ความคิดเห็นที่ 1 ปูเสื่อรออ่านค่ะ น้องสาวอยากเป็นแอร์ เลยเค้ามาดูให้ ขอบคุณนะคะที่นำประสบการณ์มาบอกเล่าให้ฟังค่ะ จากคุณ : พี่สาวแสนดี (MiKi_Oka) เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:26:56

ความคิดเห็นที่ 2 เพื่อนๆ หลายคนอาจรู้แล้วว่าเรา(ฟลุ้คๆ งงๆ)ได้มาทำงานเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน สายการบินในแถบตะวันออกกลางแห่งหนึ่ง  ซึ่งกว่าจะฝ่าฟันมาได้ก็แสนยากลำบาก  เราถึงกับถ่อไปสมัครที่สิงคโปร์ เพราะในไทยโอกาสมันน้อยเหลือเกิ้นนนน เราสมัครในไทยมาสองรอบ  ไม่เคยผ่านรอบแรกเลย (ชีวิตก็มีช่วงเศร้าเหมือนกันน้า  แต่แค่ชิวๆ ไม่ท้อ 555) ตอนนั้นบวกกับแรงฮึดเลยตัดสินใจไปสมัครที่สิงคโปร์กับเพื่อนๆ แล้วก็ประสบความสำเร็จด้วยลูกลุ้นที่ระทึกจนแทบตายคา Orchard Road กันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ และไม่นานเราก็ได้ Congrats Mail ว่าได้รับเลือก  ตอนนั้นดีใจมากๆๆๆ ร้องลั่นบ้าน  ประมาณว่า "ทำได้(ซักที)โว้ยยยยย" เพราะสายนี้เราอยากได้มากๆๆๆๆๆ   แต่ทันทีที่บอกพ่อกับแม่  พ่อก็บอก ดีใจด้วยนะ แต่แม่กลับบอกว่า "แม่ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี   ใจนึงก็ดีใจที่ความฝันลูกเป็นจริง  แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ลูกไป"   เราถึงกับสะอึกเลย....เพราะอาชีพนี้  โดยเฉพาะสายการบินนี้มัน base ที่ต่างประเทศ  พูดง่ายๆคือ เราต้องไปอยู่ที่นั่นเลย  ไม่ว่าจะได้บินไปประเทศไหน ก็จะได้พักอยู่อย่างมาก 2-3 วัน  และต้องบินกลับมาประเทศที่เป็น base นั่นเป็นจุดแรกที่ทำให้เรารู้สึก "ใจหาย" เพราะตลอดมาที่สมัครแต่ cabin crew มาเรื่อยๆ ไม่เคยคิดเล้ยยยยยยจริงๆ ว่า เออ...เดี๋ยวจะต้องมาอยู่ต่างประเทศนะ อะไรทำนองนี้ เพราะมันเหมือนเป็นเรื่องตื่นเต้น  เรื่องท้าทาย  ที่อยากจะลองได้ทำ ได้รู้สึก แต่ความรู้สึกตอนที่ได้จริงๆ นี่แตกต่างกันออกไปเลย  ดีใจก็ดีใจ  แต่ยอมรับว่า ใจหายใช่ย่อย.......โดยเฉพาะกับคนที่เราต้องทิ้งไว้เบื้องหลัง เราไม่เคยคิดว่าเราจะคิดถึงพวกเค้ามั้ยเลย  แต่เรากลัวคือ.... เค้าจะเสียใจมั้ยนะ เค้าจะคิดถึงเรามั้ย เค้าต้องจำทำเหมือนกับว่าดีใจมีความสุขเพื่อให้เราสบายใจ  แต่ที่จริง ลึกๆ เราเองก็รู้ว่าเค้าไม่อยากให้เราไป พูดตรงๆ คือ "เป็นห่วง" มากๆ จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:27:25

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีึค่ะ รอฟังค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 52 16:30:19 จากคุณ : สุภาพสตรีใส่ชุดสวยรวยอารมณ์ขัน เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:30:08

ความคิดเห็นที่ 4 ติดตามอ่านจ้า จากคุณ : Recy เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:33:17

ความคิดเห็นที่ 5 แต่สุดท้ายเราก็ผ่านมันมาได้  ถึงจะวุ่นวายเล็กน้อยเพราะทางนั้นเค้าส่งเมลล์มาให้ไปภายในระยะ 2 สัปดาห์  เราต้องซื้อของเตรียมตัวจนขาขวิดมือขวิด  แต่ก็ถือว่าดี....เพราะเราไม่มีเวลาว่างมานั่งคิดเวิ่นเว้อถึงคนนั้นถึงคนนี้ให้วุ่นวายใจเล่น 5555 เราเสียเงินก่อนมา (ไม่รวมค่าโน้ตบุ๊คอีก 37000) เกือบ 3-4 หมื่น  ส่วนใหญ่เน้นเป็นของกินเพราะก็รู้มาจากรุ่นพี่ว่าของที่นั่นไม่เหมือนบ้านเราเลย  ของกิน ของใช้ส่วนตัวจำเป็นมากๆ เพราะที่นั่นราคาแพงและคุณภาพไม่ถูกใจ และแล้วก็มาถึงวันสุดท้าย.....พ่อกับแม่มาส่งเราที่สุวรรณภูมิ  พร้อมกับกระเป๋าทั้งหมด 5 ใบ น้ำหนัก 111.7 กิโล คนที่สนามบินมองราวกัลว่าไอ้นี่จะย้ายบ้านไปไหน 5555 จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:33:53

ความคิดเห็นที่ 6 รออ่านด้วยคน...นะจ๊ะน้องตาวคนสวย ^^ จากคุณ : @แก่นแก้ว@ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:33:54

ความคิดเห็นที่ 7 ยินดีด้วยค่ะ เห็นด้วยว่าในไทยโอกาสน้อยจริง ๆ คนสมัครเป็นพัน ๆ ยินดีด้วยจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : chan-rak-thong-fa เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:34:22

ความคิดเห็นที่ 8 มาส่องค้า ยินดีด้วย อิอิ จากคุณ : สตางค์มีน้อย เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:36:03

ความคิดเห็นที่ 9 รออ่านจ้า พี่ตาวคนสวยยย ^___^ จากคุณ : ^ คุณหนูคิขุจังจอมซน ^ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:36:52

ความคิดเห็นที่ 10 วันนี้มาทันกระทู้คุณตาว อยู่ที่โน่นสบายดีนะคะ? จากคุณ : ROBfan เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:36:59

ความคิดเห็นที่ 11 รออ่านอยู่ค่า จากคุณ : chan-rak-thong-fa เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:39:48

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณทุกคนที่มานั่งฟังมากๆค่ะ ^3^ ผิดพลาดประการใดอะไรยังไงอย่าถือสาน่ออออ (อ่านขำๆ 555) ตอนนั้นเรามัวแต่วุ่นวายกับการเช็คอินเพราะที่นู่นเค้าส่งตั๋วมาให้  แล้วดันพิมพ์นามสกุลมาผิด  สุดท้ายเราเลยต้องรีบเข้าไปคุยกับทางพี่ Ground Staff ซึ่งน่ารักมากๆ ไม่มีปัญหาอะไรเลย แถมพี่เค้ายังแซวอีกว่า "น้องเอาของมาน้อยจังเลยนะ" แทบช็อค...นี่น้อยแล้วเรอะ =A=!! แสดงว่าก่อนหน้าเรามีคนขนบ้านมาชัวร์ๆ ฮ่าๆๆๆ   เมื่อเช็คอินเสร็จแล้ว  เวลาก็เกือบต้องเข้าไป boarding gate เราเลยจำต้องรีบลาพ่อกับแม่  ไม่คิดเหมือนกันว่าจะรวดเร็วแบบนี้  ที่จริงเคยบรรยายไปแล้วว่ารู้สึกยังไงในกระทู้เก่า  แต่จะมารีพีทอีกที  เป็นพวกมาโซชอบความเจ็บปวด เอ้ยยย ไม่ใช่ละ =w= อย่างที่บอกตอนแรกเราไม่ได้รู้สึกอะไรมากเพราะกำลังยุ่งๆ  แต่พอพ่อกับแม่เดินมาส่งตรง ตม. เท่านั้นแหล่ะ  พอจะหันหลังเดินเข้าไปในฉากตรง ตม. เราหันหน้ากลับมาเห็นสองคนนั้นยืนทำหน้าเศร้า  มองเราจนคล้อยตาไป .โอย  ไม่อยากจะบอกตอนนั้นตาร้อนผ่าวๆ  ขาแทบก้าวไม่ออกเลยด้วยซ้ำ   ยิ่งพอยื่นพาสปอร์ตเข้าไปด้านใน หันกลับไปมองอีกทีก็มองไม่เห็นแล้วเพราะฉากกั้นมันเป็นแบบทึบ  ไม่อยากจะบรรยายเลย  มันแบบ .บอกไม่ถูกจริงๆ  เราไม่ได้เศร้านะ อยากไปมากกก อยากรู้ว่าที่นู้นเป็นอะไรยังไง  แต่ที่จะร้องไห้เพราะเป็นห่วงมากกว่า  กลัวพ่อกับแม่จะเศร้า จะเหงา จะเป็งห่วง จะคิดถึงเรา ซึ่งมันก็แน่นอนอยู่แล้ว  พอเราใกล้จะขึ้นเครื่องเลยโทรไปหา   พ่อบอกว่า "แม่ร้องไห้อยู่" เราถึงกับจะปล่อยโฮตามออกมาด้วยเลย  แต่ก็รู้ว่าไม่ควรทำ  ไม่งั้นจะยิ่งทำให้เค้าเศร้า  เลยปลอบๆกันไป  บอกว่าถึงที่นู่นแล้วจะรีบซื้อซิมโทรหานะ (เราไม่เปิดโรมมิ่งเพราะมันแพง5555) (อย่าหาว่าเวอร์นะทุกคน  แต่เราไม่ได้ไปแบบ แค่ไปเทรนอย่างเดียว เรา “ย้าย” ไปอยู่ที่นู่นเลย  ไม่ให้เศร้าได้ไงไหว T____T) จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:41:42

ความคิดเห็นที่ 13 รออ่านด้วยคนค่ะ ^-^ จากคุณ : Gawaiizz เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:43:00

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีค่ะ มารออ่าน และเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ทากกับกิ้งกือ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:43:29

ความคิดเห็นที่ 15 รออ่านตั้งแต่ ตอนที่ถึงใหม่ๆเลยค่ะ อดทนเพื่อความฝันของตัวเองนะคะ ^^ จากคุณ : Elizabeth's เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:44:00

