PANTIP.COM : X12909395 รบพิเศษไทยมีความสามารถรอบสังหารนักการเมืองระดับหัวหน้าพรรคไหมครับ [เทคโนโลยีการทหาร]

ความคิดเห็นที่ 28

ตัดเรื่องการทำได้/ทำไม่ได้ ออกไปได้เลย

เพราะจริงๆ แ่ล้ว "ถ้าจะทำ" อย่าว่าแต่นักการเมืองเลยครับ ระดับนายกฯ ก็เก็บกันได้ นี่ีคือพูดถึงในระดับปฏิบัติการณ์น่ะนะ ทำได้/ทำไม่ได้ คือ "ความสามารถที่จะลงมือทำ"

ทีนี้ ที่มันยุ่งกว่านั้น ไม่ใ่ช่เพราะฆ่ายาก แต่ ฆ่าแล้วยังไง? นี่ต่างหากคือผลสำคัญ คือผลที่ยิ่งใหญ่ชนิดยุ่งยากวุ่นวาย ทั้งในประเทศต่างประเทศ โอ้ย เรื่องเยอะครับ

อย่าง เสธ.แดง คนมีทั้งตำแหน่ง ชื่อเสียง ออกสื่อทั้งในทั้งนอกประเทศ เรียกว่าอยู่ในความสนใจของสังคม ยังโดนยิงศรีษะกลางแจ้ง ทั้งๆ ที่กำลังให้สัมภาษณ์กับสื่อต่างชาติ!

แต่สิ่งที่มันง่าย เพราะว่า การตายของเสธ.แดง ไม่ได้ก่อแรงกระเพื่อมมากนัก "อีกฝ่าย" ถึงกล้าที่จะเสี่ยงลงมือทำ

ปัจจัยมันอยู่ที่ว่า "ทำแล้วเกิดอะไรขึ้น" นี่แหละครับ

ถ้าในบางสถานการณ์ กลับกัน ฆ่าตาสีตาสาคนนึง ที่คนพวกนี้ปกติตายไปคนก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ถ้าเกิดตาสีตาสาที่ว่า เกิดอยู่ในห้วงสนใจของสังคม เกิด "จุดติด" ขึ้นมา ลากยาวต่อเป็นประเด็น ดึงคนออกมาประท้วงได้เป็นแสน ลามยาวต่อไปให้เปลี่ยนผลการเลือกตั้ง หรือไปถึงมีการตั้งคำถามถึงกระบวนการยุติธรรมของไทยจากต่างชาติ

อย่างนี้เป็นต้น

เห็นมั้ยครับ ว่าคนๆ เดียว ตายไป บางทีมันไม่ได้แค่ตายเฉยๆ นะ

เอาง่ายๆ ว่า ถ้าฆ่าอภิสิทธิ์ เกิดกระแสเหวี่ยงกลับ ประชาชนเห็นใจ ออกมาประท้วง รัฐบาลลาออก/ยุบสภา ปชป.ชนะเลือกตั้งได้เป็นครั้งแรก หรืออาจถึงชนะเลือกตั้งได้อีกสมัย เบิ้ล 8 ปีกันไปเลย อะไรแบบนี้ เห็นมั้ย ชีวิตคนๆ เดียว มันไม่ใช่แค่เป็นของตัวเจ้าของนะ มันส่งผลไปทั่ว

ฆ่ายิ่งลักษณ์ สมมุติน่ะนะ ปกติจากที่มีกำลังประชาชนเข้มแข็งอยู่แล้ว ก็อาจยิ่งเข้มแข็ง เหนียวแน่นกันมากขึ้นไป คะแนนนิยมที่พอจะตีให้แกว่งๆ ได้ ก็อาจจะกลับมาแข็งปึ้กด้วยคะแนนสงสาร องค์กรณ์ระดับสากลก็อาจจะเข้ามามีบทบาท แทรกแซงกระบวนการยุติธรรมด้วย ถ้าหากคนระดับนายกฯถูกสังหาร แล้วมีคนร้องขอความช่วยเหลือจากองค์กรณ์นานาชาติ (ซึ่งมันมีแน่ๆ ถ้าเกิดจริง)

