ความคิดเห็นที่ 1 วันรุ่งขึ้นถ้าว่าในแง่ของตำนานเกี่ยวกับพญานาคแล้วก็ต้องถือว่า เป็นวันสำคัญวันหนึ่ง เพราะตามที่ริชาร์ดบอก วันที่ ๑๓ ตุลาคม เช่น วันนั้นของทุก ๆ ปี ( เขาคงหมายถึงวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ ทาง จันทรคติ ) จะมีลูกไฟสีแดงลอยขึ้นมาจากแม่น้ำโขง ซึ่งคนพื้นเมือง ที่นั่นเชื่อกันว่าเป็นลมหายใจของพญานาค และบอกให้รู้ว่าฤดูฝนได้ สิ้นสุดลงแล้ว เรื่องนี้ทำให้ริชาร์ดคิดถึงงูยักษ์ของลุ่มแม่น้ำอะเมซอน ที่มักจะปรากฏตัวพร้อมกับดวงไฟสีฟ้า  ตกค่ำฝูงชนนับแสนมาออกันอยู่ตรงบริเวณที่จัดงาน มีการจุดพลุและ ล่องเรือประดับประดาด้วยดวงไฟไปตามลำน้ำ สักพักก็มีเสียงตะโกน บอกว่าแลเห็นบั้งไฟแล้ว ริชาร์ดมองหาครู่เดียวก็แลเห็นเป็นลูกไฟ สีแดงผุดขึ้นมาจากผิวน้ำที่ฝั่งตรงข้าม แล้วก็จางหายไป แล้วก็ลอย ขึ้นมาใหม่ คราวนี้มากกว่าเดิม ทีแรกก็หนึ่ง แล้วก็สอง สาม สี่ ความคิด แวบหนึ่งเกิดขึ้นมาในสมองของริชาร์ด นี่ถ้าหากเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ แล้วมันก็น่าจะเกิดขึ้นมาจากบริเวณที่มองเห็นแสงไฟแวม ๆ และดูว่าจะมีคน อยู่แถวนั้นด้วย ลูกไฟนี้ดูน่าจะเป็นพลุชนิดไม่มีเสียงดังและค่อย ๆ ดับไป เหมือนอย่างพลุสัญญาณของชาวเรือ ไม่ใช่สิ่งลี้ลับตามความเห็นของริชาร์ด เขาว่าเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องที่ชาวลาวฝั่งโน้นทำขึ้นเพื่อล้อชาวไทยเล่นสนุก ๆ  สถานที่อีกแห่งที่นักล่าพญานาคชุดนี้ไปก็คือ วัดแห่งหนึ่งในอำเภอโพนพิสัย ท่านสมภารได้เล่าให้พวกเขาฟังว่าเมื่อแปดปีก่อนวัดของท่านมีโบสถ์เก่า ชำรุดทรุดโทรมอยู่หลังหนึ่ง ท่านตั้งใจจะรื้อลงแล้วสร้างหลังใหม่ขึ้นมาแทน แต่ทุกครั้งที่คนงานจะเข้าไปรื้อก็จะพบงูสีดำตัวใหญ่มากอยู่ในโบสถ์ มันชูคอ คอยจะฉกกัดผู้ที่จะเข้าไปรื้อ คนงานพระลูกวัด รวมทั้งตัวท่านเองต่างก็ได้เห็น แต่ไม่อาจประมาณขนาดความยาวของมันได้ เพราะมันขดตัวอยู่ สุดท้าย ต้องจุดธูปจุดเทียนบอกกล่าว รุ่งขึ้นงูนั้นก็หายไป  อีกท่านหนึ่งที่มีประสบการณ์เรื่องพญานาคเป็นนายตำรวจระดับผู้กำกับ ของที่นั่นท่านเล่าว่าเมื่อสามปีก่อนขณะที่ท่านกับคณะอีกราว ๓๐ คน เดินกัน อยู่บนผาสูงที่ชะโงกง้ำอยู่เหนือลำน้ำโขง มองลงไปเห็นมีซุงลอยน้ำอยู่ แต่พอมันเข้ามาใกล้ถึงได้รู้สึกว่าที่คิดว่าเป็นซุงนั้นเห็นจะไม่ใช่ เพราะมัน ลอยทวนน้ำ แล้วเมื่อมองดูให้ถนัดตาจึงพบว่าเป็นงูยักษ์สีดำ เมื่อริชาร์ดถามว่า ตัวโตขนาดไหน ท่านก็บอกว่ายาวประมาณ ๘๐ เมตร ริชาร์ดเข้าใจว่าฟังผิด จึงถามย้ำอีก ท่านก็ยืนยันว่าไม่ต่ำกว่า ๗๐ เมตร หรือ ๒๓๐ ฟุต และท่านเล่า ต่อไปว่า ดูไป ๆ เกิดกลัวจึงพากันหนีกลับ ท่านได้นำเรื่องนี้ไปเล่าให้พระ ภิกษุรูปหนึ่งฟัง พระท่านก็บอกว่าที่เห็นนั้นคือพญานาคจริง เมื่อหลายปีก่อน เรือที่บรรทุกพระพุทธรูปจะนำข้ามแม่น้ำเกิดพลิกคว่ำ พระพุทธรูปจมลงไป อยู่ใต้น้ำ พวกพญานาคจึงพากันมาเฝ้าปกป้องพระพุทธรูปองค์นี้ ริชาร์ดรู้สึก