ความคิดเห็นที่ 1 ต่อค่ะ 2.ความจริงสัมพัทธภาพ (relativistic reality) เราต้องเข้าใจว่าวิทยาศาสตร์เก่าหรือฟิสิกส์เก่าก็ยังใช้ได้ดี แต่ใช้ได้ดีกับความจริงไม่เหมือนกันเลย ส่วนที่เรียกว่าวิทยาศาสตร์ยุคใหม่หรือฟิสิกส์ใหม่นั้น มีสองความจริงที่ไม่เกี่ยวกัน เพราะอย่างหนึ่งเป็นการอธิบาย "ของใหญ่มาก" ระดับโลก ดวงดาว กาแล็กซีและจักรวาล นั่นคือความจริงสัมพัทธภาพของไอน์สไตน์ อีกอันคือความจริงทางแควนตัมที่จริงยิ่งกว่าสำหรับโลกที่ละเอียด - ระดับอะตอมและเล็กกว่านั้น เมื่อต้นศตวรรษที่แล้วคนคนเดียวก็ได้พิสูจน์เด็ดขาดว่าฟิสิกส์คลาสสิคัลของนิวตันที่ใช้ได้ดีนั้น ไม่เป็นความจริงเลยแม้แต่น้อย ที่ว่างและเวลานั้นแยกออกจากกันไม่ได้และเชื่อมโยงกับ "สิ่ง" หรือสสารวัตถุนั้นเป็นสี่มิติ (วัตถุมีสามมิติที่ว่างกับเวลามีอีกหนึ่งรวมเป็นสี่ที่แยกกันไม่ได้) จักรวาลจึงทั้งไม่คงที่และไม่สมบูรณ์ และพลวัตและสัมพันธ์วิวัฒนาการไปเรื่อยๆ จริงๆ แล้วสิ่งที่เคลื่อนที่ที่นิวตันบอกนั้นล้วนสัมพันธ์กันแรงดึงดูดของนิวตันผิดทั้งหมด จักรวาลนั้นทันไม่มีอะไรดึงดูดอะไรหรอก แต่เป็นผลของการโค้งเว้าของพื้นฐานของจักรวาลที่เชื่อมต่อกันเหมือนผ้ายางที่ยืดได้ แรงดึงดูดจึงไม่มี - จะมีก็แต่แรงโน้มถ่วง - จักรวาลและกาแล็กซีกับดวงดาวใหญ่น้อย เช่นระบบสุริยะที่โลกวิ่งรอบๆ ดวงอาทิตย์ เปรียบเหมือนเราเอาลูกโบว์ลิ่งหรือลูกน้ำหนักใหญ่มาวางบนพื้นผ้ายางที่หนามากๆ และยืดหยุ่นมากๆ แน่นอนลูกน้ำหนักจะต้องกดให้ผ้ายางบุ๋มเว้าลงตามน้ำหนัก ที่นี้หากมีลูกหินเล็กๆ ที่เปรียบเสมือนโลกเราวิ่งอยู่ใกล้ๆ ลูกหินเล็กก็จะวิ่งไปหารอยบุ๋มเว้ารอบๆ ลูกโบว์ลิ่งที่เปรียบเป็นดวงอาทิตย์ราวกับถูกดึงเข้าไปหา 3.ความจริงทางแควนตัม (quantum reality) แต่แล้วเมื่อ 70 ปีก่อนก็มีการค้นพบใหม่ว่า เมื่อเราลงไปในระดับที่ละเอียดมากๆ ค้นหา "สสาร" ลงไปเรื่อยๆ จนถึงระดับอะตอมที่เคยเชื่อว่าเป็นพื้นฐานของสรรพสิ่งที่แบ่งแยกต่อไปไม่ได้ (Democritus) เราก็พบว่ามันแยกต่อไปได้ แต่ตามที่ใจมันอยากเป็น เรียกว่าคลื่นอนุภาค คือเป็นคลื่น (wave) ก็ได้ เป็นอนุภาค (particle หรือสสารที่ละเอียดที่สุด) ก็ได้ หรือเป็นครึ่งๆ กลางๆ ก็ได้ ที่โดยสภาพธรรมชาติเราไม่รู้ว่ามันอยู่ในรูปสภาพไหนหรืออยู่ที่ใด จนกระทั่งเราไปสังเกต หรือไปจับมันเอา "จิต" เข้าไปสังเกตมัน มันก็จะสลายสภาพที่มันเป็นอยู่ในเวลานั้นทันทีเหมือนธรรมชาติเล่นเกมหรือเล่นกล ตรงกันข้ามกับวิทยาศาสตร์เก่าที่บอกว่าทุกสิ่งแยกกัน คือ หากไม่หยุดนิ่งก็เคลื่อนที่ และหากรู้ตำแหน่งกับรู้ความเร็ว เราสามารถทายล่วงหน้าได้หมด เหตุต้องก่อผลเสมอ อดีตก็เป็นเช่นนั้น อนาคตก็เป็นเช่นนั้น คือขึ้นกับปัจจุบัน แต่ความจริงทางแควนตัมที่จริงอย่างที่สุด เราทายอะไรไม่ได้เลย เหตุผลใช้ไม่ได้เลย สามัญสำนึกก็ผิดหมด เพราะในระดับแควนตัม มันมีแต่ "ความอาจเป็นไปได้อย่างนั้นหรืออย่างนี้" หรือทับซ้อนกันเป็นได้ทั้งอย่างนั้นและอย่างนี้พร้อมๆ กัน ทุกสิ่งจึงไม่เที่ยงแท้ ไม่แน่นอน ทุกสิ่งเหมือนเชื่อมโยงกับทุกสิ่งเป็นเนื้อเดียวกัน แม้ว่าจะอยู่ห่างกันไปเป็นล้านๆ ไมล์ก็ติดต่อกันได้โดยไม่ต้องมีความเร็วหรือมีสื่อ เพราะ "ทันทีทันใด" เป็นปัจจุบันขณะ โดยความจริงทางแควนตัมที่บอกแล้วว่าจริงอย่างที่สุด ในขณะที่ความจริงที่เราคิดว่าจริงทางคลาสสิก - ผิดหมด ทั้งในระดับมหภาพมากๆ หรือระดับจุลภาคที่ละเอียดมากๆ จักรวาลไม่ว่าจะใหญ่ไพศาลอย่างไร มันก็ต้องไล่ลงมาจนละเอียด หรือภูเขา ต้นไม้ มนุษย์ แบคทีเรีย ฯลฯ เมื่อไม่ไปที่รายละเอียดต่างล้วนเชื่อมโยงกันเป็นหนึ่งเดียวกัน "หนึ่ง" ด้วยคลื่นที่พัวพันจนยุ่งเหยิง สรรพสิ่งในจักรวาลเป็นผลของการปฏิสัมพันธ์ระหว่างคลื่นกับอนุภาค หรือระหว่างแสงกับสสาร ที่รับรู้เป็น "สิ่ง" ได้เพราะปฏิกิริยาระหว่างสิ่งที่ถูกสังเกตกับผู้สังเกตโดยมี "จิต" เป็นสื่อ ก่อนนี้ผู้เขียนถูกสอนให้เชื่อว่าความเป็นวิทยาศาสตร์ (scientific) ประกอบด้วยขั้นตอน หนึ่ง สังเกต "สิ่ง" ธรรมชาติซ้ำแล้วซ้ำอีก สอง นำที่สังเกตมาสังเคราะห์เป็นทฤษฎีมีตรรกะสนับสนุน - กฎต่างๆ หรือคณิตศาสตร์ - สาม ทดสอบทฤษฎีนั้นด้วยการทดลองในห้องทดลองเพื่อหาผลที่ต้องเป็นไปตามทฤษฎีนั้น และสี่ สามารถยังผลที่เหมือนกันด้วยการทำซ้ำไม่ว่าที่ใดและเมื่อไร - หากไม่เช่นนั้นความรู้ที่ได้หรือจะเป็นแค่จิตนิยม "เหมือนวิทยาศาสตร์ (scientism) แต่ทุกวันนี้ดังที่ เซอร์คาร์ล ป๊อปเปอร์ ทอมัส คุห์น หรือเออร์วิน ชโรดิงเกอร์ กระทั่งไอน์สไตน์เองก็พูดว่าทั้งหมดขององค์ความรู้เป็นเรื่องของจิตทั้งสิ้น การสังเกต รับรู้ และสร้างเป็นทฤษฎีที่จะมีขึ้นมาได้ก็ด้วยความใฝ่ฝันจิตนาการ เป็นจิตที่อาศัยเส้นทางภายในทั้งสิ้น. จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 23 ก.ค. 47 07:22:16 A:203.172.53.97 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตัวหนังสือแยะจังครับ แตกเป็นเรื่องย่อยๆหลายเรื่องดีไหมครับ แบบนี้จับประเด็นยากจัง ติงนิดนึงครับ ที่ว่า... "สมการของนิวตันอธิบายการเคลื่อนที่เท่าๆ กับอธิบายแรงดึงดูด ช้างล้มดังกว่าหมาล้ม "สิ่ง" ใหญ่ตกแรงและเร็วกว่าสิ่งเล็กและเบา" ความจริงสมการของนิวตัน ใช้สนับสนุนการทดลองของกาลิเลโอที่ว่าของหนักและเบาตกเร็วเท่ากันครับ ไม่ได้จับผิดนะครับ บังเอิญเห็นว่าขัดๆ น่ะครับ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 47 09:13:48 จากคุณ : PUFF - [ 23 ก.ค. 47 08:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทุกสิ่งมันขึ้นอยู่กับ "ความน่าจะเป็น" อยู่แล้วครับ โลกของเราเป็นโลกของอนาล็อก จึงไม่มีสิ่งใดอยู่สุดขั้ว หากแต่มีดีกรีของเป็นส่วนร่วม เช่น ไม่มีความมืดที่แท้จริง และไม่มีความสว่างที่แท้จริง หากแต่เรามี สว่างจ้า สว่างมาก สว่างน้อย สว่างปานกลาง มืดมาก มืดน้อย มืดปานกลาง มืดสลัวๆ ฯลฯ มันมีดีกรีของความสว่างปรากฏอยู่ ซึ่งอาจจะมองในแง่ของความน่าจะเป็น ณ จุดใดๆที่จะมีความสว่างปรากฏอยู่ โดยจากหลักการของไฮเซนเบิร์กที่ได้ยกมาในบทความ ก็แสดงไว้แล้วว่า เราไม่สามารถวัดทั้งตำแหน่ง และความเร็วได้แม่นยำพร้อมกัน เพราะสิ่งหนึ่งจะไปรบกวนการวัดของอีกสิ่งหนึ่ง ดังนั้น เราวัดได้แต่แค่ ความน่าจะเป็นที่มันจะอยู่/จะเป็น ณ ตำแหน่งนั้นๆ เท่านั้นเอง ดังนั้น พระเจ้า = ธรรมชาติ = มันเป็นอยู่แบบนั้นเอง = ความน่าจะเป็น จากคุณ : ช่างไฟ - [ 23 ก.ค. 47 12:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อคุณ puff นิดนึงก็แล้วกันนะคะ เรื่องสิ่งเบากับสิ่งหนักตกลงเร็วเท่ากันของกาลิเลโอนั้นเป็นเพียงโจ๊กใส่ใข่ และกาลิเลโอเองก็ไม่ได้ตั้งสมมุติฐานทำนองนั้นด้วย (ลองค้นรายละเอียดเรื่องนี้ดูนะคะ) ระบบศก.และสังคม คงจะดีที่สุดตามยุคสมัย ตามกระบวนทัศน์ของมนุษย์ในลำดับขั้นนั้นๆ กระมังคะคุณ Boy79 แต่ถ้าเราถามว่าปัจจุบันนี้ ด้วยความเข้าใจระดับนี้ เหมาะสมหรือไม่ ถ้าเหมาะ มันก็จะดำเนินต่อไปได้ แต่ถ้าไม่ (ซึ่งเราก็เห็นๆ กันอยู่) ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นเอง และพ่อเคยบอกว่า โลกมนุษย์เรานี้มีการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ครั้งใหญ่ๆ มาแล้วสามสี่ครั้ง ทุกครั้งจะเกิดวิกฤติรุนแรง หลังจากนั้นพวกเราส่วนใหญ่ (ที่เหลือรอด) จึงจะปรับตัว แล้วชีวิตก็ดำเนินต่อไป ถ้าคนเขาไม่พร้อมจะเปลี่ยน เราจะไปทำอย่างไรได้ จะไปบอกคนที่กำลังขี่ควายว่าให้เขาขี่ควายต่อไปเถอะ ดีแล้ว อย่ามาอยากขี่รถหรูๆ เลย ถ้าเขาคนนั้นยังไม่ผ่านประสบการณ์ และอยากจะผ่านยุคสมัยใหม่อยู่ เขาก็จะคิดว่าเราบ้า หรือไม่ก็ย้อนด่าเราว่า ก็เธอมันได้ขี่รถหรูแล้วนี่ เธอก็พูดได้สิ ตัวเองทำได้แล้วทำไมเห็นแก่ตัวมาห้ามคนอื่น ใครๆ ก็อยากมีชีวิตที่มีคุณภาพ (ตามพื้นฐานกระบวนทัศน์ของเขา) ด้วยกันทั้งนั้น ระบบเศรษฐกิจ สังคม การศึกษา สุขภาพ ฯลฯ ตามแนวทางวิทยาศาสตร์ใหม่ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วทั่วโลกค่ะ มีหนังสือ แนวคิดล้ำหน้าเหล่านี้ออกมามากมาย เป็นกระบวนการใหญ่โตทีเดียว ทั้งยังสอดคล้องกับวิกฤติของกระบวนทัศน์เก่าอย่างพอเหมาะพอดีกันด้วย ถ้าจะลงลึกเรื่องความน่าจะเป็นนี่คงต้องต่อยอดกับเคออส (ทฤษฎีไร้ระเบียบ) แล้วล่ะค่ะ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 23 ก.ค. 47 15:20:03 A:203.172.53.74 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ยังไม่ค่อยเข้าใจ เรื่องความน่าจะเป็น=พระเจ้า เรียนสถิติมานิดหน่อยเกรดไม่ดีด้วย ช่วยขยายความหน่อยครับ จากคุณ : คาออส - [ 23 ก.ค. 47 16:27:04 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอพูดเรื่อง The Uncertainty Principle ของไฮเซนเบอร์ก ก็แล้วกันนะคะ ไฮเซนเบอร์กได้จินตนาการว่า เมื่อแสง (โฟตอน) กระทบกับอิเลคตรอน แรงกระแทกจะทำให้ตำแหน่งของอิเลคตรอนเปลี่ยนไปจากเดิม แล้วเมื่อแสงสะท้อนเข้าสู่ตาเราเพื่อให้เกิดการมองเห็น จะทำให้เราเห็นตำแหน่งที่ไม่ถูกต้องของอิเลคตรอน ดังนั้นถ้าการวัดความเร็วของอิเลคตรอน (โมเมนตัมเป็นผลคูณของมวลกับความเร็ว) ทำได้อย่างถูกต้อง ตำแหน่งที่แท้จริงก็จะต้องคลาดเคลื่อนไปอย่างแน่นอน เราจึงทำกันได้เพียงแค่ "ความน่าจะเป็น" อิเลคตรอนน่าจะอยู่ ณ จุดนั้น... (ก่อนที่เราจะสังเกตมัน) เป็นต้น ส่วนว่าไปเท่ากับพระเจ้าได้อย่างไร คงต้องขอความกรุณาจากคุณช่างไฟแล้วล่ะค่ะ ส่วนเรื่องกาลิเลโอ เกี่ยวกับการปล่อยขนนกกับลูกเหล็ก? ของเขาที่หอเอนปิซานั้น หลายคนว่าเป็นเรื่องโจ๊กก็เพราะมันไม่มีทางที่จะตกถึงพื้นพร้อมกันไปได้เลย นอกเสียจาก "สิ่ง" ทั้งสองจะอยู่สนามในจินตนาการที่พลังงานเป็น Zero Point ค่ะ ส่วนเรื่องสมการของนิวตันจะใช้สนับสนุนเรื่องนี้อย่างไร ก็อยากให้คุณ puff ช่วยขยายความหน่อยค่ะ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 23 ก.ค. 47 18:10:33 A:203.172.53.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 โดยสรุป คุณหลานสาวนายพล เห็นว่าศาสนาพุทธและวิทยาศาสตร์กลมกลืนกัน และควรนำมาสอนร่วมกันหรือครับ? ในความคิดเห็นส่วนตัวของผมคิดว่าเป็นคนละเรื่องครับ ศาสนากับวิทยาศาสตร์เข้ากันไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นศาสนาใด ก็ตาม เพราะหลายศาสนาพยายามยืนยันความ "เป็นจริง" ของศาสนาตนเองโดยการโยงเข้ากับองค์ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ ไม่ว่าจะในแง่การค้นพบ หรือกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ จากคุณ : Practical x 2 - [ 23 ก.ค. 47 18:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องที่คุณพูดนี้สำคัญมากค่ะคุณ Practical x 2 วิทยาศาสตร์ใหม่จึงฟันธงไปเลยว่า "สัจจะ" ไม่มีอยู่จริง เพราะหากเราไปยึดสัจจะ (ซึ่งที่แท้ก็เป็นเพียงสัจจะของเรา) เสียแล้ว ส่วนใหญ่ศาสนานิกก็จะทะเลาะเบาะแว้ง ไปจนถึงขั้นสงคราม ดิฉันเอง เกิดในครอบครัวชาวพุทธธรรมดาๆ ในประเทศไทยเราที่เป็นเถรวาท ซึ่งญาติๆ หลายคนก็ดูถูกดูแคลนมหายาน (ศาสนาเดียวกันแท้ๆ แค่คนละนิกาย) พอเติบโตได้มีโอกาสเรียนรู้เรื่องมหายาน และนิกายอื่นๆ บ้าง ก็ไม่เห็นว่าเขาจะด้อยกว่าเราตรงไหนเลย องค์สมเด็จทะไล ลามะ ท่านรับโปรเจกพูดคุยแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับนักวิทยาศาสตร์เป็นประจำ มีงานออกเป็นชุดๆ ทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเดวิด โบห์ม หรือฟรานซิลโก เวเรลา ก็ไปคุยกับท่านมาแล้วทั้งนั้น ตอนที่ท่านพูดเปิดการประชุมใหญ่ทางวิทยาศาสตร์ในครั้งหนึ่ง ท่านกล่าวทำนองว่า "หากวิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนพวกเรานั้นผิด ฉันพร้อมจะปรับเปลี่ยนเพื่อทำความเข้าใจเสียใหม่" นั่นทำให้ท่านได้ใจ ได้ศรัทธาของนักวิทยาศาสตร์ระดับหัวกระทิที่เข้าร่วมประชุมคราวนั้นไปมหาศาล เรื่อง "ยึดติด" นี่เป็นสำคัญที่ศาสนานิกต้องทำความเข้าใจค่ะ นักวิทยาศาสตร์กระบวนทัศน์ใหม่นั้น เรียนรู้เรื่องนี้อย่างเห็นได้ชัด พวกเขาไม่ยึดสิ่งที่ค้นพบว่าเป็นสัจจะ ความจริงทางควอนตัมข้อหนึ่งจึงกล่าวว่า "ผู้สังเกตกับสิ่งที่ถูกสังเกต เป็นหนึ่งเดียวที่ไม่อาจแบ่งแยกได้" ดังนั้น ถ้าเราสังเกตแล้วผลมันต่างกัน มันก็เป็นความจริงเฉพาะตัวผู้สังเกตนั้นเอง เข้าใจว่าศาสนิกที่แท้ (ไม่เฉพาะแต่เพียงพุทธศาสนา) ท่านทั้งหลายก็คงเป็นเช่นนักวิทยาศาสตร์ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 24 ก.ค. 47 07:01:24 A:203.172.53.53 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถึงแม้ว่าผู้นับถือศาสนาพุทธส่วนใหญ่ในเมืองไทยจะไม่นับถือองค์ Dalai Lama แต่ต่างชาติโดยเฉพาะทางตะวันตก จะรู้จักท่านมากกว่า มีผู้นำชีวประวัติไปสร้างเป็นภาพยนต์หลายเรื่องทั้งที่เกี่ยวข้องโดยตรงอย่าง Kundun หรือ Seven Years In Tibet เป็นต้น พิพิธภัณฑ์ในต่างชาติก็มักจัดนิทรรศการที่เกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาในธิเบตอยู่ บ่อย ๆ ครับ พิสูจน์ให้เห็นได้ง่าย ๆ จากการค้นหาด้วย google.com ตรวจพบคำว่า "Dalai Lama" ใน 539,000 เวปไซต์ และ 145,000 สำหรับ Buddhism in Thailand ความคิดเห็นที่วิจารณ์ Buddhism มีมากมายครับ เช่น เวปไซต์นี้ที่พยายามอธิบายถึงเหตุผลของคำถามที่ว่าทำไมทั้ง ๆ ที่ Buddhism ถือกำเนิดในอินเดียแต่ภายหลังจึงเสื่อมความนิยมลงในประเทศนั้น http://india_resource.tripod.com/buddhism.htm "... But East of India, Buddhism survived, and in Thailand and Burma, in particular, it continued to enjoy a loyal popular following. Philosophical innovations also took place, and Buddhist scholars in China, Korea and Japan offered their own commentaries and somewhat individual interpretations of Buddhist concepts and formulations outlined in later (5-7th C.) Indian texts..." จากคุณ : Practical x 2 - [ 24 ก.ค. 47 09:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 A closer look at the originators of the major religions-what did they really say and do? http://www.secularhumanism.org/library/fi/price_20_1.htm Free Inquiry magazine, Volume 20, Number 1 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 47 09:54:36 จากคุณ : Practical x 2 - [ 24 ก.ค. 47 09:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 1. "สัจจะ" ไม่มีอยู่จริง หมายถึงสัจจะในทางวิทยาศาสตร์หรือครับ ถ้าสัจจะไม่มีอยู่อยู่จริง สิ่งที่วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ศึกษาอยู่คืออะไรครับ 2.แล้วมีความจริงที่แยกออกจากผู้สังเกตรึเปล่าครับ หรือหากไม่มีผู้สังเกตความจริงก็ไม่มี ความจริงที่ได้จากการสังเกตเป็นความจริงสัมพัธยังงั้นรึเปล่าครับ 3.ถ้าหากไร้ผู้สังเกตไร้ตัวตนความจริงจะเป็นความจริงแท้รึเปล่าครับ แต่ถ้าไม่มีผู้สังเกตแล้วจะมีความจริงไปทำไม คิดแล้วงงครับ 4.ผมจำได้ว่ามีกระทู้ความจริงแบบนี้มาแล้ว ผมมาอ่านแล้วก็งงไปครั้งนึงแล้วเพราะไม่มีใครมาอธิบายต่อ จากคุณ : ลอว์ - [ 24 ก.ค. 47 11:27:46 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรียนคุณหลานสาวนายพล เรื่องของกาลิเลโอครับ การที่ขนนกตกถึงพื้นช้ากว่าลูกเหล็กนั้น ทำให้อริสโตเติลเสนอว่า ของเบาจะตกถึงพื้นช้า ของหนักตกถึงพื้นเร็ว พอมาถึงยุคของกาลิเลโอ ในช่วงต้น กาลิเลโอเป็นนักทดลอง ศึกษาเรื่องการเคลื่อนที่ของวัตถุ พอตอนกลางๆชีวิต เสียเวลาไปกับศาสนจักรเรื่องการเคลื่อนที่ของดวงดาว ที่กาลิเลโอเสนอตามแบบของโคเปอร์นิคัส ว่าดาวทั้งหลายหมุนรอบโลก ในช่วงท้ายของชีวิต กาลิเลโอถูกสั่งจำกัดบริเวณ ทำให้มีเวลารื้องานที่ทำตอนหนุ่มๆมาเรียบเรียงใหม่ ตีพิมพ์ออกมาเป็น Discorsi e dimostrazioni matematiche attorno a due nuove scienze ซึ่งกล่าวไว้ชัดเจนว่า ลูกกลมที่ทำจากตะกั่ว จะตกถึงพื้นเร็วเท่ากับลูกกลมที่ทำจากไม้ อีกทั้งยังแสดงให้เห็นว่าวัตถุตกด้วยความเร่ง โดยจะมีความเร็วเพิ่มขึ้น ในปริมาณที่สัมพันธ์กับเวลา นอกจากนี้ยังได้วางรากฐานกฏการเคลื่อนที่ข้อที่ 1 ไว้อีกด้วย แต่เนื่องจากอายุมากแล้ว จึงไม่สามารถเรียบเรียงออกมาเป็นสูตรทางคณิตศาสตร์ได้ กาลิเลโอตายในเดือนมกราคมปี 1642 หรือ 11 เดือนก่อนนิวตันเกิด หลังจากจบกฏหมาย นิวตันศึกษางานของโคเปอร์นิคัส เคปเลอร์ และ กาลิเลโอ แล้วประมาลการเคลื่อนที่ของวัตถุต่างๆ ตามที่ได้บันทึกไว้ ผสมผสานกับความชำนาญทางคณิตศาสตร์ ออกมาเป็นสูตรทางคณิตศาสตร์ที่ใช้อธิบายการเคลื่อนที่ของวัตถุ ตามกฏการเคลื่อนที่ทั้ง 3 ข้อของนิวตัน นอกจากนี้ นิวตันยังอธิบายไว้อีกว่า มีแรงชนิดหนึ่งที่เกิดขึ้นระหว่างมวลสองชิ้น นิวตันได้ใช้แรงโน้มถ่วง และ กฏการเคลื่อนที่ที่คิดขึ้น มา อธิบายผลการงานของกาลิเลโอ ทั้งการเคลื่อนที่ของวัตถุและดวงดาวใน philosophiae naturalis principia machematica โดยอธิบายในรูปแบบทางคณิตศาสตร์ (แคลคูลัส) โดยส่วนตัวแล้ว งานของนักวิทยาศาสตร์สองท่านนี้ต่อเนื่องกันมาก จนผมคิดว่านิวตันน่าจะเป็นกาลิเลโอกลับชาติมาเกิดเพื่อทำงานที่ค้างไว้ให้สมบูรณ์...