ความคิดเห็นที่ 1 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B8%96%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B8%87 ความโน้มถ่วง (อังกฤษ: gravity) หรือ แรงโน้มถ่วง (อังกฤษ: gravitational force) ในทางฟิสิกส์ คือแรงที่กระทำระหว่างมวล แรงโน้มถ่วงเป็นหนึ่งในสี่แรงหลัก ซึ่งประกอบด้วย แรงโน้มถ่วง แรงแม่เหล็กไฟฟ้า แรงนิวเคลียร์แบบอ่อน และ แรงนิวเคลียร์แบบเข้ม ในจำนวนแรงทั้งสี่แรงหลัก แรงโน้มถ่วงมีค่าน้อยที่สุด ถึงแม้ว่าแรงโน้มถ่วงจะเป็นแรงที่เราไม่สามารถรับรู้ได้มากนักเพราะความเบาบางของแรงที่กระทำต่อเรา แต่ก็เป็นแรงเดียวที่ยึดเหนี่ยวเราไว้กับพื้นโลก แรงโน้มถ่วงมีความแรงแปรผันตรงกับมวล ไม่มีการลดทอนหรือถูกดูดซับเนื่องจากมวลใดๆ ทำให้แรงโน้มถ่วงเป็นแรงที่สำคัญมากในการยึดเหนี่ยวเอกภพไว้ด้วยกัน นอกเหนือจากความโน้มถ่วงที่เกิดระหว่างมวลแล้ว ความโน้มถ่วงยังสามารถเกิดขึ้นได้จากการที่เราเปลี่ยนสภาพการเคลื่อนที่ตามกฎการเคลื่อนที่ของนิวตัน เช่น การเพิ่มหรือลดความเร็วของวัตถุ การเปลี่ยนทิศทางการเคลื่อนที่ เป็นต้น [แก้] กฎความโน้มถ่วงของนิวตัน ความโน้มถ่วงระหว่างวัตถุสองอันในปี พ.ศ. 2230 ไอแซก นิวตัน ได้ค้นพบกฎความโน้มถ่วงดังนี้ F แทนความโน้มถ่วงระหว่างมวลทั้งสอง G แทนค่านิจโน้มถ่วงสากล m1 แทนมวลของวัตถุแรก m2 แทนมวลของวัตถุที่สอง r แทนระยะห่างระหว่างวัตถุทั้งสอง นั่นคือความโน้มถ่วงแปรผันตรงกับมวล (มวลมากก็มีความโน้มถ่วงมาก) และแปรผกผันกับระยะห่างกำลังสอง (ระยะห่างมากก็มีความโน้มถ่วงน้อย) [แก้] ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ได้เผยแพร่ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปในปี พ.ศ. 2459 โดยเนื้อหาแสดงถึงการอธิบายความโน้มถ่วงที่มีพื้นฐานมาจากทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษและกฎความโน้มถ่วงของนิวตันในรูปแบบของกาลอวกาศ (อังกฤษ: Spacetime) เชิงเรขาคณิตที่สามารถอธิบายได้ด้วยสมการสนามของไอน์สไตน์ (อังกฤษ: Einstein field Equation) ดังนี้ Rμν แทน ริชชี่เทนเซอร์ความโค้ง (Ricci Tensor Curvature) R แทนความโค้งเชิงสเกลาร์ (Scalar Curvature) gμν แทนเมตริกซ์เทนเซอร์ แทนค่าคงตัวจักรวาล (Cosmological Constant) G แทนค่านิจโน้มถ่วงสากล (Gravity Constant) c แทนความเร็วแสง Tμν แทนเทนเซอร์ความเค้น-พลังงาน (Stress-Energy Tensor) จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 15:19:55

ความคิดเห็นที่ 2 G แทนค่านิจโน้มถ่วงสากล ใช้ได้ในทุกๆสเกล ของมวลมั้ย จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 15:46:41

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อ มวล 2 มวล มีระยะห่าง เรียกเป็น r และ แรงกระทำ ระหว่างมวล เร็วเท่าแสง ทำไม ไม่มีการแทนความเร็วแสง ลงในสมการที่มี r เป็นระยะห่าง หรือ space ระหว่างมวล แบบที่ ไอสไตน์ เอามาใส่ไว้ด้วย จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 15:54:06

