PANTIP.COM : X12869063 ทำไมนักวิทย์ นักคณิตศาสตร์ในอดีตถึงเป็นฝรั่งเสียทั้งสิ้นครับ [วิทยาศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 14

จุดกำเนิด หรือจุดเริ่มต้นของหนังสือ "เดอะ จีเนียส ออฟ ไชน่า" มิสเตอร์ อาร์. เค. จี. เทมเพิล หรือ โรเบิร์ต เทมเพิล นักวิชาการชาวอังกฤษผู้เขียนหนังสือเล่มนี้บอกว่าได้ประมวลและเรียบเรียงจากชุดงานเขียนชื่อ Science and Civilization in China เขียนโดย ดร.โจเซฟ นีดแฮม สมาชิกราชบัณฑิตสมาคมอังกฤษ นักชีวเคมีและนักประวัติศาสตร์ทางวิทยาศาสตร์ผู้มีชื่อเสียง พร้อมกันนั้น โรเบิร์ต เทมเพิลก็ศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติมจากงานเขียนอื่นที่ไม่ได้ตีพิมพ์

โดย โรเบิร์ต เทมเพิลได้คัดเอา 100 สิ่งแรกของโลกตามลำดับเวลาและประเภทจากขนบวิทยาศาสตร์ของจันอันอุดมอันอุดมสมบูรณ์และหลากหลาย พร้อมเสริมความหนักแน่นและความกระชับด้วยภาพประกอบ

และเขียนในคำนำของหนังสือว่า "ตะวันตกเป็นหนี้บุญคุณจีน"

ตอนหนึ่งของคำนำ โรเบิร์ต เทมเพิลกล่าวว่า

"หากไม่มีการนำกระดาษและการพิมพ์จากจีนมาใช้ ยุโรปคงยังต้องคัดลอกหนังสือด้วยมือต่อไป การรู้หนังสือคงไม่แพร่หลายขนาดนี้ โยฮันส์ กูเทนเบิร์ก ไม่ได้ประดิษฐ์คิดค้นตัวเรียงพิมพ์ แต่เป็นชาวจีน วิลเลียม ฮาร์วี ไม่ได้ค้นพบการไหลเวียนของเลือดในร่างกาย แต่เป็นชาวจีน ไอแซค นิวตันไม่ใช่คนแรกที่ค้นพบกฎข้อที่หนึ่งของการเคลื่อนที่ของเขา แต่เป็นชาวจีน......."

ในสมัยราชวงศ์หมิง เคยมีนักการเมืองที่มีชื่อเสียงชื่อจางจวีเจิ้ง สามารถคลี่คลายความขัดแย้งกันทางสังคมและกอบกู้การปกครองของราชวงศ์หมิงด้วยวิธีดำเนินการปฎิรูป เขาปรับปรุงระบบขุนนาง พัฒนาการเกษตร ซ่อมแซมแม่น้ำและคูคลอง และได้รวมภาษีอากรและการกะเกณฑ์บังคับต่างๆเป็นหนึ่งเดียวได้ช่วยลดภาระของประชาชนลงไปได้บ้างระดับหนึ่ง

ในสมัยราชวงศ์หมิง การเกษตรพัฒนามากขึ้นกว่ายุคก่อน การทอผ้าไหมและการผลิตเครื่องเคลือบดินเผามีความก้าวหน้ารุ่งเรือง การทำเหมืองเหล็ก การหล่อเครื่องทองเหลือง การผลิตกระดาษ การต่อเรือเป็นต้นก็มีการพัฒนาอย่างมาก การแลกเปลี่ยนทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมระหว่างประเทศมีบ่อยครั้ง เจิ้งเหอซึ่งชาวไทยเรียกกันว่าซำเปากงได้นำกองเรือจีนไปเยือนเอเซียตะวันออกเฉียงใต้และแอฟริกาทั้งหมดกว่า30ประเทศถึง7ครั้งตามลำดับ แต่หลังช่วงกลางราชวงศ์หมิงเป็นต้นมา จีนถูกการรุกรานจากหลายประเทศรวมทั้งญี่ปุ่น สเปน โปรตุเกสและเนเธอร์แลนด์เป็นต้น

