มาพูดถึงเรื่องลึกลับกันดีกว่าครับ หลังจากปรากฏการณ์พันทิปเฮี้ยนลบย้ายกระทู้ไม่เลือกหน้าจนห้องลึกลับเรากลายเป็นที่สุมขยะของหว้ากอ

บ้านหลังเก่าของผมเคยร้างอยู่พักหนึ่งเพราะพ่อกับแม่ผมมีเรื่องให้หย่าร้างกันตอนยังไม่หย่าแม่กับผมหนีไปอยู่ที่อื่นทำให้บ้านที่เคยอยู่ด้วยกันไม่มีคน

บ้านผมร้างอยู่ประมาณสองสามปีแม่กับผมและพี่สาวก็กลับมาอยู่ที่บ้าน แม่ผมไม่ใช่คนกลัวผีเพราะเคยนอนเฝ้าศพทวดมาแล้ว และท่านสวดคาถาชินบัญชรได้ขึ้นใจผิดกับผมที่ไม่ว่าจะฝึกบ่อยครั้งแค่ไหนก็ท่องไม่ได้ -*-

เนื่องจากบ้านข้างๆถมที่เลยไม่ค่อยได้รับแสงตอนเช้าสักเท่าไหร่เลยอับและค่อนข้างมืด ชั้นบนมีห้องน้ำเก่าๆอยู่ห้องเดียวชั้นล่างมีห้องน้ำใหญ่อยู่

ผมเป็นพวกความรู้สึกเร็วบางครั้งรู้ว่ามีคนมานั่งข้างๆก่อนหันไปมองซะอีก เรื่องที่ผมเล่าอยู่หลังจากพ่อกับแม่ผมหย่ากันแล้ว

ผมยังจำคืนนั้นได้ผมลุกไปเข้าห้องน้ำตอนกลางดึกที่ขั้นสอง เปิดไฟแล้วเดินเข้าไปข้างใน ไม่รู้ว่าตาฝากหรืออะไรผมเห็นอะไรลางๆคล้ายกับตัวคนที่มีแค่เอวลงมาแต่ไม่มีท่อนบน

พอผมพยายามจ้องอีกทีมันก็หายไปกับตาคล้ายไม่อยากให้ผมเห็น ตอนนั้นเบลอๆอยู่เลยรีบจัดการตัวเองแล้วออกมา แล้วผมก็ไม่เห็นอะไรอย่างนั้นอีก

มีบางหนผมนอนคนเดียวในห้องเตียงจะสั่นเล็กน้อยเหมือนคนขึ้นมานั่งหรือเดินบนเตียง ตอนนั้นผมพยายามหลอกตัวเองสุดฤทธิ์ว่าเป็นเสียงหัวใจตัวเองเต้น

บางครั้งผมจะมองเห็นอะไรแปลกแวบผ่านหางตาไป ครั้งหนึ่งนั่งเล่นคอมอยู่ข้างบันไดขึ้นชั้นสอง ชั้นสองไม่มีใครเลยแม้แต่หมาที่ผมเอาเข้ามาเป็นเพื่อนด้วย หางตาผมมันมองเห็นอะไรไหวๆแถวราวบันไดคล้ายคนรีบก้าวขึ้นไปชั้นบนโดยไม่ให้ผมเห็น แน่นอนว่าผมคิดว่าตัวเองตาฝาด

อย่างที่บอกครับว่าผมความรู้สึกเร็ว บางครั้งรู้สึกเหมือนมีคนมอง บางครั้งขนลุกแบบแปลกๆเวลาอยู่ที่บ้าน น้าที่รู้ทางด้านนี้ก็บอกว่าบ้านผมเจ้าที่แรง เพราะยังไม่มีเงินแม่ผมเลยยังไมได้สร้างศาลให้ แต่ถวายข้าวและน้ำอยู่ทุกวันพระ

มีอยู่ครั้งหนึ่งญาติผมมาเล่นผีเหรียญที่บ้าน วิญญาณที่ไหนไม่รู้มาเข้าเหรียญ ญาติผมถามว่าต้องการอะไร เขาบอกว่าต้องการเลือด ไม่รู้เหมือนกันว่าใช่เจ้าที่รึเปล่า แต่เลือดนี่ไม่น่าใช่สิ่งศักสิทธ์ต้องการ

****************

พอมาอยู่หอก็เป็นครับ อยู่คนเดียวแท้ๆกลับรู้สึเหมือนมีอะไรไม่รู้เข้ามาทางหลังห้อง แถมยังโดนผีอำอีก(ยังสงสัยอยู่ว่าเมื่อก่อนโดนผีอำหรือเป็นผีอำแบบตอนนี้)  

พอเอาพระของพ่อผมมาไว้ที่ห้องยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ จากรู้สึกว่ามีน้อยคนกลับมีเยอะเต็มห้อง(จากความรู้สึกของผม) พระที่ผมเอามาคือหลวงพ่อโตฯครับ

ผมอาราธนาท่านมาพร้อมกับคาถาชินบัญชรที่พยายามท่องให้ได้ ปกติจะเอาไว้ในลิ้นชักโต๊ะเพราะกลัวหาย(ถึงองค์เล็กๆแต่ราคาน่าจะถึงหลักพัน) พออยู่คนเดียวก็อาราธนาท่านขึ้นมาอยู่บนโต๊ะเพื่อเป็นกำลังใจไม่ให้ฟุ้งซ่าน

