X2400948 WingMaker นิยายวิทยาศาสตร์แนวจิต + มนุษย์ต่างดาว [เรื่องลึกลับ]

ความคิดเห็นที่ 4

ฟิฟทีนปรับระดับเก้าอี้ให้สบายขึ้น หลังของเขาไม่ค่อยดีนัก. เขาชาวสเปนโดยสายเลือด, ฟิฟทีนทำให้เนรูด้านึกถึงพลาโบ ปิกัสโซ่ อยู่บ่อยๆเวลามองเขาและที่ผมสีเงินยาวนั่นด้วย. เขามีหลายๆอย่างคล้ายปิกัสโซ่ เพียงแต่เขาส่วนสูงเขามากกว่าเล็กน้อย.

" ว่ามาสิ. "

" วัตถุชิ้นนี้ดูซับซ้อนเกินกว่าที่จะเป็นของพวกเซต้าหรือคอร์เทียม เราไม่สามารถตรวจสอบมันได้ชัดเจน จนเกือบจะหมดหวังแล้ว แต่คืนนี้พวกเราได้ค้นพบว่าตัวอักษรที่เป็นอักขระเมื่อมองธรรมดาในแบบสองมิติ กลายเป็นลวดลายคล้ายแผนที่เมื่อนำไปแปรรูปเป็นแบบสามมิติ.

" รวมกับข้อมูลที่ได้จากรายงานของพวกเด็กๆที่ค้นพบมันว่า เจ้าสิ่งนี้สามารถสร้างภาพคล้ายภาพหลอนได้เมื่อจับต้อง และผมคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องยืนยันได้ชัดเจนว่ามันต้องเชื่อมโยงกับอะไรบางอย่างแน่ๆ. "

ฟิฟทีนถอนลมหายใจเบาๆ. " คุณคงรู้ดีว่า ทีมที่เราส่งไปตรวจสอบสถานที่ที่ค้นพบวัตถุ เป็นทีมที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด และพวกเขาก็ไม่พบร่องรอยอื่นๆอีก - "

" แต่ว่าท่านครับ! มันเป็นการตรวจสอบแบบอุบัติเหตุจานบินตก. วัตถุชิ้นนี้ไม่มีส่วนไหนบุบสลาย. ไม่มีอะไรเสียหาย นอกจากรอยขีดข่วนเล็กๆเท่านั้น -- "

" ถ้าอย่างนั้นก็อธิบายมาซิว่า ทำไมเทคโนยีต่างดาวชั้นสูงแบบนี้ถึงถูกค้นพบง่ายๆโดยเด็กสองคน บนพื้นดิน. เราทั้งคู่ก็ได้อ่านรายงานจากคอลลินมาแล้วว่า ด้วยขนาดและน้ำหนักของมันสามารถทำให้มันจมลงไปในดินได้ภายในเวลาหกถึงแปดเดือน. "

" บางทีมันอาจจะถูกวางทิ้งเอาไว้ไม่นาน. "

" คุณว่าพวกมนุษย์ต่างดาวจะทิ้งบัตรเชิญเอาไว้อย่างนั้นหรือ? "

" เป็นไปได้ครับท่าน. "

" ลองเดาเหตุผลมาซิ? " ฟิฟทีนว่า.

" บางทีพวกเขาคงจะทิ้งอะไรที่สำคัญเอาไว้ และเพื่อความแน่ใจจึงได้สร้างสิ่งนี้ขึ้นเพื่อที่จะกลับมายังจุดเดิมได้ถูกในภายหลัง. "

" เครื่องนำทางอย่างนั้นหรือ? "

" ครับท่าน. "

" แล้วคุณรู้หรือเปล่า?ว่าแถวๆนั้นไม่ได้มีสัญญาณจากเรดาห์ตรวจจับสิ่งแปลกปลอมมาปีนึงแล้ว. "

" ไม่ทราบครับ "

ฟิฟทีนหมุนเก้าอี้กลับ, เคาะแป้นคีย์บอร์ดครู่หนึ่ง แล้วเริ่มอ่านข้อความจากจอคอมพิวเตอร์ : " เขต NM1257 เกิดเหตุการณ์พบเห็นยานบินของเซต้าสามครั้ง ระหว่างตรวจสอบข้อมูล. ในวันและเวลาดังต่อไปนี้ : เวลา 03.11 นาฬิกา วันที่ 7 พ.ย. ; เวลา 04.45 นาฬิกา วันที่ 10 พ.ย. ; และ เวลา 03.32 นาฬิกา วันที่ 21 พ.ย. ความเร็วของวัตถุบินดังกล่าวอยู่ที่ 1,800 กม. ต่อชั่วโมง ด้วยความเร็วคงที่ตลอดเวลาที่ปรากฎตัว. "

