ความคิดเห็นที่ 1 ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร คิดแต่ว่าผู้หญิงคนนี้หน้าคุ้นๆ พอผมหันไปมอง เธอก็ทำท่าทางดีใจว่าผมเห็นเธอแล้ว เธอโบกไม้โบกมือให้ผมเดินเข้าไปในร้าน ผมก็พยายามมองและนึกว่าเธอเป็นใคร พอดีกับที่เห็นเพื่อนที่เป็นคนโทรนัดผม เค้านั่งหันหลังอยู่และหันมาเห็นผมพอดีเค้าก็เลยกวักมือเรียกผม ตอนนี้ผมนึกออกแล้วว่าผู้หญิงคนนี้คือแฟนใหม่ของเพื่อน ที่เพิ่งจะคบกันได้ไม่นาน เพื่อนเคยแนะนำให้ผมรู้จักครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ผมงงเหมือนกัน เพราะเพื่อนไม่ได้บอกผมว่าจะรอในร้านไอศกรีม ผมเดินจากบันไดเลื่อนไปทางร้านไอศกรีมดังกล่าว ในช่วงที่ผมก้าวเดินไป ผมเริ่มรู้สึกแปลกใจว่าเมื่อสักครู่ผมยังได้ยินเสียงแฟนเพื่อนพูดเสียงดังลั่นเหมือนคุยอยู่ข้างตัวผมเลย แต่ในช่วงเวลาที่ผมเดินตรงไปทางร้านไอศกรีมทำไมอยู่ดีๆ เสียงที่ผมได้ยินกลับเงียบไปหมด ผมยังเดินไปไม่ถึงร้านแต่ผมก็มองเห็นว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่กับเพื่อนของผม แล้วทำไมผมไม่ได้ยินเสียงแล้วล่ะ เมื่อสักครู่ยังได้ยินอยู่ชัดเจนมากเลย ถึงขณะที่ผมหันไปมองแล้วเธอก็ยังพูดต่อจากที่ผมได้ยินแล้วก็กวักมือเรียกผมไหญ่ แล้วตอนนี้ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างเงียบไปหมด ผมเริ่มงงกับสิ่งที่ผมได้ยินเมื่อสักครู่ ผมเดินผ่านประตูหน้าร้านเข้าไปจนถึงโต๊ะที่เพื่อนกับแฟนนั่งทานไอศกรีมกันอยู่ และนั่นเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ผมเริ่มได้ยินเสียงเธอพูดอีกครั้ง จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 20 พ.ย. 48 14:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนนี้ผมงงไปหมด และหันกลับไปมองตรงบันไดเลื่อนที่ผมเพิ่งเดินมาจากตรงนั้น พบว่าระยะทางจากบันไดเลื่อนมาถึงร้านไอศกรีมจนถึงโต๊ะที่เพื่อนนั่งอยู่ไม่ใช่ใกล้ๆ เลย อย่างน้อยก็ไม่ใกล้พอที่จะได้ยินเสียงคนที่โต๊ะคุยกันด้วยซ้ำ มีกระจกบานใหญ่สูงจรดเพดานกั้นตลอดแนว ไม่มีทางที่เธอจะส่งเสียงให้ผมได้ยินได้แน่ๆ ต่อให้เธอตะโกนเสียงดังด้วย ซึ่งปกติเธอก็คงไม่ทำอย่างนั้นแน่นอนเพราะในร้านมีคนนั่งกันอยู่เต็มไปหมด ตอนนี้ผมรู้สึกชาไปทั้งตัวอย่างบอกไม่ถูก ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมได้ยินเมื่อสักครู่ไม่ใช่เสียงที่คนปกติได้ยิน เนื่องจากหูของคนเราไม่น่าจะมีความสามารถรับเสียงพูดในระยะไกลและมีสิ่งขวางกั้นขนาดนี้ได้ แต่มันเสียงของเธอแน่นอน เพราะตอนผมหันมามองเธอ ผมหันตามเสียงที่ผมได้ยิน และผมยังเห็นปากของเธอพูดประโยคท้ายๆ ที่ผมได้ยินอยู่เลย