ความคิดเห็นที่ 1 ผมว่าไม่มีครับ สภาพภูมิประเทศไม่เหมาะให้ทำแบบนั้น ของเราต้นไม้เยอะ มีที่หลบกระสุนมากมาย ไม่ต้องอาศัยเพื่อนมาเป็นโล่บังกระสุน จากคุณ : NATSKI13 เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 10:45:54

ความคิดเห็นที่ 2 อะไรของนายเนี่ย ต้นเอง  รู้สึกว่านายจะสงสัยไปหมดเลยนะ จากคุณ : puylogin เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 11:15:35

ความคิดเห็นที่ 3 ทำไม่ได้ครับ เพราะเพื่อนบ้านเรามีเทคโนโลยีไสยเวทย์ทำให้ยิงไม่เข้า การจะทำกระสุนปลุกเสกใช้ทรัพยากรวัตถุ บุคคล และเวลามากเกินไป เป็นการยิงทิ้งเปล่าไม่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้เหมือนดาบลงอาคม ที่คล่องตัวมากกว่า จากคุณ : ริว จิตหงุดเงี้ยว (Kuroro Lucifer) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 11:51:23

ความคิดเห็นที่ 4 ทหารไทยไม่โง่ ครับ จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:09:17

ความคิดเห็นที่ 5 มีครับ แต่ไม่ได้ตั้งแถวยิงกับทหารพม่าตามแบบหลักนิยมทหารตะวันตก แต่จะใช้ยิงเพื่อทำลายกระบวนทัพของพม่า ในประวัติศาสตร์ที่ระบุชัดเจน ก็คือในสมัยรัตนโกสินทร์ช่วง ร.๑ มีการจัดทหารปืนมายิงเรียงเป็นตับครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:11:27

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่เคยเห็นว่ามีครับ การตั้งแถวยิงมันเป็นเพราะปืนพวก musket มันไม่แม่นเหมือนสมัยนี้เลยต้องเอาปริมาณนิครับ หรือผมเข้าใจผิดเหมือนกัน? จากคุณ : LunaticNeko เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:13:39

ความคิดเห็นที่ 7 ทหารฝรั่ง ถ้าไม่รบแบบนี้จะหาว่าไม่เป็นลูกผู้ชาย สั้นๆเรย  มันบ้า จากคุณ : คนไร้สมอง เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:20:28

ความคิดเห็นที่ 8 ผมว่าไม่บ้านะ มันมีเงื่อนไขหนึ่งทางเทคโนโลยีที่ทำให้วิธีแบบนั้นมันใช้ได้ผล แต่ของไทยเราเรารับเทคโนโลยีที่กระโดดข้ามขั้นมาเลยไม่มีเงื่อนไขแบบนั้น จากคุณ : new426 เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:35:10

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องสาเหตุของการจัดแถวแบบหน้ากระดานของทหารมัสเก็ตชาวยุโรปนั้น  นั้นผมเคยตอบเอาไว้ในกระทู้เก่าๆหลายครั้งแล้วครับ  วันนี้จึงขอยกเรื่องดังกล่าวมาตอบซ้ำอีกครั้งหนึ่ง  โดยจะขอพ่วงกับเรื่องของดาบปลายปืนนะครับ โดย "ดาบปลายปืน" หรือที่พวกฝรั่งมังค่าชอบเรียกขานกันว่า "Bayonet" นั้นถูกคาดว่าน่าจะมีการริเริ่มใช้กันในยุโรปราวๆสมัย "คริสต์ศตวรรษที่17" ครับ  เพราะปืนคาบศิลาที่ถูกผลิตออกมาใช้ในยุโรปช่วงแรกๆนั้นจะยังไม่ได้ถูกออกแบบให้สามารถติดตั้งอาวุธมีคมเช่น "ดาบปลายปืน" เอาไว้ที่ปลายกระบอก       ซึ่ง "ดาบปลายปืน" นั้นนักประวัติศาสตร์ต่างเชื่อว่ามันมีต้นกำเนิดมาจากเมือง "Bayonne" ที่อยู่ทางตอนใต้ของดินแดนน้ำหอมฝรั่งเศส  และบันทึกทางประวัติศาสตร์หลายแห่งได้กล่าวตรงกันว่าตำนานของ "ดาบปลายปืน" นั้นมาจากการที่ผู้คนส่วนใหญ่ในเมือง "Bayonne" ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยที่ถูกเรียกกันว่า "Basques" ได้เกิดภาวะขาดแคลน "ดินปืน" แล "กระสุนดินดำ" ที่จะนำมาใช้กับปืนคาบศิลาของตนเอง     ดังนั้นพวกเขาจึงได้นำเอาอาวุธมีคมจำพวก "มีดล่าสัตว์" มาดัดแปลงแลติดตั้งเอาไว้บริเวณปลายกระบอกปืนคาบศิลา  เพื่อจะได้สามารถนำปืนของตนเองมาใช้เพื่อการรบในระยะประชิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ (แต่ก่อนเวลากระสุนหมดแล้วจวนตัวหยิบดาบไม่ทันจริงๆพวกทหาร "Musket" ก็มักจะเอาปืนมาฟาดใส่กันแบบกระบองครับ -_-")  จนต่อมาวัฒนธรรมการติดดาบไว้ที่ปลายปืนจึงเริ่มแพร่หลายไปทั่วกองทัพของฝรั่งเศสแลยังต่อเนื่องไปถึงประเทศในแถบยุโรปนั่นเองครับ ..รูปดาบปลายปืนของทหารฝรั่งเศสในยุคแรกๆ (ประมาณช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่17).. (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:50:59

