ความคิดเห็นที่ 1 เมแทบอลิซึมหรือไบโอทรานสฟอร์เมชั่น           เป็นกระบวนการที่ใช้ในการเมแทบอลิซึมยาหรือสารเคมีที่เข้าไปในร่างกายครับ อวัยวะที่ทำหน้าที่นี้หนักที่สุดอันหนึ่งโดยที่คนไม่ต้องเรียนสายวิทย์มาก็ ตอบได้นั่นก็คือ "ตับ" ครับ          เมื่อยาหรือสารเคมีดูดซึมเข้าูสู่กระแสเลือด ไม่ว่าจะเป็นจากทางเดินอาหารซึ่งต้องผ่านตับโดยตรง หรือทางการฉีดเข้าร่างกาย หรือทางการเหน็บ หรือทางใดๆ เมื่อมันเข้าู่กระแสเลือดแล้ว อย่างไรมันก็ต้องผ่านตับครับ ไบโอแอคทีเวชั่นและโปรดัก         ยาบางตัว ตัวมันไม่มีฤทธิ์ครับ แต่ต้องอาศัยการเมแทบอลิซึมจากตับก่อนให้ได้สารที่เรียกว่าเมแทบอไลท์ที่มี ฤทธิ์ครับ เราเรียกยาจำพวกนั้นว่า "โปรดัก" (Prodrug) แล้วเรียกกระบวนการเมแทบอลิซึมที่ทำให้ยานั้นอยู่ในรูปที่ออกฤทธิ์ได้ว่า ไบโอแอคทีเวชั่น        ตัวอย่างเช่น        เฮโรอีนที่เป็นสารเสพติดต้องผ่านการเมแทบอลิซึมให้การเป็น มอร์ฟีน จึงจะออกฤทธิ์        โคเดอีนก็ต้องผ่านการเมแทบอลิซึมเป็นมอร์ฟีนก่อนจึงจะออกฤทธิ์ได้        เมทานอลตัวมันเองพิษน้อย แต่ว่าเมแทบอไลท์ของมันซึ่งคือฟอร์มัลดีไฮด์กับกรดฟอร์มิคเป็นพิษสูง ดังนั้นเขาก็จะใช้วิธีให้เอทานอลไปแข่งกับเมทานอลในการกำจัดพิษเมทานอล (ให้ร่างกายไปสนใจเอทานอลมากกว่าเพราะใช้เอนไซม์ตัวเดียวกันในการเมแทบอลิ ซึม คล้ายๆกับคำว่าหนามยอกให้เอาหมานบ่ง)        เป็นต้น       ดังนั้นหากในคนๆนึงที่เอนไซม์ที่ใช้เปลี่ยนแปลงยาโปรดักให้การเป็นยาที่ออก ฤทธิ์มีความสามารถต่ำกว่าคนอื่นแล้ว ยานั้นก็จะออกฤทธิ์น้อยกว่า ทำให้อาจต้องให้ยาในระดับที่สูงกว่าคนทั่วไป ในทางกลับกันหากเอนไซม์ที่ใช้เปลี่ยนแปลงยานั้นมีฤทธิ์มากกว่าชาวบ้านเขาก็ จะทำให้ยานั้นเป็นพิษมากกว่า เพราะยาออกฤทธิ์ดีเกิน ก็ต้องให้ยาน้อยลง      คล้ายๆคนญี่ปุ่นที่ทั้งกินเหล้า-สูบบุหรี่แต่อัตราการเกิดมะเร็งจำวพกที่ เกิดจากการเหนี่ยวนำโดยสารเสพติดสองอย่างนี้ต่ำกว่าชาวบ้านเขา เพราะ คนญี่ปุ่นก็มีการกลายพันธุืของยีนพวกนี้เช่นกัน แล้วประเทศเป็นเกาะด้วยทำให้กลุ่มประชากรพวกนี้มีมากกว่าชาวบ้าน จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 09:42:49

