ความคิดเห็นที่ 1 ไม่เคยเห็นน่ะค่ะ แต่อยากรู้เรื่องเหมือนกัน จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ 15 ก.ค. 47 02:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเคยเห็นจากก้อนหิน เป็นละอองอณูเล็กๆสีขาวกระจายออกมารอบๆหินก้อนนั้น ด้วยตาเนื้อ ..... การมองให้เห็นออร่ามีสองวิธี คือใช้ตาใน ( ตาทิพย์ ) ดู กับใช้ตาเนื้อดู ซึ่งปกติแล้ว การใช้ตาเนื้อดูจะดูได้ยาก ลองทำสมาธิแบบเบาๆ แล้วกางฝ่ามือออก คว่ำลงบนฉากที่เป็นสีเข้ม หรือสีดำ จากนั้นฝึกลืมตามองแบบเบรอๆ คือมองผ่านๆที่หลังมือไปยังฉากที่เป็นสีดำ ไม่ต้องลืมตากว้างนัก ทำใจว่างๆ ฝึกไปเรื่อยๆ สักพักหนึ่ง จะเห็นแสงออร่ากระจายออกมาจากนิ้วมือทั้งห้า ..... เมื่อฝึกไปบ่อยๆ จะสามารถมองเห็นออร่าของคนทั่วไปในแสงปกติช่วงกลางวันได้ครับ ออ้! เกื่อบลืมบอกไปว่า ช่วงฝึกแรกๆ ฝึกในที่มืดครับ แสงออร่าจะกระจายออกมาเป็นสีขาวทุกห้านิ้วมือเลย ลองฝึกดูครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 15 ก.ค. 47 05:42:17 A:221.128.100.108 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อหลายปีก่อนเคยเห็นออร่าตนเองด้วยตาเนื้อค่ะ ตอนนั้นมีชั่ววินาทีที่ใจนิ่ง อาจจะนิ่งมาก ก้มหน้าอยู่ จึงเห็นออร่าแผ่ที่มือตัวเอง สีสันสดใส กับอีกทีนึง  เห็นออร่าพื้นฐานตัวเองว่าสีคราม  แต่คราวนี้ เห็นจากวิธีอื่นค่ะ (การเห็นครั้งดังกล่าวนี้ ดิฉันเองเพิ่งนึกออกว่าเป็นการเห็นอีกครั้งนึง นึกได้หลังจากตั้งกระทู้นี้ไปแล้วค่ะ และเป็นออร่าของชาติที่ผ่านมา)  ดิฉันยังไม่ทราบว่าออร่าพื้นฐานในปัจจุบันของตน ยังเป็นสีครามอยู่หรือไม่ เคยอ่านหนังสือ "โอมมณีปัทเมหุม" หรือ "ดวงตาที่สาม"  เป็นเรื่องของลามะทิเบตที่ใช้ดวงตาที่สามมองออร่า  ก็จะทราบนิสัยคน กมลสันดาน  อารมณ์ และเจตนาของคนนั้นๆ ค่ะ http://ourworld.compuserve.com/homepages/health_/seeau.htm เคยอ่านในเวปดังกล่าวแล้วน่าสนใจมาก  แต่ยังอ่านไม่จบเลยอ่ะ ขอบคุณที่แนะนำการฝึกนะคะ  คุณปาริสัชชาพูดเรื่องฝึกในความมืดคล้ายกับที่อ่านเจอในหนังสือ "สมาธิแบบธิเบต" เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 47 14:14:47 จากคุณ : ณฐมณฑ์ (ณฐมณฑ์) - [ 15 ก.ค. 47 13:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ยินดีครับคุณณฐมนฑ์ ดีใจที่มีผู้ที่ทำได้อย่างคุณ ...... พื้นฐานของออร่าสีคราม เป็นฐานของจักระที่ 6 ซึ่งโดยปกติจะหายากสำหรับปุถุชนทั่วไปซึ่งน่ายินดีนะครับ เพราะถ้าสูงขึ้นกว่านี้ จะเป็นออร่าสีม่วง ซึ่งเป็นออร่าที่ตั้งอยู่จักระที่7 ซึ่งผมเคยพบเฉพาะกับพระสุปปฏิปัญโณ ..... โดยส่วนใหญ่มักจะเริ่มจากมีออร่าพื้นฐานเป็นลำดับขึ้นมา ตั้งแต่สีแดง สีส้ม(แสด) สีเหลือง สีเขียว สีฟ้า สีคราม สีม่วง อย่างนี้ตามภูมิจิต ซึ่งนี่ก็เป็นอีกรูปแบบหนึ่งในการมองเห็นออร่าเทียบกับจักระ แต่มีอีกวิธีหนึ่งที่ตามแบบพุทธ ที่ฝึกให้เกิดทิพยจักขุญาณ แล้วจะมองไปที่สีของจิต โดยแบ่งเป็น 3 กลุ่มคือ ถ้าสีของจิตค่อนข้างไปทางขุ่นมัว หรือคล้ำ แสดงว่า จิตใจมีอกุศลประกอบ ต่อมาถ้ามีจิตสีค่อนข้างไปทางสีแดง แสดงว่าจิตใจกำลังร่าเริง หรือมุ่งมั่นกับสิ่งหนึ่งสิ่งใด ส่วนสีสุดท้ายถ้าจิตค่อนข้างเป็นสีขาว ภาวะนั้นเป็นจิตของผู้อยู่ในศีล ในธรรม หรืออยู่ในสวาวะจิตสงบ ส่วนถ้าสีของจิตเป็นสีขาว แล้วเหมือนเป็นแก้ว อย่างนี้เป็นจิตของผู้ทรงฌาน และสุดท้ายถ้าเหมือนแก้วที่มีประกาย ก็มักจะเป็นจิตของพระอริยบุคคล แต่โดยส่วนใหญ่ ผู้ที่มีทิพยจักขุญาณจริงๆ เค้าจะมองเห็นกายในได้เลยว่าเป็นอะไร ........................... ส่วนวิธีการของทิเบตที่ไปเก็บตัวในห้องมืด แล้วใช้เข็มเจาะตรงกลางหน้าผาก เพื่อให้เกิดตาที่สามนั้น ผมว่าเป็นวิธีทางออ้มนะครับ ........................................................... ส่วนการฝึกที่น่าสนใจ (ไม่เกี่ยวกับศาสนา) ก็คือ ผมลองไปฝึกเกี่ยวกับ "วิชาพลังกายทิพย์" ที่สถาบันพลังกายทิพย์เพื่อสุขภาพ ของคุณย่าเยาเรศ บุญนาค มา จริงๆจะไปพิสูจน์ (จับผิด) แต่ปรกฏว่ากลายเป็นของจริง ก็มีประโยชน์ต่อสุขภาพ คือรักษาโรคของตัวเอง และคนอื่นได้ ส่วนการเห็นออร่า ก็เป็นผลพลอยได้ครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 15 ก.ค. 47 18:02:38 A:221.128.100.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดิฉันสนใจเรื่องจักระเหมือนกันค่ะ เคยเรียนกับอาจารย์ชาวต่างชาติ (ผ่านมาหลายปีมากแล้ว) ต่อมาก็คล้ายบังเอิญเห็นออร่า (แต่ยังเรียนไม่สูงถึงขั้นฝึกมองออร่า) วันนี้ลองฝึกมองออร่าที่มือตนเองด้วยตาเนื้อ มองแผ่วๆค่ะ.... จะขอถามคุณปาริสัชชาว่า ออร่าที่คุณเห็นด้วยตาเนื้อนั้น มีลักษณะแผ่ออกมารอบกาย (เช่น รอบมือ) แบบคล้ายๆ ไอน้ำระเหยอ่อนๆ ใช่ไหม ถ้าใช่ วันนี้ดิฉันยังไม่เห็นสีสันของออร่าค่ะ เห็นแต่พลังงานแผ่ออกมา คล้ายไออ่อนๆ ขาวๆ (เกือบๆ จะเหมือนควัน) แผ่ต่อเนื่องออกมาเรื่อยๆ แต่ยังมองได้แต่ รัศมีส่วนที่ใกล้เนื้อค่ะ ส่วนออร่าสีครามที่เล่าให้ฟังนั้น คาดว่าคงมาจากการที่ มีนิสัยสนใจการฝึกจิต สนใจทำกรรมฐานมา หลายชาติอย่างต่อเนื่องกระมัง แต่ตอนนี้ยังสีครามอยู่รึเปล่าไม่ทราบเหมือนกัน แหะ แหะ คุณปาริสัชชาเคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องจิต ในทิเบตเหรอคะ แนะนำดิฉันบ้างสิคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 15 ก.ค. 47 23:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณณฐมณฑ์ครับ ....... คุณทำได้ง่ายเลยนะครับ คงเป็นบารมีเดิมมา ที่คุณบอกเหมือนไอน้ำหรือควันสีขาวๆนั้นใช่เลยครับ กับการเห็นครั้งแรกของผมก็คล้ายแบบนี้ คล้ายๆกับเรามองไปที่หน้ากระโปรงรถขณะที่จอดตากแดดร้อนๆ จะเป็นเปลวลอยขึ้นมา แต่ก็จะไม่เหมือนซะทีเดียวเลย แต่ต่อมาพอฝึกในขั้นสูงขั้น คือกำหนดสีไปตามฐานของจักระ ตั้งแต่ 7-1 และ 1-7 ทวนไปทวนมา แล้วลองใช้นิมิตของสีให้เป็นทรงกลมขนาดสักกำปั้น ค่อยๆเลื่อนอย่างต่อเนื่องช้าๆ โดยเริ่มจากสีม่วง กำหนดไว้ที่กลางกระหม่อม แล้วเคลื่อนนิมิตนี้ลงมาที่กลางหน้าผากแล้วเปลี่ยนเป็นสีคราม ลงไปเรื่อยๆอย่างนี้จนถึงสีแดงซึ่งเป็นจักระที่1 แล้วก็เคลื่อนกลับไปจนจบที่สีม่วงคือจักระที่7 ตามเดิม จากนั้นสิ่งที่อัศจรรย์ก็เกิดขึ้น คือมันเหมือนกับร่างกายของเราเป็นโพรง หรือเป็นท่อตรงกลางกระหม่อมลงไปเลย จากนั้นแสงสีในแต่ละจุดของจักระในร่างกายมันสว่างจ้าพุ่งออกมา กระจายทั้ง 7 จุดโดยรอบๆตัวห่างออกไปสักเมตรได้ครับ ซึ่งตรงนี้อาจารย์ไม่ได้สอน แต่ผมซนเองตามนิสัยเดิม จากนั้นมาเวลากำหนดจิตดึงพลังจากธรรมชาติ หรือแสงอาทิตย์ไปรักษาโรค ผมก็จะเห็น แต่ที่เห็นด้วยตาเนื้อจริงๆมีไม่กี่ครั้ง นอกนั้นจะเห็นจากตาในมากกว่า ................. ผมเคยไปกราบเรียนถามพระอาจารย์ของผมที่ท่านเป็นพระสายพระป่า ว่าผมฝึกแบบนี้จะขัดกับการเจริญกรรมฐานแบบเดิมของผมมั้ย ท่านก็ว่าไม่ขัดอะไรกันฝึกได้ ส่วนที่คุณณฐมณฑ์ถามว่า เคยอ่านหนังสือเรื่องจิตในทิเบตหรือ! ผมไม่เคยอ่านครับ คุณพ่อผมท่านเล่าให้ฟัง ท่านชอบอ่าน และก็เป็นนักเจริญกรรมฐานด้วยนะครับ ไว้ถ้าสนใจคุยเรื่องแปลกๆ หล่ะก็ผมยินดีจะคุยให้ฟังเป็นช่วงๆไปนะครับ .............. ( ผมว่าคุณณฐมณฑ์ก็มีประสบการณ์ดีๆไม่น้อยเลยนะครับเท่าที่ผมสำผัส ) จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 16 ก.ค. 47 01:29:00 A:221.128.100.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 สาธุ ค่ะ แล้วถ้าแสงในจิต (แสงสมาธิ ไม่ใช่แสงปัญญา) ของแดดเช้าที่สว่างเจิดจ้าจนแสบตาล่ะคะ หมายถึงอะไร คุณปาริสัชชา ลองอธิบายหน่อยสิคะ ....... ขอบคุณค่ะ : ) จากคุณ : แดดเช้า - [ 16 ก.ค. 47 08:02:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณพ่อของคุณปาริสัชชาชอบเรื่องทิเบตเหรอคะ ดีจังเลยที่คุณมีโอกาสดีๆ เช่นนั้นจากครอบครัว ดิฉันรู้สึกผูกพันเกี่ยวกับอภิญญาและธรรมะของทิเบตค่ะ อย่างไม่มีเหตุผลจะอธิบายได้ชัดเจน การทำสมาธิแบบตั้งใจจริงครั้งแรกของตน ก็มาจากการอ่านหนังสือธรรมะเกี่ยวกับทิเบต แล้วอยากปฏิบัติสมาธิไปเรื่อยๆ ตลอดชีวิตค่ะ เป็นแรงบันดาลใจที่แรงมากจากการอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ครั้งหนึ่งเคยเห็นตนเอง เคยเป็นหลวงจีน (ผู้ชายแน่ๆ) และมีกำลังภายใน (แบบที่เราคิดว่าหนังจีนเขาโม้เลยอ่ะ) ตอนนั้นกำลังฝ่าด่านทดสอบ ทำนองด่านอรหันต์ค่ะ แต่ไม่ทราบว่าเป็นวัดทิเบตหรือเปล่า คงจะใช่มั้งคะ การฝึกที่คุณบอกคือ กำหนดดวงแก้วสี โดยไล่จากจักระเจ็ดลงมา เรียงตามสีรุ้งใช่ไหมคะ แต่จักระหนึ่ง อาจารย์ท่านไม่ให้ใช้จิตไปกำหนด หรือเกี่ยวข้องอ่ะค่ะ ดิฉันคิดว่าควรเว้นจักระนี้ เคยไปในสถานที่ปฏิบัติธรรม หรือมีผู้ปฏิบัติธรรมขั้นสูง ดิฉันพบว่า ตนมีพลังงานไหลผ่านจักระเจ็ดอย่างชัดเจนค่ะ คุณปาริสัชชาคงเป็นเช่นนั้นด้วยกระมัง โดยทั่วไปแล้ว คุณปาริสัชชาทำกรรมฐานกองไหน พอบอกได้ไหมคะ คุณแดดเช้าคะ โบกไม้โบกมือทักทาย 1 ทีค่ะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 16 ก.ค. 47 15:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณปาริสัชชาคะ ดิฉันทำตัวเป็นนักเรียนที่ขยันในช่วงนี้ค่ะ (อยากจะขยันอย่างนี้ตลอดไปจัง) วันนี้ลองมองออร่าด้วยตาเนื้ออีกครั้ง เห็นไอขาวแผ่ออกมาในรัศมีเท่าๆ เดิม แต่เริ่มเห็นแสงรอบมือเจือสีสันเล็กน้อย กะว่าคืนนี้ หรือเร็วๆ นี้ จะฝึกกำหนดดวงแก้วตามจักระดูค่ะ มีคำถามเพิ่มนะคะ คุณปาริสัชชาเห็นออร่าของผู้คนตลอดเวลาไหม หรือเห็นเมื่อคุณกำหนดเห็นคะ รู้สึกว่าจะเป็นอย่างหลัง ใช่หรือเปล่าเอ่ย น้องแดดเช้าคนดีคะ พี่จะขออนุญาตหนู คุยเรื่องออร่าของหนูด้วยได้ไหม คืองี้ค่ะ เพิ่งนึกออกอีกแล้วว่าวันที่พี่เห็นออร่าพื้นฐานของพี่น่ะ พี่เห็นออร่าพื้นฐานของหนูด้วย สีอะไร เป็นสีของจักระไหน จะบอกได้เมื่อคุณน้องเต็มใจให้คุณพี่บอกเจ้าค่ะ เชื่อว่า บางทีสิ่งเหล่านี้ อาจจะนำมาซึ่งการต่อยอดความรู้ หรือนำพาปัญญาบางอย่างด้วย แต่ดิฉันเห็นออร่าของคุณแดดเช้าในกรณีพิเศษนะคะ ไม่ได้เห็นของใครได้ง่าย ยังไม่สามารถค่ะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 16 ก.ค. 47 19:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จุ๊ๆ พี่ณฐมณฑ์ แอบคุยกันเป็นการส่วนตัวดีกว่านะคะ เดี๋ยวคนอื่นจะแตกตื่น แหะ แหะ จากคุณ : แดดเช้า - [ 16 ก.ค. 47 19:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอทักทายคุณแดดเช้าก่อนนะครับคุณณฐมณฑ์ ...... คุณแดดเช้าครับ แสงสว่างในสมาธิจิตอย่างนั้น ถ้าไม่ได้ตั้งใจฝึกอาโลกสินปกติก็จะไม่ค่อยเกิดขึ้น แต่ถ้ามีแสงเกิดขึ้นในจิตอย่างนั้น จิตช่วงนั้นน่าจะอยู่ในระดับอุปจารสมาธิละเอียด ซึ่งในสมาธิระดับนี้ จะเป็นเหมือนประตู หรือช่องๆหนึ่งของผนังกำแพง ซึ่งความเป็นทิพย์มันจะเกิด แต่ถ้าเอาจิตไปสนใจแสงนี้ แสงนี้ก็จะหาย คือต้องรักษาคำภาวนาหรือรู้ลมหายใจเบาๆเอาไว้ มันเป็นธรรมชาติของจิตที่ช่วงนั้นคุณทำกิเลสหรือนิวรณ์ให้ระงับลงได้ จิตก็แสดงความเป็นทิพย์ออกมา ซึ่งนักปฏิบัติบางท่านก็จะบอกว่าไม่ให้สนใจ และให้ข้ามมันไปซึ่งส่วนดีก็คือ จิตจะข้ามเข้าไปสู่อัปปนาสมาธิเป็นลำดับไป ..... แต่ส่วนตัวผมแล้ว เวลาทำสมาธิปั๊บจิตพอเกิดแสง ถ้าน้อมจิตไปทางที่จะกำหนดรู้อะไร สิ่งนั้นก็จะปรากฎเป็นภาพอยู่ในแสง แต่จุดนี้ต้องระวังเรื่องอุปปาทาน เพราะว่าถ้ามีอุปปาทานเดิมเข้ามาปรุงนิดเดียว สิ่งที่รู้หรือภาพที่ปรากฏเห็น ก็จะไม่ตรงตามความเป็นจริง คือก่อนกำหนดรู้ต้องประคองใจเป็นกลางๆ ส่วนประเด็นแสงสว่างจนแสบตา อันนี้ผมก็แปลกใจเพราะสิ่งที่เกิด มันเกิดอยู่ที่จิต แต่ไปกระทบกับตาเนื้อได้งัย ตรงจุดนี้ผมเองเคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่ง ตอนนั้นผมระลึกถึงพระพุทธเจ้า ก็เป็นเหมือนแสงฉัพพรรณรังสีของพระองค์ท่าน แผ่ออกมาสว่างจ้าจนเหมือนกับแสบตา แต่ไม่ได้แสบตาจริงๆนะครับ คือความรู้สึกว่าสว่างจ้ามากเป็นพิเศษ สรุปว่า แสงที่เกิดขึ้นในจิต จะเป็นเครื่องหมายอย่างหนึ่งว่าจิตอยู่ในอุปจารสมาธิ มีความเป็นทิพย์ จะไปติดต่อสื่อสารกับสิ่งที่เป็นทิพย์ด้วยกัน หรือจะพิจารณาธรรมต่อในช่วงนี้ ก็จะเห็นผลง่าย เอาเป็นว่าพิมพ์มาสองชั่วโมงกว่าแล้ว ขาดตกบกพร่องยังไงก็เรียนเชิญแก้ไขเพิ่มเติมอีกทีนะครับ ..... ( ผมจำได้ว่าคุณแดดเช้าก็สำผัสพลังที่ตรงกลางฝ่ามือทั้งสองได้ใช่มั้ยครับ ) จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 16 ก.ค. 47 19:52:31 A:221.128.102.28 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ้าว! โพสไปแล้ว กลับมาดู ผ่าน 9 กับ10 เลย ..... ผมขออ่านก่อนนะครับ เดี๋ยวกลับมาพิมพ์ใหม่ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 16 ก.ค. 47 20:07:26 A:221.128.102.28 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 มีอีกประเด็นหนึ่ง ที่จะสนทนากับคุณปาริสัชชา อาจารย์ของแดดเช้าท่านไม่ให้ฝึกสมาธิแบบ อัปปนาสมาธิ เพราะเป็น มิจฉาสมาธิ ท่านให้ดำรงฌานให้เป็นอุปจารสมาธิเอาไว้ ส่วนอุปาทาน ...... ตราบใดที่ยังไม่ได้มรรคผล เราก็ยังไม่เห็นอุปาทานชัด ทุกคนมีอุปาทาน แต่ถ้าเห็นอุปาทานเมื่อไหร่ อุปาทานก็จะดับวับไป เมื่อนั้น เราก็เข้าถึงมรรคผล ท่านไม่ให้เพ่ง ท่านให้ดำรงสติอย่างเบาๆ และมองดูเท่าที่เป็นไป ไม่ให้ปรุง ไม่ให้แต่งเติม ที่แดดเช้าถามเรื่องแสงของจิต เพราะว่า ยักษ์บางคนไม่กล้าเข้าใกล้แดดเช้า แดดเช้าเลยถามว่า ทำไมไม่กล้าเข้าใกล้ ก็ตอบว่า กลัวแสง แสงแสบตา จึงรู้ว่า เป็นแสงของฤทธิ์ค่ะ แสดงว่า คุณปาริสัชชา เข้าใจตรงกับแดดเช้าเลย แหะ แหะ ไม่ได้ตั้งใจลองภูมินะคะ แต่อยากจะเปิดประเด็นพูดคุย เพราะเห็นว่า คุณปาริสัชชาค่อนข้างเข้าใจอะไรดีเหมือนกันในเรื่องเกี่ยวกับจิต ขอบคุณค่ะ ... และหวังว่า จะได้เข้ามาสนทนากันอีกนะคะ แดดเช้ามีเวรกรรมที่ต้องใช้อภิญญาในการช่วยเหลือคนก่อนจึงจะได้มรรคผล เพราะชาติก่อนเคยทำกรรมมหาชนเอาไว้ พาคนหลงผิดมาเยอะ ขอบคุณทุกท่านในกระทู้นี้นะคะ ได้ความรู้เยอะทีเดียว แต่ท่านอาจารย์บอกว่า ความรู้ที่เกิดจากการภาวนา (ลงมือทำ) เห็นแจ้งด้วยตนเอง จะดีกว่าความรู้ที่เกิดจากการใช้สมองคิด และใช้ความจำจากข้อมูล : ) ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมนะคะ จากคุณ : แดดเช้า - [ 16 ก.ค. 47 20:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณแดดเช้าเธอจุ๊ๆ ดิฉันไว้อ่ะค่ะ (เมื่อสักครู่คุยกับเธอนิดหน่อย) พบว่าแสงของเธอเป็นฉัพพรรณรังสีค่ะ ไม่กล้าพูดอะไรมาก เกรงใจคุณน้องเธออ่ะค่ะ กะว่าจะเอามาถามเป็นกรณีศึกษาซะหน่อย คุณน้องขา พี่ยิ่งไม่ค่อยเห็นของใครอยู่ด้วยนะ แล้วจะเอาอะไรมาถามล่ะเนี่ย งั้นถ้ามีอะไรคืบหน้าจะขอรบกวนถามคุณปาริสัชชาต่อนะคะ ขอบคุณสำหรับเวลาในการพิมพ์กับน้ำใจที่ให้มาค่ะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 16 ก.ค. 47 20:58:34 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น้องแดดเช้าคะ จากวิชาพลังจักรวาลนั้น พี่เรียนรู้มาว่าออร่าบางระดับจะเป็นเกราะป้องกันภัย จากจิตบางอย่างได้ด้วย คุยๆ ไป ไหงเราเข้าใจคนละอย่างละเนี่ย จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 16 ก.ค. 47 21:05:12 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โมทนากับคุณแดดเช้า เป็นอย่างยิ่งครับได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนความรู้กันอย่างนี้ ก็เป็นประโยชน์และสร้างกำลังใจมากขึ้นด้วยน่ะครับ ...... ถ้ามีโอกาสได้สนทนากันยาวๆก็จะดีทีเดียวครับคุณแดดเช้า คุณณฐมณฑ์ครับ ตอนนี้เห็นออร่ามีสีแล้วนะครับ จริงๆคุณมีบารมีเดิมมาก่อนแล้ว คล้ายๆกับคุณแดดเช้าที่มีบารมีเดิมมา ก็เลยทำอะไรได้ง่าย คุยเรื่องจักระก่อนนะครับ...เรื่องจักระที่ 1 เป็นสิ่งต้องห้าม ห้ามให้ใครมาใส่พลังไปที่จักระนี้ แต่ถ้ากำหนดสมาธิจิตอย่างนี้อาจารย์ท่านไม่ห้าม ส่วนถ้าคุณณฐมณฑ์ จะลองฝึกเดินจิตไปตามจักระ ผมว่าช้าๆก่อนดีมั้ยครับ เพราะว่าการฝึกตรงนี้มันมีโทษอยู่เหมือนกัน มีข้อห้ามบางอย่างอยู่... มีหลายเรื่องอยากจะสนทนากับคุณณฐมณฑ์ต่อ พอดีมีแขกมาเยี่ยมยามวิกาล ยังไงผมขอตัวแป๊บนึงนะครับ .... เดี๋ยวผมให้อีเมล์ไว้เผื่อมีอะไรแปลกๆที่จะสนทนากันด่วนๆนะครับ parisatcha@yahoo.com จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 17 ก.ค. 47 00:12:35 A:221.128.101.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 แวะมาทักทายหน่อยครับ ไม่ได้เข้ามาห้องนี้หลายวันเลยแอบมาคุยกันนี่เอง ไม่เคยเห็นออร่ากะเค้าเลยครับ แต่เคยเล่นถ่ายภาพเคอร์เลียน เป็นออร่าแบบสนามไฟฟ้าครับ สนุกดี หมู่นี้ไม่ค่อยได้คุยกับแดดเช้าเลย ฝึกพลังจิตอยู่เหรอ อิอิ เพิ่งรู้ว่า น้องฌฐมณฑ์มีออร่าสีสวยๆด้วย ทำไงอ่ะ และยินดีที่ได้พบคุณปาริสัชชาอีกนะครับ จำได้ว่าเคยเห็นที่ห้องสมุดบ่อยๆ (นานแล้ว) ได้ความรู้ใหม่ๆเพิ่มเติม ไม่ทราบว่าจักระที่ว่านี่เป็นแบบเดียวกับจักระที่ใช้กับหินบำบัดหรือเปล่าครับ หรือคนละแบบกันครับ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 47 01:01:12 จากคุณ : อริสโตเติล - [ 17 ก.ค. 47 01:00:13 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณปาริสัชชาคะ ดิฉันใช้จักระบางจักระหมุนจักระอื่นๆ (ยกเว้น 1) เป็นบางครั้งบางคราวอยู่แล้วค่ะ หมุนเป็นปรกติ และ... เมื่อหมุนก็จะมีคลื่นจักรวาลเดินที่จักระนั้นๆ ตามที่กำหนดหมุน แต่อาจารย์ดิฉันห้ามไม่ให้กำหนด หรือเกี่ยวข้องกับจักระ 1 ค่ะ เพราะอาจเกิดอะไรผิดพลาดได้ แล้วจะไปคุยต่อทางเมล์นะคะ จะคุยเรื่องกรรมฐานด้วยค่ะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 17 ก.ค. 47 01:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พี่อริสโตเติลขา จักระพื้นฐานนั้นเหมือนกันหมดค่ะ แบบที่ใช้หินบำบัดก็ด้วย ยังคิดว่าหนังจีนกำลังภายในก็ถ่ายพลังผ่านจักระนี่แหละ จริงหรือเปล่าคะผู้รู้ หากจะกรุณาแถลงไข จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 17 ก.ค. 47 01:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กลับมาแล้วครับ ..... ดึกๆอย่างนี้สงบดี สวัสดีครับคุณอริสโตเติล นักวิทยาศาสตร์ของหว้ากอ ตอนปี 42 ผมวนๆเวียนๆไปห้องสมุด มา 2-3 ปีมานี้ห่างหน่อยครับ คุณอริสโตเติลคงสบายดีนะครับ วิธีการถ่ายภาพเกอร์เลี่ยนน่าสนใจนะครับ น่าจะเป็นประโยชน์เพื่อให้เห็นเป็นรูปธรรมของพลังงานได้ จริงๆเป็นที่น่าเสียดายว่า คนไทยเราเอง หรือชาวตะวันออกให้ความสนใจกับสิ่งที่เป็นปรากฏการณ์เหล่านี้น้อย และถูกมองว่าเป็นไสยศาสตร์ สิ่งลี้ลับ หรือเป็นสิ่งงมงาย ตรงกันข้ามกับฝรั่งที่เขามีสถาบันค้นคว้าอย่างจริงจัง จนพิสูจน์ได้ว่านี่คือวิทยาศาสตร์ แค่นี้ยังไม่พอเค้ายังสามารถสร้างเครื่องมือออกมาตรวจวัดพลังออร่า อีกทั้งยังสามารถนำเข้าไปสู่กระบวนการของการแพทย์ทางเลือก ในการตรวจเช็คและบำบัดโรคได้อีกด้วย ซึ่งผมก็กำลังศึกษาอยู่ตั้งแต่ปีที่แล้ว ซึ่งเครื่องนี้มีชื่อว่า Quantum Holistic Bodycheck โดยในหลักการก็คือ การส่งคลื่นความถี่ผ่านเข้าไปในร่างกายเรา ซึ่งแน่นอนว่ามันก็จะสัมพันธ์กับจักระด้วย จากนั้นค่าที่สะท้อนกลับมา จะสามารถบอกได้ถึงโรคที่เป็นอยู่ว่ามีโรคอะไรบ้าง จากนั้นในการบำบัดก็คือ เครื่องนี้ก็จะส่งคลื่นความถี่ออกไปกระตุ้นจุดบกพร่อง ที่ทำให้เกิดโรคได้ ร่างกายก็จะปรับสมดุลย์ขี้นมาเองและขจัดโรคที่เป็นอยู่ให้หายได้ในที่สุด .... ซึ่งเป็นหลักการเดียวกับการใช้วิชาพลังกายทิพย์ หรือพลังจักรวาลรักษา แต่ฝรั่งเค้าฉลาดตรงที่ว่า สร้างเครื่องนี้ให้เห็นเป็นรูปธรรม ดูเป็นวิทยาศาสตร์เท่านั้นเอง แล้วนำมาจำหน่ายในราคาเหยียบล้านบาท ซึ่งถ้าพวกเราสามารถเรียนรู้วิชาเหล่านี้ และฝึกฝนได้ด้วยตัวเองก็จะประหยัดและมีประโยชน์กว่าเยอะนะครับ แหม เจอคุณอรสโตเติล เลยต้องคุยแบบวิศวกรหน่อยนะครับ อย่าพึ่งรำคาญซะก่อน จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 17 ก.ค. 47 05:42:54 A:221.128.100.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนนี้ขอคุยกับคุณณฐมณฑ์ต่อนะครับ .... ติดไว้หลายข้อแล้ว ก่อนอื่นก็ต้องยินดีกับการเห็นออร่าของคุณ ซึ่งอันที่จริงก็คล้ายกับที่ผมเห็นมาก ส่วนการเห็นออร่าของคนโดยปกติผมจะไม่เห็นหรอกครับ แต่บางโอกาสเท่านั้นที่มองเห็น ส่วนใหญ่จะเป็นพระสุปฏิปัญโณ จะเห็นสีม่วงปนสีทองล้อมรอบตัวท่าน แต่ที่ศรีษะจะชัดกว่า ... ต่อมาอีกครั้งก็มีตอนไปรักษาคุณแม่ผมเอง ซึ่งท่านเป็นหลายโรคมาก ครั้งนั้นผมส่งพลังออกไปเต็มที่ ก็เห็นสีม่วงพุ่งออกไป แต่ออร่าของคุณแม่กลับเป็นสีขาวๆ ส่วนการกำหนดให้เห็นออร่าด้วยจิต ก็ทำเป็นครั้งเป็นคราว และผมก็ทำไม่ได้ทุกครั้ง แต่ถ้าเป็นพลังจากหิน อัญมณี วัตถุมงคล พระเครื่อง หรือสถานที่ อย่างนี้สำผัสได้ชัดกว่า แต่ไม่เห็นเป็นแสงสีนะครับ เป็นพลังงานที่มากระทบในใจ จนรู้สึกเหมือนเป็นรูปธรรมที่จับต้องได้ ปกติแล้วเราจะใช้สีม่วงเป็นเกราะป้องกันภัย เวลาไปในที่ๆอาจจะมีพลังด้านลบ หรือพลังแฝง ก็จะกำหนดจิตไว้ที่กลางกระหม่อมตรงจักระ 7 แต่พอฝึกไปบ่อยๆ พอจิตจับไปที่จักระไหน สีของจักระนั้นก็จะปรากฏ แต่กระนั้นก็ยังพลาดอยู่เหมือนกันครับ เมื่อปลายปีที่แล้วเอง ถ้าเล่าแล้วคงยาว ไว้ผมจะเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไป ซึ่งเรื่องนี้ก็พิสดารมากเหมือนกันครับ เช้าแล้วพอดี คุณณฐมณฑ์ ผมว่าเป็นสิ่งดีๆนะครับ อะไรที่ได้สนทนากัน มันก็มีส่วนกระตุ้นให้ตัวผมเอง และผู้ที่ได้อ่านรู้สึกมีกำลังใจในการฝึกฝนมากขึ้น และจิตใจก็รู้สึกสงบและอบอุ่นด้วยนะครับ ไว้ค่อยมาต่อนะครับ เช้าแล้วต้องออกไปชาร์จจักระก่อนแปดโมงเช้า ........... ต้องขอตัวก่อนนะครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 17 ก.ค. 47 07:16:02 A:221.128.100.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณค่ะคุณปาริสัชชา ดิฉันเคยได้ยินเรื่องกล้องถ่ายรังสีออร่าเมื่อราวสิบปีก่อน เพื่อนดิฉันเคยไปถ่ายมา แต่ดิฉันยังไม่เคยถ่ายภาพค่ะ สนใจเรื่องนี้มานาน แต่ก็เก็บไว้ดวงใจมานานเช่นกัน จนเมื่อไม่กี่เดือนนี้ ทราบด้วยตนเองว่าจะมีโอกาสได้เห็นออร่าอย่างชัดเจน หากฝึกปรือโดยมีอิทธิบาทสี่ ผนวกกับดิฉันเกิดกำลังใจจากการที่เคยเห็นตนเป็นโยคีเมื่อก่อนพุทธกาลค่ะ เคยบำเพ็ญตบะ ฝึกวิชาโยคีขั้นสูง จึงคาดว่าตอนนั้น คงเคยใช้วิชาโยคีเปิดจักระด้วยตนเองไปแล้ว กับเคยเป็นพราหมณ์ เป็นหลวงจีนที่ฝึกจิตอย่างมากในอีกบางชาติ สรุปว่าบำเพ็ญตบะ เพียรฝึกจิตมาหลายชาติมากๆ อย่างต่อเนื่อง มีอาจารย์ที่สำเร็จด้านมโนมยิทธิท่านบอกว่า ดิฉันเพียรฝึกวิชาทางจิตขั้นสูง(หลายอย่าง)มาห้าร้อยชาติแล้ว (จึงเพียงแต่ก้าวหน้าในวิชานั้นๆ) ดิฉันรู้ตัวว่าตนเพิ่งพบพระศาสนาในพระสมณโคดมไม่กี่ชาตินี้เอง ปัจจุบันคิดฝึกตนในทักษะบางอย่างให้ชัดเจนขึ้น โดยมีเหตุผลว่าวิชาทั้งหลาย ทักษะบางอย่างที่ตนฝึก และรื้อฟื้นนั้น จะเอื้อต่อปัญญาในทางโลกและต่อการที่จะปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานต่อไป วิถีของดิฉันเป็นเช่นนี้ เป็นวิถึเฉพาะตน แต่การฝึกลมปราณเกี่ยวกับจักระเองนั้นอันตรายมาก ดิฉันทราบค่ะ แต่เชื่อว่าคุณปาริสัชชาจะแนะนำดิฉันได้มาก หากคุณจะกรุณานะคะ อยากเรียนผู้อ่านทุกท่านว่า การที่ดิฉันเห็นเกี่ยวกับตนว่าบำเพ็ญเพียรมาหลายชาตินัก แต่ยังต้องมาเป็นปุถุชนอย่างนี้ และของเดิมที่ฝึกสำเร็จมาก็เหมือนว่าลืมหมด คล้ายว่าต้องตั้งต้นใหม่ อีกยังไม่ใช่วิชาที่ดับทุกข์ แสดงว่า ณ เวลานั้นๆ ชาตินั้นๆ ฝึกจิตสำเร็จขั้นสูงมามากเพียงใด แต่ไม่ได้พบพระศาสนาอันเป็นเลิศแห่งโลกทั้งปวง ก็เสมือนว่าตนยังอยู่ในความมืดมนนัก ยิ่งทำให้เห็นว่าธรรมะที่พระสมนโคดมสอนนั้นมีค่าเป็นเลิศเพียงใด เป็นวิชาล้ำค่าที่ดิฉันอยากได้พบมากี่แสนชาติแล้ว และบัดนี้พระธรรมของพระพุทธองค์มีให้ศึกษาปฏิบัติอย่างชัดเจน พระองค์ทรงชี้ทางไว้ชัด ณ เบื้องหน้าแล้ว ไม่ต้องงมเข็มในมหาสมุทรแสวงดังที่ตนเคยมะงุมมะงาหราแสวงหามากี่หมื่น กี่แสนชาติแล้ว ดิฉันบอกตนว่า เมื่อตนเกิดในแดนพระศาสนา แต่หากยังไม่ปฏิบัติ ก็คล้ายว่าตนยังไม่พบพระศาสนาของพระพุทธองค์ ดังนั้น ชาตินี้ ดิฉันจะไม่ปล่อยไปอย่างไร้ค่าค่ะ หากข้อเขียนนี้ของดิฉันจะมีประโยชน์แก่ผู้อ่านท่านใดแม้เพียงแต่สักเล็กน้อย ดิฉันจะดีใจมากนะคะ (ขอบคุณคุณไบเบิ้ลที่ให้กำลังใจมาค่ะ) (ดิฉันจะขอเขียนไปคุยโดยตรงกับคุณปาริสัชชาทางอีเมล์นะคะ) จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 17 ก.