ความคิดเห็นที่ 1 IEEE Transaction on Power System ประมาณปีนึง พอดีๆ แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 46 01:48:35 จากคุณ : J-a-y - [ 28 ต.ค. 46 01:48:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Biotechnology Letters 3 เรื่อง Applied Microbiology and Biotechnology 1 เรื่อง Biochemical Engineering Journal 1 เรื่อง Biocatalysis and Biotransformation 1 เรื่อง Journal of Biotechnology 1 เรื่อง Biotechnology and Bioengineering 1 เรื่อง ตอนนี้กำลังเขียนอีก 2 - 3 เรื่องครับ คิดว่าจะลง Computational biology and chemistry ส่วนเรื่องที่ได้ลง Biochemical Engineering Journal นั้น ได้รับความสนใจจากศาสตราจารย์จาก Berkeley และขอเรื่องไปตีพิมพ์ลง Textbook เ้พราะเป็นตัวอย่างที่ดีในการประยุกต์ใช้ Mathematical model ครับ การจะตีพิมพ์ลงวารสาร International นั้น อันดับแรกคือต้องใจเย็นและเปิดใจรับฟังความคิดเห็นครับ บางคนยืน กรานความคิดเห็นตัวเอง พอ paper โดน reject ก็เป็นอันหมดกำลังใจ  แทนที่จะรับฟังความคิดเห็นของ referee แล้วแก้ไขข้อบกพร่อง   สำหรับผมกว่า paper หนึ่ง ๆ จะออกมาได้ต้องตรวจทานกันไม่รู้กี่สิบครั้ง ที่แก้ไปแล้วก็ กลับมาอ่านใหม่แล้วแก้อีก  ใช้เวลานานพอสมควรครับ     อาจารย์ที่ปรึกษาก็มีส่วนสำคัญ เนื่องจากความมีประสบการณ์ (อาจารย์ที่ปรึกษาผมได้รับเชิญเป็น editorial board ของ International Journal หลายฉบับกว่าสิบปี ปลายปีนี้ท่านจะเกษียณแล้วครับ) จะให้คำแนะนำและการแก้ไข หลาย ๆ อย่างที่มีประโยชน์ครับ แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 09:13:25 จากคุณ : Practical x 2 - [ 28 ต.ค. 46 07:48:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เท่าที่ผมทราบมา ประโยชน์ของการตีพิมพ์ลงวารสาร International มีประโยชน์ในการขอตำแหน่งศาสตราจารย์ (ของประเทศไทย) แต่ตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ และรองศาสตราจารย์ ถ้าได้ลงตีพิมพ์ในวารสารเมืองไทย หรือแต่งหนังสือ ในปริมาณที่มากพอ และคุณภาพเป็นที่ยอมรับ ก็สามารถขอตำแหน่งได้ครับ ในต่างประเทศโดยทั่วไป ศาสตราจารย์จะมีผลงานวิจัยประมาณ 200 - 300 เรื่อง (ถ้าผลงานไม่โดดเด่นมาก แบบ ground breaking ก็จะใช้ปริมาณเข้าว่า แต่ศาสตราจารย์บางท่านมีผลงานตีิพิมพ์ 30 - 40 เรื่องเท่านั้น แต่คุณภาพ สูงมาก ก็จะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษครับ) จำนวนผลงานมากที่สุดต่อศาสตราจารย์หนึ่งท่านที่ผมเคยอ่านพบคือ ระดับพันกว่าฉบับ แต่จำนวนผลงานก็ยังไม่เพียงพอในการวัดว่าได้รับการยอมรับมากน้อยแค่ไหนครับ ผลงาน ของศาสตราจารย์ท่านนั้นยังต้องถูกอ้างอิงจาก paper อื่น ๆ ที่ได้รับการตีพิมพ์ด้วย มีอยู่ท่านหนึ่งได้รับการอ้างอิง ใน paper อื่น ๆ ถึง 10,000 ฉบับ จึงได้รับการยกย่องว่ามีผลงานเป็นที่ยอมรับมากที่สุด สำหรับทาง Biological Sciences (ไม่นับรวมทางฟิสิกส์) ครับ สิ่งที่ยากที่สุดในการเขียน paper คือการเริ่มต้นครับ กว่าจะจับปากกาหรือเริ่มพิมพ์ตัวอักษรผ่านคีย์บอร์ดเข้าไปใน โปรแกรม Word ก็ทำความสะอาดโต๊ะทำงานไปไม่รู้กี่รอบ เทคนิคที่รองอาจารย์ที่ปรึกษาของผมแนะนำคือให้ เริ่มจากรูปภาพ และตารางที่เราวางแผนจะตีพิมพ์ลงใน Journal ก่อน จากนั้นก็เขียน Figure และ Table Captions ตามด้วย Title, Authors list ทำถึงตรงนี้ก็หยุดแล้วมาพิจารณาและวิจารณ์กันดูว่ามากไปไหม มีรูปไหนตารางไหน ไม่จำเป็นบ้าง จากนั้นก็เิริ่มเขียน ส่วน Discussion สำคัญที่สุด คุณอาจเริ่มก่อนหรือหลังก็แล้วแต่ความชอบของ แต่ละคนครับ พยายามรักษาส่วน introduction ไม่ให้ยาวเกินไป (โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณไม่ได้เขียนในเชิง Review) โดยทั่วไปประมาณ 1 - 3 หน้า, Double space, ขนาดตัวอักษร 12 เช่นเดียวกับส่วน Materials กับ Methods ถ้าคุณอ้างอิงถึง paper อื่นได้ ก็ทำเถอะครับ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเขียนซ้ำสิ่งเดิม ๆ ที่คนในวงการ ทราบกันอยู่แล้ว ส่วนวิจารณ์ผล อย่าพยายาม "สร้างทฤษฎีใหม่" หรือ "คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนี้" โดยที่ไม่มีหลักฐาน ทางการทดลองสนับสนุน จากคุณ : Practical x 2 - [ 28 ต.