เด็กออทิสติค

เกิ่นไว้ก่อนว่า ผมไม่ใช่คนดี ไม่ใช่คนทรงฌาน ไม่ได้ทรงญาณ ไม่ได้ทรงไตรปิฏก เพียงแต่ฝึกบ้างเล็ก ๆ น้อย แต่ปรกติก็ฝันเห็นการณ์ล่วงหน้ามาตั้งแต่เด็ก จนคนคิดว่าตัวเองผิดปรกติ มาไม่ค่อยฝันก็ตอนโตขึ้นนี่แหละครับ ไม่ฝันตอนนอนเลยมาฝันตอนลืมตามแทน อ่านแล้วจะได้เข้าใจว่าหมอนี่มาโม้อีกแล้ว อย่าได้คิดเป็นจริงเป็นจังเป็นเรื่องอ่านเล่นเพื่อการบรรเทิงและชวนให้คิดนิดหน่อยเท่านั้นเอง

พอดีผมพบเพื่อนแฟนคนหนึ่งไม่กี่วันมานี้เอง เขามีหลานเป็นเด็กออทิสติค ( เขียนผิดหรือเปล่าไม่รู้ ) วันนั้นเขามาทานข้าวที่ร้านอาหาร เขาบอกว่าแม่เด็กไปพบพระองค์หนึ่งมาซื้ออัฐบริขารเพื่อไปธุดงก์ที่กรุงเทพนี่ละครับ ปรากฏว่าพระเข้ามาทักเรื่องลูก แล้วบอกว่า ให้ทำบุญ สวดมนต์แล้วอุทิศส่วนกุศลให้ลูก ตัวแม่เด็กก็งงว่าท่านรู้ได้อย่างไร ก็เลยคุยกันเรื่องนี้ ผมเลยเสริมว่า เวลาทำบุญต้องอุทิศให้เด็กด้วย และเจ้ากรรมนายเวรเด็กด้วย ( วิธีนี้บรรเทาอาการของกรรมได้ หรือหายได้หากเจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้ ) ย้ำไปหลายครั้งว่าต้องอุทิศให้เด็กด้วย ส่วนพระธุดงก์จะบอกให้อุทิศให้เด็กหรือไม่ ก็ไม่ทราบ แต่พระขนาดนี้น่าจะรู้ แล้วท่านบอกแล้ว แม่เด็กจำไม่ได้หรือเปล่า ไม่อาจทราบได้

ผมก็บอกว่าไว้ว่าง ๆ พาเด็กมาหาผมหน่อย แต่นั่งไปสักพักหนึ่ง ก็ปรากฏเห็น นางฟ้าองค์หนึ่งปรากฏขึ้นในจิตยื่นห่างไปทางขวาของผมประมาณ 3 - 4 เมตร ( คิดว่าน่าจะมีอีกแต่แสดงให้เห็นคนเดียว ) ผมก็บอกเขาว่าขอให้โอกาสเด็กด้วย ให้มาโมทนาบุญที่ผมทำแต่ละวันได้ ตามแต่จะพอใจ ( ลูกไม้เก่า ๆ ของผมนะเองครับ ) พอตอนกลางคืนก็กำหนดจิตเกี่ยวกับเด็กแล้วก็นั่งสมาธิไป สักพักหนึ่งก็รู้ว่า เด็กคนนี้จะหายจากออทิสติคได้ภายในปีนี้ จริงเท็จหรือเปล่าไม่รู้ เพราะเขาก็ไปหาหมอด้วย หากหายก็ยกความดีให้หมอไป ผมไม่รับเอาความดีความชอบ หมอบอกว่าเด็กพวกนี้ต้องพอไปอยู่กับเด็กปรกติ เพราะเด็กปรกติจะช่วยพัฒนาการให้ดีขึ้น ซึ่งผมเห็นด้วยกับหมอเต็มที่ ผมบอกว่าถ้าแม่เด็กทำจิตเป็นฌานแล้วอุทิศส่วนกุศลนะ เด็กน่าจะหายแน่ ยิ่งเด็กอายุยังน้องสองปี หนึ่งปี สามปี โอกาสจะหายยิ่งมาก เพราะการเปลี่ยนแปลงในวัยเด็กเปลี่ยนแปลงได้ง่ายกว่า เพราะถ้าโตขึ้นแล้วยิ่งยาก กรรมตัวนี้น่าจะเป็นของศีลข้อ 1