ค. 47 15:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ฟังคุณณฐมณฑ์พูดในประโยคที่ว่า " ดิฉันบอกตนว่า เมื่อตนเกิดในแดนพระศาสนา แต่หากยังไม่ปฏิบัติ ก็คล้ายว่าตนยังไม่พบพระศาสนาของพระพุทธองค์ ดังนั้น ชาตินี้ ดิฉันจะไม่ปล่อยไปอย่างไร้ค่าค่ะ" หลายท่านคงรู้สึกสะดุ้งใจเหมือนกันกับผมนะครับ โมทนากับเจตนาอันประเสริฐอย่างนี้ด้วยครับ และหวังว่าความรู้สึกของคนคนหนึ่งที่ถ่ายทอดออกมาอย่างนี้ เมื่อได้สำผัสแล้ว คงจะช่วยเสริมสร้างกำลังใจให้กันมิใช่น้อยครับ .... สาธุ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 17 ก.ค. 47 22:20:13 A:221.128.102.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 แวะมาคุยต่อครับ สมัยก่อนชอบเรื่องลึกลับครับ ตอนเด็กๆก็อ่านไปหมดทั้งเรื่องทางวิทยาศาสตร์ ไปจนถึงเรื่องพลังจิต อภิญญา ภาพถ่ายเคอร์เลียนนี่ได้ความรู้มาจากเพื่อนสมัย ม.4 เค้าทำสนามไฟฟ้าแรงดันสูงนับหมื่นโวลต์ได้ แต่กระแสต่ำๆดูดไม่ตายครับ แค่เจ็บนิดๆหรือสะดุ้งๆ พอเอาอะไรมือไปวางบนแผ่นกระจกที่มีสนามไฟฟ้าในที่มืดจะพบแสงเรืองๆออกมา เป็นปรากฏการณ์ ที่มีการถ่ายพลังงานจากระดับสูงไปสู่ระดับต่ำทำให้อากาศรอบๆมือบริเวณใกล้เคียงถูกกระตุ้นและปล่อยรังสีออกมาในรูปของแสง เป็นสีน้ำเงินซีดๆ แต่ถ้าใช้ฟิล์มสีถ่ายจะเห็นสีออกแดงๆด้วย เข้าใจว่าอยู่ในย่านอินฟราเรดตาเลยมองไม่เห็นแต่ฟิล์มจับได้ เพื่อนเคยทดลองเอาใบไม้มาตัดเร็วๆบนฟิล์มแล้วถ่าย จะพบร่องรอยคล้ายแสงเรืองจางๆแวบนึงของส่วนที่ตัดไปครับ ตอนแรก คิดว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ แต่ตอนหลังผมพิสูจน์ได้ว่ามันคือร่องรอยของไอน้ำจากใบไม้ ที่ทำให้เกิดภาวะเช่นนั้นครู่หนึ่ง เพราะ ไอน้ำจะนำไฟฟ้าได้อ่อนๆภายใต้สนามไฟฟ้าแรงดันสูง ถ้าลองนิ้วมือไปไว้ใกล้ๆกับแผ่นกระจกที่เย็นๆ จะพบว่ามีไอน้ำสีขาวๆ พุ่งจากมือไปเกาะบนกระจกครับ หน้าหนาวจะเห็นชัด ซึ่งตรงนี้ก็สอดคล้องกับรูปร่างของแสงเรืองที่ปรากฏบนฟิล์มด้วย เป็นข้อมูลที่น่าสนใจทีเดียว เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติดีๆนี่เองครับ ไม่ใช่เกิดจากวิญญาณของสิ่งนั้น แต่อย่างใด อย่างไรก็ตามออร่าที่เห็นด้วยจิตหรือภาวะพิเศษนี่ผมคิดว่าคงเป็นอีกแบบนึงครับ ส่วนจะสัมพันธ์กันแค่ไหนนั้น ต้องให้คนที่มีพลังจิตและเป็นนักวิทยาศาสตร์มาทดลองเปรียบเทียบดูครับ ส่วนเครื่อง Quantum Holistic Bodycheck อันนี้ผมม่ายรู้จักครับ อิอิ รู้จักแต่พวก MRI ที่ใช้แสกนร่างกายด้วยคอมพิวเตอร์ พอดีผมเป็นนักฟิสิกส์ที่ไม่ชอบควอนตัมซะด้วยสิครับ 555 คุยวิชาการมากไป น้องณฐมณฑ์คงปวดหัว อิอิ ช่วงนี้ผมก็กำลัง สนใจพวกพลังหินบำบัดอยู่เหมือนกันครับ จากคุณ : อริสโตเติล - [ 17 ก.ค. 47 23:43:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีอีกครั้งครับ คุณอริสโตเติล ..... ออ้! เรื่องการทำภาพเกอร์เลี่ยนเป็นมาหยั่งงี้เอง ผมเคยอ่านหนังสือสักเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วได้มั้ง เห็นฝรั่งเค้าทำ แถมยังถ่ายภาพพลังจิตของยูริ เกลเลอร์ ที่เป็นแสงพุ่งจากนิ้วมือไปยังช้อนที่เค้างออีก ไม่ทราบเหมือนกันรึป่าว..... ส่วนเครื่องถ่ายภาพออร่านั้นท่านอาจารย์ของผมท่านว่า ของจริงมีที่เดียวที่องค์การ NASA เค้าใช้ ส่วนที่เห็นกันอยู่เกลื่อนนั้น ท่านว่าเป็นเทคโนโลยีของญี่ปุ่นไปทำจำลองมาอีกที ซึ่งต่อให้ถ่ายสถานที่เดียวกันซ้ำกันกี่ครัง ภาพก็ออกมาไม่เหมือนกัน .... อันนี้ผมไม่เคยลองไปถ่ายเหมือนกันครับ แต่ว่าการเห็นออร่านั้นทำได้ แต่ถ้าใช้ตาเนื้อจะเห็นยากกว่า ต้องมีการฝึกการมอง ฝึกกล้ามเนื้อตา ซึ่งก็มีวิธีการฝึก แต่ผมไม่ได้ฝึกแบบนี้ คือฝึกตามแบบของผมเองอ่ะครับ ส่วนพลังจากหินบำบัดนั้น เป็นของจริงครับ พอดีผมไปฝึกวิชาพลังกายทิพย์เพื่อสุขภาพมา แล้วต้องใช้หินช่วยด้วย และก็มีการใช้หินนี่แหละ เป็นตัวชาร์จพลังกลับมาที่ตัวเรา ลองง่ายๆนะครับ ให้หา ไวท์ควอต มากำไว้ที่มือขวา ส่วนมือซ้ายกำ อาเมทิสต์ ..... กำไว้แปล็บเดียว จะเหมือนมีไฟฟ้าวิ่งผ่านตัวเรา คุณอริสโตเติลลองดูครับ แต่ที่สำคัญต้องไปหาหินของแท้นะครับ ที่มีวางขายกันเกร่อทุกวันนี้ หาของแท้ยาก และถ้าเจอของแท้ก็ต้องดูพลังของแต่ละก้อนก็ไม่เหมือนกันอีก ของผมเองมีครบทุกจักระ ไปได้มาตามแหล่งภูเขาในประเทศบ้าง ต่างประเทศบ้าง ส่วนใหญ่หินที่มีพลังมากๆ จะมาจากประเทศที่มีภูเขาซึ่งมีการรับแสงอาทิตย์มากกว่าประเทศอื่น .... อีกทีก็มีที่คุณจุฑามาศ ที่เขียนหนังสือเกี่ยวกับหินบำบัด ผมเคยไปคุยกับเธอมา ก็ใช้ได้ครับ ส่วนอาจารย์หมออัคนี นวรัตน์ นี่ก็น่าไปคุยครับ ความรู้เรื่องหินท่านมีมากเหลือเกิน และท่านก็ดูสมถะมากครับ รับรักษาและบำบัดด้วยหินฟรีด้วย ท่านเคยเป็นอาจารย์สอนที่คณะสัตวแพทย์จุฬาฯ ยังไงลองดูครับเผื่อว่าผมพอมีอะไรจะช่วยได้ก็ยินดีครับ .... เช้าพอดี อย่างงี้แหละครับ ผมพักผ่อนวันนึงสองสามชั่วโมงก็พอครับ ใช้สมาธิช่วยในการพักผ่อน จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 18 ก.ค. 47 05:34:43 A:221.128.102.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณปาริสัชชาสุดยอดมากค่ะที่หลับวันละ 2-3 ชั่วโมง ทำไงอ่ะคะ อยากทำได้มั่งค่ะ เมื่อคืนลองมองออร่าต่ออีกนิดหน่อยค่ะ ก็เลยมีคำถามต่อ.... คือเมื่อคืนมองสิ่งรอบตัวค่ะ ทำไมดิฉันเห็นไออ่อนๆ แผ่ออกมาจากเก้าอี้ด้วยล่ะคะ ดิฉันตาฝาดหรือว่า เป็นอาตมันของเก้าอี้ (หากอาตมันจะมีอยู่ในทุกสรรพสิ่ง) แล้วก็ดูออร่าคุณแมวเหมียวด้วย เห็นรังสีสีแดงแผ่ออกมาราวหนึ่งคืบ คือไอขาวๆ น่ะ ดิฉันเห็นกว้างขึ้น และปรากฏแสงสีที่ชัดจากวันก่อนบ้าง แต่ไม่ได้มองมากค่ะ กะจะมาถามคุณปาริสัชชาก่อน ธรรมดาออร่าของสัตว์มักมีสีแดงใช่ไหม ตอนนี้ก้มดูแขนตัวเอง ยังเห็นออร่าประมาณสีน้ำเงินหรือครามอยู่ เห็นความกว้างของรังสีไม่มาก และเห็นไม่ชัดพอจะแยกสีได้ชัดเจนค่ะ ดิฉันทบทวนปรากฏการณ์แล้วได้ข้อสังเกตว่า สีออร่าพื้นฐานของบุคคลนั้นสอดคล้องกับระดับโลกีย์ญาณที่ติดมาจากอดีตชาติของบุคคลนั้นๆ ที่เคยฝึกปรือตัวเองมาซ้ำๆ ด้วย (เป็นแสงสีแห่งอุปนิสัยเบื้องลึก และความสามารถบางอย่าง) นี่มาจากสถิติที่เก็บจากตัวอย่างบุคคลสองคนน่ะ น้อยไปใช่ไหม แต่อาจจะเป็นแนวสำหรับการพิสูจน์เป็นทฤษฏีต่อไปก็ได้นะคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 18 ก.ค. 47 14:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมทึ่งคุณณฐมณฑ์จริงๆครับ คุณแค่ฟังเพียงแป๊บเดียวก็สามารถไปทำได้ขนาดนี้ ผมว่าเรื่องการเห็นออร่านั้นคุณไปไกลกว่าผมแล้วหล่ะครับ อันนี้ขอคารวะจริงๆ เพราะผมเองยังใช้ตาเนื้อเห็นอย่างชัดเจนและต่อเนื่องได้ทุกวันแบบนี้ไม่ได้เลย ส่วนที่คุณบอกว่าเห็นสิ่งรอบๆตัวเป็นไอออ่นๆกระจายออกมา ตลอดจนแมวเหมียวของคุณ ที่แผ่ออร่าสีแดงออกมา อันนี้ผมขอตอบไปตามที่รู้มาแล้วหล่ะครับว่า ปกติออร่าพื้นฐานที่แสดงออกมานั้นจะบ่งบอกถึงระดับของภูมิจิตของผู้นั้น ก็ไล่ขึ้นไปตั้งแต่สีแดง สีส้ม สีเหลือง สีเขียว สีฟ้า สีคราม สีม่วง สีม่วงเจิดจ้าปนสีทอง แต่มีอีกสีเรียกว่า สีเงินยวง สีนี้เทียบในระดับใดผมไม่ทราบ แต่เคยเห็นสองครั้ง ตอนที่ขอบารมีพระท่าน เป็นแสงเงินยวงวิ่งลงมาที่กลางกระหม่อมตรงจักระที่ 7 ของผม .......... เรื่องสีออร่าที่ผมเข้าใจน่าจะเป็นแบบนี้นะครับ เพราะผมเองก็เห็นด้วยตาเนื้อไม่กี่ครั้งเอง ต่างจากคุณณฐมณฑ์ เล่นก้าวหน้าไปทุกวันอย่างนี้ผมก็อายแย่เลยหน่ะซิครับ ก็เลยต้องบอกว่าสิ่งไหนถ้าผมไม่เห็นได้เอง ก็จะขอบอกว่าได้ยินมาหรือรู้มาอย่างนั้นนะครับ เพราะยืนยันไม่ได้เพียงแค่รู้มา ต้องพิสูจน์ก่อนถึงจะยืนยัน คือปกติผมจะใช้วิธีดั่งเดิมของผม คืออยากรู้อะไรก็กำหนดเห็นแสงในจิตก่อน แล้วเปลียนเป็นภาพนิมิตอีกที แต่จริงๆก็ใช้ไม่บ่อยครับ เหตุนั้นต้องเป็นเหตุสำคัญจริงๆภาพนิมิตถึงจะตรง แต่จู่จะไปให้ทายโน้นทายนี่ อันนี้ผิดบ่อยครับ แต่ถ้ากำหนดถามไปที่พระในเรื่องทางธรรม ท่านก็จะตอบให้ หรือถ้าจะถามไปที่พรหมที่ท่านเป็นเพื่อนของผมซึ่งเป็นเรื่องทางโลกที่ไม่ไร้สาระนัก ท่านก็ตอบให้ ....... มันเป็นอย่างนี้ครับ แต่ที่พูดมาทั้งหมดไม่ใช่มาอวดตัวเองนะครับ ความดีของผมมันยังห่างไกลมากกับหลายๆท่านมากๆ หรือแม้แต่คุณณฐมณฑ์เอง ก็ยังไปไกลกว่าผมมาก อันนี้ผมกลับดีใจครับ และไม่เคยจะมองว่าเราจะเหนือใคร ใครจะเหนือเรา หรือเราจะเสมอใคร อันนี้ไม่มีในใจผมเลยด้วยสัตย์จริง ................ ส่วนเรื่องการนอนวันนึงสองสามชั่งโมง อันนี้ผมใช้วิธีเข้าสมาธิลึก เอาจิตไปพักในอัปปนาสมาธิ ( แบบที่คุณแดดเช้าเธอว่าเป็นมิจฉาสมาธินั่นแหละ....แซวเล่นครับ) พอจิตอยู่ในระดับนั้น ครู่เดียวก็ถอนออกมา สดชื่นกว่านอนหลับซะอีก แต่ก็ไม่ทุกวันหรอกนะครับ แล้วแต่โอกาส คือตอนนี้ผมรู้สึกเบาๆ ไม่เคร่งเครียดอะไร ศีลที่เมื่อก่อนต้องระวังรักษา ตอนนี้ก็เฉยๆ เป็นไปเอง ................ อ้าว! พูดไปพูดมา มาเรื่องปฏิบัติอีก จริงๆเข้ามาที่ห้องลึกลับนี่ ว่าจะคุยแต่เรื่องลึกลับ ไม่อยากคุยเรื่องศาสนา ........ วกกลับมาสรุปได้ว่า ที่คุณณฐมณฑ์เห็นออร่าของบุคคล สัตว์ หรือวัตถุ น่าจะเป็นตัวสะท้อนบอกถึงระดับภูมิจิตเดิม หรือบารมีเดิมที่สั่งสมมา ตามที่คุณเข้าใจ ส่วนตัวอย่างที่มีสองตัวอย่าง จะว่าน้อยไป เดี๋ยวผมจะพยายามช่วยอีกแรงเท่าที่กำลังผมจะช่วยได้ครับ ( คือตอนนี้คุณแม่ผมป่วยหนักอยู่ ผมส่งพลังไปช่วยประคองท่านเอาไว้ แต่ไม่ใช่ว่าจะฝืนกฏของกรรมได้นะครับ เพียงแต่ให้ท่านสงบ ) กำลังอาจแผ่วไปบ้าง แต่เดี๋ยวคงต้องเร่งตัวเองหน่อย ไม่งั้นเจอคำถามคุณณฐมณฑ์ แล้วอึ่งไปเลย และผมก็ไม่ชอบตอบตามตำราด้วย ชอบพิสูจน์ก่อนเหมือนกันครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 18 ก.ค. 47 19:28:14 A:221.128.103.52 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดิฉันจะสามารถช่วยอะไรเกี่ยวกับคุณแม่ของคุณปาริสัชชาได้ไหมคะ ดิฉันทำสมาธิทุกวันในช่วงนี้ค่ะ ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่คิดว่าทำไปเรื่อยๆ ดีกว่าหยุดทำอ่ะค่ะ ดิฉันจะทำอะไรให้คุณได้บ้างไหมคะ คือมีใจอยากทำอะไรตอบแทนคำแนะนำของคุณบ้างค่ะ แต่ไม่แน่ใจคุณภาพตัวเองนัก ที่ดิฉันเห็นออร่าด้วยตาเนื้อน่ะ ดิฉันไม่แน่ใจว่าตาฝาดหรือเปล่าด้วยนะคะ อย่าเพิ่งทึ่งดิฉันสิคะ ดิฉันละอายใจ... ที่ดิฉันขยันในช่วงนี้ก็เพราะ ในนิมิตรหนึ่ง ดิฉันเห็นว่าตัวเองจะเห็นออร่าผู้คนได้ชัดในอนาคต (หากกำหนดเห็น) แต่คงไม่ใช่ตาเนื้ออย่างนี้มั้งคะ แสงในนิมิตรนั้นเจิดจ้าชัดเจนสว่างไสวไปป็นเมตรค่ะ และไม่ได้เห็นเพียงแสงสีพื้นฐาน หากจะเห็นแสงสีชั่วคราวที่ประกอบด้วย ก็เป็นนิมิตรที่ดีต่อกำลังใจค่ะ แต่ต้องคุมใจตัวเองดีๆ ให้ประคองอารมณ์กับความคิดไว้ให้สงบในระดับหนึ่ง ไม่งั้นจะทำจริงไม่ได้ ดิฉันรู้สึกเหมือนว่า การมองออร่าในวัน สองวันนี้ดิฉันใช้ตาที่สามร่วมมองน่ะคะ คือมีอาการล้าๆ ที่อุณาโลมหรือกลางหน้าผากบางครั้ง คุณปาริสัชชาเก่งกว่าดิฉันค่ะที่ละความถือตนว่าใครดีกว่า ด้อยกว่า หรือเสมอกันได้ นี่ไงดิฉันกำลังบอกว่าคุณเก่งกว่า! แม้ว่า ดิฉันไม่ริษยาใครมาตั้งแต่อายุสิบกว่าๆ แล้ว และมีใจยินดีกับผู้อื่นเสมอๆ ในสิ่งที่เขาได้ดี แต่ดิฉันมักฉุนบ่อยๆ เวลาที่มีคนประเมินดิฉันต่ำกว่าความเป็นจริงในเรื่องทั่วๆ ไปนะคะ เช่น ดิฉันชอบคิดว่าตนไม่ได้เข้าใจอะไรยากขนาดที่เขาคิด ทำไมต้องมาอธิบายเยิ่นเย้อ ซ้ำไปซ้ำมา เป็นต้น รู้ตัวว่าน่าหมั่นไส้ค่ะ แต่จะปิดบังผู้อื่นอย่างไร เราก็รู้ว่าใจเรารู้สึกอย่างไร ใช่ไหมคะ อย่างนี้ดิฉันก็เห็นกิเลสตัวเองบ่อยๆ ว่ายังมีอัตตาอยู่มาก ยังลดไม่ค่อยลง ต้องอาศัยวิปัสสนาญาณกำจัดไปเรื่อยๆ ค่ะ ธรรมข้อนั้น ที่คุณปาริสัชชาทำได้ เป็นข้อที่ทำได้ยากสำหรับคนทั่วไปค่ะ วันนี้มั่นใจแล้วว่าตนเคยเป็นนักบวชทิเบต เคยภาวนา "โอม มณีปัทเม ฮุม" มีตะเกียงน้ำมันอยู่เบื้องหน้า จิตบอกว่าภาวนาด้วยอารมณ์ขัน จนวันนี้ได้อ่านหนังสือเรื่อง "ชัมบาลา" ไปนิดหน่อย เข้าใจคำว่า "อารมณ์ขัน"ในการภาวนาแล้วค่ะ หมายถึง ปฏิบัติอย่างแผ่วเบา... ดิฉันเมื่อเป็นหลวงจีนคนนั้นภาวนาอย่างแผ่วเบา และเบิกบาน อารมณ์นั้นคืออารมณ์กรรมฐานที่เคยปฏิบัติในอดีตชาติ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 18 ก.