ความคิดเห็นที่ 4 ผลระหว่าง แรงดึงดูดระหว่างมวลที่เล็กมากๆ เช่นแรงพันธะที่อิเล็กตรอนโคจรรอบ นิวเคลียส หากแต่ ตัวแปรอีกตัวคือ มันอยู่ใกล้กันมากด้วย ไม่ใช่แค่มันมีมวลน้อยเพียงอย่างเดียว สิ่งที่แรงกระทำยึดเหนี่ยวให้อิเล็กตรอนวิ่งด้วยความเร็วสูง แต่ยังโดนดูดให้โคจรได้ แรงดึงดูดนั้น น้อยมากจริงหรือ กลับกันมันน่าจะเป็นแรงขนาดใหญ่ที่ดึงดูดมวล อิเล็กตรอนอยู่มากกว่า อิเล็กตรอนจากวิกิพีเดีย ลำอิเล็กตรอนภายใต้สนามแม่เหล็ก[1]อิเล็กตรอน (สัญลักษณ์ e-) เป็นอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้าเป็นลบ ไม่มีใครรู้จักส่วนประกอบหรือโครงสร้างพื้นฐานของมัน; ในคำกล่าวอื่น ๆ เช่น คาดกันโดยทั่วไปว่ามันจะเป็นอนุภาคที่เป็นมูลฐาน อิเล็กตรอนมีมวลที่เป็นประมาณ 1/1836 เท่าของโปรตอน โมเมนตัมเชิงมุมภายใน (สปิน) ของอิเล็กตรอนเป็นค่าครึ่งจำนวนเต็มในหน่วยของ ħ ซึ่งหมายความว่ามันเป็น เฟอร์เมียน (fermion) ปฏิอนุภาคของอิเล็กตรอนเรียกว่าโพซิตรอน มันเป็นเหมือนกันกับอิเล็กตรอนยกเว้นแต่ว่าจะมีค่าประจุไฟฟ้าและอื่น ๆ ที่มีลักษณะตรงกันข้าม เมื่ออิเล็กตรอนชนกันกับโพซิตรอน อนุภาคทั้งสองอาจกระจัดกระจายออกจากกันและกัน หรือถูกประลัย (annihilat)โดยสิ้นเชิง การผลิตคู่ (หรือมากกว่านั้น) เกิดขึ้นจากโฟตอนรังสีแกมมา อิเล็กตรอน ซึ่งถือเป็นรุ่นแรกของตระกูลอนุภาคเลปตอน (lepton) มีส่วนร่วมในแรงโน้มถ่วง มีปฏิสัมพันธ์กับแรงแม่เหล็กไฟฟ้าและแรงแบบอ่อน อิเล็กตรอนเช่นเดียวกับสสารทั้งหมด มีคุณสมบัติทางกลศาสตร์ควอนตัมของทั้งคู่อนุภาคและคลื่น วิ่งอยู่รอบๆ นิวเคลียสตามระดับพลังงานของอะตอมนั้นๆ โดยส่วนมากของอะตอม จำนวน อิเล็กตรอน ในอะตอมที่เป็นกลางทางไฟฟ้าจะมีเท่ากับจำนวน โปรตอน เช่น ไฮโดรเจนมีโปรตอน 1 ตัว และอิเล็กตรอน 1 ตัว ฮีเลียมมีโปรตอน 2 ตัว และอิเล็กตรอน 2 ตัว [แก้] คุณสมบัติอิเล็กตรอนนั้นจัดได้ว่าเป็นอนุภาคมูลฐานชนิดหนึ่ง อิเลคตรอนอยู่ในตระกูลเลปตอน (lepton) ที่เป็นอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้าเท่ากับ 1.60217646 * 10 − 19 คูลอมบ์ มีมวลประมาณ 9.109 * 10 − 28 กรัม อิเล็กตรอนมีค่าสปิน s = 1/2 ทำให้เป็นเฟอร์มิออนชนิดหนึ่ง อิเล็กตรอนเป็นปฏิอนุภาค (anti-matter) ของโพซิตรอน จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 16:05:30

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นกระทู้นี้แล้วขำเลย.. เรื่องแรงโน้มถ่วง.. ยังไม่จบนะครับ ^^ มีต่ออีก.. น่าจะอีกหลายภาค 555555+ แล้วแต่ใครจะคิด คำนวณแบบ Newton ก็ได้ แบบไอน์สไตน์ก็ได้ แบบ Kepler ก็ได้.. ชาวหว้ากอ อยากได้แบบไหนก็.. เลือกสรรค์เอาเลยจ้าาา อิอิ ^^ จากคุณ : mooesha เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 16:08:48

ความคิดเห็นที่ 6 ใช่ มันต้อง มีสูตรที่ อธิบาย ระดับ อะตอม ได้ เหมือน ระดับระบบสุริยะ เราต้อง หาสมการร่วม ของแรงดึงดูดระหว่างมวล จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 16:12:09

