ความคิดเห็นที่ 1 อืมมม ... คุณ Humandroy จะไปงานมีตติ้งเฮฮาฯ มั้ยละครับ น่าจะมีเรื่องให้ถกกันในเชิงปรัชญาได้สนุกนะ ... ส่วนที่ถามว่า จะแยกได้มั้ย? ตอบ ไม่ได้ครับ เพราะมันเหมือนสมองซีกซ้ายและขวาที่โดยหลักการมีหน้าที่ต่างกัน แต่ต้องทำงานด้วยกัน เหมือนคณิตศาสตร์ ที่จะรู้เพียงทฤษฎีก็ไม่มีประโยชน์อะไร ต้องรู้จักที่จะประยุกต์ มันจึงจะเกิดประโยชน์ ... สุดท้าย ที่กล่าวว่า "แล้วเหลือแต่ ปัญญา ไว้ชี้นำการกระทำของเรา" การชี้นำการกระทำ เกิดจาก "วิญญาณ" ในนิยามของคุณ Humandroy นั่นแหละครับ ดังนั้น มันแยกจากกันไม่ได้ครับ จากคุณ : เศียรนาคา ... เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 10:15:03 A:125.24.34.66 X: TicketID:255126

ความคิดเห็นที่ 2 "เป็นไปได้ไหมที่เราจะแยก ปัญญา กับ วิญญาณ ออกจากกันสิ้นเชิง กำจัดวิญญาณทิ้งไป แล้วเหลือแต่ ปัญญา ไว้ชี้นำการกระทำของเรา ?" ตอบ แยกได้ครับ เราใช้ปัญญานั่นล่ะ กำจัดวิญญาณออกไป นิพพาน แล้วก็จะไม่เหลืออะไรแล้ว ทั้งวิญญาณ ทั้งปัญญา จากคุณ : Santa_Baby เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 10:23:29

ความคิดเห็นที่ 3 คิดว่าความเป็นจริงมันก็น่าจะเป็นแบบที่ยกคำถามมาละครับ และมันก็ไว และชิน จนคนทั่วไปที่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้จะสังเกต ส่วนจะแยกออกจากกันโดยสิ้นเชิงได้หรือไม่นั้น ต้องลองเองถึงจะรู้ จากคุณ : มายองเนส เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 10:29:20 A:124.120.67.155 X: TicketID:322411

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ^ ^ (^/|\^) ขอบคุณครับ พี่โอ เป็นความเห็น ที่ผมต้องเก็บไปพิจารณาอีกหลายๆรอบ "เพราะมันเหมือนสมองซีกซ้ายและขวา" จริงๆด้วยมีคนเปรียบไว้เช่นนั้น คือ ตรรกะและอารมณ์ "การชี้นำการกระทำ เกิดจาก วิญญาณ" เพราะแม้ ปัญญา ก็ยังถูกใช้เพื่อ วิญญาณ แม้กระนั้น เลย ตอนนี้ผมมาถึงจุดที่ค้นพบว่า เพราะวิญญาณนี้เองจึงมีทุกข์ เพื่อวิญญาณนี้เอง จึงวนเวียนอยู่ในทุกข์ แม้ด้วย ยามมีความสุข ความเพิดเพลินจะทำลายสติ สุขสิ้นสุดเมื่อไหร่ ก็จะกลายเป้นทุกข์ ด้วยสุขไม่มี "การชี้นำการกระทำ เกิดจาก วิญญาณ" ที่พี่โอกล่าว จึงเป้นความจริงแน่แท้ แต่ หากต้องการสุิ้นสุดไปจากทุกข์นี้ก็เหมือนจะมีแต่ต้อง "กำจัดทิ้งซึ่งวิญญาณ" ขอบคุณสำหรับความเห็นครับ ผมยังต้องเก็บไปทบทวนอีกมากๆเลย จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 10:29:57