ตอนเธอเห็นผมหันไป และเธอโบกมือเรียกผมก็ยังได้ยินเธอพูดทุกคำพูด แต่พอผมเริ่มเดินตรงมาทางร้านไอศกรีมนั่นแหละ อยู่ดีๆ เสียงของเธอก็เงียบไป เห็นแต่ว่าเธอทำปากขมุบขมิบคุยกับเพื่อนผมต่อ แล้วผมก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก จนเดินมาถึงโต๊ะที่พวกเขานั่งคุยกันอยู่นั่นแหละถึงเริ่มได้ยินเสียงอีกครั้งซึ่งก็เป็นเสียงเดียวกับที่เรียกผมเมื่อสักครู่นี้แหละ จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 20 พ.ย. 48 14:02:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมไม่กล้าแม้แต่จะเล่าให้เพื่อนหรือแฟนของเพื่อนฟังถึงสิ่งที่ผมพบเจอมา ไม่กล้าแม้แต่จะสงสัย หรือเอ่ยปากใดๆ ผมได้แต่เก็บความรู้สึกสงสัยไว้ข้างใน ผมยอมรับว่าสำหรับผมแล้ว ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมามีสิ่งผิดปกติมากมายที่เกิดขึ้น หลายสิ่งหลายอย่างทำให้ผมทั้งอึ้ง ทั้งแปลกใจ แต่นี่นับเป็นเหตุการณ์ล่าสุดที่น่าตื่นเต้นและขนลุกที่สุดเหตุการณ์หนึ่งซึ่งผมจะไม่มีวันลืมมันเลย ผมยอมรับว่าวันนั้นผมไม่มีสมาธิในการพูดคุยสักเท่าไร เนื่องจากผมยังคงตื่นเต้นและสงสัยกับเหตุการณ์ดังกล่าวอยู่ และผมก็เก็บมันไว้ในใจพูดกับใครไม่ได้เลย เพราะกลัวเขาจะหาว่าบ้า หรือไม่ก็ประสาทหลอนอะไรทำนองนั้น ผมรอจนธุระทุกอย่างเสร็จสิ้น ผมแทบรอที่จะกดโทรศัพท์มือถือไปหาพ่อไม่ไหว ผมเล่าสิ่งที่เจอะเจอมาให้พ่อฟังทั้งหมด พ่อเงียบไปพักหนึ่งแล้วก็เล่าให้ฟังว่า ตอนเด็กๆ ผมอาจจะจำไม่ได้แล้วก็ได้ว่า พ่อกับแม่พาผมไปฝึกสมาธิที่เรียกว่า “มโนมยิทธิ” เป็นประจำ ทุกครั้งที่ไปผมจะเห็นสิ่งต่างๆ มากมายหลังจากที่หลับตาลง ผู้ฝึกสอนเคยถามถึงสิ่งต่างๆ ที่เห็นแล้วทุกคนก็แปลกใจที่ผมสามารถเห็นสิ่งต่างๆ ได้เพียงแค่การฝึกทำสมาธิครั้งแรก แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 48 22:52:04 จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 20 พ.ย. 48 14:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้ฝึกสอนยังเคยมาคุยกับแม่ผม และแม่มาเล่าให้ฟังอีกทีว่าผู้ฝึกสอนเค้ามีนิมิต หรือฝันเห็นภาพของผมซึ่งตอนนั้นเป็นเด็กตัวเล็กๆ นุ่งชุดขาวห่มขาววิ่งอยู่บนพื้นกว้างๆ ที่มีสวน มีสิ่งปลูกสร้างสวยงามที่เป็นสีขาวและดูสว่างไสวสวยสะอาดตาไปหมด ในครั้งนั้นเธอบอกแม่ผมว่าผมเป็นคนที่มีความพิเศษมากในชาติที่แล้ว แต่ผมจำไม่ค่อยได้แล้วว่าแม่พูดอะไรให้ฟังบ้าง พ่อพยายามพูดให้ผมฟังถึงประสบการในครั้งนั้นของผมว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งใหม่สำหรับผม มันเป็นสิ่งที่ผมมีอยู่แล้ว และใครๆ ก็รู้ แต่มันเนิ่นนานมากและผมไม่ได้ใส่ใจมัน