ความคิดเห็นที่ 7 สสาร (matters) คือสิ่งที่มีน้ำหนักและต้องการที่อยู่ ซึ่งมีสถานะเป็นของแข็งของเหลวหรือก๊าซ ธาตุ (elements) เป็นสารเบื้องต้น ถ้ามารวมประกอบกันจะได้เป็นสสารต่าง ๆ เช่น อ็อกซิเจน ไฮโดรเจน อลูมิเนียม ทองแดง เงิน ทองคำ และปรอท ซึ่งมีทั้งหมด 103 ธาตุ ซึ่ง 92 ธาตุเป็นธาตุธรรมชาติ นอกนั้นเป็นธาตุที่มนุษย์สร้างขึ้น สารประกอบ (compounds) เกิดจากการรวมตัวกันของธาตุ ซึ่งอาจจะมีลักษณะสมบัติแตกต่างจากธาตุเดิม     โมเลกุล (molecule) เป็นอนุภาคที่เล็กที่สุดซึ่งสารประกอบสามารถจะแบ่งตัวเองได้ก่อนที่จะแตกเป็นธาตุ เช่น ถ้าเรา แบ่งครึ่งไปเรื่อย ๆ จนได้เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้ เราจะได้โมเลกุลของเกลือ ถ้า เราแบ่งครึ่งเกล็ดนี้ลงไปอีกเกลือก็จะกลับเป็นธาตุ คือจะเป็นธาตุโซเดียมกับคลอรีน ซึ่งต่างก็ไม่ใช่เกลือ อตอม (atom) คืออนุภาคที่เล็กที่สุด ซึ่งธาตุสามารถแตกออกมาได้ และยังรักษาคุณสมบัติของธาตุนั้น ๆ ถ้าลดขนาด ของหยดน้ำลงไปให้ได้ขนาดที่เล็กที่สุดก็จะได้เป็นโมเลกุลของน้ำ ย่อยเล็กลงไปอีกจะได้ อะตอมของไฮโดรเจนกับอะตอมของ อ๊อกซิเจน โครงสร้างของอะตอม จะมีอนุภาคเล็กลงไปอีก ซึ่งจะเป็นสิ่งที่มีความสำคัญในทางไฟฟ้า อนุภาคเล็ก ๆ นี้คือ อิเล็กตรอน โปรตอนและนิวตรอน โปรตอนและนิวตรอนจะอยู่ตรงกลางของอะตอมหรือเรียกว่านิวเคลียสของอะตอม ส่วนอิเล็กตรอนจะวิ่ง รอบนิวเคลียสเป็นวงโคจร นิวเคลียส (nucleuus)เป็นศูนย์กลางของอะตอม ประกอบด้วยโปรตอนและนิวตรอนของอะตอมจำนวนโปรตอนใน นิวเคลียสจะแสดงให้ทราบว่า อะตอมของแต่ละธาตุนั้นแตกต่างกัน เช่น อะตอมของอ๊อกซิเจนประกอบด้วยโปรตอน 8 ตัว โปรตอน (proton) เป็นส่วนที่ถาวรของนิวเคลียสไม่ใช่ส่วนที่เป็นตัวทำให้เกิดการไหลหรือถ่ายเทพลังงานไฟฟ้า โปรตอนมีประจุไฟฟ้าเป็นบวก เส้นแรงของสนามไฟฟ้าของประจุจะพุ่งออกจากโปรตอนทุกทิศทาง อิเล็กตรอน (electron) เป็นอนุภาคที่สำคัญในการไหลหรือถ่ายเทพลังงานไฟฟ้า ประจุไฟฟ้าประจุลบของอิเล็กตรอนมีปริมาณเท่ากับประจุบวกของโปรตอนแต่เป็นประจุชนิดตรงข้ามกันประจุบน อิเล็กตรอนและโปรตอนเรียกว่าประจุไฟฟ้าสถิตเส้นแรงของประจุก่อให้เกิดสนามไฟฟ้าสถิตประจุสามารถดูดกันหรือผลักกัน ได้ด้วยทิศทางของสนามที่กระทำต่อกันดังรูป สรุป กฏของประจุไฟฟ้า อนุภาคโปรตอน(+) จะผลักกับอนุภาคโปรตอน(+) อนุภาคอิเล็กตรอน(-)จะผลักกับอนุภาคอิเล็กตรอน(-) อนุภาคโปรตอน(+)จะดูดกับอิเล็กตรอน(-) วงโคจรอิเล็กตรอน ไฟฟ้าเกิดจากการที่อิเล็กตรอนเคลื่อนที่ออกจากอะตอมของมัน วงโคจรชั้นต่าง ๆ ของอิเล็กตรอนรอบนิวเคลียสมีลักษณะ ดังรูป อิเล็กตรอน เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงในวงโคจรของมันรอบนิวเคลียสเนื่องจากอิเล็กตรอนเคลื่อนที่เร็วมากแรงหนีศูนย์กลางที่เกิดขึ้นจะพยายามดึงอิเล็กตรอนให้หลุดจากวงโคจรแต่แรงดึงดูดของประจุบวกในนิวเคลียสที่ที่มีต่ออิเล็กตรอนจะช่วย ดึงอิเล็กตรอนไว้ไม่ให้หลุดจากวงโคจรอย่างไรก็ตามถ้าแรงภายนอกมีมากพอเสริมเข้ากับแรงหนีศูนย์กลางนี้อิเล็กตรอนจะถูก ดึงออกมาจากวงโคจรกลายเป็นอิเล็กตรอนอิสระได้ ชั้นของวงโคจร อิเล็กตรอนในวงโคจรที่มีอยู่ใกล้นิวเคลียสจะหลุดเป็นอิสระได้ยาก เพราะแรงจากประจุบวกมีมากเนื่องจากอยู่ใกล้ นิวเคลียส ยิ่งอิเล็กตรอนอยู่ไกลนิวเคลียสมากเท่าไรแรงดึงจากประจุบวกจะอ่อนลงมากเท่านั้น วงโคจรชั้นวาเลนซ์ วงโคจรชั้นนอกสุดของอะตอมจะมีอิเล็กตรอนไม่เกิน 8 ตัว ชั้นนอกสุดของอะตอมนี้เรียกว่าชั้นวาเลนซ์ (valance shell) และ อิเล็กตรอนในชั้นนี้เรียกว่า วาเลนอิเล็กตรอน (valence electrons) พลังงานในตัวอิเล็กตรอน แม้ว่าอิเล็กตรอนทุกตัวจะมีประจุลบเหมือนๆกันแต่อิเล็กตรอนทั้งหมดไม่ได้มีระดับพลังงานเท่ากันอิเล็กตรอในวงโคจรที่ อยู่ใกล้นิวเคลียสจะมีพลังงานน้อยกว่าที่อยู่ในวงโคจรไกลออกไป ยิ่งวงโคจรอยู่ห่างออกจากนิวเคลียสมากเท่าใดพลังงานยิ่งมากเท่า นั้น ถ้าพลังงานเพิ่มแก่อิเล็กตรอนมีมากพออิเล็กตรอนจะเคลื่อนที่หลุดจากวงโคจรเดิมเข้าสู่วงโคจรที่มีลำดับสูงขึ้นอยู่ห่างนิวเคลียส มากขึ้น และถ้าเพิ่มพลังงานแก่วาเลนซ์ อิเล็กตรอนมากพอ อิเล็กตรอนจะหลุดออกจากอะตอม เพราะไม่มีวงชั้นโคจรชั้นสูงกว่าชั้น ที่มันอยู่เดิมในอะตอมอีกแล้ว อิเล็กตรอนทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าได้อย่างไร ไฟฟ้าเกิดขึ้นเมื่ออิเล็กตรอนเคลื่อนที่หลุดจากอะตอม เพราะว่าวาเลนซ์อิเล็กตรอนอยู่ห่างจากนิวเคลียสมากทั้งแรง ดึงดูดก็น้อย และมีระดับพลังงานสูงสุด ดังนั้นมันจึงเป็นอิเล็กตรอนที่หลุดเป็นอิสระได้ อย่างไรก็ตามพลังงานที่จะให้ในชั้น วาเลนซ์นี้จะกระจายไปให้อิเล็กตรอนทุกตัวในชั้นนั้น ดังนั้นถ้าให้พลังงานปริมาณหนึ่งยิ่งวาเลนซ์อิเล็กตรอนมีจำนวนมาก พลังงานที่เฉลี่ยให้แต่ละตัวก็ยิ่งน้อย ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก http://www.rmutphysics.com/CHARUD/scibook/electric2/basic.htm จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 16:23:16

