เรื่องเล่าจากความจำ ประสบการณ์เกี่ยวกับอิทธิพลของข่าวลือ
|
 |
บังเอิญวันนี้ ผมนึกอะไรออกอย่างนึงเลยอยากจะมาเล่าให้ฟังกันครับ
ครั้งหนึ่ง สมัยผมอยู่นราธิวาส(ประมาณ 10+ ปีมาแล้ว)
ตรงใจกลางเมืองนราธิวาส (คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นซอยละม้าย แถวๆ ใจกลางเมือง) มีร้านอาหารอีสานอยู่ร้านหนึ่ง เป้นร้านค่อนข้างใหญ่ ขายอาหารอิสารรสเด็ด ผมเองก็มีโอกาสได้ไปรับประทานอยู่บ่อยๆ ก็รู้สึกกว่ามันอร่อยจริงๆ
และในระแวกนั้น ก็มีร้านขายอาหารอีสานร้านอื่นอู่ 2-3 ร้าน แต่ละร้านก็ขายกันไม่ค่อยดีเท่าใหร่
แต่มีอยู่วันนึง ผมไปนั่งรถเล่นกับพ่อ(สมัยนั้นยังไม่มีเหตุการณ์ฆ่ากันตายทุกวัน) ขณะที่ขับผ่านร้านอาหารอิสานร้านนั้น ผมรู้สึกว่ามันร้าง คือร้านนั้นยังเปิดตามปกติ แต่ไม่มีคนไปกินเลย ก็เลยไปสอบถามพ่อ ก็ก็บอกว่ามีข่าวลือนัยว่าคนขายเป็นเอดส์ไปเสียแล้ว สมัยนั้นคำว่าเอดส์เป็นอะไรที่น่ากลัว ประชาชนที่อยู่ค่อนข้างห่างจากความเจริญ ก็ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าเอดส์มันเป็นอย่างไร ส่วนใหญ่รู้ว่ามันเป็นโรคต้องห้าม ใครเป็นโรคนี้มีโอกาสทำให้คนอยู่ใกล้ติดไปด้วย เป็นแล้วตาย ไม่มีทางรักษา เกิดกับพวกสำส่อน
ก็ตอนนั้นก็คุยกับพ่อไปเรื่อยๆ พ่อบอกว่านี่อาจเป็นแผนปล่อยข่าวลือก็ได้
ผมเองก็ไม่มั่นใจ แต่หลังจากนั้นสัมผัสได้ก็คือ ร้านอาหารอิสานร้านอื่นมีลูกค้าแน่นไปตามๆกัน
จนกระทั้งก่อนวันที่ผมย้ายออกมา ร้านนั้นก็ยังซบเซาเหมือนเดิม
ก็ ไม่ได้สรุปนะครับ ว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แต่ก็ขอให้ยึดหลักกาลามสูตรไว้ก่อนละกัน
| จากคุณ |
:
นฤมลประการ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ก.ค. 54 11:12:55
|
|
|
| 
