ความคิดเห็นที่ 1 -ความสวยที่จิตใจสำคัญกว่าหน้าตานะจ๊ะ เข้าใจว่าทุกคนอยากสวยอยากหุ่นดี ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ลองค้นหาสูตรลดน้ำหนักในห้องนี้ดูนะคะ เผื่อได้แบบที่ตรงใจค่ะ..สู้ต่อไปค่ะ จากคุณ : กาหยู - [ 6 ธ.ค. 50 12:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อืมมม  อ่านมาแล้วเห็นด้วยว่าผู้หญิงทุกคนอยากดูดี  แต่ถ้ายังตามใจปากอยู่มันก้ดูดีไปไม่ได้นะค่ะ ตัวเองช่วงที่อ้วนที่สุดเมื่อเดือน กพ. ปีนี้หนัก 72 กก.  เราสูง 155  ซม.เองนะค่ะ  และได้ไปตรวจสุขภาพประจำ  ผลออกมาว่าเราเป็นโรคอ้วนระดับที่ 1  ซึ่งไม่รู้ว่าเค้าวัดจากอะไรทั้งที่เราแคลอรี่  หรือไขมันไม่เกินจากปกติเลย  แต่ถ้าคำนวณจาก นนกับส่วนสูงนะใช่เพราะเราควรมีน้ำหนักไม่เกิน 60 กก. หลังจากนั้นเลยเริ่มมองหาการออกกำลังกาย  ฟิตเนสแถวที่ทำงาน  ปกติเราเข้าฟิตเนสทุกปีแต่ไมได้เข้าต่อเนื่อง  แต่ปีนี้น้ำหนักเราเกินไปมาก  อาจจะด้วยอายุด้วยนะคะ  ยิ่งอายุมากขึ้นการเผาผลาญจะลดลง สิ่งที่เราทำคือ  สมัครสมาชิกฟิตเนส  ถามหาเทรนเนอร์เพื่อช่วยแนะนำวิธีการออกกำลังกายที่จะช่วยให้เราเฟิร์มทุกสัดส่วน  พอดีฟิตเนสเล้กๆที่เราเล่นมีเทรนเนอร์ดี เข้าใจหลักการวิธีปฏิบัติ  แนะนำให้เราเล่น weight training สลับกับการ burn fat เราจะอยู่ฟิตเนสวันละประมาณ 2 ชม. เล่นได้  3 เดือนผ่านไป  น้ำหนักลดลงน้อยมาก  แต่ตัว  แขนเล็กลงเห็นผลได้จากการที่คนอื่นมองและทักมา แต่เราต้องการให้น้ำหนักลงจึงสมัครเล่นต่อไปอีก 3 เดือน  ซึ่ง 3 เดือนหลังนี้เรามีความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมากขึ้น  จึงเปลี่ยนการเล่นเพิ่ม Hi Intensity Interval Training ทำให้น้ำหนกลงเร็วมาก  จบ 6 เดือน  เราหนักเพียง  65  กก.  เท่านั้น  ทั้งนี้เรายังกินอาหารทุกมื้อ  กินชอคโกแลตที่ชอบ  แต่ไม่พยายามกินเบเกอรี่ และน้ำอัดลม  ช่วง 3 เดือนแรกเราไม่กินขนมปังเลย เราเป็นคนไม่ชอบกินผักเหมือนกันนะค่ะ  แต่ร่างกายต้องการวิตะมินและแร่ธาตุเราจึงกินวิตินซีและวิตะมินรวม ช่วยบ้าง  เพระไม่งั้นจะขาดสารอาหารได้  รู้ได้อย่างไรว่าตัวเองขาดสารอาหาร  เราบริจาคโลหิตทุก 3 เดือนนะค่ะ  ครั้งไหนบริจาคไม่ได้แปลว่าร่างกายไม่แข็งแรง นี่คือประสบการณ์ของเรา  ซึ่งโดยสรุปนั้นคนจะลดความอ้วนต้องรู้ว่าตัวเองอ้วนจากอะไร  และลดละพฤติกรรมนั้นซะ  อยู่ที่ตัวเองทั้งนั้นค่ะ  ออกกำลังกายมากๆๆ เท่านี้เราก็จะมีหุ่นที่พึงพอใจได้ค่ะ ถ้าคุณสนใจเรื่องการลดความอ้วนในห้องลุมพินีมีคลับลดความอ้วนอยู่ด้วยนะค่ะ  ตัวเองก็เคยไปขอคำแนะนำมาเหมือนกัน จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ธ.ค. 50 12:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พี่เคยอ้วนนะ ตอนนี้ลดได้ 10 โล ซึ่งยากเอาการ วิธีของพี่คือ ซื้อหนังสือพวก สลิมมิ่ง ชีวจิต หนังสือที่ลดความอ้วนทั้งหลาย มาดคนที่ลดได้ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจ ตอนนี้น้องอายุยังน้อย เริ่มลดซะค่าเพราะยิ่งอายุแยะ ความลำบากมีเป็นสองเท่า เพราะระบบการเผาผลาญจะลดลงเรื่อยๆ ตอนนี้พี่อยากลดซัก 3 โล ยังลำบากเลยค่า พี่อายุ 28 ค่า นี่พี่ออกกำลังกายดึงสังขาลทุกวันเลยอะจ่ะ พยายามนะ พี่เข้าใจน้อง มากๆ ยิ่งดูหนังเรื่อง ฮันนะซัง สวยสังได้ พี่ก็ยิ่งอยากลดให้ผอมๆ เท่านั้นเลย  แต่ มานเป็นไปไม่ได้ เพราะโครงสร้างเราไม่ได้เป็นแบบนั้น พี่เป็นคนสะโพกใหญ่อ่ะจ่ะ หุ่นยอดฮิต ของสาวไทย แต่ลดเองก็ลำบากอีก แนะนำให้ไปที่ รพ ค่า จะมียาของหมอให้กิน ซึ่งปลอดภัยกว่าคลินิค และจะได้เจอกับนักโภชนาการค่า เค้าจะแนะนำวิธี กินที่ถูกต้องให้กับเรา พี่ไปเจอมาแล้วค่า ตอนนี้ก็กินแบบที่เค้าสอนมา ก็ได้ผลในระดับหนึ่งค่า สู้ๆ น่ะน้อง เริ่มเลย ของแบบนี้อยู่ที่ใจตัวเดียวเลยค่า จากคุณ : กล่องของขวัญ - [ 6 ธ.ค. 50 12:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หนิงเป็นคนนึงที่เคยกินยา(คลินิกแห่งหนึ่ง)นะจาก97เหลือ57 ผอมโซมากๆ เพราะหนิงสูง176ค่ะ พอเลิกก็กลับมาอ้วนอีกเป็น80ตอนนี้ลดเรื่อยๆแล้ว เหมือนข้างบนค่ะหาหมอที่ไว้ใจได้ซะ แล้วก็พยายามหน่อย ลงค่ะ สู้นะคะสู้ จากคุณ : Natthanuch1 - [ 6 ธ.ค. 50 12:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอโทษ คห ข้างบนค่ะ  ไม่อยากแนะนำให้ใช้ยาเลยนะคะ  เพราะโยโย่เอฟเฟคจะแรงมากๆเลยถ้าวิธีการกินยังไม่เปลี่ยนไปและออกกำลังกายไม่พอ  อายุยังน้อยยังมีแรงออกกำลังนะค่ะ  พี่นะ 38 แล้ว  ยังสนุกกับการออกกำลังเลย จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ธ.ค. 50 12:41:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากเดินกลับให้รู้แล้วรู้รอดเลย แล้วทำไมไม่เดินละครับ ? ที่ผมเขียนอาจจะแรงนะครับ ถ้าไม่อยากอ่านก็ข้ามไปเลย ถึงเราจะพูดให้ดีแค่ไหน ว่าคนอ้วนก็เป็นคนเหมือนเรา แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น สมมติเรียนจบไป สมัครงาน เขาก็ไม่อยากรับ เพราะมีภาพคนอ้วนว่าอุ้ยอ้าย ช้า ป่วยบ่อย กินจุบจิบ ขี้เกียจ etc เอาแค่รถมอไซค์รับจ้างไม่อยากรับนี่ก็คงพอจะทำให้ตัวเองรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแล้ว ซึ่งมันไม่เป็นผลดีกับชีวิตหรอกครับ คำว่าคนอ้วนมีสิทธิเทียบเท่ากับคนผอม มันฟังดูดีนะแต่มันก็แค่นั้น คนที่พูดน่ะไม่ได้อ้วนครับ เขาไม่เข้าใจจริง ๆ หรอก ถ้าคุณ Pisaj-Elf รู้สึกว่าตัวเองมันน่าน้อยเนื้อต่ำใจก็ ใช้ตรงนี้สิครับ ผลักดันให้เราอยากลดน้ำหนัก ผมเองนะ เคยหนักกว่าปัจจุบันนี้ 13 โลฯ จำได้ว่าตอนม ต้น [ซึ่งก็ต้องเตี้ยกว่านี้ หัวเกรียน อุ้ยอ้าย ๆ] มันเป็นสภาพที่แย่ขนาดไหน ยิ่งขาว ๆ ตี๋ ๆ มันก็โดนคนรุมแกล้ง เด็กห้องท้าย ๆ นี่ยิ่งชอบแกล้งพวกผมที่เป็น [อดีต] เด็กเรียน - - เพื่อนผมอีกคน ตัวอ้วนพอ ๆ กัน ไปจีบผู้หญิง โดนด่ากลับมาครับว่า "ไม่รู้จักเจียมกะลาหัว" จนถึงทุกวันนี้นะ ที่ผมลากตัวเองออกไป Jogging ได้ทุกวัน ๆ มาเป็นปีนี่ก็เพราะจำภาพตอนนั้นได้ ว่ามันโดนคนรอบข้างมองยังไง อาหารมันงด พวกหนังพวกไขมัน ทุกวันนี้ผมไล่งดสัตว์ใหญ่ไปเรื่อย ๆ หมูก็งดมาครึ่งปีแล้ว ขนมกรอบ ๆ งดหมด น้ำอัดลมก็งด ปีหนึ่ง ๆ กินไม่ถึง 5 ครั้ง ไปไหนใกล้ ๆ หน่อย ผมเดินหมด เดือนที่แล้วเอา Laptop ไปซ่อมที่เพลินจิต ผมก็ทิ้งรถไว้ แล้วเดินไปเดินกลับสยาม ไปหาเพื่อนที่อนุสาวรีย์ ผมก็เดินจากสยามไป เวลาเหงื่อท่วม ๆ ตัวให้คิดไว้ครับว่า เรากำลังจะผอมลงและผอมลงเรื่อย ๆ เมื่อเทียบกับตอนนี้ สภาพที่เปลี่ยนไป แค่ 13 กิโลฯ แล้วชีวิตมันดีขึ้นขนาดไหน คิดถึงตอนนั้นแล้ว ผมยอมนั่งกินผักเป็นกะละมัง วิ่งมันวันละสิบโลฯ ยังดีกว่า ถ้าให้กลับไปอ้วนอีก ไม่เอาเด็ดขาดแล้วครับ เข็ดกับตัวเอง ผมว่าที่คุณจขกท พยายามลดแล้วท้อใจ เลิกกลางคัน เพราะใจเราไม่ไหวครับ และก็หักโหมทีเดียว ไม่ก็คาดหวังว่าจะลดในสิบวัน ช่วงแรกที่ผมวิ่ง Jogging นะ ร่างกายอ่อนแอมาก ครึ่งกิโลฯ ก็หอบเป็นแมวตากแดดแล้ว - - กว่าจะวิ่งได้ 5 กิโลฯ นี่เป็นเดือน ค่อย ๆ เพิ่มมันเข้าไป วันนี้วิ่งได้เท่าเมื่อวานก็ดีใจ บอกตัวเองว่าขออีก 100 m แล้วกัน พรุ่งนี้ก็ขออีก 100 m มะรืนก็บวกเข้าไปอีก 100 m สักวันละนะ มันต้องได้ 5000 m และก็สักวันจะต้องได้ 10000 m ภาพที่คิดไว้ในใจ ว่าเราจะต้องผอม ชีวิตเราจะต้องดีขึ้น ภาพนี้ย้ำกับตัวเองไว้เถอะครับ ไม่ว่าโลกนี้ คนผอมคนอ้วนจะมีสิทธิเท่าเทียมกันจริงหรือไม่ แต่ถ้าเลือกได้ เวลาที่ผมเอ่ยประโยคนี้ออกมา ผมอยากเป็นคนผอม จากคุณ : คิดถึงอดีตแสนเศร้า เล่าซะยาว (cookiecompany) - [ 6 ธ.ค. 50 12:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ....จริงๆ ไม่ค่อยอยากเปิดเผยตัวเลยนะ เป็นพวกชอบอ่าน แต่ไม่ชอบเขียนง่ะ พอดี พี่แม่มดจิ๋วเค้าอยากให้เข้ามาช่วยให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ เลยขอแชร์ประสบการณ์ไว้หน่อยแล้วกันค่ะ ...เราเป็นคนอ้วนมากๆ คนนึง ที่สำคัญคือ สูงแค่ 160 cms. แต่น้ำหนักปาเข้าไปตั้ง 85 เลยยิ่งดูแย่เข้าไปใหญ่ กลุ้มใจเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยกินยาลดความอ้วนนะคะ รู้สึกว่า มันน่าจะสร้าง effect กับตัวเองเยอะอยู่เหมือนกัน เลยไม่สนใจวิธีกินยา ส่วนการเข้าสถาบันลดน้ำหนัก บอกตรงๆ ว่า ไม่ค่อยเชื่อถือซักเท่าไร เนื่องจากมีเพื่อนที่เข้าสถาบันประเภทนี้ เพื่อลดหน้าท้องหลังคลอด ปรากฏว่า หมดไปหลายคอร์สแล้ว ปัจจุบัน ยังแซวมันว่า ท้องสี่เดือนอยู่เหมือนเดิม จากประสบการณ์ เคยน้ำหนักลดมากเหลือ 56 กก. อยู่ช่วงที่จบใหม่ๆ ทั้งๆ ที่ไม่ได้อดอาหารมื้อไหนเลยอยู่ช่วงนึง ดังนั้นพอตั้งใจจะลดน้ำหนักครั้งนี้ เลยขอเลือกใช้วิธีเดียวกะพี่แม่มดจิ๋วคือ เข้าฟิตเนส ออกกำลังกายซะ...