ความคิดเห็นที่ 8 ค่อยๆ ตาม มานะ อิเล็กตรอน วงนอกสุดของมวลสารบางอย่าง เมื่อหลุดจาก วงโคจร จะเดินทางด้วยความเร็วใกล้แสง นั่นหมายความว่า มันโคจรรอบนิวคลียสด้วยความเร็วใกล้แสงอยู่ตลอดเวลา ด้วยระยะห่างระหว่างมวล เพียงน้อยนิดนั้น หรือ space เล็กๆระหว่างมวล อิเล็กตรอนกับมวลนิวเคลียส แรงดึงเข้าหากันของทั้ง 2 มวลมีค่ามากพอที่จะดึงให้มวลอิเล็กตรอนที่วิ่งด้วยความเร็วใกล้แสง ไม่ให้หลุดวงโคจร แท้จริง แรงนี้อ่อน หรือ เข้มกันแน่ แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 55 17:52:04 จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 17:01:24

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าเรามีความเข้าใจเรื่อง Gravity ได้มากกว่านี้ อาจมีการก้าวกระโดดขึ้นอีกครั้งในวงการวิทยาศาสตร์ การสร้างจานบิน อาจไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป ^^ จากคุณ : mooesha เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 17:19:48

ความคิดเห็นที่ 10 ผลของการไม่สั่นไหวของอะตอม เนื่องจากความเย็น จนวัสดุอยู่ในภาวะตัวนำยิ่งยวด แสดงผล ออกมาในลักษณะ เหมือมีการสลายสนามแรงดึงดูด ที่กระทำอยู่บริเวณ นั้น ให้ไม่ส่งผล ระหว่างมวลโลกกับมวลวัตถุนั้นได้ จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 17:20:15

ความคิดเห็นที่ 11 "อิเล็กตรอน เมื่อหลุดจากวงโคจร จะเดินทางด้วยความเร็วแสง" มาจากไหนครับ ไม่น่าจะเป็นไปได้ มันจะขัดกับทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษนะครับ จากคุณ : ผลึกความคิด เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 17:39:44

ความคิดเห็นที่ 12 แค่ ทำให้การสั่นไหวของอะตอมหยุดนิ่ง แรงดึงดูดระหว่างมวล จะถูกขัดจังหวะ เหมือนตอนนี้ทุกสิ่งอย่าง อยู่ภายใต้รูปแบบ ความถี่ต่างๆของ การสั่นไหวของ อะตอม ในทุกๆวัสดุ หากใน space ไม่มี อะไรเลย แม้แต่ อะตอมมันก็ไม่มีการสั่นไหวใดๆในช่องว่างนั้น เรียกว่าเย็นสุดๆ และอยู่ในสถานะ ตัวนำยิ่งยวดตลอดเวลา space จึง ไร้แรงดึงดูด แรงดึงดูดระหว่างมวล อาศัย sapce ที่ ไร้แรงต้านทานใดๆ นี้ส่งผ่านแสง และรังสี ต่างๆเดินทางไปกระทำกับแรงดึงดูดระหว่างมวล ที่อยู่รอบๆ ซึ่ง มวลทั้ง 2 มีสิ่งนึงคือ การสั่นไหวของอะตอม อุณหภูมิของมวล นั้นๆ เลยไม่แปลกใจทำไม แรงดึงดูดระหว่างมวล ถึงมุ่งไปตรงแกนดาวเสมอ เพราะตรงนั้น มันอัดแน่น และร้อนกว่าเนื่องจากการสั่นตัวของอะตอมมากกว่ารอบนอก จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 17:42:21

ความคิดเห็นที่ 13 ... ... อืม... นักฟิสิกส์อย่างผมยืนดูอยู่ห่างๆก็แล้วกัน จากคุณ : ECOS (thelegendofm) เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 17:52:08

ความคิดเห็นที่ 14 คห 11 ขอโทษทีครับ คงไม่เท่า คงได้แค่ใกล้แสง ผมแก้ไขแล้ว ส่วนเรื่องความเร็วที่อะตอมบางสารหลุด ออกจากวงโคจรเร็วแค่ไหน Electrons can have a wide range of speeds. A slow case: we know that electrons move when there is a current flow in a wire, but the speed at which the electrons themselves move in the wire - the so-called electron drift velocity - surprises most people. For example, for a copper wire of radius 1 mm carrying a steady current of 10 Amps, the drift velocity is only about 0.024 cm/sec! On the fast side: the Bohr model of the hydrogen atom has the (bound) electron zipping around the nucleus at about 2 million meters/sec. And on the very fast side, some examples are: beta particles, which are emitted by some radioactive materials; and the innermost electrons of atoms of elements having large atomic number, such as Uranium. In these cases, the electrons are traveling at very nearly the speed of light. (about 300 million meters/sec). [from http://newton.dep.anl.gov/askasci/phy99/phy99092.htm ] and the innermost electrons of atoms of elements having large atomic number, such as Uranium. In these cases, the electrons are traveling at very nearly the speed of light. (about 300 million meters/sec) ผมอ่านมาจากนี่ครับ แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 55 17:58:01 จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 17:56:09

ความคิดเห็นที่ 15 คห 13 อะไร คิดว่าถูกไม่ถูกก็ บอกกันเถอะครับ ผมแค่มาแลกเปลี่ยน ความเห็น จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 17:59:52

ความคิดเห็นที่ 16 ใกล้แล้วที่คนไทย จะเป็นคนสร้าทฤษฎี ให้คนทั้งโลกเอาไปเรียน จากคุณ : แคมปัส เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 18:29:43

ความคิดเห็นที่ 17 จัดไป จากคุณ : แ ต ง ก ว า * เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 18:59:23

ความคิดเห็นที่ 18 ...ยาวไป แต่เตรียมอ่าน จากคุณ : ซ่อนนาม เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 19:59:28

