ความคิดเห็นที่ 1 ขออนุญาตโหวตนะคะ ชอบกระทู้นี้จัง เคยเจอเหมือนกันค่ะ ครั้งนึง จำได้ดีเลย ตอนรถจิดติดไฟแดงอยู่ มีเด็กผู้หญิงคนนึงใส่ชุดนักเรียนประถมคนนึง วิ่งเข้ามาเคาะกระจก แล้วยื่นดอกจำปีม้วนใบตองให้ บอกว่า "พีเอาดอกไม้มั้ยคะ 10บาทเองค่ะ ช่วยอุดหนุนหนูหน่อยนะ" คือมันเป็นของธรรมดามาก ดูก็รู้เลยว่าน้องเค้าทำเอง เราเลยยื่นสตางค์ให้เค้านิดหน่อย แล้วบอกเค้าว่าพี่ไม่เอา หนูดูรถดีๆด้วยนะ เรายังเก็บมาคิดจนถึงทุกวันนี้เลยนะคะ กลัวเรื่องอุบัติเหตุด้วย เพราะน้องเค้ายังเด็กมากๆ จากคุณ : Fa Smithy - [ 28 ก.ย. 50 02:06:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณ จขกท. เป็นคนดีมากค่ะ ขอชื่นชมจากใจ ไม่ใช่ทุกคนที่เห็นภาพของคนไร้โอกาสในสังคมไทยแบบนี้แล้วจะย้อนมามองตัวเอง ^^ -------------- เรื่องปัญหาคนจน คนไม่มีทางเลือกในประเทศไทย ถ้าจะถกจริงๆ มันถกกันยาวมาก สาเหตุมันคืออะไร แค่ถามสาเหตุ มันก็เยอะจนไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อน ระบบต่างๆ ในประเทศไทย ปัญหาการศึกษาที่ไม่เปิดโอกาสให้คนจนอย่างแท้จริง การสร้างค่านิยมอื่นๆ ในสังคมผ่านโดยบริษัทเงินทุน ทางรัฐ ฯลฯ ปัญหาการแก้ไขอย่างไม่ต่อเนื่องของทางรัฐ และปัญหาการความล้มเหลวกระตุ้นจิตสำนึกส่วนรวม ฯลฯ โอ เยอะมากค่ะ มันเรื้อรังมานานแล้วค่ะ ที่เราๆ ในฐานะคนเดินถนนทำได้คือ พยายามคิดถึงคนอื่นให้มากขึ้นหน่อย ปัจจุบันมีองค์กรมากมายที่ให้ช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสในสังคมค่ะ เราพอสามารถเจียดเงินทำบุญได้ทุกเดือน เราก็ทำไป ถ้าเราเห็นผู้ด้อยโอกาสในสังคม เราก็ช่วยเหลือได้ตามที่เราช่วยได้ เรามาร่วมมือกันคนละนิดหน่อย ทำดีให้สังคมน่าอยู่ เท่าที่เราทำได้ ถึงจะแก้ที่ปลายสาเหตุ ก็ดีกว่าที่จะไม่ทำอะไรเลย -------------- ถึง"สาเหตุจริงๆ" มันไม่ได้อยู่ตรงนั้นก็ตาม วิธีแก้ไข มันอาจจะยากมากๆ -------------- เราหวังว่า สักวัน "บางสิ่ง"มันจะไม่ระเบิดออกมา ตอนนั้นอาจจะเกินเวลาเยียวยาแล้วด้วยซ้ำ ช่องว่างระหว่างคนจนและคนรวย เป็นระเบิดเวลาของหลายๆ สังคมในประวัติศาสตร์โลก จากคุณ : นู๋ ม. - [ 28 ก.ย. 50 02:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอชื่นชมเจ้าของกระทู้ด้วยคนค่ะ เราเองก็เคยเจอแบบนี้หลายครั้งเหมือนกัน เด็กประถมใส่ชุดน.ร อยู่เลย เป็นชุดลูกเสือด้วย มองก็รู้ว่าเพิ่งเลิกเรียนมาแล้วก็รีบมาขายพวงมาลัย รองเท้ายังเป็นรองเท้าผ้าใบเต็มยศ วันนั้นฝนตกน้องเค้าก็เอาเสื้อกันฝนมาใส่แล้วขายพวงมาลัยต่อ ขนาดเราเปีกนิดหน่อยเรายังไมสบายตัวเลย น้องเค้าต้องยืนตากฝนขายพวงมาลัยจนหมด ชุดน.ร เปียกเปื้อนหมด เห็นแล้วน้ำตาแทบไหลเลยค่ะ เราเห็นน้องเค้ามาขายของทุกวันเลย จากคุณ : porjin2400 - [ 28 ก.ย. 50 02:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ส่วนเรื่องซื้อของ ถ้าคุณมีกำลังซื้อนะคะ เราเชียร์ให้ซื้อของที่คนไทยทำ เช่น ผลิตภัณฑ์ OTOP และเลือกใช้บริการร้านโชว์ห่วย (เเหมๆๆ ทราบค่ะ ว่าบางร้านอาเจ๊แกอาจจะดุหน่อย แต่เพื่อชาติ สู้โว้ยย) หรือร้านค้าปลีกที่มีเจ้าของเป็นคนไทย  ทานอาหารไทยตามร้านทั่วไป แต่ไม่ได้หมายถึงจำเป็นต้องหยุดความสุขเล็กๆ น้อยในชีวิตนะคะ อยากทานแมค ทานดังกิ้น ฯลฯ ก็ทานไป แต่มื้อไหนเลือกได้ ก็เลือกร้านอาหารไทยธรรมดา ก๋วยเตี๋ยวหร่อยๆ ข้างทางงี้ มันอาจจะดูว่าไม่มีอะไร แต่เม็ดเงินที่คุณจ่ายไป มันหมุนเวียนไปให้สังคมเบื้องล่างก่อน (ไม่รู้ใช่คำถูกเปล่า) ทำให้คนไทยมีอาชีพ เจ้าของผู้ประกอบการเล็กๆ มีเงินมาจ้างคนที่ไม่มีโอกาสเรียนสูงนัก และเม็ดเงินก็ไปเป็นภาษีเพื่อไว้พัฒนาประเทศไทยโดยตรง (แม้จะโดนโกงกินหลายทอดก็ตาม อาเมน) ปล. เราไม่มีความรู้ด้านเศรษฐศาสตร์เลย ถ้าผิดตรงไหน วานผู้รู้แก้ไขด้วย หวังว่าหลายๆ ท่านคงเข้าใจสิ่งที่เราต้องการสื่อ เริ่มต้นจากตัวเองก่อน เพื่อสังคมที่ดีขึ้นวันข้างหน้า คนละไม้คนละมือ เคยอ่านกระทู้ ความในใจของลูกสาวร้านโชว์ห่วย by คุณ itims ไหมคะ เราว่าน่าสนใจดีนะ แต่หาลิงก์ไม่เจออ่า ใครมีมาแปะที จากคุณ : นู๋ ม. - [ 28 ก.ย. 50 02:43:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เฮ้อ อย่าไปว่าของต่างชาติเค้าแพงเลยค่ะ หมุ่นี้ของไทยก้อราคาแพง มันจะแข่งกันไปถึงไหนไม่รู้ ถ้าของดีจิงมันไม่จำเปนต้องแพง แพงนอกประเทศแต่ถูกในประเทศก้อได้จริงนะ เช่น เอิบ ปรานบุรี กอบัว ธานน์ อะไรพวกเนี้ย ยังไงก้อยืนยันว่า ถ้าเลี่ยงไม่ได้ ใช้หลัก "ไม่จำเปน ไม่อยากได้จิงๆอย่าซื้อ" แล้วกันค่ะ จากคุณ : chlorophylls - [ 28 ก.ย. 50 03:39:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความจริงแล้วยังมีอีกหลายอย่างในสังคมนะคะที่เราควรจะเห็น และสำนึก แต่ทว่า - -: ถ้าทำได้ง่ายๆ เราคงไม่ใช้เงินสิ้นเปลืองจนทุกวันนี้ ทางที่ดีนั้น  เราควรไตร่ตรองก่อนใช้ค่ะ แล้วก็ แบ่งปันบ้าง อาจจะทำให้เราสบายใจ คนอื่นก้อสบายกายไปด้วย จากคุณ : ฉุยฉายไซเบอร์ - [ 28 ก.ย. 50 03:54:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เค้าถึงว่า ดูละคร ย้อนดูตัว... คุณ chlorophylls เห็นคนรอบข้างแล้ว หันมามองตัวเอง...ดีค่ะ เราว่า ที่สังคมมันวุ่นวาย เพราะคนมัวแต่มองว่า มีใครมาทำอะไรกระทบเราบ้าง จนบางที... ลืมมองย้อนว่า ที่เราทำ มันไปกระทบใครบ้าง ขึ้นกับมุมที่เราจะมองจริงๆ... ส่วนเรื่อง เด็กๆที่มาขายของ เรามองต่างออกไปนะ เราว่า ถ้าไม่พร้อมมีลูก ก็อย่ามีดีกว่า เพราะทุกอย่างที่เราทำลงไป ไม่มากก็น้อย ยังไงก็ต้องกระทบสังคมที่เราอยู่ เด็กจะมีคุณภาพ ก็เริ่มจากครอบครัวที่มีคุณภาพค่ะ เค้าว่า คนเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราว่า คนเลือกที่จะมีลูกเมื่อพร้อมได้นะ จากคุณ : @~UltRaViOleT~@ - [ 28 ก.ย. 50 04:43:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โหวตด่วน จากคุณ : คุณย่าเซ็กซี่ - [ 28 ก.ย. 50 04:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านที ถึงกับ จุกเลย จากคุณ : LoveToBeLoved - [ 28 ก.ย. 50 05:20:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วก็นึกถึงตัวเองเลย จากคุณ : ยิ้มแล้วสวย - [ 28 ก.ย. 50 05:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วคิดว่ายังมีคนที่คิดเหมือนเราแฮะ  เราเองชอบ (ไม่ถึงกะชอบหรอกคะ แต่เห็นแล้วไม่ช่วยมัน แล้วใครจะช่วยมัน) ช่วยหมาเจ็บ หมาถูกรถชนตามถนน เอาใส่รถไปหาหมอ ค่ารักษาออกเองซึ่งแพงค่ะ แพงกว่าคนอีก หรือไม่ก็ขอรับบริจาคที่ห้องหมา ฉะนั้นเวลาเราจะซื้ออะไรแพง ๆ เราจะคิดแล้วคิดอีกว่าคุ้มกันไหม นึกถึงหมาตาดำ ๆ แล้วตัดสินใจไม่ซื้อค่ะ เก็บเงินไว้ช่วยหมาดีกว่า หรือกรณีเด็กมาขายของ ก็ช่วยซื้อเพราะสงสาร อย่างน้อยเด็กพวกนี้ยังหากินสุจริต ไม่ติดยา สรุปเราเห็นด้วยกะคุณเจ้าของกระทู้นะ จากคุณ : เบญจลักษณ์ - [ 28 ก.ย. 50 06:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โหวตด่วนค่ะ ทู้ดีดีอย่างนี้ จะได้ผ่านตาคนเยอะๆ ก็เริ่มจากทำดี ที่ตัวเราเองก่อนเลยค่ะง่ายๆ ถ้าเราทุกคนทำดี สังคมก็จะดีไปด้วย เหมือนที่คุณฐิตินารถ ณ พัทลุง ที่เขียนเรื่องเข็มทิศชีวิตบอกอะค่ะ ว่าให้เปรียบตัวเราเหมือนแก้วน้ำ ใบเล็ก เพราะถ้าความต้องการของเราเป็นแก้วน้ำใบใหญ่ น้ำที่เราต้องหามาเติม เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็มซะที เพราะเราไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักอิ่ม... แต่ถ้าเราเป็นแก้วใบเล็ก น้ำที่เรามีในปริมาณเท่าเดิม มันก็จะมีมากมาย มากจนล้น ล้นจนพอที่จะแบ่งปัน สิ่งที่เรามีให้คนอื่นๆได้ด้วย จริงมั้ยคะ   วันนี้คุณทำความดีแล้วหรือยัง จากคุณ : Hippocratis - [ 28 ก.ย. 50 06:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทำไมคิดเหมือนเราเลยหล่ะคะ เนี่ยวันนี้นั่งเศร้าทั้งวัน เพราะเมื่อวานเป็นบ้าอะไรไม่รู้ช้อปปิ้งทั้งวัน หมดไปหลายเหมือนกัน และก็ถอยยีน7มาอีกตัว เครื่องสำอางอีกจิปาถะ พอตกคำ่หลังอาหารเย็น เอาของที่ช้อปออกมาอวดสามี สามีบอกว่า"ผมอ่านหนังสือพิมปีนี้เขาฮิตใส่ยีนสีนำ้เงินกัน เรานี่อึ้ง เลยก็เราซื้อสีชีกๆมาอะจิ จะเอาไปคืนก็ไม่กล้าตัวละ200กว่าเหรียญแน่ะ พอก่อนนอนสามีมากระชิบบอกว่าคุณเผาๆเรื่องช้อปลงหน่อยได้ปะ เดียวสิ้นปีเราไม่มีเงินไปเที่ยวเมืองไทยกันน๊า โธ่ทำเอานอนมะหลับเละ จากคุณ : ชอบจังช้อปปิ้งเนี่ย (rangsri) - [ 28 ก.ย. 50 07:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วโดนใจค่ะ เพราะเราก็เป็นเหมือนกัน โหวตให้นะคะ จากคุณ : ลิเลียน - [ 28 ก.ย. 50 08:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โหวตด่วนค่ะ รู้สึกโชคดีจังที่มาเปิดกระทู้นี้อ่านพอดีวันเงินเดือนออกเนี่ย .. จากคุณ : แม่แมวหง่าว - [ 28 ก.ย. 50 08:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชื่นชมเจ้าของกระทู้ค่ะ  เราก็เป็นคนหนึ่งที่เห็นแบบนี้แล้วต้องช่วย ยิ่งเด็ก คนชราที่ทำมาหากินสุจริตเท่านั้น แต่เรื่องแบบนี้ถ้าเราจะช่วยก็ต้องระวัง เพราะว่าเดี๋ยวนี้คนที่ทุจริตก็มีเยอะ เพราะเค้ารู้ว่าคนไทยขี้สงสาร บางทีเค้าก็ใช้จุดนี้แหละมาเป็นตัวหาเงินให้ตัวเอง ตัวเล็กฯ เคยเจอมาแล้ว ตรงสี่แยกรัชดานี่แหละ ประมาณว่าพอรถติดก็จะมีคนมาเช็ดกระจก ขายดอกไม้ เป็นเด็กบ้าง คนชราบ้าง เราเห็นก็สงสารช่วยซื้อเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ผอม ๆ หลังจากนั้นประมาณ 1 อาทิตย์ เราไปบ้านแฟน เข้าซอยไปก็เจอเด็กคนนี้เล่นอยู่แถวนั้นเราก็ถามแฟนว่าเด็กคนนี้อยู่แถวนี้แหรอ แฟนบอกว่าอยู่บ้านเช่าแถวนี้แหละ เรายังไม่ทันเล่าให้ฟังเลยว่าเราช่วยเค้าซื้อดอกไม้ แฟนก็พูดว่า เห็นแล้วขัดใจ เพราะว่าเด็กคนนี้ไปขายดอกไม้ที่สี่แยกเอาเงินมาให้พ่อแม่เล่นยา  ให้เรียนก็ไม่เรียน จะไปขายดอกไม้ บอกไม่เหนื่อย เป็นไงคะ อิฉันฟังแล้วก็จุกเหมือนกัน พูดไม่ออกไปเลย ก็บอกแฟนว่า สงสัยเงินฉันด้วยแหละที่ให้เค้าไปเล่นยาอ่ะ รู้สึกว่าตอนนี้สังคมเราน่ากลัวขึ้นทุกที  เห็นความขี้สงสารของคนเป็นเรื่องเล่น ๆ กันไป  ถ้าจะลองสังเกตกันให้ดี ๆ ก็จะเห็นว่าเวลาที่ใครจะขายของอะไร เค้าจะให้เด็ก คนชรา คนท้องมาเป็นคนขายอ่ะ เพราะว่าคนไทยขี้สงสาร เดี๋ยวก็ใจอ่อน ซื้อเองแหละ เหอะ เหอะ น่ากลัวที่สุด คนพวกนี้เค้ามีจิตวิทยาสูงจริง ๆ แต่ก็แปลกเนอะ ทำไมเวลาอยู่บนรถเมล์ รถไฟฟ้า เห็นเด็ก คนชรา คนท้อง กลับไม่ลุกให้นั่งก็ไม่รู้ ทำไมเค้าไม่ขี้สงสารกันบ้างในเวลาแบบนั้น สรุปว่า เห็นด้วยกับ จขกท นะคะว่าจะใช้เงินก็ควรคิดให้ดี ๆ และคิดให้มาก ๆ เพราะยังมีคนที่ลำบากกว่าเราจริง ๆ จากคุณ : ตัวเล็กหัวโต - [ 28 ก.ย. 50 09:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เราขึ้นรถเมล์ทุกวัน เห็นชีวิตคนหลากหลายดี เดี๋ยวนี้ก็ใช้ตังค์แล้วคิดมากขึ้น ส่วนใหญ่เราจะสงสารคนที่ตาบอดหรือพิการมาเล่นดนตรีอ่ะ แล้วก็จะช่วยซื้อของ พวงมาลัยจากยายอ่ะค่ะ จากคุณ : vnv - [ 28 ก.ย. 50 09:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เนื้อหาดีค่ะ....แต่พิมพ์ติดกันไปหน่อย อ่านแล้วตาลาย จากคุณ : จุ๊กกุ๊กจัง - [ 28 ก.ย. 50 10:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วนึกถึงตัวเองเหมือนกันค่ะ บางทีก็ซื้อมาไม่คิดเลย T__T โหวตค่ะๆ จากคุณ : หนมปังช็อกโก้ - [ 28 ก.ย. 50 10:12:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ดีจังค่ะ อ่านแล้วก็รู้สึกว่ายังมีคนเป็นเหมือนเรา คือสงสารเด็ก คนชรา ทุกครั้งเวลาเรานั่งรถเมล์ เราจะต้องลุกให้คนชราหรือเด็กนั่งก่อนเสมอ และเรามักจะเห็นผู้ชายนั่งนิ่ง ทำไม่สนใจ บางคนทนดูไม่ได้ ที่เห็นคนชราหรือเด็กขึ้นมา ก็จะนั่งหลับก็มี เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ และก็คิดเสมอว่าวันนึงเราก็ต้องแก่แบบนี้ แล้วขึ้นรถจะมีคนลุกให้นั่งมั๊ยเนี่ย?.... จากคุณ : Salatan (Salatan) - [ 28 ก.ย. 50 10:22:36 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ก็จริงนะ หลายๆครั้งที่เรารู้สึกยังงั้นเลย เจอเหตุการณ์เดียวกับเป๊ะ แต่มันก็หยุดซื้อไม่ได้ ถ้าทำได้ก็คงจะซื้อให้น้อยลงกว่าเดิม และเอาแต่สิ่งที่จำเป็น คิดให้ดีก่อนซื้อเน๊อะ จากคุณ : กระปุกออมสิน (OrMMiZ) - [ 28 ก.ย. 50 10:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณค่ะที่นำมาเตือนสติเรานะ เราก็เป็นประเภทพวกอยากได้ อยากซื้อ อยากมีตลอด ไปเดินห้างแต่ละที ต้องได้ซื้ออะไรกลับมาสักอย่างสองอย่าง ถามว่าจำเป็นไหม? คำตอบชัดเจนว่าไม่เลย เสื้อผ้านี่ใหม่ๆ ยังไม่ได้ใส่ก็เยอะ รองเท้า กระเป๋าก็เยอะค่ะ (โชคดีเราเป็นคนไม่แต่งหน้านะ) เดี๋ยวนี้เลยพยายามว่าจะซื้ออะไรแต่ละครั้งคิดให้มากขึ้น แล้วก็คิดว่ามันจำเป็นไหม ถ้าไม่ซื้อเราจะเป็นอะไรเหรอ ถ้าอยากมากจริงๆ ก็บอกตัวเองว่ารอไว้ครั้งหน้าแล้วกัน เราก็กะว่าให้ความอยากมันลดลงไปตามเวลานะ เงินไม่กี่ร้อยสำหรับเราอาจจะจำเป็นสำหรับคนอื่นเนอะ จากคุณ : natraps - [ 28 ก.ย. 50 10:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เห็นด้วยในเรื่องคิดก่อนซื้อ ส่วนเรื่องบริจาคเงิน ทำบุญหรือให้ทาน อันนี้ตามศรัทธา จากคุณ : najung - [ 28 ก.ย. 50 12:03:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อืม เราค่อนข้างจะงกตังค์กับเรื่องแต่งตัวค่ะ แต่ก็ต้องเสียตังค์มากมายกับการรักษาหน้าอยู่ดี T_T''' ถ้ามองอีกแง่ พวกคนที่ไม่มี จะว่าไงดี บางคนก็ไม่พอเพียง ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำตัวยังไงน่ะค่ะ แบบว่า เห็นเยอะเลยนะ คือแม่เราเนี่ยเปิดร้านขายยา ก็ใจดีอะ ก็มีพวกสาวโรงงาน+วินมอร์ไซค์อะไรงี้มานั่งคุยด้วยบ่อย อยากบอกว่าบางคนนี่ ใช้เงินไม่ดูตัว ==''' ทั้งเล่นหวย มือถือเติมเงิน ที่หงุดหงิดคือมายืมตังค์แม่เรา =='''  (ที่หงุดหงิดกว่าคือแม่เราก็ยังอุตส่าห์ให้) เห็นเด็ก อายุซักม.ต้นเอง ที่ร้านข้าวแกงปากซอย มีลูกแล้วสองคน เอ่อ จะXXกันเนี่ย ไม่ลงทุนหน่อยวะ คุมกำเนิดหน่อย ท้องมาแล้วก็ใครเลี้ยง แล้วเค้าจะเป็นไงต่อไป มันก็ไม่พ้นเป็นเหมือนๆกับแม่เค้านั่นแหละค่ะ  เป็นวงเวียนไปเรื่อยๆ  เพราะงั้นที่คนจนเนี่ยไม่มีเงิน ส่วนหนึ่งเพราะไม่ใช่ทางรัฐไม่สนับสนุนอย่างเดียว มันเป็นเพราะวิธีคิด การใช้ชีวิตของเค้าเองด้วย เราว่าไทยนี่รัฐก็มาช่วยอะไรหลายอย่างนะคะ ช่วยมากจน แบบบว่า ไม่ได้อะไรเอะอะก็ประท้วงๆซะงั้นเลย ==''' คือมีคนช่วยซะจนไม่คิดแก้ปัญหาเองแล้วอะ อย่างพวกผลไม้ที่ขายไม่ออก แทนที่จะมาประท้วง โกรธ ทำไมรับซื้อราคาต่ำ บลาๆๆ มองกลับกัน .... ทำไมไม่คิดหาทางที่จะทำให้มันขายราคาแพงๆขึ้นได้ล่ะฟระ แปรรูปอย่างงี้  แล้วค่อยไปยื่นของบประมาณ อย่างงี้ดูจะเวิร์คซะกว่า ไม่รุสิคะ เราว่าเรื่องการตลาด การพัฒนาอะไรเนี่ย มันเป็นคอมม่อนเซ้นส์ของคนน่ะ ที่จะทำให้อะไรๆที่มีอยู่ดีขึ้น เพราะงั้นจะอ้างว่าคนจนไม่มีความรู้เนี่ยไม่ได้หรอก  ถ้ามีปัญหาทางเทคนิกค่อยมาให้ทางรัฐช่วยจะดีกว่า   อ่้อ ที่พูดมานอกประเด็นค่ะ ไม่ได้ว่าน้องๆที่เค้ามาขายของนะ พูดถึงปัญหาของคนรากหญ้า จากคุณ : La Sirene - [ 28 ก.ย. 50 12:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สำหรับเรานะ เราทำสิ่งที่มีความสุขอ่ะ เราซื้อของแล้วมีความสุขเราก็ซื้อ เราทำทานเราสุขเราก็ทำ ถ้าสิ่งที่เราทำไม่เบียดเบียนใคร เราก็โอเคนะ แต่ปกติชอบทำทานอ่ะ เห็นที่ไหนก็ทำ จากคุณ : abi-jung (abi - jung) - [ 28 ก.ย. 50 12:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอชื่นชมจขกท.ด้วยคนค่ะ จากคุณ : aump_stupid - [ 28 ก.ย. 50 12:29:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เคยเจอตอนลงทางด่วนค่ะ เรากะคุณพี่ขับลงมาเห็นน้องเค้ามาขายพวงมาลัย เลยเปิดกระจกซื้อจะถวายรถสักพวง น้องเค้าหยิบมาให้สองพวงแล้วบอกว่า " พี่ค่ะ หนูอยากกลับบ้านแล้ว หนูให้พี่สองพวงเลย แต่หนูขอขนมในรถพี่ได้มั้ยค่ะ หนูจะเอาไปให้น้อง " คุณค่ะ...เราสองคนนี้หยิบขนมให้น้องคนนั้นแทบไม่ทันเลยค่ะ คุณพี่เราก็หยิบเงินให้ไปอีกด้วยค่ะ ตอนนั้นน้องเค้าคงเห็นว่าในรถเรามีขนมของทานอยู่ เลยอยากเอาไปฝากน้อง :) น้องเค้าน่าสงสารนะคะ ไม่ได้ไปเรียนหนังสือเหมือนเด็กอื่นๆด้วย (ทั้งๆที่ตอนนั้นมันเวลาเรียนหนังสือเลย) คนเราก็เลือกเกิดไม่ได้จริงๆ จากตรงนั้นขับรถออกมา ก็คุยกันสองคนว่า...เราสองคนน่ะโชคดีแค่ไหนแล้ว ที่ไม่ได้มีชีวิตลำบากแบบน้องเค้า :) ตั้งแต่นั้นเราเลยแอบบอกกับตัวเองว่า...งั้นเวลาเราจะใช้จ่ายอะไรหรือทำอะไรเราต้องคิดให้มากๆแล้ว คนอื่นเค้าลำบากกว่าเราเยอะแยะ ถ้าเราไม่อยากลำบาก เราต้องคิดให้เยอะๆ ^^ ปล. ตอนนี้ก็พยายามอยู่เนอะ ซื้อน้อยๆลงเนี่ยะ (ทำไมมันยากจัง...เหอๆ) จากคุณ : PopMizi - [ 28 ก.ย. 50 12:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นกระทู้ที่ดีมากๆเลยค่ะ ส่วนตัวเราก็ไม่ซื้อของบ่อยนะ แล้วส่วนใหญ่จะใช้เงินตัวเอง แต่ก็รู้สึกว่ามันเยอะสำหรับใครหลายๆคน ต่อไปจะคิดให้มากขึ้นก่อนควักตังค์ออกจากกระเป๋าค่ะ :) จากคุณ : That's m3 - [ 28 ก.ย. 50 12:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โหวตค่ะ จากคุณ : ลูกหมีตัวเล็ก - [ 28 ก.ย. 50 12:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าเจออย่างคุณจขกท เราจะช่วยซื้อแน่นอนค่ะ แต่ไม่รู้ทำไม ที่เราเจอ กลายเป็นเด็ก แต่งตัวแนว พาณิช-มปลาย เอาปากกาลูกลื่นธรรมดา มาขายแท่งละ 50!! ตามรถไฟฟ้ากะหน้าห้าง โรงอาหารที่คณะยังเจอ เป็นประจำเลยอ่า - - จากคุณ : onceupon - [ 28 ก.ย. 50 13:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อืม..เราก้อเหมือนกัน ง่า  ตอนซื้อ..ซื้อแหลก บางทีก้อไม่จำเป็น แต่ก้อซื้อมาได้..โหวตค่ะโหวต จากคุณ : My_Tear - [ 28 ก.ย. 50 13:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คุณ จขกท เป็นคนดีจังค่ะ ^-^ การมองคนอื่นแล้วย้อนกลับมามองตัวเอง เป็นสิ่งที่ดีนะคะ มันทำให้รู้ว่าถึงแม้ว่าเราจะไม่มียังไง คนที่เค้าลำบากกว่าเราก็เยอะ ช่วยกันได้ก็ช่วยกันเนอะ ว่าแล้วก็โหวตให้ 1 จึ้ก ว่าแล้ว เย็นนี้ก็หาของกินแบบไม่แพงมาก แต่ก็อิ่มเหมือนกันดีกว่า จากคุณ : Iceclover - [ 28 ก.ย. 50 13:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เราเจอเด็กใส่ชุดนักเรียนมาขายอะไร ก็จะให้ตังค์ตลอดค่ะ แต่ไม่เอาของให้แต่เงินให้เขาเอาไปใช้อ่ะ รู้สึกดีที่อย่างน้อยก็ได้ช่วยเหลือเด็กๆๆค่ะ จากคุณ : สลัดผักรวม - [ 28 ก.ย. 50 14:24:26 ]