ความคิดเห็นที่ 10 ***     ซึ่งเหตุผลหนึ่งที่ทำให้วัฒนธรรมการติดดาบปลายปืนนี้แพร่หลายไปอย่างรวดเร็วก็เพราะว่าในสมัยก่อนนั้นปืนที่บรรดาทหารเขาใช้กันจะเป็น "ปืนคาบศิลา" ครับ  ซึ่งเจ้า "ปืนคาบศิลา" เนี่ยมันจะมีกลไกและรูปแบบการทำงานไม่เหมือนปืนในสมัยนี้  เพราะการจะยิงออกมาได้แต่ละนัดนั้นจำเป็นต้องใช้เวลาในการบรรจุกระสุนนานพอสมควร       โดยเฉพาะอย่างยิ่งสมัยที่พวกทหารยุโรปยังใช้ระบบกลไกของปืนคาบศิลาแบบ "ฟรินทซ์ล็อค" หรือ "วีลล็อค" ซึ่งยังมีความยุ่งยาก  เพราะทหารจำต้องยัดลูกกระสุนพร้อมกระดาษชนวนไปที่ปากกระบอกก่อนจะเทดินปืนกรอกตามลงไปแล้วนำเหล็กยาวๆมาแยงๆ~ให้ลูกปืนกับกระดาษไหลไปด้านในสุดของลำกล้องจึงจะยิงออกมาได้       แม้กาลต่อมาจะได้มีการพัฒนามาใช้ "แก๊ป" ซึ่งบรรจุทั้งลูกและดินปืนทุกอย่างไว้ในซองเดียวกันครบเซ็ท  โดยเวลาจะยิงทหารก็เพียงแค่กัดฉีกตรงปากซองแล้ว ยัดๆๆ~แยงๆๆก็สามารถลั่นไกยิงได้  แต่ยังไงก็ตามการบรรจุกระสุนทุกรูปแบบก็ล้วนต้องเสียเวลาในการเตรียมยิงแต่ละครั้งนานพอสมควร       นั่นจึงเป็นช่องทางให้ "ทหารม้า" ของข้าศึกมีโอกาสพุ่งเข้าชาร์จใส่แถวทหารปืนคาบศิลาจนแตกกระบวน  เลยทำให้สมัยก่อนเวลารบกันด้วยปืนในยุคแรกๆนั้น "กองพลปืนคาบศิลา" จึงจำเป็นต้องมีทหารราบติดอาวุธยาวจำพวก "หอก" คอยคุ้มกันไปด้วยเพื่อปกป้องกำลังพลของฝ่ายตนเองจากทหารม้าของข้าศึกนั่นเองครับ (..รูปดาบปลายปืนที่นิยมใช้กันในช่วงปลายยุคคริสต์ศตรวรรษที่19  ซึ่งเป็นสมัยที่พวก "ผู้ดีตีนแดง" อังกฤษยังเป็นเจ้าโลกอยู่  โดยในยุคนี้ดาบปลายปืนบางประเภทจะเริ่มมีด้ามจับแบบมีดแล้วและใช้วิธีล็อคติดกับแกนด้านล่างของปืน  ต่างกับสมัยก่อนหน้าที่มักจะทำเป็นรูกลวงไว้ตรงปลายเพื่อเอาไว้สอดล็อคตรงปลายลำกล้องปืนครับ..) (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:55:16

ความคิดเห็นที่ 11 ***     ซึ่งแม้ว่าเหล่าบรรดา "พลทหารหอก" นั้นจะสามารถต่อกรกับ "ทหารม้า" ได้ดีเยี่ยมแค่ไหนก็ตาม  แต่สุดท้ายแล้ว "พลทหารราบติดหอก" ก็ยังเปรียบเสมือนเป้าชิ้นโตให้ "พลปืนคาาบศิลา" ของข้าศึกไล่สอยเอาจนร่วงระเนระนาดอยู่ดี  โดย "เจไดหนุ่ม" จะขอยกตัวอย่างง่ายๆในกรณีนี้คือถ้าเพื่อนๆท่านใดเคยเล่นเกมส์ "RPG" บ่อยๆคงจะรู้จักกับ "กฏการเป่ายิ้งฉุบ" ดีครับ  กล่าวคือทหารราบมักจะแพ้ทหารม้า ทหารม้าแพ้ทหารหอก ทหารหอกแพ้ทหารธนู ทหารธนูแพ้ทหารราบและทหารม้าเป็นต้นครับ       เข้าเรื่องกันต่อครับ ^_^ โดยเหตุผลหนึ่งที่พวก "ทหารหอกยาว" มักจะเสียเปรียบ "พลปืนคาบศิลา" นั้นมาจากการที่ในยุคดังกล่าว "เสื้อเกราะ" ที่สามารถทนทานต่ออำนาจการทะลุทะลวงของปืนคาบศิลาได้นั่นยังไม่ค่อยจะมีครับ  ส่วนเกราะแบบที่ทนทานต่ออำนาจของลูกปืนได้ก็ยังมีต้นทุนการผลิตที่ค่อนข้างสูงแลมีขนาดเทอะทะแลน้ำหนักมากจนไม่เหมาะกับการนำมาใช้งานในวงกว้างนั่นเอง     ดังนั้นแนวคิดที่จะรวม "พลปืนคาบศิลา" กับ "พลหอก" เข้าด้วยกันจึงมาสำเร็จเอาได้เพราะเจ้า "ดาบปลายปืน"นี่แหละครับ  ที่บรรดาทหารราบสามารถนำมันมาติดกับปืนคู่กายแลใช้เพื่อต่อกรกับม้าของข้าศึกได้ (ประมาณคริสต์ศตวรรษที่18มีการพัฒนา "ดาบปลาบปืน" ให้มีลักษณะยาวขึ้นครับ  โดยถึงแม้จะเกะกะแต่ก็เหมาะอย่างยิ่งในการรับมือกับทหารม้าของข้าศึก) **รูปภาพแสดงถึงคุณประโยชน์ของ "ดาบปลายปืน" ที่สามารถช่วยปกป้อง "พลปืนคาบศิลา" จากบรรดาทหารม้าได้** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:55:58