ความคิดเห็นที่ 19 ผมไม่ยืนยันหรอกว่า ผมคิดถูกอะไรในตอนนี้ แค่คิดออกมาเท่านั้นเองครับ ยังต้องคิดอีกมาก จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 20:28:42

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนนี้ ทุกภาวะ ตั้งแต่อะตอมภายในตัวเรา เสื้อผ้า พื้นบ้านพื้นดิน เสียง ยัน อะตอม ของ อ๊อกซิเจนในอากาศ เชื่อมต่อถึงกันด้วยความถี่การสั่นไหวต่างๆที่แสดง ออกมาในรูป ของอุณหภูมิ คงตัวของแต่ละมวล แต่ สภาพกาลทุกอย่าง ของสสารที่อยู่กับตัวเราตอนนี้ไม่แสดงผลของ แรงดึงดูดระหว่างมวล ต่อกันภายใต้มวลขนาดใหญ่ และร้อนกว่าในแกนโลก ณ ปัจจุบัน หมายถึง อิทธิพลของแรงดึงดูดระหว่างมวลที่ใหญ่กว่า จะครอบงำผลของมวล เล็กๆ ที่อยู่ ใกล้กับมวลใหญ่นั้น เหมือนอยู่ในรัศมีความร้อนกองไฟใหญ่ ขณะที่จุดเทียนไปด้วยรู้สึกร้อน เพราะแรงกองไฟไม่ใช่แรงเทียน แต่หากอยู่ในที่เย็นมากๆแค่แรงเทียน เล็กก็สามารถสัมผัส ความร้อนได้มากกว่าภายในภาวะรอบๆก็มีอุณหภูมิใดอุณหภูมินึงอยู่รอบๆอีกมวล ภายใต้ space ที่ไร้ ตัวแปรใดๆ นั่นแหละสามารถบอกผลจากการแผ่ความร้อนได้ ในทุกระดับของการสั่นของอะตอม ทั้งแต่ หยุดนิ่งไปจนถึง อะตอมสั่นจนร้อนสุดขั้ว ผมคิดว่า แรงดึงดูดระหว่างมวล เกิดเพราะโมเมนตั้มจากความถี่การสั่นไหวของ อะตอม ที่สามารถ แผ่แรงกระทำออกมาได้ดังเช่นการทำให้คลื่นวิทยุเคลื่อนตัวหลุดออกจากสายอากาศแล้วเดินทางด้วยความเร็วแสง เมื่อความถี่ในการสั่นตัวมากพอ แล้วเหตใดถึงมีแต่ทิศที่เคลื่อนเข้าหากัน แรงโมเมนตั้ม แต่ละสสารที่แผ่ออกมาขึ้นตรงกับความหนาแน่นของมวลอะตอม มวลอะตอมมากอันเนื่องจากนิวเคลียสมีแรงดึงดูดอิเล็กตรอน ที่โคจรด้วยความเร็วสูงได้มาก การเคลื่อนตัวของอิเล็กตรอนแบบไร้ ทิศทางนี้เอง ทำให้เกิดการแทนที่หรือส่งแรงแผ่ออกมารอบๆมวล เมื่อมีมวลสสารใด เกิดอยู่ใน สภาวะตัวนำยิ่งยวดตะตอมหยุดเคลื่นไหวหมดแรงโมเมนตั้มหยุดแผ่แนวแรงในการส่งต่อแรงโมเมนตั้มจากสสารอื่นที่กำลังแผ่แรงดึงดูดอยู่ สสารดังกล่าวเมื่อสนามแรงดึงดูดถูกขัดขวางด้วยตัวนำยิ่งยวด มวลที่เคยโดนกระทำก็โดนตัดแรงกระทำกลายเป็นลอยอยู่เหนือตัวนำยิ่งยวดนั้น แต่แรงกระทำจากมวลโลกยังคง แสดงออกต่อ มวลของตัวนำยิ่งยวดอยู่ เพราะ ขนาดมวลตัวนำยิ่งยวดไม่มากพอที่จะต่อต้านแรงดึงดูดระหว่างมวลของโลก กับ ตัวมันเองได้ เพียงแต่แสดงออกได้ถึงการขจัด การส่งต่อโมเมนตั้มของแรงดึงดูดของมวลเล็กๆ ที่ลอยอยู่เหนือตัวนำยิ่งยวด โดยที่มวลเล็กๆนั้น ถูกสกัดกั้นแนวแรงดึงดูดของโลก ด้วยการไม่ส่งผ่านการสั่นไหวของอะตอม ให้ไปกระทำต่อถึง มวลเล็กๆที่อยู่เหนือ สารที่อยู่ในสภาวะสารกึ่งตัวนำยิ่งยวด แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 55 22:05:04 จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 21:55:54

ความคิดเห็นที่ 21 คลิป คห 10 แสดงสภาวะไร้แรงโน้มถ่วง โดยไม่ต้องสร้างแรง g มาต่อต้านการตก ตามแนวแรงดึงดูด แค่เพียง ขัดขวางการส่งต่อการสั่นไหวของอะตอมด้วย ตัวนำยิ่งยวด จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 22:21:15

ความคิดเห็นที่ 22 #21 อะไรที่มันลอยได้ ไม่ได้หมายความว่ามันไร้แรงโน้มถ่วงครับ ที่มันลอยได้เพราะมีแรงอะไรสักอย่างมาผลัก หรือดึงมันขึ้นไป แล้วแรงที่ว่านั่น ถ้ามันเท่ากับน้ำหนักวัตถุ วัตถุนั้นมันก็จะลอยได้ครับ จากคุณ : Naibruda เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 22:35:52