ในสมัยราชวงศ์หมิง เศรษฐกิจการค้าก็ได้พัฒนาเริ่มปรากฏเป็นเค้าโครงของเศรษฐกิจแบบทุนนิยม ในช่วงต้นราชวงศ์หมิง จีนมีที่ดินรกร้างว่างเปล่าที่ไม่มีเจ้าของจำนวนมากมาย จักรพรรดิหมิงไท่จู่ได้รวบรวมคนพเนจร ลดและงดภาษีอากรให้พวกเขา ทำให้จำนวนชาวนามีที่นาทำเองเพิ่มมากขึ้นอย่างมาก ผลิตภัณฑ์ใหม่ๆทางเกษตรเช่นใบยาสูบ มันเทศ ข้าวโพดและถั่วลิสงเป็นต้นก็ได้มีการนำเข้ามาในจีน

ในสมัยราชวงศ์หมิงงานหัตถกรรมประเภทต่างๆเช่น เครื่องเคลือบดินเผาและสิ่งทอเป็นต้นได้พัฒนาถึงระดับค่อนข้างสูง โดยเฉพาะกิจการทอผ้าไหม มีเจ้าของโรงงานผลิตสิ่งทอที่มีเครื่องปั่นด้ายจำนวนหลายสิบเครื่อง และ”ช่างปั่นทอ”มีฝีมือที่รับจัดตามสั่งโดยเฉพาะขึ้นแสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจแบบทุนนิยมเริ่มต้นขึ้นแล้ว ในสมัยราชวงศ์หมิงมีสินค้าหลากหลายชนิด การแลกเปลี่ยนซื้อขายสินค้าเป็นไปอย่างคึกคัก ในสถานที่ที่มีผลผลิตอุดมสมบูรณ์และการคมนาคมสะดวกได้ก่อรูปขึ้นเป็นศูนย์การค้าทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็ก เกิดเมืองใหญ่ที่มีความเจริญรุ่งเรืองเช่นปักกิ่ง นานกิง ซูโจว หังโจว กว่างโจวเป็นต้น

ในสมัยราชวงศ์หมิง ระบอบสอบจอหงวนนิยมสอบการเขียนบทความแบบแปดตอน วรรณกรรมเรื่องยาวในสมัยราชวงศ์หมิงมีความเจริญรุ่งเรืองมาก มีวรรณกรรมที่มีชื่อเสียงต่างๆเช่น”ซ้องกั๋ง” “สามก๊ก” “ไซอิ๊ว” “จินผิงเหมย”หรือเรื่อง”บุปผาในกุณฑีทอง”เป็นต้น นอกจากนี้ ข้อเขียนและบทประพันธ์ที่มีลักษณะคลาสสิคต่างๆเช่น

สารคดี”บันทึกการท่องเที่ยวของสวี เสียเค่อ”ในด้านภูมิศาสตร์ “ตำราสมุนไพร”ของหลี่ สือเจินในด้านแพทยศาสตร์ “ชมรมหนังสือวิทยาศาสตร์ด้านการเกษตร”ของสวี กวางฉี นักเกษตรศาสตร์ “ “เทียนกุงไคอู้”หรือ”สารานุกรมเทคโนโลยีด้านการเกษตรและหัตถกรรม”ของนายซ่งอิ้งซิง นักวิชาการด้านหัตถกรรม “สารานุกรมหย่งเล่อ”ซึ่งเป็นชุมนุมรวมเอกสารและวิทยานิพนธ์เป็นต้นก็ล้วนประพันธ์ขึ้นในสมัยราชวงศ์หมิงทั้งสิ้น

ช่วงปลายราชวงศ์หมิง สภาพการผูกขาดที่ดินรุนแรงมาก พระราชวง ศ์และบรรดาเจ้านายที่ได้รับการแต่งตั้งมีที่ดินกระจายอยู่ทั่วประเทศ ภาษีอากรของรัฐบาลก็นับวันมากขึ้น ความขัดแย้งระหว่างชนชั้นต่างๆของสังคมก็นับวันรุนแรงขึ้น มีเสนาบดีและขุนนางบางคนพยายามจะคลี่คลายความขัดแย้งในสังคมให้เบาบางลง และเรียกร้องให้ยับยั้งสิทธิ พิเศษของเสนาบดีขันทีและเชื้อพระวงศ์ทั้งหลาย เสนาบดีเหล่านี้เทียวบรรยายวิชาการและวิพากษ์วิจารณ์การเมืองจึงถูกเรียกกันว่าเป็น”พรรคตงหลินตั่ง” แต่แล้วพวกเขาก็ต้องถูกเสนาบดีขันทีและขุนนางที่มีอำนาจโจมตีและทำร้าย ซึ่งยิ่งทำให้สังคมวุ่นวายมากยิ่งขึ้น