ความคิดเห็นที่ 34 บางวันอะคะ ขับรถกันออกไปสองคน อยากไปกินอะไรอร่อย ๆ ( แพงมั่ง ไม่แพงมั่ง ) จอดรอไฟแดง เห็นบางคนที่เค้าเข็นของขายอะคะ เสื้อผ้าเก่า ๆ รองเท้าฟองน้ำเกือบขาด แถมของที่รถเข็นก็ยังเต็ม...มันจุกเนอะ มันพาลไม่อยากกินอะไรเลยอะ คิดแต่ว่า ทำไมบางทีเราก็อยากมีเหมือนคนที่มีมากกว่าเรา ทำไมไม่คิดว่า บางคนลำบากกว่าเราหลายเท่านัก.... แค่ทางจะทำมาหากิน ยังต้องดิ้นรนไม่เท่ากัน ลำบากแทบตายกว่าจะได้มาซักสิบยี่สิบบาท... คนเรามีทางให้เลือกไม่เหมือนกันเนอะ จากคุณ : เด็กชายมะลิ - [ 28 ก.ย. 50 14:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 35 โหวตเรียบร้อยแล้ว จากคุณ : สลัดน้ำใส - [ 28 ก.ย. 50 14:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 36 หลังจากช้อปติดๆ มาหลายเดือน  ตอนนี้เราก็เพลาๆ ลงแล้วล่ะ เก็บตังค์ไว้ใช้ตอนจำเป็นดีกว่า   เสื้อผ้าแนวคลุมท้องตอนนี้เราแทบไม่ได้ซื้อเลย เพราะคิดว่ามันคงมาไวไปไว เครื่องสำอางก็ใช้เท่าที่มีก่อน  ลิปสติกที่มี ยังไม่รู้จะใช้หมดเมื่อไหร่เลย โหวตด้วยคนนะคะ จากคุณ : คุณคนที่ใส่เสื้อสีชมพูนั่นน่ะ - [ 28 ก.ย. 50 15:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โหวต!! จากคุณ : s.o.s - [ 28 ก.ย. 50 15:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วอึ้งๆ นึกถึงไม่นานมานี้ เราไปเติมน้ำมันที่ปั้มน้ำมันเล็กๆ แห่งนึงที่ ตจว เด็กปั๊มน่าจะอายุไม่เกิน 15 ได้ละมั้ง เราขอให้น้องเขาช่วยเติมลมยางให้ด้วย แล้วนึกยังไงไม่รู้ ให้ทิปน้องเขาไป 20 บาท ตอนที่น้องเขารับเงินไป และเห็นว่าได้เงิน 20 จากเรานี่ สีหน้าเขาดีใจ แบบดีใจมากๆ เราเห็นก็ได้แต่อึ้ง ว่าเงินเท่านี้ ทำให้คนๆ หนึ่ง ดีใจได้มากขนาดนั้นเลยหรือ? รู้สึกไม่กล้าใช้ตังเปลืองไปพักใหญ่ แต่พอเครียดมากๆ ก็ช็อปปิ้งบำบัดอีกแล้ว เฮ้อ..แก้ไม่หายซะที ...โหวตด้วยคนค่ะ... จากคุณ : autumnal equinox - [ 28 ก.ย. 50 15:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โหวตด้วยค่ะ... เคยเจอกับตัวเองเหมือนกัน แต่เป็นคุณยายแก่ๆค่ะ(ประมาณ 60-70) เจอแกตอนช่วงใกล้วันเด็ก เราไปเติมน้ำมันมอร์ไซด์ที่ปั๊ม แล้วมันมีซุปเปอร์มาเก็ตห้างดอกบัวด้วยอ่ะ เราเลยเข้าไปซื้อขนม เพื่อเอาให้ลูกชายไปจัดงานที่ร.ร.(ป.1) แล้วออกมาเจอคุณยาย แกขายขนมทองม้วน หาบมาขาย ถุงละ 10.- แกมาถามเรา เราก็ปฏิเสธไปเพราะเห็นว่าซื้อขนมมาเยอะแล้ว เราก็ขี่มอร์ไซด์กลับบ้าน วางถุงขนม..รื้อๆขนมออกจากถุง แต่... อยู่ดีๆ ก็รู้สึกผิดอย่างมากเลยค่ะ ทำไมขนมยายถุงละแค่  10.- ซื้อไม่ได้ ขนมเยอะแล้วก็ไม่เป็นไรนี่ ให้ลูกเอาไปแบ่งกับเพื่อนๆ ที่ร.ร.ก็ได้ เราเลยขี่มอร์ไซด์กลับไปที่เดิม แต่ไม่เจอยายแล้ว แกคงเดินไปที่อื่น ระหว่างขี่กลับบ้านอยากร้องไห้มากเลย สงสารยายอ่ะ คือเราดันจินตนาการด้วยว่า วันเด็ก ยายแกคงอยากขายขนมได้เยอะๆ จะได้ซื้อของเล่นให้หลานเป็นของขวัญ ...คิดแล้วยิ่งจะร้อง ตั้งใจไว้ว่าเจอยายอีกเมื่อไหร่จะซื้อมัน 10 ถุงเลย แจกเด็กแถวบ้านก็ยังดี จากคุณ : Solid - [ 28 ก.ย. 50 15:52:40 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอโหวตให้ค่ะ จากคุณ : MooLui - [ 28 ก.ย. 50 15:57:08 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เคยไปเดินห้างเห็นเสื้อตัวหนึ่งอยากได้มาก แต่ราคาจับใจเหลือเกิน เลยกลับบ้านไปนอนคิดก่อน แต่ยังอยากได้มากๆๆ ตัดสินใจละว่าจะกลับไปซื้อ ระหว่างนอนดูทีวีเห็นรายการหนึ่งเอาแม่ลูกขายส้มตำ ไก่ย่างรถเข็น โจทย์รายการให้แม่ลูกช่วยกันหาเงินวันนี้ให้ได้เงิน 800 บาท!! ลูกสาวต้องไปรับจ้างทำงานในตลาด(น้องเด็กมากค่ะ ทำได้แค่กวาดร้าน ล้างจาน) แม่ก้อเดินขาย ตะโกนเรียกลูกค้าทั้งวัน เห็นคนที่ไหน ก้อเดินเข้าไปถามขาย แทบไม่ได้นั่งพักเลย ปรากฎว่าจนเย็นเงินที่สองแม่ลูกหาได้ยังไม่ถึง เลยช่วยกันเอาไก่ย่างกับข้าวเหนียวหิ้วเป็นถุงๆเข้าไปขายในตลาด คุณค่ะ ...ดิฉันอึ้งเลยค่ะ  เงินเท่านั้นดิฉันเอาไปซื้อเสื้อได้ไม่ถึงตัว..แต่สองแม่ลูกเค้ากว่าจะได้มา ต้องทำงานหนักทั้งวัน วันนั้นสองแม่ลูกทำสำเร็จค่ะ ได้รางวัลจากทางรายการเล็กน้อย แต่ดิฉันได้อะไรมากกว่านั้นค่ะ ดิฉันได้สติ...นึกถึงคนที่ไม่มี ถึงวันนี้จะยังชอบช๊อปอยู่ก้อตาม แต่เวลาที่เห็นอะไรเกินตัวมากๆ ก้อยังระลึกถึงสองแม่ลูกคนนั้นเสมอค่ะ จากคุณ : majaga - [ 28 ก.ย. 50 16:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 42 โวตค่ะ จากคุณ : earthlight_004 - [ 28 ก.ย. 50 16:13:32 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แวะมาอ่านและโหวตค่ะ จากคุณ : มิถุนายน - [ 28 ก.ย. 50 16:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เหมือนกันเลยครับ มีอยู่ครั้งนึง ไปเซ็นทรัลลาดพร้าว ช่วงกระหน่ำเซล ไปถึงก็ซื้อๆ เสื้อแพงๆตัวละหลายร้อย กินร้านแพงๆ ซื้อของจุกจิกที่ไม่ค่อยจำเป็นมากมาย ซื้อจนหนำใจ เงินหมดแล้ว ยังคิดต่ออีกว่า ทำไมเราไม่รวยกว่านี้น้า ยังซื้อได้ไม่สะใจเลยเหอะ (-_-") พอขากลับบ้าน ขึ้นรถเมล์ นั่งผ่านที่เด็กเดินขายของ ลุงขอทาน แม่ค้าข้างทาง รู้สึกแย่อะครับ บอกตรงๆ ความรู้สึกเหมือนเราไปฆ่าคนตายมายังไงยังงั้นเลย เงินที่เราจับจ่ายใช้สอย ซื้อของบ้าบอคอแตกมาขนาดนี้ สำหรับพวกเค้าแล้วต้องใช้เวลาหานานเท่าไหร่กัน ทำไมเราถึงอยากจะรวย อยากมีมากกว่านี้ อยากซื้อเยอะกว่านี้ ในขณะที่อีกหลายคน ไม่มี พยายามเท่าไหร่ก็หาได้นิดเดียว มันเป็นคำถามที่ผมถามตัวเองวันนั้น ละยังหาคำตอบไม่ได้ ทุกวันนี้ก่อนซื้ออะไรก็พยายามตั้งสติอะครับ พยายามคิดว่า น่ะ มีคนลำบากกว่าเราเยอะ เก็บเงินไว้ดีกว่า ถ้ามีก็ให้ๆเค้าไปมั่ง บริจาคช่วยเหลืออะไรมั่ง โหวตครับ กระทู้นี้ จากคุณ : เด็กแว่น - [ 28 ก.ย. 50 16:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านหลาย ๆ คห. แล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ มีวันนึง ช่วงปีที่แล้วหรือต้นปีเนี่ยแหละ พ่อมาเล่าให้ฟังว่าคนขายผลไม้แถวบ้านตายแล้ว เราก็งงเลย อ้าว ทำไมอะ ยังเห็นกันอยู่หลัด ๆ เป็นอะไร ปรากฏว่าแกผูกคอตายค่ะ เพราะเป็นโรคประจำตัวอยู่ + ไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้องที่ค้างเอาไว้ ค่าเช่าห้องที่ค้างไว้ก็ 4000 บาทน่ะ เราอึ้งไปเลย หันไปมองกองเครื่องสำอางค์ตัวเอง แค่เราไม่ซื้อบลัชนาร์ส แมค ลิปมากียาจ และแป้งแอลเอ็ม เอาเงินไปช่วยเค้า เค้าเองก็คงยังมีทางออก ไม่ใช่เจอทางตัน จนต้องจากไปทั้ง ๆ แบบนี้ ส่วนมากเวลาเราเจอ เด็กอย่าง จขกท. เราก็ให้เงินไปเลย เคยเจอน้องคนนึง ฝนตกหนักๆ ยังมายืนริมถนน แบบจขกทเลย ขายดอกจำปี ห่อใบตอง แล้วยืนอย่างงั้นง่ะ กลางสายฝน มาเคาะกระจก แล้วฝนตกอย่างงั้น หน้าน้องเค้าก็เหมือนจะร้องไห้ เราเปิดกระจกให้เงินไปเลย ไม่คิดอะไรเลยค่ะ อีกคน.. เป็นคนที่เคยดังง่ะ - - คนขายตั๊กแตนสานที่เคยออกข่าว ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้างเนอะ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : หน้ากาก - [ 28 ก.ย. 50 16:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาอ่านและโหวตใหด้วยคนนะคะ จากคุณ : ตัวเล็กอ้วน - [ 28 ก.ย. 50 16:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นอุทาหรณ์ที่ดีคะ เจอบ่อยมากๆ พี่น้อง มากัน2คน ใส่ชุดนักเรียน ถือกระเป๋าเดินทางสีดำ ที่ปั้มอ่ะ ขนาดฝนตก ยังยืนตากฝนเลย แต่มีหลายกลุ่มนะ เหมือนเป็นสมาคม ไม่รู้คนอื่นคิดแบบเรามั้ย ว่ามีคนเป็นผู้ใหญ่สั่งให้น้องเข้ามาขายของอ่ะ จากคุณ : ยัยใบเตย - [ 28 ก.ย. 50 17:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 48 โหวตให้อีกเสียงค่ะ ^^" จขกท.น่ารักมากค่ะ ขอชื่นชมจากใจจริง!!!~ จากคุณ : พุ ด ดิ้ ง จั ง ถั ง น้ำ ! ! ~ - [ 28 ก.ย. 50 17:23:30 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ได้ทั้งความรู้สึกดี และรู้สึกเศร้าไปในกระทู้เดียวกัน ชอบมุมมองและข้อความของ จขกท. จริงๆ ค่ะ หลายคนมอง... หลายคนคิด... แต่ไม่ทำ... จากคุณ : เนย่า (Nyah) - [ 28 ก.ย. 50 17:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ มาช่วยเตือนสติกันนะคะ จากคุณ : Goddess - [ 28 ก.ย. 50 18:08:23 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านแล้วก็อึ้งนะคะ ทุกวันนี้จะเห็นเด็กๆที่ ยังไม่ประสีประสา ทำมาหากินเพื่อช่วยเหลือครอบครัว ทั้งๆที่ในวัยของเค้าแล้ว เค้าควรจะได้ใช้ชีวิตวัยนี้อย่างมีความสุข เรียนหนังสือ ให้เต็มที่ เก็บเกี่ยวช่วงเวลาทองของชีวิตที่จะหล่อหลอมให้เค้าเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีประโยชน์ต่อประเทศชาติต่อไป แต่ในสภาพสังคมทุกวันนี้ เด็กๆ กลับต้องมาหาเลี้ยงครอบครัว ปากกัดตีนถีบ อย่างแถวบ้านเรา มีรถเข็นขายไก่ย่าง เค้าให้ลูกเค้ามาขายไก่ย่างตอน 4-5 ทุ่ม กว่าจะขายเสร็จเก็บของกลับบ้าน ก็ เที่ยงคืน แบบนี้เด็กจะเอาหัวที่ไหนไปเรียน ไปพัฒนาสมอง ที่ร้านของเราจะมียาย(เน้นว่ายาย เพราะ 70กว่าแล้ว) จะหาบของมาขายทุกวัน เราสงสารแกมาก เพราะว่าแกจะมานั่งแถวๆหน้าร้านเราประจำ เราจะให้แกเข้ามานั่งตากแอร์ในร้านทุกวัน ของที่แกขายเราก็ไม่กล้ากินอ่ะ กลัวท้องเสีย เลยให้แกมานั่งพัก เอาน้ำเห็นให้แกกิน เราไม่เข้าใจว่า สมัยนี้คนวัยทำงานนี่คือวัยเด็กและคนชราหรือไง คนไหนที่ยังมีแรงทำงานอยู่ ก็อยากจะให้ดูแลลูกหลานและบุพการีกันดีดีนะคะ เพราะเราเห็นแบบนี้แล้วน้ำตาจะไหล แต่ว่าเรื่องใช้ตังค์.... เฮ้อ(เป็นเรื่องที่รู้กัน) จากคุณ : pinknink - [ 28 ก.ย. 50 19:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 52 โชคดีว่าเราเป็นคนไม่ช็อปปิ้งหนักนัก เพราะรู้ว่าเงินมันหามาลำบาก ส่วนใหญ่จะซื้อเฉพาะที่จำเป็น คสอ ก็จะไม่ซื้อแบบไอ้ทีมีอยู่แล้วหรือใกล้เคียง เพราะเราว่ามันเอามามิกซ์ๆ กันได้น่ะ เสื้อผ้าก็ช็อปไม่บ่อย  นานๆ จะช็อปที แล้วเวลาจะช็อปก็จะนึกว่ามันเข้ากะที่มีอยู่มั้ย ใส่ได้บ่อยหรือเปล่า ถ้าไม่เข้า 2 ข้อนี้ก็ไม่ซื้อ แล้วที่สำคัญราคาต้องสูงจนไปด้วย จากคุณ : หัวใจสีชมพู - [ 28 ก.ย. 50 19:15:21 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เมื่อเช้าฟังรายการช่อง 3 เค้าบอกว่ามีโรคที่รู้สึกผิดหลังช้อปปิ้ง โดนเราเต็มๆเลยล่ะคะ ก่อนซื้อคิดเเค่อยากได้ แต่ซื้อมาเเล้ว เสียดายเงิน แถมใช้ได้ไม่คุ้มเลย ตอนนี้เลยต้องลิสรายการที่จำเป็นเท่านั้น ช่วยได้นะคะ จากคุณ : ซาลาเปา ขาว อวบ เอ็กซ์ - [ 28 ก.ย. 50 19:27:09 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ดีค่ะ อยากให้วัยรุ่นไทยได้อ่านเยอะๆ ทุกวันนี้เศรษฐกิจไม่ดี  ค่าครองชีพสูงขึ้นสงสารผู้ปกครองที่ต้องทำงานหนัก หลานเราแม่เงินเดือนสองหมื่นกว่า  แต่ใช้มือถือ เครื่องละหมื่น ทั้งๆที่ยังเด็กอยู่เลย ใช้ฟังก์ชันก็ไม่เป็นมา  โทรเล่น ถ่ายรูป  เสียดายเงินเสียดายของจัง จากคุณ : นู๋ตาโต๊โต - [ 28 ก.ย. 50 19:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เราก็เป็นคนนึงที่เวลาเครียดทีไรชอบไปช็อป แต่โชคดีที่ไม่ค่อยเครียด 555 สำหรับเราเจอบ่อยนะคะ เด็กหรือคนพิการมาขายของ เราก็ช่วยซื้อเกือบทุกครั้ง เคยเจอคนมาบอกเราว่า ยิ่งช่วยเค้าก็เหมือนสนับสนุนให้มีคนทำแบบนี้เยอะ แต่เราเองไม่ได้คิดแบบนั้น เราคิดแค่ว่าเราช่วยเค้าได้โดยที่เราเองก็ไม่ได้เดือดร้อน คือมันอาจไม่ใช่เงินมากสำหรับเราอาจจะสิบหรือยี่สิบ แต่เราเชื่อว่ามีค่ามากสำหรับพวกเค้า  และอีกอย่างเค้าก็ไม่ได้มาแบบมือขอเงินเฉยๆ อย่างน้อยเค้าก็มีการลงทุนทำหรือซื้อของมาขาย   ขอโหวตอีกเสียงค่ะ จากคุณ : โย่งโก๊ะ - [ 28 ก.ย. 50 19:43:14 ]