ความคิดเห็นที่ 12 ***     แลสำหรับยุทธวิธีการรบด้วย "ปืนคาบศิลา" ในสมัยก่อนนั้นล้วนมีการใช้แนวคิดในการจัดแถวแลสลับสับเปลี่ยนรูปขบวนอยู่มากมายหลากหลายแบบด้วยกันครับ  โดยเหตุผลนั้นก็ตามที่ผมได้กล่าวไปแล้วข้างต้นก็คือการบรรจุลูกกระสุนแต่ละครั้งนั้นค่อนข้างใช้เวลานานแถมกระสุนที่ยิงออกไปก็ยังเอาแน่เอานอนหาความแม่นยำไม่ค่อยจะได้  ดังนั้นการจัดทัพแลรูปขบวนการยิงให้เหมาะสมอย่างถูกจังหวะแลเวลาจึงเป็นตัวชี้วัดผลของการรบในครั้งนั้นได้เลย       ซึ่งส่วนมากแล้วบรรดาประเทศแถบยุโรปในช่วงเวลาดังกล่าวก็มักใช้วิธีจัดทัพพลปืนแบบ "ทรงจัตุรัส" หรือ "สี่เหลี่ยมผืนผ้าตอนลึก" ครับ  ซึ่งมีหลักปฏิบัติอย่างง่ายๆดังนี้คือพอทหารแถวแรกยิงเสร็จปุ๊ป! (ถ้ายังไม่ตายซะก่อน) ก็จะรีบวิ่งวนไปต่อท้ายแถวด้านหลังสุดของขบวนก่อนจะเปิดโอกาสให้แถวต่อไปได้ยิงทันที  แลทหารทุกแถวก็จะทำเช่นนี้กล่าวคือพอยิงเสร็จก็รีบวิ่งวนไปด้านหลังเพื่อบรรจุกระสุน  ซึ่งกว่าที่ทุกแถวจะยิงจนเสร็จทหารแถวแรกที่วิ่งไปต่อท้ายก่อนใครเพื่อนนั้นก็จะบรรจุกระสุนเสร็จแลพร้อมยิงต่อทันทีโดยไม่ติดขัดครับ **รูปภาพแสดงถึงวิธีการบรรจุ "แก๊ป" ซึ่งเป็นเครื่องมือที่ทำให้การบรรจุลูกกระสุนของปืนคาบศิลามีความรวดเร็วมากยิ่งขึ้นครับ** (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:56:34

ความคิดเห็นที่ 13 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 54 12:59:22 จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 12:59:10

ความคิดเห็นที่ 14 ***     โดยจำนวนแถวในรูปกระบวนต่างๆของทหารพลปืนในยุคนั้น (คริสต์ศตวรรษที่18-ต้นคริสต์ศตวรรษ19) มักจะมีหลายแบบอาทิเช่น10แถวบ้าง15แถวบ้างอะไรเทือกนี้ครับ  เพียงแต่มันจะมีอยู่ประเทศหนึ่งที่ "ทะลึ่ง" มาแปลกกว่าชาวบ้านชาวช่องเขานั่นก็คือพวก "ผู้ดีตีนแดงแห่งเกาะอังกฤษ" ครับ  โดยพลปืนของกองทัพอังกฤษสมัยนั้นมักจะจัดรูปขบวนการยิงแค่สองถึงสามแถวเป็นแนวยาว(แถวหน้านั่งยองแถวหลังยืน)  หรือถ้าต้องทำการรบด้วยกำลังพลในคราวละมากๆก็มักจะจัดแบบสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ไม่เน้นความลึกแลใช้ทหารมากมายก่ายกองเหมือนประเทศอื่นๆเขา       สาเหตุนั้นก็เพราะชาวอังกฤษถือดีว่าทหารแต่ละคนของตนนั้นล้วนเป็น "ทหารอาชีพ" ซึ่งมีฝีไม้ลายมือมิใช่ขี้ๆ  ซึ่งเรื่องนี้ก็ไม่แปลกหรอกครับที่ชาวอังกฤษจะสามารถโอ้อวดแบบนี้ได้  เพราะทหารราบอังกฤษในสมัยก่อนนั้นจำเป็นต้องฝึกหนักมากกว่าที่จะออกรบจริงได้   นั่นจึงทำให้พวกเขาสามารถใช้เวลาในการบรรจุกระสุนได้อย่างรวดเร็วมากกว่าทหารทั่วไป  ดังนั้นการจัดแถวแค่สองหรือสามแถวจึงเพียงพอต่อรูปแบบการยิงแล้ว (แต่ความถือดีเช่นนี้พอมาเจอพวกกองโจรชาวอาณานิคมมะริกันในการรบเพื่อประกาศอิสรภาพที่อเมริกา  กองทหารเสื้อแดงของอังกฤษก็ต้องแพ้ร่นไม่เป็นท่าเหมือนกันครับ) (..ภาพจำลองรูปแบบการตั้งแถวยิงของบรรดาทหารอังกฤษหรือ "เรดโค๊ท" ในสมัยก่อนครับ..) (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 13:00:18