ความคิดเห็นที่ 2             คราวนี้ยาบางตัวเมื่อเข้าสู่ร่างกายแล้ว ตัวยามันมีฤทธิ์อยู่แล้ว ร่างกายก็จะกำจัดมันออกไปเมื่อผ่านตับ ทำให้ยานั้นมีพอดีกับการออกฤทธิ์แล้วก็จะค่อยๆถูกกำจัดไปเรื่อยๆ ตามรอบการไหลเวียนโลหิตแล้วขับออกสู่ร่างกาย ยาพวกนี้ก็มีมากมาย            ตัวอย่างเช่น            ยาลดความดันโลหิตพวก Losartan            ยาละลายลิ่มเลือด Warfarin            ยากลุ่ม NSAIDS พวก Diclofenac, Piroxicam            ยาพวกนี้จะตรงข้ามกับยากลุ่มที่เป็นโปรดักในความเห็นก่อนหน้า เพราะ ยาพวกนี้ตัวมันเองมีฤทธิ์อยู่แล้ว และจะถูกทำให้หมดฤทธิ์โดยกระบวนการเมแทบอลิซึม ดังนั้นคนที่มีเอนไซม์ที่ทำงานด้อยกว่าคนอื่นจะทำให้ยาเหล่านี้มีมากเกินจนเป็นพิษได้ ในทางกลับกันคนที่เอนไซม์ทำงานเร็วเกินยาเหล่านี้จะออกฤทธิ์ได้ไม่มีประสิทธิภาพ           ตัวอย่างเช่น           คนที่มีเอนไซม์ CYP2C9 แบบ *2 และ *3 จะเมแทบอลิซึมยาละลายลิ่มเลือด warfarin ได้ไม่ดี ดังนั้นการให้ยา warfarin ในคนไข้กลุ่มนี้ก็จะต้องให้อย่างระมัดระวังและติดตามค่าการแข็งตัวของเลือดพวก INR บ่อยกว่าคนทั่วไป           คนที่มีเอนไซม์ CYP2D6 แบบ *2 จะเมแทบอลิซึมยาทางจิตเวชเร็วกว่าคนที่มี CYP2D6 แบบอื่น ดังนั้นยาทางจิตเวชจะได้ผลไม่ดีในกลุ่มพวกนี้เมื่อให้ยาในระดับเท่ากับคนที่มี CYP2D6 แบบปกติ จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 09:55:11

ความคิดเห็นที่ 3 มารู้จักไบโอทรานสฟอร์เมชั่นเฟสต่างๆกัน          กระบวนการเปลี่ยนแปลงยาและสารเคมีโดยการเมแทบอลิซึมจะแบ่งเป็นสองเฟส คือ เฟสหนึ่งและเฟสสอง จึงทั้งสองเฟสมีกระบวนการเมแทบอลิซึมในรูปแบบที่แตกต่างกัน คือ เฟสหนึ่ง          ไบโอทรานสฟอร์เมชั่นเฟส 1 จะเกี่ยวข้องกับกระบวนการที่มีการแลกเปลี่ยนอิเลกตรอน ดังนั้นปฏิกิริยาจะเป้นจำพวกออกซิเดชั่น-รีดักชั่น ซึ่งในเฟสนี้เองที่มักจะทำให้เกิดอนุมูลอิสระ (free radical) ในกระบวนการเมแทบอลิซึม         ไบโอทรานสฟอร์เมชั่นเฟส 1 เกิดขึ้นที่ตับเป็นส่วนมาก และเอนไซม์กลุ่มสำคัญที่ใช้ในกระบวนการเมแทบอลิซึมคือ เอนไซม์กลุ่ม cytochrome P450 oxidase และใช้ NADPH ในกระบวนการ (เพราะเป็นออกซิเดชั่น-รีดักชั่น)        ไบโอทรานสฟอร์เมชั่นเฟส 1 จะเป็นกระบวนการที่มักจะเกี่ยวข้องกับการทำให้ยาหรือสารเคมีนั้นมีขั้วมากขึ้น เพื่อเพิ่มความสามารถในการละลายน้ำและการขับออกจากร่างกาย        ตัวอย่างเช่น        เมื่อร่างกายได้รับแอลกอฮอล์เข้าไปร่างกายจะใช้เอนไซม์กลุ่มแอลกอฮอล์ดีไฮโดรจีเนสในการเปลี่ยนแอลกอฮอล์ให้กลายเป็นอัลดีไฮด์หรือคีโตนแล้วแต่โครงสร้าง (ซึ่งเป็นพิษ)         - เมทานอล เปลี่ยนเป็น ฟอร์มัลดีไฮด์         - เอทานอล เปลี่ยนเป็น อะเซทาลดีไฮด์         - 1-โพรพานอล เปลี่ยนเป็น โพรพานาล         - 2-โพรพานอล (ไอโซโพรพานอลล้างแผล) เปลี่ยนเป็น อะซีโตน         จากนั้นจะทำให้เป็นขั้วมากขึ้นและทาให้เป็นพิษน้อยลงโดยอาํศัยเอนไซม์อัลดีไฮด์ดีไฮโดรจีเนสเปลี่ยนเป็นกรดอินทรีย์ ซึ่งขับออกได้ง่ายและร่างกายสามารถนำไปผลิตเป็นพลังงานได้ด้วย          - ฟอร์มัลดีไฮด์ เปลี่ยนเป็น กรดฟอร์มิก (ซึ่งก็ยังเป็นพิษอยู่ดี เป็นสาเหตุให้เมทานอลไม่ว่าอย่างไรก็เป็นพิษ)          - อะเซทาลดีไฮด์ เปลี่ยนเป็น กรดอะซีติก ซึ่งสามารถนำไปใช้เป็นพลังงานได้          - โพรพานาล เปลี่ยนเป็น กรดโพรพิโอนิก ซึ่งสามารถนำไปใช้เป็นพลังงานได้          - อะซีโตนเปลี่ยนไม่ได้ แต่จัดเป็นคีโตนบอดีส๋ที่สามารถนำไปใช้ได้ (เป็นพิษด้วย) ... จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:13:05