การต่อสู้ในชนบทก็ทวีความรุนแรงขึ้น ในปีค.ศ.1627 มณฑลส่านซีเกิดทุพภิกขภัย แต่ข้าราชการยังคงบีบบังคับให้ประชาชนจ่ายภาษี จนทำให้เกิดการลุกขึ้นต่อสู้ ประชาชนที่ประสบภัยเป็นพันเป็นหมื่นรวมตัวขึ้นเป็นกองทหารชาวนาหลายกลุ่มหลายสาย ปีค.ศ.1644 กองทหารชาวนาบุกเข้าไปถึงกรุงปักกิ่ง จักรพรรดิฉงเจินซึ่งเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายของราชวงศ์หมิงต้องผูกพระศอสิ้นพระชนม์

http://thai.cri.cn/chinaabc/chapter14/chapter140110.htm

ปัญหาหลักของราชสำนักชิงในช่วงหลังรัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลงนั้นมีหลากหลายประการครับ อย่างแรกก็คือ การขาดแคลนงบประมาณอย่างรุนแรงครับ

1. ราชสำนักชิงใกล้เข้าขั้นถังแตกเมื่อขึ้นสมัยของจักรพรรดิเจียชิ่ง แม้พระองค์จะยึดทรัพย์จากเหอเซินมาได้มากมาย แต่ก็ไม่เพียงพอต่อการพยุงฐานะทางการคลังของจักรวรรดิที่ร่อยหรอมาก การโกงกินและฉ้อราษฎร์บังหลวงฝังลึกถึงรากแก่นของวงการขุนนางในราชสำนัก
ภาระกิจสงครามที่มากมาย ความฟุ้งเฟ้อของจักรพรรดิเฉียนหลง การปล่อยปละละเลยเหล่าขุนนางโดยจักรพรรดิเฉียนหลง ได้ทำให้ต้าชิงตกต่ำอย่างรวดเร็วครับ

2. ประชากรจีนทวีจำนวนขึ้นอย่างมหาศาลในช่วง 80 ปีที่ผ่านมา ตอนเฉียนหลงขึ้นครองราชสมบัติ จีนมีประชากร 260-280 ล้านคน แต่พอจักรพรรดิเจียชิ่งสวรรคต จีนมีประชากรเพิ่มเป็นเกือบ 430 ล้านคน แต่ทว่าการเก็บภาษีอาการกลับเพิ่มขึ้นในสัดส่วนที่น้อยกว่ามาก เพราะระบบภาษีที่ล้าหลัง รวมไปถึงการถูกเบียดบังจากขุนนางท้องที่ ทำให้ราชสำนักไม่มีงบประมาณพอที่จะไปพัฒนาระบบสาธารณูปโภคหรือช่วยเหลือประชาชนที่ยากจนและขาดแคลนที่ทำกิน อันเนื่องมาจากการเพิ่มของประชากรอย่างก้าวกระโดดเกินไปครับ

3. จะเห็นได้ว่า ปลายรัชกาลของเฉียนหลง ก็เริ่มมีการก่อกบฏโดยชาวบ้านหรือพรรคใต้ดินต่างๆกันอย่างเอิกเริกแล้ว พอมารัชสมัยของจักรพรรดิเจียชิ่งมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้น และต่อเนื่องไปจนถึงรัชกาลของจักรพรรดิเต้ากวง นี่แสดงว่าประชาชนจำนวนมากไม่พึงพอใจต่อสภาพความเป็นอยู่ การกดขี่ของขุนนางท้องที่และการแก้ไขปัญหาของราชสำนักครับ

4. การไหลบ่าเข้ามาของฝิ่น ที่ทำให้จีนสูญเสียเงินตราออกจากประเทศไปอย่างมหาศาล นั่นจึงทำให้จักรพรรดิเต้ากวงตัดสินพระทัยหักดิบ ให้หลินเจ๋อสวีลงไปกวางตุ้งเพื่อทำการปราบปรามยึดฝิ่น จนนำมาซึ่งสงครามกับอังกฤษในกาลต่อมา