ความคิดเห็นที่ 15 ***     สำหรับเรื่องการจัดรูปขบวนการยิงของทหารปืนในยุคนั้นเพื่อนๆคงจะพอทราบกันไปบ้างในระดับหนึ่งแล้ว  แต่ผมจะมาขอเสริมว่าตามปรกติแล้วมันมักจะมีเหตุให้ไม่สามารถกระทำเช่นนี้ได้ตลอดครับ  เช่นกองทหารถูก "ทหารม้า" ข้าศึกวิ่งชาร์จเข้าใส่ ถูกทหารข้าศึกตีกระหนาบจากอีกด้านหนึ่ง โดนซุ่มโจมตีระหว่างเดินทัพ หรือต้องทำการรบในช่วงที่ยังจัดรูปกระบวนไม่เสร็จเป็นต้น       ดังนั้นภาระจึงตกไปเป็นของนายทหารซึ่งมีหน้าที่สั่งการ  ที่ต้องใช้ความเฉลียวฉลาดของตนเองมาแก้ปัญหาเฉพาะหน้าในการจัดรูปกระบวนของปืนคาบศิลาครับ  อาทิเช่นถ้าถูกทหารม้าล้อมกรอบก็ต้องรีบจัดแถวขบวนเป็นวงกลมเพื่อที่บรรดาทหารจะได้สามารถยิงใส่ข้าศึกในทิศทาง 360องศา เป็นต้นครับ     และนั่นจึงเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้การรบในสมัยก่อนนั้นทหารทุกนายจำต้องสวมเครื่องแบบที่มีสีสันสดใสและมองเห็นได้เด่นชัดมากที่สุด  แถมยังต้องเดินแถวอย่างเป็นระเบียบพร้อมเพรียงโดยอาศัยเสียงเพลงแลเสียงกลองศึกในการรบ  ทั้งนี้เพราะปืนสมัยก่อนเวลายิงจะมีควันออกมามากยิ่งถ้าทหารเป็นพันๆนายยิงพร้อมๆกันก็แทบจะเกิดทะเลหมอกได้เลย       ทำให้ทหารต้องสวมเครื่องแบบสีสันสดใสเช่นฟ้า แดง เขียว เพื่อให้สามารถแยกแยะฝักฝ่ายของตนได้ชัดเจนในสนามรบ  อีกทั้งการใช้เสียงเพลงก็เพื่อทำให้ทหารทุกนายสามารถเดินแถวและยิงได้โดยพร้อมกัน  เพราะดังข้อจำกัดของปืนที่ผมกล่้าวไปข้างต้นคือถ้าทหารแต่ละนายต่างคนต่างยิงอย่างไม่พร้อมกันล่ะก็จะส่งผลต่อความรุนแรงและผลของการรบได้แน่นอน (..รูปภาพเครื่องแต่งกายของทหารฝรั่งเศสระดับชั้นยศต่างๆ  ในยุคที่ยอดขุนศึก "นโปเลียน โบนาปาร์ต" นำพาฝรั่งเศสขึ้นครองความเป็นเจ้ายุโรปครับ..) (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 13:01:04

ความคิดเห็นที่ 16 ***     โดยดาบปลายปืนนั้นเป็นที่นิยมเรื่อยมากระทั่งเมื่อถึงยุคหลังสงครามโลกครั้งที่2 (ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1945เป็นต้นมา) ในยุคนี้อาวุธประจำกายของทหารราบนั้นสามารถที่จะทำการเล็งยิงได้แบบอัตโนมัติแล้ว  อีกทั้งยังมีประสิทธิภาพ ระยะยิง ความแม่นยำที่เชื่อใจได้มากขึ้นแลใช้เวลาไม่นานในการบรรจุกระสุน       นั่นจึงทำให้บทบาทของเจ้า "ดาบปลายปืน" เริ่มลดน้อยถดถอยลงไปตามลำดับ  โดยดาบปลายปืนในสมัยนี้จะถูกลดขนาดลงมาจนกลายสภาพมาเป็น "มีดพก" ของทหารที่สามารถนำมาติดไว้ที่กระบอกปืนด้วยอุปกรณ์เสริมมากกว่าครับ (..รูปภาพของเจ้า "OKC-3S" หรือมีดพก "M9" ของทหารมะริกัน  ที่ถูกพัฒนาโดยเหล่าคอหนัง "นาวิกโยธิน" เพื่อนำมาใช้ติดตั้งกับปืนไรเฟิลประจำกายครับ..) (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 13:01:48

ความคิดเห็นที่ 17 รูป เมือง "Bayonne" ทางตอนใต้ของฝรั่งเศสในปัจจุบัน  ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นต้นกำเนิดของเจ้าดาบปลายปืน "Bayonet" นั่นเองครับ   (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 13:05:48

ความคิดเห็นที่ 18 ***     โดยสินค้าขึ้นชื่อของเมือง "Bayonne" นี้ก็คือผลิตภัณท์จำพวก "ช็อคโกแลตโฮมเมด" ซึ่งชาวเมืองทำกันขึ้นมาขายเองเป็นเวลานมนานถึง 500 กว่าปีแล้ว  และสิ่งสำคัญซึ่งขาดไม่ได้เลยก็คือ "Bayonne ham" ซึ่งเป็นหมูแฮมรมควันตำรับเฉพาะ  ที่เวลาขายยกชิ้นจะต้องได้รับการประทับตราชื่อเมืองลงไปด้วยทุกครั้งว่าผลิตจากที่นี่จริงๆครับ (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 13:08:46

