ผีเข้า ทวงจะเอาชีวิต

ย้อนไปเมื่อประมาณ5ปีที่แล้ว ตอนที่ย้ายบ้านจากอ่อนนุชมาอยู่ หนองจอกซึ่งเป็นโครงการหมู่บ้านที่ดูแล้วเก่า เหมือนจะขายไม่ออกเลยแต่พ่อก็ซื้อเพราหนีปัญหารถติดในตัวเมืองกทม.


วันแรกที่เข้ามาอยู่ ก็ต้องไปเรียนที่ รร.ตอนตี 4 ช่วงสะลึมสะลือ ตาก็เบลอๆแบบคนกึ่งหลับกึ่งตื่นเหลือบไปเห็น คนแบบชัดมากมัน สับสนระหว่าง ความฝันกับเรื่องจริง คนกำลังคลานปลายเตียง ใส่ชุดนอนสีเขียว เป็นกางเกงขาวยาว ผมประบ่า ณ ตอนนั้นจำได้ว่า แป้งพูดว่า "เห้ย! อะไรอะ~!" แล้วเค้าก็กระโจนมาบนอกแล้วก็อาการคล้ายๆผีอำ

หลังจากเกิดเหตุการนั้นก้คิดว่าคง นอนไม่พอ หรือฝันมากกว่าไม่ได้คิดอะไรเพราะ ถ้าจะมีผีสางคงเป็นไปไม่ได้ มีการทำบุญแล้วนินา>"

แต่ ความรู้สึกเวลาที่่อยู่ในห้องนอน รู้สึกได้ตลอดว่าในห้องนี้ เราไม่ได้อยู่คนเดียว อย่างกีต้าที่วางไว้ มีคืนนึง เป็นเสียงแบบคนเกากีต้าเล่นเป็นสายๆๆ คือ คิดว่าเป้นหนู ตามบ้าน มีเหตุการณ์นึง น่าขนลุกมาก "คือเราโดนผช.คนนึงหลอกคบ หลอกว่าไม่มีคัยแต่ก็คบซ้อนเรามาโดยตลอด เราจับได้ก็ยังโกหก จนเราไม่ยอมละ เพือนๆๆก็มาบอกมาเล่า ตอนนั้นเสียใจมากกที่สุด " เรากลับบ้านไปร้องไห้ในห้อง แค้นก็แค้น เสียใจก็เสียใจ  ไม่รุ้จะปรึกษาใคร เลยพูดคนเดียวในห้อง คิด สมมุติว่ามีคนฟังเราอยู่ ...T__T

เราด้วยความที่โมโหก็แช่ง ไป ว่าขอให้เกิดอะไรกับอีนั่นก็ได้ภายใน 3 วัน ขอให้รถชนคือทำไปเพราะแค้นโมโหมากจริงๆๆๆๆ

ไม่ถึง3วันประมาณ วันที่ 2 มีเพื่้อนของน้องโทรมาบอกว่า แฟนเก่าแป้งเข้าห้องICU เมาแล้วขับไปชนกับต้นไม้เป็นตายเท่ากัน
คือ ขนลุก ณ ตอนนี้ค้าเป็นเจ้าชายนิทราไปแล้วคะ (อโหสิกรรมให้ด้วยน๊า) T____T

จากเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เราเชื่อว่าสิ่งที่เรามองเค้าไม่เห็นช่วยเราได้ คือเรามักบอกกับญาติๆๆว่า เรามีเพื่อนนอนด้วย เราไม่ได้นอนคนเดียว เพื่อนมาบ้านราก็ไม่มีใครนอนได้ เลยที่ตรงนั้น

บางครั้งเราก็ลงมานอนตรงพื้นข้างล่างปลายเตียง เหมือนกันสลับกัน ขึ้นไปนอน (พูดแล้วขนลุก) จนแม่เราว่า ว่าทำไมไม่ไปนอนบนเตียงบ้าปะเนี้ย เราก็ไม่สนอ่านอนตรงนี้สบายกว่า นอนบนเตียงปวดหลังมาก

แล้วมักจะมีคนเห็นเราเนี้ยแต่งชุด นศ.ไปยืนบนห้องบ่อยๆๆแต่ป่าวเลย เราหยุด บางครั้งเราไม่ได้ยืนแต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรเพระาเรื่องแบบนี้คนเชื่อยาก ^^"