เพราะเห็นผลมากมาย จากการได้คุยกะแม่มดจิ๋วเป็นประจำ เดินเข้าไปสมัครฟิตเนสใกล้ที่ทำงาน ตอนแรกๆ ก้ออาศัยขยันเข้าคลาสโน้น คลาสนี้...ตามประสาคนออกกำลังกายคนเดียว มีน้องไอพอดเครื่องนึง ก้อตั้งหน้าตั้งตา ทำตามครูหน้าห้องไป ไม่สนใจใครทั้งสิ้น เข้าฟิตเนสได้แค่อาทิตย์ละสองครั้งเต็มที่ ผลออกมา เดือนแรก ก้อยังไม่เท่าไร แต่รู้สึกว่า ร่างกายแข็งแรงขึ้น น้ำหนักไม่ได้ลง แต่ก้อยังทำต่อไป เพราะรู้สึกดีกับตัวเองมากๆ เรื่องอาหารยังกินครบสามมื้อเท่าเดิม แต่กลายเป็นว่า งดพวกขนมจุบจิบไปซะ เพราะไม่มีเพื่อนกินด้วย 555.... เดือนที่สอง ได้เทรนเนอร์มาช่วย แต่คนมันขี้เกียจออกกำลังอ่ะนะ พอเทรนเนอร์ให้เล่นหนักๆ เข้า ก็ไม่ไหว งอแง ขอลด ขอเปลี่ยนไปตามเรื่อง  บอกเทรนเนอร์ไว้ชัดเจนมากว่า ไม่รีบค่ะ ไม่ต้องเร่งทำน้ำหนักให้ลง ค่อยๆ ลดก็ได้ .....ยอมรับค่ะว่าการมีเทรนเนอร์ ช่วยให้เรามีทิศทางในการเล่นดีขึ้นมาก (โดยเฉพาะคนที่เกลียดการเล่นกีฬาอย่างเรา) ที่สำคัญ เทรนเนอร์จะช่วยจัดโปรแกรมที่เหมาะสมกับตัวเราให้ (แต่ถ้าโปรและสามารถคอนโทรลตัวเองได้ดี เหมือนพี่แม่มดจิ๋ว ก็แนะนำให้ใช้เทรนเนอร์แค่ระยะนึง ก็เพียงพอค่ะ เพราะราคามันค่อนข้างสูงเอาเรื่องเหมือนกัน แต่ตัวเอง ยังไม่เข้มแข็งพอ เลยขอใช้วิธีสบายๆ แบบนี้ไปก่อน) สรุปว่า หลังจากมีเทรนเนอร์มาช่วย ผ่านไปสามเดือนแล้ว เข้าแค่อาทิตย์ละครั้ง (เพราะว่างานค่อนข้างยุ่งมากมายจิงๆ ถ้าหาเวลาว่างได้ ก้อยังต้องอาศัยการเข้าคลาสบ้าง นานๆ ที) อาหารกินสามมื้อ (ออกกำลังกายเสร็จสามทุ่มยังต้องไปกินข้าวอยู่เลยค่ะ หิวมากมายจิงๆ แต่เทรนเนอร์เค้าก็จะแนะนำให้ว่า ควรกินอะไร ไม่ควรกินอะไรบ้าง) ตอนนี้น้ำหนักหายไปประมาณ 5 กิโล อกจาก 44 เหลือ 40.5-41 ... สะโพกหายไป 3 นิ้ว ต้นแขนลงไป 1 นิ้ว แต่เอวยังไม่ลดเลย (ผลมาจากการดื้อและงอแงกะเทรนเนอร์มากมาย แน่ๆ เลย) ...ถ้าทำได้ เดือนนี้ว่า จะพยายามขยันขึ้น เข้าให้ได้อย่างน้อยอาทิตย์ละ 2 ครั้ง เผื่อว่าเอวมันจะลงไปบ้าง 555.... ...เรื่องลดน้ำหนักนี่ขึ้นอยู่กับกำลังใจ ขอให้ตั้งใจ แต่อย่าไปเร่งรัดกะมันมากมาย จนทำให้เราเครียด ยังไง ก้อต้องประสบความสำเร็จแน่นอน ..เป็นกำลังใจให้นะคะ.... จากคุณ : nongkin - [ 6 ธ.ค. 50 13:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สุดยอดเลยค่ะ คุณ cookiecompany ถ้าเลือกได้อยากเป็นคนที่ผอมกว่านี้เหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้เพิ่งลดมาได้ประมาณ10 กิโล มีความสุขกับชีวิตมากขึ้น รักตัวเอง รู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้น แม้ว่าน้ำหนักปัจจุบันก็ยังเกินมาตรฐานอยู่ แต่วันนี้ดีกว่าเมื่อวานค่ะ เมื่อผ่านไปสักพัก ย้อนกลับมาดูตัวเอง เดือนนี้เราดีกว่าเมื่อ 6 เดือนที่แล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องและทุก ๆ คนที่จะลดความอ้วนนะคะ เอาชนะใจตัวเองให้ได้ อดทน เมื่อเราทำได้ ความสำเร็จหอมหวานจริง ๆ ค่ะ ไม่ต้องรีบร้อน ที่สำคัญไม่ต้องเครียด ตอนที่พี่เครียดมาก ลดยังไงน้ำหนักก็ไม่ยอมลงค่ะ หลัง ๆ ก็เลยปล่อยตามสบาย ๆ ไม่กดดันตัวเองว่าจะต้องลดให้ได้เท่านั้นเท่านี้ ภายในระยะเวลาเท่าไหร่ สุดท้ายน้ำหนักก็ลดเองค่ะ รักตัวเองให้มาก อดทน แล้วก็จะเห็นว่าชีวิตเราดีขึ้นจริง ๆ ค่ะ ส่วนวิธีการ ลองดูที่เหมาะ และปลอดภัยจากห้องลดความอ้วนดูนะคะ จากคุณ : mynamenongkai - [ 6 ธ.ค. 50 13:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อยากจะบอกว่าเราเข้าใจค่ะ เคยอ้วนมากเหมือนกัน (สูง 161 หนักราวๆ 70 ได้) แต่เราก็ลดมาได้เหลือ 52.5 ส่วนสูง 168 ค่ะ แนะนำว่า การลดความอ้วนต้องค่อยเป็นค่อยไปนะคะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ให้เริ่มที่อาหารก่อน ยังไม่ต้องจำกัดอะไรเป็นพิเศษ เอาแค่ลดปริมาณลง 1.จากที่เคยกินข้าว 2 จาน ก็ลดเหลือ 1 จานค่ะ แรกๆจะรู้สึกว่าหิวๆ แต่ซักพักมันจะชินเอง ต้องให้เวลากระเพาะปรับตัวบ้าง 2.ลดๆพวกน้ำอัดลม(เลิกเลยจะดีมาก ถ้าคุณกินอยู่นะ) พวกของมัน ของทอด พวกแกงกะทิ ขนมนมเนย เบเกอรี่ ถ้าอยากกินให้กินแต่น้อยค่ะ เอาแค่พอรู้รส *****3. ข้อนี้สำคัญที่สุดในโลกนี้ คือ ออกกำลังกายด้วยระหว่างลดความอ้วน เพราะว่า ถ้าไม่ออกกำลังกาย เวลาลดความอ้วนได้เนื้อเราจะเหี่ยวค่ะ เหี่ยวแบบหย่อนเหมือนคนแก่เลย เพราะมวลกล้ามเนื้อจะเสียไปด้วย ดังนั้นไม่ออกกำลังกายไม่ได้ค่ะ -วิธีออกกำลังกายที่จะแนะนำก็คือ ว่ายน้ำ เพราะข้อต่อจะได้ไม่ต้องรับแรงกระแทกมาก เดี๋ยวเข่าจะเสียนะคะ หรือโยคะ เล่นได้แน่นอนคอนเฟริ์ม เล่นแล้วฟิตปึ๋ง หุ่นดีด้วย อย่าพึ่งไปวิ่งหรือกระโดดโลดเต้นมากนะคะ เดี๋ยวเข่าจะเจ็บค่ะ สิ่งสำคัญที่สุดคืออยู่ที่ใจตัวคุณเองอ่ะค่ะ ลดความอ้วนมันไม่ได้ยากอย่างที่คิด มันก็เหมือนปัญหาเส้นผมบังภูเขาอ่ะจ้ะ ต้องรู้จักหักห้ามใจตัวเอง อย่าอดอาหาร เพราะผลเสียมันเยอะกว่าผลดี เราเคยลดมาทุกวิธี (ยกเว้นกินยาอ่ะค่ะ) วิธี "ออกกำลัง+กินแต่พอดี+เลือกกินอาหาร" นี่เป็นวิธีที่ work สุดแล้ว ถ้าไม่ใช่วิธีนี้ มันก็ต้องคอยอดอยู่เรื่อยๆ (อ้วนก็อด ผอมก็กินแหลก) พองๆยุบๆไม่จบไม่สิ้น สู้ๆนะคะ หารูปคนหุ่นดีมาแปะไว้ที่ตู้เย็นก็ได้ หรือเวลาอยากกินของอ้วนๆ ก็หยุดคิดก่อนแล้ววิ่งไปส่องกระจกนานๆ คิดไว้ว่าถ้าไม่หิวอย่ากิน เพราะกินแล้วมันจะอ้วน ลองดูค่ะ จากคุณ : หนมปังช็อกโก้ - [ 6 ธ.ค. 50 13:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้คะ ^ ^ ช่วงที่เราลดความอ้วน ก่อนทานอาหารเราจะปั่นแอปเปิ้ลื่ม 2 ลุกคะ สีเขียวลูกนึง สีแดงลุกนึง ทำแบบนี้ ก่อนทานอาหารสัก 15 นาที ละจะทำให้เราทานได้น้อยลงมากๆ ลองดูนะคะเผื่อจะเป็นอีกทางเลือกนึง เพราะว่าน้ำหนักของเจ้าของกระทู้ยังมากไปนิดนึง น่าจะออกกำลังกายเบาๆไปก่อน อย่างเดิน หรือว่ายน้ำอ่ะคะ เข่าจะได้ไม่กระทบกระเทือนมากนัก เอาใจช่วยนะคะ ผู้หญิง อย่า!!!!หยุดสวยยยย ^ ^ จากคุณ : *~-=jajabingo=-~* - [ 6 ธ.ค. 50 13:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ...เพิ่มเติมค่ะ.... เป็นคนไม่ชอบผักเหมือนกัน แต่พยายามกินผักประเภทที่ตัวเองพอกินได้แทน ถ้าอยู่บ้าน เช้าๆ กินนม 1 แก้ว (กินหนักๆ มื้อเช้าไม่ไหว) กลางวัน ก็อาหารตามปกติ มื้อเย็น แล้วแต่ค่ะ ถ้าหลังออกกำลังกาย จะเน้นพวกโปรตีนเป็นหลัก งดแป้งให้น้อยลง หรือว่า ถ้าเบื่อๆ ถ้าน้ำสลัดแบบที่ไม่หนักเกินไป อย่างสลัดน้ำใส หรือสลัดบาซาร์มิก หรือน้ำสลัดซีอิ๊วญี่ปุ่น ติดบ้านไว้ ราดผักสลัดกิน ก้ออร่อยไปอีกแบบค่ะ (ค่อนข้างโชคดี ที่ไม่ค่อยชอบมายองเนสซักเท่าไร เลยมักจะเลี่ยงๆ เสมอค่ะ)..... ...ขนมหวาน สำหรับเรายังกินอยู่บ้าง แต่จำกัดว่า ขอแค่อาทิตย์ละครั้งพอ อย่างเช่น โควต้า ฝอยทองหนึ่งกล่องต่ออาทิตย์ เป็นต้นอ่ะค่ะ.... ...เราใช้ชีวิตตามปกติเลยอ่ะค่ะ ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ตามปกติ แต่ถ้ามื้อไหนกินมากไป มื้อถัดๆ ไป เราก็จะกินน้อยลง โดยอัตโนมัติ บางที ก็จำกัดเหลือแค่โยเกิร์ต หรือนมทดแทน ... ....ส่วนเรื่องเทรนเนอร์ด้านบน ไม่จำเป็นว่า จะต้องใช้นะคะ ของแบบนี้ ถ้ากำลังใจดี รับรองลดได้สบายค่ะ ....แต่ยังไง ก็ยังแนะนำวิธีออกกำลังกายดีที่สุดค่ะ ถึงจะเห็นผลช้าหน่อย แต่รับรองว่า รูปร่างที่ได้ มันจะอยู่กับเราไปนานค่ะ จากคุณ : nongkin - [ 6 ธ.ค. 50 13:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาเพิ่มอีกนิด จะเล่าว่า ตอนเราอ้วนนี่ไม่ชอบตัวเองเลยค่ะ เนื่องจากเป็นคนชอบแต่งตัว แต่หาเสื้อผ้าใส่ไม่ได้ - -'' เวลาไปลองเสื้อคนขายก็จะมองหุ่นแล้ว เพราะอวบเกินพิกัด ไม่น่าจะมีไซส์ (คือขยายไซส์ไปเรื่อยๆ เริ่มจาก L LL XL แล้วก็หมดเสื้อสวยๆมันไม่ค่อยทำไซส์ใหญ่) ดังนั้นก็เหมือนคุณจขกท.ต้องใส่เสื้อยืด กุงเกงเชยๆ แล้วตอนนั้นอยู่ม.ต้นด้วย แม่เจ้าประคุณเอ๋ย! ผมก็ทรงนักเรียน อ้วนๆ เชยๆ ไม่ไหวอ่ะค่ะ ไม่ชอบตัวเองเลย รู้สึกว่าไม่สวย ดูไม่ดี ดูแย่ อีกอย่างกางเกงก็ใส่ไม่ได้ด้วย เพราะสะโพก 40 >///< เพื่อนก็มีแต่ผอมๆ ตัวเล็กๆ หนักมากสุด 45 เอง เวลาไปซื้อเสื้อผ้ากัน เราก็ได้แต่มอง อยากได้ แต่ใส่ไม่ได้ เซ็ง เครียด เพื่อนก็ชอบแซวๆ ว่าเราเหมือนหมีเลยนะ บลา บลา บลา แล้วการโดนแซวนี่แหละที่ผลักดันให้เราลดความอ้วนค่ะ ก็ต้องขอบคุณเค้า ที่มาแซว ทำให้เป็นผู้เป็นคนได้ทุกวันนี้ อิอิ พอลดความอ้วนได้นี่แจ่มไปเลยค่ะ ซื้อเสื้อผ้าเยอะมากกกกกกกกกกก++ กลายเป็น Shopping mania ไปเลย เสื้อผ้าล้นตู้ เพราะรู้สึกใส่อะไรก็แจ่ม ฟรีไซส์เหรอ เอามาเลย ใส่ได้หมด มีความสุขมาก เวลาไปชอบใครก็ไม่ต้องอายว่าเราไม่เจียมตัวหรือเปล่า มั่นใจเลย เต็มที่ค่ะ (ตอนอ้วนๆก็เคยมีปับบี้เลิฟนะ 55 แต่อายค่ะ ไม่กล้าไปคุยกะเค้า) พยายามเข้าค่ะ เอาใจช่วยคุณจขกท. จากคุณ : หนมปังช็อกโก้ - [ 6 ธ.