ความคิดเห็นที่ 19 ***     แลของกินอีกอย่างที่ทำให้เมืองนี้มีชื่อเสียงมากนั่นก็คือ เจ้าซอส "Bayonnaise" หรือที่คนไทยบ้านเราเรียกติดปากกันว่า "มายองเนส" นั่นเองครับ  โดยตำนานต้นกำเนิดของเจ้าซอสสัญชาติฝรั่งเศส "มายองเนส" นั้นล้วนมีมากมายหลากหลายอย่างครับ  แต่นาย "Carame" พ่อครัวมือหนึ่งผู้เป็นต้นกำเนิดตำราศิลปะการทำอาหารของฝรั่งเศสกลับแย้งว่า  เจ้า "ซอสมายองเนส" นั้นความจริงแล้วมันมีต้นกำเนิดในเมือง "Bayonne" นี่เอง  ซึ่งเขาเชื่อว่าตอนแรกชาวเมืองจะเรียกเจ้าซอสสีครีมนี้ว่า "Bayonnaise" ตามชื่อเมืองแต่ต่อมาได้เพี้ยนกลายเป็น "Mayonnaise"(มายองเนส)นั่นเองครับ (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 13:09:30

ความคิดเห็นที่ 20 รอบนี้คุณเจไดจัดเต็มแฮะไม่เห็นแบบนี้มา 2 ปีแล้วมั้ง อิอิ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 54 21:14:18 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 13:13:41

ความคิดเห็นที่ 21 ... จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 13:39:29

ความคิดเห็นที่ 22 ...ตั้งแต่สมัยพระนารายณ์ล่ะมั้ง จากคุณ : LegalisM เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 15:29:17

ความคิดเห็นที่ 23 จำๆได้ว่าเคยตั้งกระทู้ถามไปเเล้วครั้งหนึ่งไม่ใช่หรือครับ? จากคุณ : เหาะเหินเดินอากาศ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 16:19:07 A:182.53.235.77 X: TicketID:313693

ความคิดเห็นที่ 24 thank you  .......... จากคุณ : ต้นเอง เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 18:42:50

ความคิดเห็นที่ 25 ตำแหน่ง Dragoon ในรูปที่ 15 มันคือตำแหน่งอะไรครับ อัศวินมังกรใน FF หรือเปล่า  ฮาาาา จากคุณ : พระจันทร์สีฟ้า เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 19:29:52

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณ คุณเจไดหนุ่ม มากครับ สำหรับความรู้.. ^ ^ จากคุณ : eddyyฮะ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 20:02:21 A:180.183.37.92 X: TicketID:338047

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณมากครับ คุณเจได จากคุณ : ช่าง ต.จ.ว เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 20:51:50

ความคิดเห็นที่ 28 คห.25 ดรากูนเป็น "ทหารราบขี่ม้า" ครับ(ฝึกรบแบบทหารราบ แต่มีสกิลขี่ม้า) http://en.wikipedia.org/wiki/Dragoon จากคุณ : jedsada เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 21:47:44 A:101.109.175.164 X: TicketID:198675

ความคิดเห็นที่ 29 โถ คุณเจได ทำเอาผมหิวเลย จากคุณ : Ice-man เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 23:07:34

ความคิดเห็นที่ 30 นึกว่าคุณเจไดเป็นคุณ นวัติ ซะอีกนะนี่ เหมือนพาไปเที่ยวรอบด้าน จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 54 06:05:31

ความคิดเห็นที่ 31 รบแบบนี้ เพราะปืนสมัยก่อนมันยิงไม่แม่น+ การยิงใช้เวลานานทำให้ รบแบบหน้ากระดานนั้น มีประสิทธิภาพมากที่สุดครับ ทหารไทย รู้สึกจะมีในสมันพระนารายณ์ครับ ทหารรับจ้างฝรั้งมาฝึก แต่พอใช้จริงปราบกบฐไรซักอย่าง  ทหารไทยแตกแถวง่ายมากครับ ยิงไปแค่ไม่กี่ชุด ศัตรูมาใกล้ๆแตกแถวหนี โดนฆ่าตายเปง ร้อย  เลยตั้งให้ทหารรับจ้างฝรั้ง มาเคลียร์ สรุปชนะ ครับ ทหารฝรั้ง ตายไปไม่ถึง 20 ส่วนพวกกบฐ ตายเปงร้อย ครับ จากคุณ : takpiboon เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 54 08:26:44

ความคิดเห็นที่ 32 ...กบฏมักกะสันครับ จากคุณ : LegalisM เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 54 09:07:53

ความคิดเห็นที่ 33 รู้ลึกรู้จริง ต้องคุณเจใด จากคุณ : โอ๊ะเอ๊ะ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 54 09:08:15

ความคิดเห็นที่ 34 กบฎเงี้ยวยุค ร.5 มั้งครับ อ่านในนี้แหละว่ามีทหารฝรั่งตายด้วย เป็นทหารที่มาช่วยฝึกการใช้ปืน จากคุณ : Taiyo เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 54 09:28:07 A:182.53.137.201 X: TicketID:319350

ความคิดเห็นที่ 35 อืม ก็ยังทึ่งกับคุณเจไดทุกครั้งที่ตอบกระทู้ จากคุณ : AMIYAMA เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 54 16:58:18