ความคิดเห็นที่ 23 พอมามองใน มิติ ของอะตอม อิเล็กตรอนไปโคจรรอบๆนิวเคลียส โดยไม่โดนดึงลงไปตรงๆ แต่หมุนวนไปรอบๆ เพราะอะไร เมื่อมอง ดีๆ http://203.172.244.194/ictwork51/wasana/c3.html ตัวอย่าง อะตอมไฮโดรเจน การเกิดพันธะภายในโมเลกุลของไฮโดรเจน ที่อุณหภูมิและความดันปกติ ไฮโดรเจนจะอยู่ในสถานะก๊าซ โดยที่ 1 โมเลกุลประกอบด้วยธาตุไฮโดรเจน 2 อะตอม เมื่ออุณหภูมิสูง ๆ โมเลกุลของไฮโดรเจนจะแตกสลายกลายเป็นอะตอมในสถานะก๊าซ แสดงว่าการสลายโมเลกุลให้เป็นอะตอมต้องใช้พลังงานจำนวนหนึ่ง ดังนั้นไฮโดรเจนอะตอมจึงมีพลังงานสูงกว่าไฮโดรเจนโมเลกุล การที่อะตอมมีพลังงานสูงกว่าโมเลกุล ทำให้อะตอมอยู่ในภาวะที่ไม่เสถียร จึงพยายามรวมกันเป็นโมเลกุล เพื่อทำให้พลังงานลดต่ำลงและอยู่ในภาวะที่เสถียร ซึ่งทำได้โดยการสร้างพันธะระหว่างอะตอม ทั้งนี้เพราะการสร้างพันธะจะมีการคายพลังงานให้แก่สิ่งแวดล้อมจำนวนหนึ่ง พลังงานของระบบจึงลดลงและอยู่ในภาวะที่เสถียรขึ้น จากแบบจำลองอะตอมแบบกลุ่มหมอก อะตอมมีลักษณะเป็นกลุ่มหมอกทรงกลมซึ่งเกิดจากอิเล็กตรอนเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ นิวเคลียสทั่วทั้งอะตอม ซึ่งก็หมายความว่าโอกาสที่จะพบอิเล็กตรอนนั้นมีอยู่ทั่วไปในอะตอม แต่อย่างไรก็ตามโอกาสที่จะพบอิเล็กตรอน ณ ตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งในอะตอมจะมีไม่เท่ากัน ในขณะที่อิเล็กตรอนเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ นิวเคลียสจะเกิดแรงดึงดูดระหว่างอิเล็กตรอนกับนิวเคลียสขึ้น ซึ่งถ้าพิจารณาเฉพาะแรงดึงดูดทางไฟฟ้าสถิตระหว่างประจุไฟฟ้าต่างชนิดกัน พลังงานของไฮโดรเจนอะตอมก็คือพลังงานที่เกิดจากแรงดึงดูดระหว่างอิเล็กตรอนกับนิวเคลียสนั่นเอง เมื่ออะตอมอยู่ห่างกันแรงดึงดูดนี้จะเกิดขึ้นเฉพาะภายในอะตอมเท่านั้น แต่เมื่ออะตอมของไฮโดรเจนเคลื่อนที่เข้ามาใกล้กัน นอกจากจะมีแรงดึงดูดระหว่างอิเล็กตรอนกับนิวเคลียสภายในอะตอมแล้ว ยังเกิดแรงอื่น ๆ อีกคือ ก. แรงดึงดูดระหว่างนิวเคลียสของอะตอมหนึ่งกับอิเล็กตรอนของอีกอะตอมหนึ่ง ข. แรงผลักระหว่างนิวเคลียสกับนิวเคลียสของอะตอมทั้งสอง ค. แรงผลักระหว่างอิเล็กตรอนกับอิเล็กตรอนของอะตอมทั้งสอง                          รูปที่ 1 แรงดึงดูดและแรงผลักระหว่างไฮโดรเจนอะตอมเมื่อเข้ามาใกล้กัน เมื่ออะตอมเข้ามาใกล้กัน จะเกิดแรงดึงดูดระหว่างอิเล็กตรอนของแต่ละอะตอมกับนิวเคลียสของอะตอมทั้งสอง เนื่องจากมีประจุต่างกัน ทำให้บริเวณระหว่างอะตอมมีอิเล็กตรอนหนาแน่นขึ้น ในขณะเดียวกันเกิดแรงผลักระหว่างนิวเคลียสกับนิวเคลียส และแรงผลักระหว่างอิเล็กตรอนกับอิเล็กตรอนของอะตอมทั้งสอง เนื่องจากมีประจุเหมือนกัน จนกระทั่งอะตอมทั้งสองเข้ามาใกล้กันในระยะที่เหมาะสมที่ทำให้แรงดึงดูดและแรงผลักดุลกัน ผลรวมของแรงทำให้นิวเคลียสไม่แยกออกจากกัน รวมทั้งมีการใช้อิเล็กตรอนร่วมกัน เกิดเป็นโมเลกุลเรียกว่า "พันธะโคเวเลนต์" แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 55 22:50:51 จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 22:49:14