ผมอาจจะหลงลืมมันไปแล้ว แต่อย่าไปตื่นเต้นกับมัน ให้ยอมรับกับมันเพราะมันเป็นสิ่งที่มีกับเราอยู่แล้ว มันไม่ใช่สิ่งเลวร้าย มันเป็นสิ่งดีอย่าไปตกใจกับมัน เราอาจจะพูดกับใครไม่ได้ บอกใครไม่ได้เพราะคนอื่นอาจจะหาว่าเราบ้า แต่ก็อย่ากดดัน ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมก็เริ่มนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตผม หลายเหตุการณ์ที่เป็นเรื่องเหลือเชื่อ เหนือคำบรรยาย และก็เกินที่จะพิสูจน์หรือบอกใครๆ ได้ ยิ่งนึกย้อนไปเท่าใด ก็ยิ่งมีเหตุการณ์แปลกๆ ที่ผมเกือบจะหลงลืมไปหมดแล้ว สิ่งที่ผมได้พบเจอมากับตัวเองและไม่สามารถที่จะเอ่ยปากบอกใครได้ เพราะสิ่งที่ได้กลับมาอาจเป็นคำหลายๆ คำที่ผมไม่อยากจะได้ยิน เช่น บ้า ประสาท โรคจิต เพ้อเจ้อ อะไรทำนองนั้น จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 20 พ.ย. 48 14:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเคยทดลองเล่าประสบการครั้งนี้ให้เพื่อนบางคนฟัง บางคนที่รู้จักผมดีก็ดูเหมือนจะตื่นเต้นไปด้วย แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไรมากมายเพราะพวกเขาจะคุ้นเคยกับประสบการสัมผัสพิเศษต่างๆ ที่ผมมักจะปรึกษาพวกเขาอยู่บ้างตามสมควรอยู่แล้ว แต่คนที่มีปัญหากลับกลายเป็นคนที่ไม่ค่อยสนิทและผมอยากจะรู้ว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไร หรือหาว่าผมบ้าไหมหากได้ยินเรื่องแบบนี้ กลับกลายเป็นว่าผมไม่ได้ถูกหาว่าบ้า แต่กลับถูกระแวงว่าจะไปแอบอ่านใจ อ่านความคิดเขาเข้า ทำให้เขารู้สึกกลัวๆ ผม นั่นเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ผมไม่ค่อยอยากเล่าเรื่องแบบนี้ให้คนที่ไม่สนิทฟัง ถึงตอนนี้แล้ว หลังจากไคร่ครวญ ไตร่ตรองดูแล้ว มีความคิดว่าผมควรจะเขียนบันทึกเหตุการณ์ที่ผมได้เจอะเจอมาก่อนที่ผมจะหลงลืมมันไปหมด อย่างน้อยๆ ผมจะได้กลับมาอ่านทบทวนว่ามีสิ่งเหล่านี้เคยเกิดขึ้นกับผม ถ้าวันหนึ่งผมไม่อยู่แล้ว ถ้าผมไม่เคยเขียน ไม่เคยบันทึกไว้เลย แล้วคนอื่นจะทราบได้อย่างไรว่ามีเรื่องแบบนี้ด้วย จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 20 พ.ย. 48 14:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราได้บันทึกสิ่งที่เรารู้ หรือได้พบเจอมาไว้เป็นหลักฐาน คนอื่นไม่เชื่อ หรือไม่อยากอ่านก็คงไม่เป็นไร ผมคงไม่อยากที่จะให้ใครๆ อ่านแล้วเชื่อกับสิ่งที่ผมเล่ามา ผมเพียงอยากให้อ่านมันเล่นๆ ถือเป็นเรื่องอ่านเล่นเรื่องหนึ่ง เหมือนเรื่องที่แต่งขึ้น เหมือนนิยาย หรืออะไรก็ได้ ที่อ่านเพื่อผ่อนคลาย อ่านเพื่อให้สบายใจ และเสริมจินตนาการให้กว้างไกลเท่านั้น นายไฮเปอร์ (HyPeR MonKeY) 20 พฤศจิกายน 2548 12.52 น. หมายเหตุ: ขอบคุณภาพประกอบจากเว็บไซท์ http://www.ab.ust.hk/sepo/signs/physical.htm ที่มา: http://hypermonkey.exteen.com จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 20 พ.