แต่ก็จะมีบางพวก ที่เรียกว่า "นักโต้คลื่น" พวกนี้อยู่ได้กับทั้ง 2 ฝ่าย แต่ก็ต้องยอมรับบทบาทพระรองตลอดไปเหมือนกัน พระเอกมีได้แค่ ปชป. กับ พท. ขึ้นกับว่าที่เหลือจะเลือกขบวนไหน ซึ่งก็อย่างที่เห็น (ถ้าสังเกตนานพอ) ว่าก็จะพร้อมเข้าได้หมด สลับไปสลับมา อะไรที่ด่าๆ กันไว้ยามเป็นฝั่งหนึ่ง ก็พร้อมจะกลับมาจูบปากกันได้เสมอ

พวกที่ว่านี้ ก็เหมือนที่บนๆ บอกไป ว่าไม่มีใครนึกอยากจะฆ่าจะแกง เพราะตกลงกันได้ตามสถานการณ์ จะเรียกเข้ากรมหรือจะใช้เงินฟาดหัว อะไรก็ได้ทั้งนั้น

จริงๆ แล้วเรื่องฆ่าแกงระดับชาติ มักเกิดยากเกิดน้อย เพราะแรงเหวี่ยงมันแรงมาก ยิ่งคนรุ่นใหม่ฉลาดขึ้นเยอะ ไม่ใช่พวกที่จะยอมเป็นตาสีตาสาให้กดหัวได้ง่ายๆ ไม่ใช่ฆ่าอบต.อะไรแบบนั้น จบแล้วก็จบไป

แต่สิ่งที่สังเกตได้ชัดหลังจากวิกฤติการเมืองที่ผ่านๆ มา ก็คือว่า การ "เก็บ" ยังมีอยู่จริง และ "กล้าๆ" ใช้ได้จริง

มันอยู่ที่การเล่นการล้อกับกระแสสังคม ต้องตามทิศทางลมให้ทัน

อย่างแรก ก็ต้องเพิ่มตัวละคร ตีน้ำให้ขุ่น ตีฝุ่นให้กระจาย ให้ภาพมันมัว ถึงตรงนี้ ใครทำอะไรลงไป ก็ยังลอยตัวได้ เพราะสถานการณ์มันไม่ชัดเจน จากที่มีแค่ แดง-น้ำเงิน ตามภาพปกติ ก็เพิ่มตัวละครโน่นนี่นั่นเข้ามา เป็นต้น

ซึ่งนึกง่ายๆ กลับกัน ถ้าภาพมันคมชัด มีแค่มุม แดง-น้ำเงิน กัน 2 ฝ่ายโล่งๆ แล้วมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดนส่องหัวขึ้นมา อะไรจะเกิดขึ้นกับอีกฝ่าย กระแสจะเป็นอย่างไร มวลชนจะเป็นอย่างไร

"กระแส" คือปัจจัยที่อ่อนไหวและทรงพลานุภาพที่สุดในเกมการเมือง

เก็บคนน่ะ มันง่าย แต่เก็บแล้วให้กระแสเงียบ คนไม่สนใจ ไม่หือไม่อือ อันนี้สิยาก และเป็นศิลปะ ยิ่งมาคิด ยิงนายกฯอบต.แล้วเงียบ มันไม่อะไรเท่าไหร่ แต่ถ้ายิงหัวคนกลางเมือง แล้วยังทำให้เงียบได้ มันสะ้ท้อนว่าคนวางแผน รู้จักคลื่นลมดีแค่ไหน รู้จักนิสัยคนไทยดีแค่ไหน

จริงๆ แล้ว ปชป. ก็เป็นคู่แข่งทางการเมืองธรรมดาๆ ของพท. ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น อาจจะดูรุนแรง แต่ถ้าขีดเส้นเอาเฉพาะพวก "นักการเมือง" ด้วยกันเอง อย่างมากก็ด่าพ่อล่อแม่ ปาแฟ้ม อะไรแบบนั้น แต่จะส่งพวกมายิงกัน ไม่มีทาง มีแต่นักการเมืองท้องถิ่น พวกนกแล ไม่มีใครสนใจ อะไรแบบนั้น

แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ "เส้นการเมือง" มันดันมาทาบทับกับ "เส้นทหาร" หรือ "เ้ส้นผู้มีอิทธิพลอื่น" เส้นการเมืองก็ยวบยาบเลยก็แล้วกัน