*** มีวันนึงเกิดเมื่อเร็วๆๆๆนี้เองจำวันไม่ได้แล้วอ่า ^^
น้าข้างบ้าน เกิดอยากมาเยี่ยมบ้านเรา คือเราก็ไม่รุ้หรอกว่าเค้ามาเพราะอะไร คือเค้าเป็รร่างทรงเจ้าแม่ อุมาเทวีไปแล้วแต่เราไม่ได้คิดว่าเค้าจะเต็มตัวเพิ่งมารุ้นิแหระ

พอมาถึงเค้าขอขึ้นไปดูบนห้องเรา ที่นอนเรา แล้วเค้าก็พูดว่า "ไม่ไ้ด้นอนคนเดียวนิ ห้องนี้มีผู้หญิงตัวรุ่นๆแป้งนอนด้วย"
(เรื่องนี้ไม่เคยเล่าให้น้าแกฟังแต่อย่างใด ) เราอึ้ง คะ ว่ารู็ได้ยังไง แล้วเค้าก็พูดในิิสิ่งที่เราดคยพูดกับ เพื่อนเรา(วิญญาณ) จนเราพูดว่าไม่ต้องพูดแล้วเหอะ พอแล้วว น้ามาเยี่ยมเรา แ ต่พาคนมาด้วยอีก3-4 คน แต่งตัวมาก็ปกติเลยไม่ได้เอ่ะใจ อะไร

น้าหรือร่างทรงเจ้าแม่อุมา พูดว่า รู้ไหมว่าเราไปผูกจิตกับเค้า คิอดว่าเค้าคือเพื่อนเรา แต่ป่าวเลยนะ เค้าคือสัมพเวสี จะไปขอโน่นนี่นั่นเค้าได้ยังไง แป้งขอเค้าทุกอย่าง แป้งเลือกที่จะปรึกษาผี มากกกว่าคุยกับคน หรือลูก เค้าบอกแม่ว่า เค้ารู้ว่าแป้ง ทำเรื่องอะไรที่่แม่ไม่รุ้ อีก เพื่อนแป้งคนนี ตายเพราะ ฆ่าข่มขืน ก่อนหน้านี้คือตกเลือด ตายตรงที่เรานอน เค้าชื่อ."เปิ้ล"  น้าถามหน่อย ตอนนี้เค้านั่งอยู่ตรงไหน แป้งก็ตอบว่่า นั่งข้างๆๆแป้งนี่แหระ คือแป้งไม่เห็นแต่รู้สึกได้

น้าบอกว่าใช่ เค้าแต่งตัวเหมือนแป้งทุกอย่าง ชื่อก็เหมือนกัน หน้าตา ก็คล้ายกัน **" ชีวิตแป้งก็กำลังจะคล้ายๆๆเปิ้ล"
ณ ตอนนั้นเราเริ่มขนลุก หายใจไม่ออก น้าพูดต่อว่า รู้ไหม ร่างแป้งกับเค้า(เปิ้ล) จะผสมเป็นคนเดียวกันแล้ว เราคิดว่าเค้าคือเพือนแต่เค้าไม่ได้คิดแบบนั้น เค้าบอกน้าว่า "ตลอดระยะเวลา 5ปี ที่แป้งย้ายมาที่นี่ " แป้งขอเค้ามาโดยตลอด ถึงตาที่เค้าจะขอบ้าง ขอชีวติแป้งได้ไหม! แป้งตอบว่า ไม่ได้

คือแม่ กับน้า ญาติๆๆของแป้งยังขำกันเพระาแม่ ไม่เฃือ่เรื่องพวกเจ้าเข้าทรงแป้งเองก็ไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีเข้า

เปิ้ล บอกผ่านน้าว่า จะเข้าร่างแป้งเพื่อให้ทุกคนได้เชื่อว่า แป้งส่ายหัวว่าไม่เอา ซักพัก องค์เจ้าแม่อะไรซักอย่างเสียงแก่ๆๆ ก็ประทับร่าง แล้วน้องผชฬก็ทำหน้าเป็นลิง แป้งกลัวแล้วก็เกร็ง เเค้าบอกว่าปล่อยตัวตามสบายเค้าอยากยืมร่่างแป้งพูด