ความคิดเห็นที่ 36 # takpiboon ข้อมูลจากออกพระศักดิสงคราม(เชอวาเลีย เดอ ฟอแบง) ผู้ว่าราชการกรุงเทพคนแรกรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช กล่าวถึงทหารสยามไว้ดังนี้ครับ ".... ราสดรที่เปนคนว่านอนสอนง่าย ก็พากันมาหาฉันและเชื่อฟังคำสั่ง โดยที่ไม่บ่นสักคำเดียวเลย ฉันจัดทหานที่เกนท์มานั้นขึ้นเปนกอง ๆ ละ 50 คน ทุกกองมี นายทหานผู้นำคือ นายร้อยเอก 1 นายร้อยโท 1 นายร้อยตรี 1 นายสิบเอก 2 นายสิบโท 4 และนายสิบตรี 4 ฉันตั้งไจฝึกหัด ทหานเหล่านี้โดยเต็มความสามาถ ด้วยความช่วยเหลือของทหาน ชาติโปรตุเกสที่รู้ภาสาไทย และชาวฝรั่งเสสผู้หนึ่ง ซึ่งฉันตั้งไห้ เปนนายสิบเอก ไม่ถึงสิบวันทหานเหล่านั้นก็เรียนถ่ายแบบได้เรียบร้อยดี เข้าแถว แยกแถว ยืนยามและเปลี่ยนยามได้คลอ่งแคล่วเหมือน ทหานฝรั่งเสส ฉันได้พูดแล้วว่าคนไทยเปนคนว่านอนสอนง่ายเพราะฉะนั้นจะสั่งไห้ทำอะไร ก็ทำตามความต้องการ ทหานสองพันคนนี้ได้รับความ ฝึกหัดและมีวินัยดี ไม่ผิดกว่าทหานทั้งปวง ฉันรอคอยพวกมักกะสันหยู่เปนนิจ โดยเหตุที่ไม่มีคุกที่จะ จำคนเหล่านั้น ฉันจึงส้างคุกขึ้นคุกหนึ่ง หยู่ติดกันกับเชิงเทินของป้อม ที่ส้างขึ้นไหม่ คุกนี้มีเสาขนาดโตล้อมรอบ ทำแน่นหนาไม่ต้องไช้ ผู้คุมหลายคน และโตพอขังนักโทสได้ประมานห้าสิบคน..........."   ขอยึดตามการเขียนแบบเดิมนะครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 54 07:22:12

ความคิดเห็นที่ 37 .............แล้ว ทหารสยามตั้งแถว ยิงแขกมักกะสันจริงหรือเปล่า ? ................... "........เราว่าเมื่อพวกแขกมักกะสันผ่านตำบนที่เราจัดทหานซุ่มไว้ ไห้ตรง เข้าล้อมปลดอาวุธ และจับตัวไว้จนกว่าจะมีคำสั่งมาไหม่ " นายทหานโปรตุเกสผู้นั้นตกไจที่ได้ยินฉันพูดดังนั้น จึงตอบว่า " ขอรับประทานโทส ที่ท่านสั่งเช่นนั้น ไม่มีไครจะปติบัติตามได้ ท่านไม่รู้จักแขกมักกะสันเหมือนตัวฉันรู้จักมัน ฉันเกิดมาไนบุรพทิส ประเทสรู้จักมันดี ขอไห้เชื่อถ้อยคำฉันเถิด คนเหล่านี้หายอมแพ้ ง่าย ๆ ไม่ ต้องค่ามันเสียก่อนจึงจะจับตัวมันได้ ฉันขอเรียนไห้ซาบ ด้วยว่า ฉันเชื่อว่าก่อนที่แขกมักกะสันจะถูกฆ่าตาย มันควนจะต้องทวนคิดเสีย หลายหนแล้ว นายทหานโปรตุเกสผู้นั้นเดินไป สีหน้าเส้าหมอง พูด ว่า " ขอไห้ท่านระมัดระวังตัวไห้มาก มันคงค่าท่านเปนแน่ เชื่อฉัน เถิด ฉันเตือนโดยความหวังดีแท้ ๆ " คราวนี้ฉันทำตามคำเตือนของนายทหานผู้นั้นเพื่อไม่ไห้เปนการเสี่ยงโชคหย่า งหนึ่งหย่างได ฉันเลือกทหานไทยได้ยี่สิบคน สั่งไห้ ตามฉันมาทางด้านที่จะเข้าไปไนหอรบ ไห้ถือหอกเปนอาวุธสิบคน และอีกสิบคนถืออาวุธปืน ฉันได้รูดม่านที่กั้นปะรำหยู่นั้นแล้ว เดินเข้า ไปสั่งไห้ขุนนางไทยผู้หนึ่งไปบอกต้นหนแขกมักกะสันว่าฉันมีความเสีย 120 ไจเปนหย่างยิ่งที่ได้รับคำสั่งไห้จับตัวเขา แต่ขอไห้เชื่อเถิดว่าฉันจะ เลี้ยงดูเขาเปนหย่างดีตลอดเวลาถูกคุมขัง ขุนนางไทยอันน่าสมเพชผู้นั้น ซึ่งเปนล่ามของฉัน ได้ปติบัติ ตามคำสั่งของฉัน พออ้าปากพูดคำแรก แขกมักกะสันหกคนนั้น โยนหมวกลงที่พื้น ชักกริดออกจากฝัก กะโจนเข้ามาดุจมัจจุราชแทง และค่าล่ามกับขุนนางไทยอีกหกคนซึ่งหยู่ไนปะรำนั้น ฉันถอยออกมาสมทบทหานไทยที่มีอาวุธหยู่ไนมือ ฉันฉวยหอกได้เล่มหนึ่งแล้ว สั่งไห้ทหานยกปืนขึ้นยิงกราดไป แขกมักกะสันคนหนึ่งวิ่งตรงมาจะทำร้ายฉัน ฉันเอาหอกแทงท้องของมัน มันหารู้สึกเจ็บไม่ ดันเข้ามาทั้งปลายหอกทิ่มติดหยู่ไนตัว เช่นนั้น มันพยายามโดยสุดกำลังที่จะเข้ามาแทงฉันไห้จนได้ มันคง แทงฉันตายเปนแน่ ถ้าทหานไทยคนหนึ่งไม่ป้องกันไว้ได้ ฉันได้ แต่ถอยหลังไปและเอาหอกทิ่มท้องกันมันไว้ ไม่กล้าที่จะถอนหอก ออกมาแทงมันอีก ไนที่สุดทหานหอกคนอื่น ๆ ได้มาช่วยกัน และ ค่าแขกมักกะสันคนนั้น ไนจำพวกแขกมักกะสันบ้าหกคนนั้น เราค่าเสียสี่คน อีกสองคนถึงแม้ว่าบาดเจ็บมากได้กะโดดลงจากป้อมหนีไปได้ ความกล้าหาน หรือจะเรียกว่าความบ้าของแขกมักกะสันหกคนนั้นพิสูจน์ได้เห็นว่า คำพูดของนายทหานโปรตุเกสมีมูลความจิง มันไม่ยอมไห้จับเปน ได้ง่าย ๆ เมื่อคิดได้ดังนี้แล้ว ฉันหวาดหวั่นว่าพวกแขกมักกะสันอีก 47 คนที่ขึ้นบกมาแล้วนั้น จะอาละวาดหย่างไรอีก จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 54 07:27:50

