 |
ผมว่าก็น่าจะประมาณทฤษฎีนี้ได้นะครับ
เพราะว่าภาพจากตาที่เรามองเห็น อาจถูกบดบังด้วยความทรงจำ (คล้ายปรากฏการณ์เดจาวูครับ)
กล่าวคือ เรารับภาพจากตาและส่งไปสมองส่วนรับรู้ด้วยเส้นประสาทตา แต่จะมีเส้นประสาทที่ส่งกระแสจากสมองส่วนความจำไปยังสมองส่วนรับรู้ด้วย และการจะรับรู้วัตถุใดวัตถุหนึ่งจะต้องอาศัยสมองส่วนความจำในการจำแนกวัตถุนั้นๆ การที่เรามองเห็นผี อาจเกิดจากการที่มองเห็นวัตถุที่เลือนลางหรือไม่ชัดเจน ที่ตาไม่สามารถแยกแยะได้ว่ามันคืออะไร และเมื่อผนวกกับความทรงจำ สภาพแวดล้อม ทำให้เกิดจินตนาการในการรับรู้ภาพที่ไม่ชัดเจนเหล่านั้น
หลักฐาน: 1. คนเรามักมองเห็นผีในระยะไกล หรือเห็นแบบเลือนลาง ไม่เคยได้ยินว่า มีคนมองเห็นผีแบบระยะประชิดหน้า 2. คนเรามักจะเห็นผีช่วงกลางคืน หรือย่ำค่ำ และมักเป็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย หรือเคยรู้เรื่องลึกลับของสถานที่มาก่อน 3. ในกรณีที่เป็นเด็กหรือคนที่ไม่เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องผี จะไม่เคยเห็นคนที่มีลักษณะเหมือนผี (หน้าเละ,ลอยมา,มีครึ่งซีก ฯลฯ) ตามที่คนทั่วไปบอกเล่ากัน
และกรณีนี้ใช้วิเคราะห์การรับรู้ทางกลิ่น เสียง สัมผัส ได้ด้วยครับ
มันก็เป็นทฤษฎีคล้ายๆกับที่ จขกท บอกครับ ว่าเราไม่จำเป็นต้องรับรู้ทางสัมผัสอย่างเดียว การรับรู้จากจินตนาการและความทรงจำก็ทำได้
จากคุณ |
:
dokmaikaew
|
เขียนเมื่อ |
:
16 ส.ค. 54 01:06:17
|
|
|
|
 |