มั่งจิ...เองค่ะ
ก่อนอื่นของบอกว่าโค-ตะ-ระ เหง้าเหล่าตระกูลมั่งจิไม่นิยม
โกหกพกลมค่ะ เราพูดกันแต่เรื่องจริงๆ และตรงไปตรงมา
....และ.....
โดยปกติพวกเราก็ไม่ค่อยมีเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นกันสักเท่าไร
เรื่องที่หาคำอธิบายไม่ได้แบบที่จะเล่าต่อไปนี่น่ะค่ะ
เรื่องที่จะเล่านี้แม้ไม่ได้ประสบมาด้วยตัวเองแต่ก็ได้ยินมาจาก
คนในครอบครัว และพวกเขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะแต่งมันขึ้นมา
พวกเราก็ยังคงพิศวงกันอยู่จนทุกวันนี้ว่ามันคืออะไรกันแน่
=======================
เมื่อประมาณ 5 ปีที่ผ่านมาพี่สาวซึ่งเป็นครูสอนวิทยาศาสตร์อยู่
โรงเรียนมัธยมในชนบทแห่งหนึ่งมาเล่าให้ฟังว่า
ขณะเธอกำลังคุมสอบนักเรียนอยู่ได้ยินเสียงประหลาดชนิดหนึ่ง
ขณะนั้นประมาณบ่าย 2-3 โมง นักเรียนทุกคนกำลังคร่ำเคร่งกับ
การสอบ
ครูก็ยืนชมวิวซึ่งเป็นป่าละเมาะและภูเขาเตี้ยๆ จากหน้าต่างห้อง
เรียนอยู่
............แล้วก็ได้ยินเสียง
เริ่มแรกเป็นเสียงกริ๊งๆๆๆๆๆ เบาๆ เหมือนดังมาจากที่ไกล
เสียงคล้ายหริ่งเรไร แต่แล้วเสียงนั้นก็ใกล้เข้ามาๆ
จนดังสนั่นมากเหมือนถูกครอบด้วยกะละมังยักษ์
แล้วเปิดกริ่งไฟฟ้าเสียงดังสุดขีดความสามารถที่กริ่งไฟฟ้า
จะดังได้
เธอตกใจหันเลิ่กลั่กไปทางนักเรียน
........ทุกคนนั่งทำข้อสอบอย่างสงบนิ่ง......
ไม่มีใครได้ยินเสียงประหลาดนั่นเลย
แรกทีเดียวเธอไม่ทราบว่ามันคืออะไร
แต่มั่นใจว่าตัวเองสติสัมปชัญญะครบบริบูรณ์
เมื่อคืนนอนหลับดี...ไม่ได้หิวข้าว...ไม่ได้จะเป็นลม...
....หูก็ไม่ได้แว่ว.....เสียงกัมปนาทขนาดนั้น
ไม่ใช่หูแว่วแน่นอน!!!
เธอก็เก็บความสงสัยนั้นไว้ไม่ได้บอกใคร
ผ่านไปหลายวัน กลับมาบ้านก็มาเล่าให้แม่ฟัง
แม่ก็บอกว่าเป็นไปได้ว่านั่นคือเสียงที่คนโบร่ำโบราณ
เชื่อว่าเป็น.....เ ป ร ต......
แม่ของมั่งจิแม้อายุจะมากแต่ท่านก็ไม่ใช่คนโบราณ
ท่านทันสมัยและสอนลูกแบบทันสมัย แม่ชอบอ่านนิยาย
สืบสวนสอบสวน ชอบวิชาตรีโกณมิติ และเรขาคณิต
พี่น้องมั่งจิไม่มีใครเชื่อเรื่องผี/โชคลางหรือถือโน่นถือนี่
แบบชาวบ้านเขาถือกัน (เช่น ห้ามผิวปากเข้าครัว
ห้ามตัดผมวันพุธ ฯลฯ พวกเราไม่ถือ) เพราะการอบรม
ของแม่
แล้วแม่ก็เล่าเรื่องที่ตาเคยเจอมาให้ฟัง.......
แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 46 15:55:34
แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 46 15:49:22