ความคิดเห็นที่ 4 ไบโอทรานสฟอร์เมชั่นเฟส 2            ไบโอทรานสฟอร์เมชั่นเฟส 2 เรียกว่าเป็นเฟสที่ทำให้ยาหรือสารเคมีขับออกได้ง่ายขึ้น (ยาและสารเคมีบางตัวก็ไม่ได้ผ่านเฟส 1 แต่เข้าเฟส 2 เลยก็มี) กระบวนการของเฟส 2 จะเป็นกระบวนการที่เรียกว่า คอนจูเกชั่น ก็คือเป็นการเข้าควบ อย่างเช่น ไปจับกับน้ำตาล กรดอะมิโนหรือสารต้านอนุมูลอิสระเพื่อให้ออกง่ายขึ้น           ตำแหน่งหลักๆที่เกิดเฟสสองก็คือ ตับ และ ไต           กระบวนการของเฟส 2 เช่น การเติมหมู่ซัลเฟตให้กับพาราเซตามอล หรือ การเติมน้ำตาลให้กับพาราเซตามอลเพื่อให้ขับออกจากร่างกายได้ง่ายขึ้น จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:22:24

ความคิดเห็นที่ 5 พิษของพาราเซตามอล            พาราเซตามอลหรืออะเซทามิโนเฟนเป็นยาแก้ปวด ลดไข้ที่ประเทศไทยนิยมใช้กัน ราคาไม่แพงถึงแพงแล้วแต่ยี่ห้อ หาซื้อได้ง่ายๆ แถมเป็นยาที่คนไทยใช้พร้ำเพรื่อมากๆ เป็นห่านอะไรก็กินพารา แถมบางคนกินทุกวันแม้จะไม่เป็นไรจะค่าเอนไซม์ตับผิดปกติเลยเลิก            พาราเซตามอลจริงๆแล้วเมื่อใช้กับมนุษย์มีพิษต่ำหากใช้ในปริมาณปกติ ร่างกายสามารถกำจัดได้หมดภายใน 3-4 ชั่วโมง (นั่นคือเขาถึงให้กินทุก 3-4 ชั่วโมง)           ผมไม่พูดถึงว่ามันออกฤทธิ์อย่างไร เพราะว่า ไม่เกี่ยวกับกระทู้           คราวนี้เวลามันกินเข้าไปในระดับปกติ พาราเซตามอลส่วนใหญ่จะเข้าสู่ไบโอทรานสฟอร์เมชั่นเฟส 2 ซึ่งไม่ได้ใช้ปฏิกิริยาออกซิเดชั่น-รีดักชั่น แต่จะเป็นการจับกับหมู่ซัลเฟตหรือจับกับกลูโคโรนิกประมาณ 60-80% ของพาราเซตามอลที่ถูกกำจัด           ส่วนที่เหลือจะเข้าูสู่ไบโอทรานสฟอร์เมชั่นเฟส 1 โดย CYP2E1 และ 1A2 ซึ่งถือเป็นส่วนน้อยสร้างสารเมแทบอไลท์ตัวนึงขึ้นมาซึ่งเป็นพิษ เรียกว่า NAPQI           ในยามที่เราใช้พาราเซตามอลแบบปุถุชน NAPQI จะถูกกำจัดพิษโดยอาศัยกลูตาไธโอนในการกำจัดพิษแบบเพียงพอ แต่หากใช้มากกลูตาไธโอนจะมีไม่พอใช้ทำให้เป็นพิษต่อตับได้ จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:34:54