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านแล้ว จะร้องไห้เอง T_________T ตามตั้งแต่กระทู้ก่อนนู้น จากคุณ : สตางค์มีน้อย เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:45:34

ความคิดเห็นที่ 17 มานั่งเกาะกระทู้ด้วยคน โบกี้ พี่สาวน้องตาว ยังไม่มาเลย อิอิ จากคุณ : mywishmylove เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:45:57

ความคิดเห็นที่ 18 หลังจากนั้นก็เดินทาง ใช้เวลาทั้งหมด 7 ชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมาย  ตาก็มองพี่ๆแอร์และสจ๊วตไปด้วยว่าเค้าทำอะไรยังไง  แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ขั้นตอน กระบวนการเลยได้แต่มองตาปริบๆ 5555 แถมยังตื่นเต้นทุกครั้งที่พี่แอร์คนจีนสุดสวยเดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่ม  ไม่รู้เค้าจะสังเกตรึเปล่าแต่้เราจะยิ้มหวานให้ทุกครั้ง เค้าอาจจะนึกว่าอินยังเด็กคนนี้มันบ้า ฮ่าๆๆ (ลืมเรื่องเศร้าเร็วไปไหน เอิ้กกกก) และมั่วตื่นเต้นกับ Inflight Entertainment ที่มันหรูเริ่ดมากๆ เราดูหนังไป 2 เรื่องกับดู TV Champion จบไป 1 ตอน เพลินสุดๆ ไม่รู้สึกเลยว่านี่นั่งมาจน 7 ชั่วแล้ว ตูดแฉะไปถึงไหนต่อไหน เมื่อมาถึงเค้าก็มีคนมารับพร้อมกับยื่นเงิน welcoming bonus ให้และพาไปยังที่พัก  ที่พักเพื่อนๆก็ลองหากระทู้เก่าเราดูได้จ้า  เคยลงรูปไว้แล้วจะขอไม่พูดถึงน้า  จะข้ามไปขั้นตอนการเรียนเลยละกัน จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:47:29

ความคิดเห็นที่ 19 ลืมลงรูป แฮะๆๆๆๆ จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:48:22

ความคิดเห็นที่ 20 มารอฟังอาชีพที่หญิงสาวส่วนใหญ่ใฝ่ฝันค่ะ .... อ่านแล้วนึกถึงเรื่อง กวินเนธ แสดงเลย ถ้าจำไม่ผิด ชื่อเรื่อง View from the top รึเปล่าน๊า รออ่านอยู่นะคะ คุณตาว จากคุณ : ราศีตุลย์ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:49:58

ความคิดเห็นที่ 21 จขกท.น่ารักจังคะ^^ จากคุณ : vintage เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:51:33

ความคิดเห็นที่ 22 มาถึง 2 วันแรกเรายังไม่ต้องทำอะไร  เพราะ Batch ของเราเริ่มเรียนอีกสองวันถัดมา  ซึ่งพอตอนดึกก็มีเพื่อนคนไทยมากันมาอีก  จนกลายเป็นคนไทยทั้งหมด 5 คน  เลยทำให้เราชื้นใจขึ้นมาบ้าง  อย่างน้อยก็มีคนที่คุยภาษาเดียวกัน  ใช้ภาษาเดียวกันให้อุุ่นใจ แต่เพื่อนอีก 4 คนนั้นได้อยู่ด้วยกัน  แต่เราแยกออกมาอยู่กับเพื่อนคน Serbia ชื่อว่า Bojana (โบญาน่า) แต่ให้เรียกสั้นๆได้ว่า "โบก้า" ชีอายุ 27 แล้วจ้า แต่ก็ยังเฮฮาน่ารักได้  เข้ากันได้ไม่ยาก  เลยทำให้เราโล่งใจขไปอีกเปราะ  ตอนแรกก็กลัวนะเพราะเห็นชื่อแล้วฝรั่งจ๋ามาเลย  ปรากฏว่าเค้าไม่เชิงเป็นฝรั่งอ่ะ  แต่เป็นฝรั่งที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่  เพราะบ้านเค้าก็ใช้ภาษา Serbian และที่สำคัญ ภาษาอะงกฤษเค้าก็แย่พอๆกะเรา กร๊ากกก (ครั้งนึงจะซักผ้ากัน  เรากับโบก้ายืนกันตรงหน้าเครื่องซักผ้าอยู่สองคน  แล้วจะพูดถึง "ผงซักฟอก"  ไอ้เราก็งงๆมึนๆ ผงซักฟอกภาษาอังกฤษนี่อะไรฟะ  โบก้าเองก็ไม่รู้  ยืนทำภาษามือ แล้วหัวเราะเหมือนคนบ้า 5555 โบก้าเลยวิ่งไปหยิบดิกมา อ๋อออออออออออ Detergent! ฮ่าๆๆๆ) จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:54:15

ความคิดเห็นที่ 23 ปูเสื่อรอติดตามเจ้าค่ะ จากคุณ : สวยไม่สมใจ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:54:41

ความคิดเห็นที่ 24 ลงชื่ออออออออออออออ จากคุณ : KinkyVans เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:55:24

ความคิดเห็นที่ 25 รออ่านต่อคะ ดีใจด้วยคะฝันเป็นจริงแล้ว จากคุณ : vanda_buu เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:57:35

ความคิดเห็นที่ 26 มาตามอ่านค่ะ ^___^ จากคุณ : SisterNO.1 เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:57:44

ความคิดเห็นที่ 27 มานั่งชมด้วยคราบบบบบ ><" อยากทำงานด้านนี้เหมือนกัน แต่ส่วนสูงไม่ถึง เอิ้กกก = =" จากคุณ : nuE+mUmuE~ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:58:17

ความคิดเห็นที่ 28 รออ่านด้วยค่ะ หนูอยากเป็นแอร์ แต่สูงแค่160เองอ่ะค่ะ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตามอ่านค่ะ จากคุณ : thymeming เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:58:46

ความคิดเห็นที่ 29 รูปข้างบนนี่เป็นตอนทำความสะอาดครัวในวันแรกกันจ้า และแล้วก็มาถึงวันแรกที่เราต้องไปเรียนกัน  ที่เรียนนั้นเป็นเหมือนตึก Officeของที่นี่เลยล่ะ  เค้ามีรถบัสมารับมาส่งตามเวลาให้เลย  ซึ่ง 3 วันแรกนั้นเป็น Induction Days ไปตอน 8 โมงเช้า-บ่าย 2 วันนี้เป็นวันแรกที่ทำให้รู้ว่าเพื่อนๆ ใน Batch (แปลว่ากลุ่มที่เรียนด้วยกันน่อ) มีใครบ้าง ชาติไหนบ้าง  ซึ่งใน Batch เรามีทั้งหมด 18 คน ไทย 5 / จีน 2 / เกาหลี 6 / เซอร์เบียน 5 = 18 คน ถือว่าคละเคล้าพอสมควรทีเดียว.........วันนี้ที่ไปเรียนมี Batch ใหม่สอง Batch ซึ่งอันนึงคือพวกเรา และอีกห้องนึงเป็นฝรั่งจ๋าหมดเลย คือเหมือนเค้าแยกให้พวกที่ใช้อังกฤษเป็นภาษาแม่ไว้อีกห้อง พวกอังกฤษง่อยๆก็เอามาไว้อีกห้อง 5555 ดีจริงๆ (แต่บางทีเค้าก็รวมกันนะถ้าคนมาไม่เยอะ  บาง Batch เจอพี่ๆที่เป็นแอร์เก่าจากสายอื่นมาก่อนก็จะทรมานเล็กน้อยเพราะอาจารย์เค้าจะสอนเร็วมาก) ห้องเราก็มีแอร์เก่า หรือเค้าเรียกกันว่า ex-crew อยู่คนนึงจ้า ชื่อ Hyung woon หรือเรียกกันว่า Helen เป็นคนเกาหลีที่เคยทำงานกับที่นี่มาก่อนแต่ออกไปเพราะเรื่องเรียน และกลับมา rejoin อีกครั้ง คุณพี่ Helen คนนี้ก็จะคอยดูแลน้องๆใน Batch อีกที  เหมือนคุณแม่ประจำกลุ่มนั่นเอง  น่ารักมากๆ! นี่เป็นรูปถ่ายตอนอยู่บนรถบัสจ้า เพื่อนๆ น่ารักกันมาก จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:01:45

ความคิดเห็นที่ 30 หวัดดีค่ะพี่ตาว  ตามกระทู้พี่มานานมากกก 555+ ความฝันหนูเลยอ่ะ  : ) ซักวันหนูจะตามไปให้ได้นะค่ะ จากคุณ : Grabbie-Angie เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:03:08

ความคิดเห็นที่ 31 เปนนางฟ้าได้ความสูงเท่าไรหราคะ จากคุณ : สวยไม่สมใจ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:04:49

ความคิดเห็นที่ 32 มาปูเสื่อรออีกคน จากคุณ : BAHAMAS เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:06:21

ความคิดเห็นที่ 33 วันแรกก็ขลุกขลักเล็กน้อยเพราะทุกคนต่างตื่นตาตื่นใจกับที่ใหม่  วู้วววว้า โอ้อ้า ซี้ดซ้าดด(ไม่ใช่ละ=w=) ฮือฮากันไปตามเรื่อง  เราเองก็ตื่นเต้นดิ มากมายเลยล่ะ  เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงก็งานนี้  ถึงแม้เมืองที่นั่นจะเหมือนกรุงเทพเมื่อ 10 ปีก่อนก็ตามที 555555555555 แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นา เราจะได้มาอยู่ที่นี่อีกนาน  อย่างน้อยก็ 2 ปีละวะ  ต้องตื่นเต้นเป็นเรื่องปกติ ในวันแรกๆ เรายังไม่ได้บัตร ID card ที่แสดงว่า เราเป็นพนักงานของบริษัทนี้นะ  เพราะฉะนั้นก็ต้องแลกเอาบัตร Visitor ขึ้นตึกกันไปก่อน  เมื่อไปถึงเค้าก็มีคนพาไปห้องที่ต้องการ  และเราก็ได้รู้ว่า  เราอยู่ใน Batch number 457! (อย่าเอาไปแทงหวยนะเออ 5555) จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:06:57

ความคิดเห็นที่ 34 มารออ่านค่า คิดถึงจขกท.จังเลย ไม่เห็นตั้งนาน ^^ จากคุณ : NooMintZy เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:08:24

