ความคิดเห็นที่ 1 1. Galaxy (ดาราจักร) แกแลคซี่ คือ วัตถุดาราศาสตร์ที่เป็นการรวมตัวของดวงดาว(ทั้งดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์ ดาวนิวตรอน) กระจุกดาว เนบิวล่า ฝุ่น กลุ่มก๊าซ และวัตถุอื่น ๆ รวมทั้งหลุมดำ ,แกแลคซี่แยกตามประเภทได้ 4 ประเภทตามรูปร่าง ดังนี้ 1. กาแลกซี่แบบทรงรี (Elliptical) 2. กาแลกซี่แบบก้นหอย หรือ รูปเกลียว (Spiral) 3.กาแลกซี่แบบกังหัน หรือ รูปเกลียวแขนยาว (Barred Spiral) 4. กาแลกซี่แบบไม่มีรูปร่าง (Irregular) แกแลคซี่มีต้นกำเนิดมาจากการรวมตัวกันของดาวและสารพัดวัตถุอวกาศ โดยรวมตัวกันได้จากแรงโน้มถ่วงซึ่งกันและกัน ใจกลางแกแลคซี่กล่าวกันว่าคือหลุมดำมวลยิ่งยวด (SuperMassive Blackhole) จึงทำให้ใจกลางแกแลคซี่มีความหนาแน่น ของดาวมาก ปรากฏเป็นจุดสว่างของแกแลคซี่ใด ๆ ที่เราเห็นน่ะครับ ,,มีข้อพิสูจน์ของ "หลุมดำ" จากการสังเกตการเคลื่อนที่ ของดาวหลายดวงใจกลางแกแลคซี่ ติดตามได้ในหัวข้อ "หลุมดำ" ข้างล่างนี้ครับ แกแลคซี่ที่เราอยู่ในขณะนี้คือ แกแลคซี่ทางช้างเผือก (Milky Way Galaxy) ขนาดกว้างประมาณ 100,000 ปีแสง หนาประมาณ 1,200 ปีแสง ซึ่งถือว่าแบนมากครับ ,,ชื่อ Milky Way นั้นมีหลายตำนาน ที่กล่าวขานกันมากที่สุดคือมาจากร่องรอยของ "น้ำนม" (Milky way) ซึ่งเป็นน้ำนมของเทพ Hera ที่ถูกหลอกให้เลี้ยง "เฮอคิวลิส" เมื่อเธอทราบว่าเฮอคิวลิสไม่ใช่ลูกแท้ ๆ จึงดึงนมออก  -__-'' และน้ำนมได้สาดไปในท้องฟ้าเป็น Milky Way ปัจจุบันนี้ จากการสำรวจของกล้องโทรทัศน Hubble ที่สำรวจในอวกาศห้วงลึก พบภาพอันน่าตื่นตะลึงว่า ยังมีแกแลคซี่อันไกลโพ้นอีกมากราว ๆ แสนล้านแกแลคซี่ ... ภาพนี้เป็นภาพลักษณะรูปต่างตามประเภทของแกแลคซี่ จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:25:36

ความคิดเห็นที่ 2 2. Nebula (เนบิวล่า) Nebula เป็นภาษาละตินแปลว่า "หมอก" มีต้นกำเนิดมาจากภาพที่เราเห็นในอวกาศเป็นรูปร่างปื้น ๆ เหมือนเมฆหมอก Nebula ประกอบด้วยกลุ่มเมฆหมอกของฝุ่น แก๊ส และพลาสมาในอวกาศ มีความสวยงามมากเป็นอันดับหนึ่งในบรรดาภาพอวกาศ เพราะมีองค์ประกอบจากสสารมากมาย โดดเด่นด้วยการแตกตัวของก๊าซร้อนในแสงย่านต่าง ๆ ครับ เนบิวล่าแบ่งเป็นประเภทได้ตามการส่องสว่าง ดังนี้ 2.1 เนบิวลาสว่าง (Diffuse nebula) แบ่งได้อีกเป็น 2 ประเภทคือ ... 2.1.1 เนบิวลาเปล่งแสง (Emission nebula) : เกิดจากการเปล่งแสงจากอะตอมของก๊าซจากความร้อนและการแผ่รังสี จากดาวฤกษ์ภายในเนบิวล่านั้น ๆ ซึ่งดาวฤกษ์เหล่านั้นก็เกิดจากเนบิวล่าอันนั้นสร้างขึ้นมานั่นเองจากการรวมตัวของกลุ่มก๊าซ ฯลฯ แสงสว่างอันสวยงามของเนบิวล่าชนิดนี้ เกิดจากลักษณะเฉพาะตัวของก๊าซในนั้น เช่น สีแดงจากไฮโดรเจน สีเขียวจากออกซิเจน ตัวอย่างเนบิวลาที่มีชื่อเสียงในประเภทนี้ ได้แก่ .... - เนบิวลาสว่างใหญ่ในกลุ่มดาวนายพราน M42 Orion Nebula ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/m42.jpg - เนบิวลาอเมริกาเหนือในกลุ่มดาวหงส์ NGC7000 North America Nebula ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/NGC7000.jpg - เนบิวลาทะเลสาบในกลุ่มดาวคนยิงธนู M8 Lagoon Nebula ,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/M8.jpg - เนบิวลากระดูกงูเรือ Eta-Carinae Nebula ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/Eta_Carinae.jpg ภาพนี้คือ M42 Orion Nebula เป็นตัวอย่างที่ดีของ Emission nebula ซึ่งมักจะมีการถ่ายภาพใว้เสมอ จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:27:55