ย่อหน้าสุดท้ายนี้เป็นความเห็นส่วนตัวครับ จากคุณ : PUFF - [ 24 ก.ค. 47 11:56:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมว่าซ้ำ ๆ กับ จุดเปลี่ยนแห่งศตวรรษ ที่ ฟริตจ๊อฟ คาปร้า, เขียน ... นะ จากคุณ : prasitstar - [ 24 ก.ค. 47 12:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ต่อคุณลอร์นะคะ ข้อ 1. วิทยาศาสตร์ที่เราพูดถึงหรือกำลังศึกษากันอยู่นี้ เค้าเรียกกันว่าเป็นยุคหลังสมัยใหม่ หรือยุคหลังธรรมดา (post normal science) ค่ะ และในมุมมอง "ส่วนตัว" ของดิฉัน เห็นว่าวิทยาศาสตร์ยุคหลังธรรมดานี้กำลังพยายามศึกษาเกี่ยวกับเรื่องธรรมชาติที่สุดของธรรมชาติ หรือสิ่ง (ที่จริงก็ไม่น่าจะใช้คำว่า"สิ่ง" ได้) -จิตวิญญาณ (หรืออะไรก็ตามแต่จะเรียก) ที่อยู่เบื้องหลังความเป็นเช่นนั้นเอง หรือแบบแผนร่วมของธรรมชาติที่มีอยู่หลากหลายระดับ ข้อ 2. ไม่มีความจริงที่แยกขาดจากผู้สังเกตค่ะ ข้อ ๓. ไม่มีผู้สังเกต ก็ถือว่าไม่มีสิ่งที่ถูกสังเกตค่ะ (เรื่องนี้ยากมาก) ข้อ ๔. ก็ไม่ทราบว่าจะเป็นการอธิบายต่อรึเปล่านะคะ เอาเป็นว่าคุยกันดีกว่า ดิฉันคิดว่าประเด็นมันอยู่ตรงผู้สังเกตกับสิ่งที่ถูกสังเกตนี่แหละค่ะ คราปาก็เขียนไว้ในงานเก่าของเขา (ตามที่คุณprasitstar บอก) แต่อาจจะยังใหม่สำหรับเราก็ได้ ไอน์สไตน์กับบอห์รถกกันในสวนสาธารณะ และต่างไปหาหลักฐานมาพิสูจน์กันในเรื่องนี้ ถ้าจำไม่ผิดก็หลายสิบปีทีเดียว สุดท้ายไอน์สไตน์ยอมแพ้ก่อนตาย ด้วยประโยคอันลือลั่น "พระเจ้าไม่เล่นเกมส์ทอดลูกเต๋า" นั้นเอง และสิ่งที่ไอน์สไตน์ยอมรับในท้ายสุดนั้น ได้กลายมาเป็นความจริงทางควอนตัมข้อที่ 1-2 Quantum Reality# 1 นีล บอห์ร (Neils Bohr) กล่าวว่า สรุปเอาไว้ด้วยว่า สรรพสิ่งไม่มีจริง ถ้าเราไม่ไปสัมผัสสังเกตมันเข้า (There is no reality in the absence of observation) โลกและจักรวาล เป็นจริงตามที่เราสัมผัสส่วนหนึ่ง มันเป็นจริง เฉพาะโลกของเราเท่านั้น แต่ไม่เป็นจริงในโลกของควันตัม โลกและจักรวาลจึง ไม่มีจริงๆ เลยหากเรา ไม่ไปค้นหามัน ก็ฟังยากจน ในที่สุด เดวิด เมอแม็ง (David Mermin, 1989 ) นักฟิสิกส์แห่งมหาวิทยาลัย คอแนลล์ สรุปอีกทีว่า เดี๋ยวนี้ พระจันทร์ยัง ไม่ได้แสดงตัวว่ามีอยู่จริงหรือไม่ และตรงตำแหน่งไหน หากว่าเราไม่ไปจ้องดูมัน Quantum Reality #2 การสังเกตของมนุษย์ สร้างความจริงที่เรารู้จักขึ้นมา เฟรด อลัน วุลฟ กล่าวว่า เราเองต่างหากที่เราสร้างสรรพสิ่งต่างๆ ที่เราเชื่อว่าเป็นความจริงขึ้นมา (Fred Alan Wolf : Quantum leap ,1989) ว่าไปแล้ว อาจสร้างได้แม้จาก จินตนาการ ที่ลึกล้ำต่อเนื่องในความสงบของสมาธิ เช่นที่เกิดกับ สุพรห์มยาม จันทรเศกขา วุฟแก็ง พอลี่ และอูยีน วิกเนอร์ นักฟิสิกส์รางวัลโนเบล ต่างกรรมต่างวาระ ถ้ายังงงๆ อยู่ จะคุยกันต่อ เจาะลงไปที่สองข้อนี้ก็น่าสนุกดีนะคะ และต้องขอขอบคุณคุณ puff มากค่ะที่กรุณาไปค้นข้อมูลมาเสริมเติมกัน จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 24 ก.ค. 47 14:39:15 A:203.172.53.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 >>โลกและจักรวาลจึง ไม่มีจริงๆ เลยหากเรา ไม่ไปค้นหามัน ก็ฟังยาก เห็นด้วยครับฟังยาก อยากให้ขยายความเรื่อง "ค้นหามัน" สิ่งนี้หมายถึงอะไรอะไรครับ การที่เราลืมตาขึ้นมามีแสงจากที่ไหนซักแห่ง พุ่งเข้ามาผ่านเลนส์ตาสู่เรติน่ากลายเป็นสัญญาณ วิ่งผ่านเครือข่ายเส้นประสาท มีการจดจำและการแปลความหมาย จิตรับรู้ถึงสิ่งที่เห็น ถือเป็นการค้นหารึเปล่าครับ >>เราเองต่างหากที่เราสร้างสรรพสิ่งต่างๆ ที่เราเชื่อว่าเป็นความจริงขึ้นมา ยังงงว่าเราสร้างสรรพสิ่งต่างๆ ขึ้นมาด้วยวิธีไหน มีข้อจำกัดมั้ยว่าทำไมเราสร้างสิ่งนั้นไม่สร้างสิ่งนี้ หรือว่าความเชื่อของเราคืออะไร มาจากไหน ทำไมเราจึงเชื่อเช่นนั้น ขอบคุณครับ จากคุณ : ลอว์ - [ 24 ก.ค. 47 15:37:45 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทั้งสองข้อที่ลอว์กล่าวถึงนั้น เราต้องลงไปที่เรื่อง "ศาสตร์แห่งการรับรู้-เรียนรู้" หรือ "ศาสตร์แห่งสำนึกรู้" ซึ่งคราปารวบรวมไว้ (ให้คนธรรมดาอย่างเราๆ พอที่จะเข้าใจได้) ใน Hidden Connection ซึ่งเป็นงานเล่มล่าสุดของเขา (ตามที่ดิฉันได้เคยยกมาพูดคุยที่บอร์ดนี้บ้างแล้ว) เรื่องตัวรู้กับสมองนี้ พอจะให้ภาพคร่าวๆ เกี่ยวกับการรับรู้ของเรา การทำงานของสมอง (ซึ่งถ้าใครศึกษาเรื่องเคออสก็จะเห็นว่ามันเป็นสไปรัลไดนามิก) เลยขอส่งมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันค่ะ ตัวรู้กับสมอง ทีนี้ลองหันมาดูเรื่องของกิจกรรมของระบบประสาทที่เป็นตัวอยู่ภายใต้ประสบการณ์ที่สำนึกรู้ ในไม่กี่ปีมานี้ นักวิทยาศาสตร์ว่าด้วยการรับรู้-เรียนรู้ ได้มีความก้าวหน้าไปอย่างมีนัยสำคัญ ในการค้นพบจุดเชื่อมโยงระหว่างสรีรวิทยาแห่งระบบประสาทกับการโผล่ปรากฏของตัวประสบการณ์ ในความคิดเห็นของข้าพเจ้าแล้ว แบบจำลองที่มีแววมากที่สุดนั้นได้นำเสนอโดยฟรานซิสโก เวเรลา และที่ล่าสุดจริงๆ ก็คือ เจรัลด์ อีเคลแมน โดยความร่วมมือของ กิวลิโอ โทโนนี่ ในทั้งสองกรณี ผู้เสนอนำเสนอแบบจำลองของพวกเขาในฐานะของสมมติฐาน และความคิดหลักของทั้งสองสมมติฐาน ก็เป็นเช่นเดียวกัน ประสบการณ์แห่งสำนึกรู้ไม่ได้มีตำแหน่งแห่งที่ ณ ที่ใดที่หนึ่งในสมอง และก็ไม่สามารถระบุว่าเป็นโครงสร้างทางระบบประสาทที่พิเศษหนึ่งใด มันเป็นคุณสมบัติที่โผล่ปรากฏของกระบวนการทางการรับรู้-เรียนรู้ จำเพาะอย่างหนึ่ง นั่นก็คือการก่อตัวของกลุ่มต่างๆ ของเซลประสาทต่างๆ ที่เข้ามาทำหน้าที่อย่างเป็นการชั่วคราว เวเรลาเรียกกลุ่มเหล่านี้ว่า “resonant cell assemblies” (สมัชชาเซลที่สั่นไหวอย่างสอดประสาน) ในขณะที่โทโนนี่และอีเคลแมนจะพูดถึง “dynamic core” (แกนพลวัต) มันเป็นสิ่งที่น่าสนใจที่จะสังเกตด้วยว่า โทโนนี่และอีเคลแมน โอบกอดข้อสมมติฐานพื้นฐานของปรากฏการณ์วิทยาเชิงประสาท (neurophenomenology) ที่ว่าสรีรวิทยาของสมองและประสบการณ์ที่สำนึกรู้ ควรจะได้รับการปฏิบัติต่อดุจดังเป็นสองปริมณฑลทางงานวิจัย ที่เกี่ยวโยงอิงอาศัยกันและกัน “เป็นการกล่าวอ้างหลักของบทความนี้” พวกเขาเขียน “ที่การวิเคราะห์การมาบรรจบระหว่าง.. คุณสมบัติทางปรากฏการณ์กับคุณสมบัติทางระบบประสาท สามารถให้ความรู้อันมีคุณค่าที่ว่า ประเภทของกระบวนการทางประสาทบางประเภท อาจจะสอดคล้องกับประสบการณ์แห่งสำนึกรู้บางประเภท” รายละเอียดของพลวัตของกระบวนการทางประสาทในแบบจำลองสองแบบนี้แตกต่างกัน และอาจจะไม่ประสานเข้ากันได้ นั้นอาจจะเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่ได้พุ่งความสนใจไปในเรื่องประสบการณ์ที่สำนึกรู้ในเรื่องเดียวกัน จึงทำให้เกิดความเน้นย้ำ ในคุณสมบัติที่แตกต่างกันของกลุ่มประสาทที่สอดคล้องกันขึ้น เวเรลาเริ่มจากการสังเกตว่า “metal space” (เนื้อที่ทางจิต) ของประสบการณ์ที่สำนึกรู้จะประกอบขึ้นด้วยหลากหลายมิติ กล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่า มันถูกก่อรูปขึ้นโดยการทำงานของสมองหลากหลายหน้าที่ แต่กระนั้นก็เป็นประสบการณ์ที่บรรสานเป็นหนึ่งเดียว ยกตัวอย่างเช่น เมื่อกลิ่นน้ำหอมชักนำให้เกิดความรู้สึกยินดีหรือไม่ยินดี เรารับรู้ สภาวะสำนึกรู้อันนี้เป็นหนึ่งเดียวขององค์รวม ซึ่งประกอบด้วยการรับรู้ทางประสาทสัมผัส ความทรงจำและอารมณ์ ประสบการณ์ไม่ได้ดำรงอยู่คงที่ และดังที่เรารู้กันอยู่ มันดำรงอยู่ในเวลาที่สั้นมาก สภาวะต่างๆ แห่งการสำนึกรู้เป็นไปชั่วครู่ เกิดขึ้นดับไปต่อเนื่องกัน ข้อสังเกตที่สำคัญอีกประการหนึ่งก็คือ สภาวะแห่งประสบการณ์หนึ่งๆ นั้นจะ “embobied” (ก่อรูปทางกายภาพ) เสมอ นั่นก็คือการฝังตัวอยู่ในสนามแห่งประสาทสัมผัสจำเพาะอย่างหนึ่ง อันที่จริงแล้ว สภาวะต่างๆ ของการสำนึกรู้โดยส่วนใหญ่ มักจะมีความรู้หลักที่จะใส่สีสันให้กับประสบการณ์ทั้งประสบการณ์ กลไกทางประสาทจำเพาะที่นำเสนอโดยเวเรลา สำหรับการโผล่ปรากฏของสภาวะทางประสบการณ์ที่แปรเปลี่ยนนั้นก็คือ ปรากฏการณ์ที่บรรสาน ที่รู้จักกันในชื่อว่า “phase-locking” ซึ่งบริเวณต่างๆ ของสมองจะเชื่อมโยงซึ่งกันและกันในวิถีทางที่เซลประสาทจะยิงสัญญาณอย่างเสริมสร้างเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ก็ด้วยการเสริมสร้างเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของกิจกรรมทางระบบประสาทอันชั่วคราวนี้ “สมัชชาต่างๆ แห่งเซล” (cell assemblies) ก็ได้ก่อรูปขึ้น ซึ่งอาจจะประกอบขึ้นด้วยวงจรทางเส้นประสาทที่กระจัดกระจายออกไปอย่างกว้างขวาง ตามสมมติฐานของเวเรลาแล้ว ประสบการณ์แห่งสำนึกรู้หนึ่งๆ จะมีรากฐานอยู่บนสมัชชาของเซลสมัชชาหนึ่งๆ อันเป็นที่ซึ่งกิจกรรมทางประสาทอันหลากหลาย (เชื่อมโยงกับประสาทสัมผัส อารมณ์ ความทรงจำ การเคลื่อนไหวร่างกาย และอื่นๆ) จะหลอมรวมเป็นหนึ่งอย่างชั่วครู่ชั่วยาม แต่ก็เป็นการรวมตัวกันอย่างบรรสานสอดคล้องของการสั่นไหวแห่งเซลประสาททั้งหลาย วิถีทางที่ดีที่สุดที่จะคิดคำนึงถึงกระบวนการทางประสาทเช่นนี้ บางทีอาจจะเป็นเรื่องของดนตรี บางทีอาจจะมีเสียงดังรบกวน แล้วบางทีพวกเขาก็ประสานเสียง เสียงเพลงก็เกิดขึ้น แล้วเมื่อเสียงบรรเลงของดนตรีแผ่วลง ก็มีเสียงหนวกหูเกิดขึ้นอีก จนกระทั่งมีเสียงดนตรีก่อเกิดในอีกชั่วขณะหนึ่งแห่งความบรรสาน เวเรลาได้ประยุกต์แบบจำลองของเขาอย่างละเอียดลออ ในการสำรวจประสบการณ์แห่งเวลาอันเป็นปัจจุบัน อันเป็นเรื่องตามประเพณีที่ศึกษากันมาในแนวทางของปรากฏการณ์วิทยา และได้เสนอให้มีการสำรวจค้นคว้าแง่มุมอื่นๆ ของประสบการณ์แห่งสำนึกรู้ เรื่องต่างๆ เหล่านี้จะรวมถึงความใส่ใจในหลายๆ รูปแบบ และเรื่องเครือข่ายและช่องทางของระบบประสาทที่สอดประสาน ธรรมชาติของเจตจำนงที่แสดงออกในการริเริ่มกระทำการด้วยความสมัครใจ ระบบประสาทที่สอดรับกับเรื่องราวของอารมณ์ ตลอดจนความสัมพันธ์ระหว่างห้วงอารมณ์ อารมณ์ และเหตุผล ตามความคิดของเวเรลาแล้ว ความก้าวหน้าของการวิจัยในแนวนี้จะขึ้นอยู่กับว่า นักวิทยาศาสตร์แห่งการรับรู้-เรียนรู้นั้นๆ จะสมัครใจที่จะดำรงไว้ซึ่งการสำรวจตรวจตราตามประเพณีของปรากฏการณ์วิทยาแค่ไหน ขอกลับมาดูแบบจำลองของกระบวนการในระบบประสาทของเจรัลด์ อีเคลแมน และกิวลิโอ โทโนนี่ ก็เช่นเดียวกับฟรานซิลโก เวเรลา พวกเขาทั้งสองเน้นว่า ประสบการณ์แห่งสำนึกรู้เป็นบูรณาการขั้นสูง สภาวะแห่งการรู้แต่ละอย่างจะเป็น “ฉาก” ที่ไม่สามารถแยกสลายลงไปเป็นองค์ประกอบเอกเทศแต่ละอันได้ นอกจากนี้ พวกเขายังชี้ว่า ประสบการณ์แห่งสำนึกรู้นั้นยังสามารถแตกแยกย่อยออกไปได้มาก ในความหมายที่ว่า เราจะมีประสบการณ์กับสภาวะแห่งการรู้ ที่แตกต่างกันได้เป็นจำนวนมากในชั่วเวลาอันสั้น ข้อสังเกตเหล่านี้ได้ก่อให้เกิดเกณฑ์สองประการเข้ามาในกระบวนการของระบบประสาท ประการแรกพวกมันจะต้องบูรณาการ โดยในขณะเดียวกันนั้น ประการที่สอง ก็ยังสามารถแสดงออกมาได้แตกต่างอย่างพิสดารหรือก็คือความสลับซับซ้อน กลไกอย่างหนึ่งที่ผู้เขียนทั้งสองเสนอว่าการทำให้การรวมตัวกันทำงานของระบบประสาทเป็นไปได้อย่างรวดเร็วก็คือ กลไกอย่างหนึ่งที่อีเคลแมนพัฒนาขึ้นมาในทางทฤษฎี ตั้งแต่ทศวรรษ ๑๙๘๐ และได้รับการทดสอบอย่างกว้างขวางในขบวนการจำลองเหตุการณ์โดยคอมพิวเตอร์ขนาดยักษ์ ทั้งโดยอีเคลแมน โทโนนี่ และสหายร่วมงานของพวกเขา พวกเขาเรียกมันว่า “reentry” ซึ่งประกอบด้วยการแลกเปลี่ยนสัญญาณคู่ขนานต่างๆ ในทั้งภายในพื้นที่ของสมองและระหว่างพื้นที่ต่างๆ ในสมองนั้นที่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง กระบวนการส่งสัญญาณคู่ขนานเหล่านี้ มีบทบาทเดียวกับ “phase-locking” ในแบบจำลองของเวเรลา ที่จริง เวเรลาพูดถึงสมัชชาต่างๆ ของเซล “ถูกติดกาวอยู่ด้วยกัน” โดย “phase-locking” โดยโทโนนี่และอีเคลแมน พูดถึง “การผูกเข้าด้วยกัน” อย่างเป็นพลวัตของกลุ่มต่างๆ ของเซลประสาทโดยผ่านกระบวนการ “reentry” ประสบการณ์แห่งสำนึกรู้ โผล่ปรากฏ ตามแนวคิดของโทโนนี่และอีเคลแมน ก็ต่อเมื่อกิจกรรมของสมองในพื้นที่ต่างกันรวมตัวกันทำงานในชั่วขณะสั้นๆ โดยผ่านกระบวนการ reentry ประสบการณ์ที่สำนึกรู้แต่ละครั้งจะโผล่ปรากฏจากกลุ่มหนึ่งของเซลประสาทที่โยงใยเข้ามาทำงานร่วมกัน ซึ่งก่อให้เกิดกระบวนการทางระบบประสาทที่รวมตัวกันหรือที่เรียกว่า “แกนพลวัต” (dynamic core) ผู้เขียนทั้งสองใช้คำๆ นี้ เพื่อสื่อถึงแนวคิดของการรวมตัวกันและในขณะเดียวกันนั้น ก็มีการเปลี่ยนแปลงแบบแผนของกิจกรรมอยู่เสมอ พวกเขาย้ำว่า แกนพลวัตนั้นไม่ใช่สิ่งของหรือที่ทาง แต่เป็นกระบวนการของปฏิสัมพันธ์ของระบบประสาทที่แปรเปลี่ยน แกนพลวัตอาจจะเปลี่ยนองค์ประกอบของมันเมื่อกาลเวลาผ่านไป กลุ่มของเซลประสาทกลุ่มเดียวกันนั้นเอง บางเวลาอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของแกนพลวัตอันหนึ่ง และดังนั้นจึงเป็นตัวรองรับประสบการณ์แห่งสำนึกรู้ และในเวลาอื่นๆ ก็อาจจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของแกนพลวัตอันนั้น และได้เข้าไปในกระบวนการแบบไร้สำนึก ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อแกนเป็นกลุ่มของเซลประสาทกลุ่มหนึ่งที่รวมกันเข้ามาโดยหน้าที่ โดยไม่ต้องอยู่เคียงกันทางกายวิภาค องค์ประกอบของแกนจึงสามารถข้ามพ้นพรมแดนของกายวิภาคตามประเพณีได้ และในที่สุดแล้ว องค์ประกอบอันแน่นอนของแกนพลวัตซึ่งเกี่ยวโยงกับประสบการณ์แห่งสำนึกรู้หนึ่งๆ โดยเฉพาะนั้น ในแต่ละปัจเจกบุคคลก็ย่อมแตกต่างกันไป แม้ว่าจะมีความแตกต่างในรายละเอียดแห่งพลวัต สมมติฐานของทั้งสองฝ่ายที่ว่าด้วยสมัชชาแห่งเซลที่สั่นไหว และแกนพลวัตนั้นต่างก็มีเรื่องราวร่วมกันอยู่มากมาย ทั้งสองมองประสบการณ์แห่งสำนึกรู้ว่าเป็นคุณสมบัติที่โผล่ปรากฏ จากกระบวนการรวมตัวชั่วครั้งชั่วคราว หรือการประสานสอดคล้องของกลุ่มเซลประสาทต่างๆ ที่อยู่กระจัดกระจายออกไปอย่างกว้างขวาง ทั้งสองได้ให้ข้อเสนอทางรูปธรรมอันพิสูจน์ได้ ซึ่งเป็นพลวัตจำเพาะของกระบวนการนั้น และก็มีแนวโน้มว่าจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการก่อร่าง “วิทยาศาสตร์แห่งตัวรู้” ในกาลอนาคตข้างหน้านี้ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 24 ก.ค. 47 18:46:35 A:203.172.53.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ใช้คำได้น่าอ่านมากครับ "สมัชชาเซลที่สั่นไหวอย่างสอดประสาน" จากคุณ : Practical x 2 - [ 24 ก.ค. 47 19:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 mental space? (not metal space) embodied? (not embobied) แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 47 19:24:26 จากคุณ : Practical x 2 - [ 24 ก.ค. 47 19:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 20 -__- จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 24 ก.ค. 47 20:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 very interesting กระทู้! #0 khun หลานสาวนายพล whats your education/career? จากคุณ : virtual reality (prince h@mlet) - [ 24 ก.ค. 47 22:12:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านสนุกดีครับ แต่ศัพท์เฉพาะทางบางคำ ทิ้งเป็นทับศัพท์น่าจะเข้าใจดีกว่านะครับ แปลเป็นภาษาไทย (แขก) แล้วมันแหม่งๆยังไงไม่รู้ (dynamic core - แกนพลวัต) คิดว่าศึกษาไป ศึกษามา ก็คงไม่พ้นกฏไตรลักษณ์ ทฤษฎีปฏิจสมุปบาทกระมังครับ จากคุณ : PUFF - [ 25 ก.ค. 47 01:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบคุณ virtual reality ในข้อ 0 ว่า เรียนด้านบริหารธุรกิจค่ะ แต่เรื่องราวที่พูดคุยนี้เป็นความสนในส่วนตัวมาตั้งแต่วัยรุ่น เลยศึกษาด้วยตัวเอง อ่านหนังสือ แล้วพออายุได้ยี่สิบกว่าก็เดินเข้าไปหาคุณหมอประสาน ต่างใจ สมัครเป็นลูกสาวคนหนึ่งของท่าน เรียนรู้จากท่านมากมาย ส่วนงาน ก็ทำด้านหนังสือหนังหามาตลอด เริ่มจากอยู่บริษัทนำเข้าหนังสือจากยุโรป อเมริกา (ส่วนใหญ่เป็นหนังสือเฉพาะทาง และพวกเอนไซโครพิเดีย) หลังจากนั้นก็รวมตัวกับเพื่อนๆ ตั้งกองบรรณาธิการ ทำนิตยสารไลฟ์สไตล์ภาษาญี่ปุ่นกันอยู่พักหนึ่ง ธุรกิจยังไปได้ดี แต่ตัวเองเริ่มเบื่อ... ก็เลยออกมาทำงานบ้าน เป็นแม่บ้าน และค่อยๆ หัดแปลงานที่เราสนใจค่ะ โชคดีที่มีหนังสือใหม่ๆ ก๊อปปี้ส่งมาให้ตลอดเกือบทุกสัปดาห์จากกลุ่มของพ่อและเพื่อนๆ ของท่าน และในคห.