ค. 50 13:34:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พี่ว่า แบบน้องต้อง fast 5 รับรองลดฮวบๆ  และร่างกายแข็งแรง(ขึ้น)อีก   อยากทราบรายละเอียด ลองเข้าคลับลดความอ้วนดูค่ะ(อยู่ในห้องสวนลุมค่ะ)  อาจจะใช้เวลาซักหน่อย แต่เห็นคุณคนนึง เค้าลดแบบ สี่เดือนเอง(ถ้าจำไม่ผิด) ยี่สิบกว่ากิโลแล้วค่ะ ตอนนี้ผอมไปละ... ลองเข้าไปดูนะคะ จากคุณ : Doraemon no fushigi na POKKE - [ 6 ธ.ค. 50 13:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมอาจจะเล่ายาวนะครับ แต่ถ้าอ่านได้อ่านเถอะ เพราะผมเข้าขั้นอ้วนอันตรายพอๆกับคุณเจ้าของกระทู้ บางทีอาจจะอ้วนหนักกว่าก็ได้ครับ ผมขอเล่าหน่อยเถอะ ไอคำว่า"อ้วนๆ"เนี่ย มันบาดแทงใจมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ จนในที่สุดผมก็ไม่ได้ยินใครด่าว่าอ้วน แต่เป็น"เหี่ยว"แทน -*- อันนี้ใครจะเชื่อไม่สน ดูรูปอดีตและปัจจุบันคนก็ไม่เชื่อ แต่เชื่อเถอะครับ ผมลดได้มากสุดสามสิบสองโล (จาก91 เหลือ 59 ) เรื่องอ้วนนี่ผมก็ผ่านด่านสุดนรกโหดหินมาแล้วครับ คิดว่าทรมานที่สุดแล้วในชีวิต (แต่วิธีของผมไม่น่าเลียนแบบนะครับ สิ่งที่น่าเลียนแบบคือความอดทน) ผมเป็นคนอ้วนแต่เด็กครับ แล้วจะน้อยใจทุกครั้งเวลาป๊ากะม๊าห้ามไม่ให้กิน จะงอนแล้วร้องไห้เลยครับ -*- อี๊ต้องแอบพาไปกินแคนตั๊กกี้(สมัยก่อนคนเรียกกันอย่างงี้)ทุกๆวัน กินจนอ้วนนมใหญ่มาก เป็นเด็กที่นมใหญ่ตลกมากๆครับ เวลาว่ายน้ำมันจะเป็นปมด้อยอ่ะครับ นมจะห้อยน่าเกลียดมีแต่คนมองแล้วหัวเราะ ผมก็อายนะแต่ทำไงได้ล่ะ มันอ้วนหนิ ขึ้นม.ต้นยิ่งทวีความรุนแรง กินมันทั้งวัน ไม่นับมื้อเลย ถ้าประมาณกะๆเอาก็สี่ห้ามื้อได้ แล้วก็ที่บ้านจะมีขนมกรอบๆตลอดเวลาไม่เคยขาด ทุกๆช่วงของปิดเทอมน้ำหนักก็จะขึ้นทีละสิบโลๆ พออยู่ม.สองได้รู้ตัวอีกทีก็หนัก แปดสิบกว่าๆแล้วครับ ผมก็ไม่ใส่ใจ อ้วนก็อ้วนไป จนกระทั่งผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกับตัวเองครับ จู่ๆก็เดินไม่ค่อยไหว ปวดขามากๆ เดินแล้วขาไม่มีแรง บางทีขาสั่นจนเดินห้างไม่ไหว กลับบ้านต้องคอยให้คนที่บ้านนวด ร้องไห้ทั้งคืนแทบไม่ได้นอน เพราะมันปวดมากๆ ที่บ้านก็สงสาร เลยพาไปหาหมอจีน ผมต้องทนกินยาขมๆผสมสัตว์เจี้ยอะไรก็ไม่รู้ บางทีก็ไปหาหมอแผนปัจจุบันก็ให้ยาแก้ปวดมา แล้วก็บอกว่าอ้วนเกินไปแล้ว ให้พ่อแม่ช่วยควบคุม ผมก็ไม่สนใจและไม่ได้คิดเลยว่าทั้งหมดมันมาจากน้ำหนักตัวของผม ผมก็ยังกินอ้วนต่อไปเรื่อยๆ จำได้ว่าชั่งน้ำหนักครั้งสุดท้ายตอนนั้นหนักเกือบร้อยโลได้ (เด็กอายุไม่ถึงสิบห้าจะร้อยโลอ่ะครับ) พ่อแม่ก็เริ่มด่าทุกๆวัน ผมก็ไม่พอใจน้อยใจ สุดท้ายก็ต้องใจอ่อนปล่อยผมไปตามเดิม ตั้งแต่นั้นก็ไม่ช่างน้ำหนักอีกเลย แต่อาการปวดขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ปวดจนบางทีต้องหยุดเรียนอ่ะครับ แล้วขามันจะเกร็งๆสั่นๆเหมือนคนหนาวสั่นมากๆ พ่อแม่ก็กลัวอีกแล้ว ทีนี้ไปเช้คทุกอย่างเกี่ยวกับโรคอ้วน สรุปว่าผมเข้าข่ายอันตรายทุกอย่าง โคเลสเตอรัล ไขมัน เสี่ยงเบาหวาน ทุกอย่างรวมในตัวผมหมดเลย ผมก็กลัวเลยครับทีนี้ ไม่ต้องให้พ่อแม่มาขุ่ผมอีกแล้ว ผมจะลดเอง ในที่สุดผมก็ตัดสินใจลดครับ ระยะแรกถือว่าเป็นช่วงที่ลำบากที่สุดและง่ายที่สุดในเวลาเดียวกัน แรกๆผมไม่ออกกำลังกายคัรบ แค่เปลี่ยนมื้ออาหาร กินผลไม้ต่างข้าว ไม่เอาแบบอ้วนๆนะ เอามีแต่กาก แล้วก็พยายามไม่มองอาหารเลย ขังตัวเองครับ ถ้าหิวก็กินน้ำ ตอนดึกปวดท้องหิวข้าวก็ทน จนสลบไปเลยไม่ถึงสองอาทิตย์มั้งครับ มาช่างน้ำหนักอีกทีน้ำหนักเหลือ 91 ผมดีใจมากที่สุดเลยครับ มันทำให้ผมมีกำลังใจที่จะลด ทีนี้ผมก็ทำแบบเดิมแล้วลองชั่งน้ำหนักดูปรากฎว่าน้ำหนักลดได้วันละโล ผมดีใจจนคิดว่าคราวนี้ผมต้องผอมแน่ ก็ทำแบบเดิมไปเรื่อยๆ เริ่มทำได้ง่ายขึ้น รวดเร็วจริงๆ ลดได้วันละโล แต่จู่ๆมันก็คงที่ที่แปดสิบสามครับ มันค้างที่แปดสิบสามนานมากๆ ผมก็เริ่มท้ออีก แต่ถ้าไม่ลดก็ไม่ได้ ทีนี้ผมเลยจัดแจงไปว่ายน้ำวันละสามชั่วโมง ว่ายทุกๆวัน ไม่กินข้าว กินแต่นมกับผลไม้ มีกินปลานิดหน่อยเป็นบางวัน ประมาณเดือนนึงได้ น้ำหนักผมอยู่ที่เจ็ดสิบครับ (ถือว่าเว่อร์มาก แต่ผมจดไว้ตลอด) แล้วในที่สุดก็เปิดเทอม คนก็ฮือฮากันใหญ่เลยว่าผมผอมลงไปเยอะมาก (แต่ก็ยังอวบๆอยุ่) ผมก็ยิ่งดีใจและมีกำลังใจ เปิดเทอมมาผมก็ลดอาหารลง มันจะลดได้ช้าหน่อย คือสามวันอาจจะลดแน่ๆโลนึง ว่ายน้ำก็ไม่ได้ไปทุกวัน เปลี่ยนเป็นวิ่งลู่ที่บ้านแทน ผ่านไปอีกประมาณปีกว่า น้ำหนักคงที่ตลอดที่ 62 ครับ แล้วตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมเครียดเรื่องเรียน มันทำให้ผมลงไปที่ 59 ตรงนี้ผมกลายเป็นคนผิวหนังยืดไปเลย เหี่ยวเลยครับ -*- แต่ปัจจุบันหนักที่เจ็ดสิบนะครับ เพราะเอาแต่กิน ใกล้จะขึ้นปีหนึ่งต้องใช้สมองครับ ผมก็ไม่ได้ออกกำลังกาย เพราะไม่ว่าง แต่คงไม่มีทางกลับเป็นแบบเก่าได้อีกแล้วครับ จากคุณ : เด็กน้อยคอยฝัน - [ 6 ธ.ค. 50 14:10:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องลดความอ้วนมันอยู่ที่ใจค่ะ  มันอยู่ที่เราจะหักห้ามจิตใจเราได้มากน้อยแค่ไหน  ต้องอดทนต่อใจตัวเอง อดทนต่อเสียงสบประมาทรอบข้าง อย่างแกนะ ทำไม่ได้หรอก เดี๋ยวก็เลิก เจอมาทุกอย่าง แต่ตอนนี้ ทำได้แล้วค่ะ วิธีก็คือ กินคาร์บ ของมันของทอด หวาน น้อยลง แทบจะไม่แตะเลย (ตอนลดอยู่นะค่ะ) อาหารหลักๆคือ เกาเหลา กับข้าว กาแฟดำ ผลไม้ไม่หวาน สลัดไม่ราดน้ำ ปลาย่าง อะไรประมาณเนี้ย และที่สำคัญ ออกกำลังกายทุกวัน วันละประมาณ 1 ชัวโมง ของพี่อยากไปฟิตเนส ก็ลองไปหาเอาที่เค้าโอนสมาชิกนะค่ะ จะได้ไม่เสียค่าแรกเข้า ทำแบบนี้ประมาณ 4-5 เดือน น้ำหนักลดมาประมาณ 5-6 โล  ตอนนี้ไม่ได้ไปฟิตเนสแล้ว แต่มีจักรยานออกกำลังกายที่บ้าน พยายามปั่นเอาให้ได้มากที่สุด เรื่องอาหารก็กลับมากินเหมือนเดิม แต่พอรู้ตัวว่ากำลังจะอ้วนอีกแล้ว ก็งดมื้อเย็นซะ ไม่อยากกลับไปอ้วนอีกแล้ว   พอเรารู้สึกว่าเราดูดีแล้ว ทีนี้ก็อยากสวย เริ่มไปทำสีผม หาเสื้อผ้าสวยๆใส่ แต่งหน้าบ้าง จนตอนนี้มีแต่คนทักว่า สวยขึ้นน้า เราก็ภูมิใจ เพราะไม่เคยมีคนชมเลย   ต้องมั่นใจค่ะว่าเราทำได้ เหมือน คห ข้างบน หาหนังสือลดน้ำหนักมาอ่าน เข้า www.siamfitness.com  พยายามศึกษาเรื่องการลดความอ้วนไว้ มันจะทำให้เราจิตตกไปพักใหญ่ๆ แต่พอเข้าทีแล้วจะทำได้ค่ะ   แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 50 16:07:23 จากคุณ : คุณแม่ลูกสี่ - [ 6 ธ.ค. 50 15:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ---- แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 50 16:07:40 จากคุณ : คุณแม่ลูกสี่ - [ 6 ธ.ค. 50 15:12:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ซ้ำ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 50 15:32:18 จากคุณ : คุณแม่ลูกสี่ - [ 6 ธ.ค. 50 15:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เราเคยเจอญาติเพื่อนเราคนนึงค่ะ ครั้งแรกที่เจออ้วนมาก แล้วเพื่อนเราก็บอกว่าแต่ก่อนพี่เค้าหล่อเหมือนเป๊ปเป้อเลย  เราก็โอ๊ะจริงอะไม่เห็นมีเค้าโครงว่าหน้าตาดีแม้สักนิด  หลังจากนั้นเวลาผ่านไปน่าจะสักปีได้ เจอพี่เค้าอีกทีโหผอม เหลือตัวเล็กนิดเดียวแล้วพี่เค้าก็หล่อจริงด้วย  เรานี่อึ้งเลยถามเพื่อนว่าพี่เค้าสดยังไง  เพื่อนบอกว่าพี่เค้าวิ่งทุกวัน แล้วข้าวเย็นก็ไม่กิน แบบว่าไม่น่าเชื่อว่าจากที่เคยอ้วนขนาดนั้นจะผอมได้   อยู่ที่ใจจริงๆค่ะของแบบนี้ สู้ๆๆค่ะ  รับรองถ้าผอมต้องสวยแน่ๆ จากคุณ : Soyaki - [ 6 ธ.