+++ เธอ..................ฆาตกรเลือดเย็น (กระทู้อ่านเอามันส์)
|
|
หลังจากปล่อยกระทู้เอาฮาไร้สาระ ออกมาเล่าเป็นคติสอนใจขำๆ
ในภาคแรก และได้รับผลตอบรับเป็นอย่างดี คือเป็นกระทู้โหวต และหายไปภายใน สองวัน 555
ไม่แน่ใจว่ามันเจ๊ง หรือว่า โดนน้องเต้ยสั่งอุ้ม เอ๊ะ หรือพี่แว่น ไม่ทราบได้
มาวันนี้ กลับมาเล่าเรื่องใหม่ จากประสบการณ์จริง ย้ำว่าจริง อิๆ หลายคนสงสัยว่าทำไมถึงจำทุกคำพูดได้ อัดเทปมารึเปล่า ขออธิบายว่า
"เปล่า" แต่ก็แหมนะ ไม่เคยเม๊าซ์กะเพื่อนรึไงกันนะ เรื่องมันน่ากลัวสยองขวัญขนาดนั้น จะเล่าแบบ triller เดี๋ยวก็ drama กันพอดี
มันก็ต้องอาศัยตอกไข่ใส่สีบ้างครับนิดหน่อยพอให้เรื่องมันเบาๆ พริ้วๆ
อ้อ อีกอย่างครับ เรื่องทุกเรื่องเกิดขึ้นกับเราได้เสมอ เพียงแต่เราจะใส่ใจมันมากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง
อย่างเรื่องที่ผมจะเล่าให้สาวๆฟังอีกเรื่อง ก็เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ค่อนข้างน่าสะพรึงกลัวในรถตู้ระหว่างการนั่งไปทำงานของผม เข้าเรื่อง...........
ทุกๆเช้า ผมจะไปทำงานโดยการ นั่งรถตู้ ซึ่งสภาพรถตู้ก็ได้อธิบายไปแล้วในซีรี่ย์แรก
ทุกเช้าเป็นไปอย่างปกติ คือยืนรอรถตู้เป็นแถวยาว การโดยสารรถตู้เป็นการปลูกฝังวินัยอย่างหนึ่ง นั่นก็คือการเข้าคิว สังเกตุว่า เราไม่ค่อยเข้าคิวในการโดยสารรถสาธารณะแบบอื่น
แต่ก็มีชนบางกลุ่มที่ยังหลงเหลือบ้างหรอมแหรมในสังคม ที่ไม่ซึมซับวัฒนธรรมดีๆมา
คนเหล่านั้นมักชอบแซง!!!
บางคนแกล้งเดินไปทิ้งขยะที่อยู่ติดกับคิวแรกๆ ยืนแกะลูกอมเนียนๆ พอเห็นจังหวะ พี่แกเสียบ
บางคนเจอคนรู้จักที่แค่เห็นหน้ากันก็ตอนรอรถตู้เมื่อวันก่อนนี่แหละ แต่เธอแสดงละครราวกับหญิงสาวอีกคนหนึ่งเป็น soul mate มาแต่ชาติปางไหน
"อ้าวเป็นไง มานานแล้วเหรอ" ขยับไปนิด อีกนิดนั่นแหละ คนในแถวยิ้มทำหน้างงๆ
"รถติดนะ วันนี้ก็แย่เลย ชั้น......." กระดึบๆ
"ปกติมาเวลานี้ไม่เห็นจะติด ทำไมวันนี้ติด" เอี๊ยดดดดดดด ในที่สุดเธอก็ปาดหน้าไปยืนในแถวได้อย่างสง่างาม
เมื่อได้ในสิ่งที่เธอต้องการ เธอก็ไม่สนใจคนที่เธอเคยรู้จักเมื่อกี้อีกเลย ส่วนหญิงสาวคนนั้นหลังจากที่โดนหักหลัง การขึ้นรถครั้งต่อมา เธอก็ไม่กล้าสบตาใครอีกเลย ใครคือคนที่ต้องรับผิดชอบในเรื่องที่ทำให้เธอกลายเป็นคนหวาดระแวงการสบตาอื่น เธอทวงถาม
และหากใครคิดว่าเธอผู้นั้นองอาจ คร้ามไพบูลย์แล้ว ลองมาเจอเจ๊อีกคน แล้วคุณๆจะลืมสองคนด้านบนไปเลย
เธอคนนี้มาในสภาพที่ค่อนข้างรุ่งริ่ง เดินโซซัดโซเซ ตาเหม่อลอย ปากบ่นพึมพำๆ มายืนใกล้ถังขยะ หารังแคไปแปะที่แขนราวกับมันคือกากเพชรแวววาว คนคิดว่าเธอคงไม่สมประดี คุณก็คงคิดเช่นนั้น แต่เดี๋ยวก่อน
รถตู้วิ่งมาเทียบฟุตบาท คนขึ้นรถตู้ตามคิวอย่างเป็นระเบียบ และแล้วเธอผู้นี้ก็เบียดตัวเองเข้ามาหน้าตาเฉย ก่อนจะขึ้นรถไปนั่งแถวหน้าสุด ปรับแอร์แรงสุด เอนเบาะสุดๆ ผมคิดในใจ "คนบ้ามันทำได้ขนาดนี้เลยหรือ" แต่ก็ไม่มีใครใส่ใจ ตามประสา อย่าถือคนบ้าว่าอย่าคนเมา
เมื่อรถเคลื่อนตัวออกช้าๆ เธอผู้นั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อน ก่อนจะพูดว่า
"อิ ดอก เมา ship หาย เมื่อคืนล่อไปเกือบหมด บลาๆๆๆๆ" ทุกคนในรถตู้มองหน้ากัน หลายคนคิดจะมอบรองเท้าแตะทองคำเป็นรางวัลในการตีบทแตกของเจ้าหล่อน แต่สำหรับผม แค่คำๆเดียว ผมก็พอใจแล้วสำหรับผู้หญิงคนนี้ นั่นก็คือ
"เวง แค่จะขึ้นรถมรึงถึงขนาดต้องแกล้งบ้าเลยหรือนี่ โอ้ มายก๊อด"
......เรื่องเล่านี้จะกลายเป็นเรื่องเฮฮาหาสาระไปทำปุ๋ยไม่ได้เลย เมื่อคุณมาเจอกับเรื่องนี้ (โปรยอย่างยิ่งใหญ่ ไม่ฮาหล่ะหน้าแหก)
| จากคุณ |
:
airbusboy  
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ก.ค. 53 19:48:40
|
|
|
| 