5. เมื่อเกิดสงครามทั้งกับต่างชาติและต้องปราบปรามการลุกฮือของประชากรในประเทศ ก็ยิ่งทำให้ฐานะทางการคลังของต้าชิงย่ำแย่ลงไปอีกครับ จนถึงยุคของจักรพรรดิถงจื้อ เมื่อพระองค์ต้องการจะบูรณะพระราชวังหยวนหมิงหยวนใหม่ ก็โดนคณะที่ปรึกษาคัดค้านอย่างรุนแรง เพราะต้าชิงไม่มีงบประมาณนั่นเอง

ปัญหาต่อมาคือ โครงสร้างทางราชการที่มหึมาครับ

1. ต้าชิงเป็นจักรวรรดิขนาดยักษ์ มีพื้นที่และประชากรมากเกือบที่สุดในประวัติศาสตร์ของจีน นั่นทำให้ระบบราชการของต้าชิงนั้นเทอะทะมาก

2. ในราชสำนักนั้น เอาจริงๆจักรพรรดิและเหล่าขุนนางก็ถูกคานอำนาจซึ่งกันและกันหน่ะครับ จักรพรรดิดูเหมือนจะทรงอำนาจมาก แต่จริงๆแล้วพระองค์ก็ต้องพึ่งเหล่าขุนนางเพื่อบริหารประเทศหรือค้ำจุนราชสมบัติ ดังนั้นการปฏิรูปใดๆที่เหล่าขุนนางคัดค้านก็จะเกิดขึ้นมิได้เลย

ตอนจักรพรรดิหย่งเจิ้นทรงต้องการปฏิรูประบบการเก็บภาษี ก็ทรงโดนเหล่าขุนนางและเหล่าอ๋องกองธงคัดค้านอย่างหนัก แต่เพราะพระองค์เป็นผู้ทรงอำนาจและเฉลียวฉลาด ทำให้การปฏิรูประบบภาษีและการกวดขันทุจริตพอจะดำเนินไปได้

แต่กลับกันในสมัยของจักรพรรดิเจียชิ่งและเต้ากวง พวกพระองค์พยายามจะปรับระบบการเก็บภาษีใหม่ รวมไปถึงกวาดล้างการฉ้อฉลในราชสำนัก แต่ก็ไม่สำเร็จ เนื่องจากพวกขุนนางส่วนใหญ่ไม่ร่วมมือด้วย และกลายเป็นละเลยคำสั่งของพวกพระองค์ไปเสีย

3. ระบบกองทัพของจีน ที่เป็นตัวขัดขวางสำคัญในการปฏิรูปของทัพครับ
ในยุคของจักรพรรดิเสียนเฟิง กองทัพจีนยังมีโครงสร้างคล้ายๆเดิม ที่ใช้กันมาแต่ครั้นจักรพรรดิซุ่นจื้อ คือใช้กองทัพ 8 ธง เป็นกองทหารหลัก และใช้พวกหลู่ย์ยิง (พวกเสื้อเขียว) เป็นกำลังเสริม
กองทัพ 8 ธง นั้นประกอบด้วยกองธงแมนจู-ฮั่น-มองโกล รวมๆแล้วมีไพร่พลเกือบ 9 แสนคน มีเขตปกครองและเขตอิทธิพลของตนเองที่แยกเป็นอิสระไม่ขึ้นแก่กันและกัน แม้แต่จักรพรรดิหรือเจ้ากรมกลาโหมก็เข้าไปบังคับบัญชาพวกเขาได้ลำบาก หากอ๋องที่ปกครองกองธงไม่คล้อยตามไปด้วย

ระบบนี้ทำให้กองทัพ 8 ธง ในยุคนั้น ที่ไม่ค่อยได้ออกรบนั้น กลายเป็นพวกที่เอาแต่กินแล้วก็นอนไปครับ ตำแหน่งในกองธงก็สืบทอดต่อๆกันมาตามวงศ์สกุล (ส่วนใหญ่ก็สืบเชื้อสายมาแต่ขุนศึกของจักรพรรดิไท่จู่และไท่จงทั้งสิ้น) หัวหน้ากองธงจำนวนมากกลายเป็นลูกท่านหลานเธอที่ขาดความรู้ความเข้าใจในด้านการทำสงครามหรือบังคับบัญชากองทัพ และด้วยการที่ราชสำนักขาดแคลนงบประมาณอย่างหนัก ทำให้การซื้อหรือติดอาวุธทันสมัยแก่กองธงกลายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถกระทำได้

