เตือนภัยสาวๆ หนุ่มๆและทุกคน : นั่งรถเมล์กลับบ้าน ถูกจี้เอาแหวนทอง !!!
|
 |
ไม่รู้จะตั้งห้องไหนเอาห้องนี้ล่ะกันค่ะ เข้าบ่อยสุดและสาวๆ เยอะ เรื่องที่เราจะเอามาเตือนภัยเพื่อนชาวพันทิบวันนี้ เกิดขึ้นกับตัวเองเมื่อเวลาประมาณ 15.30 น. ตอนที่กำลังเดินทางกลับบ้าน เรามาต่อรถเมล์ สาย ปอ. 28 สายใต้ใหม่ - หมอชิต จากอนุสาวรีย์ชัยช่วงกลางทางเพื่อกลับบ้าน ซึ่งคนจะค่อนข้างน้อย ประปราย เราเลยเลือกเดินไปนั่งที่เบาะเกือบหลังสุดแถวที่ 3 นับจากท้ายรถด้านซ้ายชิดในเพราะว่างโล่งนั่งสบาย ก่อนอื่นบอกไว้ก่อนเลยว่าเราเคยโดนกรีดกระเป๋าครั้งนึงที่หน้า พาต้าปิ่นเกล้า จากการที่ลุกให้คนท้องนั่ง นับจากบัดนั้นผ่านมาแล้ว 6 ปี เรายังไม่ลืม ยังคงระวังตัวทุกฝีก้าว หรือเรียกว่าเป็นคนระแวงทุกสิ่งรอบตัวที่ไม่น่าไว้ใจทุกอย่างเลยค่ะ
เข้าเรื่องต่อนะค่ะเรานั่งไปซักพักก็มีผู้ชายคนนึงเดินขึ้นท่าทางก็ปกติเหมือนคนทั่วไป แต่ตามแขนเค้าจะมีปลาสเตอร์ยาสีชมพูอ่ะค่ะแปะอยู่หลายแผ่น เดินมาหันรีหันขวางจะนั่งตรงไหนก็ไม่นั่งซักที่ ตอนนั้นสัญชาตญาณระแวงของเราเริ่มทำงานแล้วค่ะ ในที่สุดผู้ชายคนนั้นก็เดินไปนั่งแถวหลังสุดชิดขวาสุด นั่งไปอีกแปบกระเป๋ารถเมล์ก็เดินมาเก็บตังค์ พร้อมกับรถเมล์ที่เคลื่อนออกจากป้าย เ ราก็จ่ายไปด้วยมือด้านขวาซึ่งสวมแหวนตามในภาพนะค่ะ (ตอนนี้ถอดแล้วค่ะ) ซึ่งเราก็ต้องหันหน้าไปทางขวาเช่นกัน สายตาเราดันเหลือบไปเห็นว่า ผู้ชายคนนั้นมองมาที่มือเราอย่างตั้งใจมาก ตอนนั้นเราก็ระวังตัวแล้ว คิดแง่ร้ายไว้ก่อนเลย ไอ้หมอนั่นไม่น่าไว้ใจแน่นอน
ทีนี้เราระวังตัวสุดฤทธิ์ ซึ่งตอนนั้นด้านหลังรถวังเวงมากมีแค่เรากับมันที่อยู่ช่วงหลังรถ นอกนั้นมีแค่เบาะ 2 เบาะนั่งคนเดียวบ้าง 2 คนบ้างนิดหน่อย แต่ทุกคนนั่งหันหลังกันหมด ไม่มีใครสนใจด้านหลัง เรากำลังที่จะลุกเพื่อไปนั่งเบาะช่วงหน้าๆ แต่จู่ๆๆ!!!!!! ผู้ชายคนนั้นก็พุ่งมานั่งทับขาขวาของเราอย่างเร็วและแรงมาก รับกับจังหวะที่เราจะลุกออกไปพอดี เราเลยหงายหลังกลับมาที่เบาะแล้วด่ามันไปว่า จะเบียดมาทำไมห๊าไอ้บ้า แล้วมันมองหน้าเราแล้วพูดกลับมาเบาๆๆ แต่น่ากลัวออกแนวข่มขู่ว่า เมิงถอดแหวนมาให้กูเดี๋ยวนี้ แค่นั้นแหละเราทั้งผลักทั้งกระโดดออกจากเบาะพุ่งไปนั่งข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
