มีชีวิตที่สบายเกินไป กลัวว่าอนาคตจะล้มเหลว [ย้ายจาก : ]
|
 |
ผมคิดตัดสินอยู่สักพัก สุดท้ายก็เริ่มลงมือเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาครับ
ผมมีความกังวลเกี่ยวกับชีวิตข้างหน้าของผมครับ ผมกังวลมาสักพักแล้ว และดูเหมือนว่าความวิตกนี้จะยิ่งชัดเจนขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ นั่นเพราะความเหลาะแหละของชีวิตผมนั้น ปรากฎชัดเจนขึ้นนั่นเอง
ผมเป็นคนในยุคที่เรียกกันว่า generation y เป็นลูกในครอบครัวชนชั้นกลาง เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ลำบากน้อยกว่าคนในยุคก่อนมาก ชีวิตผมมีเพียงแต่การเรียน และการเล่นเป็นหลัก เรื่องภาระอื่นๆนั้นแทบไม่ต้องรับผิดชอบ ชีวิตผมจึงไม่มีอะไรมาก เป็นชีวิตที่ไม่ได้สัมผัสกับโลกนัก ซึึ่งผมก็พอใจ เพราะอยู่อย่างนี้ก็สบายดี ผมเชื่อว่ามีอีกหลายคนที่เกิดมาในยุคเดียวกับผมกำลังดำเนินชีวิตในลักษณะนี้อยู่
พอโตขึ้นมาก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมากเท่าไหร่ ผมเข้าโรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังได้ เข้าคณะที่คะแนนสอบเข้าสูงเป็นอันดับต้นๆของประเทศได้ ผมก็ดำเนินชีวิตประจำวันไปแบบของผมไปเรื่อยๆ
แต่ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว ผมรู้ตัวดีว่าผมก็เป็นแค่คนคนนึงที่มาถึงตรงนี้ด้วยการสนับสนุนจากที่บ้าน ได้ไปเรียนพิเศษ ได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี แต่ถ้าขาดสิ่งเหล่านี้ไป ผมก็คือคนกลวงๆหนึ่งคน นอกจากจะไม่มีพลังภายในแล้ว ยังไม่มีความสนใจในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ไม่มีความขยัน ไม่มีคุณธรรม ไม่มีอะไรเลย ... ผมรู้ตัวว่าผมไม่มีอะไรดีเลย ที่มาถึงตรงนี้ได้เพราะที่บ้านช่วยเท่านั้น
ผมกลัวว่า เมื่อเวลาผ่านไป จนถึงตอนที่ผมต้องออกไปทำงาน ชีวิตผมจะล้มเหลว กลัวว่าถึงเวลาที่จะต้องจัดการอะไรด้วยตัวเองแล้วจะทำไม่ได้ กลัวไปถึงแม้แต่ว่าอาจจะเรียนไม่จบ เพราะตอนนี้ผมก็เหนื่อยเต็มที ผมอยู่สบายเกินไป พอผมเริ่มต้องเข้าไปมีส่วนในการจัดการชีวิตตัวเองมากขึ้น พบเจอคนอื่นมากขึ้น รับผิดชอบมากขึ้น อาจารย์มหาลัยไม่โอ๋เหมือนโรงเรียน ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะผ่านไปไม่ได้ สุดท้ายก็ตายในสังคม และหมดลมหายใจไปจริง
มาถึงตรงนี้หลายคนที่อ่านอาจหมั่นไส้ผม ด่าว่าผม ผมไม่ขัดข้องครับ เพราะผมรู้สึกไม่ปลอดภัยเหมือนตอนเป็นเด็ก ที่แค่เรียนให้ดี ทำตัวตามกฎระเบียบ ทุกอย่างก็ผ่านไปโดยเรียบร้อย แต่ยิ่งโตขึ้น ผมจัดการอะไรได้แย่ลง แม้แต่การเรียน ที่เป็นสิ่งเดียวที่ผมทำมาแต่เด็ก ผมก็ทำได้แย่ลง มันยากขึ้นมาก ผมกลายเป็นอันดับกลางๆของคณะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียน ผมทำอะไรไม่เป็นเลย จนกลัวว่าถ้าผมเรียนไม่จบ ไม่มีงานทำ ผมจะอดตายมั้ย
ใครที่เป็น generation y ที่ได้เข้ามาอ่าน อยากให้คิดไว้มากๆ ผมเป็นคนนึงที่ใช้ชีวิตตามกระแส ชอบของแพงๆ ชอบมือถือไอโฟน ไอแพด ใช้เงินมือเติบ ทำอะไรไม่เป็น สุดท้ายจุดจบของคนสมัยนี้ อาจเลวร้ายเกินกว่าที่ฝันไว้มาก นี่ขนาดว่าผมไม่มีความฝัน ไม่มีความทะเยอทยาน ยังกลัวเลยครับ
| จากคุณ |
:
จขกท
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 พ.ย. 54 21:37:49
A:223.205.165.34 X: TicketID:240201
|
|
|
| 
ห้องน้ำสาธารณะใช้ไม่เป็น ไม่ยอมใช้ ใช้ของแพง แบรนด์ดัง ของทุกอย่างต้องชั้นหนึ่งไม่งั้นไม่ใช้ อย่างรถยนต์ต้องเลือกเองและรุ่นท๊อป ผิดกับผมคนละขั้วเลยผมอะไรก็ได้ ชิลด์ ๆ จัดมาใช้ได้หมด