ค. 47 21:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผมต้องขอขอบคุณล่วงหน้าครับ กับเจตนาดีที่จะร่วมส่งกำลังใจไปช่วยคุณแม่ของผม ผมจะนำไปเรียนท่าน ให้ท่านได้ดีใจ และน้อมจิตมารับพลังอีกทางหนึ่ง (คุณแม่ผมพอที่จะรับพลังได้เช่นกัน แม้ท่านไม่นั่งสมาธิ แต่ท่านชอบสวดมนต์ทุกวัน สวดทีก็ร่วมชั่วโมง จบบทหนึ่งก็ดึงลูกประคำไปลูกหนึ่ง จนครบเท่าอายุท่าน และไม่เคยขาดแม้แต่วันเดียว ท่านเป็นคนตรงมากในเรื่องนี้มากครับ ) เรื่องของจิตเป็นเรื่องที่ละเอียด หากมีความรู้สึกที่เกิดขึ้นในจิตโดยเฉพาะในจิตแรก มักจะเป็นของจริง แต่ถ้าลังเลเมื่อไหร่ก็จะถูกปรุงด้วยสมองไปทันที ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยหล่ะครับว่าที่คุณเห็นได้ เป็นของจริงแน่นอน เพราะมีหลายอย่างที่ยันตรงกันกับที่ผมเห็นเหมือนกันนะครับ แหละผมก็มั่นใจว่าบุคคลที่มีความสนใจเรื่องราวที่เกี่ยวกับจิต อภิญญาแบบนี้ มักจะต้องมีบารมีเดิมมาทางนี้ด้วยแน่นอน พูดถึงเทคนิคที่สำคัญที่เรียกว่า การเดินลมปราณ ก็คือการอยู่ในที่ๆมีอากาศถ่ายเทดี ไม่มีฝุ่นละอองสกปรก แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆช้าๆ ให้รู้สึกว่ากระแสลมวิ่งลงไปถึงช่องท้อง หายใจเข้าท้องป่อง ต่อจากนั้นก็ค่อยๆเป่าลมออกทางปากช้าๆ ท้องแฟ๊บ ทำสามครั้งทั้งก่อนและหลังการทำสมาธิแบบกำหนดจักระ และการทำสมาธิแบบกำหนดจักระครั้งหนึ่งๆก็ไม่ควรทำเกิน 20 นาที มันจะร้อน เพราะมีพลังไหลเข้ามากเกินไป หากยังรู้สึกร้อนอยู่ ก็เดินลมปราณระบายออกไปทางปาก อย่างนี้ก็จะเย็นลง .... การทำสมาธิแบบเพ่งจักระจะร้อน ซึ่งแตกต่างจากการทำอานาปานสติ จะเย็น และพลังนี้ถ้าทำในขณะมีแสงอาทิตย์ จะรับพลังได้มากเป็นพิเศษ ข้อควรระวังอันหนึ่งก็คือ หากใช้พลังจักระส่งออกมา ไม่ควรทำในตอนกลางคืนที่ไม่มีแสง หรืออยู่ใต้แสงจากหลอดไฟ(ฟลูออเรสเซนท์) ผู้ที่ปฎิบัติทางจิตได้ดี จะมีพรหมวิหารสี่เป็นหลักประจำใจ และที่สำคัญคือความออ่นน้อม หรือการมีจิตออ่นโยน และการให้อภัย จะทำให้การพัฒนาทางจิตเป็นไปอย่างรวดเร็วและมั่นคง ผมเองก็ใช่ว่าดีมาจากไหน เมื่อก่อนผมเองก็มีมานะทิฐิมิใช่น้อยเจริญสมาธิเกิดฌาน เกิดญาณ ก็รู้สึกว่าตนเองดีกว่าคนอื่น แต่โชคดีว่าครั้งหนึ่งจิตกำลังสบายๆ เหมือนเป็นธรรมผุดขึ้นมาสอนมาเตือน ก็ได้สติ ..... คำภาวนาว่า " โอม มณีปัทเม ฮุม " ทีสถาบันวิชาพลังกายทิพย์เพื่อสุขภาพ ท่านใช้เหมือนกันครับ ท่านบอกว่า คำนี้เป็นคำศักดิ์สิทธิ์ จำได้คำว่า " โอม " เหมือนเป็นต้นกำเนิดของสรรพสัตว์ ท่านว่าอย่างนั้นนะครับ ........... เช้าอีกแล้ว งั้นขอให้คุณณฐมณฑ์ และผู้ที่เข้ามาอ่านทุกท่าน พึงมีสุขภาพกายและใจที่แข็งแรง สำเร็จในสิ่งที่หวังและตั้งใจที่จะทำทุกอย่างครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 19 ก.ค. 47 06:39:48 A:221.128.100.67 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาคุยด้วยคน เมื่อเช้าเห็นแสงออร่าของตัวเองด้วยแหละ เห็นด้วยตาทิพย์ ไม่ใช่ตาเนื้อค่ะ เมื่อก่อนเคยเห็นด้วยตาเนื้อเทียบเอากับผนังขาวๆ ถึงรู้ว่า พี่ณฐมณฑ์เห็นตรงทุกอย่าง แหะ แหะ ถูกแซวเรื่องมิจฉาสมาธิเลยเรา ที่ท่านบอกว่า เป็นมิจฉาสมาธิเพราะว่า อัปปนาสมาธิเป็นช่วงที่สติอ่อนมากๆ แล้วโมหะจะเข้ามาในจิตเราในขณะที่กำลังเจริญสมาธินี้อยู่ ทำให้ไม่สามารถเห็นทุกข์ เห็นสภาวะธรรมได้ พี่ณฐมณฑ์คะ เรื่องของกิเลส ท่านบอกว่า ไม่ให้ลด ไม่ให้ละ แต่ให้มองดูให้เห็น แล้วกิเลสจะค่อยๆ จางลง อาจจะจางลงด้วยอำนาจฌาน ก็ให้รู้ ให้เห็น แต่ถ้าเห็นทุกข์ชัด อุปาทานก็จะหายวับไป กิเลสก็จะดับลง แต่ที่จริงยังมีอยู่ เพียงแต่ว่า ไม่สามารถเกาะในจิตเราได้เหมือนเมื่อที่เรายังไม่เห็นตัวอุปาทาน (ตัวยึด) อย่าพยายามคิดว่า จะไม่ยึด ยิ่งคิดว่าจะไม่ยึด ยิ่งยึดโดยไม่รู้ตัว ... ลองพิจารณาดูนะคะ ขออภัยนะคะ แดดเช้าถนัดคุยเรื่องการปฏิบัติมากกว่าอะค่ะ ถ้านอกประเด็นไปก็ขอขมาด้วย เผื่อทุกท่านที่เข้ามาอ่านจะได้ประโยชน์จากตรงนี้ไม่มากก็น้อย : ) จากคุณ : แดดเช้า - [ 19 ก.ค. 47 08:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คุณปาริสัชชาคะ ดิฉันเดินลมปราณผ่านจักระบ้าง แต่ไม่ทุกวัน และหมุนจักระบ้าง แต่ไม่ทุกวันเช่นกัน แต่ไม่ทราบเลยนะเนี่ยว่าทำให้ร้อน มีแต่เผลอใช้ตาที่สามตรงอุณาโลมนั่นแหละที่ทำให้ตึงบ้าง ปวดบ้าง แต่ตอนนี้ได้ทราบวิธีแก้ไขแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำ วันนี้ดิฉันเห็นออร่าเท่าๆ เมื่อวานค่ะ คงจะได้เท่านี้แหละเรา แต่เห็นในนิมิตรว่าจะเห็นชัดจากการเดินปราณอะไรสักอย่างในกรรมฐาน เอาไว้โอกาสต่อไป จะขอรบกวนให้คุณช่วยแนะนำอีกนะคะ If you please...... ช่วงนี้ ดิฉันคิดว่าตนควรจะฝึกทรงฌาณให้ดีกว่านี้ก่อนกระมัง แล้วจะถามคุณทางเมล์ต่อไป หวังว่าคุณจะกรุณานะคะ ส่วนเรื่องคุณแม่คุณปาริสัชชานั้น ดิฉันยินดียิ่งที่จะส่งกำลังใจไปทางคุณแม่คุณปาริสัชชาอีกแรงนะคะ คุณน้องแดดเช้าเจ้าขา อย่าหลงแสงสีจนลืมบ้านนานะคะ อิๆ ประเด็นที่พี่คุยเรื่องจะจัดการกิเลสตัวเองในต้นๆ กระทู้อ่ะ หมายถึง พี่จะทำสมาธิแบบวิปัสสนากรรมฐานให้เกิดวิปัสสนาญาณขึ้นเรื่อยๆ ต่อไปอ่ะค่ะ แหมๆ กำกวมเป็นโดนเลยนะเนี่ย.. เอิ๊ก พี่เองเข้าใจดีว่าการเห็นทุกข์ด้วยสมอง กับการเห็นทุกข์ด้วยหัวใจน่ะต่างกัน เมื่อรู้เท่าทันตน เกิดสติ ก็จะถ่องแท้ต่อความจริง พี่คงไล่ปราบจราจลแห่งกิเลสไม่ได้หรอกค่ะ เพราะการไล่ปราบก็จะเป็นการวิ่งเข้าสู่ลูกโซ่กิเลสตัวใหม่อีกชุดหนึ่ง พี่หมายถึงการพิจารณาจนหัวใจเข้าถึงและถ่องแท้เกิดเป็นวิปัสสนาญาณตามธรรมชาติน่ะค่ะ ทว่า... พี่ณฐมณฑ์คนซื่อมือใหม่ ก็ทำสมาธิแบบอัปปนาสมาธินะคะ แต่เมื่อเรากำหนดถาม หรือพิจารณาไตรลักษณ์; อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ระดับสมาธิจะลงมาที่อุปจารสมาธิโดยอัตโนมัติ (ไม่สูงกว่าฌาณหนึ่ง) เป็นธรรมชาติของสมาธิค่ะ เพราะอัปปนาสมาธินั้น เป็นสมาธิที่เข้าสู่ความนิ่งๆๆๆ ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อคิด ก็จะไม่นิ่งเท่าเดิมแล้ว มันก็จะเป็นการเคลื่อนระดับสมาธิตามธรรมชาติ ดังนั้น ทุกคนที่กำหนดถามในกรรมฐาน หรือพิจารณาไตรลักษณ์ ก็จะทำในช่วงของอุปจารสมาธิ ถึงฌาณหนึ่งทั้งนั้น ฌาณที่สูงกว่านั้น ผู้ปฏิบัติจะใช้การคิด การนึกไม่ได้อ่ะค่ะ เพราะเมื่อนึกก็จะไม่นิ่งเท่าระดับเดิม เมื่อไม่นิ่ง ระดับสมาธิก็เคลื่อนลงมาเอง เป็นธรรมชาติ และธรรมดา... จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 19 ก.ค. 47 13:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แหะ แหะ ......... ไม่ได้เข้าอัปปนาสมาธินานแล้วค่ะ สองวันก่อน เพิ่งเข้าจตุรฌานได้ เลยเลื่อนขึ้นเลื่อนลงที่ฌาน 4 สนุกดีเหมือนกัน อิอิ ตัวแข็งเป็นหินเลย เป็นหินยักษ์กลางโลก มีลมหายใจเข้าออกด้วย แข็งเป้งเลยแหละ ตอนนี้ เป็นหินเบาๆ แล้ว ไม่หนักเหมือนครั้งแรกๆ ที่เป็นภูเขาหิน ลองเล่นดูบ้างดิ พี่ณฐมณฑ์ .......... จากคุณ : แดดเช้ากำลังติดฌาน (แดดเช้า) - [ 19 ก.ค. 47 14:48:53 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณน้องขา...   อาการที่รู้สึกว่าร่างกายขยายใหญ่นั่นเป็นปิติแบบเดียวกับที่พี่เป็นค่ะ  แต่ส่วนใหญ่พี่จะไม่ค่อยรู้สึกในขั้นปิตินะคะ อาจจะผ่านไปเร็วและละเอียดจนไม่รู้สึกก็ได้ จากประสบการณ์อันน้อยนิดนะคะ วิธีเข้าฌาน 1-4 แล้วค่อยมากำหนดถามในอุปจารสมาธินั้น เชื่อว่าจะชัดและจริงกว่าเริ่มถามในอุปจารสมาธิค่ะ แต่พบว่าในวันที่มีพรหมวิหารชัดเจนและบริสุทธิ์จะสัมฤทธิ์ผลดีมากกว่าวันที่พรหมวิหารคลุมเครือ พี่ก็ฝึกไปเรื่อยๆ อ่ะค่ะ  แต่ละวันดีไม่เท่ากัน  ก็รู้ว่าดีไม่เท่ากัน  แถมบางช่วงติดสุขในฌานด้วยซ้ำ  ครูบอกว่าต้องปรับปรุงตัว... จากประสบการณ์ในบางครั้ง หากเลยฌาณ ๔ ไปสู่อรูปฌานนั้น น่าจะเป็นภาวะชิมลางนิพพานเหมือนกันนะคะ  แต่บางวันพี่ก็ไปไม่ถึงไหนเลย  พี่รู้ตัวว่าต้องฝึกอีกเยอะมากค่ะ พี่คิดว่า สมาธิเป็นการปรับสมดุลย์ให้สมองซีกขวาทำงาน หลังจากที่ส่วนใหญ่คนเรามักใช้สมองซีกซ้ายขบคิดกันเป็นปรกติประจำ สมองซีกขวาเป็นสมองด้านการหยั่งรู้ หรือญาณทัศนะ มีลักษณะรับคลื่นพลังงานจักรวาล และส่งพลังงานได้ ผู้ได้ญาณนั้น น่าจะมาจากการพัฒนาสมองส่วนนี้กระมัง วันนี้พี่ลองกำหนดอ่านใจคุณแม่เรื่องหินสีที่คุณแม่อยากได้  พี่ลืมตาในขณะกำหนดถามจิต  ก็ผุดรายละเอียดขึ้นมามากกว่าเมื่อก่อนพอสมควร  อาจจะเป็นกำลังสมาธิที่ฝึกบ่อยขึ้นกระมังคะ แต่ต้องระวังตัวเองด้วย  ไม่อยากเป็นคนที่หลงๆ  เพ้อเจ้อๆ อย่างที่ตนเคยไม่ชอบคนอื่นเพ้อๆ มาก่อน   พี่ต้องตรวจสอบตัวเองทุกวันว่าอารมณ์ไหน  จริงๆ แล้วคิดอะไร รู้สึกอย่างไรกับสิ่งนั้นๆ ในแต่ละวันของตน แต่ยืนยันกับทุกคนได้ว่าทุกอย่างเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติทั้งสิ้นค่ะ  เมื่อฝึกแล้ว tune คลื่นจักรวาลได้  การรับรู้ต่อสรรพสิ่งก็ชัดเจน และงดงามขึ้น พี่ฝึกเลื่อนฌาณขึ้นลงทุกวันเป็นการบ้านค่ะ  บางวันก็ง่ายดายนัก  บางวันเท่าไรก็เข็นไม่ขึ้น  ก็ค่อยๆ ทำไป  เข็นไม่ขึ้นก็ปล่อยมัน  พักแล้วโปร่งใจก็ฝึกได้  ทุกอย่างมันแสดงสภาวะอนิจจังของมันในทุกสรรพสิ่ง ดิฉันก็หัดๆ ไว้เผื่อว่าจะมีโอกาสตายในฌานกะเขาบ้าง  (เข้าฌานทันก่อนสิ้นใจ) จะได้ไม่ไปอบายภูมิอ่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 47 14:23:34 จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 19 ก.ค. 47 20:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 34 พี่ณฐมณฑ์ขา เหตุไฉนจึงติดต่อพี่ไม่ได้เลยล่ะคะ (ส่วนตัวนิดนึง) แหม... หนูแต่ชวนคุยเรื่องฌาน พี่สาวของหนูก็สาธยายซะไกลเชียว วันก่อน เข้าสมาธิไปดูพรหม เห็นแสงฉัพพรรณรังสี ของพรหมด้วยแหละ ท้าวมหาพรหมเป็นสีน้ำเงิน ดูขลังเชียว พอเข้าสมาธิได้แล้วติดฌาน แดดเช้าก็เกิด "มานะ" ฟูขึ้นมาเลย จิตแรงมาก กระทบคนอื่นไปหมด ท่านอาจารย์บอกให้ฝึกอุเบกขามากขึ้น จะได้ไม่กระทบใคร รู้สึกว่าจิตแข็งๆ ยังไงไม่รู้ สติอ่อนไปนิด คงต้องทำสติที่กายให้มั่นๆ ไว้จะเข้ามาคุยเรื่องแสงออร่ากันต่อนะคะ ประเด็นเกี่ยวกับหินที่มีพลังบำบัด ก็น่าจะหยิบยกมาคุยเหมือนกัน แต่ไว้ก่อน โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : แดดเช้า - [ 20 ก.ค. 47 08:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ดิฉันยังส่งกำลังใจไปให้คุณแม่คุณปาริสัชชาทุกวันนะคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 20 ก.ค. 47 14:26:21 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ผมต้องขอขอบคุณในน้ำใจของคุณณฐมณฑ์ เป็นอย่างสูงครับ เมื่อคืนตอนดึกคุณแม่ผมท่านทานข้าวได้มากขึ้นครับ และดูว่าจะสดชื่นขึ้นมากว่าเดิมด้วยครับ วันจันทร์นี้คุณหมอนัดไปดูผลอีกทีครับ .............. ( ขออภัยท่านผู้อ่านท่านอื่นด้วยนะครับ พูดส่วนตัวไปหน่อย ) จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 21 ก.ค. 47 03:13:32 A:221.128.101.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 ดีใจกับคุณปาริสัชชาค่ะ ที่คุณแม่คุณดูสดชื่นขึ้น เมื่อคืนมีปรากฏการณ์เกี่ยวกับการเห็นออร่าเพิ่มเติมค่ะ คือดิฉันหัดทำกรรมฐานแบบลืมตาในห้องที่มีแสงสลัว พอทำกรรมฐานแบบลืมตาไปได้ในระดับอุปจารสมาธิกระมัง ก็พบสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อน ดิฉันเห็นฉัพพรรณรังสีของตนชัดขึ้นมาก เห็นด้วยตาเนื้อมั้งคะ แหะ แหะ แยกไม่เป็นค่ะว่าเห็นด้วยตาใด เห็นรังสีรัศมีราว 1 เมตร มีหลากแสงสีกว่าเดิม คือเห็นแสงสีเหลือง สีม่วง สีชมพูปะปนเล็กน้อย โดยเฉพาะช่วงข้างคอและไหล่ เห็นสีเลืองค่ะ แต่ทั้งหมดนี้ เป็นแสงแผ่วๆ จางๆ เห็นไม่ชัดเท่าในนิมิตรนะคะ และแน่ใจว่าการเห็นในแสงสลัวดังกล่าว เป็นการเห็นรังสีที่ไม่ละเอียดนัก เชื่อว่าโดยออร่าจริงๆ แล้ว จะมีรายละเอียดกว่านั้น และแสงชัดกว่านั้น ทำให้นึกถึงหนังสือ "สมาธิแบบทิเบต"เล่มนั้นค่ะ ส่วนหนึ่งเขียนบอกไว้ว่า การฝึกหัดดูรังสีตนเอง ควรเริ่มจากการมองในห้องที่สงบ มีแสงสลัว ดิฉันลืมบทความนี้ไปค่ะ เริ่มมองครั้งแรกก็ในแสงกลางวันเลย พอเห็นแสงออร่าชัดขึ้นในแสงสลัว ก็นึกขึ้นมาได้ถึงหนังสือ เห็นว่าปลายรังสี มีเหลือบๆ คล้ายส่วนหนึ่งของสีรุ้งด้วยค่ะ หากคุณปาริสัชชามีเวลา ขอรบกวนคุณปาริสัชชาช่วยตรวจสอบ ด้วยการมองออร่าในแสงสลัวแบบลืมตาจะได้ไหมคะ ดิฉันอยากแน่ใจว่าที่ตนเห็นนั้น เป็นการเห็นออร่าจริงๆ และจะได้ฝึกต่อไปค่ะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 21 ก.