ความคิดเห็นที่ 3 2.1.2 เนบิวลาสะท้อนแสง (Reflection nebula) เนบิวล่าชนิดนี้มีแสงสว่างในตัวเองเช่นเดียวกับ Emission Nebula ครับ แต่เป็นแสงที่เกิดจากการกระเจิงของแสง (Scattering) จากดาวฤกษ์ภายในที่ไม่ร้อนจัดพอที่จะทำให้เกิดแสงจากก๊าซแตกตัว จากหลักการกระเจิงของแสงนี้ ทำให้เนบิวล่าชนิดนี้มีสีน้ำเงิน - ฟ้า ซึ่งเป็นหลักการเดียวกับการกระเจิงของแสงในบรรยากาศโลกครับ ตัวอย่างเนบิวล่าที่มีชื่อเสียงในประเภทนี้ ได้แก่ .... - เนบิวลาในกระจุกดาวลูกไก่บริเวณดาว Merope เนบิวลาหัวแม่มด (Witch Head Nebula , IC 2118) ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/Witch_Head_Nebula.jpg - เนบิวลา M78 ในกลุ่มดาวนายพราน ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/m78.jpg ภาพนี้คือ Witch Head Nebula ซึ่งได้รับแสงจากดาวฤกษ์ Merope จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:30:24

ความคิดเห็นที่ 4 2.2 เนบิวลาดาวเคราะห์ (Planetary nebula) เนบิวล่าชนิดนี้ เกิดจากการยุบตัวของดาวฤกษ์มวลน้อย ซึ่งหมดอายุขัยยุบตัวลงเป็นดาวแคระขาว (White dwarf) ในการบวนการยุบตัวนี้ ทำให้มวลสารภายในดาวปลดปล่อยออกมาเป็นฝุ่นรอบ ๆ ดาวแคระขาวดวงนั้น ซึ่งการยุบตัวนี้มิใช่ Supernova ครับ เพราะดาวฤกษ์มีมวลน้อย ,,เนบิวล่าชนิดนี้ไม่มีพลังงานในตัวเอง แต่สว่างได้เนื่องจากดาวแคระขาวที่อยู่ข้างใน เมื่อเวลาผ่านไปนาน ๆ ดาวแคระขาวก็จะเย็นตัวลง และเนบิวล่าชนิดนี้ก็จะสลายตัวไปในอวกาศ ตัวอย่างเนบิวล่าที่มีชื่อเสียง ได้แก่ - เนบิวลาวงแหวน ในกลุ่มดาวพิณ (M57 Ring Nebula) ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/m57.jpg - เนบิวลาดัมเบลล์ (M27 Dumbbell Nebula) ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/m27.jpg - เนบิวลาตาแมว (Cat’s eye Nebula) ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/catseye.jpg ภาพนี้คือ Cat eye Nebula และมีดาวแคระขาวอยู่ใจกลาง จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:32:21

ความคิดเห็นที่ 5 2.3 เนบิวลามืด (Dark nebula) เนบิวล่าชนิดนี้ เป็นมวลสารพวกฝุ่นเหมือน Reflection nebula แต่ในเนบิวล่าประเภทนี้ไม่มีดาวฤกษ์ในตัวเอง จึงไม่มีแหล่งกำเนิดแสงในตัวเอง ดังนั้น เราจะเห็นเนบิวล่าพวกนี้เป็นเงามืดโดยมีฉากหลังเป็นดาวฤกษ์ หรือเนบิวล่าสว่างอื่น ๆ เนบิวล่ามืดที่มีชื่อเสียง ได้แก่ .... - เนบิวนารูปหัวม้าอันโด่งดังในกลุ่มดาวนายพราน (Horse Head Nebula) ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/Alnitak%20region.jpg - เนบิวลางู (B72 Snake Nebula) ภาพอาจจะดูยากหน่อยเพราะฉากหลังเป็นดาวฤกษ์ธรรมดา,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/B72.jpg ภาพ Horse head Nebula อันโด่งดัง (จะเห็นเงามืดรูปหัวม้าตรงกลาง) จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:34:05