ฟิฟทีนหันมามองเนรูด้าอีกครั้งด้วยสีหน้าอ่อนโยนเป็นการปลอบใจ.
" เห็นไหม? วัตถุชิ้นนี้ไม่ได้ถูกนำมาวางทิ้งเอาไว้ มันน่าจะคลายตัวเองออกมาจากการถูกฝังมากกว่า. "

เนรูด้ากระตุกเล็กน้อยที่ต้นคอ เพราะนึกขำเมื่อได้ยินประโยคหลังที่หัวหน้าพูด เขาเพิ่งได้ฟังความคิดเห็นทำนองนี้มาหยกๆเมื่อครู่นี้เอง.
" หรือมันอาจถูกทิ้งไว้โดยนักเดินทางข้ามกาลเวลา " เนรูด้าพูด

ฟิฟทีนพักการสนทนาลงครู่หนึ่ง ด้วยการจิบชาอย่างเร็ว เขาปรับเก้าอี้ลงนิดหน่อยด้วยสีหน้าที่บิดเบี้ยวเพราะอาการปวดหลัง. " คุณเน้นว่าลวดลายจากภาพสามมิติดูคล้ายแผนที่อย่างนั้นใช่ไหม? "

" ครับท่าน " เนรูด้าบอก, น้ำเสียงของเขาเริ่มหนักแน่นขึ้น. " ในความละเอียดที่ระดับ .0025 ไมครอน.
และอาจจะเพิ่มขึ้นได้มากกว่านั้น. พวกเราจะลองดูอีกในวันพรุ่งนี้ครับ. "

ฟิฟทีนถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เจือความรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย " แล้วคุณตั้งใจจะทำอะไรต่อไป? "

" ผมต้องการรวบรวมสมาชิกชุดสำรวจกลุ่มเล็กๆในตอนเย็นวันพรุ่งนี้และต้องการนำก้อนวัตถุไปด้วย. มันอาจจะเป็นเครื่องนำทางหรือแผนที่ไปสู่อะไรบางอย่างที่ถูกซ่อนอยู่ในอาณาเขตแถวๆนั้นที่มันถูกค้นพบ. ผมว่ามันคุ้มค่าที่จะลองดูก่อนที่เราจะนำก้อนวัตถุนี้ไปเก็บเอาไว้ในห้องเก็บของนะครับ. "

" คุณคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นของคอร์เทียมอย่างนั้นหรือ? "

" ผมยังไม่คิดตัดสินใจอะไรแน่นอนในตอนนี้ครับ. "

" เอาล่ะ. คุณจะได้รับการอนุมัติจากผม แต่ถ้าคุณจะนำก้อนวัตถุไปด้วย คุณต้องพาอีวานส์กับใครก็ตามที่เขาคิดว่าเหมาะสมไปด้วย. เข้าใจไหม? "

" ครับท่าน. แต่ครั้งนี้เป็นเรื่องที่ผมรับผิดชอบเอง ดังนั้นผมต้องการจะเป็นผู้นำในการปฏิบัติงานทุกขั้นตอนด้วยตัวเองครับ. " เขาหวังว่าประโยคที่เขาพูดออกไปฟังดูเป็นคำขาดมากกว่าที่จะเป็นคำขอ.

" แล้วตารางแสดงผลจากก้อนวัตถุล่ะ, " ฟิฟทีนฉายแววสงสัยออกมาในน้ำเสียง " มันมีเครื่องหมายบ่งบอกตำแหน่งอะไรบ้างหรือเปล่า? "

" เป็นไปได้ครับ, เมื่อตอนที่เราบรรจุอักขระลงไปในเครื่อง SMT เพื่อตรวจสอบนั้น เราเห็นจุดสองสามจุดที่อาจจะเป็นเครื่องหมายระบุตำแหน่ง. ผมได้สั่งให้ผู้ช่วยนำแผนที่ภูมิประเทศในบริเวณนั้นมาแล้ว. เราจะได้เห็นกันว่ามันถูกต้องหรือไม่จากการเปรียบเทียบกับตำแหน่งพื้นที่ภูมิศาสตร์จริงๆ. "