ความคิดเห็นที่ 35 ความสูงนี่แล้วแต่สายการบินจ้า ถ้าอย่างสายเอเชียส่วนใหญ่เค้าเอา 162 ขึ้น  แต่ถ้าสายทางตะวันออกกลางเค้าไม่ได้วัดความสูงแบบเป๊ะๆ แต่เค้าจะให้เอื้อมแตะเอา การเอื้อมแตะคือเค้าจะเอาอะไรซักอย่างแปะไว้กับผนัง ความสูงประมาณ 212 เซน  บางสายก็ถอดรองเท้า เขย่งสุดปลาย แล้วยื่นมือให้เลยข้อนิ้วขึ้นไป หรืออย่างสายของพี่ไม่ต้องถอดรองเท้าจ้า ให้ใส่ส้นสูงเอื้อมแตะได้เลย  เหตุผลที่ทำอย่างนี้้เพราะบางคนตัวไม่สูงมากแต่แขนยาว 555 คือเค้าให้เอื้อมแตะเพราะเวลาอยู่บนเครื่องเราต้องคอยดูแลและเปิดปิด overhead bin อ่ะจ้า ไอ้ที่ใส่กระเป๋าสูงๆ บนหัวนั่นแล  เค้าเลยไม่ strict เรื่องส่วนสูงมากนัก  แต่ให้เอื้อมได้เป็นพอ  เพราะฉะนั้นใครอยากเป็นให้ฝึกเอื้อมแตะที่บ้านไว้เลย  เอาอะไรวัดให้ 212 เซนแล้วเขย่งทุกวัน  เพื่อนพี่มันประสบความสำเร็จนะเออ มันบอกแขนมันยาวขึ้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เอาล่ะ.............เข้าเรื่องต่อล่ะนะ ใน 3 วันแรกเค้าก็จะมาแนะนำสถานที่ต่างๆใน office พาพนักงานจากแผนกต่างๆ ที่เราต้องติดต่อมาแนะนำให้  ซี่งจะมีความจำเป็นมากๆในอนาคต  เราก็นั่งฟัง หงึกๆ หงักๆ ปนงงๆ กันไป 5555 วันแรกจะยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรหรอก เพราะเรายังไม่ค่อยเข้าใจระบบเค้า แต่นานๆไปเดี๋ยวก็โอเคขึ้นเอง   นี่คือรูปเพื่อนๆใน Batch จ้า จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:14:17

ความคิดเห็นที่ 36 ตามดูมาตั้งแต่ตอนแต่งหน้าไปสมัครแอร์แล้วค่ะ ยังชอบเลยว่าแต่งหน้าสวยธรรมชาติดี ยินดีด้วยนะคะ  แต่เราอ่านไปเจอคำว่า แม่ร้องไห้อยู่ น้ำตาคลอตามไปด้วยเลยค่ะ อิอิ  เข้าใจความรู้สึก เพราะเพิ่งไปส่งน้องไปอยู่อเมริกาเมื่อวันก่อน สู้ๆนะคะ จากคุณ : nickybangkok เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:14:25

ความคิดเห็นที่ 37 WoW  I congratulation nakrub  i feel exciting with you ,  i would like to be flight attendant i wish i were look like you ^^  take care yourself and i hope  good luck krub ^^ จากคุณ : Bekungmama เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:19:24

ความคิดเห็นที่ 38 อยู่ไกลบ้านเหงาแย่เลย จากคุณ : hypnosis เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:22:46

ความคิดเห็นที่ 39 โหย212 ลองแปะกับผนังแล้วสูงเหมือนกันนะคะเนี่ย ลองเอื้อมดูและไม่ต้องเขย่งเลย 555 จากคุณ : สวยไม่สมใจ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:23:16

ความคิดเห็นที่ 40 หลังจากนั้นเราก็ได้ซื้อซิมเป็นตัวเป็นตนแล้วววว ค่าโทรที่นี่ไปต่างประเทศค่อนข้างถูก  นาทีละ 5 บาทเอง โทรได้ทั่วโลกเรทเดียวกันหมด  เราเลยรีบโทรไปที่บ้านทันที คราวนี้กลับไม่ค่อยเศร้าเท่าไหร่แล้ว  อาจจะเพราะเราดูลัลล้ามากเลยก็ได้  คือมีความสุขมากๆ กำลังตื่นเต้นได้ที่เลย  ได้เจอคนใหม่ เพื่อนใหม่ ที่ใหม่ๆ แม่บอกว่า "แม่เองก็มีความสุขที่เห็นลูกมีความสุข"  เรานี่แบบ เฮ้ออออ ความรักของพ่อแม่มันเป็นแบบนี้นี่เอง  ตลอดมาเราถึงให้ความสำคัญกับสองคนนี้ตลอด  เพราะเค้าไม่เคยหวังอะไรเลย(จริงๆ)จากเรา  เหมือนกับว่า เราไม่โทรหา ก็ไม่ว่า  เราพูดบ้าๆบอๆ อยู่คนเดียว เค้าก็รับฟัง  เราสุขเค้าสุข เราทุกข์เค้าทุกข์ แต่เวลาเค้าทุกข์ เค้าจะไม่ยอมให้เรามาทุกข์ด้วยเลย ถ้าชาตินี้ไม่สามารถหาความรักแบบนี้ได้จากแฟน เราคงไม่มีแฟนไปจนวันตาย 5555555555555555 เพราะร้สึกว่าแค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว :D ไม่คิดว่าตัวเองจะโชคดีได้ความรักมากมายขนาดนี้ด้วยซ้ำ แต่ที่ทำให้เราเศร้าไปมากกว่าคือ.............พ่อบอกว่า "รู้งี้ตอนอยู่ไทย พ่อจะกอดลูกให้หนำใจ  ถ้ารู้ว่าจะไม่ได้กอดลูกบ่อยๆแบบนี้" โอ้ยยยยยย ฆ่ากรูเถอะ! เรานี่แบบตอนนั้นมันอึ้งอ่ะ บอกไม่ถูก ไม่ร้องไห้ ไม่อะไรเลยนะ แต่ตอนวางโทรศัพท์ไปแล้วนี่สิ ร้องไห้อยู่คนเดียวเป็นวรรคเป็นเวร TwT อยากจะบอกว่า ตอนอยู่ไทย เราไม่เป็นแบบนี้นะ  คนที่รู้จักจะรู้เลยล้ะว่า เราออกแนว independent woman (5555) อยู่คนเดียวได้ ไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่พึ่งใคร ชั้นพึ่งตัวเอง (แต่ไม่ใช่แบบไม่มีเพื่อนนะ คือออกแนวมุ่งมั่น ไม่ค่อยสนอะไร) แต่อย่าให้พูดถึงเรื่องครอบครัว พ่อแม่ จะอ่อนยวบขึ้นมากระทันหัน  ถ้าแฟนถามว่า "พ่อแม่กับเค้า เลือกใคร" บางคนอาจจะลังเล(ถ้าคบกันมานาน) แต่เราไม่ลังเลเลย เราบอก"พ่อแม่สิ" (แต่ก็ต้องบอกว่า....มันรักคนละอย่างกานนน พ่อกับแม่อ่ะรักตลอดเวลา แต่เธออ่ะ รักบางเวลา บางเวลาก็อยากเตะ 55555555555 ไม่ใช่ละ) แต่บอกตามตรงว่าเราไม่คิดถึงที่บ้านเลย เน้นว่า "เลย" แต่คิดถึงเป็นบางเวลา  อาจจะเพราะเราเป็นพวกปรับตัวเร็ว อะไรยังไงก็ได้ ไม่มีปัญหา  ทั้งๆที่บางคนที่มาที่นี่มีปัญหา Homesick สุดชีวิต เราเห็นเพื่อนทั้งคนไทยคนต่างชาติร้องไห้เพราะเหตุผลนี้มาหลายคนแล้ว จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:27:15

ความคิดเห็นที่ 41 เกาะขอบกระทู้ จากคุณ : Nu Ga mE เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:29:21

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ โดยเฉพาะประโยคที่ว่า "แม่ร้องไห้อยู่" กับ พ่อบอกว่า "รู้งี้ตอนอยู่ไทย พ่อจะกอดลูกให้หนำใจ  ถ้ารู้ว่าจะไม่ได้กอดลูกบ่อยๆแบบนี้" จากคุณ : ลั่นล้า (ลั่นล้า) เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:30:07

ความคิดเห็นที่ 43 รู้สึกเหมือนคห.42 อ่านแล้วเศร้าไปด้วยเลย สู้ๆค่ะ จากคุณ : ll+piMMy+ll เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:31:40

ความคิดเห็นที่ 44 F5 จะเสียแล้วน๊า ^^ จากคุณ : Nu Ga mE เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:31:59

ความคิดเห็นที่ 45 ต้าวววววววววววววว มิสๆๆ พอดีกลับมาบ้านนั่งดูหนังสือรุ่นเห็นหน้าตาว ดูไม่ค่อยเหมือนตอนนี้เลยอะ55 จากคุณ : mr.pandaba เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:32:06

ความคิดเห็นที่ 46 เอ้อ มีที่ไหนมันเปิดรับสจ๊วตมั่งเนี่ย 55 จากคุณ : mr.pandaba เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:33:43

ความคิดเห็นที่ 47 ที่เราเน้นเรื่อง "บ้าน" เป็นพิเศษเพราะว่ามันเป็นปัญหาหลักสำหรับหลายๆคนที่นี่เลยล่ะ  ส่วนใหญ่ที่อยู่ไม่ได้ก็เพราะ Homesick นี่แหล่ะตัวดี  โดยเฉพาะตอนนี้ เครื่องที่นี่ บินไป Bangkok เปลี่ยนเป็น Boeing 777 หมดแล้ว พวกเด็กใหม่อย่างเราหมดโอกาสได้บินกลับบ้านในช่วง 6 เดือนแรกเลย เพราะเราเทรนเฉพาะ A320 และ A330 เท่านั้น เพื่อนเราบางคนถึงกับช็อกและป่วยเลยนะพอได้ข่าวนี้  เพราะเค้าคาดหวังไว้ว่า เอออ เทรนเสร็จก็ได้บินกลับบ้านแล้วเว้ยยยย แต่แบบนี้ก็กลับไม่ได้เลย แถมช่วง 6 เดือนแรกเป็นโปร  เราลาไม่ได้ด้วย  ส่วนตัวเราเองก็เศร้าเล็กน้อยนะ  แต่ในเมื่อเรามีโทรศัพท์ เรามีอินเตอร์เน็ต....ก็คุยกันได้ สำหรับเราแล้วแค่รู้ว่าอีกฝ่ายมีความสุข อยู่ดีกินดี ไม่ได้เจ็บป่วยอะไรก็มีความสุข.....พอใจแล้ว (แต่เครียดเพราะโลโบจะหมดแล้ววว แว้กกกกกกกก จะกินอะไรช้านนน) เพราะฉะนั้นก่อนมาก็อยากบอกให้เพื่อนๆหลายคนทำใจไว้หน่อยนึงจ้า  เพราะการมาอยู่จริงๆ กับการที่เราอยู่บ้านแล้วคิดว่าโอเค เออ...มันไม่เป็นไรหรอก  มันแตกต่างกันจริงๆนะ  อย่างที่เราเคยบอกไป.....อยู่ที่นี่ต้องเข้มแข็งทั้งกายและใจจริงๆ งานหนัก ร่างกายต้องแข็งแรง งานหนัก ร่างกายไม่ดีเท่าไหร่ แต่ใจสู้ก็ยังพอไหว แต่เมื่อใดงานหนัก ใจก็อ่อนแรง ตอนนั้นก็ไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 52 17:37:35 จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:36:22