พอมานั่งได้เราตั้งสติได้เสร็จ สังเกตว่า เหตุการณ์เมื่อกี้ไม่มีใครสนใจเพราะอย่างที่บอกค่ะ คนน้อยมากจริงๆๆ แล้วรถเมล์ ปอ. เป็นรถเบาะสูงเกือบมิดหัวคนความสูง 162 อย่างเรา แถมยังมีผ้าม่านด้านข้างเป็นสีเข้มอีก ช่างเอื้อเฟื้อเสียนี่กะไร ตอนนั้นเราคิดว่าจะทำไงดี จะบอกใคร จะบอกยังไงดี หลักฐาน พยานอะไรก็ไม่มี กลัวอันตราย กลัวโดนทำร้าย กลัวไปหมดทุกอย่าง จะลงจากรถก็กลัวโดนตาม และตอนนั้นรถก็มาถึงแถวสวนจิตรลดาแล้ว 2 ข้างทางก็ค่อนข้างเปลี่ยวยิ่งไม่กล้าใหญ่ หากเราลงไปไอ้โจรนั่นมันตามเราไปจะทำยังไง ก็เลยโทรหาแฟนค่ะแฟนก็บอกว่าอยู่บนรถไม่ต้องลงแต่ระวังตัวให้มากๆๆ แล้วนัดเจอเราที่ป้ายรถเมล์ที่หนึ่งเพื่อรอรับเรากลับบ้าน และจู่ๆไอ้โจรนั่นมันก็เดินมารอเพื่อลงจากรถที่ป้ายรถเมล์ราชภัฎสวนดุสิตและสวนสุนันทา ทั้งที่แท้จริงแล้วตอนจ่ายเงิน มันบอกว่า ลงเซ็นทรัลปิ่นเกล้า ซึ่งยังไม่ถึง สรุปว่ามันตั้งใจขึ้นมาบนรถเมล์นี้เพื่อก่อเหตุโดยเฉพาะ ตอนมันเดินลงเรายังนึก ว่าเรารอดมาได้ แต่ไม่รู้มันจะไปก่อความเดือดร้อน สร้างอันตรายให้กับน้องนักศึกษาแถวนั้น หรือใครจะได้รับอันตรายจากมันอีกบ้าง ได้แต่นั่งถอนใจจริงๆๆค่ะ
เพิ่มเติมนะค่ะ ........... พี่ๆเพื่อนๆ คนรู้จักทุกคน ล้วนถามเราว่า ทำไมเราไม่แจ้งความ หรือ ร้องโหวกเหวกให้ใครช่วย.............. ยอมรับเลยเรากลัวมาก มากที่สุด หากเราบอกใครไปตอนนั้นใครจะเชื่อเรา ไม่มีหลักฐาน ไม่มีพยานใดๆทั้งสิ้น เรากลัวมันจะตามล้างแค้นเราอีก อะไรต่อมิอะไรมากมาย เลยได้แต่นั่งโทรศัพท์หาคนโน้นทีนี้ที และระวังตัวไปเรื่อย จนถึงที่นัดหมายกับแฟน และกลับมาบ้านอย่างปลอดภัย
ที่เรานำมาเล่าตอนนี้ เรายังกลัว ตัวสั่นและขวัญเสียไม่หาย แต่อยากเอามาเล่าเป็นคำเตือนให้เพื่อนทุกๆ ได้รับรู้ ระวังตัว เพราะอันตรายเดี๋ยวนี้รอบด้านจริง ไม่เพียงแค่ทองที่ราคาล่อตาล่อใจโจรเหลือเกินเท่านั้น กระเป๋าตังค์ เครื่องประดับมีค่าอื่นๆ และโทรศัพท์ที่โดนกันบ่อยที่สุด อยากให้ทุกคนระวังตัวค่ะ และขอบคุณในความเป็นคนขี้ระแวงของตัวเองค่ะ ที่ช่วยให้เราปลอดภัยมาได้ จนได้มากเล่าต่อแบบนี้..................
| จากคุณ |
:
Lady_แก้มชมพู  
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ก.ย. 54 18:09:42
|
|
|
| 