ฟิฟทีนยืนขึ้นแล้วเหลือบมองดูที่นาฬิกาข้อมือ. " ก่อนที่คุณจะออกเดินทางพรุ่งนี้ ผมต้องการแผนงานปฏิบัติการสำหรับนำเสนอผู้บังคับบัญชาฝ่ายอื่นๆด้วย กำหนด เวลา 14 นาฬิกา ในห้องทำงานของผม ขอให้คุณเตรียมทุกอย่างให้พร้อมในการนำเสนอ ทั้งตารางแสดงผล SMT, แผนที่สำรวจพร้อมตำแหน่งจุดค้นหา -- ถ้าการเปรียบเทียบถูกต้องนะ -- แล้วก็อะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับตัวอักขระดังกล่าว. "

เนรูด้าลุกขึ้นยืนและพยักหน้าแสดงความเข้าใจอย่างถี่ถ้วน แล้วจึงกล่าวขอบคุณฟิฟทีนที่สละเวลามาสนทนาด้วย เขาก้าวยาวๆออกไปจากห้องทำงานด้วยความรู้สึกหวั่นใจนิดๆ. ทำไมต้องพาอีวานส์ไปด้วยนะ? ฟิฟทีนคงจะรู้สึกอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ๆ.

เจมส์ อีวานส์ ผู้อำนวยการแห่งหน่วยรักษาความปลอดภัยของ ACIO เขาเคยเป็นผู้บังคับบัญชานาวิกโยธินหน่วยซีล มาก่อนเป็นเวลาหกปี ก่อนที่เขาจะถูกย้ายเพราะวิธีฝึกของเขาค่อนข้างรุนแรงเกินไป แม้แต่ในระดับการฝึกสำหรับหน่วยซีลก็ตาม. เขาถูกเปลี่ยนตำแหน่งไปเรื่อยๆตามสถานการณ์ จนสุดท้ายจบลงด้วยการปลดเกษียนอย่างมีเกียรติ.

หลังจากนั้น องค์การ NSA ได้ติดต่อว่าจ้างเขาอย่างลับๆ. เขาทำงานอยู่ที่นั่นสามปี จนเมื่อเขากลายมาเป็นจุดสนใจของฟิฟทีนตอนโครงการร่วมมือกันระหว่าง NSA กับ ACIO. สำหรับเหล่านักวิทยาศาสตร์แล้ว อีวานส์กับแผนกรักษาความปลอดภัยของเปรียบเสมือนสิ่งชั่วร้ายที่ไม่อาจหลบเลี่ยงได้, แต่ความชั่วร้ายที่ว่ามันเป็นเพียงความรู้สึกเท่านั้น. พวกเขามีวิธีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวด และให้ความรู้สึกตึงเครียดตลอดเวลาเหมือนอย่างที่ฟิฟทีนเป็นอยู่ประจำ.

จริงๆแล้วอีวานส์เป็นคนที่น่าคบคนหนึ่ง. ตำแหน่งของเขาเป็นหนึ่งในตำแหน่งทรงเกียรติที่สุด : ผู้อำนวยการฝ่ายรักษาความปลอดภัยและการรับรองสิทธิแห่ง ACIO. เกี่ยวกับหน้าที่การงานแล้ว เขารู้สึกพอใจกับสิทธิในการรับรู้ข้อมูลระดับ 14 เทียบเท่ากับผู้อำนวยการอีกหกแผนก. ทั้งเจ็ดคนนี้เป็นพวกมือชั้นยอดของฟิฟทีน และเป็นพวกที่เขาจะขอคำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องใหญ่ๆด้วยทุกครั้ง.

สำหรับเนรูด้าแล้ว อีวานส์เปรียบเสมือนวายร้ายฝีมือดีคนหนึ่ง. ที่เขาดูเหนือกว่าผู้อื่นได้ก็เพราะเทคโนโลยีสะกดใจที่ทาง ACIO ได้รับมาจากพวกคอร์เทียม. ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าสิ่งนั้นล่ะก็เขาคิดว่าอีวานส์น่าจะไปเป็นผู้แทนของรัฐไวโอมิ่งเสียดีกว่า หรือบางทีน่าจะเป็นผู้ทำการแนะนำชักชวนสมาชิกสภาของ NRA ก็เข้าท่าดี.