ความคิดเห็นที่ 38 (ต่อ) "....เช่นนั้นฉันเปลี่ยนคำสั่งที่ไห้จับ เปนตกลงไห้ค่ามันเสียทั้งสิ้น เพราะ ว่าไม่มีทางอื่นไดที่จะดีกว่านั้น คิดเช่นนั้นแล้วฉันสั่งไห้ไปตามทหาน และตัวเองก็ไปตามด้วย มาสมทบรวบรวมเปนกองขึ้น ไนขนะนั้นแขกมักกะสันที่ขึ้นมาบนบกแล้ว เดินตรงมายังป้อม ปราการ ฉันสั่งไห้นายทหานชาติอังกริดผู้หนึ่งเปนชั้นนายร้อยเอก ซึ่งวิชเยนทร์ตั้งไห้เปนผู้บังคับการกองทหานโปรตุเกส 40 คน ไห้ไป กั้นทาง หย่ายอมไห้แขกมักกะสันเดินมา ถ้ามันขืนเดินมาได้เอา ปืนยิง ฉันจะรีบนำทหานที่ระดมได้เท่าไรตามไปช่วยไนเวลาไม่ช้า เมื่อนายทหานอังกริดได้ห้ามแขกมักกะสันไม่ไห้เดินต่อมา มันก็หยุด หยู่นิ่ง ๆ ไนขนะนั้นฉันนำทหานเดินไปเปนระเบียบเรียบร้อย มีหอก และปืนเปนอาวุธครบมือ แต่จะไว้วางไจทหานพวกนี้นักก็ไม่ได้ เพราะว่าเปนทหานที่เกนท์มาไหม ๆ และยังไม่เคยชินกันกับการ สงคราม เราหยุดหยู่ห่างจากพวกแขกมักกะสันประมานหนึ่งเส้น ต่างฝ่ายต่างเจรจาซักถามความประสงค์ซึ่งกันและกัน ฉันสั่งไห้บอกมันว่า ถ้าหยากจะกลับไปลงเรือสำเพา ก็กลับไปได้ ฉันคิดไว้ว่า ถ้ามัน ยอมกลับไปลงเรือแล้ว เราจะยิงเสียไห้ตายทุกคนก็ได้ง่าย เพราะ ว่ามันไม่มีที่กำบัง และไม่มีอาวุธปืนสักกะบอกเดียว มันตอบว่ามัน ยินดีจะกลับไปบนเรือ แต่ก่อนอื่นขอไห้ส่งตัวต้นหนเรือของมันลงมา ด้วย ถ้าไม่ได้ตัวคืนมาแล้ว ก็จะไม่ขึ้นไปบนเรือ 16 นายทหานอังกริดไม่ชอบพูดกันไปพูดกันมาอันเปนการช้าเสีย เวลา จึงไช้คนมาบอกฉันว่า เมื่อแขกมักกะสันไม่ยอมฟังเหตุผล ของเรา เขาจะจับมันมัดไว้ และยังไม่ทันรอฟังคำสั่งของฉัน เขานำ ทหานตรงเข้าไปโดยที่ไม่ไช้ปั??าตริตรองไห้รอบคอบ พอนายทหารอังกริดกะดิกตัวจะก้าวหน้าไป แขกมักกะสัน 47 คน ซึ่งนั่งยอง ๆ หยู่ตามขนบทำเนียมของมัน ลุกขึ้นยืนทันที แก้ผ้ารัดพุงของมันออกแล้วเอาพันแขนซ้ายของมันเปนโล่ห์ มันยก แขนซ้ายนั้นบังตัว มือขวาชักริดออกจากฝักแล้ว กะโจนเข้าหาพวก ทหานโปรตุเกส ก้มหัวลงวิ่งถลันเข้าไปโดยแรง แทงทหาน โปรตุเกส เนื้อขาดเปนชิ้น ๆ ไป ก่อนที่พวกเรารู้ตัวว่ามันคิดสู้ จากที่นั้นไม่ทันพักหยุดหายไจ มันแหวกทางวิ่งตรงมายังกองทหาน ที่หยู่ไนบังคับบันชาของฉัน ถึงแม้ว่าฉันมีทหานกว่าหนึ่งพันคนถือหอกและปืน แต่ทหานเหล่านั้นไม่ทันรู้ตัว แขกมักกะสันเอากริดแหวะท้อง ทหานเหล่านั้น พบคนไดก็ค่าคนนั้นดะไปทั้งซายและขวา ล้มตาย ทับถมกันน่าสยองพองขน ไนขนะที่ประชาชนพลเมืองแตกตื่นกันหยู่นี้ พวกเราถูกดันมา จนถึงกำแพงป้อมที่ส้างขึ้นไหม่ แขกมักกะสัน ซึ่งบ้าเลือดมากกว่า คนอื่น ๆ ได้ไล่ตามคนที่วิ่งหนี มันตามไปจนถึงคูที่หยู่ริมแม่น้ำไกล้ ป้อมรูปสี่เหลี่ยมแล้ว ข้ามไปอีกข้างหนึ่งของป้อม ค่าไคร ๆ ที่ ขวางทางมัน ไม่เลือกว่าเปนเพสหยิงหรือชาย ผู้ไหย่หรือเด็ก เลือดนองไป น่าสพึงกลัง ไนภาวะอันยากลำบากเช่นนี้ ฉันไม่สามาถที่จะควบคุมทหาน ไว้ได้ และโดยเหตุที่ฉันมีหอกเปนอาวุธหยู่แต่เล่มเดียว ฉันจึงเติน เลียบริมคูไป ตั้งไจไว้ว่าจะกะโดดลงไปไนคู ถ้าแขกมักกะสัน ติดตามฉันมา ที่คิดดังนี้เพราะซาบว่าคูนั้นเต็มไปด้วยเลน มัน จะลุยโคลนมาเร็วไม่ได้ ฉันจะต้องสู้มันก็ได้เปรียบกว่ามันมาก แขกมักกะสันวิ่งผ่านฉันมาห่างประมานสี่วา ไม่เห็นฉัน เพราะว่ามันมุ่งแต่จะค่าคนที่หยู่ไกล้มันเท่านั้น ไม่มีคนอื่น ๆ สักคนเดียว คิดจะประชันหน้าเพื่อต่อสู้มันเลย เพราะว่าตกไจเกินไป ไนที่สุด ไม่เห็นทางหนึ่งทางไดที่จะเรียกทหานไห้มารวมกันต่อสู้มันได้ ฉันจึง วิ่งไปทางประตูที่จะเข้าไปไนป้อมปราการที่ส้างขึ้นไหม่ ซึ่งมีรั้วกั้นไว้ เท่านั้น กะโดดข้ามรั้วแล้ว ฉันขึ้นไปบนป้อมหยิบปืนมายิงพวกแขก มักกะสัน ซึ่งอาละวาดหยู่ข้างล่าง เมื่อไม่มีไครที่มันจะค่าได้อีกแล้ว มันก็ถอยไปริมฝั่งแม่น้ำ มันปรึกสาหารือกันหยู่สักครู่หนึ่ง โทมนัส ที่ไม่เห็นทางที่จะหนีรอดไปได้ มันจึงตกลงที่จะรบราค่าฟันกันต่อไป มันขึ้นไปบนเรือสำเพา เอาไฟเผาเรือแล้ว ต่างคนต่างฉวยโล่ห์และ หอกกลับขึ้นมาบนบกอีก พบไครก็ค่าเสียสิ้น มันเอาไฟเผาโรงทหาน ซึ่งเปนเรือนทำด้วยไม้ไผ่ แล้วเดิน เลียบฝั่งแม่น้ำขึ้นไป ฟันและค่าไคร ๆ ไม่เลือกหน้าที่ขวางทางมัน คาตกัมนี้ทำไห้ประชาชนพลเมืองตัวสั่นขวันหายมาก ภาพที่ได้เห็นนั้นทำไห้ฉันสลดไจมาก แค้นเคืองที่ได้เห็นพื้นดิน เต็มไปด้วยซากสพคน ฉันจึงรวบรวมทหานปืนได้ยี่สิบคน นำลงไป จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 54 07:33:11