ความคิดเห็นที่ 56 วันนี้ไป private sale อยากได้หลายอย่างไปหมด(ฟุ่มเฟือยทั้งนั้น)กะว่าจะไปดูอีกที ได้อ่านกระทู้นี้มาเตือนสติ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : Master Obi-Wan - [ 28 ก.ย. 50 19:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 57 โหวตก๊า จากคุณ : Czardas - [ 28 ก.ย. 50 20:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขอโหวต ด้วยคนค่ะ โดนใจดีค่ะ เราก็เริ่มรู้สึกตัว เหมือนกันว่าเป็นคนใช้เงินง่ายจริง ๆ โดยเฉพาะ เสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องสำอาง กำลังจะปรับปรุงตัวอยู่เลยย มาเจอกระทู้นี้เข้าิยิ่งมีกำลังใจ ขอเล่าเรื่องที่เพิ่งเจอหน่อยค่ะ เราโทรสั่งข้าว ร้านที่คอนโด ปกติจะเป็นเด็กพม่่าผู็หญิงมาส่ง เด็กคนนี้ เราให้เสื้อผ้าเค้าบ่อยค่ะ เสื้อที่ตัวเองไม่ใส่แล้ว ไม่เก่านะคะ บางตัวไม่เคยใส่เลยก็มี เสียดายมั้ย เสียดายค่ะ แต่ให้เค้าไปมีประโยชน์ กว่าเก็บไว้ในตู้ให้มันเก่าเก็บ ไม่ไ้ด้ใช้ประโยชน์ วันนั้นเป็นผู็้้้็้้ชายค่ะ เราจ่ายค่าข้าวเสร็จก็บอกเค้าว่า นี่ต่างหากนะ ให้เค้าไป 10 บาท เค้าดีใจมาก เห็นหน้าเค้าแล้ว รู้สึกว่า เงิน 10 บาท ของเรามีค่ามาก ๆ สำหรับเค้า ซึ่งเข้ามาเสี่ยงโชค มาเสี่ยงกับการโดนส่งกลับ ได้เงินเดือน ๆ ละไม่กี่บาท เราเลยเริ่มคิดถึงตัวเอง ที่ใช้เงินเก่ง ไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลัง ของเซลล์นี่มีปัญหากะเรามาก ๆ มีส่วนในการตัดสินใจซื้อของสุด ๆ กะลังพยายามอยู่ค่ะ เครื่องสำอางที่มีอยู่ก็จะใช้ให้หมดก่อนค่อยซื้อ ที่มีอยู่ซักปี ได้มั้งคะ กว่าจะหมดนี่ เงินหายากจริง ๆ ค่ะ แต่ใช้นี่ ง่ายมาก ๆ จากคุณ : ช่วยชาติประหยัดคับ (Tomorrow Ok Today Goodbye) - [ 28 ก.ย. 50 20:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ปรางเองก็เป็นอย่างนี้บ่อยๆค่ะ ขออนุญาตเล่าเรื่องที่ปรางเจอมากับตัวเอง และเป็นเหตุการณ์ที่ยังทำให้ลืมไม่ลงจนถึงตอนนี้ เคยไปช็อปที่พารากอนหมดไปเยอะมากๆ ทั้งเครื่องสำอางที่มีอยู่แล้วแต่อยากได้สีเพิ่ม แป้งมีอยู่แล้วอยากลองแบรนด์นู้นแบรนด์นี้  เสื้อผ้าอีกเป็นสิบๆถุง ซื้อๆเสร็จ กำลังจะข้ามไปฝั่งสยามสแควร์ อะไรดลใจให้ฝนตกหนักมากๆ ทั้งๆที่ไม่มีเค้าว่าจะตกเลยค่ะ ระหว่างที่ปรางรอให้ฝนหยุดตกในพารากอนตรงลานน้ำพุ ก็เคยเด็กคนนึงวิ่งเข้ามาในห้าง ใส่ชุดลูกเสือแบบประถมต้นน่ะค่ะ หอบของเข้ามาเยอะมาก ตัวเปียกโชก ทุกคนก็หันไปมองเด็กคนนี้เลยค่ะ เพราะเค้าเปียกแบบสุดๆจริงๆ น้องคนนี้มายืนข้างๆปรางค่ะ ปรางเลยถามๆคุยๆกับน้องเค้านานเหมือนกัน ได้ความว่า น้องเค้ามาขายขนมกล้วยที่แม่เค้าทำเอง 4 ชิ้น 10 บาท น้องเค้ายังถามปรางเลยค่ะว่าปรางอยากลองชิมมั้ย อร่อยนะ แม่เค้าทำเอง ปรางเลยแกล้งถามว่าพี่ไม่มีตังแล้วอ่า ชิมฟรีได้มั้ย เค้าบอกว่าไม่เป็นไรครับพี่ ยังไงวันนี้ก็ขายไม่หมด เก็บกลับบ้านก็ต้องทิ้ง เพราะถ้าเอามาขายพรุ่งนี้ขนมก็ไม่อร่อยแล้ว พี่ชิมหลายๆชิ้นมั้ยครับ มีหลายไส้นะครับ ... เท่านั้นแหละค่ะ ปรางยืนมองหน้าเค้าแล้วน้ำตาซึมเลย อารมณ์ว่าทำไมเค้าถึงได้ใสขนาดนี้ เข้าใจเลยว่าที่บอกว่าเด็กเหมือนผ้าขาวนั้นเป็นยังไง วันนั้นปรางยืนคุยกับเด็กคนนี้เกือบครึ่งชั่วโมงเลยค่ะ เค้าบอกว่าเค้าไม่กล้ามาหลบฝนในพารากอน กลัวคนที่เดินรังเกียจ แต่เค้าวิ่งไปตรงรถไฟฟ้าไม่ทันจริงๆ กลัวยามไล่เหมือนกัน ปรางเลยถามว่าเคยมาเดินที่นี่รึเปล่า เค้าบอกว่าเคยเห็นโฆษณาในทีวี แต่ไม่กล้ามาเดินหรอกครับ อยากมานะ แต่ถ้าผมมา แม่ก็ไม่มีคนช่วยพับขนม วันนั้นปรางเลยเหมาขนมเค้าหมดเลยค่ะ น้องมีการถามด้วยว่า พี่ซื้อเยอะจังครับ ทานหมดเหรอครับ ฮ่าๆๆ ปรางเลยบอกว่าพี่กินเก่งมากครับ ... ไม่ต้องห่วง พอดีวันนี้ปรางซื้อมากาฮองที่เลอโน้ท ตอนแรกกะเอาไปฝากแม่ เลยให้น้องเค้าไปค่ะ บอกว่าแลกกันๆ ขนมอันนี้พี่ไม่ได้ทำเองนะ ซื้อมา แต่ก็อร่อยดี แต่อาจสู้ขนมกล้วยของหนูไม่ได้นะ แล้วเค้าก็น้ำตาไหลเลยอ่ะค่ะ พูดขอบคุณๆๆๆๆครับ หลังจากวันนั้นปรางเห็นขนมกล้วยทีไรก็นึกถึงน้องคนนี้ทุกทีค่ะ เพราะเค้าทำให้ปรางเห็นคุณค่าของเงินมากๆ  กว่าเค้าจะขายขนมได้ กับกองของช็อปปิ้งที่ปรางซื้อมา เหมือนเราใช้เงินง่าย ไม่ได้นึกถึงคนที่เค้ามีน้อยเลย... จากคุณ : mama penguin - [ 28 ก.ย. 50 20:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 60 กำลังคิดจะไป private sale เหมือนกันค่ะ พนักงาน Kanebo โทรมาชวนไปซื้อเครื่องสำอางค์ลด 10% แต่ก็สามสี่พันอยู่ดี อ่านกระทู้นี้เลยเลิกคิดเลยค่ะ เห็นด้วยนะคะบางทีเราซื้อกระเป๋ารองเท้าหลักพันแต่มามองคนที่เค้าหาเท่าไหร่ก็ไม่พอกินแล้วสะท้อนใจแกมละอายใจจัง จากคุณ : หนูนวลป่วนเมือง - [ 28 ก.ย. 50 20:43:59 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ถ้าคนเราคิดกันให้มากๆเหมือนเจ้าของกระทู้คงดีมากเลยค่ะ เราก็เป็นเหมือนกัน เครียดทีช้อปที ตังหมดก่อนเวลาอันควรก็เครียดอีก แต่เวลาไปเดินห้างอันนั้นก็อยากได้อันนี้ก็อยากได้ไปหมด พอซื้อเสร็จก็มานั่งกลุ้ม ซื้อมาทำไมเนี่ยเรา-_-" จากคุณ : whyter - [ 28 ก.ย. 50 21:37:43 ]