ความคิดเห็นที่ 6 เข้าใจพันธุศาสตร์ในการเมแทบอลิซึมยา          มนุษย์เรามีสารพันธุกรรมอยู่บนโครโมโซมประมาณสามพันล้านเบส โดยมากแล้ว 99% มนุษย์ทุกคนมีเหมือนกัน แต่มนุษย์จะมีความแตกต่างเล็กน้อยของข้อมูลทางพันธุกรรมทำให้เราไม่เหมือนกัน แม้กระทั่งแฝดเมื่อโตไปข้อมูลพันธุกรรมจะเริ่มแตกต่างกันเมื่อแก่ขึ้นเรื่อยๆ         ความแตกต่างนี้เราแบ่งแยกได้เป็นการกลายพันธุ์ (mutation) และความหลายหลายทางพันธุกรรม (polymorphism)         ทั้งสองอันนี้ต่างกันตรงที่ความถี่ประชากร (ในบางคนจะใช้การก่อโรค แต่ polymorhism บางอันก็ก่อโรค) โดยจะเป้นความหลากหลายทางพันธุกรรมได้ต้องมีความถี่ประชากรมากกว่า 1% ของประชากรนั้นๆ         ความหลากหลาย (รวมถึงการกลายพันธุ์) นี้มีหลายรูปแบบตั้งแต่         - การลบ/เพิ่ม (insertion-deletion) ของข้อมูลที่เป็นยีน (เช่นในคนเป็นแอลฟาธาลัสซีเมียจะมี deletion ของแอลฟาโกลบิน) และไม่ใช่ยีน         - การซ้ำ (duplication) ของยีน (เช่นในยีน CYP2D6 ชนิด *2 จะมีจำนวนชุดของ CYP2D6 มากกว่าคนปกติเป็น n ชุด) และไม่ใช่ยีน (เช่นพวกลำดับเบสซ้ำที่เราเรียกว่า satellite ต่างๆ ซึ่งเรานำเอา satellite ที่เรียกว่า STR มาใช้ระบุบุคคล)         - การเปลี่ยนแปลงเบสเดียว (single nucleotide polymorphism หรือ SNP หรือสนิป) หากเป็นการกลายพันธุ์จะเรียกว่า point mutation         ซึ่งสนิปจะเป็นความหลากหลายของพันธุกรรมที่พบได้มากสุด โดยสนิปบางตัวอาจเป็นแค่โค้ดที่ผิดแต่ไม่ทำให้ฟังก์ชันโปรตีนผิด บางตัวอาจทำให้โปรตีนสังเคราะห์มากขึ้น         สนิปที่เราสนใจในเภสัชพันธุศาสตร์มักจะเป็นสนิปที่เรียกว่า ซีสนิป cSNP ซึ่งเป็นสนิปที่อยู่บนข้อมูลที่ให้โปรตีน         ส่วนการ duplication และ insertion/deletion มักจะเป็นที่สนใจในเภสัชพันธุศาสตร์ของมะเร็ง        จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:45:56

ความคิดเห็นที่ 7 ในมะเร็ง            มะเร็งบางชนิดจะมีการผลิตยาหรือค้นพบโดยบังเอิญว่ายานั้น (ที่มีอยู่ในท้องตลาด) สามารถยับยั้งมะเร็งได้อย่างจำเพาะเจาะจง ถ้าหากมะเร็งของคนๆนั้นมีข้อมูลทางพันธุกรรมที่จำเพาะต่อยาที่สร้างขึ้น เขาเรียกการรักษามะเร็งกลุ่มนี้ว่า target therapy            มะเร็งชนิดแรกที่สามารถใช้ยาที่เรียกว่า target therapy ได้คือมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเรื้อรัง (chronic myelogenous leukemia, CML) ซึ่งจากการศึกษาได้พบว่า 99% ของคนไข้ CML จะมีการแลกเปลี่ยนชิ้นส่วนของโครโมโซมคู่ที่ 9 และ 22 เรียกว่า Philadelphia chromosome            Philadelphia chromosome จะทำให้เกิดการทำงานของยีนใหม่ที่มีชื่อว่า bcr/abl ส่งผลให้เซลล์แบ่งตัวผิดปกติ แล้วนักวิจัยก็พบว่ามีเฉพาะเซลล์มะเร็งที่มี Philadelphia chromosome เท่านั้นที่มีการสร้าง bcr/abl ออกมา เขาจึงได้ผลิตยาที่จำเพาะต่อ bcr/abl ที่มีชื่อว่า Gleevac(TM) ออกมา โดยยานี้จะออกฤทธิ์ต่อมะเร็งเท่านั้น ออกฤทธิ์ต่อเซลล์ปกติน้อยมาก ต่างจากยาต้านมะเร็งทั่วไปที่ิิิออกฤทธิ์ต่อเซลล์ที่แบ่งตัวเร็วเป็นส่วนใหญ่           มะเร็งถัดมาคือมะเร็งปอด นักวิจัยค้นพบว่าหากพบการกลายพันธุ์ของยีนที่ชื่อ EGFR ในมะเร็งปอดแล้ว การให้ตัวบล็อก EGFR จะทำให้มะเร็งปอดสามารถรักษาได้ผลมากขึ้น ก็เลยทำให้มีการผลิตยามาใช้กับมะเร็งปอดที่มีการกลายพันธุ์ของ EGFR          EGFR ปกติแล้วจะทำให้หน้านี้เป็นตัวรับของ growth factor ที่ส่งเสริมให้เซลล์แบ่งตัว ซึ่งหา่กไม่มีการกระตุ้นโดย growth factor แล้ว EGFR จะไม่ทำงาน แต่ว่าในคนที่ EGFR มีการกลายพันธุ์นั้น EGFR จะทำงานได้เองโดยไม่ต้องอาศัย growth factor (ทำงานนอกสั่ง) ทำให้มีการส่งสัญญาณกระตุ้นแบ่งเซลล์ตลอดเวลา        โชคดีว่าเฉพาะเซลล์มะเร็งที่มีการกลายพันธุ์ของ EGFR ในเซลล์ปกติจะไม่มีการกลายพันธุ์ของ EGFR ทำให้การรักษามะเร็งเป็นอย่างจำเพาะเจาะจงได้          อย่างไรก็ดีในคนไข้ที่มี EGFR กลายพันธุ์บางกลุ่มใช่ตัวบล็อก EGFR ก็แล้วก็ยังไม่ดีขึ้น นักวิจัยก็ได้ค้นพบว่ามันซวยซ้ำซ้อน มันมีการกลายพันธุ์ของ K-RAS ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการส่งสัญญาณการแบ่งเซลล์เหมือนกัน แถมเป็นสัญญาณขั้นที่สองต่อจาก EGFR อีก คือ ต่อให้ EGFR ที่กลายพันธุ์ถูกบล็อกแล้ว แต่ K-RAS มันก็ไม่ฟังคำสั่งอะ มันก็กระตุ้นต่อไปเรื่อยๆ          ดังนั้นหากคนไข้มะเร็งปอดที่มี EGFR กลายพันธุ์พร้อมๆกับ K-RAS ที่กลายพันธุ์จะใช้ยาต้านมะเร็งกลุ่มตัวบล็อก EGFR ไม่ได้          ถ้าเราไม่รู้ข้อมูลทางพันธุศาสตร์ของเซลล์มะเร็งแล้วคนไข้อาจพลาดโอกาสการรักษา หรือ อาจจะเสียตังค์ฟรีก็ได้ ดังนั้นเภสัชพันธุศาสตร์ของมะเร็งก็จัดว่าสำคัญ           นอกจากนี้ยังมีมะเร็งชนิดอื่นๆอีกที่ใช้หลักเภสัชพันธุศาสตร์ในการรักษา เช่น มะเร็งผิวหนังเมลาโนม่าและมะเร็งต่อมไทรอยด์ที่มีการกลายพันธุ์ของ BRAF เป็นต้น แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 11:03:32 จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:50:30