ย. 48 14:05:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีจังครับ ฝึกต่อไว้ตัดกิเลสนะ อย่าไปยึดติดมัน จากคุณ : Dr.slump - [ 20 พ.ย. 48 18:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 Dr.slump ฝึกหมายถึงการทำสมาธิใช่ไหมครับ ผมรู้อย่างเดียวเลย คือการทำสมาธิ อย่างอื่นผมไม่รู้เลย แต่แค่นี้คงพอแล้วมังครับ มีอะไรแนะนำเพิ่มเติมไหมครับ อ้อ.. ขอบคุณสำหรับคำว่า อย่าไปยึดติดมันนะครับ ผมต้องพยายามดึงตัวเองให้อยู่ในจุดที่รู้สึกว่า ธรรมดา ที่สุดไว้ก่อน ไม่ให้หลงกับมัน หรือยึดติดกับมัน พี่สาวคนหนึ่งเตือนผมไว้เหมือนกันครับ ขอบคุณมากจริงๆ ครับ จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 20 พ.ย. 48 18:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อย่างนี้ น่าจะเรียกว่า "สัญญา " คือ เป็นสิ่งที่คุณเคยมีอยู่ ในอดีตภพ  แล้วพอมาภพนี้ แค่ไปฝึกนั่งสมาธิแค่ครั้ง เดียว ก็อาจทำให้ไปได้ไวกว่าคนอื่น ๆ  ที่เขาไปนั่งครั้ง แรกเช่นกัน  ยังไงก็พยายามปฏิบัติภาวนา นั่งสมาธิอย่าง ต่อเนื่องก็น่าจะดีนะคะ จากคุณ : faisara - [ 20 พ.ย. 48 22:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากครับ คุณ faisara ผมจะทำตามข้อแนะนำของคุณนะครับ จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 21 พ.ย. 48 00:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นี่คือสิ่งที่คุณได้ติดตัวมาจากชาติภพก่อน เหมือนกับคนบางคนที่ไม่ต้องสอนก็นั่งสมาธิได้ บางคนเพียงแค่อ่านอะไรผ่านก็รู้ได้ด้วยตัวเอง เป็นสิ่งที่ติดตามมานั่นเอง ขอให้เจริญสมาธิดีๆ ทำสิ่งต่างๆด้วยสติ คุณจะเป็นคนที่เข้าใจสิ่งต่างๆ ได้เร็วและเที่ยงกว่าคนอีกมากนะจ๊ะ หมั่นทำแต่สิ่งดีๆ แล้วสิ่งดีๆจะเกิดกับคุณแน่นอน จากคุณ : หนอนสายตายาว - [ 21 พ.ย. 48 09:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณ คุณหนอนสายตายาวนะครับ.. ผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกดีๆ ที่คุณมีให้ตอนที่คุณพิมพ์ตัวอักษรแต่ละตัวเลยครับ ผมจะจดจำไว้ และทำแต่สิ่งดีๆ ครับผม จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 21 พ.ย. 48 09:34:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาร่วมเป็นพยานด้วยคนนะครับ จากคุณ : รวดเดียว - [ 21 พ.