ความคิดเห็นที่ 5 Santa_Baby  ผมก็คิดว่า มันน่าจะคือนิพาน แต่ไม่กล้าสรุปแบบนั้น เพราะ นิพาน นั้น อธิบายเป็นภาษาพระที่เข้าใจยาก เมื่อไม่เข้าใจ ว่านิพานของพระ ใช่ สิ่งเดียวกันกับที่ผมคิดไหม ก็เลยไม่กล้าสรุปแบบนั้นครับ มายองเนส พยายามลองอยู่ครับ ตอนนี้พยายาม รักษา {รู้สติ} เอาไว้ แต่ก็ยังห่างไกล ถึงได้สงสัยว่า นอกจาก {รู้สติ} แล้ว กำจัด วิญญาณ ทิ้งไปเลย ได้ไหม ปล.สำหรับท่านที่ให้กีบไม่ได้ ขออภัยด้วยนะครับ จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 10:34:25

ความคิดเห็นที่ 6 ปล.2 หว้ากอตอบเร็วกว่า ศาสนาอีก ปล.3 ลืมตอบพี่โอเรื่องมีตติ้ง ผมไม่ได้ไปครับ จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 10:39:18

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่ได้ครับ เพราะในขั้นต้นที่ก่อนจะเกิดปัญญา ก็เพราะว่าเรามี วิญญาณ มากระทบ จึงทำให้เราต้องคิดต้องประมวลเพื่อให้เกิด ปัญญา แต่เพราะเราไม่ได้รู้ข้อมูลทุกอย่าง เบื้องหน้า เบื้องหลัง ในความเป็นไปของทุกสรรพสิ่ง จึงมิสามารถที่จะรู้ประมาณ ที่ชัดแจ้งจริงๆได้ สุดท้ายเมื่อต้องเลือก เราก็ต้องใช้ วิญญาณ มาเป็นตัวตัดสินใจในตอนท้ายอยู่ดี ซึ่งจริงๆ แล้วทางออกก็คือต้องดับ วิญญาณ ที่เป็นตัวตั้งต้น นั่นแหละครับ เมื่อไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่ใส่ใจ ก็ไม่เดือดร้อน ไม่ดิ้นรน ไม่ก่อเกิด แต่ตราบใดที่ยังเป็นมนุษย์ ก็ยากที่จะทำครับ จากคุณ : น้ำนอง เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 10:49:16

ความคิดเห็นที่ 8 หากต้องการสุิ้นสุดไปจากทุกข์นี้ก็เหมือนจะมีแต่ต้อง "กำจัดทิ้งซึ่งวิญญาณ" ... ทำไม่ได้ครับ เพราะถ้าจะกำจัดวิญญาณ ก็ต้องใช้วิญญาณอยู่ดี เพราะมันคือ ... "ความต้องการ" และความสุข ก็เป็นเรื่องของวิญญาณ ความสุข (ทุกข์) คือ ผลลัพธ์ เหมือนผมบอกว่า 1+1 = ผมไม่ใส่ผลลัพธ์ ... มีแต่ปัญญา ก็ไม่เกิดผล สุขหรือทุกข์ที่แท้จริงนั้นเป็นเรื่องของการ "นำปัญญามาประสานเข้ากับวิญญาณ" รถติด เราทุกข์ เพราะอะไร? เราปัญญามันบอกเราว่าเราอยู่กับที่ แต่วิญญาณเราอยู่ที่บ้าน แต่ถ้าเรานำปัญญามาประสานกับวิญญาณแล้วให้กลายเป็นสุขแทนละ รถติด เราอยู่กับที่ ก็แค่ให้วิญญาณเรา "อยู่ที่ตัวเรา" นั่นแหละ มันถึงจะสุขได้ งงมั้ยเอ่ย ... จากคุณ : เศียรนาคา ... เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 10:50:23 A:125.24.34.66 X: TicketID:255126

ความคิดเห็นที่ 9 จองที่ก่อน เดี๋ยวมา สนทนาต่อ จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 11:17:09

