Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เตือนสาว ๆ (หนุ่ม ๆ ด้วย) ที่เครียดบ่อย ๆ ... เป็นมากับตัว ถึงได้กลัวความเครียดแล้วตอนนี้  

ออกตัวไว้ก่อน ว่า จขกท เป็นคนเครียดค่ะ
อยากได้เกรดดี ๆ เข้ามหาวิทยาลัยดี ๆ ทำงานดี ๆ มีชีวิตดี ๆ ก็เลยค่อนข้างเป็นคนเครียด และก็ไม่ได้รู้สึกแย่กับมันด้วย ออกจะภูมิใจเสียด้วยซ้ำว่าชั้นเก่ง

ช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ เครียดมากๆ จริง ๆ เพราะว่าทำอะไรหลายอย่างพร้อมกันมาก ๆ ตามประสาคนคิดว่า ชั้นเก่ง ชั้นทำได้

พอมาตอนนี้ เมื่อประมาณ 3-4 วันที่แล้ว นอนดูทีวีกับคุณแม่อยู่ อยู่ๆ คุณแม่ก็หันมากรี๊ด ไอ้เราก็ตกใจ เกิดอะไรขึ้น มีแมลงสาบเกาะหัวหนูเหรอแม่



เปล่าเลย


มันคือ



ผมเราหายไปเป็นกระจุก วงใหญ่มา เท่าโอรีโอเลยล่ะ!
ตอนนั้นจะร้องไห้จริง ๆ จะเป็นอะไรมั้ยนะ เป็นมะเร็งหรือเปล่า หรือว่าคุยโทรศัพท์กับหูซ้ายมากเกินไป (วงที่ผมร่วงอยู่เหนือหูซ้ายขึ้นไปนิดหน่อย) หรือว่ากินอาหารขยะมากเกินไป

เครียดของจริงเลยคราวนี้

สอบเนติฯ ไม่ผ่าน สมัคร u แล้วเค้าไม่รับ ได้ IELTS น้อย ไม่มีงานทำ จะยังไม่เครียดเท่านี้เลย

ถ้าผมมันร่วงจนเห็นชัดขึ้นมาล่ะ จะออกไปเดินเจอหน้าประชาชีได้ยังไง กลัวมาก ร้องไห้ โทรหาคุณแฟน ใจนึงก็อยากให้ไปหาหมอด้วยกัน เป็นกำลังใจ อีกใจก็กลัวเค้าเห็นแล้วเหวอ

สุดท้ายก็ให้คุณน้าพาไป

ไปหาหมอมาสองที่ เพื่อความมั่นใจ บวกกับ search อาการใน google ดู

ก็เลยได้รู้ว่า เราเป็น โรคผมร่วงเป็นหย่อม

ความเครียดไม่ใช่สาเหตุหลัก แต่มันเป็นตัวกระตุ้นคนที่มีโอกาสเป็นอยู่แล้ว
เซลล์ภูมิคุ้มกันของร่างกายเราจะคิดว่าเซลล์รากผมเป็นเชื้อโรค แล้วก็เข้าไปทำลาย ผมก็จะร่วงเพราะว่ารากตายหมด

ตอนนี้ จขกท ต้องไปฉีดยารอบ ๆ วงที่เป็นทุกสองอาทิตย์ เจ็บน้ำตาซึม และทายาเช้าเย็นทุกวัน แต่คุณหมอบอกว่ายังไม่ถึงขั้นต้องกินยา

คนที่เป็น เป็นได้ทุกที่ในร่างกาย คิ้ว ศีรษะ แม้กระทั่งรักแร้ (แต่ถ้าเป็นที่รักแร้คงดีเนอะ ไม่ต้องไปเลเซอร์) โรคนี้ไม่ซีเรียสค่ะ ไม่มีอันตรายใด ๆ แค่เสียโฉมเท่านั้นเอง เห็นในเนต คนที่เป็นบางคนเห็นชัดมากเพราะว่าเป็นด้านหน้า ตอนนี้ก็เลยปลอบใจตัวเองว่า... ดีนะที่เราเป็นตรงที่ ๆ ผมปิด จะปล่อยหรือมัดผม ก็ไม่เห็นเลยค่ะ (ถึงไม่เจอก่อน จนวงมันลามขนาดนี้ไงเล่า)

ตอนนี้ก็เลยได้รับคำสั่งจากคนรอบตัว อย่าเครียดดดดด ถึงมันจะไม่ได้เป็นสาเหตุโดยตรง แต่มันก็มีส่วน
แต่เจอแบบนี้เข้าไปมันก็ยากเหมือนกัน ที่จะไม่เครียด (หนูจะเสียโฉม)

ใครก็อาจจะมีโอกาสเป็นนะคะ กรรมพันธุ์มีส่วนค่อยข้างน้อย ยังไง คอยตรวจหนังศีรษะบ่อย ๆ แล้วกันค่ะ เจอเร็วรักษาง่ายกว่า

อ้อ ถ้าเป็นในเด็กก็รักษายากด้วยค่ะ



สุดท้ายนี้ อย่าเครียดกันนะคะ...

จากคุณ : PuppyPower
เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 18:13:03




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com