ว่าพญานาคที่นายตำรวจผู้นี้บอกออกจะมีขนาดใหญ่มากเกินไปหน่อย บางที อาจจะเป็นว่ามีหลายตัวว่านติด ๆ กันมาหรือไม่ก็เป็นเพราะระลอกน้ำที่กระเพื่อม ตามหลังทำให้กะขนาดผิดไปก็เป็นได้  ยังมีปริศนารอให้ริชาร์ดไขอยู่ที่โพนพิสัยนั่นอีกอย่างคือ กระดูกพญานาค ซึ่งถือเป็นของศักดิ์สิทธิ์ของที่นั่น ความเป็นมาของกระดูกที่ว่านี้ก็น่าสนใจ ไม่น้อย คือครั้งหนึ่งผู้ที่เป็นเจ้าของกระดูกอยู่เดี๋ยวนี้ได้ฝันไปว่า พญานาคได้ มาหาเขา บอกให้เขาข้ามสะพานไปฝั่งลาว ที่นั่นเขาจะได้พบชายผู้หนึ่งมี กระดูกพญานาคอยู่ในครอบครองให้เขาขอซื้อกระดูกพญานาคจากชายผู้นั้น วันรุ่งขึ้นชายผู้นั้นก็ข้ามสะพานไปตามที่พญานาคเข้าฝันบอก และก็ได้พบ กับคนที่เป็นเจ้าของกระดูกจริง ๆ ดังฝัน แต่ผู้นั้นปฏิเสธไม่ยอมขายให้ เขาจึง ต้องกลับมือเปล่า ตกกลางคืนพญานาคก็มาเข้าฝันอีก และบอกให้ลองไปถาม ชาวลาวผู้นั้นว่าจะยอมขายกระดูกให้เขาแค่ครึ่งเดียวได้หรือไม่ ครั้งนี้ก็อีก ชาวลาวปฏิเสธที่จะขาย ชายผู้นั้นก็ต้องกลับบ้านมือเปล่าอีกหน สุดท้ายพญานาค ก็กลับมาเข้าฝันอีก และบอกให้เขาลองไปขอซื้ออีกสักครั้ง ครั้งนี้คนลาว ผู้นั้นคงจะไม่กล้าปฏิเสธ แล้วก็เป็นจริงตามที่พญานาคบอก คนลาวยอมขายกระ ดูกพญานาคให้  ริชาร์ดรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะนี่จะเป็นหลักฐานที่สำคัญพิสูจน์ว่าพญานาคนั้นมีจริง แม้เขาจะได้รับแจ้งล่วงหน้าว่าเจ้าของไม่ต้องการให้ถ่ายภาพ หรือนำกระดูก ไปพิสูจน์ดีเอ็นเอก็ตาม ริชาร์ดเคยเป็นภัณฑารักษ์ด้านสัตว์เลื้อยคลานมาก่อน ดังนั้นเขาจึงเชื่อมั่นว่าเขาสามารถดูออกว่าเป็นกระดูกของงูอะไร พร้อมกับหวังว่า พวกเขาคงจะชนหลักฐานเข้าอย่างจังเบอร์คราวนี้ กระดูกพญานาคถูกนำใส่***บ ลั่นกุญแจ ไปคอยอยู่ที่สถานีตำรวจ รอจนกว่าคณะของริชาร์ดมาถึงจึงจะเปิด และริชาร์ดได้รับอนุญาตให้ถ่ายภาพและจับต้องกระดูกชิ้นนี้ได้ ทุกคนรอดูด้วย ใจระทึกตอนที่ฝา***บถูกเปิดเผยให้เห็นของที่อยู่ภายในนั้น มันเป็นกรามช้าง ริชาร์ดอดประหลาดใจไม่ได้ที่ว่าคนที่นั่งต่างรู้จักช้างดี แต่กลับไม่รู้ว่านั่นคือ กรามช้าง ไปคิดว่ามันเป็นกระดูกพญานาค   วันต่อมาริชาร์ดกับคณะได้เดินทางไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไกลมาก ต้องนั่งรถเป็นชั่วโมง ๆ แล้วยังจะต้องเดินบุกป่าไปอีก หมู่บ้านแห่งนี้ตั้งอยู่ ที่เชิงเขา คณะสำรวจชุดนี้ดั้นด้นมาก็เพื่อจะมาหาชายชราผู้หนึ่ง ชื่อนายพิมพา อยู่ในวัย ๗๐ ซึ่งครั้งหนึ่งแกเคยเผชิญหน้ากับพญานาคอย่างใกล้ชิดที่ในถ้ำ แห่งหนึ่งแถวนั้น ลุงพิมพายินดีพาพวกเขาไปดูถ้ำที่แกพบพญานาคเมื่อสิบปี ก่อน ปากถ้ำนั้นเล็กมาก ซ่อนอยู่ที่ด้านหนึ่งของภูเขา เล็กเสียจนดูไม่น่าเป็นถ้ำ แต่ลุงพิมพาบอกว่ามันจะนำไปสู่ถ้ำข้างในที่เชื่อมโยงกันเป็นไยแมงมุมอยู่ใต้ ภูเขายาวสัก ๑๖ กิโลเมตรได้ และติดต่อกันไปถึงแม่น้ำโขง จากคุณ : Ballmakoto2 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 17:03:55

