 |
ภาคกลางไทย เป็นที่ราบลุ่มป่าโปร่ง ทุ่งโล่งกว้าง มีหญ้าขึ้นสูง หลายชนิด มีสมันอยู่มาก ถ้ามีแต่ป่าทึบสมันคงไม่สูญพันธุ์ แต่อยู่ไม่ได้เพราะติดเขา
ป่าทุ่งหญ้าปรากฏในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร
พื้นที่แถบตั้งเมือง โดยมากที่ราบลุ่ม ป่าละเมาะ ป่าเบจพรรณ หักร้างถางพงไม่ยาก ป่าดงดิบไม่นิยมสร้างบ้านแปงเมือง ปรับพื้นที่ถมดินยาก แถมมีปัญหาไล่สัตว์ แมลงอีก แค่เจอทางโขลงช้างผ่านก็วุ่นแล้ว
คนโบราณไม่ปลูกหญ้า เพราะเป็นสิ่งที่ไม่อยากให้มี จะปรับพื้นที่เป็นเนื้อดินแน่นๆ มานิยมปลูกหญ้าประดับสวนสมัยพระนารายณ์รับมาจากฝรั่งเศล
ทุ่งที่ใช้รบที่มีชื่อเสียง ได้แก่ ทุ่งมะขามย่อง ,ทุ่งลาดหญ้า
การยิงธนู ในพื้นที่แถบนี้ไม่ง่ายตรงที่เห็นข้าศึกไม่ถนัด ในระยะไกล ระดับพื้นที่ราบเรียบเท่าๆกัน หญ้าขึ้นสูงแถมโคลนเลนมาก มีระยะเวลาการยิงไม่มากก่อนตะลุมบอน จะเห็นเป็นเงาตะคลุมๆ ก็ใกล้มากแล้ว อาจไม่ทันยิง ขนาดพรานยังถึงหลาวยาวแหวกหญ้าเอนกประสงค์กว่า จึงมีสำนวน "แหวกหญ้างูตื่น" จากพื้นที่แบบนี้
ขนาดฝนตกเตะบอลยังคุมยาก แล้วรบกันเป็นพันเป็นหมื่น ไม่ได้ปรับพื้นที่รบตามทุ่งน้ำค้างแรก พื้นดินชื้นแชะ กลุ่มรบไม่กระจายตัวมาก จะกระจุกใกล้กันด้วยพื้นที่มีข้อจำกัด
คนแบกคันธนูใหญ่ จะแสดงตำแหน่งง่ายเพราะเสียงดังจากกระบอกลูกดอกเขย่า
ช้างจึงเป็นเหมือนหอบัญชาการ เคลื่อนที่ได้ เห็นจากระยะไกล ต้นไม้สูงใช้สังเกตุการณ์ยาก สีเสื้อเครื่องแบบเชื่อว่ามีจริง ไม่เช่นนั้นมองพวกเดียวกันไม่ออก
| จากคุณ |
:
ต็กโกวคิ้วป้าย 
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 มิ.ย. 55 09:59:45
|
|
|
|
|
ทหารไทย ที่สู้กับพม่า ในอดีต มีกองทัพยิงธนู บ้างไหมครับ