ค. 50 15:27:09 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอเล่าประสบการณ์ของตัวเองบ้าง คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับน้องนะคะ วิธีลดน้ำหนักของพี่คือ อดอาหารค่ะ อดคือไม่กินอะไรเลยกินแต่น้ำอย่างเดียว เริ่มทำแบบนี้ครั้งแรกตอนอายุ 19 ตอนนั้นหนักประมาณ 80 โล ที่ใช้วิธีนี้ก็เพราะพี่เป็นคนไม่ชอบอะไรจุกจิกค่ะ กินนู้นไม่ได้ กินนี่ไม่ได้ ก็เลยคิดแบบโง่ๆ ว่าเราก็ไม่ต้องกินมันซะเลยง่ายดี เริ่มแรกพี่อดข้าว อาทิตย์นึงบ้าง 10 วันบ้าง จนคิดอะไรเพี้ยนๆ ขึ้นมาตั้งใจจะอดข้าวซักเดือนนึง เริ่มเลยคะ อดไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่สิบแปด คือเกิดโรควูบค่ะ ยืนอยู่ดีๆ ก็วูบล้มลงไปกองกับพื้นไม่รู้ตัว โชคดีตอนนั้นอยู่ที่บ้าน สรุปก็ทำอย่างงี้อยู่ประมาณ 2 เดือนกว่าก็ลดลงมาเหลือ 54 กิโล พอผ่านมาซักประมาณ 3 ปี คราวนี้มันโยโย่ค่ะ น้ำหนักขึ้นมาเป็น 86 โล ตอนนั้นแทบกรี๊ด เพราะว่าไม่ค่อยได้ดูแลตัวเอง ก็รู้แหละว่าอ้วนขึ้น แม่ก็บ่น ทุกคนทักกันหมด แต่ตัวพี่คิดว่ามันคงไม่ถึงขนาดว่าขึ้นมา 32 โล ก็ลดอีกค่ะ ใช้วิธีเดิมอีกแล้ว อดอาหาร แต่ไม่ได้หักโหมเหมือนครั้งแรก แล้วก็ออกกำลังกาย ใช้เวลาประมาณปีนึง ก็ลดลงมาเหลือ 60 โล   ยังไม่หมดค่ะน้อง...ยังมีต่อ ผ่านไปอีก 2 ปี มันกลับมาอีกแล้ว คราวนี้ขึ้นมาเป็น 92 โล แต่สิ่งที่ตามด้วยก็คือโรคภัยที่มาจากการลดน้ำหนักผิดวิธีของพี่ คราวนี้เครียดเลยค่ะ เพราะลดน้ำหนักด้วยการอดอาหารมาตลอด ทำใหเป็นโรคกระเพาะ ซึ่งมันทรมานมากๆๆๆๆๆๆ แต่ใจตอนนั้นก็คิดว่าเอาวะครั้งสุดท้ายแล้ว สู้ๆๆๆๆ ด้วยความโง่เง่าถึงแม้จะเป็นโรคกระเพาะ แต่ด้วยความอยากสวย ก็ใช้วิธีอดอาหารอีก คราวนี้ด้วยอายุที่มากขึ้น การเผาผลาญน้อยลง ถึงแม้จะออกกำลังกายร่วมด้วย ทำให้น้ำหนักลงช้ากว่าเมื่อสองครั้งก่อน 3 เดือน ก็ลดแค่ 13 โล เหลือ 79 แต่ก็มีเหตุการณ์ให้ต้องจำไปจนตาย อยู่ๆ เกิดอาการปวดท้องอย่างรุนแรง ส่องกล้องดู จากเดิมที่แค่กระเพาะอาหารอักเสบ จนตอนนี้กลายเป็นแผลในกระเพาะ หมอยังบอกว่าดีนะที่ไม่ทะลุ ไม่งั้นอาจจะต้องผ่าตัด เชื่อไหมว่าตอนนั้นขนาดว่าปวดท้องจะเป็นจะตาย ในหัวพี่ยังคิดเรื่องลดน้ำหนักเลย คิดแต่ว่าจะทำไงดีวะเนี่ย ถ้าอดอาหารไม่ได้สงสัยจะไม่ผอมแน่ๆ แล้วชาตินี้  แต่ช่วงที่รักษาตัวอยู่น้ำหนักก็ลดนะ ลดมาเรื่อยๆ เหลือ 73 โล จนครั้งล่าสุด เมื่อตอนต้นปี 50 น้ำหนัก 70 โล ก็ฮึดค่ะ แม่บอกว่าถ้าจะลดจริงๆ ก็ลองไปออกกำลังกาย พอดีมีฟิตเนส มาเปิดแถวบ้าน ถูกด้วย ก็เลยลองไปสมัครสมาชิก คราวนี้แม่พี่ ก็ช่วยคุมเรื่องอาหารด้วย  คือให้กินพวกผัก ปลา งดของทอด ของมัน เป็ปซี่ กินแต่นึ่งกับต้ม ผลไม้กินเข้าไปเยอะๆ แล้วพี่ก็ออกกำลังกาย แบบบ้าคลั่ง ผ่านไปประมาณ 7 เดือน น้ำหนักเหลือ 45 โล ดีใจมากๆ ไปไหนมีแต่คนทัก ปัจจุบันหนัก ประมาณ 44 แต่สูง 166 สิ่งที่อยากจะบอก อยากจะเตือน - น้องอายุยังน้อย ตอนนี้ถึงแม้จะน้ำหนักเยอะ แต่อย่าใช้วิธีลัดเด็ดขาด เช่น อดอาหาร ล้วงคอให้อาเจียน กินยาลดความอ้วน เพราะมันไม่ใช่วิธีที่ยั้งยืน - ทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ รู้ว่ายาก มันลำบาก มันทรมาน แต่เราต้องเอาชนะใจเราให้ได้ สำหรับพี่ การลดน้ำหนักมันจะยากแค่ตอนเริ่มต้นค่ะ หลายๆ ความเห็น แนะนำเกี่ยวกับการลดน้ำหนักแบบถูกวิธี และถูกต้อง แต่ประสบการณ์ของพี่ เป็นตัวอย่างของการลดน้ำหนักแบบ ผิดๆ ถึงแม้จะลดได้จริง แต่ก็ไม่ยั่งยืน วิธีที่ได้ผลก็คือ คุมอาหารและออกกำลังกาย จากคุณ : scroll - [ 6 ธ.ค. 50 15:35:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เคยอ้วนค่ะ ตอนเรีบยมหาวิทยาลัยแต่ก็ไม่มาก เพราะติดความสบาย ไปไหนก็ไม่ยอมเดิน และกินจุนกินจิบทั้งวัน แต่พอเรียนจบแล้วต้องไปเรียนต่อเมืองนอก ไม่มีรถใช้ ไปไหนก็ต้องเดิน ๆ ๆ ๆ เห็นผลเลยว่าค่อย ๆ ผอมลง ไม่ได้ลดฮวบฮาบแต่ค่อย ๆ ลด เราก็มีกำลังใจขึ้น และก็เริ่มปรับนิสัยการกิน คือกินแต่พอดี เลือกกินให้ครบห้าหมู่ และเลิกกินจุบจิบระหว่างมื้อ ฝึกตัวเองอย่างนั้นสองปี น้ำหนักลดลงจนพอใจและมันก็อยู่ตัว จนบัดนี้ผ่านมาสิบปี น้ำหนักก็ยังคงที่ค่ะ ไม่ขึ้นหรือลดมากกว่าสองกิโลเลย น้องต้องปรับนิสัยตัวเองค่ะ อกกกำลังกาย เริ่มต้นจากการเดิน เดินกลับบ้าน เดินไปเรียน เดินขึ้นบันได แล้วก็ค่อย ๆ เพิ่มเป็นการออกกำลังกายพวกวิ่ง เต้นแอโรบิก หรือเข้าฟิตเนส และก็ปรับนิสัยการกิน ไม่ต้องอดอาหารนะคะ และที่สำคัญต้องกินอาหารเช้าค่ะ กินให้อิ่มด้วย เพราะจะช่วยให้กินมื้อเที่ยงและเย็นได้น้อยลง เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ลดให้ได้ เพื่อสุขภาพตัวเองค่ะ จากคุณ : Kuruko - [ 6 ธ.ค. 50 15:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ลดความอ้วนเหอะค่ะ ไม่ดีกับสุขภาพนะคะ ความอ้วนนำมาซึ่งโรคเรื้อรัง  เช่นเบาหวาน  ความดัน  ไขมันสูง  และอื่นๆ(แม้แต่มะเร็งก็บอกว่าระวังถ้าอ้วน  ไขมันมาก  เพราะมันเป็นอาหารชั้นดีของเซลมะเร็งค่ะ) ส่วนตัวไม่ได้ผอมมากหรอกค่ะ  พยายามลดให้ได้อีกซักเจ็ดโล  คงต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะ(แต่ตอนนี้สูง 165 หนัก 52)  พยายามจะเริ่มจดแคลอรี่แต่ละวันแล้วล่ะ   ไม่กินจุบจิบ ส่วนคุณเริ่มออกกำลังกายก็ดีนะ  เริ่มจากเดินก่อนก็ได้เพราะอ้วนถ้าวิ่งข้อเท้าก็รับน้ำหนักมาก  เดินเร็วไปก่อน  เดินเข้าซอยบ้าน  เดินไปซื้อของระยะใกล้  เดินช็อปปิ้งให้มากๆ(แต่อย่าแวะกินซะล่ะ)  แล้วอยากให้เล่นโยคะ  หรือว่ายน้ำ(ถ้าว่ายเป็น)เพราะข้อต่างๆไม่รับน้ำหนักมากเกินไป  ทำให้ผอมลงได้ด้วย ส่วนผัก  ผลไม้  อยากให้ลองกินพวกแกงจืดผัก  เช่นผักกาดขาว  ตำลึง  ฟัก  ซึ่งกินง่ายแล้วล่ะ  ไม่ขมด้วย(ใส่ลูกชิ้นปลาหรือหมูไม่ติดมันน้อยๆๆๆๆ)  แกงจืดนี่สมัยเราลดน้ำหนัก(ซึ่งหนักกว่านี้อีก)กินเป็นอาหารว่างอะ  แบบไม่มีน้ำตาล  มีผักเยอะๆเนื้อสัตว์น้อยๆ  เวลากินข้าวก็กินข้าวต้มเพราะน้ำมันเยอะ  กับอย่ามันๆทอดๆ  ให้เน้นผัก  เห็ด  เนื้อปลา ผลไม้ก็เริ่มจากที่น่าจะชอบมากสุดก่อน  แบบเอาแอปเปิ้ลสดมาทานดูก่อนดีมั้ยคะ  เราว่าแอ๊ปเปิ้ลเส้นใยเยอะ   กินแล้วอิ่มง่าย  ไม่อ้วน จากคุณ : Mavachi (Mavachi) - [ 6 ธ.ค. 50 15:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วเรารู้สึกว่าตัวเรามีปัญหาแค่นิดเดียวเองง่ะ  -"- เราน้ำหนักเกินมาตรฐานมาราวๆ  10 โล .. แบบอวบระยะสุดท้ายง่ะ  -"- พยายามลดมาหลายปีแล้ว.. จิตตกขนาดเก็บมาร้องไห้อยู่บ่อยๆ เวลามีใครทักเรื่องอ้วน ( เช่นไปเจอเพื่อนเก่าๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานาน ) ทั้งๆ ที่เราน้ำหนักเกินมานิดหน่อยเอง.. แต่กลายเป็นคนไม่มั่นใจไปเลย  วิตกกังวล แต่ว่าตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วเรื่องความมั่นใจ.. ที่เป็นแบบนี้เพราะยาลดความอ้วนอ่ะค่ะ.. สารภาพเลยว่าเคยกินยามาก่อน ซ้ำซากอยู่ 3-4 ครั้ง.. ไม่ว่าจะตามคลีนิค หรือกระทั่งโรงพยาบาลก็ตาม แต่สุดท้าย น้ำหนักกโยโย่ขึ้นมา.. แบบลดไป 5 โล.. มันขึ้นมา 10 แบบนี้น่ะค่ะ ( ดีนะไม่เดี้ยงซะก่อน.. อย่างเพื่อนพี่เราง่ะ เข้าโรงพยาบาลไปหลายรายแล้ว ไม่แนะนำอย่างแรงเรื่องยาลดความอ้วนนะคะ.. อย่าได้คิดไปลองเชียว.. มันเหนื่อย, ทรมาน, และสุดท้ายก็โยโย่ค่ะ.. เสียสุขภาพมาก ) จะบอกว่าถ้าอยากทำสีผมนะคะ.. ทำเลยค่ะ.. อย่าไปรอ อย่าไปกลัว.. อย่าคิดว่า... อือ ทำแล้วอาจจะแย่ลง อาจจะดูไม่ดี ไม่ลองแล้วจะรู้เหรอคะ.. ลองทำสีผม ตัดผมทรงใหม่ๆ เสื้อผ้าก็อาจจะยังไม่มั่นใจ เพราะหาไซส์ยาก.. อันนี้ต้องพยายามลดให้ได้อ่ะค่ะ มีทางเดียว เพราะสมัยนี้รู้ๆ กันอยู่ ว่ามันทำไซส์เล็กซะเหลือเกิน.. คือที่จริง ก็มีร้านขายเสื้อผ้าไซส์ใหญ่เยอะแยะนะ แต่เราไม่อยากแนะนำให้ตัวเองไปซื้อน่ะ.. เพราะว่า.. จะกลายเป็นชินกับเสื้อผ้าใหญ่ๆ แล้วทีนี้ก็จะไม่อยากลด.. เพราะว่าหาเสื้อผ้าได้แล้ว ( อันนี้วัดจากตัวเองนะคะ ) หรืออย่างน้ำหนักขึ้น.. ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ ที่ไซส์ใหญ่ขึ้น.. อันนี้เราเคยเป็น ก็ไม่ดีอีกแหล่ะ.. มันจะทำให้เราอ้วนขึ้นๆ และขยับไซส์ขึ้นอย่างไม่รู้ตัวเลย.. ใช่ไหมล่ะ เราว่าเรื่องลดน้ำหนักนี่ เป็นอะไรที่ทุกคนรู้ๆ กันดีอยู่แล้วนะคะ.. งดแป้งให้น้อยลง, งดของทอด, ของมัน, ของหวาน, งดขนม, น้ำอัดลม กินผักผลไม้มากขึ้น ออกกำลังกายอาทิตย์ละ 5-6 วัน วันละ 30-40 นาที มีแค่นี้เองอ่ะ.. ซึ่งเราว่าทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว ( แม้กระทั่งตัวเราเองด้วยแหล่ะ ) แต่ว่าไม่ได้ตั้งใจลดจริงๆ จังๆ.. ท้อแท้ ล้มเลิกเอาซะง่ายๆ อาจจะขาดกำลังใจ หรือว่าไม่มีแรงจูงใจการการลดมากพอ ( บางคนอาจจะว่า.. อ้าว ก็คิดซะว่าลดให้ตัวเองสิ แต่สำหรับเราบางทีมันก็ไม่มากพอน่ะค่ะ )  -"- ยังไง จขกท. ต้องพยามบิ๊วตัวเองมากๆ จนฮึดสุดๆ ดูนะคะ.. น่าจะทำได้ คงต้องใช้เวลาหลายเดือนหน่อย เพราะน้ำหนักเกินเยอะอยู่เหมือนกัน แต่แนะนำอย่างนึง อย่าไปทำตามสูตรลดเร่งรัด 5 วัน 7 วันอะไรเลยนะคะ ทำแล้วก็ตบะแตก ( เราทำๆ เลิกๆ มาหลายทีแล้ว ) รู้สึกเสียเวลาโดยใช่เหตุอ่ะค่ะ หันมาควบคุมอาหารดีกว่า.. แรกๆ เริ่มจากกินข้าวให้น้อยลง.. แบบเคยตัก 2 จาน ก็ลดจานเดียว.. ลดลงเรื่อยๆ.. จนตอนนี้เรากินข้าวมื้อละ 1 ทัพพีนิดๆ อ่ะค่ะ ( แบบไม่ตักข้าวพูนทัพพีนะ ) แล้วก็เน้นกับเอา.. แรกๆ อาจจะไม่อิ่ม.. เพราะปกติกินเยอะ จู่ๆ มากินน้อยลง.. จะรู้สึกเหมือนไม่อิ่มอ่ะค่ะ.. แต่ซักพักนึง ไม่เกิน 1 อาทิตย์อ่ะค่ะ กระเพาะจะเริ่มชินแล้วล่ะ.. อย่างตัวเองเนี่ยกินผักยากใช่มะ... ก็... เอาไงดี ลองกินน้ำผักไหม ( เพื่อนเรามันไม่กินผัก มันก็ทำแบบนี้อยู่ ) หรือว่าไปเพิ่มผลไม้เอา จะได้มีกากใย.. ช่วยในการขับถ่าย.. ละที่สำคัญ.. อย่าลืมออกกำลังกายอย่างที่บอกไป งืมมม.. พิมพ์มายาวละ.. ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะ.. ขอให้ผอมได้สมใจ.. สู้ๆ นะจ๊ะ ^_________^ จากคุณ : ลิงตัวเล็กๆ - [ 6 ธ.ค. 50 16:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จขกท  คงได้กำลังใจดีๆแล้วนะค่ะ เพิ่มเติม  ปัจจุบัน  เรายังไปฟิตเนสอาทิตย์ละ 5 วัน วันละประมาณ 2 ชม.อยู่นับจากวันเริ่มต้นออกกำลัง  เราออกกำลังต่อเนื่องเข้สู่เดือนที่ 8 แล้วค่ะ ตั้งเป้าอยากลดให้น้ำหนักตัวเหลือ 60 กก.  ซึ่งคิดว่าเหมาะกับตัวเองแล้ว  แต่ไม่ใช่ง่ายเราก็ค่อยๆเล่นไปค่ะ ไม่กดดันตัวเอง เพราะคิดว่าตอนนี้สุขภาพตัวเองดีมากๆ แต่ก็ไม่หยุดออกกำลังค่ะ ถ้าคุณ จขกท  มีปัญหาเรื่องเงินในการสมัครฟิตเนสก้พยายามวิ่งจอกกิ้งรอบหมู่บ้านค่ะ  การออกกำลังทำได้ทุกที่  แต่ต้องศึกษาวิธี  และอดทน แต่ที่ตัวเองยอมเสียเงินมาฟิตเนสเพราะมีสมาธิดีกว่าไปออกที่บ้านค่ะ จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ธ.ค. 50 16:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จขกท คล้ายเราหลายอย่างเลยค่ะ ^_^ - เป็นวัยนักศึกษาเหมือนกัน - อยากย้อมสีผมแต่ไม่กล้าเหมือนกัน (ส่วนตัวเรากลัวคนจะหาว่าไม่เจียมเล้ยนังนี่ - -"  เพราะเราไม่ได้อยากย้อมสีธรรมดาอ่ะค่ะ เราอยากทำผมสี "ส้ม" แบบอึนฮยอกสีเก่าเลยอ่ะ 555) - มีบล็อคที่เอ็กซ์ทีนเหมือนกัน(อันนี้ไม่เกี่ยว 555 พอดีแอบจิ้มอมยิ้ม แหะๆ) ต่างกันตรงที่ว่า .... เราไม่สวยอ่ะค่ะ เข้าขั้นเหียก .. [-*-] ร่างกายก็แข็งแรงดี และถึงผอมไปก็ไม่ดูดีอยู่ดี เสื้อนักศึกษาเราก็ซื้อแบบหลวมๆ กระโปรงพลีทอ้วนได้ไม่จำกัด ก็เลยไม่มีแรงบันดาลใจในการลดความอ้วนเลยง่ะ ฮ่าๆๆ แถมยังมีความสุขกับการกินสุดๆ ซะอีก ... คงแนะนำอะไรไม่ได้ .. เพราะน้ำหนักเราก็มีแต่ทะยานพุ่งสูงอย่างเดียว = =" แต่อยากมาคุยด้วยอ่ะค่ะ ^^ ถือว่ามานั่งเป็นเพื่อนละกันเนอะ อ๊ะ ผักสดเราก็ไม่ชอบนะคะ ยิ่งผักสลัดนี้เกลียดมากๆ! เพราะว่าบางทีไปเจออันที่ขม บางทีก็ไม่ขม ไม่ชอบเลยอ้ะมันเสี่ยงดวง [-*-] เราชอบทานผักลวกค่ะ บล็อคโครี่ ข้าวโพดอ่อน อะไรพวกนี้ไม่ขมแน่นอน ลวกแล้วอร่อยมากๆ ค่ะ เรากินเล่นเลยด้วยซ้ำอ่ะ ... ถ้าสนใจลองดูได้นะคะ สู้ๆ น้า ^ ^ v จากคุณ : สาวแว่นเลี้ยวซ้าย - [ 6 ธ.ค. 50 16:21:19 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อย่าถ้อถอยนะคะ คุณ Pisaj-Elf ต้องเอาชนะใจตัวเองให้ได้.. จากคุณ : kwang_jaea - [ 6 ธ.ค. 50 16:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่มีวิธีแนะนำนะคะ แต่เข้ามา "ประทับใจ" ค่ะ รู้ไหมคะว่านี่คือกระทู้ที่เราอ่านแล้วยิ้มได้ อ่านแล้วรู้สึกถึง น้ำใจ และกำลังใจ ที่ทุกๆคนมีให้ จขกท. สังคมอินเทอร์เน็ต ใครว่าไม่น่าอยู่.. จขกท. กำลังใจเพียบขนาดนี้ สู้ๆนะคะ เราเองก็ส่งกำลังใจให้อีก 1 คนค่ะ :D จากคุณ : sugarcoma - [ 6 ธ.ค. 50 16:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จงตั้งใจในสิ่งที่ทำ แล้วผลออกมาดีแน่ค่ะ จากคุณ : KiTTy จอมแก่น - [ 6 ธ.ค. 50 16:33:04 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณมากค่ะ ทุกๆคนเลยนะคะ ตอนแรกคิดอยู่นานว่าจะมาตั้งกระทู้ดูดีไหมเพราะอาย(เห็นไม๊ ทำอะไรก็ไม่มั่นใจ) แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าคิดถูกที่สุด ขอบคุณกำลังใจและวิธีช่วยเหลือจากทุกคนค่ะ ทำให้เรามีกำลังใจจะลดความอ้วนอีกครั้ง ก่อนหน้านี้พยายามมาหลายครั้งแล้วค่ะ แต่ที่ท้อเพราะน้ำหนักมันมักจะคงตัวอยู่จุดๆนึงนานๆ นานเกินไปจนเราอ่อนแอและเลิกล้มความตั้งใจ คราวนี้เราจะพยายามผ่านจุดนั้นไปให้ได้ค่ะ ถ้าภายใน2เดือนนี้ มีความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีเราจะกลับมาตั้งกระทู้อีกครั้ง(เอาเป็นเป้าหมายซะเลยดีไม๊^^) รักทุกคนในห้องนี้ค่า >< จากคุณ : Pisaj-Elf - [ 6 ธ.ค. 50 16:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ดีใจกับเจ้าของกระทู้จังเลย มีคนมาให้กำลังใจเยอะ พี่จะบอกว่าพี่เป็นคนหนึ่งที่ เคยทานยา เข้าสถาบันลดน้ำหนัก หมดเงินหมดทองไปหลาย สุดท้ายอยู่ที่ใจคะ เราต้องตั้งใจว่าเราจะลดน้ำหนัก ความตั้งใจอาจล้มเหลว แต่ไม่เป็นไรอย่าได้ล้มเลิกเป็นเด็ดขาด พี่อายุ 36 สูง 163 cm. น้ำหนักก่อนลด 75 กก. ตอนนี้ 63 กก. ใช้เวลา 1 ปีกว่า (เห็นเวลาแล้วอย่าได้ท้อ) จริงๆไม่อยากบอกว่าใช้เวลาเท่าไร เพราะเคยอ้วนแล้วพอมาอ่านแบบนี้แล้วมันท้อ แต่ถ้าอยากลดน้ำหนักแล้วไม่กลับไปอ้วนใหม่ ต้องใช้เวลา เพื่อ ฝึกในเรื่องของการใช้ชีวิต ปรับรูปแบบใหม่ เคล็ดลับของพี่ แบบนี้คะ ตั้งใจ ตั้งเป้าหมาย ระยะสั้นๆๆทีละ 2 อาทิตย์ ไม่เพิ่มของใหม่ หาทางลดของเก่าที่สะสมอยู่(ไขมัน) การปฏิบัติตัว - ทานอาหารครบ สามมื้อ เน้นผัก ถ้าไม่ชอบทานผัก เปลี่ยนเป็นผลไม้ที่น้ำตาลน้อยๆๆแทนเช่น แอปเปิ้ล หรือ ฝรั่ง แทน สับปะรด ทานได้แต่ไม่ควรทานมากเพราะมีกรดกัดกระเพาะ (จะได้โรคแผลในกระเพาะเป็นของแถมจ้า)  และอาหารเย็น ทาน ก่อน 5-6 โมงเย็น หลังจากนั้นเป็นน้ำเปล่าหรือไม่ก็ผลไม้ ในมื้ออาหาร ให้ลดแป้งขาว ขนมปังลง ถ้าทานปลาก็ได้ก็เน้นเป็นพวกปลาแทนจะดีมากๆๆ เนื้อสัตว์ก็เลี่ยงไม่ติดมัน - ออกกำลังกาย คะ ถ้าไม่ชอบไม่เป็นไร ค่อยๆๆฝึก พี่เริ่มจาก 5 นาที เป็น 10 นาที 20 นาที 30 นาที 40 นาที 50 นาที 60 นาที จนตอนนี้ออก สองชั่วโมงติดต่อกันได้ แต่ต้องใจเย็นๆๆค่อยๆๆเพิ่มนะคะ พอเข้าทีแล้ววันไหนไม่ไปออกมันจะอึดอัดมากๆๆๆ (เป็นการปรับระบบเผาพลาญให้ร่างกายคะ) และล้างไขมันเก่า - พักผ่อนคะ นอนวันละ 6 ชม คะ และใน หนึ่งอาทิตย์ หยุดพักเรื่องออกกำลังกายสะ 1 วันแล้วทานสิ่งที่อยากทาน เพื่อลดความเครียดจากการโปรแกรมลดน้ำหนัก ถ้าเป็นไปได้ ไม่ทานแป้งและน้ำตาล จะดีมากๆๆเลยคะพี่ เคยช่วงแรกๆๆที่น้ำตัวเกินมาเยอะทานข้าว 1/2 ทัพพีแต่เน้นผักผลไม้ โปรตีน และออกกำลังกายควบคู่ 4-5 วัน ลดลงไป กก เลยที่เดียว - พยายามอ่านหนังสือ shape สลิ่มมิ่ง โยคะ มาอ่าน (เพื่อเป็นการสร้างกำลังใจให้ตัวเอง) - ทุก ก.ก .ที่ลดได้ ให้ตั้งรางวัลให้กับตัวเองด้วยจ้า แต่ต้องไม่ใช่ไปกินนะจ๊ะ เช่น ซื้อสร้อย ตุ้มหู หรือถ้าน้ำหนักลดลง จนเสื้อผ้าหลวม ให้รางวัลโดยการซื้อเสื้อผ้าไซด์ที่เล็กลง แล้วตั้งเป้าว่าฉันจะใส่แกให้ได้ ช่วงแรกทำยาก แต่ถ้าผ่านไปได้ เราจะภูมิใจในตัวเองเป็นของแถม ไว้จะเอารูป before กับ After มาให้ดูนะคะ ถึงแม้ยังไม่ถึงเป้าหมายที่วางไว้ก็เถอะ สิ่งสำคัญ จงมีความสุขกับการลดน้ำหนักจ้า จากคุณ : แก้วน้ำสีแดง - [ 6 ธ.ค. 50 16:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อย่าคิดมาก ทำใจให้สบายๆ แต่มีจุดยืนว่าเราจะลดน้ำหนักให้ได้ 1. น้องสาวลดได้แล้วด้วยวิธีง่ายๆ กินอาหารแป้งที่ไม่ขัดขาวมื้อละน้อยๆ หรืองดเป็นบางมื้อ และไม่กินอะไรที่มีแคลอรี่ หลังบ่าย 2 โมงไปแล้ว มื้อเช้ากินให้ถูกหลัก ห้ามกินส่วนประกอบของน้ำตาลในเวลาก่อนเที่ยง น้ำอัดลม-น้ำผลไม้เลิกเด็ดขาด น้ำบริสุทธิ์อย่างเดียว 2. เอามาจากแข่งลดน้ำหนัก จาก UBC เดิน....เดิน....เดิน เท่าที่จะทำได้ กลับบ้านอย่าใช้บริการวิน เดินด้วยความเร็วสม่ำเสมอให้เหนื่อย (แต่อย่าเผลอกิน) 3. เคล็ดลับส่วนตัว ก่อนกินอาหาร หรือถ้าหิว ซื้อเม็ดแมงลัก (กก.ละประมาณ 40 บาท) เอาไว้ชงครั้งละ 1 ชช.ทิ้งไว้ให้พองตัวเต็มที่แล้วกินก่อนอาหาร(ถูกและได้ผลดี-ไม่มีอันตราย) 4. เคล็ดลับส่วนตัวอีกเหมือนกัน ก่อนออกกำลังกาย หรือเดินเพื่อฆ่าไขมัน ให้ชงกาแฟเปล่าๆ ไม่ใส่น้ำตาลกินก่อน คาเฟอีนจะเป็นตัวเบอร์นไขมันที่ดี 5. เคยอ่านในเวปสุขภาพจากต่างประเทศนานมากจนจำที่มาไม่ได้ ว่า ใบอินทนินน้ำ ในฟิลิปปินส์ใช้เพื่อการลดน้ำหนักที่ได้ผลดี จากคุณ : revu - [ 6 ธ.ค. 50 17:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ก่อนอื่น ก็ขอให้กำลังใจ จขกท.