ความคิดเห็นที่ 24 คห 21 ดีแล้วครับ ที่ ผมก็ยังดูอยู่เหมือนกันว่ามันไปขัดขวางหรือมันไปออกแรงอะไรต่อต้าน F =K(Q1Q2)/r^2) เมื่อ F = แรงดึงดูดหรือแรงผลัก k = ค่าคงที่ Q1 , Q2 = ประจุไฟฟ้าของอนุภาคที่ดูดหรือผลักกัน r = ระยะห่างระหว่างประจุทั้งสอง จะเห็นได้ว่าเมื่ออะตอมเข้ามาใกล้กันมากขึ้น ค่า r จะลดลง แรงดึงดูดหรือแรงผลักก็จะเพิ่มขึ้น ซึ่งก็หมายความว่า เมื่ออะตอมเข้ามาใกล้กัน ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าใด แรงดึงดูดก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น ในทำนองเดียวกันยิ่งอะตอมเข้าใกล้กันมากเท่าใด แรงผลักก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นเช่นกัน ดังนั้นอะตอมที่จะรวมกันเป็นโมเลกุลจะต้องไม่อยู่ใกล้กันมากเกินไป หรืออยู่ห่างกันมากเกินไป ถ้านิวเคลียสของอะตอมทั้งสองเข้ามาใกล้กันเกินไปหรือเข้ามาชนกัน แรงผลักจะมากกว่าแรงดึงดูดทำให้ระบบมีพลังงานสูง ซึ่งระบบที่มีพลังงานสูงจะไม่เสถียรและไม่สามารถเกิดพันธะเคมีได้ ในทำนองเดียวกัน ถ้านิวเคลียสของอะตอมทั้งสองอยู่ห่างกันมากเกินไป แรงดึงดูดระหว่างนิวเคลียสกับอิเล็กตรอนต่างอะตอมก็จะไม่เพียงพอ ไม่สามารถจะยึดเหี่ยวให้อะตอมรวมกันเป็นโมเลกุลหรือไม่สามารถเกิดพันธะเคมีได้ ดังนั้นการที่จะเกิดพันธะเคมีได้ นิวเคลียสของทั้งสองอะตอมจะต้องเข้ามาอยู่ใกล้กันในระยะที่เหมาะสมระยะหนึ่ง เพื่อทำให้แรงดึงดูดทั้งหมดของระบบเท่ากับแรงผลัก หรือเพื่อทำให้ขนาดของแรงดึงดูดและแรงผลักอยู่ในภาวะที่สมดุลกัน นิวเคลียสของอะตอมทั้งสองจึงจะอยู่ในภาวะที่เสถียรมีพลังงานต่ำ และเกิดพันธะเคมีได้ การพิจารณาแรงดึงดูดระหว่างอิเล็กตรอนกับนิวเคลียส ยังต้องอาศัยตำแหน่งที่เหมาะสมของอิเล็กตรอนด้วย กล่าวคืออิเล็กตรอนจะต้องอยู่ในบริเวณที่เหมาะสมที่จะดึงดูดกับนิวเคลียสทั้งสองได้ดี ซึ่งปกติบริเวณที่เหมาะสมของอิเล็กตรอนคืออยู่ระหว่างนิวเคลียสของทั้งสองอะตอมนั่นเอง กรณีของไฮโดรเจน ระยะที่พอเหมาะระหว่างนิวเคลียสของไฮโดรเจนทั้งสองอะตอมคือ 74 พิโคเมตร โดยมีอิเล็กตรอนทั้งสองอยู่ในบริเวณระหว่างนิวเคลียสทั้งสองอะตอม ดังนั้นในบริเวณระหว่างนิวเคลียสจึงมีความหนาแน่นของอิเล็กตรอนมากที่สุด *************** F =K(Q1Q2)/r^2) คุ้นๆไหม F=GmM/r2 K กับ G ค่าคงที่อีกแล้ว จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 23:05:46

ความคิดเห็นที่ 25 อยากทดลอง มวล 2 ก้อนในอวกาศ วางห่างกันไม่ไกล หากเพิ่มความร้อนภายใน มวลทั้ง 2 จะเพิ่มแรงดึงดูดระหว่างมวล ให้เกิดการเคลื่อนที่เข้าหากันได้บ้างไหม จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 23:56:28

ความคิดเห็นที่ 26 ในนิวเคลียส มีนิวตรอนอยู่กับโปรตรอน อิเล็กตรอนโดดดูดเข้าด้วยความต่างขั้วของประจุไฟฟ้า แรงดึงดูดระหว่างขั้วนี้ ดึงเข้ากันด้วยแรงเท่าไหร่ ในขณะที่ อิเล็กตรอนเคลื่อนที่อยู่ด้วยความเร็วสูง เป็นไปได้ไหมในสเกลที่โตขึ้น มวลจะมองขนาดมวลที่โตกว่าเป็น + และมวลเล็กกว่าเป็น - อันเนื่องจากมวลมากกว่าย่อมมีโปรตรอนมากกว่ามวลเล็ก จึงออกแรงดูดเข้าหากันเช่น สเกลของโปรตรอนดูดอิเล็กตรอน แบบที่อะตอมทำอยู่ตลอดเวลา หากมวลทั้ง 2 เท่ากันก็อาจจะไม่สมมาตรกันทุกประการของการเคลื่อนไหว อิเล็กตรอนภายใน โอกาสที่จะดึงเข้าหากันก็ยังมีได้ ในสเกลที่มวลอัตรส่วนไม่ได้ต่างกันมาก แรงแสดงผลระหว่างมวลใหญ่กับมวลเล็กที่มวลใหญ่มอง ตัวเองเป็น + และ มวลเล็กมองตัวเองเป็น - โดยทั้ง 2 ดูดเข้าหากัน จะแสดงออกมาน้อยมาก จำเป็นต้องมีสเกลมวลใหญ่ต่อเล็กมากจริงๆ หรือ ระดับประจุแสดงออกต่อกันมากจริงๆ เนื่องจากมวลมากทั้งคู่ หรือตัวกลาง ระหว่างมวลนั้นเป็น space หรืออยู่ภายใต้สนามแรงอื่นๆเมื่อพูดถึงอัตราของมวลต่างๆของอะตอม เท่าที่รู้กันในปัจจุบัน อิเล็กตรอนเป็นอนุภาคที่มีมวลน้อยที่สุดในบรรดาอนุภาคทั้งหมด คือประมาณ 9.11 × 10−31 kg โดยมีประจุไฟฟ้าลบและมีขนาดที่เล็กเกินกว่าจะวัดได้ด้วยเทคนิคเท่าที่มีอยู่[44] โปรตอนมีประจุบวก และมีมวลราว 1,836 เท่าของอิเล็กตรอน คือประมาณ 1.6726 × 10−27 kg แม้ว่าอาจลดลงได้จากการเปลี่ยนแปลงพลังงานยึดเหนี่ยวของโปรตอนที่มีต่ออะตอม ส่วนนิวตรอนนั้นไม่มีประจุไฟฟ้า มีมวลราว 1,839 เท่าของมวลอิเล็กตรอน[45] หรือ 1.6929 × 10−27 kg นิวตรอนกับโปรตอนมีขนาดพอๆ กันที่ประมาณ 2.5 × 10−15 ม. แม้ว่า 'พื้นผิว' ของอนุภาคเหล่านี้จะไม่สามารถระบุได้อย่างชัดเจนก็ตาม[46] มวลโลกกับคน ต่างสเกลกันมาก แต่มวลโลกกับดวงจันทร์ที่มวลมากทั้งคู่ และ มีช่องว่างเป็น space อาจแสดงผลกระทำของแรงดึงดูด ระหว่างประจุ ได้ชัดเจนกว่า ต่างกับ คนกับคน คนกับสิ่งของ ใกล้ผิวโลก มีช่องว่างระหว่างกันภายใต้สนามประจุ + ของโลกหรือของมวลใหญ่ กับประจุ - ของมวลที่อยู่บนผิวโลก แรงต่างมวลระหว่าง คนกับคน คนกับสิ่งของ ต่างๆ สเกลมวลในการจะมองเห็นเป็นประจุ ที่ต่างกันดูดเข้าหากัน นั้นน้อยอยู่แล้วในขณะเดียวกันยัง relation to แรงดูดเข้าหากันของมวลโลก + ดูดมวลสรรพสิ่งที่อยู่ใกล้แกนมวลโลก ที่มองออกว่าเป็น - อีก คล้ายโดนครอบงำแนวแรง จนไม่แสดงออกมาถึงแรงดึงดูดระหว่างมวล อื่นๆบนผิวโลก ยกตัวอย่าง แรงดึงดูดที่เกิดจากไฟฟ้าสถิตย์ที่เป็นเรื่องของประจุกระทำต่อกัน ในภาวะที่อากาศเย็นเป็นตัวเสริมแรงกระทำให้ชัดขึ้น จะเห็นว่าไฟฟ้าสถิตย์ ดึงดูดมวลสารที่ไม่ใช่ รูปแบบ แม่เหล็กทำกับเหล็ก แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 00:54:10 แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 00:44:04 แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 00:36:48 แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 00:20:12 จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 00:17:46

