ความคิดเห็นที่ 1 เห็นด้วยค่ะ บางครั้งถ้าเราลองสำรวจจิตใจของเรา เราจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่จะทำ แต่กลับยากเหลือเกินที่จะทำใจ คงเป็นเพราะเรายังเกิดการยึดติดอยู่ ทั้งๆ ที่เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่เราตัดสินใจให้อภัยไป...มันอยู่ที่ใจเราล้วนๆ เลยนะคะ เคยเหมือนกันที่เราโกรธอยู่แล้วเราตัดสินใจเลิกโกรธ เราจะรู้สึกว่าจิตใจมันโหวงๆ ชอบกล แล้วมันก็จะนิ่งๆ อยู่อย่างนั้นสักพัก แต่ในความนิ่งนั้น ต้องพยายามไม่ให้อะไรมากระทบอีก เหมือนลักษณะการทำใจ ถ้าหัดทำบ่อยๆ ก็จะทำให้เรานิ่งได้มากขึ้นเรื่อยจนไม่มีอะไรมากระทบอารมณ์เราได้ คิดว่าอยู่ที่ใจล้วนๆ จากคุณ : zeasky - [ 9 ธ.ค. 46 15:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ให้อภัยคนที่ทำผิดครั้งแล้วครั้งเล่าหรือค่ะไม่ยอมค่ะ ยากนะค่ะที่คิดจะให้อภัยใครสักคนที่เราไม่ชอบ จากคุณ : หยิ๋งแป๋ม - [ 9 ธ.ค. 46 15:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ************************************* หลักการของศาสนาคริสต์ เขาเน้น การให้อภัยนะ เขาให้เหตุผลว่า ไม่มีใคร ที่ไม่เคยทำความผิด เคยเจอแต่เรื่องเล็กๆ น้อย เลยต้องให้อภัย ก็เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว กลับคืนไม่ได้อีกแล้ว เลยต้องให้อภัย จะได้ไม่ทำให้ใจเป็นทุกข์ แต่ถ้าเจอเรื่องใหญ่ ๆ ไม่รู้ว่าจะให้อภัยไหม คงต้องหัดให้อภัยจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ไปก่อน อันจะเป็นกลไกไปสู่การอภัยในเรื่องที่ใหญ่ต่อไป *********************************** จากคุณ : .......................... (ninja2000) - [ 9 ธ.ค. 46 17:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเห็นด้วยครับ ถ้าสำนึกได้ เราควรให้โอกาสเค้าอีกครั้งน่า เผื่อเราอาจจะได้เพื่อน หรือ ใครสักคนคอยช่วยเรา จากคุณ : jibabaku - [ 9 ธ.ค. 46 19:29:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมไม่ค่อยจะโกรธใคร คิดว่าแต่ละคนที่ทำอะไรกับเรา ต่างมีเหตุผลส่วนตัวและน่าเห็นใจทั้งสิ้น อย่างนี้ ยังจำเป็นที่จะต้องสร้างกลไกในการอภัยหรือเปล่า ? จากคุณ : ช้างพลาย - [ 9 ธ.ค. 46 21:42:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณช้างพลายโชคดีจังครับ และถ้าพิเคราะห์ดูคงเป็นความเมตตาเป็นหลัก ใช่ไหมครับ ผมคิดว่าเป็นอุดมคติเลยนะครับ ถ้ามีหลักนี้แล้วอื่นๆ ก็เป็นเรื่องรอง เพราะถ้าเป็นไปด้วยความเมตตา ก็จะครอบคลุมทุกอย่าง ส่วนคุณนินจา ใช้วิธีการทำใจยอมรับสภาพเพราะเป็นสิ่งเล็กนัอย และป้องกันตัวเองจากความทุกข์ทางใจ คุณ zeasky ใข้วิธีคล้ายๆ หักด้ามพร้าด้วยเข่า ผมคิดว่าผู้จะทำอย่างนั้นได้ดีจะต้องเป็นผู้ฝึกตนพอสมควรนะครับ และคงไม่ให้อารมณ์สะสมนะครับ คือมันไม่ปรากฏที่หนึ่งแต่ไปปรากฏอีกที่หนึ่งกับคนอื่น อย่างที่เรียกว่าอารมณ์ค้างนะครับ ส่วนคูณ หยิ๋งแป๋ม ไม่บอกว่ามีแนวทางอย่างไร ไม่ให้อภํยกับคนที่ผิดบ่อยๆ ตรงนี้สำคัญครับ ลองสังเกตอารมณ์ตัวเองดู หากเป็นเรื่องความโกรธ เราจะรู้สึกผูกใจเจ็บ อาฆาต ลองสังเกตอารมณ์นั้นดูครับ มันร้อนรน บางทีมันมีอาการทางร่างกายเช่นปวดหัว หรือหน้ามืด (ผมเคยประสบกับตัวเอง) ว่าไปแล้วแบบนั้นมันเป็นพิษ ต่ออารมณ์ ต่อสุขภาพ ต้องหาทางระบายครับ คุณ jibabaku ให้อภัย ให้โอกาส และคาดหวังมิตรภาพ ต้องขออภัยทุกท่านที่ดูเหมือนผมวิพากษ์วิจารณ์แนวคิดของท่าน(อาจจะไม่ตรงกับที่ท่านคิดทั้งหมด) ผมเพียงแต่พยายามยกเอาแต่ละเทคนิคที่แต่ละท่านเคยชินอยู่ ขึ้นมาเผื่อจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆ แม้แต่กับผมด้วย ผมเข้าใจดีครับว่า การให้อภัยนั้น มันเกิดจากการผสมผสานกันหลายๆอย่างอาจจะไม่เพียงอารมณ์เดียว หรือเหตผลเดียว การฝึกตน การศึกษาธรรม ก็มีส่วน ในกรณีของผมนั้นผมประสบบ่อย เรื่องเดียวกันแท้ๆ บางคนโมโหโกรธา เป็นเรื่องเป็นราว แต่ผมกลับไม่ ก็เลยสงสัยว่าตัวเองผิดจากเขาอย่างไร และก็มาพิจารณาความคิดตัวเองพบว่าเมื่อเราเข้าใจสภาพเรื่องราวนั้นๆ ว่ามันเกี่ยวข้องกันอย่างไร มีเหตมีผลอย่างไร ทำไมคนหนึ่งๆถึงทำอย่างหนึ่งๆ เมื่อเข้าใจดีแล้ว ความเห็นอกเห็นใจอะไรต่างๆ ออกมาเป็นการให้อภัยอย่างหมดจดไม่มีอะไรค้างอยู่ในใจ จะว่าไปแล้วเทคนิคนี้มีมาแต่ดึกดำบรรพ์ ผมลองย้อนคิดดู พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้ ก็คือท่านรู้ท่านเข้าใจในความเป็นไปทุกสรรพสิ่ง อย่างแทงตลอดและกิเลสทั้งหลายมลายไปกับความรู้แจ้งนั้นหรือพูดอีกแบบ แบบภาษาธรรมหน่อยก็ว่า อวิชชาหมดไป ผมคิดว่าเทคนิคตรงนี้(ความรู้ ความเข้าใจตามสภาพจริง)สำคัญมาก ในทางอุดมคติมันอาจถอนรากเหง้าความไม่ดีทั้งปวงในสังคมของเราได้ ปัญหาทางปฏิบัติคือเราไม่อาจทำให้ทุกคน มีความรู้ ความเข้าใจตามจริงได้ทั้งหมด แต่อย่างไรก็ตามเราอาจนำเทคนิคนี้ไปช่วยแก้ปัญหาบางอย่างได้ โดยเฉพาะ น้องๆ หนูๆ ทีเริ่มเติบโตมาในสังคมหากยังไม่ได้รับความรู้ ความเข้าใจกระแสพิษภัยต่างๆ ทีแวดล้อมอยู่เป็นอย่างดีแล้ว ก็มีโอกาสสูงมาก ที่จะลื่นไหลไปกับกระแสนั้น และเป็นปัญหาสังคมต่อไป ขออภัยนะครับที่พูดมากไปหน่อย จากคุณ : superbat - [ วันรัฐธรรมนูญ 08:47:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอ่อ ให้อภัยได้แต่คนๆนั้น ต้องสำนึกผิดเป็น จากคุณ : Runar_run - [ 11 ธ.