เดี่ยวจะเล่าเรื่องที่เคยเล่าให้ฟังประกอบดังนี้ สมัยผมบวชนะ มีคนช่วยงานบวชผมเยอะมาก ผมแทนไม่ต้องออกเอง เหตุผลเพราะผมชอบฝึกสมาธิ พวกนี้คิดว่าถ้าผมบวชผมต้องฝึกแน่นอน เขาหวังอานิสงฆ์ว่างั้น ก็ไม่ผิดอะไร เกาะกุศลดีกว่าเกาะอกุศล มีคนสองคนกำลังสอบรับราชการตำแหน่งที่สอบได้ยาก เขาสอบตกมาครั้งหนึ่ง ตลอดเวลาสามเดือนที่ผมบวช เวลาผมอุทิศผลลบุญหลังนั่งสมาธิให้พวกที่ช่วยงานบวชด้วย เรียกว่า ตั้งแต่ตื่นนอนถึงตอนนั่งสมาธิเสร็จตอนกลางคืนอะไรเป็นกุศลอุทิศให้เขาหมดรวมทั้งเจ้ากรรมนายเวรของเขาด้วย พออุทิศเสร็จก็ปรกติคือจะขนลุกออกรอบตัวหรือเห็นเป็นลำแสงสีขาวพุ่งออกรอบตัวเป็นบางครั้ง ส่วนเห็นจริงหรือไม่จริงก็ไม่อาจรู้ได้ ตอนอุทิศให้ก็รู้ว่าหนึ่งในสองคนที่รอสอบนี้ต้องรับได้แน่นอน เพราะเขาฝึกจิตด้วยเหมือนกัน พอตอนเขามาหาตอนบวช เขาก็มาถามเลยว่า ไม่รู้ใครแผ่เมตตาให้เขา อยู่ดี เขาก็ขนลุกทุกวัน ขนาดนั่งรีดผ้าอยู่ก็ขนลุก ผมก็บอกว่าตอนทุ่มถึงสามทุ่มใช่ไหม เพราะผมนั่งสมาธิช่วงนั้นพอดี ตรงกันบ้าง ไม่ตรงกันบ้างแล้วแต่วัน เขาก็บอกว่าใช่ ผมก็เลยบอกเขาว่าผมเองนะแหละ

อาการขนลุกแบบแผ่เมตตานี้หรือ อุทิศส่วนกุศลนี้ บางท่านที่สัมผัสได้คงจะเคยพบแบบไม่สถานที่บางสถานที่ แล้วขนลุก ก็คืออาการจิตกระทบจิต ส่วนจะกระทบแบบเขาแผ่เมตตาให้ หรือเราแผ่ให้ หรือจิตกระทบจิตแบบเราแผ่ออกกันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้ก็ได้ คือจิตข้างในแผ่กันออกมาเอง ก็แล้วแต่ว่าไปพบใคร เป็นมิตรหรือเป็นศัตรูกันมาก่อน ก็ว่ากันไป