ความคิดเห็นที่ 8 รับโหวตจากผมไปเลยยยย :) จากคุณ : ผมเป็นภูมิคุ้มกันอาหมวยบกพร่อง เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 11:13:57

ความคิดเห็นที่ 9 เภสัชพันธุศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับเมแทบอลิซึมของยา           เภสัชพันธุศาสตร์ที่เกี่ยวข้่องกับเมแทบอลิซึมของยานั้นมักเกี่ยวข้องกับความหลากหลายพันธุกรรมของเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับการเมแทบอลิซึมยานั่นเอง เอนไซม์ที่ำสำคัญๆ ได้แค่ CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19 และ VKORC1 CYP2D6          CYP2D6 มีบทบาทในการเปลี่ยนแปลงยาหลายชนิด เช่น ยาที่เกี่ยวข้องกับโรคหัวใจ ยาต้านอาการซึมเศร้า โคเดอีก เด็กโทรเมโทรฟาน เป็นต้น          เขาจะมีศัพท์ที่ใช้มากเรียกคนที่มี CYP2D6 ว่า metabolizer ซึ่งหากคนๆนั้นมี CYP2D6 ที่ทำงานได้แย่กว่าคนทั่วไปจะเรียกว่า poor metabolizer (PM) ในทางตรงกันข้ามหากทำงานได้มากกว่าคนทั่วไปจะเรียกว่า ultra-rapid metabolizer (UM)          ดังนั้นหากได้รับยา prodrug เข้าไปแล้ว PM จะต้องใช้ยามากกว่าคนปกติยาจึงจะออกฤทธิ์เท่าคนปกติ ในทางตรงข้าม UM ต้องได้รับยาน้อยกว่าคนปกติยาจึงจะไม่เป็นพิษ          หรือในทางกลับกันหากเป็นยาที่ออกฤทธิ์อยู่แล้วใน UM จะทำให้ยาเสื่อมฤทธิ์เร็วกว่าคนปกติและ PM ทำให้ PM มีโอกาสได้รับพิษของยาสูง          ในคนเอเชียพบว่าเป็น PM สูงถึง 50% ของประชากร ในขณะที่พวกเอธิโอเปียเป็น UM ถึง 10% โดยคนเอเชียจะพบ CYP2D6 ชนิด *5 และ *10 มาก          ดังนั้นหากคนเอเชียใช้ยาที่ผลิตโดยฝรั่งแล้วใช้ยาตามโดสที่ฝรั่งคำนวณมาจะพบว่ามีถึงครึ่งต่อครึ่งที่ยาอาจออกฤทธิ์น้อยกว่าหรือแรงกว่าปกติ ขึ้นอยู่กับชนิดของยา          เช่น หากได้รับยากลุ่มโคเดอีนหรืออนุพันธุ์ของมอร์ฟีนคนที่เป็น PM ยาจะออกฤทธิืน้อยกว่าคนปกติทำให้นั้นหายปวดได้ยากกว่า แต่หากเป็นยากล่มต้านการซึมเศร้ายาจะออกฤทธิ์นานกว่า จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 11:17:04