ค. 47 10:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เนื่องจากตัวผมเองที่ได้เล่าถึงประสบการณ์ทางจิต อันได้เกิดจากการฝึกสมาธิจิตตามแนวทางพุทธ และได้ฝึกวิชาพิเศษคือ วิชาพลังกายทิพย์ เพื่อสุขภาพ เพิ่มเติมขึ้นมา และได้เล่าปรากฏการณ์ในการเห็นออร่าไปเป็นบางส่วน ซึ่งเป็นทางผ่านที่ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะฝึกให้เห็นโดยตรง แต่บังเอิญมีหลายท่านทั้งคุณแดดเช้าและโดยเฉพาะคุณณฐมณฑ์ ที่ทำแล้วก้าวหน้าไปกว่าผมมากจนเกินกว่าที่ผมจะตอบตามประสบการณ์ได้ จึงต้องขออนุญาตคัดลอกข้อมูลบางส่วนที่มาจากตำราที่ผมไปค้นมาได้ เอามาลงไว้เพื่อพิจารณาแทนนะครับ ...... จากหนังสือ ตาทิพย์ ( How to see and read the Aura )....เมื่อเริ่มเห็นรัศมีกายของผู้อื่น นั่นหมายความว่าเราได้มองผ่านรัศมีกายของตัวเอง เช่นถ้าปกติออร่าของตัวเราเป็นสีเหลือง ส่วนออร่าของบุคคลอื่นเป็นสีฟ้าหรือน้ำเงิน ขณะนั้นภาพที่มองเห็นจะเป็นสีเขียว เหตุเพราะว่า สีเหลืองกับสีฟ้า เมื่อผสมกันแล้วมันจะเป็นสีเขียว รัศมีร่างกายมีการเปลี่ยนแปลงบ่อยๆ สีที่อยู่ใกล้ชิดผิวหนังของร่างกายจะแผ่ออกมาประมาณ 1-2 ฟุต อาจมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย ภายในวันเดียวกัน อารมภ์และการกระทำที่รุนแรง ทางกายหรือทางใจ อาจมีผลเปลี่ยนแปลงต่อสีและความสว่างของรัศมีกายได้ แต่อย่างไรก็ตาม สีพื้นฐานประจำกายของแต่ละบุคคล จะไม่เปลี่ยนแปลง ตามปกติธรรมดาการเห็นสีแรกหรือหลายสีที่ปรากฏขึ้น มักจะเป็นสีเทาหรือสีฟ้าออ่น แต่ถ้าฝึกต่อไปเรื่อยๆก็จะเห็นสีได้ชัดเจนตามความเป็นจริง กลับมาที่วิธีช่วยในการฝึกให้เห็นออร่า .... ให้นอนหงายลงบนสนามหญ้าที่เปิดโล่งในช่วงที่ท้องฟ้าไม่มีเมฆหมอก ทอดสายตามองไปที่ต้นไม้ ที่อยู่ไกลออกไป โดยมองกวาดจากโคนต้นไปจนถึงยอดไม้ เพ่งดูเส้นของยอดไม้ที่ตัดกับท้องฟ้าสีคราม อย่าเกร็งหรือฝืนในการเพ่งมอง พยายามรับเอาภาพท้องฟ้าเข้ามาไว้ให้มากที่สุด ปล่อยตัวตามสบายผ่อนคลายโดยไม่มีจุดหมาย เหมือนฝันกลางวันโดยมองไปที่ว่างเปล่า เมื่อปฏิบัติเช่นนี้ จะรับสัมผัสว่ามีเมฆหมอกหรือภาพลางๆ ปรากฏอยู่บนเส้นตัดบนยอดไม้กับท้องฟ้าสีคราม สังเกตุดูว่ามันจะมีลักษณะเป็น สีใสออ่นๆ ออ่นกว่าท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไป มันเป็นขอบรอบนอกของต้นไม้กับท้องฟ้าด้านหลัง ปรากฏการณ์ตามธรรมชาตินี้จะเห็นได้ชัดเจนขึ้น ในฤดูร้อน นี่เป็นส่วนหนึ่งของรัศมีต้นไม้ การฝึกในที่มืดจะทำได้ง่ายกว่า เพราะแสงที่ละเอียดออ่นจะปรากฏให้เห็นได้มากขึ้น แต่มีข้อเสียเนื่องจากความมืดจะบังคับให้เยื่อตาทำงานหนัก ทางสายกลางเพื่อการมองเห็นรัศมีกายได้ง่ายขึ้น ควรเริ่มจากห้องที่มีแสงสลัวๆ หรือในเวลาใกล้ค่ำ และเมื่อพัฒนาตาจนเห็นออร่าได้แล้ว ต่อไปก็สามารถปรับให้รับสีต่างๆได้มากขึ้น ดังนั้นการทดลองในห้องที่มีแสงสลัวๆ จะกระตุ้นนัยตาให้พร้อมในการมองเห็นในที่ๆมีแสงสลัวๆ โดยมันจะไปบังคับเยื่อตาให้ดูดซับ และเก็บแสงมากขึ้น โดยเฉพาะในระดับแสงที่ไม่ใช่ภาวะปกติ เอาแค่นี้ก่อนนะครับ.....ขอให้ประสบผลสำเร็จในการเห็นออร่านะครับ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมผมจะโพสเป็นระยะๆครับ เพราะในหนังสือเล่มนี้ มีข้อมูลมากที่เป็นประโยชน์ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 22 ก.ค. 47 04:21:19 A:221.128.100.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 ผมได้ย้อนกลับไปอ่าน คคห. ของคุณณฐมณฑ์ที่โพสเอาไว้ข้างบนในเรื่องสมาธิ มีความเห็นที่สอดคล้องกับผมหลายประการมากครับ ..... แต่อรูปฌานผมยังไปไม่ถึงนะครับ ถ้ายังไงแล้ว หากคุณณฐมณฑ์ เห็นว่าหนังสือ ตาทิพย์ ( How to see and read the AURA ) จะเป็นประโยชน์ในการค้นคว้าและพิสูจน์เรื่องการมองออร่าแล้วหล่ะก็ ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะส่งหนังสือเล่มนี้ไปให้นะครับ ...... จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 22 ก.ค. 47 05:02:41 A:221.128.100.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณคุณปาริสัชชามากค่ะในน้ำใจของคุณ เอางี้ดีไหมคะ แนะนำสำนักพิมพ์มาก่อน เผื่อว่าหนังสือยังมีขาย ดิฉันจะสั่งซื้อกับทางสำนักพิมพ์ค่ะ แต่ถ้าเขาขายหมดแล้ว ก็จะขอรบกวนคุณโดยขอยืมมาถ่ายสำเนา จะได้ไหมคะ ดิฉันคิดว่า การเห็นออร่าของดิฉันนั้นเป็นความโชคดีร่วมอยู่ด้วยอย่างมากนะคะ คือมีคุณปาริสัชชาเข้ามาตอบ และแนะนำแนวทาง ต่อมาก็ฝึกสมาธิแบบลืมตาในแสงสลัว บังเอิญเข้าหลักกับการฝึกมองออร่าพอดี เพราะแสงสลัวทำให้เห็นรายละเอียดของสีในฉัพพรรณรังสีชัดขึ้น ส่วนการเห็นออร่าตนมีสีคราม และของคุณแดดเช้ามีอีกสีหนึ่งนั้น สภาวะที่มีโอกาสเห็นครั้งนั้นแตกต่างกับการเห็นในทุกวันนี้ค่ะ ครั้นจะบอกว่าเห็นได้อย่างไรก็จะกลายเป็นนวนิยายแฟนตาซีไป เอาเป็นว่า ครั้งนั้น เป็นแสงสีของออร่าพื้นฐานจริงของทั้งคู่ค่ะ ไม่ได้เป็นสีที่เพี้ยนจากการมองผ่านออร่าตนเอง ภาวะนั้นเป็นภาวะละเอียดกว่าการมองในปัจจุบันค่ะ อ้อ อรูปฌานนั้น ดิฉันก็แทบไม่เคยค่ะ เคยได้ในครั้งแรกที่ตนเริ่มทำสมาธิจริงจัง หลังจากที่อ่านหนังสือสมาธิแบบทิเบต ดังที่เคยเล่านั่นแหละค่ะ จากประสบการณ์ในอรูปฌาน ทำให้เชื่อสนิทค่ะว่านิพพานนั้นเย็นอย่างยิ่ง และเป็นสุขอย่างยิ่ง ในภาวะนั้นดั่งเป็นหนึ่งเดียวกับความนิ่ง-ความว่าง จำได้ว่าหูดับ ว่าง กว้างไกล โปร่ง สันติ ละเอียดอ่อน เย็นชื่น ฯลฯ ประมาณนี้นะคะ พอออกจากฌานก็ยังสุขลึกล้ำไปหลายวัน เป็นสุขละเมียดละเอียดอ่อนกว่าสุขทางโลก ชุ่มชื่นใจเหมือนดื่มน้ำทิพย์อะไรสักอย่าง ที่จริงภาวะนั้น ภาษาอธิบายไม่ได้นัก เหนือกว่าภาษาค่ะ ครั้งนั้น เสมือนเป็นนิมิตรหมายให้เกิดกำลังใจต่อการปฏิบัติสมาธิมากกว่าค่ะ ดิฉันไม่ได้ชำนาญอะไรหรอกค่ะ ตอนนี้ยังไปไม่ถึงอรูปฌานเหมือนกัน ในหลายชาติที่ระลึกได้ เห็นตนทำกรรมฐานมาต่อเนื่องก็จริง แต่บางชาติก็ทำสมาธิแบบอวิชชาก็มีค่ะ (ชาตินั้นทำไม่ดีหลายอย่าง) จึงมองออกว่า ในอดีตชาติทั้งหลายที่ตนเพียรปฏิบัติ ลองถูกลองผิด เพียรเสาะหาวิชาอาคมบ้าง วิชาฝึกจิตบ้าง ฯลฯ คิดว่าสิ่งนั้นๆ จะทำให้หนีทุกข์ได้ จึงทำ เสมือนไขว่คว้าหาทุ่นเกาะ ลอยอยู่ในท้องทะเลแห่งทุกข์มานานนัก โดยหลายทุ่นก็ผุพังบ้าง เกาะทุ่นผิดนึกว่าทุ่นดีบ้าง หรือทุ่นบางอันก็ไม่เหมาะกับวิสัยตนบ้าง เมื่อชาตินี้มีโอกาสพบทุ่นอันเป็นเลิศแล้ว คือพระธรรม อันเป็นเครื่องมือพาสู่ฝั่งพ้นจากทะเลทุกข์ ได้เกาะพระธรรมไว้ ก็เท่ากับได้พบที่พึ่งแท้แล้วค่ะ (แต่ตนจะพาตนไปถึงฝั่งเมื่อไรก็สุดแท้แต่ แล้วแต่ความเพียร) จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 22 ก.ค. 47 15:16:37 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หนังสือเล่มนี้ไม่ได้วางจำหน่ายทั่วไปน่ะครับ มีขายเฉพาะที่สถาบันวิชาพลังกายทิพย์เพื่อสุขภาพแห่งเดียว อธิบายทางไปซื้อคงลำบากเหมือนกันครับ เอาเป็นให้ผมส่งไปให้จะสะดวกมั้ยครับ ส่วนการอธิบายทางตำรามันก็จะเป็นอย่างนึง แต่พอไปปฏิบัติจริงๆ มันก็อาจจะแตกต่างจากตำราก็มีเยอะครับ ผมว่าการอ่านตำรามันเป็นเหมือนการอ่านแผนที่ แต่พอลงมือปฏิบัติ มันเหมือนกับเราลงไปที่พื้นที่ ซึ่งจะมีความเข้าใจได้ดียิ่งไปกว่าการที่ได้อ่านจากแผนที่ขึ้นไปอีกนะครับ ..... ผมอุปมาอย่างนี้คงเห็นภาพเลยน่ะครับ ส่วนเรื่องของฌานสมาบัติ ผมว่าใครก็ตามที่เคยได้ลิ้มชิมรสชาดความสุขสงบแบบคุณณฐมณฑ์ ผมว่าโลกนี้คงจะมีแต่สันติสุข เพราะความสุขที่แท้จริงก็คือความสงบนี่เองใช่มั้ยครับ ส่งข่าวเรื่องคุณแม่ผมนิดนึงครับ 3วันมานี้คุณแม่ผมสดชื่นขึ้นมาก และทานข้าวได้มากขึ้นอีกครับ ..... ขอบคุณมากนะครับที่คุณช่วยส่งกำลังใจมาช่วยคุณแม่ผม จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 23 ก.ค. 47 00:01:53 A:221.128.103.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 ดีใจทุกครั้งค่ะ ที่ได้ยินว่าคุณแม่คุณปาริสัชชาสดชื่นขึ้น หนังสือเล่มนั้นเป็นหนังสือจากที่คุณเคยเรียนพลังจักรวาลมาเหรอคะ ถ้าอย่างนั้น จะขอความกรุณาคุณปาริสัชชาว่า ดิฉันขอเดินปราณโดยกำหนดดวงแก้วสีตามจักระดังที่คุณเคยบอกแทนจะได้ไหมคะ คุณนี่แหละนะคะ ไม่ใช่ใครเลย จะแนะดิฉันให้ฝึกได้ในขั้นต่อไป ตอนจะฝึก ดิฉันจะเขียนอีเมล์ไปบอกคุณอีกทีนะคะ จะขอคำแนะนำเรื่องข้อควรระวังด้วยค่ะ หากคุณจะกรุณา... ช่วงนี้ ดิฉันกำลังฝึกทรงฌานสี่ให้ได้นานๆ ก่อน เพราะผู้ใดก็ตามที่ทรงฌานสี่ได้นานเท่าที่เขาต้องการ จะฝึกอะไร ก็จะไม่มียาก ดิฉันเชื่ออย่างนั้นนะคะ ก็เลยรอทรงฌานได้นานกว่านี้ จึงจะฝึกกำหนดดวงแก้วตามจักระต่อไปค่ะ ดิฉันเคยนิมิตรเห็นร่างกายช่วงแนวกระดูกสันหลังเป็นโพรงแล้วออร่าก็แผ่ออกมาชัดเจน นั่นคล้ายเป็นการเปิดดวงตาให้เห็นออร่าจริงจัง ประมาณนี้นะคะ ดิฉันจำรายละเอียดนิมิตรไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ที่ดิฉันดูเหมือนจะฝึกได้ไม่ยากนั้น เป็นกุศลกรรมระหว่างผู้แนะกับผู้ฝึกด้วยค่ะที่เปิดทางเหล่านั้น เชื่อไหมว่า บางทีคนอื่นแนะ ไม่ใช่ว่าดิฉันจะเข้าใจและฝึกได้ทันที มันมีอะไรบอกอย่างที่ทำให้ดิฉันเข้าใจอย่างนั้น... เราเคยรู้จักกันในชาติใกล้ๆ นี้ค่ะ ดิฉันจำอดีตชาติที่รู้จักคุณได้สองชาติค่ะ ทั้งสองชาตินั้น เคยมีกุศลกรรมอันมาจากการเกื้อกูลด้านการฝึกจิต ฝึกสมาธิ เคยรับรู้ว่าคุณเป็นคนจริงจัง เข้มงวด บางทีก็ดุด้วย แต่ก็นิ่ง และสงบ ในสมัยคุณเป็นพระทิเบตค่ะ ดิฉันเชื่อว่า ทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ไม่ใช่ความบังเอิญที่พามาแน่ๆ ค่ะ เชื่อว่าท่านคงมีกุศลกรรม ด้านการมองออร่ามาไม่มากก็น้อย และมีแนวโน้มว่าจะฝึกได้ในชาติปัจจุบัน คุณปาริสัชชาเอง หากคุณลองทำกรรมฐานแบบลืมตาในห้องที่เกือบมืด (ไฟสว่างไม่เกินห้าแรงเทียน) ก็คงเห็นออร่าไม่น้อยกว่าที่ดิฉันเห็นนะคะ บังเอิญดิฉันฝึกในบริเวณที่มีฉากสีขาวพื้นอยู่ใกล้ๆ ด้วย ฉากสีขาวนั้น จะช่วยให้เห็นรายละเอียดได้ชัดมากขึ้นค่ะ ดิฉันเชื่อว่าการฝึกมองออร่า เป็นการเพิ่มความไว (sensitive) ของดวงตาในการรับคลื่นแสง ซึ่งคนส่วนใหญ่น่าจะฝึกได้ หากฝึกมองด้วยตาเนื้อนะคะ แต่ด้านฝึกอะไรเกี่ยวกับจักระ ยังเป็นอันตรายสำหรับบุคคลทั่วไปค่ะ ไม่ควรฝึกเอง จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 23 ก.ค. 47 12:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผมเองก็ยังรู้สึกว่า ไม่ได้รู้อะไรไม่มากกว่าคุณณฐมณฑ์หรอกนะครับ เอาเป็นว่า ช่วยแนะนำซึ่งกันและกันดีกว่านะครับ เพราะผมเองจะได้พัฒนาตัวเองไปได้ด้วยครับ ส่วนเรื่องการทำให้ถึงฌานสี่ ( จริงๆผมไม่ค่อยใช้คำนี้ มันดูขลังน่ะครับ ) ผมทราบว่าคุณทำได้อยู่แล้ว แต่ขอพูดเผื่อท่านอื่นๆที่อ่านด้วยนะครับว่า การจะทำให้ถึงฌานสี่ได้ง่าย ควรมีตัวพิจารณาธรรม เหตุที่ผมไม่ใช้คำว่า"วิปัสสนา" ก็เพราะว่า ตัววิปัสสนาญาณจะเกิดขึ้นจริงๆ เพียงครั้งเดียว ซึ่งเป็นลักษณะทบทวนกลับไปมา เพื่อตรวจดูกิเลสที่หมดไป ในแต่ละรอบของการเข้าสู่ อริยบุคคลแต่ละลำดับ ... การพิจารณาของผมก็คือ เมื่อจิตออ่นโยนพร้อมแล้ว ก็ทรงจิตไว้ตรงที่มันสว่างๆ (อุปจารสมาธิ) กำหนดให้เห็นสิ่งภายนอกเช่น ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง จากนั้นมองทะลุหนังเข้าไป จะเจอเนื้อแดงๆ ทะลุไปชั้นไขมัน ทะลุไปยังอวัยวะภายในทั้งหมด แล้วให้เห็นว่าเป็นแต่สิ่งปฏิกูล มีแต่ความเสื่อม และเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา จากนั้นจิตจะหมดพยด ลมหายใจจะปราณีตขึ้น สุดท้ายจิตจะปล่อยวางจากกายง่าย ตอนนั้นจะไม่รู้ว่ามีลมหายใจแล้ว จิตจะสว่างโพรง แต่ไม่ใช่สว่างแบบมีแสง แต่จิตมันสว่างเอง และเบามาก จิตจะตั้งอยู่เป็นเอกเทศ ไม่ขึ้นกับร่างกาย (ที่เค้าเรียกว่าฌานสี่) .... ใหม่ๆพอเข้าไปถึงจุดนี้ มักจะถอยออกมาเร็ว เพราะไม่เคยเจอสภาวะแบบนี้ ต่อๆไปก็จะดำรงอยู่นาน จากนั้นถ้าถอยกลับมาเริ่มรู้ลมหายใจที่แผ่วเบา และกลับไปยังอุปจารสมาธิ ( คือตรงจิตเห็นแสงตอนแรก ) ช่วงนี้จะพิจารณาธรรมต่อ หรือจะไปกำหนดดูอะไร ก็จะมีประโยชน์มาก แต่ส่วนใหญ่ ผู้ที่ผ่านการเห็นกายภายในแล้ว มักจะไม่ค่อยอยากไปท่องเที่ยวเห็นอย่างอื่นแล้ว จะพิจารณาธรรมเพื่อมุ่งดับทุกข์อย่างเดียว .............. ยาวอีกแล้วครับ .... จริงๆไม่อยากพูดเรื่องนี้ที่นี่ครับ คิดว่าจะคุยแต่เรื่องลี้ลับ เพื่อเป็นการบันเทิง ใครมาฟังเรื่องดับกิเลส บางทีจะไม่ค่อยชอบเอา เพราะมันทวนกระแส แต่ที่ผมพูดมาทั้งหมด หลายๆท่านก็คงผ่านมาแล้วทั้งนั้น ก็จะกลายเป็นเจ้าของสวนมะพร้าวนั่งหัวเราะอีก เพียงแต่ทบทวนทิ้งท้ายเอาไว้เท่านั้นเองหล่ะครับ ขอบคุณทุกท่านสำหรับการอ่าน และขอบคุณคุณณฐมณฑ์เป็นอย่างยิ่งครับ ได้สนทนากันแล้ว ก็จะช่วยเสริมกันนะครับ มีกำลังใจเพิ่มขึ้นมาเยอะเลยหล่ะครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 23 ก.