ในช่วง12ปีที่เข้ามาทำงานใน ACIO อีวานส์ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเร็วกว่าใครๆ. เขาประยุกต์ใช้เทคโนโลยีใหม่ๆเพื่อนำมาเพิ่มประสิทธิภาพระบบรักษาความปลอดภัยให้ดียิ่งขึ้นเรื่อยๆ เช่น อุปกรณ์ติดตามตัวแบบฝังไว้ใต้ผิวหนัง ซึ่งพนักงานทุกๆคนใน ACIO ต้องได้รับการฝังอุปกรณ์ชิ้นนี้ไว้ที่ต้นคอ. มีเพียงแต่อีวานส์คนเดียวที่ไม่ต้องผ่านการติดตั้งอุปกรณ์ตัวนี้ รวมทั้งการตรวจสอบที่ยุ่งยากอื่นๆ นัยว่าเป็นการให้เกียรติแก่งานของเขา. ส่วนเนรูด้านั้น เขาไม่ถูกกับระบบรักษาความปลอดภัยพวกนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกที่
อีวานส์จะกลายเป็นคนที่เขาไม่ถูกชะตาด้วยเอาเสียเลย.

เนรูด้าเดินเข้าไปในลิฟท์ เขาเงยหน้ามองจอภาพที่แสดงสภาพภูมิอากาศภายนอกอาคาร ที่ติดอยู่เหนือประตูลิฟท์. บนจอระบุว่า ขณะนี้เวลา 03.17 นาฬิกา. อุณหภูมิ 7 องศาเซลเซียส. ลมสงบ. ความสว่างของดวงจันทร์ประมาณ 12%. ทัศนวิสัยกระจ่างชัดในระยะ 120 กิโลเมตร. ความกดอากาศคงที่ระดับ 29.98 และความชื้นประมาณ 16.4%.

ประตูลิฟท์เปิดออกก่อนที่เขาจะได้อ่านพยากรณ์อากาศในวันพรุ่งนี้ แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะถึงอย่างไรพรุ่งนี้เขาคงจะอยู่ที่ชั้นใต้ดินตลอดเวลา อีกอย่างหนึ่งภูมิอากาศในแคลิฟอร์เนียใต้ค่อนข้างคงที่ทั้งวัน ไม่เปลี่ยนแปลงง่ายๆเหมือนที่อื่น.

ตัวอาคาร "ส่วนบน" ACIO เป็นตึกสูงประมาณ 45 เมตร หรือ ประมาณ 12 ชั้น ตั้งอยู่เหนือห้องฝ่ายบริหารและห้องทดลองของ ACIO. ทางด้านหน้าตึกชั้นบนนั้นดูแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง : ตึกคอนกรีตแถวเดี่ยวยาว มีเสาคล้ายๆเสาอากาศยื่นออกมา กับจานดาวเทียมที่ติดอยู่บนหลังคาตึก. ตรงประตูทางเข้าติดป้ายที่ดูธรรมดาๆว่า, ศูนย์ตรวจสอบสภาพอากาศของรัฐบาลสหรัฐ. จำกัด.

แต่จริงๆแล้วส่วนสำคัญอยู่ที่ ACIO. ศูนย์ตรวจสอบสภาพอากาศที่ว่ามีหน้าที่ผลิตอุปกรณ์ตรวจสอบสภาพอากาศเพื่อใช้ในกองกำลังทหารของสหรัฐ, พัฒนาการพยากรณ์อากาศให้แม่นยำที่สุด หรือแม้แต่การ'ควบคุม' ภูมิอากาศทั่วโลก. ซึ่งเป็นงานอย่างหนึ่งของ ACIO เช่นกัน แต่มันก็เป็นเพียงเรื่องเล็กๆเท่านั้นเมื่อเทียบกับโครงการอื่นๆที่กำลังดำเนินอยู่ งบประมาณและการวางแผนสำหรับงานส่วนนี้จึงไม่ได้มากมายนัก.

จากจำนวนนักวิทยาศาสตร์ 226 คน มีเพียงสิบเอ็ดคนเท่านั้น ที่ไปพัฒนาเทคโนโลยีด้านภูมิอากาศ. เพราะส่วนใหญ่ๆไปวิจัยในโครงการที่ล้ำหน้ายิ่งกว่านั้น เช่น การพัฒนาเทคโนโลยีสำหรับธุรกิจการตลาด และ เทคโนโลยีแปลภาษาที่ซับซ้อนมากๆ เป็นต้น.

องค์การ ACIO เปรียบเสมือน "อำนาจเร้นลับเหนือบัลลังก์" มาช้านาน. ความยิ่งใหญ่ขององค์การวิจัยอื่นๆ รวมทั้งกลุ่มอุตสาหกรรมส่วนบุคคลนั้นมาจากพลังสมองและพลังความคิดของ ACIO เกือบทั้งหมด ซึ่งเป็นที่ร่ำลือกันอย่างกว้างขวางในบรรดาศูนย์วิจัยต่างๆว่ามีองค์การลับที่ทำการวิจัยเกี่ยวกับเทคโนโลยีต่างดาวอยู่จริง แต่มีเพียงน้อยนิดเท่านั้นที่รู้จักตัวตนของมัน องค์การที่ว่าก็คือ ACIO นั่นเอง.