ที่ 17 นั้น คนที่ทำเรื่องนี้ไว้ก่อนคือคุณหมอ (ศัลยแพทย์ด้านประสาทวิทยา) โรเจอร์ เพนโรส ซึ่งท่านผู้นี้ทำงานวิจัยเคียงคู่กับสตีเฟน ฮอกิงค์ มาตลอด เพนโรส อธิบายไว้ว่า ในท่อไมโครทุบุลที่เรียงรายกันอยู่ในเยื่อโปรตีนที่บุสมองของพวกเรานั้น มีลักษณะคล้ายลูกสูบ เมื่ออิเลคตรอนวิ่งเข้ามาก็จะเกิดการสั่งไหว เกิดการล้ม(collapse) สร้างรหัสสัญญาณ ซึ่งสืบเนื่องกับคำอธิบายที่ว่า เมื่อโฟตอนตกกระทบวัตถุ (สิ่งที่ถูกสังเกต-ภายนอก) จะแยกตัวเป็นสอง ตัวหนึ่งวิ่งไปสร้างรหัสในเซลสมอง อีกตัววิ่งไปที่สนามความทรงจำซึ่งอยู่ใกล้กับส่วนของอมิดาลา เกิดการเห็นภาพ (จากอิเลคตอนตัวแรก) และเกิดจำได้หมายรู้ (จากตัวที่สอง) ความจริงทางควอนตัมบอกว่าโลกและจักรวาลเป็นการโยงใยพัวพันกันของอนุภาคที่ม้วนซ้อนกันอยู่ในมิติหลากหลาย การเห็นและการสัมผัสของมนุษย์เราก็สร้างโลกที่เราคิดเอาเองว่าเป็นความจริงของเราขึ้นมา เมื่อเราสังเกต ระบบของเราได้สร้างภาพ สร้างการรับรู้ ความทรงจำ ในมิติหนึ่ง สนามหนึ่ง ของการโยงใยที่ซ่อนเร้นนั้นขึ้นมาเอง ทั้งหมดที่กล่าวในคห.นี้ ดิฉันสรุปเอาเองจากที่ได้เคยเรียนรู้มา (ซึ่งอาจจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง) เป็นคำพูดง่ายๆ ตามที่เข้าใจ (ไม่ค่อยเป็นวิชาการนะคะ เพราะไม่ได้ไปค้นเอกสารมาประกอบ) จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 25 ก.ค. 47 06:42:44 A:203.172.53.120 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 ครับคุณเจ้าของกระทู้ครับผมว่าสิ่งที่คุณนำมาเสนอ โดยโยงวิทยฯกับความรู้ความเข้าใจเรื่องความจริง?ในศาสตร์อื่นๆ ผมคิดสิ่งที่คุณนำเสนอมานั้นมันเป็นซับเซ็ตของกฎของไตรลักษณ์(อนิจจัง, ทุขขัง,อนัตตา)ความไม่เที่ยงการเกิดขึ้นดับไปของสรรพสิ่งในศาสนาพุทธพูดไว้นานแล้วซึ่งทุกวันนี้ก็ยังจริงอยู่สอด คล้องทุกกฎทุกทฤษฎีที่มีในโลก ความจริงในแบบคลาสสิก(ที่คุณยกมาจากศาสตร์ทางวิทย์ฯ) ความเป็นเหตุหนึ่งเป็นปัจจัยไปสู่อีกผลหนึ่งนั้น หลักพุทธก็พูดไว้ในหลักปฎิจสมุปบาทที่อธิบายสอดคล้องถึง ความจริงในแบบสัมพัทธ เพิ่มเติมใน"กาลามสูตร" ส่วนหลักความไม่แน่นอนของความจริงจาก"ควอนตัม" นั้นก็ถูกอธิบายไว้ในเรื่องของกรรมที่ซับซ้อน เกี่ยวเนื่องกัน(อิทัปปัจจายตา) ทุกหนึ่งคือในนั้น(อตัมสกสูตร) นั้นได้อธิบายหลักของกรรม(actฯ.)ที่ทับซ้อนกัน แล้วออกมาเป็นผลรวมของรัสมีเส้นรอบกรรมในวัฎสงสารหรือวัฎฯรวมของสังคมโลกจักรวาล แรงทุกแรง (actฯทุกactฯ)กรรมทุกกรรมที่ถูกส่งออกมานั้นมีผลต่อวัฎฯรวมภายในรัศมีเส้นรอบกรรมรวม(วัฎสงสารของการเกิดขึ้นดับไป)นั้น บางแรงบางกรรมส่งผลกรรมออกไปตกกระทบ แล้วถูกดูดซับหรือแปรสภาพไปตามเหตุปัจจัยใดปัจจัยหนึ่งนั้น จนสัญญาความรับรู้หรือเครื่องมือตรวจวัดบางอย่างแบบมนุษย์หาค่าไม่ได้ จนวิทยาศาสตร์มองข้ามแล้วกำหนดถึกทักเป็นกฎแห่งความไม่แน่นอนตามทฤษฎีควอนตั้ม แต่กรรมบางกรรมแรงบางแรงกลับถูกขยายผลไปตามเหตุปัจจัยอีกแบบจนเรารับได้รู้สึกได้ตรวจจับได้ด้วยเครื่องที่มนุษย์ทำได้ดีที่สุดเท่าที่วงกลมความคิดมนุษย์สืบค้นเข้าไปเจอและทฤษฎีคู่ต่าง คู่ปฎิปักษ์นั้นได้เข้ามามีส่วนในการจัดสมดุลของการเกิดขึ้นดับไปของสรรพสิ่ง ภายใต้กฎแห่งกรรมนั้น ถูกอธิบายซ้ำให้เข้าใจง่ายก็คือสัญญาลักษณ์ของหยิ๋น หย๋าง แต่ทุกหนึ่งคือในนั้น(อตัมสกสูตร) และเกี่ยวโยงสัมพันธ์กันซับซ้อนในการแสดงผลบ้าง ประกอบกันอย่างง่ายๆบ้างในการตรวจจับวัดค่าในทางวิทย์ แต่เพราะทุกหนึ่งคือในนั้นส่งผลไปตามอิทัปปัจฯเกี่ยวเนื่องกันในวัฎฯรวม เช่น กรรมเล็กๆที่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปไม่สามารถตรวจจับวัดค่าจนเห็นด้วยตาเปล่า อย่างเจ้านิวตรอนที่เป็นอนุภาคระดับอะตอมเล่นซนและถูกขยายผล(คนส่งเสริม) ด้วยการไปจัดสิ่งแวดล้อมสร้างปัจจัยที่ให้ผลต่อการขยายกรรมแบบนั้น ผลที่ได้คือ ฟิวชั่นนิวเคลียร์(แค่ผู้นำคนสำคัยในโลกเพี้ยนเพราะโดนสะกดจิตลุกขึ้นมาสั่งใครกดรีโมตหัวรบนิวเคลียร์ถล่มโลก จนโลกทั้งใบเสียสมดุล วงโคจรเพี้ยนตามหันเป็นวิ่งชนดาวดวงอื่นสะเทือนถึงระบบสุริยะจักรวาลไปจนถึงกาแลกซี่ทางช้างเผือกได้เพราะความเป็นหนึ่งในนั้นและการเกี่ยวโยงกันของสรรพสิ่งตามหลักอิทัปปัจฯ แล้วบังเอิญมีการขยายผลมากกว่านั้นขยายเป็นฟิชชั่น(อันเดียวกับพลังงานบนดวงอาทิตย์อีก และต่อยอดขยายผลคิดต้องการรวมแรงพื้นฐาน สี่อย่างในจักรวาลบวกอีกหนึ่งซึ่งเป็นการค้นพบส่วนตัวเพื่อเป้าหมายสร้างจักรวาลส่วนตัวแข่งกับสุริยะจักรวาล ความผิดพลาดนั้น ทำให้เกิดหลุมดำขนาดใหญ่ในจักรวาลดูดกลืนทุกสรรพสิ่งจนกลายเป็นสมดุลของจักรวาลเสียไป โลกรวมทั้งดาวบริวานพุ่งชนดวงอาทิตย์ ท้งหมดนี้อาจจะเกิดจากจุดเริ่มต้นของกรรมเล็กระดับอนุภาคที่ชื่อว่า เจ้านิวตรอน ที่ก็ยังมีสภาพหนึ่งในนั้นของจักรวาลที่พร้อมจะส่งผลในทางอิทัปปัจจายตา ไปยังผู้คนทั่วโลกสะเทือนถึงจักวาลได้ และในความเล็กที่แสปกว่านี้ก็ยังมี ที่โลกวิทย์ยังสืบค้นเข้าไปไม่พบ ยังเป็นหน้าที่ของวิทยาศาสตรืจะต้องหาสิ่งที่เล็กที่สุดหรือใหญ่ที่สุดเพื่อขยายวงกลมความคิดของตัวเองให้ใหญ่ออกไปเรื่อย แต่พระพุทธองค์ท่านของเจอแล้วถึงความเป็นเช่นนั้นของสรรพสิ่ง ที่เป็นความจริงสุดท้ายนั้นคือ "อนัตตา" จากคุณ : อะตอม - [ 25 ก.ค. 47 09:50:42 A:61.90.55.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 เพราะเล็กสุดใหญ่สุด สูงสุดแค่ไหน?สุดท้ายก็กลับคืนสู่สามัญคือ"อนัตตา"(ความไม่เที่ยงเกิดขึ้นดับไป)เดียวกัน จากคุณ : อะตอม - [ 25 ก.ค. 47 09:59:59 A:61.90.55.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 เพิ่มเติมครับจากข้อความนี้ ""ความเป็นเหตุหนึ่งเป็นปัจจัยไปสู่อีกผลหนึ่งนั้น หลักพุทธก็พูดไว้ในหลักปฎิจสมุปบาทที่อธิบายสอดคล้องถึง ความจริงในแบบสัมพัทธ เพิ่มเติมใน"กาลามสูตร"" อริยะสัจสี่ครับนั้นอธิบายทุกสิ่งที่เป็นข้างบนนั้นได้สอดคล้องกับหลายทฤษฎี จากคุณ : อะตอม - [ 25 ก.ค. 47 10:10:27 A:61.90.55.112 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกระทู้ที่น่าสนใจดีครับ เอาไว้จะมาอ่านต่อให้จบครับ อ่านนาน ๆ แล้วตามันล้าครับ จากคุณ : ยอดมนุษย์ (อูแมน) - [ 25 ก.ค. 47 15:21:41 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอแลกเปลี่ยนด้วยคนครับ ผมมีความรู้สึกตะหงิด ๆ อย่างหนึ่งมาตั้งนานแล้วนะครับ ว่าสิ่งที่ไอน์สไตน์เสนอไว้ใน general relativity นั้นอาจจะผิดทั้งหมด (ไม่ใช่แค่ไม่เชื่อว่าถูกทั้งหมดนะครับ) ไม่ทราบว่าใครมีความรู้สึกอย่างผมมั่งครับ เพียงแต่ยังไม่มีเวลาและความสามารถพอที่จะชี้ให้ชัดๆ ออกมา แต่มันเหมือนกับรากฐานขององค์ความรู้ในหลายๆ วิชา ที่มักจะเริ่มจากข้อสมมติอันใดอันหนึ่งก่อนภายใต้ข้อกำหนดที่สมมติขึ้นมา ( the given constraint) จากนั้นก็เอาผลแห่งการสมมตินี้ไปขยายความหรืออนุมานสิ่งอื่นทำให้ก่อรูปเป็นองค์ความรู้เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา บางครั้งถ้าเรากลับไปพิจารณารากฐานของความรู้กลับพบว่ามัน paradox มาก ( ยกตัวอย่างวิชาเศรษฐศาสตร์ ที่องค์ความรู้เต็มไปด้วยข้อสมมติ และก็สมมติต่อกันไปอีกหลาย layer มากและความรู้นั้นก็ถูกนำมาใช้ นำมาคาดการณ์กันเป็นตุเป็นตะ แล้วก็มีความถูกต้องเสียด้วยจนไม่รู้ว่าที่ผลมันออกมาอย่างนั้น มันเป็นเพราะว่าคนส่วนใหญ่เชื่อไปตามทฤษฎีนั่นเอง มันถึงให้ผลอย่างนั้น) มันเหมือนการที่เราเล่นตลกกับสมการ 1+1=1 นั่นเอง คือมีในบางจุดในบางที่ที่ถูกเล่นตลกเพราะข้อสมมติทางคณิตศาสตร์นั้นไม่สมบูรณ์ และถูกนำมาใช้เพื่อบิดสมการแต่ในความเป็นจริงเราก็รู้ว่า 1+1=2 (ถ้าเอาแนวคิดแบบไอน์สไตน์ หรือ descendant ทั้งหลายมาคิด 1+1 อาจไม่ใช่ 2 แล้ว ขึ้นกับ observerและอย่างน้อยมันมี uncertainty อยู่) สิ่งที่ผมสงสัยมากที่สุดเวลานี้ว่าจะเป็นต้นเหตุของความผิดพลาดทั้งหมด ก็คือ ข้อสมมติอันแรกสุดที่ว่า " แสงมีความเร็วคงที่ for all observers" นั่นเองครับ แม้จะมีคนพิสูจน์โดยการพยายามวัดความเร็วของแสงได้คงที่ แต่ผมกลับมีความรู้สึกไม่เชื่อมั่น ว่ามันจะ apply ได้ทุกที่ ( อาจจะคล้ายกับการ apply ที่แตกต่างกัน ระหว่าง macrophysics กับ quantum physics ซึ่งแม้ในเรื่องนี้ผมก็มีความเชื่อว่ามันมี universe truth อยู่อันเดียว แต่เมื่อความรู้ของเรายังมีข้อจำกัดไม่สามารถอธิบายมันได้ทั้งหมดในรากฐานเดียว เราก็เลยเอาสีข้างเข้าถู แยกมันออกเป็นสองระบบซะอย่างงั้น ว่าไหมครับ ) ผมคิดว่ามนุษย์อาจยังมีขีดจำกัดในการวัดสิ่งที่มีความเร็วขนาดแสงก็ได้นะครับ ถ้าข้อสมมติตรงนี้มันผิดนะครับ ข้อเสนออื่นซึ่งตีความหรืออธิบายไปตามสมการก็จะกลายเป็นแบบ 1+1=1 ทันที กล่าวคือ fake ทั้งหมด ย้อนกลับไปตรงที่คุณยกตัวอย่างว่า ไม่มีแรงดึงดูดในจักรวาล มีแต่แรงโน้มถ่วง โดยใช้โมเดลของการกลิ้งลูกหินกลมขนาดใหญ่บนพื้นยาง แต่ในที่สุดมันจะไปจบลงตรงคำถามเดิมของนิวตันว่าแล้วแรงโน้มถ่วง (ที่ทำให้หินก้อนเล็กเคลื่อนที่ตามรอยบุ๋มโค้งเว้า) นั้นมาจากไหน ผมไม่เชื่อเรื่องจักรวาลมีความโค้ง หรือจะเป็นเพราะว่าผมขาดจินตนาการเกินไป คุณว่าไงครับ จากคุณ : นายท้าย - [ 25 ก.ค. 47 15:31:26 A:158.108.12.249 X:158.108.2.2 ]

ความคิดเห็นที่ 29 khun หลานสาวนายพล what a coincidence! ive been a fan of คุณหมอประสาน ต่างใจ for many years im now in the same school as สตีเฟน ฮอกิงค์ i hold a degree from ญี่ปุ่น i have education in quantum photonics im interested in หนังสือหนังหา esp such topic as this กระทู้ if you dont mind please inform me your email/msn my email - princehamlet1000tip@yahoo.com my msn - princehamlet1000tip@hotmail.com please let me know if i can be of your help all the best! จากคุณ : ความคิดเห็นที่ 21 (prince h@mlet) - [ 25 ก.ค. 47 18:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 30 khun อะตอม your explanation is very clear and exact whats your education/career? khun PUFF are you really 15 years old? จากคุณ : prince h@mlet - [ 25 ก.ค. 47 18:22:23 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อาจช้าไปนิด แต่สงกะสัยครับคุณ Practical x 2(คห. 8) ครือ... ผมว่าประเด็นที่พี่พูดมามันไม่เห็นจะเกี่ยวเลยนิครับ " ในความคิดเห็นส่วนตัวของผมคิดว่าเป็นคนละเรื่องครับ ศาสนากับวิทยาศาสตร์เข้ากันไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นศาสนาใด ก็ตาม เพราะหลายศาสนาพยายามยืนยันความ "เป็นจริง" ของศาสนาตนเองโดยการโยงเข้ากับองค์ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ " เอ... ผมว่าพุทธศาสนามาก่อนวิทยาศาสตร์ปัจจุบันนานโขนะครับ พระพุทธเจ้าท่าน จะเอามาเอี่ยวกันได้ยังไงจริงมะ? ความเห็นผมนะ การนำเอาศาสนามาเชื่อมโยงกับวิทยาศาสตร์น่าจะทำได้ โดยดูที่หลัก และแก่นในคำสอน ที่เป็นเนื้อหาแท้ๆครับ อย่างที่คุณ อะตอม(คห. 24) ว่าไว้นั่นแหละ ที่คุณ Practical x 2ว่ามา และอ้างอิง ถึงก็เป็นปัญหาของการปฎิบัติ หรือการเผยแผ่ และการครอบงำ อำนาจ หรืออะไรๆทำนองนั้น ซึ่ง ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับหลักธรรม original ของพระพุทธเจ้าสักหน่อย (เค้าเปรียบกันที่ หลักธรรมไม่ใช่หรือครับ ไม่ใช่คนทำ...) การที่เอาแนวคิดทางพุธมาเปรียบ นั้น จึงทำได้ครับ และโดยความเชื่อส่วนตัวแล้ว... ผมว่าวิทฯปัจจุบัน ก็เป็นเพียงสับเซทของศาสนา (จริงๆนะ) ไม่แน่ใจว่าไอสไตน์เคยพูดอะไรเกี่ยวกับ วิทยาศาสตร์ และ พุทธศาสนาไว้ด้วย ใครพอจะทราบบ้างครับ? จากคุณ : Archi - [ 25 ก.ค. 47 20:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เรื่องศาสนากับวิทยาศาสตร์เป็นเรื่องละเอียดอ่อนครับ พุทธศาสนากับวิทยาศาสตร์ยิ่งละเอียดอ่อนสำหรับคนไทยมากทีเดียวครับ ผมคงไม่แสดงความคิดเห็นมากไปกว่าคำแนะนำให้น้อง Archi ไปหาหนังสือวิเคราะห์ศาสนาต่าง ๆ มาอ่านเพิ่มเติมครับ (โดยเฉพาะที่ เป็นภาษาอังกฤษและไม่ได้ถูกเซนเซอร์ หรือคัดเลือกมาไว้ในห้องสมุดเฉพาะความคิดเห็นที่สนับสนุนความเชื่อเท่านั้น) แล้วตัดสินใจเอาเองครับ ความเชื่อเกี่ยวกับศาสนานั้นมักจะถูกดัดแปลงให้เข้ากับสภาวะสังคมและเทคโนโลยีที่ก้าวล้ำไปเสมอ ถ้าย้อนกลับไปศึกษา original text แล้วอาจพบว่าไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันเลยก็ได้ครับ ความคิดที่่รวมเอาศาสนาพุทธมารวมเข้ากับวิทยาศาสตร์ก็เกิดหลังช่วงสงครามโลกนั่นเอง คำกล่าวของไอน์สไตน์ที่สนับสนุนศาสนาพุทธก็หาได้ง่ายครับ พิมพ์ Buddhism กับ Einstein ก็ได้ประโยคที่เขาพูดสนับสนุนออกมาแล้ว ความเชื่อทางศาสนาของคนส่วนใหญ่มาจากการเลี้ยงดูตอนเป็นเด็กครับ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ไม่โอกาสเลือกศาสนาด้วยตนเองและถูกสอนให้เชื่ออะไรได้โดยง่าย ถูกสอนให้นับถือคริสต์ก็เป็นคริสต์ ถูกสอนให้นับถืออิสลามก็เป็นมุสลิม ถูกสอนให้นับถือพุทธก็เป็นพุทธ ต่อมาสังคมก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งถ้าคนในสังคมโดยมากไม่ได้นับถือศาสนาเดียวกับที่พ่อแม่เด็กนับถือ โอกาสที่เด็กจะเปลี่ยนเป็นอีกศาสนาหนึ่งก็ยิ่งมากตาม รายละเอียดเพิ่มเติมอ่านได้ที่ http://www.secularhumanism.org ครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ 25 ก.ค. 47 21:43:55 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณPractical x 2ครับกับคำพูดที่ว่าศาสนาไม่เกี่ยวเนื่องกันเลยกับวิทย์ฯ ฐานความคิดวิธีคิดแบบนี้ ถูกบลิ้วมาจากกรอบความคิดตะวันตกที่ถูกครอบอย่างเหนี่ยวแน่นจากฐานความคิดความเชื่อของศาสนาที่มีอิทธิพลกับชาวตะวันตกเรื่องผู้สร้าง แม้แต่เรื่องเดอะแม็ตทริกซ์ที่หาคำตอบจากปรัชญาตะวันตกที่ลงตัวไม่ได้จนตั้งคำถามหาความจริงสุดท้ายที่ไม่บังเอิญหรือเปล่าที่มันมาเข้ากับปรัชญาตะวันออก(ผมไม่ได้บ้าหนัง แต่หนังสะท้อนความคิดเรื่องการหาความจริงในตัวมนุษย์) ซึ่งแน่นอนขัดแย้งหักล้างกับหลักวิทย์ฯที่แม้แต่ไอน์สไตน์ที่เป็นคนคิดนอกกรอบของศาสนาเองยังยอมรับศาสนาพุทธ จนมีคำพูดที่หลายคนยกมา(ผมคงไม่ยกซ้ำ) นั้นแสดงถึงว่าพุทธมีบางอย่างที่เลยกรอบศาสนาหลายศาสนา แต่ยังไม่ทำให้คนที่ติดยึดกับตำราฝรั่งแบบคุณสามารถเข้าใจ? และเอามาม่าที่ซื้อมาจากความรู้ฝรั่งมาแกะใส่ซองแบบลวก จนลืมจิตวิญญานที่ใกล้ตัวและเป็นตัวเองที่สุดของคุณ(คุณยังไปติดยึดกับกลไกการคิดแบบแยกส่วนที่ติดยึดในมิติของการวัดผลแสดงค่าด้วยเครื่องมือวัดผลที่ยังไปไม่ถึงไหน?มาติดกรอบความคิดในอีกหลายๆมิติที่โลกวิทย์ยังจับต้องไม่ได้) ผมบอกคุณเลยว่าจิตวิญญานคุณเป็นตะวันออก คุณอย่าเอาแนวคิดที่กึ่งสำเร็จรูปแบบมาม่าไวไวควิก ก็อปฝรั่งมาแกะลวกๆใส่ซอง ฝรั่งเขาอาจจะขัดแย้งกับหลักศาสนากับคำพูดของไอน์สไตน์ทั้งที่โตมากับกรอบของศาสนาที่เหนียวแน่นแข็งแรงที่สุดยังหลุดออกมาพูดยอมรับศาสนาอีกศาสนาที่ไม่เกี่ยวเนื่องอะไร?กับฐานความคิดความเชื่อดั่งเดิของเขาเลย คุรว่าบังเอิญอีกแหล่สิ???ทั้งที่ซึ่งแม้แต่ฝรั่งที่เขาเข้าใจและลึกลงไปถึงการสืบค้นหาความจริงจากธรรมชาติ แบบนอกกรอบศาสนา เขายังมาใกล้ความจริงสุดท้ายเดียวกัน โดยไม่ตั้งใจหรือมีแรงบันดาลใจใดในแบบคำพูดของคุณข้างบน(ที่ผมยกมา) ที่คุณว่า """""ความเชื่อทางศาสนาของคนส่วนใหญ่มาจากการเลี้ยงดูตอนเป็นเด็กครับ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ไม่โอกาสเลือกศาสนาด้วยตนเองและถูกสอนให้เชื่ออะไรได้โดยง่าย ถูกสอนให้นับถือคริสต์ก็เป็นคริสต์ ถูกสอนให้นับถืออิสลามก็เป็นมุสลิม ถูกสอนให้นับถือพุทธก็เป็นพุทธ """" โดยลืมรากเหง้าคุณลืมไปหรือเปล่าครับ ? ว่า อภิปรัชญาคือจุดเริ่มต้นคือฐานของวิทยาศาสตร์นักคิดนักวิทยาศาสตร์ยุคแรกๆมีฐานมาจากปรัชญา ความเกี่ยวเนื่องอันนี้มีอย่างแน่นอนที่ผมอยากจะพูดเป็นภาษาง่ายๆว่า ปรัชญาคือฐานคือโคตระเหง้าศักราชของวิทยาศาสตร์ปัจจุบัน แต่พุทธศาสนามีสิ่งที่เหนือกว่าคำว่าปรัชญา เพราะมีทั้งความเชื่อและความจริงอยู่ในนั้น และสิ่งที่เป็นจุดร่วมของวิทย์ กับพุทธศาสตร์ก็คือการพูดถึง"ความจริงที่พิสูจน์ได้ " (อันนี้ตามโจทย์ตามประเด็นกระทู้เลยน่ะ)หลักคิดของกาลามสูตรและสัจจะธรรมที่พูดถึง"อกาลิโก" (จริงเหนือกาลเวลา) แต่วิทยาศาสตร์พูดถึงความจริงแค่ในระยะเวลาที่ไม่ถึง ครึ่งของทศศตวรรษ หรือเป็นวันเป็นนาทีก้ยังมีก็ถูกหักล้างด้วยทฤษฎีใหม่ขยายวงกลมความคิดใหม่บางที่ระยะเวลาแค่ไม่ถึงปี แต่โจทย์ของกระทู้นี้กำลังพูดถึง"ความจริง"ที่มนุษยชาติยอมรับกันในตอนนี้คือศาสตร์ของวิทย์ฯเป็นวงกลมความคิดที่ถูกพัฒนาขยายมากันไม่กี่ศตวรรษถูกปรับปรุงหักล้างเปลี่ยนแปลงขยายวงกลมความคิดกันทุกๆการค้นพบใหม่ ทันที่ที่มีการสืบค้นจากธรรมชาติได้ใหม่(จริงไม่จริงแค่ไหน? ก็อยู่ที่กรอบหรือฐานความคิดเดิมจะสนับสนุนหรือไม่อย่างไร?)