ความคิดเห็นที่ 1 การที่จะทำอะไรตามกัน มันต้องเห็นว่า ดีกว่าแบบเดิมไม่ใช่หรอ หรือทำตามจ่าฝูง จากคุณ : Serial_Nuber เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 15:33:58

ความคิดเห็นที่ 2 หมายถึงตอนนี้หรือครับ 1 (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:01:15

ความคิดเห็นที่ 3 2 (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:01:40

ความคิดเห็นที่ 4 3 (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:03:00

ความคิดเห็นที่ 5 4 (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:03:49

ความคิดเห็นที่ 6 5 (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:04:18

ความคิดเห็นที่ 7 6 (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:04:44

ความคิดเห็นที่ 8 7 (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : เจไดหนุ่ม เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:05:06

ความคิดเห็นที่ 9 อ่าาา มันมีจริงไหมครับเนี้ย ไอ้ซิงกูล่า เอ้ย ซิงโครนิซิตี้ เนี้ย จากคุณ : นั้นไงว่าแล้วเชียว เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:23:57

ความคิดเห็นที่ 10 เคยดูสารคดี ว่าตามหลักฐานแล้ว มนุษย์ ค้นพบการใช้ไฟในยุคใกล้เคียงกันทั่วโลก ไม่เกินร้อยปี ทั้งๆที่ไม่มีทางที่ยุคนั้นจะเข้าถึงกันได้เร็วขนาดนั้น จากคุณ : สมบัติดี เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:32:29

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้ แล้ว มันเป็นจริงไหมครับท่านเจได จากคุณ : Serial_Nuber เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 19:40:13

ความคิดเห็นที่ 12 เคยดูสารคดีเกี่ยวกับเรื่องทำนองนี้เหมือนกัน แต่เป็นสิ่งมีชีวิต คือลิงอะไรสักพันธ์ที่อยู่ตามเกาะกลางทะเล อยู่มาวันนึงลิงบนเกาะหนึ่งเรียนรู้วิธีที่จะกินหอย ด้วยวิธีทุบให้แตกรึหาอะไรมาแงะ แล้วต่อมาก็ปรากฏว่าลิงบนเกาะอื่นๆก็เรียนรู้วิธีนั้นด้วย จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 20:02:04

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าข้อมูลตาม #10 บอกมาจริง ก็เป็นเรื่องแปลก ที่น่าสนใจมากทีเดียว จากคุณ : Mr.thanyawat เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 20:03:56

ความคิดเห็นที่ 14 ใช่แล้วค่ะคุณเจไดตอนนี้แหละ ดูแล้วก็ทำให้นึกถึงว่าสมัยก่อนการสื่อสารก็ไม่ได้มีเหมือนตอนนี้แต่มนุษย์หลายๆประเทศคิดค้นอาวุธที่แอดวานซ์ขึ้นกว่าหอกอย่างธนูหรือต่อเรือด้วยโครงสร้างที่คล้ายกันได้ยังไง(ถ้าจะมีชาติใดมาสอนให้หรือมีแท่งหินสี่เหลี่ยมจากต่างดาวตกลงมาก็คงจะไม่ใช่)ถ้าเลียนแบบจากธรรมชาติแต่ละประเทศมีสภาพแวดล้อมต่างกันก็อาจจะไม่ใช่เหตุผลอีก มันคงเป็นซิงโครนิซิตี้ล่ะมั้งใครเป็นผู้รู้รบกวนด้วยค่ะ จากคุณ : almond_pank เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 20:19:58

ความคิดเห็นที่ 15 Synchronicity is the experience of two or more events that are apparently causally unrelated or unlikely to occur together by chance and that are observed to occur together in a meaningful manner. The concept of synchronicity was first described in this terminology by Carl Gustav Jung, a Swiss psychologist, in the 1920s. The concept does not question, or compete with, the notion of causality. Instead it maintains that, just as events may be grouped by cause, they may also be grouped by meaning. A grouping of events by meaning need not have an explanation in terms of cause and effect. ---------------------------------------------------- Criticism Among some psychologists, Jung's works, such as The Interpretation of Nature and the Psyche, were received as problematic. Fritz Levi, in his 1952 review in Neue Schweizer Rundschau (New Swiss Observations), critiqued Jung's theory of synchronicity as vague in determinability of synchronistic events, saying that Jung never specifically explained his rejection of "magic causality" to which such an acausal principle as synchronicity would be related. He also questioned the theory's usefulness. A possible explanation for Jung's perception that the laws of probability seemed to be violated with some coincidences can be seen in Littlewood's law. In psychology and cognitive science, confirmation bias is a tendency to search for or interpret new information in a way that confirms one's preconceptions and avoids information and interpretations that contradict prior beliefs. It is a type of cognitive bias and represents an error of inductive inference, or as a form of selection bias toward confirmation of the hypothesis under study or disconfirmation of an alternative hypothesis. Confirmation bias is of interest in the teaching of critical thinking, as the skill is misused if rigorous critical scrutiny is applied only to evidence challenging a preconceived idea but not to evidence supporting it. Wolfgang Pauli, a scientist who in his professional life was severely critical of confirmation bias, made some effort to investigate the phenomenon, coauthoring a paper with Jung on the subject. Some of the evidence that Pauli cited was that ideas that occurred in his dreams would have synchronous analogs in later correspondence with distant collaborators. It has been asserted that Jung's analytical psychological theory of synchronicity is equal to intellectual intuition. http://en.wikipedia.org/wiki/Synchronicity จากคุณ : Sgt.Oat เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 21:24:54

