์ปักหลักต่อสู้ที่หว้าขาว หรือเมืองกุยบุรี ก็เป็นไปได้ยากที่จะยันทัพพม่าเอาไว้ได้ครับ แถมชัยภูมิแถวนั้นเป็นที่ราบแคบๆริมชายฝั่ง หากถูกล้อมที่กุยบุรีก็จะโดนตัดขาดจากการหนุนของทัพใหญ่ที่ราชบุรีโดยสิ้นเชิง เมืองกุยและเมืองปราณบุรีก็เป็นเมืองเล็ก ไม่มีป้อมค่ายพอจะใช้ตั้งรับได้ ดังนั้นทางเลือกที่จะไม่ให้ทหาร 5-6 พันคนที่เป็นทัพหน้าโดนทำลายหมด ก็คือต้องหาทางถอยไปเพชรบุรี เมืองที่มีป้อมค่ายแข็งแรงกว่า อยู่ใกล้ทัพใหญ่มากกว่า และใช้ยันข้าศึกได้ครับ แต่เพื่อชะลอทัพของพม่าไว้ที่หว้าขาว เลยต้องทิ้งหน่วยล่อหรือถ่วงเวลาเอาไว้นั่นแลครับ และปลัดชูท่านก็ทำบรรลุเป้าหมายคือ ถ่วงเวลาทัพหน้าของพม่าได้ 1 วันเศษๆ นานพอที่ทัพของพระยารัตนาธิเบศน์จะถอยไปถึงเพชรบุรีได้ 2. ตอนนั้นไพร่พลทางที่ยกไปตั้งรับที่ภาคใต้มีไม่มากครับ เพราะอยุธยาคาดการณ์ว่าพม่าอาจจะยกมาหลายทาง เลยแบ่งทหารออกไปตั้งรับที่ท่ากระดาน (กาญจนบุรี) และด่านแม่ระมาด (ที่เมืองตาก) แถมยังแบ่งกำลังไปรับทางเมืองพิชัยอีก เพราะคิดว่าพม่าจะยกลงมาทางเหนือ ทำให้ทัพที่มีจำกัดต้องกระจัดกระจายออกไป หากทัพหน้าของพระยารัตนาธิเบศน์แพ้หมดที่หว้าขาว ทัพ 7 หมื่นของอลองพญาจะบุกถึงเพชรบุรีภายในแค่ไม่กี่วัน และเมืองราชบุรีจะยันไม่อยู่ แถมซื้อเวลาได้ไม่นานพอให้ถอนทัพจาก 3 ทางลงมาหนุนทัพ อลองพญาจะบุกถึงอยุธยาภายในแค่ 15 วัน ไม่ใช่ 2 เดือนแบบที่เกิดในประวัติศาสตร์นา 3. ตอนนั้นพม่ายึดตะนาวศรีได้แล้ว เมืองมะริดและทวายก็โดนยึดไป ทำให้พม่ามีแหล่งเสบียงที่พร้อมจะลำเลียงข้ามภูเขามาได้ครับ การตั้งรับที่หว้าขาวหรือกุยบุรีจึงกระทำได้ยาก 4. ดังนั้นการเสียสละของรองปลัดชูและทหารอีก 4-9 ร้อยคน ได้ช่วยให้ทัพใหญ่และทัพหน้าที่ยกไปทางใต้ไม่โดนทำลายในตอนนั้นครับ แต่ทั้งหมดก็แตกพ่ายไปจากราชบุรีและเพชรบุรีอยู่ดี จนต้องไปรวมทัพตั้งแนวรับสุดท้ายกันที่สุพรรณบุรี ยันพวกพม่าได้ 2 สัปดาห์เศษๆ ก่อนจะถอยเข้ากรุงกันไป ซึ่งก็ซื้อเวลาได้นานพอให้ในกรุงเทครัวเมืองรอบๆเข้ามาได้แล้ว จัดเตรียมการตั้งรับพร้อมแล้ว และยื้อเวลาจนถึงเดือน 5 กว่าพม่าจะมาล้อมกรุงได้ครับ ตอนนั้นอลองพญาเองก็ไม่ได้คิดจะมาทำศึกยืดเยื้อแน่ๆ ต้องการจะเผด็จศึกให้ได้โดยเร็ว พอเสียเวลาไปตั้ง 2 เดือนเศษๆกว่าจะเข้าล้อมกรุงได้ ก็ใกล้จะเข้าหน้าฝนแล้ว ล้อมกรุงเอาไว้ 1 เดือนจนถึงเดือน 6 ยังทำอะไรไม่ได้ เลยต้องถอนทัพกลับ เพราะอลองพญาบาดเจ็บหรืออะไรก็ตาม แต่ผมคิดว่าแม้อลองพญาไม่บาดเจ็บ พระองค์ก็คงจะต้องถอนทัพอยู่ดี เพราะใกล้จะเข้าหน้าฝน และน้ำจะเริ่มหลากในเดือน 9 แถมตอนนั้นทัพพม่าไม่ได้กวาดหัวเมืองทางเหนือ อยุธยายังมีทัพหัวเมืองเหนืออยู่จำนวนมาก ที่พร้อมยกลงมากระหนาบตีพม่าเมื่อน้ำหลากมาครับ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 20:26:59 จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 20:20:51