ซึ่งจะเห็นได้ว่า พอเกิดการลุกฮือของกลุ่มไท่ผิง กองทัพ 8 ธง แทบจะไม่สามารถต่อต้านพวกเขาได้เลย จนราชสำนักต้องปรับเปลี่ยนระบบทหาร ไปสร้างหน่วยทหารอาสาจากชาวบ้านมาร่วมกันปราบพวกไท่ผิง และขอความช่วยเหลือจากตะวันตกอีกต่างหาก

4. ระบบราชการของต้าชิงนั้น มีความยึดมั่นในแนวคิดแบบขงจื้อประยุกต์อย่างเข้มข้นครับ พวกเขาเชิดชูแนวคิดของจูซีว่าเป็นหลักการปกครองที่ถูกต้องเพียงอย่างเดียว ทำให้ชนชั้นปัญญาชนของจีนนั่นจะวนเวียนแต่กับวรรณกรรมหรือระบบการปกครองแบบดั้งเดิม ไม่ได้เปิดใจรับต่อโลกภายนอก

http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2011/07/X10858494/X10858494.html

จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย

เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 20:11:12

ความคิดเห็นที่ 23

จีน และส่วนอื่นๆ ของโลก ไม่มีการปฏิวัติวิทยาศาสตร์ (เหมือนที่ยุโรปทำในสมัยเรเนซองส์) ครับ

จีนเลยออกไปแนวปรัชญา ระบบราชการและการปกครอง วรรณคดี อะไรแบบนั้นไปหมด

ในขณะที่ยุโรป พอหมดยุคมืด นักคิดนักเขียนก็พัฒนาระบบแนวคิดเชิงวิทยาศาสตร์ (การทดลอง การตีพิมพ์ การวิพากษ์งานที่ตีพิมพ์ การต่อยอดและอ้างอิงงานเก่า) ขึ้นมา
และความรู้วิทยาศาสตร์ดั้งเดิม (และจากจีนกับอินเดีย) ก็ไม่ได้หายไปไหนในช่วงยุคมืด เพราะฝั่งมุสลิมอาหรับ เก็บบันทึกไว้ให้หมด

สังเกตสิครับ พอจากยุคนี้ ความเจริญ เทคโนโลยี และองค์ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ของโลกคริสเตียนตะวันตกเจริญแบบก้าวกระโดดเลย
ซึ่งเมื่อก่อนหน้านั้นยังล้าหลังจีน อินเดีย และอาหรับอยู่เลย

ตามข้อความข้างล่างนี้ พอจะสรุปได้ว่า Joseph Needham คิดว่า "ลัทธิเต๋าช่วยส่งเสริมวิทยาศาสตร์ในขณะที่ลัทธิขงจื้อถ่วงความเจริญทางด้านวิทยาศาสตร์"

Needham wrote in his Human & his Position that "in fact Daoism was the major contributor in the science development in ancient and the mid-century China. As Fou Youlan said, it is the only mysterious system ever seen in the world that is not counter-science." In Needham's opinion, philosophical and religious Daoism are both part of the natural mysticism. "In a certain period in the world history, it is the denial of mysticism, not the rationalism that help the development of experimental science. " Daoism holds a series of complicated and delicate conceptions that are the basis for all China's subsequent scientific thought. For a long time Needham had been using a simple formula to indicate his research results. That is: Daoism promotes science, whereas Confucianism hinders it.

มาจากเวปนี้
http://eng.taoism.org.hk/daoist-world-today/academic-research-on-daoism/pg6-4-8-10.htm

ชาวตะวันตกก็งกวิชาครับ มีสมาคมต่างๆที่เป็นการรวมตัวของกลุ่มคนที่ทำอาชีพเดียวกัน เพื่อเก็บรักษาและปกปิดวิชาการช่างของอาชีพนี้ไว้ คนที่ไม่เข้ามาเป็นสมาชิกสมาคมก็อย่าได้หวังจะได้เรียน สมาคมเหล่านี้เรียกว่า Guilds บางสมาคมก็พัฒนาไปเป็นสมาคมกึ่งลับเลยก็มี เช่น Freemasons (ที่แดนบราวน์นำมาเขียนนิยายเล่มใหม่) ก็เป็นสมาคมช่างก่ออิฐมาก่อน