ค. 47 16:41:58 A:203.172.38.1 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขออนุญาตเพิ่มเติมข้อความข้างบนที่ว่า " จากนั้นจิตจะหมดพยด ลมหายใจจะปราณีตขึ้น สุดท้ายจิตจะปล่อยวางจากกายง่าย" คือพอจิตหมดพยด สมาธิจะตั้งมั่นมาก ลมหายใจจะปรณีตขึ้น ตรงนี้บางคนมีอาการกายเบาๆบ้าง หรือกายพองโตบ้าง เหมืนตัวหนาๆ บางทีกายจะโยกเล็กน้อยบ้าง ซึ่งเป็นอาการ "ปิติ" แต่ถ้าสนใจอยู่กับปิติ จิตจะไม่ก้าวขึ้นต่อไป แต่ถ้าทรงอารมภ์ไว้เรื่อยๆ มันจะวางปิติ มีอาการ"สุข" ตรงสุขนี้ ร่างกายจะตรึงตัวมาก แต่จิตจะเบา ลมหายใจออ่นเบามาก พอผ่านจุดนี้ได้ จิตจะอิสระจากกาย และจิตจะทรงตัวอยู่เป็นเอกเทศ ...... สำหรับผู้ที่ทำจนชำนาญแล้วส่วนใหญ่พอจับอาการปิติได้ จะผ่านมาจุดสุดท้ายอย่างรวดเร็ว... ที่ผมใช้วิธี พิจารณาธรรม ให้มันสลดลงมาก่อนเพราะว่า หลายปีที่ผมทำแล้วมาติดอยู่ที่ " สุข" แล้วจิตไม่ก้าวข้าม พอลมหายใจมันจะหมด ก็ไปดึงกลับมา เพราะลึกๆแล้วอาจกลัวตาย หรือจิตอาจเกาะอยู่กับกายมาจนชิน เลยไม่ยอมปล่อยวาง พอไปพิจารณาธรรมให้สลดและปล่อยวางจากร่างกายได้ จิตก็จะปล่อยวาง ที่เค้าเรียก" เอกัคตารมภ์" แต่ผมไม่ชอบใช้ศัพท์ ผมชอบแนวป่าๆ คุยแบบที่จะให้คนอื่นฟังรู้เรื่องด้วย ...... เอาหล่ะครับ เสริมตรงนี้แค่พอสังเขปนะครับ คือพอพูดแล้ว ก็ไม่อยากข้ามไปหน่ะครับ อยากทราบว่าสองชาติที่เป็นพระ ผมอยู่บนภูเขา มีแม่น้ำล้อมรอบด้วยรึป่าวครับ ผมฝันเห็นบ่อยหน่ะครับ คุณณฐมณฑ์! จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 23 ก.ค. 47 18:40:33 A:203.172.37.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 โมทนาต่อธรรมทานของคุณปาริสัชชาค่ะ ถ้านิสัยปัจจุบันของคุณใกล้เคียงกับนิสัยในอดีตชาติที่ดิฉันบอกไป โอกาสต่อไปคงได้คุยเรื่องนั้นต่ออีกนิดหน่อย แต่ดิฉันไม่ได้ทราบอะไรมากนะคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 23 ก.ค. 47 23:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แวะมาขอบคุณ สำหรับความรู้ใหม่ๆนะครับ ผมกำลังฝึกสมาธิอยู่พอดี ความรู้นี้มีประโยชน์มากครับ คุณปาริสัชชา จากคุณ : อริสโตเติล - [ 23 ก.ค. 47 23:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณที่อ่านมากนะครับ คุณอริสโตเติล ... จริงๆผมรู้อยู่แค่นี้เองล่ะครับ! ไม่ทราบว่ายังสนใจเรื่องหินบำบัดอยู่รึป่าวครับ! ก็มีสองท่านที่ผมได้กล่าวถึง ท่านมีข้อมูลมากครับ ... สมัยเด็กๆผมเคยไปเก็บสะเก็ดดาวมาได้แถวชายหาด ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร ก้อนสีดำ มีความนำทางไฟฟ้าด้วยครับ ต่อมาไม่นานนี้ ผมลองเอามาสัมผัสพลัง กับให้อีกหลายๆคนลองสัมผัสดู มีพลังงานสะท้อนออกมาสูง ถ้าคุณอริสโตเติลสนใจ ผมจะส่งไปให้นะครับ คือไม่ต้องใช้สมาธิอะไรมากก็สัมผัสรู้ครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 24 ก.ค. 47 06:02:15 A:221.128.108.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 คุณณฐมณฑ์ครับ ผมทึ่งในญาณพิเศษของคุณนะครับ คือผมเองมีนิสัยตรงกับที่คุณบอกครับ และก็เป็นพระแน่ แต่เป็นพระทิเบตหรือเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจครับ แต่ภาพที่ผมเห็นตัวเองเป็นพระอยู่บนเขา มีบันไดทางขึ้นลงเป็นขั้นๆ กำลังยืนกวาดทางบันไดอยู่ บริเวณนั้นเป็นป่าไม้ไม่ถึงกับเขียวมากและไม่ทึบมาก มีแม่น้ำล้อมรอบ ไม่ทราบว่าใกล้กับที่คุณณฐมณฑ์เห็นรึป่าวครับ! ..... ผมเองก็ทราบในความรู้สึกแต่แรกแล้วว่า เคยเกื้อกูลกันมาในอดีตกับคุณ ก็สังเกตุดูสิครับว่าผมไม่เคยตอบกระทู้ไหน มากเท่ากระทู้ของคุณเลยหล่ะครับ ..... ผมเองก็รู้สึกว่า นิสัยของคุณเองก็จะคล้ายๆกับที่คุณบอก แต่ดูเหมือนว่าคุณจะดูเข้มแข็ง คล้ายๆผู้ชาย คือจะทำอะไรก็คล้ายๆผู้ชายและแน่วแน่มากครับ! อีกเรื่องหนึ่ง....พอดีวันนี้ผมได้อ่านที่คุณแนะนำให้ฝึกมองออร่าในห้องสีขาว ก็เลยทดลองดูครับ ผมก็นั่งเอนๆแบบผ่อนคลายนิดหน่อย ก็ลองยกมือขึ้นมาแบบกางๆนิ้วออกนิดหน่อย เหยียดแขนไปสุด มองผ่านนิ้วมือทั้งห้าไปที่ผนังสีขาวฟ้าออ่นๆ สักครู่ผมก็เห็นออร่ากระจายออกมาจากนิ้วมือ สังเกตุว่าแสงที่ติดกับนิ้วจะออกสีใสๆหน่อยๆ แต่ส่วนขอบของแสงรอบนอก จะเป็นสีรุ้งจางๆไม่ชัดนัก เลยลองเล่นดู คือเคลื่อนมือไปมาช้าๆ ในแนวขึ้นลง แสงออร่าก็ตามไปด้วย แต่ถ้าขยับมาใกล้ตา จะมองแทบไม่เห็นเลย คือมันเหมือนได้ระยะพอดีหน่ะครับ ก็เลยอยากทราบว่าที่คุณเห็นคล้ายๆเป็นแบบนี้รึเปล่าครับ! อันนี้ผมใช้ตาเนื้อธรรมดาดู และเป็นสมาธิแบบเบาๆหน่ะครับ (อาจจะขณิกสมาธิ ) และเป็นครั้งแรกที่ตั้งใจดูออร่าจริงๆ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 24 ก.ค. 47 07:15:12 A:221.128.109.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 สนใจมากเลยครับ ^_^ ที่สะสมอยู่ผมยังไม่มีสะเก็ดดาวเลยครับ ช่วงนี้ที่ผมกำลังสนใจมีอยู่สองสามเรื่อง คือเรื่องฝึกสมาธิ หินบำบัด แล้วก็สมุนไพรครับ ช่วงนี้ก็คุยกับน้องณฐมณฑ์บ้าง ทำให้รู้เรื่องราวในอดีตชาติ ของตัวเองได้อย่างน่ามหัศจรรย์ครับ ในสมัยพุทธกาลผมเองเคยเป็นฤๅษีที่เก่งด้านสมุนไพร มีความสามารถ พิเศษบ้างพอสมควร แต่ในชาติปัจจุบันความสามารถพิเศษไม่มีหลงเหลือเลย ต้องกลับมาฝึกใหม่ครับ คิดว่า ช่วงนี้เป็นจังหวะดีมาก เพราะความรู้เรื่องการปฏิบัติธรรมและบุคคลที่เกี่ยวข้องช่วยมาชี้นำทำให้ผมเองสนใจ ที่จะฝึกอย่างจริงจังเสียที ท่านทั้งสองที่ชำนาญเรื่องหินผมพอทราบบ้างแล้วครับ ตอนที่เริ่มเข้ามาศึกษาพวกนี้ในราวต้นปีนี้เอง แต่ยังไม่มีโอกาสได้ไปพบหรือพูดคุย แต่ในอนาคตคงมีโอกาสครับ ขอบคุณมากนะครับสำหรับสะเก็ดดาว แล้วผมจะเมล์ไปหาครับ ผมขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยช่วยดลบันดาลให้คุณแม่ของคุณปาริสัชชาหายป่วยโดยเร็วนะครับ จากคุณ : อริสโตเติล - [ 24 ก.ค. 47 17:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คุณอริสโตเติลคะ ทักทายๆ ค่ะ คุณปาริสัชชาคะ ดิฉันฝันเมื่อราวๆ สัปดาห์หนึ่งมานี้ ว่าคุยเรื่องธรรมะกับสัตวแพทย์อายุราวๆ ๕๐ ปีท่านหนึ่ง พอคุณปาริสัชชากล่าวถึงผู้รู้เกี่ยวกับหินท่านนั้น ก็นึกถึงฝันนั้นค่ะ ไม่ทราบเหมือนกันว่าเป็นคนเดียวกันหรือเปล่า อุ๊ย ประเด็นนี้สงสัยจะเป็นการคุยผิดกระทู้หละ วัน สองวันนี้ ดิฉันมีข้อสังเกตใหม่บางอย่างค่ะ คือเมื่อชาติอยุธยาตอนปลายนั้น ญาณของดิฉันชัดมาก ชัดทั้งลืมตา หรือหลับตา (ยกเว้นดูคนรัก จะกำหนดจิตยาก) ชัดแบบว่ามองหน้าก็รู้อดีต อนาคต และความคิดเขา ชาตินั้น ดิฉันเห็นตนในชาตินี้แล้วด้วยค่ะ รู้ว่าเป็นเวลาห่างกันประมาณสองร้อยปีจากตอนนั้น และรู้วิบากหลักๆ ของชาตินี้ด้วยค่ะ อีกตอนหนึ่ง เห็นตนกำลังส่งพลังจิตไปช่วยใครสักคนไกลๆ ตอนนี้เดาว่า น่าจะเป็นตัวเองในชาตินี้ที่ได้รับพลังจิตจากชาตินั้น อันนี้เป็นข้อสังเกตเฉยๆ ค่ะ ยังไม่ทราบอะไรชัดนัก ที่คิดว่าตนได้รับความช่วยเหลือโดยตั้งใจจากตนเองในอดีตชาติเพราะ.. ดิฉันในช่วงนี้ ได้รู้เทคนิคการฝึกจิต รู้แนวทางว่าเรื่องนั้นๆ ควรถามผู้ใด แล้วจะได้คำตอบที่เหมาะที่สุด รู้ว่าวิบากบางอย่างจะลดทอนหรือแก้ไขด้วยกสิณกองใด ที่เขียนนี้ไม่มีเจตนาจะอวดเลยนะคะ คนอื่นๆ ที่ชัดมากๆ และใช้งานได้ดีกว่านี้ยังมีอีกมาก และเขาอาจจะไม่ได้พูดให้ใครทราบ ทว่า..ดิฉันกำลังเสนอข้อสันนิษฐานว่า ตนเองคงเคยส่งกระแสบางอย่าง ให้ตนเองข้ามภพชาติในบางเรื่องได้ (ตนในอดีตชาตินั้นโฟกัสพลังได้มากกว่าตนในปัจจุบันเยอะค่ะ) นั่นหมายความว่า หากเราพบเทคนิคอะไรดีๆ เราอาจจะส่งความรู้นี้ไปให้เราในอนาคตไกลๆ ได้เหมือนกัน เชื่อไหมว่า คนที่มีทิพจักขุญาณชัดเจน จะรู้ตัวเองด้วยว่าอีกกี่ชาติจะนิพพาน และชาติสุดท้ายเกิดเป็นใคร สภาพอย่างไร แต่ตอนนี้ดิฉันไม่ได้มีทิพจักขุญาณชัดเจนหรอกนะคะ คุณปาริสัชชามองออร่าด้วยตาเปล่าใกล้ฉากสีขาวแล้วเห็นสีรุ้งตรงปลายออร่า ตอบได้ว่าเห็นเหมือนกันค่ะ แต่ดิฉันเห็นว่าสีรุ้งนั้นมีประมาณสามสี คือไม่ครบทั้งเจ็ดสี คุณเห็นแบบเดียวกันใช่ไหม และจะเห็นสีพื้นฐานกับสีจรด้วย ทุกสีคงดูสดใสคงเพราะการทำกรรมฐานทำให้ออร่าสดใส (แต่มองด้วยตาเนื้อเห็นใสๆ จางๆ ) ใช่ค่ะ ดิฉันเห็นว่าตรงใกล้ๆ ตัวเรา สีออร่าจะชัดมากกว่าปลายๆ รัศมี ดิฉันนิสัยเดียวกันกับที่ออร่าสีครามโชว์กมลสันดานตนค่ะ คือชอบแสวงหาความรู้ รักปรัชญา มีญาณ(เดิมมาบ้าง) สันโดษ รักความเงียบ ไม่ชอบยุ่งกับใคร (อาจจะดูไม่น่าเชื่อก็ได้ แต่พื้นนิสัยไม่ชอบยุ่งจริงๆค่ะ) มุ่งมั่น ฯลฯ แต่นิสัยขี้เล่นต้องมาจากออร่าสีชมพูแน่เลยค่ะ เอ..แต่นิสัยโมโหร้ายมาจากออร่าสีอะไรคะ เมื่อตอนเด็กๆ โมโหร้ายมาก ตอนนี้ดีขึ้นกว่าเด็กมากก็ด้วยวุฒิภาวะ คุณปาริสัชชาเคยดุดิฉันสมัยคุณเป็นหลวงจีนหละ แต่ดุน่าเชื่อถือและเต็มไปด้วยเหตุผลที่สมควรค่ะ อาจเป็นเพราะดิฉันขี้เล่นเกินไปในตอนนั้นกระมัง ตอนดิฉันขึ้นบันไดบนเนินเขา(มั้ง) คุณกำลังกวาดลานหรือบันได (จำไม่ชัดนัก) ดิฉันกลัวคุณจะดุด้วยค่ะ ชาตินั้น คลับคล้ายคลับคลาว่าคุณบวชตลอดชีวิต แต่ดิฉันสึกไปมีครอบครัว (ทำไมเป็นอย่างนั้นนะ) คุณถามว่าชาติที่เป็นหลวงจีน คุณอยู่บนภูเขามีแม่น้ำล้อมด้านล่างไหม ขอตอบว่า ดิฉันในชาติต่อๆ มา (คือชาติอยุธยาตอนปลาย) ระลึกได้ว่าคุณมาจากสภาพแวดล้อมเช่นนั้นค่ะ แต่ปัจจุบัน ดิฉันยังไม่ทราบอะไรนักนะคะ ทั้งสองชาติในอดีต คุณให้คำแนะนำ ให้วิชาแก่ดิฉันค่ะ คุ้นๆ ว่าชาติอยุธยาตอนปลาย คุณให้วิชาแก่ดิฉันเพราะคุณคิดว่าดิฉันจะนำไปใช้ช่วยคนได้มาก แต่บางชาติดิฉันก็เคยเล่นอวิชชาจนต้องทำบาปมากๆ ค่ะ ก็เห็นกรรม เห็นเหตุปัจจัยในระดับหนึ่ง จนคิดว่าการเกิดโดยภาพรวมทั่วไปนั้น ไม่ค่อยน่าอภิรมย์เลย เป็นทุกข์หยาบ กับทุกข์ละเอียดซ้ำไปซ้ำมาโดยโครงสร้างนะคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 24 ก.ค. 47 18:51:49 ]