ความคิดเห็นที่ 2 ชาวคณะตามลุงพิมพาเข้าไปในถ้ำแรกซึ่งสูงราวแค่ ๔ ฟุต หรือ๑.๒๐ เมตร แกชี้ให้ดูอุโมงค์เล็ก ๆ รูปสามเหลี่ยมที่อยู่ตรงมุมถ้ำแห่งหนึ่ง มันเล็กเสียจน ขนอุปกรณ์ถ่ายทำวีดีโอเข้าไปไม่ได้ ดีเร็ก วิลเลียม ผู้ผลิตรายการ และสมาชิก คนอื่น ๆ จึงต้องเฝ้าอุปกรณ์อยู่ที่นั่น ปล่อยให้ริชาร์ดกับปลั่งตามลุงพิมพา เข้าไป นอกจากจะมีน้ำขังอยู่ในอุโมงค์แล้ว เพดานยังต่ำมากต้องค่อยก้มเข้าไป สัก ๑๒ เมตรก็ถึงชุมทางใหญ่ ถ้ำพวกนี้ดูประหลาดมาก เหมือนเขาวงกตที่มีช่อง ให้ผ่านไปได้แค่ ๔ ฟุต กว้างบางแห่งก็เพียง ๒ ฟุต ( ๖๐ ซม. ) บางแห่งก็ ถ่างออกเป็นช่องกว้างถึง ๑๕ ฟุต ( ๔.๕ ม. ) ทั้งเปียกชื้นและเย็น ทั้งสามต้อง เดินข้ามสายน้ำเล็ก ๆ ที่เย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็งแล้วยังต้องคอยหลบหินย้อย ที่คมราวมีดโกน ถ้าไม่เดินก้มก็ต้องลงคลาน หรือไม่ก็ไถลตัวไปตามเมือกลื่น ๆ ไม่มีค้างคาวห้อยอยู่บนเพดานถ้ำเหมือนที่อื่น แต่ทว่าริชาร์ดสังเกตเห็นมีเหมือน สายลูกปัดเล็ก ๆ ของแสงห้อยย้อยลงมาจากเพดานถ้ำมันเป็นหยดน้ำลายเรืองแสง ที่ติดอยู่บนสายไหมที่พวกตัวอ่อนของเหลือบชนิดหนึ่งที่ทำขึ้น ( ริชาร์ดบอกว่า เหลือบชนิดนี้มีในนิวซีแลนด์ และนี่เป็นครั้งแรกที่พบว่ามีในเมืองไทยด้วย "  ทั้งสามเดินทางราว ๑.๖๐ กิโลเมตร ก็มาถึงที่ที่ลุงพิมพาพบพญานาคเมื่อ สิบปีก่อน มันเป็นถ้ำรูปร่างคล้ายท่อกลมยาว ตอนนั้นลุงพิมพาเที่ยวสำรวจถ้ำ โดยอาศัยแสงไต้ส่องนำทาง พอเข้าไปในถ้ำนี้แกก็เจอเข้ากับงูยักษ์ หัวของมัน อยู่ในเงามืด ลำตัวส่วนที่แลเห็นนั้นยาวราว ๑๘ เมตร ลุงพิมพาเบียดตัวชิดผนัง ถ้ำด้วยความกลัว ขณะที่งูเลื้อยผ่านไปช้า ๆ เกล็ดของมันเป็นสีดำมีประกายเขียว ๆ ลำตัวของมันหนาราว ๗๕-๘๐ เซ็นติเมตร สุดท้ายมันก็เลื้อยหายเข้าไปในถ้ำ ลุงพิมพาทรุดตัวลงพร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วในความมืดนั้น มือแกก็ไปสะดุดของสิ่งหนึ่งเข้า มันเป็นหินก้อนเล็ก ๆ แกจึงยัดใส่กระเป๋า พอหาทาง กลับออกมาได้แกก็ตรงแน่วกลับบ้าน แกเที่ยวเล่าเรื่องที่แกประสบให้ใครต่อใคร ในหมู่บ้านฟัง ส่วนก้อนหินเล็ก ๆ นั้นปรากฏว่าเป็นหินมีค่า แกจึงเอาไปทำหัวแหวน แกบอกว่าพญานาคนำโชคมาให้แก เพราะก่อนนั้นแกยากจนหากินได้แทบไม่พอ เลี้ยงครอบครัว แต่หลังจากที่แกพบพญานาคแล้วแกก็ได้รับมรดกที่ดินกลายเป็น ชาวไร่ที่พอมีอันจะกิน ถ้ำแห่งนั้นก็เลยกลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของชาวบ้านไป  