ความคิดเห็นที่ 1 อาจจะเป็นม้าพันธุ์ที่อยู่ในประเทศติดทะเล กระมัง ไม่ใช่ม้าตามทุ่งหญ้า จากคุณ : Serial_Nuber เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 55 00:50:34

ความคิดเห็นที่ 2 มีแหล่งที่มาไม๊ครับขอไปศึกษาด้วย ชอบระบบสกิลสายBattle Mageของวรรณกรรมเรื่องนี้มาก ให้ต่างชาติรู้ว่าจอมเวทไทยก็บู๊คลุกวงในได้ไม่แพ้ใคร แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 55 02:35:53 จากคุณ : Kuroro Lucifer เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 55 02:34:36

ความคิดเห็นที่ 3 จำไม่ได้ว่าเคยอ่านเจอที่ไหนสักแห่งว่า   วิเคราะห์แล้วเป็นม้าอาหรับครับ จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 55 09:51:51

ความคิดเห็นที่ 4 ดาบฟ้าฟื้น ก็เป็นอาวุธ Map อย่างนึงสินะ จากคุณ : RX-93 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 55 10:29:06

ความคิดเห็นที่ 5 วรรณคดีและเพลงดนตรี พาดพิงปราณบุรี-สามร้อยยอด หนังสือพิมพ์มติชน ฉบับประจำวันศุกร์ที่ 10 เมษายน 2552 ปราณบุรี-สามร้อยยอด-กุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เป็นเส้นทางการค้าข้ามคาบสมุทร ผ่านด่านสิงขร แล้วข้ามซอกเขาไปเมืองมะริด ชายฝั่งทะเลอันดามัน พยานเรื่องนี้มีในเสภาขุนช้างขุนแผน ตอนขุนแผนไปซื้อม้าสีหมอก ที่เมืองเพชรบุรี ม้าสีหมอกเป็นม้าเทศ (อาหรับ-เปอร์เซีย) ผ่านอินเดียลงเรือมาขึ้นบกเมืองมะริด แล้วหลวงทรงพลกับพันภาณจากกรุงศรีอยุธยาไปซื้อมาเลี้ยงไว้ที่เมืองเพชรบุรี จนขุนแผนไปเห็นก็ซื้อมาเป็นพาหนะคู่ชีพ เส้นทางม้าสีหมอกจากเมืองมะริด ผ่านด่านสิงขร-กุย-ปราณ-ชะอำ-เพชรบุรี มีในกลอนสภาว่า มาถึงสิงขรผ่อนพักหยุด ปล่อยม้าอุตลุดให้กินหญ้า กรมการกุยปราณส่งเนื่องมา ผ่านฉะอำถึงท่าเพชรบุรี สิงขรในกลอนเสภา คือ ด่านสิงขร(ประจวบคีรีขันธ์) เช่นเดียวกันเมื่อ           พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณ ถูกขับจากกรุงรัตนา(รัตนโกสินทร์) ก็ไปทางเพชรบุรี ผ่านปราณบุรี-สามร้อยยอด-กุยบุรี ออกด่านสิงขร มีกลอนสุนทรภู่ บอกไว้ในพระอภัยมณีว่า ออกเดินทางกลางเถื่อนให้เดือนเศษ ออกพ้นเขตเขาไม้ไพรสิงขร ถึงเนินทรายชายทะเลชโลทร ในสาครคลื่นลั่นสนั่นดัง ชายทะเลคลื่นลั่นสนั่นดังในที่นี้ คือชายฝั่งทะเลอันดามันที่พระอภัยมณีพบสามพราหมณ์ แล้วถูกผีเสื้อสมุทรฉุดลักหลับลงไปทางหมู่เกาะอันดามัน http://www.sujitwongthes.com/2009/04/siam100409/ หาบทเสภาที่ว่า แม่ม้า พ่อม้าไม่เจอ มีแต่คำบรรยาย จึงเชื่อยากว่าต้นฉบับเป็นอย่างไร ม้าน้ำ น่าจะเป็นม้าที่มาทางน้ำ(เรือ) มากกว่าจะเกิดจากน้ำ แบบพระลอยน้ำมา จริงๆล่องแพมา สีหมอก เป็นม้าพันทาง ระหว่างแม่ม้าเทศ กับพ่อม้าน้ำ ม้าไทย ม้าในภาคเหนือมักมีเชื้อสายมาจากม้ามองโกลของจีน ม้าสายพันธุ์มองโกลนี้จัดเป็นต้นสายของม้าไทยพันธุ์หนึ่ง หรือมันก็คือม้าพันธุ์พื้นเมืองที่เรียกกันในเชิงตลกขบขันว่า “ ม้าแกลบ ” นั่นเอง เนื่องจากเป็นม้าที่มีขนาดเล็ก ความสูงไม่เกิน 130   โดยเฉลี่ยจะสูงประมาณ 120-125 ซม. จุดเด่นคือ กินอาหารน้อย ใช้พื้นที่เลี้ยงน้อย และมีความทรหดอดทนสูงเป็นพิเศษ   ปัจจุบันใน จ.