PANTIP.COM : X11416539 ถ้า WW 2 ฝ่าย อักษะชนะ ระบบ ฟาสซิสต์ จะครองโลก คิดว่าระบบนี้น่ากลัวกว่า คอมมิวนิตส์มั๊ย [เทคโนโลยีการทหาร]

ความคิดเห็นที่ 11

ฟาสซิสต์คือระบอบเผด็จการครับ มีบุคคลคนเดียวเป็นผู้นำ เป็นทุกอย่างของระบอบการปกครอง

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง มีหลายประเทศปกครองระบอบเผด็จการ เช่น

- ลิเบีย โดย มูฮามาร์ กัดดาฟี่ นี่เป็นระบอบเผด็จการครับ แต่ไม่ใช่ว่าจะเลวร้ายไปซะทุกอย่าง เพราะก่อน กัดดาฟี่มามีอำนาจ ลิเบียเป็นประเทศจนที่สุดเป็นอันดับ 4 ของอัฟริกา หลังจากกัดดาฟี่ปกครอง ลิเบียเป็นประเทศในอัฟริกาที่รวยเป็นอันดับ 3 รองจาก อัฟริกาใต้ และ อียิปย์

- อิรัก โดย ซัดดัม ฮุสเซ็น นี่ก็เผด็จการ มีทั้งดีต่อประเทศเสียต่อประเทศ แต่ภาพลักษณ์ที่เราเห็นดูจะแย่มากกว่าเพราะสื้อที่เราเสพเป็นสื้อตะวันตก

- คิวบา ถึงแม้จะเป็นสังคมนิยม แต่เอาเข้าจริงๆเป็นเผด็จการ นำโดย ฟิเดล คาสโตร

- ประเทศต่างๆในอัฟริกา หลายประเทศที่มีช่วงหนึ่งเป็นระบอบเผด็จการ เช่น ซาอี(คองโก) ซูดาน ไลบีเลีย ฯลฯ

- เกาหลีเหนือ เหมือนจะเป็นคอมมิวนิสต์แต่ปกครองระบอบเผด็จการเต็มขั้น ตั้งแต่ คิม จอง อิล ขึ้นมาเถลิงอำนาจแทนพ่อ

- โซเวียตยุค สตาลิน ระบอบเศรษฐกิจเป็นแบบสังคมนิยม แต่การปกครองจริงๆก็แบบเผด็จการโดย โจเซฟ สตาลิน เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของประเทศ

คอมมิวนิสต์หรือสังคมนิยม อำนาจจะอยู่ที่พรรค ไม่ใช่อยู่ที่บุคคลใดบุคคลหนึ่งชัดเจน เมื่ออำนาจอยู่กับบุคคลใดบุคคลหนึ่งชัดเจน ก็จะเหมือนเป็นระบอบเผด็จการ

แม้กระทั่งประชาธิปไตยเอง หากอำนาจไปอยู่ในมือบุคคลใดบุคคลหนึ่งมากไป ก็จะเข้าข่ายเผด็จการ

ยกตัวอย่างง่ายๆอย่างประเทศพื่อนบ้านที่เป็นประชาธิปไตยอย่าง สิงคโปร์และมาเลเซีย

- สิงคโปร์ยุค ลี กวน ยู ถึงจะเป็นประชาธิปไตยแต่ออกแนวจะเป็นเผด็จการเลยก็ว่าได้ เพราะอำนาจเบ็ดเสร็จทั้งหมดอยู่ที่ ลี กวน ยู ถึงแม้ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ในมือของตระกูลนี้

- มาเลเซียยุค มหาเธ มูฮัมหมัด ปกครองประเทศเกือบ 30 ปี ก็เป็นประชาธิปไตยกึ่งเผด็จการ

แต่ทั้งสองประเทศ มีผู้นำทั้งสองที่ค่อนข้างจะเป็นประชาธิปไตยแบบเผด็จการ แต่ทั้งสองมีจุดมุงหมายเดียวกันคือพาชาติให้พัฒนารุดหน้า ลดการคอรัปชั่น