มันก็น่าตกใจและเศร้าใจ ที่ป่านนี้แล้ว ประเทศไทย ยังอยู่ในวังวนแดนสนธยา ยังมีแต่หมอกควันและเงามืด มีแต่อะไรที่มองไม่เห็น แต่ก็ตีฆ้องร้องป่าวว่าเราพัฒนาแล้ว เป็นประชาธิปไตย แต่เอาเข้าจริงๆ อย่าว่าแต่ระดับอำนาจท้องถิ่นที่ยังฆ่าหมกกันง่ายๆ แต่แม้แต่ระดับชาติที่มีสปอตไลท์จับจ้อง ก็ยังมีเกมกันให้เห็นได้เรื่อยๆ ยุคนี้แล้วนะ

ดีเท่าไหร่ด้วยซ้ำ ที่ไม่ต้องได้ยินผู้มีอำนาจ พูดอ้อมๆ หรือพูดตรงๆ ว่าพร้อมจะพาประเทศกลับเข้าถ้ำ ลากรถถังออกมาปฏิวัติกันอีก

ณ ที่นี้ ตีกรอบพูดที่ประเด็นที่ว่า การสั่งเก็บ นักการเมืองหรือนักเคลื่อนไหวทางการเมืองในไทย ทำได้ไหม เป็นไปได้ไหม

จะไม่พูดว่า แดงถูกแดงผิด เหลือดีเหลืองไม่ดี ฟ้าห่วยฟ้าไม่ห่วย หลากสีเป็นยังไง ฯลฯ อันนั้นแล้วแต่คน

แต่คิดว่าแฟร์พอจะพูดในกรอบเบื้องต้นได้ว่า นักเคลื่อนไหวทางการเมือง เจอ "อะไร" กันมาบ้าง

ช่วงเมษาเดือดที่ผ่านมา มี 1 ในแกนนำม็อบคนนึง ที่ท้ายที่สุดแล้ว "ถอย" ถอนตัวก่อนจะถึงวันดีเดย์ ซึ่งต่อมา แกนนำคนนั้น ให้สัมภาษณ์ว่า เพราะมี "คำเตือน" ลงมา ซึ่งนั่น ก่อนที่ "เสธ.แดง" จะถูกสังหาร

แต่หากถามเขาตอนนี้ คำตอบจะไม่เหมือนเดิม เขาอาจจะบอกว่า ตอนนั้นอยากพอแล้ว ฯลฯ

"ภาพลักษณ์" เป็นสิ่งที่สำคัญมากอย่างหนึ่งของการเคลื่อนไหวทางการเมือง

ต้องคงภาพลักษณ์ที่บริสุทธิ์และเป็นของชาติของประชาชนอย่างแท้จริงตลอดไป นั่นคือ "เกราะที่มองไม่เห็น" นั่นคือสิ่งที่คงสถานะของตัวเองไว้

ตราบใดที่ภาพลักษณ์ยังเป็น "สีขาว" อยู่ ราคาที่อีกฝ่ายจะต้องแลกมากับการ "เก็บ" มันก็จะสูงมากจนไม่อยากหรือไม่กล้าเสี่ยง

แต่.. ถ้าเมื่อไหร่ปล่อยให้ภาพลักษณ์ ถูกโจมตี ถูกป้ายสี ถูกแทรกซึม แค่จาก ขาว เปลี่ยนเป็น "สีเทา" อีกฝ่าย ก็อาจพร้อมที่จะ "เสี่ยง" ดูสักตั้ง

ก็อย่างที่บอกครับ ในระดับ "ปฏิบัติการณ์" นั้นมันไม่ได้ยากเย็นอะไร สำหรับคนในบ้านเรา เขาจะทำเมื่อไหร่ก็ทำได้ เพียงแต่ในระดับ "แผนการ" มันส่งผลยาวยืดยาวเหยียด จนมันไม่คุ้มแถมเจ็บตัว

เส้นกั้นบางๆ ระหว่าง กระสุนพลิกประเทศ กับ ก็แค่กระสุนอีก 1 นัด

จากคุณ : art_sarawut

เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 17:45:44