ความคิดเห็นที่ 16 Synchronicity-ความบังเอิญอันเหลือเชื่อ นักจิตวิทยานาม Carl Jung (คาร์ล จุล) ได้สนใจเรื่องความบังเอิญนี้และได้ตั้งทฤษฏีความบังเอิญขึ้นมา ซิงโครนิซิตี้ตามความหมายของจุงแล้วถือเป็นเหตุบังเอิญที่มีความหมาย หลักเหตุผลทั่วๆไปไม่สามารถอธิบายการเกิดเหตุบังเอิญที่ไม่น่าเป็นไปได้ มันไม่มีคำอธิบายไม่มีเหตุผลที่ว่ามีความเกี่ยวเนื่องระหว่างเหตุการณ์สองสิ่งแต่ว่ามีความสัมพันธ์ที่มีความหมายระหว่างสองเหตุการณ์นั้น การเกิดเหตุกาณ์เหล่านี้ จุงเรียกว่า “ซิงโครไนซิตี้” ซิงโครไนซิตี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของคุณด้วยเหตุผลหลายประการ มันจะทำให้คุณต้องมานั่งคิดว่าอะไรที่สำคัญสำหรับคุณหรือมันสำคัญกับคุณอย่างไร คุณเป็นคนดึงดูดให้มันเกิดขึ้นเองไม่ใช่เพราะว่าชะตาชีวิต มันจะเกิดเมื่อคุณกำลังต้องการการยืนยันหรือว่ากำลังมองหาเครื่องนำทาง ด้วยการรวมกันระหว่างความเป็นจริงและการเพิ่มขึ้นของความความถี่ของดาวเคราะห์ในเวลาเดียวกัน ซิงโครไนซิตี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันราวกับที่พวกเราเรียนรู้ที่จะเข้าใจมัน สิ่งนี้จะเพิ่มความสามารถทางกายภาพ ซิงโครนิซิตี้เกิดขึ้นในระดับที่นอกเหนือมิติที่สาม คุณดึงดูดซิงโครไนซิตี้ให้เกิดขึ้นกับคุณในระดับที่เหนือกว่ามิติที่สาม เหตุการณ์ซิงโครไนซิตี้ที่เกิดขึ้นไม่จำเป็นต้องมาคิดหนักทุกครั้งหรือเป็นเรื่องใหญ่เสมอไป บ่อยครั้งที่ซิงโครไนซิตี้จะให้บทเรียนที่คุณไม่ต้องการพบเจอและเราไม่สามารถหนีไปจากเหตุการณ์นั้นได้ ตัวอย่างเช่น คุณพบใครบางคนผู้ซึ่งสนใจคุณและสัมผัสกับจิตวิญญาณคุณ ตลอดการซิงโครไนซิตี้บุคคลผู้นั้นจะเข้ามาในชีวิตคุณหลายๆครั้ง คุณเริ่มที่จะรู้สึกถึงโชคชะตากับบุคคลคนนั้น คุณเริ่มต้นที่จะคิดด้วยหัวใจแทนสมอง คุณได้มีการติดต่อกับคนๆนั้น ในบางกรณีกรรมระหว่างบุคคลสองคนนั้นเป็นบวก แต่ในหลายกรณีคุณได้ดึงดูดบุคคลคนนั้นเข้ามาในชีวิตของคุณเพื่อการเรียนรู้บทเรียนบางอย่างซึ่งคุณอาจจะรู้ตัวหรือไม่ก็ได้ เมื่อมองดูความจริงที่ซ่อนอยู่เมื่อได้มีการซิงโครนิซิตี้ คุณก็จะรู้ว่าทำไมบุคคลหรือเหตุการณ์นั้นได้เกิดขึ้นในชีวิตของคุณ เหตุการณ์เหล่านี้ก็ถือว่าเป็นการซิงโครนิซิตี้ได้เช่นความฝัน, นิมิต หรือ เดจาวู ทำให้คุณเตรียมรับกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นจริง EXAMPLES OF SYNCHRONICITY ในบางครั้งในช่วงชีวิตนึงเมื่อความยุ่งยากทางการเงินอยู่เรื่อยๆ แต่ว่าก็ยังมีเงินที่จะใช้จ่ายในค่าใช้จ่ายพื้นฐานเสมอ ค่าเช่า, ค่าอาหาร, สาธาณูปโภค จะมีเงินไหลเข้ามาเสมอเมื่อต้องใช้ คุณเดินเข้าไปในร้านหนังสือโดยไม่ได้คิดว่าจะซื้ออะไรและหนังสือที่ต้องการหล่นมาจากหิ้งและตกใส่หัวพอดี คุณได้จบความสัมพันธ์ที่แย่ๆกับใครบางคนลงและทันใดนั้นคนอื่นก็เข้ามาในชีวิต คุณรู้สึกหดหู่และไม่สามารถหาเป้าหมายให้ชีวิตได้และคนที่มาคุยกับคุณได้พูดอะไรบางอย่างที่เป็นสิ่งชี้นำที่คุณต้องการ http://board.palungjit.com/f2/synchronicity-%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%8D%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD-1073.html จากคุณ : Sgt.Oat เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 21:28:57