ลำปาง ยังมีผู้ประกอบการรถม้าให้เห็นอยู่และแม้ว่าม้าที่นำมาใช้งานจะเป็นส่วนใหญ่จะเป็นลูกผสมเกือบหมดแล้ว (เนื่องจากม้าไทยแท้มีขนาดเล็กเกินไป ไม่เหมาะต่อการใช้งาน) อย่างไรก็ตาม  ม้าสายพันธุ์นี้ยังสามารถหาดูได้ที่ชมรมอนุรักษ์ม้าไทยจังหวัดลำปาง ในปัจจุบัน ภาคใต้ เป็นแหล่งเดียวที่น่าจะยังคงความบริสุทธิ์ของสายพันธุ์ม้าไทยเอาไว้ได้ มากที่สุด   ทั้งนี้เนื่องจากลักษณะภูมิประเทศที่เป็นภูเขาสูงต่ำสลับที่ราบ ทำให้ไม่ค่อยนิยมใช้ม้าเป็นพาหนะ   ม้าพันธุ์ที่สำรวจพบบริเวณนี้ได้แก่ ม้าไทยสายพันธุ์พม่า หรือที่เรียกกันว่า “ม้าไทยใหญ่” ม้าสายนี้จัดเป็นม้าพันธุ์ไทยแท้อีกสายหนึ่ง ที่มาของม้าพันธุ์นี้น่าจะมาจากบริเวณ จ.ชุมพรและรอยต่อชายแดนไทยพม่า บริเวณ อ. กระบุรี จ.ระนอง   เนื่องจากบริเวณนี้เป็นจุดรวมพล (ประชุมพล ชุมพล ภายหลังกร่อนเป็นชุมพร) ของทัพหลวงก่อนเข้าตีหัวเมืองภาคใต้ เช่น เมืองนครศรีธรรมราชหรือปัตตานี แหล่งที่มีม้าไทยมากมักเป็นหัวเมืองและเมืองชายแดนตั้งแต่สมัยโบราณ   ตัวอย่างเช่น อ.ไชยา จ. สุราษฎร์ธานี อ. เมือง จ.ชุมพร บริเวณที่มีเขตแดนติดกับพม่า บริเวณ จ.ระนอง จ. นครศรีธรรมราช   สาเหตุที่ประชากรบางส่วนทางภาคใต้นิยมเลี้ยงม้าก็เนื่องจากต้องใช้แรงงานม้า ในการขนส่งสินค้าทางการเกษตรออกมาค้าขาย ดังนั้น จึงใช้ม้าที่มีสายเลือดดั้งเดิมเป็นหลัก และหากจะนำม้าไทยไปผสมกับม้าพันธุ์ดีก็ไม่คุ้มค่าขนส่ง ดังนั้น ม้าบริเวณดังกล่าวมักมีสายเลือดไทยแท้ (Pure bred) สูงสุด http://www.thaipony.net/content-ม้าในประเทศไทย-4-426-1.html สมัยอยุธยา ยังไม่มีเอกสารยืนยันเรื่องการคัดสายพันธุ์ เพื่อการผสมพันธุ์ม้าโดยคนไทย(อาหรับทำบันทึกเป็นสาแหรก เพื่อป้องกันปัญหาเลือดชิด) ม้าสีหมอก เป็นลูกของ แม่เหลือง เมืองมะริด คงเป็นม้านอกลงท่าที่มะริด หรือเมาะลำเลิง ที่อยู่มานาน อาจเป็นลูกที่เกิดในท้องถิ่น เกิดจากการจับคู่กันเองในฝูง พ่อม้าน้ำ น่าจะเป็นม้านำเข้า ไม่ระบุที่มา อาจมาจากเบงกอล มากกว่าทางมอญ ไม่ระบุสายพันธุ์ น่าจะมาจากทางคาซัคสถาน หรือแถบอินเดียเหนือ มากกว่าทางอาหรับ เพราะต้าหมิงมีการนำเข้าอาชาเหงื่อโลหิตเป็นจำนวนมาก ไว้ติดกองเรือมหาสมบัติ การขนส่งม้าทางบก มีความเสี่ยงน้อยกว่าทางเรือ ซึ่งมีช่วงเวลาจำกัด ดีไม่ดีจีนจะเดินเรือไปรับสินค้าด้วยตัวเอง จะได้ราคาต่ำกว่าผ่านพ่อค้าคนกลาง อาจมีการแบ่งขายตัวรองๆระหว่างการขนส่ง และม้าคงมาจากหลายแหล่ง การเดินเรือช่วงสั้นและพักตามเมืองท่า เป็นเรื่องปรกติ และมีการแลกเปลี่ยนสินค้าระหว่างทาง ถ้าเรื่องนี้เกิดสมัยอยุธยาตอนต้น เปอร์เซียยังไม่มารับราชการ แต่แขกอินเดียใต้ ลังกา น่าจะมีบทบาททางการค้ามากกว่า จากการติดต่อตั้งแต่สมัยพระนคร จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 55 12:17:50