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าจะพูดถึงเรื่องวางแผน ผมว่าขุนรองท่านเป็นชาวบ้านธรรมดานี่ครับ คงไม่มีหน่วยข่าวกรอง หรือชำนาญการรบเท่าทหารที่ถูกฝึกมา จากคุณ : นายชอล เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 21:24:24

ความคิดเห็นที่ 21 จะเอาตามหนัง ซึ่งเป็นเรื่องแต่ง หรือว่าตามพงศาวดาร ซึ่งก็ยังไม่แน่ชัด แต่อย่างน้อยก็เป็นหลักฐานเดียวที่พูดถึงดีล่ะครับ? เพราะถ้าโต้แย้งกันด้วยฐานความคิดคนละแบบกัน ก็คงพูดกันไม่รู้จบกันนั่นแหละ ยิ่งพูดถึงแนวคิดรัฐชาติ ในขณะที่จริงๆยังเป็นระบบอาณาจักร ที่ใช้การกวาดต้อนชาวบ้านมาเป็นทหารเลวกันอยู่เลย มันจะยิ่งหลงไปคนละทาง เลือดรักชาติ จะมีกับชาวบ้านที่โดนกวาดต้อนไปมาตลอด ยามแต่ละฝ่ายชนะสงครามได้หรือ? จากคุณ : ....4จุด เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 21:40:38

ความคิดเห็นที่ 22 #19 วิเคราะห์ได้เยี่ยม ยกนิ้วให้ หนังอิงประวัติศาสตร์ไทยโดนครอบงำด้วยกระบวนทรรศ์ของคนยุคนี้ เอะอะไรต้องดรามา เบิ่งตาโตเคียดแค้น พร่ำบ่นแต่คนไทยไม่รักชาติ ปล่อยให้กรูรักราชาติอยู่คนเดียว คิดทั้งวันทั้งคืน บรรยายอยู่แบบนี้ทั้งเรื่อง คนสมัยก่อนทำศึกกัน ความตายถือเป็นเรื่องเล็กมาก เขาเอายุทธศาสตร์หลักไว้ก่อน ทำหนังประวัติศาสตร์ทีต้องดูไปกราบไป ขัดคอขัดขานิดนึงอาจจะกลายเป็นคนไม่รักชาติ ไม่สามัคคี ไม่เสียสละ สงครามถ้าวางกลยุทธผิด แล้วมัวแต่สามัคคี ไม่มีใครกล้าทักท้วง ก็สิ้นชาติ การสร้างสื่อมาสอนคนไทยให้สามัคคี โดยไม่ให้คิดว่าสิ่งนั้นถูกหรือผิด นั่นไม่ต่างอะไรกับการต้อนสัตว์เลี้ยงกลับคอกหรอก จากคุณ : ตีสี่ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 23:20:44 A:223.205.176.253 X: TicketID:322953

ความคิดเห็นที่ 23 เอ้าให้กิฟเพลินกระทู้คุณเจดีกับของตัวเอง กิฟหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้อยากให้หลายๆความเห็นนะ^^ พระยารัตนาธิเบศอาจทำถูกก็ได้ครับ สู้ไม่ได้ยังฝืนสู้อาจจะตายกันหมด แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 54 01:33:37 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 00:49:56