ความคิดเห็นที่ 6 2.4 เนบิวล่าประเภทซากซูเปอร์โนวา (Supernova remnant) เนบิวล่าประเภทนี้ คือ เศษซากความหลังของดาวฤกษ์มวลมากที่หมดอายุขัยและระเบิดเป็น Supernova (รายละเอียดของ Supernova อยู่ข้างล่างนี้) การเกิด supernova ของดาวฤกษ์ จะทำให้เกิดการพ่นตัว กระจายตัว ของมวลที่เหลือของดาวทั้งหมด หลงเหลือเป็นกลุ่มก๊าซ ฝุ่น กระจายตัวอยู่รอบ ๆ (อดีต) ดาวฤกษ์ดวงนั้น สิ่งที่น่าสนใจคือ เนบิวล่าแบบนี้จะมีสิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่ คือ ดาวนิวตรอน (Neutron Star) และอยู่ใจกลางเนบิวล่าประเภทนี้ครับ ,,เนบิวล่าที่มีชื่อเสียง ได้แก่ - เนบิวลาปู (M1 Crab Nebula) ในกลุ่มดาววัว ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/crab_nebula.jpg - เนบิวลาผ้าคลุมไหล่ (Veil Nebula) ในกลุ่มดาวหงส์ ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/Veil_Nebula.jpg - ซากของซูเปอร์โนวา SN1987A ,,ภาพ ---> http://gadgetwizz.net/pic/1987a_resize.jpg ภาพ Crab Nebula เศษซากจาก supernova ในปี 1054 จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:35:21

ความคิดเห็นที่ 7 3. Supernova (มหานวดารา) supernova คือปรากฏการณ์ที่ดาวฤกษ์เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง การระเบิดนั้นเกิดจากการที่ดาวฤกษ์ดวงนั้นหมดพลังงาน เชื้อเพลิงนิวเคลียร์ในแกนกลางของดาวฤกษ์หมดลง แรงดันที่เกิดจากอิเลคตรอนผลักกันก็จะหายไป ดาวฤกษ์จะยุบตัวลงเนื่องจากแรงโน้มถ่วงที่กระทำอยู่ และบัดนั้น แกนกลางดาวฤกษ์จะบีบอัดตัวจนชนะแรงผลักจากประจุ อะตอมจึงแตกออกเหลือแต่นิวตรอนอัดตัวกันแน่นแทน เปลือกดาวชั้นนอก ๆ ซึ่งบีบอัดตามกันเข้ามาจะกระแทกกับแรงดันจากนิวตรอน จนกระดอนกลับและระเบิดกลายเป็น supernova การระเบิดจาก supernova นั้นจะมีความรุนแรงมาก เพราะเป็นการปลดปล่อยมวลสารของดาวทั้งดวงภายในระยะเวลาสั้นมาก เรียกได้ว่าเป็นการระเบิดที่รุนแรงเกินจินตนาการทีเดียวครับ ที่เห็นเด่นชัดคือ "แสง" จาก supernova จะเจิดจ้ามาก ถึงขนาดว่า หากเกิด supernova ในแกแลคซี่ใด ก็จะมีจุดแสงสว่างโดดเด่นจากแกแลคซี่นั้นออกมาเลยครับ ประวัติการค้นพบ supernova เกิดขึ้น รายละเอียดของ supernova นั้นมีอีกมาก อ่านเพิ่มเติมได้ที่ http://th.wikipedia.org/wiki/มหานวดารา ภาพนี้แสดงถึงความโดดเด่นของ "แสง" จาก supernova ในแกแลคซี่ระยะไกล จะเห็นว่าจุดแสงจาก supernova นั้นเห็นชัดและโดดเด่นขึ้นจากแกแลคซี่นั้นเลย ทั้งที่ระยะห่างไกลถึงหลายสิบล้านปีแสงจากโลก จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:36:13