ลุงพิมพาพาพวกเขากลับอีกทางหนึ่ง ครู่เดียวก็เห็นแสงแดดส่องลงมาจาก ปากปล่องที่สูงจากพื้นถ้ำราวสามเมตรเห็นจะได้ ผนังปล่องนั้นมีตะไคร่ขึ้นเต็ม แต่ลุงพิมพาสามารถไต่ขึ้นไปได้อย่างแคล่วคล่อง ส่วนริชาร์ดนั้นไม่มีปัญญา ต้องอาศัยปลั่งต่อตัวถึงได้ขึ้นได้  ริชาร์ดเชื่อเรื่องที่ลุงพิมพาเล่า ขาบอกว่าแกไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการโกหก และดูแกออกจะประหลาดใจเสียด้วยซ้ำที่มีคนจากโลกภายนอกสนใจเรื่องนี้  กลับถึงโรมแรมที่พักในคืนนั้นเอง ริชาร์ดก็ได้มีโอกาสดูภาพยนตร์ที่ว่าเป็น พญานาคว่ายอยู่ในแม่น้ำโขงที่ผู้อำนวยการสวนสัตว์พาต้าถ่ายไว้ได้ แต่คุณภาพ ของภาพนั้นออกจะแย่เต็มที ทั้งเคลื่อนไหวขึ้น ๆ ลง ๆ และพร่ามัว อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เห็นในนั้นริชาร์ดคิดว่าน่าจะอป็นขอนไม้เสียมากกว่า ผู้อำนวยการสวนสัตว์ พาต้ามีความเห็นว่าพญานาคแม่น้ำโขงนี้อาจจะเป็นปลาดาบเงินยักษ์ ซึ่งริชาร์ด ไม่เห็นด้วย แกบอกว่าปลาชนิดนี้บนหัวมีหงอนสีแดงซึ่งดูเหมือนพญานาคก็จริง แต่มันเป็นปลาทะเลน้ำลึก ต่อเมื่อตายหรือกำลังจะตายถึงจะลอยขึ้นมาให้เห็นกัน ดังนั้น โอกาสที่มันจะว่ายเข้าไปในแม่น้ำโขงไกลขนาดนั้นจึงเป็นไปไม่ได้  งานค้นหาพญานาคของคณะนี้จบลงแล้ว ริชาร์ดสรุปความคิดเห็นของเขาไว้ใน รายงานว่า ประการแรก " บั้งไฟพญานาค " นั้นดูจะเป็นของที่คนทำขึ้น เป็นไป ได้ว่าเพื่อหาเงิน ประการที่สอง กระดูกพญานาคนั้นคือกรามช้าง ประการที่สาม พญานาคในภาพยนตร์คือขอนไม้ลอยน้ำ อย่างไรก็ตาม ยังเหลือความลึกลับ ที่ยังไม่ออกอีกอย่าง นั่นก็คือ ตัวของพญานาคเอง จากที่เขาได้พูดคุยกับพยาน รู้เห็นในเรื่องนี้พอจะแบ่งได้เป็นสองกลุ่ม คือ พวกที่เห็นพญานาคในน้ำกับ พวกที่เห็นตัวบนบก แต่ทั้งสองกลุ่มก็เจือด้วยความเชื่อทางจิตวิญญาณและโชคลาง อย่างเช่น พญานาคเฝ้ารักษาโบสถ์หรือพระพุทธรูป หรือนำโชคลาภมาให้ บางทีอิทธิพลของศาสนาฮินดูที่มีต่อพุทธศาสนาของไทยอาจจะเป็นกุญแจ ในเรื่องนี้ พญานาคนั้นมีต้นกำเนิดในตำนานของอินเดีย แล้วได้ถ่ายทอดมาสู่ อุษาคเนย์ในตอนหลัง เขาจึงสงสัยว่าเค้ามูลของความลี้ลับมหัศจรรย์ของพญานาค ในตำนานได้ถูกถ่ายทอดลงสู่สัตว์ที่มีตัวตนในท้องถิ่นแห่งนี้ชนิดหนึ่ง ซึ่งเดี๋ยวนี้ สัตว์ชนิดนี้ก็ยังคงอาศัยอยู่ในแม่น้ำโชง แต่ทว่ามันคืออะไร   ริชาร์ดแสดงว่า ครั้งหนึ่งเคยมีงูโบราณในยุคครีเตเชียส ( ระหว่าง ๑๔๐-๖๕ ล้านปีมาแล้ว ) อาศัยอยู่ในน้ำ และได้มีวิวัฒนาการต่อเนื่องกันมาจนมีขนาดใหญ่ มหึมา งูที่ว่านี้คืองูจำพวก มัดโซอิดส์ ( madsoids ) เป็นงูโบราณที่ประสบความ สำเร็จในการดำรงชีวิตดังจะเห็นได้จากการที่มันแพร่พันธุ์ไปทั่วโลก และอยู่มา จนถึงปลายสมัยพลีสโตซีน หรือเมื่อราว ๑๐.