จากนนัน แป้งปล่ิยตัวตามสบาย แ ป้งร้องไห้ หลังจากได้ยินเสียงร่างทรงพูดว่า"เมิงจะจบหรือไม่จบ " แป้งร้อองไห้นานมาก
ปากแป้งอยากจะพูดว่าอิเชี้ย แต่เชื่อปะ ว่าเป็นคำอื่น แป้งรุ้ตัว ทุกอย่าง ที่บังคับไม่ได้คึือ ทำไม ต้องร้องไห้
แป้งจำที่เค้าพูดประมาณว่า เค้าอิจฉาที่แป้งได้นอนที่นอน นุ่มๆๆเค้าอยากนอนบ้า ง นู๋เจ็บแค่ไหนมีใคีรรู้บ้างไหม
ผู้ชายหลอกหนู ไม่มีผช คนไหนรักจริง หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่แป้ง มันมีแต่คนรัก แม่รับฟังปัญหาของลูก แต่แม่หนูไม่เคยสนใจนู๋เอแต่ตบตีหนู หนูคิดถึงแม่ ไมรุ้ว่าตอนนี้แม่หนูเป็นยังไงบ้าง หนูเจ็บอิแป้งก็ต้องเป็นเหมือนนู๋จะได้รุ้ว่ามันเป็นยังไง

นู๋เรียนไม่จบตายก่อนแต่แป้งกำลังจะจบ ประสบความสำเร็จแต่หนูหล่ะ แล้ว เจ้าแม่ก็พูดว่า เป็นเวรเป็นกรรมหนูไม่สงสาร แป้งหรอ
เค้าพูดอีกว่า สงสาร แม่แป้งพูดว่า ทำไมไม่ทำให้ถูกหวย เปิ้ล บอกว่า นู๋ทำไม่ได้ นู๋เคยบอกแล้วแต่ไม่มีใครเช่ื่อแป้ง แป้งก็เอาแต่ขอหนู แต่ไม่เคยทำบุญให้หนูเลย เอาแต่ขอ มันขี้เกียจจะตาย แนวๆๆนี้ แล้วจากนนั้นใครๆๆก็มองดูขาแป้ง ว่ามันกำลังเขียว เค้าเลยบอกว่า (ร่างทรงพูด) งั้นทำบุญก็คือจบไปนะ จะได้ไปเกิด แต่อย่าทำอะไรร่างนี้ นะ ขอได้ไหม  เปิ้ลในร่างแป้งก็ พยีกหน้า
เจ้าแม่พูดว่า "โกหก" แค่นั้นเราก็จำได้ว่าเราค่อยๆๆหยุดร้องไห้

สรุปคือเค้าโกหกว่าจะปล่อยเราไป ยังไงก็จะเอาชีวิตเรา

คืนนั้นเราต้องไปนอนที่่บ้านป้าที่อ่นนุช ซึ่งที่เราพิมพ์บันทึกก็ทำที่บ้านป้า ป้าก็จัดการเอาสายสินที่ผ่านพิธีที่เรียกว่า พายับหรืออะไรซักอย่างมาผูกที่แขนซ้ายก่อนเลย เชื่อไหม ว่ามันร้อนๆๆ ร้อนเหมือนเอามือไปลนไฟ บางๆๆ ไม่มาก เราอึ้งว่า มันเป็นจิงหรอเนี้ย เห็นแต่ในรายการคนอวดผี ไม่คิดว่า้ราจะเป็นแบบนั้น คือเรารู้แก่ใจ จากนั้นเราก็เก็บตัว ไปทำพิธี กับเจ้าแม่ อุมาที่ทำนักเลย ทำพิธีตัดสายผูกจิตออก มันน่ากลัวมาก ส่วนพ่อแม่ก็นิมนต์พระท่านจากวัด ขจรสิริ ไปทำพิธีถอนของออกอันนั้นเราไม่รุ้ไม่ได้ไป

วิธีการแก้ครั้งนี้
-ต้องไปวิปัสนา 1เืดือน
-กินมังสาวิรัส
-ห้ามกลับไปที่่เดิม แต่มีวิธีนึงคือต้องแต่งงาน (อันหลีังนิยากกว่าหาบ้านใหม่อีก)
คือเล่าย่อๆๆนะ มันละเอียดเด่วจะขี้เกียจอ่าน
ณ ตอนนี้ เราก็ไม่รุ้ว่าผีออกไปรึยังแต่ก็ พยายามสวดมนต์ ทำบุญบ่อยๆๆจากที่ไม่เคยทำเลซักครั้งก็ต้องหมั่นทำให้เป็นนืสัย

จากคุณ	: cakechocolate lovee
เขียนเมื่อ	: 23 มี.ค. 55 19:54:44