ความคิดเห็นที่ 17 Synchronicity : ยอดกลยุทธ์ในการสร้างความ “ยิ่งใหญ่” ให้ธุรกิจ คำถามสำคัญในโลกธุรกิจก็คือ “ผลิตภัณฑ์อะไรที่มีความโดดเด่นและแตกต่างจากคู่แข่ง” แต่ในโลกที่การแข่งขันเชี่ยวกรากรุนแรง ย่อมเป็นเรื่องยากที่จะรักษา “ความโดดเด่นและแตกต่าง” ไว้ได้ตลอดไป โดยไม่เปลี่ยนแปลง บางที การสร้างความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่และยั่งยืนกว่า อาจต้องเปลี่ยนคำถามจากผลิตภัณฑ์มาเป็น “คน” เพราะผลิตภัณฑ์นั้นเป็นของตายซึ่งย่อมมีวันล้าสมัย แต่สำหรับ “คน” ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีการปรับตัวตลอดเวลา ย่อมเป็นพลังสำคัญในการสร้างความโดดเด่นและแตกต่างให้กับผลิตภัณฑ์ มนุษย์เกิดมาพร้อมอิสรภาพทางร่างกาย แต่ภายใน “จิตใจ” กลับถูกจองจำด้วยค่านิยมทางสังคมที่หยั่งรากลึก จึงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสร้างความแตกต่างให้ชีวิตได้ Synchronicity (รหัสอภิมนุษย์)  คือ หนังสือที่บอกเล่าเรื่องราวการผจญภัยทางจิตใจของชายคนหนึ่ง ในรูปแบบที่หลากหลายสีสัน ทั้งประสบการณ์ “ล้ำลึก” จากการปีนเขา การก่อตั้งชมรมผู้นำ การหย่าร้างกับภรรยา การพบรักใหม่ การสนทนากับนักฟิสิกส์ระดับโลก และการสร้างแบบจำลองอนาคต (Scenario) ให้กับบริษัทเชลล์ เรื่องเล่าทั้งหมดย่อมไม่มีความหมาย หากมันเป็นเพียงประสบการณ์ส่วนตัว แต่ทุกเรื่องเล่าได้เปิดเผยถึง “กระบวนการเติบโต” เพื่อเข้าสู่วิถีชีวิตที่แตกต่าง อิสรภาพทางความคิดที่จะทำในสิ่งที่แตกต่างอย่างล้ำลึก 1. การปรับเปลี่ยนวิธีคิด (Paradigm Shift) เราต้องเลิกมองโลกแบบยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง เพราะจะทำให้ “พลาด” การดูดซับสิ่งใหม่ ซึ่งจำเป็นในการสร้างความแตกต่างให้กับชีวิตและผลิตภัณฑ์ที่เราสร้างขึ้น สรรพสิ่งย่อมเชื่อมโยงกันทั้งในทางที่เปิดเผยและซ่อนเร้น มีเพียงการ “ปล่อยวาง” จากความคิดทั้งมวลที่มีอยู่ในหัวเรา เพื่อเฝ้าสังเกตสิ่งต่างๆด้วยความเบิกบานเท่านั้น จึงจะสามารถค้นพบ “การผุดบังเกิด” ของสิ่งใหม่ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงอันสลับซับซ้อนของโลกใบนี้ “นวัตกรรม” ไม่ได้มาจากการทำงานหนักในสิ่งเดิมๆ แต่มาจากการ “สังเกต” กระบวนการเปลี่ยนแปลงและเชื่อมโยงของโลกที่ซับซ้อน 2. มุ่งมั่นที่จะเป็น “ตัวเอง” การมุ่งมั่น “ทำงานหนัก” โดยไร้แนวทางที่ชัดเจน ย่อมไม่ต่างจากการพายเรือวนในอ่าง ที่นอกจากไม่สร้างผลงานที่แตกต่างและโดดเด่นแล้ว ยังนำมาซึ่งความรู้สึกหดหู่และไร้เรี่ยวแรง หากเราเข้าใจอย่างซาบซึ้งว่า “ตัวเรา” ไม่อาจแยกขาดจากการเคลื่อนไหวของสรรพสิ่ง การมุ่งมั่นที่ดีที่สุด จึงเป็นการมุ่งมั่นที่จะเป็น “ตัวเอง” ไม่ใช่การทำสิ่งต่างๆอย่างบ้าคลั่งและไร้ทิศทาง แต่เป็นการปล่อยใจให้เป็นหนึ่งเดียวกับการเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ง “รับฟัง สังเกต และรอคอย” จนกระทั่ง “กระจ่างแจ้ง” ในโอกาสที่เปิดเข้ามาเพียงแวบเดียว แล้วลงมือทำอย่างฉับพลัน หากยังคงทำงานโดยต้องใส่ “ความพยายาม” เข้าไปอย่างมากมาย ย่อมแสดงว่า เรายังไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของ “ความมุ่งมั่น” เรายังคงมองโดยยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง เรายังไม่อาจหลอมรวมตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในการเผยตัวของจักรวาล 3. กับดักแห่ง “ความรับผิดชอบ” ความรู้สึกที่ว่า “เราต้องรับผิดชอบต่อทุกคน” ยังคงเป็นผลจากแนวคิดที่ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล “ผมเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ดำเนินชีวิตในกระแสของจักรวาล ไม่มีอะไรเป็นพิเศษในตัวผมที่ทำให้ผมทำสิ่งนี้ มันเป็นแนวทางการดำเนินชีวิตที่เปิดโอกาสให้ทุกๆคน เมื่อคุณอยู่บนเส้นทางของชีวิตดังกล่าว กระบวนการคัดเลือกโดยธรรมชาติจะเข้ามาจัดการ คนที่เข้ามาร่วมงานกับคุณตามแนวทางของเขาจะดำเนินชีวิตบนวิถีเดียวกันนี้ คุณสามารถมอบความรักและความห่วงหาอาทรให้กับบุคคลที่ใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ร่วมกับคุณ แต่ว่าคุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบกับเขาไปเสียทุกเรื่อง” (Synchronicity รหัสอภิมนุษย์ : 159) แน่นอนว่า แนวคิดนี้ไม่ได้หมายความว่า “ธุรกิจ” ควรจะหลีกเลี่ยงจากความรับผิดชอบต่อสังคม ในทางตรงข้าม “ธุรกิจที่ยิ่งใหญ่” ต้องเริ่มต้นจากความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ จึงจะสามารถเข้าสู่การเชื่อมโยงและเผยตัวของจักรวาล ซึ่งนำมาสู่ “โอกาส” ที่ยิ่งใหญ่จากความรับผิดชอบนั้น สิ่งที่ต้องระมัดระวัง ก็คือ “รับผิดชอบทุกคน ในทุกเรื่องราว” ซึ่งเป็นแนวคิดที่ขาดความเชื่อถือและไว้วางใจในการจัดสรรของจักรวาล ทำให้พลังแห่งความมุ่งมั่นของบริษัทต้องกระจัดกระจายไปยังเรื่่องที่สำคัญไม่มากนัก จึงนำไปสู่ความอ่อนแอและล้มเหลวของธุรกิจในที่สุด Synchronicity บอกเล่าเรื่องราวและประสบการณ์ที่มีคุณค่า ซึ่งไม่เพียงประยุกต์ใช้ได้ในวงการธุรกิจ แต่ยังทำให้ความเข้าใจเรื่อง “ชีวิต” ของเราลุ่มลึกและแหลมคมขึ้น http://www.siamintelligence.com/synchronicity/ จากคุณ : Sgt.Oat เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 21:29:37