บ้านเสียงดัง

พอดีวันเสาร์อาทิตย์ที่แล้ว ขับรถไปกลับต่างจังหวัดเกือบ 1300 กิโลเมตร กลับมาแทนสลบเพราะขับรถสองวันต่อกัน ขนาดกดปุ่มล๊อคความเร็วให้รถมันวิ่งเองจับแต่พวกมาลัยอย่างเดียวในบางจังหวะ ก็มีโอกาสไปแวะคุยกับญาติกัน เขาก็เล่าให้ฟังว่า บ้านเขาไม่รู้เป็นอะไร อยู่ดีก็มีเสียงหล่น บนบ้านหลายครั้ง สังเกตมาหลายครั้งแล้ว ทั้งสามีภรรยาก็บอกมันแปลก ๆ พิกล เลยถามผมว่ามีอะไรหรือเปล่า ผมก็บอกว่าคงไม่มีอะไรมั้ง เพราะบ้านผมก็เป็น หมายถึงบ้านพ่อแม่นะครับ พอสร้างใหม่ ๆ ขึ้นไปนอน นี่เสียงดังแบบชัดเจนเลยนะครับ เปรี้ย ๆ ๆ ดังเหมือนไม้แตกนะ ถ้าเป็นพวกกลัวผีขึ้นสมองนะต้องบอก ผีแน่ ๆ ยิ่งมีน้ำมันอะไรเยิ้มออกมาจากเสาร์แล้วยิ่งเข้าเค้าไปใหญ่ เพราะมันดังทุกสิบนาที หรือสามสิบนาที บางทีดังห่างกันห้านาทีก็น่าจะมี เพราะมันเกิดมานานแล้ว จำไม่ค่อยได้ แต่สรุปว่าดังบ่อยแล้วกัน ได้ยินกันสองคนกับพ่อผมเลย ผมก็ลุกเดินไปดู ก็พอสรุปสาเหตุได้คือ ไม้ที่นำมาสร้างบ้านนะเป็นไม้ใหม่ ยังไม่เข้าที่ เมื่อโดนนำมาสร้างบ้านตอกตะบู บางจังหวะก็ออกบิดงอเล็กน้อย ไม้ก็เลยแตกตัวลั่นแตกเอง ยิ่งไม้ใหม่ยิ่งมีโอกาสแตกตัวมาก ไม้เก่าถ้านำมาสร้างบ้านใหม่ ผมว่าก็อาจจะแตกตัวเหมือนกัน จากสาเหตุที่อากบิดงอเล็กน้อยเพื่อให้เข้ากับไม้อื่น

ว่ากันต่อพอผมบอกว่าอาจเป็นเพราไม้แตกตัว เขาก็แย้งว่า บ้านสร้างมาตั้งนานแล้ว ผมก็เห็นจริงเพราะบ้านเขาสร้างมานานจริง ๆ สิบกว่าปีขึ้น สักพักหนึ่งผมมองขึ้นไปบนบ้าน ก็เห็นหญิงคนหนึ่ง ดูการแต่งตัวก็น่าจะเป็น นางฟ้า เรียกอีกอย่างหนึ่งก็น่าจะเป็นผีเรือน ผมเรียกนางฟ้าดีกว่าดูดีกว่ากันเยอะ ยืนมองมาที่ผมกับญาติที่คุยกันอยู่ด้านล่าง ผมก็เลยบอกให้เขาฟังว่าเห็นอะไร เขาก็ขนลุกขึ้นมาทั้งตัว วันนั้นผมก็กลับไปนอน เพราะไม่อยากมีเรื่องกับนางฟ้า คืนนั้นฝันไม่ดีเลย ฝันว่าตะขาบขึ้นไปบนหัว แล้วผมเอามีดตัดตะขาบออกขาดเป็นสองท่าน อันนี้ว่าด้วยความฝัน ฝันลักษณะนี้ตามประสบการณ์มีคนทำนิมิตขึ้น แต่คืนนั้นคงเหนื่อยจากการขับรถเลย ไม่รู้ตัวว่าฝันขณะที่ฝัน เพราะบางครั้งขณะผมฝัน ผมจะรู้ตัว อย่างฝันเห็นผี ผมจะรู้ตัวว่ามีคนทำนิมิตให้ผมฝัน ผมจะภาวนาพุทธโธ หรือสวดอิติปิโสเพื่อเรียกสติกลับมา ให้ออกจากฝันได้ บางครั้งผมไปต่างที่ ฝันเห็นงูเต็มไปหมด จิตผมตอนฝันนั้นก็จะบอกว่า มีคนทำนิมิตให้ฝัน ผมก็จะกำหนดจิตว่าใครทำนิมิตหลอกเรา ก็จะเห็นเป็นภูมิเทวดาองค์หนึ่ง แต่มีแสงปิดหน้าไว้ ไม่ให้ผมเห็นหน้าเห็นแต่ลำตัว ก็ไม่ว่ากันนะ ท่านไม่อยากให้ดู ก็ไม่ดู ว่ากันต่อครับ พอรุ่งเช้าผมเลยไปบ้านญาติอีกที่ เดินขึ้นไปชี้จุดที่เห็น ก็ขนลุกกันบ้างเพราะจิตกระทบจิต ผมว่าน่าจะอยู่นะจุดที่ผมเห็น ตรงบันไดของบ้างพอดี ตามความคิดผมนะวิมานเขาน่าจะอยู่จุดนั้นพอดี ญาติผมคงทำอะไรให้เขาไม่พอใจนะผมว่า แต่ก็แนะนำให้เขาขอขมาท่านเสีย แล้วไปทำบุญอุทิศให้ท่านบ้าง ทั้งที่ผมรู้ว่านางฟ้าองค์นี้ต้องไม่พอใจผมแน่ ๆ เพราะไม่เอาความลับเขามาเผย วันนั้นผมก็กลับละครับ มีเรื่องราวต่อนะแต่ขอเล่าเพียงเท่านี้สำหรับเรื่องนี้

