|
เพื่อนพี่ที่เป็นคุณแม่มีลูกอายุประมาณ 6-7 ขวบ เหมือนกัน บอกว่ามันจะเดินไปสอนอีป้านั่นในฐานะคนเป็นแม่เหมือนกันว่า...
มีตั้งหลายร้อยวิธีที่เป็น positive thinking and good sample to teach ลูกคุณ จะดีกว่ามั๊ย ถ้าคุณจะสอนลูกคุณตรงๆ เลย ถึงประโยชน์ของการกินข้าว แต่ถ้าลูกคุณยังดึงดันไม่ยอมทานข้าว ก็ไม่ต้องทาน เก็บไปเลย...
แล้วพอสักพักถ้าเขาหิว ก็สอนเขาใหม่ว่า "เห็นมั๊ย คนเราต้องทานข้าว ถ้าไม่ทานก็จะหิว และไม่มีแรงไปเล่น เรียน หรือทำงาน และควรทานให้ตรงเวลา ไม่อย่างนั้นหนูก็จะหิว และอาจเป็นโรคกระเพาะ" ซึ่งควรสอนตามความเป็นจริง living on reality ไม่ใช่การโกหก แล้วไปยกตัวอย่างผิดๆ ให้ลูก
แต่ถ้าในฐานะคนเป็นเพื่อนที่เห็นเพื่อนร้องไห้อยู่ มันบอก... กรูจะเดินเข้าตบอีแม่โชว์ลูกแมร่งเลย จะได้หายบ้า พอตบเสร็จ ก็หันไปบอกลูกแมร่งว่า "แดรกซะ!!! ถ้ามรึงไม่แดรก จะหน้าแหกเหมือนแม่มรึง"
แล้วก็เตรียมเงิน 500 ไปจ่าค่าปรับที่สน. 555+
แต่สำหรับตัวพี่เองก็น้ำเหลืองไม่ดีตอนเด็กๆ เหมือนกัน แถมดันอ้วนมากกกกกอีกด้วย (ตอน 13 ขวบก็หนักซะ 88.5 กก.แล้ว) ก็เลยมักจะโดนคำพูดค่อนขอด, ดูถูก, สมเพชต่างๆ นานาจากคนรอบข้าง (ที่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชีวิตกรูเลย) แต่พี่ไม่เคยสนใจ เพราะถือว่า "กรูเป็นคนดี กรูไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน พ่อแม่ และคนที่กรูรัก รวมทั้งคนที่รักกรู ไม่เคยเสียใจเพราะการกระทำอะไรของกรู แถมยังภาคภูมิใจในตัวกรูด้วยซ้ำ" เพราะฉะนั้นพวกมรึงอย่ามาส.เกือก ไม่มีทางที่คำพูดพวกมรึงจะกระทบจิตใจกรูได้หรอก
สู้กับคำพูดคนอื่นยังไงก็ไม่ชนะ ถ้าไม่สู้กับใจตัวเองให้ได้ก่อนนะคะ ^^
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
จากคุณ |
:
Michelin
|
เขียนเมื่อ |
:
15 ก.ค. 52 10:16:38
|
|
|
|
|