ความคิดเห็นที่ 48 แวะมาให้กำลังใจน้องตาวคนสวย จากคุณ : alekay เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:36:35

ความคิดเห็นที่ 49 สู้ๆค่ะพี่สาวคนสวย อ่านแล้วยิ่งรักคนในครอบครัวมากกว่าเก่า ยิ่งไอน้องคนเล็กนี่ที่สุดเลย จากคุณ : สวยไม่สมใจ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:40:41

ความคิดเห็นที่ 50 เอาล่ะ มาเข้าเรื่องเทรนต่อ............ หลังจากผ่าน 3 วันแรกมาได้ ก็เริ่มต้น เทรน จริงจังเสียที  การเทรนของสายการบินนี่แบ่งออกเป็น 3 part ใหญ่ๆจ้า ก็คือ 1. Cabin Service (การเสิร์ฟต่างๆนานา) 2. Safety and Emergency Procedures (SEP) 3. First Aid อย่าง CS (Cabin Service) นี่กินเวลาประมาณสัปดาห์กว่าๆ และ FA (First Aid) แค่ 5 วัน แต่ตัวที่ยากและนานที่สุดก็คือไอ้ SEP นี่แหล่ะ (ล่อไป 3 สัปดาห์เลยค้าบบบบ) อันดับแรกเราได้เรียน Cabin Service ก่อนตามตาราง  ซึ่งอยากจะบอกว่สมันมึนมากกกกกกก และตำราใหญ่มากๆ จนเรานึกว่า Harry Potter มาเอง -*- และที่สำคัญเราต้องอ่าน ต้องจำให้หมดทั้งตำรานี่  โอ้ยยยย แค่เห็นก็จะเป็นลมแล้ว  อุตส่าห์เรียนจบมาไม่คิดว่าจะได้อ่านอะไรแบบนี้อีก  มาเห็นก็แอบช็อกไปเล็กน้อย แต่ก็เอาวะ! สู้เว้ยยยยย! เตรียมใจมาแล้วแต่ก็แอบคิดว่ายากกว่าที่คิดไว้เยอะ เพราะมันต้องจำเยอะมาก  สายการบินนี้บินไปทุกมุม ทั่วโลก 80 กว่า Destinations เพราะฉะนั้นก็ต้องมีทั้งบินใกล้ บินไกล ต่างกันไป และแน่นอนว่าอาหารและเมนูต่างๆก็ย่อมต่างกันไปด้วย ก่อนนอนจะเอาเล่มนี้โขกหัว 2-3 ที เผื่อมันจะซึมเข้าไปบ้าง ฮ่าๆๆ จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:47:30

ความคิดเห็นที่ 51 รออ่านค่ะ จขกท เก่งมากๆๆเลย จากคุณ : tRechin เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:49:27

ความคิดเห็นที่ 52 อยากเป็นสจ๊วตอ่ะครับ แต่ว่ายน้ำไม่เป็น o_O สู้ๆ ครับ เพื่อสิ่งที่ดีกว่า อิอิ จากคุณ : Wanna be a Prince...ss* เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:53:36

ความคิดเห็นที่ 53 โอ้ หินเหมือนกันแฮะ แต่พี่ตาวคนเก่งทำได้อยู่แล้ว สู้ ๆ จ้า ^ ^ จากคุณ : ^ คุณหนูคิขุจังจอมซน ^ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:56:06

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจมากจ้า เราสู้ๆอยู่แล้นนนน ^3^!! อันดับแรกของการเรียน Cabin Service คือการจำอุปกรณ์ทั้งหมดที่สายนี้เค้าใช้จ้า ซึ่งมันก็เฮือกๆๆๆๆๆมากกกกกกกกกกกก  เพราะชื่อก็ปาไปมึนแล้ว  แถมที่นี่มีเสิร์ฟสองอย่าง คือแบบ Classic และ New Generation แบบ Classic คือแบบเก่า ที่ส่วนใหญ่พวกถาด แก้ว ภาชนะต่างๆจะใช้เป็นเมลามีน แบบหนักๆและแข็งๆ สามารถนำไปรีไซเคิลได้ ส่วน New Generation นั้นเป็นแบบใหม่ที่เน้นพลาสติกและสีสันเป็นส่วนใหญ่ และใช้แล้วทิ้ง เน้นเรื่องความเบา เพราะจะช่วยประหยัดเชื้อเพลิงเครื่องบินได้ด้วย ไม่ใช่แค่อุปกรณ์นะที่เราต้องจำทั้งสองอย่าง แต่รวมถึงวิธีการเสิร์ฟด้วย เพราะสองแบบนี้ก็เสริฟ์แตกต่างกันไป ทำเอาเรามึนไปพักนึงเหมือนกันเลยล่ะ @_@ อันดับแรกที่เราต้องเรียนคือ การจำอุปกรณ์พวกนี้ และต้องจำด้วยว่ามันอยู่ตรงไหนใน Galley (ครัวบนเครื่อง) เพราะเครื่องบินแต่ละลำก็เก็บไม่เหมือนกัน เราต้องเช็คก่อนที่เครื่องจะขึ้น  และต้องเช็คอื่นๆอีกมากมายที่เราจะมาบอกทีหลังจ้า ในวันแรกๆเค้ามีตำราเล็กๆมาให้ก่อน ต้องเรียนภาษาอาหรับเล็กๆน้อยๆ ไว้ใช้บนเครื่อง อา-รา-บี-ฟี ค้าบบบบ และต้องจำ country code ให้ได้ทั้งหมด ทุกที่ ที่เราบินไป และจำเวลา พวก UTC ด้วย TwT ตอนนั้นกางแผนที่ออกมาอ่านกับรูมเมท แล้วผลัดกันถามผลัดกันจำเป็นบ้าเป็นหลัง จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:57:02

ความคิดเห็นที่ 55 ยากจังครับ จากคุณ : Wanna be a Prince...ss* เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 17:58:31

ความคิดเห็นที่ 56 ยินดีด้วยค่ะ ที่ทำตามฝันได้ มีเพียงไม่กี่คน ที่รู้ถึงความต้องการและไปให้ถึง... จากคุณ : ap aquarium เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:03:49

ความคิดเห็นที่ 57 มีแต่คนสวย ๆ ทั้งนั้นเลย สู้ ๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ :) จากคุณ : The Scent of Memory เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:04:08

ความคิดเห็นที่ 58 มารออ่าน และเป้นกำลังใจให้พี่ตาวนะคะ  อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ เป็นเราไปอยู่อย่างนั้น ก็คงคิดถึงบ้านมากๆแน่ๆ ต้องเข้มแข็งจริงๆเลย สู้ๆค่ะ และรออ่านเรื่อยๆ จากคุณ : Loonghook เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:05:56

ความคิดเห็นที่ 59 และเราก็เริ่มเรียนเรื่องซีเรียสขึ้นมาเรื่อยๆ เรียนเรื่อง FLD (Full Lunch Dinner) เป็นการเสิร์ฟแบบเต็มรูปแบบ ซึ้งเมนูแต่ละที่ก็ไม่เหมือนกัน อย่างเช่นถ้าเราไปยุโรป ขนมปังก็จะเป็นอีกอย่าง อาหารหลักอีกอย่าง ถ้าไปอินเดียวก็ต่างไป หรือเอเชียก็เช่นกัน และเป็นหน้าที่เราอีกเช่นกันว่าต้องเช็คเมนูพวกนี้ให้เรียบร้อยก่อนเครื่องจะขึ้น เพราะเครื่องขึ้นแล้วจะมาแวะจอดแบบ 7/11 ก็ไม่ได้ ชิมิ 5555 LD (Lunch Dinner) อันนี้ก็เป็นมือเล็กลงมาหน่อย และก็แตกต่างไปตามที่บอกจ้า หรือนอกจากนี้ก็จะมีพวก HB (Hot Breakfast) สำหรับเครื่องที่บินตอนช่วงเวลามืดถึงเช้า , HS (Hot snack) ขนมนมเนยคั่นระหว่างมื้อ , Anytime snack และอื่นๆอีกมากมาย จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:08:03

ความคิดเห็นที่ 60 มาดูกระทู้สาวตัวหอมกลิ่นนมๆ ^^ จากคุณ : nobra เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:08:50

ความคิดเห็นที่ 61 ยินดีด้วยนะจ้าอาชีพที่สาวๆ หลายคนใฝ่ฝัน ^_^ จากคุณ : Sj__วอแว__ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:10:26

ความคิดเห็นที่ 62 จขกท น่ารักจัง เป็นธรรมชาติดีครับ จากคุณ : เจ้าหมาขาว เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:16:40

ความคิดเห็นที่ 63 เราก็น้ำตาซึมเลย เราเป็นคนเซนซิทีฟมากๆ ถ้าต้องจากครอบครัวไปไกล แบบว่า...ติดแม่อ่ะ โตเป็นอะไรไม่รุ้แล้ว ยังนอนกับแม่เป็นครั้งคราว จากคุณ : marina_rain เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:17:34