ความคิดเห็นที่ 27 ระยะห่าง อิเล็กตรอน ของ ไฮโดรเจนกับนิวเคลียสของไฮโดรเจน 1 อะตอมที่ อยู่ในสนามแม่เหล็กโลกกับที่อยู่ใน space ภายในระยะห่างวงโคจร ของ อิเล็กตรอน กับ นิวเคลียสของอะตอมทั้ง 2 เป็นพื้นที่เดียวกันหรือไม่ หรือ มีตัวแปรอะไร อยู่ระหว่าง นั้น ใครพอบอกได้บ้าง จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 00:24:42

ความคิดเห็นที่ 28 #15 ไม่เป็นไร ผมเกรงใจ ใช้เวลามากอีกด้วย มองดูท่านทำยำหลากรสก็สนุกดีนะ ท่านเอาฟิสิกส์ที่ผมเรียน 4 ปีมายำได้ดูน่าอร่อยดีทีเดียว แต่เสียตรงที่รสชาติออกมา่ค่อนข้่างแย่ ปล.ไอน์สไตน์ไม่ใ่ช่ปุ๊บปั้บได้สัมพัทธภาพออกมาจากจินตนาการ แต่เขารู้จักกลศาสตร์นิวตันและทฤษฏีแม่เหล็กไฟฟ้าแมกซ์เวลล์ค่อนข้างดีแล้ว จึงพัฒนาต่อยอดทฤษฏีเหล่านั้นได้ การทำความเข้าใจแนวคิดทฤษฏีเป็นเรื่องโหดหินมาก ผมหวังว่าซักวันคุณจะเข้าใจมันได้ จากคุณ : ECOS (thelegendofm) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 00:54:53

ความคิดเห็นที่ 29 แรงเดียว ต่างสเกล ข้อเสนอเบื้องต้น ในการพิจรณาแรงดึงดูด ระหว่างมวล จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:03:57

ความคิดเห็นที่ 30 อันนี้ตามไม่ทันเลยครับ แนะนำจขกท ให้เขียนเป็น abstract ไม่เกิน1หน้ากระดาษ สรุปใจความว่า กำลังพูดถึงเรื่องอะไร เปรียบเทียบนิดนึงว่าต่างจากเดิมยังไง ตามลิงค์กระทู้ถัดไป ผมพอจะจับใจความได้บ้าง มีคอมเมนต์นิดหน่อย จากคุณ : aLITTLEspaceAround7day เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 11:27:02

ความคิดเห็นที่ 31 คห 10 ที่มันลอยได้เพราะมันเป็น superconductor แล้วมีแม่เหล็กอยู่ข้างล่าง เมื่อมันโดนสนามแม่เหล็กจากแม่เหล็กข้างล่าง มันจะเกิดกระแสไฟฟ้า และกระแสไฟฟ้าในตัวมันจะทำให้มันเกิดสนามแม่เหล็กขึ้นต้านกับแม่เหล็กที่อยู่ข้างล่าง ทำให้มันลอยได้ไม่ใช่หรือครับ ผมเคยเห็นมันเป็นแบบนี้นะ ช่วยอธิบายหน่อย........ผมเข้าใจถูกไหม ถ้าอิเล็คตรอนหยุดสั่น แล้วลอยได้ ฟังแล้วตกใจ ไม่เคยฟังที่ไหนมาก่อน จากคุณ : เข้ามาอ่านไม่บ่อยครับ เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 15:24:14 A:203.185.134.4 X: TicketID:275893

ความคิดเห็นที่ 32 ผมปรับ คำอธิบายใหม่ แล้วครับ ผมเองก็หลงทางไปเช่นกัน ตามอ่านได้ในบทสรุปครับ จากคุณ : think4223 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 23:19:13