ค. 46 08:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Biochemical Journal - 1 Oncogene - 1 Now, I'm praparing menuscript for Journal of clinical investigation. I will submit within this week. K.Practical x 2 ka, You got so many publications na ka..:). About writing, I do agree with K. Practical x 2 ka. The most difficult part is when you first start to write it up but after you can put things together, it will be easier. However, if you have to do 10 times correction..it will be very normal ka..;) แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 46 09:43:03 แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 46 09:38:45 จากคุณ : statistic dumber (Rosie) - [ 28 ต.ค. 46 09:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากครับที่ได้ให้ความรู้เพราะผมก็กำลังคิดจะเขียนส่งตีพิมพ์เหมือนกัน แต่ได้ข่าวมาว่าการเขียนส่งตีพิมพ์เนี่ยยากมาก เลยลองมาถามดู จากคุณ : เหว่ยเซี่ยกัง - [ 28 ต.ค. 46 21:15:13 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ practical นี่มีผลงานตีพิมพ์มากกว่านักเรียน Ph.D. 3 คนรวมกันซะอีก ปกติแล้วมีผลงานตีพิมพ์ 3 ชิ้นนี่ก็ถือว่ามากแล้ว เพราะงานแต่ละชิ้นใช้เวลาเป็นปีในการเก็บข้อมูล ใช้เวลาเกือบปีในการเขียน ตรวจทานแก้ไข ส่งให้ reviewer และกลับมาแก้ไขอีกครั้ง และรอตีพิมพ์ ดังนั้นในเวลาห้าปี ถ้าตีพิมพ์ได้ 3 ชิ้นก็เยี่ยมยอดแล้วครับ จากคุณ : ม้าหงอย - [ 29 ต.ค. 46 02:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เก่งๆกันทุกคนครับ ปรบมือให้เลย (ปกติผมไม่ค่อยชมคนนะ) ผมตั้งคำถามเพื่อขอความเห็นกับเหล่าผู้กล้าเพิ่มอีกนิดหนึ่ง - จำเป็นไหมที่จะต้องผ่าน Inter Conf. ก่อน submit ไปที่ Inter Journal มีใครไหมครับที่อยู่ๆก็reviewประเดนร้อนแล้วขยายผลต่อ submit แล้วได้รับการตีพิมพ์ ถามเผื่อคนที่กลับมาแล้วเพราะโอกาสที่นักวิจัยไทยจะได้ออกข้างนอกมีจำกัดมากปัญหาการเงินนั่นแหละ และก็พวก non-flying researchers ด้วย - เอาคนที่เรียนจบมาแล้ว พอไม่มีbackเป็นฝาหรั่งนี่ลำบากไหม - อยากทราบประสบการณ์ของคนที่โดน rejected ครับอยากรู้ว่าส่วนใหญ่ข้อบกพร่องเกิดจากอะไร จากคุณ : xxx.com - [ 29 ต.ค. 46 08:56:51 A:202.12.97.119 X:10.92.0.81 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่จำเป็นต้องผ่าน conference ก่อนครับ ขอให้มีข้อมูลหลักฐานสนับสนุนอย่างดีก็พอ และต้องไม่เคยตีพิมพ์ที่ไหนมาก่อน จากคุณ : ม้าหงอย - [ 29 ต.ค. 46 09:10:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจครับ ^ ^   ตอบคำถามของคุณ xxx.com ครับ 1) ไม่จำเป็นครับ แต่การลง conference บางทีเขาจะขอให้ลงเป็นแบบ proceeding คือต้องให้ข้อมูลเกือบเทียบ เท่า Journal การลงตีพิมพ์ไม่ยากเท่าของ Journal ครับ แต่จะมีปัญหาถ้านักวิจัยท่านอื่นต้องการหา paper ของ เรา เพราะ proceeding บางที่เขาแจกให้เฉพาะคนเข้าร่วมการประชุม และไม่มีในเวปไซต์ นอกจากนี้ยังเอาไป ตีพิมพ์ใน Journal ไม่ได้ด้วย เพราะถือว่าตีพิมพ์ไปแล้ว   