ความคิดเห็นที่ 64 แต่ที่เราว่าแอบโหดสำหรับเราคือ Beverage หรือเครื่องดื่มนั่นเอง  เพราะพวกอาหารหลักน่ะ ฝ่าย catering เค้าก็จัดมาให้เราอยู่แล้ว และเราก็มาเช็คๆและรู้ว่าอาหารมีอะไรบ้าง อะไรยังไงกันไป แต่เครื่องดื่มเราต้องเสริฟ์และทำให้สดๆร้อนๆ ณ เดี๋ยวนั้น  แถมยังต้องจำเยอะด้วยเช่นกัน นี่ขนาดเราต้องจำแค่ชั้น economy นะ เครื่องดื่มยังเยอะขนาดนี้ ไม่อยากจะนึกถึงพวกพี่ๆที่ทำชั้น business หรือ  first class คาดว่าจำอ้วกเลยทีเดียว 5555 ลืมบอกไปว่าเราต้องจำพวก cart ต่างๆด้วยจ้า cart ก็จะมี meal cart (ใหญ่) , bar cart (เครื่องดื่ม จะขนาดเล็กลงมาครึ่งนึง) , clearance cart (สำหรับเก็บอาหารและเครื่องดื่มที่ทานเสร็จแล้ว) ไอ้ bar cart นี่แหล่ะที่แอบยากนิดหน่อย  เพราะเราต้องจำตำแหน่งต่างๆบน cart ให้หมด ซึ่งหลักๆบนนั้นก็จะมี น้ำผลไม้ น้ำเปล่า น้ำอัดลม เบียร์ เหล้า แอลกอฮอลล์ ไวน์ และไอ้ค็อกเทล ชิชิ ที่จะมีปัญหาต้องจำหน่อยคือเรื่องเบียร์ ไวน์ และเหล้า เบียร์ไม่อยากมากเพราะเราเสริฟ์แค่ Lager และ Peulsner คือแบบเข้มและแบบอ่อนนั่นเอง ส่วนใหญ่จะเป็นไฮเนเก้น  แต่ไอ้เหล้ากับไวน์นี่สิ ที่นี่เสริฟ์ไวน์ชั้นประหยัดด้วยจ้า.......มีไวน์แดงและไวน์ขาวอย่างสองแบบ คือแบบ New World และ Old World คือผลิตจากแถบใหม่ๆอย่างชิลี และ จากที่เก่าแก่อย่างฝรั่งเศสนั่นเอง  ตรงนี้เราต้องจำทั้งวิธีการผลิตไวน์ ที่มา ไวน์แดง ไวน์ขาวตัวนี้ผลิตจากอะไร ที่ไหน แตกต่างกันตรงไหน แบรนด์อะไร กี่ปีแล้ว ใช้กินกับอาหารจำพวกไหนถึงจะดีที่สุด ความแรงกี่เปอร์เซ็นต์ และอื่นๆ เพื่อที่จะบอกให้ลูกค้าได้  เพราะเราต้อง treat ลูกค้าให้เท่าเทียมกันหมดแม้จะเป็นชั้นประหยัดก็ตาม ที่แตกต่างอย่างเดียวคือคุณภาพอาหารและเครื่องดื่มเท่านั้น นอกจากนี้ก็มีเหล้า 4 อย่างคือ Vodka , Gin , Whisky และ Brandy ซึ่งก็เช่นกันที่ต้องจำยี่ห้อ แหล่งที่ผลิต ส่วนผลสม กรรมวิธีการผลิต อายุ ความแรง เป็นต้น ส่วนเรื่องค๊อกเทลเองเราก็ต้องรู้ทั้งหมดเกือบ 20 อย่าง  รู้จักชื่อ ส่วนผสม และต้องพร้อมที่จะผสมให้ลูกค้าได้ทันทีเมื่อเค้าสั่ง เช่นพวก Bloody Mary, Screwdiver , Tonic , Spritzer , บลาๆ อื่นๆมากมาย ที่ตอนนี้เราลืมไปหมดแล้ว ต้องมานั่งอ่านใหม่ก่อน 555555 แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 52 18:27:48 จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:18:22

ความคิดเห็นที่ 65 ใครบอกว่า นางฟ้าเป้นงานสบาย ได้แต่งตัวสวย ๆ ไม่จิชิมิค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ  สู้สู้ จากคุณ : NununBeautyoflife เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:18:54

ความคิดเห็นที่ 66 อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกต้องจากบ้านเลยค่ะ คุณตาวสู้ๆนะคะ จากคุณ : Petite Poupee เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:21:15

ความคิดเห็นที่ 67 ก่อนสอบปฏิบัติ Bar Cart เรากับรูมเมทช่วยกันติวโดยการสมมติว่าเก้าอี้เป็น cart และเอาของใครครัวออกมาจัด และผลัดกันเป็นพนักงาน และ เป็นผู้โดยสาร  สร้างสรรค์กันจริงๆ ไอ้พวกนี้ 55555555555 ลัลล้าเพลิดเพลินกันมาก  ช่วยทำให้ตาสว่างจากการอ่านหนังสือได้เป็นอย่างดี เอิ้กๆๆ จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:21:49

ความคิดเห็นที่ 68 มาให้กำลังใจพี่สาวคนสาว จากคุณ : เปรียวฝ้าย เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:23:51

ความคิดเห็นที่ 69 โห.. เพื่อนๆ แค่น้ำตาคลอเหรอคะ ^ ^ งูเขียวนั่งน้ำตาหยดแหมะ อยู่เนี่ยค่ะ ยินดีด้วยกับน้องตาวนะคะ พี่ติดตามตั้งแต่น้อง มาแต่งหน้าให้ดูตอนไปสมัครแอร์แล้ว รูปตอนนั้น ชุดแดง สวยมาก ยังติดตาอยู่เลยค่ะ จากคุณ : งูเขียวค่ะ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:28:08

ความคิดเห็นที่ 70 เห็นตำราแล้วแอบตกใจค่ะ เหนื่อยแทนเลย เป็นกำลังใจให้จ้า F5 รอ ^^ จากคุณ : Gawaiizz เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:31:31

ความคิดเห็นที่ 71 และแน่นอนว่าทุกวัน อาจารย์หรือ Instructor จะมีการทำ Revision หรือก็คือกามถามปากเปล่าเกี่ยวกับเนื้อหาที่เรียนไปแล้วนั่นเอง เพราะฉะนั้นไม่ใช่ว่ากลับมาบ้านแล้วจะมานอนแผ่ ชิวๆ แต่ต้องมาอ่านทบทวนที่เรียนไปแล้วเพื่อที่จะเอาไปตอบด้วย  ถ้าเราตอบไม่ได้ ตอบไม่ดีก็จะถูกเขียนลงใน Report และค่อนข้างส่งผลกับ performance ของเราในอนาคตตอนบินแล้วอีกด้วย  พูดง่ายๆคือ ต้องทำให้ดีที่สุดจ้า เรื่องสอบ ก็จะมีการสอบไปเรื่อยๆ แทบทุกสัปดาห์  ทั้งข้อเขียนและปฏิบัติ แต่ cabin service ยังโอ ไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะผิดได้บ้างแล้วแต่สถานการณ์ แต่ safety ต้องถูก 100% เพราะมันเกี่ยวกับชีวิต! เรื่องปฏิบัติตอนนี้อาจารย์เค้าก็จะสมตติเหตุการณ์ต่างๆให้ขณะที่เราเสิร์ฟ อย่างเช่น ลูกค้าอยากเข้าไปใน Flight Deck(ห้องกัปตัน) ต้องทำยังไง หรือลูกค้าโวยวายเรื่องอาหาร อยากขอนู่นขอนั่นขอนี่ หรือแม้แต่เรื่องสำคัญอย่างการลวนลาม  ซึ่งก็แน่นอนว่าเกิดขึ้นบ่อยครั้ง  แต่ที่นี่ดีที่เค้าให้ความสำคัญกับลูกเรือมาก  ถ้ามีการลวนลามเกิดขึ้น เค้าจะเข้าข้างลูกเรือก่อนเลย  และถ้าคนนั้นยังทำซ้ำอีก ตอนเครื่องบินจอด กัปตันจะติดต่อกับทาง Ground Security ให้มาจับผู้ชายคนนั้นตั้งแต่หน้าประตูเครื่องบินเลยด้วย  เราเลยไม่ค่อยห่วงเรื่องนี้เท่าไหร่้ ชิวๆ คาดว่าลูกค้าเห็นหน้าโหดๆแล้วก็คงไม่กล้าจะทำอะไร ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:38:11

ความคิดเห็นที่ 72 รออ่านต่อค่ะ ได้ความรู้เยอะแยะเลย จากคุณ : ~บุลภรณ์~ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:38:12

ความคิดเห็นที่ 73 ในการสอบปฏิบัติครั้งแรก เราตื่นเต้นมากกกกกกกกกกกกกกกก  เพราะเราจะเข้าไปในห้อง Mock up ซึ่งก็คือห้องที่เค้ามีเครื่องบินจำลองไว้ข้างในเลย  เหมือนในเครื่องจริงเป๊ะๆ และหัดลองเข็น cart และเสริฟ์จริงๆ อาจารย์จะนั่งเป็นผู้โดยสาร และเราก็ต้องเสิร์ฟ  ของเราโดนสถานการณ์ได้คนอาหรับ! 55555555555 ซึ่งเพื่อนๆที่อยู่รอบๆถึงกับอึ้งไปเลย แล้วค่อยหัวเราะออกมา  เราเองก็เหมือนกัน เพราะถามว่า "Good morning sir, are you ready to join us for breakfast?" ถ้าในเคนคนอื่นอาจารย์ก็จะตอบกลับมาว่า จะเอาอะไรยังไง chicken or lamb แต่ของเราเค้านั่งนิ่งเงียบ  พอเราถามย้ำเค้าก็ยังเงียบ (แล้วอาจารย์หน้าดุมากกกกก) อยู่ๆเฮียแกก็โพล่งขึ้นมา "อาราบีฟี!!??" เราก็ เจี๊ยกกกกกกกกกกกกก เลยทีเดียว มึนไป 3 วิ แล้วก็อ๋อออออออออออออออออออ เค้าถามว่า "รู้ภาษาอาราบิกมั้ย?" (ขวัญเอ้ยยยยขวัญมา =w=) "อ้อ อ้อ อาราบีฟี" แปลว่า รู้ภาษาอาราบิกค่า แล้วก็ถามต่อเป็นภาษาอาหรับว่า "อาชตับทากูล?" (ต้องการทานอะไร) วันนี้เรามี "ดาจัช" (ไก่) และ "ลาฮัม" (เนื้อ) อาจารย์ก็คิดไปพักนึงแล้วตอบกลับมาว่า "ดาจัช" เราก็โอเคๆๆๆ โอย เหงื่อไหลไคลย้อย ตกแต่งถาดแล้วยื่นไก่ให้   ต่อมาถึงเครื่องดื่ม "อาชตับตาชรับ?" (อยากดื่มอะไร) ตกใจอีกแล้วค้าบพี่น้องงงงงงงงงงงงง T[]T อยู่ๆ เฮียแกนิ่งไปพักนึงแล้วโพล่งมาว่า "อาซซี!!!!!!!!!!!!!" (เค้าบอกว่าคนอาหรับจะเป็นแบบนี้จริงๆ พูดเสียงดัง หน้าตาน่ากลัว เหมือนโกรธไม่ก็ทะเลาะกะเมียมา 5555) เราเอ๋อไปพัก อ๋อๆๆๆๆ อาซซีๆๆๆๆๆ น้ำผลไม้เว้ยยยยย รู้เว้ยยย ฮ่าๆๆๆ เลยถามว่าเอาอะไร เรามี โปตูกัลอาซซี(น่้ำส้ม) , โตมาโตอาซซี (น้ำมะเขือเทศ) , อานานาสอาซซี(น้ำสัปปะรด) , และ ทูฟาอาซซี (น้ำแอปเปิ้ล) เสร็จแล้วอาจารย์ก็บอกว่าเอา โปตูกัลอาซซี เราเลยเสิร์ฟน้ำส้มให้ เฮ้อออออออออออออ ใจจะวาย ตอนจบเลยบอกว่าไปว่า "Enjoy your meal sir" แล้วก็ แว๊กกกกกกกกกกกกก "no no Saten" (แปลว่า enjoy your meal ภาษาอาหรับนั่นแหล่ะ) แล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกันใหญ่  TwT  แต่อาจารย์ก็ชมว่าเก่งมาก แล้วจับมือ "WOOO her hand is so cold!!!" เราก็ ใช่เส่ะ!! ตื่นเต้นหัวใจจะวายอยู่แล้วเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:49:25

