X2760966 ว่าด้วยเรื่องความว่าง (Space) ในอวกาศ [วิทยาศาสตร์-เทคโนโลยี]

ความคิดเห็นที่ 8

ก็อวกาศมันไม่ใช่ที่ว่างซ้ะแล้วนี่ครับ
หลังยุคควอนตั้มฟิสิกส์ เราก็พบอนุภาคอะไรต่ออะไรเคลื่อนที่อยู่ในอวกาศตลอดเวลา อย่างน้อยๆก็โฟตอนหล่ะครับ เราเห็นแสงจากดวงอาทิตย์ จากดาวอันไกลโพ้นก็เพราะโฟตอนจากดาวนั้นวิ่งผ่านอวกาศมาที่เรา แถมเดี๋ยวยังจะจัดเอาแรงโน้มถ่วงเป็นอนุภาค (Graviton) อีก มันส่งผลถึงกันทั่วเอกภพด้วย อวกาศเลยไม่ใช่ที่ว่างโดยสมบูรณ์ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือมันก็เป็นที่ว่าง(ตามองไม่เห็น)ที่กำลังได้รับการศึกษาอย่างต่อเนื่องแล้วก็ค้นพบอะไรมากมาย

คือถ้านักปรัชญาเต๋ามาถามนักฟิสิกส์ว่าถ้วยชาว่างเปล่าในมือเขามีอะไรในเขาก็บอกว่ามีอนุภาคสารพัด โฟตอน นิวตรอน อีเล็กตรอน โปรตรอน นิวตริโน ฯลฯ

ถามนักเคมีก็บอกว่า มี ก๊าซออกซิเจน ไนโตรเจน คาร์บอนไดออกไซด์ ฯลฯ

ถามนักชีววิทยา ก็ว่ามี สปอร์ไวรัส แบคทีเรีย สปอร์เชื้อรา ฯลฯ

วิทยาศาสตร์ก็อย่างนี้แหละครับ แต่ก็ใช่ว่ามันจะจืดชืดในเชิงปรัชญาหรอกน้ะครับ เมื่อเอาความเข้าใจของมนุษย์ที่มีต่อโลก อวกาศ เอกภพ ในปัจจุบัน มาตีความ มันก็กลับเข้าสู่อภิปรัชญาอีกด้านหนึ่ง เมื่อเราตีความจากคณิตศาสตร์ซึ่งเราถือว่าเป็นภาษาสากลของเอกภพมันมีเรื่องที่อยู่เหนือสำนึกพื้นฐานอีกเยอะเลย แต่ผมว่ามันเป็นเรื่องสนุกที่จะคิดตามและความยิ่งใหญ่ของมันทำให้เราละวางอัตตา ความเย่อหยิ่งทะนงของมนุษย์ หรือปรัชญาสังคมเชิงมนุษยนิยมไปได้เยอะทีเดียว เราคงหนีออกจากอุ้งหัตถ์พระยูไลไปไม่ได้หรอก

ถ้าคุณหมวยฯสนใจเรื่องวิทยาศาสตร์ในระดับลึกๆแต่อ่านไม่ยาก (ต้องคิดตามมากหน่อย) ลองหาหนังสือเรื่อง "ประวัติย่อของกาลเวลา" (A Brief history of time) ของ Stephen Hawking ที่คุณรอฮีม ปรามาท เป็นคนแปลมาอ่านสิครับ ตามด้วย "เอกภพ สรรพสิ่ง และมนุษยชาติ" ของผู้แปลท่านเดียวกันมาอ่านสิครับ ผมชอบสำนวนแปลที่เรียบง่ายเน้นความเข้าใจของคุณรอฮีมมากเลย ... อ่านจบแล้วแทบจะมองโลก และอวกาศเป็นอีกเรื่องหนึ่งไปเลยครับ

จากคุณ : Rott - น้องหมาอวกาศ - [ วันเนา (14) 03:03:35 A:172.17.7.24 X:164.115.100.80 ]