ความคิดเห็นที่ 18 Synchronicity ซิงโครไนซิตี้ หมายถึง ความบังเอิญที่เหลือเชื่อ เหตุการณ์ที่เหมือนกันทั้งๆที่ไม่เกี่ยวข้องกัน แต่กลายเป็นว่าเกิดขึ้นร่วมกันอย่างบังเอิญ โดยไม่สามารถอธิบายได้ว่าเกิดขึ้นได้เพราะอะไร โดยแนวคิดนี้อธิบายครั้งแรกโดยนักจิตวิทยาคาร์ล จี จุง (Carl G. Jung) ชาวสวิสในปี 1920     ในประวัติศาสตร์ของโลกนั้นมีหลายเรื่องที่ความบังเอิญชนิดหลายคนต้องอ้า ปากค้าง บางเรื่องก็ไม่ค่อยดัง บางเรื่องก็ดัง และนี่คือ 10 อันดับที่โด่งดังและเป็นที่รู้จักกันดี 10.Dennis The Menaceในวันที่ 12 มีนาคม 1951 หนังสือพิมพ์ “16” ของอเมริกา ได้มีการเปิดตัวการ์ตูนเรื่อง เดนนิส มิตเชลล์ ซึ่งเป็นเรื่องของเด็กชายชื่อเดนนิสที่สวมใส่เสื้อเชิ๊ตลายสีดำและสีแดงมี หมาเป็นคู่หูที่ชอบขยันทำเรื่องแสบๆ ด้วยความไร้เดียงสาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เมื่อเขาไปที่ไหนที่นั้นต้องวายวอดทุกเมื่อ ไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว ร้านค้า แต่บุคคลที่โดนหนักที่สุดคือเพื่อนบ้านที่ชื่อ จอร์จ วิลสัน ที่เข็ดขยาดกับฤทธิ์ของเด็กคนนี้จนแทบอยากย้ายบ้านหนี เรื่องได้รับรับความนิยมสูงและถูกนำไปสร้างเป็นอนิเมชั่นและภาพยนตร์ตามมา มากมาย โดยคนเขียนการ์ตูนเรื่องนี้มีแรงบันดาลใจมาจากลูกชายแท้ๆ ของเขา     หลังจากการ์ตูนเดนนิส มิตเชลล์ของอเมริกาออกมา สามวันต่อมา เมื่อวันที่ 15 มีนาคม ปีเดียวกัน ที่ประเทศอังกฤษก็ได้เปิดตัวการ์ตูนเรื่อง "เดนนิส มิตเชลล์" ใช่แล้วครับชื่อเหมือนการ์ตูนเดนนิสอเมริกานั่นแหละ แต่ยังไม่จบเพียงแค่นั้นนะครับ เพราะว่าเนื้อหาดันเหมือนอีก คือเป็นเรื่องของเด็กชายชาวอังกฤษชื่อ เดนนิส มิตเชลล์ ที่ใส่เสื้อลายสีดำและสีแดงกับหมาคู่หูที่ชอบขยันทำเรื่องแสบๆด้วยความไร้ เดียงสาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เมื่อเขาไปที่ไหนที่นั้นต้องวายวอดทุกเมื่อ ไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว ร้านค้า แต่บุคคลที่โดนหนักที่สุดคือเพื่อนบ้านที่ชื่ออดีตนายทหารที่เข็ดขยาดกับ ฤทธิ์ของเด็กคนนี้ จนแทบอยากย้ายบ้านหนี เรียกว่าพล็อตเหมือนกับเดนนิสอเมริกาเลยน่ะเนี้ย และที่น่าเหลือเชื่ออีกคือผู้สร้างเดนนิสอังกฤษได้เผยว่าแรงบันดาลใจมาจาก ลูกชายแท้ๆ ของเขาอีก แน่นอนครับว่าผู้สร้างทั้งสองออกมาปฏิเสธว่าไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆ เลย มันเป็นเรื่องบังเอิญล้วนๆ และการ์ตูนเรื่องนี้ได้เปลี่ยนชื่อว่า “เดนนิส” เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนและจำผิด กระนั้นการ์ตูนเดนนิสอังกฤษก็กลายเป็นการ์ตูนอมตะพอๆ กับเดนนิสอเมริกาเรียบร้อย 9.พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 แห่งฝรั่งเศสพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 แห่งฝรั่งเศส เป็นกษัตริย์ฝรั่งเศสและนาวาร์ตั้งแต่ 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1774 - 10 สิงหาคม ค.ศ. 1792 และเป็นกษัตริย์นาวาร์ไปพร้อมๆ กันในช่วงที่อยู่ในราชสมบัติประเทศต้องเจอปัญหาเศรษฐกิจอย่างรุนแรงมากจน เกิดการปฏิวัติฝรั่งเศส ซึ่งพระองค์ถูกประหารชีวิตขณะที่มีอายุเพียง 37 ปี     ครั้งเมื่อพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ยังทรงพระเยาว์ พระองค์ได้ถูกโหราจารย์เตือนอยู่เสมอว่าให้ระวังวันที่ 21 ของทุกเดือนไม่งั้นจะมีเคราะห์ร้าย ซึ่งพระเจ้าหลุยส์กลัวเลขนี้มาก ซึ่งพระองค์จะไม่ทำกิจกรรมอะไรเลยในวันที่ 21 หากแต่เลข 21 ก็นำมาซึ่งเคราะห์ร้ายจนได้ เมื่อวันที่ 21 มิถุนายน 1791 เกิดเหตุการณ์หน้าประวัติศาสตร์ของโลกคือปฏิวัติฝรั่งเศส พระเจ้าหลุยส์ที่ 16และพระราชินี ถูกจับในได้ที่วาแรนจ์ขนะหลบหนีออกจากฝรั่งเศส จนต้องถูกนำตัวกลับปารีส เมื่อวันที่ 21 กันยายน 1791 ฝรั่งเศสยกเลิกสถาบันพระมหากษัตริย์และราชวงศ์ออกและประกาศตนเป็นสาธารณรัฐ และสุดท้ายวันที่ 21 มกราคม 1793 พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ถูกบั่นพระเศียรด้วยกิโยติน !! 8.Roy Sullivan[จากสถิติโอกาสที่มนุษย์จะมีโอกาสถูกฟ้าผ่าได้สองครั้ง(ในวัน และเวลาที่แตกต่างกัน) แต่กระนั้นก็มีมนุษย์บางคน(และคนเดียวในโลก)ที่ถูกฟ้าผ่า 7ครั้ง !!! (นักคณิตศาสตร์ประเมินความเป็นไปได้ที่คนคนหนึ่งจะถูกฟ้าผ่า 7 ครั้ง มีโอกาสเพียงแค่ 1 ใน 16,000,000,000,000,000,000,000,000 (16 ตามด้วยศูนย์ 24 ตัว)     รอย ซัลลิแวน (7 กุมภาพันธ์ 1912 - 28 กันยายน 1983) เป็นเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติชาวอเมริกัน ประจำอุทยานแห่งชาติเชนันโดอาห์ในรัฐเวอร์จิเนีย ช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1942 ถึง 1977 โดยที่ซัลลิแวนได้เคยถูกฟ้าผ่ามาแล้วถึงเจ็ดครั้งในช่วงเวลาที่ต่างกัน ซึ่งสามารถรอดชีวิตมาจากเหตุการณ์ดังกล่าวได้ทุกครั้ง ด้วยเหตุนี้เขาจึงได้รับฉายา "มนุษย์สายล่อฟ้า" เขาได้รับการยอมรับในบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ในฐานะที่เคยได้รับอุบัติเหตุ จากฟ้าผ่ามากกว่ามนุษย์คนอื่น ๆ ที่ยังคงมีชีวิตอยู่(ในตอนนั้น) ซึ่งเขาถูกฟ้าผ่าเจ็ดครั้งในวันและเวลาที่แตกต่างกันต่อไปนี้     1942 ซัลลิแวนถูกฟ้าผ่าครั้งแรกระหว่างประจำการอยู่บนหอคอยระฆังระวังไฟป่า สายฟ้าฟาดลงมาที่ปลายเท้า ผลลัพธ์คือเล็บหัวแม่โป้งเท้าหลุด     1969 ซัลลิแวนถูกฟ้าผ่าเป็นครั้งที่ 2 ระหว่างที่กำลังขับรถลงเขา ความแรงของกระแสไฟฟ้าทำให้เขาหมดสติและเผาขนคิ้วจนไหม้เกรียม     1970 ซัลลิแวนถูกฟ้าผ่าเป็นครั้งที่ 3 ระหว่างนั่งอยู่บนสนามหญ้า ทำให้ไหล่ซ้ายเป็นแผลไหม้     1972 ซัลลิแวนถูกฟ้าผ่าเป็นครั้งที่ 4 ระหว่างที่เขาอยู่ในที่ทำการอุทยานฯ คราวนี้เขาเสียเส้นผม หลังจากถูกฟ้าผ่ามาแล้ว 4 ครั้ง รอยคิดว่าเขาต้องไม่ประมาท นับตั้งแต่นั้นมา เขาพกกระติกน้ำติดตัวตลอดเวลาเพื่อเอาไว้ดับไฟ     1973 ขณะที่ขับรถอยู่นั้น ฟ้าผ่าก็ฟาดลงกลางศีรษะของรอยอย่างแรงจนเขากระเด็นออกมานอกรถ และเป็นอีกครั้งที่เขาต้องเสียเส้นผม     1976 ซัลลิแวนเห็นก้อนเมฆลอยตามเขาเหมือนจงใจ รอยเดาได้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา จึงพยายามวิ่งหนีแต่ก็ไม่พ้น เขาถูกฟ้าผ่าเป็นครั้งที่ 6 ตรงบริเวณลานตั้งแคมป์     1977 ซัลลิแวนถูกฟ้าผ่าเป็นครั้งที่ 7 ระหว่างที่กำลังนั่งตกปลา คราวนี้ค่อนข้างจะโดนหนักหน่อย เขาถูกหามส่งโรงพยาบาลเพราะหน้าอกและท้องเป็นแผลไฟลวก     แต่การรอดชีวิตจากฟ้าผ่านั้นมันไม่ดีเสียเลยเมื่อผู้คนต่างพยายามหลีก เลี่ยงที่จะไม่อยู่ใกล้กับซัลลิแวน ในช่วงหลังอันเนื่องมาจากการกลัวถูกฟ้าผ่า และนี่จึงเป็นเรื่องที่น่าเสียใจสำหรับเขา ครั้งหนึ่งเขาได้เคยกล่าวไว้ว่า "เช่น เมื่อผมเดินไปกับหัวหน้าพิทักษ์ป่าในวันหนึ่ง ได้มีฟ้าผ่าลงมา หัวหน้าได้กล่าวว่า ผมจะขอไปหาคุณในภายหลังก็แล้วกัน"     ในวันที่ 28 กันยายน ค.ศ. 1983 ซัลลิแวนได้เสียชีวิตลงในวัย 71 ปี ด้วยการยิงตัวเองเข้าที่ช่องท้อง หมวกเจ้าหน้าที่สองใบของเขาได้รับการจัดแสดงในกินเนสส์เวิลด์เอ็กฮิบิทฮอลใน นครนิวยอร์กและรัฐเซาท์แคโรไลน่า 7.Poker winnings, to the unsuspected son นายโรเบิร์ต ฟอลลอน (Robert Fallon) จากนอร์ธทัมเบอร์แลนด์ ประเทศอังกฤษ ขึ้นชื่อว่าเป็นนักโปกเกอร์ที่เก่งกาจ แต่ขี้โกง และชอบเดินทางไปเล่นโป๊กเกอร์ในหลายทีในโลก จนกระทั้งในปี 1858 เขาถูกนักเล่นพนันในวงใช้ปืนยิงเขาในบ่อนซานฟรานซิสโก เนื่องจากเขาจับโกหกได้ว่าเขาโกง แต่กระนั้นปัญหาตามมาก็คือเขาได้ทิ้งเงินเล่นโปกเกอร์ไว้ 600 ดอลลาร์ แต่ไม่มีใครเอาเงินจำนวนนั้นเพราะว่าเป็นเงินอับโชค เพื่อเป็นการแก้ปัญหาบรรดานักพนันที่ร่วมเล่นกับฟอลลอนจึงตัดสินใจเรียกคนดู มาเล่นแทนเพื่อให้ครบขา และคนดูคนนั้นก็ได้เงินจากการเล่นโป๊กเกอร์ได้อีก 2,200 ดอลลาร์ หากแต่วงโปกเกอร์แตกเสียก่อนเพราะว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาทลายวงและจับกุม     ต่อมาคดีนี้ก็ไปถึงศาล ศาลได้ตัดสินว่าคนดูคนนั้นควรส่งเงิน 600 ดอลลาร์ในตอนแรกให้แก่บุตรชายของฟอลลอน หากแต่ปัญหาตามมาคือฟอลลอนขาดติดต่อญาติไปหลายปี ทำให้หลายฝ่ายต้องสืบหาประวัติฟอลลอนไปพักใหญ่จนกระทั้งรู้มาว่าลูกชายของ ฟอลลอนนั้นอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลยเพราะเขาก็คือ “คนดู” คนนั้นนั่นเอง เขาเป็นลูกแท้ๆ ของฟอลลอนที่เขาไม่เคยเห็นพ่อนานตั้ง 7 ปี !!! 6.The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket[ในศตวรรษที่ 19 เอ็ดการ์ อัลเลน โพ (1809-1849) เจ้าพ่อแห่งนวนิยายสยองขวัญยุคใหม่ได้เขียนนิยายที่มีชื่อเสียงเรื่องหนึ่ง ชื่อเรื่องเล่าของอาร์เธอร์ (The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket) ซึ่งวางแผงเมื่อปี 1838 เนื้อหาประมาณว่าเรือแตกมีผู้รอดชีวิตสี่คนและอยู่ในซากเรือหลายวันท่ามกลาง อาหารขาดแคลน และเมื่อหลายวันต่อมาคนที่รอดชีวิตก็ตัดสินใจที่จะฆ่าและกินเด็กในห้อง โดยสารที่ชื่อริชาร์ด ปาร์คเกอร์     ในปี 1884 เรือใบมิยองเน็ตเกิดล้มลงกลางทะเลมีผู้รอดชีวิตเพียงสี่คนและติดอยู่ในเรือ หลายวัน และสามลูกเรือตัดสินใจฆ่าเด็กในห้องโดยสาร โดยเด็กชายคนนั้นชื่อริชาร์ด ปาร์คเกอร์ !!! 5.D-Dayกมส์แก้ปริศนาอักษรไขว้เกือบเปลี่ยนประวัติศาสตร์ โดยเรื่องจองเรื่องคือในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 กลุ่มพันธมิตรวางแผนที่จะบุกยุโรปในเดือนมิถุนายน 1944 ดังนั้นพวกเขาจึงต้องสร้างรหัสลับขึ้นมาแทนคำพูดเพื่อป้องกันไม่ให้ข้อศึก รู้ความลับ โดยแต่ละฝ่ายจะใช้ชื่อแผนกลุ่มตนเอง เช่นหากเป็นการโจมตีทางเรือใช้รหัสว่า เนปจูน จุดหมายปลายทางฝรั่งเศส และจุดนัดพบคืออ่าวมัลเบอร์รี่สมทบยูทาร์และโอมาฮ่า โดยรหัสที่ว่านั้นถูกเก็บเป็นความลับอย่างยิ่งยอม หากแต่ว่าก่อน 33 วันที่จะมีแผนโจมตียุโรป รหัสลับหลายคำที่ว่าดันไปปรากฏในเกมส์อักษรไขว้ ในหนังสือพิมพ์เดลี เทเล กราฟ ของลอนดอน ซึ่งเนื้อหาดังกล่าวครับถ้วนสมบูรณ์ ซึ่งสร้างความวิตกกับพันธมิตรมากหากนาซีอ่านหนังสือพิมพ์นี้แล้วรู้รหัสนี้ โดยตัวอย่างรหัสดังกล่าว ก็เช่น     Juno , Gold และ Sword (รหัสชื่อชายหาดที่อังกฤษตั้งขึ้น)     Omaha (ชื่อชายหาดวัน D-Day ปรากฏออกมาเมื่อ 22 พฤษภาคม 1944)     Overlord (ปรากฏออกมาในวันที่ 27 พฤษภาคม)     Mulberry (ชื่อท่าเรือ ปรากฏในวันที่ 30 พฤษภาคม)     Neptune (ชื่อรหัสการโจมตีทางเรือ ปรากฏวันที่ 1 มิถุนายน ก่อนปฏิบัติการของทางฝ่ายพันธมิตรเพียงไม่กี่วัน)     ทำให้หน่วยงานรักษาความมั่นคงของอังกฤษก็คงจะนั่งอยู่เฉยไม่ได้ รีบแจ้งไปจับกุมสายลับของพวกนาซีมาให้ได้ แต่เมื่อสืบทราบที่มาพบว่าคนทำเกมส์ดังกล่าวเป็นครูโรงเรียนประถมธรรมดาอายุ 54 ปีชื่อ เลียวนาร์ด ดาวี (Leonard Dawe) (3 พฤศจิกายน 1889-12 มกราคม 1963) ที่เขาลงเกมส์ในหนังสือพิมพ์มานานกว่า 20 ปี และไม่รู้เรื่องวัน D-Day อะไรด้วย โดยการสอบสวนถามว่าเหตุใดเขาจึงต้องเลือกคำเหล่านี้มาใส่อักษรไขว์ด้วย โดยเขาตอบกลับไปว่ามันผิดกฎหมายเหรอที่เลือกคำที่เขาชอบมาใส่ในเกมส์ และนี้คือเรื่องบังเอิญที่เกือบเปลี่ยนประวัติศาสตร์โลก 4.She's behind you ! 2010 ไมเคิล ดิ๊ก (Michael ) ชาวอังกฤษพยายามตามหาลูกสาวของเขาที่หายตัวไปยาวนาน 10 ปีนับจากเขาแยกจากภรรยาคนแรกของเขา เขาคาดว่าเธอน่าจะอยู่ที่ Sudbury , Suffolk แต่กระนั้นเขาก็ไม่เคยพบเธอเลย แต่เขาก็ไม่ท้อถอยเมื่อเขาหันไปโฆษณาช่วยเหลือในหนังสือพิมพ์ โดยให้ช่างภาพกดชัตเตอร์ครอบครัวของเขาเพื่อรายงานสถานการณ์ของครอบครัวให้ เธอทราบหากได้อ่านมัน     จนกระทั้งวันหนึ่งดิกก็พบกับลิซ่าที่ตอนนี้กลายเป็นคุณแม่อายุ 31 ปี ซึ่งเธอหายไปจากชีวิตไมเคิลนานถึง 10 ปี โดยสาเหตุที่เธอได้พบเขาก็เพราะเธอดันไปเห็นของเธอติดมายังรูปถ่ายไมเคิลและ ครอบครัวมาด้วย !!     ซึ่งภาพดังกล่าว ในฉากหลังลิซ่ากำลังเดินผ่านด้านหลังของครอบครัวของไมเคิลไม่กี่ฟุต โดยเธออธิบายสถานการณ์ว่าตอนนั้นว่าฉันกับแม่ยืนในสถานที่นี้แค่เดินเหมือน ปกติทุกวันโดย เธอไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นั่น และบังเอิญช่างภาพกดชัตเตอร์ติดเธอพอดี เธอไม่รู้ว่าภาพดังกล่าวจะถูกนำไปโฆษณาหาคนหายในหนังสือพิมพ์ในเวลาต่อมา     ลิซ่าอธิบายสถานการณ์ว่า “บางทีอาจเป็นโชคซะตา” 4.She's behind you ! 2010 ไมเคิล ดิ๊ก (Michael ) ชาวอังกฤษพยายามตามหาลูกสาวของเขาที่หายตัวไปยาวนาน 10 ปีนับจากเขาแยกจากภรรยาคนแรกของเขา เขาคาดว่าเธอน่าจะอยู่ที่ Sudbury , Suffolk แต่กระนั้นเขาก็ไม่เคยพบเธอเลย แต่เขาก็ไม่ท้อถอยเมื่อเขาหันไปโฆษณาช่วยเหลือในหนังสือพิมพ์ โดยให้ช่างภาพกดชัตเตอร์ครอบครัวของเขาเพื่อรายงานสถานการณ์ของครอบครัวให้ เธอทราบหากได้อ่านมัน     จนกระทั้งวันหนึ่งดิกก็พบกับลิซ่าที่ตอนนี้กลายเป็นคุณแม่อายุ 31 ปี ซึ่งเธอหายไปจากชีวิตไมเคิลนานถึง 10 ปี โดยสาเหตุที่เธอได้พบเขาก็เพราะเธอดันไปเห็นของเธอติดมายังรูปถ่ายไมเคิลและ ครอบครัวมาด้วย !!     ซึ่งภาพดังกล่าว ในฉากหลังลิซ่ากำลังเดินผ่านด้านหลังของครอบครัวของไมเคิลไม่กี่ฟุต โดยเธออธิบายสถานการณ์ว่าตอนนั้นว่าฉันกับแม่ยืนในสถานที่นี้แค่เดินเหมือน ปกติทุกวันโดย เธอไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นั่น และบังเอิญช่างภาพกดชัตเตอร์ติดเธอพอดี เธอไม่รู้ว่าภาพดังกล่าวจะถูกนำไปโฆษณาหาคนหายในหนังสือพิมพ์ในเวลาต่อมา     ลิซ่าอธิบายสถานการณ์ว่า “บางทีอาจเป็นโชคซะตา”3.Titanicวันที่ 14 เมษายน ปี 1912 “ไททานิก” เรือเดินสมุทรใหญ่ที่ในโลกในขณะนั้น ได้ออกเดินทางครั้งแรก ด้วยความยิ่งใหญ่ของมันหลายคนต่างขนามมันว่า "เรือที่ไม่มีวันจม" แน่นอนผลเป็นไงก็รู้นะครับ ก็มันเกิดไปชนภูเขาน้ำแข็งแล้วจมลงสู่โดยท้องมหาสมุทร     ก่อนหน้านี้ 14 ปี ก่อนที่ไททานิกจะจมนั้นมีนวนิยายเรื่องหนึ่งออกสู่ท้องตลาด คนเขียนชื่อ มอร์แกน โรเบิร์ตสัน เรื่อง Futility เป็นนิยาย เนื้อเรื่องเกือบเหมือนไททานิกมากๆ คือเรื่องกล่าวถึงเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีความหรูหรา อลังการ มโหฬาร และได้ฉายาว่า "เรือที่ไม่มีวันจม" เหมือนกันแค่นี้ยังไม่พอความน่าประหลาดใจอยู่ที่รายละเอียดของเรือและ เหตุการณ์ที่สอดคล้องกันมาก ไม่ว่าจะเป็น     ในนิยาย เหตุเกิดในมหาสมุทรแอตแลนติกตอนเหนือ ส่วนเรื่องจริง เหตุเกิดในมหาสมุทรแอตแลนติกตอนเหนือ     ในนิยาย เรื่อเดินทางจากนิวยอร์คไปลิเวอร์พูล ส่วนเรื่องจริง เรือเดินทางจากเซาแธมป์ตันไปนิวยอร์ค     ในนิยาย สาเหตุของการสูญเสียเกิดจาก เรือชนภูเขาน้ำแข็ง ใช้ความเร็วสูงเกิน มีเรือช่วยชีวิตน้อยเกินไป "จำนวนขั้นต่ำตามกฎหมายกำหนด" ส่วนเรื่องจริง สาเหตุของการสูญเสียเกิดจาก เรือชนภูเขาน้ำแข็ง ใช้ความเร็วสูงเกิน มีเรือช่วยชีวิตน้อยเกินไป "จำนวนขั้นต่ำตามข้อกำหนดของสภาการค้า"     ในนิยาย เหตุเกิดในเวลากลางคืนของเดือนเมษายน ส่วนเรื่องจริง เหตุเกิดเวลาห้าทุ่ม 40 นาที ในวันที่ 14 เมษายน     