เวลาไปประชุมทางวิชาการ ผมจึงเลือกแต่ประเภทที่ ส่งเพียง abstract แล้วอาจจะไป present ผลงานในรูปของโปสเตอร์ หรือ oral presentation ครับ  อาจารย์ที่ ปรึกษาเคยเล่าให้ผมฟังว่า เคยมีศาสตราจารย์ชาวญี่ปุ่นท่านหนึ่งส่งเรื่องไปตีพิมพ์ในวารสารหลายฉบับ โดยเนื้อ หาเหมือนกันเลย แล้วบรรณาธิการของวารสารฉบับหนึ่งที่เขาเคยส่งไปตีพิมพ์ทราบเรื่องเข้า ถึงกับตีพิมพ์หน้า พิเศษออกมาประณามและว่าจะไม่อนุญาตให้ศาสตราจารย์ท่านนี้ลงตีพิมพ์ในวารสารของเขาอีกแล้วครับ งาน review เป็นงานยากเหมือนกันครับ เพราะต้องมีข้อมูลพร้อม เขียนแบบความคิดรวบยอด ที่สำคัญต้องมีฐานข้อมูลจำนวนมาก เพื่อให้แน่ใจว่าได้ทบทวนเอกสารมากพอ ตัวอย่าง Journal ใน field ที่ผม เห็นคือ Advances in Biochemical Engineering/Biotechnology ซึ่งผสมทั้งงานวิจัยและงานทบทวนเอกสาร ครับ ซึ่งจะดีมาก ๆ บางงานมีความยาวเกือบ 40 หน้าครับ การเลือกวารสารตีพิมพ์เราอาจดูได้จาก impact factor ครับ วารสารที่มี impact factor สูง ๆ มักจะมีคนอ่านมาก มีมหาวิทยาลัยสมัครเป็นสมาชิก e-journals มาก ก็จะเป็นโอกาสที่งานวิจัยของเราจะได้ audiences เยอะ  แต่ ยิ่งสูงเท่าไร เขาก็จะยิ่งคัดเลือก กลั่นกรองงานวิจัยมากเท่านั้นครับ  อย่าง Nature ถ้างานวิจัยไม่เป็นประเภท สะท้านฟ้า แผ่นดินสะเืืทือน (ground breaking) ก็ไม่ได้ลงครับ   ผมเคยดูรายชื่อวารสารต่าง ๆ ทั่วโลกที่เขา รวบรวมมาเปรียบเทียบ ของเมืองไทยก็มีครับ ทั้งมหาวิทยาลัยส่วนกลางในกรุงเทพ และมหาิวิทยาลัยในส่วนภูมิภาค แต่ impact factor จะน้อยมาก ๆ ครับ เขาให้แค่ 0.1 หรือ 0.01 เท่านั้นเอง (ในขณะที่ Nature หรือ Cells จะมี impact factor สูงเกือบ 100 หรือเกินนั้น)  ส่วนรายชื่อ Journal ที่ผมตีพิมพ์ลง จะมี impact factor อยู่ประมาณ 2 - 3 เท่านั้นครับ อีกประการเป็นเพราะคนใน field ก็มีน้อยและงานวิจัยก็ค่อนข้างเฉพาะทางด้วยครับ 2) โอกาสดีของการมาเรียนต่างประเทศก็คือ มีโอกาสตีพิมพ์ในวารสารต่างประเทศ และเป็นฐานไว้ในภายหน้าถ้า ต้องการส่งเรื่องมาตีพิมพ์อีกครับ ถ้าเป็น unknown author และหัวข้อไม่น่าสนใจ โอกาสถูก reject ก็จะสูงครับ แต่ต้องระลึกไว้เสมอว่าวารสารที่จะลงตีพิมพ์ได้มีมากมาย และการวิจารณ์เป็นเรื่องง่ายครับ บางทีเราอาจทำงาน วิจัยมาด้วยความยากลำบาก บางคนอาจไม่เห็นค่าเลยก็ได้ครับ     เคยมีการทดลองว่า การได้รับตีพิมพ์นั้น subjective หรือไม่ (คือขึ้นกับว่าใครเป็นคนส่งเรื่องตีพิมพ์) โดยเอางานตีพิมพ์เก่า ๆ ของศาสตราจารย์ที่มีชื่อ เสียง มาลบชื่อออก แล้วส่งกลับไปให้วารสารเดียวกัน (แต่บรรณาธิการคนละคนครับ) โดยใช้ชื่อ unknown author ปรากฏว่างานวิจัยถูก reject ครับ และมีข้อตำหนิมากมาย   Backing จากอาจารย์ฝรั่งจึงเป็นเรื่องสำคัญ เหมือนกันครับ   ผมเคยได้ยินมาว่านักวิจัยไทยบางคนกลับไปที่เมืองไทยแล้วส่งงานมาตีพิมพ์ในวารสารเดิม โดยที่ไม่มีชื่ออาจารย์ที่ปรึกษาคนเก่าอยู่ด้วย ก็ปรากฏว่าวารสารนั้นไม่รับตีพิมพ์งานของเขาครับ 3) เพื่อนผมเคยถูก reject ผลงาน เนื่องจากเรื่องที่เขาส่งตีพิมพ์เป็นการค้นพบใหม่ ที่นักวิจัยคนอื่นพยายามแล้ว ไม่ประสบผลสำเร็จ โดยที่ referee บอกว่างานยัง premature และหลักฐานทาง NMR ไม่ัชัดเจน พอได้รับผล แบบนี้กลับมาก็เศร้ากันทั้งกลุ่มครับ แต่อาจารย์ที่ปรึกษา (ซึ่งเป็นฝรั่ง) บอกว่าไม่เป็นไร ทำใหม่คราวนี้จะให้เห็น โต้ง ๆ เลยว่าได้ผลจริง  ใช้เวลาทำอีก 3 เดือน คราวนี้ผลงดงามมากครับ peak ออกมาให้เห็นชัด ๆ เลย กำลังจะ ส่งไปตีพิมพ์ยังวารสารเดิมอีกครั้งต้นเดือนพฤศจิกาฯ นี้ครับ ปล. ข้อมูล impact factor ของวารสารในเมืองไทย ผมหาเมื่อ 2-3 ปีมาแล้วครับ ถ้าท่านใดมีข้อมูลใหม่ก็ช่วย แนะนำด้วยครับ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 10:09:10 จากคุณ : Practical x 2 - [ 29 ต.