ความคิดเห็นที่ 74 ไวค่ะไว รออยู่จ้า อิอิ (กดดันป่ะ) จากคุณ : Nu Ga mE เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 18:54:02

ความคิดเห็นที่ 75 โหวตแล้วค่ัะ อ่านสนุกและได้ความรู้ดีจังคุณตาว จากคุณ : ROBfan เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:00:44

ความคิดเห็นที่ 76 หลังจากนั้นก็เรียนมาเรื่อย...........เป็น 1 สัปดาห์ที่แสนทรมานเพราะต้องยัดเอาไอ้เล่มข้างบนนั่นลงไปให้หมด  และแล้วมันก็มาถึง  ก่อนวันสอบวันสุดท้าย อาจารย์คนนี้ค่อนข้างผูกพันกับ Batch เรามากๆ เพราะอาจารย์เค้าจะสอนทั้งนอกตำรา และในตำราตลอด พอก่อนจะกลับบ้าน ซึ่งที่จะเราจะต้องไป Airport กันเพื่อไปดูเครื่องจริงๆ และวันนั้นอาจารย์ก็กำลังจะทำ Revision ก่อนไปอีกครั้ง แต่ด้วยความที่มันมึนๆทุกคนอ่านหนังสือกันจนตาแทบจะปิดแล้ว แถมพรุ่งนี้ยังสอบอีกเลยทำให้เหมือนสมองมันตื้อๆ เป็นแบบนี้กันทุกคนจริงๆ พออาจารย์ถาม เลยทำให้ตอบไม่ค่อยได้่กัน  อีกอย่างอาจารย์ยังถามแบบโดดไปโดดมา  ไอ้สมองเราก็พยายามประมวลผลตามว่าตอนนี้อาจารย์พูดถึงเรื่องไหน   บางคำถามนะง่ายมาก  เค้าถามว่าใน drawer ของ LD มีอะไรบ้าง ซึ่งคำตอบก็คือ Soft drinks, Cheese biscuits , empty glass for lid, wine , beer and brandy แต่ตอนนั้นเพื่อนคนจีนตอบไม่ได้เพราะมันสับสนมาก เราไม่ได้ดรียนแค่ cart เดียวนี่หว่า แถมอยู่ๆ ถามอีกเรื่องก็โพล่งมาถามอีกเรื่อง  สมองปรับตัวไม่ทัน เท่านั้นแหล่ะ.....อาจารย์หน้าแบบหงิกไปเลย หน้านิ่งแบบโกรธมากๆ ทุกคนเลยนั่งเงียบ นิ่ง...............บรรยากาศตอนนั้นคือกดดันแบบสุดๆ อาจารย์คนนี้ค่อนข้างเข้มงวด ปกตินะวันไหนทำผมแต่งหน้ามาไม่เป๊ะเค้าไล่ให้ไปทำใหม่เลย ยิ่งเค้าทำอาการแบบนี้ยิ่งดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่ หลังจากนั้นเค้าก็บอก "เก็บกระเป๋าและป้ายชื่อซะ วันนี้เราไม่ไปสนามบินแล้ว ใครที่รู้ตัวมีเรื่องอะไรอยากคุยให้เข้าไปพบเค้าทีละคน" ตอนนั้นอยากบอกว่า ใจเราหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลย =A= ไม่คิดว่าเค้าจะโกรธขนาดนี้  เลยเข้ามาสุมหัวกันว่า เอ้ย เราควรทำยังไงดี เค้าคาดหวังว่าเราจะต้องตอบได้รึป่าวเพราะมันเป็นวันสุดท้ายแล้ว  แต่พวกเรากลับตอบไม่ค่อยได้กัน  เราควรเข้าไปขอโทษมั้ย  หลายคนก็หลายจิตใจ บางคนอยากเข้าไปขอโทษ แต่บางคนก็ไม่อยาก เพราะไม่รู้ว่าเราผิดอะไร?? อย่างเราน่ะ อยากจะบอกว่าถ้าอยู่ที่ไทยแล้วเกิดเหตุการณ์อย่างนี้นะ เรารู้แล้วล่ะว่าอาจารตย์เค้าค่อนข้างคาดหวังและผิดหวังที่เราตอบไม่ได้กัน ถึงตัวเราจะตอบได่้ คนที่ตอบไม่ได้คือเพื่อนก็เถอะ  แต่ก็ถือว่าเราเป็น Batch เดียวกัน  เราน่าจะเข้าไปขอโทษ  ถ้าเป็นอาจารย์คนไทยเราจะเอาดอกไม้เข้าไปขอขมาเลยด้วยซ้ำ  แต่นี่อาจารย์เป็นคนมาเลเชียซึ่งเราว่าเค้าก็น่าจะมีวัฒนาธรรมคล้ายๆบ้านเราแหล่ะวะ แต่พวกฝรั่งอย่างเซอร์เบียนเค้าไม่ยอมท่าเดียวเลย  คือเค้าจะตรงๆกัน เค้าบอกไม่รู้ว่าผิดอะไร ตอบไม่ได้นี่ผิดด้วยเหรอ ตอนนั้นเลยไม่รู้จะทำยังไง เลยแยกย้านกันไป แต่ตอนนั้นมี ชีฮยอน เพื่อนคนเกาหลี ที่เค้าค่อนข้างมีปัญหากับอาจารย์คนนี้มาก่อน เหมือนตอบไม่ได้แล้วอจารย์ไปคาดคั้น วันนั้นเราเจอชีฮยอนออกมาจากห้องน้ำแล้วร้องไห้ เลยเข้าไปถามว่าเป็นอะไร ชีฮยอนบอกว่า "He hates me" เราถึงกับอึ้งไปเลย  แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรอัก ได้แต่ปลอบกันไป และตอนเย็นชีฮยอนก็เข้าไปคุยกับอาจารย์นานมากกกกกกกกกกก แต่เราเข้ามารอที่รถแล้วเพราะอาจารย์ไม่ให้รอหน้าห้อง  พอชีฮยอนกลับมาเท่านั้นแหล่ะ ทุกคนฮือฮากันสักพักก็เงียบไปตลอดทางที่กลับที่พัก.... และชีฮยอนก็ร้องไห้มาตลอดทาง.... แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 52 19:06:22 จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:03:23

ความคิดเห็นที่ 77 คห.73 ตื่นเต้นแทนเลยอ่ะ ต้องจำภาษาอาหรับอีกก ยากมากๆ จากคุณ : Loonghook เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:03:36

ความคิดเห็นที่ 78 ติดตามค่ะ f5 รัว จากคุณ : อ า ร์ ต ตั ว แ ม่ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:05:26

ความคิดเห็นที่ 79 F5 รัวเลย อ่านเพลิน  ชอบจังเลย จากคุณ : ชานมเย็น เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:05:41

ความคิดเห็นที่ 80 อ่านเพลินมากเลย เอาอีก ๆ ^^ จากคุณ : aby berry เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:12:59

ความคิดเห็นที่ 81 จขกท เขียนสนุกมากมายยย รออ่านต่อไป อิ อิ^^ จากคุณ : มะหมูตัวอ้วน เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:16:41

ความคิดเห็นที่ 82 อ่านแล้วทำให้คิดว่า อาชีพนี้ สวยอย่างเดียวทำไม่ได้ เพราะเมื่อก่อนเราคิดว่า คนเป็นแอร์ต้องสวย ภาษาเยี่ยมนะ แต่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนค.คิดแล้วว่า ความสวยช่วยไม่ได้ เพราะอาชีพนี้ต้องสวยแล้วก็ต้องเก่งด้วย คุณตาวทั้งสวยทั้งเก่งเลยค่ะ จากคุณ : ~บุลภรณ์~ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:16:44