ความคิดเห็นที่ 8 4. ดาวนิวตรอน (Neutron star) ดาวนิวตรอนเป็นวัตถุที่เหลือจากการระเบิด supernova เป็นวัตถุที่อัดแน่นไปด้วยนิวตรอนจากการบีบอัดอย่างรุนแรง ดาวนิวตรอนมีมวลประมาณ 1.35 ถึง 2.1 เท่ามวลดวงอาทิตย์ และมีรัศมี 10 - 30 กิโลเมตร ในการแปรสภาพเป็นดาวนิวตรอนนั้น มันจะได้รับโมเมนตัมเชิงมุมซึ่งทำให้มันหมุนรอบตัวเองได้เร็วมาก รอบการหมุนมีตั้งแต่ประมาณ 1 รอบต่อวินาที ไปจนถึง 50 รอบต่อวินาทีครับ สิ่งที่น่าสนใจของดาวนิวตรอน คือ Pulsar ซึ่ง pulsar ก็คือดาวนิวตรอนนั่นเองครับแต่เรียกอีกชื่อนี้เพราะว่า เมื่อดาวนิวตรอนหมุนรอบตัวเองจะแผ่รังสีคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกมาเป็นจังหวะตามคาบการหมุน การแพร่คลื่นนี้ สามารถตรวจจับได้บนโลก ด้วยกล้องโทรทัศน์วิทยุ ... และนี่คือตัวอย่างเสียง Pulsar (เสียงจริง) ที่รับได้จากกล้องโทรทัศน์วิทยุครับ ---> http://music.gadgetwizz.net/Pulsar.htm จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:37:30

ความคิดเห็นที่ 9 5. หลุมดำ (Black Hole) หลุมดำคือวัตถุในอวกาศที่มีแรงโน้มถ่วงสูงมาก ไม่มีอะไรหนีออกจากบริเวณนี้ได้แม้แต่แสงเราจึงมองไม่เห็นใจกลางของหลุมดำ หลุมดำจะมีพื้นที่หนึ่งที่เป็นขอบเขตของตัวเองเรียกว่าขอบฟ้าเหตุการณ์ ถ้าหากวัตถุหลุดเข้าไปในขอบฟ้าเหตุการณ์ วัตถุจะต้องเร่งความเร็วให้มากกว่าความเร็วแสงจึงจะหลุดออกจากขอบฟ้าเหตุการณ์ได้ แต่เป็นไปไม่ได้ที่วัตถุใดจะมีความเร็วมากกว่าแสง วัตถุใด ๆ จึงไม่สามารถออกมาได้อีกต่อไป เมื่อดาวฤกษ์ที่มีมวลมหึมาแตกดับลง มันจะทิ้งสิ่งที่ดำมืดที่สุด ทว่ามีอำนาจทำลายล้างสูงสุดไว้เบื้องหลัง นักดาราศาสตร์เรียกสิ่งนี้ว่า "หลุมดำ" เราไม่สามารถมองเห็นหลุมดำด้วยกล้องโทรทรรศน์ใด ๆ เนื่องจากหลุมดำไม่เปล่งแสงหรือรังสีใดเลย แต่สามารถตรวจพบได้ด้วยกล้องโทรทรรศน์วิทยุ และคลื่นโน้มถ่วงของหลุ่มดำ และจนถึงปัจจุบันได้ค้นพบหลุมดำในจักรวาลแล้วอย่างน้อย 6 แห่ง หลุมดำเป็นซากที่สิ้นสลายของดาวฤกษ์ที่ถึงอายุขัยแล้ว สสารที่เคยประกอบกันเป็นดาวนั้นได้ถูกอัดตัวด้วยแรงดึงดูดของตนเอง จนเหลือเป็นเพียงมวลหนาแน่นที่มีขนาดเล็กยิ่งกว่านิวเคลียสของอะตอมเดียว ซึ่งเรียกว่า เอกภาวะ มีภาพหนึ่งที่น่าสนใจครับ เป็นภาพดาวฤกษ์โคจรรอบ "วัตถุ" อย่างหนึ่งใจกลางทางช้างเผือก ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ที่ดีของการมีอยู่ของหลุมดำครับ ---> http://gadgetwizz.net/pic/Orbit2011.gif รายละเอียดเพิ่มเติมของหลุมดำ อ่านได้ที่นี่ครับ http://th.wikipedia.org/wiki/หลุมดำ จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:38:05

ความคิดเห็นที่ 10 จบแล้วครับ จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:38:39

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : srisophia (srisophia) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 02:32:07

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับ สำหรับเนื้อหาดีๆ เคยคิดไหมครับว่า ถ้าสสารไม่มีวันหายไป แต่จะเปลี่ยนจากรูปแบบหนึ่ง ไปเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง แล้ว วัตถุที่เข้าไปในหลุมดำ มันหายไปไหน ?!? จากคุณ : ปลาเค็ม (Paakiam) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 04:56:28

ความคิดเห็นที่ 13 ^ วัตถุที่อัดเข้าไปในหลุมดำ (ดาวดำ) อะตอมก็ถูกอัดบี้แบนอยู่ในตัวของหลุมดำ นั่นเอง ร่วมกับมีการคายรังสีบางส่วนออกมาด้วย จากคุณ : ble_swu เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 09:20:21