ความคิดเห็นที่ 62 โหวต คะ อ่านหลายๆคอมเม้น ทำให้นึกถึงคุณยายที่หาบขนมทองม้วน มาขายแถวรถไฟฟ้าสุรศักดิ์เลย คุณยายจะร้องขายว่า ช่วยยายซื้อหน่อยลูก ยายจะได้มีค่ารถกลับบ้าน เห็นคุณยายคนนั้น แล้วนึกถึงคุณยายของตัวเองคะ ทำไมคนในวัยนี้ ต้องมาขายของ หาบของหนักๆเยอะๆมาขาย ทั้งๆที่ควรจะนอนพัก ไม่ก็เที่ยวให้สบายใจแท้ๆ เมื่อไหร่สังคมไทย จะดีขึ้นกว่านี้น๊า ขอบคุณ จขกท นะคะ เตือนสติได้มากจริงๆ จากคุณ : ลูกกวาดสีแดง - [ 28 ก.ย. 50 21:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 63 พ่อ=========> กินเหล้า เมา มีเพศสัมพันธ์ แม่=======> การศึกษาน้อย ไม่ป้องกันการตั้งครรภ์ ลูก=======> กรรม ยิ่งยากจน ยิ่งมีลูก เฮ้อ!!! จากคุณ : iamkantaa - [ 28 ก.ย. 50 21:53:08 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เป็นกระทู้ที่น่าชื่นชมจริงๆค่ะ ส่วนตัวเราเอง เราก็ชอบshopping ช็อปๆทีก็เยอะ แต่เราไม่เคยซื้อจนตัวเองต้องรู้สึกผิด เราว่าเงินมันก็ต้องมีเก็บ แต่เงินมันก็มีไว้ให้ใช้ด้วย แต่ต้องรู้จักใช้ให้เป็น ไม่ใช่ใช้เงินจนเกินตัว รายรับกับรายจ่าย เราจะแบ่งส่วนกันไว้เลย เงินเก็บต้องเกิน50%ของรายได้ ส่วนที่เหลือก็ไว้ใช้จ่ายประจำวัน กับเงินสำหรับทำบุญค่ะ และที่เหลือจากนั้นอีกเราก็ไว้ช็อป ให้ความสุขเล็กๆน้อยๆกับตัวเอง เพราะให้บอกตัวเองว่าไม่ให้ช็อปเลย มันก็เป็นไปไม่ได้ เราว่าหลักๆเลย ถ้ารู้ตัวเอง และไม่ใช้เงินจนเกินตัว ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร จากคุณ : นี่ๆ ขอกอดหน่อยดิ่ - [ 28 ก.ย. 50 22:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ทำให้ฉุกคิดค่ะหลังจากอ่าน โหวต จากคุณ : เต่าทองน้อย - [ 28 ก.ย. 50 22:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 66 บาง คห อ่านแล้วโดนค่ะ การที่เราคิดดี คิดที่จะแบ่งปันให้คนอื่น ก็เป็นเรื่องที่ดีแล้ว ช่วยผู้อื่นในสิ่งที่เราทำได้ และเราไม่เดือดร้อน ต่างคน ต่างมีกรรมเป็นของตัวเอง ที่เราบอกมานี่ ไม่ใช่ว่าปล่อยไป ช่างเค้า เพียง แต่  อยากจะบอกว่าการที่เราจะช่วยเหลือใคร ต้องอย่าทำให้ตัวเองเดือดร้อน แทนที่จะสุข กลับกลายเป็นทุกข์ เราเชื่อว่าทุกๆ คนเคยเป็นอาการที่เรียกว่าตื้นตัน อิ่มอกอิ่มใจ เวลาที่เราได้ทำสิ่งดีๆ ให้ผู้อื่นมีความสุข เติมน้ำมันได้น้ำแถมมา ก็ให้พี่ที่เป็น รปภ. เป่านกหวีดทั้งวัน อำนวยความสะดวกให้เรา เด็กบางคนที่ขายพวงมาลัย เค้าโดนบังคับมารึเปล่านั่นเราไม่รู้ เวลาที่เราซื้อพวงมาลัยจากเค้า ถ้ามีขนมอะไรเล็กๆน้อยๆ ก็จะแบ่งให้เค้าไปด้วย นอกเรื่องละ เพียงแต่อยากเข้ามามีส่วนร่วมในกระทู้ ดีๆ แบบนี้ค่ะ จากคุณ : lady (Lady On The Net) - [ 28 ก.ย. 50 22:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เคยเหมือนกันค่ะ ซื้อเครื่องสำอางและของฟุ่มเฟือยเยอะแยะที่สยามพารากอน แล้วเดินลงไปฟู้ดเซ็นเตอร์ข้างล่าง เห็นคุณยายมากับเด็กเล็ก 3 คน ซื้อข้าวแกงที่ฟู้ดมาจานเดียวแบ่งกันกิน แล้วยายเลือกกินแต่ผัก กับพริกที่เด็กไม่กินอะค่ะ ยายก็คุยกับหลานปรมาณว่า ได้พาหลานมาเที่ยวแล้ว ดีใจมากๆ โห เราอยากจะไปซื้อข้าวมาให้เค้ามากเลยอะค่ะ ท่าทางคุณยายก็ผอมโซด้วย จากคุณ : karumdog (KarumDog) - [ 29 ก.ย. 50 00:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เราก็เป็นเหมือน จขกท นะ เวลาเจอใครน่าสงสาร ชอบมอง แล้วคิดถึงชีวิตของเค้าว่าลำบากแค่ไหน  ยิ่งเจอคนแก่ ๆ นี่ยิ่งมองจนลับตาเลยค่ะ  ปวดใจ สงสาร  อย่างเห็นบางคนขายของ ขี่ซาเล้ง  ก็เคยคิดว่า เค้าก็ต้องทำมาหาเลี้ยงครอบครัว  น่ายกย่องกว่าพวกมีตังค์แต่โกงกินชาวบ้านอีก  อะ -*- เริ่มนอกเรื่อง แต่เราไม่ค่อยรู้สึกอะไรเรื่องใช้เงิน เพราะเราพูดได้เต็มปากเลยว่าน้อยครั้งที่จะซื้อของฟุ่มเฟือย อีกอย่าง ก็มันไม่ค่อยจะมีเงินให้ใช้อะนะ   555+ ต้องอยากได้จริง ๆ ถึงจะยอมซื้อของแพง เจอใครที่ช่วยได้ก็ช่วย ขอทาน เด็ก หรือแม้กระทั่งน้องหมาตามถนน มีไรก็แบ่งให้กิน เราไม่เดือดร้อนก็ช่วย ๆ กันค่า   เราก็อยากได้นะ ของดี ของแพง ของแบรนด์เนมอะ  แต่เหมือนเรื่องพวกนี้มันฝังใจ  เวลาเห็นคนพวกนี้แล้วรู้สึกว่า ไม่รู้จะอยากมีอยากได้ไปมากมายทำไม คนพวกนี้แทบไม่ต้องคิดเรื่องซื้อของ แค่คิดว่าวันนี้จะกินอะไร เค้าก็เหนื่อยกันแทบตาย  พวกเราสิ ขวนขวายอยากได้อยากมีแต่ของแพง ๆ เราเองกระเป๋ารองเท้า 199  ก็ใช้ได้ อาจจะมีบางอันที่แพงหน่อย ไว้ใส่ทำงานออกงาน  ครีมบำรุงก็เลือกที่ใช้แล้วเหมาะกับผิว อาจจะเจอของดีราคาถูกไม่จำเป็นต้องแบรนด์เสมอไป   เครื่องสำอางก็ไม่ได้มีของแพง  ไม่ได้เป็นดารานางแบบ ที่ต้องเด้งตลอดเวลา   เสื้อผ้าก็ตลาดนัด แพลทตินั่ม  นาน ๆ ทีก็ซื้อแบบยี่ห้อดี ๆ เลือกแบบให้ใช้ได้หลายโอกาส มันก็โอเคแล้ว   ดูง่าย ๆ เราใช้เงินเปลืองกว่าเราให้เงินพ่อแม่อีกนะ แต่ละเดือน ๆ เนี่ย  บางทีก็รู้สึกละอาย  แบบว่า เห็นพ่อแม่ประหยัดเพื่อครอบครัว  แต่ดูของของเราสิ มีแต่ของแพง ๆ เอาเงินที่ใช้เกินความจำเป็นพวกนี้ พาพ่อแม่ไปกินข้าวดีกว่า ไปให้ท่านดีกว่า เหมือนเราอาจจะไม่ได้อะไร แต่เราได้ความสุขและความสบายใจกลับมา  เรารู้สึกแบบนี้จริง ๆ จนเราเลิกฟุ่มเฟือยแล้ว  ไม่ต้องสวยเริ่ด ก็มีความสุขได้นะจ๊ะสาว ๆ   โหวตให้จ้ะ จากคุณ : Flower_kiss - [ 29 ก.ย. 50 01:33:05 ]