และทั้ง ลี กวน ยู กับ มหาเธ มูฮัมหมัด ก็ทำได้ดีเลยล่ะ ทั้งสองประเทศเพิ่งก่อตั้งประเทศหลังสงครามโลกแต่ตอนนี้เศรษฐกิจดี ดีกว่าไทยพอสมควรเลย(ถึงเศรษฐกิจจะดีกว่า ประเทศเจริญกว่า ไม่ใช่หมายถึงน่าอยู่กว่าไทยนะ)

ระบอบฟาสซิสต์ เป็นระบอบที่มนุษย์เราคุ้นเคยมานานที่สุด เพราะยุคโบราณ ไม่ว่าทางตะวันตกหรือตะวันออก นครรัฐที่มีกษัตริย์ จักรพรรดิ์ ฮ่องเต้ เจ้าชาย เจ้าผู้ครองนคร อะไรแบบนี้ ก็เหมือนเป็นฟาสซิสต์อยู่แล้ว เพราะอำนาจและการตัดสินใจในทุกเรื่องอยู่กับบุคคลเดียว

คอมมิวนิสต์เป็นทฤษฎีที่เกิดขึ้นมาเพราะความเหลื่อมล้ำทางสังคมศักดินาในยุโรป เป็นทฤษฎีต่อต้านสังคมที่ไม่เป็นธรรม แต่ทฤษฎีนี้เอามาปฏิบัติจริงยากมาก เพราะเอาเข้าจริงมันก็มีความต่างของสังคมระหว่างประชาชนกับชนชั้นปกครองอยู่ดี

ถ้าจะยกตัวอย่างให้เห็นสังคมนิยมหรือคอมมิวนิสต์กับฟาสซิสต์หรือเผด็จการง่ายๆให้เห็นก็คือ

ระบบสหกรณ์ นี่เป็นสังคมนิยมนะครับ เป็นการแบ่งบัน มันมาในรูปแบบทฤษฎีสังคมนิยมเลย

ระบบการบังคับบัญชาขอทหาร นี่เป็นระบอบเผด็จการนะครับ คนยศน้อยฟังคำสั่งรับคำสั่งจากคนที่ยศสูงกว่า ปฏิเสธคำสั่งมีความผิด ไม่มีนะครับระบอบประชาธิปไตยในสายงานบังคับบัญชา เช่น ผู้กองสั่งให้พลทหารออกลาดตะเวณในที่เสี่ยง แล้วพลทหารมายกมือขอให้โหวตว่าจะไปหรือไม่ไปดี เอาเสียงส่วนมาก อันนี้ไม่มี 555

ส่วนตัวผมว่าปกครองระบอบใดก็ตามไม่ว่าจะ
- ประชาธิปไตย
- สังคมนิยมคอมมิวนิสต์
- เผด็จการฟาสซิสต์
- สมบูรณ์อาญาสิทธิราช
- ราชาธิปไตย

ไม่ว่าระบอบใดหากผู้นำของแต่ละระบอบนั้นๆ มีความจริงใจในการพัฒนาประเทศ ไม่มุ่งเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวและพวกพ้อง ไม่เห็นแก่อำนาจที่ตนมี ประเทศนั้นๆย่อมเจริญรุ่งเรือง

อย่างที่ เติ้ง เสี่ยว ผิง เคยกล่าวไว้ว่า "จะแมวขาวหรือแมวดำก็ช่าง ขอให้จับหนูได้ก็พอ"

จีน เป็นประเทศที่ระบอบการปกครองเป็นคอมมิวนิสต์ อำนาจอยู่ที่พรรค พรรคตั้งประธานาธิปดี ตั้งนายกรัฐมนตรี ประชาชนไม่ได้เลือก แต่ระบอบเศรษฐกิจจีนกลับเป็นทุนนิยมเข้าไปทุกที (ยังไม่ทุนนิยมเต็มตัว เพราะภาครัฐมีการลงทุนกับเอกชนและมีระบบรัฐวิสาหกิจอยู่เยอะ)