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณมากครับ อ่านเคลินดี จากคุณ : via iPhone (Vees) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 09:34:41

ความคิดเห็นที่ 15 สนุก ได้ความรู้ ขอบคุณครับ จากคุณ : ชายพจน์ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 10:29:15

ความคิดเห็นที่ 16 ให้ 3 กีบเลย จากคุณ : หมึกสด เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 12:53:48

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณอย่างสูงครับ จากคุณ : นั่งอยู่ในนรก เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 14:33:41 A:223.206.55.147 X: TicketID:370044

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านสนุก น่าจะมีภาคต่อในเร็ว ๆวันนี้นะครับ จากคุณ : Serial_Nuber เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 15:59:19

ความคิดเห็นที่ 19 ^ คคห. 8 เพิ่งเคยได้ยินเสียง pulsar ก็คราวนี้ อันแรกยังกะเสียงรัวกลองเลย ^^ จากคุณ : ยูจินคุง เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 16:20:13

ความคิดเห็นที่ 20 สนุกและได้ความรู้มากครับ ยิ่งอ่านกระทู้แนวดาราศาสตร์มากขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกตัวว่าเล็กลง ๆ ๆ ๆ จนเล็กยิ่งกว่าธุลีเสียอีกเมื่อเทียบกับสรรพสิ่งในจักรวาล เป็นกระทู้แนวที่ช่วยให้คนอ่านรู้จักปลงกับความเป็นอัตตาได้มากทีเดียวครับ .. ขอบคุณครับ จากคุณ : ไปๆมาๆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 16:35:28 A:124.121.252.116 X: TicketID:344019

ความคิดเห็นที่ 21 นั่นซิครับ คุณ ยูจินคุง ลองจินตนาการถึงดาวนิวตรอนขนาด 20 กม. แล้วหมุนเร็วขนาดนั้น มันล้ำจินตนาการจริง ๆ ... จักรวาลช่างมีอะไรเหลือเชื่อเยอะ ภาคต่อกำลังเตรียมข้อมูลอยู่ครับ คุณ Serial_Nuber กำหาข้อมูลของ ชนิดดาวฤกษ์ , Exoplanet , กระจุกดาว และ Hubble Ultra Deep Field จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 17:06:34

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณครับ คุณVladivostok. ในกระทูี้นี้อยากให้มีเรื่องของกาแล๊กซี่ต่างๆทุกกาแลกซี่ อย่างละเอียดเลยครับ จากคุณ : ผู้สนใจดาราหน้าใหม่ครับ (YTOK) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 19:16:59

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบ คห.8 ครับ เคยรู้มาก่อนว่าเค้ารู้ว่าเป็นดาวนิวตรอน จากการจับคลื่น แต่ไม่เคยได้ยินเป็นไฟล์เสียง แบบนี้ แปลกดีครับ จากคุณ : MondayCool เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 20:41:28

ความคิดเห็นที่ 24 เคยได้ยินแต่ชื่อ "ดาวนิวตรอน" แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร พึ่งทราบจะกระทู้นี้หละครับ ที่สำคัญได้ฟังเสียง Pulsar ด้วย... นึกภาพมันหมุนติ๊วๆแล้ว ทึ่งสุดๆ จากคุณ : รถใหญ่ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 21:28:52

ความคิดเห็นที่ 25 จากคุณ : lonea เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 22:01:39

ความคิดเห็นที่ 26 ลึก ลับ น่าค้นหา และน่าสะพรึงจนน่ากลัว ยากเกินจะจิตนาการถึงจริงๆเอกภพนี้ จากคุณ : คิดนานแล้วก่อนที่จะพิมพ์ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 23:02:52

ความคิดเห็นที่ 27 สงสัย เรื่องหลุมดำครับ คือ ผมกำลังจินตนาการว่า ถ้ามีหลุมดำสองอัน เคลื่อนที่เข้าหากัน จนขอบฟ้าเหตุการณ์ ชนกัน อะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนั้นครับ จากคุณ : Man from Mar (สรรพสิ่งล้วนจีรัง) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 23:08:17

ความคิดเห็นที่ 28 เอ่อ ..หลุมดำ  ถ้ามันมาลอยอยู่กลางสนามบอลหน้าบ้านจะเห็นเป็นรูปยังไง ดำๆเรอะ หรือใสๆ หรือยังไง บอกทีเด้อ ????? จากคุณ : อะไรจะเกิดก็ต้องแกร่ง เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 23:40:52