ย. 48 14:36:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่ใช่เรื่องแปลก หรอกคะ ยังมีคนแบบคุณอีกมาก แต่เค้าไม่แสดงตัวต่อสาธารณชน นอกจากไม่เกิดประโยชน์ ยังจะเกิดความวุ่นวาย แต่อย่างไรก็ยินดีด้วยนะคะ ช่วงนี้อาจจะว้าวุ่นเล็กน้อย เด๋วก็ชิน จากคุณ : Pojjy (Pojjy) - [ 21 พ.ย. 48 20:52:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 วางเฉย อย่ายินดียินร้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วมันจะหายไป พร้อมกับก้าวเข้าสู่จุดต่อไป จากคุณ : วารี (anable) - [ 21 พ.ย. 48 23:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณ คุณ "รวดเดียว" และคุณ "Pojjy" ครับ คุณ "วารี" ครับ.. มันจะหายไปได้จริงๆ หรือครับ การก้าวสู่จุดต่อไป.. อืม.. น่าสนใจ ถ้ามีอะไรผมจะมาเล่าให้ฟังกันอีกครับ ขอบคุณที่พูดคุยกับผมผ่านทาง Webboard นะครับ จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 22 พ.ย. 48 09:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณไม่ได้บ้าหรอกค่ะ แต่คนที่เขาไม่มีสิ่งพิเศษอย่างคุณน่ะ เขาจะมองแปลกๆแน่นอน เรื่องอย่างนี้ไม่ค่อยมีใครเขาเชื่อหรอกค่ะ แต่ดิฉันเชื่อ เพราะอะไรเหรอ ก็เพราะเราคล้ายๆกันไงล่ะ ดิฉันเองก็มีประสบการณ์แปลกๆ มากมายที่ทำให้ทั้งอึ้งและทั้งทึ่งไปเหมือนกัน แรกๆที่ตัวเองได้เห็นได้ยิน 555 เหมือนคนบ้าเลยค่ะ เพราะมันได้ยินตลอดเวลา ประสาทหลอนไปเลย กว่าจะหาวิธีระงับได้ นึกว่าตัวเองเป็นบ้าไปแล้ว แต่หลังจากที่รู้วิธี ดิฉันสามารถจะรับรู้หรือไม่รับรู้ก็ได้ ดีขึ้นเยอะ แถมยังคุยโต้ตอบได้อีก บ้าไหมล่ะ เคยขับรถไปเยี่ยมแม่ แต่ว่านอนดึก ก็เลยเหมือนจะหลับใน ก็มีเสียงมาเรียกมาปลุก รอดตายไป มีเพื่อนของเพื่อนดิฉันถูกยิงตาย ต้องไปรับศพตอนสี่โมง เพื่อนดิฉันไปไม่ได้ แต่เขาเป็นเพื่อนรักกันมาก วิญญานเขามาหาที่ออฟฟิสเลย ดิฉันก็ถามเพื่อนว่า เพื่อนเธอทำผมอย่างนี้ สีผิวอย่างนี้ หน้าตาอย่างนี้หรือเปล่า เพื่อนบอกใช่ ทำไมรู้ล่ะเพราะดิฉันไม่เคยเจอเพื่อนเขาเลย เขาถามดิฉันว่า มองเห็นเหรอ ดิฉันก็บอกใช่ เนี่ย ยืนอยู่เนี่ย เลือดเต็มตัวเลย เล่นเอาเพื่อนขนหัวลุก ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ทั้งแปลกแต่จริง บอกใครไม่ได้ เก็บไว้คนเดียวดีกว่า แต่ความสามารถพิเศษอย่างนี้ มันเสื่อมได้ ต้องคอยหมั่นทำความดี ถือศีล นั่งวิปัสสนา ถึงจะมีอยู่ตลอดไป แต่อย่าไปยึดติดนะ เพราะพระพุทธองค์ ท่านไม่ได้สอนให้ยึดติดกับสิ่งเหล่านี้ ดิฉันยังละกิเลสไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้ เพียงแต่บางครั้งบางครา มันก็สามารถช่วยหรือแก้ไขปัญหาให้ดิฉันได้เหมือนกัน อย่างน้อยๆ เวลาเหงาๆ ก็เรียกคนโน้นคนนี้มาคุยแก้เซ็ง ครั้งนึงเคยน้อยใจในโชคชะตาตัวเองก็เลยพาลว่าคนโน้นคนนี้ ไม่เว้นแม้แต่ท่านยมบาล เจอท่านยมฯโมโหซะ ต้องไปขอขมา มีใครบ้าเท่าดิฉันบ้างล่ะ คุยกับท่านยมฯก็ได้ จากคุณ : แม่ลูกตาล - [ 22 พ.