๐๐๐ ปีที่ผ่านมานี่เอง งูพวกนี้บาง ชนิดมีขนาดใหญ่มาก จนทำเอางูอนาคอนดากลายเป็นงูแคระไปเลยทีเดียว ฟอสซิลของงูที่พบในอเมริกาใต้แสดงว่าตัวมันยาวถึง ๑๘ เมตร และใหญ่ขนาด ถังน้ำมันมีรายงานว่าอาจจะยังมีงูพวกนี้อยู่ในป่าเขตร้อนของอเมริกาใต้ จนถึงเดี๋ยวนี้ นอกจากขนาดจะใหญ่มากแล้วงูพวกนี้ยังมีเครื่องประดับศรีษะ อย่างเช่น งูมาโต เตาโร หรือ สุกุริฮู ไกกันเต ของลุ่มแม่น้ำอเมซอนก็ว่ากันว่ามีเขาบนหัว ส่วนพญานาคของแม่น้ำโขงก็มีหงอน ความจริงแล้ว เขาบนหัวงูนั้นไม่ใช่จะไม่มี ชั่วแต่ไม่ได้เหมือนเขาวัวเขาควาย เป็นเพียงเกล็ดที่เปลี่ยนรูปไปเป็นหนามอยู่ เหนือจมูกหรือเหนือตา อย่างเช่นในงูกะปะแรดของแอฟริกา และงูกะปะเขาของ ตะวันออกกลาง  ทั้งหมดนี้ก็เป็นเรื่องการมาค้นหาพญานาคที่เมืองไทยของริชาร์ด ฟรีแมน นักสัตว์ลึกลับวิทยาชาวอังกฤษ แต่ก่อนจะจบอยากจะพูดถึงเรื่องของหงอนพญานาค สักนิต บางท่านอาจจะคิดว่านั่นเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่จิตรกรคิดทำขึ้นเพื่อดูว่านาคนั้น เป็นราชาของงูทั้งหลาย จึงต่างจากงูทั่วไป แต่ก็อาจจะไม่เป็นเช่นนั้น บางทีนาค อาจจะมีหงอนจริง ๆ เพราะแม้แต่ฝรั่งที่เคยเห็นนาคก็บอกว่านาคมีหงอน ปีเตอร์ กูลลาร์ด ชาวรัสเซียที่หลบออกนอกประเทศสมัยปฏิวัติใหญ่ หนีมาอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ และต่อมาได้ไปทำงานเป็นตัวแทนรัฐบาลจีนทำหน้าที่ดูแลสหกรณ์อุตสาหกรรมที่ ลีเกียง ( ปัจจุบันเรียกว่า ลีเจียง ) ซึ่งอยู่ทางตะวันตกของประเทศจีนติดกับทิเบต เขาเล่าว่าที่เนินเขาใกล้หมู่บ้านของสหกรณ์เหมืองแร่เหล็กที่เขาดูแลอยู่นั้น มีถ้ำเล็ก ๆ เป็นที่อยู่ของนาคมีคนคอยนำนมและไข่ไปวางเซ่นไหว้เป็นประจำ ตัวเขาเองได้มีโอกาสเห็นนาคในเย็นวันหนึ่ง มันเป็นงูจงอางตัวใหญ่มาก บนหัว ที่ผงกขึ้นมานั้น เขาสังเกตเห็นว่า มีหงอน ลักษณะเหมือนหงอนไก่ แต่เขาไม่มี เวลาที่จะสังเกตอะไรให้มากไปกว่านี้ได้ เพราะจะต้องรีบหนีเอาตัวรอดก่อน  เรื่องของงูที่มีหงอนเหมือนไก่นี้จะขอยกไปเล่าในคราวอื่น จากคุณ : Ballmakoto2 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 17:04:35