ความคิดเห็นที่ 24 ดูจากในหนัง และ ศึกษาประวัติศาสตร์ชาติ ตัวเองแล้ว ท่านขุนรองปลัดชู ทำดีที่สุดเท่าที่ทำได้แล้ว เมื่อในกรุงศรี มีแต่ไล่ฆ่ากันเองเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ไม่มีใครนึกถึงแผ่นดิน ท่านขุนรองปลัดชู ไม่ได้เป็นเจ้าเมือง จะกระทำการอย่างไรได้ ขนาดสมเด็จพระเจ้าตากสิน  เป็นพระยาตาก เจ้าเมืองตาก เข้ากรุงมา ยังทำอะไรเพื่อแผ่นดินไม่ได้ จนต้องตัดสินใจ ฝ่าวงล้อมออกไป คำสั่ง การบังคับบัญชา มี ขั้นตอนมีตำแหน่ง ยังไม่ได้รับคำสั่งทำเองก็โดนลงโทษได้ ถ้ามองภาพรวม โดยมุมองของคนในยุคนี้ อาจมองว่าทำผิด ถ้ามองแล้วสมมุติตัวเอง อยู่ในยุคสมัยนั้น จะทำเช่นไร ไม่มีแผนที่ไม่มี Gps แบบสมัยนี้นะเออ ไปต่างถิ่นหลงทางได้ง่ายๆ แถมบางทีก็จะัเจอ คนกรุงศรีอยุธยาแต่ใจหงสาวดี เอาได้ จากคุณ : mu-wat เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 11:22:57

ความคิดเห็นที่ 25 แหม๋   เวลาหวยออกแล้ว  นี่ตีเลขเก่งกันจัง เรื่องราวของ ขุนรอง  มันก็เหมือนความผิดพลาดหลายๆเรื่องในประวัติศาสตร์นั่นละครับ  ที่เมื่อมันเกิดไปแล้ว  และเรามาวิเคราะห์ดู  เราก็จะมีคำถามว่าทำไมไม่ทำแบบนั้น  ทำไมไม่ทำแบบนี้ แน่นอนครับ  ถ้าขุนรองแกฟื้นคืนชีพมานั่งเล่นหว้ากอตอนนี้  แกก็คงเลือกเส้นทางที่ดีกว่านี้ได้แน่ๆ ปัญหาคือ  ในตอนนั้น  เวลานั้น  ท่านผู้ตอบทั้งหลาย แน่ใจได้ยังไงว่าตัวเองจะตัดสินใจได้ดีกว่าขุนรอง อย่าลืมว่า  ที่ท่านตอบอยู่ขณะนี้  มันเหมือนท่านเปิดหน้าสุดท้ายของนิยาย  ที่บอกหมดแล้ว ใครอยู่ ใครตาย ใครแพ้ ใครชนะ  ไอ้นั่นโกง ไอ้นี่ขี้ขลาด ไอ้โน่นทรยศ ฯลฯ แต่ขุนรอง แกไม่ได้รู้ด้วยนะครับ  ถ้าแกรู้  แกอาจบอก ตูอยู่บ้านเฉยๆ ก็ได้ ยังไงกรุงศรีก็รอดอยู่แล้ว เพราะงั้นกับคำถามที่ จขกท ถาม  ผมมองว่า ขุนรอง แกทำดีที่สุด ตามข้อมูลที่แกมีอยู่ในขณะนั้น การจะตัดสินว่าแกทำถูกหรือไม่จากข้อมูลที่เรารู้มากกว่า  ผมว่าไม่ยุติธรรม จากคุณ : ARMS STRONG เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 13:36:29

ความคิดเห็นที่ 26 แกก็ทำดีที่สุดแล้วนะ     ที่พยายามจะซื้อเวลา       แล้วถ้ามองตามหนัง    ก็ควรให้เครดิตฝ่ายศัตรูที่แก้เกมส์ออกมาดีกว่า จากคุณ : rcs1 เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 17:21:28

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นด้วยกับ  คห.25 จากคุณ : นักเลงสวรรคโลก เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 17:39:52