เรื่องผมไม่ได้ขับรถชนคนตาย

ตั้งชื่อไปอย่างนั้นละครับ ผมนะไม่เคยขับรถชนใครตายหรอกครับ ปรกติขับรถด้วยความมีมารยาทเคารพกฎจราจร ไม่ก่อกรรมเพราะการขับรถแซงในที่คับคัน ปากหน้า เบียดคันอื่น มีแต่คันอื่นทำกับผม หากเผลอทำผิด ก็ขอโทษนะครับ เพราะการประมาทเป็นกรรมปัจจุบันที่แก้ได้ มากกว่าอดีตชาติที่แก้ได้ยาก กรรมปัจจุบันไม่เปิดช่อง กรรมอดีตก็ให้ผลได้ยาก หรือให้ผลได้น้อย กรรมดีที่ขับรถดี แม้เป็นการทำดีเล็ก ๆ น้อย แต่เมื่อทำบ่อยก็เป็นอาจิณกรรม ที่ให้ผลดีกับผุ้กระทำได้

เรื่องของเรื่อง คือปีที่แล้ว มีรุ่นพี่ที่เคยรับราชการที่ต่างจังหวัด แกไปรับราชการจังหวัดหนึ่ง แกก็ขับไปตามปรกติตอนหัวค่ำ ปรากฏว่ารถกระบะคันข้างหน้า ขับรถไปชนเด็กคนหนึ่งตาย แล้วรถมอเตอร์ไซค์กระเด็นมาโดนรถแกกันชนด้านหน้าเป็นรอยนิดหนึ่ง แกก็เลยขับรถตามรถกระบะคนนั้นไป แต่ไม่ทัน แกก็เลย ขับรถกลับบ้านหรือไปทำงานตามปรกติ พอต่อมาดันมีคนเห็นรถแก เลยมีการแจ้งความว่าแกเป็นคนขับรถชน แกก็ปฏิเสธ ว่าไม่ได้ชน พอญาติของคนตายทราบเรื่องก็ไม่พอใจเห็นว่าแกเป็นข้าราชการใหญ่ในอำเภอนั้นทำไม่ไม่รับผิดชอบ จะเดินขบวนนำโลงศพมาแห่ประท้วงในจังหวัดหรืออำเภอจำไม่ค่อยได้ แกเห็นท่าไม่ดีเลยรีบเดินทางออกจากจังหวัดนั้นก่อน โดยได้รายงานหัวหน้าทราบด้วย แกเลยโทรมาปรึกษา ว่าจะทำอย่างไรดี หากแกรับผิดชอบคงใช้ค่าเสียหายได้นิดเดียวไม่มากเหมือนญาติคนตายร้องเรียน ที่สำคัญพยานคนเห็นเหตุการณ์ไม่ได้เห็นรถกระบะคันที่ชน เห็นแต่รถแก พยานบุคคลเขามี ส่วนของแกมีแต่พยานวัตถุคือรอยชนตรงด้านหน้าหรือบังโคนนิดเดียว ซึ่งไม่ค่อยเป็นเหตุเป็นผลกับสภาพรถจักรยานของผู้ตายที่ได้รับความเสียหายมากเหมือนกัน เลยบอกข้อดี ข้อเสียของการสู้ให้แกไปคิดเอง เพราะถ้าสู้ก็คงถึงชั้นศาล เพราะตอบไม่ได้ว่าแกจะหลุดหรือไม่หลุด ขึ้นอยู่กับศาลอย่างเดียว พยานหลักฐานก็ก้ำกึ่งกัน ดูท่าทางแกกลุ้มใจมาก ไม่รู้จะบอกยังไรเลย บอกเดี่ยวผมนั่งสมาธิช่วยให้