ความคิดเห็นที่ 51 นึกอะไรออกเพิ่มเติมนิดหน่อยค่ะ จำได้แล้วว่าสมัยคุณปาริสัชชาเป็นหลวงจีนน่ะ คุณกวาดใบไม้ตามลานวัดบนภูเขาสูงมาก สูงแบบที่ หากไม่มีสุขภาพแข็งแรงพิเศษ จะขึ้นไม่ไหวค่ะ แต่ทางขึ้นวัดมีบันไดนะคะ คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นบันไดปูน บางทีพระที่นั่น คงจะเหาะมากกว่าจะเดินขึ้นบันได แต่ที่จำได้ชัดที่สุดคือไม้กวาดของคุณค่ะ เป็นไม้กวาดขนแข็งๆ ที่น่าจะแข็งกว่าก้านมะพร้าวไทย อาจจะไม่ใช่เป็นขนไม้กวาดจากก้านมะพร้าว มัดผูกกับด้ามยาวๆ รู้สึกว่าขนไม้กวาดนั้นมัดไว้แบบแบนๆ ... ด้ามเหมือนจะเป็นไม้ไผ่ค่ะ เป็นไม้กลมๆ ทำนองไม้รวกหรือไม้ไผ่ ตอนนั้น ชุดคุณสีเข้มๆ คุณมีตำแหน่งทางพระสูงพอสมควรค่ะ แต่ดิฉันจำรายละเอียดไม่ได้ อ้อ ตอนนั้นคุณอยู่ในวัยกลางคนค่ะ คุ้นว่าอย่างนั้นนะคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ (ณฐมณฑ์) - [ 24 ก.ค. 47 23:10:49 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณอริสโตเติลครับ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรเป็นอย่างสูงครับ และผมก็เชื่อว่าการที่จะได้มาพบ หรือได้สนทนากันอย่างถูกอัธยาศัยได้นั้น อดีตชาติที่เกี่ยวเนื่องกันก็มีส่วนสำคัญอย่างมากนะครับ ขอให้คุณอริสโตเติลประสบผลสำเร็จตามที่ปรารถนาไว้เช่นกันนะครับ ผมให้อีเมล์ไว้อีกรอบนะครับ parisatcha@yahoo.com คุณญฐมณฑ์ครับ คุณมีญาณพิเศษไวมากนะครับ ดูคุณคล่องตัวจนผมรู้สึกทึ่งมากน่ะครับ ที่คุณเห็นผมยืนกวาดบันไดก็ใช่ เป็นบันไดปูนก็ใช่ บันไดทอดยาวขึ้นไปบนภูเขาสูงก็ใช่ ไม้กวาดที่กวาดพื้นด้ามยาวก็ใช่ ตอนนั้นวัยกลางคนก็ใช่ บวชตลอดชีวิตก็ใช่ และคุณก็เห็นรายละเอียดของไม้กวาด และบรรยายได้ชัด ซึ่งตรงนี้ผมยังเห็นได้ไม่ชัดอย่างนี้เลยครับ ผมคิดว่ามีบางเรื่องที่ผมก็ข้องใจมานาน จึงอยากขอรบกวนให้คุณช่วย ถ้าคุณจะกรุณานะครับ ผมเมล์ไปหาคุณทั้งสองไม่ได้ เพราะไม่ได้สมัครสมาชิกพันทิพ คือส่วนใหญ่จะแค่แวะมาอ่านบ้าง มีกระทู้นี้ที่ผมคุยยาวที่สุดครับ โพสตั้ง 21 ครั้งแน่ะ ขออวยพรให้คุณณฐมณฑ์ และทุกท่านที่อ่าน มีสุขภาพกายและสุขภาพใจที่แข็งแรง ประสบความสำเร็จในทุกๆเรื่องที่ปรารถนานะครับ ( คุณแม่ผมดีขึ้น ท่านอายุ 70 แล้ว วันจันทร์นี้จะไปดูผลอีกทีครับ ขอบคุณอย่างสูงครับ ) จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 25 ก.ค. 47 03:51:01 A:221.128.109.208 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณในคำพรของคุณปาริสัชชาค่ะ ดิฉันส่งเมล์ไปหาคุณแล้วนะคะ จำได้ว่าชาตินั้น คุณกวาดใบไม้เป็นประจำ และทำกรรมฐานขณะกวาดไปด้วย วันนั้น ดิฉันยังเป็นหนุ่มน้อยค่ะ พาเพื่อนเกาะหลังจากที่ราบ (ภาคพื้นดิน) มาเรียนวิชากับคุณด้วย แต่ดิฉันไม่กล้าพูดกับคุณเอง (ก็คุณออกจะดุในตอนนั้น) ดิฉันเลยปล่อยให้เพื่อนเขาขอกับคุณเองค่ะ เพื่อนเขาอยากเรียนวิชาเหาะมาก ในตอนนั้น สงสัยว่าเพื่อนคนนั้นอาจเป็นคุณอริสโตเติลก็ได้ เอ..ตอนนั้นคุณหลับกลางวันด้วยนะคะ ดิฉันเลยแอบหนีไปเที่ยวข้างล่างคนเดียว แล้วเจอเพื่อนแถวตลาดติดหลังมาด้วย จำได้ว่าคุณชอบวินัย แต่ดิฉันไม่ค่อยมีวินัยอ่ะค่ะ (คุ้นว่า ตอนนั้นคุณเป็นเจ้าอาวาส) วันนั้น ดิฉันคงโดนทำโทษตามระเบียบ แต่ในชาติอยุธยาตอนปลาย คุณไม่ดุดิฉันแล้วค่ะ ที่เล่าๆ มานี้ ก็เล่าเกือบหมดที่ทราบ เพราะที่จริงไม่ได้ทราบอะไรนักนะคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 25 ก.ค. 47 15:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คุณปาริสัชชาคะ เห็นลักษณะการทำกรรมฐานแบบทิเบตอย่างหนึ่งนะคะ ว่าสามารถทำได้ตลอดเวลา แม้จะเป็นเวลากวาดใบไม้ คุณกวาดทั้งลาน และบันไดเป็นระยะทางยาวมากๆ เป็นประจำในตอนนั้น รู้ไหม...ที่คุณหลับกลางวันนั้น คุณแกล้งหลับ เพื่อดิฉันจะได้หนีเที่ยว (ตอนนั้นดิฉันอายุประมาณ 15 มั้งคะ ยังระบุได้ไม่ชัด และเพื่อนคนนั้นมีวัยเดียวกัน) เพราะตอนนั้นคุณหยั่งรู้อนาคตได้ว่าดิฉันจะไปเจอเพื่อนใหม่ในชาตินั้น (แต่เจอกันในชาติอื่นมาก่อน) แล้วจะพากันมาเรียนวิชา และธรรมะ ช่วงนั้น ดิฉันรู้อดีตชาติของผู้อื่นแล้ว และอ่านใจคนได้แล้ว แต่ยังไม่เห็นอนาคตนัก สังเกตจากตอนกลับมาจากพื้นราบ ซึ่งใช้วิชาตัวเบาขึ้นบันไดทีละหลายขั้น และเหาะบ้างนั้น ดิฉันตกใจที่มองเห็นคุณตื่นมากวาดลานวัดแล้วเมื่อตนมาถึงวัด คิดว่าต้องโดนดุแน่... แต่วันนั้น หลวงจีนน้อยก็โดนทำโทษเบาๆ เองค่ะ น่าประหลาดใจสำหรับตนในวัยนั้นนัก เพิ่งคิดได้ตอนนี้เองค่ะ ว่าคุณอยากให้ไปเจอเพื่อนตามฟ้าลิขิต แล้วพาเขามาศึกษาธรรมที่นั่น เล่าๆ มานี้ เขียนไปก็รู้สึกไปว่าชีวิตเป็นมายานะคะ ชีวิตในชาติต่างๆ ก็เหมือนฝันไปหลายๆ เรื่อง ตอนนี้ เมื่อรู้ว่าชีวิตเป็นมายา แต่ยังออกจากมันไม่ได้ ก็เหมือนกำลังฝัน และก็รู้ตัวว่าฝัน แต่ยังหาทางตื่นไม่ได้ คุณคิดอย่างนี้บ้างไหม... จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 25 ก.ค. 47 21:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณมากสำหรับคำอวยพรนะครับ คุณปาริสัชชา เย้ๆ ดีใจได้พบท่านอาจารย์ข้ามชาติ ตกลงผมจบหลักสูตรเหาะได้มะเนี่ย ^_^ งั้นชาตินี้ผมขอมาเรียนวิชาต่อนะครับ หลักสูตรดูออร่าก็น่าสนใจดีครับ ดูคนก็ได้ ดูหินก็ดี ต้องขอบคุณหนุ่มน้อยอ้อยในอดีต ที่ช่วยให้เกาะหลังเหาะไปเรียนวิชา นะครับแต่ชาตินี้ลืมหมดเลย ต้องรื้อฟื้นใหม่ จะเหาะขึ้นมั้ยเนี่ยเรา ชักแก่แย้วด้วย ชาตินี้จะศึกษาธรรมมะและใช้ประโยชน์ ให้มากด้วยครับ เผื่อจะมีสิทธิ์ไปนิพพานกะเค้าบ้างครับ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 47 22:40:22 จากคุณ : อริสโตเติล - [ 25 ก.ค. 47 22:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ผมเพิ่งทราบว่ามีเมล์ส่งมาจากหลายๆท่านครับ และส่งมาตั้งหลายวันแล้ว พึ่งเปิเจอเมื่อคืนนี้เองครับ .... ขอบคุณมากครับสำหรับเมล์ที่ส่งมาผมจะรีบตอบกลับครับ ผมพึ่งจะทราบว่าแอบไปเคยเป็นอาจารย์ของใครเข้าแล้ว และยังงงๆอยู่เลยครับ เพราะว่าตัวผมเองยังสอนตัวเองไปไม่ค่อยจะรอดเลยหน่ะครับ วันนี้ผมค่อนข้างซึมกับผลแล็ปของคุณหมอ ซึ่งตรงกันข้ามกับอาการที่ดีขึ้นของคุณแม่ผม และขอขอบคุณกำลังใจทุกๆท่านเป็นอย่างสูงอีกครั้งครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 27 ก.ค. 47 08:09:35 A:221.128.108.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 คุณปาริสัชชาคะ อย่างไรก็ตาม ดิฉันจะส่งกำลังใจไปให้คุณแม่ของคุณเรื่อยๆ นะคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 27 ก.ค. 47 14:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 58 คิดเหมือนพี่อ้อย ชีวิตเป็นมายาจริงๆ ยิ่งมองย้อนไปดูเวรกรรมของตัวเองแล้ว รู้สึกว่า ไม่มีอะไรเลย วนเวียนๆ อยู่อย่างนี้แหละ ถ้าจบลงที่กิเลส ตัณหา ได้ เวรกรรมก็จบลง จริงไหมๆ ............. ยินดีที่พบกับคุณปาริสัชชา เราเคยเป็นฤๅษีอยู่อาศรมใกล้ๆ กันในป่าแห่งหนึ่ง ในสมัยพุทธกาลศาสนาอันไกลโพ้น คุณปาริสัชชา เป็นผู้มีฌานแข็งกล้ามาก นิ่งราวกับหิน ตั้งมั่นมากๆ เลย เพ่งกสินดินอยู่อย่างมั่นคง แต่แดดเช้ายังเล่นไฟอย่างสนุกสนาน เราสองคนล้วนแต่ติดอยู่ในฌาน ยังไม่หลุดจากวิถีของภพภูมิพรหม .......... เข้ามาทักทายค่ะ : ) จากคุณ : แดดเช้า - [ 28 ก.ค. 47 19:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านคำตอบของคุณณฐมณฑ์แล้ว ก็ให้นึกว่าแล้วข้าพเจ้า... นายก็ว่ากันไป... เคยเกี่ยวพันกะคุณบ้างหรือเปล่าหนอ? จากคุณ : ก็ว่ากันไป - [ 28 ก.ค. 47 19:41:33 ]

ความคิดเห็นที่ 60 โอ้ ผมอ่านกระทู้นี้แล้ว จนปัญญาตัวเองที่จะเข้าใจในเรื่องต่างๆที่เพื่อนสมาชิกพูดคุยกัน (สงสัยยังเป็นบัวใต้นําอยู่) แต่ก็ขอให้ทุกท่านบรรลุความสําเร็จดั่งที่ตั้งใจไว้ครับ จากคุณ : zanny - [ 29 ก.ค. 47 11:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เข้ามาทักทายค่ะ จริง ๆ แล้วพี่อ้อยแนะนำให้เข้ามาอ่านได้ซักพักแล้วล่่ะค่ะ จึงติดตามมาตลอด คิดว่าชีวิตนี่แหละหนอก็คือ"ชีวิต" ถึงคุณปาริสัชชา แม้ในชีวิตประจำวันเราจะไม่ได้รู้จักกัน แต่ดิฉันขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ เพื่อให้คุณปาริสัชชาไ้ด้เป็นกำลังใจที่เข้มแข็งสำหรับคุณแม่ต่อไป ดิฉันเองก็เคยเฝ้าดูแลคุณพ่อทีกำลังป่วยหนักค่ะ แต่ท่านไม่รู้ว่าท่านป่วยหนักเพียงไร จำได้แต่ว่าช่วงนั้นกำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ๆ รวมทั้งการพยายามทำความเข้าใจกับทุกข์ที่เกิดขึ้นในชีวิตไปพร้อม ๆ กัน และการน้อมนำให้ผู้ป่วยมีจิตใจที่เกิดความสงบมากที่สุด แล้วทุก ๆ อย่างจะดีขึ้นเองค่ะ จากคุณ : เตย (patara) - [ 29 ก.ค. 47 14:22:51 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ร่วมแอบส่งกระแสจิตไปช่วยคุณแม่ของคุณปาริสัชชาด้วยนะคะ จิตท่านดูผ่องใสดีมากๆ สมาธินิ่งดี ... (เท่าที่แดดเช้ากำหนดตรวจดู) ขอให้ท่านได้มีความสุขด้วยอานุภาพของคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สาธุ........... จากคุณ : แดดเช้า - [ 29 ก.ค. 47 18:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ผมเห็นชีวิตทุกชีวิต กำลังเคลื่อนไปเหมือนสายน้ำอันเชี่ยวกราก และสุดท้ายก็ต้องตกลงไปสู่หน้าผา และเป็นอยู่อย่างนี้ไปจนตลอด ไม่มีวันหยุด เราหยุดกระแสน้ำไม่ได้ แม้ยิ่งคิดจะหยุดมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งจะทุกข์ใจมากเท่านั้น แม้เราจะชลอกระแสน้ำให้ไหลช้าลงได้บ้าง แต่สุดท้ายน้ำก็ต้องไหลตกลงไปสู่หน้าผาอยู่ดี ............. ผมขอขอบคุณกำลังใจของทุกๆท่านเป็นอย่างมากๆครับ และผมจะเช้มแข็งต่อไปครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 29 ก.ค. 47 23:23:53 A:221.128.109.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 เข้าเรื่องออร่าดีกว่า เมื่อวาน สวดมนต์บทยอดกัณฑ์พระไตรปิฎก เห็นแสงสว่างสีขาวมาคลุมทั่วกาย คุ้มกายทั้งคืนเลย นอนหลับฝันดี สบายใจ เหตุเกิดจากที่แดดเช้าเรียนถามท่านอาจารย์เกี่ยวกับบทสวดมนต์ ท่านบอกว่า ลองสวดบทนี้ดูแล้วสังเกตแสงในจิตของตัวเองด้วยนะ แดดเช้าก็เลยเห็นเกราะมาคุ้มตัว ว่าจะลองสวดบทธรรมจักร แล้วจะสังเกตแสงในจิตของตัวเองอีกสักบท แล้วจะมาคุยให้ฟังค่ะ ใครมีปรากฏการณ์เกี่ยวกับอานุภาพของบทสวดมนต์มาเล่าสู่กันฟังบ้างก็ดีนะคะ : ) แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 19:37:42 จากคุณ : แดดเช้า - [ 30 ก.ค. 47 19:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 65 นี่ๆ ลองสวดบทชินบัญชรด้วยสิ เป็นยังไงบ้าง อยากรู้ ^_^ จากคุณ : อริสโตเติล - [ 30 ก.ค. 47 21:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ช่วงนี้ รอบออร่าพื้นฐานสีครามของดิฉันมีสีแดงคลุมอยู่พอสมควร สงสัยจะแสดงถึงความกังวลใจที่พอเผลอก็จู่โจมเข้ามาอยู่เรื่อยนะคะ นึกออกแล้วค่ะ คุ้นว่าสมัยที่คุณปาริสัชชาเป็นเจ้าอาวาสวัดบนภูเขาสูงลิบนั่น น่าจะเป็นสมัยที่ตรงกับราชวงศ์ซ้องของจีนนะคะ ราว ค.ศ.960-1279 ค่ะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ (ณฐมณฑ์) - [ วันเข้าพรรษา 16:20:11 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ถ้าเช่นนั้นคงเป็นพุทธศาสนาวัชรยานใช่ไหม ว่าแต่จะเป็นนิกายอะไรครับ มีถึงสี่นิกายแน่ะ(ที่สำคัญ) น้องณฐมณฑ์ลองเช็คดูหน่อยสิ จากสัญลักษณ์และการแต่งกายน่าจะพอบอกได้นะ 1.ณยิงมาปะ เป็นนิกายแรกและเก่าแก่ดั้งเดิมและยังคงดำรงอยู่จนถึงปัจจุบัน โดยถือว่า กำเนิดจากท่านคุรุ ปัทมสมภพ ณยิงมาปะ ได้มีพัฒนาการครั้งใหญ่ๆ 3 ครั้ง คือ การเริ่มต้น ซึ่งก็ถือว่าเป็นการเริ่ม ต้นพุทธศาสนาของทิเบตด้วย และเป็นนิกายเดียวที่มีอยู่ในช่วงนั้น คือศตวรรษที่ 8-11 คำว่า  ณยิงมา แปลว่าโบราณสัญลักษณ์ของนิกายคือ ใส่หมวกสีแดงชาวทิเบตเลื่อมใสศรัทธา 2.นิกายคากิว นิกายคากิวเป็นนิกายสำคัญนิกายหนึ่งในต้นศตวรรษที่11คากิวแปลว่าการถ่ายทอดคำสอนด้วย การบอกกล่าว จากอาจารย์สู่ศิษย์ผู้ก่อตั้งคือมาร์ปะผู้สืบสายคำสอนมาจากนาโรปะนักปราชญ์ผู้ ยิ่งใหญ่แห่งมหาวิหารนาลันทา ผู้รับสืบทอดคำสอนมาจากติโลปะผู้ถือว่ารู้แจ้งเองไม่ปรากฎว่า ท่านได้รับคำสอนจากพระอาจารย์ท่านใด แต่ได้มี บันทึกบอกกล่าวไว้ว่าท่านได้รับคำสอนโดย ตรงจากพุทธวัชระธารา มาร์ปะเป็นลามะปราชญ์ผู้แปลพระธรรมที่มี ชื่อเสียงมากท่านหนึ่งของ ทิเบต ท่านได้ถ่ายทอดคำสอนต่อให้มิลาเรปะ โยคีผู้บรรลุความรู้แจ้งในชีวิตนี้ นิกายคากิวได้ ชื่อว่านิกายขาวก็สืบเนื่องจากการครองผ้าของมิลาเรปะซึ่งท่านจะครองผ้าบางๆสีขาวหรืออาจ จะมาจากสัญลักษณ์ ของวัดในคากิวปะซึ่งจะทาสีขาวทั้งหมด 3.นิกายสักกยะ นิกายนี้ได้มาจากชื่อของวัดสักกยะ คำว่าสักกยะหรือสำเนียงทิเบตว่าสักเจียแปลว่าดินชนิดหนึ่ง ในบริเวณจั้ง ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของแม่น้ำยาลุงซังโป วัดของสักกยะมีเอกลักษณ์คือทาสีเป็น3 แถบ คือแถบสีแดงสีขาวสีดำ สีทั้ง3เป็นสีแห่งพระโพธิสัตว์ 3 องค์ซึ่งนิกายสักกยะ ให้ความ สำคัญมาก คือ สีแดงสีแห่งพระมัญชุศรีโพธิสัตว์ ผู้ทรงปัญญาคุณ สีขาวสีแห่งพระอวโลติเก ศวรโพธิสัตว์ ผู้เมตตากรุณาคุณ สีดำสีแห่งพระวัชระปราณีโพธิสัตว์ ผู้ทรงพลาคุณ ในประเทศ  ได้เรียกชื่อนิกายนี้ว่า นิกายหลายสี 4.นิกายกาดัมและเกลูปะ จุดเริ่มของทั้ง2นิกายมาจากอติษะและศิษย์ของท่านชื่อดอมทอนปะ อติษะได้เน้นมากในเรื่อง คำสอนดั้งเดิม ของพุทธศาสนาและเน้นในการปฏิบัติพระธรรมวินัยที่เคร่งครัดโดยไม่เน้นในคำ สอนตันตระ ศิษย์ของอติษะ ได้ก่อตั้งนิกายกาดัมปะขึ้นคำว่ากาดัมแปลว่าคำสอนของพระพุทธ เจ้า เมื่อเวลาผ่านไปกาดัมปะได้สูญเอกลักษณ์ ของตนเองไปบ้างด้วยแรงดึงดูดใจจากตันตระ ในศตวรรษที่14ซองคาปาพระภิกษุที่มีชื่อเสียงทรงความรู้ ความสามารถในการจัดการองค์กรได้ ศึกษาคำสอนของอติษะได้ปฏิวัตินิกายกาดัมปะขึ้นมาใหม่ให้คงเอกลักษณ์เดิม และได้เปลี่ยน ชื่อใหม่เป็นนิกายเกลูปะ คำว่าเกลู  แปลว่าความดีที่เป็นกุศล คำสอนของเกลูปะ เน้นที่การ ค่อยๆ ศึกษาจากต่ำขึ้นไปสูงเน้นในวินัยเน้นในด้านตรรกะเกลุปะจะบัญญัติให้ภิกษุที่พรรษาไม่ มากไม่ให้ศึกษาตันตระ เอกลักษณ์ของนิกายคือสวมหมวกสีเหลืองหรือนิกายหมวกเหลืองซึ่ง เป็นนิกายในสังกัดของดาไลลามะ คัดมาจากเว็บ http://www.mahayana.in.th/ เรื่อง วัชรยาน แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 47 00:50:54 จากคุณ : อริสโตเติล - [ 2 ส.ค. 47 00:49:26 ]