ค. 46 10:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 การตีิพิมพ์ผลงานทางวิชาการ ถ้ามีโอกาสทำได้ต้องรีบทำครับ จะในประเทศหรือต่างประเทศก็แล้วแต่ เพราะถ้าไม่ ได้ตีพิมพ์ก็เหมือนงานไม่สำเร็จสมบูรณ์ อาจารย์ที่ปรึกษาของผมเคยประเมินให้ฟังว่า งานวิจัยแต่ละอย่างที่ท่าน ตีพิมพ์ใช้เงินทุนวิจัย (นับตั้งแต่เิริ่มงานไปจนถึงตีพิมพ์ออกมาเป็นวารสาร) เฉลี่ยแล้วงานละ $AUS10,000 ครับ ถ้าคิดเป็นเิงินไทยก็ประมาณ 300,000 บาท (จากงานวิจัยประมาณ 300 ชิ้น ที่ไม่รวม conference และ เงินทุน วิจัยตลอดระยะเวลา 30 ปี ประมาณ 90 ล้านบาท) จากคุณ : Practical x 2 - [ 29 ต.ค. 46 10:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Is it true that publications you got when you're a student, and publications which are a part of your dissertation can not be used ในการขอตำแหน่งศาสตราจารย์ (ของประเทศไทย) (someone told me that)?. If it's true, should I wait and submit my recent work after I graduated (My defense will be 1 month later from now). By the way, impact factor of "oncogene" is about 5-6. I think. JCI is about 14..Pretty high. I'm not sure whether or not my work will be accepted by JCI. However, why not try..right?..:) จากคุณ : statistic dumber (Rosie) - [ 29 ต.ค. 46 10:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ยากค่ะ บังเอิญ advisor เก่าเป็น editor ค่ะ ฮี่ ฮี่ ล้อเล่นน่ะ งานถ้ามีคุณภาพจริงๆก็ได้ตีพิมพ์ไม่ยาก เร็ว และไม่ต้อง revise มากด้วย เร็วสุดที่ได้ลงเบ็ดเสร็จคือ 11 สัปดาห์พอดี เจอนัลอะไรไม่บอก impact factor มีคละเคล้ากันไปค่ะมากบ้างน้อยบ้าง เน้นว่างานควรจะไปลงที่ไหนที่คนอ่านในฟีลด์ของเราจะเห็นและไซท์ได้มากที่สุด จากคุณ : เจนนิเฟอร์ค่ะ - [ 29 ต.ค. 46 11:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 If it's true, should I wait and submit my recent work after I graduated (My defense will be 1 month later from now). - ถ้าผลงานที่เกี่ยวกับวิทยานิพนธ์ ไม่น่าจะนำมาขอตำแหน่งได้มั้ง ^___^ - หรือจะยกเว้นเฉพาะที่ของเราหว่า แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 22:14:11 จากคุณ : อีคิวศูนย์ - [ 29 ต.ค. 46 11:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่คุณ Rosie บอกครับ รุ่นพี่หลายคนของผมก็แนะนำเช่นนั้นว่างานวิจัยที่ได้ในระหว่างเป็น นักศึกษาหรือที่ไม่เกี่ยวข้องกับ dissertation นำไปใช้ในการขอผลงานไม่ได้ ผมจึงแบ่งงานที่ทำออกเป็น 4 กลุ่ม กลุ่มแรกคืองานวิจัยที่ไม่เกี่ยวข้องกับ dissertation ที่ได้รับการตีพิมพ์ระหว่างทำ PhD กลุ่มสองคืองานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับ dissertation ที่ได้รับการตีพิมพ์ระหว่างทำ PhD กลุ่มสามคืองานวิจัยที่ไม่เกี่ยวข้องกับ dissertation ที่ได้รับการตีัพิมพ์หลังจากทำ PhD กลุ่มสี่คืองานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับ dissertation ที่ได้รับการตีพิมพ์หลังจากทำ PhD ผมคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาและทำความเข้าใจเกี่ยวกับระบบการประเมินผลงานในเมืองไทย  ตอนที่เริ่มเขียน งานวิจัยฉบับแรก ๆ ซึ่งทีแรกท่านก็ประหลาดใจว่าทำไมระบบเป็นอย่างนั้น แต่ภายหลังก็ให้คำแนะนำว่า เรา จะมุ่งเน้นงานวิจัยเป็นหลัก และวิทยานิพนธ์จะได้จากการรวบรวมงานวิจัย 5 เรื่อง (แบ่งออกเป็น 5 บท โดยที่แต่ละบทได้รับการตีพิมพ์) เข้าด้วยกัน  นอกจากเพื่อความรวดเร็วในการตรวจวิทยา นิพนธ์ (ซึ่งมักจะมีปัญหาตอนที่กลับไปบรรจุตำแหน่งที่เมืองไทย เนื่องจากต้องรอวิทยานิพนธ์ให้ตรวจเสร็จก่อนที่ จะปรับระดับเงินเดือน) ซึ่ง International Thesis Marker 3 ท่าน จะดูจากจำนวนเรื่องที่ได้รับการตีพิมพ์ก่อน เพื่อ ดูว่าผ่าน peers review แล้วหรือไม่ ถ้ามีจำนวนมากเท่าไร ก็จะได้รับความเห็นชอบเร็วเท่านั้น    จากการตั้ง เกณฑ์ไว้สูงก็ทำให้ลำบากบ้างเหมือนกันครับ เพราะงานที่ได้ออกมาต้องให้อยู่ในระดับที่ตีพิมพ์ได้ ถ้าไม่ถึง ระดับก็ต้องทำใหม่   และเพื่อเปลี่ยนระบบการทำปริญญาเอกใหม่ด้วย (ที่จะทำในลักษณะเอาผลงานวิจัยหลาย เรื่องมาเสนอขอปริญญาเอกครับ ตามแบบของญี่ปุ่น (มีงานวิจัย 3 เรื่องจบปริญญาเอก) หรือของเยอรมัน (ทำ วิทยานิพนธ์แบบ pocket book ขนาดครึ่งหนึ่งของกระดาษ A4 ความหนา 40 - 50 หน้า)) เพราะงานวิจัยที่เขียนใน รูปวิทยานิพนธ์จำนวนมากมักใช้ประโยชน์ได้เฉพาะในวงจำกัด (ยกเว้นว่าจะมีการจัดพิมพ์ในรูป pdf file ให้ access ได้ จาก world wide web) การอ้างอิง thesis ในงานวิจัยเวลาตีพิมพ์เรื่องอื่นที่เกี่ยวข้องใน International Journal ก็ไม่ ค่อยนิยมทำกัน (ในกลุ่มผม) เพราะ referee ตามไปตรวจสอบไม่ได้ งานวิจัยที่ไม่เกี่ยวข้องกับ dissertation นั้นได้มาจาก ช่วงรอเครื่องมือใหม่ รอเครื่องมือซ่อมแซม ครับ ซึ่งเป็นช่วง ว่าง งานกลุ่มแรกนั้นผมมีพอแล้ว ส่วนงานกลุ่มสองจะเสร็จเมื่อทุนหมดและกำหนดส่งวิทยานิพนธ์มาถึงครับ  ส่วน งานกลุ่มสามและกลุ่มสี่ก็มีเตรียมไว้แล้ว คือมีผลแล้ว ตอนกลับไปเมืองไทยคงจะเริ่มเขียน และงานเหล่านั้นยังคงมี link กับอาจารย์ที่ปรึกษาต่อไปครับ ดังนั้นถ้าคุณ Rosie จะตีพิมพ์หลังจากจบแล้ว ควรจะคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาให้ ชัดเจน (หลายท่านไม่คุย เพราะคิดว่าจะใส่ชื่อคนเดียว ให้ percent contribution เป็น 100 เปอร์เซนต์ รวมกับงาน สอนสามสิบชั่วโมง และบรรจุครบสองปี ขอตำแหน่งผศ. ได้ บางคนขอได้ถึง รศ. ก็มีครับ ถือเป็น big jump) เพราะบางคนเขาก็ไม่ชอบที่ไปตีพิมพ์ลับหลัง โดยไม่ใส่ชื่อเขา อาจทำให้เสียความช่วยเหลือหรือ link ตรงส่วนนี้ ไปครับ ยกเว้นแน่ใจว่าชาตินี้ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ก็ทำเถอะครับ การกั๊กงานไว้ตีพิมพ์นั้น ถ้าทำวิจัยทางด้าน medical จะไม่ต้องเป็นห่วงมากครับ เพราะงานวิจัยด้านนี้เยอะจริง ๆ วารสารที่เกี่ยวข้องก็ impact factor สูงทั้งสิ้น (เพื่อนผมคนหนึ่งได้ลงตีพิมพ์ใน AIDS ครับ impact factor 50) แต่งานวิจัยของผมกั๊กไว้ใครก็รู้ เพราะมีแค่สองสามกลุ่มในโลกเท่านั้นที่ทำ  ผมเชียร์ให้คุณ Rosie ลงตีพิมพ์ใน JCI ได้ครับ ^ ^ แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 12:20:20 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 12:19:26 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 12:17:38 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 12:17:01 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 11:55:27 แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 11:41:58 จากคุณ : Practical x 2 - [ 29 ต.ค. 46 11:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 http://pubs.acs.org/liblink/isi_2002.html จากคุณ : ม้าหงอย - [ 29 ต.