ผมคิดเหมือนคุณ Lowfailer ที่ว่าตะวันตกพัฒนาได้เร็วเพราะมีการแข่งขันกันสูง จีนนั้นรวมประเทศได้เร็วมาก และไม่มีคู่แข่งที่เด่นชัด ก็เลยเชื่องช้าในการพัฒนา (stagnate) ความคิดของขงจื้อก็มีส่วน เพราะสนับสนุนให้คนทำตามหน้าที่ของตนที่ถูกกำหนดมาแล้ว คนก็ไม่ขวนขวายหรือไม่เสี่ยงเท่าไหร่ ในทางตะวันตกมีรัฐเล็กรัฐน้อยเยอะมาก ถ้าเจ้ารัฐนี้ไม่สนใจเทคโนโลยีใด ผู้คิดก็ไปหาเจ้ารัฐอื่นได้ ดูง่ายๆว่าโคลัมบัสตอนจะเดินทะเลไปทางตะวันตกก็ต้องเร่ขายแนวคิดของตนอยู่นาน แมกเจลเลนก็เหมือนกัน แต่สุดท้ายก็มีคนสนับสนุน เทียบกับเจิ้งเหอซึ่งพอฮ่องเต้องค์ใหม่ไม่สนับสนุนการเดินทะเลต่อก็จบกันทันที

แนวคิดเรื่องลำดับขั้นตามธรรมชาติ (Natural Order) ก็มีผลมากครับ ทำให้คนไม่พยายามพัฒนา เพราะถูกสอนมาว่าที่ๆเราอยู่นี่แหละเหมาะสมกับเราที่สุดแล้ว ทางยุโรปเขาก็เป็นเหมือนกันตอนยุคมืดที่ศาสนจักรครอบงำทางความคิด แต่ตอนที่เขาพัฒนาขึ้นมาก็เพราะคนเริ่มละทิ้งแนวคิดนี้ พยายามสร้างสรรค์ปรับเปลี่ยนสถานะของตน มีการคิดต่างทำในสิ่งที่แตกต่าง กระทบกระทั่งกับศาสนจักรตั้งเยอะในช่วงนี้ แนวคิดเรื่อง natural order มันทำให้ friction ในสังคมมันลดลง ปกครองง่าย แต่การจะขับเคลื่อนไปข้างหน้าสังคมมันก็ต้องมี friction บ้าง

http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/09/K8356051/K8356051.html

ในช่วงยุคทองของอาหรับ มีแปลผลงานทางวิทย์ แพทย์ ศิลปะแขนงต่างๆ จากจีน อินเดีย(สันสกฤต) ละติน กรีกเป็นภาษาอาหรับ ไว้เป็นจำนวนมาก และภูมิภาคอื่นๆช่วงนั้นก็เป็นช่วงยุคมืด บ้าง สงครามบ้าง กฎหมายควบคุมการพัฒนา ครอบครองบ้าง

ทำให้มีการขายผลงาน ซื้อผลงาน หรือย้ายภูมิลำเนา โดยทางอาหรับได้รวบรวมไว้มากที่สุดในโลกช่วงนั้น และมีการพัฒนาต่อยอดจากงานก่อนหน้านี้ อย่างเป็นระบบจนเป็นต้นแบบระบบสากล และได้ให้ฝรั่งหลายประเทศคัดลอก แปลจากภาษาอาหรับ ไปเป็นละติน

เป็นคุณูปการต่อโลกที่ฝรั่งไม่กล่าวถึง และเป็นต้นแบบที่ฝรั่งลอกไปในเวลาต่อมา ไม่ใช่ฝรั่งคิดขึ้นเอง แต่ไม่มีการกล่าวอ้างอิงถึงที่มาใดๆมากนัก อยู่ดีๆฟื้นฟูเองได้ทั้งที่ถูกครอบมาหลายร้อยปี

ในสมัยซ่ง หยวน หมิง เอกชนและกลุ่มข้าราชการจีนมีการขายผลงาน แผนที่ ไปทางตะวันตก ผ่านทางเรือ ทางสายไหม จำนวนมาก จนถึงสมัยชิงยุคแปดชาติครองเมืองก็มีปัญหานี้แบบควบคุมไม่ได้ เอกสารสำคัญ ผลงานด้านต่างๆสูญหายไปมาก