หันมามองประเทศเราบ้าง ถ้าจะกล่าวว่าไทยสมัยโบราณเป็นระบอบเผด็จการก็คงจะใช่ เพราะอำนาจสิทธิขาดอยู่พระมหากษัตริย์ ในสมัยอยุธยา จะสั่งใครเป็นสั่งใครตายก็เป็นเรื่องธรรมดา อาญาสิทธิ์มีสมบูรณ์

พอสมัยรัตนโกสินทร์ เราปกครองแบบสมบูรณ์อาญาสิทธิราช ชื่อก็บอกความหมายในตัวแล้ว แต่ด้วยเนื่องจากประเทศไทยโชคดีที่มีพระมหากษัตริย์แต่ละพระองค์ เปี่ยมด้วทศพิธราชธรรม ช่วง ร.1-ร.3 พระมหากษัตริย์กำลังสร้างบ้านเมืองใหม่ ยังมีการรบพุ่งกับศัตรูภายนอก ช่วง ร.4-ร.6 พระมหากษัตริย์สร้างความเจริญภายในให้กับประเทศเทียบเท่าอารยะประเทศ พอถึงรัชสมัย ร.7 ก็มีการเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นแบบประชาธิปไตย หลังจากนั้นก็ลุ่มๆดอนๆมาจนถึงทุกวันนี้

ถ้าเราเป็นประชาธิปไตยตั้งแต่บัดนั้นจนบัดนี้ นักการเมืองที่เข้ามามีอำนาจมีจิตสำนึกรักประเทศให้มากๆ ประเทศเราคงเจริญกว่าสิงคโปร์ มาเลเซียพอสมควร

นักการเมืองดีๆก็มี แต่เท่าที่เห็นน้อยมาก ส่วนใหญ่จะเล่นการเมืองมากไป เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมากไป บางคนเพิ่งมาเป็น ส.ส. สมัยแรกก็รวยจนผิดหูผิดตา เงินมาจากไหน เงินเดือนก็เยอะแต่ไม่น่ารวยได้ขนาดนั้นเพราะเงินเดือน เราก็รู้ๆกันอยู่

อีกทั้งข้าราชการประจำอีก คนเหล่านี้ถือว่ามีอาชีพที่มีเกียรติ เป็นข้าราชการ ซึ่งชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า ทำงานรับใช้เบื้องพระยุคลบาท เพราะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเคยตรัสไว้ว่าพระองค์ทรงมีอาชีพทำราชการ นั่นหมายถึงข้าราชการทั้งหลายคือทำงานให้กับพระองค์

แต่ข้าราชการที่ทำงานโดยไม่สุจริต ไม่ว่าจะตำแหน่งเล็กๆแบบเสมียนจนถึงตำแหน่งใหญ่ๆที่สามารถอนุมัติโครงการต่างๆได้ หากทำงานแสวงหาผลประโยชน์ใส่ตัว นั่นหมายถึงคุณไม่ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง ไม่ซื่อสัตย์ต่ออาชีพ และไม่ซื่อสัตย์ต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และจะมากล้าพูดได้เต็มปากหรือว่า"รักในหลวง"

ร่ายมาซะยาว คำตอบของ จขกท. คือระบอบไหนก็ไม่น่ากลัวครับ ที่น่ากลัวคือตัวคนมากกว่า คนที่เข้ามาปกครองในระบอบนั้นๆ ถ้าเป็นคนดีระบอบไหนก็ดี ถ้าเป็นคนเลวเข้ามาปกครองระบอบไหนก็เลวตามครับ

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ครับ ไม่รู้จะวิทยาศาสตร์หรือไม่นะ

จากคุณ : Nenko

เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 14:20:36