ค. 46 12:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จริงๆผลงานวิจัยของนักวิจัยไทยเยอะนะครับที่มีคุณภาพหรือ มีผลงานตีพิมพ์ในวารสารระดับคุณภาพสูงๆก็เยอะ แต่ผมว่าอาจารย์ที่ปรึกษาของคุณสำคัญมากๆ อย่างที่หลายคนว่าไว้ ผมว่านักวิจัยไทยก็มีเยอะนี่ที่เป็น ผู้พิจารณาบทความแต่ว่ามันอาจจะไม่เยอะ ในสายวิทย์การแพทย์ ชีวภาพ เคมี ของไทยเราเจ๋งนะ มีนักวิจัยเก่งๆเยอะ สายวิทย์เทคโนก็ใช้ได้อย่างของจุฬา บางมด ผมว่าหากผลงานของคุณมีคุณภาพสูงจริงๆ สุดท้ายเขาก็ยอมรับให้ตีพิมพ์นะ เพื่อนผมคนหนึ่งแกพึ่งจบปริญญาเอกจากวิศวะไฟฟ้าจุฬา พอจบมาก็ขอ ผศ ได้ เพราะผลงานสมัย ป เอกทำไว้เยอะ ผมเจอหน้าแกก็ถามว่าเมื่อไหร่ตอนนั้นแกบอกว่า ส่งไปหลายทีแล้ว มันยังไม่ตอบรับสักที แกบอกส่งไป 4 ที่ แต่พอแก้ไขบทความ ปรากฏว่าได้รับการตอบรับทั้ง 4 ที่โดยบทความทั้ง สี่นั้นแตกต่างกัน และมี วารสารของ IEEE Tran. ด้วย หนึ่งฉบับทางด้านเทเลคอม จากคุณ : ... - [ 29 ต.ค. 46 12:24:38 A:202.8.84.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณครับ คุณม้าหงอย, ACS journal นี้ครับ ที่เพื่อนผมโดน reject มาครั้งหนึ่ง (ด้าน polymer science) ตามที่ให้ไว้ในข้อ 3) ของ ความคิดเห็นที่ 9 จากคุณ : Practical x 2 - [ 29 ต.ค. 46 12:28:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ยังไงเสียผมว่า หากใครจะเรียนปริญญาเอก ในประเทศไทย อาจารย์ที่ปรึกษาสำคัญมากในประเทศไทยกว่าที่จะปั้นนักวิจัยจากรุ่นกระทงให้เป็นมืออาชีพ หรือเป็นระดับโลกนั้นหายาก แต่ใช่ว่าจะไม่มี และตอนนี้วงการวิจัยของไทยก็ตื่นตัวมาก อย่างในสายวิศวกรรมของจุฬา ผลงานของนิสิตปริญญาเอก ก็ลงไปตีพิมพ์ในวรสารชั้นยอดเยอะ ผมเองไม่แน่ใจว่า คุณ practical เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ผมเห็นว่าวาสารที่มี Impact Factor สูงสุดอย่าง Nature มันแค่ 29 เองนะ เดี๋ยวๆผมหามาอ้างอิงก่อน ส่วนวารสารของไทยหายากที่จะมีค่า Impact Factor ที่ดูมีคุณภาพสูงๆก็ Sci Asia หรือ วารสารทางการแพทย์ http://www.eng.chula.ac.th/~chem/research/petro ลองไปตามลิ้งค์ดูนะที่ให้เค้ามี Link ไปยังวารสารต่างๆที่มี Impact Factor ส่วนของ Nature เจอแล้วครับ นี่ ตั้งแต่ปี 2001 27.955 ไม่ถึง 100 นะครับ สูงสุดแล้ว NATURE 22,139 22,326 25,466 27,074 28,417 27,368 28,833 29,491 25,814 27,955 จากคุณ : ... - [ 29 ต.ค. 46 12:40:27 A:202.8.84.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าเป็นไปตามที่คุณ ... ว่าไว้ก็ดีครับ จะได้ตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันด้วยความสบายใจ ^ ^ จากคุณ : Practical x 2 - [ 29 ต.ค. 46 12:41:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จริงๆผมว่า ตอนนี้นักวิจัยไทยพัฒนาตนเองขึ้นมามาก ในหลายๆสาย สมัยก่อนงานวิจัยทางสายวิทย์จะเป็น มหิดล กว่า 50 % จุฬา 20% นอกนั้นกระจายไป ตามสถาบันต่างๆ บางสถาบันผลงานวิจัยที่ตีพิมพ์เป็น 0 แต่ตอนนี้สถาบันการศึกษาของไทยพัฒนาตัวเองไปเยอะครับ ผมว่าไม่ต้องกลัวว่าผลงานของคุณจะไม่ได้รับการตีพิมพ์ เพราะนักวิจัยไทยแสดงให้เห็นเยอะครับว่า วารสารที่คุณภาพสูงๆก็สามารถส่งไปตีพิมพ์ได้ ตอนนี้ผลงานโดยรวม จุฬาน่าทึ่งครับ พัฒนาเร็วมาก ทั้งวิทย์ วิวะ การแพทย์ สัตว เภสัช มช มอ มก ก็พัฒนาตัวเองได้ดี อย่าง มช นี่น่าสนใจ ผลงานในรูปวารสารนานาชาติออกมาเยอะกว่า มก เยอะครับ เป็นรองแค่ จุฬากับมหิดล ส่วนตอนนี้ถ้าถามผมเอาภาพรวม จุฬาอันดับหนึ่ง มหิดลอันดับสอง มช อันดับสาม หากแบ่งเป็นสาขา การแพทย์มหิดล จุฬา มช เกษตร มก มช วิทย์ มหิดล จุฬา มช วิศวะ จุฬา บางมด เทคโน จุฬา บางมด มหิดล ผมขอเอาใจช่วยนักวิจัยให้ตั้งใจพัฒนาผลงานนะครับ จากคุณ : ... - [ 29 ต.ค. 46 12:57:17 A:202.8.84.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณ คุณ ... ที่ตรวจสอบครับ สงสัยอันที่ผมดูมาเขาจะรวมเอา Impact factor ทั้งหมดของทุกสาขาจาก Nature มารวมกันมั้งครับมี Nature Biotechnology, Nature Genetics, Nature Medicine, ฯลฯ ครั้งสุดท้าย ที่ผมดูก็นานแล้ว ตอนที่เขียนงานวิจัยอันแรก ๆ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ตรวจสอบอีกเลย เมื่อกี้ลองไปค้นจาก link http://www.bioscience.org/services/impact15.htm ก็พบว่า Clinical Research มี impact factor ที่ 58.3 ส่วน Cell อยู่ที่ 40.5 ครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ 29 ต.