ความคิดเห็นที่ 6 ดาบฟ้าฟื้น ตีแบบดามัสกัส มีผงน้ำยาประสานเหล็กแต่ละชั้น ใช้ฟืนไม่ไผ่ ส่วนอาคมเป็นความเชื่อ แม้แต่กริชชวาก็ลงอาคม จะมีรอยนิ้วมืออยู่ที่ใบกริช ตีแบบดามัสกัสเช่นกัน จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 55 12:41:35

ความคิดเห็นที่ 7 เคยได้ยินว่าน่าจะเป็นลูกผสมม้าสายพันธุ์ arabian สมัยก่อนถือว่าเป็นม้าพันธุ์ดีครับ เพราะมีความอึดสูง สามารถเดินทางไกลๆ ได้สบายๆ ลักษณะเด่นๆ คือคอจะหนา สั้น ตัวสูงปานกลาง ราว 160-170 cm (วัดจากไหล่ถึงกีบ) ในสมัยนั้นที่พันธุ์ม้ายังไม่หลากหลายก็ถือว่าจัดเป็นม้าลักษณะดีพันธุ์หนึ่งเลย ซึ่งม้าไทยสมัยก่อน(รวมถึงม้าจีน) ตัวจะเล็กมาก ประมาณ 120-140 cm เอง ม้าไทยปัจจุบันที่สวยๆ ตัวสูงๆ ส่วนใหญ่ก็ลูกผสม thorobred ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่มาจากอังกฤษอีกทีหนึ่ง จากคุณ : MoonGlade เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 55 12:50:40

ความคิดเห็นที่ 8 สรุปคือว่า ม้าสีหมอกอาจจะเทพในสมัยก่อน แต่พอมาปัจจุบัน อาจจะสู่ม้าที่สนามนางเลิ้งไม่ได้ใช่มั้ยครับ จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 55 17:54:10

ความคิดเห็นที่ 9 #8ขึ้นอยู่กับการใช้งาน ถ้าไว้แข่งขัน ทำความเร็ว สู้ม้าแข่งสมัยนี้ไม่ได้ แต่ม้าพวกนี้เปราะ ขาอ่อน ลุยไม่ได้ กินจุ ต้องใกล้หมอ มีโรงม้ากางมุ้งให้นอน ปูด้วยขี้เลื่อย ถ้าต้องขึ้นเขา ลงห้วย ม้าพันทางสีหมอกจะดีในภาระกิจรวม ขาใหญ่ล่ำ ตัวไม่สูงมาก ขี่ง่าย กินน้อย ทนต่อโรค และภูมิอากาศ ในบทเสภาไม่มีกล่าวถึงการดูแลสีหมอก หรือดาบฟ้าฟื้นเลย แสดงว่าขุนแผน ไม่ใช่คนประณีตใส่ใจเท่าไร แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 55 07:07:07 จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 55 07:06:02