ระบบการศึกษาของลัทธิหยูที่ทำให้ประเทศล้มเหลว ไร้การพัฒนาเพราะจากรายงานกองเรือมหาสมบัติ จนคิดว่าแคว้นอื่นยังล้าหลังอยู่มาก ทำให้ความรู้ที่บรรพชนคิดค้น ถูกนำไปพัฒนาจากแดนไกล และนำกลับมาโดยอ้างว่าผู้เขาเป็นต้นคิด ในเวลาไม่กี่ร้อยปี ผู้คนก็ล้มตายจากสงครามเป็นร้อยปี นับร้อยล้านคน แค่บรรพชนรักษาแผ่นดินก็เก่งแล้ว ไม่ต้องสิ้นชาติแบบหลายประเทศ

การสิ้นสุดทางวิทย์ของอินเดีย อนุมานว่าเริ่มจากสมัยการสร้างทัชมาฮาล ที่ฟุ่มเฟือยเกินว่าที่จะรักษาชมพูทวีป ในมีเสถียรภาพได้
พวกอังกฤษ ตั้งภารตวิทยา บิดเบือนว่าพวกตน สืบเชื้ออารยัน เพื่อครอบงำสังคมอินเดีย อย่างประวัติศาสตร์อินเดีย ที่ชาวอินเดียเขียน ก็ขัดแย้งกับ ภารตวิทยาของอังกฤษ
หลายอย่าง เพราะเป็นมุมองระหว่าง คนนอก กับคนในพื้นที่ ทำให้การสืบค้นหลายอย่างขัดแย้งกัน และอิทธิพลทางศาสนา ทำให้มีการทำลายหลักฐานทางโบราณคดีจำนวนมาก เพื่อผลประโยชน์ทางการเมือง แม้แต่มหาตมะ คานธีก็ไม่สามารถยุติปัญหานี้ได้

ระบบวรรณะ(สี) ถูกปรับปรุงมาเป็นการแบ่งแยกทางมนุษวิทยา ทั้งๆที่แต่โบราณชนชาติอื่นก็ไม่ยอมรับระบบนี้ เขียนเรื่องราวความวิเศษของผิวสีตนเองเป็นเทวา แบบพวกอารยัน มีพิธีกรรมบูชาไฟแบบอารยัน เยียดหยามชนชาติอื่นเป็นพวกล้าหลัง ทั้งๆที่เขาแปลให้ ถ่ายทอดให้ ขายให้ หรือบางทีไปขโมยมา ความรู้ที่ไร้รากขาดช่วงนับร้อยๆปี ประชากรจำนวนน้อย ระบบการปกครองที่ล้าหลัง อยู่ดีๆจะรู้แจ้งเห็นเองได้อย่างไร ถ้าไม่มีคนเก็บไว้ หรือนำมาถ่ายทอด

แมนเดล ทดลองจนสำเร็จ แต่ต้องเก็บงานวิจัยไว้ จนผู้อื่นมาพบภายหลัง
กาลิเลโอ เกือบตาย แต่คนอื่นๆสังเวยชีวิตไปไม่น้อย เมื่อไปขัดผลประโยชน์ หรือไปทำให้คนฉลาดขึ้น อย่างนี้หรือที่ว่าดีกว่าชนชาติอื่น

การสนับสนุนทางวิทย์ ในยุคทองอาหรับ อ้างอิงจากกระทู้นี้

เรื่องวิทยาศาสตร์นั้น อิสลามไม่ได้ห้ามการศึกษาหาความรู้ซ้ำยังให้ความสำคัญด้วย อีกอย่างการปกครองของอิสลามในยุคแรก และยุคต่อมา ไม่มีพระหรือนักบวชปกครอง แบบคริสต์

แต่มุสลิมนั้น ศาสนากับการปกครองไปด้วยกัน ดังนั้นอะไรที่ก่อให้เกิดประโยชน์กับมนุษย์ ถือว่าเป็นเรื่องดี

และคำสอนของอิสลาม จะไม่ขัดกับการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ในสมัยนั้น และจริงๆ อิสลามเป็นเสมือนไกด์ไลน์ ให้นักวิทยาศาสตร์ด้วย ดังนั้น นักวิทยาศาสตร์จะได้รับการสนับสนุนจากรัฐ(ราชา)ด้วย

ความรู้(Ilmu-Knowledge)ในความหมายของอิสลาม

ความรู้เป็นของสากลMมนุษย์มีความรู้ได้เกิดจากการเมตตาและปราณีจาก พระผู้เป็นเจ้า(อัลลอฮฺ) อัลลอฮฺประทานความรู้แก่มนุษย์โดยผ่าน 2 แนวทาง คือ