เนรูด้าขึ้นมาถึงอาคารส่วนบนพร้อมกับเสียงท้องร้องโครกครากด้วยฤทธิ์ของคาเฟอีน. เขาคิดว่าจะทานกล้วยกับนมอุ่นๆสักหน่อยก่อนนอน ท้องไส้จะได้ดีขึ้น. สำหรับเขาแล้วการนอนเกือบจะเป็นเหตุผลเดียวที่เขาต้องกลับมาบ้าน เพราะเขาไม่มีครอบครัว และยังไม่คิดจะแต่งงาน แม้ตอนนี้เขาอายุ 46 ปี เข้าไปแล้ว แต่อนาคตการมีครอบครัวก็ยังดูห่างไกลเหลือเกิน. ช่วงชีวิตส่วนใหญ่ของเขาทุ่มเทให้กับ ACIO. เขาเริ่มช่วยงานพ่อมาตั้งแต่อายุ 16 ปี และก็ได้ ACIO เป็นที่พักพิง ,ที่ทำงาน และเป็นแหล่งสมาคมมาโดยตลอด.

แสงดาวส่องมาถึงตัวเขาเมื่อออกมาภายนอก. อากาศในค่ำคืนนี้เย็นสบายและปรอดโปร่ง สภาพทัศนวิสัยในระยะ 120 กม.ที่พยากรณ์ไว้ดูจะน้อยกว่าที่เห็นจริงๆในตอนนี้เสียอีก. เขาขับรถไปประมาณ 6 กม. ก็ถึงบ้านของเขาในอาณาเขตปลีกย่อยส่วนบุคคลแห่งใหม่สำหรับพนักงานของ ACIO.

หัวเขาถึงหมอนก่อนที่นมอุ่นๆจะได้แตะท้องเขา. กล้วยที่ยังไม่ได้ปอกเปลือกวางอยู่ที่โต๊ะข้างๆเตียง.
ร่างกายของเขาตอนนี้เหนื่อยถึงขีดสุด ตาหลับไปแต่ในใจก็ยังนึกถึงภาพเครื่องหมายบนก้อนวัตถุ.
เขาศึกษาเกี่ยวกับอักษรโบราณมากว่า 30 ปีแล้ว แต่เขายังไม่เคยเห็นอักษรแกะสลักที่ดูเข้าใจยากเช่นนั้นมาก่อนเลย.

จากคุณ : NaCl - [ 6 ส.ค. 46 08:50:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5

ในทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นแสงอ่อนๆ พร่ามัว ลอดเข้ามาในเปลือกตา. เขาลืมตาขึ้นทันทีราวกับมีสปริงติดอยู่ที่ตาของเขา. ภายในห้องยังคงเงียบกริบและมืดมิด. เขาหลับตาลง, คิดว่ามันคงจะเป็นภาพลวงตา พร้อมกับพลิกตัวและห่มผ้าขึ้นมาถึงคอโดยรอบแล้วโอบไว้แน่น จากนั้นจึงถอนหายใจเหนื่อยๆยาวๆ.

สักพักหนึ่งแสงประหลาดกลับมาอีกครั้ง. คราวนี้เขาหลับตาสนิท มองดูแสงเปลี่ยนรูปร่างเป็นตัวอักขระเหมือนที่เขาเห็นบนก้อนวัตถุอย่างตื่นเต้น. มันลอยอยู่ในหัวเขาดูเหมือนแสงระยิบระยับลวงตาเป็นประกายสีทอง ขดตัวเหมือนรูปปั้นงู. เขาจ้องดูมันอย่างใจจดใจจ่อและต้องประหลาดใจเมื่อมันเริ่มเคลื่อนไหวอีก ครั้งนี้ไม่ใช่ตัวอักขระที่เคลื่อนไหว แต่เป็นภายในของมัน อะไรบางอย่างไหลเวียนอยู่ภายในตัวอักขระ ราวกับเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดใหญ่.