ความคิดเห็นที่ 69 คุณ : mama penguin คุณปราง เราอ่านเรื่องของคุณแล้วน้ำตาจะไหลอ่ะ จากคุณ : LoveToBeLoved - [ 29 ก.ย. 50 06:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านเรื่องของ จขกท แล้วคิดถึงตัวเอง ยอมรับตรงๆๆ เลยค่ะ ว่าบางทีเป็นเหมือนกันเลย อ่านแล้วได้คิด ว่าเราโชคดีกว่าเค้าตั้งเยอะ แล้วก้อจะให้เงินให้มีประโยชน์มากกว่าที่เป็นอยู่ จะประหยัดมากขึ้นนะค่ะ ขอบคุณ จขกท มากนะค่ะ จากคุณ : angel ja - [ 29 ก.ย. 50 10:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ เด็กน่าสงสารบางทีนะก็เป็นเด็กที่โดนลักพาตัวมา แล้วก็เอามาตัดแขนขา ขอทาน แต่เด็กพวกนี้อยู่ในแก๊งขอทาน เคยมีเพื่อนเล่าให้ฟังว่า คนรู้จักลูกเค้าหายไป ตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เด็กนี่ยังเด็กมากจำไม่ได้อายุเท่าไหร่ วันนึงแม่เค้าเดินไปเจอเหนเด็กนั่งขอทานน่าสงสารคลานๆมาขอเงิน แม่เค้าก็ไม่ได้สนใจแต่ด้วยความรำคาญเลยหันไป ปรากฎว่าเป็นลูกของตัวเอง น่าสงสารๆมักๆค่ะ เด็กนั่นสภาพโทรมมาก โดนตัดขา แล้วก็เบอๆๆ พ่อเหนแม่ก็ร้องไห้ใหญ่ สังคมเราน่ากลัวขึ้นทุกวันเด็กๆยังทำกันได้ลงคอเลย แต่บางทีเราก็ไม่ช่วยนะ แบบว่าที่สำเพ็งเยาวราชอ่ะ พวกแม่ชี จีนๆ เราเหนนั่งประจำเลย แล้วเราว่าพฤติกรรมไม่สำรวมเท่าไหร่ แม่ชีที่อยู่ทางเดินไป วัดปอเต๊กตี้งอ่ะ ไม่ก็ตอนกลางคืนเยาวราช แบบว่าผู้ชายแต่งตัวโทรมๆ มาขอตังไม่ให้ก็ไม่ไปน่ารำคาญอย่างแรง พอให้ ก็เดินกลับมาใหม่ แต่งตัวใหม่ ยังกับคนละคน - - เกี่ยวกับกระทู้ไหมเนี๊ย ^ ^" แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 50 13:05:44 จากคุณ : บีเวอร์น้อย (บีเวอร์น้อย) - [ 29 ก.ย. 50 12:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 72 โหวตนะค่ะ เราเคยไปนั่งทานข้าวกะเพื่อนๆในร้านหนึ่งแถวตจว. มีเด็กหญิงอายุประมาณ 7-8 ขวบเดินมาขายพวงมาลัย เพื่อนเราก็ซื้อ ให้แบงค์ยี่สิบไป น้องเค้าหยิบพวงมาลัยให้ แต่เพื่อนบอกว่า น้องเก็บไว้ขายคนอื่นเหอะ เด็กคนนั้นตอบว่า พี่คะ รับพวงมาลัยหนูเถอะ ถ้าหนูขายไม่หมด หนูก็ไม่ได้กลับบ้านซะที มีคนมองหนูจากนอกร้านค่ะพี่ ถ้าหนูรับเงินแล้วไม่ให้ของ เค้าจะตีหนูค่ะ.. ฟังแล้วอึ้งมากๆเลยค่ะ สงสารจับใจ เลยเหมาพวงมาลัยหมดน้องเค้าจะได้กลับบ้าน แล้วก็คิดว่า มันทำเป็นขบวนการเลยค่ะ อีกเรื่องคือ เรื่องของเพื่อนของเพื่อนเรา คือว่าได้รู้จักเพื่อนของเพื่อนซี้เราคนนึง การศึกษาเค้าก็ถือว่าโอเคนะคะเรียนราชภัฎ (เรียนไม่จบนะ) แต่ด้วยความที่มีโรคประจำตัวเป็นลมชัก และ บุคลิกภาพมีปัญหา ทำให้เขาไม่สามารถหางานประจำได้ เค้าก็ขายของก๊อกๆแก๊กๆ ไปเรื่อย ได้เงินนิดๆหน่อยๆ แต่เวลาไปซื้อของที่ตลาดกะเพื่อนเรา เค้าก็จะไปยืนไหว้แม่ค้าผัก ขอเศษผัก หรือขอแบ่งซื้อนิดๆหน่อยๆ หรือซื้อกับข้าวถุงๆ เค้าก็จะ ยกมือไหว้แม่ค้า ขอตักแกงสัก 15 บาท แค่นั้นเค้าก็พอใจ ส่วนเสื้อผ้าเหรอค่ะใส่เก่าๆขาดๆวิ่นๆ ตามมีตามเกิด เราเอาไปเล่าให้แฟนฟัง แฟนก็บอกว่าเสื้อผ้าเก่าๆเค้ามีเยอะให้ไปรื้อๆ มาแล้วก็จัดใส่ลังไว้ให้   ที่น่ารักคือแฟนให้จัดกางเกงในใหม่ๆ 5-6 ตัว ที่เพื่อนเค้าอุตสาห์ซื้อมาให้จากอเมริกาแค่สองโหล  แบ่งให้ไปเลย.. น่ารักมาก.. พอเอาไปให้เขา เชื่อไหมค่ะว่าเค้าดีใจมากๆ ยืนเลือกทุกตัว แต่..เอาไปทั้งหมด (แล้วจะเลือกทำไมฟ่ะ)   ให้คนที่เค้าขาดแคลนจริงๆ.. เค้าจะเห็นคุณค่าของของนั้นมากกว่าใครๆ และรู้สึกอิ่มใจจังที่ได้ทำ จากคุณ : พระจันทร์สีส้ม - [ 29 ก.ย. 50 13:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 73 โหวตครับ จากคุณ : man191 - [ 29 ก.ย. 50 14:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 74 โหวตครับ นึกถึงพระราชดำรัสของในหลวง อยู่อย่างพอเพียง จากคุณ : vigoF1 (vigoF1) - [ 29 ก.ย. 50 14:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 75 โหวตด้วยคนค่ะ เราเจอประจำเลยเวลาขับรถกลับบ้าน เจอเด็กผู้หญิงน่าจะชั้นประถม-ม.ต้นมั้งค่ะ เดินขายตั๊กแตนที่เป็นสานๆอ่ะคะ ตอนเราเจอน้องเค้านี่ฝนตกหนักมากๆๆๆๆๆๆ และก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเจอน้องเค้าเลย น่าสงสารอ่า -*- แต่เรากอุดหนุนน้อนเค้าน๊าค่ะ แต่เหมาหมดก็ไม่ไหวอ่า ยังไม่มีปัญญาหาตังค์เองเลย จากคุณ : lilploy - [ 29 ก.ย. 50 15:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 76 โหวตให้ครับ จากคุณ : Frenermies - [ 29 ก.ย. 50 15:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เคยไปต่อคิวจ่ายเงินค่ายา ที่ รพ  คนข้างหน้าเค้าเป็นมะเร็งค่ายาสามพัน ผมเห็นเค้าเปิดกระเป๋ามานับเงินแล้วเดินออกจากแถว ผมรู้สึกไม่ดีมากๆ  ก้มดูตัวเองเห็นรองเท้าคู่เป็นหมื่นที่ใส่  แล้วรู้สึกผิด เกิดมาโชคดีแต่ยังทำตัวไม่ดีพอ จากคุณ : arden - [ 29 ก.ย. 50 18:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 78 Vote ค่ะ จากคุณ : Abijan - [ 29 ก.ย. 50 18:48:03 ]

ความคิดเห็นที่ 79 โดนมากๆค่ะ เวลาเราช้อปของที่ค่อนข้างแพง เราจะเกิดอารมณ์แนวๆรู้สึกตลอดค่ะ ยิ่งบางครั้งของแพงสุดๆ หลักหลายพัน แต่คุณภาพไม่ดีพอ เราก็ยังดิ้นรนจะซื้อเพราะมันสวย เคยเจอแถวเซนทรัลลาดพร้าวค่ะ ตอนนั้นไปกะเพื่อน ไปช่วงเช้าๆนะคะ น่าจะ 11.00 ห้างพึ่งเปิด แต่นั่งแท๊กซี่มาลงหน้าห้างค่ะ ก็เดินจะเข้าห้าง แล้วมีกระเทยคนหนึ่ง ใส่ชุดนักเรียน เดินมาหาเรา แล้วก็บอกว่า พี่คะ(เค้าหน้าแก่กว่าเราอีกงะ) ช่วยซื้อของหนูหน่อยค่ะ บลา บลา บลา แต่ประมาณว่า เค้ามาจากต่างจังหวัด แล้วชมรมเค้าทำของมาขาย  มันเป็นพวกเครื่องหอมอะค่ะ มีผ้าเช้ดหน้าด้วย หลายอย่างเลย เราก็มองหน้าเพื่อน  แล้วเราก็ให้เค้าไป 40 บาท แต่ไม่เอาของ ให้เค้าไปขายคนอื่นต่อ เค้าก็ขอยคุณเราใหญ่เลย เรารู้สึกดีมากๆเลยที่ได้ทำครั้งนั้น ปัจจุบันเราก็พยายามทำทานนะคะ ถ้าเรามีก็ให้คนที่เค้าขาดค่ะ จากคุณ : Imaginary diva - [ 29 ก.ย. 50 20:43:10 ]

ความคิดเห็นที่ 80 โหวตให้ แต่ งง ภาษาเขียน เด็กวัยรุ่นสมัยใหม่ ก้อ.. เปน... เดว... จิงๆ .. อึ้ม ! ก้อน่าลักดี อีกแบบ ฮะ จากคุณ : label - [ 29 ก.ย. 50 20:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 81 โดนมากค่ะ กำลังอยากนู่นอยากนี่ไปหมด นี่ว่าจะถอย iPhone ด้วยความอยากมากๆ แต่เอาเงินเก็บไว้คงดีกว่า จขกท.คิดดีมากๆค่ะ เราก็เป็นเหมื่อจขกท.เหมือนกัน เวลาเห็นเด็กๆมากขายของเราก้สงสารจะซื้อตลอด แต่มีครั้งนึงทำเราเข็ดมาก ที่เทเจอร์เอกมัยเด็กประถมมาขายหนังสือเรา เราก็สงสารว่าจะให้ตังค์ไป แต่คิดไปคิดมาซื้อเค้าก็ได้เล่มนึง ก็เกือบร้อยนะ ... เราก็เดินเล่นรอเวลาดูหนัง ก็เลยชวนเพื่อนไปเล่นเกมส์รอเวลากันดีกว่า พอเดินเข้าไป อึ้งงงงงง...ค่ะ เด็กคนนั้น แลกเหรียญมาเป็นตั้งกดเกมส์ ใหญ่ ด้วยความโมโห เราก็เดินไปตรงตู้ที่เค้าเล่น พอเค้าหันมาเห็นเราเค้าก็โกยเงินแล้ววิ่งหนีไปเลย -*- จากคุณ : CeVil... - [ 29 ก.ย. 50 22:40:14 ]

ความคิดเห็นที่ 82 Thank you for your excellent thread. I really agree ka จากคุณ : kandida - [ 30 ก.ย. 50 00:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 83 โดนใจ...โหวตให้ค่ะ... แต่ขออนุญาตคิดแตกต่างนิดนึง เคยไปซื้อของที่สวนจตุจักรกับน้องสาว เดินจนเหนื่อยก็นั่งพัก มีน้องผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึงหิ้วตระกร้าขนมมาขาย น้องสาวเราให้ตังค์แต่ไม่เอาขนม น้องเค้าก็ลังเล น้องสาวเราบอกรับไปซิ น้องเค้าก็ไหว้ขอบคุณ แล้วรับเงินไป หน้าเสียๆ เราก็พูดขึ้นมาลอยๆ ว่าน้องเค้ามาขายขนม เค้าไม่ได้มาขอทาน น้องสาวเรามองหน้า...แล้วหันไปเรียกน้องคนนั้นกลับมา เหมาขนมหมดตระกร้า น้องเค้ายิ้มแป้นหน้าบานด้วยความดีใจ ผิดกับตอนแรกที่ให้แต่เงินเฉยๆ วันนั้นสองคนพี่น้องกลับบ้านด้วยใจเบิกบาน แล้วเอาขนมไปแจกเด็กๆยากจนแถวบ้าน...จบค่ะ... จากคุณ : หญิงอร - [ 30 ก.ย. 50 11:59:58 ]

ความคิดเห็นที่ 84 หลังๆ ก็พยายามชอปน้อยลง เอาเงินไปทำบุญทำทานมากขึ้นเหมือนกัน จากคุณ : supertarokung - [ 30 ก.ย. 50 12:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านแล้วน้ำตาแอบซึม แต่ยิ้มได้ ..ถ้าลองเราได้คิดดีๆแบบนี้แล้ว แล้วก็คือเราเริ่มแบ่งปันแล้วล่ะ จากคุณ : amnok - [ 30 ก.ย. 50 14:02:24 ]

ความคิดเห็นที่ 86 โหวตให้ค่ะ ชอบมากๆเพราะคิดเหมือนกันเลย เวลาเดินซื้อของสยามแล้วเหนเด็กแบบนี้ จะหยุดอยากได้ของทันทีเลย เสื้อเราตัวนึงเค้ากินได้หลายวันเลยค่ะ จากคุณ : ladyprae - [ 30 ก.ย. 50 16:39:07 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เป็นกระทู้เตือนสติที่ดีมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าเราใช้เงินเปลืองจริงๆ - - " เราเห็นคนแก่มานั่งขายของทีไร ใจอ่อนยวบทุกทีค่ะ คิดเสมอว่าลูกหลานเค้าไปไหนหนอ ทำไม ปล่อยให้คนแก่ซึ่งอาจเป็น ยาย หรือ แม่ ของเค้ามานั่งตากแดด หาบข้าวของมาขาย อายุก็มากแล้วควรจะต้องพักผ่อน รักษาสุขภาพ แต่ยังต้องมาลำบาก เราเลยช่วยตามกำลังของเราค่ะ อาจช่วยอุดหนุนขนมที่ยายเค้าหาบมาขาย ถามว่าอยากกินมั๊ย...ไม่อยากค่ะ แต่เต็มใจซื้อ..เพราะอยากช่วยจริงๆ อ้อ!! เราเคยเจอเด็กนักเรียนแต่งตัวมอมแมมที่ชอบมาขายปากกา หรือ อะไรก็แล้วแต่ตามร้านอาหาร เราเจอในห้างนะ แล้วก็เป็นเด็กหน้าเดิม น้องเค้าจะเดินเข้ามาพูดๆๆๆว่าให้ช่วยเหลือหน่อย บ้านน้ำท่วม หรือ เดือดร้อนเรื่องทุนการศึกษา(แล้วแต่ว่าวันนั้นอยากพูดอะไร) ปกติเราก็ช่วยซื้อนะพวกปากกา หรือลูกอม มันแพงหน่อยแต่ก็ถือว่าช่วย วันนั้นไปนั่งกินข้าว แล้วน้องเค้ามาพูดๆๆเราอยากช่วยนะ แต่วันนั้นเราไม่มีเศษตังจริงๆมีแบงค์1000 เลยอ่ะ เราเลยบอกว่าพี่ไม่มีเศษตังจังโทษทีนะ หึหึ..เกิดไรขึ้นรู้มั๊ย น้องเค้าด่าเราว่าอี..สั**นี่  (พูดเบาๆไงแต่ได้ยิน) โห...ได้ยินละโกรธมากอ่ะ แต่ก็ไม่ได้อะไรคิดว่าช่างมันเหอะ พอเสร็จแล้วก็ไปเดินเล่นได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเลยเดินไปดู ปรากฏว่าเห็นเป็นน้องคนนี้ชี้หน้าด่า(ด่าจริงๆค่ะ อี*** ไอ้*** ออกมาเพียบ)กับผู้ญ คนหนึ่งแล้วเค้าก็เอารองเท้าจาปาใส่พี่คนนั้นด้วย สักพักยามก็มาลากน้องเค้าออกไป น้องเค้าก็ดิ้นพูดว่าปล่อยกูนะ ไอ้*** ไอ้*** รังแกเด็กเหรอพวกมึ.. ไม่มีเหี้**ไรทำเหรอ ไอ้*** .......เราเหวอ อย่างแรงอ่ะ ถ้าน้องเค้าเดือดร้อนจริงๆทำไมทำอย่างงี้ล่ะ ตั้งกะด่าเราแล้วอ่ะ เราผิดมั๊ยเนี่ยที่ไม่มีเศษตังให้ ถ้าน้องเค้าพูดดีๆวันหลังเราเจอเราก็ต้องให้อ่ะ(เคยเห็นมาก่อน1-2ครั้งแล้ว) นี่พี่ผู้ญ คนนั้นบอกยามว่า เค้าไม่ให้ตังแล้วมาด่าเค้าว่าอีสั*** (พี่เค้าอายุ40ได้มั้ง) เค้าบอกว่าไม่มีมารยาทคนกินข้าวอยู่ ยามปล่อยให้เข้ามาได้ไง .....พี่เค้าก็โกรธๆๆๆๆสักพักแม่เด็กมา(ไม่รู้แม่จริงป่าว แต่น่าจาเดินๆอยู่แถวนั้นแหละ)มาเห็นก็ดึงเด็กออกจากยามแล้วก็เดินไปเลยโดยไม่มีคำว่า"ขอโทษ" ตั้งแต่นั้นเหวอไปพักใหญ่เลย...เราไม่ได้เหมารวมนะ ว่าเด็กนักเรียนที่มาขายของเป็นอย่างงี้หมดแต่ก็มีที่เราเห็นอ่ะ1คนละที่เป็นแบบนี้... จากคุณ : b_ann - [ 30 ก.ย. 50 17:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 88 โดนใจเลยนะเนี่ย กระทู้นี้ ยังดีนะที่เรารักการทำบุญ เผื่อชาติหน้าจะได้ไม่ลำบาก  ยิ่งมีลูกกะเค้าด้วย เดี๋ยวนี้ประหยัดขึ้นเยอะแล้วน๊า  ถ้าไม่มีลูกนะ ใช้เงินไม่เคยคิดจริงๆ จากคุณ : แม่ของลูก - [ 30 ก.ย. 50 18:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 89 โดนใจอย่างแรงค่ะ ขอบคุณเจ้าของกระทู้และทุกๆคนที่เตือนสติ เพิ่งใช้เงินอย่างขาดสติมา ปล่อยให้กิเลสครอบงำ เห็นคนด้อยโอกาสก็สะเทือนใจพอแล้ว กลับบ้านมาเจอหน้าพ่อที่อดออมใช้จ่ายอย่างประหยัดเพื่อลูกแล้วน้ำตาก็ไหล เสื้อผ้าพ่อแทบไม่ซื้อใหม่เลย แต่ถ้าลูกอยากกินอะไรก็จะหามาให้ไม่เคยเสียดาย ทำไมเราเป็นคนอย่างนี้ อยากได้อยากมีไม่สิ้นสุด ถ้าพ่อรู้ว่าเราใช้เงินอย่างไร ท่านคงเสียใจน่าดู ตอนนี้เราก็เสียใจ คราวหน้าจะซื้ออะไร อย่างน้อยก็ต้องนึกถึงพ่อก่อน แล้วก็นึกถึงคนที่ไม่มีด้วยค่ะ ปกติเราก็ทำทานอยู่เสมอ แต่ถ้าเราประหยัดมากขึ้นก็น่าจะแบ่งปันให้คนอื่นได้มากขึ้นด้วย จากคุณ : เมเปิ้ล <inRED> - [ 30 ก.ย. 50 23:11:11 ]