พูดง่ายง่าย การค้นหาความจริงแบบวิทย์นั้นไม่ต่างอะไรกับการค้นหาเส้นสุดขอบฟ้าหรือรูปทรงอินฟินิตี้ ทั้งที่ความจริงแล้วมันคือรูปทรงเดียวกันกับวงกลมวัฎจักรสงสาร แต่เพราะความไม่รู้และหนีความจริงของตัวเองหรือธรรมชาติ(เป้าหมายเลียนรู้ความจริงของธรรมชาติเพื่อเอาชนะธรรมชาติจนรุปทรงวงกลมสุดท้ายเดียวกันมันบิดเบี้ยวเป็นอินฟินิตี้ที่ไม่สิ้นสุดในอัตตามนุษย์)ที่ผิดกับแนวทางพุทธที่เป้าหมายคือการเรียนรู้ให้เข้าใจในธรรมชาติของอัตตา(ที่หมุนไปตามแรงเหวี่ยงของวงกลมวัฎจักรสงสาร) เพื่อให้รู้และเข้าใจจนเห็นความจริงสุดท้ายของอนัตตา นั้นคือหลักพุทธสามารถหาที่สุดของอัตตา(ที่วิทยาศาตร์หาคำตอบแบบนั้นไม่ได้เพราะหนีความจริงที่เป็นธรรมชาติของตัวเองจนรุปทรงวงกลมเดียวกันนี้มันบิดเบี้ยวเพราะความดันทุรังเอาชนะธธรมชาติกับแนวคิดผู้สร้าง ให้ยิ่งใหญ่ให้นิรันดร์ ที่สุดแล้วความจริงสุดท้ายก้คือคืนกลับสู่สามัญเดียวกันกับ"อนัตตา" ความไม่เที่ยงของสังขาร,การเกิดขึ้นดับไป ต่อให้ดัตจริตสร้างให้ใหญ่แค่ไหน?สูงสุดแค่ใหญ่ ก็ร่วงลงสู่ความเป็นสามัญของอนัตตา คุณจะหนียังงัยจะเถียงยังงัยปฎิเสธความไม่เกี่ยวเนื่องกันยังงัย ,เปลี่ยนความคิดตัวคุณยังงัยให้หนีความเป็นตัวคุณยังงัย , หลงตามความคิดตะวันตกยังงัย , ก็อปเขามายังงัย มาม่าไวไวควิกจะอร่อยลวกง่ายๆยังงัย ,จนความจริงเดียวกันมันบิดเยี้ยวไปเป็นความไม่สิ้นสุดของรูปทรงอินฟินิตี้ยังงัย ทั้งที่สุดท้ายมันคือความจริงอันเดียวกันคือวงกลม ที่สุดก็คือคืนสู่สามัญของความจริงสุดท้ายเดียวกัน ของ "อนัตตา" จากคุณ : อะตอม - [ 25 ก.ค. 47 23:47:28 A:61.90.55.174 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 คุณอะตอม ตอบไปหมดเท่าที่ผมอยากจะพูด(และมากกว่า ในบางกรณี) อย่างไรก็ตาม เรื่องที่เราอาจถูกปลูกฝังนั้น ก็ไม่ควรลืมว่า วิทยาศาสตร์ก็อาจเป็นศาสนา สำหรับนบางคนได้ แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าไม่ถูกปลูกฝังล่ะครับ?? จนถึงตอนนี้ ผมเคยใคร่ครวญเรื่องสิ่งที่ผม และคนอื่นๆเชื่อ เพื่อไม่ให้สักแต่ว่าเชื่อ อย่างที่พี่Practical x 2 ว่ามาหลาย ต่อหลายครั้งแล้ว ความที่ผมเห็นด้วยเรื่องการประยุกต์ตามหัวข้อ จึงเป็นไปตามเหตุผล ที่พยายามลดคติ และอัตตาลง เท่าที่จะทำได้แล้วล่ะครับ(แน่นอน เพื่อไม่ให้ความเห็นดู ลุ่มหลงใน "ศาสนา" แต่เพียงอย่างเดียวอีกด้วย) อืม ...สงสัยอีกอย่างอะครับ....พี่ว่า ช่วงWW2 เริ่มมีแนวคิดการรวมพุทธ กับ วิทฯ แล้วมันยังไงอะครับ? คือ...อยากจะบอกอะไรหรือครับ? ก็นี่เป็นเรื่องที่ผมคิดว่าเป็นไปได้อยู่แล้ว นี่ครับ วิทยา ศาสตร์ปรับเข้าหาศาสนาต่างๆ เพื่อหาทางออก และแนวคิด ใหม่ๆ ก็เป็นเรื่องดีนิครับ แต่เหมือนพี่อยากบอกว่าศาสนา ตะหากที่ปรับเข้าหาวิทยาศาสตร์ ...อืมม หรือว่า...พระไตรปิฎกถูกบิดเบือนให้เข้ากะวิทยาศาสตร์ใน ช่วงนั้นหรือครับ???(ไม่น่าใช่นะ) จากคุณ : Archi - [ 26 ก.ค. 47 01:34:33 ]

ความคิดเห็นที่ 35 กับความจริง กับผู้สังเกตุ(ผู้ประเมินค่าว่าจริง,ไม่จริง) ยังงัย?ใช้มาตรฐานอะไรในการวัดผล กับสิ่งที่นอกเหนือวิสัยมนุษย์ เช่นความจริงในจักวาล?(จากหลายคำถามข้างบน) วิทยาศาสตร์ใช้การทดลองและสรุปจากผลการทดลองทำซ้ำๆในแบบทดลองไปตามสมมุติฐานบนความน่าจะเป็นเพื่อรวบรวมเป็นผลการทดลองเป็นกฎเป็นทฤษฎี แล้วใช้ทฤษฎีในการ พยากรณ์สิ่งที่สร้างแบบทดลองไม่ได้ เช่นดาราศาสตร์ พุทธใช้ กาลามสูตรและใช้อริยะสัจสี่, ปฎิจสมุปบาท หรือใช้ปัญญาสมาธิวิเคราะห์ ใช้ผัสสะ,อาตยะโดยกาลามสูตรในการวัดผลทำความเข้าใจในหลักธรรมชาติผ่านผัสสะอายตนะ จนเห็นความเป็นเช่นนั้น(เป็นความจริงที่มีอยู่แล้ว) ซึ่งจะมีผู้สังเกตุหรือไม่สังเกตุ ใน ความเป็นเช่นนั้นของธรรมชาติ ก็ยังคงเป็นเช่นนั้นของตัวมันเอง เช่นดวงอาทิตย์หมุนไปจักรวาลขยายตัวหรือหดตัวตามแรงผลักหรือแรงดึงดูดระหว่างวมวล ไม่มีใครไปสังเกตุ ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น ?แล้วถ้าบังเอิญมีสัญญา ความรู้สึกนึกคิดแบบมนุษย์บังเอิญอยากรู้ ก็แค่ไปสังเกตุความเป็นเช่นนั้นที่มีอยู่แล้ว และเพราะกรรมแต่ละกรรม(act ฯ. แต่ละactฯ.)มีทั้งมาจากการกระทำที่ผ่านความรู้สึกนึกคิดควบคุมโดยสัญญาการรับรู้ และเป็นไปโดยแรงของการกระทำของวัตถุสิ่งหนึ่งไปกระทบสิ่งหนึ่งภายใต้เหตุปัจจัยเงื่อนไขแบบหนึ่ง ส่งให้เกิดผลของการกระทำอีกหนึ่งหรือสองสามที่รอรัสมีเส้นรอบกรรมหมุนมาครบรอบการแสดงผลที่ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวกับสัญญา(การรับรู้)เพราะเป็นวัตถุไม่มีชีวิตทั้งคู่(แบบนี้มีเยอะ) วัตถุที่ถูกแรงส่งผลกรรมไปตกกระทบนั้นจึงมีได้ทั้งวัตถุ สิ่งของ หรือสิ่งมีชีวิตที่มีสัญญาการรับรู้ ดังนั้นผลของการกระทำในรัสมีเส้นรอบกรรมของวัฎสงสารที่ส่งลงมายังวงกลมวัฎรวมนั้น ให้ผลแน่นอนกับทุกแรงกระทำ แต่จะถูกตรวจจับรับรู้หรือไม่อย่างไร?นั้น ผู้สังเกตุก็ต้องรอรับผลนั้นที่มาตกกระทบจึงจะสามารถวัดค่าความจริง ที่รอการตรวจสอบได้ แต่สาระพัดกรรมที่ถูกส่งลงมาตลอดนั้น มนุษย์สามารถ ตรวจจับวัดได้สักกี่เปอร์เซ็นต์ของความเป็นเช่นนั้นภายในรัสมีเส้นรอบกรรมรวมที่มีกรรมการกระทำที่กำลังส่งผลมาต่อเนื่องทับซ้อนกัน ผมจึงเห็นว่าผู้สังเกตุแบบมนุษย์นั้นจะเห็นปรากฎการณ์ที่ถูกส่งออกมายังตัวเราจนเห็นความเป็นเช่นนั้นได้แค่ไหน?จนที่เราจะไปอ้างอิงความจริงของความเป็นเช่นนั้นที่มีอื่นๆอีกมากมายมหาศาลที่สัญญาการรับรู้แบบปุถุชนไม่มีวันได้รับรู้ แต่จะมาเหมาเข่งความจริงหรือไม่อย่างไร? ตัวผู้สังเกตุ มีผลน้อยมากกับความจริงที่เราวัดค่าไม่ได้อีกมากมายยกเว้นเราจำเพาะเจาะจงให้แคบลงเป็นกรณีๆไป ส่วนทางลัดที่จับผิดจับตัวของการปรากฎตัวเล็กๆของความเป็นเช่นนั้นของธรรมชาติเท่านั้นที่เราเอามาสืบค้น หาพยานหลักฐานหาความน่าจะเป็น พิสูจน์ลองซ้ำ เพื่อจับผิด เลียนแบบความเป็นเช่นนั้นของธรรมชาติ แต่แนวทางของพุทธใช้วิธีการเรียนรู้แบบเข้าหา(ยึดมัชฌิมาทาง)จึงดูเป็นการประณีประณอมกว่า การเรียนรู้จึงมีแรงต้านน้อยกว่า บนความน่าจะเป็นจึงน่าจะไปได้ไกลกว่าในอีกรูปแบบของการค้นหาจนพบ(ที่เรียกย่อว่าค้นพบ) ?แต่การถือวิสาสะเรื้อค้นธรรมชาติ หรือเลียนจนถึงล้อเลียนก็อปปี้ธรรมชาตินั้นอาจจะมีแรงต้านแรงเสียดทานจะการเรื้อค้นบ้าง การุกคืบอาจจะไปได้ช้ากว่า สังเกตุได้จากวงกลมความคิดใน แบบวิทย์ฯนั้นจะขยายไปเรื่อยๆทีล่ะนิดทีละนิด แต่ศาสตร์ทางพุทธนั้นได้ล่วงหน้าไปใกล้แล้วขนาดที่มีการค้นพบ ตั้งแต่เมื่อหลายพันปีที่แล้วทุกวันนี้ความจริงเดียวกันนั้น ก็ยังใช้อยู่เป็นจริงอยู่เป็นอาร์ซีท้ายๆของแรลลี่หาความจริงของมนุษย์ที่รอการเดินทางแบบวิทยาศาสตร์จะตามมาแวะเยี่ยมแวะพักเพราะบังเอิญเดินทางผ่านหลังจากที่สืบค้นอ่านแผนที่ถอดระหัสจากธรรมชาติเดียวกัน แต่การรุกคืบของวงกลมความคิดต่างกัน แม้เป้าหมายในรายละเอียดหรือรูปแบบจะต่างกัน แต่มีความจริงร่วมกันอยู่หลายๆอย่างบางอย่างแนวทางแบบพุทธอาจจะละเลยและข้ามไปบ้าง เพื่อเป้าหมายอีกอย่าง ที่วิทย์ฯอาจจะลงรายละเอียดจนประยุกต์เอาความรู้จากการจับผิดความจริงของธรรมชาติมาจำลองหรือพัฒนาให้เห็นเป็นนวัตกรรมทางวัตถุ แต่พุทะอาจจะรู้เห็นความเป็นเช่นนั้นแล้ว อาจจะปล่อยวาง แม้ตัวรู้เดียวกันแต่เป้าหมายที่ต่างกัน ก็สร้างผลสร้างกรรมขยายผลหรือลดกรรมต่างกัน แต่ความรู้แบบพุทธหรือแม้แต่ศาสนาอื่นก้เกี่ยวเนื่องเชื่อมโยงกันในบางมิติของปฎิสัมพันธ์นั้นๆต่อโลกวิทยาศาสตร์ เพราะทุกหนึ่งของความรูความจริงก็คือในนั้นของผลอย่างใดอย่างหนึ่งที่ปรากฎออกมา จากคุณ : อะตอม - [ 26 ก.ค. 47 02:01:07 A:61.90.55.174 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 เห็นด้วยกับคห.32 มากค่ะ ดิฉันรู้สึกว่าความคิดความเชื่อที่จริงจัง (โดยที่อาจจะยังไม่รู้จริง..แต่คิดว่ารู้) นั้นเป็นความรุนแรงชนิดหนึ่ง การไปยึดมั่นว่านี่เป็น "ศาสนา" ของฉัน ฉะนั้นจะต้องถูก ต้องดีกว่าคนอื่น ก็เป็นความรุนแรง ... และสงครามก็เกิดจากความรุนแรงนั่นเอง องค์ทะไล ลามะ ท่านจึงสอนให้อ่อนโยน อ่อนน้อมถ่อมตนให้มากๆ ไว้ เป็นเรื่องสำคัญมากค่ะ ที่วิทยาศาสตร์ใหม่ตั้งกฏข้อแรกเอาไว้ว่า "สัจจะไม่มีอยู่จริง" และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ "ความปลอดภัย" จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 26 ก.ค. 47 06:06:16 A:203.172.53.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 ผมเองนับถือพุทธ เพราะเกิดมาในครอบครัวพุทธตั้งแต่แรก แต่เมื่อผมโตมาผมก็มีความเชื่อทางวิทยาศาสตร์ด้วย ดังนั้นผมคิดว่าวิทยาศาสตร์ควรมีหนทางของตัวเองในการที่จะพิสูจน์ว่าสิ่งใดคือความจริง สำหนับศาสนิกแล้วอาจจะไม่จำเป็น แต่สำหรับวิทยาศาสตร์แม้ว่าผลลัพท์สุดท้ายจะเป็นการยืนยันคติในศาสนาใดหนึ่งก็ตาม จะต้องมีการทดสอบและยืนยันตามวิถีทางของวิทยาศาสตร์เอง จากคุณ : นานาจิตตัง - [ 26 ก.ค. 47 08:53:42 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 จากความคิดเห็นที่ 17นะครับ ฟังดูแล้วเหมือนกับว่า การรับรู้หรือการสังเกตคือการเกิดปฏิกิริยากัน ของสิ่งต่างๆ (อะไรซักอย่างในจักรวาล)กับตัวรับรู้ เมื่อเกิดปฏิกิริยาได้ระดับหนึ่งจะเกิดสิ่งที่เรียกว่าการรับรู้ความจริง(ที่มีผู้สังเกต) นั่นหมายความว่าความจริงที่เรารับรู้ได้ทั้งหมดเกิดจากปฏิกิริยาอันนี้ สิ่งอื่นๆ(อะไรอื่นซักอย่างในจักรวาล)ที่ไม่ก่อปฏิกิริยานี้ จะไม่ถูกสังเกตและจะไม่ถูกรับรู้ในฐานะความจริง และถูกระบุว่าไม่มี(เมื่อไม่มีผล มันก็ย่อมไม่ใช่เหตุ และอยู่นอกระบบ วงการวิทยาศาสตร์จึงไม่ให้ความสนใจ) และที่บอกว่าเราสร้างความจริงขึ้นมา อาจเป็นเพราะเราเองเป็นส่วนหนึ่งของปฏิกิริยาที่ว่า จึงถือว่าเราเองเป็นครึ่งหนึ่งที่มีส่วนสร้างความจริงขึ้นมา ผมสรุปอย่างนี้มีส่วนถูกมั้ยครับ คราวนี้อยากถามว่า 1.สิ่งที่ไม่มีปฏิกิริยาที่ว่า ว่าวงการวิทยาศาสตร์เขาไม่สนใจที่จะค้นหาคือปฏิเสธว่าไม่มีแล้วก็ ละทิ้งไปเลยใช่ไหมครับ 2.การที่เกิดทฤษฎีความจริงแบบใหม่ที่มีความละเอียดขึ้น ตอนนี้นักวิทยาศาสตร์เขาค้นคว้าในแนวทางไหนที่จะพิสูจน์หรือเอาผลจากทฤษฎีนี้ไปใช้ 3.ปฏิกิริยาคืออะไรเกิดขึ้นได้อย่างไร จากคุณ : Law of Khama - [ 26 ก.ค. 47 09:36:36 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 ครับคุณหลานสาวนายพล#36 ความคิดความเชื่อไม่ว่าจะพื้นฐานที่มาจากศาสตร์ใดก็ตามก็มี วิธีการพิสูจน์ สืบหาความจริงตามความเชื่อนั้นได้ ผมยังไม่ได้ไปกล่าวว่าวิทยาศาสตร์ผิดอย่างไร? พุทธหรือว่าศาสนามีวิธีพิสูจน์สืบค้นหาความจริงมายืนยันได้ดีกว่า? แต่เป็นแค่การนำเสนอวิธีคิดวิธีสืบค้นการพิสูจน์ความจริง ด้วยเครื่องมือตรวจสอบที่ต่างกันบ้างเหมือนกันบ้าง ความคิดความเชื่อของมนุษย์ที่ยังติดอยู่กับอัตตาจึงมีทั้งยึดมั่นถือมั่น เป็นมิจฉาฐิทิได้เช่นที่คุณว่า """วิทยาศาสตร์ใหม่ตั้งกฏข้อแรกเอาไว้ว่า "สัจจะไม่มีอยู่จริง" และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ "ความปลอดภัย"""" คำพูดแบบนี้มีที่มาจากความเชื่อบนสมมุติฐาน เช่นกัน ไม่มีอะไรยืนยันความเป็น fact ที่ยังไม่ใช่ประจักษ์ฯยังเป็นข้อคิดเห็นที่ใส่อัตตา ยึดมั่นในฐานความเชื่อแบบนั้น แล้วยังไปถือมั่นอ้างอิงถึงความปลอดภัย(ได้อย่างไร?) กับสิ่งที่เป็นสัมพัทธไม่ใช่สัมบูรณ์ของความคิดนี้และที่ผมอ้าง"อนัตตา"ว่าเป็น"Assolute Fact"นั้นในคำว่า"อนัตตา"คือเคริ่องหมายของการไม่ยึดมั่นถือมั่นอยู่แล้วจึงไม่ต้องกลัวเรื่องความรุนแรงทางความคิด (ในข้อท้วงติงกับความคิดเห็นที่36)นั้น แต่เพื่อชี้แจงเกี่ยวกับอภิปรัชญาทางวิทย์เรื่องการหาความจริงในค่าแบบสัมบูรณ์แม้ความเกี่ยวเนื่องกันระหว่าง วิธีสืบค้นหาความจริงทางวิทย์กับพุทธ จะคนละเป้าหมายปลายทางกัน แต่มีจุดร่วมของการหาความจริงเดียวกันอยู่ ตามโจทย์ของกระทู้เรื่อง"ความจริง"แม้คุณอาจจะหมายถึงคนเสิร์ฟ คำว่า "อนัตตา"นั้นอาจจะยังยึดมั่นถือมั่นในมิจฉาฐิทิบางอย่าง(หมายถึงผม) นั้นก็ต้องดูเหตุดูผลของเจตนาการยกมาอ้าง เพราะความจริงแบบพุทธอาจจะคนละความคาดหวัง กับเป้าหมายการหาความจริงตามหลักวิทยาศาสตร์ และความจริงในแบบวิทยาศาสตร์อาจจะไม่ใช่เป้าหมายทางพุทธ(จึงเป็นตัวรู้ที่ถูกปล่อยวาง) แต่ทั้งสองอย่างมีความเกี่ยวเนื่องจนไม่สามารถไปแยกส่วนคิด กับโจทย์นี้คือความจริงได้ เพราะบางอย่างอาจจะเป็นเบสเป็นฐานให้บางอย่าง ที่วิทยาศาสตร์อาจจะหยิบความจริงบางอย่างทางศาสนาไปใช้เพื่อขยายวงกลมความรู้ใหม่ไม่สิ้นสุด(วิทย์ฯพูดถึงอินฟินิตี้) แต่พุทธก็อาจจะใช้วิชชา หรือตัวรู้แบบวิทย์ฯเพื่อให้รู้แจ้งเห็นจริง ด้วยปัญญาจากฐานความรู้แบบวิทย์จนหมดข้อสงสัยในสรรพสิ่งเพื่อเป้าหมายให้หลุดออกมาจากวงกลมความคิดเดิมๆนั้น คือรู้เพื่อ"อนัตตา" แต่วิทย์คือรู้เพื่อให้รู้มากกว่า โดยใช้หลักความจริงเพื่อให้ถึงความรู้ด้วยกันและร่วมกัน ส่วนใครที่ไปบอกว่าพุทธปรับตัวเข้าหาวิทยาศาสตร์ หรือมีการบิดเบือนพระไตรปิฎกนั้น ผมชี้แจงอย่างนี้ พุทธเกิดก่อนวิทยาศาสตร์ตั้งหลายพันปี เหตุผลตรรกะแบบนี้ผิดต้องแต่เริ่มคิดแล้ว ส่วนเรื่องตัดต่อบิดเบือนภายหลังนั้น ผมเองก้เชื่อว่ามี และก้เพี้ยนมากที่สุดก้ตอนการสังฆยาณา พระไตรปิฏก ครั้งล่าสุดตอนปลายรัตนโกสินทร์นี่แหล่ะ โดยเฉพาะเรื่องการใส่สีเติมกลิ่นเพิ่มสีสันเพื่อสร้างศรัทธา หรือเป็นรกลอุบายธรรมเพื่อหลอกล่อคนเข้าหาศาสนา จริงไม่ผิดเพราะยึดตามมัชฉิมาทางในการปรับความต่างให้เข้าหาพุทธะ จึงต้องมาพูดถึงแก่น ที่เป็นเนื้อแท้ของศาสนา ไตรลักษณ์ หรืออนัตตา กาลามสูตร อริยสัจจสี่ ปฎิจสมุปบาท ,อิทัปจจายตา,อตัมสกสูตรที่ผมยกมานั้นคือแก่นพุทธที่ถูกค้นพบเมื่อ สองพันกว่าปีที่วิทยาศาสตร์ทุกวันนี้ยังเป็นวิญญาน หรือทัพยากรทางความรู้ความคิดที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ ชนิดที่ยังหาความน่าจะเป็นไม่ได้เลยว่าจะก่อตัวเป็นอะไร?สักอย่าง เรื่องใครอ้างถึงใครนั้นมันมีแน่นอนแต่ใครอ้างแบบไหน?หรือใครตามใครจึงต้องมาพิจารณาที่รายละเอียดที่นำเสนอนั้น เพราะทุกหนึ่ง(ความรู้) คือในนั้น(อตัมสกสูตร) ทุกอย่างมีฐาน มีที่มาที่ไป ไม่มีอะไร? อิสระขาดไปจากกัน(เกี่ยวเนื่องเกี่ยวโยงกันตาม อิทัปปัจฯ) แม้การคิดแบบแยกส่วนแบบวิทย์นั้น จะดูว่าหลายเรื่องในทางวิทย์ขาดความละเอียดในการคิดแบบองค์รวม เช่นได้สิ่งหนึ่งแต่ทำลายสิ่งหนึ่ง? จากคุณ : อะตอม - [ 26 ก.ค. 47 10:39:26 A:61.90.55.221 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 # 33 สุดแล้วแต่คุณอะตอมจะคิดเห็นเถิดครับ ความเชื่อเป็นสิ่งเฉพาะบุคคล การประยุกต์ ปรัชญาตะวันออกมาแทนที่ปรัชญาตะวันตกที่มีอยู่เดิม เป็น เพราะประชากรบางส่วนใน สังคมตะวันตก (แต่เป็นส่วนน้อยเท่านั้น) ไม่เห็นว่าศาสนาที่นับถือพระเจ้าอยู่เดิม สมเหตุผลพอ คนที่อยู่ในสังคมตะวันตกจึงรับปรัชญาตะวันออกแต่เพียงบางส่วน (ตัดส่วนที่เป็นอภินิหาร หรือไม่ make sense ออกไป) มาอธิบายด้วย Theoretical Physics แล้วสังคมไทยก็รับมาขยายความต่ออีกทีหนึ่ง ส่วนเรื่องของ supernatural phenomenon เคยถกเถียงกันไปแล้วผมจะไม่พูดถึงอีกครับ อภิปรัชญาเกิดขึ้นในอดีตช่วงที่ยังมีความเข้าใจผิดหลายอย่างครับ ในปัจจุบันวงการวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่ไม่ยอมรับกันแล้ว การอธิบายความเชื่อด้วยวิทยาศาสตร์มีในทุกศาสนาครับ ศาสนาคริสต์และิอิสลามก็เช่นกัน เพราะในปัจจุบัน วิทยาศาสตร์มีอิทธิพลมากกว่าความเชื่อ แทบทุกอย่างในศาสนาจึงต้องนำมาอธิบายร่วมกับวิทยาศาสตร์เพื่อ เผยแผ่ความเชื่อนั้น ใ้ห้ฟังดูยอมรับได้ และในทุกกรณีกลุ่มศาสนาจะกล่าวเสมอว่าศาสดาค้นพบสิ่งนั้นสิ่งนี้ก่อนวิทยาศาสตร์ ควบคู่ไปกับการโน้มน้าวให้เชื่อว่าศาสนาอยู่เหนือวิทยาศาสตร์ การเปรียบเทียบปรัชญาตะวันออกกับวิทยาศาสตร์เริ่มมาจากสังคมตะวันตกครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ 26 ก.