ในนิยาย เรือไททั่นได้ฉายาว่า เรือที่ใหญ่ที่สุดที่เคยมีในมหาสมุทร ผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์ ส่วนเรื่องจริง เรือไททานิกได้ฉายาว่า เรือที่ใหญ่ที่สุดที่เคยมีในมหาสมุทร สิ่งมหัศจรรย์แห่งยุค เรือที่ไม่มีวันจม     ในนิยาย เรือมีความยาว 800 ฟุต ส่วนเรื่องจริง เรือมีความยาว 880 ฟุต     ในนิยาย น้ำหนักตัวเรือ 45,000 ส่วนเรื่องจริง น้ำหนักตัวเรือ 46,328     ในนิยาย ระวางขับน้ำ 45,000 ส่วนเรื่องจริง ระวางขับน้ำ 66,000     ในนิยาย กำลังขับเคลื่อน 40,000 แรงม้า ส่วนเรื่องจริง กำลังขับเคลื่อน 45,000 แรงม้า     ในนิยาย จำนวนใบจักร 3 ส่วนเรื่องจริง จำนวนใบจักร 3     นอกจากนี้ในเรือก็มีเครื่องยนต์ 3 เครื่อง ทำความเร็ว 24-25 น็อต เท่ากับไททานิกเหมือนกัน ระวางบรรทุก 70,000 ตัน ซึ่งมากกว่าไททานิก 4,000 ตัน(ต่างกันไม่ถึง 6%) และสั้นกว่าเรือไททานิกเพียง 80 ฟุตเรือลำดังกล่าว ได้เดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก ซึ่งประกอบด้วยผู้โดยสารที่มีชื่อเสียงและคนในสังคมชั้นสูงเหมือนกับไททานิก จากนั้นมันก็ไปจนภูเขาน้ำแข็งกับวันที่ไททานิกจม และเรือช่วยชีวิตไม่พอและมันก็จมสู่ก้นมหาสมุทรแอตแลนติกเหมือนกัน ที่สำคัญเรือในนิยายของโรเบิร์ตสัน มีชื่อว่า "เรือไททัน" 2.King Umberto Iที่เมืองมอนซ่า สมเด็จพระเจ้าอุมแบร์โตที่ 1 แห่งอิตาลี ได้เสร็จไปร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่งเพื่อเสวยอาหารค่ำพร้อมกับเอมิลิโอ ปอนเซีย-วาญ่า (Emilio Ponzia-Vaglia) เสนาธิการของพระองค์ เมื่อพระองค์สั่งอาหารก็ได้สั่งเกตว่าเจ้าของร้านอาหารนั้นหน้าเหมือนเขา เป็นอย่างมากและทั้งคู่ก็เริ่มคุยจนเกิดความประทับใจต่อทั้งสองฝ่าย นอกจากนี้พวกเขายังพบความคล้ายกันอื่นๆ อีกมากมากมาย     ทั้งคู่เกิดในวันเดียวกัน ปีเดียวกัน     ทั้งคู่เกิดในเมืองเดียวกัน     หญิงที่แต่งงานมีชื่อเดียวกันคือ มาร์เกอริตา (Margherita)     เจ้าของร้านเปิดร้านอาหารของเขาในวันเดียวที่สมเด็จพระเจ้าอุมแบร์โตที่ 1 ครองราชย์เป็นกษัตริย์อิตาลี     และเมื่อวันที่ 29 กรกฏาคม 1900 เจ้าของร้านดังกล่าวได้ถูกยิงลึกลับ และในวันเดียวกันนั้นเขาเองก็ถูกลอบสังหารจากผู้นิยมอนาธิปไตยท่ามกลางฝูงชน 1.Lincoln & KennedyAbraham Lincoln ประธานาธิบดีสหรัฐฯ คนที่ 16 และ John Fitzgerald Kennedy ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาคนที่ 35 ต่างมีความเชื่อมโยงกันอย่างน่าประหลาด ดังเรื่องจริงต่อไปนี้ Abraham Lincoln ได้รับการเลือกตั้งเข้าสู่สภา Congress ในปี 1846 John F. Kennedy ได้รับการเลือกตั้งเข้าสู่สภา Congress ในปี 1946 ซึ่งห่างกัน 100 ปี พอดี หลังจากนั้นอีก 14 ปี... Abraham Lincoln ได้รับการเลือกเป็นประธานาธิบดีสหรัฐฯ ในปี 1860 John F. Kennedy ได้รับการเลือกเป็นประธานาธิบดีสหรัฐฯ ในปี 1960 ซึ่งห่างกัน 100 ปี อีกเช่นกัน คำว่า Lincoln และ Kennedy ต่างมีตัวอักษรทั้งหมด 7 ตัวเท่ากัน ทั้งคู่เป็นประธานาธิบดีที่ให้ความสนใจกับสิทธิของประชาชนเป็นหลัก รองประธานาธิบดีของทั้งคู่ชื่อ Johnson Andrew Johnson เป็นรองประธานาธิบดีของ Lincoln เกิดปี 1808 Lyndon Johnson เป็นรองประธานาธิบดีของ Kennedy เกิดปี 1908 ชื่อของรองประธานาธิบดีทั้งสองมีความยาว 13 ตัวอักษรเท่ากัน และทั้งคู่เกิดห่างกัน 100 ปีพอดี Lincoln มีลูก 2 คน ชื่อ Edward และ Robert Kennedy มีน้อง 2 คน ชื่อ Edward และ Robert Lincoln ต้องพบกับความสูญเสียเมื่อ ลูกชื่อ Edward ป่วยและเสียชีวิต Kennedy ต้องพบกับความสูญเสียเมื่อ น้องชื่อ Robert ถูกยิงเสียชีวิต เลขาฯ ของประธานาธิบดี Lincoln ชื่อ Kennedy ได้แนะนำว่าไม่ควรเดินทางไปที่โรงละครในวันที่ถูกยิง เลขาฯ ของประธานาธิบดี Kennedy ชื่อ Lincoln ได้แนะนำว่าไม่ควรเดินทางไปที่เมือง Dallas ในวันที่ถูกยิง และประธานาธิบดีทั้งสองก็ถูกยิงจนเสียชีวิตอย่างปริศนา มือสังหารที่สังหารประธานาธิบดีทั้งสองเป็นชาวใต้เหมือนกัน John Wilkes Booth ซึ่งเป็นมือปืนที่สังหาร Lincoln เกิดในปี 1839 Lee Harvey Oswald ซึ่งเป็นมือปืนที่สังหาร Kennedy เกิดในปี 1939 ทั้งสองเกิดห่างกัน 100 ปี ชื่อมือปืนทั้งคู่มีความยาว 15 ตัวอักษรเท่ากัน Lincoln ถูกยิงขณะที่อยู่ในโรงละครชื่อ "Kennedy" Kennedy ถูกยิงขณะที่อยู่ในรถยี่ห้อ "Lincoln" ทั้งคู่ถูกยิงในวันศุกร์ และถูกยิงที่ศีรษะเหมือนกัน ทั้งคู่ถูกยิงในขณะที่มีภรรยาอยู่เคียงข้าง Booth หลังจากซุ่มยิงประธานาธิบดี Lincoln ที่โรงละครแล้วได้หนีไปซ่อนตัวที่โกดัง Oswald หลังจากซุ่มยิงประธานาธิบดี Kennedy จากโกดังแล้วได้หนีไปซ่อนตัวที่โรงละคร ทั้ง John Wilkes Booth และ Lee Harvey Oswald เสียชีวิตก่อนที่จะได้รับการพิจารณาคดีในชั้นศาล เครดิต - http://bbs.animeox.com/archiver/tid-2125.html จากคุณ : Sgt.Oat เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 21:32:29