ความคิดเห็นที่ 90 โหวตคะ เพราะวันนี้เพิ่งไปช็อปมาเหมือนกัน มานั่งดูของ เฮ้อ เสียดายตัง จากคุณ : โจบิ - [ 1 ต.ค. 50 00:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 91 โหวตด้วยคนค่ะ อ่านแล้วโดนใจ แอบน้ำตาซึม >,< กับหลายเรื่องเลย กำลังคิดจะไปถอยกระเป๋า ชะงักเลย จากคุณ : ชิวเทียน - [ 1 ต.ค. 50 04:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 92 โหวตด้วยคนค่ะ จากคุณ : asa_te' - [ 1 ต.ค. 50 08:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ว๊าว ไม่นึกว่าจะมีคนอ่านนะคะเนี่ย ดีใจจังที่ทุกคนใจดี จากคุณ : จขทก (chlorophylls) - [ 1 ต.ค. 50 08:45:34 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ฮือ สำนึกเลยค่ะ โหวตด้วยคนๆ จากคุณ : MoMoeChan - [ 1 ต.ค. 50 09:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 95 รู้สึกดีจังค่ะ  ที่เพื่อนๆ คิดถึงคนที่ลำบากกว่าเรา ไม่ต้องคิดทุกวันก็ได้ค่ะ  แค่อาทิตย์ละครั้งก็เป็นบุญของน้องๆ เหล่านั้นแล้ว ยังไงถ้าใครอยากทำบุญ  ตามไปที่กระทู้นี้ได้เลยนะคะ http://www.pantip.com/cafe/social/topic/U5826449/U5826449.html ของอะไรที่เพื่อนๆ ซื้อมาแล้วไม่มีโอกาสใช้ก็เอามาบริจาคนะคะ เค้าจะเอาไปประมูลหาเงินบริจาคค่ะ จากคุณ : pufpuf - [ 1 ต.ค. 50 10:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านเรื่องคุณพระจันทร์สีส้มแล้วน้ำตาซึมเลยเจ้า  มีคนลำบากกว่าเราอีกเน้อ T-T จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 1 ต.ค. 50 11:39:02 ]

ความคิดเห็นที่ 97 อ่านแล้วรู้สึกว่าตัวเองเนี่ย..แย่มาก..เงินเดือนออกนะซื้อของไป 3 ส่วน เหลืออีกส่วนไว้ใช้ก็ไม่พอ..สุดท้ายก็ขอแม่อ่านแล้วรู้สึกเฮ้อ..ฉันนะฉันทำไปได้ไง..แต่ไปนี้จะไม่ฟุ่มเฟือยแล้วค่า จากคุณ : วุ่นวายค่ะ (วุ่นวายค่ะ) - [ 1 ต.ค. 50 15:05:52 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เคยโดนเหมือน คคหท 87 เป็นเด็กหน้าตาน่ารักเลยแหละ แต่พูดไม่ค่อยชัดหรือเราฟังไม่ถนัดก็ไม่รู้ ใส่ชุดนักเรียนอนุบาล ถือดอกไม้มาขายให้ที่ร้านหนังสือ คือเราเห็นเค้าขาย ให้คนที่ยืนข้างๆเรา พอไม่ซื้อ น้องเค้าก็ทำหน้าตาแบบ นางร้ายในละคร ทำหน้าทำตา ปากขมุบขมิบด่าอ่ะ คือเห็นแล้วแบบ เฮ้ย เด็กตัวเล็กๆ ทำไมทำหน้าทำตาได้อย่างนี้อ่ะ พอมาขายให้เรานะ เปลี่ยนหน้าตาทันที เราก็ไม่ซื้อ น้องนั่นก็ทำหน้าทำตา กับปากขมุบขมิบ เหมือนเดิมตามสเตป คือเราไม่ได้ว่า เด็กๆทุกคนที่มาขายนะ หรือว่าเด็กที่ จขกท เจอ คือบางทีเราได้ยินมาว่ามันเป็น ขบวนการ ให้เด็กมาขาย หรือว่าให้ คนแก่มาขายของ ขายแพงกว่าราคาจริงมากๆ โดยอาศัยความสงสาร พี่เราเคยเล่าว่า มีเด็กมาขายปากกาให้ เค้าก็ถามว่าทำไมมาขาย อะไรทำนองเนี้ย พอคุยไปคุยมา มีผู้ใหญ่คนหนึ่งมาดึงเด็กไปเลย จากคุณ : friend of friend - [ 1 ต.ค. 50 17:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เคยเจอบ่อยเลยง่ะ......ที่เป็นกระบวนการ....... เอาเด็กๆมาขายของเล็กๆน้อยๆ   หรือไม่ก็มาขอเงิน   แล้วเราก็แอบเห็นผู้ใหญ่ยืนมองดูอยู่แถวนั้น แฟนเราก็เลยถามเด็กไปว่า  (ตอนนั้นเด็กเอาของมาขาย)  "น้องกลับบ้านไปกะพี่ป่ะล่ะ จะได้ไม่ต้องมาเดินขายของ" เท่านั้นแระ    เด็กบอก "ไม่เอา...."  เสียงแข็งเลย  แล้วรีบเดินจากไปทันที.... จากคุณ : belleja - [ 1 ต.ค. 50 22:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 100 โหวตด้วยค่ะ  อ่านแล้วน้ำตาไหล จากคุณ : อามาเนะ_มิสะ - [ 2 ต.ค. 50 00:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 101 คนที่ห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ลองทำตามนี้ดูนะคะ เป็นแนวทางฝึกจิตของพระไพศาล วิสาโล ลองไปห้างคนเดียวดู ไม่ต้องพกตังค์ไปเลย ย้ำนะคะ ว่าอย่าพกเลย ติดไปร้อยสองร้อยพอ ทำใจก่อนเดินเข้าประตูห้าง คิดทุกก้าวที่เดินไป จับความรู้สึกของตัวเองตลอดเวลา เดินไปแผนกที่เราชอบมากๆ มองของที่เราอยากได้มากๆ แล้วถามใจตัวเองว่าตอนนั้นเรากำลังรู้สึกอะไร ลองทำดูสักครั้ง โดยไม่ซื้อนะคะ เราจะรู้ว่าจิตเราปั่นป่วนมาก มีแต่ความอยาก หาเหตุผลมาอ้างกับตัวเองร้อยแปด เพื่อให้ได้ของที่ "ถ้าไม่ซื้อก็ไม่เดือดร้อน" พวกนั้น เรื่องที่เจ้าของกระทู้เล่ามาดีมากๆเลยค่ะ เก็บไว้เตือนใจ ที่สำคัญเราต้องฝึกจิตตัวเองให้ได้นะคะ นอกจากประหยัดตังค์แล้วยังเป็นการฝึกการยับยั้งชั่งใจด้วยค่ะ ส่วนเรื่องขบวนการนี่นานาจิตตังค่ะ ถ้าเรารู้แน่ๆว่าเป็นขบวนการ เราก็ไม่ควรซื้อนะคะ มันเป็นการส่งเสริมให้เค้าอยู่ต่อไป ทำร้ายสังคมเปล่าๆค่ะ จากคุณ : .:: * Perfume_Emufrep * ::. - [ 2 ต.ค. 50 11:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ดีจังเลย... เด็กเราก็ให้นะคะ  แต่เราเป็นที่สงสารคนแก่ มากๆเลยนะคะ ยิ่งถ้าเป็นคนแก่ผู้หญิงด้วย ให้หมดเลยนะถ้าเจอ  เงินก็ให้บ้างนะคะ แต่ส่วนใหญ่จะให้เป็นข้าวอาหารขนมมากกว่าค่ะ คือวิ่งไปซื้อให้ตรงนั้นเลย ค่ะถ้าเห็นนะคะ มีอันนี้ที่ไม่นานนะคะ ที่พอจำได้เมื่อเร็วๆนี้ เคยซื้อของที่ซุปเปอร์นะคะแล้วก็ออกมาแลกคูปองซื้ออาหารที่ฟู้ดคอร์ท เราก็เข็นรถเข็นของเต็มรถเลย นะระหว่างทางผ่านยายคนนึงแก่ตัวอ้วนๆ แต่งตัวแบบชนิดที่ว่าใครเดินผ่านไปต้องมอง ยืนมองอยู่หน้าร้านขายก๋วยเตี๋ยว กลืนน้ำลายเอื๋อกๆ เราเข็นรถผ่านแกแล้วมองแบบใจลอยเลยนะคะ  ในหัวคิดเหมือนเจ้าของกระทู้เลย คือเรามีเงินซื้อนั่นซื้อนี่สิ้นเปลืองมาก แถมกินทิ้งกินขว้างอีกตะหาก  เลยตัดสินใจฝากรถเข็นค่ะ วิ่งตามหายาย มาเจออีกทีกำลังยายกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ที่โต๊ะที่นั่งตามฟู้ดคอร์ทนะคะ เลยเดินเข้าไปคุยว่ายาย มากับใคร กินข้าวหรือยัง ยายแกก็บอกว่ามาเดินเล่น ยังไม่หิวหรอก เราบอกว่าเมื่อกี้หนูเห็นยายยืนหน้าร้านก๋วยเตี๋ยว ยายยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม  แกก็ปฎิเสธท่าเดียวแต่เราก็ยืนยันว่าจะเลี้ยง บอกว่ายายอยากกินอะไรไปเลือกเอาเลย กี่ชามก็ได้ ขนม น้ำอยากกินอะไรเต็มที่เดี๋ยวหนูจ่ายตังค์เอง  แกก็ไม่เอาท่าเดียวจนเราต้องประคองแกไปซื้อนะคะแกถึงยอมแกก็ก็บอกว่างั้นยายกินเย็นตาโฟละกัน (ร้านที่แกไปยืนมองน่ะค่ะ) เราก็เลยสั่งพิเศษเลย แกก็ยืนยันว่าเอาแค่ชามเดียวนะ  ถามแกว่าจะเอาน้ำอะไร  แกก็เอาแค่น้ำแข็งป่าว   ...ดูสิคะ ตอนที่พิมพ์ไปนี่ยังนึกถึงเลยว่าป่านนี้ยายจะเป็นยังไงบ้างน๊า ระหว่างที่ยายนั่งทานก็ได้คุยหลายๆเรื่อง คือแกบอกว่าแกอยู่กับพี่สาวที่พิการเดินไม่ได้  กับหลายชายวัยรุ่นทำงานโรงงาน ซึ่งเป็นคนเดียวที่มีรายได้ ก็ให้เงินแกบ้าง เดือนละร้อยสองร้อย แกอยู่บ้านแกเหงาก็ออกมาเดินห้าง หลายห้างที่แกเข้ามาเค้าก็ไล่แก  แกนั่งพักโต๊ะตามฟู้ดคอร์ทเนี่ยแกบอกว่านั่งไม่ได้นานหรอก สักพักเขาก็มาไล่ แล้วเขาหาว่ายายมาขโมย ไม้จิ้มฟัน กระดาษทิชชู่(เฮ้อ)  นั่งรถเมล์มากระเป๋ารถบางคันก็ไม่คิดเงิน เพราะสงสาร คือแกตัวอ้วนมากๆ นะคะ เดินแบบเหมือนคนปวดขา กะเผลกๆนะคะแกก็บอกว่าแกเจ็บเต้านมมากไม่รู้เป็นอะไร เจ็บมานานแล้ว ไปหาหมอก็ไม่มีเงิน บัตรอะไรก็ไม่มี เคยไปหาประชาสงเคาระห์ก็ให้ยาพารามากิน  เราอยากช่วยแกมากเลยนะคะ ตอนนั้นเราก็พกเงินไปไม่เยอะด้วย   เศร้าจัง  แกบอกว่ามาเดินเล่นเดี๋ยวเย็นก็กลับเป็นแบบนี้ทุกวัน คุยอีกหลายเรื่องเลยค่ะ จำไม่ได้เลย  ระหว่างกินแกก็ถามว่าหนูไม่กินอะไรบ้างเหรอ เราก็บอกว่าเราอิ่มแล้วยายกินเถอะ คุยกันหลายเรื่องเลยค่ะ จนแกกินอิ่มเราก็ถามว่า ยายเอาของหวานไหม ยายบอกว่าไม่เอาหรอก เราก็ยัดเยียดให้ยายเอา ยายบอกว่าถ้าจะให้ยายเดี๋ยวยายดูขนมปังไปดีกว่า จะได้เอากลับบบ้านไปฝากพี่สาวด้วย เราก็เลยพายายไปร้านยามาซากิ ยายก็บอกให้เราเลือกอีกยายไม่รู้จักเลือกไม่เป็น  เกรงใจด้วยเราก็บอกยายเลือกเลย กี่อันเลือกไปเลย อย่าให้ถึงหนึ่งแสนบาทก็พอ ยายก็หัวเราะ  หลังจากซื้อขนมปังเสร็จเราก็แยกจากยายด้วยความสุขสุดๆเลยค่ะ  กลับมาถึงบ้านรีบโทรหาแม่เลยคิดถึงแม่ วันนั้นอิ่มสุดๆชนิดที่ไม่ต้องกินข้าว เลย ทุกวันนี้ก็ยังนึกถึงยายอยู่เลยว่า  ตอนนั้นเราน่าจะให้ตังค์ยายไปบ้าง อย่างน้อยก็น่าจะทำได้ดีกว่านี้ ทุกวันนี้ไปจ่ายของก็ยังมองหายายอยู่ อีกอย่างเวลาเราเจอขอทานผูห้ญิงสูงอายุเราก็ให้เงินนะคะแต่ส่วนใหญ่จะวิ่งไปซื้อชาเย็น กาแฟเย็น โค้กฯลฯ ให้เค้ากินให้ชื่นใจดีกว่า  บางทีมีตังค์มากหน่อยก็ซื้อสำหรับชุดใหญ่เลยคืออย่างน้อยแน่ใจว่า เราทำให้เค้าอิ่มได้มื้อนึงก็ยังดี แต่แบบที่แปลกๆ ก็เจอเยอะนะ คือช่วยคนท้องพาเค้าไปซื้อของใน 7-11 ซื้อนม ซื้ออาหารที่บำรุงๆ ให้เค้า   ไม่ถึงสามวัน คนท้องมาหาเราถึงที่ทำงานเลยเพราะเค้ารู้ว่าเราทำงานที่ไหน มาขอยืมเงิน อ่ะค่ะ หลักพัน คือยังไงเราก็ช่วยได้นะคะ แต่ว่ามันเยอะไปหน่อยนึง  เขาบอกว่าเอาบัตรประชาชนเค้าไปก็ได้ เดี๋ยวแฟนเค้าเงินเดือนออกจะเอามาใช้ เราก็ปฎิเสธไป เชื่อไหมตั้งแต่นั้น พอเดินผ่านยิ้มให้แต่เค้าไม่มองหน้าเราเลย ทำเหมือนคนไม่รู้จักเราเลย จากคุณ : น้องผักอ้วน - [ 2 ต.ค. 50 15:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ กระทู้นี้โดนใจมากๆ เมื่อวานก่อนเพิ่งเสียตังค์ทำคอร์สหน้าเพิ่มความสวยไปอีก 2 หมื่นกว่าบาท พอกลับมาบ้านคิดแล้วอยากเขกหัวตัวเอง ว่าเห็นดีเห็นงามไปกับเค้าได้ยังไง เสียดายตังค์มากค่ะ แล้วพอมาอ่านหนังสือเจอเรื่องคนที่ต้องสู้ ต่างๆนานา ทั้งๆที่ร่างกายไม่ไหวแล้ว คิดแล้วอนาถใจตัวเองมาว่า เงินที่เราเอาไปทำสวยนี่ ช่วยคนอื่นได้อีกมากเลย เสียใจจริงๆที่คิดได้ช้าไป แต่ตอนนี้ตั้งใจแล้วค่ะว่า เราจะไม่เสียเงินในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว จะพยายามช่วยเหลือคนให้มากที่สุด ชีวิตคนเราก็เท่านี้นะคะ สั้นมาก ทำบุญและคิดดีต่อคนอื่นเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดค่ะ ขอบคุณ จขกท. มากๆนะคะ จากคุณ : a little black dress - [ 2 ต.ค. 50 16:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 104 เห้นด้วยอย่างเเรงครับ เอาตังตค์ไว้ช่วยผู้ด้อยโอกาสจะดีกว่า จากคุณ : iruku - [ 2 ต.ค. 50 17:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เสียตังกะเรื่องสวยๆ งามๆ มามาก แต่ก็กล้าพูดว่าทำบุญไว้บ่อยและไม่น้อยเหมือนกัน คุณแม่บอกว่า ทำบุญอย่าไปนึกว่าต้องทำ ให้ทำจากใจ อยากทำ อยากช่วย และทำเท่าที่เราสบายใจ เท่าที่เราไม่ลำบาก ถ้านึกเสียดายหรือคิดมาก ที่จะได้กุศลก็พลอยไม่ได้ เราก็จะยึดตามนี้มาตลอด ถ้ารู้สึกอยากทำบุญก็จะทำทันทีค่ะ ^_^ จากคุณ : F1ying H@ck3r - [ 3 ต.ค. 50 01:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 106 รู้สึกเหมือนกันค่ะ เพราะตัวเองมีของที่จำเป็นกับตัวเองและราคาแพงค่อนข้างหลายอย่าง สำหรับเรา เราว่าเราซื้อของ 'จำเป็น' ทุกอย่างเลยนะ ถึงแม้ครีมจะราคาหลายพันมาก ๆ แต่จำเป็นกับชีวิตเรา  แต่พอเห็นคนที่มีโอกาสน้อยกว่า ก็รู้สึกเหมือนกัน  คือเค้าไม่ต้องการของอย่างเราเลย ของที่เราซื้อาจจะด้อยค่า สำหรับเค้า อืม..แต่คนเราต้องการอะไรต่างกันนะ ส่วนตัวพยายามแบ่งปันผู้อื่น ด้วยการช่วยเหลือเช่นการบริจาคเท่าที่ตัวเองจะช่วยได้ (เหลือจากซื้อของที่จำเป็น) โดยเฉพาะถ้าเป็นช่วยเหลือสัตว์ สุนัข  อันนี้ค่อนข้างมาก่อนตัวเองนิดนึง คือเพราะเป็นคนเซนซิทีฟเรื่องสัตว์เลี้ยงค่อนข้างมาก  เลยจะบริจาคช่วยในส่วนนี้มากกว่าช่วยคนน่ะค่ะ ตอนที่ยังเรียนอยู่ ไม่ได้หาเงินใช้เอง ให้เงินคนอื่นบ่อยมาก เจอคนพิการไม่มีเงินกลับบ้านก็เคยให้สองร้อยเป็นค่ารถ และเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่สถานีขนส่ง(จ่ายค่าแท็กซี่ให้)  แต่ตอนนี้ทำงานเอง ค่าใช้จ่ายส่วนตัวเพิ่มขึ้น เราไม่สะดวกช่วยขนาดนั้นเหมือนตอนเรายังเป็นนักศึกษาอีกแล้ว  ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มันเยอะขึ้นทั้งค่าใช้จ่ายส่วนตัว และในครอบครัวนะ ก็จะบริจาคคนอื่นน้อยลง แต่หันมาช่วยสัตว์มากขึ้นแทนเพราะสัตว์พูดไม่ได้  ทำงานหาเงินไม่ได้ คิดว่าคนเรามันต้องสู้ค่ะ เราเองก็ไม่ใช่สบายอแรมากก็ทำงานเหมือนกัน ฉะนั้นคนอื่นถ้ายังมีมือเท้าดีดี ก็ควรจะทำงานเหมือนกัน จากคุณ : chan-rak-thong-fa - [ 3 ต.ค. 50 08:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เข้ามาโหวตคะ เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้เลย แล้วก็เคยโดนเหมือน คุณความเห็นที่ 87  เลยคะ แต่เป็นคนแก่นะ เรานั่งอยู่ในร้านกับพี่สาว 2 คน มีป้าแก่ ๆ คนนึง อายุประมาณ 50 กว่าๆ แต่งตัวโทรม ๆ เดินมาหยุดอยู่ตรงประตูหน้าร้าน แล้วแกก็ยกมือไหว้ขอเงิน บอกว่าไม่มีค่ารถกลับบ้าน เรากะพี่สาวเราเตรียมเงินมาซื้อของพอดีจริง ๆ เลยบอกป้าแกไปว่าหนูไม่มีคะ ขอโทษจริง ๆ  ป้าแกก้มหน้านิดนึง พร้อมกับค่อย ๆ เดินออกไป สิ่งที่เรากะพี่สาวเราได้ยินก็คือ "อีด*ก " เรากะพี่สาวเราอึ้งเลยอะ เราคิดในใจว่าดีนะที่ไม่เดินไปกด ATM มาให้ จากคุณ : Faux pas - [ 3 ต.ค. 50 15:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 108 อ่านหลายๆความเห็นแล้วรู้สึกดีจัง ขออานิสงค์ผลบุญส่งผลให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะคะ (^^) เราโชคดีที่ไม่คอ่ย Shopping เท่าไหร่ กะไม่ค่อยอินกะของแบรนด์ เลยเสียตังคืไม่ค่อยเยอะ แต่เคยตั้งใจว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ซื้อของตอบสนองความต้องการของตัวเอง จะแบ่งเงินประมาณ 10% ไปให้ขอทาน หรือใครก้ได้ที่เค้าดูลำบากๆ ประมาณว่าสมมติซื้อกิ๊บติดผม 50 บาท เราก็จะเก็บเงินออกมา 5 บาทไปให้ขอทานอ่ะ เราเคยมีกระป๋องเงินไว้ที่รถ แล้วจะหยอดเงินในกระป๋็องวันละ 10% ของเงินที่ใช้ไป (หลังๆลืมบ่อย ไม่ค่อยได้หยอด) เดือนนึงๆก็ได้หลายอยู่นะ สมมติใช้วันละ 50 -100 อ่ะ เดือนนึงก็ได้ 150-300 บาทเลยนะ ถ้าเอาพวกนี้ไปทำบุญก้ได้มากโขอ่ะ (เช่น ไปรับอุปการะเด็กคนนึงตามมูลนิธิต่างๆอ่ะ เดือนละ 450 นี่ช่วยให้เด็กได้เรียน + มีข้าวกินนะ) เวลาของลดราคา 5% ส่วนมากคิดว่าลดนิดเดียว แต่ถ้าลองคิดอีกมุมว่าเราเก็บเงิน 5% ของเงินที่ใช้กันตามปกติ มันก็ช่วยคนจนๆได้เยอะเหมือนกันเนอะ จากคุณ : เด็กข้างหน้าต่าง - [ 3 ต.ค. 50 16:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ดีใจและชื่นชมนะคะที่มีคนอย่าง จขกท. ที่มองคนอื่นแล้วย้อนกลับมามองตัวเอง ซึ่งเด๋วนี้หาได้ยากมากเลย อย่างเราเด๋วนี้ไม่ค่อย Shopping เลย แต่ก่อนจะชอบกระเป๋า กับรองเท้ามากๆๆ ใช้ไม่ใช้ไม่รู้ แต่อยากได้ ก็ซื้อมาจนเต็มบ้านไปหมด กลับมานั่งคิด มันเปลืองนะเนี๊ยะ กว่าพ่อจะหาเงินมาได้เหนื่อยขนาดไหนก็เห็นอยู่ ส่วนตัวเราเองก็ไปทำงานที่เมกามาเมื่อซัมเมอร์ที่ผ่านมา ทำให้รู้ค่าของเงินขึ้นเยอะมากๆ ว่ากว่าจะได้มาแต่ละดอลล์มันเหนื่อยขนาดไหน และได้รู้สึกถึงความดีใจที่ได้เงิน ที่มันมาจากน้ำพักน้ำแรงของเราเอง รู้สึกภูมิใจคะ ตอนนี้เราก็แบ่งค่าขนมในแต่ละเดือนเพื่อรับอุปการะเด็ก เดือนละ 400 บาทเอง แล้วก็บริจาคช่วยเหลือน้องหมา น้องแมวที่ป่วยในห้องจตุจักร ให้อาหารน้องหมา น้องแมว พร้อมทั้งรักษาโรคเรื้อนที่วัดแถวมหาวิทยาลัย เราคิดว่าแทนที่จะเอาไปซื้อของที่ไม่จำเป็น เราว่าเอามาทำบุญอย่างงี้ก็ยังมีประโยชน์กว่า แถมสบายใจด้วยนะ ได้บุญอีกตังหาก จากคุณ : จิ้งจกน้อย - [ 3 ต.ค. 50 16:48:25 ]

