เวลาที่พูดกันถึงเรื่องนี้
อดไม่ได้ที่จะนึกถึงหนังสือเล่มนี้ทุกที
"ผมนำคุณมาไกลก็เพื่อชี้ให้เห็นประเด็นเล็กๆ ว่า
สาระสำคัญของมูลเหตุที่ว่าโลกดูเหมือนจะเหมาะกับสิ่งมีชีวิตอย่างน่าอัศจรรย์ก็คือ
เราวิวัฒนาการมาเพื่อให้เหมาะกับสภาวะของโลก
สิ่งที่ทำให้เราทึ่งไม่ใช่ประเด็นที่ว่าโลกเหมาะกับสิ่งมีชีวิต
แต่อยู่ที่มันเหมาะกับสิ่งมีชีวิตอย่างเรา และนี่ก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเลย
อาจเป็นเพราะโลกมีหลายสิ่งหลายอย่างที่วิเศษมากสำหรับเรา
ไม่ว่าจะเป็นดวงอาทิตย์ที่มีขนาดเหมาะสม ดวงจันทร์ที่รักเรา
คาร์บอนที่ชอบอยู่เป็นกลุ่ม แมกมาที่มีอยู่มากมายมหาศาล
รวมถึงปัจจัยอื่นๆ ที่เหลือทั้งหมด ทั้งหลายทั้งปวงนี้ดูจะวิเศษมากเพียงเพราะเหตุผลง่ายๆ คือ
เราถูกทำให้เกิดมาเพื่อพึ่งพาอาศัยพวกมัน และไม่มีใครสามารถบรรยายเรื่องนี้ได้หมด
ดาวเคราะห์ดวงอื่นอาจมีสิ่งมีชีวิตที่รู้สึกซาบซึ้ง
ต่อทะเลสาบปรอทสีเงินและเมฆแอมโมเนียที่ล่องลอยไปมา
พวกเขาอาจดีใจที่ดาวเคราะห์ของเขาไม่มีแผ่นดินไหวที่เกิดเพราะแผ่นเปลือกโลกเสียดสีกัน
หรือดีใจที่ดาวของพวกเขาไม่พ่นลาวาเหลวๆ เหนียวหนืดจำนวนมากออกมาบนพื้นผิว
พวกเขาอาจได้อยู่ในความสงบสุขบนแผ่นเปลือกโลกที่นิ่งสนิทอย่างถาวร
อย่างน้อยที่สุด ผู้มาเยือนโลกจากที่ไกลๆ จะต้องตะลึงที่เห็นว่าเราอาศัยอยู่
ในบรรยากาศที่ประกอบด้วยไนโตรเจนซึ่งเป็นแก๊สที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอะไร
และออกซิเจนที่ติดไฟง่ายมากจนเราต้องตั้งสถานีดับเพลิงทั่วทั้งเมือง
เพื่อป้องกันเราจากผลที่น่าตื่นตะลึงของมัน แต่ถึงแม้แขกต่างดาวของเรา
จะเป็นสัตว์สองเท้าที่หายใจด้วยออกซิเจน ที่มีห้างสรรพสินค้าและชอบดูหนังแอ็กชั่น
ก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่พวกเขาจะคิดว่าโลกเป็นสถานที่ในอุดมคติ
เราจะเลี้ยงอาหารเที่ยงเขา ก็ยังทำไม่ได้เลย
เพราะอาหารทั้งหมดของเราเจือปนด้วยแมงกานีส เซลีเนียม สังกะสี และอนุภาคของธาตุอื่นๆ
ซึ่งธาตุเหล่านี้บางชนิดจะเป็นอันตรายต่อพวกเขา
สำหรับพวกเขาแล้ว โลกอาจไม่ใช่ที่ที่น่าอยู่เลยแม้แต่น้อย"
ประวัติย่อของเกือบทุกสิ่ง
Bill Bryson