เจ้าสิ่งที่ว่ามันเริ่มไหลเร็วขึ้น แรงขึ้นเรื่อย สักครู่หนึ่งเนรูด้าได้ยินเสียงหึ่งๆหมุนเวียนอยู่ คล้ายกับเสียงจากเครื่องใช้ไฟฟ้า เพียงแต่เสียงนี้ละเอียดอ่อนกว่า. มันเริ่มจากเสียงฮัมเบาๆและเปลี่ยนเป็นเสียงถี่สูงจนเกือบจะไม่ได้ยิน ในขณะที่เนรูด้าคิดว่าเขาไม่ได้อะไรอีก เสียงก็เริ่มสั่นไปมา ในตอนแรกเป็นเสียงเต้นเบาๆเหมือนกับเสียงจากเครื่องตรวจอัตราการเต้นของหัวใจ ฟังดูเหมือนมันมาจากที่ๆอยู่ไกลออกไปเป็นล้านไมล์ และแล้วมันก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้งหนึ่ง เสียงที่ได้ยินเริ่มเรียงตัวเป็นคำ. เขาคิดว่ามันคงไม่มีความหมายชัดเจนอะไรนัก แต่แล้วมันก็เริ่มกลายรูปเป็นภาษา. ทั้งร่างกายและจิตใจของเขาจดจ่ออยู่ที่เสียงนั้น พยายามจะแยกมันออกเป็นคำๆ.

ในที่สุดมันก็กลายเป็นภาษาจริงๆ. ภาษาอังกฤษ. ที่เขาสามารถเข้าใจได้โดยสมบูรณ์. " ท่านคือหนึ่งในพวกเรา, สหาย. อย่าตื่นกลัวไปเลย. จงผ่อนคลายแล้วฟังให้ดี. " คำพูดที่กล่าวมานั้นถูกต้องตามหลักไวยากรณ์โดยสมบูรณ์ แฝงด้วยวาทศิลป์เหมือนกับตัวละครของเชคสเปียร์. " สิ่งที่เราจะแจ้งแก่ท่าน จะถูกเก็บไว้ในจิตใจส่วนลึกของท่านจนกว่าจะถึงเวลาที่ต้องใช้ในภายหลัง. เมื่อท่านตื่นขึ้นมาแล้วท่านจะไม่สามารถระลึกถึงการพบกันของเราในครั้งนี้ได้อีก. เราเสียใจ แต่มันจำเป็นที่จะต้องทำเช่นนี้. "

เนรูด้ารู้สึกว่าในจิตใจของเขาคิดจะโต้แย้ง แต่ความคิดมันก็เลือนหายไปก่อนที่เขาจะได้กล่าวออกมา.
" สิ่งที่ท่านปรารถนาคือการใช้งานเทคโนโลยีของพวกเรา. " เสียงนั้นกล่าวคล้ายเสียงสวดมนต์. " แต่ในตอนนี้ท่านไม่สามารถเข้าใจความหมายของเทคโลยีที่เราได้เก็บเอาไว้ในโลกของท่าน. จงอย่ากังวลไปความเข้าใจจะมาถึง แต่อาจต้องใช้เวลาสักหน่อย. จงพักผ่อนให้สบาย พวกเราจะคอยเฝ้ามองท่าน, รอคอยท่าน และจะรักษาความสนใจของท่านที่มีต่อพวกเราและภารกิจของพวกเรา. "

เนรูด้ารับรู้ได้ถึงความรู้สึกในส่วนต่างๆของร่างกาย แต่เขาไม่สามารถขยับแขนขาหรือแม้แต่ลืมตาขึ้นมาได้เลย. เขาถูกครอบงำด้วยเสียงดังกล่าวโดยสิ้นเชิง. เขาพยายามกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากแล้วจึงลองพูดดู -- เขาไม่แน่ใจว่าพูดด้วยจิตใจของเขาหรือพูดด้วยน้ำเสียงที่เปล่งออกมา. " คุณเป็นใครกัน? "

" เราคือสิ่งที่ท่านจะกลายมาเป็น. ท่านคือสิ่งที่เราเคยเป็นมาแล้ว. เราทั้งคู่ต่างเป็นจิตวิญญาณของมนุษย์. ชื่อของพวกเรา มีความหมายเดียวกับในภาษาของท่านว่า วิงเมคเกอร์ส. พวกเราได้หยั่งลึกถึงถึงแสงแห่งเฟิร์สซอร์ส. ท่านอาศัยอยู่ในแสงอันอ่อนแรง กว่าที่จะมาถึงท่านได้. เราได้นำภาษาแห่งความเป็นสากลมาสู่แสงที่อ่อนแอกว่านี้ ดังนั้นท่านคงพอจะเห็นได้ว่าท่านจะได้เป็นส่วนหนึ่งในความรู้ใหม่เรื่องจักรวาลที่งดงามและกว้างใหญ่อย่างที่ท่านไม่อาจจะจินตนาการได้. "