ก่อนเลยนะคะ  ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ใจจริงๆ จริงๆ ดาเองก็เคยอวบ (ระยะสุดท้าย) มาก่อน และได้ลดน้ำหนัก(แบบผิดวิธี) มา  จึงได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง   ก่อนอื่น ของเล่า ประสบการณ์อันแสนงี่เง่าของตัวเองก่อนแล้วกัน... เมื่อ 6 ปีก่อน เราหนัก 52 -  53 กก.นะ ไม่ใช่คนตัวสูงอะไร แต่เป็นคนมีหน้าอก มีสะโพก เอวเล็ก ไม่มีหน้าท้อง ทำให้จัดว่าเป็นคนที่หุ่นน่าเคี้ยวคนนึงเลย  ต่อมาเรามีแฟน และเมื่อคบกัน เหมือนกับว่าจะมีแต่ความสุข  ชวนกันกิน กินแล้วเล่นเกมส์ กินแล้วนอน  น้ำหนักเราพุ่งจาก 53 เป็น 60 กก.ภายในเวลา  3 เดือน โดยที่เราไม่รู้ตัว  และเคยหนักที่สุดถึง 62 กก. เราหัวเสียทุกครั้งที่มีคนมาว่าเราอ้วนนะ  เพราะว่าเคยมีรูปร่างดีมาก่อน  แต่ก็ลดไม่ได้  การใช้ชีวิตอยู่กับแฟน ที่แสนสุขสบาย  กินอาหารแพงๆ ขนมอร่อยๆ  ออกงานเลี้ยงกับแฟนหรือครอบครัวเค้าประจำ  เพราะแฟนเราเป็นลูกคนมีเงิน จึงเลี้ยงดูเราเสียอ้วนพี   เวลาคนทักมาที ก็วีนไปที  วีนเสร็จ ก็กินต่อ   น้ำหนักจึงทรงตัวอยู่ที่ 60 กก.มา เกือบ 2 ปีได้ จริงๆมันดูไม่ได้มีปัญหาอะไร เพราะเรากับแฟนก็รักกันดี และกำลังจะแต่งงานกัน  แต่หลายครั้งที่เราแอบเห็นเค้าดูรูปสาวๆเกาหลี ญี่ปุ่น น่ารักๆ หุ่นดีๆ ก็แอบน้อยใจ  ถึงแม้เค้าจะไม่เคยบอกให้เราลดน้ำหนักหรือเปลี่ยนแปลงตัวเองเลย  แม้แต่ชมคนอื่นต่อหน้าเราก็ไม่เคยทำ แต่พอมาเห็นเค้าแอบดู แอบอ่านหนังสือบ เว็บไซด์ที่มีรูปสาวๆไอดอลน่ารักๆ มันก็อดน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้  แต่สุดท้าย...ก็ไม่เคยลดน้ำหนักไม่ได้อยู่ดี ต่อมาเราได้เจอกับเพื่อนสมัยเรียนประถม ที่เจอกันครั้งก่อน เค้าก็อวบอ้วนพอๆกับเรา แต่เจออีกที ชีผอมเพรียวเสียจนน่าอิจฉา  เพื่อนแนะนำว่า ชีกินยาลดน้ำหนัก   ตอนนั้นคิดว่า เอาวะ...เป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย   เรากินยาลดน้ำหนักควบคู่กับการควบคุมอาหาร และออกกำลังกาย  ตอนนั้นแฟนเราเห็นว่าไงก็ต้องเสียเงินค่าลดน้ำหนักไปแล้ว จึงให้ความร่วมมือเต็มที่ ไม่ชวนกิน ออกกำลังกายเป็นเพื่อน  น้ำหนักเราจาก 60  ลดลงเป็น...57 .....55....53...51...49...และ  สุดยอด  ฉันมีน้ำหนัก 47 กก.  ตอนนั้นประทับใจมาก ไม่คิดว่าชีวิตนี้ตัวเองจะมีรูปร่างผอมเพรียวแบบนั้น  เรารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่มองกระจก ไม่ต้องแต่งตัวพราง  และไม่ต้องกลัวเครื่องชั่งน้ำหนักอีกแล้ว   ทุกคนตะลึงในความเปลี่ยนไป  และ...เราก็แต่งงาน แต่ ความปลื้ม....ก็อยู่ได้ไม่นาน  มีจุดหักเหเกิดขึ้นอีก  เรากำลังจะมีน้อง  แต่เอาวะ...เดี๋ยวคลอดเสร็จคอยลดใหม่  สรุปว่าคุณแม่มือใหม่  จาก47-48 กก.หลังจากตะบี้ตะบันกินยาลดน้ำหนัก อดข้าวเย็น ออกกำลังกายมา 3 เดือน  ก็พุ่งพรวดมาเป็น 72 กก.ในเดือนที่ 10 ก่อนคลอด  และ ลดลงไป 4-5 กก.เมื่อเจ้าหญิงน้อยลืมตาขึ้นมาดูโลก   สรุปว่าหลังคลอดเราหนัก 67 กก. หลังจากคลอดลูกเสร็จ เราเลี้ยงลุกด้วยนมแม่ 4 เดือน น้ำหนักเราลดเหลือ 57  กก.ตอนนั้นคุณย่าขจะพาหลานไปเลี้ยงที่นิวซีแลนด์ ทำให้ต้องเปลี่ยนให้น้องมากินนมผง  เราเลย เริ่มเดินเข้าหา คลินิกลดน้ำหนักอีกครั้ง  จาก 57  ลดเหลือ 49 กก. แต่ก็ไม่ค่อยเฟิร์มเท่าไรเพราะ ไม่ได้ออกกำลังกาย  ถึงแม้สุขภาพจะยังไม่มีอาการผิดปกติอะไร แต่ก็มีโยโย่เกิดขึ้น  เลิกทานยาสักพักก็อ้วน  พออ้วน เราก็กลับไปกินยาลดน้ำหนักอีก เป็นแบบนี้เรื่อยๆ นับครั้งไม่ถ้วน... จนกระทั่งเลิกกับแฟน เพราะปัญหาด้านกฎหมายระหว่างประเทศ (ละครชีวิตเล็กๆอย่าไปใส่ใจเลยค่ะ)  ทำให้เรากลับเป็นสาวโสดอีกครั้ง  พอยิ่งมีอิสระ ก็ยอมอ้วนไม่ได้  พอเริ่มบวมก็ซมซานไปหาหมออีก หมดเงินไปกับยาลดนน้ำหนักเท่าไรไม่รู้  จนเราเริ่มมีอาการผิดปกติของไต ก็ยังไม่เข็ด  ตายเป็นตายฉันก็ขอผอม  จนสุดท้ายถึงกับปัสสาวะไม่ออก ต้องใส่สายสวน  เข้าๆออกๆ รพ.บ่อยมาก  ครั้งนั้นคิดว่าคงจะตายจริงๆ ถึงหยุดคิดที่จะกลับไปทานยาอีก แต่ด้วยความอยากสวย ครั้งนี้ เราจึงเริ่มที่จะทำผอม โดยใส่ใจสุขภาพ หลังจากออกจาก รพ. เราน้ำหนัก  56 - 57  กก. เข้าฟิตเน็ต อบซาวน่าไป2 เดือน เฟิร์มขึ้นแต่น้ำหนักก็ลดลงไปแค่ 2 กก. แต่...มันยังไม่พอสำหรับคนมีลูกแล้ว  เราเริ่มกินชีวจิต  ทานผักเป็นกะละมังๆ  แทบจะทานแทนข้าวเลยตอนนั้น เคยงดกินเนื้อสัตว์ได้ถึง 2 เดือน  หันหลังให้กับความหวาน  ค่อยๆลดจาก หวานปกติ ก็เหลือเพียง 3 ใน 10  จนเคยชิน  ลดขนมจุกจิกลงเรื่อยๆจนเหลือแค่ 2 ใน 10 (อันนี้ใช้เวลานานมาก)   ไม่ทานอาหารหลัง 6 โมงเย็น (แต่อาจจะยืดหยุ่นได้ หากมีงานเลี้ยง หรือออกไปทานข้าวข้างนอกกับครอบครัว)  และที่สำคัญ ไม่กินเบียร์  เวลาผ่านไป 1 ปี 6 เดือน จนทุกวันนี้  เราหนัก 50 กก. ถึงจะไม่เพรียวลม เท่าตอนกินยาลดน้ำหนักครั้งแรก แต่เราก็รู้สึกมีความสุขและภูมิใจในตัวเองดี ประสบการณ์ทั้งหมด ทำให้เราเรียนรู้ได้ว่า 1.การลดน้ำหนักต้องใช้เวลา และเดินสายกลาง  จากลดน้ำหนักได้เดือนละ 1 กก.อาจจะดูเหมือนน้อย  แต่ 1 ปี คุณก็สามารถลดได้ถึง 12 กก. และแน่นอน คุณกลายเป็นคนใหม่ 2.ยาวิเศษ ที่จะเนรมิตให้คุณผอมเพรียว ไม่มีในโลก 3.อาหารเสริม กาแฟลดน้ำหนัก   มันอาจจะช่วยให้คุณไม่อ้วนขึ้น แต่อย่าไปหวังกับมันมากว่าจะทำให้คุณผอมลง 4.ข้าว 3 จาน  ก็เพียงพอแล้วกับการใช้ชีวิตใน 1 วัน หากไม่พอ เพียงแค่ผัก ผลไม้ ก็ช่วยคุณเติมเต็มได้ 5.ทานอาหารที่บ้านดีที่สุด  ร้านอาหารส่วนใหญ่ปรุงอาหารโดยคิดเพียงแต่ ว่าใส่อะไรก็ได้ที่ทำให้คุณติดใจในความอร่อย  แต่ไม่มีใครมาคิดหรอกว่า คุณจะกินน้ำมันไปกี่ช้อนหรือกี่ทัพพี 6.มื้อเช้าสำคัญเสมอ และ...ที่สุด 7.พิซซ่า ไก่ทอด โดนัท ขนมเค้ก แฮมเบอร์เกอร์ ฯลฯ ไม่ใช่ว่าคุณจะทานไม่ได้  หากคุณอยากทาน  ให้มันเป็นอาหารเช้าของคุณสิ     แต่ให้ทานแต่พองาม และอย่าบ่อยเกินไป 8.ใส่ใจกับการออกแรงระหว่างวันสักนิด (เช่น การเดินขึ้นบันไดแทนลิฟท์  การเดินจากปากซอยเข้าไปในบ้าน  ล้างรถด้วยตัวเอง สนุกกับการทำงานบ้าน ฯลฯ) ก็สามารถทดแทนการออกไปออกกำลังได้ หากคุณไม่มีเวลา หรือมีภาระยุ่งเยิง 9.อย่าไปเชื่อ สูตรลดน้ำหนัก 14 วัน 9 กก. หรือ  7 วัน 3 กก.มาก มันเหมือนเมลล์ลูกโซ่  คนโพสไว้ อาจจะไม่ได้ทำได้ก็ได้ 10.อันนี้สำคัญมาก  ระลึกอยู่เสมอว่า You are what you eat  คุณทานอะไรคุณก็เป็นอย่างนั้น เป็นการตอบกระทู้ที่ยืดยาวที่สุดของอิชั้นค่ะ  อาจจะไม่ได้ให้คำปรึกษา จขกท.อะไร แต่ ปรสะบการณ์ของอิชั้นหวังว่า คนอ่านทุกคน คงจะได้ประโยชน์ หรือ อุทธาหรณ์ไม่มากก็น้อยนะคะ   แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 50 17:40:15 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 50 17:38:45 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 50 17:29:09 จากคุณ : Miss Plastic - [ 6 ธ.ค. 50 17:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แค่ไม่ล้มเลิกความตั้งใจ ต้องทำได้แน่นอนค่ะ .... เป็นกำลังใจให้ด้วย เราไม่เคยน้ำหนักขึ้นเยอะมากมายขนาดพี่ๆเพื่อนๆในห้องนี้ แต่ก็เคยมีช่วงที่พีคสุดกะเค้าเหมือนกัน ....แต่เราก็ลดได้น๊า.. อิอิ(58 เหลือ 49.5 ค่ะ) เราเป็นคนอวบๆ แถมขี้เกียจออกกำลังกายด้วย ใช้วิธีหาแรงบันดาลใจเอา ทำให้ขยันวิ่งค่ะ เช่น  เราสเป็คหนุ่มนักกีฬาอ่ะ แอบปิ๊งหนุ่มคนนึง เค้าไปออกกำลังกายบ่อยๆ เลยใช้เป็นเหตุผลเข็นตัวเองออกไปวิ่งได้ แถมสวนไกล้ๆหอบรรยากาศดีเราก็ไม่ไปวิ่งนะ ต้องไปวิ่งไกลถึงสนามกีฬา(ปั่นจักรยานไป ไม่ต้องวอร์มเลย กว่าจะถึงก็เหนื่อย..) จะได้แอบไปดู....เค้า...... (^___^) นอกจากบริหารร่างกายแล้ว ยังได้บริหารหัวใจด้วย เอิ้กๆๆ(แอบลุ้นทุกวัน ว่าวันนี้จะได้เจอรึเปล่า อิอิ) จขกท.มีปัญหากะวินมอไซด์ไม่ใช่เหรอ? ไม่ลองเก็บตังค์ซื้อจักรยานดูล่ะคะ เร็วกว่าเดินละก็ได้ออกกำลังกายด้วยนะ เริ่มทำตั้งแต่วันนี้เลยนะคะ  อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง เดี๋ยวจะเหมือนเมดเรา เซ็งจิงๆ ปากก็บอกว่าอยากจะลดความอ้วน แต่วันไหนเราชวนไปวิ่ง เจ๊แกหาเหตุผลมาขี้เกียจได้ทุกวัน (บอก... ยังไม่มีแรงบันดาลใจ -__-'') นอนก็เยอะ ชอบกินแต่ของหวานๆ ขนมจุบจิบ น้ำอัดลม แถมเป็นโรคกลัวตาชั่ง เราบ่นเจ๊แกทุกว๊านนน ทุกวัน แต่เราก็จะไม่ล้มเลิกความตั้งใจ เราจะชวนวิ่งทุกวัน จนกว่ายัยอ้วนของเรามันจะมีแรงบันดาลใจไปวิ่งให้ได้!!! ไม่ใช่อะไร เหตุผลหลักคือ หมู่นี้ยัยอ้วนชักจะกรนหน่อยๆแล้ว ลำบากตู ผู้เป็นรูมเมด  อิอิ ล้อเล่นจ้ะ จขกท.เองก็มาพยายามด้วยกันนะ จากคุณ : bunnygirl - [ 6 ธ.