ความคิดเห็นที่ 29 เสียงพัลซาร์แต่ละดวง สุด ๆ เลยครับ ดวงแรก (ในกลุ่มดาวยีราฟ) เหมือนเสียงทหารเดินทัพ ดวงที่สอง (ในกลุ่มใบเรือ) เหมือนเสียงดนตรีอิเลกทรอนิกส์ ดวงที่สาม (ในเนบิวลาปู) เหมือนเสียงเวลาหมุนวิทยุแล้วยังไม่เจอคลื่นที่หา ดวงสุดท้าย (?) เสียงแหลมปรี๊ดจริง ๆ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 01:15:10

ความคิดเห็นที่ 30 ตอบคุณ Man from Mar (สรรพสิ่งล้วนจีรัง) ครับ - อืม ... กรณีนี้ผมก็ยังจินตนาการไม่ออกเหมือนกัน เพราะในการศึกษาเรื่องหลุมดำนั้น ไม่เคยปรากฏหลุมดำอยู่ใกล้กันเท่าใหร่ แต่หากเกิด case ที่ว่าจริง คงล้ำจินตนาการเลยแหละ เพราะในหลุมดำมีอะไร นักดาราศาสตร์ยังศึกษาได้ไม่ถ่องแท้เลยครับ ตอบคุณ อะไรจะเกิดก็ต้องแกร่ง ครับ - แหะ ๆ เอาจริง ๆ นะคงเป็บเงาดำขนาดยักษ์ และอีกเสี้ยววินาทีต่อมาก็จะดูดทุกอย่างเข้าไป ตอบคุณ  เกียรตินำ ครับ - นั่นซิครับ เสียง pulsar เนี่ยผมว่ามันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เราพิสูจน์เป็นรูปธรรมได้ดีสุดแล้ว อย่างดวงชื่อ PSR J1748-2446ad เนี่ย มันหมุนเร็วขนาดความเร็วเชิงมุมสูงขนาด 24 % ของความเร็วแสงแล้ว จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 09:46:00

ความคิดเห็นที่ 31 หลุมดำนี้มีเวลาการคงอยู่ประมาณไหนอะครับ แล้วหลังจากหมดเวลาคงอยู่ของมันแล้วจะเหืออะไรทิ้งไว้ จากคุณ : ลูกตาแก้ว เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 10:57:34

ความคิดเห็นที่ 32 ขยายให้หน่อย #27 เมื่อหลุมดำสองหลุมเคลื่อนมาชนกัน มวลของมันก็รวมเข้าด้วยกันและขยายขอบฟ้าเหตุการณ์ออกไปครับ ผลที่ได้คือหลุมดำที่ใหญ่ขึ้น ผลที่ได้ไม่หวือหวานัก เว้นแต่จะมีอะไรอยู่ใกล้ๆมันนะ #29 จริงๆเสียงพัลซาร์ไม่ใช่เสียงหรอกครับ มันเป็น pulse คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่กวาดผ่านโลกไปซ้ำๆกัน แต่เราเอาความถี่ในการกวาดนั้นมาแปลงเป็นเสียง เพื่อให้เห็นว่ามันหมุนเร็วขนาดไหน เป็นความมหัศจรรย์ของกฎอนุรักษ์โมเมนตัมเชิงมุม วัตถุที่สุดโต่งขนาดนั้นก็ยังทำงานตามกฎง่ายๆเหมือนนักสเก็ตบนลานน้ำแข็งเลยทีเดียว #31 หลุมดำมีการระเหิดช้าๆ โดยการคายอนุภาคออกมาเรื่อยๆเมื่อมันกินอะไรเข้าไปก็ตาม(คายมากกว่ากลืน) แต่มันช้ามากๆ ช้าซะจนหลุมดำขนาดทั่วไปที่เกิดจากดาวฤกษ์ระเบิด(ซูเปอร์โนวา) หลุมแรกในจักรวาลก็ยังอยู่ดี และต้องอีกนานแสนนานระดับ 10^60 ปีขึ้นไป กว่ามันหมดสภาพการเป็นหลุมดำ ส่วนการตายของหลุมดำคงอลังกาลน่าดูชม คิดดูสิครับว่าหลุมดำกักพลังงานมหาศาลเอาไว้(เพราะมันหนีออกมาไม่ได้) แต่ทันทีที่ขอบฟ้าเหตุการณ์หดตัวเข้าไปถึงผิวหลุมดำ พลังงานทั้งหมดนั้นก็ถูกปลดปล่อยเป็นอิสระ นั่นคงเป็นซูเปอร์โนวาย่อมๆเลยทีเดียว ปล.ดีจริง หว้ากอตอนนี้มีทั้งคุณ Vladivostok และ Kaokrabi Deawdaay ที่ขยันตั้งกระทู้กัน ของผมจะได้นานๆตั้งที ฮา จากคุณ : ECOS (thelegendofm) เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 11:50:09