ความคิดเห็นที่ 10 น้ำนอง : ดับวิญญาณ แล้ว ปัญญายังอยู่ หรือไม่ครับ หรือเป็นสภาวะ หลังจากตายไปแล้ว หากเป็นสภาวะหลังจากตายไปแล้ว เราจะตัดขาดจาก สุขทุกข์ทางใจ ในช่วงเวลาของชีวิตได้อย่างไร พี่โอ : หมายความว่า เราทุกข์ เพราะ ปัญญาปรุงแต่งว่า สภาวะนี้ เป็นสิ่งที่เราชัง เราสุขเพราะ ปัญญาปรุงแต่งว่า สภาวะนีั เป็นสิ่งที่เราชอบ  แบบนี้หรือเปล่าครับ จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 11:28:10

ความคิดเห็นที่ 11 ปัญญาไม่ได้ปรุงแต่งครับ แต่วิญญาณ (ซึ่งก็คือความรู้สึก) ต่างหากที่ปรุงแต่ง เหมือนกับคำว่า objective กับ subjective น่ะครับ คำว่า "รถอยู่กับที่" เป็น objective เป็นความจริง (ปัญญา) แต่ "รถติด" เป็น subjective นะครับ เป็นความรู้สึก (วิญญาณ) จากคุณ : เศียรนาคา ... เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 12:04:17 A:125.24.34.66 X: TicketID:255126

ความคิดเห็นที่ 12 ผมจะลองวิเคราะห์ตามตรรกะของเจ้าของกระทู้ (ในแบบที่ผมเข้าใจ - เพราะอ่านแล้วก็ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าเข้าใจ) คุณบอกว่า ปัญญา = {รู้เหตุรู้ผล,รู้ประมาณ,รู้อุปมาอุปมัย} และ วิญญาณ = {รู้ชอบ,รู้ชัง,รุ้สุข,รู้ทุกข์} แล้วถามว่า "เป็นไปได้ไหมที่เราจะแยก ปัญญา กับ วิญญาณ ออกจากกันสิ้นเชิง" ตอบว่า เป็นไปได้ครับ เพราะคุณแยกมันแล้วนี่ ว่าสิ่งนี้คือปัญญา สิ่งนี้คือวิญญาณ แต่ในบางเหตุการณ์มันก็เกิดคู่กันหรือเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิดซึ่งกันและกัน เช่น จากตัวอย่างของคุณเองตอนนิยามปัญญา บอกว่า "อนึ่ง สุมไฟไล่ความหนาว" ถามว่าสุมไฟไล่ความหนาวทำไม มันก็เกิดขึ้นมาเพราะ "สภาวะนี้เราทุกข์ เราไม่อยากทน เราไม่อยากอยู่อย่างนี้" คำถามต่อมา "กำจัดวิญญาณทิ้งไป แล้วเหลือแต่ ปัญญา ไว้ชี้นำการกระทำของเรา ?" มันเป็นคำถามที่ทำให้เกิด paradox ในนิยามของคำสองคำแรก เพราะ นิยามของปัญญาทั้งหมดคือความรู้ที่เกิดจากการใช้เหตุผล คนเราต้องการความรู้ที่เกิดจากการใช้เหตุผลไปทำไมกันถ้าไม่มีปัญหาอะไรบางอย่างเกิดขึ้นมา ปัญหาอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นมานั้นมันทำให้เราต้องการการใช้เหตุผลได้อย่างไร ทั้งนี้ก็เพราะว่าปัญหานั้นมันก่อให้เกิด "สภาวะนี้เราทุกข์ เราไม่อยากทน เราไม่อยากอยู่อย่างนี้" ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง ซึ่งความรู้ดังกล่าวเป็นสมบัติตามนิยามของวิญญาณ ฉะนั้นด้วยนิยามนี้ argument ของผมคือ ถ้ากำจัดวิญญาณทิ้งไปได้แบบสมุจเฉทปหาน (ขอกระแดะใช้คำหรูหน่อย :P) ปัญญาก็ไม่มีทางเกิดขึ้นมาครับ เพราะนิยามดังกล่าวให้นัยว่าปัญญาจะเกิดขึ้นมาได้ก็ด้วยปฏิสัมพันธ์รูปแบบใดรูปแบบหนึ่งกับวิญญาณ จากคุณ : ศล เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 12:24:03