ความคิดเห็นที่ 10 กระทู้ดี มีสาระ แต่.....ระดับสติปัญญาผม เข้าไม่ถึง จากคุณ : Adung เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 11:27:21

ความคิดเห็นที่ 11 CYP2C9             เอนไซม์ CYP2C9 เป็นเอนไซม์ที่ใช้ในยาหลายตัวเช่นกัน ตัวที่คนไทยรู้จักกันหลักๆ คือยากลุ่ม diclofinac/piroxicam ยาละลายลิ่มเลือดพวก warfarin และยาลดความดันพวก lorsartan             เอนไซม์ CYP2C9 ที่ผิดปกติในคนที่มีความหลากหลายจะมีแบบเดียวคือเป็น PM มีความสามารถในการเมแทบอลิซึมลดลง ทำให้ยาออกฤทธิ์นานขึ้น             ในคนเอเชียพบ CYP2C9 ชนิด *2 และ *3 ซึ่งทำให้เป็น PM ประมาณ 3% ของประชากร ในขณะที่ฝรั่งมีถึง 18% ของประชากร ซึ่งหากในสมัยที่ฝรั่งเขาออกยามาโดยไม่ได้คำนึงถึงเภสัชพันธุศาสตร์มันจะได้ช่วงของการใช้ยาที่น้อยกว่าคนเอเชีย ส่งผลให้ยานั้นหากใช้ในช่วงปกติอาจออกฤทธิ์น้อยไปในคนเอเชียได้ CYP2C19           ยาที่สำคัญที่ใช้ CYP2C19 ในการเมแทบอลิซึมที่เราใช้บ่อยๆคือยากลุ่ม diazepam และยากลุ่ม PPI เช่นยาลดกรด omeprazole ในคนเอเชียโดยเฉพาะในงานวิจัยที่ทำกับคนไทยพบว่ามี PM อย่ประมาณ 7% คนจีนฮั่นมีอยู่ 20% คนญี่ปุ่น 19%           ดังนั้นหากนำงานวิจัยที่ใช้หนูลองยาในเอเชียมาประยุกต์ใช้กับคนไทยโดยตรงอาจทำให้คนไทยได้รับขนาดยาที่ไม่เหมาะสมได้ เพราะคนเอเชียโซนเรามีความชุกของ PM มากกว่าคนไทยถึง 2 เท่า จบ จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 11:32:20

ความคิดเห็นที่ 12 ได้ความรู้ดี แต่ขี้เกียจอ่าน เดี๋ยวมาอ่านตอนว่าง ๆ จากคุณ : leonaele เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 14:07:34

ความคิดเห็นที่ 13 พี่เค้าหายไปนาน คราวนี้กลับบมากับความรู้มหาศาล จากคุณ : stlive เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 15:14:13

ความคิดเห็นที่ 14 โอ้ความรู้เหลือล้น อ่านแล้วสรุปได้ว่า ดีแล้วที่ไม่ได้เรียนเภสัช ล้อเล่นนะ นึก ๆ ดูแล้วการผลิตยาชนิดนึงยากน่าดูนะ กว่าจะหาสารเคมีที่ยับยั้งเชื่อโรค กว่าจะเอามาทดสอบ การเมตาบอลิซึมอะไรนี่อีก อยากถามว่า พวกยาต่าง ๆ นี่ทดลองกับหนูก่อนแล้วมาใช้กับคนยังได้ผลด้วยหรอเพราะพันธุกรรมต่างกัน หรือว่าเพราะคนกับหนูมีพันธุกรรมคล้ายกันอยู่มาก ถึงขนาดใช้เป็นตัวทดลองแทนกันได้ จากคุณ : hellmoon เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 16:14:26

ความคิดเห็นที่ 15 คห.14 เภสัชพันธุศาสตร์นี่พึ่งมาฮิตไม่นานครับ ไม่น่าเกิน 10 ปี ในไทยก็มี รพ. หลายที่เริ่มบริการแล้ว เด่นสุดก็คงเป็นรามา ตรวจเกือบทุกตัว ตัวละ 2000 เท่านั้นเอง (เคยออกรายการ Health me please ด้วย) ส่วนเครือ รพ. กรุงเทพตอนนี้ตรวจพวกมะเร็งครับ EGFR, K-RAS, BRAF และ JAK2 หนูอายุสั้นครับ และ เป็นสัตว์เล็กที่มีลักษณะต่างๆที่ใกล้เคียงมนุษย์ที่สุด แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 17:00:20 จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 16:59:02