ค. 50 17:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่รู้จะแนะนำอะไรดีอ่ะค่ะ  แต่ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าท้อนะ ห้ามท้อ สู้ๆจ้ะ จากคุณ : jjmorning - [ 6 ธ.ค. 50 17:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ต้องตั้งใจจริงค่ะ เปลี่ยนไลฟ์สไตล์เลย อย่าไปใช้สูตร 3 วัน 7 วัน ไม่มีทางได้ผล คน นน เยอะๆ ลดจริงจังเเล้วผอมสวยเยอะเเยะไปค่ะ หาวิธีที่เหมาะกะตัวเองเเล้วตั้งใจจริงๆ ใช้เวลา สัก 2 ปี รับรองหุ่นสวยสุขภาพดี จากคุณ : Chocolate Junkie - [ 6 ธ.ค. 50 18:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เราก้อเคยอ้วนมาก่อน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยผอมเลย แล้วตอนม.ปลายก้อสูง 160 หนัก 62 ซึ่งตอนนั้นเรียนโรงเรียนหญิงล้วน เพื่อนๆนี่น้ำหนัก40กว่าๆ บางคน30กว่าด้วยซ้ำ มองแล้วมันชีช้ำ เลยพยายามลดโดยเช้าไม่กิน(ไม่ดีนะ แต่ปกติไม่กินข้าวเช้าอยู่แล้ว) ตอนเที่ยงก้อกินข้าวปกติ แต่เลือกซื้อแต่พวกที่ไม่มีไขมัน เช่น ไข่ต้ม ปลาทู ข้าวแทบไม่กินเลย แล้วก้อน้ำ 1 ลิตร พอตอนเย็นก้อกินพวกผักต้มกับน้ำพริก หรือบางทีก้อเป็นผลไม่ แต่เยอะมากๆเลย แตงโมกินทีครึ่งลูกได้ แต่ออกกำลังไม่ค่อยได้ออกเท่าไหร่เพราะขี้เกียจ สุดท้ายก้อลงมาที่ 45 แบบว่าญาติๆมาเห็นก้อตกใจกันหมด เพราะเกิดมาไม่เคยผอมเลย แต่ด้วยความที่หักดิบไม่กินขนมเลย พอม.6 จะเอ็นก้อเลยตามใจปาก ขึ้นมาเป็น 55 พอเข้าปี1ก้อเลยลดใหม่เหลือ 50 แต่ทำยังไงก้อไม่กลับไป45 แต่ตอนนี้จบตรีละ เรียนป.โทปี1 + ทำงานด้วยเลยพยายามใหม่อีกรอบ เช้าก้อกินแต่เลือกกิน กลางวันผลไม้ เย็นผลไม้ แต่ตอนไหนที่หิวก้อนี่เลย เม็ดแมงลักแช่น้ำให้พอง แล้วเติมน้ำเต้าหู้ตรานางพยาบาลแบบไม่ใส่น้ำตาล กินแล้วอิ่มดี น้ำหนักก้อลง ตอนนี้ก้อเหลือ46แล้ว ยังไงขอเป็นกำลังใจให้นะคะ หัวอกเดียวกัน เข้าใจค่ะ จากคุณ : F_R - [ 6 ธ.ค. 50 19:17:47 ]

ความคิดเห็นที่ 36 แวะมาให้กำลังใจด้วยคน  มาลดเพื่อสุขภาพด้วยกันมั้ยค่ะ สู้ๆนะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : Saori_Chubby Chic - [ 6 ธ.ค. 50 19:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 37 พี่เข้าใจความรู้สึกน้อง Pisaj-Elf นะคะ เพราะพี่ผึ้งเคยมีประสบการณ์อ้วนๆ มาก่อนเหมือนกัน วิธีแรก คือต้องหาเป้าหมายให้ตัวเองก่อน ซึ่งจากที่พี่ผึ้งอ่านมาน้อง Pisaj-Elf  ก็ได้บอกมาหมดแล้วนะคะ ว่าทำไมถึงอยากผอม น้อง Pisaj-Elf มีเป้าหมายแล้ว เหลืออีกอย่างเดียวคือ ปฏิบัติ จะทำอย่างไรให้ผอมได้ ?? ซึ่งเคล็ดลับหรือวิธีมีอยู่มากมาย หลายคนทำได้มาแล้ว พี่ผึ้งเคยเห็นมีคนน้ำหนักเยอะกว่าน้อง Pisaj-Elf เค้าลดได้มาแล้วหลายๆ ร้อยหลานพันคนเลย จำไว้นะคะ "คนเราเลือกที่จะกินอะไรก็จะได้อย่างนั้น" น้อง Pisaj-Elf ลองเซิร์ธหาข้อมูลในโลกไซเบอร์ คำว่า "วิธีลดความอ้วน" ดูสิคะ มีอยู่มากมายหลายร้อยพันแปดวิธี คนอื่นทำได้ น้อง Pisaj-Elf ก็ทำได้นะคะ ทุกๆ คนทำได้หมดแหละ มันอยู่ที่ใจเท่านั้นเอง จิตใจเราเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าเราคิดจะเอาจริงเอาจังกับมันแล้ว ความสำเร็จมันไม่ไกลเกินเอื้อมแน่นอน การลดความอ้วน คือ การที่เราต้องปรับเปลี่ยนวิถีการดำเนินชีวิต ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการกินใหม่ทั้งหมด ถามน้อง Pisaj-Elf ตรงนี้ว่าพร้อมจะทำได้รึยังคะ ?? น้อง Pisaj-Elf จะมาบอกว่าไม่ชอบกินผัก แล้วจะเปลี่ยนไปกินอะไรดี ?? กินขนมปังชีส หรือ ขาหมูแทน มันจะทำให้น้องผอมลงไปได้รึเปล่า ?? ถ้ายังอยากจะผอม ต้องเลิกคิดถึงเรื่องชอบไม่ชอบแล้วค่ะ กับอาหารที่น้องชอบ แลกกับน้ำหนักที่ยังเท่าเดิมหรือเพิ่มขึ้นมันคุ้มค่ามั้ยคะ ?? ถ้าอยากผอมก็ต้องเลือกกิน เลือกที่จะออกกำลังกาย อาจจะได้ทำในสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าเราจะเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ แต่ถ้าเราอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เราคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะคะ การอยู่เฉยๆ มันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นหรอก เริ่มต้นได้แล้ว พี่ผึ้งจะเป็นกำลังใจให้นะคะ อ้อ !! ลองเข้าไปอ่านประสบการณ์ลดความอ้วนของพี่ผึ้ง ในบล๊อกของพี่ดูนะคะ พี่เชื่อว่าน้อง Pisaj-Elf จะมีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย ^_________^ จากคุณ : คุณหนูผึ้ง - [ 6 ธ.ค. 50 20:37:25 ]

ความคิดเห็นที่ 38 กลับมาอ่านอีกที สาว ๆ ห้องนี้น่ารัก และทุกคนก็มีจิตใจที่สวยงามจริง ๆค่ะ หวังว่าน้องเจ้าของกระทู้คงจะมีกำลังใจมากขึ้นนะ สู้ สู้ค่ะ รอดู before & after นะจ๊ะ จากคุณ : mynamenongkai - [ 6 ธ.ค. 50 20:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เข้าใจมากๆค่ะ เราก็เป็นอยู่ T>T จากคุณ : fern (muSsy) - [ 7 ธ.ค. 50 00:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านวีรกรรมของแต่ละคนนี่สุดยอดจริงๆ เลยค่ะ ... ของเราก็พอกัน แต่อย่าให้เล่าเลย เด๋วจะยาว อิอิ คำแนะนำนะคะ 1. ควบคุมอาหาร แต่อย่าอด กินให้ครบหมู่ อันนี้สำคัญมากๆ ค่ะ เพราะถ้าสารอาหารไม่พอ มันจะมีเอฟเฟคต์ตอนอายุมาก (จริงๆ นะคะ) 2. ออกกำลังกายสม่ำเสมอ จนติดเป็นนิสัย เต้นที่บ้านก็ได้ประหยัดดี เก็บตังไว้ซื้อเสื้อผ้าสวยๆ (ตอนผอม) 3. กำลังใจต้องดีค่ะ อย่าท้อ แต่ก็อย่าซีเรียสเกินไป สู้ๆ นะคะ จากคุณ : น้องอวบ (Rene Fabulous) - [ 7 ธ.ค. 50 09:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านไปๆๆ  แหมประสบการณ์แต่ละคนน่าสนใจมากค่ะ  ทำให้ตัวเองก็ต้องฮึดบ้างละ  ขอโหวตกระทู้นี้ไว้ให้คนอื่นได้อ่านบ้างละกัน  เพระมีทั้งประสบการณ์ในการออกกำลังทั้งวิธีที่ดีและไม่ดีคละกันไป จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 7 ธ.ค. 50 09:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ตอนนี้เราก็อยู่ในร่างอ้วนอะคะ่ แต่ก่อนผอมกว่านี้ พออ้วนขึ้นมีชีวิตอีกแบบนึงเลยอะ เสื้อผ้าหาใส่ยากมาก หนุ่มๆหายหมด เลยลองกินยาลดความอ้วน ผอมไได้ไม่นาน กลับมาอ้วนกว่าเก่าอัก ตอนนี้พยามลดแบบวิธีฑรรมชาติอยู่ค่ะ -*- จากคุณ : ชะตากรรมเดียวกัน (Lanna_Girl_Zaa) - [ 7 ธ.ค. 50 10:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อืม.... แต่ก่อนเคยอวบๆค่ะ ตอนนี้ปานกลาง... แนะนำให้เรียนค่ะ  เรียนหนักๆเข้าไว้ เหอๆๆๆๆๆ -กินข้าววันละสามจานนั่นแหละ เช้าเที่ยงเย็น... เอาจานพอดีๆๆเหมือนที่ไปร้านอาหารตามสั่งธรรมดาอ่ะค่ะ แต่มื้อสุดท้ายกินก่อน6โมงนะ -อนุญาตให้กินกาแฟเย็นได้ซัก1 แก้ว หิวเหรอ...ก็อ่านหนังสือค่ะ ที่สำคัญคือ..ห้ามหลับก่อน4ทุ่มเด็ดขาดดดดด(ถึงให้กินกาแฟได้ไง)... ตอนนั้นเรากินข้าวครั้งสุดท้าย6โมงเย็นค่ะ จากนั้นก็อ่านหนังสือๆๆ นอนตี2 ตื่น6 โมงเช้า...ไปเรียนต่อ -ข้อดีคือ.. เรียนดีขึ้นค่ะ ผอมลง.. เป็นผลพลอยได้ พอจบปี.. ผอมลงอย่างเห็นได้ชัดค่ะ... ตอนนั้นกระเพาะก็ลีบแล้ว.. กินอะไรนิดๆหน่อยๆก็อิ่มค่ะ  แถมไม่กินจุกกินจิกด้วย เดี๋ยวง่วง...อ่านหนังสือไม่ได้ แนะนำค่ะๆๆ ปล. อย่าลืมครีมใต้ตาด้วยนะคะ อ่านหนังสือดึกๆมากๆ ระวังโทรม จากคุณ : สูงสุดสู่สามัญ - [ 7 ธ.ค. 50 15:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เราเอาวิธีการลดของเรามาแชร์นะคะ เราไม่ได้เป็นคนอ้วนมากค่ะ เราเป็นคนสูงน้อย เลยดูป้อมๆ ออกอวบๆระยะสุดท้ายค่ะ สูตรแรกที่ค้นพบค่ะ สมัยเรียน ป.ตรี ปี 2. : กิน 3 มื้อค่ะ แต่ค่อยๆลดปริมาณข้าว จาก 2 ทัพพี เป็น ทัพพีครึ่ง จนสุดท้ายคงไว้ที่ ครึ่งทัพพีค่ะ ส่วนกับข้าวพยายามงดค่ะกินพวกแกงน้ำใส เช่นแกงจืด แกงป่าค่ะ  ผัดก็กินบ้างเป็นบางมื้อค่ะแต่เลือกไม่มันมาก  ถ้ากินผักไม่ได้แนะนำกินเห็ดค่ะ  สำหรับระยะเวลาการลดปริมาณข้าวก็แล้วแต่ๆละคนค่ะ  อย่าฝืนตัวเองค่ะ แล้วก็อย่าบังคับเกินไป จะกลายเป็นโหยได้  ขนมกินได้บ้างแต่อย่าเอาอิ่มค่ะ  เอาแค่หายอยาก  ทานน้ำบ่อยๆเยอะๆ   สูตรนี้ทำตอนปิดเทอม 3 เดือนค่ะ  ลดได้กี่โลจำไม่ได้  แต่ลดและไม่โทรมค่ะ  ถ้ามีเวลาก็ออกกำลังกายโดยเดินเร็วหรือเดินสายพานค่ะ สูตร 2 สมัยเรียน ป.