ความคิดเห็นที่ 13 คราวนี้ขอตอบแบบใช้ปรัชญาพุทธเถรวาทบ้าง เพราะนิยามของคุณมันเป็นคำถามที่ตอบได้ด้วยปรัชญาพุทธเถรวาทโดยการเทียบศัพท์ที่ตรงกัน คำว่าวิญญาณของคุณในนิยามรู้สุขรู้ทุกข์ มันตรงกับคำว่าเวทนาในพุทธเถรวาท คำว่าปัญญาของคุณมันก็มีบางความหมายตรงกับคำว่าปัญญา บางความหมายตรงกับคำว่าวิญญาณ บางความหมายตรงกับคำว่าสัญญาของพุทธเถรวาท แต่ตรงนี้ไม่ซีเรียสอะไร เพราะจุดที่ผมอยากตั้งข้อสังเกตไว้คือ เวทนา นั้นเป็นตัวหนึ่งในสิ่งที่พุทธเรียกว่า สัพพจิตตสาธารณเจตสิก (สัพพะ = ทั้งหมด, จิตตะ = จิต, สาธารณะ = ทั่วไป, เจตสิก = ธรรมที่ประกอบกับจิต) แปลง่าย ๆ ว่า เวทนาจะเกิดขึ้นในใจทุกครั้ง (ยกเว้นตอนเข้าสัญญาเวทยิตนิโรธสมาบัติ) หมายความว่าในทางปรัชญาพุทธแล้ว คุณจะกำจัดความรู้สึกสุข (พูดแบบกลัวคนจับผิดว่า เสวยอารมณ์สุข) ทุกข์ (และไม่สุขไม่ทุกข์) ไม่ได้เลย ทำได้แค่รู้เท่าทันมัน จากคุณ : ศล เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 12:39:25

ความคิดเห็นที่ 14 พี่โอ : "รถอยู่กับที่ เป็นความจริง (ปัญญา)" , "รถติด เป็นความรู้สึก (วิญญาณ)" เป็นอุปมาที่สุดยอดจริงๆ เห็นชัดเลย ถ้า เห็นตัวอย่างแบบนี้ ก็เหมือน กับว่า ตัด รถติดทิ้งไป เหลือแต่ รถอยุ่กับที่ ถ้าทำได้ ก็ไม่ทุกข์ ไม่ต้องทนอะไร คุณศล : ดูจากคำตอบของคุณแล้ว คิดว่า คุณศลเข้าใจคำถามถูกต้องดีแล้วครับ แถมตอบตรงปรพเด็นเข้าเป้าเลยด้วย เพราะผมถามว่า ตัด วิญญาณ ทิ้งได้ไหม คุณศล ตอบว่า ไม่มีทางเกิดขึ้น เพราะ กำจัดวิญญาณทิ้งไปแล้ว ปัญญาก็จะไม่เกิด หรือไม่ทำงาน สรุปคือ ถ้าตัดวิญญาณได้ ปัญญาก็หายไปด้วย อันที่จริงทุกๆคนที่เข้ามาตอบ ตอบไม่เหมือนกันแต่ ความเห็นไปทางเดียวกันหมดเลยนะครับ ของพี่โอ บอกว่า มันต้องคู่กัน คุณSanta_Baby บอกว่า ตัดแล้ว จะไม่เหลือทั้งวิญญาณและปัญญา คุณมายองเนส  บอกว่าให้ลอง (แหมก็พยายามอยู่) คุณน้ำนอง บอกว่า มันต้องทำงานด้วยกัน และของคุณศล ก็บอกว่า ถ้าไม่มี วิญญาณ ปัญญาก็ไม่ทำงาน จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 12:54:52