ในใจของเนรูด้านึกไปถึงคำพูดของพ่อที่เคยกล่าวไว้: "...ความเชื่อทางจิตวิญญาณแขนงใหม่จะมีรากฐานมาจากจักรวาลศาสตร์ดังนั้นจงระลึกไว้เลยว่าจิตใจเราไม่สามารถจะเข้าใจมันได้อย่างลึกซึ้ง. "

เขายิ้มกับตัวเองในใจและถามคำถามที่มาจากสิ่งที่พ่อเขาเคยกล่าวไว้. " ทำไม? ทำไมเราถึงไม่สามารถจินตการถึงมันได้? "

" ท่านยังไม่สามารถเข้าใจภาษาแห่งความเป็นสากลได้ก็เพราะท่านยังไม่เข้าใจถึงความหมายของการเป็นสากล และท่านยังไม่เข้าใจในมหาจักรวาลส่วนที่ท่านอาศัยอยู่. "

" พืชพันธุ์บนโลกต่างมีรากที่หยั่งลึกลงไปใต้พื้นดินและดื่มกินแร่ธาตุแห่งโลก. ด้วยเหตุนี้พืชทุกต้นจึงเปรียบเสมือนเชื่อมโยงกันอยู่. คราวนี้ลองจินตนาการดูว่าต้นไม้แต่ละต้นต่างมีรากลับอยู่หนึ่งเส้นที่ไม่สามารถมองเห็นได้ แต่มีตัวตนอยู่ ซึ่งเชื่อมไปยังจุดศูนย์กลางของโลกและบรรจบเข้าหากันทุกต้น. ในจุดนี้พืชทุกต้นจึงเป็นหนึ่งเดียวกันและรับรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของมันก็คือจุดศูนย์กลางที่รากทุกรากมาเชื่อมโยงกันอยู่นั่นเอง และรากลับเส้นนี้ยังเป็นสายใยแห่งชีวิตที่ส่งขึ้นไปยังพื้นผิวโลกกลายเป็นไม้นานาพันธุ์ที่มีลักษณะต่างกันไป แต่มีความรู้สึกนึกคิดเป็นหนึ่งเดียวกัน. ในวิธีเดียวกันนี้. เผ่าพันธุ์มนุษย์ก็มีรากลับที่เชื่อมโยงไปยังอาณาเขตอันไร้ที่สิ้นสุด ณ จักรวาลศูนย์กลาง ที่พำนักแห่งเฟิร์สซอร์ส. มันเหมือนกับสายสะดือที่เชื่อมโยงทารกน้อยไปสู่มารดาผู้สร้างที่คอยทะนุถนอมอยู่ตลอดเวลา. รากลับเส้นนี้เองที่บรรจุภาษาแห่งความเป็นสากลเอาไว้ และภาษานี้ก็คือสิ่งที่พวกเราต้องการจะมาสอนแก่พวกท่าน. "

" ทุกชีวิตนั้นตรึงอยู่กับสิ่งที่เราเรียกว่าเครื่องนำทางสู่ความเป็นสากล. มันคือภูมิปัญญาที่แฝงอยู่ภายในส่วนลึกของท่าน ซึ่งจะพาท่านไปในฐานะเครื่องนำทางสู่ความเข้าใจของการเป็นสากลและเป็นหนึ่งเดียวกัน. มันเป็นนิรันดร์และจงรับรู้ไว้ว่ารากลับนี้มีตัวตนอยู่จริง ท่านอาจจะรู้สึกถึงมันได้ด้วยซ้ำ โดยผ่านประสาทสัมผัสแห่งมนุษย์ของท่าน. เครื่องนำทางสู่ความเป็นสากลเป็นพลังงานที่ไม่เคยเหน็ดเหนื่อย ที่นำประสบการณ์ชีวิตไปสู่ความเป็นหนึ่งเดียวของทุกชีวิตที่แตกต่างกัน. มันเป็นสะพานที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงรูปเพื่อที่ทุกชีวิตจะได้ข้ามมันไปสู่จุดหมายปลายทาง. "