พอวางเสร็จเท่านั้นล่ะครับ ขนลุกเกรียวอย่างต่อเนื่อง ความรุ้สึกมันบอกชัดว่ามีคนเข้ามาในห้องมากกว่าหนึ่ง ถ้ามีจริงก็คงจะเข้ามากราบไหว้ท่าน เพราะปกติหลวงพ่อคูนท่านก็มารดน้ำมนที่มหาลัยอยู่ทุกปี ไม่แปลกที่เจ้าที่เจ้าทางจะมาเคารพบูชาหลวงพ่อโต

ตอนนี้น่ะหรอ ผมอาราธนาท่านกลับบ้านแล้วครับเพราะเอามาไว้ที่หอหนักขึ้นกว่าเก่า^^" ผมเลยเปลี่ยนเป็นไหว้เจ้าที่ที่อยู่กลางระหว่างหอผมและอีกหอหนึ่งทุกวัน ทำบุญก็พยายามทำเผื่อเจ้าที่เจ้าทางด้วย

ช่วงนี้ยังเป็นอยู่เวลาอยู่คนเดียว บางครั้งรู้สึกเหมือนมีคนอยู่ในห้องด้วย ตอนเข้าห้องน้ำก็รู้สึกเหมือนโดนจ้องมอง(ผมเป็นผู้ชายนะ) บางครั้งได้ยินเสียงเคาะโต๊ะในห้องคลอไปกับเสียงวิทยุ จนเวลาที่รูมเมทกลับบ้านหมดผมจะหนีไปดูUBC หาหนังหาสารคดีดูไปเรื่อยเปื่อยจนรุ่งสางแหละครับถึงกลับมานอนในห้อง

ถ้ามีวิญญาณที่ผูกตัวอยู่กับผมจริงๆอย่างที่ผมรู้สึกคงจะมาดีแหละครับ เพราะห้องผมเกือบเจอเหตุร้ายถึงสองครั้ง

ครั้งแรกตอนเปิดเทอมหนึ่งพฤษภา ผมนอนอยู่ในห้องกับรูมเมทตามปกติ บังเอิญผมตื่นขึ้นมาตอนกลางดึกประมาณ ตี 4 ตี5 ตอนนั้นคิดไม่ออกว่าจะลุกมาทำไมปวดห้องน้ำก็ไม่ปวด เลยหยิบอาหารโรยลงตู้ปลาเล่นโดยไม่ได้เปิดไฟ
 
ตอนที่ยังมึนๆอยู่ประตูห้องก็แง้มเองแล้วมีหน้าของใครไม่รู้โผล่มา พอสบตาเขาก็หลบไปเพราะรู้ว่ามีคนตื่นอยู่ ตอนแรกนึกว่าคงเป็นคนเข้าห้องผิดและรูมเมทไม่ได้ล็อกประตู เพราะขี้เกียจนอนต่อแล้วเลยเปิดไฟหัวเตียงแล้วเปลี่ยนน้ำตู้ปลาเสียเลย ไม่ได้นึกเอะใจที่ประตูห้องข้างๆเปิดอ้าอยู่

พอออกไปเรียนถึงได้รู้จากยามแหละครับว่าขโมยเข้า แถวห้องผมโดนเกือบทุกห้องยกเว้นห้องผมกับอีกสองสามห้องที่ขโมยเห็นว่าคนในห้องตื่นอยู่เลยไม่เข้าไปขดมย ผมยังเสียวไม่หายเลยเพราะตอนนั้นยังเก็บค่าลงทะเบียนไว้หมื่นกว่าในกระเป๋า ถ้าตื่นช้ากว่านั้นเงินคงหายหรือไม่ก็โดนปิดปากไปแล้ว

ครั้งที่สองเมื่อวันก่อนนี่เอง วันนั้นไม่มีเรียนแต่นึกยังไงไม่รู้นอนต่อ ปกติผมเป็นคนไม่ชอบนอนต่อถึงสายครับเพราะเป็นผีอำประจำเลยไม่อยากนอนต่อ

ผมนอนต่อเนื่องฝันบ้าๆบอๆไปพักหนึ่งก็ลุกขึ้นมาเพราะนึกได้ว่ามีธุระ ตาผมก็เหลือบไปเห็นปลั๊กไฟที่อยู่ห่างจากปลายเตียงไม่ถึงคืบกำลังลุกเป็นไฟเลย ผมเลยรีบไปสับคัทเอาท์แล้วดับไฟอย่างรวดเร็ว

เป็นโชคดีอีกแล้วครับถ้าผมยอมลุกตั้งแต่เช้าคงไปแรดไหนต่อไหนก่อนไฟจะลุกขึ้นเพราะปลั๊กเสื่อมสภาพ ถ้าตื่นสายกว่านั้นคงกลายเป็นเนื้อย่าง เลยคิดว่าถ้ามีวิญญาณที่ตามติดผมจริงๆคงไม่ประสงค์ร้ายอย่างแน่นอน