ค. 47 13:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 41 # 34 เป็นที่น่ายินดีที่น้อง Archi ทำใจให้เป็นกลางแล้ว การเลือกเชื่อขึ้นอยู่กับตัวน้องเองครับ อย่างน้อยขอให้ได้ รับทราบถึงความคิดอีกรูปแบบหนึ่ง ก็เพียงพอแ้ล้วครับ แนวความคิดการผสมผสานระหว่างวิทยาศาสตร์กับปรัชญาตะวันออกมีที่มาที่ไปครับ ถ้าจะให้ชัดเจนน้อง Archi คงต้องอ่านเพิ่มเติมถึงที่มาของแนวความคิดนี้ จากคุณ : Practical x 2 - [ 26 ก.ค. 47 13:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ประเด็นหลักที่ผมต้องการเน้นคือ เราต้องแยกการสอนศาสนาออกจากการสอนวิทยาศาสตร์ครับ อย่างที่เป็นอยู่ ในปัจจุบันนั้นดีอยู่แล้ว คือสอนศาสนาคาบหนึ่ง และสอนวิทยาศาสตร์อีกคาบหนึ่ง ไม่ใช่ว่านำมาสอนไปพร้อม ๆ กัน แล้วยกว่าศาสนาใด ศาสนาหนึ่ง เป็นวิทยาศาสตร์มากกว่าอีกศาสนาหนึ่งครับ ส่วนหนังสือที่มีรายละเอียด สนับสนุนศาสนาใดศาสนาหนึ่งหรือที่ว่าเป็นต้นกำเนิดของวิทยาศาสตร์ให้เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาตามความสนใจของแต่ละคนครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ 26 ก.ค. 47 14:17:07 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ก่อนอื่นดิฉันต้องขอขอบคุณในน้ำใจไมตรีที่คุณ prince h@mlet กรุณาเสนอขึ้นมา ถ้าจะให้ขอความช่วยเหลือแล้วล่ะก็ ดิฉันจะขอตอนนี้เลย (ส่วนอีเมล์แอดเดรสก็จะเก็บไว้ด้วยนะคะ) ว่า ช่วยแสดงความคิดเห็น ไม่ว่าจะเป็นเสริมเติมกัน วิพากษ์อย่างสร้างสรร หรือต่อยอด (ซึ่งคุณก็ได้ทำไปแล้ว แต่อยากได้อีกน่ะค่ะ) เรื่องที่ว่า ควรจะสอนวิทยาศาสตร์กับศาสนาร่วมกันหรือไม่ ดิฉันยังไม่มีข้อสรุปให้กับความคิดของตัวเองแบบตายตัวนะคะ จะร่วมหรือจะแยก อาจจะไม่ใช่ประเด็นหลัก ด้วยดิฉันคิดว่า "ความเชื่อมโยง" ต่างหากที่สำคัญ ทำอย่างไรผู้เรียน ผู้ศึกษาจึงจะเชื่อมโยงเรื่องราวต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวิทยาศาสตร์ ศาสนา และที่สำคัญที่สุดคือ "ชีวิตประจำวัน" เข้าด้วยกันได้ด้วยตัวของเขาเอง ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ รู้หรือไม่รู้อะไรก็ตาม ทำอย่างไร "สิ่งที่รู้" นั้นจึงจะกลายมาเป็นวิถีชีวิตของผู้เรียนได้ เรื่อง "ความปลอดภัย" นี่น่ารักตรงที่ มันติดดินค่ะ มันเป็นวิถีชีวิตประจำวันของผู้คน ที่ยังไม่ถึงอนัตตา ยังมีตัวให้เจ็บ ให้สูญเสีย การดำเนินชีวิตของพวกเขาย่อมตั้งอยู่บน "ความกลัว" มากน้อยไม่เท่ากัน และ "ความปลอดภัย" ก็เข้าถึงตรงนี้ วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ไม่ได้มีการพิสูจน์ ยืนยัน ประกันความปลอดภัยใดๆ ให้ประชาชนได้ เมื่อมันกลายเป็นเทคโนโลยี ยุคหลังสมัยใหม่จึงจำเป็นต้องเน้นย้ำ "เรื่องความปลอดภัย" กันเป็นประเด็นหลัก โดยเฉพาะความปลอดภัยทางความคิด อันอาจนำไปสู่สงครามอันเป็นปลายทางของความขัดแย้ง ดิฉันจะค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ ย่อยในสิ่งที่คุณอะตอมเขียนค่ะ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 26 ก.ค. 47 14:41:49 A:203.172.53.250 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอคุยกับคุณ Law of Khama ตามคห.38 ก่อนนะคะ และขอปรับคำว่า "ปฏิกริยา" เป็น "ปฏิสัมพันธ์" (อย่างน้อยก็ดีกว่าปฏิปักษ์ล่ะมัง) จะได้หรือไม่คะ? คราวนี้อยากถามว่า 1.สิ่งที่ไม่มีปฏิกิริยาที่ว่า ว่าวงการวิทยาศาสตร์เขาไม่สนใจที่จะค้นหาคือปฏิเสธว่าไม่มีแล้วก็ ละทิ้งไปเลยใช่ไหมครับ 2.การที่เกิดทฤษฎีความจริงแบบใหม่ที่มีความละเอียดขึ้น ตอนนี้นักวิทยาศาสตร์เขาค้นคว้าในแนวทางไหนที่จะพิสูจน์หรือเอาผลจากทฤษฎีนี้ไปใช้ 3.ปฏิกิริยาคืออะไรเกิดขึ้นได้อย่างไร ข้อ 1. สิ่งที่วิทยาศาสตร์ใหม่พยายามจะไปให้ถึงก็คือ การที่จะไม่ละทิ้งสิ่งใดไปเลย (เหมือนที่วิทยาศาสตร์เก่าลดทอนเหตุ ปัจจัย ตัวแปร ลงเหลือเพียงในห้องทดลองแคบๆ และผลการพิสูจน์ที่ต้องได้แบบซ้ำๆ กัน) ...ประโยคที่ว่า เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว คงจะสื่อให้เห็นความพยายามนั้นได้ อีกทั้งตั้งอยู่บนฐานความเชื่อที่ว่า ไม่มีสิ่งใดที่ไม่เป็น "ปฏิสัมพันธ์" (ซึ่งคุณอาจจะใช้คำว่าปฏิกริยาก็ไม่ผิด) ต่อกัน ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างมันเกี่ยวเนื่อง เชื่อมโยงกันไปหมดในระดับคลื่นอนุภาค 2. ถ้าคุณหมายถึงเทคโนโลยีแล้วล่ะ มีมากมายค่ะ แต่เรื่องเทคโนโลยีนั้น ถ้าไม่รู้จริง แล้วคำนึงเรื่องความ "ปลอดภัย" เป็นหลัก ดิฉันก็ยังไม่อยากกล่าวถึงตอนนี้ แต่ถ้ากล่าวถึงวิวัฒนาการทางจิต ที่มนุษยชาติจะได้รับจากความรู้ ความเข้าใจในวิทยาศาสตร์ใหม่นั้น เป็นสิ่งที่ดิฉันสนใจมากค่ะ เพราะนั่นหมายถึงการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ของสังคมโดยรวม 3. ถ้าจะให้ตอบสั้นๆ ตอนนี้ ... สรุปเอาตามความเข้าใจของตัวก็คือ เป็นธรรมชาติของสรรพสิ่ง จักรวาล และมันเป็นเช่นนั้นเอง (เพราะดิฉันก็คิดเอาว่าตัวเองเป็นชาวพุทธคนหนึ่งด้วยค่ะ) จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 26 ก.ค. 47 14:57:18 A:203.172.53.250 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณครับ สำหรับประเด็นศาสนากับวิทยาศาสตร์จะนำมาสอนร่วมกันหรือไม่นั้น ผมเห็นด้วยว่าคงไม่ เพราะวิทยาศาสตร์ยังคงแคบกว่าศาสนาซึ่งครอบคลุมหลายเรื่อง ศาสนาจะเน้นเรื่องความดีคืออะไร ความดีสูงสุดคืออะไร ขณะที่วิทยาศาสตร์พยายามจะหาคำตอบว่าความจริงคืออะไร ซึ่งเมื่อได้คำตอบบางส่วนออกมาไม่แน่ว่าจะนำมาแต่ความดีงามแต่อาจจะได้มลพิษ อาจได้อาวุธที่เข่นฆ่ามนุษย์ได้เร็วขึ้นเยอะขึ้นแถมมาด้วย การที่เริ่มมีการเอาปรัชญาตะวันออกมาพยายาม ผสานเข้ากับความจริงทางวิทยาศาสตร์ก็เป็นความริเริ่มอย่างใหม่ที่อาจนำสิ่งใหม่มาให้ ผลกระทบต่อสังคมก็คงมีบ้าง เพราะเด็ดดอกไม้ยังสะเทือนถึงดวงดาวเลย(เด็ดแรงมาก อั้นไว้นาน) แต่ผลกระทบทุกสิ่งรวมทั้งหวยบนดินอาจจะถูกกำหนดไว้แล้วตามกฎความน่าจะเป็น(พระเจ้า)อย่างที่ใครบางคนว่าไว้ก็เป็นได้ ถ้าผมรู้สูตรของความจริง ผมอาจรวยไม่รู้เรื่องก็ได้จริงมั้ยครับ จากคุณ : ลอว์ - [ 26 ก.ค. 47 17:02:57 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 การเอากลศาสตร์ควันตัมมาพยายามอธิบาย cognitive science ต้องระวังครับ เพราะเป็นการเอาสิ่งที่กระจ่างน้อย มาอธิบายสิ่งที่กระจ่างน้อยกว่า อาจหลงทางได้ โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยเห็นด้วยกับโมเดลของสัจจะแบบจิตนิยมที่นิยามเฉพาะในระดับ logical ครับ จากคุณ : PUFF - [ 27 ก.ค. 47 08:16:24 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แล้วจะใช้โมเดลแบบไหนดีครับ อยากรู้ว่ามีโมเดลแบบไหนบ้างที่ยังใช้กันอยู่ในปัจจุบันด้วยครับ จากคุณ : ลอว์สั้น - [ 27 ก.ค. 47 09:09:38 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 ทะไล ลามะ บอกว่าความดี ความงาม ความจริง (เป็นพื้นฐานที่แท้ของมนุษย์ทั้งหลาย) สำหรับดิฉันเองแล้ว จักรวาลทั้งหลาย ไม่มีความดี-ไม่ดี มีแต่ความเป็นเช่นนั้นเอง "ตถตา" ดิฉันตีความว่าทั้งดี งาม และจริง คือสิ่งเดียวกัน ส่วนจะเป็นความ ไม่ดี เลวร้าย ไปอย่างไรนั้น ขึ้นอยู่การให้ความหมายกับประสบการณ์ของมนุษย์ที่ยังไม่ถึงอนัตตา ทั้งดีและไม่ดี หากยึดมั่นถือมั่นอย่างรุนแรง จะกลายเป็น "ติดดี" "ติดเลว" ซึ่งไม่ต่างกันเพราะเป็นความรุนแรงพอๆ กัน มหาตมะ คานธี ท่านกล่าวไว้ว่า "หนึ่งคนก็หนึ่งศาสนา" ประโยคนี้มีส่วนอย่างยิ่งในการตีความคำว่า "ศาสนา" ของดิฉัน โมเดล... ที่น่าสนใจส่วนตัวคงเป็นโมเดลหลากหลายที่เกี่ยวข้องกับการ "แปรเปลี่ยน" (Transfrom) ท้ายนี้อยากเรียนคุณ PUFF ว่าทฤษฎีควอนตัม ทฤษฎีไร้ระเบียบ ศาสตร์แห่งการรับรู้เรียนรู้นั้นมีตรรกะเฉพาะของตัวมันเองที่เป็นคนละระดับกับตรรกะสามัญพื้นฐาน แต่มันก็ได้หลอมรวมตรรกะพื้นฐานเอาไว้ด้วย (beyond) ถ้าเรายังไม่กระจ่างในสิ่งใด เราก็ศึกษาเรียนรู้กันไป ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์กันไป โดยไม่ด่วนสรุปสิ่งใด "โมเดลของสัจจะแบบจิตนิยม" ที่คุณยกมานั้นดิฉันยังรู้น้อยมาก แต่โดยความเห็นส่วนตัวแล้ว คำว่า "จิตนิยม" หรือ "วัตถุนิยม" นั้นเป็นการแบ่งแยกสองด้านของเหรียญเดียวกัน ซึ่งไม่รู้ว่าวางอยู่บนพื้นฐานความจริงระดับไหน และเอาตรรกะอะไรมาอธิบาย ด้วยแต่ละฐานความจริง ก็มีตรรกะของมันเอง จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 28 ก.ค. 47 07:05:14 A:203.172.53.225 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 คุณหลานสาวนายพลมาสรุปประเด็นข้อความที่48ไว้ค่อนข้างสมบูรณ์น่าสนใจสมกับเป็นคนที่ตั้งประเด็น"ความจริง" ของกระทู้ไว้ ชื่นชมวิธีคิดวิธีนำเสนอของคุณครับ การพูดถึงปรัชญา(ความจริงนั้น)จะต้องพูดให้ครอบคลุมที่สุดของสิ่งนั้น และวิทยศาสตร์ก็เป็นศาสตร์แขนงหนึ่งของปรัชญา(ที่บางท่านบอกว่าอภิปรัชญานั้นวิทยาศาสตร์ปัจจุบันเลิกอ้างอิงแล้วนั้น)ผมไม่เห็นด้วย ผมเห็นว่ามันต้องให้รายละเอียดด้วยว่าว่าด้วยเรื่องอะไร?ใช่ครับอภิปรัชญาทางวิทย์ฯช่วงนั้นกำลังหาตัวเองอยู่ บางเรื่องก็เจอบางเรื่องก็ไม่เจอคนละอย่างกับอภิปรัชญาแบบสัจจธรรม เช่นกลศาสตร์เบื้องต้นกับกฎแห่งกรรม(ตามปฏิจสมุปบาท,อริยสัจสี่)หรือกรรมที่ซับซ้อนในหลายมิติตามอิทัปปัจจายตา(ความเกี่ยวเนื่อง) และอตัมสกรสูตร(หนึ่งก็คือในนั้น) กาลามสูตร สัจจะธรรมแบบนี้ ได้อธิบายความจริงเดียวกันนี้ กับหลักความไม่แน่นอนของกลศาสตร์ควอนตั้ม แม้สัจธรรม(ที่ผมเห็นว่าเป็นAbsolute Fact)จะไม่ได้ลงรายละเอียด แบบเดียวกับ วิทยาศาสตร์ แต่ก็เกี่ยวเนื่องบนความเป็นความจริงเดียวกันที่จริงยิ่งกว่า เป็นซูปเปอร์เซ็ตของความจริงนั้นที่ปัจจุบันก็ยังเป็นฐานเป็นความจริงร่วมกันร่วมสมัยกับวิทยาศาสตร์ปัจจุบัน แล้วในเมื่อเราพูดถึงกล่าวถึงในประเด็นนี้แล้วมันจะเสียมรรยาทเกินไปหรือเปล่า ? ที่จะไม่ยกสิ่งที่จริงยิ่งกว่า ของ "อนัตตา" สัจจธรรมที่เป็นซูปเปอร์ เซ็ต ของความจริงในทุกสรรพสิ่ง แม้การใช้งานจริงที่แยกตามวัตถุประสงค์จึงต้องแยกเอาแค่บางเซ็ตที่เป็นซับเซ็ตนั้นมาขยายผลเพื่อให้ตรงกับประเด็นวัตถุประสงค์การใช้งาน(ทางวิทย์ฯ)จึงต้องยกมาแค่ความจริงที่จะต้องใช้ขณะนั้นจริงๆ อันนี้หรือเปล่า? ที่หลายท่านข้างบนเสนอว่าความจริงในศาสนาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรเลยกับวิทย์ฯควรแยกคิดแยกใช้ ถูกต้องครับถ้าคิดเฉพาะการนำไปใช้ แต่กระทู้นี้พูดถึงหรือตั้งโจทย์ว่า"ความจริง" มันจึงต้องมีการเชิญทุกความจริง และที่เป็นประธานหรือซุปเปอร์เซ็ตความจริงมาร่วมงานด้วย แต่ถ้าไม่เชิญนี่สิแสดงว่างานนี้ไม่ใหญ่จริง? ผมยังเชื่อว่าบางที่การที่วิทยาศาสตร์จะไปต่อหรือขยายวงกลมความคิดให้ได้ไกลกว่านี้ได้นั้น การกลับมาที่ปรัชญาหรืออ้างอิงความจริงของธรรม(ธรรมชาติ) ที่ค้นพบความป็นเช่นนั้นได้ลึกซึ้งกว่า เพราะวิทยาศาสตร์จะวัดค่าได้เฉพาะการสัมผัสผ่านผัสสะ,อายตนะด้วยเครื่องมือแบบวิทย์เท่านั้น แต่ปริมาณความเป็นเช่นนั้นของธรรมชาติของสรรพสิ่งยังมีอีกเยอะมากที่วิทยาศาสตร์ตรวจจับวัดค่าไม่ได้ การกลับมาอ้างอิงสัจจะธรรมที่ใช้ ไตรสิกขา(ศิล,สมาธิ,ปัญญา) เพื่อดึงเอาศักยภาพภายในตัวมนุษย์ออกมาใช้ให้มากที่สุดอย่างที่พระพุทธองค์พูดถึงการตรัสรู้ หรือพุดให้เป็นวิทยาศาสตร์ก้คือการดึงเอา ศักยภาพที่มหัศจรรย์ของพลังทางความคิดทางสมอง ของมนุษย์ การตรัสรู้นั้นยังมีความไม่รู้หลายอย่างหลายมิติรอการเข้าไปหาความเป็นเช่นนั้นอีกมากมาย หรือหันมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดเป็นประธานของความจริงบางทีอาจจะช่วยหรือไม่ช่วยให้วงกลมความคิดของเราขยายไปต่อได้เร็วขึ้น นั้นคือเหตุผลว่า แต่ละศาสตร์เกี่ยวโยงกันยังงัย??? จากคุณ : อะตอม - [ 28 ก.ค. 47 08:07:27 A:61.90.55.219 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 สำหรับผมเองแล้ว จักรวาลทั้งหลาย ไม่มีความดี-ไม่ดี มีแต่ความเป็นเช่นนั้นเอง "ตถตา" เป็นสิ่งที่พูดได้ แต่ผมยังทำไม่ได้ เท่าที่ได้สดับมาผมได้ยินมาว่าธรรมทั้งปวงมีทั้ง ธรรมที่เป็นไปเพื่อคลายกำหนัด เพื่อดับสนิท เพื่อสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อนิพพาน และ ธรรมที่ไม่ี่เป็นไปเพื่อคลายกำหนัด เพื่อดับสนิท เพื่อสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อนิพพาน ธรรมประเภทแรกเป็นธรรมที่ศาสดาของศาสนาที่ผมศึกษาสอนไว้ และการยึดมั่นถือมั่นถือเป็นความเลวระดับสูงในบรรดาความเลวทั้งปวงจะเอาชนะความยึดมั่นถือมั่นได้ก็โดยความดีสูงสุดคือนิพพานเท่านั้น ผมคิดว่าศาสนาทุกศาสนาแบ่งแยกดีเลวไว้แล้ว ตามทัศนะของตน ในขณะที่วิทยาศาสตร์บริสุทธิ์มุ่งศึกษาความจริงโดยไม่สนใจความดีเลว จุดมุ่งหมายคือเพื่อรู้สิ่งที่ยังไม่รู้ เมื่อรู้แล้วจะทำอย่างไรก็เป็นอีกเรื่องที่ต้องตัดสินใจกัน ทำให้มุมมองต่างจากศาสนาที่เน้นเรื่องการปฏิบัติ(ความดีตามแต่บัญญัตในแต่ละศาสนาิ) แต่วิทยาศาสตร์ประยุกต์ก็เน้นเรื่องประโยชน์ของวิทยาศาสตร์ สิ่งใดที่เป็นประโยชน์จะถือว่าเป็นความดีรึเปล่า สิ่งใดที่เป็โทษถือว่าเลวรึเปล่า จากคุณ : Law - [ 28 ก.ค. 47 10:00:19 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 ต่ออีกนิด วิทยาศาสตร์จะสนใจสิ่งที่เป็นประโยชน์-โทษหรือไม่ วิทยาศาสตร์สนใจเรื่องประโยชน์สูงสุดหรือไม่ ความจริงทางวิทยาศาสตร์แนวทาง Quantum จะมีผลกระทบต่อความคิดเรื่องการเอาประโยชน์จากธรรมชาติหรือการพิชิตธรรมชาติหรือเปล่า ในเมื่อมีคนบอกว่าแนวทางนี้เป็นแนวทางจิตนิยม ซึ่ง แนวทางเดิมผมเข้าใจว่าเป็นวัตถุนิยม วัตถุนิยมในความเข้าใจของผมก็คือจักรวาลประกอบขึ้นจากวัตถุนอกจากวัตถุแล้วไม่มีอะไรอื่นอีก สิ่งที่เราเห็นที่เรารู้สึกเป็นเพราะวัตถุกระทบกันจิตเป็นผลของการกระทบกันนี้ จิตนิยมก็ตรงข้ามกันคือจักรวาลมีแต่จิตวัตถุที่คุณเห็นเป็นสิ่งที่จิตสร้างขึ้น อันนี้ถูกรึเปล่าครับ แล้วความจริงใหม่ที่จริงยิ่งกว่าเป็นจิตนิยมรึเปล่าครับ จากคุณ : ขออีกหน่อยเถอะ - [ 28 ก.ค. 47 19:33:17 A:203.146.49.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 """"จิตนิยมก็ตรงข้ามกันคือจักรวาลมีแต่จิตวัตถุที่คุณเห็นเป็นสิ่งที่จิตสร้างขึ้น อันนี้ถูกรึเปล่าครับ แล้วความจริงใหม่ที่จริงยิ่งกว่าเป็นจิตนิยมรึเปล่าครับ"""" จิตนิยมในความหมายแบบนั้น น่าจะเป็นจิตปรุงแต่งและน่าจะคนละอย่างกับสัจจะนิยม ที่พูดถึงหรือเข้าถึงไปสัมผัสรับรู้ผ่าน อายตนะ,ผัสสะหรือไม่อย่างใดอย่างหนึ่งในความจริงของความเป็นเช่นนั้นของธรรมชาติ ต้องแยกสองเรื่องนี้ให้ออกระหว่างจิตปรุงแต่ง(สัมพัทธ)ที่อาจจะรวมจิตนิยมในแบบที่คุณเข้าใจกับสัจจะนิยม(สัมบูรณ์)ของความเป็นเช่นนั้นถึงค่อยมาหาหรือถามเรื่องความจริงที่จริงยิ่งกว่า? จากคุณ : อะตอม - [ 29 ก.ค. 47 08:16:56 A:61.90.55.210 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 แล้วอะไรคือทุกสิ่งครับ มันคืออันหนึ่งอันเดียวใช่หรือไม่? ตอนนี้สิ่งเดียวที่ว่านั้น กำลังเกิด เคออสอยู่ ใช่หรือไม่? แล้วสักวัน chaos ที่ว่านี้ก็จะยุติลง แล้วผลลัพท์สุดท้ายคือความว่างเปล่าใช่หรือไม่? จากคุณ : make no sense (BigStep) - [ 29 ก.ค. 47 11:38:06 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ต้องขอขอบคุณคุณ sufferer ที่ให้เกียรติค่ะ ด้วยคนดังๆ หลายท่าน โดยเฉพาะคนที่ดิฉันนับถือท่านเป็นพ่อนั้น ก็ถูกมองว่า "เพี้ยน" ด้วยกันมาแล้วทั้งนั้น และตอนนี้ หากคุณคิดว่าดิฉันเพี้ยนไปอีกคนหนึ่ง ก็ถือว่าเป็นก้าวแรกที่น่ายินดีทีเดียว ในคห.ที่ 51 วัตถุนิยมในความเข้าใจของผมก็คือจักรวาลประกอบขึ้นจากวัตถุนอกจากวัตถุแล้วไม่มีอะไรอื่นอีก สิ่งที่เราเห็นที่เรารู้สึกเป็นเพราะวัตถุกระทบกันจิตเป็นผลของการกระทบกันนี้ "จิตนิยมก็ตรงข้ามกันคือจักรวาลมีแต่จิตวัตถุที่คุณเห็นเป็นสิ่งที่จิตสร้างขึ้น แล้วความจริงใหม่ที่จริงยิ่งกว่าเป็นจิตนิยมรึเปล่าครับ" คือว่า... การแบ่งแยก จิตกับวัตถุ ก็ถือเป็นความคิดบนฐานกระบวนทัศน์เก่าอยู่ดีนะคะ แต่ถ้าไม่คิดอย่างนี้แล้วคิดยังไงล่ะ... นั่นจะเป็นคำถามที่ตามมา ธรรมะชั้นสูง ก็ผกผัน ขัดแย้ง ทั้งนั้น ทั้งใช่และไม่ใช่ ใช่... เพราะมีตรรกะชุดหนึ่ง ฐานหนึ่ง มารองรับ ไม่ใช่... เพราะมีตรรกะอีกชุดหนึ่ง อีกฐานหนึ่ง ซึ่งขัดแย้งกับ "ใช่" มารองรับ การจับให้มั่น คั้นให้ตาย (ก็ทำให้ความจริงในขณะนั้น ตายไปได้) และนั่นคือกระบวนการล้มของคลื่นควอนตัม เป็นภาพ เป็นความจริง "ของเรา" ขึ้นมานั่นเอง ความจริงแท้ ไหลเลื่อน เคลื่อนที่ เปลี่ยนแปลง เชื่อมโยง เป็นสไปรัลไดนามิก เป็นชีวิต ในฐานหนึ่งก็เป็นกระบวนการเคออสด้วย และผลลัพธ์สุดท้ายอาจจะไม่ใช่ความว่างแบบไม่มีอะไรอะไรนะคะ เพราะหากพิจารณาความว่างใน sense ที่คุณคห. 53 กล่าวไว้ (หมายถึงบนฐานคิดนั้น) มันก็ make no sense จริงๆ เมื่อเกิดกระบวนการเคออส มันจะเกิดการ "โผล่ปรากฏ" (emergence) ของสิ่งใหม่ เกิดระเบียบใหม่ จักรวาลใหม่ซ้อนขึ้นมา และเกิดวิวัฒนาการ และในทางจักรวาลวิทยานั้น ความว่าง ที่ว่างจริงๆ นั้นไม่มีอยู่ มีแต่ vacuum ที่เมื่อถึงจุดพลังงานใกล้ศูนย์ ก็จะเกิดการสั่นไหว และการโผล่ปรากฏของอนุภาคขึ้นมาเองจากการสั่นไหวภายใน vacuum นั้น จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 29 ก.