ความคิดเห็นที่ 3 น่าสนใจ ตรง ลุงพิมพา จากคุณ : glock26gen4 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 20:09:28

ความคิดเห็นที่ 4 สรุปว่า ประการแรก " บั้งไฟพญานาค " นั้นดูจะเป็นของที่คนทำขึ้น เป็นไปได้ว่าเพื่อหาเงิน ประการที่สอง กระดูกพญานาคนั้นคือกรามช้าง ประการที่สาม พญานาคในภาพยนตร์คือขอนไม้ลอยน้ำ แต่งูmadsoidsนี่คืออะไรหว่า เอาชื่อไปsearchไม่เจออะไร จากคุณ : Rage Aganist Computer Machine เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 20:57:06

ความคิดเห็นที่ 5 งูลำตัวเท่าลูกฟุตบอล ยาว 5 เมตร คงดูป้อมๆ เหมือนใส้กรอกอิสาน น่ารักมากครับ จากคุณ : E22QV เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 21:22:02

ความคิดเห็นที่ 6 งูถ้ำขนาดใหญ่อย่างที่ลุงพิมพาเล่า มันลอดผ่านถ้ำช่องเล็กมากบางช่วงได้อย่างไร กินอะไรเป็นอาหารจึงจะเพียงพอ จากคุณ : ตักพิเศษอิ่มๆ เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 22:07:23