ความคิดเห็นที่ 15 ถามทุกท่านนะครับ : แปลว่าเราไม่มีทาง {ดำเนินชีวิต โดยมีปัญญามีความสามารถ โดยไร้ซึ่งความ สุข-ทุกข์ ทางใจ} เราไม่มีทางทำเช่นนี้ได้หรือเปล่าครับ   ถามทุกท่านนะครับ : หรือแปลว่า ในการดำเนินชีวิตของเรา เราทำได้แค่ {เมื่อมีสุขเกิดขึ้น เราก็ไม่รั้งสุขนั้นไว้ เมื่อรู้ทันสุขก็จางหายไป เมื่อมีทุกข์เกิดขึ้น เราก็ไม่รั้งทุกข์นั้นไว้เมื่อรู้ทันทุกข์ก็จางหายไป} เราทำได้เพียงแค่นี้หรือเปล่าครับ จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 13:09:16

ความคิดเห็นที่ 16 "ในการดำเนินชีวิตของเรา เราทำได้แค่ {เมื่อมีสุขเกิดขึ้น เราก็ไม่รั้งสุขนั้นไว้ เมื่อรู้ทันสุขก็จางหายไป เมื่อมีทุกข์เกิดขึ้น เราก็ไม่รั้งทุกข์นั้นไว้เมื่อรู้ทันทุกข์ก็จางหายไป} เราทำได้เพียงแค่นี้หรือเปล่าครับ" ก็ประมาณนั้นล่ะครับ (ไม่อยากตอบว่า "ใช่" เพราะมันไม่มีอะไรที่ ใช่ หรือ ไม่ใช่) จากคุณ : เศียรนาคา ... เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 13:46:56 A:125.24.59.61 X: TicketID:255126

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าหากว่ามีใครสักคน {คนผู้นั้น ดำรงชีวิตอยู่ ก็ด้วยความปรารถนาของผู้อื่น คิดกระทำสิ่งใด ก็ด้วยคุณประโยชน์และความสุขความพ้นทุกข์แก่ผู้อื่น} เช่นนั้นแล้ว บุคคลผู้นั้น ไม่มีความสุขในสิ่งที่กระทำสำเร็จ ด้วยเพราะไม่ใช่ประโยชน์ของตน บุคคลผู้นั้น ไม่มีความทุกข์ในสิ่งที่กระทำแล้วไม่สำเร็จ ด้วยไม่ใช่เสียประโยชน์ของตน บุคคลผู้นั้น ไม่มีความทุกข์ในสิ่งที่ยังมิได้กระทำ ด้วยมิใช่ความปรารถณาแห่งตน บุคคลผู้นั้น แม้มีสุขทางกายก็มิยินดี ด้วยรู้ว่า สุขทางกายก็เป็นเพียงสัญญาณของกาย บุคคลผู้นั้น แม้มีทุกข์ทางกายก็ไม่ยินร้าย ด้วยรู้ว่า ทุกข์ทางกายก็เป้นเพียงสัญญาณของกาย บุคคลผู้นั้น ไม่ยินดีในความอยู่ ด้วยมิได้อยู่เพื่อตนเอง บุคคลผู้นั้น ไม่ยินดีในความตาย ด้วยมิได้ตายเพื่อตนเอง บุคคลผู้นั้น จึงไม่หวาดกลัวในความตาย ไม่หวาดกลัวในความรอดตาย เช่นนี้แล้ว บุคคลผู้นั้น ได้ชื่อว่าเป็นผู้ยังดำรงอยู่ซึ่ง{รู้เหตุรู้ผล,รู้ประมาณ,รู้อุปมาอุปมัย} แต่ไร้ซึ่ง {รู้ชอบ,รู้ชัง,รุ้สุข,รู้ทุกข์} หรือไม่ครับ ปล. ถ้ามีก็คงไม่ต่างอะไรกับหุนยนต์ ที่ฉลาดเหมือนคน จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 14:08:58