ความคิดเห็นที่ 39 สรุปก็คือ ๑.. ทหารสยาม เป็นทหารเกณฑ์ทั้งหมด และเพิ่งจะฝึกหัดระเบียบวินัยทหารได้ไม่นาน ก่อนจะไปรบกับแขกมักกะสัน ๒.. จุดประสงค์แรกของออกพระศักดิสงครามคือ จับเป็น แต่แขกมักกะสันสู้ และ รุกรบอย่างรวดเร็ว ทำให้กองทหารเกณฑ์ทั้งหมดไม่สามารถทำอะไรได้ ยิงปืนได้แต่ก็กราด ๆ ไป เพราะฉะนั้น ก็จะเห็นได้ว่า การตั้งแถวยิงก็แทบจะไม่มีเลย ถึงมีก็ไม่ได้ผล เพราะทหารทั้งหมดยังไม่มีความชำนาญในการใช้อาวุธ ทหารฝรั่งทั้งโปรตุเกส ฝรั่งเศส และ อังกฤษ ที่ฝึกมาก่อน ก็ไม่ได้ฝึกทหารให้ชำนาญ และ จำนวนที่ฝึกก็ไม่รู้ว่าจะเป็นจำนวนเท่าไร เพราะฉะนั้น ถ้าได้ข้อมูลคลาดเคลื่อน สิ่งที่สื่อออกมา ก็จะคลาดเคลื่อนครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 54 07:37:38