ความคิดเห็นที่ 83 วันนั้นเป็นวันที่เครียดมาก....เพราะไหนจะต้องสอบอีก ไหนจะทำให้อาจารย์โกรธ และไหนชีฮยอนที่ร้องไห้หนักขนาดนั้น เราเองก็ไม่กล้าไปถามชีฮยอนว่าเกิดอะไรขึ้นทั้งๆที่ในใจอยากจะรู้แทบตาย ฮึ่ยยย!! แต่พอกลับถึงห้อง ชีฮยอนก็โดนเพื่อนๆประคอง ลากๆกลับห้องไป  (ถึงจะอยู่ เราก็ไม่กล้าถามหรอก =w=) วันนั้นเลยต้องพยายามตั้งสติ จดจ่อกับหนังสือเป็นพิเศษเพราะอย่างน้อยก็ต้องทำพรุ่งนี้ให้ดีแหล่ะวะ! ปรากฏว่าพอไปถึง ทุกคนก็ตุ้มต่อมๆ นะว่าปฏิกิริยาของอาจารย์จะเป็นยังไง....ปรากฏพอเค้าเข้ามา  ทุกคนเงียบ.............. และสิ่งแรกที่เค้าพูดขึ้นมาคือ "I'm Sorry....." ทำเอาทุกคนยิ่งเอ๋อเข้าไปใหญ่ เกิดอะไรขึ้นวะ O_O!? เค้าบอกต่อว่า "ขอโทษที่เมื่อวานทำท่าทางที่ไม่ดีมากๆออกไป  และก็สารภาพว่าเค้าค่อนข้างตัง้ความหวังไว้กับพวกเราสูง  เลยคิดว่าวันสุดท้ายจะต้องทำได้ดีกว่านี้  แต่ก็เข้าใจว่าเราทุกคนน่ะเป็นมนุษย์ ไม่ใช่หุ่นยนต์  ที่จะสามารถจำทุกอย่างได้  ยังไงก็ต้องขอโทษจริงๆด้วย........." และเค้ายังบอกอีกว่า คลาสนี้ทำให้เค้าได้รู้จุดบกพร่องของตัวเอง  และเค้าก็ยอมรับในสิ่งนั้น  อีกอย่างที่เค้าเสียใจเพราะว่าเค้าผูกพันกับ Batch เรามากเหลือเกิน ไม่รู้เพราะอะไร  อาจจะเพราะว่าเพื่อนๆในนี้่ขี้เล่นขี้หยอกกะเค้าก็ได้  (เวลาอาจารย์แกเล่นมุข ก็เอาซะฮาหงายหลังเลยทีเดียวเหมือนกันนะ  เลยทำให้มีส่งมุขกลับไปมา) เค้าบอกว่า  เค้าไม่รู้สึกเหมือนอาจารย์เลย  แต่กลับรู้สึกเหมือน พ่อ มากกว่า  ที่คอยดูแลลูกๆ ตั้งแต่ยัง ศูนย์ ไม่รู้เรื่องอะไร  จนกระทั่งเติบใหญ่  พร้อมที่จะบินออกไป............แน่นอนว่าต้องคาดหวัง  แต่นั่นก็เป็นเหมือนดาบสองคมที่กลับมาทำร้ายตัวเค้าและลูกๆเองด้วย สุดท้าย...........เค้าก็ขอโทษอีกครั้งสำหรับเมื่อวาน ตอนนี้อยากจะบอกว่าในใจทั้งของเรา และของเพื่อนๆทุกคน(แน่นอนล่ะ ต้องรู้สึกเหมือนกัน ณ จุดๆนั้น) มันเหมือนเต็มตื้นขึ้นมาทันที  สำหรับเรา เราค่อนข้างอึ้งนะที่อาจารย์เค้ากล้ามาขอโทษ  เพราะเค้าเป็นคน EGO สูงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ห้ามเถียงห้ามอะไรเลยในคลาสอ่ะ  แต่กลับกล้ามาขอโทษแสดงว่าเค้าสปิริตสูงมาก ซึ่งเราเองก็แน่นอนว่า "รู้สึกดี" ขึ้นมาแบบทันทีทันใด  เราแอบลอบมองชีฮยอน เราก็เห็รเธอยิ้มเหมือนกัน  คาดว่าเมื่อวานคงปรับความเข้าใจกับอาจารย์เรียบร่้อยแล้ว เท่านั้นบรรยากาศในห้องก็ดีขึ้นมาทันที :D จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:19:24

ความคิดเห็นที่ 84 f5 ติดตามด้วยคนคะๆๆ จากคุณ : MzChewiize เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:20:53

ความคิดเห็นที่ 85 สนุกจังเลยคร้าบ เเอบตื่นเต้น 555 ปล.ที่เทรนนี้ครูฝรั่งใช่มั้ยคับ เเล้วหนังสือต่างๆภาษาอังกฤษหมดเลยปะคับผม จากคุณ : Bekungmama เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:21:19

ความคิดเห็นที่ 86 บรรยากาศในวันสอบเลยค่อนข้างชื่นมื่น (รึเปล่าก็ไม่รู้555 ตั้งหน้าตั้งตาทำข้อสอบหัวฟู คิ้วชนกันเลยไม่ได้สังเกต) พอทำเสร็จอาจารย์ก็ตรวจและประกาศผลสอบออกมาเลย  คะแนนขั้นต่ำคือ ห้ามน้อยกว่า 86 คะแนน จากทั้งหมด 100 และเราได้ 96 ฮิฮิ้ววววว ผ่านโว้ยยยยย แค่ผ่านก็ดีใจแล้ววววว ฮ่าๆๆๆ ส่วนเพื่อนๆคนอื่นก็ได้คะแนนดีและผ่านกันหมด ไม่มีใครตก โฮะๆๆ แต่ที่เราแอบยิ้ม และ ภูมิใจิอยู่ข้างในลึกๆ คือ.............ชีฮยอนได้ 100 เต็ม ไม่รู้นะ ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องตัวเอง  ไม่ใช่คะแนนตัวเองแท้ๆ แต่เรากลับรู้สึกดีใจอ่ะ  เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าชีฮยอนเป็นคนเก่ง เป็นคนฉลาด แต่ทำไมในคลาสถึงตอบไม่ค่อยได้ก็ไม่รู้  อาจจะเป็นเพราะวัฒนธรรมของเค้าก็ได้ เพราะเค้าบอกว่า ที่เกาหลีเค้าจะไม่มองหน้าไม่สบตากับอาจารย์เลย  ไม่พูดไม่ตอบ ในห้องอาจารย์มีสิทธิ์เด็ดขาด  ซึ่งพอมาที่นี่ โดนถามโดนอะไรคงจะงงๆ กล้าๆกลัวๆ ทำให้ตอบไม่ค่อยได้ สมองมันรวนไปหมด ซึ่งเราก็เข้าใจเลยอ่ะ.......วันนั้นรู้สึกมีความสุขมากๆ เพราะเหมือนเห็นทุกคนในห้องกลับมารักกัน และอาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ :D นี่เฮเลน และ ชีฮยอนจ้า จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:29:08

ความคิดเห็นที่ 87 มาทันป้ะคะ^^ จากคุณ : หมูป่าขี้งอน เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:33:43

ความคิดเห็นที่ 88 ตอบ Bekungmama จ้า อาจารย์เป็นคนมาเลแต่มาเลยุโรปประมาณนั้นอ่ะ หนังสือเป็นภาษาอังกฤษหมดเลยจ้า ใช้เล่มเดียวกันเหมือนกันหมดทุกชาติ หลังจากที่ทำข้อสอบข้อเขียน ต่อไปก็เป็นสอบปฏิบัติ.........พวกเราจะเข้าไปในห้อง Mock up ทีละคน และเสิร์ฟทีละคน ตัวต่อตัวกับอาจารย์  เราเลยเสนอไปเป็นคนแรกเลย  (เป็นอิพวกชอบเป็นคนแรก 55555 จะได้หมดๆไป หายห่วง) แต่ดันโดนเพื่อนอีกคนตัดหน้า ชิชิชิ สุดท้ายเราเลยได้เป็นคนที่สอง  ซึ่งสถานการณ์โดนง่ายมากกก ง่ายจนตกใจ คือ อาจารย์ถามว่า "I wanna sit in business class. Can I go there? I'll pay more money" (คือประมาณอยากจะขึ้นไปนั่งชั้นบิสิเนส แต่เฮียเพิ่งมานึกได้ตอนเครื่องออกแล้ว =w=") เราเลยต้องบอกไปว่า "I'd love to sir. However, upgrading or downgrading can be operated on gound by ground staff only" (ทำได้แค่ตอนก่อนบินเท่านั้นเฟ้ย ปั๊ดๆๆๆๆ ปั๊ดเหนี่ยววววววว แต่ที่จริงคือยิ้มสวยยยยย ยิ้มมมมมมม หึหึหึ) "So u mean I can't sit in Business class?" "YOU'RE RIGHT SIR" เราชอบประโยคหลังมาก เพราะที่นี่(ไม่รู้ที่อื่นด้วบป่าวนะจ๊ะ)เค้าให้เน้นประธานไปที่ลูกค้า  ไม่ใช่ให้ตอบว่า You cannot! แต่ให้บอกไปในเชิงเค้าตอบถามกลับมาว่า งั้นหมายความว่าเค้าทำนั่นทำนี่ไม่ได้งั้นดิ? และเราก็ตอบไปว่า You're right หรือก็คือ ถูกของคุณแล้วล่ะค๊า! พ่อยอดขมองอิ่มมมมม ฮึ่มมมม เค้าก็บอก โอเค เราผ่าน  และให้นั่งลงเพื่อคุยกันเกี่ยวกับอาทิตย์ที่ผ่านมาและการเรียนทั้งหมด  อาจารย์เค้าจะทำ report ไว้ของแต่ละคน  และเรียกมาคุยตัวต่อตัวทั้งหมด ของเราอาจารย์ก็บอกว่า ไม่มีปัญหาอะไร  เราจะผ่านทุกอย่างไปได้ และเป็น cabin crew ที่ดีแน่ๆ อีกทั้งยังบอกว่ามีบะคลิกที่ยิ้มแย้มดีอยู่แล้ว  ให้รักษาเอาไว้  และอย่าสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไป  (เหมือนเค้าบอกว่า แอร์ส่วนใหญ่พอทำงานไปนานๆ จะเสียความเป็นตัวของตัวเอง ทำนองนั้น) เค้าก็ถามเราว่า เรื่องเมื่อวานทำให้รู้สึกแย่รึเปล่า? เราเลยบอกไปว่า "รู้สึกแย่ที่ทำให้คุณรู้สึกแย่"  เพราะว่าก็รู้ตัวว่าทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร  แล้วก็บอกด้วยว่าตั้งใจจะขอโทษตั้งแต่เมื่อวาน  แต่เห็นคุณโกรธมาก  เข้าไปรบกวนจะยิ่งทำให้่โกรธมากขึ้นรึเปล่า (ที่จริงเป็นเพราะพวกเซอร์เบี้ยนมันไม่ยอมต่างหาก ชิชิชิ) อาจารย์เลยบอกว่า ไม่เลย จะยิ่งทำให้รู้สึกดีขึ้นต่างหาก  แต่ก็ไม่เป็นไร  แค่นี้ก็พอแล้ว เราเลยลุกขึ้นยินจับมือกับเค้า   และสิ่งสุดท้ายที่อาจารย์พูดด้วยก็คือ "Good luck" เฮ้อออ...รู้ิสึกดีใจยังไงไม่รู้  เหมือนภูมิใจ(อีกแล้วไอ้นี้555) ทำได้แล้วอีกขั้นนึง วู้วววว จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:43:12

ความคิดเห็นที่ 89 ปาดค่า สนุกมากๆ จากคุณ : Myguidingstar เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:43:29

ความคิดเห็นที่ 90 ขอบคุณที่ตอบคำถามนะคร้าบ อ่านเเล้วใจชื้นๆ  ไม่ง่ายอย่างที่คิด T^T เเต่สู้ๆนะคร้าบ จากคุณ : Bekungmama เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:47:45