ความคิดเห็นที่ 28 ตอบ 25 ครับ ผมว่าแกออกจะมั่นใจฝีมือตัวเองมากไปนะครับ อย่างเร่งเดินทัพทั้งวันทั้งคืนทั้งๆที่เหนื่อยล้ากันแล้ว พม่ารู้ว่าเขามี 8000 ต่อ 400 ตามหลักพิชัยสงครามห้ามออกรบแล้วครับ ขงเบ้งว่าไว้ น้อยกว่าซุ่มโจมตีใช้ไฟ มากกว่ารีบเข้าตี เท่ากันตั้งค่ายยันไว้รอดูสถานะการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าอย่างไรถ้าผมเป็นท่านคงไม่ออกรบถ้าไม่รู้เขารู้เรา   ไม่งั้นก็มาพร้อมทัพพระยารัตนาธิเบศครับ การสู้ตายเพื่อชาติกับการไปฆ่าตัวตายมันต่างกันมากนะครับ ผมว่ากรณีนี้ท่านตายไปแล้วยกย่องถือว่าดี แต่ท่านก็ทำผิดจริงๆครับ อนาคตเกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีก ไม่พากันไปตายอีกหรือครับ ถ้าไม่บอกว่าท่านคิดผิด จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 18:58:38

ความคิดเห็นที่ 29 แต่สงสัยว่าพม่า จะมาตีกรุงศรีอยุธยา จึงไปเริ่มแถวกุยบุรี หรือว่า ใช้ไพร่พล จาก ทวาย มะริด ตะนาวศรี เป็นหลัก แล้วยกทัพข้ามเขามาก็ไม่ใช่ง่าย จากคุณ : หมอดาริน เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 19:28:56

ความคิดเห็นที่ 30 /\ /\ พม่าข้ามมาตีเราง่ายกว่าเรายกไปตีพม่าครับ แถวนั้นมีด่านสิงขร(ตรง จังหวัดประจวบฯ) เดินข้ามเขามาก็ถึงบ้านเราแล้วครับ ในขณะที่บ้านเราต้องเดินข้ามเขาตะนาวศรีไปตีเขา ยกตัวอย่างสมัย ร.๑ ที่จะทรงยกไปตี ตะนาวศรี ทวาย และ มะริด คืนจากพม่า ก็ยังต้องสูญเสียไพร่พลไปไม่น้อย บางรายช้างตกเขาตายไปพร้อมกับควาญก็มี พอตี มะริด ทวาย ตะนาวศรี ได้ ก็มีปัญหาเรื่องการสนธิกำลัง เพราะพม่าบุกทั้งสองทาง ในขณะที่ทัพเรือของเรายังไม่พร้อม แถมพวกทวายที่โลเล เดี๋ยวเข้ากับเรา เดี๋ยวเข้ากับพม่า ก็ทำให้ทัพเราค่อนข้างจะเสียเปรียบมากครับ ในการศึกหนนี้ สยามต้องเสียออกญามหาโยธา(ปลี) สมุหพระกลาโหมคนแรกของกรุงรัตนโกสินทร์ แบบหาศพไม่เจอด้วยครับ ================================================= ท่าน จขกท ครับ เรื่องการตัดสินใจของท่านขุนฯ ผมว่า ป่วยการจะเดาต่อไปครับ เพราะอย่างที่บอกว่า ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองมุมไหน ซึ่งผลที่ได้มันคงไม่เหมือนกันทุกมุมหรอกครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 21:35:00