ความคิดเห็นที่ 7 บทความเต็มๆ ของ ฟรีแมน เกี่ยวกับการตามหา บั้งไฟพญานาค http://www.forteantimes.com/features/articles/221/in_the_coils_of_the_naga.html ฟันธงว่าเป็นของ ลาว ทำขึ้น อยู่ในแม็กกาซีน ฟอร์ทีน ไทม์ (หนังสือเรื่องเร้นลับ คล้ายๆ ต่วยตูนพิเศษ) เพราะเค้าเป็นนัก สัตว์ประหลาดวิทยา crytozoologist เหมือนบางล็อกอินห้องนี้ หึหึ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 54 07:17:08 จากคุณ : JD300 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 22:20:01

ความคิดเห็นที่ 8 ตามเอาคลิปงูหลามว่ายน้ำมาให้ดู ว่ามันยกหัวพ้นน้ำเวลาว่ายน้ำ ไม่ได้ดำผุดดำว่าย อย่างคลิปคลื่นพยานาค หึ หึ การสะท้อนกลับหมดของแสง ลองไปศึกษาดูนะครับ จากคุณ : JD300 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 22:36:58

ความคิดเห็นที่ 9 ผมแค่สงสัยว่า ถ้ำที่ว่านั้นคือถ้ำอะไร และใช่ที่จ.หนองคายหรือไม่ ด฿เหมือนจะมีรายการทีวีเคยเข้าไปในถ้ำนี้นะครับ ถ้าจำไม่ผิด จากคุณ : ยืมล็อกอินเค้ามา (จอมยุทธ์น้อยเฉาเฉ่า) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 54 23:18:36

ความคิดเห็นที่ 10 ตรงไหนเค้าฟันธงครับ เจ้าตัวไม่ได้พิสูจน์เลยนะครับ อย่าอ้างลอยๆสิครับ ถ้าเค้าไปฝั่งลาวเจ้าตัวก็จะบอกว่าไทยทำขี้นเหมือนกัน แล้วคลิบ งูตัวเล็กนั้นมันแปลกยังไงครับก่อนหน้านั้น ยังเอางูชูหัวว่ายน้ำมาให้ดูอยู่เลย ไม่เคยเห็นงูเหลืองงูหลามว่ายน้ำจริงๆหรอครับ ไปลองดูคลิบอนาคอนด้าว่ายน้ำหลายๆคลิบก็ได้นะครับ น้ำหนักงูตัวใหญ่ไม่ใช่จะลอยบนผิวน้ำแบบในคลิบนั้นได้หรอกนะครับ ปล.ซึ่ีง ฟรีแมนเค้าเป็นนักวิทยาศาตร์กว่าเยอะ เค้าลงไปพิสูจน์จริง ลองไปตามร่องลอยของจริง ซึ่งเค้าก็สันนิฐานชัดว่าอาจจะเป็นงูประเภทพวกมีหงอน ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 54 00:55:34 จากคุณ : Ballmakoto2 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 00:51:26