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านเพลินดี จากคุณ : สมบัติดี เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 22:46:57

ความคิดเห็นที่ 20 ขอสารภาพตามตรงครับ ที่ผมโพสต์มายาวๆ นี่ ผมอ่านเองไม่กี่บรรทัดหรอกครับ ใครอยากรู้ แต่ขี้เกียจ Google ถ้าผมว่าง ผมก็พอจะจัดให้ได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมรู้สึกดีกับตัวเองนักหรอกนะขอรับ เพราะมันไม่ได้ออกมาจากหัวของผมเอง จากคุณ : Sgt.Oat เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 23:46:05

ความคิดเห็นที่ 21 คล้าย  FW mail นะ จากคุณ : precham เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 55 10:32:47

ความคิดเห็นที่ 22 สำนวนไทยคือ ฝนตกขี้หมูไหล ........ จากคุณ : tonjung เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 55 11:37:22

ความคิดเห็นที่ 23 ผมชอบจากเรื่องเทพบุตรแมคโนเลียครับ ที่เขาเอาพวกเรื่องบังเอิญหลายเรื่องมานะครับ ชอบที่สุดเรื่องลูกโดดตึกตายแล้วตกลงมาหน้าต่างตอนแม่ยิงขู่พ่อพอดีซึ่งลูกถึงตกลงมาก็จะโดดตาข่ายที่อาคารทำไว้ไม่ตายอยู่ดี จากคุณ : guyping เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 55 13:28:06