ความคิดเห็นที่ 68 พี่อริสโตเติลคะ นิกายแรกอ่ะ หมวกสีแดงนั้น แดงเลือดหมูใช่ไหม คืองี้นะคะ ดิฉันไม่เห็นตัวเอง เพราะมัวมองคนที่เกี่ยวข้อง คุ้นๆ ว่าเจ้าอาวาสใส่ชุดสีเข้มๆ สีเหลืองโทนน้ำตาลมั้งคะ และสวมหมวกสีแดงด้วยค่ะ ถ้าจำไม่ผิดนะคะ เจ้าอาวาส (คุณปาริสัชชา) ไม่อ้วนนะคะ ร่างโปร่งแต่ไม่ถึงกับผอม ส่วนเพื่อนที่เกาะหลังดิฉันตอนเป็นหลวงจีนน้อยมาขอเรียนวิชา กับเจ้าอาวาสน่ะ อยู่ในเกณฑ์หน้าตาดี เป็นเด็กดีดูน่ารัก แต่เขาตื่นเต้นโวยวายตลอดทางเลยค่ะ เวลาที่ดิฉันใช้วิชาตัวเบาพาขึ้นภูเขา จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 2 ส.ค. 47 17:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ศีล - สมาธิ - ปัญญา กับ ชาติภพ หากบุคคลนั้นควรตัดขาดจากกัน จึงจะถือว่า ... พิจารณาและรู้ตนแล้ว จากคุณ : กบเอง - [ 2 ส.ค. 47 23:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เรียน คุณกบเอง ครับ ..... ขออญณุญาตออกตัวแทนนิดนึง คือจริงๆแล้วท่านข้างบนท่านหมั่นเจริญกรรมฐานกันอยู่เป็นประจำอยู่แล้วหล่ะครับ ทีนี้ที่มาสนทนากันเรื่องนี้ ก็ถือเป็นอาหารว่างกัน เพื่อเป็นบันเทิงธรรม แต่จริงๆสุดท้ายก็จะสื่อให้เห็นถึงตรงที่ความเบื่อหน่าย ในการมาเวียนว่ายตายเกิดนั่นแหละครับ ..... อย่างไรก็ดีผมขอขอบคุณในสิ่งที่ท่านย้ำเตือนในเรื่องการพิจารณาให้ละเรื่องความยึดมั่นนะครับ อันเป็นเจตนาดีของท่าน ก็ขอโมทนาด้วยนะครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 3 ส.ค. 47 03:38:58 A:221.128.109.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 ติดตามอ่านกระทู้นี้มาหลายวันค่ะ และติดใจกับความคิดเห็นที่ 42 ที่คุณณฐมณฑ์โพสต์ไว้ว่า "ดิฉันเชื่อว่า ทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ไม่ใช่ความบังเอิญที่พามาแน่ๆ ค่ะ เชื่อว่าท่านคงมีกุศลกรรม ด้านการมองออร่ามาไม่มากก็น้อย และมีแนวโน้มว่าจะฝึกได้ในชาติปัจจุบัน" ปกติ ก็ไม่เคยเข้าหว้ากอมาก่อน กลับมาติดกระทู้ี้นี้ แต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเห็นอะไรได้ค่ะ เพราะไม่เคยฝึกเลย แต่อึ้งๆ ทึ่งๆ กับสิ่งที่คุณๆ คุยกันมากๆเลยค่ะ แถมมาเจอคุณอริสโตเติ้ลที่นี่ด้วย ห้องสวนลุมเขาตามหาคุณกันอยู่นะคะ จากคุณ : little meow - [ 3 ส.ค. 47 09:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณคุณกบเองนะคะที่ปรารถนาดี ดิฉันเข้ามาคุยในนี้เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์บางส่วนน่ะค่ะ และเผื่อว่าจะได้ข้อมูลดีๆ ไปพัฒนาตัวเองเพิ่มขึ้น จริงๆ แล้ว ดิฉันฝึกสมถกรรมฐานเพื่อจะใช้เป็นกำลัง ในการเจริญวิปัสสนากรรมฐานต่อไปค่ะ อดีตชาติตนเอง หรือใครๆ ที่ทราบ (นิดๆ หน่อยๆ)ก็เป็นเพียงเงาอดีด ไม่มีอะไรมากไปกว่าเงาที่จับต้องไม่ได้ และไร้ตัวตนในปัจจุบัน แต่ก็อธิบายปัจจุบันสภาวะแก่ตนได้บ้าง ให้เกิดความเข้าใจในแง่เหตุและผลค่ะ เมื่อเห็นชาติภพมากๆ เข้า ก็เห็นมายาชีวิตมากขึ้น เห็นทุกข์ และการอยากหนีทุกข์ซ้ำไปซ้ำมามากขึ้น สิ่งเหล่านี้ เป็นแรงสนับสนุนต่อความเบื่อหน่ายในวัฏฏสังสารค่ะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 3 ส.ค. 47 12:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เรียนคุณ ณฐมณฑ์ ผมติดตามอ่านกระทู้นี้ด้วยความสนใจ ขออนุโมทนาในบุญกุศลที่คุณณฐมณฑ์ได้ทำมาครับ พอดีนึกขึ้นมาได้ว่า การใช้คำว่า ฉัพพรรณรังสี นี้ ค่อนข้างจะมีความหมายเฉพาะอยู่ ตามที่ได้คัดลอกมาไว้ต่อไปนี้ ฉัพพรรณรังสี รัศมี ๖ ประการ ซึ่งเปล่งออกจากพระวรกายของพระพุทธเจ้า คือ ๑. นีล เขียวเหมือนดอกอัญชัน ๒. ปีต เหลืองเหมือนหรดาลทอง ๓. โลหิต แดงเหมือนตะวันอ่อน ๔. โอทาต ขาวเหมือนแผ่นเงิน ๕. มัญเชฐ สีหงสบาท เหมือนดอกเซ่งหรือหงอนไก่ ๖. ประภัสสร เลื่อมพรายเหมือนแก้วผลึก ผมคิดว่ารังสีที่หลายท่านกล่าวถึงน่าจะเป็นรัศมีกายที่ปรากฎขึ้นในแต่ละคน แต่ยังไม่น่าจะเป็น ฉัพพรรณรังสี ไม่ทราบว่าคุณณฐมณฑ์ คุณแดดเช้า คุณปาริสัชชาและท่านอื่นๆอีกหลายท่านมีความเห็นเช่นไรครับ จากคุณ : ขุนเขาแมกไม้ (ขุนเขาแมกไม้) - [ 6 ส.ค. 47 09:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ขแขอบคุณมากครับ....คุณขุนเขาแมกไม้ ที่ทักท้วงไว้ ฉัพพรรณรังสี มีเฉพาะพระพุทธเจ้าเท่านั้นครับ ..... ผมขออภัยด้วยที่ไม่ได้ช่วยตรวจสอบในการใช้ศัพท์ ก็ขอน้อมรับผิดด้วยคนนะครับ ...... ขอท่านผู้อ่านโปรดทำความเข้าใจคำศัพท์นี้ให้ถูกต้องด้วยครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 6 ส.ค. 47 16:14:52 A:221.128.108.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขออภัยในความไม่รู้ของดิฉันนะคะ กะว่าจะลาเว็บบอร์ดพันทิปไประยะหนึ่ง แต่วันนี้มีเหตุให้ต้องเข้ามาขออภัยท่านผู้อ่านสองเรื่องค่ะ คือเรื่องการใช้ศัพท์ "ฉัพพรรณรังสี" ผิดของดิฉัน กับอาจารย์เตือนว่า ควรฝึกกสิณต่อไปให้แน่วแน่ การฝึกกสิณแล้วแวะไปดูออร่านั้นไม่เหมาะกับตน เพราะยังไม่หมดกิเลสด้าน "เห็นคนอื่นดีกว่า ดีน้อยกว่า เสมอกัน" คุณปาริสัชชาก็เคยสอนดิฉันเมื่อพันกว่าปีก่อนในประเด็นของอัตตา ที่มองผู้อื่น "ดีกว่า-แย่กว่า-เสมอกัน" ค่ะ แต่...สอนไม่จำเลยเนอะ ลูกศิษย์คนนี้.... ตอนนี้ดิฉันก็ต้องฝึกจิต สอนตน ขัดเกลาตนต่อไปค่ะ ขอขอบคุณคุณขุนเขาแมกไม้ด้วยนะคะ จากคุณ : ณฐมณฑ์ - [ 6 ส.ค. 47 16:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อืม ทดสอบกันต่อไป ทดสอบครับ จากคุณ : พิชัย (Anunnaki) - [ 7 ส.ค. 47 14:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 77 คุณณฐมนฑ์ ผมชอบนี่ครับ "สติ-สุญญตา-สักกายะ" ขโมยมาจากคำตอบของพระพุทธองค์ ที่ทรงแสดงต่อโมฆราชมาณพ สาวกของดาบสใหญ่ในสมัยพุทธกาล โมฆราชถามเมื่อไปเฝ้าพระพุทธเจ้าว่า "ทำอย่างไรจึงข้ามโอฆะ(ห้วงแห่งกิเลส-สังขาร)ได้? พระพุทธองค์ตอบว่า " จงมีสติอยู่เสมอ มองทุกสิ่งด้วยความว่างเปล่า ไม่สนใจในความถือตัวถือตน" แล้วโมฆราชก็กลายเป็นอรหันต์สาวกในเวลาไม่นานครับ จากคุณ : viroj - [ 7 ส.ค. 47 19:13:43 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คือว่า เหมือนผมเกี่ยวข้องกับสีรุ้งๆไงไม่รู้อ่ะครับ เมื่อตอนเด็กๆ ผมเคยนั่งสมาธิแล้วเห็น แสงสีรุ้งๆ จากฝ่ามือของพระพุทธรูป แต่เป็นพระพุทธรูปที่เกิดขึ้นเอง หลังจากผมนั่งสมาธิไปสักระยะนะครับ ตอนนั้นผมยังเด็กเกินกว่าจะรู้เรื่องว่า การนั่งสมาธิมีแบบไหนบ้าง เขาสอนให้ผมนั่งท่องพุทโธ ผมก็พุธโธ จนกระทั่งผมทนความรู้สึกเหมือนตัวหมุน ตัวถูกเหวี่ยงได้ อยู่ดีๆ ก็เกิดภาพพระพุทธิรูปขึ้นมาในใจผมน่ะ ท่านเป็นสีทอง สักพักนึง ก็เมหือนมีลูกแก้วกลมๆ สีขาวก่อน ก่อนที่จะกลายเป็นสีรุ้งส้องสว่างไปทั่ว ในความรู้สึกผม ผมเอามือไปแตะลูกแก้วสีรุ้งนั้นอ่ะครับ ก่อนที่จะหลุดออกจากสมาธอเพราะตกใจ นั่นคือครั้งเมื่อผมยังเด็ก ซึ่งหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยนั่งสมาธิจริงจังอีกเลย และที่สำคัญ ก็ไม่เคยทำถึงขนาดเห็นแบบนั้นอีก เพราะไม่ผ่านตอนที่รู้สึหเหมือนตัวถูกเหวี่ยงเหมือนตัวหมุน ก็จะทนไม่ค่อยได้เกือบทุกที มาคราวนี้ผมได้บังเอิญมาอ่านกระทู้นี้ สนใจมากอ่ะครับ อ่านแล้วก็เลยไปลอง มองมือตัวเอง เหมือนที่ ท่านหนึ่งเขียนบอกไว้ (ให้ลองมองมือกัยฉากหลังที่เป็นสีดำ) มันก็เหมือนจะเห็นอ่ะครับ แต่มันบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเอง หรือเป็นคนมีจินตนาการสูงไม่รู้ ผมเห็นทั้งสีม่วง สีน้ำเงินเข้ม สีแดง และสีรุ้ง แต่มันไม่ได้เห็นพร้อมกันนะครับ เหมือนพอมองที ก็เปลี่ยนไปทีนึงอ่ะครับ แต่ที่เห็นบ่อยสุดคือสีรุ้ง แต่มันเป็นรุ้งเหมือน รุ้งปลายๆของของสีขาวๆ มันไม่ใช่มีสีรุ้งทั้งหมด ที่ห่อหุ้มมือผมไว้นะ มันเมหือนมีแสงสีขาวๆ ตั้งแต่ผิวหนังอ่ะครับ และตรงปลายๆของมันจะเป็นสีรุ้งๆ เท่านั้นเองครับ ซึ่งก็มีนิดเดียวไม่เยอะเท่าไหร่ ผมไม่รู้ว่ามันตาฝาดไหม และมันมีสีรุ้งหรือเปล่า หรือสีของผมเป็นสีอะไร สีของแต่ละคนมันเปลี่ยนไปได้ไหม ครั้งหนึ่งเมื่อผมไม่สบาย ตอนผมนอนหลับตา มันมองไม่เห็นว่ามีแสงสีอะไรหรอก แต่มันรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง คล้ายความหนาแน่นของอากาสรอบๆตัว ที่ต่างกับอากาสทั่วไป มันเหมือนมีอะไรบางอย่างห่อหุ้มร่างกายไว้อยู่ ซึ่งตอนไม่สบายนี้ รับรู้ได้ว่ามันกำลังเหมือนระเหยออกนอกตัว มันไม่ปรกติที่จะหุ้มตัวเราไว้เฉยๆ เหมือนลูกโป่งที่มีรูรั่วแล้วอากาศค่อยๆไหลออก ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี มันเหมือนกับว่าตอนปรกติ เหมือนสิ่งที่ห่อหุ้มตัวเรานี้มีลักษณะเรียบ เหมือนกระดาศที่ถูกตัดอย่างดี แต่ในขณะไม่สบาย มันเหมือนกับกระดาษที่ชายมันรุ่ยๆ สูงๆต่ำ ไม่เท่าไม่สม่ำเสมอ ไม่เรียบ อันนี้ใช่อันเดียวกับ แสงออร่าหรือเปล่า เพราะเห็นอ่านเจอว่า อ่อร่าก็คือพลังงานที่ห่อหุ้มเราไว้ใช่ไหมครับ แต่ความรู้สึกตอนไม่สบายอย่างที่ผมเล่ามาเนี่ย ที่ผมรู้สึกเพราะว่า ผมลองเอาใจสัมผัสดูนะ ปรกติก็ไม่ได้รู้สึกแบบนี้หรอก ตอนไม่สบาย รู้ตัวอยู่ว่ามันทรมาณจากอาการไข้ธรรมดาเนี่ย เพียงแต่ มันยังมีสติอยู่ เลยรู้สึกว่า ลองหลับตาแล้วมองตัวเองดูสักหน่อย พิจารณาดูหน่อย ก็เลยรู้สึกแบบนี้อ่ะ จริงๆผมเองก็อยากมีส่วนร่วม แต่ผมค่อนข้างขี้เกียจ เจริญกรรมฐานอย่างคนอื่นๆ ผมติดที่เป้นคนขี้สงสัยมากกว่า เวลาเห็นไรแปลกๆ หรือทำอะไรได้ ก็มักจะยังสงสัยอยู่ว่ามันจะจริงไหม อย่างเรื่องนี้ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าผมเองจะรู้สึกไปเองหรือคิดไปเองไหม คิดเห็นอย่างไร หรือมีวิธีพิสูจน์ง่ายๆ ก็บอกผมหน่อยนะครับ ผมเองก็อยากรู้ความจริงเหมือนกัน ส่วนเรื่องที่ผมขี้เกียจเจริญกรรมฐานอ่ ส่วนหนึ่งคือผมรู้น้อย แถมขี้สงสัยอีกตะหาก มันเลยทำให้ทำรู้สึกว่า ผมจะเคลียใจตัวเองได้ยาก มีคนบอกให้เลิกสงสัย แต่มันก็อดไม่ได้ บางเรื่องผมเองก็อยากได้คำตอบเท่าที่จะทำได้ แต่บางเรื่องก็ไม่เป็นไร ทั้งที่บางเรื่องรู้แล้วอาจจะไม่เกิดประโยชน์ แต่ว่า ผมเองก็อยากแน่ใจ และมั่นใจ จะได้เชื่ออย่างสบายใจอ่ะครับ คิดกันยังไงก็ช่วยชี้แจงแถลงไขด้วยครับ จากคุณ : temper45 - [ 11 ส.ค. 47 19:47:57 A:210.86.205.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79 เรียนคุณtemper45 ครับ......ผมเข้าใจว่าออร่าที่คุณเห็นก็น่าจะมีลักษณะคล้ายกับที่ผมและหลายท่านเห็นนะครับ สำหรับเวลาร่างกายป่วย ออร่าก็จะผิดปกติไปด้วย คือมันเกี่ยวเนื่องถึงกัน ความเป็นคนขี้สงสัยเป็นสิ่งดีครับ เราจะได้นำสิ่งที่สงสัย เอาไว้ไปพิสูจน์ แต่ในขณะที่เราพิสูจน์อะไร ขออย่ามีจิตสงสัย เพราะตัวสงสัยเป็นนิวรณ์ตัวหนึ่ง จะทำให้เราไม่เกิดสมาธิครับ พยายามระงับจิตที่สงสัยให้ได้ในยามฝึกปฏิบัติ มันมีกรรมฐานที่แก้จริตสำหรับคนที่สงสัยอยู่โดยเฉพาะนะครับ ลองศึกษาดูอีกทีครับ ผมเงขออนุญาตให้ข้อคิดสั้นๆแค่นี้นะครับ ตัวผมเองมีอุปนิสัยขี้สงสัยคล้ายๆคุณเองนี่แหละ ฝึกอะไรได้แล้วก็ยังสงสัยไปถามคนอื่น เหมือนเรากินแกงเอง แต่ไปถามคนอื่นว่าอร่อยมั้ยนะครับ จากคุณ : ปาริสัชชา - [ 14 ส.ค. 47 05:45:04 A:221.128.103.39 X: TicketID:028099 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณครับ แต่ว่าที่ผมถามอ่ะ เพราะผมไม่แน่ใจอ่ะครับ ไม่รู้ว่าผมจะคิดหรือรู้สึกไปเองไหม มันกลัวว่าจะเป็นงั้นอ่ะครับ เลยต้องมาถามๆดูคนอื่นอ่ะฮะ ขอบคุณมากที่เข้ามาตอบผมนะ แต่ว่ากระทู้นี้ไม่เคลื่อนไหวเลย นานแล้วอ่ะ ไปไหนกันหมดเนี่ย จากคุณ : Temper45 - [ 28 ส.ค. 47 10:55:25 A:202.133.139.182 X: TicketID:069961 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ท่าทางจะหายไปหมดแล้วหละ กระทู้ตกแล้ว.. ขอบคุณทุกคนที่ให้ความรู้นะครับ เอาไว้ผมจะ mail ไปคุย จากคุณ : หนุ่มทิพย์ - [ 10 ก.ย. 47 15:11:05 ]