" ยุคแห่งแสงสว่างคือยุคแห่งการใช้ชีวิตอยู่ในจักรวาลหลายมิติ และหยั่งรู้ถึงความเป็นสากลของมัน, รูปแบบการสร้างของมัน และความสมบูรณ์แบบ จากนั้นจึงหยั่งรู้ไปถึงร่างกายและจิตของท่าน สู่โลกของกาลเวลาและอวกาศ. นี่คือมุมมองจากเครื่องนำทางสู่ความเป็นสากล เป็นรอยประทับแห่งจุดมุ่งหมาย. เรามาที่นี่เพื่อจะนำทางสิ่งมีชีวิตเช่นตัวท่านไปสู่สิ่งนั้น และแล้วท่านจะได้พบกับจักรวาลหลายมิติอย่างที่มันเป็นจริงๆ -- มิใช่เพียงแต่รับรู้มันผ่านภาษาของพวกท่าน แต่รับรู้ด้วยภาษาแห่งความเป็นสากล อย่างที่ท่านเห็นจากอักขระเหล่านี้. เมื่อประสบการณ์เหล่านี้หลั่งไหลสู่ตัวท่าน ท่านจะเปลี่ยนไป. เครื่องนำทางสู่ความเป็นสากลจะนำพาตัวท่านที่เป็นตัวตนเดียวกันกับเฟิร์สซอร์ส. ตัวตนใหม่นี้จะปรากฎออกมาโดยผ่านเครื่องนำทางสู่ความเป็นสากล และมันจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งบนดาวดวงนี้ไปด้วย. เรามาที่นี่เพื่อจะช่วยร่นระยะเวลาที่ตัวตนใหม่นี้จะไปสถิตอยู่ในใจของมนุษย์ทุกผู้. "

เนรูด้าฟังทุกน้ำเสียงแม้แต่ตอนที่เสียงลดไปจนกลายเป็นเสียงเต้นเบาๆของตัวอักขระ. รู้สึกเหมือนส่วนหนึ่งในตัวเขาถลาไปข้างหน้า พยายามที่จะอธิบายให้ตัวเองฟังว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการในใจเขา -- เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น. แต่เขารู้สึกถึงบางแห่งลึกลงไปภายในตัว ภายใต้ความรู้ทุกอย่างที่เขาศึกษามา ถึงความทรงจำอันเลือนลางที่ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง. รู้สึกถึงความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกำลังตามเขา เหมือนดังเสือจากัวร์ที่ไล่จับเหยื่อ. รู้สึกถึงทุกๆสิ่งในจักรวาลแห่งนี้กำลังจับจ้องอยู่ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้. สายทุกคู่กำลังมองดูอยู่.

มีคำถามหนึ่งลอยขึ้นมา. " ทำไมคุณต้องใส่ใจเรื่องที่มนุษย์ -- ตัวผม หรือใครก็ตามที่จะเผชิญในเรื่องนี้ด้วย? อะไรที่มันสำคัญนักเกี่ยวกับตัวตนใหม่ที่คุณว่านี่ จะต้องเกิดขึ้นให้เร็วที่สุดอย่างนั้นหรือ? "

" ถ้ามนุษย์เข้าใจว่ารากลับที่ว่ามีตัวตนอยู่จริงและมันบรรจุภาษาแห่งความเป็นสากลไว้ด้วยแล้ว มนุษย์ก็จะกลายมาเป็นผู้พิทักษ์ที่จะปกป้องทุกสิ่งตั้งแต่โลก, ระบบสุริยะและจักรวาลแห่งนี้. มนุษย์จะสามารถปกป้องจิตวิญญาณของตนเอง และเปลี่ยนมันให้กลายเป็นสิ่งพวกเราเป็นอยู่. พวกเราทั้งหมดไม่เคยคำนึงตำแหน่งของตัวเองบนเส้นทางแห่งการวิวัฒนาการไปตามกาลเวลา ขึ้นไปตามขั้นบันไดแห่งจักรวาล. ซึ่งเป็นเส้นทางที่พวกเราต้องเดินตามไป. บางคนได้เริ่มต้นไปแล้วและจบลงเร็วกว่าใคร แต่ถึงอย่างไรทุกคนก็จะได้เดินไปตามเส้นทางนี้. "

" แล้วตอนนี้จะต้องทำอย่างไร? " เนรูด้าถาม.

" ตามสิ่งที่ท่านค้นพบไป. มันจะนำท่านมาสู่พวกเรา. "

เสียงเริ่มลดระดับลงไปเป็นเสียงเต้นจากตัวอักขระ. เสียงฮัมเบาๆกลับมาอีกครั้งและจิตของเขาก็เข้าสู่จุดที่ผ่อนคลายที่สุดในการนอนหลับลึก ลืมเลือนหมดทุกสิ่งทุกอย่าง.

จากคุณ : NaCl - [ 6 ส.ค. 46 08:51:02 ]