ค. 46 12:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ความคิดเห็นที่ 20 นับว่าเป็นข่าวดีสำหรับวงการวิจัยในเมืองไทยครับ :) จากคุณ : Practical x 2 - [ 29 ต.ค. 46 13:04:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สงสัยว่าจำนวนผลงานตีพิมพ์ของมหาวิทยาลัยต่างๆนี่เอามาจากไหนเหรอครับ จากคุณ : ม้าหงอย - [ 29 ต.ค. 46 14:00:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จำนวนผลงานของแต่ละมหาวิทยาลัย ตลอดจนของนักวิจัยแต่ละท่านอาจจะหาได้จากการค้นหาในฐานข้อมูล (database service) พวก Web of Knowledge (wok.mimas.ac.uk) หรือ Compendex ครับ Database ข้างต้น นอกจากจะใช้ค้นหาบทความโดยใช้ผู้แต่ง ชื่อบทความ keyword สถาบันฯ แล้ว ยังสามารถดูข้อมูลการอ้างอิงบทความนั้นๆ ได้อีกด้วยครับ ว่าบทความนั้นถูกอ้างอิงจากบทความอื่นๆ เป็นจำนวนกี่ครั้ง และมีใครนำไปอ้างอิงบ้าง ข้อมูลเหล่านี้นำไปคำนวณเป็น impact factor ครับ ขอบคุณคุณ PracticalX2 มากครับ สำหรับข้อมูลและคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ มีข้อแนะนำเล็กน้อยครับสำหรับคุณ เหว่ยเซี่ยกัง หรือท่านที่กำลังเตรียมจะเขียนบทความทางวิชาการ ในการพิจารณารับตีพิมพ์บทความทางวิชาการในระบบ peer review นั้น โดยทั่วไป reviewer จะถูกขอร้องให้เขียนรายงานเกี่ยวกับความเห็นของตนต่อบทความนั้น โดยในรายงานควรจะประกอบด้วย 1. originaligy and correctness of the work 2. proper acknowledgement of related research 3. clarity and conciseness of expression (ยกมาจากจดหมายถึง reviewer ของวารสาร Optical Communication ที่ผมเคยเป็น reviewer) ส่วนใหญ่ที่จะมีปัญหากันสำหรับนักวิจัยไทย น่าจะเป็นข้อสองและข้อสาม คือ การอ้างอิงผลงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และความกระจ่างชัดเจนของตัวบทความและการกล่าวอ้าง (claim) ตลอดจนเหตุผลสนับสนุน ปัญญาในข้อสอง อาจจะเนื่องมาจากเราไม่มีระบบ database ที่ใช้ในการค้นหาบทความในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเรา อย่างไรก็ดี ปัจจุบันนี้ ผมเข้าใจว่ามหาวิทยาลัยในเมืองไทยหลายแห่งได้นำระบบ database เข้ามาให้บริการในห้องสมุดแล้ว นอกจากนั้น นักวิจัยอาจจะใช้วิธีค้นหาเรื่องที่เกี่ยวข้องกับงานเราจาก Journal จำพวก rapid communication หรือ conference proceeding (ถ้าหาได้) เพื่อดูว่ามีใคร ที่ไหน ที่กำลัง active และทำงานวิจัยในเรื่องที่คล้ายกับเรา เพื่อนำไปใช้ในการอ้างอิง และเปรียบเทียบผล ส่วนปัญหาในข้อสาม บางครั้งอาจเนื่องมาจากปัญหาในการใช้ภาษาเขียน ส่วนใหญ่วารสารทางวิชาการระดับนานาชาติ จะตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งไม่ใช่ภาษาหลักของเรา การเขียนบทความทางวิทยาศาสตร์ภาษาอังกฤษ ควรยึดหลักว่า ควรใช้ภาษาง่ายๆ แต่ชัดเจน เพื่อป้องกันความผิดพลาด ควรวางโครงสร้างของ paragraph ให้ชัดเจนไปว่า ตรงจุดนี้เราต้องการเน้นอะไร ต้องการอธิบายอะไร อาจจะทดลองใช้ mind map ช่วยด้วยในการวางระบบการเขียน เพื่อจะได้ไม่หลงลืมจุดที่สำคัญ ในส่วน introduction ควรมีอย่างน้อยหนึ่งประโยคที่ชี้ว่าบทความนี้เน้นเกี่ยวกับอะไร ต้องการ claim อะไร ด้วยวิธีอะไร หากในบทความนั้นมีหลาย claims ควรจะแยกออกมาเป็นหัวข้อต่างหากให้ชัดเจน ในการเขียนบทความส่วนตัวผมเองมักจะยึดหลัก "Think simple, write simple" ครับ จากคุณ : ณยศ - [ 29 ต.