ความคิดเห็นที่ 11 เชิญหาคลิปงูอานาคอนด้า งูหลามตัวใหญ่ ว่ายน้ำที่ผิวน้ำ โดยไม่เอาหัวขึ้นมา มาให้ดูเลยครับ ไม่ใช่คลิปมันกำลังดำอยู่ใต้น้ำ หาปลากินนะ อย่าเอาแต่อ้างลอยๆเหมือน ว่าแต่อ่านต้นฉบับภาษาอังกฤษหรือยัง อย่าเอาแต่อ่านที่ใครก็ไม่รู้แปลมา จากคุณ : JD300 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 07:10:23

ความคิดเห็นที่ 12 มีใครมาใช้ล้อคอิน JD300 แทนอาจารย์เจษมั้ยนี่  เหมือนดูดุๆขึ้น และเปลี่ยนเสียงหัวเราะจาก ฮะฮะ เป็น หึหึ :D จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 10:32:06

ความคิดเห็นที่ 13 ยกมาสิครับท่อนไหน ฟรีแมนเค้าไปทำงการพิสูจน์บังไฟมาแล้วมิทราบ งูบางชนิดอยู่ในน้ำได้ยังไม่รู้เลยเป็นจะนักวิทยาศาตร์ได้ไง มันจำเป็นต้องยกหัวขึ้นมาหายใจตลอดหรอ แต่นะ ผมว่าคลิบงูตัวเล็กนั้นยังดูคล้ายกว่าคลื่นของคุณอีกนะครับพูดจิงๆไม่ได้ประชด ดีที่ตัวมันไม่ใหญ่แล้วมันไม่ได้ว่ายทวนน้ำนะ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 54 12:09:19 จากคุณ : Ballmakoto2 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 11:58:44

ความคิดเห็นที่ 14 ริชาร์ด เค๊าดำน้ำตอนมีบั้งไฟยังนะ??? จากคุณ : หว่างฮั่น2011 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 20:00:33

ความคิดเห็นที่ 15 สุดท้ายก็หาคลิปไม่ได้นี่เอง ฮะฮะฮะ จากคุณ : JD300 เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 01:47:44

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่ได้หาเลยครับ ไม่ใช่นักวิทยาศาตร์จากคลิบนะครับ เพราะใครๆก็รู้งูใหญ่มันว่ายน้ำได้แบบไหนมั้ง เพราะคุณกับผมก็ต้นทุนต่ำทั้งคู่ คือไม่ได้ออกไปพิสูจน์ เพราะงั้นคงไม่ไปนั่งหาคลิบมายืนยันได้หรอกนะครับทำไปคนเดียวเหอะ แต่ไม่ใช่คลื่นแน่นอนครับ ตั้งชื่อให้เลยมะ Black wave แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 54 09:34:40 จากคุณ : Ballmakoto2 เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 09:33:11

ความคิดเห็นที่ 17 ผมยังทุนสูงกว่าเยอะที่ไม่พูดลอยๆ ฮะฮะ จากคุณ : JD300 เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 11:50:28

ความคิดเห็นที่ 18 ตามแต่จะเข้าข้างตัวเองฮะ คุณ Blackwave :) คิดจะพิสูจน์ความจริงเมื่อไรอย่าลืมชวนด้วยละ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 54 23:14:59 จากคุณ : Ballmakoto2 เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 23:14:22

ความคิดเห็นที่ 19 ปูเสื่อทันไหมเนี่ย จากคุณ : ยังมีหวัง เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 20:09:43

ความคิดเห็นที่ 20 ม้วนเสื่อแล้ววว >_< จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 09:39:55