ความคิดเห็นที่ 16 นอกจากปัจจัย ทางด้าน พันธุศาสตร์แล้ว อาหารที่รับประทานก็เป็นส่วนสำคัญครับ ต่อ จาก Enzyme ที่ท่านจุนสี กล่าวมายังมี CYP3A4 ซึ่งเป็น metabolism pathway  หลักของยาหลายๆ ตัว ( CYP3A4 จะมี activity กับ molecule ขนาดใหญ่ ได้มากด้วย) อาหารบางชนิดมีผลต่อการทำงานของเอนไซม์ต่างๆ ของร่างกาย บางชนิดทำให้เอนไซม์มีการผลิตมากขึ้น เรียกว่า Enzyme Inducer ส่วนที่ทำให้ไอไซม์มีการผลิตหรือทำงานน้อยลงเรียกว่า Enzyme Inhibitor ตัวอย่าง เช่น Grapefruit มีผลยับยั้ง CYP3A4 ในส่วนของลำไส้เล็ก มีผลต่อยาเช่นยาลดไขมันในเลือดกลุ่ม Statin, ยากลุ่ม benzodiazepine (ผลไม้ไทยบางชนิดเช่นมะเฟืองก็มี Grapefruit effect ด้วย) และ  St_John's_worth เป็นสมุนไพรฝรั่งมีฤทธ์ คลายเคลีย มีผลต่อ CYP3A4  และ CYP2C9 โดยมีผลเหนี่ยวนำให้ CYP3A4 และ CYP2C9 ทำงานมากขึ้น การกินอาหารต่างๆ ถ้าไม่แน่ใจ ว่ามีผลต่อยาหรือไม่ ควรปรึกษาเภสัชกร ครับ ปล. เรื่องเภสัชพันธุศาสตร์ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมเลือกเรียน advance pharmacokinetics ทั้งคลาสเรียนอยู่สี่คน แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 17:19:15 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 17:18:00 จากคุณ : siamnano เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 17:15:37

ความคิดเห็นที่ 17 โชคดีมาก ที่ได้เรียน Pharmacokinetic มาแล้ว ไม่งั้นคงอ่านกระทู้นี้ไม่รู้เรื่อง จากคุณ : noMoneY เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:34:21

ความคิดเห็นที่ 18 คุณจุนสีทำเป็นการ์ตูนแบบกระทู้นี้ซิครับ   http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2011/09/X11020498/X11020498.html น่าจะสนุก แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 20:29:45 จากคุณ : ลาบเลือดน้ำตกซกเล็ก เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 20:09:46

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณค่ะ เป็นความรู้มากๆเลย จากคุณ : enduresexy เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 22:00:38

ความคิดเห็นที่ 20 ผมสงสัยครับ? พวกสารเสพติดที่ผ่านการสูบหรือดม ในรูปแบบควัน การดูดซึมนี่เหมือนการกินรึเปล่าครับ? จากคุณ : pisutkasin เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 09:19:28

ความคิดเห็นที่ 21 อาหารการกินมีผลต่อสุขภาพของคนไม่เหมือนกันจริงๆครับ สังเกตเห็นคนเก่าๆเขามักจะเตือนว่าอย่ากินนั่น อย่ากินนี่ ในช่วงเวลาที่ไม่สบาย  ส่วนเราก็ฟังๆ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร มาอ่านกระทู้นี้ คิดว่าน่าจะใช่ประเด็นเดียวกัน   ปล. กระทู้ดีมีสาระมากครับ จากคุณ : a fat cat in a hat เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 10:20:56

ความคิดเห็นที่ 22 สงสัยอีกอย่าง แล้วที่เรียกว่าการดื้อยานี่เป็นเพราะเชื้อโรคมันกลายพันธุ์ต้านสารเคมีได้ จริงแล้วมันเกี่ยวกับกระบวนการเมตาบอลิซึ่มของยาด้วยรึเปล่า จากคุณ : hellmoon เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 10:22:17

ความคิดเห็นที่ 23 คห.22 ดื้อยาของเชื้อโรคเป็นเกี่ยวกับกระบวนการทางเภสัชวิทยาของเชื้อครับ อาจจะเป็นขั้น A, D, M หรือ Ex อย่างเช่น เชื้อที่ดื้อยากลุ่ม penicillin เพราะว่ามีการสร้างเอนไซม์ beta-lactamase เพื่อย่อยยากลุ่มนี้ เชื้อที่เป็น MRSA ก็จะมีการเปลี่ยนแปลงของยีนที่ชื่อ mecA ทำการไม่สามารถตอบสนองต่อยากลุ่มนี้ทุกชนิดครับ เชื้อ TB ที่ดื้อยา rifampicin ก็เพราะมีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของ RNA polymerase subunit B ที่เป็นเป้าหมายของยาครับ จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 12:01:01