1.วะฮฺยู(Revelation)อัลลอฮฺทรงประทานความรู้แก่บุคคลที่พระองค์ทรงประสงค์ โดยการวะฮฺยู บุคคลกลุ่มนี้ถูกคัดเลือกเป็นพิเศษ ได้แก่บรรดานบีและรศูล(ศาสนฑูต) ความรู้เหล่านี้ล้วนเป็นสัจจธรรมแห่งชีวิตมนุษย์ บรรดาศาสนฑูตเหล่านี้จึงไปสั่งสอนมวลมนุษย์ทั้งหลาย ตลอดกาลเวลาอันยาวนาน ของโลกนี้

อัลลอฮฺส่งศาสนฑูตมาแล้วเป็นหมื่นเป็นแสนคน มาสั่งสอนมนุษย์ตามยุคตามสมัย ในอิสลามถือว่า ศาสดาท่านสุดท้ายที่อัลลอฮฺส่งมาคือ ท่านศาสดามูฮำหมัด(ซอลฯ)และจะไม่มีศาสดาท่านอื่นๆอีกแล้ว มนุษย์คนใดที่ได้รับทางนำจากท่านศาสดานับว่าเป็นบุคคลที่ได้รับความปราณี จากอัลลอฮฺเป็นอย่างยิ่ง ความรู้ตามข้อ 1 นี้ คือ กุรอานและสุนนะฮฺ มนุษย์ไม่มีสิทธิที่จะเปลี่ยนแปลงแก้ไขกุรอานและสุนนะฮฺ ดังนั้นกฏเกณฑ์ในกุรอานและสุนนะฮฺ เป็นสัจจะเสมอ

การปรับปรุงแก้ไข หรือการทำ บิดอะฮฺ หรือ นวตกรรม(innovation)จึงทำไม่ได้ สัจธรรมเหล่านี้ เช่น มนุษย์เกิดมาทำไม่ ตายแล้วจะเป็นอย่างไร สิ่งใดที่มนุษย์ทำได้ ทำไม่ได้ เป็นต้น

2.การสร้างสรรของอัลลอฮฺ หมายถึงสิ่งที่ถูกสร้างทั้งหมด จักรวาลทั้งหมด ทั้งมีชีวิตและไม่มีชีวิตขนาดใหญ่โตมโหฬารหรือเล็กจิ๋วปานใดก็ตาม ความรู้ทั้งหมดอัลลอฮฺได้สร้างสรรไว้ในวัตถุ ทั้งหลายเหล่านี้ มนุษย์เรียกมันว่า วิทยาศาสตร์ (Uloom)

ดังนั้นสิ่งทั้งหลายที่เราเรียกว่า ธรรมชาติ มันหมายถึงสิ่งสร้างสรรของอัลลอฮฺ ความรู้ในเรื่องวัตถุเหล่านี้มันจึงไม่คัดแย้ง กับกุรอาน และสุนนะฮฺ ดังนั้นหลักการใดๆทางวิทยาศาสตร์จึงไม่คัดแย้งกับความเชื่อของ มุสลิม แม้ว่าหลักการทางวิทยาศาสตร์นั้นมนุษย์ ได้ค้นพบมานาน แล้วหรือเพิ่งค้นพบ ณ วันนี้ และสิ่งที่มนุษย์จะได้เรียนรู้ต่อๆไปในอนาคต ล้วนเป็นสัจจธรรมทางวัตถุที่อัลลอฮฺได้สร้างสรรไว้แล้ว

การนำความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาใช้และปรับปรุงแก้ไขเป็นสิ่ง ที่มนุษย์สามารถกระทำได้ การทำนวตกรรมทางวิทยาศาสตร์ จึงเป็นการสร้างสิ่งใหม่ๆ จากของเดิม ดังนั้นงานทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยจึงเป็นสิ่งที่อนุมัติในอิสลาม ในบางกรณีอาจจะกลาย เป็นสิ่งบังคับในสังคมมุสลิมด้วยซ้ำไป เช่น การป้องกันตัวเอง การเผยแผ่สัจจธรรมของอัลอฮฺ การทำให้สังคมมุสลิมมีความสงบสุข เป็นต้น นอกจากนี้ก็เป็นความรู้ในสาขาวิชาอื่นๆแม้ว่าไม่ได้เป็นวัตถุโดยตรง

แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 55 10:44:48
จากคุณ : Carroth

http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/09/Y12597315/Y12597315.html

จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย

เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 55 10:41:56