เผลอรับปากชาวบ้านเขาแล้ว เลยต้องทำตาม พอกลางคืนผมก็นั่งสมาธิคิดว่าจะนั่งช่วยแกอย่างไร เพราะกฎแห่งกรรมนี้ใคร ๆ ก็ช่วยได้ยาก มันพันกันไปหมดระหว่างแก่ รถกระบะที่ชน และตัวเด็ก ก็ทราบว่าไอ้เด็กคนนี้ยังไม่ไปไหน เป็นผีอยู่ เลยเอาละวะ เลยจัดการเด็กคนนี้ก่อน ช่วยให้ไปสู่สุขติ ก็คือเทวดา ไม่กล่าวรายละเอียด พอช่วยเด็ก เจ้ากรรมนายเวรที่ทำให้เด็กตาย ก็มี อยากให้เด็กตายและลำบากเหมือนพวกเขาคือเร่ร่อน ผมดันมาช่วยเสียนี่ อย่ากระนั้นเลยไม่อยากก่อศัตรูขั้นอีก เลยช่วยเจ้ากรรมนายเวรเด็กอีก อ่านมาถึงตรงนี้อย่านึกว่าผมเก่งนะครับ ความจริงแล้วคนปฏิบัติกรรมฐานมานะถ้าเข้าใจทำได้เกือบทุกคน พระรัตนตรัยเก่งกว่าเรานะครับ ผมพบคนทำแบบผมได้นี่มามากหมายหลายคนบางคนเก่งกว่าผมเยอะมาก เอาว่าต่อ เลยบอกเด็กว่า ความจริงแล้ว คนไม่ได้ชนไม่ควรให้เขาเดือดร้อน ไปจัดการเสียให้เรียบร้อยให้ดีกว่าตอนนี้ ผมไม่ได้บอกนะว่าให้ไปเอาคนชนจริง ๆ มาลงโทษเพราะไม่ได้มีเจตนาอย่างนั้น จากนั้นก็นอน คิดว่าถ้าเราไม่ติดนิมิตและเป็นของจริง น่าจะมีเหตุการณ์ดีขึ้นกว่าเดิม

พอรุ่งเช้าพี่คนเดือดร้อนก็โทรมาช่วงประมาณ ห้าโมงเช้า บอกว่า เหตุการณ์ตอนนี้กลับตาละปัดจากหน้ามือเป็นหลังเท้า สำนวนไม่ได้ผิดนะครับ เขาว่าอย่างนี้จริง เขาบอกพอดีเรื่องของเขาถึงคนโตในจังหวัดและถึงระดับใหญ่กว่าจังหวัดเนื่องจากไปตรวจงานทางนั้นพอดี เลยมีการกำชับให้ช่วยดูแลเพราะเห็นใจว่าเป็นข้าราชการ ส่วนเงินที่ไม่มีผุ้บังคับบัญชาข้าราชการก็ช่วยกันเรี่ยไรช่วยเหลือให้ญาติคนตาย เรื่องเลยจบ เขาบอกว่าผมทำอย่างไร ผมก็เล่าให้ฟังแล้วบอกว่าอย่าไปเล่าให้ใครฟังนะ เพราะคนส่วนใหญ่เขาไม่เชื่อหรอก จะหาว่าคนเล่าและคนทำบ้า ๆ บอ ๆ เขาก็ขอบคุณผมใหญ่ ต่อมาอีกหลายเดือนเขาโทรมารายงายว่า อัยการสั่งไม่ฟ้องเขาข้อหาขับรถโดยประมาทเป็นเหตุให้ผุ้อื่นถึงความตาย ( คนชนจริง ๆ ตามจับไม่ได้ ) ตอนเขาโทรมาเล่าให้ฟังก็ดีใจนะว่าเราช่วยคนเดือดร้อนได้บ้าง เขาชื่นชมใหญ่ แต่คำชมกับคำด่านี่มันเป็นโลกธรรมแปดไม่เที่ยง ก็เลยไม่เหลิงไปกับคำชมมากเกินไป ผมเอามาเขียนให้ที่นี่อ่านกันเป็นครั้งแรกครับ