ความคิดเห็นที่ 24 คห.20 ไม่เหมือนครับ แล้วที่สำคัญการสูบนี่เป็นช่องทางที่รักษาระดับสารเสพติดได้แย่ที่สุดด้วยครับ เพราะ แว็บเดียวมันก็จะดรอปทำให้ต้องสูบอีก วิธีที่ได้ผลดีคือเคี้ยวแบบยาเส้นหรือหมากฝรั่งครับ มันจะดูดซึมตรงหลอดเลือดฝอยที่กระพุ้งแก้มแบบค่อยๆดูดซึมครับ กับอีกแบบคือแบบแผ่นแปะ พวกนี้จะรักษาระดับได้ดีกว่าครับ จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 18:11:22

ความคิดเห็นที่ 25 คห.21 หลายอย่างเรื่องของแสลงเป็นจริงครับ แต่บางอย่างก็ไม่จริงครับ ต้องดูเป็นอย่างๆไป จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 18:21:51

ความคิดเห็นที่ 26 บางคนกินหญ้าก็หายจากโรคร้ายแรง บางคนกิดินก็หาย ดิน น้ำ ลม ไฟ ในร่างกายไม่สมดุล ก็ทำให้เจ็บป่วยได้ จากคุณ : กะจังวา เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 19:24:03

ความคิดเห็นที่ 27 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 21:13:12

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามาอ่าน จากคุณ : lukva เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 09:52:48

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณมากครับ  ขอถามจขกท.และท่านผู้รู้เกี่ยวกับ Enzyme CYP3A4 หน่อยนะครับ คือถ้าหากเรากินยาที่มีฤทธิ์ inducer เอนไซม์ตัวนี้ ในขณะเดียวกันก็กินยาที่มีฤทธิ์ inhibitor ต่อเอนไซม์ตัวนี้ในวันเดียวกัน (แต่คนละเวลา) ต่อเนื่องเป็นเวลานาน จะเกิดผลอย่างไรครับ? และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มีผลต่อเอนไซม์ตัวนี้หรือไม่ครับ? จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 13:00:34

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณมากครับ ได้ความรู้เยอะเลย แต่สงสัยเรื่องพาราเซตตามอลหน่อยนึงครับ  ว่าเข้ามีวิธีคำนวนไหมว่ายาตัวนี้จะออกฤทธิ์ในเวลาประมาณไหน? จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 09:36:18

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นความรู้ที่ดีแต่กระผมอ่านแล้วจำไม่ได้อะว่าอ่านอะไรไปสงสัยสมธิสั้นซะแล้ว-*- จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 11:16:47

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณมากครับ สำหรับบทความดีดี ผมมีคำถามรบกวนท่านผู้รู้ช่วยตอบหน่อย ผมมีความจำเป็นที่ต้องทานยา Diazepam 2 mg ก่อนอาหาร และผมก็เป็นกรดไหลย้อนด้วย เลยอยากสอบถามว่าผมสามารถทานยา Diazepam กับ Miracid (Omeprazole) พร้อมกันได้มั้ยครับ? พอดีทราบว่ายาลดกรด กับ Diazepam มี drug interaction กันอยู่ ที่จริงผมก็ไม่ทราบความหมายหรอก จบวิศวฯมาครับ รบกวนช่วยไขความกระจ่างด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ _/\_ จากคุณ : Kumchai_r (Kumchai_r) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 22:52:17

ความคิดเห็นที่ 33 ฟามาคอก ที่นี่ ถ้าจะเรียนได้ต้องผ่านบอทตานี่ ( เภสัชพฤกษาศาสตร์ ) ก่อน ,,, บอกตรงๆว่าเราเกลียด 2 ตัวนี้มากกกกก เพราะขี้เกียจท่องจำ แต่เอาเข้าจริงๆกลับเรียนไดเดีกว่าวิชชาที่ชอบหลายๆตัว เช่น ซูติก ไรงี้ ,,, เรียนแล้วได้ประโยชน์มากนะ แต่เกลียดตรงที่ต้องมานั่งท่องนี่แหละ จากคุณ : FORESTAR เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 11:09:33

ความคิดเห็นที่ 34 Diazepam กับ Omeprazole ใช้ CYP2C19 เมแทบอลิซึมเหมือนกันครับเวลาทำลายยา ดังนั้นถ้าได้รับพร้อมกันความสามารถในการทำลายยาของ CYP2C19 จะแบ่งไปสองส่วนครับ (อาจจะตัวนึงน้อย ตัวนึงมาก แล้วแต่ความสามารถ) ยาจะตกค้างในร่างกายนานขึ้นครับ จากคุณ : CuSO45H2O เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 20:10:50