ความคิดเห็นที่ 110 อ่านคห.หลายๆ คนก็อิ่มใจ ขอบคุณจขกท.ที่ตั้งกระทู้ทำให้ฉุกขึ้น อย่างตัวเราเวลาซื้อของจะออกแนวหน้ามืด จะได้อะไรแบบอย่างที่ไม่ได้ตั้งใจไปซื้อกลับมาด้วย แล้วก็จะมานึกเสียใจทีหลังอีกว่าซื้อมาทำไมเนี่ย ของแบรนด์เมื่อก่อนก็ใช้ แต่พอไปช่วยงานที่ร้านของครอบครัวก็รู้ว่าเงินมันหายาก กว่าจะได้เงินแต่ละครั้งนั่งตบยุงกันเป็นวันก็มี เลยคิดได้ว่ามันไม่คุ้มกับการใช้เงินฟุ่มเฟือย (แต่บางอย่างก็ยังห้ามไม่ได้อยู่)  หลังๆ เวลาจะซื้อของจะจดแล้วก็เตรียมเงินไปแบบแน่นอน ไม่ให้เกินงบ แล้วถ้าอยากได้อย่างอื่นก็ไว้ครั้งหน้า แล้วเรากำลังหยอดกระปุกเหมือน คห.109 คุณจิ้งจกน้อย ไว้ช่วยน้องหมาน้องแมวจรจัดห้องจตุจักร จากคุณ : ลิปมัน - [ 3 ต.ค. 50 19:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ขอเก็บไว้เตือนใจน่ะค่ะ จากคุณ : mollxa - [ 3 ต.ค. 50 20:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เห็นด้วยกะคุณจิ้งจกน้อย #109ค่ะ เดือนที่แล้วก็ช้อปไปเยอะเหมือนกัน เพิ่งมาเห็นใบแทรกในนิตยสารเล่มหนึ่ง แค่เงิน450 บาท/เดือนก็อุปการะเด็กได้แล้วคนนึง ไอ้เราก็คิด เออ อายเชโดว์ตลับหนึ่งนี่ก็เลี้ยงเด็กคนหนึ่งได้ทั้งเดือนเลยนะนี่ ตอนนี้เลยชวนเพื่อนกันเงินในแต่ละเดือนไว้ทำบุญ ถ้ากันได้สำเร็จทุกเดือนก็อาจจะรับอุปการะเด็กกันคนละคน กำลังพยายามอยู่ค่า^^ จากคุณ : บางเวลา - [ 4 ต.ค. 50 01:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ตอนเราเรียนอยู่ที่สุราษฎร์อ่ะมีพี่ของยายเราแบบว่าบ้านเค้าก็มีเงินน่ะมีที่ตั้ง100กว่าไร่ แต่พี่ยายเราคนเนี้ยอายุประมาณ82ได้แต่แก่แข็งแรงมากเลย  เพราะว่าแกทำงานแบบขยันตลอด เราก็ไปเจอแกที่หน้าห้างสหไทยในตัวเมืองสุราษ แล้วแกก้อนั่งอยู่บนพื้นแล้วเสื้อที่ใส่ก็กระดุมขาดๆขายตะไคร้ ที่เก็บจากข้างๆบ้านคือดูสภาพแล้วถ้าไม่รู้จักอ่ะ คือดูจนแบบไม่มีที่อยู่นอนใต้สะพานประมาณนี้ แต่ว่าบ้านเเกอยู่ใกล้บ้านเรานะ แล้วเราก้อรู้จักลูกหลานกทุกคนเห็นแล้วก้ออึ้งๆ เห็นแม่เราบอกว่าเสื้อแกดีๆแกเอากระดุมเลาะออก แล้วผ้าถุงก้อใส่แบบเก่าๆ เพราะว่าเวลาแกไปขายตะไคร้อ่ะคนจะให้ตังค์เยอะแล้วก้อไม่เอาของด้วย  เรานี่แบบ ........... .. งงไปเลย จากคุณ : จอร์จิเจีย (maytharat16) - [ 4 ต.ค. 50 20:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 114 อืมยังมีอีกนิดคือเราเคยไปนั่งกินหมูกระทะ หมูอนามัยแถวๆมศว แล้วมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆมาขายดอกกุหลาบ ดอกละ20 มั้งเพื่อนเราก้อซื้อ แล้วน้องเค้าก้อมาขายเราเราก้อแบบสายหน้าบอกว่าเพื่อนซื้อไปแล้วค่ะ น้องเขาก้อยั้งยัดเยียด แบบว่าเพื่อนเราก้อไปหลายคนน่ะก้อบอกว่าซื้อไปแล้ว น้อ งเค้าหยิบตะเกียบที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอ่ะจะเอามาทิ่มแบบว่าเพื่อนเราในกลุ่มก้อโมโหทุกคนเลย ไปจับมือน้องเค้าให้เอาตะเกียบออกอ่ะเราก้อนั่งอึ้ง แต่คิดว่าน้องเค้าคงเครียดมากมั้งถ้าไม่ขายให้หมดอ่ะแต่เราว่าเป็นกระบวนการแน่เพราะว่าเห็นมีผู้ชายขี่มอไซด์ให้น้องเค้าซ้อนมาจอดที่ร้านหมูกระทะ แล้วพี่เดี่ยวเราเจอบ่อยมากเลยเพราะตอนปีหนึ่งเราเรียนที่มหิลศาลายา เวลามีตลาดนัดเขาก้อจะมายืนหัวฟูๆแล้วก้อมีป้ายแขวนคอว่าผมชื่ออะไร.. ผมเป็นใบ้และหูหนวกช่วยซื้อตั๊กแตนสาน ด้วยน่ะครับตัวละ25 บาท เพื่อนเราที่อยู่มหิดลที่เรารู้จักอ่ะซ์อเกือบทุกคนพอเจอในโทรทัศน์ เฮ้ยทำไมหน้าคุ้นๆ จากคุณ : จอร์จิเจีย (maytharat16) - [ 4 ต.ค. 50 20:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เฮ้อ คนจนบางทีทำไมเอารัดเอาเปรียบคนรวยนะ จากคุณ : chlorophylls - [ 5 ต.ค. 50 00:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 116 มาโหวตด้วยคะ จากคุณ : sarumi (sarumi-chan) - [ 5 ต.ค. 50 12:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ดีจังมีคนคิดถึงเรื่องดีๆ แบบนี้เยอะ จากคุณ : pan_dimond - [ 6 ต.ค. 50 12:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 118 เป็นกระทู้เตือนสติดีมากเลยค่ะ เราก็เป็นคนนึงที่ชอบซื้อของแก้เครียดอะค่ะ ขอแค่ได้ซื้อมีความสุขแล้ว ใช้หรือจำเป็นป่าว อีกเรื่องนึง ต่อไปนี้จะได้หัดคิดก่อนซื้อให้มากขึ้น จากคุณ : สวยในซอยเปลี่ยว (yaisom) - [ 6 ต.ค. 50 13:24:04 ]