ค. 47 15:58:35 A:203.172.53.187 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56 """""แล้วสักวัน chaos ที่ว่านี้ก็จะยุติลง แล้วผลลัพท์สุดท้ายคือความว่างเปล่าใช่หรือไม่?""""" ตอบ เป็นการเกิดขึ้นดับไป(ตามกฎไตรลักษณ์)ใหม่อีกรอบต่างหากchaos เป็นแค่กรรมหรือการกระทำที่ส่งผลกรรมออกมาทับซ้อนกัน แต่ต่างเหตุต่างปัจจัยของต้นกรรมจนทำให้ผลลัพท์ของบางสิ่งที่ส่งมาคล้ายกันพร้อมกัน องค์ประกอบคล้ายๆกัน แต่คนทดลองเข้าใจอันเดียวกัน(เพราะมีปัจจัยที่นอกเหนือการควบคุมมากมาย)ผลที่ได้ คือchaos ผมจะเปรียบเทียบง่ายๆ เช่นการโคลนนิ่ง นี่ขนาดซีร็อกซ์ มนุษย์ หรือก้อปปี้มาจากพิมพ์เขียวตัวเดียวกัน แต่ผมกล้าฟันธงไปเลยว่าสองคนที่เป็นโคลนนิ่งกันนี่ไม่มีสิทธิเหมือนกัน วิทย์ฯตอบว่าคือความไม่แน่นอนแบบchaos แต่ตอบใด้ในทางพุทธศาสตร์ว่า"มนุษย์มีกรรมเป็นของตัวเอง เป็นอัตตาเฉพาะตัว ไม่มีใครก็อปปี้กรรมใครได้" เพราะมนุษย์คือผลรวมของการกระทำ หรือแม้แต่วัตถุ สิ่งของ มีกรรมหรือผลรวมของการกระทำเป็นของตัวเอง เมื่อผ่านเวลาที่ต่างกันการประสบกรรม (เหตุ,ปัจจัย,factor)ก็ต่างกันทำให้ต้นกรรม หรืออัตาหนึ่งต้องผจญกรรม(factor) ต่างกัน ดังนั้นมนุษย์โคลนนิ่งหรือต้นกรรมแบบเดียวกัน ส่งออกมาพร้อมกันแม้จะจำลองเหตุปัจจัยให้คล้ายกันแต่ยังมีความเป็นเช่นนั้นที่เหนือการตรวจจับวัดค่าได้นอกเหนือการควบคุมได้ จึงทำให้มนุษย์โคลนนิ่งหรือการก็อปปี้กรรมก๊อปปี้จิตวิญญาน ที่เป็นอัตตาหนึ่งอัตตาใดได้ผลลัพท์ที่ต่างกันได้ วิทยาศาตร์เรียกมันว่าchaos แต่พุทธอธิบายตามหลักอิทัปปัจจายตา(ความเกี่ยวเนื่องกัน) หนึ่งคือในนั้น(อตัมสกสูตร) ว่าความเกี่ยวเนื่องที่ทับซ้อนกัน ในความเป็นหนึ่งในนั้น ที่เป็นไปตามเหตุปัจจัยของแต่ละอัตตา(สิ่งที่มีสัญญาความรู้สึก) หรือต้นกรรม(ของวัตถุสิ่งของ) ทุกหนึ่งในนั้นจะผจญกรรมที่ต่างกัน ผลรวมในรัสมีเส้นรอบกรรมที่วัดค่าได้และวัดไม่ได้จึงต่างกันออกไป เป็นความไม่เที่ยง(ไตรลักษณ์ของสรรพสิ่ง) เป็นchaosในทางวิทย์ แต่ทั้งหมดยังอยู่ในเช็ตของ"อนัตตา"(การเกิดขึ้ดับไปเดียวกัน) ที่ใครว่าสิ้นสุดคือว่างเปล่านั้นอาจจะหยุด(ดับไป) เพื่อรอเหตุปัจจัย(factor)ที่เหมาะสมในการ เกิดขึ้นอีกครั้งในรอบใหม่ ที่เกี่ยวเนื่องหรือเป็นภาคต่อไปจากสิ่งที่ถูกแปรสภาพมาจากอีกสิ่งหนึ่ง และจากสมการ e = mc^2 คือการเปลี่ยนรูปกลับไปกลับมาของมวลสารและพลังงาน กับคำพูดที่ว่าสะสารไม่มีวันสูญหายไปจากโลกนี้นอกจากจะแปรค่าแปรสภาพไปตามfactor (เหตุ,ปัจจัย)นั้นๆ ความต่อเนื่องแบบนั้นก็คือการเกิดขึ้นดับไป ของสรรพสิ่ง ส่วนความไม่แน่นอนchaos ก็มาจากการทับซ้อนของกรรม ที่ผลรวมของการกระทำ และสิ่งที่มาตกกระทบต่อกรรมนั้น มนต่างกันอย่างไร? จากคุณ : อะตอม - [ 29 ก.ค. 47 20:56:08 A:61.90.55.93 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 ในหนังสือ Web of Life ของคราปา เขาได้เสนอภาพของชีววิทยากระบวนทัศใหม่ ไม่ใช่คราปาคิดเอง แต่เป็นการประมวลมาจากทฤษฎีต่างๆ ที่นักวิทยาศาสตร์หลายท่านคิดค้นขึ้น เป็นครั้งแรกที่การแบ่งแยกระหว่างวัตถุกับจิต หาที่บรรจบได้ ที่คุณลอว์ พูดมานั้นให้ภาพฝ่ายวัตถุนิยมได้ดีมาก คือทั้งหมดเป็นปรากฏการณ์ทางวัตถุ แม้กระทั่งสิ่งที่เรียกว่าจิต ในสำนักคิดนี้ก็มองว่าเป็นการก่อประกอบทางวัตถุล้วนๆ ที่คราปาเขียนไว้ในหนังสือของเขา จิตก็มีที่มาจากวัตถุเช่นกัน แต่ที่แปลกหรือเพิ่มเติมออกไปก็คือ ในสิ่งมีชีวิตนั้น “โครงสร้าง (ซึ่งหมายถึงโครงสร้างทางโมเลกุล อะตอม รวมทั้งการวางตัวของอนุภาคในอะตอมและโมเลกุลนั้นๆ) แบบแผน และกระบวนการ” ได้เข้ามาทำหน้าที่ที่เราอาจจะเรียกได้ว่าเป็นหน้าที่ของจิตหรือถ้าจะพูดในสิ่งมีชีวิตชั้นต้นๆ ก็คือตัวรู้หรือ consciousness หรือวิญญาณในทางพุทธศาสนา ในทฤษฎีไร้ระเบียบ สภาพตามธรรมชาติซึ่งดูไร้ระเบียบนั้น มีระเบียบภายในซ่อนเร้นอยู่ นักวิทยาศาสตร์หลายท่านที่ศึกษาเรื่องเคออส ได้คิดค้นสูตรคณิตศาสตร์และด้วยการรับรู้อย่างละเอียดอ่อนได้ค้นพบระเบียบที่ซ่อนอยู่ในความไร้ระเบียบ และระเบียบที่ซ่อนอยู่ในความไร้ระเบียบนี้มีความเป็นพลวัต ไหลเลื่อน เคลื่อนที่ เชื่อมโยง เปลี่ยนแปลง โดยทั้งหมดนี้นักวิทยาศาสตร์ตีความ ให้ความหมายว่า เป็นกระบวนการแห่งองค์กรจัดการตัวเอง คือความไร้ระเบียบทั้งในสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต ตัววัตถุธรรมล้วนๆ นั้นเอง ดุจดั่งมีความปรารถนาจะเข้ามาหากันก่อประกอบระเบียบใหม่ สิ่งใหม่ๆ ตลอดเวลา นักฟิสิกส์ใหม่บอกว่า วัตถุโดยเฉพาะอนุภาคเล็กๆ คือแสงที่ถูกกักขังให้วิ่งวนอยู่ในตัวเอง และแสงนี้ ถ้าตีความอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ก็เป็นวัตถุล้วนๆ ดังเช่นที่นักวิทยาศาสตร์มองแสงว่าเป็นอนุภาคโฟตอนเป็นต้น ทั้งนี้เราคงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าอนุภาคทั้งหมดทั้งปวงนั้น อีกสภาพหนึ่งก็คือคลื่น สนาม หรือข้อมูล หรือว่าพื้นฐานที่สุดของวัตถุก็คือจิต วัตถุคือการปรากฏออกของจิตอย่างเป็นรูปธรรม จิตในรูปของแสงที่ถูกกักขังอยู่มีแรงปรารถนาที่จะเข้าหากัน ก่อประกอบกัน ขึ้นเป็นองค์กรจัดการตัวเอง จนกระทั่งเกิดระบบชีวิต การก่อประกอบการเป็นองค์กรจัดการตัวเอง ไม่ได้ยุติลงในรูปแบบชีวิตที่เรียบง่าย หากก่อประกอบขึ้นมาอย่างสลับซับซ้อนยิ่งขึ้นทุกทีในวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิต พร้อมกันนี้ตัวรู้ก็ได้ขยายขอบเขตปริมาณฑลและเพิ่มความสลับซับซ้อนยิ่งขึ้นทุกทีเช่นกัน จนจิตสามารถรับรู้ตัวเองได้ในวัตถุที่เป็นการปรากฏของจิตนั้นเอง จากคุณ : เกลียวคลื่น - [ 30 ก.ค. 47 08:02:49 A:203.172.53.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 ตามความเข้าใจตื้นเขินแบบของกระผม ความคงอยู่ความจริงระดับปรมัตถ์ที่ไม่ต้องการปรุงแต่งนั้น ไม่จำเป็นต้องอาศัยสำนึกรู้ และมีสภาพเป็นนามธรรมเท่านั้น คาวมจริงแบบสัมพัทธ์เป็นการปรุงแต่งจากความจริงระดับปรมัตถ์ ซึ่งสามารถเป็นได้ทั้งนามธรรม และ รูปธรรม ส่วนความจริงสมมติ เป็นการปรุงแต่งที่เกิดจากสวามสำนึกรู้ โดยปกติแล้ว เมื่อจิตกระทบถูกสิ่งเร้า ในระดับใดก็ตาม จะเกิดกระบวนการตาม layer ของความสำนึกรู้ (ผัสสะ-วิญญาณ-เวทนา-สัญญา-สังขาร) และเกิดเป็นความสำนึกรู้แบบสมมติขึ้นมา ดังนั้นความจริงแบบใดก็ตาม เมื่อปรากฏบนฉากของจิตแล้ว จะเป็นแค่ภาพฉายเท่านั้น ถึงแม้เราจะรับรู้ความจริงระดับปรมัตถ์ ถ้าหากผ่านตามกระบวนการปกติ เราจะเห็นความจริงนั้นๆแค่บางมิติเท่านั้น ประเด็นคือ.. ทำอย่างไรที่จะรับรู้ถึงความจริงต่างๆ โดยให้มีการปรุงแต่งน้อยที่สุด??? จากคุณ : PUFF - [ 30 ก.ค. 47 08:44:32 ]

ความคิดเห็นที่ 59 น่าสนใจจริงๆครับ ขอเซฟเก็บไว้นะครับ ตัวผมก็มีข้อมูลต่างๆมากมาย แต่วันนี้ เวลานี้ ไม่ใช่ขณะที่ผมจะเข้ามาแลกเปลี่ยนด้วยได้ หากภายหน้าผมมีโอกาสและเวลามากกว่านี้จะขอโพสกระทู้นี้อีกครั้งนะครับ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ วันอาสาฬหบูชา 08:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เพิ่มเติมอีกนิดครับ โลกาภิวัฒน์ นั้นคือการขยายความหรืออธิบายซ้ำ หลักความความเชื่อมโยงเกี่ยวเนื่องของกรรมตามกฎแห่งกรรม(อิทัปปัจจายตา) ในความเป็นหนึ่งในนั้น(อตัมสกสูตร)ของวงกลมวัฎจักรสงสารรวมของโลก ที่พุทธศาสนาพูดไว้เมื่อหลายพันปีและมีการอธิบายปรากฎการณ์ตามสัจจธรรมนี้ซ้ำ ด้วยคำว่าโลกาภิวัฒน์ในปัจจุบัน ดังนั้นปรมัตถ์ระดับสัจจะธรรม ที่ถึงความเป็นเช่นนั้น ไม่จำเป็นต้องไปปรุงแต่งอะไร?มันเป็นเช่นนั้นอยู่แล้วจริงเหนือกาลเวลาเป็น( Absolute Fact) แต่ต้องทำให้เห็นความเป็นเช่นนั้น ให้ชัดเจนขึ้น โดยปราศจากการปรุงแต่งใดๆมาสร้างมายาสัมพัทธให้กับสัจจะธรรม? จากคุณ : อะตอม - [ วันเข้าพรรษา 10:19:59 A:61.90.55.160 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 โย่วว์! เจ๋งครับ ทุกคนเลย น่าชื่นชม นับว่าเป็นบุญที่ได้อ่านกะทู้นี้ ยกเว้นคนแจกเมล์ หน้าม่อไปหน่อย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกซ์ จากคุณ : knoughty (knoughty) - [ วันเข้าพรรษา 10:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 62 จากความคิดเห็นส่วนตัว ความจริง หากเราแยกเป็น 2 ส่วนคือ 1.วิทยาศาสตร์ และ 2.ศาสนา 1. ความจริงทางวิทยาศาสตร์ จะต้องตั้งอยู่บนสมมุติฐานเสมอดังนั้น หากสมมุติฐานที่ตั้งไว้ไม่ครบถ้วนทุกองค์ประกอบความจริงที่ได้นั้นจึงเป็นเท็จ หรือจริงไม่หมด และความจริงทางวิทยาศาสตร์แท้จริงแล้วมนุษย์ ณ ปัจจุบันมีความรู้ที่เข้าใกล้ความจริงอยู่เพียง 3 มิติ เท่านั้น คือ มวล (Mass) - เราสามารถหาน้ำหนักได้ ความยาว (Length) - เราสามารถหาระยะทางและขนาดได้ และเวลา (Time) - เราสามารถจับเวลาได้ สามารถดูได้อย่างง่ายว่า สูตรทางวิทยาศาสตร์ จะอ้างอิงได้เพียง 3 สิ่งเท่านั้น สำหรับสิ่งอื่นๆ หรือมิติอื่นๆ มนุษย์รู้เพียงแค่ งูๆ ปลาๆ หรือเพียงคำว่าประสบการณ์เท่านั้น ----------------------------------------------------- สูตร ทางวิทยาศาสตร์ มีเพียง 2 สูตร 1). สูตรทางคณิตศาสตร์ (ต้องมี Mass Lenght Time) 2). สูตรจากประสบการณ์ (โดยมากจะเป็นเชิงสังคม และบางสิ่งที่มนุษย์ไม่สามารถให้คำตอบได้) ----------------------------------------------------- 2. ความจริงทางศาสนา ไม่จำเป็นต้องตั้งอยู่บนสมมุติฐานเสมอไป เพราะสามารถเข้าถึงคำว่าสัจธรรมได้ทันที จากความคิดของปัจเจกบุคคล ดังนั้นความจริงทางศาสนาจึงยากที่จะเห็นเป็นรูปธรรม เราจึงเห็นเป็นนามธรรมมากกว่า ทุกศาสนาจะมีความจริงที่เหมือนกัน เช่น ศาสนาพุทธ คริสต์ อิสลาม และฮินดู แต่ศาสนาทั้งหลายถูกบิดเบือนจากการเมือง การปกครอง จากกิเลสของมนุษย์ แต่ในบางครั้งความจริงทางศาสนา ก็ตรงกับความจริงทางวิทยาศาสตร์ได้ (ในที่นี้ขอยกศาสนาพุทธเพราะไม่มีความรู้ในศาสนาอื่นๆ มากนัก) เช่น เรื่องกฎของกรรม ตามศาสนาพุทธ เช่น หากเราไปขโมยของของคนอื่น สักวันของของเราก็จะถูกขโมยกลัย กับทฤษฎี ของ นิวตัน คือ Action = Reaction ซึ่งเราอาจถือได้ว่าเป็นกฎแห่งจักรวาลก็ได้ เป็นต้น หากเราต้องการมองถึงสิ่งที่เป็นสัจธรรมโดยมากนั้นมนุษย์เราควรยอมรับว่าความรู้ของตนอาจไปถึงได้เพียงคำว่าเข้าใกล้เท่านั้น... ปล. ความรู้ที่มนุษย์มีอยู่นั้น เป็นแค่เพียงคำว่า "สามารถใช้ได้" เท่านั้น สุดท้ายนี้ ความว่าง - ความไม่มีอยู่ อาจเป็นคำตอบสุดท้ายของคุณ จากคุณ : วารี (anable) - [ วันเข้าพรรษา 21:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 63 "โดยเฉพาะความปลอดภัยทางความคิด อันอาจนำไปสู่สงครามอันเป็นปลายทางของความขัดแย้ง" แล้วอะไรคือบันทัดฐานที่ถูกต้อง ......อ่านแล้วกลัวจริงๆว่า ถ้าทหารหรือนักการเมือง ใช้บันทัดฐานของตัวเอง ตัดสินในสิ่งที่ควรรู้หรือไม่ควรรู้ตัดประชาชนจาก "ความจริง".....อืมมม..กลัวว่าจะซึมซับมาจากท่านนายพล ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นก็แสดงว่าแนวความคิดนี้ได้มีขึ้นจริงในสังคมมาหลายครั้งแล้ว ถ้าอ่านแล้วรู้สึกแย่ ขอโทษด้วย......แค่สงสัยและกลัว จากคุณ : หา - [ 2 ส.ค. 47 21:27:47 A:203.155.110.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 Arthur Milne developed two separate time scales, i.e., kinematic time t and Newtonian time T. The two time scales were related by the following relation: T = log(t/t0) + t0, where t0 is the present epoch. Milne interpreted this as meaning there were two "realities" each following a different time scale and that any questions dealing with "reality" were scientifically illegitimate. จากคุณ : prince h@mlet - [ 2 ส.ค. 47 22:56:49 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขออภัยทักคุณ Practical X 2, คุณ PUFF, คุณ Digital-KRASH!! ...ไม่ทราบยังจำผมได้มั้ย?? ไม่ได้เข้ามาในพันทิปซะนาน คิดถึงทุกคนครับ.. แต่งงว่า อืมม เห็นมีคนบอกว่าคุณ PUFF อายุ 15 ... งงครับผมเดาว่าซัก 30 แล้วกัน :) ไม่ว่ากันนะครับ น่าจะเป็น professor ซักที่.... คุณ Practical X 2 จบ Phd ยังครับ .. เรื่องความจริงนี่ ผมเคยผ่านๆตาหนังสือเรื่อง Ultimate truth ของ William Jame นะครับไม่ทราบใครเคยอ่านบ้าง เห็นด้วยกับคุณ PUFF คคห ที่ 58 ครับ และไม่ควรเอา ควอนทั้ม Physic มาเทียบกับ Cognitive Science สำหรับผม ผมว่าความจริงมีหลายอย่างครับ แต่ละคนจะรับรู้ความจริงได้ไม่เหมือนกัน นักปรัชญา สมัยก่อนๆก็ถกเถียงกันเรื่องแบบนี้แต่พอเอาเข้าจริงๆ ความจริงที่สามารถนำมาสร้างประโยชน์ได้จะเป็นที่ได้รับความสนใจมากที่สุด.. เอ... เดือนก่อนเคยผ่านมาอ่านๆกระทู้หนึงเห็นคุณ Practical X 2 เขียนเกี่ยวกับ Stephen Hawking ไม่รู้ว่ากระทู้นั้นโดดลบไปยัง ช่วยแนะนำกระทู้เก่าๆที่น่าอ่านให้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : Chaz (Chaz) - [ 3 ส.ค. 47 14:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ขออนุญาติคุยกับคุณหา คห.63 โดยเฉพาะเลยก็แล้วกันนะคะ ตัวดิฉันเองไม่รู้สึกแย่อะไรเกี่ยวกับเรื่อง "ท่านนายพล" ค่ะ ... คุณน้านั้นก็ไม่ได้เจอท่านมานานมากแล้ว คิดถึงท่านขึ้นมาแวบหนึ่ง ตอนที่เข้าบอร์ด ก็เลยใช้ชื่อนี้ ไม่มีใครตัดใครออกจาก "ความจริง" ได้หรอกค่ะ ความจริง ประจักษ์อยู่ต่อหน้าต่อตาประชาชนเสมอ เพียงแต่ว่าใครจะรับกันได้แค่ไหน ระดับไหน ก็อยู่ที่แต่ละปัจเจกนั้นด้วย เรื่องของ "นายพล" (จากการให้ความหมายตามประสบการณ์ของแต่ละคนก็แตกต่างกัน) อยู่ในขั้นตอนหนึ่งของวิวัฒนาการทางสังคมของมนุษยชาติ วิวัฒนาการของสมองชั้นต้น สมองสัตว์เลื้อยคลาน ซึ่งจำเป็นต้องมีเรื่องอาณาจักร การแบ่งเขตแดน พื้นที่ พลังอำนาจ การต่อสู้ ความกลัวซึ่งวิวัฒน์ร่วมมากับสมองสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ความรักลูก ความอิจฉาริษยา อารมณ์ ปัญญาทั้งสองฐานจากสมองทั้งสองชั้นนั้นวิวัฒน์ร่วมกันมาสู่สมองมนุษย์ เพิ่มความสลับซับซ้อนบนฐานเดิมๆ เชื่อมโยงกับสมองชั้นหน้าที่เป็นสมองมนุษย์ในชั้นที่สาม หากวิทยาศาสตร์กระบวนทัศน์ใหม่ นำเรามาถึงสมองชั้นที่ 4 (The Prefrontal Lobes: Evolution's Latest) เป็นติ่งเล็กๆ มีตำแหน่งอยู่ตรงหว่างคิ้วด้านหน้า อันเป็นสมองของมนุษย์ที่เปิดสู่วิวัฒนาการทางจิต ทางตะวันออกจะรู้จักกันในชื่อ "ตาที่สาม" อันโผล่ปรากฏขึ้นจากความเชื่อมบรรสานของสมองทั้งสามชั้นดังกล่าว ดังนั้น อย่ากลัวไปเลยค่ะ วิวัฒนาการดูเหมือนจะวนเวียนซ้ำซ้อน แต่ไม่เคยซ้ำซากหรือทับซ้ำรอยเดิม จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 3 ส.ค. 47 17:22:45 A:210.203.186.130 X: ]