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนนี้อลองพญาต้องการจะดูลาดเลาอยุธยาหล่ะครับ ว่าจะทำการอย่างไรเมื่อพม่าบุกตีฐานเศรษฐกิจสำคัญของอยุธยาอย่างทางอันดามัน สมัยนั้นอยุธยาปกครองเมืองมะริดกับตะนาวศรีมาหลายร้อยปี และเมืองทวายก็มาขอยอมสวามิภักดิ์ด้วยในภายหลัง ทำให้อยุธยาควบคุมเส้นทางการค้าข้ามคาบสมุทรมลายูเอาไว้ครับ มีเรือกำปั่นหรือเรือสำเภาจำนวนมากมาค้าขายที่มะริด สร้างรายได้มหาศาลให้กับอยุธยามาก ส่วนพม่านั้นอยู่เหนือขึ้นไป พึ่งจะสงบพวกหัวเมืองมอญที่กระด้างกระเดื่องมาหลายสิบปีได้ ก็ย่อมอยากจะมีเอี่ยวในเส้นทางการค้าที่มั่งคั่งนี้ด้วย พระเจ้าอลองพญาเลยยกพลลงใต้มาครับ แรกอ้างว่าจะปราบเมืองทวาย ที่เป็นหัวเมืองมอญสำคัญ และมีส่วนสนับสนุนพวกมอญที่เมาะตะมะให้แข็งเมืองต่อต้านพม่า อลองพญาออกจากหงสาวดีในราวๆเดือน 6 ปี พ.ศ. 2302 ครับ มีไพร่พลราวๆ 5-6 หมื่นคน ก็บุกตีเมืองทวายแตกโดยใช้เวลาแค่ไม่กี่วัน พออยุธยาเห็นว่าพม่าลงใต้มาตีเมืองทวาย ก็เกรงว่าจะมาตีมะริดกับตะนาวศรีที่เป็นแหล่งผลประโยชน์ของไทยด้วย เลยมีการเกณฑ์ไพร่พลจะยกไปช่วยเมืองมะริดกับตะนาวศรีครับ และเนื่องจากมีข่าวลือว่า อลองพญาอาจจะบุกอยุธยาด้วย เลยมีการเกณฑ์ไพร่พลออกไปตั้งรับที่ท่ากระดาน และด่านแม่ละเมาแขวงเมืองตาก ทัพที่ยกไปทางใต้นั้น ตามปกติก็จะลงไปทางเมืองกุยเมืองปราณ และออกด่านสิงขรเข้าตะนาวศรีไปเมืองมะริดครับ เป็นเส้นทางเดินทัพหลักในสมัยก่อน แต่อลองพญาก็บุกตีมะริดกับตะนาวศรีได้เร็วมาก แค่ 10 วันก็ยึดเมืองสองแห่งนี้ได้ ทัพทางใต้เลยไปช่วยเมืองมะริดไม่ทัน ก็ถอนกลับมาฟากไทยนี้แล อลองพญาเห็นว่ายึด 3 หัวเมืองฟากอันดามันได้รวดเร็วมาก และก็เตรียมไพร่พลลงใต้มามากถึง 6 หมื่นคนแล้ว แถมได้พลเมืองมะริดอีกหลายหมื่นมาร่วม ก็เลยยกข้ามด่านสิงขรมาหวังจะตีอยุธยาด้วยครับ เส้นทางเดินทัพของพม่าในคราวนี้เลยไม่ได้มาจากทางกาญจนบุรี-ด่านเจดีย์สามองค์ หรือ ด่านแม่ละเมาเมืองตากเหมือนสมัยก่อน แต่ข้ามมาจากเมืองตะนาวศรีและด่านสิงขรแทน ซึ่งผมว่าอลองพญาก็มาทดลองดูเฉยๆครับ หากไม่สำเร็จก็ถอนทัพกลับอยู่แล้ว เพราะตอนแรกๆเป้าหมายคือเอาเมืองมะริดกับขจัดอิทธิพลของอยุธยาในฟากอันดามันให้ได้ เพียงแต่ว่ากองทัพของอลองพญาบุกได้รวดเร็วมาก 2 เดือนเศษๆก็เข้าล้อมกรุงได้แล้ว เลยลองตีดูเผื่อจะสำเร็จ ทว่าพอเห็นว่าล้อมอยู่จนใกล้เข้าหน้าฝน ยังตีกรุงไม่ได้ และพม่าเองก็ไม่ได้เตรียมทำศึกยาวนานนัก เสบียงเริ่มขาด จึงถอนทัพกลับไปครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 21:37:11

ความคิดเห็นที่ 32 ประวัติศาสตร์ มักถูกเขียน โดยคนฝ่ายเดียว จากคุณ : askedwutt เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 21:42:07

ความคิดเห็นที่ 33 หนังเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ประเทศชาติเราเกิดขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพราะคนคนเดียวครับ จากคุณ : เด็กนอกบ้าน เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 16:32:52

ความคิดเห็นที่ 34 เปิดเรื่องนี้มาได้หลายมุมมองมากครับขอบคุณทุกความเห็นนะครับ จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 19:23:50