ความคิดเห็นที่ 91 และแล้ววันนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดี  ก่อนที่จะได้เข้าเรียน SEP หรือ Safety and Emergency Procedures ต่อนั้น  ก็มีวันนี้มาคั่นวันนึงก่อน เป็นวันที่เรียนชิวๆ เกี่ยวกับพวกการอยู่ร่วมกันในที่ๆ ต่างวัฒนธรรมนั่นเอง (เพราะว่าที่สายการบินนี้ถือว่าเป็นสายที่ the best multi-national airline เลยทีเดียว หลายสัญชาติมากกกกกกกกก) วันนี้เลยกะว่าจะจัด big surprise ให้กับอาจารย์ซะหน่อย  ไหนๆก็ฝ่าฝันเรื่องดราม่าต่างๆมาด้วยกันแล้ว  ความผูกพันมันเลยมีมากกว่าปกติ  (น่าเอาไปเขียนหนังสือจริงๆ 5555) เลยตกกันว่าจะรวมเงินกันซื้อของให้เค้า  เป็นตะกร้าที่ใส่ของขนม เหมือนที่เราให้คนอาวุโสนี่แหล่ะ และเอากระดาษโปสเตอร์มาติดรูปและเขียนความรู้สึกให้  จากเด็กๆ ใน Batch 457!! ตอนก่อนเข้าคลาส  พอดีที่วันนั้นเราต้องไปธนาคารเพื่อทำเรื่องเปิดบัญชีและบัตรเดบิต  เลยมานั่งเขียนนั่งวางแผนและแปะรูปกานนนน จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:53:16

ความคิดเห็นที่ 92 เข้ามาอ่านเป็นข้อมูลไว้ปลุกปั้นลูกสาว.. ให้ไปเป็นแอร์เหมือนพี่ตาวคนสวย จากคุณ : nakawin เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 19:53:44

ความคิดเห็นที่ 93 พอไปที่ห้อง  ก็เรียกให้อาจารย์เข้ามา  และเซอร์ไพรสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส์ ฮิ้ววววววววววววววว อาจารย์อึ้งไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย วันนั้นอยากบอกว่าเค้ายิ้มไม่หุบทั้งวัน :) แถมยังหัวเราะยังกับคนบ้า  ไม่เคยเห็นเค้ามีความสุขขนาดนี้มาก่อน (ตลอดเวลาที่เรียนด้วยกันมา เกือบ 2 สัปดาห์) แค่นั้นเราทุกคนก็ดีใจแล้ว  ทางอาจารย์เองก็มีขนมมาจากแบบไม่ได่นัดหมายเหมือนกัน  เป็นชอกโกแลตและลูกอม  ก็แบ่งกันกิน (แย้งกันกินไป)  วันนั้นเค้าให้เราออกมาพรีเซนต์งานที่สั่งไว้ตั้งแต่วันแรกของการเรียน  คือให้ไปออกแบบรองเท้า เพื่อขายในตะวันออกมากลาง  แล้่วออกมาพรีเซนต์กัน  เหมือนกับว่าโดยรวมเค้าจะดูการเข้าใจการตลาดของเราและความร่วมมือสามัคคีกันในกลุ่ม ก็เฮฮาสนุกสนานกันไป  แต่ละกลุ่มก็ครีเอทกันไปได้ เวอร์อลังการสุดๆ ต่อมาเค้าก็ให้วาดรูปอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับคำว่า CULTURE โอ้ยยย สนุกอ่ะดิ......เป็นวันแรกที่ชิวเหมือนกลับไปเป็นเด็กอนุบาลอีกครั้ง 555555 ผลงานก็สวยงามตามแต่ความสามารถ และ ก็อนาถไปด้วย เอิ้กๆๆ จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:01:26

ความคิดเห็นที่ 94 อยากบอกว่าอาจารย์จิตวิทยาสูงมากกกกกกค่ะ ตอนเราเทรนแอร์ ( คนละสายการบินนะ ) ก้ออย่างนี้เหมือนกัน ร้องห่มร้องไห้กันไป...บางทีอาจารย์บอก พอไม่สอนแล้ว พวกเราไม่พร้อมสำหรับสายการบินนี้แล้ว ซีดกันทั้งห้อง...และก้อเป็นไปอย่างที่น้องตาวบอก...เอ๋ออออ งง แงะงะ หนูทำไรผิด T_T ต้องส่งหน่วยกล้าตายไปคุยกับอาจารย์สัก 5 คนก่อน แล้วค่อยยกโขยงเข้าไปขอขมาอีกที ช่วงเทรนนี่เป็นช่วงที่ทรมานมาก นอนดึก หน้าแหก หน้าเยิน สิวขึ้นกันไป ต้อง make up อีก แต่เพื่อนๆจะรักกันมากๆ ช่วยติวกันสุดริดดดดดดดดด ยังงัยก้อขอให้ผ่านกันทั้ง batch เลยนะคะ ปล...มันยังไม่หมดแค่นี้แน่นอนจ๊ะหนูจ๋า เดี๋ยวบิน flight แรกจะรู้เอง เจ๊ยังจำได้จนทุกวันนี้... เจ๊อ้วกแตกเลย...555 สู้สู้นะ ^________^ จากคุณ : xsizegirl เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:03:36

ความคิดเห็นที่ 95 สนุกมากค่ะ น่าเอาไปเขียนหนังสือขาย 555+ จากคุณ : ~~~SwEeTy RaBbIt~~~ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:06:04

ความคิดเห็นที่ 96 แล้ววันนั้นก็จบลงแบบ Happy Ending จ้า มีความสุขทั้งนักเรียนและอาจารย์.....สุดท้ายเค้าก็ให้เพลงไว้เพลงนึง คือ เพลง HERO เล่นเอาซึ้งไปตามๆกัน  แล้วก็บอกว่า  ยังไม่ต้องมาบอกขอบคุณเค้าตอนนี้ ให้อีก 2 เดือนตอนเริ่มบินจริงแล้วค่อยมาบอก :D แฮปปี้ๆๆๆๆจ้า  Part แรกขอจบไว้แค่ตอนเทรน Cabin Service เสร็จนะ! หลังจากนี้สิมันนนนนส์ SEP!! มาแล้ววววววว สุดยอดดดดดดดดดดด เดี๋ยวเจอกันพาร์ทหน้าจ้า ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตามอ่านและเป็นกำลังใจให้น้า!! แล้วเจอกันจ้า ^3^ จากคุณ : Sun Thou เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:08:18

ความคิดเห็นที่ 97 ให้ใจไปสามดวง แถมยกนิ้วให้ด้วยเลยเอ้า ^___^ เขียนเล่าเรื่องได้ดีจังค่ะ อ่านสนุกมากๆ จากคุณ : MiLkki3_BLeU เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:13:26

ความคิดเห็นที่ 98 มารออ่านด้วยคนค๊า ตามมาตั้งแต่สอนแต่งหน้าสวยๆแล้ววววว สู้ๆนะค๊า จากคุณ : miracle_rainyteddy เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:23:06

ความคิดเห็นที่ 99 สนุกมากๆเลยค่ะ อ่านทุกตัวอักษรจนจบเลย อิอิ จากคุณ : mookuan เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:25:06

ความคิดเห็นที่ 100 อ่านจนจบเลย สนุกมากๆ เลยค่ะ จะติดตาม part ต่อๆไปนะค๊า :) จากคุณ : That's m3 เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:44:22

ความคิดเห็นที่ 101 พี่ตาว เก่งจังเลยค่ะ รู้สึกภูมิใจแทนคุณพ่อคุณแม่ของพี่ตาวจัง ที่มีลูกสาวทั้งสวย ทั้งเก่งแบบนี้ สู้ ๆ น๊า ... จะรอติดตามอ่าน Part ต่อไปจ้า จากคุณ : ^ คุณหนูคิขุจังจอมซน ^ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:46:16

ความคิดเห็นที่ 102 เห้อออออออออออ >"<~~~ จะทำได้มั้ยน้ออออออ ..... จากคุณ : babielicious เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:50:12

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านแล้วหลงรักจขกท. จังเลย จากคุณ : ไม่ร้อนไม่เย็น เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:55:49

ความคิดเห็นที่ 104 อ่านเพลินเลยค่ะน้องตาว เก่งจัง กว่าเป็นลูกเรือได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะคะเนี่ย แค่อ่านยังเหนื่อยแทน จากคุณ : alekay เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:56:46

ความคิดเห็นที่ 105 จะบอกว่าคิดถึงมากว่าเมื่อไรน้องตาวจะมาตั้งกระทู้อีก แอบอ่านบ่อยค่ะไม่เคยเม้นเลย สู้ๆนะคะ จากคุณ : เรือนทรายในสายหมอก เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:10:21

ความคิดเห็นที่ 106 อ่านจนจบเลยค่ะ เขียนสนุกมากเลย ^^ จขกท เก่งมาก ๆ เลย ดีใจด้วยนะคะ จากคุณ : นางร้ายหน้าหวาน เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:14:40

ความคิดเห็นที่ 107 สนุกมากเลยค่ะ รอติดตามอ่าน part ต่อไป ^^ จากคุณ : FraNCaiS เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:20:20

ความคิดเห็นที่ 108 กว่าจะเป็นได้ยากลำบากกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะคะ พี่ จขกท เก่งจังค่ะ จากคุณ : สวยไม่สมใจ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:30:29

ความคิดเห็นที่ 109 อ่านแล้วสนุกมากเลยค่ะ แต่พวกพี่ๆสวยกันทุกคนเลยอ่ะ  อิจฉา จากคุณ : jib_ak เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:34:03

ความคิดเห็นที่ 110 พี่คนไทยอีกคนชื่อพี่เอมรึเปล่าคะ ถ้าใช่ฝากกำลังใจให้ทั้งพี่ตาวและพี่เอมด้วย ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวก่ะพี่เค้าหรอก 5555 แต่อยู่โรงเรียนเดียวกัน สู้ๆนะคะ ทั้งคู่เลย จากคุณ : โกโก้ชุ่มนม เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 21:51:39

ความคิดเห็นที่ 111 สู้ๆนะคะ ^^ รออ่านต่อนะ จากคุณ : SOMEONE-SOMEONE เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 22:29:26

ความคิดเห็นที่ 112 มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ ^^ สวยอย่างเดียวไม่ได้จริง ๆ เนอะการเป็นแอร์เนี่ย ชีฮยอน คนนี้หรือปล่าวคะ ที่บอกว่า ชอบนิชคุณมากกกกกกกกกกกกก จากพาร์ทที่แล้วอ่าค่ะ จากคุณ : หะเมียวจอมซนพุงป่อง เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 22:38:17

ความคิดเห็นที่ 113 เป็นกำลังใจให้พี่สาวคนสวยคร่า ^^ จากคุณ : fair (fairy_ja) เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 22:41:23