ความคิดเห็นที่ 67 สวัสดีครับ คุณ Chaz ไม่ได้คุยกันตั้งนาน ^ ^ ผมจะจบในอีกไม่ถึงเดือนแล้วครับ ส่งวิทยานิพนธ์ให้ international markers ตรวจแล้วก็รอฟังผล คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร ผมไม่ได้พิมพ์เกี่ยวกับ Stephen Hawking ครับ คงเป็นท่านอื่น กระทู้ที่อยากแนะนำคงเป็นกระทู้เกี่ยวกับวิวัฒนาการครับ หาหลักฐานต่าง ๆ มาถกกันพอสมควร ทีเดียวครับ... จากคุณ : Practical x 2 - [ 3 ส.ค. 47 21:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ไม่รู้ว่าเข้าใจตรงกันหรือเปล่า .....ถ้าจะเป็นการวนเวียนหรือซ้ำซ้อน เชื่อได้อย่างไรว่าไม่ซ้ำซาก....เลขที่วิ่งวน ที่เห็นอยู่ว่า เปลี่ยน แท้จริงแล้วความเปลี่ยนยังคงตัวอยู่ด้วยบางอย่างที่ครอบอยู่......สิ่งที่คุณรู้คุณเห็นเชื่อได้อย่างไรอย่างสนิทใจว่าเป็นวิธีที่ถูกต้อง กระบวนการตั้งสมมุติฐานทดลอง หาข้อสรุป ให้อะไรกับมนุษย์นอกเหนือไปจากสบายกาย ......วิทยาศาสตร์ยังวนเวียนอยู่ที่เดิมไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนแปลงไปเท่าไร.....เคยสงสัยและกลัวความเปลี่ยนแปลงที่คงที่แบบนี้มั๊ย........ เรื่องความหวาดกลัวต่อสงครามของ"ความขัดแย้ง" ดูอย่างไรก็เป็นเหรียญที่มีสองด้าน .... ใครเป็นคนที่มีหน้าที่ตัดสินใจเรื่องต่างๆเหล่านี้ บุคคลผู้ได้รับว่าเป็นยอดทางความคิดในแต่ละประเทศ ...คุณแน่ใจได้อย่างไรว่า จะเป็นการตัดสินที่มี ไตร่ตรอง อย่างเพียงพอ และรอบด้าน... ปล........ที่ด้านหน้ามีคุณเหอมด้วยอะ..........อิอิ----->ไปดีก่า 55555 จากคุณ : หา - [ 3 ส.ค. 47 21:46:18 A:203.155.187.51 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 คุณหากล่าวได้ดีนะครับ ในคห.68 แต่หมุนเวียนทับซ้อนกลับมาที่เดิม เป็นเรื่องราวของการเปลี่ยนแปลงเรียนรู้ในชีวิต ตั้งแต่สิ่งมีชีวิตเซลเดียวมาจนกระทั่งเป็นมนุษย์ วิธีคิด ความเปลี่ยนแปลงด้านต่าง ๆ ของมนุษย์ก็หมุนเป็นเกลียว เช่นนี้ เราอาศัยเก่าเป็นฐานและเรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ เรื่องใหม่จะเข้ามาเป็นโครงสร้างใหม่ แบบแผนใหม่ กระบวนการใหม่ ซ้อนทับอยู่โดยอาศัยโครงสร้างเก่า เหมือน ๆ จะถูกกำหนดกรอบ แต่มีอิสระ ดูเหมือนว่ามีอิสระ แต่ก็มีกรอบอยู่ แต่กรอบนั้นไม่ได้ล้อม จำกัดขอบเขต หากเพียงต้องอาศัยของเดิม เพื่อไปเข้าใจเรื่องใหม่ และเป็นเช่นนี้ตลอดไป ขอให้ดูสมอง มนุษย์ได้วิวัฒนาสมองมาเป็นชั้น ๆ ร่วมกับ สัตว์เลื้อยคลาน และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม จนถึงลิงชั้นสูง น่าสนใจมาก น่าจะได้คุยกันเรื่องนี้ด้วยนะครับ จากคุณ : เกลียวคลื่น - [ 4 ส.ค. 47 06:49:18 A:210.203.187.195 X: ]

ความคิดเห็นที่ 70 เป็นกระทู้ที่ให้ความรู้ล้นเหลือจริงๆครับ ไอ้ครั้นจะ อ่านอย่างเดียวก็กระไรอยู่ ก็เลยขอแสดงความคิดเห็นตาม ความรู้และประสบการณ์(อันน้อยนิด) ที่ผมมีอยู่ก็แล้วกัน นะครับ ดีไม่ดีอย่างไรหรือผิดพลาดตรงไหนเชิญแสดง ความคิดเห็นได้ตามสะดวกครับ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนว่าผมเรียนในสาขาวิชาที่ผมเชื่อ ว่ามีความสมบูรณ์ในตัวเองครับ เป็นศาสตร์แห่งความ สมบูรณ์แบบ (เพราะทุกอย่างถูกสมมุติขึ้นทั้งนั้น ภายใต้ ความจริงที่ยอมรับกันโดยไม่มีข้อโต้แย้ง—สัจพจน์) ดัง นั้นผมจะขอลองใช้ความรู้ในสิ่งที่ผมกำลังศึกษาอยู่มา อธิบายถึง “ความจริง” (ตามหัวข้อกระทู้) ที่ทุกท่านเสวนา กันอย่างออกรสอยู่ในขณะนี้ เริ่มเลยละกันครับ นิยาม 1 ความจริงแท้ (Absolute Fact) คือ ความจริงอัน สูงสุดซึ่งไม่มีสิ่งใดจริงยิ่งกว่า นิยาม 2 ความจริง A และ B จะเป็นสิ่งเดียวกัน ก็ต่อเมื่อ A จริงกว่าหรือจริงเท่ากับ B และ B จริงกว่าหรือจริงเท่ากับ A สัจพจน์ 1 ทุกระบบที่เราสนใจจะต้องมีความจริงปรากฎอยู่ เสมอ สัจพจน์ 2 กฏไตรลักษณ์ เป็นจริงในสากลจักรวาล ทฤษฎีบท 1 ถ้าความจริงแท้มีจริงแล้วสิ่งนี้จะต้องมีเพียงหนึ่งเดียว พิสูจน์ สมมุติว่ามีความจริงแท้สองสิ่งเรียกว่า A กับ B เนื่องจาก A เป็นความจริงแท้ จะได้ว่า A จริงกว่าหรือจริงเท่ากับ B และเนื่องจาก B ก็เป็นความจริงแท้ด้วย จึงได้ว่า B จริงกว่าหรือจริงเท่ากับ A ดังนั้นจะได้ว่า A และ B คือสิ่งเดียวกันตามนิยาม 2 นั่นคือจะได้ว่า ความจริงแท้มีเพียงหนึ่งเดียว Q.E.D. ทฤษฎีบท 2 ความจริงแท้ไม่มีอยู่จริง พิสูจน์ สมมุติว่าความจริงแท้มีอยู่จริง จะได้ว่าความจริงแท้ นี้มีเพียงหนึ่งเดียวโดยทฤษฎีบท 1 และเนื่องจากไม่ สามารถหาความจริงอื่นใดมาทดแทนความจริงแท้นี้ได้ (เพราะมีแค่หนึ่งเดียวเท่านั้น) ความจริงแท้นี้จึงเป็นอมตะ นั่นคือไม่มีการเปลี่ยนแปลง ซึ่งขัดกับหลักอนิจจังใน สัจพจน์ 2 ดังนั้นที่สมมุติไว้ไม่จริง Q.E.D. สรุป ความจริงแท้ไม่มีอยู่จริงในโลกสมมุติของผมครับ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งว่า “ถ้าผมเชื่อในกฎไตรลักษณ์ ผมจะ ต้องไม่เชื่อว่าความจริงแท้มีอยู่จริง” หรือในทางกลับกัน “ถ้าผมเชื่อว่าความจริงแท้มีอยู่จริงผมจะต้องปฏิเสธความจริงในกฎไตรลักษณ์ ” หมายเหตุ 1 ขอย้ำนะครับว่าสิ่งที่ผมสร้างขึ้นมาทั้งหมด เป็นโลกสมมุติของผมเองครับ 2 มนุษย์ที่คิดค้นความจริงในโลกสมมุติต่างๆที่ผมกล่าวถึง เขาเรียกตัวเองว่า “นักคณิตศาสตร์” ครับ จากคุณ : Dream Hunter - [ 4 ส.ค. 47 11:13:53 A:172.131.97.27 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 เอ...ผมอ่านแล้วมันขัดๆกับ คคหที่ 66 เรื่อง The prefrontal lobes นะครับ Prefrontal cortex ครับเป็นส่วนที่แยกละเอียดออกมาซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกับ Assosiation area ของ Frontal lobe .... สมองที่เราเห็นกันใหญ่ๆส่วนบนทั้งหมดเรียกว่า Cerebral cortex ประกอบด้วย lobes ทั้งหมด 4 lobes 1. Frontal lobe 2. Parietal lobe 3. Occipital lobe 4. Temporal lobe Frontal lobe เองประกอบด้วย Primary motor cortex ซึ่งอยู่ส่วนบนของสมอง และบริเวณส่วนหน้าจะเป็น prefrontal cortex หรือ association cortex ทำหน้าที่ประมวลผลชั้นสูง อย่าง relational reasoning, ความจำ, ภาษา และ complex cognitive activities อื่นๆ ถ้าสมองส่วนนี้ถูกทำลาย คนๆนั้นจะตอบคำถามที่ complex ได้น้อยมากๆ 100 ข้อถูกซัก 20 เทียบกับคนปรกติ 100 ข้อจะได้ซัก 90 prefrontal cortex ไม่ใช่ติ่งเล็กๆนะครับ จากคุณ : Chaz - [ 4 ส.ค. 47 13:55:18 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ความจริงเปลี่ยนแปลงไปตามเครื่องมือที่เราใช้วัด นั่นคือมันสมองของเรา ถ้าหากมันมีประสิทธิภาพไม่ดีพอ ก็ทำให้เรามองหาความจริงได้ไม่หมด หรือผิดเพี้ยนไป . . จากคุณ : อีคิวศูนย์ - [ 4 ส.ค. 47 14:38:03 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณมากค่ะ คห.71 ที่จริงตอนก่อนที่จะคลิ๊กส่งข้อความเรื่องติ่งเล็กๆ ก็มีเสียงค้านดังมาจากคนอ่านที่ยืนอยู่ด้านหลังแล้วว่าไม่ใช่ติ่งเล็กๆ แต่เป็นเนื้อเดียวกับสมองส่วนหน้าซึ่งวิวัฒน์ขึ้นมาใหม่ และแบ่งแยกจากสมองส่วนหน้าเดิมได้ไม่ชัดเจน การที่ไม่ได้ไปค้นเอกสารอย่างเป็นวิชาการอ้างอิงแน่ชัด และพูดจากความเข้าใจคร่าวๆ ก็เป็นเช่นนี้ (ด้วยไปโยงข้อมูลเรื่องการตรวจสอบสมองของไอน์สไตน์หลังเสียชีวิต ที่ว่ามีติ่งเล็กๆ ที่เชื่อมโยงสมองส่วนหน้า ซึ่งมนุษย์ธรรมดาไม่มี) และขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ เพิ่มเติมข้อมูลซึ่งคิดว่าจะเป็นประโยชน์จากหนังสือ The Biology of Transcendence : A Blueprint of the Human spirit by Joseph Chilton Pearce In looking at the patterns of brain growth as a whole, it is easy to understand why the growth of the secondary stage of prefrontal development must await the maturation and myelination of the triune brain structure. Just as common sense shows that the first year of an infant's life must be devoted to the development of a functional sensory-motor system in order for the child to take in the information needed to develop his emotional-cognitive system, so at each stage of development each new system is dependent upon the full function of the system that developmentally preceded it. In the same way, the secondary stage of prefrontal growth -and extraordinary undertaking -depends upon a fully mature and supportive triune brain sturcture. Once growth has been completed, the mature potential of the prefrontal cortec should be as dramatically different from what existed before as the formal operational stage of age twelve is from the concrete operational stage of seven, and as both are from the toddler's first excited explorations. In fact, the development of these new prefrontal additions should ideally result in a mind that is so remarkably different from the one we operated with before that it would present to us in full the biological possibility of transcendence. of course, each major stage of development offers a winder of opportunity distinctly different from anything that has come before. When a higher neural form in our brain completes its growth and begins its full functions, a new form of reality and a larger world unfold to us and distinctly new behaviors and abilities fill our repertioire. As we grow from birth to age twenty-one, the streght and complexity of these stages increases exponentially. The fifteen-year-old brain is as differnt from that of a five-year-old as are the body sizes and behaviors of the two. Logically we could expect that on the completion and maturation of nature's latest, largent, and highest brain at age twenty-one, we would possess capacities mor dramatically different from and mor powerful that anythin previously experienced. But, in fact, nothing much happens at all. อายุ 21 ปี (ซึ่งพอดีตรงกับอายุครบบวชในทางพุทธศาสนา) มนุษย์จะวิวัฒน์ทางสมองพร้อมสำหรับสิ่งใหม่ ที่ซับซ้อนอย่างไร้ขีดจำกัด แต่...ทำไมจึงไม่เป็นไปเช่นนั้น หลังจากนั้น Pearce ก็ได้พูดถึง The Missing Stage ในส่วนของสมอง พูดถึงกระบวนที่ล็อกวิวัฒนาการทางสมองของมนุษย์เอาไว้ (อันอาจเป็นเหตุให้เกิดความซ้ำซาก-ย่ำอยู่กับความเป็นไดโนเสาร์ ที่ไม่วิวัฒน์ไปแบบสไปรัลซึ่งซับซ้อน แต่ไม่ทับซ้ำ อย่างที่คุณคห. 68 สงสัยและเกรงกลัว) ปล. ชอบความเห็นของคุณ Dream Hunter ด้วยค่ะ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 4 ส.ค. 47 17:54:12 A:210.203.188.90 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74 พึ่งรู้ว่า 21 คือการพัฒนาทางสมองอย่างเต็มขั้น (ไม่รู้ว่าเข้าใจได้ถูกต้องหรือเปล่า)แล้วบอกต่ออีกหรือเปล่าว่ามันยังถดถอยได้หรือปรับปรุงเป็นสายพันธุ์ใหม่ ..... คุณเกลียวคลื่น คุณดรีมฮันเตอร์ ผมสงสัยแค่ว่าตรรกะ หรือ กระบวนการคิดที่ดูเหมือนว่าสร้างสรรค์สิ่งใหม่ มันยังอยู่ในโครงสร้างแบบเก่า----> คิดแก้ปัญหาด้วยระบบ ระเบียบ แบบแผนที่คงตัว ติดใจตั้งแต่ คุณแพรคติคัลพูดถึงเรื่องการพยายามเชื่อมโยง ศาสนาเข้ากับวิทยาศาสตร์ "การอธิบายความเชื่อด้วยวิทยาศาสตร์มีในทุกศาสนาครับ ศาสนาคริสต์และิอิสลามก็เช่นกัน เพราะในปัจจุบัน วิทยาศาสตร์มีอิทธิพลมากกว่าความเชื่อ แทบทุกอย่างในศาสนาจึงต้องนำมาอธิบายร่วมกับวิทยาศาสตร์เพื่อ เผยแผ่ความเชื่อนั้น ใ้ห้ฟังดูยอมรับได้ และในทุกกรณีกลุ่มศาสนาจะกล่าวเสมอว่าศาสดาค้นพบสิ่งนั้นสิ่งนี้ก่อนวิทยาศาสตร์ ควบคู่ไปกับการโน้มน้าวให้เชื่อว่าศาสนาอยู่เหนือวิทยาศาสตร์" อย่าพยายามแยกกระบวนการเรียนรู้เพราะความกลัวการแทรกแซง ในการที่คุณพยายามจะเข้าหา "ความจริง"ของวิยาศาสตร์ดีกว่า มันปิดกั้น และค่อนข้างขัดกับ "กระบวนการแสวงหาความจริง"......กลัวจริงๆเลยคับทั่น ยิ่งคุณหลานสาวนายพลออกมาเห็นด้วย ยิ่งกลัวความเป็นไป ที่จะเกิด......เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อนหรืออาจจะนานมากว่านี้หลายร้อยล้านปีมาแล้ว ในสมัยที่ยังมีความหวาดกลัวต่อ กระแสความคิด ที่อาจมีผลต่อความมั่นคง A กลัวว่า B จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงความเชื่อความศรัทธา ที่มีมายาวนาน A จึงสร้างเรื่องของ พ่อมดหมอผีเพื่อทำลายฝ่ายตรงข้าม จนกระทั่ง......เรื่องต่อจากนี้คงนึกออกแล้ว ...ตอนนี้ B เปลี่ยน A แล้วหรือเปล่า B ยากตรงการพิสูจน์ให้เห็นจริง มันไม่สามารถวัดได้ ชั่งได้ .... เหมือนกันหมด "แค่คุณ จะยอมรับแนวความคิดที่รื้อถอน กระบวนการแก้ปัญหา แบบที่รับรู้มาตั้งแต่ อายุ21ได้หรือเปล่า...." ปล.....ผมลองเพ้อเจ้อดู.......555 จากคุณ : หา - [ 4 ส.ค. 47 21:53:16 A:203.155.110.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 ผมว่าสิ่งที่คุณหาและคุณเดียร์ฮันเตอร์พูดน่าสนใจ หนึ่ง อยากเรียนคุณหาว่า ในทฤษฎีซานติอาโกของมาตูรานาและเวเรลา อันเป็นทฤษฎีว่าด้วยการเรียนรู้ของเซล และเป็นแบบจำลองการเรียนรู้ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั้น เป็นการจับคู่ทางโครงสร้าง/structural coupling ในจุดต่อที่จะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ที่จะเป็นการเรียนรู้ ในการจับคู่ทางโครงสร้างนั้นจะมี bifurcation/ทางสองแพร่ง/ทางเลือก ณ ตรงนี้เองที่เป็นอิสระภาพของชีวิต เป็นอาการชอบเล่น ชอบเสี่ยง ชอบนำพาตัวเองไปยังจุดไม่สมดุลของเด็ก และ ณ ตรงจุดทางแยกนี้เอง บางทีสิ่งมีชีวิตก่อประกอบโครงสร้าง แบบแผน กระบวนการ/structure,pattern,process ใหม่อย่างสิ้นเชิง อย่างที่เคน วิลเบอร์เรียกว่า transcend and include/ข้ามพ้นและรวมเข้า คือมันอาศัยโครงสร้างเก่า สร้างสิ่งใหม่ แต่สิ่งใหม่นั้นก็ใหม่อย่างสิ้นเชิง หากแต่ว่ายังรวมเอาของเดิมเข้ามาไว้ เช่นวิทยาศาสตร์กระบวนทัศน์ใหม่หรือ วิทยาศาสตร์ใหม่ นั้นก็จะข้ามพ้นวิทยาศาสตร์เก่าและรวมเอาวิทยาศาสตร์เก่าเข้ามา เพราะฉะนั้นนวัตกรรมและการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ และวิวัฒนาการของชีวิต จึงสามารถก้าวกระโดด และสร้างใหม่ได้อย่างสิ้นเชิง ซึ่งในทางทฤษฎีเคออส สิ่งนี้ก็เป็นไปได้ด้วย คุณภาพใหม่จะเกิดขึ้นในทางแพร่งที่แยกออกเป็นสองทั้งหลาย ถ้าจะให้ตอบคุณเดียร์และคุณหาในเรื่อง "ความจริง" ที่จริงทั้งหมดเป็นเพียงสมมติฐานเท่านั้น วิทยาศาสตร์ที่เราพูดคุยกันนั้นเป็นวิทยาศาสตร์เก่า ที่มีข้อจำกัด (แม้วิทยาศาสตร์ใหม่ ก็มีข้อจำกัดเช่นกัน มันไม่ใช่สัจธรรม หากมันเป็นเพียงสมมติฐาน) ผมอยากพูดถึงเรื่องที่ผมเล่มอยู่ ในเรื่องของการสนทนาหรือdialog แบบเดวิด โบห์ม มีคนเอาแนวคิดของเขามาทำงานคนหนึ่ง เขียนเรื่องวัฒนธรรมสองอย่าง หนึ่งคือวัฒนธรรมแห่งการโต้แย้ง/หักล้างให้เหลือเพียงหนึ่งเดียว เพราะเชื่อว่าคำตอบที่ดีที่สุดมีเพียงหนึ่งเดียว สองคือวัฒนธรรมแห่งความเข้าใจ ที่เชื่อเรื่องการนำเรื่องที่ดูเหมือนขัดแย้งกันมาอยู่ด้วยกัน และห้อยแขวนการตัดสินใจ จนกระทั่งในกระบวนการสนทนาเพื่อความเข้าใจ/เพื่อการคิดร่วมกันนั้น ได้ก่อเกิดการสังเคราะห์ใหม่ มุมมองใหม่ มิติใหม่ ที่สามารถครอบคลุมความคิดที่ดูเหมือนขัดแย้งกันสองอย่าง สามอย่าง สี่อย่าง และอื่น ๆ เดวิด โบห์มพูดเรื่อง implicit order และ explicit order โลกที่ม้วนซ่อนและโลกที่คลี่ออก ในโลกที่คลี่ออก คือโลกที่เราคุ้นชินอยู่นี้ ซึ่งความคิดต่าง ๆ เช่นศาสนากับวิทยาศาสตร์ดูเหมือนว่าจะเป็นคนละเรื่องกัน แต่ในโลกที่ม้วนซ่อน/implicit order นั้น บางทีอาจจะเป็นเรื่องเดียวกัน ผมเองคิดว่า ศาสนากับวิทยาศาสตร์เก่านั้น น่าจะเป็นคนละเรื่องกัน ด้วยข้อจำกัดของวิทยาศาสตร์เก่า แต่วิทยาศาสตร์ใหม่ เรื่องราวนี้กลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เราจะสามารถเห็นการโยงใยเป็นเรื่องเดียวกันได้มากขึ้น ดังที่องค์ทะไลลามะได้มีการสนทนากับนักวิทยาศาสตร์ชั้นแนวหน้า และได้ตีพิมพ์บันทึกการสนทนานั้นออกมาเป็นหนังสือหลายเล่ม ตัวอย่างหนึ่ง ของเล่มล่างสุดและที่พูดถึง สมองส่วนหน้า ผมจะลองยกบทความที่ผมเคยเขียนไว้มาให้อ่านนิดหน่อยนะครับ ดังนี้ "สมองและการเปลี่ยนแปลงระยะยาว" "ริชชี่กับมานำเสนอภาพระยะยาวของอารมณ์กับการเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นระยะยาวที่เกิดกับสมองอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เขาได้ไปชักชวนจอน คาบัต-ซินมาร่วมงาน จอนได้เป็นผู้หนึ่งที่นำเอาศาสตร์โบราณแห่งการดำรงอยู่ในปัจจุบันขณะมาประยุกต์ใช้กับการคลายเครียดได้อย่างประสบผลสำเร็จ เป็นการทำให้ศาสตร์โบราณเช่นโยคะและการเจริญสติกลายมาเป็นการปฏิบัติอย่างโลก ๆ โดยไม่ต้องพูดคุยกันเรื่องศาสนา อย่างน่าจับตาอีกคนหนึ่ง พวกเขาคิดว่า คนทำงานที่เครียดที่สุดพวกหนึ่งก็ได้แก่บรรดานักวิจัยที่ทำงานกับบริษัทไบโอเทค เขาจึงไปติดต่อคนทำงานของบริษัทแห่งหนึ่งมาเป็นผู้เข้าการทดลอง โดยแบ่งเป็นสองพวก พวกแรกจะได้เข้าการอบรมคลายเครียดของจอนก่อน โดยพวกหลังจะเป็นตัวอย่างที่ควบคุม คือเป็นตัวอย่างของคนที่ไม่ได้เข้าหลักสูตร เอามาเปรียบเทียบกัน การอบรมทำกันสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง ครั้งสองถึงสามชั่วโมง แปดสัปดาห์ และตามด้วยการปฏิบัติแบบเต็มวันหนึ่งวันปิดท้ายรายการ ในช่วงระหว่างสัปดาห์ให้แต่ละคนได้ฝึกเองที่บ้าน อย่างกับที่ได้เรียนมา วันละสี่สิบห้านาที เป็นอย่างน้อย หลังจากนั้น ทั้งสองกลุ่มได้มีการฉีดเชื้อหวัดเข้าไปในเส้นเลือดด้วย