ย. 48 16:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คำว่ายังละกิเลสไม่ได้นี่ ผมว่าทุกคนคงเหมือนกันมังครับ หรือไม่ก็เกือบทุกคนละ ไม่งั้นจะต้องมาว้าวุ่นสับสนกันทำไม จริงไหมครับ มันยากอยู่ ความเหงานี่ก็มีกันได้เรื่อยๆ ความท้อแท้ สิ้นหวัง อะไรก็แล้วแต่.. แล้วความเสื่อมที่จะเกิดขึ้นกับสิ่งเหล่านี้.. มันก็พูดยาก.. ทำความดี บางทีคนดีๆ ทำดีๆ เจอสิ่งยุ สิ่งเร้า สิ่งต่างๆ มากมาย บางทีก็สติแตก หรือบรรดาลโทสะได้เหมือนกัน แต่อย่างว่าละครับ บางทีการนั่งวิปัสสนา หรือทำสมาธิ เป็นสิ่งดีที่ช่วยให้หลายๆ อย่างดีขึ้นได้ นั่นน่าจะเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมตั้งใจจะใส่ใจให้มากขึ้นเรื่อยๆ เพียงหวังว่า อะไรๆ จะดีขึ้น จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 22 พ.ย. 48 18:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยอมรับ และรับกับมันให้ได้ครับ แล้วทำมันให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคมครับผม จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม - [ 24 พ.ย. 48 21:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณ คุณโอ๊ตมากๆ ครับ และขอบคุณที่เข้าใจด้วย คำแนะนำสั้นๆ นี้จะเป็นประโยชน์กับผมแน่นอนครับ จากคุณ : HyPeR MonKeY - [ 24 พ.ย. 48 22:47:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อาจจะเป็นเพราะ..ณ วินาทีนั้น..คุณมีสมาธิมากก็ได้ค่ะ :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 26 พ.ย. 48 09:54:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ได้อ่านตอนเนตหลุด เลยต่อใหม่เข้ามาคุยด้วยค่ะ มีคนรู้จักที่ก็มีลักษณะพิเศษคล้ายๆคุณ HyPeR MonKeY เขาก็รู้สึกเครียดเหมือนคุณ รู้สึกว่าตัวเองแปลกประะหลาด ไม่อยากมี แต่ปฏิเสธไม่ได้ ได้แต่ยอมรับ อย่าเครียดไปเลยนะคะ พอจะเข้าใจควมรู้สึก จากคุณ : เจซอง (เจซอง) - [ 27 พ.ย. 48 22:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ลองฝึกมโนมยิทธิให้คล่องๆสิครับ ญาณ 8 จะได้กลับมาครับ ผู้ที่มีสัมผัสพิเศษแบบนี้ ในอดีตชาติมักจะเคยฝึกสมาธิจนได้อภิญญามาก่อนทั้งนั้นครับ ลองกลับมาฝึกใหม่นะครับของเก่าจะได้กลับมา ในอนาคตจะได้ช่วยกันฟื้นฟูพุทธศาสนาในช่วงกึ่งพุทธกาลให้กลับมารุ่งเรืองอีกครั้งครับ จากคุณ : อริสโตเติล - [ 29 พ.ย. 48 20:54:09 ]