ค. 46 19:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 Thank you everyone ka จากคุณ : Rosie - [ 29 ต.ค. 46 20:28:57 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ค่าตีพิมพ์เขาคิดกันยังไงครับ แล้วเราจะส่งต้นฉบับไปให้เขาในรูปแบบใดได้บ้าง จากคุณ : อยากรู้มาก - [ 29 ต.ค. 46 21:26:02 A:203.156.42.204 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 ค่าตีพิมพ์และวิธีส่งต้นฉบับ แตกต่างกันไปสำหรับแต่ละวารสารครับ ส่วนใหญ่ไม่เสียค่าตีพิมพ์ หรือไม่บังคับ ถ้าจำนวนหน้าอยู่ในขอบเขตที่กำหนด ยกตัวอย่างเช่นวารสาร IEEE Journal of Lightwave Technology หรือวารสารอื่นๆ ของ IEEE จะขอให้เราช่วยค่าตีพิมพ์บทความบางส่วนเป็นเงิน $110 ต่อหน้า ถ้าไม่เกินแปดหน้า แต่ถ้าเกิน จะขอ $260 ต่อหน้า อย่างไรก็ดี ถ้าไม่เกิน 8 หน้า เค้าจะไม่บังคับว่าเราต้องจ่าย แต่ถ้าเราจ่าย เค้าจะให้ preprints เราฟรี 100 ชุด ปกตินักวิจัยเบี้ยน้อยตามมหาวิทยาลัยก็จะไม่จ่ายหรอกครับ อย่างผมก็เขียน mail ไปขอบคุณเค้าที่รับตีพิมพ์ให้แต่เสียใจด้วยว่าเราไม่มีตังค์จ่ายหรอก แล้ว เค้าก็ไม่เคยทวงอีกเลย ส่วนวิธีการส่งต้นฉบับ ส่วนใหญ่จะขอทั้ง hard copy และ electronic copy ครับ Hard copy ควรพิมพ์แบบ double space แยกรูป และ caption ออกมาไว้ด้านท้าย รายละเอียดควรดูจาก guide to author ของแต่ละวารสารครับ ส่วน Electronic copy อาจจะจัดเตรียมด้วยโปรแกรม typesetter อย่างเช่น TeX หรือ LaTeX โดยใช้ style file ที่ publisher มีไว้ให้ นอกจากนั้น เราไม่ต้องสนใจเรื่องรูปแบบ (format) มากนัก ควรใช้เวลาในการตรวจดูเนื้อหาให้สมบูรณ์มากกว่า เพราะอย่างไร publisher เค้าต้องไปจัดรูปแบบใหม่อยู่ดีเวลาเรียงพิมพ์ แต่ถ้าอยากรู้คร่าวๆ ว่าเปเปอร์เราจะออกมาหน้าตาเป็นอย่างไร มีกี่หน้า ก็ใช้โปรแกรม type setter อย่าง LaTeX ดูได้ครับ อ้อ ... ที่สำคัญคือ รูป กราฟ ต่างๆ ต้องชัดเจน ทำให้ใหญ่ที่สุดเท่าที่หน้ากระดาษ A4 ของเราจะรับไป เพราะเค้าต้องไปย่ออีกที อย่าลืมว่าพวกฟอนต์ต่างๆ ต้องใหญ่ ชัดเจน เส้นกราฟต้องคมชัด ไม่งั้นถ่ายเพลตออกมาแล้วอาจจะแหว่งๆ ได้ครับ จากคุณ : ณยศ - [ 29 ต.ค. 46 21:56:11 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณมากครับ ได้ความรู้มากๆเลย จากคุณ : เหว่ยเซี่ยกัง - [ 29 ต.ค. 46 23:43:08 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอถามต่ออีกหน่อยน่ะครับ หากเราอยากทราบ Impact Factor ของแต่ละ Journal จะไปหาได้ไหนครับ จากคุณ : เหว่ยเซี่ยกัง - [ 30 ต.ค. 46 00:05:09 A:202.28.179.70 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 30 ในเวปของ journal นั้นมักจะมีบอก อย่างที่เอามาให้ดูในความเห็นที่ 15 ครับ จากคุณ : ม้าหงอย - [ 30 ต.ค. 46 12:46:57 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ความคิดเห็นที่ 29 ขอถามต่ออีกหน่อยน่ะครับ หากเราอยากทราบ Impact Factor ของแต่ละ Journal จะไปหาได้ไหนครับ จากคุณ : เหว่ยเซี่ยกัง - [ 30 ต.ค. 46 00:05:09 A:202.28.179.70 X:unknown ] http://www.eng.chula.ac.th/~chem/research/petro ลองเข้าไปดูนะครับ จะมี link ไปยังเว็บที่มีค่า IF ครับไม่ก็ค้นใน Google แล้วพิมพ์ Impact Factor ก็จะเจอ ถ้าไม่อยากยุ่งยากไปตามเว็บที่ผมให้ จากคุณ : ... - [ 30 ต.ค. 46 19:27:11 A:202.8.84.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 นับถือจัง ... ของผม ลองเล่นหนเดียว เลิกไปเลย ... ยุ่งพิลึก กว่าจะได้ผล กว่าจะเขียน (พิมพ์) กว่าจะ revise ฯลฯ เลยหาอย่างอื่นทำดีกว่า .. ทางสายวิชาการแท้ๆ ดูแล้ว ไม่รุ่ง :-D จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 31 ต.ค. 46 18:36:41 ]