เพื่อดูการทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน ผลการทดลองออกมาว่า ในกลุ่มปฏิบัติการทำงานของสมองส่วนหน้าซีกซ้ายแข็งขันขึ้นมากกว่าปกติเดิม และเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ไม่ได้เข้าอบรม ภูมิคุ้มกันก็ดีกว่ามากกับคนที่ไม่ได้ทำ แสดงให้เห็นว่าการไม่เครียดกับภูมิคุมกันนั้นเชื่อมโยงกันแน่นอน สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือ ไม่ว่าใครจะนำการอบรมไปปฏิบัติหรือไม่ ผลของการปฏิบัติได้ออกมาดีเท่า ๆ กัน วงสนทนาคาดว่าอาจจะเป็นเพราะวิถีปฏิบัติแบบนี้อาจจะนำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวันแล้ว ทั้งในวิถีชีวิตและการงานอย่างไม่ได้ตั้งใจแล้วก็เป็นได้ คือมันปฏิบัติไปเองเพราะได้เรียนรู้อย่างที่จะไปปฏิบัติในชีวิตประจำวันได้ การทดลองนี้เสริมย้ำกับการทดลองที่แล้ว ๆ มาของริชชี่ ริชชี่ได้มีโอกาสทดลองกับปราชญ์ทางพุทธของทิเบตคนหนึ่งด้วย ซึ่งเมื่อเห็นรูปองค์ทะไลลามะก็จดจำได้ และบอกว่าเกเชที่แปลว่า “ปราชญ์”คนนี้ แม้ในเวลาธรรมดาก็มีอารมณ์ดีและเป็นคนดีมาก ๆ ในธรรมชาติของตัวเขาเอง การวัดความแตกต่างระหว่างการทำงานของสมองส่วนหน้าซีกซ้ายเปรียบเทียบกับซีกขวา ผลปรากฏว่าของท่านมีแต้มความแตกต่างระหว่างซ้ายกับขวา โดยมีการทำงานของซีกซ้ายมากกว่าซีกขวาสูงกว่าคนธรรมดาทั่วไปที่สูงสุดของกลุ่มคนจำนวน 175 คนที่ศึกษามาก่อนหน้านี้ อย่างชัดเจน ริชชี่ว่า เมื่อสมองส่วนหน้าซีกซ้ายนี้แข็งขันการทำงานของอมิกดาลา อันเป็นที่มาของอารมณ์ประทุษร้ายก็แผ่วลง คือทำงานน้อยลงไปตามส่วน คือสองส่วนนี้ของสมองจะทำงานกลับกัน องค์ทะไลลามะได้ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า ต้องดูว่าโยคีคือผู้เชี่ยวชาญในการปฏิบัติทางจิต ทางทิเบตจะหมายถึงพวกที่จะใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตเข้าถ้ำภาวนา พวกนี้ไม่จำเป็นเสมอไปจะต้องมีอารมณ์เป็นบวก ในเรื่องเล่าของอินเดีย มีปรากฏว่า โยคีเหล่านี้ที่ตะบะแตกมีอารมณ์โกรธ โลภ หลงก็มีมาก เช่นกัน การปฏิบัติที่ดีคือการได้นำวิถีทางเข้ามาแนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกับชีวิตต่างหาก ความฝัน เพื่อน ๆ มักจะเล่าฝันให้ฟังบ้าง ว่าฝันของพวกเธอมักจะมีความกังวลซ่อนอยู่เป็นพื้นฐาน ริชชี่บอกว่ามีการศึกษาเรื่องฝัน ฝันในคนปกติโดยส่วนใหญ่จะเป็นฝันร้าย หรืออย่างน้อยก็อยู่คนความกังวล พบว่าในคนทั่วไปนั้น สองในสามความฝันจะเป็นไปในทางลบ และเวลานอนฝัน อมิกดาลาจะทำงานมากกว่า และสมองส่วนหน้าซีกซ้ายก็จะทำงานน้อยมาก อีกหนึ่งในสาม จะเป็นไปในทางตรงกันข้าม หนึ่งในสามนี้ จะมีอารมณ์ดีเป็นส่วนใหญ่ในชีวิตเวลาตื่นอยู่ ฝันของพวกเขาโดยส่วนใหญ่ก็จะเป็นฝันดี พอลว่าเวลาเขาฝันส่วนใหญ่ มักจะเริ่มกลาง ๆ แล้วก็ค่อย ๆ ไปทางลบ แต่แล้วเราก็ไม่อาจคุมความฝันได้ ครั้งหนึ่งเขาฝันถึงมาริลีน มอนโร (องค์ทะไลลามะถามว่าใคร?) รู้ตัวขึ้นมาแล้วอยากจะฝันต่อไปในทางที่ตนปรารถนา แต่แล้วก็ไม่ได้ดังหวัง ท่านมิตติเยอกล่าวว่า ผู้ปฏิบัติที่ชำนาญแล้วจะหันเหทิศทางฝันได้ โดยถ้าเริ่มฝันร้ายก็จะคลี่คลายออกไปในทางดีได้ ในกรณีเช่นนั้นสมองส่วนหน้าซีกซ้ายคงทำงานมากกว่าอมิกดาลากระมัง สรุปแล้วก็คือว่า เรามีอิทธิพลต่อความฝันโดยรวมได้ โดยการมีชีวิตแห่งการตื่นที่มีอารมณ์ดี และมีอารมณ์ประทุษร้ายให้น้อยลง" จากคุณ : เกลียวคลื่น - [ 5 ส.ค. 47 07:55:03 A:210.203.187.36 X: ]

ความคิดเห็นที่ 76 งั้นความจิรงมันก็มีหลายความจริงสิครับ อย่างผมไม่เป็นจริงกับคนอเมริกาเงี้ย แต่มันรู้สึกขัดๆงงๆสามมุติผมติดไวรัสมาตัวหนึ่งที่อายุยืนยาวมาก ทีนี้ผมจาม ไวรัสมันก็บินไปติดบริทนี่เสปียร์ทีนี้บริทนีย์เสปียร์ก็ติดไวรัสจากสิ่งที่ไม่เป็นจริงงี้เหรอผมไม่เข้าใจอ่ะครับ จากคุณ : --destination unreachable-- - [ 5 ส.ค. 47 16:35:50 A:202.129.33.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 77 ถ้าเป็นความจริงแท้ ระดับ vacuum เนี่ยบริทนีย์เสปียร์ก็จะติดไวรัสจากสิ่งที่ไม่เป็นจริง (หรือจากความว่างที่ไม่ว่างจริง) ค่ะ (คห.55) ตอนที่อ่านคห.ของคุณ destination unreachable จบนั้นเกิดความรู้สึกหลายอย่างที่เชื่อมโยงกับ "แมวในกล่อง" (Schrodinger's cat) ของชโรดิงเกอร์ รู้สึกว่ามันคล้ายๆ กัน ความจริงทางควอนตัมข้อ 1-2 นี้ นีลส์ บอห์ร คู่กับไฮเซนเบอร์ก นำเสนอในการประชุมที่โคเปนเฮเกน ไอน์สไตน์คู่กับชโรดิงเกอร์ ก็รู้สึกขัดๆ ว่าทำไมมันมีแค่สองข้อ (ตอนนั้นไอน์สไตน์ยังไม่ยอมแพ้นะคะ) ก็เกิด "แมวในกล่อง" ขึ้นมา แต่แมวในกล่องนี้ภายหลังกลับกลายมาเป็นการ "เสริมเติมกัน" ไปได้ เรื่อง quantum vacuum หาผู้รู้ในบ้านเรายากมาก ขนาดที่ว่าธนาคารแห่งประเทศไทยตั้งท่าจะอนุมัติเงินให้โครงการวิจัย (ร่วมกับทางรัสเซีย) ยังต้องถอยกลับ เพราะหาคนไทยไปทำงานร่วมกับเขาไม่ได้เลย ท่านที่คุยกันอยู่ในที่นี้ หากรู้จักใครที่เข้าข่ายผู้เชี่ยวชาญ โปรดกรุณาช่วยแนะนำด้วยนะคะ เรื่องที่ดิฉันพูดมาในคห.นี้ ...อ้างอิงพ่อเล่าให้ฟังค่ะ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 6 ส.ค. 47 07:41:11 A:210.203.187.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 78 แงๆๆ พี่ Chaz หาว่าผมแก่ ผมจำขี้ปากเค้ามาพูดน่ะครับ เลยฟังดูแก่ไปหน่อย ส่วนตัว.. ยังไม่ได้เรียน ม. 6 เลยครับ จากคุณ : PUFF - [ 6 ส.ค. 47 10:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 79 คุณหลานสาวนายพล ครับงบ ที่คุณพูดถึงนั้นเอาไปวิจัยไม้จิ้มฟันเหรอ?(จริงๆแล้วต้องยอมรับว่ามันเป็นวัสดุที่แข็งแรงที่สุดในโลกน่ะ เพราะอันนิดเดียวมันยันเรือรบได้) และผมเคยคิดเล่นๆ(สนุกกลางวงสนทนาว่าอันนี้โดนใจในการที่จะนำมาเป็นวัสดุสำหรับการต่อยานอวกาศลำแรกของเมืองไทย(จิตะมหาเวทย์ 1ของผม) พอดีมันทรยศทิ้มเหงือกผมก่อน เป็นแผลไปหลายวันจนเหตุแห่งอคติเลิกคิดถึงมันอีกเลย คุณหลานสาวนายพลครับงบที่พูดถึงนั้นมันสำหรับสนามเด็กเล่นจำลอง เท่าที่แมวดินตายอย่างที่คุณว่านั้นแหล่ะ ผมจำได้ว่าการสร้างสุริยะจักรวาลกับเมื่อไม่กี่สิบปีกาลเวลาอวกาศ(ที่สัมพัทธ จนเวลามันบิดโค้งทับซ้อนกันจากทฤษฎีรูหนอนของเจ้าStephen Hawking)จนเกิดกาลเวลาอวกาศอนัตตาของบิกแบ็งก์รอบที่ห้าล่าสุดนั้น ผมใช้แค่พลังจิตอันนิดเดียวไปไล่เตะอนุภาคที่แสปกว่าเจ้านิวตรอนตัวป่วน จนสามารถ สร้างพลังงานมวลมหาศาลจากสมการที่พื้นฐานมาจากสมการที่พวกคุณรู้จักนี้ e = mc^2 ของไอน์สไตน์จนไปรวมกับพลังงานมูลฐานในจักรวาลสี่อย่างที่เจ้าStephen Hawkingโม้ไว้ (อันนี้คนละอย่างกับควอนตั้ม เพราะอันนี้มันรวมผู้ทดลองที่มีสัญญาการรับรู้ลงไปด้วย) จนสามารถเกิดแรงดึงดูดจากมวลมหาศาลแบบหลุมดำจนเกิดปรากฎการณ์แบบรูหนอนจนทำให้เวลาในจักรวาลกาลอวกาศเป็น 0ไม่ได้อ่านแค่ศูนย์หรือวงกลม แล้วแต่ว่าเราจะหมุนมันไปทางไหน?ย้อนหรือตามเข็ม ตามหลักchaos ที่เสกลระดับจักรวาล ไม่ใช่ที่แมวดิ้นตายอันนั้นมิติแบบนั้นมันสั้นจนตรวจจับเทียบเคียงกับเหตุปัจจัยระดับจักรวาลที่จะส่งผลตามรัสมีเส้นรอบกรรมสั้นยาวตามเหตุปัจจัย factorต่างกันออกไปจนทำให้ผมที่อีกหลายล้านปีแสงมานั่งโพสกระทู้นี้กับคุณในวันนี้ ทั้งที่เป็นคนสร้างสุริยะจักรวาลมากับมือ(โม้ทะลุจักรวาล)เมื่อหลายล้านปีแสงภายใต้สัมพัทธของเวลากาลอวกาศภตามกฎของสัญญาลักษณ์นี้" 0"(ไม่ได้อ่านว่าศูนย์) แต่ ผมเรียกเป็นส่วนตัวว่า สัญญาลักษณ์"อนัตตา " เพราะมันไม่ได้หมายถึงสูญ,ศูนย์,หรือวงกลมแค่นั้น เมื่อผ่านการหมุน ทวนหรือตามเข็ม กับสรรพสิ่งและกาลเวลาอวกาศที่ทับซ้อนกันของแต่ละต้นกรรมและขนาดของรัสมีเส้นรอบกรรม??? จากคุณ : จิตตะมหาเวทย์2 - [ 6 ส.ค. 47 20:37:36 A:61.90.55.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 อ้อคุณ หลานสาวนายพลครับ แมวในกล่อง กับquantum vacuum (สูญญากาศ)กับจักรวาล(ก็สภาพสูญญากาศก็ยังมีกรรมแรงกระทำต่างๆมากมายอยู่ดี) กับ "0"(อ่านได้เป็นได้ทั้งสูญญากาศ, ศูนย์ หรือไม่สูญ ก็ขึ้นอยู่กับการหมุนหรือไม่หมุนถ้าหมุนก็จะเหมือนสัญญาลักษณ์ของ วงกลมวัฎฯถ้าไม่หมุนก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกฎ"อนัตตา" เพราะเรากำลังพูด อิทัปปัจายตาหรืออตัมสกสูตร อันเดียวกันอยู่ ไม่มีอะไร?เป็นซับเซ็ตของอะไร?แต่เพราะทุกหนึ่งคือในนั้นอันเดียวกันจริงไหม?ครับคุณ ดรีมฮันเตอร์ มันขึ้นอยู่กับว่าคุณหมุนอยู่ในรอบที่เท่าไหร่?ของวงกลมความคิด ที่ขยายไม่หยุด แต่ทุก r หรือรัสมีของแต่ละครั้งแต่ละรอบนั้น มันก็คือวงกลมอันเดียวกันแต่คนล่ะขนาดกัน แต่ถ้าวงกลมหยุดหมุนล่ะ???มันจะต่างกันหรือไม่ กับการรอเหตุปัจจัยกับการส่งให้เกิดการหมุนรอบต่อไป ? เพราะหมุนกับไม่หมุน ก็คืออนัตตาอันเดียวกัน ถ้า"นิพพาน"(คือไม่หมุน)ก็ยังอยู่ในการอธิบายกฏของอนัตตาอันเดียวกัน??? จากคุณ : จิต(0ที่เล็ก,ใหญ่สุดกว่าจักรวา - [ 6 ส.ค. 47 21:36:35 A:61.90.55.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 "จิต(0ที่เล็ก,ใหญ่สุดกว่าจักรวา" ใส่ชื่อยังไม่พอ?(เพราะเราไม่หยุดมันก็ไม่พอ อันนี้ตั้งใจใส่ให้ไม่พอเองเพื่อบอกว่าถ้าไม่หยุดมีเท่าไหร่ก็ใส่ไม่พอหมุนอยู่อย่างนั้น) ทั้งที่ตั้งใจจะใส่ว่า "จิตคือวงกลมความคิดที่เล็กสุด และใหญ่สุดกว่าจักรวาลเพราะจินตนาการคือการถามหาเส้นสุดขอบฟ้า" แต่ถ้าจะให้สั้นกว่านั้นก็คือ "."หรืออันเดียวกับ"0" เมื่อไปดันทุรังมันมากมันก็จะเป็น 0ที่เบี้ยวเป็นอินฟินิตี้ไม่สิ้นสุด ทั้งที่คลี่มันออกมาจริงๆแล้วอันเดียวกันกับ 0 จากคุณ : . - [ 6 ส.ค. 47 21:52:46 A:61.90.55.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 82 อืม อ่านแล้วชักงงงง..... คุณเกลียวครับ ทฤษฎีนี้เค้าเอาไว้อธิบายอะไร หรือสองคนนั้นเป็นนักอะไรครับ...กระบวนการปรับเปลี่ยนโดยตั้งนิยามว่าเป็นอาการที่ค้นหาจุดพีค และเลือกทางเลือกสักแบบ ไอ้สิ่งที่ว่าคือทางเลือกนี่ ยังไม่ใช่ความเป็นอยู่ในทุกขณะเหรอครับ (....คุณเชื่อคำว่า เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาวหรือเปล่า....) ทุกขณะคือทางแยก ทางแยกแต่ละทางที่พึ่งผ่านมายังต้องมีทางเลือกอีก แล้วอะไรคือ ทางเลือกที่เป็นจริงหล่ะ มันซับซ้อนเกินไปเกินจะเป็นทางเลือกในความหมายที่แท้จริงหรือเปล่า....เซลล์มะเร็งกำลังเกาะกินร่างกายชายผู้หนึ่ง ในทางเลือกนั้นปรากฎว่ามี(สารเคมี)บางอย่างได้เข้ามาภายในร่างกาย ในทางเลือกนั้นปรากฎว่ามี(การสกัดกั้น,ตัด)บางอย่างได้เข้ามาภายในร่างกาย ในทางเลือกนั้นปรากฎว่ามี(การบำบัดทางกาย,จิต)บางอย่างได้เข้ามาภายในร่างกาย (ส่วนนี้ยังเข้าไปอยู่ในเรื่องของการตีความ) ข้อ1 เกิดก่อน จากนั้น 3.2 กับช่วงเวลาที่แตกต่างกันทำให้เชื้อมะเร็งเกิดการต่อต้านในครั้งแรก เกิดการพัฒนาและปรับตัว หลังจากนั้น ถัดมาเกิดการเปลี่ยนแปลงกับสภาพแวดล้อมเป็นไปในทิศทางที่แย่ลง เชื้อเริ่มสูญหายไปบางส่วน จนกระทั่งขั้นสุดท้ายได้ถูกแยกออก ตัดขาดจากสิ่งที่คุ้นตา ท่ามกลางความหวาดกลัว ยังเหลือบางสิ่งบางอย่างที่ยังค้างอยู่ภายในว่าจะต้อง"อยู่" เชื้อได้ปรับและเปลี่ยน ตวขึ้นเป็นสายพันธุ์ใหม่.....................ตรงไหนคือทางเลือกที่แท้จริง -ช่วงการเปลี่ยนจาก 1 3 2 -ช่วงความรู้สึกว่าจะต้อง "อยู่" -ถ้าจะรวมถึงว่า บางทีการที่เชื้อได้เข้าไปอยู่ในผู้หญิง ความแตกต่างก็จะเกิดผลที่แตกแยกออกไปอีก -ช่วงการเปลี่ยนลำดับ เป็น 3 2 1และอื่นๆอีก ถามอย่างว่า คุณคือผู้ชาย หรือผู้หญิง หรือเชื้อโรค ? จากคุณ : หา - [ 6 ส.ค. 47 22:11:12 A:203.155.110.167 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83 ทุกอย่างที่จะบรรยายจากนี้ไปเป็นความคิดเห็นส่วนตัว ไม่มีต้องการขัดแย้งผู้ใด และยินดีรับฟังความคิดเห็นของทุกท่าน เพราะทุกคนมีสิทธิ์ที่เสนอความคิดเห็นของตนเองตาม ระบอบประชาธิปไตย ความคิดทุกอย่างจะมีกรอบอยู่เสมอ ที่เกิดจากประสบการณ์ของแต่ละคนครอบมันอยู่ แม้ว่าตนเองจะไม่รู้ แต่กรอบของคนหนึ่งอาจมีบางส่วนเหมือนกับอีกคนหนึ่งได้ เช่น นั่งเรียนกับ อาจารย์ที่สอนคนเดียวกัน ซึ่งกรอบดังกล่าวนั้นทำให้เราไม่เห็นความจริงของสิ่งต่าง ๆ ความจริงที่ท่านต้องการนั้นอาจเป็นเพียงอุดมคติเท่านั้น แต่ความอยากรู้ทำให้คุณพยายามหามัน เช่น ค่า Phi ค่า e ที่มีทศนิยมไม่รู้จบ แต่ทุกคนก็อยากที่จะหามันต่อไป แต่ถ้ายอมรับว่าสิ่งที่คุณรู้อยู่ ณ ตอนนี้สามารถยอมรับได้คุณก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเสียเวลาไปหาความจริง 100% เว้นแต่ว่าสิ่งที่คุณพบหรือเจอนั้นคุณยอมรับไม่ได้ หรือไม่สามารถอธิบายคำตอบของคุณได้  ก็จำเป็นที่จะต้องหามันต่อไป และคุณจะพบกับคำตอบที่คุณพอใจเมื่อกรอบของคุณกว้างมากขึ้น สุดท้าย ผมขอเสนอทฤษฎี กระดาษในห้อง ซึ่งน่าจะเป็นความจริงที่ทุกคนหาอยู่ ดังนี้ เริ่มแรกของความจริง คือ กระดาษสีขาวที่ว่างเปล่าบนห้องๆ หนึ่งที่ทุกคนสามารถเข้ามาดูได้ จนวันหนึ่งก็มีคนแรกใช้ดินสอมาจุดไว้เพียง 1 จุด ผู้คนอื่นที่เข้ามาเห็นจุด ก็จินตนาการว่า จุดดังกล่าวคืออะไร แต่ละคนก็จินตนาการต่างกัน จากกรอบความรู้ที่แตกต่างกัน บ้างก็นำกล้องจุลทรรศน์มาส่องดู  บ้างคนนั่งดู นั่งคิดเป็นวันๆ บ้างก็ไม่สนใจแล้วเดินจากไป แต่บางคนร้ายยิ่งกว่า คือ นำดินสอมาขีดเขียนต่อ จากจุดดังกล่าว จึงขยายมาเป็นเส้น จากเส้นก็กลายเป็นรูปทรง จากรูปทรงกลายเป็นความมืดมิดบนกระดาษสีขาว ถัดจากนั้นมากระดาษอันมืดมิดนั้น ทำให้ผู้คนสงสัยถึงความมืดมิดดังกล่าวมาจากไหน มัวแต่แพ่งดูความมืดมิดว่าสิ่งนั้นมันคืดอะไร และมาได้อย่างไร ผู้คนเหล่านี้ก็ไม่มีวันทราบว่ามันคืออะไร และจุดกำเนิดคือ อะไร ... ... ... จนวันหนึ่งมีผู้รู้บอกว่า สิ่งนั้นมาจากความว่างเปล่า คนเหล่านี้จึงแยกเป็น 4 พวก พวกแรกไม่เชื่อ เพราะพวกเขาจะเชื่อก็ต่อเมื่อมีภาพดังกล่าวมาเป็นหลักฐาน ซึ่งไม่มีทางหามาได้ (อาจหามาได้เมื่อสามารถย้อนเวลาได้) พวกสองเชื่อตามที่ท่านผู้รู้บอก และบอกว่าผู้ที่มาจุดนั้น คือ ต้นกำเนิดของทุกสิ่ง และผู้ที่วางกระดาษครั้งแรกคือ พระเจ้า พวกที่สามไม่มองถึงสิ่งใด เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันคืออะไร แต่ไม่ได้พูดออกมา พวกสุดท้ายไม่สนใจ เพราะรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรต่อตนเอง และเดินออกจากห้องดังกล่าวไป สุดท้าย ความจริงมากมายบนโลก ณ ปัจจุบันนี้ไม่มีใครรู้ได้ เพราะต่างคน ต่างมุมมอง ผู้ที่จะมองเห็นความจริงได้ ต้องอยู่นอกกรอบเวลาจึงรู้ว่ามันคืออะไร ดังเช่นกระดาษดังกล่าวซึ่งอยู่ในกรอบของเวลา ผู้ที่อยู่นอกกรอบเวลา คือ พวกที่สามซึ่งสามารถรู้และเห็นถึงการเริ่มต้น จนถึงสิ้นสุดของเวลาอย่างหมดสิ้น แต่มิอาจพูดได้เพราะไม่มีผู้คนเชื่อ หรือจะถูกหาว่าบ้า..... แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 47 23:06:04 จากคุณ : วารี (anable) - [ 6 ส.ค. 47 23:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 84 คุณจิตตะมหาเวทย์2 1 0 เนี่ยคุยสนุกดีจังเลยค่ะ ดิฉันยังรู้สึกถึงความเชื่อมโยงระหว่าง quantum vacuum กับ สุญญตา ... ที่ไม่ทราบว่าเป็นอันเดียวกับศูนย์ 0 หรือเปล่า? เคยคิดเล่นๆ ว่าเทคโนโลยีที่เกิดจาก vacuum นั้นน่าจะเรียกว่าเป็น "สุญญตาเทคโนโลยี" (ถ้าไม่เกิดหลุมดำดูดทั้งโลกและระบบสุริยะของเราไปเสียก่อน 555) แต่หากว่ามนุษย์ผู้แสนจะปราดเปรื่อง เกิดควบคุม หรือถอดรหัสไวเบรชั่นของ vacuum ระดับต่างๆ ได้ขึ้นมาล่ะ อาจจะเคลียร์ปัญหาทั้งเรื่องยานอวกาศ และมะเร็งก็ได้นะคะ ... คุยกันสนุกๆ ค่ะ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 7 ส.ค. 47 07:16:19 A:210.203.187.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 85 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 47 09:37:54 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 47 09:36:04 จากคุณ : วารี (anable) - [ 7 ส.ค. 47 09:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 86 กระทู้นี้จะให้จบด้วยอวิชาแบบคุณanable(ความว่างเปล่า) ไม่ได้ เพราะความว่าง เปล่า ไม่มีจริง(อย่างถาวร) อาจจะมีบางสภาวะแต่มีเพื่อรอการเกิดขึ้นดับไปรอบต่อไปผมจึงให้สภาวะการรอการเกิดขึ้นดับไปรอบต่อไปด้วย สัญญาลักษณ์นี่(.) ไม่ใช่( )แบบคุณanable เพราะนั้นคืออวิชา จากคุณ : . - [ 8 ส.ค. 47 20:25:01 A:61.90.55.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 87 ส่วนดิฉันขอใช้ (~) ความเป็นคลื่นนะคะ จากคุณ : หลานสาวนายพล - [ 9 ส.ค. 47 06:49:31 A:210.203.186.34 X: ]