ตรี ปี 3: แบบทรมานตัวเองค่ะ โดยส่วนตัวไม่ชอบค่ะ เพราะเหมือนสมองถูกทำลาย ดูเป็นพวกขาดสารอาหารไป  ลดจนเหลือ 40 โล  ลมพัดแทบปลิวเลย  แต่ไม่โทรมมากเพราะเรากินอาหารเสริมควบค่ะ   อันนี้เราทานพวกก๋วยเตี๋ยว นมเปรี้ยว ขนม และทานน้ำมากๆ  กินแต่แบบนี้เป็น 3 เดือนค่ะ สูตร 3 ตอนปัจจุบัน (ทำงานแล้ว)   หลังจากกลับมาอ้วนอีก  และทำทุกวิถีทางทำให้ทราบว่าอายุมากขึ้นลดยากค่ะ   หลังจากลดอาหารกินน้อย จนแทบอด  ผลคือไม่ได้ผลค่ะทำให้โหยกินมากกว่าเก่า  จึงเปลี่ยนโดย  กิน 3 มื้อค่ะ   โดยมื้อเช้ากินแบบพระราชาคือกินให้มากค่ะ และพยามกินให้ครบผัก ผลไม้  และดื่มน้ำมากๆระหว่างวันค่ะ มื้อกลางวันกินน้อยกว่ามือเช้าค่ะ  กินแบบคนทั่วไป (เพราะมื้อเช้ากินมาก  กลางวันก้หิวน้อยลง) มื้อเย็นก็กินเหมือนยาจกค่ะ  กินบ้าง ไม่กินบ้าง  แต่อย่าอดนะคะ  ไม่ต้องเน้นข้าวก็ได้ค่ะ ผลที่ได้คือน้ำหนักลดลงค่ะ  ไม่หิวจนโหย  แต่ระหว่างวันก็ต้องดื่มน้ำมากๆเหมือนกันนะคะแต่ก็อย่าเกินไปเพราะไตจะทำงานหนักค่ะ  ผลคือทำให้เราลุกไปเข้าห้องน้ำบ่อย ได้ใช้พลังงานไม่ต้องนั่งอนยู่กะที่นานๆค่ะ การออกกำลังกาย เราไม่ได้ออกแบบเข้าฟิตเนต หรือเดินวิ่งเป็นกิจลักษณะค่ะ  เราทำโดยการเดินห้างแทนค่ะเพลินด้วย หารองเท้าใส่สบายๆ ไม่ต้องเน้นสวยค่ะ เป็นยัยป้าไปเลย กว่าห้างจะเปิดก็เกือบเที่ยงก็กินเช้า เที่ยงก่อนเลยค่ะ แล้วก็เดินๆๆๆ ในห้างค่ะ ช้าบ้าง เร็วบ้าง  ไม่ใช้ลิฟท์หรือบันไดเลื่อนค่ะใช้บันไดธรรมดา  เหนื่อยก็หยุดค่ะ เราเคยตอนวันหยุดนะเดินจาก 10 โมง ถึง 1ทุ่มเลยอ่ะ เออรู้สึกดีนะ  แต่อย่าเผลอไปกินพวกขนมล่ะ  พยายามกินเป็นมื้อๆ ให้ได้เป็นพอ  ตอนนี้เราว่าอันนี้แหละดีสุดแล้วค่ะสำหรับตอนนี้ อ้อ..อยากฝากอีกอย่างคือการกินตามธาตุและกรุ๊ปเลือดช่วยได้เยอะเหมือกันนะคะ  ลองดูมีประโยชน์กะร่างกายมากเลย เป้นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : มาม่าน้ำข้น - [ 7 ธ.ค. 50 16:02:12 ]

ความคิดเห็นที่ 45 แนะนำให้ใข้เครื่องดื่มใยอาหารซีโลส ไม่ใช่อาหารลดน้ำหนักไม่ใช่ยา  แต่ช่วยได้ หากมีความตั้งใจ ไม่เสียสุขภาพ  ปรับพฤติกรรมตัวเองไปในตัว   โดยทำตามที่มีคนแนะนำข้างต้น  ใช้ซีโลส เป็นเพียงสิ่งช่วย แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 50 21:14:48 จากคุณ : yc (วายซี) - [ 7 ธ.ค. 50 21:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เฮ้อ เราก็อยากตั้งกระทู้แนวนี้เหมือนกันอ่ะค่ะ (- -") ตอนนี้เราสูง 155 ซม. หนัก 63 กก. ถือว่าอ้วนแล้วแหละ เจอใครก็โดนทักว่า ทำไมปล่อยตัวอย่างนี้ เดี๋ยวนี้เสื้อผ้าสวยๆ ไม่สามารถแล้ว เท่าที่จำได้เกิดมาชีวิตนี้น้ำหนักไม่เคยลดเหมือนกัน มีแต่เพิ่มๆๆๆ จนมาพีคสุดๆช่วงนี้ โอ้โหจิตตกมากๆ แทบไม่อยากพบเจอใครเลย เพราะมีแต่โดนทักว่าอ้วน มันเสียใจนะเนี่ย ยิ่งล่าสุด มีัพี่ที่เรียนด้วยกันมาทักว่า "ท้องหรือป่าวเนี่ย" แล้วก็ทำสายตาเหยียดๆ อะไรมันจะแย่ขนาดนั้นหว่า? T_T แต่ทำไงได้ก็เราอ้วนจริงๆ ใจจริงแทบอยากจะเกลียดทุกคนที่ว่าเราอ้วนเลย ฮือๆ T_T แต่ทำไงได้ เราผิดเองที่เราอ้วนง่ะ เขาพูดความจริงก็ไม่ผิดนะ พลอยไม่สามารถลดน้ำหนักด้วยการอดอาหาร หรือทำ Fast-5 หรือใช้สูตรอาหารใดๆ ได้เลย เพราะเป็นคนมีปัญหากับระบบย่อยอาหาร เป็นโรคกระเพาะ โรคลำไส้บ่อยๆ โดยปกติทานอาหารรสจัดหรืออดอาหารเมื่อไหร่ อาการในท้องก็จะผิดปกติทันที ก็ต้องกินตามปกติ ไม่อดมื้อใดมื้อหนึ่ง แต่พยายามทานแป้งน้อยๆ ค่อยๆลดไป แล้วก็ไปเน้นออกกำลังกายแทน จะได้ช่วยเรื่องสุขภาพด้วย ตอนนี้ก็ว่ายน้ำอย่างเดียวอ่ะค่ะ เพราะมีแต่ชุดว่ายน้ำ ไม่มีชุดอื่นๆ จะวิ่งก็ไม่มีรองเท้าผ้าใบอ่ะ อยากแนะนำเจ้าของกระทู้นะคะ(หัวอกเดียวกัน) แนะนำว่าออกกำลังกายกันเถอะ มีประโยชน์กับสุขภาพน๊า ยิ่งเราอ้วนมากก็ยิ่งเสี่ยงต่อโรคต่างๆ มากขึ้น ออกกำลังกายได้สุขภาพแล้วจะได้ความสวยตามมาด้วย ผู้หญิงที่เป็น Sport Girl ดูเท่จะตายไป ^_^ ตอนแรกเราอายเหมือนกันที่จะต้องไปออกกำลังกาย ไม่อยากยอมรับตัวเองเลยว่าอ้วน แต่มันอ้วนจริงๆแล้วคงต้องยอมรับความจริง ถ้ามัวแต่อายสงสัยได้อ้วนไปตลอดชีวิตแน่เลย ใครจะว่าจะดูถูกเราอย่างไรก็อย่าไปสนใจเขามาก เปลี่ยนเอามาเป็นแรงผลักดันดีกว่า ว่าแบบ สักวันฉันจะกลับมาแก้แค้นพวกเธอ 555+ อะไรงี้ พยายามเข้านะคะ ขอให้ลดน้ำหนักให้ได้นะ เืพื่อสุขภาพที่ดีค่ะ ^^ จากคุณ : PJ-Studio - [ 7 ธ.ค. 50 23:44:26 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านบทความที่เจ้าของกระทู้โพลไว้ มันช่างโดนใจเราเหมือนกัน แต่เราน้ำหนักยังไม่ถึง 100 กิโล แต่นี้ก็ 80 กว่า ๆๆ แล้ว เวลาจะแต่งตัว มันช่างหงุดหงิดหัวใจจริง ๆๆ ไปไหนมาไหน ก็มีคนมาทัก ว่าอ้วนจัง (ใครมันอยากจะปล่อยให้อ้วน) ช่างตอกย้ำจิตใจกันเหลือเกิน ตอนนี้ เราก็กำลังเริ่มลดน้ำหนัก แล้วละ เพราะว่า ไม่มีใครกล้ามาจีบ (เพื่อน ๆ บอกว่าเราหน้าตาดี แต่เสียอย่างเดียวนะ อ้วนไปเท่านั้นเอง ) เฮ้อ เซ็งจัง จากคุณ : โทรมาว่ารัก (โทรมาว่ารัก) - [ 8 ธ.ค. 50 22:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เอ่อ คือว่าไงดีล่ะ คุณ จขกท.ขา มีคนเหมือนคุณอยู่ตรงนี้อีกคนค่ะ - -/ หนูสูง 162 หนัก ประมาน80... ไอเรื่องมอเตอร์ไซค์เนี่ยแบบเดียวกันเลยค่ะ เหมือนกันอย่างไม่ผิดเพี้ยน ความรู้สึกคือน้อยใจค่ะ และเป็นแรงผลักดันมากๆเมื่อก่อนหนักสุดๆเกือบ90 แล้วรู้สึกไม่ดีไปเข้าฟิตเนสได้ประมาน6เดือน นน.ลดลงมาเหลือ76ค่ะ ดีใจมากๆๆๆ แต่หลังจากนั้นก็เรียนหนักสุดๆ +ไม่มีเวลาไปฟิตเนส เรียนพิเศษเกือบทุกวันเลยค่ะ ทำให้นน.ขึ้นมา4โล แต่ก็ดีใจนะคะ ที่อย่างน้อยนน.ก็ลดมาได้ เนี่ยหนูก็รออีกปีครึ่ง แอดมิดชั่นเสร็จเมื่อไร หนูจะเริ่มลดนน.อย่างจริงๆจังๆอีกครั้งอยากให้นนเหลือซัก 60 ให้กำลังใจตัวเองนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : อวบเหมือนกาน (pumpkin_killer) - [ 9 ธ.ค. 50 20:27:42 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เป้นกำลังใจให้ค่ะ เจ้าของกระทู้ตัวอ้วน แต่น่ารักเรารู้นะ จากคุณ : Time (เวลาของดอกไม้) - [ 27 ธ.ค. 50 14:33:48 ]

ความคิดเห็นที่ 51 โอ้ว....ผมอ่านตั้งแต่คคห.แรกยันสุดท้ายกว่าจะได้โม้กับเค้ามั่ง อิอิ ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า ผมเหมือนจขกท. ตรงที่น้ำหนักเกินร้อย หุหุ ผมเคยลองมาเกือบทุกวิธีแล้ว วิธีปัจจุบันที่กำลังใช้อยู่ได้ผลดีสุดและสุขภาพดีด้วย โดยต้องทำทั้ง3อย่างคือ 1.คุมอาหารอย่างที่หลายคนแนะนำ งดน้ำตาล ลดของหวาน งดเค็ม(ผมเลิกใส่น้ำปลานานแล้วครับ) เลี่ยงน้ำมัน/ไขมัน ลดคาร์โบ(ผักก็เป็นคาร์โบ แนะนำบล็อคโครี่0Kcal) โดยกินอาหารทุกๆ2-3ชม. วันนึงกิน5-6มื้อครับ แต่ให้เป็นมื้อน้อยๆที่เปี่ยมด้วยคุณภาพทางสารอาหารแต่ไม่มีแคลอรี่เยอะ  เช่น ปลานึ่ง(ตัวขนาดเล็กถึงปานกลาง)1ตัวกับข้าวกล้อง1ทัพพี และมาสนับสนุนที่หลายท่านแนะนำว่าน้ำเปล่าดีสุด ควรเลี่ยงเครื่องดื่มที่ให้แคลอรี่โดยไม่จำเป็น 2. Cardio โดยการออกกำลังกายประเภทแอโรบิค ทุกวัน อาจมีวันพักแค่1วัน(เพื่อพักร่างกายและกินอาหารตามใจชอบแต่ยังคุมปริมาณอยู่ไม่ต้องมากเกิน เพื่อหลอกร่างกาย ไม่งั้นร่างกายมันเคยชินกับการจำกัดอาหารและใช้พลังงานเยอะทุกวัน)  Cardioไม่ได้หมายถึงว่าเต้นแอโรบิคอย่างเดียวนะครับ แต่รวมถึง การเดินเร็ว วิ่ง ปั่นจักรยาน ว่ายน้ำ Eliptical หรือ เข้าคลาสต่างๆ ควรรักษาHear Rate 60-70% เพื่อเป็นการเผาผลาญไขมัน ถ้ามากกว่านี้ ร่างกายจะนำไกลโคเจนมาใช้และไปสลายกล้ามเนื้อมาเป็นพลังงานแทน โดยเริ่มจาก30นาทีก่อน(วอร์มอัพ10นาที เดินเร็ว15นาที คูลดาว์น5นาที) ค่อยๆเพิ่มจนให้ได้มากกว่า1ชม.(ปัจจุบันผมเดินเร็ว1.30ชม.ต่อวัน วิ่งไม่ไหวเพราะน้ำหนัก104kgs.ครับ ลดจาก115kgs. ใช้เวลา3-4เดือน เพราะยังคุมอาหารไม่ได้ตามใจปากอยู่) 3.เล่นเวทเทรนนิ่ง สร้างกล้ามเนื้อให้มาช่วยเผาผลาญไขมันครับ ซึ่งจะเผาผลาญตลอดเวลา ตอนแรกๆน้ำหนักผมไม่ลดแถมขึ้นอีก เพราะผมเล่นจริงจังเน้นสร้างกล้ามเนื้อก่อน จนกล้ามเนื้อขึ้นมาพอสมควร(ตอนนั้นน้ำหนัก112เพิ่มไป115) พอผมเปลี่ยนโปรแกรมเน้นCardio Burnไขมัน ก็ลดการเล่นเวทแค่ประคองไม่ให้แฟบพอครับ ลดไขมันจากBody Fat42%ตอนนี้เหลือ34-35%หุ่นดีกว่าเดิม แต่ก็เป็นคนอ้วนอยู่ กำลังอยู่ในแผนการเน้นCardio ครับกะว่าให้เหลือน้ำหนักซัก90 แล้วค่อยเปลี่ยนโปรแกรมไปฟื้นฟูกล้ามเนื้ออีกที ค่อยสลับกลับมาโปรแกรมเน้นCardio เป้าหมายกะอยู่ที่น้ำหนักประมาณ80-85ครับ Body Fatขอต่ำกว่า20%ก็พอใจแล้ว ป.ล. ผมกินพวกวิตามินต่างๆด้วย(ไม่แนะนำพวกอาหารเสริมอื่นๆ กินแค่วิตามินรวม+Bรวม+C1000mg เท่านี้ก็เยอะแล้วครับ) , L-Carnitine(กินก่อนออกกำลังกายช่วยเผาผลาญไขมัน แต่ถ้ากินแล้วไม่ออกกำลังกายก็ไม่ได้ผลอะไร) แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 51 05:59:19 แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 51 05:58:07 จากคุณ : อ้วนเหมือนกันหนัก104 (Kengkung_G19) - [ 8 ม.ค. 51 05:56:23 ]