ค. 46 19:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คนเรานั้นต่างจิตต่างใจ ร้อยพ่อพันแม่ พื้นฐานสังคมก็แตกต่างกัน การให้อภัยก็เช่นกัน ต่างกรรมต่างเวลา ต่างสิ่งแวดล้อม ต้องมองให้เห็นชัด ๆ จึงจะบอกได้ว่าเป็นเยี่ยงใด การให้อภัยไม่เท่าการยอมรับผิด ถ้ารู้ผิดรับผิดก็จะเกิดการให้อภัยขึ้น แต่ถ้าไม่รู้ผิด การที่คุณให้อภัยเขา ถามหน่อยว่าเป็นการให้โอกาสเขาหรือเป็นการทำลายเขาทางอ้อม จากคุณ : billyk - [ 11 ธ.ค. 46 22:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การให้อภัยอันที่จริงมันเป็นกลไกลการป้องกันตัวเองทางความรู้สึกนะผมว่า และถ้าเราดูต่อไปอีกผู้ที่จะให้อภัยมักเป็นผู้ที่มีสถานะ เสมอกันหรือสูงกว่าอีกฝ่ายเป็นส่วนใหญ่ ในกรณีของผม ที่ว่า "เมื่อเข้าใจก็ให้อภัย" ขอยกตัวอย่างเมื่อครั้งเด็กๆ เรียนชั้นประถม ที่บ้านจะทำกับข้าวและใส่ตู้กับข้าวไว้แต่ปิดไม่สนิท แมวก็เลยขึ้นไปจัดการกับข้าวนั้น เป็นเรื่องเลยครับ ทุกคนในบ้านต่างโจทย์เจ้าแมวนั่นและทำโทษมันคิดว่าเจ้าแมวนั้นผิดที่มากินกับข้าวคน แต่ผมเป็นน้องสุดท้องผมกลับรู้สึกขัดใจพี่รู้สึกว่าเขาคิดไม่ถูกและไม่โกรธเจ้าแมวนั้นเลย เพราะผมคิดว่าเจ้าแมวนั่นหิว เมื่อตู้กับข้าวเปิดอยู่ มันก็ขึ้นไปได้ มันไม่รู้อย่างอื่นแต่หิวถ้าจะผิดควรจะเป็นคนที่รู้ว่ามีแมวที่อาจจะมากินกับข้าวคนแล้วไม่ป้องกันไว้ให้ดี การทำโทษแมวไม่ได้แก้ปัญหาแต่เพื่อโทสะมากกว่า ที่ผมว่า"เมื่อเข้าใจก็ให้อภัย" ก็คล้ายๆแบบนี้ละครับ จากคุณ : superbat - [ 12 ธ.ค. 46 12:59:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดูท่าคุณ ซูปเปอร์แบ็ท จริงจังกับเรื่องนี้ ซึ่งก็ดีครับ ผมก็เลยแวะมาแจมอีกที ที่จริงแล้ว การให้อภัย ยังน่าจะรวมถึงการพูดจาแนะนำในสิ่งที่ถูกต้อง ตลอดจนคิดถึงผู้อื่นรอบตัวที่อาจจะเดือดร้อนด้วย เช่น การกระทืบคนขายยาบ้าเป็นการช่วยเหลือสังคมแบบหนึ่งที่ผมก็ทำมาแล้ว ทำเสร็จต้องเอาอาหารไปส่งให้ลูกเมียเขาเพราะเขาไม่กล้ากลับบ้านหลายวัน การกระทืบแบบนี้เท่ากับเราเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์คนอื่นๆในชุมชนที่เขาเดือดร้อนเพราะคนขายยาบ้า มันขัดๆกันอยู่ระหว่างการให้อภัย กับการโปรดสัตย์มีเมตตาหรือเปล่าเนี่ย ? จากคุณ : ช้างพลาย - [ 14 ธ.ค. 46 23:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อืม จากคำสอนของหลวงพ่อชาอะ ทำให้นึกได้ว่าตัวเองให้อภัยกะคนอื่นบ่อยไป จนเป็นคนที่อะไรก็ได้ ใครจะทำอะไรก็เข้าใจไปหมดว่าเค้าทำเพราะอะไร เหมือนคนหัวอ่อนยังไงก็ไม่รู้ เบื่อที่เป็นแบบนั้นจัง จากคุณ : Out of reach - [ 15 ธ.ค. 46 11:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ค่อยจะโกรธใครค่ะ หากเข้าใจพื้นเพของเค้า ต่อให้ทำผิดครั้งแล้วครั้งเล่า ก็อภัยให้ได้ สักวัน...เค้าจะรู้เอง จากคุณ : ~amily~ - [ 15 ธ.ค. 46 23:47:14 ]