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาอ่านกระทู้แบบนี้ทีไร เหมือนหลุดเข้าไปอีกโลกทุกที รู้ว่าจักรวาลใหญ่มากๆๆๆๆๆแล้ว แต่ถึงขนาดหลายแสนล้านกาแล๊กซี่ เอิ่มมม เอ็งจะใหญ่ไปไหน - เวลานักดาราศาสตร์ส่องกล้องดูดาวนุ้นดาวนี้ กล้องนี่สามารถมองเห็นถึงพื้นผิวของดาวได้อย่างละเอียดเลยหรือเปล่าครับ แบบสามารถเห็นได้ว่า พื้นผิวเหล่านั้นเป็นแร่ธาตุอะไร แล้วที่ NASA ส่งยานไปสำรวจดาวอังคารกันนี่เจอแร่ธาตุใหม่ๆบ้างหรือเปล่าครับ จากคุณ : Dirge4November เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 12:00:47

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณ คุณ ECOS ที่กรุณาช่วยมาตอบมาขยายความให้ครับ จะได้ลงลึกไปอีก ตอบคุณ Dirge4November ครับ - การส่องดูดาวฤกษ์ของกล้องโทรทรรศน์นั้น เราไม่สามารถจะเห็นพื้นผิวอะไรได้เลยครับ เพราะระยะทางที่ไกลมาก เราเห็นแค่จุดแสงสว่างแค่นั้นเอง ,,แต่...เราวิเคราะห์ "แสง" ที่เราเห็นจากดาวฤกษ์ดวงนันอย่างละเอียดทีเดียวครับ เทคโนโลยีปัจจุบันนักดาราศาสตร์สามารถวิเคราะห์ แสงจากดาวฤกษ์ออกมาเป็น spectrum และออกเป็นหลายย่านของความถี่แสง เช่น UltraViolet , Visible light (ย่านตามองเห็น) , InFraRed ซึ่งการวิเคราะห์เหล่านี้ ทำให้เราทราบถึงแร่ธาตุ องค์ประกอบเคมี และอื่น ๆ อีกมาก ส่วนการส่องดูดาวเคราะห์ในระบบสุริยะนั้น เราก็ไม่เห็นพื้นผิวเช่นกัน คือไม่เห็นรายละเอียดแม้แต่น้อย เพราะความละเอียดของ Promary Lense นั้นไม่ใหญ่พอ จึงไม่สามารถขยายแสงและแยกแยะวัตถุ กรณีนี้เรียกว่า Diffraction Limit ของกล้องครับ ถึงแม้เราจะใช้เลนส์ขยายกี่ชั้นก็จะเห็นแค่พื้ผิวมัว ๆ แต่หากเราใช้เลนส์ primary ขนาดใหญ่ก็จะสามารถเห็นวัตถุเล็ก ๆ บนดาวเคราะห์ได้ อันนี้แค่หลักการนะครับ แต่ในทางปฏิบัติจริงเรายังไม่เห็นธงชาติสหรัฐบนดวงจันทร์เลย มีการคำนวณค่า Diffraction ใว้ว่า หากต้องการสร้างกล้องที่จะเห็นธงบนดวงจันทร์ จะต้องใช้ primary lense ใหญ่ถึง 200 เมตร !! ซึ่งในอนาคตก็อาจจะสร้างได้นะครับ แต่ในปัจจุบันเลนส์ขนาด 12 เมตรก็ดีสุดแล้ว และผมคิดว่าดาวเคราะห์อื่น ๆ ในระบบสุริยะเราก็ไม่สามารถเห็นได้แน่นอน เพราะมันเกินความสามารถในการสร้างกล้องโทรทรรศน์ขนาดนั้นได้ จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 14:01:02

ความคิดเห็นที่ 35 ยอดเยี่ยม ต้องไปหา หนุนานพบ7ยอดมนุษย์ มาดูอีกรอบแล้ว ออกแนวอวกาศเหมียลกัลลล จากคุณ : fjhkn เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 14:20:00 A:110.77.168.229 X: TicketID:293540

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณ Vladivostok, ECOS มากครับ ได้ความรู้ครับ จากคุณ : SONIM เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 14:20:20

ความคิดเห็นที่ 37 สงสัยครับ 1. ตอนมันกลายเป็นดาวนิวตรอนเนี่ย โปรตรอนกับอิเลคตรอนมันหายไปไหน กระเด็นไปในอวกาศแบบโปรตรอนเดี่ยวๆ อิเล็คตรอนเดี่ยวๆ แล้วชนกันกลายเป็นไฮโดรเจนอีกทีหรือครับ??? 2. ตั้งแต่อ่านเรื่องดาราศาสตร์มา ดาวฤกษ์ส่วนมาก จะระเบิดหลังจากที่ฟิวชั่นจบที่เหล็ก แล้วพวกธาตุหนักที่เป็นกัมมันตรังสีต่างๆ มันมาได้ยังไงครับ ยูโรเนียมบนโลกนี่ก็มีเป็นสายแร่เลย มันมาจากไหนละนั่น จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 16:52:41