ความคิดเห็นที่ 119 เราชอบความคิดจขกท.ค่ะ  ตอนนี้เพิ่งหันมาทำใจไม่ซื้อเหมือนกันเ พราะโล๊ะเครื่องสำอางค์เก่าๆทิ้งไปเเล้วรู้สึกว่าเงินหมื่นมันหายไปในพริบตา ทั้งๆที่ยังใช้ไม่หมดด้วยซ้ำ ในขณะที่บางคนจะซื้อของกินในซุปเปอร์ยังต้องคิดเเล้วคิดอีก ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมใหม่จริงๆค่ะ จากคุณ : น้องหมาปลาเซียว - [ วันเกิด PANTIP.COM 01:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ... อ่านแล้วเห็นภาพเลย ... โหวตจ้า !!! จากคุณ : หัวใจข้างซ้าย พวงมาลัยข้างขวา - [ วันเกิด PANTIP.COM 13:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ขอบคุณ คุณนู๋.ม นะคะ ที่ถามถึงทู้ร้านโชว์ห่วยของติม....... ดีใจค่ะ ที่มีคนจำได้ เย้ๆ........... ส่วนเรื่องทู้นั้น ก็เป็นทู้แนะนำที่ห้องก้นครัวได้สักพักค่ะ แต่อยู่ดีๆก็หายไปเลย หาไม่เจออ่ะค่ะ Y_Y แงๆๆๆๆๆ......... แต่ขอเอามาแปะที่นี่อีกรอบนะคะ เผื่อเพื่อนๆที่ยังไม่ได้อ่านกันค่ะ ******************************************** ปู่เราเปิดร้านโชว์ห่วยตั้งแต่เรายังไม่เกิด พอปู่ทำไม่ไหว ก็ให้พ่อกับแม่เรารับช่วงต่อ  แม่เราจับเราใส่รถเข็นเลี้ยงเราในร้านตั้งแต่เรายังพูดไม่ได้ ตอนเราเด็กๆ ก็จะมีลูกค้ามาจับแก้ม หอมซ้าย หอมขวา เราก็ยิ้มรับ หัวเราะเอิ๊กๆ ยอมให้หอมแต่โดยดี แต่พอเราโตขึ้น เราจะหอมแก้มลูกค้าหนุ่มๆมั่ง ทำไมไม่เห็นมีใครยอม ตั้งแต่จำความได้ เราก็เล่นขายของกับลูกค้าในร้าน กินในร้าน เล่นในร้าน จิ๊กเศษตังค์ในร้านไปซื้อไอติม (ถ้าแม่มาอ่านเจอ ข้อนี้ลูกล้อเล่นนะจ๊ะ) .......... ร้านโชว์ห่วย คือชีวิตจิตใจของเรา เราคิดเสมอว่า รุ่นที่สามอย่างเรา จะพัฒนาร้านให้เจริญก้าวหน้ายังไง แต่เราไม่เคยคิดเลย ว่าความฝันของเราต้องมาสะดุด เพราะความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ กับห้างใหญ่ ที่ชื่อว่าโลตัส เราอยากขายของถูก แต่ร้านเล็กๆอย่างเราไม่สามารถที่จะต่อรองราคาได้เหมือนห้างใหญ่ ของทุกชิ้นที่เราขาย เราก็ได้กำไรแค่ชิ้นละ 1-2 บาท และถ้าคุณซื้อเบียร์ทั้งลัง เราได้กำไรแค่ 5 บาทเท่านั้น ตกแล้วขวดละไม่ถึง 50 สตางค์ หรือไม่ถึง 1% ด้วยซ้ำ .. เพื่อนๆคิดว่า เราค่ากำไรเกินควรไหมค่ะ . ไหนจะค่าเช่าร้าน ไหนจะค่าคนงาน ไหนเพื่อนๆในห้องก้นครัว Review อาหารญี่ปุ่น อาหารอิตาลี่ หนวดเต่า เขามังกร โอ้ย น่ากินไปหมด (อ่ะ เกี่ยวไหมนี่ -_-') ร้านเราตักน้ำตาลขายด้วย แต่เราไม่เคยชั่งขาด เพราะเดี๋ยวลูกค้าไม่กลับมาซื้ออีก แต่ก็ไม่เคยชั่งเกินนะ เดี๋ยวขาดทุน โลนึง เล็งแล้วเล็งอีก เพราะน้ำตาลลูกนึง กำไรไม่ถึง 20 บาท นี่ยังไม่รวมค่าถุง ค่าหนังยาง ค่าแรงงาน แล้วถ้าทำหกล่ะก็ หมดกันพอดี แต่จะไม่ขายก็ไม่ได้ เพราะถ้าไม่งั้น ลูกค้าก็อาจไปถามร้านอื่น แล้วก็ปันใจไปจากเราได้ ร้านเล็กๆอย่างเรา ทำประโยชน์ให้สังคมมากมาย แม้เราจะไม่ได้ปลูกป่า สร้างโรงเรียน ทำฝนเทียม แต่เราก็ช่วยเยียวยาจิตใจคนในชุมชน เรามีความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกค้าทั้งตลาด ใครชอบใคร อกหัก รักคุด มีเรื่องไม่สบายใจ ถามเจ้ร้านของชำได้ . ทุกเรื่อง ปรึกษาแม่เราได้หมด ซึ่งเราเชื่อว่าความสัมพันธ์ดีๆพวกนี้ คงหาไม่ได้จากห้างใหญ่แน่นอน......... มีวันนึง ฟ้ามืด ฝนเริ่มตกพร่ำๆ .. เราเห็นว่ามีคุณลุงแก่ๆหาบแร่ ถือกระด้งปลาสลิดเข้ามาในร้านเรา  คุณลุงทำหน้าน่าสงสาร พูดออกมาว่า ..เจ้สุดสวยครับ ช่วยเหมาปลาหน่อย เพราะฝนจะตกแล้ว เดี๋ยวปลาเสีย ขายไม่ได้ ไม่รู้ว่าแม่เราบ้ายอ หรือว่าสงสารคุณลุง เหมาปลาทั้งกระจาด ลูกอย่างเราก็ยิ้มสิค่ะ อาสามานั่งหน้าจอ หาสูตรอาหารจากปลาสลิดทั้งวัน ค้นจนน้ำลายไหลไปหลายรอบ (แต่สรุปแล้ว ทอดเปล่าๆชนะเลิศค่า) อีกวันนึง เราเห็นกระปุกหมูสองอันใต้โต๊ะแม่ แม่เราบอกว่าอ้อ อันนึงเป็นของลูกค้า เธอได้สามีเป็นนักมวยเก่า ซ้อมเช้า ซ้อมเย็น ไม่ซ้อมก็หยิบตังค์ไปกินเหล้า ฝ่ายเมียจึงต้องแอบๆเก็บตังค์ไว้ จะเอาเข้าธนาคารก็ไม่ได้ เพราะแฟนค้นสมุดเจอทุกที เจอแล้วซ้อมหน้กอีก หาว่าซ่อน แม่เราก็เลยต้องกลายเป็นธนาคารจำเป็นไปอีก ..ส่วนอีกกระปุกเป็นของอาบังขายโรตี แกจะซื้อรถเข็นใหม่ให้เมียแกช่วยขาย เวลาแกเดินมาซื้อนมทีแกก็มาหยอดกระปุกที กะว่าถ้าเต็มแล้วจะได้ขยายกิจการ แต่เราก็เห็นว่าเต็มไปหลายกระปุกแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเมียกี่คน........ แม่เราจะมีลูกค้าเยอะตอนช่วงวันที่ 1 กะวันที่ 16 (หรือ 15 หว่า ไม่เคยเล่น) เพราะพี่คนงานเราคนนึงทำนายเลขแม่นมาก มองอะไรก็เห็นเป็นเลขไปหมด เราจุดธูปไหว้อากงสามดอก งวดนั้น คนทั้งตลาดก็ถูกเลขท้ายสามตัวจากขี้เถ้าธูปของเรา.........เนี่ย.....งวดนั้นพี่เขายังบ่นเสียดายอยู่เลย ว่าทำไมเราไม่จุดทีนึงหกดอก ไม่งั้นป่านนี้ถูกรางวัลที่หนึ่งไปแล้ว . มีเพื่อนคนนึงบอกว่า การที่เขาสนับสนุนโลตัส เป็นการสร้างงานให้พนักงานหลายร้อยคนในนั้น  เราไม่เถียงเรื่องการสร้างงานค่ะ โลตัสมีพนักงานเยอะ แต่ส่วนใหญ่ก็ได้แค่ค่าแรงงานขั้นต่ำ ค่าแรงวันละ 200 ค่ารถ 30 ค่าอาหาร 40 ค่าเช่าบ้านอีกเดือนละ 1,500 สายหักเงิน ขาดลาหักเรียบ คุณภาพชีวิตอยู่ที่ไหน.......แต่พี่ๆที่บ้านเรากินข้าวหม้อเดียวกับเรา นอนบ้านเดียวกัน....... ไม่สบาย เราก็พาไปรักษา....... ที่นาติดจำนอง พ่อเราก็เคยไปไถ่ให้....... มีลูก ก็ให้เลี้ยงในบ้าน....... ค่าเทอมลูก แม่เราก็ออกให้ส่งเสียจนจบ...... ถ้าบ้านเราได้กำไรดีๆ ปีใหม่มีโบนัส เคยแจกทองให้พนักงานอีก . เดือนๆนึง พี่ๆที่บ้านเราแทบจะไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเลย  ถ้าไม่กินเหล้า ไม่เที่ยว ก็เก็บได้เป็นกอบเป็นกำ มีหลายคนที่เคยทำงานกับเรา และพ่อกับแม่เราก็ให้โอกาสพวกเขาก้าวขึ้นมาเป็นเจ้าของกิจการเอง ได้ดิบได้ดีไปแล้วมากมาย . เรื่องแรงงานพม่า แม่เราเคยจ้างไว้คนนึงเพราะเป็นเพื่อนของเด็กในร้านอีกที พม่าคนนี้เป็นคนดี น่าสงสาร แต่ทำไม่ถึงเดือนก็มีคุณตำรวจมาขอดูบัตรประชาชน สรุปงวดนั้นแม่เสียไปหลายพัน และตั้งแต่นั้นมา น่าสงสารแค่ไหน แม่ก็ไม่กล้าจ้างแล้วค่ะ แรงงานส่วนใหญ่ที่เพื่อนๆเห็น จึงน่าจะเป็นแรงงานถูกกฎหมายนะคะ เพราะตำรวจไทยมีประสิทธิภาพค่ะ อาจเป็นกระเหรี่ยง ที่พูดไทยไม่ค่อยชัด แต่ก็มีบัตรประชาชนค่ะ เพราะฉนั้นเหตุผลที่ว่า ไม่อยากสนับสนุนร้านโชว์ห่วยเพราะกลัวว่าเงินทองจะไหลออกนอกประเทศให้แรงงานพม่า ข้อนี้น่าจะเป็นเหตุผลที่ไร้สาระที่สุดเท่าที่อ่านมาแล้วนะคะ แล้วก็รู้สึกว่าเจ้าของโลตัสจะไม่ใช่คนไทยนะคะ.........  คนไทยหลายร้อยคนเป็นลูกจ้างเขา น่าภูมิใจตรงไหนค่ะ เรามีความฝันที่จะสานต่อเจตนารมณ์ของปู่เรา...... เราอยากเป็นรุ่นที่สามและให้กำเนิดทายาทเป็นรุ่นที่สี่....... เราภูมิใจในร้านขายของชำของเรา เรารักงานบริการ และเราก็ชอบที่จะรู้เรื่องชีวิตรักของคนทั้งตลาด เราอยากเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของพวกเขา ....... แต่เมื่อหลายปีก่อน มีอยู่วันนึง แม่เราเปรยๆขึ้นมาว่า อยากให้เราเรียนสูงๆ จะได้มีอนาคตดีๆ เพราะตอนนี้ร้านของเราตันแล้วล่ะ ที่พ่อและแม่ทำอยู่ ก็คงจะได้แค่ประคองมันไปเท่านั้น กำไรน่ะ มีไม่มากเหมือนเมื่อก่อน ลูกค้าก็อยากที่จะเดินตากแอร์ เดินซื้อของกันมากกว่า ทุกคนมีสิทธิ์เลือก ในสิ่งที่ดีกว่า มันเป็นเรื่องเศร้า ที่แม่เราเข้าใจ มีแต่เรา ที่บางทีก็ไม่เข้าใจ แม่เรา ให้โอกาสคนหลายๆคนในหลายๆสิ่ง .. แต่ทำไมสังคมถึงไม่ให้โอกาสร้านเล็กๆอย่างเราบ้างล่ะค่ะ จากคุณ : Be my dEstiNy (itims) - [ 8 ต.ค. 50 13:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เราไม่เห็นว่า การใช้ตังค์ กับการช่วยเหลือคนจนจะเกี่ยวกันตรงไหนเลย สมมติว่าเรามีกำลังทรัพย์ที่จะจ่ายได้ เราคงไม่มีความรู้สึกผิดว่าใช้ตังค์เยอะ ช่วยเด็กจนๆดีกว่า เพราะว่า เราก็ช้อปปิ้งหาความสุขไป แล้วก็ให้ตังค์เด็กหรือคนแก่ไป ก็ได้หนิ ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย อยากซื้อก็ซื้อไป ให้ความสุขตัวเอง อยากช่วยก็ช่วยไป ช่วยคนอื่น+รู้สึกดีกับตัวเองด้วย ไม่เห็นต้องมาลดอันนี้เพิ่มอันนู้นเลยอะ ไม่เห็นต้องปรับอะไรเลยยยยยยย ช่วยได้เท่าที่ช่วยอะนะ จะมารู้สึกผิดทำไมอะ จากคุณ : หัวมันหวาน - [ 8 ต.ค. 50 15:37:43 ]

ความคิดเห็นที่ 123 บ้านเราอยู่แถวแยกอโศก  ก้อมีเด็กใส่ชุดนักเรียนมาขายอยู่เหมือนกัน  เราเห็นเค้าตั้งแต่เด็ก  จนเดี๋ยวนี้โตแล้ว  เป็นฝาแฝดด้วย  แรก ๆ ก็ซื้ออยู่  แต่ผ่านทุกวันเลยจำหน้าได้แล้ว  เป็นฝาแฝดกันด้วย  ตอนนี้ไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนแล้ว  ให้เด็กผู้ชายใส่แทนน่ะ  เราว่าจะช่วยคนอื่นน่ะมันก็ดี  แต่คนที่หากินกับวิธีนี้  ก็มากอยู่นะ  ส่วนใหญ่แล้วเราจะช่วยตามมูลนิธิ  มากกว่าค่ะ  แต่ก็มีบางครั้งก็ให้บ้างถ้ารู้สึกสงสาร  ส่วนใหญ่จะให้คนสูงอายุมากกว่าค่ะ จากคุณ : vdone73 - [ 8 ต.ค. 50 19:25:09 ]

ความคิดเห็นที่ 124 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 50 00:38:53 จากคุณ : Be my dEstiNy (itims) - [ 9 ต.ค. 50 00:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 125 กระทู้โดนใจค่ะ โหวตๆๆ มาช่วยซึ้ง เพราะเราเป็นคนนึงที่เป็นครู เห็นเด็กแล้วใจอ่อน นึกถึงว่าถ้าลูกศิษย์เราต้องมาเดือดร้อนดิ้นรนแบบนี้ จำได้ว่าครั้งนึง เคยนั่งรถไปกับรุ่นพี่ที่มาจีบ ตอนรถติดมีเด็กมาขายพวงมาลัย เค้าทำท่ารำคาญแล้วก็หยิบเศษตังค์ให้ 5 บาท เราจำภาพนั้นได้ติดตา เลยไม่มีครั้งที่ 2 ที่เรานั่งรถไปกะเค้าเลย จบค่ะ... งานนี้ จากคุณ : ฝนเดือนเจ็ด - [ 9 ต.ค. 50 20:11:06 ]