ความคิดเห็นที่ 38 เสียงพัลซาร์นี่ความรู้ใหม่ของผมเลยครับ เมื่อไหร่ จขกท จะได้อมยิ้มซะทีครับ จะได้กดกีฟได้เน้นๆ ตามอ่านมาตั้งแต่สมัยยังเป็นอมยิ้ม เจมส์ค็อก แล้วครับ ช่วงที่หายไปนี่คิดถึงน่าดูเหมือนกัน จากคุณ : Singster เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 19:44:27

ความคิดเห็นที่ 39 ในการกำเนิดดาวนิวตรอน จะมีความกดดันสูงมากจนหลอมรวม protron & Electron ไปเป็นนิวตรอนครับ ส่วนเรื่องธาตุหนักผมไม่ทราบครับ เดี๋ยวรอท่านอื่นมาตอบ ขอบคุณ คุณ Singster ที่ติดตามกันมานานครับ อมยิ้มนี่ก็รอทาง Pantip.com อยู่ ส่งเรื่องไปนานแล้วจ้า แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 55 19:55:17 จากคุณ : Vladivostok เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 19:52:30

ความคิดเห็นที่ 40 #37 มวลอิเล็กตรอน+มวลโปรตอน = มวลนิวตรอนครับ ประมาณง่ายๆว่าอิเล็กตรอนโดนยัดเข้่าไปรวมกับโปรตอนจนกลายเป็นนิวตรอน ทำให้ขนาดมันเล็กลงมากๆนั่นเอง แต่กระบวนการจริงไม่ได้รวมกันตรงๆ ค่อนข้างน่าปวดหัวอยู่ ส่วนเรื่องธาตุหนักกว่าเหล็ก ผมสงสัยมาตั้งแต่ม.ต้น กว่าจะได้คำตอนก็มหาลัย... มันเกิดขึ้นระหว่างและหลังซูเปอร์โนวาครับ จากกระบวนการทางนิวเคลียร์หลายกระบวนการมากๆเช่นการจับฮีเลียม การจับโปรตอน S-process/R-process ฯลฯ แต่ไม่ใช่ฟิวชั่นแล้ว เรื่องนี้ผมสนใจอยู่ จริงๆมีหัวข้อนึง "ดาวฤกษ์: โรงงานผลิตธาตุแห่งจักรวาล" ที่เก็บไว้ในใจ รอหยิบมาทำกระทู้เช่นกันครับ จากคุณ : ECOS (thelegendofm) เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 19:52:32

ความคิดเห็นที่ 41 โอ้ว ขอบคุณทั้งสองท่านมากๆครับ จริงๆถ้า่ำกระทู้ผลิตธาตุนี่ช่วยบอกวิชาพื้นฐานที่ต้องรู้ให้สักนิดด้วยก็ดีนะครับ วิชาพื้นฐานนี่ส่วนมากคืนอาจารย์ไปหมดแล้วที่เหลือก็โดนหน้าที่การงานฝังกลบไปหมด จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 01:26:47

ความคิดเห็นที่ 42 สุดยอดดดดดด ขอบคุณมากๆๆๆๆ ครับ จากคุณ : phoenixia เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 09:24:20

ความคิดเห็นที่ 43 จะรออ่าน#40ของคุณ  ECOS นะครับ จากคุณ : Singster เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 15:35:31

ความคิดเห็นที่ 44 ^ สงสัยต้องรออีกนานเลยล่ะครับ เอิ๊กๆ จากคุณ : ECOS (thelegendofm) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:36:46

ความคิดเห็นที่ 45 ชอบเรื่องแบบนี้จริง ๆ แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 12:20:17 จากคุณ : Lunar_Eclipse (Moonlight-Eclipse) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 12:19:19

ความคิดเห็นที่ 46 เสียงจาก Pulsar (ดาวนิวตรอน) ชื่อ PSR B0833-45 จังหวะมันสมบูรณ์มากยังกะรัวกลองอยู่เลย ขอบคุณมากครับ จากคุณ : neng2006it เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 13:20:32

ความคิดเห็นที่ 47 อะไรที่มันอยู่ห่างจากโลกเป็นล้านปีแสงนี่ เหนื่อจินตนาการจริงๆ ขอบคุณครับ จากคุณ : oro เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 10:40:14

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : biebie999 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 21:39:46

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณค่ะ อ่านสนุกมาก จากคุณ : nuanapa เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 55 05:05:42